Ang kamakailang pananaliksik sa inilapat na linggwistika ay binibigyang

diin ang kahalagahan ng mga pagkakamali ng mga nag-aaral sa pangalawang wika

sa pag-aaral. Sa artikulong ito, ang mga pangunahing uri ng mga pagkakamali sa
pag-aaral ng pangalawang wika ay unang binanggit sa madaling sabi. Sinusundan
ito ng pagsubaybay sa mga mapagkukunan ng mga error sa pagkatuto ng
pangalawang wika sa parehong mga salik sa interlingual at intralingual o pag-
unlad. Habang ang mga pagkakamali sa interlingual ay sanhi ng pagkagambala ng
wika ng ina, intra-'lingual o pag-unlad na mga error na nagmula sa mga sumusunod
na mga kadahilanan: simple, overgeneralization, hyper-correction, maling
pagtuturo, fossilization, pag-iwas, hindi sapat na pag-aaral, at maling konsepto na
hypothesized. Nagtapos ang artikulo sa ilang mga pangkalahatang patnubay para sa
mga guro sa pagwawasto ng mga pagkakamali sa pag-aaral ng pangalawang wika.

Ang pag-aaral ng wika, tulad ng anumang uri ng pag-aaral ng tao, ay

nagsasangkot ng paggawa ng mga pagkakamali. Noong nakaraan, itinuturing ng
mga guro ng wika ang mga pagkakamali na ginawa ng kanilang stud en ts bilang
isang bagay na hindi kanais-nais na masigasig nilang hinahangad na maiwasan ito.
Sa nakaraang labinlimang taon, gayunpaman, ang mga mananaliksik sa larangan
ng inilapat na lingguwistika ay tiningnan ang mga error bilang ebidensya para sa
isang malikhaing proseso sa pag-aaral ng wika kung saan ang mga nag-aaral ay
gumagamit ng hypothesis testin ~ at iba't ibang mga diskarte sa pag-aaral ng isang
pangalawang wika.
Malayo sa pagiging gulo na mapupuksa, ang mga pagkakamali ay, tulad
ng ipinahihiwatig ng Selinker (1969), na makabuluhan sa tatlong aspeto: (1) ang
mga pagkakamali ay mahalaga para sa guro ng wika dahil ipinapahiwatig nila ang
pag-unlad ng mag-aaral sa pag-aaral ng wika; (2) ang mga pagkakamali ay
mahalaga rin para sa tagapagpananaliksik ng wika habang nagbibigay sila ng mga
pananaw sa kung paano natutunan ang wika; at (3) sa wakas, ang mga pagkakamali
ay makabuluhan sa nag-aaral ng wika sa kanyang sarili habang siya ay kasangkot
sa pagsubok sa hypothesis. Sa artikulong ito, tatalakayin ko sa madaling sabi ang
mga uri ng mga pagkakamali na ginawa ng mga nag-aaral ng pangalawang wika,
ang mga sanhi ng mga pagkakamaling ito, at sa wakas kung paano ito ituturo ng
mga guro.

Mga Uri ng Mga Mali

Ang mga mananaliksik sa larangan ng inilapat na lingguwistika ay
karaniwang nag-dis-tmguish sa pagitan ng dalawang uri ng mga pagkakamali: mga
error sa pagganap at mga pagkakamali sa kakayahan. Ang mga pagkakamali sa
pagganap ay ang mga pagkakamaling nagawa ng mga nag-aaral kapag sila ay
pagod o nagmamadali. Karaniwan, ang ganitong uri ng pagkakamali ay hindi
seryoso at maaaring madaig ng kaunting pagsisikap ng nag-aaral. Ang mga
pagkakamali sa kakayahan, sa kabilang banda, ay mas seryoso kaysa sa mga error
sa pagganap dahil ang mga error sa kakayahan ay sumasalamin sa hindi sapat na
pagkatuto. Kaugnay nito, mahalagang tandaan na ang mga mananaliksik (cf. Gefen
1979) ay nakikilala sa pagitan ng mga pagkakamali na kung saan ay lapses sa
pagganap at mga pagkakamali na sumasalamin sa hindi sapat na kakayahan. Ang
iba pang mga mananaliksik (cf. Burt at Kiparsky 1974) ay nagkakaiba sa mga lokal
at pandaigdigang mga pagkakamali. Ang mga lokal na pagkakamali ay hindi
hadlangan ang komunikasyon at pag-unawa sa kahulugan ng isang tibay. Ang mga
pagkakamali sa mundo, sa kabilang banda, ay mas malubha kaysa sa mga lokal na
mga pagkakamali dahil ang mga pandaigdigang mga pagkakamali ay
nakakagambala sa pakikipag-komunikasyon at ginulo ang kahulugan ng mga
pagsasalita. Ang mga lokal na error ay nagsasangkot ng mga inflection ng
pangngalan at pandiwa, at ang paggamit ng mga artikulo, preposisyon, at mga
auxiliary. Ang mga pandaigdigang mga error, halimbawa, in-volve maling
pagkakasunud-sunod ng salita sa isang pangungusap.

Sa wakas, ang mga pagkakamali sa pag-aaral ng wika ay nagsasangkot sa

lahat ng mga sangkap ng wika: ang phonological, morphological, lexical, at
syntactic. Ang isang halimbawa ng isang phonological error ay ang hick ng
pagkakaiba sa pagitan ng phoneme / p / at ang phon-eme / b / sa mga Arab aaral na
ESL; kaya naririnig namin ang mga ito na nagsasabi pird at brison, halimbawa, sa
halip na ibon at bilangguan. Ang isang halimbawa ng isang error sa morphological
ay ang paggawa ng mga pagkakamali tulad ng mga kababaihan, tupa, at mga
kasangkapan. Ang isang leksikal na error ay nagsasangkot ng hindi naaangkop na
direktang pagsasalin mula sa katutubong wika ng mag-aaral o ang paggamit ng
mga maling leksikal na item sa pangalawang wika. Ang mga halimbawa ng mga
lexical error ay: Ito ang tahanan na itinayo ng aking ama, at ang Oras na ngayon ay
sampu. Sa wakas, ang mga halimbawa ng mga error na syntactic ay mga
pagkakamali sa pagkakasunud-sunod ng salita, kasunduan sa subject-verb, at ang
paggamit ng resumptive pronoun sa mga kamag-anak na sugnay na Ingles na
ginawa ng mga natutunan ng Arab ESL tulad ng inilarawan sa: Ang batang lalaki
na nakita ko sa kanya ay tinawag na Ali.

Mga Sanhi ng Mga Mali

 Mayroong pangunahing dalawang pangunahing mapagkukunan ng mga
pagkakamali sa pag-aaral ng pangalawang wika. Ang unang mapagkukunan ay
pagkagambala mula sa katutubong wika samantalang ang pangalawang
mapagkukunan ay maaaring maiugnay sa mga kadahilanan ng panghihimasok at
pag-unlad. Ang katutubong wika ng mga nag-aaral ay may mahalagang papel sa
pag-aaral ng pangalawang wika. Ang mga pagkakamali dahil sa impluwensya ng
katutubong wika ay tinatawag na interlingual error. Ang mga error sa interlingual
ay tinatawag ding mga error sa paglilipat o pagkagambala. Ang pananaw na ang
katutubong wika ay gumaganap ng isang halos negatibong papel na binigyang diin
ay binigyang maaga ng mga forties at tile fifties nina Fries (1945) at Lado (1957).
Althougll kamakailan ang mga mananaliksik ay may posibilidad na mabawasan
ang mga interlingual error at bigyang-diin ang intralingual at pag-unlad ~ rrors (cf.
Dulay at Burt 1974), ang negatibong paglilipat o pagkagambala ay kinikilala pa rin
bilang isang nakakaakit na kadahilanan sa pangalawang pag-aaral ng wika (cf. J
ordens 1977; Keller-man 1979 ; Touchie 1983). Ang mga pagkakamali sa
intralingual at pag-unlad ay dahil sa diffi-kulto ng pangalawang / target na wika.
Kabilang sa mga intralingual at pagbuo-kaisipan ng mga kadahilanan ang
sumusunod:
1. Pagpapahiwatig: Ang mga nag-aaral ay madalas na pumili ng mga
simpleng anyo at konstruksyon sa halip na mas kumplikado. Ang isang halimbawa
ng pagiging simple ay maaaring kasangkot sa paggamit ng simpleng kasalukuyan
sa halip ng kasalukuyang perpekto na tuluy-tuloy. 2. Overgeneralization: Ito ang
paggamit ng isang form o con-struction sa isang konteksto at pagpapalawak ng
aplikasyon nito sa iba pang mga konteksto kung saan hindi ito dapat mag-apply.
Ang mga halimbawa ng overgeneralization ay kinabibilangan ng paggamit ng
corned at goed bilang nakaraang tense form ng corne at go at ang pagtanggal ng
third person singular s sa ilalim ng mabibigat na presyon ng lahat ng iba pang
walang katapusang mga form tulad ng sa I, e go. Dapat pansinin na ang
pagpapasimple at overgeneraliza-tion ay ginagamit ng mga nag-aaral upang
mabawasan ang kanilang pasanin sa lingguwistika. 3. Hypercorrection: Minsan ang
masigasig na pagsisikap ng mga guro sa pagwawasto ng mga pagkakamali ng
kanilang mga mag-aaral ay nagtulak sa mga mag-aaral na gumawa ng mga
pagkakamali sa kung hindi man wastong mga porma. Tinatawag ni Stenson (1978)
ang ganitong uri ng error na "sapilitan na mga error." Halimbawa, ang pagpilit ng
guro na ang mga nag-aaral ng Arabe ng ESL ay gumagawa ng phoneme IpI na
tama ang hinihikayat sa kanila na palaging makagawa ng IpI kung saan
kinakailangan ang ponema na Ibl. Sa gayon ang mga nag-aaral ng Arab ESL ay
nagsabi ng piTd at pattie sa halip na ibon at labanan. 4. Maling pagtuturo: Minsan
nangyayari na ang mga pagkakamali ng mga nag-aaral ay mga hinikayat ng guro,
i.e., sanhi ng guro, mga materyales sa pagtuturo, o pagkakasunud-sunod ng
paglalahad. Ang kadahilanan na ito ay malapit na nauugnay sa hypercorrection sa
itaas. Gayundin, kapansin-pansin na ang ilang mga guro ay naiimpluwensyahan
kahit na ang mga pagkakamali ng kanilang mga mag-aaral sa kurso ng mahabang
pagtuturo. 5. Fossilization: Ang ilang mga pagkakamali, espesyal na mga
pagkakamali sa pronuncia-tion, nagpapatuloy sa mahabang panahon at medyo
mahirap mapupuksa. Ang mga halimbawa ng mga error na fos.silized sa Arab ESL
learn-ers ay ang kawalan ng pagkakaiba sa pagitan ng IpI at Ibl sa Ingles at ang
pagpasok ng resumptive pronoun sa Ingles na mga kamag-anak na sugnay na gawa
ng mga nag-aaral. 6. Pag-iwas: Ang ilang mga istrakturang syntactic ay mahirap
gawin ng ilang mga nag-aaral. Dahil dito, iniiwasan ng mga nag-aaral ang mga
istrukturang ito at ginagamit sa halip na mas simple na mga istraktura. Ang mga
nag-aaral ng Arab ESL ay umiiwas sa tinig na boses habang ang mga nag-aaral ng
Hapon ay umiiwas sa pagkakaugnay sa Ingles. 7. Hindi sapat na pag-aaral: Ang
TItis ay pangunahing sanhi ng kamangmangan ng mga paghihigpit sa panuntunan
o pag-unawa at hindi kumpleto na pag-aaral. Ang isang halimbawa ay ang pag-alis
ng pangatlong taong singu-lar s tulad ng sa: Gusto niya. 8. Maling mga konsepto
na hypothesized: Maraming mga kamalian ng mga nag-aaral ay maaaring
maiugnay sa maling mga hypotheses na nabuo ng mga nag-aaral tungkol sa target
na wika. Halimbawa, iniisip ng ilang mga nag-aaral na iyon ang marker ng
kasalukuyang panahunan. Kaya, gumawa sila: Siya ay nakikipag-usap sa guro.
Katulad nito, sa palagay nila na iyon ang nakaraang tense marker. Kaya't sinabi
nila: Ito ay nangyari kagabi.
Error sa Paggamot
Ang mga guro ay hindi maaaring at hindi dapat iwasto ang lahat ng mga
pagkakamali na nai-post ng kanilang mga mag-aaral. Bukod pa rito, ang madalas
na pagwawasto ng mga pagkakamali sa bibig ay nakakagambala sa proseso ng
pag-aaral ng wika at humihina sa nahihiyang mga mag-aaral mula sa pakikipag-
usap sa target na wika. Ang sumusunod ay mga pangkalahatang alituntunin sa
pagwawasto ng mga error sa pagkatuto ng pangalawang wika: I. Ang mga guro ay
dapat iwasto ang mga pagkakamali na nakakaapekto sa katalinuhan, i. Kaugnay
nito, ang mga guro ay dapat na tumutok sa pagwawasto ng mga pandaigdigang
mga error nang higit sa mga lokal na pagkakamali. 2. Ang mataas na dalas at mga
pagkakamali sa pangkalahatan ay dapat na maitama nang mas madalas kaysa sa
mas madalas na mga pagkakamali. Halimbawa, ang omis-sion ng pangatlong tao
na Singular s ay isang error ng mataas na dalas at pagiging produktibo. 3. Dapat
bigyan ng higit na diin ang mga guro sa pagwawasto ng mga pagkakamali na
nakakaapekto sa isang malaking porsyento ng kanilang mga mag-aaral. Ang
kadahilanan na ito ay malinaw na nauugnay sa pangalawang kadahilanan sa itaas.
4. Ang pagkakamali o nakakainis na mga pagkakamali ay dapat na mabayaran
nang higit pa. Ang kadahilanan na ito ay nauugnay sa aspeto ng socioliguistic ng
pag-aaral ng wika. Ang mga mag-aaral na nagmula sa mas mababang mga
socioeconomic na klase ay may kamalayan at napaka-sensitibo sa panlalait tungkol
sa kanilang di-pormal na iba't ibang wika mula sa mga mag-aaral mula sa mas
mataas na klase ng socioeconomic na nagsasalita ng isang mas pormal at
prestihiyosong iba't ibang wika. 5. Sa wakas, ang mga pagkakamali na nauugnay sa
isang pagtuturo ng pedagogical ay dapat na makatanggap ng higit na pansin mula
sa guro kaysa sa iba pang mga pagkakamali. Halimbawa, kung ang pokus ng aralin
ay ang paggamit ng perpektong panahunan, ang pagwawasto ng mga pagkakamali
na kinasasangkutan ng mga preposisyon, artikulo, at demonstrasyon sa araling ito
ay hindi dapat bigyang-diin ng guro dahil kung siya ay nagawa, ang pansin ng
maguguluhan ang mga mag-aaral mula sa pokus ng aralin na, sa pagkakataong ito,
ay ang paggamit ng kasalukuyang perpektong panahunan.

Bilang guro ng Filipino, mahalagang maisama sa oryentasyon ng mga batang tinuturuan kung
bakit nila pinag-aaralan ang Filipino. Sa oryentasyong ito, malalaman nila na higit sa isang
asignatura ang Filipino na kanilang pinag-aaralan. Sa pagagamit ng wika, mahahasa ang kanilang
kaalaman at kakayahan sa pagsasalita ng Filipino. Kapag ginagamit parati ang wika, magiging
matatag ang pundasyon ng mga salita na siyang magagamit sa  pag-unawa sa maraming bagay
tungkol sa ating mga Pilipino. Ang mga nakalimbag na akda, dula o anumang palabas o
panoorin, at ang mga kuwentong naririnig tungkol sa ating mga Pilipino gamit ang wikang
Filipino ay mas napahahalagahan dahil sa pagkakaroon ng sapat na pag-unawa rito. Ito rin ang
maaaring pag-ugatan ng damdaming pagkamakabayan at magsisilbing ningas ng pagmamahal sa
ating bansa, sa ating pagka-Pilipino. Hindi ba’t kay sayang isipin na nauunawan ng mga batang
Pilipino ang kanilang kultura gamit ang wikang Filipino?

Mahalaga na sa murang edad ng mga bata ay naiintindihan nila at nagagamit ang wikang
Filipino. Kaya naman kailangan ang patuloy na paglinang sa kakayahan ng mga bata na magamit
ito araw-araw sa kanilang pamumuhay. Sa paraang komunikatibo kailangang maipagamit ang
wikang Filipino. Sa pag-aaral ng Filipino, hindi sapat na matukoy ng mga bata ang mga bahagi
ng pananalita. Sa halip, mas magiging makabuluhan kung ipagagamit ito sa kanyang
pakikipagtalastasan sa iba.

Isang magandang halimbawa nito ay ang paggamit ng pang-uri o salitang naglalarawan. Mas
mabuting ipalarawan sa mag-aaral ang kanyang kalaro o kaibigan kaysa ipaisa-isa sa kanya ang
mga salitang naglalarawan. Sa ganitong paraan, babaunin niya ang kaalaman at kasanayang
natutuhan upang sa kanyang paglabas sa paaralan ay magamit niya nang wasto at makabuluhan.
Ganoon din, isang araw, kapag kinailangan niyang ilarawan ang kanyang sarili sa oras ng
panayam o anumang gawaing may kinalaman sa pagpapakilala, kakayanin niyang gawin ito
dahil hindi naman itatanong sa kanya kung ano ang pang-uri sa halip, ipalalarawan sa kanya ang
kanyang sarili.
Ang isang batang matatas sa wikang Filipino ay angat sa karaniwan. May kakayahan siyang
makipag-ugnayan sa kahit kanino sa ating bansa. Minsan isang tanghalian, habang ako ay
teacher prefect sa aking mga mag-aaral, naitanong sa akin ng isa kong estudyante kung bakit pa
raw niya pag-aaralan ang Filipino kung magiging CEO naman siya ng kanilang kumpanya
balang-araw. Sinagot ko muna siya ng isang tanong bago ko sagutin ang totoo niyang tinatanong.
“Gusto mo bang maging isang mahusay at mabuting CEO sa iyong mga manggagawa?” Sa
simpleng tanong kong ito, nakita ko ang pagkunot ng noo at pagsalubong ng kanyang mga kilay.
At habang ipinaliliwanag ko ang kahalagahan ng paggamit ng wikang Filipino upang makipag-
ugnayan mula sa simpleng manggagawa hanggang sa mga aral at dalubhasang kasamahan sa
kumpanya, nakita ko rin ang unti-unting pagliwanag ng kanyang mukha. Napalitan ng ngiti at
matamis na “Salamat Ma’am” ang natanggap ko mula sa kanya.

Makapangyarihan ang wasto at mabuting paggamit ng ating wika. Isa itong daan upang
magkaroon tayong mga Pilipino ng matatag na pagkakakilanlan. Kaya kung tatanungin muli ako
kung bakit mahalaga ang pagtuturo ng Filipino sa mga bata, ito ang aking tugon. Ang kabataan
ang pag-asa ng bayan. Sila ang magtataguyod ng wikang magbubuklod sa ating mga Pilipino at
magpapakita ng kakayahan, kahusayan, at kabutihan nating mga Pilipino. Sila rin ang
magpapamalas sa buong mundo kung gaano kaganda at kayaman ang ating wika at kultura.
Nararapat lamang na matutuhan nila ito.