Alamat ng Lansones Nagimbal ang mga taong nasaksihan ang pagkain ng babae sa
nakalalasong bunga ng puno sa kabila ng kanilang pagbabala
Noong unang panahon sa isang bayan sa Laguna ay
matatagpuan ang isang uri ng puno na may bilugan hugis ang
bunga. Sa panahon ng tagbunga, kahit na hitik sa bilugang
bunga ang nasabing puno ay walang sinuman ang
nangangahas na lapitan o kainin ito.
Sa likod ng tila ba masarap na anyo ng bunga nito ay
nakakubli ang matindi at maaring nakamamatay na lason.
Nagsimulang katakutan at pag-usapan ang “puno ng lason” ng
may isang manlalakbay ang nagpahinga sa ilalim ng puno na
may nakakalasong bunga.
Marahil dahil sa pagod, gutom at sa kaaya-ayang kaanyuan ng
bunga ay pumitas ang manlalakbay ng bunga ng puno upang
kainin. Huli na ng makita upang pigilan ng mga taong-bayan
ang manlalakbay sa pagkain nito ng nasabing bunga.
Bumula ang bibig ng manlalakbay at nangisay ito matapos
makain ang nakalalasong bunga.
Maliban sa nasabing nakalalasong puno ay marami pang
ibang namumungang puno at halaman ang matatagpuan sa
bayan. Sa isang bibihirang pagkakataon ay tinamaan ng isang
matinding tagtuyot ang bayan.
Nangamatay ang mga tanim na kanilang inaasahang
magbibigay sa kanila ng makakain, lingid sa isa… Ang puno
na nagtataglay ng nakalalasong bunga. Taimtim na
nanalangin ang mga taong bayan upang matapos na ang
nasabing tagtuyot dulot ng matinding tag-init.
Isang araw ay may isang babaeng nakaputi ang dumating sa
bayan. Kakatuwa ang babaeng ito dahil ito ay pakanta pang
tinungo ang lugar kung saan matatagpuan ang punong
namumunga ng bungang may lason.
Sinubukang pigilan ng ilang nakatatanda ang babae ngunit
tila ba hindi sila narinig nito at patuloy lamang sa maligayang
pag-awit nito at nagsimulang pitasin ang bunga ng puno.
dito.
Inasahan na ng mga taong-bayan na anumang oras ay
babagsak ito ngunit nakailang bunga na itong nakakain ay
wala pa ring nangyayari. Sa halip ay sarap na sarap pa ito sa
pagkain. Marahil sa pagataka at gutom ay nagsimulang
lumapit ang mga kabataan sa babae.
Tinanong ng babae ang mga lumapit na bata kung bakit tila
ba hindi nagagalaw ang mga masasarap na prutas ng
nasabing puno. Inilahad sa kanya ng mga bata ang kuwento
ng nakalalasong puno at umiling lamang ang babae.
Pumitas siya ng bunga at pinisil ito upang ilantad ang kaaya-
ayang laman ng bunga ng nasabing puno. Sa gutom ay
nagbakasakali ang isang bata upang tikman ito.
“Masarap at malinamnam!” ang nasabi ng bata at muli itong
pumitas.
Nang makita ito ng mga taong-bayan ay nagsimula itong
lumapit sa nasabing puno upang kumuha ng bunga upang
kainin. Lahat ay nabigla sa kakaibang tamis ng dating
itinuring nilang bungang may lason.
Sa di maipaliwanag na pangyayari ay bigla na lamang nawala
ang babaeng unang kumain ng bunga ng puno ng lason.
Matapos mabatid na wala na ang lason sa puno ay naitawid
ng bayan ang matinding tag-init.
Pinaniwalaan ng mga taong-bayan na ang babaeng nakaputi
ay isang diwatang sumagot sa kanilang panalangin.
Sa paglipas ng panahon ang dating puno at bunga na may
lason ay tinawag na nilang “lansones”.
Aral:
 Ang pananalangin sa Diyos na lumikha ng buong
sangkatauhan ay isang mabuting bagay.