1

ANG PAGKALUNOD NI JUAN SA DAGAT NG KARANGYAAN: ISANG

RIYALISTIKONG SURI SA PELIKULANG UNLUCKY PLAZA

ni Argie Banse Hifarva

Direktor: Ken Kwek

Prodyuser: Ken Kweek

Kat Goh

Leon Tong

Manunulat: Ken Kwek

Mga pangunahing tauhan:

Epy Quizon bilang Onassis Hernandez

Adian Pang bilang Terence Chua (Sky)

Jude Tan bilang Michelle Chan

Shane Mardjuki bilang Pastor Tong Wen

Liang Guo bilang Baby Bear

Mga katuwang na tauhan:

Christian Wong bilang Popoy

Janice Koh bilang Cindy

Pamela Oei bilang Gng. Helen

Andrew Lua bilang Ping

Osman Sulaiman bilang Inspector Azman

Musika: Joe Ng

Ting Si Hao

Sinematograpiya: Michael Zaw

 2

Tunay na ang mundo ay bilog. Hindi mo alam kung kailan magkakaroon

ng pagbabago, kung kailan masaya, kung kailan lulungkot, pero dapat alam

mong araw-araw kailangang lumaban. Sa lahat ng pagkakaton, mahalagang

maging handa, dahil ang buhay ay paulit-ulit na laban.

Sa mundo, hindi natin nakukuha ang lahat ng gusto natin, ngunit may

karapatan tayong makuha ang ating pangangailangan. May karapatan tayo para

ipaglaban ang ating mga pangunahing karapatan na nararapat inilalaan ng

pamahalaan para sa mga mamamayan.

Sa bawat pagpuslit ng mga larawan sa kuwadradong kasangkapan ay

kasunod ang pag-usbong ng sari-saring emosyon at senaryo sa balintataw. Ang

bawat galaw ay nagdudulot ng malaking simbolismo. Isang nobela ng buhay na

tunay at puno ng aral. Isang piyesa na tumatalakay sa iba’t ibang problema sa

lipunan; watak na pamilya, kurapsyon, pakikiapid, panggagantso, panggigipit,

pagkaipokrito at paglimot sa tunay na pagkakakilanlan.

Sa pamagat na Unlucky Plaza hinugot ng pelikula ang istorya nito. Ang

dalawang salita’y sumasalamin sa naging sitwasyon ni Onasses Hernandez –

isang Pilipinong nagtatrabaho, nakapanirahan, at kalauna’y nagkaanak sa

bansang Singapore. Binigyang-pansin ng pelikula ang karima-rimarim na

insidente, hindi, kundi krimeng kanyang kinasangkutan sa bansang Singapore.

Dito sa pelikulang ito naisiwalat ang kamalasang kanyang sinapit dala ng

pagiging masyadong mapagtiwala – isang katangiang likas sa ating mga Pilipino.

Marahil, nais ng pelikulang imulat ang Pilipinong nasa tinubuang lupa na

hindi kailanman naging madali, masarap o masaya ang manirahan sa

 3

banyagang lunan. Na may kaakibat na sakripisyo at paghihirap ang benepisyong

kanilang tinatamasa. Halaw ang pelikula sa mga totoong pangyayari.

Ang pamagat ay binubuo ng dalawang salita: unlucky at plaza at kung

isasalin itong ipagpalagay na malas na pook. Nais ipahiwatig ng pelikula ang

ilang katotohanan sa buhay: una, hindi sa lahat ng pagkakatao’y nakaayon sa

ating gusto ang mga pangyayari’t sirkumstansya; pangalawa, may mga

lugar/pook na tayo’y dehado sapagkat hindi ito ang tunay nating teritoryo; at

pangatlo, may bunga ang bawat aksyong ating ginagawa.

Repleksyon ng karanasan ng limang pangunahing tauhan ang pamagat

ng pelikula. Kapwa sila hindi pinalad sa piniling yugto ng kanilang mga buhay.

Tila sa lugar kung saan nila inakala ang mabuting kalagayan dumating ang

pangyayaring hindi inaasahan.

Patuloy tayong nagiging kampante sa mga lugar na ating gamay at

kabisado. Sa tunay na mundo, patuloy na binabali ng reyalidad ng buhay ang

ating mga akala.

Ang mga karakter sa pelikula ay mga Tsino, maliban kay Onasses

Hernandez (isa sa mga pangunahing tauhan sa kwento) at mga kasambahay na

mga Pilipino.

Naipakita ng pelikula ang sitwasyon ng ating mga kababayan ngunit hindi

gaano kaingklusibo. Ito marahil ay dahil nga sa pokus ng pelikula na saklawin

ang pangyayaring kinasasangkutan ng isang Pilipino at ng mga taga-Singapore.

Hindi rin gaanong nagamit ang wikang Filipino sa pelikula liban sa pangungusap
 4

ni Onasses na “Tito Porko, maniwala ka sa akin” at sangkatutak na mura at ilang

masasamang ekspresyon.

Bakas din sa mga aktor ang ninanais na emosyon sa mga eksena, lalo’t

higit sa aktong sinasagawa ni Onasses ang pambibihag sa bahay ni Sky.

Ramdam ang bawat gulat (sa pagkakataga sa kamay ng Tsinong si alyas Baby

Bear at sa pagkakabaril dito ni Pastor Tong), takot (sa pagmamaneho si Pastor

Tong ng kotse habang itinututok ni Onasses ang laruang baril ni Popoy), lungkot

(sa pangungulila ni Popoy sa ama sa mga sandaling ginagawa ni Onasses ang

pangho-hostage at sa bawat pag-uusap ni Onasses kay Cindy na kanyang

kabiyak, pagdududa (sa pagtatago ni Michelle sa tunay na relasyon nila ni Pstor

Tong), at marami pang iba.

Bumida sa pelikula ang mga pangunahing tauhang sina:

Onasses Hernadez (Epi Quizon) – isang negosyanteng nagmamay-ari ng

isang restawran sa Singapore na pamana ng kanyang tiyuhin. Nagkaanak

(Popoy) sa isang residente ng Singapore (Cindy). Sa pag-aakalang tunay na

tulong ang ipagkakaloob ni Michelle na nakilala nya isang gabi sa isang bar,

nagawa niyang ibayad ang nalalabi niyang sampunlibong dolyar dito. Sa

pagkakatuklas na siya’y niloko lamang ng babae, nagawa niyang gumanti at

bihagin ang mga ito, maging ang maniningil na nagkataong nasa kanilang

tahanan, ang pastor na kalaguyo ni Michelle, at ang kasambahay.

Mahusay ang naging pagganap ng Pinoy na aktor sa pelikula.

Sumasagisag si Onasses sa personang dehado sa bantang represyon,

 5

diskriminasyon at panlilinlang sa mahihina, lalo mula sa mga nakataas sa

lipunan.

Ang paghangad ni Onassis sa helicopter ay isang imposibleng bagay na

kanyang pinanghawakan. Katulad din ito ng pag-asam niya ng maayos na buhay

sa bansa ngunit hindi niya ito nakamit kaya’t pinili ni Onassis na mangarap at

umasa sa ibang bansa kahit na mahirap at tila imposible at magkaiba ang

sitwasyon ng pamahalaan sa dalawang bansa.

Marami sa mga Pilipino ang nangingibang bansa upang maghanap ng

trabaho at naghahangad na magkaroon ng magandang buhay at maiangat ang

istado ng pamumuhay sa lipunang kanilang kinabibilangan. Ito ang isa sa mga

dahilan kung bakit si Onasses ay nakipagsapalaran sa bansang Singapore.

Ayon sa holistikong pananaw nina Cruz, et al. (1989) tungkol sa

migrasyon ng manggagawa na dapat nating kilalanin ang mga migranteng

mangagawa na mga taong naghahanap ng trabaho sa ibang bansa upang mas

mapahusay ang kanilang sitwasyong pang-ekomoniya at panlipunang

paninindigan sa pamamagitan ng kanilang paggawa. Higit na makakaasa si

Onassis sa pamahalaan ng Singapore kayat pinili niyang patuloy na umasa para

sa mas maayos na buhay. Isang nakakalungkot na riyalidad kung bakit ginugusto

na maraming Pilipino ang magpalit ng nasyonalidad at manirahan sa ibang

bansa. Ito ay dahil sa lugmok na kalagayan ng pamamalakad sa bansa kung

saan marami ang nakararanas ng kahirapan at kawalan ng katarungan.

Terence Chua o “Sky” (Adrian Pang) – isang pamosong “motivational

speaker” na bukambibig ang kanyang “money blueprint” at “wealth paradigm” sa

 6

bawat pananalita. Kahit gayon, maging siya sa kanyang sarili ay hindi

makasunod sa sariling pangaral. Natuklasan siya ng isa sa mga

pinagkakautangan niya – si Baby Bear sa isang book signing ceremony. Isa ito

sa mga mitsang naging parikit sa kabuuang suliranin ng pelikula. Dagdag pa,

higit na pinagtutuunan ng pansin ni Sky ang kanyang propesyon higit sa kanyang

responsibilidad bilang asawa. Naging sanhi ito ng pagloloko ni Michelle at

nagbunga sa hindi nito pagiging tapat sa kanya.

Sumasagisag si Sky sa mga taong nabubulag sa salapi at kasikatan at

may higit na pagpapahalaga sa materyal na bagay kaysa sa mga mahal sa

buhay.

Michelle Chan (Jude Tan) – isang guro sa musika na walang ibang

hinahangad kundi ang makaramdam ng pagmamahal at pagpapahalaga sa

kaniyang tunay na kabiyak. Gayong abala nga sa kanyang propesyon ang

asawa, nagawa ni Michelle na makipagrelasyon sa pastor ng kanilang simbahan,

hanggang sa umabot na sa pakikipagtalik dito. Ninais pa niyang iwanan ito

ngunit hindi siya nagtagumpay sa kanyang plano. Isang malinaw na kasalanan

ang kaniyang nagawa ngunit ginamit niyang depensa ang panlalamig na

nararanasan sa kanyang asawa.

Kinakatawan ni Michelle ang mga indibidwal na uhaw sa pagmamahal at

atensyon at dahil dito ay nakagagawa ng mga hindi moral na gawain.

Pastor Tong Wen (Shane Mardjuki) – siya ang naging daan upang

matauhan si Onasses sa panloloko ni Michelle. Gayundin, siya ang naging

karelasyon ni Michelle. Datapwa’t lantad ang salang kanyang nagawa dahil sa

 7

tukso, litaw na litaw sa pelikula ang kabutihan ni Tong. Malimit niyang ihandog

ang sarili kaysa iba ang masaktan. Siya rin ang nakapagligtas sa buhay ni Popoy

ng bihagin ito ni Baby Bear sa pagtatapos ng pelikula. Bilang kapalit,

pinangatawanan ni Tong ang sistensya/hatol sa kanya sa bilangguan.

Si Tong ang larawan ng mga taong nakagagawa ng mali, ngunit bakas

ang kagustuhang magbago at makabawi sa mabuting paraan. Handa siyang

harapin ang kapalit ng kanyang mga aksyon at higit sa lahat ay pagsisihan ang

mga ito.

Baby Bear (Liang Guo) – sumulpot ang kaniyang karakter habang

isinisagawa ang book signing ni Sky. Misteryoso at hindi inaasahan ang kanyang

paglabas, na sa katunayan ay aakalaing wala siyang ganap sa pelikula. Gulat na

gulat si Terence sa bikas ng kanyang “Porsche” matapos itong babuyin, marahil,

ni Baby Bear. Dumating sa puntong si Sky sa pagkakautang nito ngunit patuloy

na nanghihingi ng palugit ang manunulat. Nang tinangkang tumakas ni Michelle

ay natukasan ito ni Sky. Sa gitna ng kanilang pagtatalo ay dumating si Baby Bear

na may bitbit palang baril. Ilang sandali lamang ay sumunod naman si Onasses

na galit na galit. Dito nagsimula ang suliranin ng pelikula. Naputulan siya ng

kamay, dala ng kagustuhang lumaban at gumanti.

Sa aking pananaw, walang mali sa kagustuhan niyang maningil ng

pautang – mayroon sa paraan. Sinasalamin ng tauhan ni Baby Bear ang mga

taong patuloy na gumagawa ng mga bagay na kanilang gusto, sa mali at hindi

makataong paraan.
 8

Gayundin, dumagdag sa rikit at emosyon ng istorya ang mga katuwang na

tauhan na sina:

Popoy (Christian Wong) – bugtong anak ni Onasses. Sumisimbulo sa

isang inosenteng nilalang na tuloy na nagiging biktima ng sistema ng lipunan at

sigalot.

Cindy (Janice Koh ) – asawa ni Onasses. Isa sa pinakamahalagang papel

na kanyang ginampanan ay ang pagaangin ang galit na nararamdama ni

Onasses habang bihag niya ang mag-asawa at ang iba pa. Maaalalang kinausap

niya si Onasses at pinaalalahanang hindi ang pagsagawa ng krimen

masosolusyunan ang kanyang suliranin.

Gng. Heng (Pamela Oei) – ang land lady ni Onasses. Siya ang ugat ng

paghahanap ni Onasses ng paraan sa kinakailangang renta. Walang mali sa

ginawa niya, sadyang hindi lamang nakasunod si Onasses sa ibinigay na palugit

ni Gng. Heng. Mapapansin ang pagmamahal ni Gng. Heng kay Popoy, sa

pamamagitan ng hindi pagpapabaya dito. Larawan si Gng. Heng ng isang

kaibigang handang tumulong sa kanyang kaibigan, sa kabila ng pagkukulang.

Ping (Andrew Lua) – ang empleyado ni Onasses. Dito mahihinuhang hindi

naging basehan para kay Onasses ang lahi sa pagkaroon ng trabaho. Sa mga

panahong yaon nga lamang ay sinusubok ang restawrang kanilang itinataguyod

kaya napansin ni Ona na bahagyang tinatamad si Ping sa pagtatrabaho. Walang

halong kaplastikan o pagkukunwari ang karakter na ito. Totoo itong nangyayari

sa mga manggagawa dahil na rin sa kalikasan ng kanilang trabaho.

 9

Inspector Azman (Osman Sulaiman) – ang pulis na naitalaga sa kaso ng

pambibihag ni Ona. Larawan siya ng napakahabang pasensya at pagtitimpi.

Pinilit niyang ipaintindi kay Ona na may ibang paraan upang pasolusyonan ang

kanyang suliranin.

Ipinamalas ng pelikula ang personal na suliraning pinagdaanan ng mga

tauhan, partikular na si Onasses na nagnais humanap ng solusyon sa

problemang (bayad sa upa) kanyang kinahaharap. Sawimpalad sa panloloko ni

Michelle at dala na rin sa bugso ng damdamin, nagawa niyang bihagin ng mag-

asawang Michelle at Sky, ang Tsinong si Baby Bear, ang kalaguyo ni Michelle na

si Pastor Tong, at ang isa nilang kasambahay. Sa gayong mga konsiderasyon,

pumapasok sa genreng “drama” ang pelikulang Unlucky Plaza.

Gayundin, may ilang eksenang nagpapakita ng pisikal na bakbakan sa

pagitan ng mga karakter (kung maaalala ang eksena na agawan ng baril at

kampit na tinawag niyang ationg. Dahil base sa tunay na pangyayari ang

pelikula, maaari rin itong mapailalim sa kategoryang aksyon.

Nais ng pelikulang ito na magpahiwatig ng ilang mensahe na hindi

maipagkakailang bakas sa istorya ng akda. Makapangyarihan ang bawat salitang

namutawi sa bibig ng mga karakter at ang mismong karakter na ginampanan.

Ipinababatid ng pelikula na:

1. Ibang – iba ang sitwasyon ng Singapore sa Pilipinas: sa ekonomiya,

pakikitungo sa kapwa, at pamamalakad sa gobyerno. Mapapansing

kahit nahihirapan na sa buhay si Onasses, may kakayahan pa siyang

painumin ng gatas at pakainin ng “cereal” ang kanyang bugtong anak

 10

na si Popoy. Sa Pilipinas, tanging nakakariwasa lamang ang

makagagawa nito.

2. Lantad sa ka-epokrituhan maging sa ibang nasyunalidad. Malawakan

ang pangangaral ni Sky (Terence Chua) tungkol sa kung paano uunlad

sa buhay ngunit maging siya ay hirap sumunod dito (baon siya sa

utang kay Baby Bear).

3. Mahirap kumawala at umiwas sa tukso. Maging ang pastor at

relihiyosong si Tong ay nabihag at natuksong umapid kay Michelle,

isang babaeng kasal na nagnanais makipaghiwalay.

4. Ang pagkakaiba ng idelohiya at disposisyon ay maaring mauwi sa

sigalot at hindi pagkaunawaan.

5. Ang kultura ng isang bansa ay tumitino sa pagkatao ng mga

mamamayang naninirahan dito. Ang sistema ng pamahalaan kung

saan ka naroroon ay nakakaapekto sa inyong pamumuhay, ugali, at

pagkatao.

Nakakamangha ring isipin na sa kabila ng pinagmulan ng kwento ng

pelikulang ito ay naisisingit pa rin ang paggamit ng wikang Filipino sa ilang

eksena sa palabas na ito. Nakakatawa pa ngang isipin na kahit masamang salita

ay nabigkas pa rin. Ilan sa halimbawa nito ay pagtawag ni Popoy ng Tatay sa

ama niyang si Onasses at ang pakikipag-usap sa Tagalog sa kasambahay ng

mag-asawang Chiao na isang Pilipino din.

Wala naman akong masabi sa pagkakagawa ng pelikula, mula sa

cinematography, mahusay ang pagkaka-edit sa mga eksena, sa mga transitions

 11

na ginamit lalo na sa unang bahagi ng pelikula na mayroong indibidwal na

eksena sina Onasses, Michelle, Terence at Tong Wen tapos nagkaroon ng

transition na pareho sila ng linyang binitawan na There is only one solution. Sa

mga anggulo ng kamera naman ay mahusay ding naipamalas; wala din naman

akong maikokomento sa mga sound effects na ginamit dahil hindi naman ganun

katindi ang mga kinakailangang sound effects na gagamitin tulad ng sa mga

pelikulang puno ng aksiyon.

Masasabi kong maging ang storyline ay maayos na nailatag bagamat sa

umpisa ng palabas ay medyo boring at nakakalito ang pagkakasunod-sunod ng

mga eksena sa unang bahagi. Hindi katulad sa mga kadalasan nating

napapanood, sa pelikulang ito, makikita natin sa unang bahagi kung paano

ipinakilala ang mga pangunahing karakter sa pelikula. Taliwas sa ibang palabas

ma ipinakilala sa unang bahagi ang bida kasabay ng paglalarawan nito,

pagkatapos ay makikilala niya ang iba pang tauhan at malalaman ang suliranin

ng mga ito, sa pelikulang Unlucky Plaza, gamit ang magkakahiwalay na eksena

ay ipinakilala ang mga tauhan kasama ng kanilang mga suliranin. Matagal bago

sila nagkakatagpo-tagpo sa eksena bagay na nakapag-panabik dito. Hindi na rin

bago ang paglalarawan sa mga karakter na nasa pelikula; bidang baon sa utang

dahilan para si babae ay maghanap ng saya sa ibang lalaki at pagkatapos nito

malalaman na si lalaki pala ay may pinagkakautangang sindikato, kadalasan na

nating napapanood ang mga ito. Siguro, ang nagpaiba na lang dito ay ang

pagkahumaling ni Michelle kay Tong Wen na isang pastor.

 12

Ilan sa mga eksena sa pelikulang ito ay sumasalamin sa pagkakakilanlan

nating mga Pilipino. Halimbawa nito ay ang pagiging matiyaga natin na naipakita

ni Onasses na kahit nalulugi na ang megosyo niyang restawran ay hindi nito ito

sinusukuan. Ipinamalas sa atin, na kahit na iminungkahi ng asawa ni Onassis na

ipasara ang restawran ay hindi niya ito sinunod at inisip na may pag-asa pa na

maisalba ang negosyo niyang pamana sa kanya ng kanyang tiyuhin. Sa

pelikulang ito ay naikompara rin ang Singapore sa Pilipinas. Halimbawa, ang

pag-uusap ni Onasses at ng anak niya na si Popoy na gustong manirahan sa

Manila kung saan sinabi nya ang kapintasan ng Maynila para lang hindi siya

bumalik ng Maynila at isa-isahin ang kagandahan ng Singapore. Nakakalungkot

lang isipin na nagiging biased ang paglalarawan sa dalawang estado at

ipinakikitang walang magandang dapat asahan sa Maynila. Isa pa, sa linyang

This is Singapore, all right? This is not the bloody Philippines. We don’t do

negotiation here. We don’t turn hostage situation into some soap opera, all right?

na binigkas ng karakter ni Terence Chiao. Nakakatawa ngunit isang katotohanan

na ilan sa mga pangyayari sa bansa katulad ng mga hostage-takings at iba pang

krimen ay tila nagiging palabas dahil sa dramang nangyayari.

Sa eksena naman sa pangho-hostage ni Onasses, sa labas ng mag-

asawang Chiao, ipinakita doon ang pagdating ng mga pulis at kasabay nito ang

pagdating ng mga extras na nakikiusyuso sa hostage situation. Halatang scripted

ang pagpasok sa eksena dahil kadalasan na sa mga ganitong klaseng eksena

na nauuna pa ang mga nakikiusyuso bago dumating ang mga pulis. Isa ay ang

eksena ng pakikipag-usap ng hepe ng pulis kay Onasses kung saan sinabi nito
 13

na “Allah is our witness”, marahil ito ay isang pagkakamali dahil nabanggit

naman sa ilang eksena ng pelikula na si Onasses ay isang Katoliko at si Allah ay

Diyos sa relehiyong Islam. Hindi rin naman kalakihan ang demoninasyon ng mga

Muslim sa Singapore dahil ang pangunahing relihiyon doon ay Budhismo.

Mapapansin na gumamit ang pelikula ng sari-saring shot gayan ng

medium, long, very long, close-up, at extreme close-up shots sa mga tauhan.

Gumamit din ng high at low-angle, birds eye at worm’s eye view ng mga lente sa

pagpapatingkad sa detalye ng pinangyarihan ng pelikula.

Inianyo ang pelikula sa ilang koleksiyon ng mga flashback at backstories.

Samakatuwid, namutiktik sa mga balik-tanaw ang pelikula sa pamamagitan ng

pagsulyap sa mga pangyayari sa nakaraan ng mga karakter sa sina Michelle,

Sky at Onasses.

Higit na nakadagdag sa emosyong nais ipabatid ng pelikula ang tunog at

musika. Epekto nito ay dagdag na lalim at kinang sa eksena kung saan ito

inilalapat.

Sa sitwasyon ng Unlucky Plaza, sina Joe Ng at Ting Si Hao ang namahala

sa paglalapat ng musika. Matagumpay ang paggamit ng mga instrumental na

musika upang makabawas sa mga blangkong sandali (dull moments) ng pelikula.

Dagdag pa sa mga sandaling nangangailangan ng pagulat ng reaksyon, tunay

na nakakagulat ang eksena dala ng epekto ng musika rito.

Ang pelikulang Unlucky Plaza ay naisakatuparan sa husay ng director nito

na si Ken Kwek. Kaya nga lamang, gayong Pilipino ang isa sa mga pangunahing
 14

tauhan sa pelikula, mapapansing namamayani ang pagiging banyaga ng

pelikula.

Ang mga tiga-dirihe ay may malaking gampanin sa pagbibigay buhay ng

isang pyesa. Katulad ng palabas na Unlucky Plaza, nabigyan ng director ng

hustisya ang palabas sa pamamagitan ng sumusunod na punto:

1. Ang karakter na itinanghal ng bawat gumanap ay angkop sa paraan

kung paano nila ito ipinahayag. Malaking tulong ang barayti ng tauhan

sa kwento upang maging malasa ang bawat tagpo at hind imaging

nakakasawa sa manonood.

2. Ang napiling lugar sa Singapore ay pinag-isipan dahil umaangkop ang

setting sa plano ng istorya. Maging ang oras ng eksena at panahon ay

may malaking ambag rin na tumulong sa pagpapahayag ng damdamin

ng palabas.

3. Naging propesyonal ang paraan ng pagkuha ng eksena gamit ang iba’t

ibang anggulo. Ang pagkakaroon ng iba’t ibang bilis at bagal ng

projection ay matagumpay na tumalakay sa pokus ng bawat eksena.

Dagdag pa ang elevation o ang pagbaba at pag-angat ng view na

naging mabigat na ambag rin sa sinematograpiya.

4. Ang pagpapalit ng eksena, oras at panahon ang higit na kinakitaan ng

paghanga dahil umaangkop ang bawat element sa isa’t isa. Naging

kahanga-hanga ang pagkakagawa sa eksena lalo na sa

pagkakasunod-sunod ng bawat isa. Hindi rin naging madali para sa

 15

manonood na hulaan ang susunod na mangyayari na dahilan upang

patuloy na abangan ang susunod pang eksena.

Ang piyesa bilang kaluluwa ng isang palabas ay isang prominenteng

sangkap sa pagpapahayag ng iba’t ibang nosyon o ideya, at maging ang mga

istorya na patok sa barayti ng porma ng plataporma. Naging makulay ang dating

ng bawat eksena sa tulong ng script at lengguwahe upang mapahayag ang

kanai-kanilang emosyon at lebel ng pakiramdam. Ang bawat tanawin sa

kwadradong pinapanood ay punong-puno ng kahulugan na higit pang

magbibigay kaisipan sa manonood.

Mahusay at epektibo ang pagkakadirihe sa pelikula. Ang screenplay ay

tuluyang nakahikayat sa madla upang abangan ang mga susunod na pangyayari

na tila ba surpresang inaantabayanan. Gayunman, may ilang pakulo ang pelikula

na tila gasgas o popular na (ang interview style na ginamit). Hindi rin

magkasinghaba ang pagpapakilala sa mga karakter (mas maikli ang kay

Onasses).

Dala ng modernong teknolohiya nagkaroon ng magandang

sinematograpiya ang palabas. Mula sa iba’t ibang shots ng kamera hanggang sa

kalidad o linaw ng mga ito, nabigyang-pansin at kulay ang bawat eksena.

Malaking tulong ang palitan ng ilaw at magandang transisyon ng kulay na

dumagdag sa pagpapahiwatig ng damdamin ng eksena. Bukod pa rito, ang lebel

ng liwanag at dilim ang higit ding kapansin-pansin dahil dito magbibigay kaisipan
 16

ang palabas kung ano ang mood o katangian ng lugar na sinasang-ayunan ng

bawat eksena.

Kung susumahin ang kalidad at pagkasunod-sunod ng daloy ng

piyesa/obra ay tunay na de-kalidad at kahanga-hanga mula sa pagdidirek,

cinematography, posisyon ng mga ilaw, mga inilapat na tugtog na siyang

nagpatapang at nagpayabong ng kulay ng pelikula at syempre ang de-kalidad at

di-matawarang galing ng mga aktor na epektibong naipahayag ang mensahe at

istorya ng pelikula. Isang matapang na paglalahad ng mga isyu ng lipunan na

nakakaligtaan ng karamihan at ng mga namumuno sa bayan. Sa bawat paglapat

ng bawat element ng pelikula sa obra ay walang tapon, pawang importante at

may silbi lamang, sinala at nilinis na nagbigay ng hustisya sa ganda ng istorya.

Sa paglaban at pagsisikap natin sa buhay, ano nga ba ang bagay na kaya

nating isakripisyo alang-alang sa pamilya at sa mga bagay na pinahahalagahan

natin? Kakayanin mo bang gawin ang lahat magkaroon lamang ng maayos na

pamumuhay at magandang kinabukasan o tutunganga nalang at maghihintay na

maambunan ng yaman? Hanggang saan aabot ang lakas at diskarte mo?

Maaaring marami nga tayong problema ngunit ipinahahatid ng pelikulang ito na

hindi sapat na dahilan ang pera upang kumitil at mawala sa sarili, maraming tao

ang handang umalalay sa atin at higit na maraming tao ang naniniwala sa ating

kaya natin. Kaya bangon, laban at magpursigi upang umunlad dahil sa mundo di

uso ang swerte lang kailangang may tiyaga, pagpupursige at dedikasyon upang

umunlad.
 17

Sa kabuuan, lumitaw ang pagiging propesyunal na director ni Kwek

sapagkat nakintal sa kanyang gawa ang sitwasyon ng kanyang bansa, kultura

rito, at ang mga paniniwala nila.

Sa panonood ng pelikulang ito, ilang bagay ang aking napagtanto:

1. Ang Singapore ay nagtataglay ng komprehensibo at epektibong

sistema ng siguridad;

2. Tumatayo si Onasses bilang larawan ng mga OFW sa ibang lupain:

bukas sa lahat ng uri ng pang-aabuso at panloloko na minsan ay

nagdadala pa sa sarili sa kapahamakan;

3. Malaki ang papel na ginagampanan ng lipunan sa biheybyor ng mga

mamamayan; at

4. Maaaring naging madilim at kalimot-limot ang iyong nakaraan, ngunit

ang mahalaga ay ito ay nalampasan. Hindi man tuluyang makalimutan,

sapat na ang aral na natutuhan.

 18

SANGGUNIAN

Cruz, P.V. at Paganoni, A. 1989. Filipinas in Migration: Big Bills and Small
Change; Scalabrini Migration Center (SMC) New Manila, Quezon City.

https://filipinomatuto.wordpress.com/dokumentaryong-pampelikula. Sepetember
03, 2019

https://en.wikipedia.org/wiki/Ken_Kwek. September 13, 2019

https://www.imdb.com/title/tt3431772/fullcredits. September 13, 2019