Paglalarawan

Ito ay isang uri ng diskurso na ang layunin ay maipakita sa imahinasyon at isip

ng mambabasa o tagapakinig ang anyo, katangian, kalagayan ng tao, bagay, hayop at
pangyayari. Layon ng diskursong ito ang maipakita ang nasa larawang-diwa ng
naglalarawan.

Dalawang Uri ng Paglalarawan

1. Karaniwang Paglalarawan
Purong pangkaalaman ang sinasabi ang mga detalyeng sinasabi. May tiyak na
impormasyon at pawing katotohanan lamang ang ginagamit na mga katangian.
Ang damdamin at opinyon ng tagapaglarawan ay hindi dapat isinasama. Gaya sa
nabanggit na, particular na pangkabatiran ay isinasakatuparan ditong layunin.
2. Masining na Paglalarawan
Mapapandama- nakikita, naririnig, naamoy, nahihipo, nalalasa, ang mga
pananalitang ginagamit dito, bukod sa iba pang mahahalagang kasangkapang
pampanlalarawan, gaya ng patambis at tayutay.

Ang Mahalagang Kasangkapan ng Masining na Paglalarawan.

a. Imijri o Pagalalarawang-diwa o Mapapandamang salita
Pgpukaw ito sa mga pandama kaya dapat gamiting pananalita yaong
nararamdaman- naririnig, nakikita, nalalasa, naaamoy at nahihipo.
b. Paghahambing o Metafor
Higit ang impak ng nararamdaman ng kinauukulan kung sa konkretong larawan
naipahayag ang inilalarawan. May agwat, may bilang, may kulay, may anyo, may
hugis, may amoy, may lasang nadarama. Mayaman sa pang-uri at pang-abay
ang Wikang Filipino kaya hindi kakapusin sa bagay na ito.
c. Pag-aangkop ng mga Salita
Pinipili ang paggamit ng mga salita. Kailangan iyong tiyak na katangian ng bagay
na inilalarawan o kung hindi, yaong mapagpahiwatig ng bagay. Dito nakasalalay
ang kapangyarihan ng salitang umantig at kumintal.
d. Pagtatambis
 Isang paraang pagpapaunlad ng buhay sa salita. Ayon nga sa bungad ng talata
nina Federico B. Sebastian at Antonio D.G. Mariano sa Paunang Salita ng
kanilang aklat na Idiomatic Expression in Pilipino, 1975, “Yumayabong at
yumayaman ang alinmang wika sa pamamagitan ng kanyang katutubong mga
salita at mga sawikaing sarili. Sa mga sawikain mababakas ang katutubong mga
pagpapahayag ng isang lahing gumagamit ng kanyang wikang Pambansa.
Mababakas dito, sa isang paraan, ang dating mga kaugaliang ipinahahatid sa
pamamagitan ng katutubong pagpapahayag na ito.”
e. Pagtatayutay
Paggamit ng matalinghagang pagpapahayag
f. Pagbibigay-definisyon
Gagamitin lamang ang mga salitang pamilyar

Ang mag Hakbanging Dapat Tandaan Tungo sa Mabisang Paglalarawan

1. Pagpili ng Paksa- Ang bagay na ito ay natalakay na halos sa bahaging

pasasalaysay, na mas Mabuti kung ang bagay na ilalarawan ay iyong alam na o
kung ito’y tao man, iyong kilala na. Mahirap kasing bumuo ng isang sulatin kung
kakapain pa sa isip ang mga sasabihin tungkol dito. Kaya kailangan kung
maglalarawan, piliin iyong mga bagay na malapit sa interes at damdamin tulad
sa kapamilya, kaibigan o kaaway, dili kaya’y iyong madalas na nakikita lamang
sa kapaligirang ginagalawan.
2. Pagbuo ng Pangunahing Larawan- ito ang pangkalahatang kabuuang larawan
ng isang tao, hayop, bagay, pook o pangyayari na nais agad maitanim sa isip ng
mambabasa o tagapakinig bago tuluy-tuloy na ihanayhay ang mga detalye. Ito’y
isang pangungusap o detalye na kalimitang natatagpuan sa unahan ng talata,
pero, maaari din naming ilagay sa gitna o sa hulihan.
3. Pagpili ng Sariling Pananaw-dalawang bagay itong tumutumbok sa pananaw.
Ang una ay ayon sa pook na kinalalagyan ng tagapaglarawan, at ang ikalawa ay
ayon naman sa pansariling pagtingin ng taga-paglarawan. Sa una’y maaaring
maging obhektino pa ang paglalarawan, samantalang sa pangalawa ay lagging
subhektibo. Ito’y nababahiran ng himig ayon sa damdaming napupukaw sa
 tagapaglarawan. Ito’y maaaring malungkot, masaya, kaawa-awa o kamuhi-muhi
o kahili-hilakbot.
4. Pagkakaroon ng Kaisahan- bawat detalyeng babangngitin sa paglalarawan
dapat ay tumutulong sa pagbuo o kabuuan ng isang pangunahing bagay o
anupamang inilalarawan. Wala ditong bahaging dapat mapawalay ng direksyon,
Kailangan isang patunguhan lamang ang tinutumbol ng lahat.
5. Pagpapasya sa mga aspektong isasama sa paglalarawan- hindi lamang mga
nagkakauri-uring katangian ang dapat na isama sa paglalarawan, mas mainam
kung mapalulutang lalo ang kaibahan nito sa lahat ng mga kauri.