KALUPI NG PUSO

Talaan ng aking mga dinaramdam,

Kasangguning lihim ng nais tandaan,

bawat dahon niya ay kinalalagyan

ng isang gunitang pagkamahal-mahal

Kaluping maliit sa tapat ng puso

ang bawat talata’y puno ng pagsuyo,

ang takip ay bughaw, dito nakatago

ang lihim ng aking ligaya’t siphayo.

Nang buwan ng Mayo kami nagkilala

at tila Mayo rin nang magkalayo na;

sa kaluping ito nababasa-basa

ang lahat ng aking mga alaala.

Nakatala rito ang buwan at araw

ng aking ligaya at kapighatian…

isang dapithapo’y nagugunam-gunam

sa mga mata ko ang luha’y umapaw…

Anupa’t kung ako’y tila nalulungkot

binabasa-basa ang nagdaang lugod;

ang alaala ko’y dito nagagamot,

sa munting kaluping puno ng himutok.

Matandang kalupi ng aking sinapit

dala mo nang lahat ang tuwa ko’t hapis;

kung binubuksan ka’y parang lumalapit

ang lahat ng aking nabigong pag-ibig.

Sa dilaw mong dahong ngayon ay kupas na

ang lumang pagsuyo’y naaalaala,

O, kaluping bughaw, kung kita’y mabasa

masayang malungkot na hinahagkan ka…

May ilang bulaklak at dahong natuyo

na sa iyo’y lihim na nangakatago,

tuwi kong mamasdan, luha’y tumutulo

tuwi kong hahagkan, puso’y nagdurugo.