Bilang isang mag-aaral at guro sa hinaharap ng Filipino,

mahalagang maisama sa oryentasyon ng mga mag-aaral na tinuturuan

kung bakit nila pinag-aaralan ang Filipino bilang pangalawang wika .
Sa oryentasyong ito, malalaman nila na higit sa isang asignatura ang
Filipino na kanilang pinag-aaralan. Sa pagagamit ng wika, mahahasa ang
kanilang kaalaman at kakayahan sa pagsasalita ng Filipino. Kapag
ginagamit parati ang wika, magiging matatag ang pundasyon ng mga
salita na siyang magagamit sa pag-unawa sa maraming bagay tungkol sa
ating mga Pilipino. Ang mga nakalimbag na akda, dula o anumang
palabas o panoorin, at ang mga kuwentong naririnig tungkol sa ating
mga Pilipino gamit ang wikang Filipino ay mas napahahalagahan dahil
sa pagkakaroon ng sapat na pag-unawa rito. Ito rin ang maaaring pag-
ugatan ng damdaming pagkamakabayan at magsisilbing ningas ng
pagmamahal sa ating bansa, sa ating pagka-Pilipino. Hindi ba’t kay
sayang isipin na nauunawan ng mga mag-aaral na Pilipino ang kanilang
kultura gamit ang wikang Filipino?

Mahalaga na sa murang edad ng mga bata ay naiintindihan nila at nagagamit ang wikang
Filipino. Kaya naman kailangan ang patuloy na paglinang sa kakayahan ng mga bata na magamit
ito araw-araw sa kanilang pamumuhay. Sa paraang komunikatibo kailangang maipagamit ang
wikang Filipino. Sa pag-aaral ng Filipino, hindi sapat na matukoy ng mga bata ang mga bahagi
ng pananalita. Sa halip, mas magiging makabuluhan kung ipagagamit ito sa kanyang
pakikipagtalastasan sa iba.

Isang magandang halimbawa nito ay ang paggamit ng pang-uri o salitang naglalarawan.

Mas mabuting ipalarawan sa mag-aaral ang kanyang kalaro o kaibigan kaysa ipaisa-isa sa kanya
ang mga salitang naglalarawan. Sa ganitong paraan, babaunin niya ang kaalaman at kasanayang
natutuhan upang sa kanyang paglabas sa paaralan ay magamit niya nang wasto at makabuluhan.
Ganoon din, isang araw, kapag kinailangan niyang ilarawan ang kanyang sarili sa oras ng
panayam o anumang gawaing may kinalaman sa pagpapakilala, kakayanin niyang gawin ito
dahil hindi naman itatanong sa kanya kung ano ang pang-uri sa halip, ipalalarawan sa kanya ang
kanyang sarili.

Ang mga panloob na kadahilanan ay ang dinadala ng indibidwal na nag-aaral ng

wika sa kanya sa partikular na sitwasyon sa pag-aaral.

Edad: Ang pagkuha ng pangalawang wika ay naiimpluwensyahan ng edad ng nag-

aaral. Ang mga bata, na mayroon nang matatag na mga kasanayan sa pagbasa sa
kanilang sariling wika, ay tila nasa pinakamainam na posisyon upang makakuha ng
isang bagong wika nang mahusay. Ang pag-uudyok, ang mga nakatatandang mag-
aaral ay maaaring maging matagumpay din, ngunit karaniwang pakikibaka upang
makamit ang pagbigkas at intonasyon na katumbas ng katutubong-speaker.

Pagkatao: Ang mga nag-aaral na introvert o balisa ay karaniwang gumagawa ng

mas mabagal na pag-unlad, lalo na sa pagbuo ng mga kasanayan sa bibig. Ang mga
ito ay mas malamang na samantalahin ang mga pagkakataon na magsalita, o upang
maghanap ng mga oportunidad. Maraming mga papalabas na mag-aaral ang hindi
mag-aalala tungkol sa hindi maiiwasang pagkagawa ng mga pagkakamali.
Dadalhin nila ang mga peligro, at sa gayon ay bibigyan ang kanilang sarili ng higit
na kasanayan.

Pagganyak (intrinsic): Natagpuan ang intrinsikong pagganyak upang makipag-

ugnay nang malakas sa tagumpay sa edukasyon. Maliwanag, ang mga mag-aaral na
nasisiyahan sa pag-aaral ng wika at ipinagmamalaki sa kanilang pag-unlad ay mas
mahusay kaysa sa mga hindi.

Ang sobrang pag-uudyok ay isang makabuluhang salik din. Ang mga mag-aaral
ng ESL, halimbawa, na kailangang matuto ng Ingles upang maganap sa isang
unibersidad ng Amerikano o upang makipag-usap sa isang bagong Ingles na batang
lalaki / kasintahan ay malamang na gumawa ng mas malaking pagsisikap at sa
gayon mas malaking pag-unlad.
Mga Karanasan: Ang mga nag-aaral na nakakuha ng pangkalahatang kaalaman
at karanasan ay nasa mas malakas na posisyon upang makabuo ng isang bagong
wika kaysa sa mga wala. Ang mag-aaral, halimbawa, na nakatira na sa 3 iba't ibang
mga bansa at nakalantad sa iba't ibang wika at kultura ay may mas matibay na
batayan para sa pag-aaral ng isang karagdagang wika kaysa sa mag-aaral na wala
pang mga karanasan.
 Cognition: Sa pangkalahatan, tila ang mga mag-aaral na may higit na
kakayahang nagbibigay-malay (katalinuhan) ay gagawa ng mas mabilis na pag-
unlad. Naniniwala ang ilang mga linggwistiko na mayroong isang tiyak, likas na
kakayahan sa pagkatuto ng wika na mas malakas sa ilang mga mag-aaral kaysa sa
iba.
Katutubong wika: Ang mga mag-aaral na nag-aaral ng isang pangalawang wika
na mula sa parehong pamilya ng wika tulad ng kanilang unang wika ay, sa
pangkalahatan, isang mas madaling gawain kaysa sa mga hindi. Kaya, halimbawa,
ang isang batang Dutch ay matuto nang Ingles nang mas mabilis kaysa sa isang
batang Hapon.
Ang mga panlabas na salik ay ang mga katangian ng partikular na sitwasyon sa
pag-aaral ng wika.

Kurikulum: Para sa mga mag-aaral ng ESL partikular na mahalaga na ang

kabuuan ng kanilang karanasan sa edukasyon ay naaangkop sa kanilang mga
pangangailangan. Ang pag-aaral ng wika ay hindi gaanong mailalagay kung ang
mga mag-aaral ay ganap na isusumite sa pangunahing programa na walang
karagdagang tulong o, sa kabilang banda, hindi pinapayagan na maging bahagi ng
mainstream hanggang sa maabot nila ang isang tiyak na antas ng kasanayan sa
wika.
Pagtuturo: Maliwanag, ang ilang mga guro ng wika ay mas mahusay kaysa sa
iba sa pagbibigay ng naaangkop at mabisang karanasan sa pag-aaral para sa mga
mag-aaral sa kanilang silid-aralan. Ang mga mag-aaral na ito ay gagawa ng mas
mabilis na pag-unlad.
Ang parehong naaangkop sa mga pangunahing guro ng guro sa mga sitwasyon sa
pangalawang wika. Ang guro ng agham, halimbawa, na may kamalayan na siya rin
ang may pananagutan sa pagpapaunlad ng wikang Ingles ng mga mag-aaral, at
gumawa ng ilang mga accommodation, ay mag-aambag sa kanilang pag-unlad ng
lingguwistika.
Kultura at katayuan: May ilang katibayan na ang mga mag-aaral sa mga
sitwasyon kung saan ang kanilang sariling kultura ay may mas mababang katayuan
kaysa sa kultura kung saan sila natututo ng wika ay mas mabagal ang pag-unlad.
Pagganyak (extrinsic): Ang mga mag-aaral na binibigyan ng tuluy-tuloy,
naaangkop na panghihikayat na matutunan ng kanilang mga guro at magulang ay
karaniwang mas mahusay kaysa sa mga wala. Halimbawa, ang mga mag-aaral mula sa
mga pamilya na hindi gaanong kahalagahan sa pag-aaral ng wika ay malamang na
umunlad nang mas mabilis.
Pag-access sa mga katutubong nagsasalita: Ang pagkakataong makihalubilo sa
mga katutubong nagsasalita sa loob at labas ng silid-aralan ay isang
makabuluhang kalamangan. Ang mga katutubong nagsasalita ay mga modelo ng
lingguwistika at maaaring magbigay ng angkop na puna. Maliwanag, ang mga nag-
aaral ng pangalawang wika na walang malawak na pag-access sa mga katutubong
nagsasalita ay malamang na gumawa ng mas mabagal na pag-unlad, lalo na sa mga
aspeto ng oral / aural ng pagkuha ng wika.