vocabulario de la lengua tagala

Nang malathala noong 1754, ang Vocabulario de la lengua tagala nina Fray Juan Jose
de Noceda at Fray Pedro de Sanlucar, ito yata ang pinakamatagal na inihandang aklat
sa kasaysayang ng Pilipinas. Wika nga ni E. Arsenio Manuel, humigit-kumulang sa 150
taon ang ginugol ng mga misyonerong nagtipon sa mga salitang ipinaloob sa
diksiyonaryo.
then repeatedly reedited with the last edition being in 2013 in Manila.
Mina ito hinggil sa katutubong wika at karunungan ng mga Tagalog. Bukod pa,
itinuturing itong pangunahing sanggunian hinggil sa mga inilimbag na halimbawa ng
sinaunang maikling tula, mula sa bugtong at salawikain hanggang sa diyóna, dalít, at
tanaga. Ginamit ito ni William Henry Scott upang balikan ang industriya ng mga Tagalog
pagdatíng ng mga Espanyol. Ginamit ito nina Julian Cruz Balmaseda, Bienvenido
Lumbera, at Virgilio S. Almario upang aninawin ang katutubong pagtula.
Ipinagpatuloy ni Sanlucar ang pagwawasto at pagdaragdag sa Vocabulario hanggang
mamatay. Ang lumabas na edisyong 1860, sa gayon, ay tinapos ng mga Agustino.
Sa edisyong ito, maaaring si Sanlucar ang sumulat ng “Algunas Advertencias para el
Uso de Este Vocabulario.” Gayunman, mga padreng Agustino ang nagdagdag ng
“Suplemento” na maituturing na naglalaman na ng mga bagong salitâ sa wikang
Tagalog nitóng ika-19 siglo.

(nakuha ang naturalng imahe mula sa: https://play.google.com/store/books/details?

id=CkJMAAAAcAAJ&rdid=book-CkJMAAAAcAAJ&rdot=1)