FERL DIANE S.

SIÑO
BSA18

G-SOSC001
Panunuring Pelikula: GOYO: Ang Batang Heneral

“Tapat ka sa idolo mo, samantalang kami tapat sa aming prinsipyo.”

“Tandaan mo kung sino ka.”

Iyan ay ilan lamang sa mga linyang tumatak sa akin matapos kong panoorin ang pelikula.
At sa mga katagang iyon umikot ang buong kuwento ni Goyo.

Nang matapos kong panoorin ang pelikulang “GOYO”, hindi ako nabigo katulad ng
naramdaman ng karamihan matapos nilang panoorin ang pelikula, dahil tunay na pinukaw ang
aking atensiyon at kamalayan ng pelikulang ito sa kung ano ba ang katotohanan at realidad
patungkol sa kasaysayan noong panahong iyon. Hindi ito kagaya ng Heneral Luna na talaga
namang bubuhos ang bugso ng damdamin ng iyong pagka-Filipino dahil sa tindi ng mga eksena;
ang Goyo ay ibang-iba sapagkat iiwanan ka nito na nag-iisip at mapipilitan kang magbulay sa
mga pangyayari na nailahad sa pelikula, dahil pagkatapos mo itong mapanood ay imbis na may
masabi ka, mas mapapatanong ka kung saan nga ba tayo nagkamali bilang isang bansa at kung
ano nga ba ang nangyari bakit ganoon ang kinalabasan ng rebolusyon noong nakaraan. Hindi
man naging matindi ang mga eksena ay iba ang naging atake ng Goyo sa paglalahad ng istorya
dahil ito ay mas nagpokus sa malalim na aspeto at mga simbolismo. Iyon marahil ang dahilan
kung bakit marami ang hindi natuwa o humanga sa pelikula. Ngunit ako bilang manonood ay
umapaw ang aking kagalakan dahil napakaganda para sa akin ng pagkakalahad sa istorya at
makikita na hindi ito inilahad ng may kalabisan bagkus ay ipinakita lamang kung ano ang tunay
na nangyari. Napakatotoo ng kwento ni Goyo pati na rin ang mga trahedyang nangyari sa kanya.
Ang kabuuan ng kuwento ay nag-iwan sa akin ng kirot sa puso dahil napakadaming reyalisasyon
ang nangyari sa akin.

Sa unang parte pa lamang ng pelikula ay nadala na ako sa takbo ng kuwento. Dito ay

makikita na kung ano bang klaseng tao at bayani si Gregorio Del Pillar o Goyo. Sa linya na
nabanggit sa pelikula na “Tapat ka sa idolo mo, samantalang kami tapat sa aming prinsipyo.”
dito palang ay mahihinuha na siya ay talagang tapat sa kanyang idolo na si Emilio Aguinaldo,
ang president noong panahong iyon. Lahat ng ipaguutos sakaniya ay sinusunod niya. Sa
pagdaan ng kuwento ay nakita talaga sa pelikula kung paano siya nakikipagbaka sa kanyang
damdamin o inner self sa pagiging isang marangal na sundalo o heneral at sa pagiging isang
sunud-sunurang aso sa kanyang pinunong pinaglilingkuran kaya naman parati siyang
pinaaalalahanan na “Tandaan mo kung sino ka”. Hindi ko naman masisisi si Goyo sa kaniyang
mga naging desisyon at piniling sundin sapagkat alam ko na ginawa lamang niya ang kaniyang
dapat gawin kaya naging mistula siyang aso na sunud-sunuran sa paningin ng iba. Para sa akin,
mabilis man ang pangyayari ng kanyang kamatayan, namatay naman siya ng buong tapang at
may pagmamahal sa bayan hanggang sa huling hininga niya. Namatay siyang alam kung sino
siya, si “agila”. Pinagbuklod at pinagbigkis niya ang mga Pilipinong sundalo na lumaban hindi
dahil sa galit ngunit dahil sa pagmamahal sa bansang Pilipinas.

Napakaraming malaman na linya at maraming patama ang binitiwan sa pelikulang ito na

talagang isa sa mga nagbigay ng buhay at ganda sa takbo ng kuwento. At isa sa mga karakter na
talagang nagustuhan ko at minahal ko sa pelikula ay si Apolinario Mabini. Napakarami niyang
nalalaman at lahat ng kanyang inilahad sa mga kataga sa kuwento ay nakakamangha dahil
parati siyang nakasalig sa kung ano sa tingin niya ang tama at doon makikita na labis ang
kaniyang karunungang taglay.

Sa teknikal na aspeto naman ay namangha ako sa sinematograpiya at iskor ng Goyo

dahil ito ay hindi pangkaraniwan. Napakaganda ng pagkakalahad ng bawat eksena at damdamin
kaya naipakita talaga sa mga manonood ang larawan ng nakaraan at ang mga masalimuot na
pangayayari noon. Bilang isang tagapanood ay dinala ako ng Goyo sa nakaraan na para bang
kasama ako sa pelikula at istorya.
Ang mga aktor at mga aktres din na gumanap ay nabigyang hustisya ang mga karakter
na kanilang ginampanan at nahigitan nila ang aking ekspektasyon. Lahat ng mga elemento na
bumubuo sa Goyo ay nakatulong para tunay na mapaganda ang pelikula upang ito ay maging
isang obra maestra.

Bilang paglalahat, sumasailalim ang kasaysayan sa pag-uusig dahil ito ay buhay at

patuloy na sumasalamin sa kasalukuyan. Hanggang ngayon ay tila ba ignorante pa din tayo at
hindi pa din tayo natututo mula sa ating nakaraan at nagmistula tayong repleksyon lamang ng
nakalipas. Sa tulong ng pelikula, sana ay naliwanagan ang bawat isa sa kahalagahan ng
katapatan sa bansa at dedikasyon sa kabayanihan. Sinasalamin sa pelikula kung paano tayo
naging bulag at nananatiling bulag sa maling pamamalakad ng mga nasa itaas natin. Kaya
hinihimok tayo na huwag na tayong manatiling bulag sa ating idolatryna at pinagalalaban lang
natin ang sa tingin natin ay tama at hindi nagpapatinag sa mga prinsipyo natin kahit na ito ay
wala na sa tamang landas. Dapat ay matuto na tayo sa pagkakamali na nagawa noong nakaraan
at huwag na itong ulitin pa upang hindi na tayo ma-GOYO at huwag na rin tayong magpa-GOYO.