Ang Kamangha-manghang Buhay ng Unang Pangulo ng Black Africa ng South Africa

Nelson Mandela ay inihalal ang unang itim na presidente ng South Africa noong 1994,
kasunod ng unang multiracial na halalan sa kasaysayan ng South Africa. Nabilanggo si
Mandela mula 1962 hanggang 1990 dahil sa kanyang papel sa pakikipaglaban sa mga
patakaran ng apartheid na itinatag ng naghaharing puting minorya. Pinagtutuunan ng
kanyang mga tao bilang isang pambansang simbolo ng pakikibaka para sa pagkakapantay-
pantay, itinuring ang Mandela isa sa pinaka-maimpluwensyang mga pampulitikang bilang
ng ika-20 siglo.

Siya at ang Punong Ministro ng Timog Aprika na si FW de Klerk ay magkaloob ng

gantimpala sa Nobel Peace Prize noong 1993 para sa kanilang papel sa pagtatanggal sa
apartheid system.

Mga petsa: Hulyo 18, 1918-Disyembre 5, 2013

Kilala rin bilang: Rolihlahla Mandela, Madiba, Tata

Sikat na quote: "Natutunan ko na ang lakas ng loob ay hindi ang kawalan ng takot, ngunit
ang tagumpay laban dito."

Pagkabata
Si Nelson Rilihlahla Mandela ay ipinanganak sa nayon ng Mveso, Transkei, South Africa
noong Hulyo 18, 1918 kay Gadla Henry Mphakanyiswa at Noqaphi Nosekeni, ang ikatlong
ng apat na asawa ni Gadla. Sa katutubong wika ng Mandela, Xhosa, sinasadya ni
Rolihlahla ang "manggugulo." Ang apelyido ni Mandela ay nagmula sa isa sa kanyang mga
lolo.
Ang ama ni Mandela ay isang pinuno ng Thembu tribe sa rehiyon ng Mvezo, ngunit nagsilbi
sa ilalim ng awtoridad ng naghaharing pamahalaan ng Britanya. Bilang isang inapo ng
royalty, inaasahan ni Mandela na maglingkod sa papel ng kanyang ama kapag siya ay nasa
edad na.

Ngunit nang isang sanggol lamang si Mandela, nagrebelde ang kanyang ama laban sa
gubyernong Britanya sa pamamagitan ng pagtanggi sa isang sapilitang paglitaw bago ang
British na mahistrado.

Para sa mga ito, siya ay hinawi ng kanyang chieftaincy at ang kanyang kayamanan, at
pinilit na umalis sa kanyang bahay. Inalis ni Mandela at ng kanyang tatlong kapatid na
babae ang kanilang ina sa kanyang nayon sa Qunu. Doon, ang pamilya ay nanirahan sa
mas mababang kalagayan.

Ang pamilya ay nanirahan sa mga kubo ng putik at nakaligtas sa mga pananim na

kanilang lumago at ang mga baka at tupa na kanilang itinaas.

Si Mandela, kasama ang iba pang mga batang lalaki sa bayan, ay nagtatrabaho sa pag-
aalaga ng mga tupa at baka. Naalaala niya ito kamakailan bilang isa sa pinakamasayang
panahon sa kanyang buhay. Maraming gabi, nakaupo ang mga tagabaryo sa paligid ng
apoy, na nagsasabi sa mga kuwento ng mga bata na naipasa sa mga henerasyon, kung ano
ang naging buhay bago dumating ang puting tao.

Mula sa kalagitnaan ng ika-17 siglo, ang mga Europeo (una ang Olandes at mamaya ang
British) ay dumating sa lupa ng South Africa at unti-unting kinuha ang kontrol mula sa
katutubong tribo ng South Africa. Ang pagtuklas ng mga diamante at ginto sa Timog
Aprika noong ika-19 na siglo ay pinigilan lamang ang mahigpit na pagkakahawak ng mga
Europeo sa bansa.

Noong 1900, ang karamihan sa South Africa ay nasa kontrol ng mga Europeo. Noong 1910,
pinagsama ang mga kolonya ng Britanya sa Republika ng Boer (Dutch) upang bumuo ng
Unyon ng South Africa, isang bahagi ng Imperyong Britanya. Dahil sa kanilang mga
homelands, napilitan ang maraming Aprikano na magtrabaho para sa mga puting tagapag-
empleyo sa mababang trabaho.

Si Young Nelson Mandela, na naninirahan sa kanyang maliit na nayon, ay hindi pa

nadama ang epekto ng mga siglo ng dominasyon ng puting minorya.

Edukasyon ni Mandela
Kahit na hindi sila pinag-aralan, nais ng mga magulang ni Mandela na pumunta sa
paaralan ang kanilang anak. Sa edad na pitong taon, nakatala si Mandela sa lokal na
paaralan ng misyon.

Sa unang araw ng klase, ang bawat bata ay binigyan ng pangunang pangalan ng Ingles; Si
Rolihlahla ay binigyan ng pangalang "Nelson."

Noong siyam na taong gulang siya, namatay ang ama ni Mandela. Ayon sa huling hangarin
ng kanyang ama, ipinadala si Mandela upang manirahan sa Thembu capital,
Mqhekezeweni, kung saan maaari niyang ipagpatuloy ang kanyang edukasyon sa ilalim ng
patnubay ng isa pang punong tribal, Jongintaba Dalindyebo. Sa unang nakikita ang
kalagayan ng punong, nagtaka si Mandela sa kanyang malaking tahanan at magagandang
hardin.
Sa Mqhekezeweni, dumalo si Mandela sa isa pang misyon sa paaralan at naging isang
debotong Metodista sa kanyang mga taon sa pamilya Dalindyebo. Nag-aral din si Mandela
sa mga pulong ng tribo kasama ang punong, na nagturo sa kanya kung paano dapat
magsagawa ng isang pinuno ang kanyang sarili.

Nang Mandela ay 16, ipinadala siya sa isang boarding school sa isang bayan na may ilang
daang milya ang layo. Sa kanyang graduation noong 1937 sa edad na 19, nagpatala si
Mandela sa Healdtown, isang kolehiyo ng Methodist.

Ang isang magaling na estudyante, si Mandela ay naging aktibo din sa boxing, soccer, at
long distance running.

Noong 1939, pagkatapos ng pagkamit ng kanyang sertipiko, pinasimulan ni Mandela ang

kanyang mga pag-aaral para sa isang Bachelor of Arts sa prestihiyosong Fort Hare College,
na may isang plano na magtungo sa lawak ng batas. Ngunit hindi nakumpleto ni Mandela
ang kanyang pag-aaral sa Fort Hare; Sa halip, siya ay pinatalsik pagkatapos makilahok sa
protesta ng mag-aaral. Bumalik siya sa tahanan ni Chief Dalindyebo, kung saan
natugunan siya ng galit at pagkabigo.

Ilang linggo pagkatapos ng kanyang pagbabalik sa bahay, nakuha ni Mandela ang

napakagandang balita mula sa pinuno. Inayos ni Dalindyebo ang kanyang anak na lalaki,
Hustisya, at Nelson Mandela na pakasalan ang mga kababaihang kanyang pinili. Hindi
pinahihintulutan ng binata ang isang nakaayos na kasal, kaya nagpasya ang dalawa na
tumakas sa Johannesburg, ang kabisera ng Timog Aprika.

Desperado para sa pera upang pondohan ang kanilang biyahe, kinuha ng Mandela at
Hustisya ang dalawang baka ng punong at ibinenta ito para sa pamasahe ng tren.