Showing posts with label ASIA SELATAN ABAD KE-20.

 Show all posts

Thursday, June 6, 2013

Isu komunalisme merupakan isu utama yang terpaksa

dihadapi oleh India selepas era kemerdekaan. Bincangkan
Pendahuluan
Isu komunalisme sering kali dikaitkan dengan India, kerana secara realitinya, komunalisme
banyak berlaku di India yang mana sebuah negara demokratik sekular. Komunalisme berlaku
di India juga ada sebab-musababnya. Produk yang telah lahir pada zaman moden, tumbuh
dan berkembang sealiran dengan proses pemodenan itu. Keadaan ini wujud setelah sistem
nilai yang lebih cenderung kepada material.[1] Sesetengah pengkaji ada mengatakan
komunalisme di India merupakan gejala daripada pertentangan kepentingan antara pelbagai
golongan, puak dan kasta yang diberi warna agama.
            Perjuangan ke arah kemerdekaan India dianggap sebagai titik tolak bercambahnya
fahaman komunalisme. Orang Hindu dan Islam dalam pasukan tentera British, bangun
memberontak terhadap ketua mereka dan kemudian satu penentangan terhadap penjajah
British supaya keluar dari India.[2] Konflik antara masyarakat Hindu dan Islam sekian lama
berlaku dan kemuncaknya pemisahan sebahagian India menjadi Pakistan dan pertikaian
mengenai Kashmir berterusan sehingga hari ini. Zaman selepas merdeka mempelihatkan
keadaan perubahan nilai secara perlahan berlaku, terutama di kalangan kumpulan elit yang
cuba mendapatkan semula kepentingan politik dan ekonomi setelah terhalang ketika di zaman
penjajahan British. Keadaan menjadi bertambah buruk apabila ia disokong, baik secara
langsung ataupun tidak, oleh kuasa politik serta mana-mana pemimpin pemimpin politik yang
memerintah atau yang menjadi pembangkang.[3]

Konsep Komunalisme
Commune
Commune bererti ‘sekumpulan manusia hidup bersama dan berkongsi kepentingan dan
tanggungjawab”. Encyclopaedia Britannica memberi pengertian ‘sebuah bandar zaman
pertengahan di Eropah Barat yang mendapat pemerintahan sendiri bertaraf institusi
perbandaran. Warganya mengangkat sumpah untuk saling memberi perlindungan dan saling
membantu. The Concise Oxford English Dictionary, mengertikan commune sebagai
“sekumpulan manusia hidup secara bersama dan berkongsi apa yang dimiliki dan
bertanggungjawab” atau “bahagian persempadanan Perancis yang terkecil bagi tujuan
pentadbiran”.[4]Daripada perkataan commune inilah terbitnya perkataan komunisme
(communism) yang beerti sistem politik atau organisasi sosial berdasarkan kepada hak milik
bersama atau sehingga tercapai pengagihan yang adil harta kekayaan. Ia juga digunapakai
terhadap program dan pergerakan politik yang dicetuskan oelh prinsip Marxisme-Leninisme,
yang berusaha menjayakan organisasi sosial jenis ini.
Pengertian  komunalisme
Istilah komunal yang dipinjam daripada bahasa Inggeris communal, bererti “kehidupan
komunal”, atau “perkauman” atau dalam hubungan dengan perkataan riots bererti “rusuhan
kaum”. Komunal juga merupakan satu perkara yang dilakukan secara berkongsi atau dibuat
oleh semua ahli masyarakat itu. Komunal dalam pengertian conflict, membawa maksud
konflik yang terjadi antara masyarakat yang berbeza, terutamanya antara mereka yang
berlainan agama atau asal usul etnik. Ia juga merujuk kepada sesuatu yang dikongsi bersama
oleh sekumpulan orang. Individu atau kumpulan orang yang berfahaman atau melakukan aksi
komunal digelar komunalis (communalist). Komunalisme atau Communalism bererti, "satu
prinsip organisasi politik berdasarkan persekutuan masyarakat" atau "amalan hidup bersama
secara bermasyarakat" atau "kesetiaan terhadap kumpulan etnik sendiri lebih besar daripada
masyarakat lain.
Oleh itu, komunalisme memberi maksud, sekumpulan orang yang dengan kuat
mempertahankan hak etnik, agama, bahasa, budaya dan kepentingan masyarakatnya semata-
mata. Mereka juga meletakkan kedudukan masyarakat pada tahap paling tinggi yang
mengatasi kehendak individu.[5] Individu, memberi pengaruh kepada masyarakat untuk
bergerak ke arah memperjuangkan suatu tujuan tertentu.
Masyarakat komunalistik
Masyarakat yang komunal atau komunalistik merujuk kepada sesebuah masyarakat yang
mengamalkan kehidupan secara komunal dengan setiap anggota masyarakat berkenaan saling
membantu bagi menghasilkan output sesuatu aktiviti. Ciri-ciri masyarakat ini, dari segi
perburuhan merupaka urusan secara kolektif, dan semua keuntungan dituntut dan diuruskan
ketua mereka. Dalam masyarakat komunalistik sebenar, kehendak dan aspirasi individu,
dianggap sebagai lanjutan daripada kehendak masyarakat, dan dikira sebagai faktor kebajikan
kepada masyarakat itu. Walaubagaimanapun, ini tidak bererti aspirasi dan kehendak inidvidu
diabaikan. Malahan, diserapkan dalam kehendak masyarakat sebagai usaha holistik untuk
memberi keutamaan kepada kepentingan semua.[6]
Komunalisme
Komunalisme adalah istilah pinjaman daripada bahasa Inggeris iaitu Communalism.
Kamus The Concise Oxford English Dictionary, memberi pengertian “satu prinsip organisasi
politik berdasarkanpersekutuan masyarakat” atau “kesetiaan terhadap kumpulan etnik sendiri
lebih besar daripada masyarakat lain”. Menurut Richard Lambert, “komunalisme, kerana ia
mewarnai tingkah laku politik dan pandangan beorientasikan masyarakat, dalam keadaan itu
tertonjol sebagai antisosial yang serakah dan sosial yang bertindak balas.”[7] Komunalisme
merupakan perasaan yang ada pada sesetengah masyarakat yang merasakan mereka tidak
mendapat apa yang patut diperolehi dariapada produktiviti yang mereka turut sumbangkan,
lalu timbul perasaan takut yang mereka diabaikan atau ditindas oleh masyarakat majoriti.
Disebabkan itu, mereka akan bertindak balas, saling memberi dan menerima manfaat, demi
pengekalan kehidupan mereka, dan sebagai usaha melanjutkan kewujudannya di kalangan
masyarakat lain.
Latar belakang Komunalisme
Komunalisme di India dapat jejaki lebih kurang seratus tahun sebelum India mencapai
kemerdekaan. Peperangan kemerdekaan India pertama pada 1857, dianggap sebagai titik
tolak bercambahnya fahaman ini. Pada peperangan tersebut, orang Hindu dan Islam dalam
pasukan bangun memberontak terhadap penjajah British supaya keluar dari India.
Walaubagaimanapun, British berjaya menundukkan pemberontakan tersebut, dan selepas itu
menyaksikan pemerintahan British di India, bercorak "pecah-perintah" dan secara halus
melaga-lagakan antara Hindu dan Muslim. Dengan dasar seperti ini, pemerintahan mereka di
India terus berlanjutan hingga 100 tahun kemudian. Walaupun India telah merdeka namun
isu-isu komunalisme tidak•segera padam.
Peristiwa itu menyebabkan berakhirnya empayar Mughal dan pentabiran Syarikat
Timur India British digantikan dengan Ketakhtaan British di bawah Queen Victoria. British
menjamin kebebasan beragama, upacara tradisi dan adat resam dipelihara dan orang India
juga dijamin mendapat jawatan tinggi negara tanpa pilih kasih.[8] Pelbagai cara juga
dilakukan British bagi meredakan ketegangan yang berlaku di India contohnya isu sebuah
negara merdeka untuk orang Islam adalah isu yang disokong oleh British sendiri. Akibatnya,
isu ini memperlihatkan pertelagahan terus berlaku di antara orang Islam dan Hindu yang
akhirnya melambatkan perjuangan kebangsaan India dan British terus berkuasa.
Apabila India mencapai kemerdekaan dan tertubuhnya negara Pakistan bagi orang
Islam, pertikaian antara orang Islam dan Hindu tetap berlaku sehingga selepas merdeka. Hal
ini demikian kerana selepas lahirnya Pakistan, Pakistan Timur pula berpecah menjadi
Bangladesh dan masalah majoriti-minoriti antara masyarakat Hindu-Islam di India juga tidak
menjadi lebih baik. Komunalisme ataua fahaman perkauman yang dikaitkan dengan sesuatu
kaum sering membawa kepada pertumpahan darah, merupakan mimpi ngeri bagi sebahagian
penduduk India.[9]
 Dari aspek sejarah, komunalisme timbul daripada perkara yang telah dilakukan
British. Orang Islam yang tidak memakan daging babi, manakala orang Hindu tidak
memakan daging lembu. Peluru senapang enfield yang digunakan tentera british dikatakan
dilumuri dengan kedua-dua lemak binatang berkenaan bagi melicinkan daya tembakan.
Disebabkan rasa terhina, tentera India Muslim dan Hindu bangkit menentang British yang
membawa kepada pertumpahan darah.[10] Peristiwa itu dikenali sebagai “Pemberontakan
Sepoy 1857” yang merupakan titik penentangan rakyat India terhadap British. Dasar pecah
perintah yang diamalkan British mneyemarakkan lagi komunalisme dengan segala akibatnya,
sehinggalah India mencapai kemerdekaan 1947.
Faktor-faktor Komunalisme
Ekstremisme Agama
Isu komunalisme merupakan isu agama oleh yang demikian faktor ekstremisme agama
merupakan faktor yang paling kritikal yang membawa kepada permasalahan komunalisme
ini. Perkara ini bukanlah sesuatu yang menghairankan jika melihat kepada aspek demografi
negara India itu sendiri. Hal ini kerana India merupakan sebuah negara yang terdiri daripada
masyarakat yang berbilang etnik serta berlainan agama.[11] Masalah mulai muncul apabila
terdapatnya golongan yang bersikap melampau di dalam aspek agama. Golongan
ekstremisme agama ini yang mula menular di dalam masyarakat menyebabkan jurang di
antara dua penganut agama berbeza semakin luas untuk mencapai keamanan hidup dan saling
menghormati antara satu sama lain.
            Walaupun India mempunyai penganut agama yang berbeza-beza namun isu
komunalisme lebih ketara melibatkan penganut agama Hindu dan Islam. Hal ini disebabkan
oleh beberapa faktor seperti agama Islam yang berasal daripada Tanah Arab dan bukan
agama penduduk asal India, agama Islam dianggap agama para penakluk, perbezaan sifat
kedua-dua agama iaitu Islam sebagai agama yang sifatnya dianggap sangat berdoktrin
manakala Hinduisme agama yang tidak jumud. [12] Pertentangan di antar kedua-dua agama ini
diburukan lagi dengan adanya golongan yang terlalu ekstrem di dalam beragama.
            Ketaksuban agama ini menyebabkan berlakunya pertumpahan darah kerana tiada
tolak ansur dalam pengamalan agama. Antara peristiwa-peristiwa yang berlaku akibat
daripada konflik agama ini ialah rusuhan yang berlaku di Srinagar berpunca daripada rambut
suci Nabi Muhammad S.A.W dicuri dari Masjid Hazarat Bal. Rusuhan tersebut turut merebak
ke Pakistan Timur dan Calcutta sehingga beribu-ribu orang Hindu menjadi pelarian.
[13]
 Meskipun rambut tersebut dapat dikembalikan oleh pihak yang berwajib, peranan yang
dimainkan oleh kumpulan fanatik Kahsmir sangat kritikal kerana menghasut dengan
mengatakan rambut tersebut tidak asli.[14] Oleh yang demikian dapat dilihat bagaimana
terdapat segolongan pihak yang terlalu ekstrem menjadi agama memberikan impak yang
sangat besar dan tindakan pihak berkenaan menyebabkan jurang pertentangan menjadi
semakin besar.
Selain itu, peristiwa lain yang berkaitan dengan ketaksuban agama sehingga
terjadinya peristiwa pertumpahan darah ialah rusuhan di Washim dimana sekumpulan orang
Islam membaling batu ke arah perarakan keagamaan Hindu sehingga polis menembak mati
beberapa nyawa.[15] Tambahan lagi, peristiwa di mana sekumpulan orang Islam menghalau
lembu yang dimiliki oleh sebuah kuil dan menghalau sekawanan lembu memasuki kawasan
masjid semasa orang Islam sedang menunaikan solat Hari Raya turut membawa kepada
pertumpahan darah dan kehilangan nyawa.[16] Rusuhan ini telah merebak ke beberapa
bahagian lain seperti Allahabad, Sambhal, Aligarh, Gujarat, Jammu dan juga Kashmir. Hal
ini semakin runcing apabila seorang peguam Hindu telah mempetisyenkan suapaya Al-Quran
diharamkan di Mahkamah Rajasthan.[17]
Konflik agama ini sebenarnya adalah manifestasi langsung daripada konsep yang
membahagikan masyarakat kepada Islam dan bukan Islam yang diperkenalkan oleh penjajah
British. Perkara ini menyebabkan jurang identiti semakin lebar dan mendekatkan kedua belah
pihak kepada pertentangan. Pertentangan ini yang membawa kepada perasaan yang negatif di
antara kedua-dua belah pihak sehingga sampai kepada satu tahap yang kronik yakni rusuhan,
menumpahkan darah dan keganasan atas nama agama.
Namun harus dijelaskan di sini bahawa sifat ekstremisme agama ini bukanlah
berpunca daripada ajaran setiap agama tersebut tetapi lebih kepada sifat penganut agama
tersebut. Perkara ini boleh dipecahkan kepada dua iaitu penganut agama tersebut tidak benar-
benar mengamalkan ajaran mereka masing dan yang kedua kepentingan yang akan diperolehi
oleh pihak tertentu dengan menggunakan agama sebagai sandaran. Hal ini kerana meskipun
terdapat sedikit pertentangan agama yakni sebagai contoh isu penyembelihan lembu yang
menjadi isu besar di antara masyarakat Hindu dan Islam, tetapi hakikat yang sebenar adalah
sikap penganut agama ini sendiri yang tiada tolenrasi memburukkan lagi keadaan.
Lambang ekstremisme agama ini dengan campur tangan politik yang keterlaluan
tercermin dalam peristiwa Ram Janmaboomi – Masjid Babri. [18] Isu ini bukan isu agama
semata-mata tetapi lebih kepada isu yang diwarnai oleh fahaman politik melampau yang
diapi-apikan oleh golongan yang cuba mengaut keuntungan politik dengan menjadikan
agama sebagai medium. Bukti-bukti ini jelas menunjukkan bahawa pertentangan yang
berlaku ini adalah disebabkan oleh pengamalan sikap yang terlalu ketelaluan di dalam
beragama.
Perbezaan Taraf Ekonomi
Selain daripada agama, faktor ekonomi juga menyumbangkan kepada masalah komunalisme
yang berlaku di India selepas kemerdekaan. Hal ini kerana seperti mana negara-negara bekas
tanah jajahan yang lain sebaik sahaja kuasa kolonial meninggalkan negara tersebut, masalah
ekonomi dan sosial sering kali “diwariskan” oleh kuasa penjajah. Perbezaan taraf ekonomi
menyebabkan perasaan komunal semakin menebal di dalam komuniti masing-masing.
Keadaan memperlihatkan bahawa selepas kemerdekaan India, masyarakat Islam dan
Hindu mempunyai kedudukan ekonomi yang berbeza. Masyarakat Muslim dilihat lebih
mundur berbanding dengan masyarakat Hindu. Hal ini diakui sendiri akan Perdana Menteri
India yang pertama iaitu Jawaharlal Nehru.[19]  Masyarakat Islam di India pada zaman awal
selepas merdeka sangat miskin dan mundur kerana ketinggalan di dalam bidang ekonomi dan
pendidikan. Keadaan ini membawa kepada satu imej bahawa masyarakat Islam merupakan
golongan minoriti. Masyarakat Islam juga dilayan dengan berat sebelah dan ini menimbulkan
perasaan tidak puas hati dan kebencian.[20] Oleh itu pertentangan komunal ini berlaku apabila
golongan minoriti yang serba kekurangan tidak diberikan keadilan ekonomi serta dinafikan
hak mereka. Malahan para pemimpin Islam mendakwa rusuhan komunal yang berlaku adalah
satu percubaan untuk menghancurkan ekonomi masyarakat Islam.[21]
Walaubagaimana pun, masalah komunalisme yang berlaku ketika zaman moden di
India turut disebabkan penguasaan ekonomi oleh golongan elit. Kehidupan yang berasaskan
kasta ini wujud pada zaman tradisional mulai berubah selepas India memasuki zaman moden.
Hal yang demikian menyebabkan golongan elit yang berkuasa memainkan peranan
mencetuskan pertentangan komunal, apabila kepentingan mereka terancam. [22] Justeru itu
penguasaan ekonomi yang diperolehi menerusi penguasaan politik akan semakin kukuh jika
masyarakat berpecah belah kerana sekurang-kurangnya golongan elit ini akan kekal berkuasa
di dalam komuniti mereka. Keadaan ini menyumbang kepada keganasan etnik apabila pihak
yang rakus untuk menguasai ekonomi menggunakan orang yang tidak bersalah sebagai alat
untuk kepentingan individu.[23]

Faktor-faktor lain.
Malahan masalah komunalisme turut dipengaruh oleh beberapa faktor peyumbang lain seperti
isu bahasa. Masalah mula berlaku apabila kerajaan India mengistharkan bahasa Hindi sebagai
bahasa rasmi. Susunan penggunaan bahasa telah meletakkan bahasa urdu yang menjadi
bahasa utama masyarakat Islam di tempat yang terakhir [24] menyebakan masyrakat Islam
meminta supaya bahasa urdu dijadikan bahasa yang kedua di India. Namun permintaan ini
ditolak dan tidak dipersetujui oleh penganut agama Hindu yang ekstrem. Hal ini kerana
penganut agama Hindu ingin menjadikan India sebagai sebuah negara Hindu. Perkara ini
membawa menyumbang kepada masalah komunalisme.
            Hal ini turut mempengaruhi aspek pendidikan apabila majoriti masyarakat Hindu
meminta bahasa pengantar di dalam pendidikan ditukar daripada bahasa Inggeris kepada
bahasa Hindi. Keadaan membawa kepada perasaan tidak puas hati masyarakat lain. Hasil
tindakan ini kepada demonstrasi secara senyap dalam masyarakat awam.[25] Aspek pendidikan
juga diburukkan lagi dengan peranan “tangan-tangan” tertentu yang memutarbelitkan fakta
sejarah dan dimasukkan ke dalam dalam dasar dan falsafah pendidikan negara.[26]
            Namun hakikatnya masalah komunalisme ini adalah masalah yang dimulai oleh
pihak-pihak yang tidak rasional. Keadaan ini telah memasuki fasa kritikal kerana pihak-pihak
ini mempergunakan segala macam isu untuk dijadikan pemangkin menyemarakkan lagi
kebencian di antara kedua-dua belah pihak.
Perbezaan Ideologi Politik
India mempunyai parti politik yang banyak dan terdiri dari pelbagai ideologi. Parti utama,
iaitu mempunyai majoriti pengikut yang besar serta pernah membentuk kerajaan di negara
India dikenali sebagai Parti Kebangsaan India. Perubahan parti di India seringkali berlaku
dan juga membawa implikasi yang besar dalam sistem pemerintahan negara India. Hal ini
disebabkan berlaku juga perubahan dalam ideologi pemerintahan tersebut. Sejak mencapai
kemerdekaan pada 1947, hinggalah era moden, India didapai seringkali berubah parti
pemerintahannya. Keadaan ini membayangkan situasi tahap demokrasi yang berlaku di
negara tersebut. Sejarah politik India selepas merdeka banyak dipengaruhi oleh parti-parti
tersebut.
Umat Islam dan Hindu di India walaupun daripada ras dan kaum yang sama namun
mereka telah menganggap bahawa mereka daripada dua ras yang berlainan. Kesatuan
berdasarkan bangsa kaum tidak wujud disini tetapi yang wujudnya ialah kesatuan agama.
Mereka menganggap mereka daripada dua kaum iaitu kaum Islam dan kaum Hindu.
Perbezaan mereka ialah daripada segi pertuturan bahasa  Islam menganggap bahasa Urdu
sebagai bahasa nasional mereka manakala masyarakat Hindu pula menganggap bahasa Hindi
sebagai bahasa mereka.
Pada tahun 1885,Kongres Kebangsaan  India (INC) telah ditubuhkan atas kesedaran
rasa nasionalisme rakyat India.Sayyid Ahmad Khan telah menjauhkan diri dari gerakan ini
dengan alasan bahasa yang dipakai Kongres terhadap pemerintah Inggeris kurang sopan.
[27]Umat Islam kehilangan kuasa sehingga bahasa kerajaan Islam iaitu Urdu mula
dipinggirkan oleh British dan mula menggunakan bahasa Hindi sebagai bahasa kerajaan, ini
telah menimbulkan kebimbingan dalam kalangan masyarakat Islam yang sudah sedia
terpinggir itu. Dalam kekalutan ini, umat Islam telah menubuhkan Liga Muslim pada tahun
1906 yang bertujuan melindungi kepentingan mereka sendiri .Liga Muslim merupakan
gerakan yang menyatukan seluruh umat Islam kearah menuntut keadilan kesamarataan
seluruh umat Islam.[28]
            Permainan politik British, timbul pertentangan antara Hindu-Muslim dan antara INC
dengan Liga Muslim. Pertikaian dan perundingan yang berlaku antara ketiga-tiga pihak,
akhirnya mewujudkan sebuah negara Pakistan yang dituntut oleh Liga Muslim. Sedangkan di
pihak INC, merasakan Hindustan akan lebih kuat dan stabil kerana tidak ada lagi Liga
Muslim yang mengganggu kuasa politiknya.[29] Apa yang dapat dibayangkan masalah yang
mendepani para pemimpin nasional India pada masa itu ialah pertentangan
komunalisme.Sehubungan dengan itu dasar ini telah menimbulkan rasa tidak puas hati para
pemimpin-pemimpin Kongres di Calcutta dan juga dasar ini disyaki sebagai satu strategi
melemahkan kekuatan pemimpin dari Benggal yang bergiat aktif dalam INC. [30]
            Komunalisme menghantui arena politik India dengan kemunculan anasir tertentu yang
memainkan isu politik yang tidak rasional. Antaranya kempen untuk menubuhkan negara
Hindu India (Hindu rashtra) dan sentimen komunal dengan menggunakan agama untuk
kepentingan politik seperti mengarak simbol agama sepanjang jalan yang dilalui bagi
mengerah sokongan rakyat awam terhadap ideologi politik yang diperjuangkan. Tindakan ini
memburukkan hubungan kaum dan penganut Hindu-Muslim, bukan sahaja di India tetapi
juga di negeri-negeri benua kecil India yang lain seperti Pakistan dan Bangladesh. Ini mudah
mengerti kerana mereka berasal daripada rumpun bangsa, bahasa dan budaya yang sama.

            Perbezaan fahaman serta ideologi politik antara kedua parti Kongres Kebangsaan
India dengan Liga Muslim telah membawa kepada ketegangan kaum antara Hindu dan
Islam.Kedua-dua parti ini bersaing dalam mendapat kepercayaan rakyat serta pembebasan
India sehingga melakukan apa sahaja untuk menang dalam pilihanraya India.Keadaan inilah
yang membawa ketegangan antara kedua kaum ini.
Politik Penjajahan British
Idea pembahagian Bengal kepada 2 wilayah oleh Lord Curzon pada Oktober 1905[31] telah
menaikkan kemarahan masyarakat Hindu terhadap penduduk Islam di Bengal.Curzon
merasakan Bengal merupakan wilayah yang sngat besar dan ini menyukarkan pihak British
untuk menjalankan pentadbiran dengan berkesan.Walaubagaiamapun,pembahagian Bengal
ini bertujuan untuk menempatkan golongan Muslim di sebuah wilayah yang mejoritinya
terdiri daripada orang-orang Islam.Hal ini adalah disebabkan oleh kesetiaan yang telah
ditunjukkan oleh orang Muslim terhadap pentadbiran British serta tindak balas British
terhadap kelompok Benggali Babu yang telah menentang pentadbiran mereka[32].
            Kebajikan kaum Muslim ini telah dititik beratkan oleh British hinggakan ,mereka
memberikan sokongan penuh kapada pembentukan sebuah wilayah yang mejoritinya terdiri
daripada orang Islam.Golongan Muslim sangat menghargai idea yang dicetuskan oleh Curzon
ini manakala di pihak penganut Hindu pula mengkritik tindakan ini,kaum Muslim pula
membalas dengan menentang segala bentuk bantahan terhadap pembahagian Bengal
ini.Masalah ini  telah berlanjutan sehinggalah pada Ogos 1947 secara rasminya wilayah
Bengal telah dipisahkan kepada dua bahagian iaitu Bengal timur dan barat.Bengal timur
diserahkan kepada kaum Muslimyang menjadi mejoriti penduduk di situ.
            Golongan Hindu terpaksa menerima hakikat pemberian wilayah Bengal timur kepada
golongan muslim walaupun mereka membantah secara keras idea ini.Hal ini telah menambah
lagi perasaan benci terhadap kaum Muslim kerana pihak British lebih memihak kepada
mereka.
            Pada 1858, apabila kedudukan British mula teguh di India, mereka mula bermain
dengan melaga-lagakan India menentang satu sama lain seperti raja menentang rakyat,Hindu
menentang  Islam dan  kasta tinggi menentang  kasta rendah. British telah menggunakan
dasar "pecah dan perintah" dalam mentadbir India. Dasar “pecah dan perintah” British pada
1888 ketika persidangan sesi keempat Congressdi Allahabad iaitu menunjukkan British
menyebelahi Muslim bagi mengecewakanCongress yang sedang meraih sokongan daripada
segenap lapisan masyarakat.[33] Oleh itu, British mula menyuntik jarum “pecah dan
perintah” untuk melemahkan Congress dengan menghasut Muslim supaya tidak
menyokongnya. Polisi anti-Muslim sebelum ini berubah kepada anti-Hindu
            Kerajaan British melakukan tugas memecah belahkan masyarakat India dalam dua
peringkat iaitu pertama, mereka memuaskan hati orang-orang Hindu kemudian  giliran umat
Islam pula.
            Pada peringkat pertama,British menggalakkan golongan Brahmin untuk memilih
pendidikan moden kerana kemiskinan yang dilanda oleh golongan tersebut dan dapat
membuka peluang pekerjaan baru terhadap mereka.Brahmin mula mendapatkan tempat yang
penting dalam masyarakat moden.Pada tahun 1900, Sir William Lee, seorang pegawai
penting dalam Kerajaan Bombay dan Kerajaan India, berkata Brahmin telah mendominasi
dalam Perkhidmatan Awam semasa 1869-1899 serta pengaruh yang semakin meningkat dan
tahan lebih dalam komuniti Hindu.[34]
            Peringkat kedua pula, British menjauhkan umat Islam dari agama Hindu dengan cara
yang sangat licik dan terancang. Islam sentiasa mempunyai dendam atas kehilangan
kedudukan dominan mereka. Mereka mendapati diri mereka cacat untuk bersaing dengan
orang-orang Hindu, terutamanya Brahmin, dalam pekerjaan moden dan peluang pekerjaan.
Mereka juga membangunkan perasaan takut dalam golongan Islam jika dikuasai oleh majoriti
komuniti Hindu.[35]
            Perancangan licik yang diatur oleh pihak British ini telah mengaburi mata kedua-dua
belah Hindu dan Islam untuk mewujudkan masalah perkauman. Dasar memecahkan satu
golongan dengan menggunakan golongan yang lain, digunakan kerana British begitu
bimbang dengan suara nasionalisme Hindu yang mula bangkit menentang British seperti
Tilak yang memimpin Congress untuk membentangkan satu resolusi menuntut pemerintahan
sendiri pada 1906.[36] Dasar “pecah dan perintah” dikatakan menjadi pegangan British
seawal 1821.
Peristiwa-Peristiwa Komunal
Penentangan komunal di India semakin menjadi-jadi selepas India telah mencapai
kemerdekaan pada 15 Ogos 1947 daripada pihak British dan perpisahan antara Pakistan.
Pertentangan komunal ini masih berterusan berlaku antara dua kaum iaitu Muslim dan Hindu
sehingga menyebabkan pelbagai peristiwa berdarah diantara dua pihak ini sehingga
menyebabkan kecederaan dan kematian diantara dua pihak tersebut. Peristiwa rusuhan besar-
besaran yang pertama berlaku antara Hindu dan Muslim di post-Partition India meletus di
bandar Jabalpur di negeri Madhya Pradesh pada 1962.[37] Rusuhan ini dikaitkan dengan
kemunculan kelas kecil usahawan Islam yang berjaya mencipta persaingan ekonomi baru
antara masyarakat Hindu dan masyarakat Muslim. Peristiwa ini bermula apabila seorang
perempuan Hindu dan lelaki Muslim yang kahwin lari. Banyak spekulasi yang timbul
berkaitan isu ini dan telah mendatangkan prejudis antara kaum. Walupun begitu, sebab
utamanya ialah disebabkan lelaki muslim itu merupakan anak kepada peniaga bidi yang
mengawal industri bidi di Jabalpur yang menyebabkan para pesaing Hindu dalam perniagaan
bidi sakit hati dan membuat fitnah sehingga menyebabkan berlakunya rusuhan.[38] Bermula
daripada peristiwa ini penentangan komunal antara dua buah kaum ini sentiasa berterusan dan
agak sukar untuk dikekang.
Selain itu, terdapat lagi peristiwa besar-besaran yang berlaku seperti peristiwa
“Bombay Bhiwandi Riots” pada tahun 1984.[39] Rusuhan ini telah tercetus di Bombay,
Bhiwandi, Thane, Kalyan, dan Bhayander (Maharashtra). Peristiwa ini telah meninggalkan
parut yang mendalam kepada memori rakyat India. Suasana perkauman telah tegang di rantau
ini sejak April 1984. Bal Thackeray iaitu pemimpin Shiv Sena telah memutuskan untuk
membentuk ‘United Hindu Front’, yang terdiri daripada beberapa organisasi dan dikenali
sebagai Hindu Maha Sangh. Semasa satu mesyuarat Maha Sangh yang diadakan di Bombay
pada 21 April, Thackeray mengatakan masyarakat Islam sebagai pencetus masalah yang perlu
dihapuskan.[40] Pada 13 Mei, akhbar Urdu Akhbar-e-Alam telah memutarbelitkan ucapan
Bal Thackerays, sekali gus menyebarkan khabar angin bahawa beliau telah menghina Nabi
Muhammad. Kaum Muslim telah bertindak menganjurkan demonstrasi. Sebagai tindak balas,
Shiv Sena dipanggil untuk bandh atau melakukan mogok di kawasan-kawasan yang berlainan
di Bombay pada 16 Mei. Keganasan meletus pada Bhiwandi dan merebak ke Kalyan, Thane
dan Bombay.
Antara Peristiwa penentangan komunal yang lain secara besar-besaran yang berlaku
ialah perobohan Masjid Babri di Ayodhya pada 6 Disember 1992.[41] Peristiwa ini
merupakan satu peristiwa berdarah diantara kaum Muslim dan Hindu yang mendapat
perhatian dan kecaman ramai samada dalam atau luar negara. Masjid Babri telah dibina pada
abad ke-16, ia telah menjadi pertikaian di antara penganut Islam dan Hindu. Dikatakan
Masjid ini telah dibina di atas tempat kelahiran Rama. Dalam manuskrip Hindu Brahma
Purana menyatakan bahawa Ayodhya merupakan salah satu daripada 6 bandar suci bagi
agama Hindu. Oleh sebab ini, masjid yang didirikan di tapak itu harus dihancurkan untuk
dibangunkan sebuah kuil bagi Rama.
Pada 6 Disember 1992, beribu-ribu penganut Hindu yang ekstrimis dan agresif
merobohkan Masjid Babri walaupun tidak dibenarkan Mahkamah Agung India. Mereka
dihasut oleh pemimpin politik terutama daripada Parti Bhartiya Janata (BJP) yang mahu
berkuasa di India.[42] Kaum Muslim terpaksa mempertahankan masjid tua itu daripada
dirobohkan. Peristiwa ini menyaksikan kaum Hindu yang bersenjata dengan ghairah
merobohkan Masjid Babri sambil berteriak “Kematian bagi Muslim”. Dalam peristiwa
berdarah tersebut, seramai 1700 orang kebanyakannya penduduk Islam terkorban dan 5000
orang cedera kerana mempertahankan Masjid tersebut. [43]
Bermula daripada peristiwa perobohan Masjid Babri ini, banyak lagi peristiwa yang
berlanjutan hasil tindak balas dan tidak kepuasan hati pihak-pihak yang terlibat. Fasa kedua
rusuhan Bombay bermula pada 6 Januari 1993. Walaupun fasa pertama rusuhan pada bulan
Disember 1992 adalah hasil daripada tindak balas spontan oleh perusuh Islam yang telah
menimbulkan kemarahan oleh perobohan Masjid Babri. Sejak rusuhan Disember 1992,
suasana kekal tegang di bandar. Penyebab serta merta bagi rusuhan belum ditubuhkan dengan
jelas. Ada yang menyatakan bahawa empat Hindu Mathadi pekerja telah dibunuh oleh umat
Islam di kawasan Dongri pada 5 Januari, manakala pendapat lain menyatakan bahawa
keganasan yang bermula di Bazar Bhendi, Null Bazar, dan kawasan Mohammad Ali Road
berikutan penyebaran khabar angin bahawa dargah Muslim (kubur seorang wali Islam) telah
dirosakkan oleh penganut Hindu. Kemudian, sebuah keluarga Hindu keseluruhan (termasuk
seorang gadis cacat) telah dibakar hingga mati di kawasan Jogeshwari pada 8 Januari.
Peristiwa-peristiwa ini menerima publisiti besar daripada akhbar dan telah digunakan
oleh pertubuhan-pertubuhan Hindu untuk mewajarkan serangan ke atas umat Islam. Aktivis
Shiv Sena telah menghasut untuk melakukan Insiden Revenge dengan melakukan kebakaran,
rompakan, pembunuhan, tikaman, rogol dan kemusnahan tempat-tempat agama. Keadaan ini
berlarutan sehingga 20 Januari. Dalam kedua-dua fasa rusuhan di Bombay "pada bulan
Disember 1992 dan Januari 1993" mengikut laporan Suruhanjaya Srikrishna mendakwa
bahawa rusuhan telah mengambil lebih daripada 1,500 nyawa.
Selain itu, Peristiwa terkini penentangan komunal berlaku di Gujerat pada tahun
2002.  Keadaan di Gujarat menyaksikan salah satu kes yang paling teruk keganasan besar-
besaran dalam sejarah India. Walaupun, kerajaan melaporkan kira-kira 850 kematian, ianya
mungkin lebih daripada dua ribu orang, kebanyakannya orang Islam.[44] Setiap laporan
mengenai peristiwa-peristiwa ini menunjukkan bahawa rusuhan itu adalah terancang dan
ditaja oleh BJP yang diterajui pentadbiran Gujarat dan ketua menteri, Narendra Modi.
Keganasan itu dinyalakan pada 27 Februari oleh serangan di Godhra (Gujarat) pada
kereta api yang membawa penganut Hindu dan sevaks kar yang kembali dari Ayodhya (Uttar
Pradesh) di mana mereka telah menawarkan sokongan untuk kempen untuk membina kuil
Ram di tempat yang Babri Masjid dimusnahkan. Peristiwa ini dikatakan bermula apabila satu
keretapi, Sabormati Express, yang dinaiki oleh penganut agama hindu yang kembali daripada
demonstrasi di Ayodya, pada 27 Februari 2002 telah dibakar di stesyen keretapi Godhra,
Gujarat India.[45] Kejadian ini telah meragut nyawa 59 Penganut Hindu. Penganut Hindu
telah mendakwa ianya dilakukan oleh orang Islam setempat.
 Penganut Hindu telah keluar beramai-ramai dan telah membunuh dengan kekejaman
luar-biasa terhadap lebih 2000 orang Islam. Perusuh Tentera aktivis dari VHP itu, Bajrang
Dal, RSS dan BJP tiba dengan trak di kawasan Muslim, menyasarkan isi rumah Muslim
dengan tepat seperti militia. Mereka menggunakan senarai pengundi dari Ahmedabad
Municipal Corporation untuk mengenal pasti rumah-rumah orang Islam.[46] Pihak polis
enggan campur tangan, setelah menerima pesanan tidak memberi bantuan kepada masyarakat
Islam. Polis, sebenarnya, mengambil bahagian dalam beberapa serangan, aktif bersubahat
dengan penjenayah Hindu. Kekejaman itu termasuk penyembelihan beramai-ramai, lebih 800
wanita dan anak gadis dirogol dengan kejam, dibakar hidup-hidup (sebahagiannya
dilumpuhkan pergerakkan terlebih dahulu), badan dikerat-kerat hidup-hidup dan berbagai
lagi.
Kesan Komunalisme Terhadap India
Kesan dari Sudut Sosiopolitik
Komunalisme telah membawa pelbagai kesan kepada aspek terhadap negara India. Salah satu
aspek yang ingin dibincangkan ialah terhadap aspek sosiopolitik. Komunlisme berkembang
tumbuh berkembang dalam politik harian yang menyerlahkan identiti masyarakat di mana-
mana sahaja. Saat paling dramatik ialah apabila terancana perhimpunan awam yang besar
seperti perarakan, hebahan media dan pilihan raya yang melibatkan masyarakat yang meluas.
Hal ini sering menimbulkan masalah dan cabaran kepada kuasa di negara India yang
meletakkan asasnya pada demokrasi berperlembagaan.[47]
            Kemuncak kempen ini ialah pada 6 Disember 1992 apabila menyaksikan khalayak
Hindu yang bersenjata dengan ghairah merobohkan Masjid Babri sambil berteriak “Kematian
bagi Muslim”. Sewaktu serangan ini dilakukan, dianggarkan seramai 1700 orang yang
kebanyakannya telah syahid dalam rusuhan tersebut. Selain itu, pada Mac 1993, puak
pelampau Muslim yang dilaporkan dibantu oleh agensi perisikan Pakistan membuat tindak
balas dengan menyerang serentak dan menggunakan bom telah membunuh seramai 300
orang awam.[48] Masjid Babri pada masa peristiwa itu berlaku berada dibawah timbang tara
mahkamah bagi menyelesaikan tuntutan masyarakat Hindu dan Islam. Peristiwa pertikaian
terhadap tapak masjid ini telah tergantung sekian lamanya. Persidangan berkaitan perbicaraan
masjid ini telahpun berlangsung pada tahun 1885 dan hakim yang mengendalikan perbicaraan
tersebut telah berkata “adalah malang sekali sebuah masjid yang yang telah dibina atas tanah
yang dianggap suci oleh penganut Hindu. Akan tetapi, kerana ianya telah berlaku selama 356
tahun yang lalu adalah terlalu lewat untuk diambil tindakan atas ketidakpuasan hati
perayu”[49] namun begitu, golongan sekular memandang peristiwa meruntuhkan Masjid
Babri sebagai kebangkitan komunalisme Hindu di bawah bendera Vishwa Hindu
Parishad (Majlis Hindu Sedunia)[50].
            Peristiwa meruntuhkan Masjid Babri di Ayodhya di antara kesan komunalisme
terburuk yang dialami oleh India di zaman moden ini. Pihak pentadbiran setempat telah
membenarkan beribu-ribu membawa Ram Shilas ke Ayodhya dari seluruh ceruk India.
Mereka juga turut membenarkan perletakan batu asas beberapa hari sebelum pilihan raya Lok
Sabha diadakan pada bulan Disember bagi mendapatkan undi penganut Hindu. Larangan
dikeluarkan kemudiannya dan pembinaan atas plot yang dipertikaikan telah dihentikan.
Tindakan ini telah meredakan kemarahan pengundi Islam. Sekali lagi Kerajaan V.P. Singh
membenarkan L.K. Advani mengadakan perarakan Rath Yatra[51] (Perarakan
Berkenderaan). Perararakan ini telah dilakukan secara besar-besaran pada 25 September
1990. Perarakan bermula dari Somnath yang terletak di persisiran Gujerat yang meliputi
10,000 km melalui lapan buah negeri selama 35 hari sehingga tiba di Ayodhya pada 30
Oktober 1990. Dalam perjalanannya, perarakan melalui Delhi dan lain-lain bandar untuk
menarik sokongan massa.[52]
            Dalam situasi politik India yang telah lari daripada landasan sekular seperti yang
dimaktubkan dalam perlembagaan India, kedudukan keharmonian sosial masyarakatnya
seumpama “telur dihujung tanduk”. Sesuatu isu dengan mudah dieksploitasi menjadi rusuhan
komunal. Para pemimpin politik yang memerintah bukan sahaja mengamalkan sekularisme
dalam pemerintahan malahan menganggap sekularisme di India sekarang sekularisme “ala
Congress” atau “pseudo secularisme”. Mereka tidk berusaha bersungguh-sungguh untuk
meredakan ketegangan komunalisme malahan dianggap telah membentuk “elite conspiracy”
bagi mencetuskan rusuhan komunal bagi kepentingan politik  dan pengekalan kuasa untuk
memerintah. [53]
Kesan dari sudut Sosioekonomi
            Salah satu menyebab utama timbulnya penentangan komunal selepas India merdeka
ialah ketidakseimbangan ekonomi di samping perbezaan agama-budaya dan konflik kelas
atasan masyarakat Hindu dengan Muslim. Orang Islam di India amat miskin dan mundur.
[54] Pada  Rusuhan komunal berlaku di daerah Buldana, Maharashtr pada 26 April 1999 iaitu
rumah kedai, hotel dan kediaman yang dimiliki oleh masyarakat Islah dijarah dan dibakar.
Mereka mengalami kerugian yang banyak. Begitu juga keesokan harinya, rusuhan berlaku di
Shahabat daerah Rampur, U.P. pada hari perarakan tazia telah mengakibatkan sebanyak 51
buah rumah kedai dijarah dan dibakar telah menyebabkan seramai  orang cedera parah.[55]
            Sepanjang pemberontakan komunalisme ini berlangsung, banyak kekacauan telah
berlaku yang membawa kepada pembakaran rumah kedai dan juga tempat kediaman.
Keadaan ini bukan sahaja telah meragut nyawa penduduk kampung, namun turut
memusnahkan mata pendapatan pencarian masyarakat tempatan tersebut. Umpamanya
rusuhan yang berlaku di Gujerat pada 27 dan 28 Februari 2002 dilaporkan telah
memusnahkan sebanyak 700 buah banguanan keagamaan dirobohkan atau rosak teruk.
Daerah Ahmedabad, Baroda, Mehsana dan Panchmahal merupakan kawasan yang paling
teruk terjejas meliputi keseluruhan kawasan utara dan tengah Gujerat. Terdapat beberapa
anggaran mengenai kerosakan harta benda tetapi pada umumnya dianggarkan sebanyak Rs.
10 juta termasuk yang dicuri dan dibakar. Selain itu juga, ratusan keluarga Muslim tinggal
sehelai sepinggang. Keadaan ini menyebabkan kekacauan berterusan selama sehingga 5
tahun.[56]

Kesan dari Sudut Kemasyarakatan

Kemuncak fahaman komunalisme berlaku perpecahan negara menjadi negara India dan
Pakistan. Keadaan ini telah menyaksikan pertumpahan darah dan kehilangan nyawa ribuan
manusia yang tidak berdosa, perpindahan dan pertukaran manusia seperti kawanan haiwan
dari satu negeri ke satu negeri yang lain. Selain itu juga berlaku kesengsaraan dan
ketidakstabilan adalah amat besar. Sejuta orang terbunuh berikutan dengan pemisahan benua
kecil india dan pengalaman ini terpahat dalam hipunan ingatan kedua-dua masyarakat.[57]
            Banyak laporan penyaisatan disediakan termasuk daripada National Human Right
Commission. Dicatatkan sebanyak 30 laporan disediakan oleh pelbagai jawatankuasa dan
merupakan jumlah yang telah memecahkan rekod lain-lain rusuhan setakat ini. Rekod
berkenaan memperihalkan berkenaan pembunuhan beramai-ramai sebelah pihak dan bukan
rusuhan yang biasa berlaku. Rusuhan ini merupakan sejarah hitam yang telah tersurat di
dalam lembaran sejarah India sebagai pembunuhan beramai-ramai yang paling buruk yang
pernah berlaku.[58] Hal ini semestinya meninggalkan kesan yang mendalam dan
berpanjangan dari sudut hubungan sosial dan budaya dalam kalangan masyarakat India.
Kesan dari Sudut Keharmonian Beragama
Sebelum tercetusnya rusuhan komunalisme, keadaan masyarakat yang beragama Hindu dan
yang beragama Islam adalah berada dalam keadaan harmoni. Sebagai contoh, pemimpin
Hindu dijemput memberikan ucapan di masjid Sonepur Bombay dan masjid Nakhoda di
Calcutta. Begitu juga masyarakat Hindu dan Islam di Patnakhali Benggal menunaikan
sembahyang di Kuil dan masjid tempatan masing-masing. Keadaan ini merupakan suatu
gambaran keharmonian yang terjadi atas kefahaman dan kesatuan tekad untuk sesuatu tujuan
tertentu.[59]
            Namun, hakikat sebenar telah berubah menjadi malapetaka dan kemusnahan besar
apabila pemimpin gagal memainkan peranan sebagai penyatu tetapi lebih mementingkan
kepentingan masyarakat yang mereka wakili. Keadaan ini terjadi apabila India dan Pakistan
memperoleh kemerdekaan. Kedua-dua pemimpin setiap agama ini gagal berdiskusi dan
bersepakat dalam menyatukan antara masyarakat Hindu dan Islam walaupun negara mereka
telah memperoleh kemerdekaan. Tempat ibadat bukan lagi menjadi tempat penyatuan malah
telah berubah menjadi tempat pertikaian dan tempat pertumpahan darah. [60]
            Pemusnahan tempat ibadat sesuatu masyarakat sepatutnya tidak dibiarkan berlaku
sebaliknya patut dicegah dengan segala kuasa yang ada. Kepelbagaian agama di India tidak
lagi menampakkan ketundukkan dan ketaatan hamba kepada kuasa yang maha berkuasa.
Keadaan ini ditambah lagi apabila manusia sanggup berkorban nyawa apabila tempat ibadat
telah dicerobohi. Manakala, pihak yang teraniaya atas dasar agama dan pemusnahan tempat
beribadat telah menyebabkan telah tertanamnya kesan yang mendalam dan seterusnya
tercetusnya perbalahan agama dan rusuhan antara pihak komunal tersebut.[61]
Daripada peristiwa rusuhan yang dilaporkan, banyak masjid dan perkuburan
diruntuhkan dan bangunan diratakan seperti dalam rusuhan komunal yang berlaku dalam
tahun 2002. Sesetengah tafsiran menyatakan sebanyak 700 bangunan agama diruntuhkan atau
rosak teruk. Kawasan tersebut termasuklah daerah Ahmedabad, Baroda, Mehsana dan
Panchmahal merupakan daerah yang paling teruk terjejas. Keadaan ini menyebabkan ratusan
keluarga Muslim tinggal sehelai sepinggang.
Kesimpulan
Secara keseluruhan dapatlah dilihat bahawa isu komunalisme yang berlaku di India itu telah
memberi kesan yang amat besar kepada Negara berikut. Antara kesan yang paling besar ialah
perpecahan negara India sehingga tertubuhnya sebuah negara Islam Pakistan dan daripada
negara Pakistan pula tertubuhnya negara Bangladesh. Hal ini menampakkan satu kelompok
ingin menguasai sesuatu tempat demi kepentingan diri dan bukannnya memikirkan
kepentingan masyarakat secara adil dan bersama. Walaupun India telah mencapai
kemerdekaan pada 15 Ogos 1947, pertentangan komunal masih berterusan berlaku antara dua
kaum iaitu Muslim dan Hindu sehingga hari ini. Fenomena zaman moden yang telah
mengubah tradisi kehidupan secara harmoni kepada kehidupan  berkepentingan sendiri dan
kumpulan yang diwakili menyemarakkan lagi pertentangan Komunal. Ringkasnya,
komunalisme di India adalah suatu gejala zaman moden yang sengaja dicetuskan oleh pihak
yang berkepentingan politik, ekonomi dan etnik dengan menggunakan perbezaan agama
sebagai puncanya untuk mencetuskan huru-hara di bumi India.

[1]Md. Afandi Awang.(2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit
Universiti Malaya. Hlm. 1.
[2]M. Rajantheran, Md. Afandi. Nasionalis Atau Komunalis: Sir Syed Ahmad Khan Dan Mahatma Gandhi
Dalam Sejarah Moden India dlm Jati, Bilangan 9, Disember 2004. Hlm. 89-109.
[3]Ibid.
[4]Md. Afandi Awang.(2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit
Universiti Malaya. Hlm. 13
[5]M. Rajantheran, Md. Afandi. Nasionalis Atau Komunalis: Sir Syed Ahmad Khan Dan Mahatma Gandhi
Dalam Sejarah Moden India dlm Jati, Bilangan 9, Disember 2004. Hlm. 89-109.
[6]Md. Afandi Awang.(2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit
Universiti Malaya. hlm. 14
[7]S. Madhusoodanan Nasir. (1993). Communalism: A Threat to National Integration, dalam N.S. Gehlot
(ed.) Politics Of Communalism And Secularism. New Delhi: Deep & Deep Publications. Hlm. 141.
[8]Md. Afandi Awang.(2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit
Universiti Malaya. Hlm. 8
[9]M. Rajantheran, Md. Afandi. Nasionalis Atau Komunalis: Sir Syed Ahmad Khan Dan Mahatma Gandhi
Dalam Sejarah Moden India dlm Jati, Bilangan 9, Disember 2004. Hlm. 89-109.
[10]Md. Afandi Awang.(2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit
Universiti Malaya. Hlm. 9
[11]Annamma Philip et al. (1994). “India : Management in an Ancient and Modern Civilization”, Journal
International Studies of Management & Organization. Vol. 24. Issue 1-2. Hlm. 93.
[12]Asghar Ali Engineer.( 1992). Indian Muslim in a Contemporary Multireligious Society dalam Douglas
Allen et al. Religion and Political Conflict in South Asia : India, Pakistan and Sri Lanka. Westport: Greenwood
Press. Hlm. 55.
[13]Md. Afandi Awang. (2006). Komunalisme: Kesannya Ke Atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Universiti
Malaya. Hlm. 126.
[14]Ibid.
[15]Joya Chatterji. (2002). Bengal Divided: Hindu Communalism and Partition 1932-1947. Cambridge :
Cambridge Univercity Press. Hlm. 74.
[16]Ibid.
[17]Sudhir Kakar. (1996). The Colors of Violence, Cultural Identities, Religion and Conflict. Chicago : The
University of Chicago Press. Hlm. 177.
[18]Syed Serajul Islam.(1997).The tragedy of the Babri Masjid: an expression of militant Hindu
fundamentalism in India. Journal of Muslim Minority Affairs  17(2): Hlm. 345-351.
[19]Md. Afandi Awang. (2006). Komunalisme dan kesannya ke atas Peradaban India. Hlm. 134-135.
[20]Ibid. Hlm. 151.
[21]Ibid. Hlm. 155.
[22]Robert W. Stern. (2003). Changing India.United Kingdom : University of Cambridge. Hlm. 56.
[23]Md.Afandi Awang. (2006). Komunalisme dan kesannya ke atas Peradaban India. Hlm. 136.
[24]Paul R. Dettman. (1997). Tryst with Destiny. Singapore : Times Book International. Hlm. 79.
[25]Mushirul Hassan. (1994). India’s Partition Process, Strategy and Mobilization. Delhi : Oxford University
Press. Hlm. 96.
[26]Madan G. R. (1975). India of Tomorrow Problems of Social and reconstruction. Bombay: Allied
Publishers.Hlm.102.
[27]Harun Nasution.(1975). Pembaharuan Dalam Islam, Sejarah Pemikiran dan Gerakan.Jakarta : Bulan
Bintang Hlm 167-168.
[28]Lal Bhadur.(1988).Struggle For Pakistan:Tragedy of the Triumph of Muslim Communalism in
India.London: Oriental University Press. Hlm. 60.
[29]R.C Agrawal. (1993). Origin and Growth of Communalism and National Integration. Terj. N.S Gehlot.
New Delhi: Deep & Deep Publications. Hlm. 169.
[30]Bipan Chandra.(1979). Nationalism and Colonialism in Modern India. New Dehli:Orient Longman Limited
Hlm 165-166.
[31]V.D Mahajan. (1983). History Mordern India (1919-1982).New Delhi:S.Chand&Company LTD. Hlm 259.
[32]Ibid. Hlm. 260.
[33]Jawaharlal Nehru. (1962). “British Rule in India”, dalam Martin Deming Lewis (ed.), British in India:
Imperislism or Trusteeship?. Boston: Health. Hlm. 81.
[34]Ibid. Hlm. 69.
[35]Ibid. Hlm. 70.
[36]Ibid. Hlm.  83.
[37]Ashgar Ali Engineer. (2002). Islam and Muslim in India Problems of identity and Existence. Dlm J.D. Gort,
H. Jansen dan H.M. Vroom (pnyt)Religion, Conflict And Reconciliation. Hlm 239-250. New York: Rodopi B.V.
[38]Ashgar Ali Engineer. (1991). The Cause of Communal Riots in the Post Partition Period in India. Dlm.
Ashgar Ali Engineer. Communal riots in post-independence India.hlm 33-41. Hyderabad : Sangam Books.
[39]Ibid.
[40]Ezat Mossallanejad. (2012). Religions and the Cruel Return of Gods.Toronto: Zagros Editions. Hlm. 214-
215
[41]Syed Serajul Islam.(1997).The tragedy of the Babri Masjid: an expression of militant Hindu
fundamentalism in India. Journal of Muslim Minority Affairs  17(2): Hlm. 345-351.
[42]H. McDonald.(1991). Revivalist rally: BJP Launches Its Campaign for Power. Far Eastern Economic
Review. Hlm. 19
[43]Syed Serajul Islam.(1997).The tragedy of the Babri Masjid: an expression of militant Hindu
fundamentalism in India. Journal of Muslim Minority Affairs  17(2): Hlm. 345-351.
[44]Ashgar Ali Engineer. (pnyt). (2003). The Gujerat Carnage. New delhi: Orient Blackswan. Hlm. 25
[45]Ibid.
[46]Ibid. Hlm. 33.
[47]Hafeez Malik. (1963). Moslem Nationalism in India and Palistan. Washington DC: Public Affairs Press.
Hlm. 46.
[48]David Ludden. (ed). (1996). Contesting the Nation, Religion, Community and the Politics of Democracy in
India. Philadekphia: University of Pannsylvania Press. Hlm. 13.
[49]Md. Afandi. (2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit Universiti
Malaya. Hlm. 143.
[50]David Ludden. (ed). (1996). Contesting the Nation, Religion, Community and the Politics of Democracy in
India. Philadekphia: University of Pannsylvania Press. Hlm. 39.
[51]David Ludden. (ed). (1996). Contesting the Nation, Religion, Community and the Politics of Democracy in
India. Philadekphia: University of Pannsylvania Press. Hlm. 27.
[52]Md. Afandi. (2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit Universiti
Malaya. Hlm. 169.
[53]Richard H. Davis: “The Iconography of Ram’S Chariot” dalam DaVID Ludden (ed). (1996). Contesting the
Nation, Religion, Community and the Politics of Democracy in India. Philadekphia: University of Pannsylvania
Press. Hlm. 56.
[54]S.K. Chaturvedi dalam N.S Gehlot (ed). (1993). Politics of Communalisme and Secularisme. New Delhi:
Deep & Deep Publication. Hlm. 33.
[55]Kelly, Robert, J. dan Maghan, Jess (eds). (1998). Hate Crime: The Global Politics of Polarization.
Carbondale: Illinois University Press. Hlm. 76.
[56]Kakar & Sudhir. (1996). The Colours of Violence. Chicago: The University of Chicago Press. Hlm. 88.
[57]Jonah Blank & Thomas Omestad. (2000). Balance of Terror. Dalam Peter Gottscalk. Beyond Hindu and
Muslim: Multiple in Narratives from Village India. New York: Oxford Press. Hlm. 12.
[58]S.K. Chaturvedi dalam N.S Gehlot (ed). (1993). Politics of Communalisme and Secularisme. New Delhi:
Deep & Deep Publication. Hlm. 40.
[59]Md. Afandi. (2006). Komunalisme: Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala Lumpur: Penerbit Universiti
Malaya. Hlm. 157.
[60]Ibid. Hlm 158.
[61]Ibid. Hlm 158.
Posted by hani at 8:53 AM No comments: 

Peristiwa yang merubah dunia (siri 5) - "Pemisahan" India

Tempat berlaku: India/Pakistan

Tarikh berlaku: 15 Ogos 1947

India, sepertimana yang kita semua sedia maklum merupakan tanah jajahan Britain sejak tahun 1612
lagi melalui Syarikat Hindia Timur Inggeris (wiki). Selepas tahun 1858, urustadbir India telah beralih
kepada pemerintahan secara kolonial, juga kepada British.

Waktu itu, India merupakan sebuah negara besar yang dibentuk oleh wilayah-wilayah besar dan
dianggarkan terdapat lebih 500 buah negeri yang kesemuanya ditadbir British melalui "wakil-wakil
setia" yang mereka lantik.

Pada kurun ke-20, parti politik terbesar India iaitu the Indian National Congress (INC) telah
melancarkan penentangan terhadap British bagi mendapatkan kemerdekaan. Pemimpin politik dan
tokoh spiritual paling disegani waktu itu, Mahatma Ghandi, turut terlibat dengan usaha menuntut
kebebasan. Namun beliau percaya bahawa kejayaan mampu dicapai secara menolak keganasan
(aman) terhadap pemerintahan British dan beliau menolak untuk berjuang melalui parti politik.
Pemimpin utama INC, Jawaharlal Nehru memainkan watak penting di dalam gerakan menuntut
kemerdekaan dengan mengambil jalan melalui parti politik. Setelah India mengecap merdeka, beliau
akhirnya dilantik sebagai Perdana Menteri "India Baru" yang pertama.

Foto menunjukkan PM pertama India, Nehru bersama Ghandi pada satu pertemuan.

Sumber: google image

Pada tahun 1906, the All India Muslim League (Liga India Muslim Bersekutu) ditubuhkan sebagai
sebuah parti politik oleh golongan Muslim yang tidak berpuas hati dengan dominasi Hindu di dalam
INC. Pada konvensyen parti 1930, penulis/ahli falsafah terkenal Allama Iqbal telah mencadangkan
supaya diadakan pengasingan wilayah yang khusus bagi penganut Islam, sekalipun presiden parti
waktu itu, Muhammad Ali Jinnah cenderung kepada penyatuan dengan India.

Sehinggalah pada tahun 1935, keperluan supaya adanya garis pemisahan wilayah Islam mulai jelas.
Pada Januari 1946, beberapa siri serangan bersenjata di antara pasukan tentera India-British,
mencetuskan insiden berdarah di antara Hindu/Muslim di Calcutta, sebelum merebak ke seluruh
negara. Peristiwa hitam ini telah memaksa kerajaan British waktu itu yang dipimpin Parti Buruh
supaya segera melakukan sesuatu.

Melihatkan British telah tidak lagi berupaya untuk mengawal India, Perdana Menteri Britain,
Clement Attlee mengumumkan yang pihaknya bersetuju memberikan kemerdekaan, serentak
dengan pelan pemisahan negara India.

Gabenor yang baru dilantik British bagi India, Lord Mountbatten telah diberikan tugas utama
"melukis sempadan baru" yang membahagikan India. Di bawah Pelan Mountbatten, wilayah yang
majoritinya penganut Hindu dan Sikh telah diletakkan di bawah India yang baru merdeka, manakala
wilayah majoriti Muslim dipisahkan dengan tertubuhnya negara baru bernama Pakistan.

Sumber foto: google map

Pemisahan ini dirujuk sebagai negara Timur (India) dan Barat (Pakistan). Bagi wilayah-wilayah yang
besar, mereka diberikan pilihan untuk menjadi sebahagian dari salah satu India atau Pakistan.

Dengan terteranya sempadan baru ini, berjuta-juta insan telah menjadi pelarian dan setelah
"memilih", mereka perlu berpindah dan bergerak merentasi sempadan di mana waktu inillah
tercetusnya pelbagai insiden keganasan sehingga dikatakan kira-kira 500,000 nyawa telahpun
melayang.

Perang Indo-Pakistan pada tahun 1947 pula tercetus berpunca daripada perebutan wilayah besar
Jammu dan Kashmir, dua wilayah majoriti Muslim tetapi dipimpin oleh pemimpin Hindu. Peperangan
ini adalah yang pertama daripada empat siri peperangan selepas pemisahan India-Pakistan. Tiga siri
peperangan berikutnya melibatkan tuntutan ke atas Kashmir.

Manakala, konflik terakhir yang berlaku pada tahun 1971 pula menyaksikan Pakistan Timur berpisah
dan terbentuklah negara yang kita semua kenali hari ini sebagai Bangladesh.