Opracowała : Magdalena Soporek

Motyw artysty
 Magdalena Soporek

Dziady cz. III:

Konrad, gdy tworzy swoją poezję, jest artystą. Jego pieśni są dziełem, które
tworzy. Bohater uznaje swoją poezję za wyjątkową oraz twierdzi, że nie może
być ona zrozumiana przez zwykłych ludzi. Przeżywa również męki twórcze. Nie
potrafi w odpowiedni sposób wyrazić swoich uczuć.

Kordian:
Kordian ma w sobie tyle uczuć, że nie musi tworzyć
poezji, aby być artystą. Posługuje się językiem
poetyckim, a sam jest postacią wrażliwą. Poświęca
się dla ojczyzny i idealizuje wszystko.

Cudzoziemka:
Róża Żabczyńska jest artystką niespełnioną pod względem zawodowym.
Obdarzona talentem muzycznym nigdy nie osiągnęła sławy, o jakiej zawsze
marzyła. Za swoją porażkę winiła nauczyciela śpiewu, który nie przywiązywał
uwagi do przygotowania technicznego uczennicy. Dopiero u kresu życia
zrozumiała, że jej serce, zgorzkniałe i pełne nienawiści, nigdy nie potrafiło
odpowiednio czuć muzyki. Artystką jest również obdarzona pięknym głosem
Marta. Przez wiele lat ukrywała przed matką swój talent. Róża w karierze córki
widziała zrealizowanie własnych ambicji.

Pan Tadeusz:
Przykład artysty w epopei narodowej stanowi Jankiel w momencie grania
swojego koncertu. Wybrzmiewa on poloneza.
 Magdalena Soporek

Nie-boska komedia:
Poeta ukazany jest przez Krasińskiego jako
człowiek obdarzony talentem, ale też
rozdwojony, stojący na krawędzi życia
ziemskiego i poetyckiego. Jest w nim coś, co
wyróżnia go spośród innych, pierwiastek
inności, nieprzeciętności. Talent oddala go od
ludzi i przybliża do świata fantazji, a to
prowadzi do osamotnienia.

Wesele:
Obraz artysty w „Weselu” to obraz dekadenta, który szuka w życiu nowych
fascynacji. Chłopomania i zainteresowanie kulturą wsi oraz ich ludowością
wiązała się nie tylko z bukoliczną wizją wsi. Istotnym były także wierzenia i
obrzędy, które stanowiły odwołanie do przekonań głoszonych przez
romantyków i ich zainteresowania wszelką duchowością czy nawet
niewytłumaczalnymi zjawiskami.

Quo Vadis:
Artystą, wyłącznie we własnej świadomości, jest Neron. Ten zakochany w sobie
władca szuka natchnienia we wszystkim. Pisze wiersze, układa do nich muzykę i
marzy o publicznych występach. Uwielbia oklaski i okrzyki zachwytu
rozszalałego tłumu, choć w rzeczywistości jest marnym artystą i karykaturalnym
aktorem. Przed wjazdem do płonącego Rzymu, ćwiczy odpowiednie pozy, a
później wygłasza swój poemat Troika, dzięki któremu chciał zyskać sławę
większą niż Homer.
 Magdalena Soporek

Własne notatki :

.....................................................................
.....................................................................
.....................................................................
.....................................................................
.....................................................................
.....................................................................
.....................................................................
....................................................................