Joemar Richson Lumba

7-Ephesians
Si Haring Tamaraw at si Daga

Ang Tamaraw ay isang uri ng mga hayop sa ating kagubatan. Siya ay malaki ,mabilis at
malakas. Iginagalang siya ng lahat ng kanyang nasasakupan.

Minsan, nililibot ni Haring Tamaraw ang kagubatan. Dumating siyang pagod napagod.

Kaagad siyang nakatulog sa ilalim ng punong Narra. Dumating si Daga.Tuwang-tuwa siyang
naglalaro sa may puno ng Narra. Sinaway siya ng mgaibon na nakadapo sa mga sanga ng
puno. Ipinaalam nilang matutulog si HaringTamaraw. Dali-daling tumakbong paalis si Daga.
Hindi sinasadyangnatapakakan ni Daga ang paa ni Haring Tamaraw. Kumilos si Haring
Tamarawat naipit ang paa ni Daga. Umirit si Daga.
 
Nagising si Haring Tamaraw. Galit na galit siya. Hinuli niya si Daga at bilangparusa,
kakainin sana niya ito. Nagmakaawa si Daga kay Haring Tamaraw. Nangakong hindi na siya
uulit at sinabi pang baka siya’y makatulong kay HaringTamaraw pagdating ng panahon.
Pinakawalan at pinatawad ni Haring Tamarawsi daga. Nagpasalamat naman si Daga.Isang araw,
naghahanap si Haring Tamaraw ng makakain sa kagubatan. Sakanyang paglalakad ay natapakan
niya ang isang patibong na hawla napanghuli ng malalaking hayop sa kagubatan. Napasok at
nakulong sa hawla siHaring Tamaraw. Walanag magawang tulong ang mga hayop. Nagkagulo
sila athindi malaman kung anong gagawin sa kanilang hari.Walang anu-ano dumating si Daga na
galling sa paghahanap ng pagkain.Nginatngat kaagad niya ang mga tali sa hawla. Nakalusot
si Haring Tamaraw.Nagpasalamat si Haring Tamaraw kay Daga. Mula noon nagging
mabutingmagkaibigan si Haring Tamaraw at si Daga.