Waśko Wiktoria 2b 25.05.

2020
Wiersz „Hymn” Juliusza Słowackiego
Jest tak jak tytuł na to wskazuje hymnem. Nie jest to jednak hymn.
Juliusz słowacki "hymn"
Mówi smutny wrażliwy mężczyzna. Znajduje się na morzu, jest turystą, podróżnikiem. Czuje
smutek, tęskni za polska ojczyzną. Zwraca sie do Boga, bo tylko jemu moze zaufac. Mysli o
matce, o powrocie do ojczyzny, wspomina rodzinny dom, to, że już nie wróci do Polski i
śmierci po za ojczyzną. Boi się samotności. Podmiot liryczny żali się, że jest wygnany z
własnej ojczyzny i jego życie jest pełne smutku. Nie prosi jednak Boga o poprawę swego
losu, a jedynie mu się zwierza. Wiersz ten ma charakter wyznania. Podmiot liryczny patrząc
na piękny świat doznaje smutku i w formie modlitwy zwierza się z tego Bogu. Mówi mu, że
wszystko co stworzył, jest piękne, ale nie raduje jego serca. Powodem tego jest to, iż nigdy
już nie będzie mu dane powrócić do swego ojczystego kraju. Zwierza się, iż czuje się jak
wygnaniec i bezdomny człowiek. Zdaje sobie sprawę z tego, że nawet po śmierci jego
szczątki nie spoczną w ojczystej ziemi. Twierdzi, że z tego powodu jego dusza nigdy nie
zazna spokoju i będzie ona skazana na wieczną tułaczkę po świecie z dala od własnego
kraju. Uważa się za umarłego za życia. Adresatem tego utworu jest Bóg. Nie jest to jednak
taki Bóg jak w innych utworach z tamtego okresu. W większości ówczesnych utworów Bóg
przedstawiony był jako istota potężna, wspaniała i miłująca każdego człowieka. W tym
utworze natomiast Bóg jest tylko po to, aby człowiek mógł mu powiedzieć, iż wszystko dzieje
się w jego cudowie urządzonym świecie.
Moim zdaniem utwór ten jest utworem bardzo wartościowym. Ukazuje on nam jak wielka
może być rozpacz tęskniącego za narodem człowieka.