Si Carmela ay isang batang walang modo, at walang respeto sa kanyang mga

magulang ,kung kailan niya gustuhing umuwi saka lang siya uuwi, kung ano ang
gusto niya dapat makukuha niya. Kaya naman hirap na hirap ang mga magulang
niyang palakihin siya.

Isang araw Padabog Na pumasok si Carmela sa kanilang bahay Na kagagaling lang

sa eskwelahan. "oh! Anak bat gabi kanang umuwi? , Ano pa bang ginawa mo sa
eskwelahan?, May nangyari bang masama?,bakit ngayon kalang umuwi? Alalang
alala na ka---."agad na pinutol ni Carmela ang sinasabi ng kanyang ina. "Ayaw kong
marinig ang boses niyo nakakarindi kasi, parang manok na potak ng potak."singhal
niya sa kanyang inang alalang ala. "pasensya na anak nag aalala lang aa---."pinutol
nanaman ni Carmela ang pagsasalita ng kanyang ina. "Ano ba sinabi nang wag
nang mag ingay dahil nakakarindi ang boses mo." nanlilisik ang mga mata ni
Carmela habang sinasabi ito sa kanyang ina. "Ano ba Carmela!"sigaw ng kanyang
ama na kagagaling lang sa trabaho."Ganyan kaba naming pinalaki? Ang sagut
sagutin ang iyong mga magulang.?, Yan ba ang nakukuha mo sa pakikibarkada At
pagbubulakbol mo? "ma authoridad na tanong ng kanyang ama. "Wala kayong
paki sa buhay ko!,dahil buhay ko to at hindi buhay niyo kaya wala kayong paki
alam."balik na sigaw niya sa kanyang ama at agad na tumakbo patungo sa loob ng
kanyang kwarto. Nang makapasok siya sa loob ng kwarto ay agad siyang humiga sa
kanyang kama "Haaay makatulog na nga para naman mabawasan yung pag ka
badtrip ko ngayon." bulong niya sa sarili na para bang walang sagutang naganap sa
pagitan niya at ng kanyang mga magulang.

Kinabukasan.......

Maagang nagising si carmela dahil sa ingay na nagmumula sa labas. "hayyyttt! Ano

ba yan ang aga aga ang iingay."iritabling bulong niya sa sarili habang kinakamot
ang buhok niyang sobrang gulo.Agad siyang tumayo sa kanyang hinihigaan at
pumunta sa may kusina upang tingnan kung may nakahain nabang pagkain sa
mesa na para sa kanya. Ngunit Sa kasamaang palad wala pang nakahain sa mesa
pagkarating niya kaya naman nag inith nanaman ang kanyang ulo(ang aga aga
pinapainit nila yung ulo ko) sa isip niya. "Maaahh!"malakas na sigaw ni Carmela na
umalingawngaw sa Bawat sulok ng kanilang bahay."Mmaahh"sigaw ulit ni
Carmela. Makalipas ang ilang segundo ay aligagang pumasok sa loob ng bahay ang
kanyang ina na nanggaling pa sa labas."Ohh! Gising kana pala. Magandang umaga
maganda kong anak. "sabi ng ina ni carmela na abot tenga ang ngiti."Ano naman
yung maganda sa umaga, ehh ang aga aga pina iinit niyo ang ulo ko."Singhal ni
Carmela sa Kanyang ina,agad na nawala ang ngiti nito."Bakit wala pang
nakahandang pagkain sa mesa alam niyo namang papasok pa ako ng maaga sa
school di ba? "sermon ni Carmela Sa kanyang ina. "Anak, pumunta pa kasi ako sa
labas upang bumili ng agahan natin at ng iyong baon."mahinhin na sabi ng ina ni
Carmela."kailan ka ba,magkakaroon ng respeto samin? Hindi naman kami
nagkulang sayo. Sana kapag nawala kami sa mundong to, mapag isip isip mo na
hindi kami nagkulang sa pag aalaga sayo.mahal na mahal ka namin anak."maluha
luha sabi ng ina ni Carmela. "Sana nga mawala na kayo sa mundobg to dahil pagod
na pagod na ako sa mga pinagsasabi niyo."walang ano anong sabi ni Carmela sa
kanyang ina na agad tumalikod at pumunta sa kwarto. (haaay ayaw ko ng
madrama nakakawalang gana. Ang Aga aga pinaiinit nila ang ulo ko.) sa isipa ni
Carmela. Agad siyang naligo at lumabas ng Kwarto ,nadatnan niya ang ama na nag
kakape sa may kusina hindi niya ito pinansin bagkus inirapan niya ito at kumuha
lang ng tinapay na nasa mesa. Hindi siya nagpaalam sa mga magulang na pupunta
na siya sa kanilang paaralan. Pagkarating niya sa eskwelahan ay agad siyang
sinalubong ng kanyang mga ma impluwensiyang kaibigan."Oh! Bakit ka
nakabusangot diyan?Pinagsabihan kananaman ba ng mga magulang mong maging
mabait?.hahahaha!"tanong ng Isang kaibigan ni Carmela."Oo, nakakainis na nga
eh, naririndi na ako sa kanilang pinagsasasabi. Katulad nalang ng kailan ka titino
Carmela? .Kailan ka magkakaroon ng respeto Carmela? Blah blah blah."Sabi ni
Carmela sa mga kaibigan niya."Pabayan mo sila. Alam mo namang wala talagang
paki alam ang mga magulang mo sayo.!"sabi ng isa nanaman niyang
kaibigan."Hayyy huwag na natin silang pag usapan pa. Nakaka wala kasi ng gana.
Tara nanga pumasok na tayo sa loob Ng classroom."sabi ni Carmela sa kanyang
mga kaibagan,kaya naman agad din silang pumunta sa loob ng kanilang classroom.
Naging madali ang oras at dapit hapon na, kaya naman naisipan ni Carmela na
umuwi mo na sakanilang bahay at magpalit ng damit dahil may lakad sila mamaya
ng kanyang mga kaibigan. Nang malapit na si Carmela sa kanilang bahay,napansin
niyang may mga pulis at maraming tao na nakapaligid sa kanilang bahay, kaya
naman dali dali siyang tumakbo palapit sa kanilang bahay."Anong nangyari
dito?,bakit may mga pulis?."tanong ni Carmela ng makarating siya sa tapat ng
kanilang bahay."Hindi mo ba alam?"tanong ng kanilang kapitbahay."Ano bang
sinasabi niyo?, di ko kayo maintindihan."

"Nanakawan kayo Carmela, at walang awang pinaslang iyong ama at ina ng

magnanakaw na yon."Sabi ng kapitbahay nila na para bang awang awa ito kay
Carmela."Hindi yan totoo,hindi pa sila patay." Hindi makapaniwalang sabi ni
Carmela. Nakita niyang may inilabas ang mga pulis sa loob ng kanilang bahay. Ang
walang buhay niyang ama at ina ang inilabas ng mga pulis, naliligo sa kanilang
sariling dugo,maraming sak sak ang mga ito at karumaldumal ang
sinapit.Napahagulgol nalang si Carmela ng Makita ang ama at ina na wala ng
buhay.haban