Susi sa Kinabukasan (Tula tungkol sa edukasyon)

                                             Kaalamang taglay kailangang tunay

                                             Sandatang dapat taglayin ninunman
                                              Dahil gamit natin sa pang araw-araw
                                             Na matatagpuan sa edukasyon lang
        
                                              Edukasyong hanap nasa eskwelahan
                                              Tinuturong ganap ng gurong mahusay
                                               Sa mag-aaral sa iba't ibang lugar
                                              Taglay ang araling mahalagang tunay

                                              Makamit ito ay walang kasing saya 

                                              Sapagkat dala ay magandang simula
                                              Simula sa isang magandang biyaya
                                              Dala ay tagumpay maging dalubhasa
                                             
                                              Kahit mahirap babatain tunay
                                              Makamit lamang ang tamang kaalaman
                                              Na magiginng daan sa ating tagumpay
                                               Dahil ito'y susi sa magiging buhay
                         
                                               Natutunan natin gamitin sa tama
                                             Upang ang tadhanang nakatakday saya
                                              Kaalamang taglay ito ang panangga
                                               Sa buhay natin na puro na problema
                                            

Pag-Asa sa Gitna ng Kawalan

Ang lambing ng panahon ay salitang dala ng langit

Taimtim na dalangin ng mga pusong nagpakasakit;
Ang mga tagong suyuan ay parang walang katapusan
Halik ng damdamin mo’y bigkis ng pag-irog kailanman.
Iulat mo, Mahal, sa ulap upang makadama ng hapis
Na kapagdaka’y uulan, yan ay iyak na paimpit;
Sa tindi ng sakit ng dibdib sa pag-ibig na nakalaan
Sa huling yugto ng hininga mo’y buhay na nagdaraan.

Iambag mo sa bundok ang balot-pighating nadarama

Na sa angking kataasan nito’y maiparating mo kay Ama:
Oh Anak mong yao’y pagsamo’y pakinggan na,
Liripin mo ang damdamin sa parang ng isang aba!
Sabihin mo rin sa hangin at iparating sa karimlan
Na ang sakit ng damdaming atas, bigyan nya ng daan;
Ibulong mo pa rin ang laman ng nakapiit mong puso
Bago pa man dumating ang wakas nito sa pagkakatuto.

Alin baga ang nais mong malaman sa sarili?

Yun bang sakit ng talim o lambat ng kapighatian?
Mahal, ang pamimili ay nasa saiyo lamang kailanman
Purihin mo man ang lahat sa mundo at kalangitan
At iangat ang pansariling mithiin doon sa magpakailanman,
Subalit, ang sanlibo mong kabutiha’y isang mali ang tapat nyan;
Isulong mo man sa labanan ang lahat mong angking lakas
Gaya pa rin ng nakaraa’y katapat nati’y maliit na butas.

Huwag mong sayangin ang yugto ng iyong panahon

Malapit na ang takipsilim na matagal ding nagyaon;
Ibuhos mo ngayon ang talinong ipinagmana ng mundo
Higit pa riyan sa tingin mo ang ini-ambag mong talino

Aklat ng Buhay

Minsan sa isang patak ng ulan 

sa dilim ng mapagkunwaring panahon; 
Pinuyos ng masalimuot ng kalakaran 
na ang buhos ay akda ng kaisipan. 
Di mo lubos maisip kung ano ang turing 
sa mga naka-ambang plastik na angkin; 
Di mo rin maitatago ang sidhi ng panaginip 
na kapagdaka'y aayon sa agos 
nang gusto mong makamtan at maangkin. 
Ang aklat ng buhay ay puno ng kapalaran 
na di natin hawak at mahirap masuyuan; 
Kahit ika'y nasa munting mundo mo, 
ang pahina ng kasalukuyan ay nasa saiyo. 
Isulat mo man ang nakaraan at ipaabot 
sa panahong parating, 
ikaw at ikaw pa rin ang may-akda 
nang buhay mong angkin.