ZDANIA DOPEŁNIENIOWE

Zdania dopełnieniowe mają następującą budowę:

1. a) czasownik 1 (tryb oznajmujący) + QUE + czasownik 2 (tryb oznajmujący lub łączący)

Dice que no tiene tiempo. – Mówi, że nie ma czasu.
Dice que venga. – Mówi, żeby(m) przyszedł.

b) czasownik 1 (tryb oznajmujący) + czasownik 2 (bezokolicznik)

Espero terminarlo pronto. – Mam nadzieję, że to szybko skończę.

Uwaga 1. Jeśli podmioty w obu zdaniach są różne, w zdaniu podrzędnym występuje tryb łączący.
Zdanie główne wprowadza czasownik wymagający użycia tego trybu, np. wyrażający uczucie, wolę,
wątpliwość, prośbę, itp. oraz czasowniki SER lub ESTAR, po których pojawia się odpowiedni
przymiotnik lub rzeczownik.
Espero que lo termines pronto. – Mam nadzieję, że to szybko skończysz.
Es bueno callarse. – Dobrze jest nic nie mówić.
Es bueno que te calles. – To dobrze, że nic nie mówisz.

Uwaga 2. Jeśli czasownik 1 występuje w formie twierdzącej, czasownik 2 ma formę czasu trybu
oznajmującego.
Jeśli czasownik 1 jest w formie przeczącej, czasownik 2 ma formę czasu trybu łączącego.
Czasownikiem 1 może być czasownik wyrażający spostrzeganie zmysłowe (ver, oír, darse cuenta,
observar), sąd (creer, pensar, opinar, considerar), pewność (es verdad, es obvio), komentowanie (decir,
contar, explicar).
Digo que es verdad. – Mówię, że to jest prawda.
No digo que sea verdad. – Nie mówię, że to jest prawda.
Pienso que hace calor. – Myślę, że jest ciepło.
No pienso que haga calor. – Nie myślę, by było ciepło.

2. Czasowniki, które występują z przyimkiem DE (np. alegrarse, lamentarse, quejarse), mogą tworzyć
trzy typy zdań:
czasownik 1 (tryb oznajmujący) + DE QUE + czasownik 2 (tryb łączący)
czasownik 1 (tryb oznajmujący) + PORQUE + czasownik 2 (tryb oznajmujący) Se
czasownik 1 (tryb oznajmujący) + DE + czasownik 2 (bezokolicznik)
alegra de que venga su prima. – Cieszy się, że przyjeżdża jego kuzynka.
Se alegra porque viene su prima. – Cieszy się, bo przyjeżdża jego kuzynka.
Se alegra de ver a su prima. – Cieszy się, że widzi swoją kuzynkę.

3. Czasowniki wyrażające wolę, rozkaz, postrzeganie zmysłowe, mogą tworzyć dwa typy
zdań:
czasownik 1 (tryb oznajmujący) + czasownik 2 (bezokolicznik)
czasownik 1 (tryb oznajmujący) + QUE + czasownik 2 (tryb łączący lub oznajmujący)

Te prohibo volver tarde. – Zabraniam ci późno wracać.

Te prohibo que vuelvas tarde. – Zabraniam ci, byś późno wracała.
Vi que entraba en el bar. – Zobaczyłem, że wchodzi do baru.
Lo vi entrar en el bar. – Zobaczyłem go wchodzącego do baru.
4. Istnieją czasowniki, wyrażające opinię lub uczucie (np. decidir, decir, dudar, sentir), które mogą
występować w dwóch znaczeniach, co powoduje zmianę trybu w zdaniu podrzędnym.

- DECIDIR – myśleć, dojść do wniosku

Decidió que eso era la mejor solución. – Doszła do wniosku, że to jst najlepsze rozwiązanie.
- DECIDIR – chcieć postanowić
Decidió que yo fuera a ver la abuela. – Postanowiła, że ja odwiedzę babcię.

- DECIR – powiedzieć, oznajmić

Dice que se va de viaje. – Mówi, że jedzie w podróż.
- DECIR – kazać
Dice que no me vaya. – Mówi, żebym nie odchodziła.