Professional Documents
Culture Documents
1. 2.
Везилке, Везилке, крени наведена лика,
кажи како да се роди Погледај в небо во претпладне златно:
Проста и строга македонска песна Се шари таму и чудесно блика
Од ова срце што со себе води Твојата везба на синото платно.
Разговор ноќен во тревога бесна?
За тебе нема ни вечерен запад,
— Два конца парај од срцето, драги, Ти — морно око на трепетна срна.
Едниот црн е, а другиот црвен, Две бои таму ти горат и капат,
Едниот буди морничави таги, Две шарки твои — црвена и црна.
Другиот копнеж и светол и стрвен.
Зар не се плашиш од јаркоста нивна,
Па со нив вези еднолична низа, И најмил спомен дека ќе ти згасат?
Песна од копнеж и песна од мака, Зошто се губиш, ти строга, ти дивна,
Ко јас што везам на ленена риза Дните ти минат, прокоби се гласат.
Ракав за бела невестинска рака.
— И најмил спомен што в душа ми блесна
Судбинско нешто се плело за века Се гаси од нив ко цвеќе без боја.
Од двете нишки, два созвучни збора, Но ти што ловиш звук на чудна песна,
Едната буди темница што трека, Ти си ја кажа судбината своја.
Другата буди вкрвавена зора.