GWIEZDNY PIRAT 1

spis treœci
GALAKTYCZNY KURIER 3
Recenzje 6

wstêpniak
NEUROSHIMA: Pocztówka dla Molocha 8
Krypta 14 12
Puchar Pirata: Do zobaczenia w Piekle 18
Witajcie! Quentin: 29
Niniejszy numer Pirata to wy-
danie zniewalaj¹co wci¹gaj¹- Połykacz (przygoda do ZC) 30
ce - a to dlatego, ¿e doœæ szczê- Monastyr: 46
Walka w Monastyrze
œliwym zbiegiem okolicznoœci
na ³amy akurat teraz trafiaj¹ INNE GRY: Oblicza RPO 53
finaliœci dwóch konkursów na
najlepszy scenariusz - przygo- Ten starszy pan (ZC) 55
dy które zwyciê¿y³y w konkur- Hreczkosiej (DP) 56
sie o Puchar Pirata oraz Qu-
entinie! ALMANACH MG: Co ty wiesz o prowadzeniu 58
Jest czerwiec, wakacje, du¿o
czasu do grania, a my serwu- Powergaming 60
jemy wam scenariusze pere³- GRY PLANSZOWE: Oltre Mare 66
ki. Czy¿ nie jesteœmy kochani?
Bardzo jesteœmy! Wsiąść do pociągu: Europa 68
Co wiêcej ten numer to tak-
FELIETONY: Mechanika 70
¿e pocz¹tek naszej wspó³pra-
cy z serwisem Polter, dziêki Przyszłość recenzji RPG... 71
czemu Pirat bêdzie dostêpny
do pobrania tak¿e z ich strony, Ostateczna granica 73
a na nasze ³amy trafi³y dwa
œwietne teksty, jeden do dzia³u
Almanachu, drugi w felieto- E-Pirat jest magazynem darmowym.
nach - oba pochodz¹ z serwi- Tworzymy go, bo to nasza pasja.
su Polter!
Ten numer Pirata to tak¿e kla- Jeœli pismo zapewni³o Wam kilka mi³ych chwil, jeœli chcecie uho-
syczne dzia³y czyli Neuroshimy, norowaæ powstanie kolejnego numeru, jeœli chcecie roztoczyæ
Monastyru, trochê planszówek,
trochê felietonów, recenzji... Wie-
nad E-Piratem pewnego rodzaju Mecenat, wrzuæcie nam symbo-
rzê, ¿e ka¿dy fan gier znajdzie licznego „pi¹taka” na specjalnie w tym celu utworzone konto.
tu kilka stron, które go zacie-
kawi¹.
Wystarczy wejϾ na serwis
www.allpay.pl
¯yczê mi³ej lektury i udanych wybraæ zak³adkê Zap³aæ , a nastêpnie wpisaæ
wakacji! ID Pirata, czyli 15364
trzewik i wybraæ kwotê jak¹ nam przekazujecie.
Serwis AllPay obs³uguje wszystkie konta, karty kredytowe, jest
Redakcja: 44-100 Gliwice, ul. Œw. Urbana 15
tel. / fax (032) 334-85-38 ³atwy i wygodny w obs³udze.
E-mail:
WWW:
portal@wydawnictwoportal.pl
www.wydawnictwoportal.pl To ledwo trzy klikniêcia.
Redaktor Naczelny: Ignacy Trzewiczek
Wspó³pracuj¹: Rafa³ Szyma, Micha³ Oracz, Dziêkujemy!
serwis Polter, Tomasz Z. Majkowski, Tomasz
Barañski, Piotr Orliñski, Mateusz Zaród
oraz £ukasz Zabdyr

Materia³y zawarte w czasopiœmie mog¹ byæ w ca³oœci lub

fragmentach kopiowane, fotokopiowane, publikowane czy
reprodukowane na ka¿dym z noœników informacji bez
Dziêkujemy za wrzutki pi¹taków na
pisemnej zgody wydawcy. nasze konto!
Redakcja nie zwraca materia³ów niezamówionych oraz
zastrzega sobie prawo do redagowania i skracania Wszystkim, którzy zdecydowali siê
tekstów.
Redakcja nie odpowiada za treœæ reklam. Wszelkie znaki przelaæ nam kilka skromnych z³otych
firmowe i towarowe oraz zdjêcia s¹ zastrze¿one przez ich
w³aœcicieli i zosta³y u¿yte wy³¹cznie w celach informacyjnych. serdecznie dziêkujemy za poparcie
ISSN 1644-7689
Nak³ad: nieskoñczony
Pirata!
Copyright Wydawnictwo PORTAL, Gliwice 2007

2 GWIEZDNY PIRAT

nagrody jak byk stało, że nie można przyznać nagrody dwóm
grom! Regulamin głosił, że
jeśli dwie gry zdobędą taką
samą ilość głosów, podlicza
się wtedy “małe punkty” i
w ten sposób wyłania zwy-
cięzcę. Tak więc po podli-
czeniu owych “małych
punktów” zwycięzca oka-
zała się gra Wysokie Napię-
cia, Neuroshima HEX nato-
miast otrzymała wyróżnie-
nie za najlepszą polską
Grę Roku.
Zamieszanie
z Jericho
Losy małego amery-
kańskiego miasteczka
Informacja około Neuroshimo-
wa: niezwykle popularny i ce-
niony przez fanów postapoka-
Gra roku 2007
rozstrzygnięta
Ale occcochodzi?
Wielką zadymą skończyła
się tegoroczna edycja ple-
biscytu na planszową Grę
Roku. Zarówno Neuroshima
HEX, jak i Wysokie Napięcie
otrzymały równą ilość gło-
sów, w wyniku czego komi-
sja ogłosiła ex equo dwa
pierwsze miejsca. Jednak
fani gier natychmiast do-
strzegli fatalny błąd organi-
zatorów - w regulaminie
lipsy amerykański serial Jericho
przeżył ostatnio prawdziwe pe-
rypetie. Po wyemitowaniu 22
odcinków stacja telewizyjna CBS
ogłosiła zamknięcie serialu.
Wzburzyło to fanów, którzy na
znak protestu wysłali do siedzi-
by telewizji orzeszki ziemne. Akt
ten był nawiązaniem do słów
jednego z bohaterów, które pa-
dły w ostatnim odcinku. Fani
wysłali łącznie ponad 18 ton
orzeszków ziemnych. W rezul-
tacie stacja zamówiła jak na
razie 7 nowych odcinków, które
określą popularność serialu. Tak
więc protest został zakończony
sukcesem.
Przypominamy – Jericho to
serial przedstawiający perype-
tie małego miasteczka po wy-
buchu bomb atomowych. W
Polsce serial emitowała stacja
ABC i jest on niezwykle popu-
larny w kręgu fanów Neuroshi-
my.
wieści - galaktyczny kurier
Nasze hity ści zapoznania się z treścią,
pierwszy numer wywarł pozy-
zauważone tywne wrażenie.
za granicą Również pozytywny od-
dźwięk ma recenzja Neuroshi-
Pochwały dla Hexa i my Hex, w której podsumowa-
Światu Gier Planszo-
wych!
Magazyn Świat Gier Planszo-
wych i Neroshima Hex zostały
dostrzeżone i obszernie opisa-
ne w jednym z najważniejszych
serwisów internetowych po-
święconym grom planszowym
- boardgamenews.com. Autor
artykułu, Frank Branham, aktyw-
ny publicysta, wystawił pozy-
tywna ocenę naszemu nowe-
mu czasopismu, zwrócił uwagę
na dużą liczbę recenzji i zamie-
rzone podobieństwo do maga-
zynów o grach komputerowych.
Mimo ograniczonych możliwo-
Talisman
Jedzie walec
Wielkimi krokami zbliża się premiera nowej edycji kultowej gry
planszowej – Talizmanu. Gra jak walec przetoczy się przez bry-
tyjski i polski rynek gier, bo zarówno w Anglii, jak i w Polsce,
planszówka “Magia i Miecz” jest tytułem absolutnie i niepod-
ważalnie kultowym. Nowa edycja, z nowoczesnymi regułami, z
obłędnymi grafikami, z tym wszystkim, co dziś oferują plan-
szówki, jest po prostu murowanym sukcesem. Zbierajmy już
pieniążki...
GWIEZDNY PIRAT 3
galaktyczny kurier - wieści
niu czytamy: “Pretty close to my więc i tym razem można oczeki- czego żaden wydawca w Polsce
dream game.” Recenzja HEXa wać sukcesu. jeszcze nie robił. Ha!
wywołała spore zainteresowanie W dalszych planach oczekuje
HEXem i zwiększoną aktywność gra Historia Świata autorstwa
sklepu Rebel.pl, który sprzedaje Marcina Tomczaka, wielkieg o
HEXa za granicę. Nie narzekamy. fana gry Civilisation. Gracze pro-
wadzą cywilizacje w pięciu epo-
Wieści z Krakowa kach, od Antyku, poprzez Śre-
dniowiecze, Wielkie Odkrycia i
Nafta i Sarmaci Przemysł, aż do epoki Atomu.
Wygrywa gracz, który na końcu
Wydawnictwo Imperium swoim
ostatniej epoki zdobędzie naj-
spokojnym tempem wykuwe
większą ilość punktów zwycię-
kolejne produkty. W czerwcu pre-
stwa. Więcej informacji w kolej-
mierę miała gra Pola Naftowe, w
nym numerze Pirata.
której gracze wcielają się we wła-
ścicieli pól naftowych i prowa-
dząc przeróżne transakcje stara-
ją się zdobyć więcej pieniędzy od karcianej Veto! Internet zalewają
przeciwnika. pierwsze ilustracje, projekty pu-
20 czerwca premierę mieć dełek, rusza pełna promocja.
będzie druga edycja niezwykle Pierwsza edycja osiągnęła sprze- Świat Gier
daż powyżej 1000 starterów, tak
popularnej kolekcjonerskiej gry
Planszowych
Młodzieniaszek ma się
świetnie
Pierwszy numer magazynu Świat
Gier Planszowych sprzedał się
prawie całkowicie, zostały nam
w redakcji dwie paczki z pismem,
tak więc z dużą satysfakcją mo-
żemy odtrąbić sukces pisma i
pochwalić się niezwykle ciepłym
MG2 przyjęciem. Numer drugi ukazał
się z drobn ym poślizgiem ze
Fani stęsknieni
względu na kłopoty podczas skła-
Ukazał się kolejny, czternasty już du DTP, zaś kiedy fani planszó-
dodatek do Neuroshimy! Trzeba wek czytają #2, redakcja pod
było czekać na niego naprawdę wodzą Marka Pańczyka inten-
długo i to oczekiwanie widać – sywnie pracuje nad numer em
dodatek Mistrz Gry^2 z miejsca trzecim, który planowany jest na
stał się bestsellerem, a co najfaj- wrzesień.
niejsze, zbiera dobre recenzje, na
Plan wydawniczy Portka forum Portalu można przeczytać
Kto wie, kto zgadnie niejedną opinię osoby, która była
do dodatku nastawiona scep-
Plan wydawniczy Portka jest jak zawsze o jakieś 300% większy tycznie, ale po lekturze jest miło
niż możliwości wydawnicze Portalu. Dlatego mamy przygoto- zaskoczona!
waną masę rzeczy, a co się ukaże – czas pokaże. Teraz – wreszcie – czas na
Fani Monastyru czekają już od dawna na Podręcznik Gra- najdłużej oczekiwany produkt do
cza, aktualnie pracuje nad nim Wojtek Doraczyński, kończy on NS, “Czerwone oko”, czyli anto-
właśnie opis Majętności i zabiera się za Historię Postaci (P a- logię opowiadań!
miętnik). Kiedy dodatek się ukaże, trudno na razie ocenić,
wiadomo, że nim to nastąpi, ukaże się antolo gia opowiadań
“Dwanaście krzyży” z wyśmienitymi opowiadaniami dark fan-
Portal w Essen
tasy, których akcja osadzona jest w świecie Monastyru. Podbój świata rozpoczęty Planszówkowy
Fani Neuroshimy czekają na kilka produktów, najbliżej dru-
karni jest antologia opowiadań “Czerwone oko”. W tym roku
Od dawna powtarzamy, że na- zalew
szym celem jest wydawanie jak
chcielibyśmy, by ukazały się jeszcze minimum dwa dodatki,
najlepszych gier, które będą na
Galakta spełnia zapo-
lecz trudno nam w tej chwili powiedzieć, w jakiej kolejności wiedzi
tyle interesujące i ciekawe, że
trafią na rynek, pracujemy bowiem nad szeregiem projektów.
będziemy mogli podbić nimi
Piszą się m.in. “Bestiariusz: Mutanci”, oraz “Poszukiwacze zagi- Galakta wypuściła Blue Moon
świat. Przed laty były to gry No-
nionej Ameryki”, przygoda, która była nominowana do nagro- City, dodatek do gry Dungeone-
wej Fali, którymi podbijaliśmy ryn-
dy Quentina, a którą postanowiliśmy wydać w formie eksklu- er: Kraina Lodowej Wiedźmy oraz
ki w USA, Anglii, Niemczech i Hisz-
zywnego boxa, czyli pudełka, w którym oprócz samej przygo- Kragmorthe, czyli gry które zapo-
panii, teraz przyszedł czas na na-
dy MG znajdzie masę ciekawych pomocy do gry i gadżetów. wiadaliśmy w poprzednim nume-
sze gry planszowe i karciane. W
Fani Portalu w ogólności czekają na pewno na Rzeczpo- rze. Następne w kolejce są Filary
październiku wybieramy się więc
spolitą Odrodzoną, czyli naszego nowego erpega, militarną Ziemi i W 80 Dni Dookoła Świata.
na największe targi gier w Euro-
grę, której akcja ma miejsce w roku 2020, podczas ataku Mo- Najnowszą zapowiedzą jest Con-
pie, targi w Essen i będziemy pre-
locha na Europę... dottiere. Gracze wcielają się tu-
zentować tam nasze dwie plan-
Fani planszówek mogą spodziewać się dodatku do HEXa, taj w najemnych wodzów armii,
szówki – Neuroshimę HEX oraz
nowej edycji HEXa, drugich Zombiaków, polskiej edycji Light które w czasach renesansu spra-
Glika, oba tytuły w specjalnych
Speeda, czyli gry Eskadra... wowały władzę w Italii. Cieka-
edycjach na wysokim poziomie
Naprawdę, plany i listę tytułów mamy zdecydowanie szer- wostką jest fakt, iż projektantem
edytorskim.
sze niż możliwości wydawnicze. Lobbujcie, naciskajcie, byśmy kart do gry jest Morano, grafik od
Czyli co? Czyli jak zawsze –
wiedzieli, w jakiej kolejności publikować. Innej rady nie ma... lat współpracujący z Portalem, ilu-
przecieramy szlaki i robimy coś,
strator Neuroshimy Hex oraz wie-

4 GWIEZDNY PIRAT

lu portalowych podręczników
RPG.
Wiosenny
przestój
Nudy na pudy
Niestety, wiosna nie przynosi
nam kolejnych premier w zakre-
sie RPG. Wydawcy odpoczywają
po ciężkiej zimie i nowych pozy-
cji praktycznie nie było. Po kolei:
Wedle zapo wiedzi Coperni-
cusa, w Polsce 4 lipca pojawi się
Księga Spaczeń. Cena księgi wy-
nosić będzie 119 złotych.
W ostatnim numerze pisali-
śmy, że Isa przez kilka miesięcy
wydała ogromną liczbę produk-
tów erpegowych. No i zapeszyli-
śmy - od tego czasu nie ukazało
się nic nowego. Czekamy dalej.
Wolsung nie ukazał się – je-
den z autorów zajęty jest beta
testami gry komputerowej Wiedź-
min (w beta testach bierze udział
również nasz redakcyjny kolega
Marcin Blacha).
Bakemono czeka podobno
już tylko na ilustracje i po skła-
dzie ma trafić na rynek. Zaciera-
my ręce…
Klanarchia zdobywa nowych
grafików – Ninę “LeafOfSteel”
Garncarczyk oraz Marka “Mar-
duka” Madeja, a także patronat
medialny w postaci serwisu Gil-
dia.pl.
W telegraficznym
skrócie:
Nakładem wydawnictwa Sonia
Draga ukazała się w tym miesią-
cu książka pod tytułem “Osadni-
cy z Catanu”. Autorką jest Rebe-
ca Gable. Książka powstała przy
udziale autora gry Klausa Taube-
ra, który zapragnął, by świat Ca-
tanu ożył na kartach po wieści.
23 czerwca odbędzie się premie-
ra karcianej gry Konkurencja.
wieści - galaktyczny kurier
Megakonkurs trwa!
Finał coraz bliżej
Trwający już kilka miesięcy Megakonkurs (o którym pisaliśmy w
poprzednim numerze) zbliża się do finiszu. Rozpoczął się już
ósmy etap konkursu, dotyczący ciekawych miejsc i organizacji.
W konkursie do tej pory bierze udział jeszcze trzynaście syste-
mów (finał rozpoczęło 20 projektów, część zrezygno wała w
trakcie gry). Od początku liderami były dwa systemy: Inne Pie-
śni (obecnie 132 punkty) oraz Baszamel (130 pkt). Inne Pieśni to
gra oparta na popularnej powieści Jacka Dukaja (o tym sa-
mym tytule), zaś Baszamel to gra fantasy, nawiązująca do hu-
moru znanego z książek Terrego Pratchetta. Motywem prze-
wodnim gry jest… jedzenie.
Za liderami szybko pojawiły się inne gry, depczące im po
piętach. Po kilku etapach system Nemezis przegonił Beszamel i
z 131 punktami zajmuje drugie miejsce. Jest to gra hard science
fiction, której uniwersum stanowią trzy zamieszkałe przez ludzi
planety. Ostatnim systemem, który ma jeszcze realne szanse
na zwycięstwo, jest Aerthia (128 pkt), czyli filmowo – przygodo-
wa gra fantasy.
Do rozstrzygnięcia pozostają jeszcze trzy etapy, więc wszyst-
ko może się zmienić. Pamiętajmy, że oddając swoje głosy wpły-
wamy na wyniki konkursu!
Wszystkie prace konkursowe dostępne pod adresem:
www.megakonkurs.com

W magazynie weekendowym będzie prowadzona w systemie

„Dziennika Polskiego” ukazał się
obszerny artykuł na temat gier
planszowych.
W serwisie Poltergeist ukazał się
duży wywiad z Trzewikiem od-
nośnie Rzeczpospolitej Odrodzo-
nej. Zapraszamy pod adres - http:/
/rpg.polter.pl/Rzeczpospolita-Od-
rodzona-wywiad-z-Ignacym-
Trzewiczkiem-c10563
Pojawiają się nowe informacje o
wyczekanym od dawien dawna
Falloutcie 3. Czytamy, że: walka
V.A.T.S. Można grać w czasie rze-
czywistym, jak i pauzować grę,
korzystając z punktów akcji. Za-
planowano od 9 do 12 zakoń-
czeń gry. Zmodyfikowany został
wskaźnik radiacji. W sieci pojawi-
ły się pierwsze filmy z gry. Czeka-
my, jak zawsze!
Na trzecią edycję gliwickiego
Pionka przybyły 83 osoby. Padł
więc nowy rekord. Kolejna edy-
cja już po wakacjach (tym razem
dwudniowa).

Fani w natarciu Konkurs

PDFy do NS War cr
arcraft
craft
Fani Neuroshimy słyną w całym fandomie z tego, iż regularnie rozstrzygnięty
tworzą dodatki do Neuroshimy. Ostatnie tygodnie i miesiące Nagrody rozdane!
to premiery dwóch kolejnych smakowitych pedeefów – utwo-
rzony przez ekipę Wrót Wyobraźni dodatek Hi-Tec h oraz stwo-
rzony przez ekipę NSCenter pedeef o tytule “Prawda”.
Hi-Tec h to potężny, 159 stronicowy suplement opisujący
masę nowoczesnego sprzętu i dający odpowiedź na pytanie
na jakim poziomie tec hnologicznym były USA w chwili wybu-
chu wojny z Molochem. Całość przygotowana w standardo- Zwycięzcą konkursu Warcraft
wym neuroshimowym layoucie i stylu. został Jakub Bartoszewicz, któ-
Prawda jest obłędnie wykonana, projekt graficzny wbija w ry, podobnie jak znakomita
fotel i zawiera szereg bardzo różnorodnych, interesujących większość uczestników, udzielił
artykułów dotyczących świata Neuroshimy. W założeniu jest to prawidłowej odpowiedzi!
pismo, które ukazuje się w świecie NS( pełnokolorowe!). W konkursie wzięło udział
Co tu dużo mówić, dziękujemy miłośnikom Neuroshimy za 47 osób, a zwycięzca został
ich pracę, składamy głęboki ukłon i zachęcamy wszystkich do wyłoniony klasyczną metodą
pobierania tych dodatków, ich lektury i komentowania oraz losową, czyli rzutem 1k50.
dzielenia się uwagami na ich temat. Zwycięzcy gratulujemy!

GWIEZDNY PIRAT 5
galaktyczny kurier -
RE C E N Z J
Wywiad Pirata
KuŸnie Nuln
Wydawca: Copernicus Corp.
System: Warhammer
Objêtoœæ: 114 stron
Cena: 49,00 z³otych
„KuŸnie Nuln” zamykaj¹ kampaniê „Œcie¿ki
Przeklêtych”, tym razem przenosz¹c zmaga-
nia z Chaosem do miasta nauki, Klejnotu Im-
recenzje
A
perium – do Nuln. To w jego zau³kach, kana³ach
i na dworach przyjdzie graczom rozwi¹zaæ za-
gadkê losu trzeciego fragmentu duszy demona.
Jak w poprzednich czêœciach, tekst scenariusza
poprzedzony jest rozdzia³em opisuj¹cym miej-
sce wydarzeñ. „Przewodnik po Nuln” daje dobry
ogl¹d miasta. Bez wdra¿ania siê w zbêdne szcze-
gó³y prezentuje historiê i obecny kszta³t Nuln –
jego mieszkañców, osobistoœci i charakterystycz-
ne zak¹tki. Opis poparto czyteln¹ map¹, staty-
stykami przyk³adowych Bohaterów Niezale¿nych
i pomys³ami na przygody.
Sam scenariusz opisuje tym razem intrygê kry-
minaln¹, w której przeplataj¹ siê w¹tki poszuki-
wañ z³owrogiego artefaktu, wewnêtrznych roz-
grywek pomiêdzy wielmo¿ami i dzia³añ wro-
gich ludzkoœci si³ Chaosu. Przygodê poprowa-
dziæ mo¿na na kilka sposobów: prosto i bez kom-
plikacji – jeœli dru¿yna preferuje przede wszyst-
kim akcjê – albo w sposób wymagaj¹cy nie-
ustannego g³ówkowania, ponadprzeciêtnej prze-
bieg³oœci i dociekliwoœci godnej Sherlocka Hol-
mesa. Najwiêksz¹ trudnoœci¹ bêdzie samo opa-
nowanie przygody przez Mistrza Gry – do swo-
bodnego poruszania siê w g¹szczu elementów
potrzeba nieco wiêcej ni¿ jednokrotnego prze-
czytania. Ale bez w¹tpienia warto siê trochê nad
tym natrudziæ.
Scenariusz zostawia Mistrzowi Gry sporo swobo-
dy, dostarcza narzêdzi do elastycznego kszta³-
towania przebiegu sesji i fabu³y. Gdy graczom
idzie zbyt ³atwo, MG rzuca pod nogi takie czy
inne k³ody: gmatwa w¹tki, podsuwa fa³szywe
tropy, rêkami BN usuwa œwiadków. Jeœli, prze-
ciwnie, gracze pogubi¹ siê, w równie ³atwy
sposób mo¿e ich naprowadziæ z powrotem
na trop. Tekst nie narzuca, jak wiele pozosta-
wiæ w rêkach bohaterów. Mistrz gry mo¿e
nieustannie sprawowaæ nad nimi pieczê, mat-
kowaæ im, nawo³uj¹c ci¹gle do trzymania
siê utartych kolein przygody. Mo¿e byæ te¿
bezwzglêdny i, podsuwaj¹c ró¿nego rodza-
ju tropy, zostawiæ graczom woln¹ rêkê. Ol-
brzymi¹ zalet¹ fina³u „Œcie¿ek Przeklêtych”,
ka¿¹c¹ zapomnieæ o wszelkich usterkach, jest
to, ¿e gracze mog¹ ponieœæ pora¿kê, a mimo
to nie przegapiæ kulminacyjnych wydarzeñ i
dobrze siê bawiæ.
Kampania „Œcie¿ki Przeklêtych” godnie pre-
zentuje Imperium z trzema g³ównymi miasta-
mi na czele, doskonale nadaj¹c siê dla gra-
czy rozpoczynaj¹cych swoj¹ przygodê z War-
hammerem. Jednoczeœnie jest œwietnym
warsztatem Mistrza Gry, dziêki któremu otrzy-
muje on mo¿liwoœæ prowadzenia przygód ró¿-
norodnych, z ka¿d¹ kolejn¹ czêœci¹ bardziej
skomplikowanych, lecz jednoczeœnie nietrud-
nych do opanowania. Trzy tworz¹ce j¹ czêœci
to zdecydowanie najlepsze scenariusze przy-
gód do Warhammera, jakie ukaza³y siê w tej
edycji gry.
Rafa³ Szyma

R E C E N Z J A

Rycerze Graala
Wydawca: Copernicus Corp.
System: Warhammer
Objêtoœæ: 152 strony
Cena: 70,00 z³otych
„Rycerze Graala” przenosz¹ nas za Góry Sza-
re, do Bretonii, krainy rycerzy w lœni¹cych zbro-
jach, niedostêpnych, piêknych panien i mas
ciemnego ch³opstwa. Podrêcznik skonstruowa-
ny jest wed³ug schematu znanego z „Dzie-
dzictwa Sigmara” - kolejne rozdzia³y opisuj¹
królestwo w ogóle, jego pe³n¹ batalii historiê,
politykê, prawa i specyficzn¹ religiê. Rdze-
niem dodatku jest zaœ rozdzia³ opisuj¹cy po- Jeœli zaœ przymkniemy na ni¹ oko, oka¿e siê,
szczególne ksiêstwa Bretonii, zawieraj¹cy oprócz ¿e Bretonia bardzo niewiele ró¿ni siê od swo-
charakterystyki krain i ich mieszkañców tak¿e jego wschodniego s¹siada. Tak niewiele, ¿e
pomys³y na przygody. Podrêcznik zamykaj¹ niekoniecznie warto do niej siê wybieraæ. Jeœli
„Objawy z³a”, scenariusz przygody maj¹cej rze- zatem graæ w Bretonii z „Rycerzy Graala”, to
komo wprowadziæ w klimat Bretonii, ale maj¹cy albo bretoñskim rycerstwem, albo wcale.
z jej specyfik¹ niewiele wspólnego, tak ¿e z po-
wodzeniem mo¿na go rozegraæ w dowolnej in- Rafa³ Szyma
nej krainie.
To, co w „Rycerzach Graala ” najciekawsze, to
mo¿liwoœæ zagrania w Warhammera w zupe³-
nie innej konwencji. Graj¹c Bretoñczykami, nale-
¿y porzuciæ brutaln¹ prozê Imperium na rzecz
(prawda – nie mniej brutalnej) bretoñskiej poezji:
przywdziaæ zbrojê, dosi¹œæ wierzchowca i jako
b³êdny rycerz ruszyæ na poszukiwanie Graala.
Do zwojowania w imiê Pani Jeziora s¹ orkowie,
nieumarli i zastêp nowych, przera¿aj¹cych po-
tworów. Do ocalenia – honor rycerski, dobre imiê
piêknych dam i granice królestwa. We wcieleniu
siê w szlachetnego wojownika pomog¹ nam te
fragmenty dodatku, dziêki którym rycerskie oby-
czaje, pocz¹wszy od przysiêgi, a skoñczywszy
na powinnoœciach wasalnych, przestaj¹ mieæ
tajemnice. Po zapoznaniu siê z nimi od razu
wiadomo, jaka jest rola, przywileje i obowi¹zki
postaci rycerza. Przedstawione zosta³y nie tylko
wyczerpuj¹co, ale te¿ – co najwa¿niejsze - na-
prawdê inspiruj¹, zw³aszcza w zestawieniu z
grafikami prezentuj¹cymi zakutych w zbroje
wojowników. Nic, tylko siadaæ na rumaka i w
drogê!
Je¿eli jednak potraktowaæ podrêcznik jako roz-
szerzenie klasycznego, „imperialnego” Warham-
mera, zawarta w nim wizja Bretonii wielu mo¿e
nie przypaϾ do gustu. Imperialni bohaterowie
odwiedzaj¹cy kraj rycerzy Graala poczuæ siê
mog¹ jak w skansenie, w dodatku mocno „z
innej bajki”. Je¿eli zaakcentujemy rycersk¹ spe-
cyfikê krainy, dla bohaterów – plebejuszy, który-
mi zazwyczaj s¹ Warhammerowe postacie gra-
czy, nie bêdzie w niej zwyczajnie miejsca (bo
có¿ to za zabawa byæ popychad³em szlachty).

6 GWIEZDNY PIRAT
 recenzje - galaktyczny kurier
R E C E N Z J A

dodatku zawieraj¹cego scenariusz przygody, w choæby œrednio wra¿liwego na tym punkcie

której bohaterowie graczy na w³asnej skórze
doznaj¹ uroków tego miejsca. Sam¹ przygodê
poprzedza tradycyjnie czêœæ poœwiêcona miej-
scu rozgrywki.
Tym razem rozdzia³y opisuj¹ce Mousillon (za-
równo ksiêstwo, jak i miasto z ich mieszkañcami)
s¹ najmocniejsz¹ stron¹ dodatku. Tekst z ok³adki,
mówi¹cy ¿e kraina zosta³a „naznaczona piêt-
nem œmierci, przez ca³e wieki gni³a z powodu
tocz¹cego j¹ zepsucia, a¿ sta³a siê ziemi¹ ja³o-
w¹ i ska¿on¹ z³em”, to nie puste s³owa. Z opisu
wy³ania siê przera¿aj¹cy obraz krainy niega-
sn¹cych nigdy zaraz, zdeformowanych bieda-
ków, podziemnych domen ghuli i mrocznych
w³adców. Czêsto z³ych do szpiku koœci, ale nie
pozbawionych indywidualnych cech, które fa-
scynuj¹ i sprawiaj¹, ¿e niezale¿nie od tego, jak
przebiegnie spotkanie z nimi, gracze d³ugo jesz-
cze bêd¹ ich pamiêtaæ. Przeklêta baronia staje
siê za spraw¹ tego dodatku zdecydowanie naj-
barwniejszym regionem Bretonii.
Przygoda przeznaczona jest dla bohaterów nie
tak piêknych (wewnêtrznie) i szlachetnych, jak
Baronia przeklêtych sama Bretonia, lecz zepsutych i (tak¿e wewnêtrz-
Wydawca: Copernicus Corp. nie) zgni³ych, jak samo Moussilon. Ju¿ samo za-
System: Warhammer wi¹zanie akcji dokonuje siê za spraw¹ ksiêcia,
Objêtoœæ: 96 stron który bêd¹c wszak rycerzem, nierycerskimi me-
Cena: 45,00 z³otych todami chce pozbyæ siê pewnego problemu, w
dodatku (jak siê oka¿e na koñcu) ma³o rycersko
odp³acaj¹c graczom za przys³ugê. Samej przy-
Ksiêstwo Moussillon, czarna owca ziem Bre- gody nie sposób zaœ przejœæ pomyœlnie, nie ucie-
tonii, stanowi sceneriê „Baronii Przeklêtych”, kaj¹c siê do czynów bêd¹cych poni¿ej honoru
obywatela Starego Œwiata.
Co nie znaczy, ¿e przygoda nie dostarczy
dobrej zabawy. Do zwiedzenia jest w niej
kilka naprawdê malowniczych miejsc na
czele z koszmarnymi, podziemnymi w³oœcia-
mi Rycerza-Ludo¿ercy. Wiêkszoœæ problemów
przygody rozwi¹zuje siê wybieraj¹c jedn¹ z
dwóch dróg: przemoc¹ lub wykonaniem
zadania dla bohatera niezale¿nego bêd¹-
cego w posiadaniu niezbêdnej graczom in-
formacji/przedmiotu (zwykle tak¿e wi¹¿e siê
to z zastosowaniem przemocy), jednak szcze-
gó³owoœæ opisu i specyfika miejsca daj¹
potencja³ na parê niez³ych sesji.
Na koniec warto zwróciæ te¿ uwagê na pe-
wien drobny, acz estetyczny szczegó³ szaty
graficznej - w ca³ej ksi¹¿ce nie ma ani jednej
grafiki, któr¹ nazwaæ by mo¿na nieudan¹.
Podczas gdy piêt¹ Achillesa wczeœniejszych
dodatków z przygodami by³y portrety boha-
terów niezale¿nych, w „Baronii” s¹ one tak
samo dobre, jak wszystkie inne grafiki. BN-i
ci¹gle bywaj¹ brzydcy (szkaradni, upiorni!),
ale w tym dobrym sensie.
Rafa³ Szyma

R E C E N Z J A

Kronika
Skradzionych Legend
Wydawca: GGFF
System: E D
Objêtoœæ: 170 strony
Cena: 35,00 z³otych
„Kronika Skradzionych Legend” to dodatek na
pó³ legendarny: tworzona jako autoryzowa-
ny, polski suplement do zachodniego syste-
mu mia³a byæ ostatecznym dowodem domi-
nacji „Earthdawna” w naszym kraju. Niestety,
prace nad ksi¹¿k¹ przed³u¿a³y siê, w tym
czasie zd¹¿y³a upaœæ „Magia i Miecz”, bê-
d¹ca patronem publikacji, a wydawca za-
cz¹³ wodziæ autorów za nos, by ostatecznie wy-
cofaæ siê z publikowania gier fabularnych. Ko-
niec koñców, „Kronika” wydana zosta³a wy³¹cz-
nie dziêki determinacji i uporowi autorów, z oko³o
piêcioletnim opóŸnieniem, jako klubowa publi-
kacja Galicyjskiej Gildii Fanów Fantastyki.
Ksi¹¿ka przypomina oryginalne dodatki, zacho-
wuj¹c uk³ad, liternictwo i stylistykê zachodnich
suplementów. Nie znaczy to jednak, ¿e przypad-
kowy czytelnik móg³by pomyliæ „Kronikê” z pozo-
sta³ymi dodatkami, wyró¿nia j¹ bowiem mniej
sztywna ok³adka (rezultat zastosowanej metody
poligraficznej, dziêki której rzecz w ogóle siê uka-
za³a - nijak nie mo¿na zatem poczytaæ tego za
minus) i zdecydowanie gorsze ilustracje. Te s¹
najs³abszym elementem podrêcznika i choæ trafi
siê kilka, na które spojrzeæ mo¿na bez przykroœci,
wiêkszoœæ oscyluje miêdzy „nieudolne” a „odra-
¿aj¹ce”. Obrazków jest szczêœliwie niewiele - a
s³absza ich jakoœæ wynika z rezygnacji Maga.
Nie mo¿na winiæ autorów, i¿, porzuceni przez
wydawcê i walcz¹cy o publikacjê, nie zamówili
grafik u czo³owych artystów bran¿y.
Do ksi¹¿ki do³¹czany jest kreañski tarot - waria-
cja na temat wielkich arkan tarota, z których
czêœæ zast¹piono motywami czysto barsawiañ-
skimi. Kolorowe, lakierowane karty, nie s¹ mo¿e
zachwycaj¹ce, jak taroty z „Everwaya” czy „Ar-
tesii”, utrzymuj¹ jednak równy, zupe³nie przyzwoity
poziom, intryguj¹co koresponduj¹cy zarówno z
ogóln¹ estetyk¹ „Earthdawna”, jak konwencj¹
tarota Zakonu Z³otego Œwitu. Przygotowano go
przede wszystkim jako element kampanii „Po-
wietrzny okrêt”, publikowanej przed laty w „Mi-
Mie” i na kartach „Kroniki” znajduj¹cej wreszcie
pomyœlne rozwi¹zanie, stanowi jednak interesu-
j¹cy dodatek do ka¿dej przygody.
„Kronika” jest ksi¹¿k¹ niejednorodn¹, sk³ada siê
bowiem z trzech czêœci, które ³¹czy jedynie nar-
ratorka (zgodnie z earthdawnow¹ tradycj¹, do-
datek napisany jest w wiêkszoœci z punktu wi-
dzenia mieszkañca Barsawii). Otwiera go wy-
czerpuj¹cy opis kreañskiego tarota, wraz z
jego histori¹, mechanik¹ pos³ugiwania siê
nim podczas rozgrywki oraz pomys³ami na
jego wykorzystanie oraz opisem organizacji
magów Thery, ci bowiem strzeg¹ jego sekre-
tów. Kolejna, najobszerniejsza czêœæ traktuje
o Morzu Œmierci, prezentuj¹c doœæ wyczer-
puj¹cy opis ¿ycia nad brzegami - oraz po-
nad powierzchni¹ - oceanu lawy, przyta-
czaj¹c zwi¹zane z nim legendy, prezentuj¹c
ciekawe miejsca, przedmioty oraz potencjal-
nych przeciwników. Podrêcznik zamykaj¹,
jako siê rzek³o, trzy finalne czêœci „Powietrz-
nego okrêtu”.
Nie w¹tpiê, ¿e gdyby podrêcznik ukaza³ siê
w swoim czasie, by³by sporym wydarzeniem
- choæ materia³y maj¹ doœæ nierówny po-
ziom (od znakomitego wywodu o tarocie po
naiwn¹ i nudn¹ legendê Fortecy Mgie³), prze-
wa¿aj¹ca ich wiêkszoœæ jest zupe³nie uda-
na, w dodatku œwietnie koresponduje ze œwia-
tem gry i nie stoi w sprzecznoœci z materia³a-
mi z dziesi¹tków oryginalnych dodatków. Nie-
stety, nie jest to pozycja skierowana do osób,
które maj¹ ochotê wróciæ do „Earthdawna”
po latach, opisuje bowiem specyficzne i doϾ
egzotyczne miejsca, które wydaj¹ mi siê nie
tyle t³em dla epickiej opowieœci, co odmian¹
dla zmêczonych Barsawi¹ graczy. Je¿eli
wiêc nieprzerwanie gracie w „Earthdawna”,
kupujcie bez wahania. Jeœli nie, zapoznajcie
siê najpierw z tymi czêœciami „Powietrznego
okrêtu”, które znajduj¹ siê w sieci. Byæ mo¿e
rozegranie tej kampanii od pocz¹tku do opu-
blikowane w „Kronice” koñca pozwoli wam
powróciæ do jednego z najciekawszych œwia-
tów gier fabularnych.
Tomasz Z. Majkowski

GWIEZDNY PIRAT 7
 gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
P rzeby³em dla ciebie pra-
wie ca³y kontynent, tak mi
powiedzia³. Podró¿owa³ pra-
wie rok dla kilku œrubek i p³ytki
wielkoœci mojego paznokcia.
Dla mnie to niepojête. S¹ sy-
tuacje i ludzie, które przera¿a-
j¹ cz³owieka bardziej od mu-
tantów, nocnych podró¿y i
promieniowania. Determina-
cja i fanatyzm, maluj¹ce siê na
twarzy Moja z The Rocket to
doskona³y przyk³ad rzeczy, któ-
re po wojnie wci¹¿ napawaj¹
mnie lêkiem.
Mojo po transakcji zamaszy-
stym ruchem wykreœli³ flama-
strem coœ na kartce papieru,
poskaka³ w miejscu z radoœci i
£ukasz Zabdyr

prawie przytuli³ mijaj¹cego

nas na targu ochroniarza. Do
Phoenix chcia³ wracaæ tego
samego wieczora. W mieœcie
kupi³ te¿ paliwo, ca³y worek
uk³adów scalonych, kable i
MATEUSZ „ M4TI” ZARÓD inne przedmioty, które mia³
na liœcie. Gada³ i chodzi³ jak
najêty zwracaj¹c niepo-

Pocztówka trzebn¹ uwagê. Kopn¹³em go

wiêc z laczka, usadzi³em na
dupie i zaprowadzi³em do
mojej siedziby. Tam kaza³em

dla Molocha
Z fenomenem The Rocket spotkałem się, zanim
właściwie dotarłem do samego miasta i pozna-
łem jeg o tajemnice
jego tajemnice.. Rzecz w tym, że byłem wów-
czas blisko wschodniego wybrzeża, a Rocket leży
kilkaset kilometrów na wschód od Phoenix. Pe-
wien facet dowiedział się, że mam części do pod-
nośników hydraulicznych, układ scalony i dysk z
danymi do systemu namierzania, chociaż założę
się o własne futr o, że nigdy
futro nigdy,, przenigdy nie po-
wiedziałem o tym nik om
nikom
omu.u. TTo
o miał być mój as z
rękawa na czarną godzinę, karta przetargowa, w
grze „Życie wiszące na włosku”. Wziął wszystko
od ręki, bez żadnego pytania, czy mrugnięcia
okiem
mu spokojnie mówiæ. Odpo-
wiedzia³ na wszystkie nurtuj¹-
ce mnie pytania na temat
miasta i naszej dziwnej trans-
akcji. £owca nawija³ przez pra-
wie pó³ nocy, a ja siedzia³em i
s³ucha³em.
Do Rocket wyruszyliœmy za-
raz po wschodzie s³oñca.
The Rocket
Ju¿ ze szczytu wzgórza widaæ,
¿e TR jest pozosta³oœci¹ jakie-
goœ wojskowego kompleksu
W pó³kolistym, skalnym zag³ê-
bieniu b³yszcz¹ oczy betono-
wej budowli, wkomponowa-
nej w ciemny kamieñ. Do wnê-
trza góry prowadz¹ gigantycz-
ne wrota, przez które zmieœci³-

8 GWIEZDNY PIRAT

by siê samolot. Pomiêdzy skal-
nymi ramionami le¿y przed
wejœciem, znajduje siê pas
startowy i kilka naziemnych,
ceglanych budynków, przero-
bionych na osadê. Jest te¿
krater. Nie sposób o nim nie
wspomnieæ, bo robi wra¿enie.
Kilka budynków zosta³o za-
mienionych w kilkunastome-
trowy lej po bombie. Wielka
dziura w ziemi przecina w po-
³owie pas startowy. Przygl¹da-
j¹c siê bli¿ej, mo¿na ³atwo siê
domyœliæ, ¿e spadaj¹ce z nie-
ba bomby mia³y zniszczyæ trzy
silosy rakietowe Wielki, beto-
nowy w³az jednego z nich wy-
staje z ziemi. Pozosta³e dwa,
wybuch zamieni³ w g³êboki
szyb, jak w kopalni odkrywko-
wej. Na zboczach widaæ na-
wet resztki jakiegoœ podziem-
nego kompleksu. Jednej z ko-
pu³ nie trafi³a ¿adna bomba.
neuroshima
neuroshima
Ten w³aœnie ocala³y silos i
znajduj¹ca siê tam rakieta
utrzymuje wszystkich przy ¿yciu.
Pomiêdzy skalnymi przed
ramionami przed fortec¹ to-
czy siê normalne ¿ycie, jak
zwykle budynki zmieniono w
sklepy, magazyny i gamblow-
nie. Pomiêdzy nimi kr¹¿y mro-
wie ludzi. Sam do bram dotar-
³em razem z grup¹ pielgrzy-
mów. Dwudziestu ludzi sz³o
ponad dwieœcie kilometrów,
¿eby odwiedziæ miasto. Zdzi-
wi³o mnie to bardzo, ale póŸ-
niej siê dowiedzia³em o celu
ich wizyty. Wjechali do Rocket
w obstawie kilku stra¿ników i
rozlokowali siê w „Hotelu”,
zmontowanym z kilku piêtro-
wych autobusów. Zostawili
dobytek pod ochron¹ i poszli
zobaczyæ rakietê do podziem-
nego hangaru w skalnej jaski-
ni. Ca³y czas pod czujnymi spoj-
- gwiezdny pirat
rzeniami stra¿ników z betono-
wej twierdzy wkomponowa-
nej we wzgórze. Ta góruj¹ca
nad miastem konstrukcja na
prawdê robi wra¿enie.
Dwieœcie kilometrów opano-
wanego przez mutanty i gan-
gi terytorium, tylko po to ¿eby
zobaczyæ Rakietê, dasz wiarê?
Wtedy jeszcze nie wiedzia³em,
jaki maj¹ w tym cel.
Doom
Szeryfa spotka³em dwa dni
temu, ale ju¿ od tygodnia s³u-
cha³em kr¹¿¹cych o nim opo-
wieœci. Czarnoskóry dziadek,
który podobno przed wojn¹
pracowa³ w ministerstwie
obrony. By³ ponoæ jednym z
decydentów, którzy zaczêli
ca³¹ zag³adê. Wed³ug jednych
to on wówczas rozdawa³ kar-
ty, decydowa³ gdzie maj¹ ude-
rzyæ rakiety balistyczne. Inni

Pomysły na wykorzystanie The Rocket w przygodach

Koñ trojañski - gracze zostaj¹ wynajêci przez Posterunek, aby dostaæ siê do œrodka,
zdobyæ zdjêcia Rakiety i dowiedzieæ siê jak najwiêcej o niej samej, o postêpie prac, lu-
dziach u w³adzy. P³atne z góry, w momencie schwytania Posterunek ca³kowicie siê wyprze
najemników. Maszyny - w okolicy pojawia siê coraz wiêcej maszyn Molocha, czujek, paj¹-
ków. Ktoœ powiedzia³, ¿e Moloch szykuje ofensywê na TR. Doom przeprowadza rekruta-
cjê, chce uderzyæ pierwszy. Bierze tylko zaufanych ludzi. Konkurencja - gracze staj¹ siê
posiadaczami bardzo wa¿nej, du¿ej i trudnej w transporcie czêœci z Listy. Szkopu³ w tym, ¿e
o elemencie dowiedzia³y siê równie¿ dwa gangi i jeden z £owców. Ka¿dy chce uzyskaæ
wynikaj¹ce z tego tytu³u laury. Bez wzglêdu na cenê.

Alternatywa - w knajpie posz³a plotka, ¿e ktoœ próbuje siê dokopaæ innym tunelem do
Rakiety. Zejœcie znaleziono w jednym z na wpó³ zawalonych silosów, podobno ci¹gn¹ siê
kilometrami pod gór¹ i nikt nie zna ich dok³adnego rozk³adu. Problem w tym, ¿e poprzed-
nia ekipa nie wróci³a przez tydzieñ, a w mieœcie grasuj¹ po nocach dziwnie zmutowane
stwory. Zabi³y ju¿ dwie osoby i podobno wydosta³y siê w³aœnie stamt¹d.

Za³om - podczas jednej z podró¿y w wyniku ma³ego trzêsienia ziemi w skale pojawia siê
wejœcie do labiryntu korytarzy, prowadz¹ce do TR od ca³kiem innej strony. Plotka mówi, ¿e
Doom nie zna nawet po³owy korytarzy rozsianych pod gór¹. A mog¹ siê tam znaleŸæ
bazy danych, biura, projekty. Ca³a tajemnica stoi otworem, wystarczy hak i lina. No i jakieœ
dwie taœmy naboi, nikt nie powiedzia³ ¿e tu jest bezpiecznie.

GWIEZDNY PIRAT 9
gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
mówi¹, ¿e przewiduje ruchy
Molocha lepiej ni¿ spece z Po-
sterunku. ¯e Moloch siê go boi
i dziêki temu Rocket omija sze-
rokim ³ukiem. W barakach s³y-
sza³em, ¿e Doom przyby³ tutaj
zaraz po wojnie i za³o¿y³ mia-
sto w poszukiwaniu zemsty. Jej
narzêdziem jest jedna z oca-
la³ych w silosie rakiet. Wartow-
nik zdradzi³, ¿e ponoæ zacho-
wa³a siê g³owica nuklearna,
ale w t¹ bajkê ju¿ nie uwierzê.
Nie ma mowy.
Problem polega na tym, ¿e
wybuchy i tak nieŸle j¹ uszko-
dzi³y. Od kilkunastu lat Doom
szuka czêœci, ¿eby j¹ naprawiæ,
uruchomiæ i skierowaæ g³owi-
cê prosto w trzewia Maszyny.
Albo w inne dowolne miejsce.
Doom ma pod sob¹ po-
s³usznych ludzi, speców, elek-
troników, skoperów i ¿o³nierzy,
którymi bardzo sprawnie za-
rz¹dza. Lokalny sklepikarz
opowiada³ mi, ¿e jego niena-
wiϾ do Posterunku graniczy z
obsesj¹. Doom obwinia tam-
tych ludzi za obecny stan œwia-
ta. Za œmieræ swojej rodziny, za
wojnê, za przeterminowane
puszki, za brak gazet i papie-
ru toaletowego. Twierdzi, ¿e
obecni dowódcy Posterunku
mogli w 2020 roku nie dopu-
œciæ do wojny. Sam znalaz³ spo-
sób na Molocha i chce w nie-
go odpaliæ jedyn¹, mierz¹c¹
ponad 10 metrów rakietê. Boi
siê, ¿e inni mog¹ zniweczyæ
jego plany i przej¹æ ca³y plac
budowy. Opowiada³ mi o tym
wszystkim przy kolacji, a histo-
rie z pierwszej rêki od cz³owie-
ka, który wszystko prze¿y³ i wi-
dzia³ na w³asne oczy s¹ tym
bardziej prawdziwe i przera-
¿aj¹ce. Siedzia³em jak wryty,
s³ucha³em i nie zada³em ani
jednego pytania. Ba³em siê
zapytaæ o t¹ g³owicê. Doom
ma w sobie coœ z szaleñca.
10 GWIEZDNY PIRAT
Podziêkowa³ mi za system
namierzania, dosta³em na
noc fajn¹ babkê i œwietne
ksi¹¿ki. Powiedzia³, ¿e przyczy-
ni³em siê do wspólnego do-
bra, ¿e dziêki gamblom, któ-
re dorwa³ ode mnie Mojo,
stan ukoñczenia rakiety wzrós³
do 80%. Z tego powodu urz¹-
dzono przyjêcie. Na moj¹
czeœæ, dacie wiarê?
Doom i mieszkañcy Rocket
to klasyczny przyk³ad powo-
jennej spo³ecznoœci, skupionej
wokó³ jednej idei. Na pozba-
wionej nadziei pustyni cz³o-
wiek z jakimkolwiek pomy-
s³em na ¿ycie i charakterem
skupia wokó³ siebie wielu lu-
dzi. Tamci wol¹ robiæ cokol-
wiek, ni¿ siedzieæ bezczynnie,
zszokowani powojennym cha-
osem. Gdy grupa rozroœnie siê
i osi¹dzie, mieszkañcy za-
wdziêczaj¹ wszystko ojcu-za-
³o¿ycielowi. Ten mo¿e skiero-
waæ ich gniew, radoœæ czy inne
uczucia w dowolnym kierunku.
Jeœli oka¿e siê szaleñcem, sko-
cz¹ za nim w ogieñ na jedno
skiniêcie palca. Kiedy zginie,
rozsypi¹ siê jak domki z kart.
W zwi¹zku z tym Doom jest
wci¹¿ potrzebny. Bojê siê Do-
oma. Bojê siê tej durnej rakie-
ty. Wczoraj uroczyœcie nazwali
j¹ Nemezis.
Szeryf jest silnie zwi¹zany ze
swoimi mieszkañcami, zna tu
prawie ka¿dego. Rzadko wy-
chodzi ze skalnego komplek-
su, ale jeœli przechadza siê po
Rocket, widaæ granicz¹cy z na-
bo¿noœci¹ szacunek. Co ty-
dzieñ og³asza siê Listê, któr¹
wypisuj¹ na tablicy przed wro-
tami do hangaru. Na indeksie
jest dok³adny opis czêœci po-
trzebnych do ukoñczenia Ra-
kiety, ³¹cznie z fabrycznym nu-
merem tranzystorów, zasila-
czy, uszczelek, metalowych
czêœci, si³owników i innych
bzdetów. Po wywieszeniu Listy,
³owcy wyruszaj¹ w teren a
ka¿dy powrót zbieracza to
wielkie œwiêto. Szczególnie,
gdy wróci z którymœ z gambli
znajduj¹cych siê w indeksie.
Rakieta
Sama rakieta balistyczna to
jest najlepsza czêœæ programu.
By³em na dole i widzia³em
Nemezis. Bo mo¿e zobaczyæ j¹
ka¿dy. Ma³o tego, ka¿dy kto
ma odpowiedni¹ iloœæ gam-
bli, mo¿e napisaæ „Pozdrowie-
nia dla Molocha”. Do TR urz¹-
dza siê pielgrzymki, aby ka¿-
dy móg³ napisaæ cierpkie s³o-
wa dla Maszyny. Ludzie przy-
je¿d¿aj¹ przez pó³ kraju i p³a-
c¹ grube gamble, ¿eby swo-
j¹ z³oœæ i niemoc wy³adowaæ
w³aœnie tu. Za 200 gambli w
paliwie i elektronice mo¿esz
napisaæ na rakiecie, co chcesz,
pozdrowiæ albo przekl¹æ Ma-
szynê.
Te wszystkie fundusze Doom
poœwiêca siê na poszukiwanie
czêœci, wynajmowanie spe-
ców i najemników. Stary goœæ,
ale ma ³eb na karku, wymyœli³
z³oty interes.
Do silosu zje¿d¿a siê po piêæ
osób, dok³adnie co tydzieñ.
Nemezis stoi wycelowana w
niebo, otoczona wianuszkiem
rusztowañ i ludzi. Wysoka ja-
skinia wype³niona jest œwia-
t³em reflektorów i szperaczy,
po galeriach chodz¹ uzbroje-
ni po zêby stra¿nicy, echo siê
niesie po sam¹ kopu³ê. Kopu-
³a silosu jest podobno uszko-
dzona i nie do otwarcia, wielu
speców ca³y czas kombinuje
jak usprawniæ ca³y mechanizm.
Sama Rakieta wzbudza strach
i respekt, jest uosobieniem
wojny. Ludzie wypisuj¹ na niej
ró¿ne rzeczy, prawie po³owa
jej powierzchni pokryta jest
napisami, prywatnymi wen-

dettami, grafitti, kolorowym
sprejem. Napisy s¹ ró¿ne, od
„Zabi³eœ mi syna z³oczyñco. To
za niego”, „Wiem, ¿e tam sie-
dzicie komuchy! To dla was!”,
„Atomowe pozdro od ch³opa-
ków z Detroit”, „U mnie wpo-
rzo, daj znaæ co u ciebie. Twój
brat - Toster”. Czêsto s¹ to wul-
garyzmy, ale na napisach siê
nie koñczy. Na rakiecie ludzie
przyklejaj¹ te¿ równie¿ zdjêcia,
przedmioty osobiste swoich
bliskich, które odebra³y im
maszyny Molocha. Za ka¿dy
wyraz p³aci siê dodatkowe 40
gambli, cena wzrasta te¿ w
neuroshima
neuroshima
zale¿noœci od odleg³oœci o
szczytu - im wy¿ej tym dro¿ej.
Ja napisa³em tylko „Za
tatê.”. Na jakiegoœ porz¹dne-
go bluzga nie starczy³o mi
gambli.
Rzeczywiœcie mi ul¿y³o, przez
dwa dni siedzia³em zadowo-
lony, wyobra¿aj¹c sobie, jak
Rakieta leci i trafia w sam œro-
dek Molocha. Dwa dni spa-
³em, pi³em i zachowywa³em
siê jakby wojny nigdy nie by³o.
Wcale siê nie dziwiê tym piel-
grzymkom. To jest chore, ale
dzia³a. Ukierunkowaæ ca³¹
z³oœæ za z³o tego œwiata i prze-
- gwiezdny pirat
laæ j¹ na ponad dziesiêæ me-
trów stali, która kiedyœ ponoæ
rozniesie Maszynê na strzêpy.
Nie zniszczy. Nawet nie wy-
startuje. W momencie po³¹-
czenia obwodów wybuchnie
umieszczony w dysku danych
³adunek wybuchowy. Nie o to
chodzi, ¿e nie popieram idei,
¿eby jebn¹æ Molochowi raz a
dobrze. Pomys³ mi podszed³, a
jak¿e. Po prostu ludzie z Poste-
runku zap³acili mi wiêcej, ¿e-
bym to cholerstwo zatrzymaæ.
To nic osobistego.

Nazwa: The Rocket, TR

Liczba mieszkañców: Oko³o 150 osób, 40
osób œcis³ego personelu i podw³adnych Do-
oma
Zajêcia: Z³omiarze, ³owcy, skoperzy, mecha-
nicy, elektronicy i wszelkiej maœci spece od za-
bezpieczeñ, handlarze
Przywódcy: Niepisanym przywódc¹ jest
Doom, który ma pod sob¹ tak¿e piêciooso-
bow¹ Radê Techniczn¹ i szefa ochrony Buca.
Buc jest klasycznym przyk³adem donosiciela.
Jest te¿ klasycznym przyk³adem mato³ka.
Stosunek do obcych: Obcy s¹ traktowani
doœæ nieufnie, chyba ¿e id¹ zorganizowan¹
grup¹, lub przynosz¹ ze sob¹ gamble z Listy.
Pielgrzymki s¹ jak najbardziej mile widziane,
bo oznacza to nakrêcenie lokalnej koniunktury. Nieufnoœci¹ darzy siê ubranych w wojsko-
we mundury i Zabójców Maszyn, gdy¿ policja kojarzy ich z Posterunkiem. Posterunek ma
zakaz wstêpu na terytorium The Rocket. Policja ma szerokie uprawnienia co do obcych,
mo¿e ich przeszukiwaæ, rekwirowaæ broñ itp.
Sprzêt: Rakieta balistyczna, 3 gniazda CKM, 4 jeepy, 2 ciê¿arówki. Miasto posiada te¿
wielkie maszyny budowlane, maj¹ nawet dŸwig. Stra¿nicy uzbrojeni s¹ w broñ krótk¹ i
w³¹cznie, pa³ki. Najbardziej newralgicznych miejsc, jak targu, wejœcia do kompleksu, lotni-
ska i lejów pilnuj¹ dobrze wyposa¿eni najemnicy.
¯ywnoœæ: Przy pustyni ludzie uprawiaj¹ poletka, poza tym ostatnio uda³o siê otworzyæ
jeden z podziemnych schronów, z którego racjonuje siê mieszkañcom przedwojenne
¿arcie.
Zapotrzebowanie: Przede wszystkim sprzêt elektroniczny, czêœæ zamienne do du¿ych
maszyn, podnoœników. W szczególnoœci wystawiane co tydzieñ na Liœcie przedmioty. Po-
trzeba te¿ lekarstw i wszelkiej maœci speców. Mile widziana jest te¿ rozrywka. Doom z
ka¿dym procentem ukoñczenia maszyny wyprawia festyn, przyjêcia odbywaj¹ siê rów-
nie¿ po powrocie któregoœ ³owcy z wyprawy. Potrzebne s¹ te¿ us³ugi Zabójcy Mutantów,
w okolicach pojawi³o siê jakieœ dziwne stado, które nêka podró¿nych.

GWIEZDNY PIRAT 11
 gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
us³ysza³, ¿e do miasta przyje-
cha³ grupa „odpowiednio wy-
gl¹daj¹cych” ludzi, a on ma
dla takich robotê. Gracze na-
wet nie powinni siê zastana-
wiaæ, ale gdyby siê wahali,
ch³opak wspomni coœ o wyna-
grodzeniu. To powinno przeko-
naæ nawet najbardziej leni-
wych.

Dziadek Beniamin
Ch³opaczek prowadzi bohate-
rów niemal na same peryferia
miasta, gdzie na ganku spore-
go, dobrze utrzymanego
domu, siedzi sobie na bujanym
fotelu stary mê¿czyzna. Widz¹c
zbli¿aj¹c¹ siê grupê, uœmiech-
£ukasz Zabdyr

nie siê szeroko, ukazuj¹c pe³-

ny zestaw bielusieñkich (najwy-
raŸniej sztucznych) zêbów i po-
wita bohaterów serdecznie,
podnosz¹c siê z fotela. Po po-
witaniu usi¹dzie z powrotem i
PIOTR ORLIÑSKI pozwoli graczom na to samo;
na ganek wytaszczono brudn¹

Krypta 14
sofê, a w razie potrzeby ch³o-
pak mo¿e jeszcze przynieœæ
dodatkowe krzes³a. Dziadek
przedstawi siê jako Beniamin
Savage (jest to jego prawdzi-
we imiê i nazwisko, co mo¿e
siê okazaæ przydatne w dalszej
czêœci przygody) i zamiast
przejœæ od razu do konkretów,
zacznie opowiadaæ historiê

P rzygoda przeznaczona
jest dla dowolnej gru-
py postaci, zarówno jeœli
problemów. Bohaterowie sie-
dz¹ w jakiejœ knajpie w ma³ej
mieœcinie, gdzieœ pomiêdzy
swojego ¿ycia oraz wspominaæ
o plotkach kr¹¿¹cych po mie-
œcie i okolicy. Jego dobrego
chodzi o ich liczebnoœæ, jak Denver i Salt Lake City. Popijaj¹ humoru nie popsuj¹ nawet
i stopieñ zaawansowania. browara i uzupe³niaj¹ kalorie najbardziej nerwowe pona-
Jednak dla bezproblemo- zagryzaj¹c pieczonego szczu- glania bohaterów, którzy pew-
wego rozegrania scenariu- ra. Mo¿e zatrzymali siê tutaj tyl- nie ju¿ umieraj¹ z ciekawoœci,
sza przynajmniej jedna z ko na chwilê, a mo¿e chc¹ zo- jakie to zadanie ma dla nich
postaci powinna posiadaæ staæ d³u¿ej, ¿eby wyleczyæ rany staruszek.
umiejêtnoœci Elektronika, - tak naprawdê to nieistotne. Wreszcie, po d³u¿szym czasie,
Mechanika, Komputery na Bez wzglêdu na okolicznoœci kiedy dziadek nagada siê ju¿
poziomie podstawowym. podczas ich posi³ku podejdzie do woli i zaschnie mu nieco w
do nich pewien m³ody, oko³o gardle, przejdzie do konkre-
Pocz¹tek piêtnastoletni, zdrowo wygl¹- tów. Przede wszystkim powie
Rozpoczêcie przygody nie po- daj¹cy ch³opak i poprosi, ¿eby bohaterom, ¿e kiedyœ by³
winno nastrêczaæ wiêkszych poszli za nim. Jego dziadek mieszkañcem schronu, jedyne-

12 GWIEZDNY PIRAT

go, jaki znajdowa³ siê w tej oko-
licy. Wiêkszoœæ ludzi, którzy wy-
szli stamt¹d na powierzchniê,
albo dawno ju¿ umar³a, albo
przenios³a siê w bezpieczniej-
sze okolice. Na miejscu pozo-
sta³ tylko on i jeszcze jedna oso-
ba, a mianowicie jego ukocha-
na ¿ona Marta. Kiedy ju¿ o tym
wspomni, powie, o co tak na-
prawdê mu chodzi i jakie ma
zadanie dla bohaterów (którzy
oczywiœcie nie odmówi¹ mu,
zw³aszcza ¿e w grê wchodzi
odpowiednio wysokie wyna-
grodzenie). Otó¿ schron, w któ-
rym dziadek spêdzi³ wojnê i
jakiœ czas po jej zakoñczeniu,
znajduje siê poœród pobliskich
wzgórz, które widaæ z ganku
jego domu. Przez ca³y ten czas
Beniamin próbowa³ przywróciæ
swoj¹ ¿onê do ¿ycia, obudziæ
j¹ ze snu w komorze hiberna-
cyjnej. Nie posiada³ jednak ta-
kich umiejêtnoœci, a ci, którzy siê
na tym znali, odeszli. Tak wiêc
Marta wci¹¿ znajduje siê w
schronie, gdzieœ g³êboko pod
ziemi¹ i smacznie sobie œpi.
Dziadek od czasu do czasu
odwiedza j¹, sprawdza funkcje
¿yciowe na monitorach i roz-
mawia z ni¹, przez co wiêk-
szoœæ mieszkañców miasteczka
uwa¿a go za dziwaka. Ale
ostatnimi czasy Beniamin czu-
je siê coraz gorzej, jest s³aby i
coraz trudniej mu schodziæ pod
ziemiê. Przed œmierci¹ chcia³by
jeszcze raz porozmawiaæ z
¿on¹, poczuæ jej dotyk, us³yszeæ
jej g³os. Kiedy dowiedzia³ siê,
¿e do miasteczka przybyli jacyœ
ludzie (czyli nasza dru¿yna),
szybko zdecydowa³, ¿e popro-
si ich o przys³ugê. Zapytany,
czemu wczeœniej nikogo nie
wynaj¹³, odpowie, ¿e robi to ju¿
nie po raz pierwszy, ale komo-
ra hibernacyjna wymaga ci¹-
g³ego dogl¹dania (nie by³a
przystosowana do tego, aby
neuroshima
neuroshima
funkcjonowaæ tak d³ugo i szan-
sa, ¿e ulegnie jakiejœ awarii jest
coraz wiêksza). Zadanie nie
powinno przedstawiaæ dla bo-
haterów jakiegoœ wiêkszego
problemu (zawsze mog¹ prze-
cie¿ nak³amaæ, ¿e znaj¹ siê na
tym i wiedz¹ wszystko o komo-
rach hibernacyjnych, aby zaro-
biæ ³atwe gamble na naiwnym
dziadku). Jedynym proble-
mem, o jakim wspomni Benia-
min, jest to, ¿e w podziemiach
zalêg³y siê szczury - wtedy do
rozmowy w³¹czy siê ch³opa-
czek i powie, ¿e nie s¹ to zwy-
k³e gryzonie. Gracze mog¹ so-
bie teraz podumaæ, czy rzeczy-
wiœcie warto nara¿aæ swoje
¿ycie dla podtrzymywania przy
¿yciu jakiegoœ hibernatusa. Ale
dziadek Beniamin bêdzie na-
lega³, prosi³, przekupywa³ tak
natarczywie i umiejêtnie, ¿e nie
pozostanie im nic innego, jak
tylko siê zgodziæ. Beniamin
obiecuje bohaterom, ¿e w za-
mian za bezpieczne obudzenie
jego ¿ony (albo przynajmniej
wyregulowanie komory hiber-
nacyjnej), bêd¹ mogli zabraæ
ze schronu wszystko, co tylko
bêd¹ chcieli (oczywiœcie pod
warunkiem, ¿e nie bêd¹ to ja-
kieœ komponenty niezbêdne
do podtrzymywania przy ¿yciu
Marty). Takiej propozycji raczej
ciê¿ko bêdzie siê oprzeæ i gra-
cze powinni zacz¹æ zastana-
wiaæ siê, jak wykonaæ powie-
rzone im zadanie.
Nieprzyjemna okolica
Otaczaj¹ce miasteczko wzgó-
rza, poœród których ukryte jest
wejœcie do schronu, nie nale¿¹
do najbezpieczniejszych. Prze-
wodnikiem dla naszych boha-
terów bêdzie ten sam ch³opa-
czek, który przyprowadzi³ ich
do dziadka Beniamina, a który
zosta³ przez niego przygarniê-
ty po tym, jak jego rodzice zgi-
- gwiezdny pirat
nêli podczas ataku jakichœ gan-
gerów na miasteczko kilka lat
temu. Od tamtej pory opiekuj¹
siê sob¹ nawzajem i jakoœ im
siê ¿yje. Prowadzi ich w¹sk¹
œcie¿k¹, pe³n¹ nierównoœci i
wyschniêtych traw, a miejsca-
mi tak zaroœniêt¹ i zanie-
dban¹, ¿e w ogóle jej nie wi-
daæ. Jednak ch³opak zna dro-
gê i pewnie prowadzi naszych
bohaterów do celu. Jednak nie
spieszy siê i uwa¿nie rozgl¹da
siê na wszystkie strony, przypo-
minaj¹c graczom, ¿eby uwa¿-
nie obserwowali okolicê. ¯yje
tutaj wiele stworzeñ, które
mimo, ¿e nie zmutowane, to
jednak mog¹ stanowiæ zagro-
¿enie (umiejêtnie przeprowa-
dzone spotkanie z pum¹ mo¿e
byæ bardziej ekscytuj¹ce i sta-
nowiæ wiêksze wyzwanie, ni¿
banda tocz¹cych pianê z py-
sków mutantów). Bez wzglêdu
na to, czy przygotowa³eœ, dro-
gi MG, jakieœ niespodzianki dla
swoich graczy w drodze do
schronu, czy te¿ nie, jedno wy-
darzenie ich nie ominie. Mniej
wiêcej po trzech godzinach
uci¹¿liwej drogi, która z ka¿d¹
chwil¹ staje siê coraz trudniej-
sza i mniej pewna, przed bo-
haterami i ich przewodnikiem
otwiera siê w ziemi rozpadlina
i to w taki sposób, ¿e ten id¹cy
na przedzie cudem tylko unika
spadniêcia w jej czeluœæ (praw-
dopodobnie bêdzie to ch³opa-
czek, ale jemu nic siê staæ nie
mo¿e - przynajmniej na razie).
Ch³opak jest równie (a mo¿e
nawet bardziej) zaskoczony jak
bohaterowie. Twierdzi, ¿e kie-
dy szed³ t¹ œcie¿k¹ ostatni raz,
nie by³o tutaj ¿adnej rozpadli-
ny. By³a czy nie, wa¿ne, ¿e te-
raz jest i trzeba coœ z tym zro-
biæ i w jakiœ sposób przedostaæ
siê na jej drug¹ stronê. Mog¹
oczywiœcie spróbowaæ znaleŸæ
inn¹ drogê. Bêdzie to oczywi-
GWIEZDNY PIRAT 13
gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
œcie oznacza³o opóŸnienie i
wiêksz¹ szansê na spotkanie
z tutejsz¹ faun¹, a tego lepiej
unikaæ, o czym przez ca³y czas
bêdzie wspomina³ ch³opak.
Bohaterowie na pewno wy-
myœl¹ jakiœ sposób, ¿eby prze-
dostaæ siê nad rozpadlin¹ (je-
œli chcesz podnieœæ im ciœnie-
nie, to mo¿esz napuœciæ na
nich jakieœ zwierz¹tko podczas
tej w³aœnie przeprawy - na
pewno bêdzie ciekawie). Kie-
dy wreszcie znajd¹ siê po dru-
giej stronie, zostanie im jesz-
cze jakaœ godzinka marszu, a¿
wreszcie ch³opak poka¿e im
ukryte w kotlinie pomiêdzy
wzgórzami budynki otoczone
zardzewia³¹, pe³n¹ dziur siat-
k¹ z le¿¹c¹ na ziemi bram¹.
Kiedy dru¿yna zejdzie ze
wzgórza i stanie poœród bu-
dowli, ch³opak powie im, ¿e
w³aœnie znajduj¹ siê bezpo-
œrednio nad schronem.
Wejście
Jeden z budynków przylega
bezpoœrednio do góruj¹cego
nad okolic¹ wzgórza. Tam w³a-
œnie znajduje siê wejœcie do
kompleksu. Budynek jest w sta-
nie, który mo¿na by okreœliæ
jako „nadaj¹cy siê do natych-
miastowego remontu” i nie
znajdzie siê w nim niczego
godnego uwagi, czy warto-
œciowego. Wewn¹trz jest kilka
pomieszczeñ, które zosta³y ju¿
kompletnie wybebeszone
przez mieszkañców miastecz-
ka. Pe³no tutaj poprzewraca-
nych rega³ów, krzese³, biurek,
itp. Na zapleczu oczom boha-
terów uka¿¹ siê pancerne,
uchylone nieco drzwi, a nad
nimi metalowa, mocno za-
rdzewia³a tabliczka z napisem:
KRYPTA 14. To jest w³aœnie na-
zwa schronu, w którym znaj-
duj¹ siê hibernatory, miêdzy
innymi ten, w którym œpi Mar-
14 GWIEZDNY PIRAT
ta. Ch³opaczek zatrzyma siê
przed drzwiami i dalej nie bê-
dzie chcia³ pójœæ, twierdz¹c, ¿e
bêdzie czeka³ na powrót bo-
haterów, a gdyby d³ugo nie
wracali, sprowadzi pomoc.
Graczom nie pozostaje nic in-
nego, jak tylko przygotowaæ
latarki, czy co tam maj¹ inne-
go, ¿eby rozœwietliæ sobie
ciemnoœci, jakie panuj¹ za
pancernymi drzwiami i ruszaæ.
Czeka ich trochê ³a¿enia po
podziemnym kompleksie i
szkoda traciæ czas. Korytarz za
drzwiami ci¹gnie siê przez ja-
kieœ czterdzieœci metrów i koñ-
czy siê kolejnymi wzmacniany-
mi drzwiami, które mo¿na
otworzyæ przy odrobinie wysi³-
ku (dawno nikt ich nie u¿ywa³ i
nieco siê zasta³y). Kiedy wresz-
cie bohaterowie uporaj¹ siê
z nimi, w ich twarze uderzy fala
ch³odnego, zalatuj¹cego stê-
chlizn¹ powietrza. Po przekro-
czeniu progu znajd¹ siê w ko-
lejnym, tym razem krótkim i
szerokim niby-przedsionku. Po
przeciwnej stronie umieszczo-
ne s¹ drzwi windy, a raczej tyl-
ko ich jedna po³owa, za któ-
rymi zieje czarna, zimna pust-
ka. Niestety na bohaterów nie
czeka ¿adna winda, a jedynie
pl¹tanina zwisaj¹cych smêtnie
w ciemnoœci kabli, które zni-
kaj¹ gdzieœ daleko w dole. Nie
sposób oceniæ odleg³oœci, ale
musi to byæ strasznie g³êboko,
skoro nawet najmocniejsze
latarki (jeœli jakiekolwiek s¹ na
wyposa¿eniu graczy) nie
mog¹ siêgn¹æ dna. Pozostaje
jedynie niezbyt bezpieczne
zejœcie po kablach i lepiej
¿eby gracze pomyœleli o ja-
kimœ zabezpieczeniu, bo mo¿e
siê to dla nich skoñczyæ tragicz-
nie. Miejmy nadziejê, ¿e bo-
haterowie zas³uguj¹ na swo-
je miano i poradzili sobie z t¹
drobn¹ przeszkod¹ i wreszcie
znaleŸli siê na dole szybu. S¹
ju¿ prawie na miejscu. Przed
nimi rozpoœciera siê kolejne
pomieszczenie (takie samo,
jak na górze), a za pancerny-
mi drzwiami szeroki i wysoki
tunel, który delikatnie opada
w dó³ i koñczy siê okr¹g³ym
otworem o œrednicy trzech
metrów. Przed otworem le¿¹
grube, stalowe drzwi, które
zosta³y wyrwane eksplozj¹ -
s¹dz¹c po œladach, eksplozja
nast¹pi³a wewn¹trz schronu i
wyrzuci³a je w stronê tunelu, i
by³a zaplanowana. Nigdzie w
pobli¿u nie ma ¿adnych œla-
dów walki, ani czegokolwiek,
co mog³oby siê przydaæ bo-
haterom. Kiedy postacie prze-
krocz¹ próg Krypty 14, nie
bêdzie ju¿ dla nich odwrotu i
wezm¹ udzia³ w najwiêkszym
horrorze swojego nêdznego
¿ycia.
Tajemnica Krypty 14
Dziadek Beniamin nie powie-
dzia³ ca³ej prawdy. Co w takim
razie jest prawd¹? Otó¿ po
pierwsze, Beniamin rzeczywi-
œcie by³ hibernatusem, który
wyszed³ na powierzchniê ju¿
kilkanaœcie lat temu. Po drugie,
w krypcie nadal przebywa
jego ma³¿onka, Marta, tyle tyl-
ko, ¿e nie w stanie uœpienia w
jednej z komór hibernacyj-
nych. Wrêcz przeciwnie. Mar-
ta jest bardzo aktywna (nie-
którzy mogliby powiedzieæ, ¿e
„nadaktywna”) i kr¹¿y gdzieœ
po salach i korytarzach pod-
ziemnego kompleksu Krypty
14. Kr¹¿y i czeka na naiwnia-
ków, których posy³a pod zie-
miê jej ma³¿onek, a nastêpnie
poluje na nich, rozrywa na
ma³e kawa³eczki, które „wnu-
czek” pakuje do komór hiber-
nacyjnych niczym do jakiejœ
spi¿arni, gdzie czekaj¹ na ciê¿-
kie chwile, gdy w okolicy nie

ma ¿adnych ³atwowiernych
dupków chêtnych do zejœcia
do schronu. Ca³a rodzinka, któ-
rej przywódc¹ jest Beniamin,
to kanibale. Co siê zaœ tyczy
¿ony dziadka Beniamina, ta
wrêcz tryska energi¹, na rów-
ni z jakimœ organicznym kwa-
sem, którym pluje z zabójcz¹
precyzj¹, aby oœlepiæ swoje
ofiary (wiêcej o sposobie po-
lowania i walki Marty w dal-
szej czêœci tekstu). Jednak nie
wszystko jest takie czarne i
ponure. Jest œwiate³ko w tune-
lu dla naszych bohaterów, a
raczej mnóstwo b³yskotek. Bo-
wiem to, co o schronie i ukry-
tych w nim skarbach powie-
dzia³ Beniamin, jest prawd¹.
Nikomu wczeœniej nie uda³o
siê jeszcze spenetrowaæ do
koñca ca³ego schronu, a ci,
którzy mieli na tyle szczêœcia i
sprytu, ¿eby unikn¹æ szponów
Marty, równie¿ nie cieszyli siê
d³ugo nowymi zabawkami.
Strach się bać
Dobra, czas zaserwowaæ na-
szym bohaterom prawdziwy
horror, rodem z tandetnych fil-
mów, gdzie niby wszystko jest
schematyczne i ³atwe do prze-
widzenia, a jednak widzowie
siedz¹ w napiêciu, a dreszcze
przebiegaj¹ im po plecach. W
tym jednak przypadku gracze
nie powinni niczego podejrze-
waæ (przynajmniej na pocz¹t-
ku). Niech bêdzie dla nich za-
gadk¹ niemal wszystko, z
czym siê zetkn¹. Wchodz¹
przecie¿ do schronu, którego
nie znaj¹, nie znaj¹ u³o¿enia
korytarzy, sal, magazynów -
wszystko bêd¹ odkrywali w
trakcie eksploracji. Nie bêdê
tutaj rozpisywa³ siê na temat
wygl¹du ca³ego schronu, nie
bêdê opisywa³ wygl¹du po-
szczególnych sal. Po pierwsze
zajê³oby to zbyt wiele miejsca,
neuroshima
neuroshima
a i tak nie opisa³oby ca³oœci, a
poza tym zostawiam pe³n¹
swobodê ka¿demu MG - mo-
¿ecie wstawiaæ do Krypty 14
wszystko, co tylko przyjdzie
wam do g³owy, co uwa¿acie
za ciekawe i mog¹ce podkrê-
ciæ atmosferê i napiêcie. Na
czym bowiem nale¿y siê sku-
piæ, to napiêcie, jakie bêdzie
towarzyszy³o bohaterom na
ka¿dym kroku. Niech w ¿ad-
nym momencie nie czuj¹ siê
pewni siebie i zrelaksowani,
niech do ka¿dego zakrêtu ko-
rytarza podchodz¹ z lêkiem i
niepewnoœci¹, niech k³óc¹ siê
o to, kto pierwszy powinien
wejœæ do kolejnej sali. Co jakiœ
czas (zwykle w momentach,
które najlepiej siê do tego
nadaj¹, czyli przed spenetro-
waniem nowego pomieszcze-
nia, kiedy bohaterowie s³ysz¹
przeraŸliwy krzyk, itp.) nale¿y
kazaæ graczom wykonaæ testy
strachu (NS ed. 1.5, s. 217). I nie
mo¿na zapominaæ, ¿e ka¿dy
nieudany test to utrudnienie
do wszystkich podejmowa-
nych przez bohaterów czyn-
noœci. W skrajnych przypad-
kach mo¿e to doprowadziæ
do sytuacji, ¿e bohaterowie
graczy zamieni¹ siê w trzês¹-
cych siê ze strachu, robi¹cych
w spodnie na widok w³asne-
go cienia szaleñców.
Coś się czai
w ciemnościach
Na pocz¹tku powinno byæ dla
graczy tajemnic¹, ¿e coœ siê
czai ciemnoœciach schronu i
ju¿ wkrótce rozpocznie siê na
nich polowanie. Mo¿na im
podsun¹æ kilka wskazówek,
ale niech to bêd¹ ma³o istot-
ne detale, które prawdopo-
dobnie wiêkszoœæ z nich zigno-
ruje i szybko o nich zapomni.
Wszêdzie, gdzie nie rusz¹ siê
bohaterowie, widniej¹ œlady
- gwiezdny pirat
pl¹drowania schronu, po-
spiesznego przeszukiwania sal
i pomieszczeñ w poszukiwaniu
cennych gambli. Z tego po-
wodu pomieszczenia na po-
cz¹tku schronu powinny byæ
pozbawione jakichœ napraw-
dê przydatnych rzeczy. Niech
gracze trac¹ czas na przeszu-
kiwanie pomieszczeñ, a póŸ-
niej oœwiadczaj im, ¿e nie znaj-
duj¹ niczego cennego. Niech
zrobi¹ tak kilka razy, a kiedy
ju¿ wkurz¹ siê na ciebie, wte-
dy zaserwuj im pierwsze wska-
zówki, ¿e coœ naprawdê jest
nie tak. Co mo¿esz zrobiæ? Na
przyk³ad podczas przeszuki-
wania kolejnego pomieszcze-
nia, któryœ z bohaterów potr¹ci
jak¹œ ma³o stabiln¹ szafkê, a
ta z hukiem przewróci siê na
pod³ogê. A kiedy ucichnie
wreszcie echo i postacie ode-
tchn¹ z ulg¹ i bêd¹ szykowa³y
siê do dalszej wêdrówki,
gdzieœ z g³êbi schronu us³ysz¹
ha³as, odleg³y i przyt³umiony,
ale s³yszalny, a po nim syk lub
pomruk, jakby gdzieœ tam cza-
i³o siê du¿e i g³odne zwierzê
(to dobry moment na pierw-
szy test strachu). Od tej pory
podobne odg³osy bêd¹ im
towarzyszy³y na ka¿dym nie-
mal kroku. Kilka razy nich prze-
mknie przed nimi jakiœ niewy-
raŸny cieñ, coœ drapnie ze
zgrzytem po metalowych œcia-
nach, za ich plecami niech da
siê s³yszeæ czyjœ przyspieszony
oddech. Zagêszczaj atmosfe-
rê strachu i niepewnoœci.
Spraw, aby bohaterowie roz-
gl¹dali siê na wszystkie stro-
ny, mo¿e nawet parê razy
wystrzel¹ w kierunku jakiegoœ
podejrzanego kszta³tu przy-
czajonego poœród starych
pó³ek i sprzêtów schronu.
Mo¿e uda ci siê doprowadziæ
do tego, ¿e postacie rozdziel¹
siê (w takim przypadku, kiedy
GWIEZDNY PIRAT 15
 gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
któryœ z bohaterów wêdruje
samotnie, nie wahaj siê przed
zarz¹dzeniem dla niego na-
wet testów przera¿enia). Prê-
dzej czy póŸniej dojdzie do
pierwszego bezpoœredniego
kontaktu z Mart¹, bo to w³a-
œnie ona przemyka po kory-
tarzach, czai siê w ukryciu, ob-
serwuje i ocenia mo¿liwoœci
bohaterów, szuka ich s³abych
punktów i wprowadza ich co-
raz bardziej w stan, w którym
nie bêd¹ w stanie skutecznie
siê obroniæ. ¯ona Beniamina
zmutowa³a i wykszta³ci³a wie-
le przydatnych w podzie-
miach umiejêtnoœci i cech.
Przede wszystkim nie potrze-
buje œwiat³a, ¿eby funkcjono-
waæ - doskonale widzi nawet
w zupe³nych ciemnoœciach, a
jednoczeœnie niezbyt mocne
œwiat³o nie oœlepia jej (ale gdy-
by na przyk³ad poœwieciæ jej
prosto w oczy latark¹, mog³o-
by to oœlepiæ j¹ na jakiœ czas,
co poskutkowa³oby utrudnie-
niami do testów od +30% do
+60%, w zale¿noœci od sytu-
acji). Poza tym Marta dosko-
nale porusza siê po wszelkie-
go rodzaju powierzchniach,
nawet po suficie z tak¹ prêd-
koœci¹, ¿e bez problemów
£ukasz Zabdyr
16 GWIEZDNY PIRAT
dorównuje szybkoœci biegn¹-
cego sprintem cz³owieka (jak
ktoœ widzia³ film „Obcy”, wie o
czym mowa). Jej g³ówn¹ bro-
ni¹ s¹ d³ugie, ostre niczym
brzytwy pazury, które potrafi¹
rozpruæ nie tylko ¿yw¹ tkankê,
ale nawet niektóre lekkie pan-
cerze. Ulubionym sposobem
polowania na zastraszone
ofiary jest zajœæ je od ty³u w
momencie, kiedy najmniej siê
tego spodziewaj¹. Uderza za-
wsze w najmniej chronione
obszary cia³a i te najbardziej
czu³e, dlatego pierwsze ataki
skierowane s¹ g³ównie w szy-
jê, oczy, itp. Nawet jeœli nie uda
jej siê unieszkodliwiæ ofiary
przy pierwszym podejœciu, to
przynajmniej os³abi ja na tyle,
¿eby mo¿na by³o sobie z nimi
poradziæ póŸniej. Daj graczom
szansê, nie uœmiercaj ich ju¿
podczas pierwszego ataku
Marty. Niech walcz¹, niech
poc¹ siê przy tym nie tylko ze
strachu, niech to bêdzie dla
nich prawdziwym wyzwaniem.
Wystarczy jeden dobrze po-
prowadzony i umiejêtnie wy-
korzystany przeciwnik, aby
sprawiæ, ¿e nawet silna dru¿y-
na, która bez najmniejszych
problemów radzi sobie z ca³¹
band¹ uzbrojonych po zêby
gangerów, poczu³a siê zagro-
¿ona. Zobaczysz, jak gracze
zaczn¹ kombinowaæ, jak
bêd¹ siê denerwowali, ¿e ich
plany nie wychodz¹, ¿e de-
speracko walcz¹ ju¿ nie o to,
¿eby siê ob³owiæ, ale o to, aby
ich postacie wysz³y z tej przy-
gody ca³o.
Koniec?
Zak³adamy optymistycznie, ¿e
bohaterom jakimœ cudem
uda³o siê pokonaæ Martê (nie-
koniecznie zabiæ, ale na przy-
k³ad zmusiæ do ucieczki i ukry-
cia siê). Najm¹drzejsz¹ rzecz¹,
jak¹ mog¹ zrobiæ, to jak naj-
szybciej zabieraæ swoje nêdz-
ne ty³ki z tego przeklêtego
schronu i opuœciæ w ogóle nie-
przyjemna okolicê i nigdy wiê-
cej tutaj nie wracaæ (chyba, ¿e
z ciê¿kim sprzêtem i armi¹ na-
jemników). Ale nie ma lekko.
Na naszych poharatanych i
trzês¹cych siê ze strachu bo-
haterów czeka jeszcze jedna
niespodzianka. Na powierzch-
ni, poœród zabudowañ stoj¹-
cych w kotlinie, czekaj¹ na
nich dziadek Beniamin i jego
wnuczek - obaj uzbrojeni i nie-
bezpieczni, bo wypoczêci i
ukryci w zasadzce. Nie pierw-
szy raz musieli dokoñczyæ to,
co zaczê³a Marta i wiedz¹ ju¿,
co maj¹ robiæ. Niech walka z
nimi nie bêdzie ³atwa (a na
pewno nie bêdzie, wzi¹wszy
pod uwagê fakt, ¿e postacie
s¹ ju¿ mocno poturbowane i
nazbierali sobie utrudniaj¹-
cych modyfikatorów, podczas
gdy przeciwnicy s¹ wypoczê-
ci i znaj¹ siê na rzeczy). Cieka-
we, czy bohaterowie prze¿yj¹
tê przygodê?
Koniec!
Jeœli bohaterowie wyszli z ta-
rapatów ca³o, przyznaj im wiê-

cej ni¿ zwykle punktów do-
œwiadczenia. Tych, którzy pod-
czas przygody uzbierali naj-
wiêcej utrudniaj¹cych mody-
fikatorów zwi¹zanych ze stra-
Bohaterowie Niezależni
Poni¿ej znajduj¹ siê opisy postaci niezale¿nych, które pojawiaj¹ siê w przygodzie wraz z
ich charakterystykami i wyposa¿eniem. W zale¿noœci od poziomu zaawansowania twojej
dru¿yny, mistrzu, mo¿esz dowolnie zmieniæ wartoœci wspó³czynników.
Dziadek Beniamin,
Tropiciel
Staruszek, jak na swoje lata
trzyma siê doskonale, co
mo¿e wydawaæ siê nawet
podejrzane dla bardziej spo-
strzegawczych bohaterów. Jest
szczup³y i ¿ylasty, ale silny i
sprawny fizycznie. Podczas
spotkania z bohaterami gra-
czy bêdzie dla nich niezwykle
mi³y i uczynny i zgodzi siê nie-
mal na wszystkie warunki, ja-
kie oni podyktuj¹ (zrobi tak
dlatego, ¿e wie jak skoñcz¹
postacie, i ¿e nie bêdzie mu-
sia³ wywi¹zywaæ siê z dane-
go s³owa).
Wspó³czynniki: Budowa 10;
Zrêcznoœæ 12; Spryt 15; Percep-
cja 8; Charakter 13
Umiejêtnoœci: Karabiny +4,
Przygotowanie pu³apek +3,
Ukrywanie siê +5, Skradanie
siê +3, Blef +6, Kondycja +2,
Broñ bia³a +3
Ekwipunek: Dwururka, na-
boje (18), nó¿, lekarstwo (2
opakowania - Wapniak), licz-
nik Geigera, latarka, wnyki (3
sztuki).
Choroba: Osteoporoza Ce-
chy i Sztuczki: Kwas w ¿y³ach,
chlor w p³ucach;
Cechy i Sztuczki: W yczulone
zmys³y; W³aœciwa twarz.
neuroshima
neuroshima
chem i wstrz¹saj¹cymi prze¿y-
ciami w podziemiach, powi-
nieneœ „nagrodziæ” w jeszcze
jeden sposób - lekk¹ parano-
j¹ (tak jak stoi w podrêczniku
Wnuczek, Złodziej
Ch³opak ma nie wiêcej ni¿ piêt-
naœcie - szesnaœcie lat, jest wy-
sportowany i zdrowy. Ma przyja-
zn¹ fizjonomiê i nie wzbudza naj-
mniejszych podejrzeñ. Nieco
ma³omówny i we wszystkim s³u-
cha swojego dziadka.
Wspó³czynniki: Budowa 10;
Zrêcznoœæ 14; Spryt 12; Percep-
cja 12; Charakter 9
Umiejêtnoœci: Kusza +3, Broñ
bia³a +2, Skradanie siê +4, Ukry-
wanie siê +4, Kradzie¿ kieszon-
kowa +2, Otwieranie zamków +4,
Zwinne d³onie +4, Blef +2, W y-
czucie kierunku +3
Ekwipunek: Kusza i amunicja
do niej (27), toporek (zasady jak
dla no¿a), kompas.
Cechy i Sztuczki: Fart; Kot; W y-
trych; Hokus pokus.
Marta,
zmutowany hibernatus
Z istoty ludzkiej pozosta³a jej chy-
ba tylko postawa wyprostowana
i zdolnoœæ poruszania siê na
dwóch nogach, chocia¿ kiedy
atakuje i chce poruszaæ siê na-
prawdê szybko, wykorzystuje
wszystkie cztery koñczyny. Ma
rozczochrane, d³ugie w³osy i nosi
na sobie strzêpy kombinezonu,
w którym zosta³a umieszczona w
hibernatorze. Jest silna i niezwy-
kle sprawna fizycznie. Potrafi bez
najmniejszego problemu poru-
szaæ siê po ka¿dej powierzchni z
jednakow¹, zabójcz¹ szybkoœci¹,
- gwiezdny pirat
podstawowym, ale objawy s¹
nieco s³absze: wszelkie mody-
fikatory za poszczególne sta-
dia choroby, s¹ mniejsze o
po³owê (zaokr¹glone w dó³)).
bez wzglêdu na to, czy jest to sufit,
pod³oga czy œciany. Woli ukry-
waæ siê w cieniu i atakowaæ z
zaskoczenia tych, którzy s¹ nie-
uwa¿ni i odstaj¹ od reszty grupy.
Atakuje i odskakuje ukrywaj¹c
siê w cieniu, potem ponawia
atak (nie zawsze na tê sam¹
ofiarê) i znowu ucieka. Nêka a¿
do momentu, kiedy ofiara jest ju¿
na skraju wyczerpania i dopiero
wtedy przypuszcza ostateczny
atak i dobija ofiarê. Nale¿y pa-
miêtaæ, ¿e Marta doskonale zna
uk³ad wszystkich pomieszczeñ w
schronie i ma wiele przygotowa-
nych kryjówek oraz tajnych
przejœæ, o których bohaterowie
nie mog¹ wiedzieæ. To powinien
byæ naprawdê trudny przeciwnik
i prawdziwe wyzwanie dla nawet
zaawansowanej grupy bohate-
rów.
Wspó³czynniki: Budowa 13;
Zrêcznoœæ 16; Spryt 11; Percep-
cja 13; Charakter 8
Agresja: 18/14
Pierwsze spotkanie: Problema-
tyczny test Morale (strach) Ruch:
3m / segment Trafienie: +50%
(bardzo szybkie stworzenie)
Akcje: Akcja za 1 sukces: cios
³ap¹ (rana Lekka) Akcja za 2 suk-
cesy: cios ³ap¹ (rana Ciê¿ka) Ak-
cja za 3 sukcesy: cios ³ap¹ (rana
Ciê¿ka) Tryb berserkera: NIE Wy-
trzyma³oœæ: 1 rana Krytyczna Re-
dukcja ran: brak Pancerz: brak
Ucieczka: po 2 ranach Ciê¿kich
Kondycja: 15
GWIEZDNY PIRAT 17
 gwiezdny pirat - warhammer
£ukasz Zabdyr
I miejsce w konkursie o Puchar Pirata
GRZEGORZ „GAN” NOWAK
DO ZOBACZENIA
W PIEKLE
podziêkowania dla Gavaina – za korektê i kilka cennych uwag
P oniższa przygoda
napisana jest z my-
ślą o prowadzeniu w re-
aliac
aliachh Warhammera ,
ale z powodzeniem
może być wykorzysta-
na w innym systemie
dark fantasy. Co cieka-
we, z uwagi na „posta-
pokaliptyczny” nastrój,
po sporych przerób-
18 GWIEZDNY PIRAT
kach można niniejszy
scenariusz poprowa-
dzić w klimatach Neu-
roshimy . J ednak taki
Jednak
zabieg wymagałby
sporego nakładu pracy
ze stron
stron y Mistrza Gry
ony Gry..
Tekst sk³ada siê z dwóch g³ów-
nych czêœci. Pierwsza to ogól-
ny opis zniszczonego w czasie
Burzy Chaosu Wolfenburga. S¹
to podstawowe informacje o
mieszkañcach, obyczajach i
warunkach panuj¹cych w mie-
œcie oraz osadach zbieraczy
mieszkaj¹cych poza jego mu-
rami. Opisane s¹ tu tak¿e po-
stacie, które Bohaterowie
mog¹ spotkaæ w trakcie przy-
gody. Druga czêœæ to w³aœci-
wa fabu³a scenariusza, który
koñcz¹ charakterystyki niektó-
rych Bohaterów Niezale¿nych.
Streszczenie
Przygoda zaczyna siê od proœ-
by przyjaciela jednego z Bo-
haterów Graczy. Mo¿esz
wprowadziæ tak¹ postaæ na
kilka sesji przed rozegraniem
poni¿szej przygody, albo, jeœli
ju¿ w Twojej kampanii jest BN,
który pasowa³aby do tej roli –
po prostu zmieñ nazwiska.
Wa¿ne jest, aby Bohaterowie
mieli wyraŸne motywacje ¿eby
udaæ siê do zniszczonego mia-
sta.
Berthold von Helm – stary ju¿
cz³owiek prosi BG, aby ci od-
szukali jego syna Wurta. Wurt,
dziewiêtnastoletni syn szlach-
cica, kilka miesiêcy temu
wbrew woli ojca opuœci³ dom.
PóŸniej okaza³o siê, ¿e poru-
szony opowieœciami o s³awie
i bogactwie uda³ siê do ruin
Wolfenburga, gdy¿ uzna³, ¿e
jest to odpowiednie miejsce
na rozpoczêcie swojej przy-
gody. Od tego czasu Berthold
nie mia³ ¿adnej wieœci od swe-
go syna i, rzecz jasna, obawia
siê o niego. Zatroskany ojciec
zdaje sobie sprawê, ¿e taka
wyprawa niesie za sob¹ spo-
re koszty i zadba o to ¿eby BG
na pocz¹tku dostali odpo-
wiedni¹ iloœæ ZK, i nagrodê po
odnalezieniu i przywiezieniu
syna ca³ego i zdrowego.
Scenariusz zak³ada, ¿e Bo-
haterowie znaj¹ m³odego von

Helma z widzenia, lub portre-
tów rodzinnych.. Dodatkowo
Wurt nosi na palcu pierœcieñ
rodowy von Helmów – taki
sam jaki ojciec wrêczy Boha-
terom, by jego syn móg³ ich
rozpoznaæ. Pierœcieñ jest wyko-
nany ze srebra, a wizerunek
przedstawia rycerski he³m z
przy³bic¹ otoczony laurem.
Bohaterowie bêd¹ musieli
udaæ siê do zrujnowanego
miasta i spróbowaæ odszukaæ
zaginionego syna. Jak siê oka-
¿e, nie bêdzie to zadaniem
³atwym. BG bêd¹ te¿ mogli na
w³asne oczy zobaczyæ pozo-
sta³oœci ostatniej wojny. Oczy-
wiœcie jeœli wczeœniej nie mieli
jeszcze takiej okazji...
Wolfenbur
olfenbur g
urg
Obraz po Burzy
Wolfenburg niegdyœ by³ piêk-
n¹ stolic¹ Ksiêstwa Ostlandu.
Najwiêksze miasto tej prowin-
cji œwieci³o splendorem i przy-
k³adem poœród innych miast
wschodu i by³o chlub¹ rodu
von Raukov. Ciê¿kie oblê¿enie
jakie sprawi³a mieszkañcom
armia Archaona okaza³o siê
ponad ich si³y. Pomimo dziel-
nej obrony miasto upad³o,
póŸniej oddane na pastwê
¿¹dnych krwi hord Chaosu za-
mieni³o siê w istne pobojowi-
sku. Wydaje siê, ¿e z tego cio-
su stolica siê ju¿ nigdy nie pod-
niesie i bêdzie trwa³ym œladem
pozostawionym po Burzy Cha-
osu. Ka¿dy o zdrowych zmy-
s³ach opuœci³by to przeklête i
niegoœcinne miejsce. Jednak
wrodzony upór Ostlandczyków
nie pozwoli³ pozostawiæ stoli-
cy samej sobie. Wokó³ murów
miasta powoli zaczêli siê osie-
dlaæ dawni mieszkañcy oko-
licznych ziem. Ca³e miasto oto-
czone jest obecnie pierœcie-
warhammer
niem niewielkich osad, w któ-
rych domy zbudowane s¹ z
tego co uda³o siê znaleŸæ po-
œród ruin. Wiêkszoœæ tych zabu-
dowañ to zupe³nie prowizo-
ryczne domki, lepianki, drew-
niane chaty itp. Nadaj¹ siê do
zamieszkania, ale czy prze-
trwaj¹ nadchodz¹c¹ zimê to
ju¿ nie jest takie pewne.
Miejscowa ludnoœæ, któr¹ w
wiêkszoœci stanowi¹ dawni
mieszkañcy wolfenburskich
wsi, przyby³a tu z nadziej¹, ¿e
uda siê odbudowaæ dawny
klejnot Ostlandu. W rzeczywi-
stoœci wiêkszoœæ mieszkañców
trudni siê zwyczajnym sza-
brownictwem – ¿yj¹ z tego co
mo¿na znaleŸæ poœród ruin.
Jest tu kilka dawnych oddzia-
³ów wojskowych, które za za-
danie wyznaczy³y sobie utrzy-
mywanie porz¹dku a¿ do
przybycia Wielkiego Ksiêcia,
jednak bardziej ni¿ prawem
imperialnym miejscowi kieruj¹
siê prawem piêœci. Ten kto
potrafi o siebie zadbaæ i ma
do tego ludzi potrafi¹cych
walczyæ dyktuje warunki in-
nym.
Co chwilê organizowane s¹
wyprawy do ruin, w poszuki-
waniu tego co mo¿na by wy-
korzystaæ, lub ewentualnie
sprzedaæ. Czasem, gdy dwie
grupy spotkaj¹ siê wœród po-
niszczonych ulic miasta docho-
dzi do prawdziwych walk o to
kto ma prawa do danej dziel-
nicy, kwarta³u, czy nawet jed-
nej ulicy. Do tego wojskowi
jeszcze próbuj¹ utrzymaæ
wzglêdny porz¹dek przez co
mimo tego, ¿e wojna siê skoñ-
czy³a, ulice Wolfenburga wci¹¿
sp³ywaj¹ krwi¹. Jednak te
wszystkie wyprawy oraz walki
uliczne maj¹ miejsce w ob-
szarze najbli¿szym murom.
Niewielu bowiem ma odwa-
gê wyruszyæ g³êbiej, gdzie
- gwiezdny pirat
podobno miasto zosta³o prze-
mienione przez wp³yw Chaosu
i gdzie wci¹¿ kryj¹ siê niedo-
bitki armii Archaona. Gdy za-
pada zmrok, a grupy poszuki-
waczy wracaj¹ do swych do-
mostw przy ogniu mo¿na po-
s³uchaæ przera¿aj¹cych opo-
wieœci o potworach zamiesz-
kuj¹cych serce miasta. Oczy-
wiœcie wiêkszoœæ z nich to zmy-
œlone historie. Prawda jest o
wiele bardziej przera¿aj¹ca.
Piekło
Piek³o to jedna z osad znajdu-
j¹ca siê tam gdzie niegdyœ
szeroki trakt zmierza³ do Za-
chodniej Bramy. Jej wygl¹d
nie ró¿ni siê zbytnio od reszty
wolfenburskich osad – te
same prowizoryczne domki, ci
sami karmi¹cy siê nadziej¹
ludzie. Jednak Piek³o jest zde-
cydowanie najwiêksz¹ pod
wzglêdem iloœci mieszkañców.
Prócz tego tylko tu znajduje siê
coœ na wzór karczmy. Budynek
wygl¹da raczej na stodo³ê ni¿
na przybytek gdzie mo¿na
odpocz¹æ i napiæ siê w towa-
rzystwie. Mimo to, o ka¿dej
porze dnia i nocy dobiega
st¹d odg³os zabawy – chyba
jedyny radosny jaki s³yszy siê
w okolicach Wolfenburga.
Jeszcze ta osobliwa tawerna
zosta³a ochrzczona „Przed-
sionkiem piek³a” co obwiesz-
czone jest czerwon¹ farb¹ na
œcianie budynku zwróconej do
przybyszów id¹cych traktem z
zachodu. Najwidoczniej to wy-
j¹tkowo ponury ¿art któregoœ
z mieszkañców miasta, ale
nazwa siê przyjê³a, tak dla
karczmy jak i ca³ej osady. Na-
wet miejscowi umawiaj¹ siê
na spotkanie wo³aj¹c do sie-
bie „do zobaczenia w Piekle”.
Wnêtrze tawerny jest tak
samo ubogie jak ca³a reszta
osady – ³awy i sto³y zbite na
GWIEZDNY PIRAT 19
gwiezdny pirat - warhammer
szybkiego. Zimne, szczególnie
wieczorami, pomieszczenie
ogrzewane jest przez spore
palenisko, na œrodku którego
dym uchodzi przez dziurê w
dachu. Prócz tego wnêtrze
rozœwietlane jest jeszcze przez
kilka lamp i pochodni przymo-
cowanych do œcian. Pomimo
tych wszystkich wysi³ków nadal
jest tu ciemno. Choæ ta „stodo-
³a” jest du¿ych rozmiarów
wnêtrze jest zat³oczone, szcze-
gólnie wieczorami. Wszyscy
staraj¹ siê usi¹œæ jak najbli¿ej
paleniska – bo tu jest najcie-
plej – ale dziêki temu jest tro-
chê wiêcej miejsca pod œcia-
nami dla tych którym nie
straszny jest wieczorny ch³ód,
a zale¿y na odrobinie prywat-
noœci. Sposobem na odegna-
nie zimna mo¿e te¿ byæ towa-
rzystwo kilku krêc¹cych siê tu
prostytutek.
W³aœcicielem tego przybytku
jest stary Bruno Auer – wete-
ran wojny. Dobrze zbudowa-
ny mê¿czyzna ko³o piêædzie-
si¹tki, mocno ³ysiej¹cy na g³o-
wie, którego lew¹ nogê za-
stêpuje drewniana proteza.
Nietrudno to spostrzec po
specyficznym sposobie poru-
szania siê. Bruno w swoim ¿y-
ciu widzia³ nie jedno – zarów-
no œwietnoœæ sto³ecznego
miasta, najgorsze godziny
oblê¿enia, jak i jego upadek.
Teraz ¿yje na jego zgliszczach
prowadz¹c ten dziwaczny in-
teres bêdacym czymœ pomiê-
dzy tawern¹, noclegowni¹, a
domem publicznym. Bruno je-
dynie sobie znanym sposo-
bem dba o zaopatrzenie swo-
jej karczmy. Z³oœliwi mówi¹ ¿e
stary weteran, w czasie wojny
znalaz³ piwnicê jednego z
magnatów i tam siê zaszy³.
Dziêki temu uda³o mu siê
prze¿yæ Burzê, a po jej przej-
œciu zaj¹³ siê interesem. Nie
20 GWIEZDNY PIRAT
mniej jednak „Przedsionek
piek³a” wci¹¿ pozostaje miej-
scem spotkañ mieszkañców,
kupców, poszukiwaczy skar-
bów i ca³ej masy ludzi pragn¹-
cych jedynie rozgrzaæ siê przy
kufelku piwa. W tej roli przyby-
tek spisuje siê wyœmienicie
choæ jak wszystko poœród ruin
Wolfenburga jest jedynie na-
miastk¹ normalnoœci popart¹
nies³abn¹cym uporem i na-
dziej¹ na lepsze jutro.
Zbieracze
Wiêkszoœæ ludzi mieszkaj¹cych
wokó³ ruin Wolfenburga zaj-
muje siê zbieractwem. Poje-
dyncza grupa przewa¿nie liczy
sobie oko³o 20 osób, w tym
kilku zbrojnych, którzy w razie
niebezpieczeñstwa bêd¹ s³u-
¿yæ swoimi mieczami w za-
mian za udzia³y w tym co
ewentualnie zostanie znale-
zione. Wiêkszoœæ œmieciarzy to
zwykli ch³opi i dawni mieszkañ-
cy Wolfenburga. Czasem zda-
rzy siê zobaczyæ przedstawi-
cieli innych profesji i narodo-
woœci przywabionych tutaj
obietnic¹ skarbów le¿¹cych
poœród ruin. Niektóre grupy
bardziej ni¿ zbieractwem zaj-
muj¹ siê ³upieniem – sk³adaj¹
siê one raczej ze zbrojnych
bandziorów ni¿ biednych
Ostlandczyków i to w³aœnie oni
najczêœciej roszcz¹ sobie pra-
wa do przeszukiwania okre-
œlonych terenów miasta.
Mimo wszystko wydaje siê, ¿e
konflikty pojawiaj¹ siê jedynie
wewn¹trz murów miasta, gdy¿
poza ich obrêbem panuje nie-
pisana zasada nietykalnoœci i
zdarza siê nieraz, ¿e ci którzy
dopiero co pobili siê w ru-
inach o zgliszcza jakiegoœ
domu, pod wieczór wspólnie
pij¹ piwo w „Przedsionku Pie-
k³a”.
Kogo spotkasz w Piekle
Johan Mortimer – to jedna z
pierwszych osób jakie spo-
tkaj¹ postacie po przyjeŸdzie.
Jest kupcem, ale ostatnio nie
bardzo idzie mu interes – na-
rzeka na brak odpowiednich
towarów. A co sprzedaje?
Praktycznie wszystko co mo¿-
na znaleŸæ poœród ruin, choæ
przecie¿ konkurencja w tej
bran¿y jest du¿a. W Dru¿ynie
widzi mo¿liwoœæ zarobienia.
Choæ nie by³ wczeœniej miesz-
kañcem miasta, zna na tyle
rozk³ad ulic, ¿e jest w stanie
pomóc BG w ich poszukiwa-
niach. Johan ma jakieœ 40 lat,
jest œredniej budowy i raczej
niski. Na jego twarzy, przy-
ozdobionej siwym w¹sem,
maluje siê wieczny grymas
niezadowolenia i zmêczenia.
Bruno Auer – patrz wy¿ej
Berta Haupmann zwana
Grub¹ – to przywódczyni, jed-
nego z oddzia³ów zbieraczy
który bardziej ni¿ zbieraniem
zajmuje siê ³upieniem. Gruba
Berta pod swoj¹ piecz¹ ma
najgorsze szumowiny z okolic
Wolfenburga – przynajmniej
takie sprawiaj¹ wra¿enie.
Oczywiœcie jak wszyscy zacho-
wuj¹ siê w miarê grzecznie
poza obrêbem murów, ale w
mieœcie lepiej ich nie spotykaæ.
Sama Berta jest najzwyczajniej
brzydk¹ kobiet¹. Dobrym s³o-
wem na jej opisanie jest
stwierdzenie „¿elazna baba”.
Rzeczywiœcie jej przezwisko
dobrze pasuje do rzeczywisto-
œci – jest solidnie zbudowana,
ale s¹ to same miêœnie ¿aden
tam t³uszcz. Jeœli ktoœ próbo-
wa³by podwa¿yæ ten fakt
móg³by mieæ do czynienia z
Bert¹ osobiœcie. Kilku próbo-
wa³o, ¿aden nie wychodzi³ z
tego o w³asnych si³ach.

Hugo – to m³ody, wygl¹daj¹-
cy na kilkanaœcie lat ch³opak
– niepozorny blondynek
wiecznie umorusany, co te¿
nie wyró¿nia go od innych
dzieci. Wszyscy mówi¹ ¿e ma
nie po kolei w g³owie i rzeczy-
wiœcie nikt nie s³ysza³ ¿eby kie-
dykolwiek siê odezwa³ nawet
s³owem. Nie ma rodziny, ani
nawet domu – mówi¹ ¿e
wszystko straci³ w czasie woj-
ny. Jednak mimo tego, ch³o-
pak zdaje sobie radziæ ca³-
kiem dobrze. Jako jedyny
sam udaje siê do ruin i sobie
tylko znanym sposobem uda-
je mu siê nie natrafiæ na ¿ad-
ne niebezpieczeñstwo. Cza-
sem jeszcze przynosi jak¹œ
drobnostkê z ruin, któr¹ sprze-
daje za parê pensów u kup-
ców.
Kap³ani – poœród domostw
Piek³a jest zbudowana nie-
wielka kapliczka poœwiêcona
Sigmarowi – mieszkañcy za-
wdziêczaj¹ j¹ przyby³emu kil-
ka miesiêcy temu kap³anowi
tego boga. Wiara jest czasem
jedynym co utrzymuje ludzi
przy ¿yciu, choæ powiadaj¹, ¿e
to miasto zosta³o ju¿ dawno
porzucone przez bogów. W
osadzie znajduje siê te¿ kilko-
ro kap³anów Morra – boga
œmierci. Choæ wzbudzaj¹ po-
wszechn¹ niechêæ nikt nie dzi-
wi siê ich pojawieniu siê w tym
miejscu. Wywo¿¹ zw³oki z ruin
i urz¹dzaj¹ pochówek na zruj-
nowanym cmentarzu na
wzgórzu nieopodal miasta.
Cia³a, których nie da siê prze-
wieœæ pal¹ na miejscu.. No có¿,
od czasu wojny s³udzy Pana
Umar³ych, nie mog¹ narzekaæ
na brak pracy.
Stra¿nicy – w Piekle znajduje
siê te¿ wielu dawnych ¿o³nie-
rzy którzy stanowi¹ niedobitki
warhammer
oddzia³ów walcz¹cych w Wol-
fenburgu. Niektórzy obrali so-
bie za cel utrzymywanie po-
rz¹dku w osadach i mieœcie.To
zadanie raczej udaje im siê
wykonywaæ z miernym skut-
kiem. Ich próby wprowadze-
nia porz¹dku, przewa¿nie koñ-
cz¹ siê zwyczajnymi starciami
z miejscowymi bandziorami.
Dlatego czêœciej ni¿ porz¹dku
w ca³ej okolicy i mieœcie, pil-
nuj¹ pojedynczych grup zbie-
raczy wynajmuj¹c siê jako
ochroniarze. Ka¿dy stara siê tu
prze¿yæ na swój sposób, a ci
ludzie robi¹ to co udaje im siê
najlepiej – chroni¹ innych. Nie-
wa¿ne, ¿e nie zawsze te szczyt-
ne cele zostaj¹ zrealizowane.
Do zobaczenia
w Piekle
Wprowadzenie
Bohaterowie przybywaj¹ na
przedmieœcia Wolfenburga
póŸnym popo³udniem. Ich
przyjazd wzbudza wielkie za-
interesowanie poœród miej-
scowych. W kilka chwil zostan¹
otoczeni przez mieszkañców,
którzy bêd¹ chcieli dowie-
dzieæ siê jak najwiêcej od
nowo przyby³ych. Bohatero-
wie zostan¹ zasypani setkami
pytañ, a tak¿e propozycji ta-
niego noclegu, wspólnie spê-
dzonej nocy, kupna ciekawych
znalezisk z ruin (które oczywi-
œcie do niczego nie bêd¹ siê
nadawa³y) itp. Po pierwszej fali
zainteresowania, entuzjazm
miejscowych ustanie, a zo-
stan¹ jedynie najbardziej wy-
trwali. Poœród nich bêdzie Jo-
han Mortimer – miejscowy
kupiec. Zaproponuje Bohate-
rom chwilê wytchnienia po-
œród œcian „Przedsionka”, by
mogli zaczerpn¹æ trochê od-
dechu po mêcz¹cej podró¿y i
- gwiezdny pirat
rozeznaæ siê nieco poœród
panuj¹cych tu zwyczajów. Po-
niewa¿ karczma znajdujê siê
nieco bli¿ej murów, droga do
niej wraz z nowo poznanym
„przewodnikiem” zaowocuje
ukazaniem tego w jakich wa-
runkach ¿yj¹ miejscowi.
Mistrzu Gry poka¿ jak miesz-
kañcy radz¹ sobie w niezwy-
kle trudnych warunkach. Niech
Bohaterowie zobacz¹ przys³o-
wiowy upór Ostlandczyków.
Uka¿ im te¿ wychud³e twarze
mieszkañców przygotowuj¹-
cych jakieœ nieodgadnione
danie na ognisku, zabijaków
stoj¹cych przy którymœ z do-
mów czekaj¹cych tylko na jed-
no krzywe spojrzenie, zgliszcza
czegoœ co by³o zapewne jed-
nym z prowizorycznych do-
mostw, wisz¹ce gdzieœ na
drzewie spalone ju¿ wczeœniej
zw³oki, czy krzycz¹cego w nie-
bog³osy na wpó³ szalonego
kaznodziejê. A po tym wszyst-
kim niech graczom uka¿¹ siê
odleg³e, ledwo widoczne w
mroku ruiny niegdyœ potê¿ne-
go miasta. Opisz to dziwne
uczucie maleñkoœci cz³owieka
wobec potêgi jaka zmiot³a tê
potê¿n¹ twierdzê z mapy Im-
perium.
Po tym daj im trochê „wy-
tchnienia ” w miejscowym
przybytku. Oczywiœcie najpierw
Bohaterów przywita dobitna
nazwa, a potem ugoœci
mroczne wnêtrze przepe³nio-
ne odg³osami zabawy, ru-
basznymi œmiechami ludzi szu-
kaj¹cych ukojenia w alkoho-
lu, i oczywiœcie nieznoœnym
smrodem. Siedz¹c przy piwie
i jakiejœ strawie (które s¹ prze-
wa¿nie nieco dro¿sze ni¿ w in-
nych czêœciach Imperium, a do
tego nie najlepszej próby)
mog¹ spokojnie porozma-
wiaæ z Johanem. Wykorzystaj
GWIEZDNY PIRAT 21
gwiezdny pirat - warhammer
informacje zawarte w rozdzia-
le „Wolfenburg ” by przedsta-
wiæ Bohaterom sytuacjê. Wa¿-
ne ¿eby BG dowiedzieli siê co
nieco z ust Johana o panuj¹-
cych tu obyczajach i wa¿nych
osobistoœciach. Oczywiœcie nie
wszystko co us³ysz¹ bêdzie
prawd¹ Jeœli powiedz¹
otwarcie ¿e poszukuj¹ kogoœ,
to Johan poradzi im, ¿e mo-
gliby zacz¹æ poœród grup
zbieraczy którzy wkrótce po-
winni powracaæ na noc do
osady.
Zapewne Bohaterowie za-
czn¹ rozpytywaæ miejscowych
o osobê Wurta von Helma. Kil-
koro osobom rzeczywiœcie
bêdzie siê wydawa³o, ¿e spo-
tkali niegdyœ takiego cz³owie-
ka, ale nie bêd¹ go znali oso-
biœcie. Nikt nie bêdzie potrafi³
powiedzieæ czegoœ konkret-
nego na jego temat. Przez ten
ca³y czas do „Przedsionka”
bêd¹ nap³ywaæ nowi zbiera-
cze wracaj¹cy z miasta. W za-
le¿noœci od tego co uda³o im
siê znaleŸæ bêd¹ œwiêtowaæ i
chwaliæ siê, lub narzekaæ i
przeklinaæ swój parszywy los,
oraz oczywiœcie zazdroœciæ tym
którym siê poszczêœci³o. Po
d³u¿szym czasie nagle poœród
zebranych pojawi siê jakiœ nie-
pokój – ktoœ siê zorientowa³ ¿e
pomimo póŸnej pory nie po-
wróci³a grupa Ericha Feldera.
Kilka osób wybiegnie ¿eby siê
upewniæ czy tak jest w istocie.
Jest to raczej niezwyk³e wyda-
rzenie – nikt nie oœmiela siê
przebywaæ poœród ruin po
zmroku. Zaczynaj¹ siê speku-
lacje – mo¿e odnaleŸli jakiœ
niewyobra¿alny skarb i wróc¹
pod os³on¹ nocy by nikt tego
nie zauwa¿y³? Pewnie pobili siê
o to jak siê podziel¹ tymi bo-
gactwami. A jeœli padli ofiar¹
duchów dawnych mieszkañ-
ców, którzy mszcz¹ siê za
22 GWIEZDNY PIRAT
ograbywanie ich domostw?
Tego typu spekulacji jest wie-
le – z czasem coraz bardziej
wymyœlnych i absurdalnych.
Wtedy jeden z mieszkañców
z którym rozmawiali BG przy-
pomni sobie ¿e to chyba w³a-
œnie w grupie Ericha Feldera
widzia³ poszukiwanego przez
nich cz³owieka.
Jakikolwiek pomys³ wyrusza-
nia na poszukiwania o tej po-
rze zostanie Bohaterom wy-
perswadowany z przekonuj¹-
cym przera¿eniem w oczach.
Jeœli BG postanowi¹ jednak
udaæ siê do miasta, dosyæ
szybko zgin¹ lub zab³¹dz¹ –
wszystko w rêkach MG. Johan
zaoferuje siê nawet jako prze-
wodnik (za odpowiedni¹
op³at¹ - 5 szylingów za dzieñ
plus dodatki zwi¹zane z nie-
bezpieczeñstwami spotkany-
mi po drodze).BG raczej nie
powinni byæ zainteresowani
udzia³em w wyprawie zbierac-
kiej – obowi¹zki ochroniarzy
zbytnio odci¹ga³by ich od po-
szukiwañ. Tak czy inaczej nikt
nie zgodzi siê ruszyæ tej nocy –
najwczeœniej dopiero o
wschodzie s³oñca. Samotna
podró¿ w nocy grupy, która nie
zna okolic, mo¿e siê skoñczyæ
w najlepszym przypadku zb³¹-
dzeniem i niewielkimi zwich-
niêciami na gruzach, a w naj-
gorszym walk¹ ze stworami
Chaosu.
Jeœli BG zdecyduj¹ siê zostaæ
na noc, bêd¹ musieli zadbaæ
o swój nocleg. „Przedsionek
Piek³a” nie jest typow¹ karcz-
m¹, wiêc nie ma ¿adnych po-
koi do wynajêcia. Pomimo to
sala, w której wszyscy ucztuj¹
mo¿e równie¿ pos³u¿yæ za
salê sypialn¹ – o ile podnie-
sione g³osy i pijackie œpiewy
nie s¹ dla Bohaterów proble-
mem. Z drugiej strony poœród
mieszkañców na pewno znaj-
dzie siê ktoœ, kto za niewielka
op³at¹ przenocuje naszych
œmia³ków. Jednak noc w nie-
wielkim pomieszczeniu z rodzi-
n¹ gospodarza, równie¿ nie
bêdzie nale¿a³a do wymarzo-
nych. Chyba najlepszym wyj-
œciem bêdzie spanie na ze-
wn¹trz – tu nikt nie zwraca
uwagi na to jeœli ktoœ rozstawi
namiot pomiêdzy chatami.
Poszukiwania
Z samego rana w poœpiechu
wyruszaj¹ kolejne grupy zbie-
raczy przez co osada powoli
pustoszeje. Pocz¹tkowo liczna
grupa przechodzi przez znisz-
czon¹ zachodni¹ bramê i
resztki fortyfikacji. Po chwili
wszyscy rozdzielaj¹ siê znika-
j¹c poœród ruin. Jeœli Bohate-
rowie s¹ z Johanem ten po-
prowadzi BG w miejsce gdzie
ostatnio wdziano grupê Ericha
Feldera. Jeœli zrezygnowali z
pomocy „przewodnika” to
tak¹ informacje bêd¹ mogli
uzyskaæ od kogoœ z osady.
Podró¿ przez zrujnowane
miasto nie nale¿y do ³atwych
ani przyjemnych. Wszêdzie na
ulicach le¿¹ kamienie, ceg³y i
gruzy, wiêc trzeba uwa¿aæ jak
siê st¹pa. Nieraz trzeba omi-
jaæ niektóre ulice, które s¹ do-
szczêtnie zawalone lub znisz-
czone. Wszêdzie widaæ œwia-
dectwa stoczonych tu walk –
zgliszcza domostw i resztki
wysadzonych murów, zniszczo-
ne machiny wojenne, bezu¿y-
teczne resztki uzbrojenia.
Prawdziw¹ plag¹ s¹ rozk³ada-
j¹ce siê ludzkie (i nie tylko)
zw³oki, rozwlekane przez dzi-
kie zwierzêta i wiecznie uno-
sz¹ce siê nad miastem, z³o-
wieszcze kruki. Taki widok nie
raz przyprawia Bohaterów o
md³oœci, choæ z czasem i do
tego mo¿na siê przyzwyczaiæ.
Miejsce gdzie ostatnio prze-

bywa³ Felder ze swoj¹ grup¹
to niewielki plac targowy usy-
tuowany przy murach miasta
(a raczej tym co z nich zosta-
³o). Niestety, przeszukanie go
nie przyniesie wiêkszych rezul-
tatów. Wiêkszoœæ budynków
zosta³a ju¿ dok³adnie spl¹dro-
wana i nie ma tu ¿adnych
wartoœciowych rzeczy. Bohate-
rowie nie bêd¹ te¿ w stanie
odszukaæ ¿adnych wyraŸnych
œladów. S³owem poszukiwania
zaczynaj¹ siê niezbyt pomyœl-
nie.
Johan poka¿e miejsca, w
których najczêœciej bywa³ Erich
Felder. Poszukiwania zajm¹
Bohaterom jakieœ 2-3 dni. W
tym czasie wykorzystaj opisa-
ne poni¿ej wydarzenia i spo-
tkania, najlepiej w podanej
kolejnoœci. Oczywiœcie zachê-
cam do rozwiniêcia w¹tku
poszukiwañ o w³asne zdarze-
nia – z pewnoœci¹ ju¿ sam
masz jakieœ pomys³y na to co
mo¿e spotkaæ Bohaterów po-
œród ruin Wolfenburga. Nie
wahaj siê by dodaæ je do przy-
gody.
Dzień pierwszy
£owcy Czarownic – podczas
podró¿y BG na swojej drodze
spotkaj¹ grupê £owców Cza-
rownic. Ci fanatycy postawili
sobie za cel wytêpienie wszel-
kiej maœci stworów Chaosu,
jakie pozosta³y wœród ruin – to
rzeczywiœcie szalony pomys³,
poniewa¿ grupa licz¹ca trzech
zakonników niewiele mo¿e
zdzia³aæ przeciwko skazie Cha-
osu jaka trawi te ziemie. Jed-
nak ³owcy najwidoczniej nic
sobie z tego faktu nie robi¹ –
fanatyzm i p³omieñ wiary w
ich sercach jest mocniejszy ni¿
zdrowy rozs¹dek.
Kiedy spotkaj¹ Bohaterów,
zaczn¹ siê ich wypytywaæ o to
czy nie widzieli w pobli¿u cze-
warhammer
goœ podejrzanego – bêd¹
pytaæ d³ugo i uparcie, a¿
bêd¹ pewni, ¿e BG na nic siê
nie przydadz¹. £owcy oka¿¹
siê jeszcze kluczowymi posta-
ciami w tej przygodzie wiêc
nie doprowadzaj do konfliktu.
To wydarzenie ma raczej za-
sygnalizowaæ obecnoœæ ³ow-
ców w Wolfenburgu.
Ch³opcy Berty po raz
pierwszy – pech sprawi, ¿e w
trakcie poszukiwañ Bohatero-
wie, bêd¹ mieli w¹tpliw¹ przy-
jemnoœæ spotkaæ, grupê zbie-
raczy Berty Haupmann. Oka-
¿e siê, ¿e teren na którym aku-
rat wszyscy siê znajduj¹ uzna-
wany jest za w³asnoœæ ban-
dziorów. Jeœli Johan jest z dru-
¿yn¹ wyt³umaczy Bohaterom,
¿e to nieprawda, i ¿e specjal-
nie unika³ tych miejsc gdzie
mo¿na spotkaæ Bertê. Oczywi-
œcie powie im to ju¿ po spo-
tkaniu z Bert¹. Teraz bêdzie
milcza³ i szuka³ wzrokiem naj-
lepszej drogi ucieczki.
Berta daje wyraŸnie do zro-
zumienia, ¿e ta ziemia to jej
teren i za przekroczenie gra-
nicy i korzystanie z jej dóbr, na-
le¿y siê op³ata w wysokoœci
5zk od osoby (choæ jeœli Twoi
Bohaterowie wygl¹daj¹ na
bogatszych Berta mo¿e za¿¹-
daæ du¿o wiêcej). Co zrobi¹
Bohaterowie? Zwróæ uwagê
na to, ¿e bandyci maj¹ wy-
raŸn¹ przewagê liczebn¹ (do-
stosuj iloœæ zbirów do wielko-
œci Twojej dru¿yny – ok. oœmiu
zbrojnych powinno byæ w sam
raz). Mog¹ sumiennie zap³a-
ciæ – ich duma oraz sakiewki
zostan¹ trochê nadwerê¿one,
ale nic poza tym. Pod tym
wzglêdem Ch³opcy Berty s¹
uczciwi, ale nie odpuszcz¹ so-
bie kilku wulgarnych ¿artów
pod adresem BG. Bohatero-
wie mog¹ te¿ siêgn¹æ po broñ
- gwiezdny pirat
– wtedy rozpocznie siê, walka.
Przyk³adowe wspó³czynniki
znajduj¹ siê na koñcu przygo-
dy. Bandyci s¹ zawziêci i na
swoim terenie czuj¹ siê pew-
nie. Po kilku dramatycznych
rundach walki (postaraj siê
¿eby takie by³y), kiedy Boha-
terowie wyraŸnie trac¹ prze-
wagê (przyparci do œciany,
albo otoczeni walcz¹ stoj¹c
plecami do siebie), nagle z
przecznicy wychodzi kolejny
oddzia³ – to stra¿nicy. Wszelkie
walki na chwile ustaj¹. Najwi-
doczniej Ch³opcy Berty czuj¹
respekt wobec stra¿ników
(mo¿e to wynik jakiejœ dawnej
potyczki?). Krótka, nie pozba-
wiona wyzwisk i siarczystych
przekleñstw wymiana zdañ
pomiêdzy kapitanem, a Ber-
t¹ sprawia, ¿e bandyci ustê-
puj¹. Teraz przewaga le¿y po
stronie Bohaterów. Kapitan
poucza ich i radzi by przy³¹czyli
siê do jakiejœ grupy zbieraczy,
a nie szukali szczêœcia poœród
ruin na w³asn¹ rêkê bo on i
jego stra¿nicy nie zawsze
bêd¹ w pobli¿u.
Dzień drugi
Ostatnia pos³uga – które-
goœ dnia poszukiwañ oko³o
po³udnia BG natrafi¹ na gru-
pê kap³anów Morra. Byæ
mo¿e mieli ju¿ okazjê widzieæ,
lub rozmawiaæ z nimi wcze-
œniej, jednak po raz pierwszy
bêd¹ mogli ich ogl¹daæ „w
terenie”. Grupa sk³ada siê z 5
kap³anów. Wszyscy ubrani s¹
w czarne szaty z kapturami, a
ich twarze zakryte s¹ chusta-
mi dla ochrony przed smro-
dem rozk³adu i ewentualn¹
zaraz¹. Zajmuj¹ siê za³adun-
kiem cia³ na drewniane wozy.
Trochê dalej pali siê kilka sto-
sów z u³o¿onych zw³ok.
Trochê póŸniej (mo¿e tego
samego dnia wieczorem) BG
GWIEZDNY PIRAT 23
gwiezdny pirat - warhammer
znów spotykaj¹ Morrytów. Tym
razem jest ich czterech, a
dwóch z nich jest rannych –
le¿¹ na bruku staraj¹c siê
opatrzyæ rany. Gdy jeden z
braci spostrze¿e Bohaterów,
podbiegnie w ich kierunku i
poprosi o pomoc. Bêdzie to
m³ody akolita, najwidoczniej
pomagaj¹cy starszym kap³a-
nom. Jest zdenerwowany,
rêce ma roztrzêsione, g³os
dr¿¹cy. J¹kaj¹c siê opowiada
o tym jak on i jego towarzy-
sze zostali zaatakowani przez
wyg³odnia³e psy, które najwy-
raŸniej poczu³y zapach palo-
nych cia³. Ju¿ wczeœniej siê to
zdarza³o, ale nigdy zwierz¹t
nie by³o tak wiele. Dwaj bra-
cia s¹ ranni, a jeszcze jeden
chcia³ odci¹gn¹æ zwierzêta i
pobieg³ wzd³u¿ ulicy. Akolita
prosi Bohaterów by sprawdzili
co siê sta³o z bratem Alber-
tem (to ten którego brakuje),
a tak¿e by pomogli z ranny-
mi, gdy¿ powoli zbli¿a siê
zmrok, a sami nie dadz¹ so-
bie rady.
Teraz inicjatywa nale¿y do
Twoich graczy. Jeœli zdecyduj¹
siê odszukaæ brata Alberta,
mo¿e to zaj¹æ sporo czasu –
a tego nie maj¹ zbyt du¿o.
Jakaœ godzina poszukiwañ
(przydatne bêdzie tropienie –
œlady krwi i psów mog¹ do-
prowadziæ do kap³ana) za-
owocuje odnalezieniem roz-
szarpanych zw³ok,. Jedynie
szaty wskazuj¹ ¿e jest to Mor-
ryta, któremu pisane by³o spo-
tkanie siê ze swoim Panem.
Jeœli chodzi o rannych kap³a-
nów, jeden ma jedynie po-
szarpane ramiê – zwyk³y opa-
trunek wystarczy ¿eby sam
móg³ dojœæ do osady. Problem
bêdzie z drugim rannym. Hil-
deryk, bo tak ma na imiê, mia³
mniej szczêœcia ni¿ jego przy-
jaciel – rana jest na tyle po-
24 GWIEZDNY PIRAT
wa¿na, ¿e kap³an nie bêdzie
w stanie chodziæ o w³asnych
si³ach. Potrzeba szybko zrobiæ
jakieœ prowizoryczne nosze.
Prócz tego kap³anom Morra
zale¿y na wziêciu wozu ze
zw³okami. To efekt ich ca³o-
dniowej pos³ugi bo¿ej i nie
zostawi¹ zmar³ych nieszczêœni-
ków na pastwê dzikich zwie-
rz¹t.
Co zrobi¹ gracze? Jeœli chc¹
pomóc z pewnoœci¹ Bohate-
rowie bêd¹ musieli ci¹gn¹æ
wóz – dwóch kap³anów nie
wystarczy. Ale przecie¿ przy
takim kontakcie ze zw³okami
nie trudno o jak¹œ chorobê
(daj to wyraŸnie do zrozumie-
nia graczom), nie wspomina-
j¹c ju¿ o straszliwym fetorze.
No i wóz utrudni marsz. Jeœli
BG byli odszukaæ brata Alber-
ta, to z pewnoœci¹ uda im siê
przed zmrokiem. Jeœli nie spo-
tkaj¹ po drodze wyg³odnia-
³ych sfor to przez ca³¹ drogê
bêdzie im towarzyszy³o uczu-
cie, ze ktoœ ich obserwuje, a
tak¿e odleg³e, z³owrogie za-
wodzenie psów.
Za pomoc jak¹ udzielili Bo-
haterowie, kap³ani s¹ niezwy-
kle wdziêczni – choæ nie maj¹
nawet jak im zap³aciæ.
Ch³opcy Berty po raz dru-
gi – tym razem do spotkania
dochodzi w „Przedsionku Pie-
k³a”, lecz raczej nie zapowia-
da siê na walkê. Widaæ wyraŸ-
nie wrogie spojrzenia rzucane
Bohaterom, ale nikt nie bêdzie
próbowa³ wszczynaæ burd.
Zamiast tego, w którymœ mo-
mencie wieczoru Berta podej-
dzie do ³awy przy której siedzi
dru¿yna i wyzwie najœmielsze-
go na pojedynek w si³owaniu
siê na rêkê. Oczywiœcie takie
wydarzenie od razu wzbudzi
wielkie poruszenie i zaintere-
sowanie poœród goœci Piek³a.
G³oœne okrzyki bêd¹ zachêcaæ
do zmierzenia siê z Bert¹. BG
raczej nie powinni okazaæ
tchórzostwa, szczególnie, ¿e
wszyscy zachêcaj¹ z ca³ych si³
swoich garde³. Podobno na-
wet za zwyciêstwo jest jakaœ
nagroda (czy¿by noc z Bert¹?).
Ta scena pojedynku si³owego
mo¿e okazaæ siê bardzo emo-
cjonuj¹ca – gdy gracze bêd¹
z wyczekiwaniem patrzeæ na
tocz¹ce siê kostki i radoœnie
kibicowaæ œmia³kowi, który
zdecyduje siê podj¹æ wyzwa-
nie. Czasem jeden rzut potrafi
wprowadziæ wiêcej emocji ni¿
sto s³ów opisu. Dlatego warto
w tym momencie wykorzystaæ
zalety mechaniki. Pojedynek
si³owy wystarczy rozwi¹zaæ za
pomoc¹ spornego testu Krze-
py. ¯eby wygraæ nale¿y zebraæ
5 poziomów sukcesu, przy
czym sukcesy obu stron wza-
jemnie siê niweluj¹.
Jeœli któremuœ z BG uda siê
pokonaæ Bertê, ta jedynie po-
kiwa g³ow¹ i powie coœ w sty-
lu „Niez³y jesteœ”, po czym
odejdzie. Miejscowi bêd¹ piæ
zdrowie Bohatera РwieϾ
szybko siê rozejdzie po osa-
dzie. Mo¿e ju¿ jutro ktoœ roz-
pozna Bohaterów? Jeœli Berta
wygra, odejdzie jedynie z
uœmiechem na ustach – nic
wiêcej nie trzeba mówiæ. Resz-
ta wieczoru up³ywa w spoko-
ju.
Dzień trzeci
Dzikie Zwierzêta – podczas
przeszukiwania kolejnych
kwarta³ów ruin Bohaterowie
mog¹ siê natkn¹æ, na dzikie
zwierzêta. Od czasu upadku
miasta dzikie psy, wilki, a na-
wet niedŸwiedzie ¿eruj¹ na
resztkach jakie pozosta³y po
walcz¹cych w mieœcie. Grupy
zbieraczy czêsto musz¹ siê
borykaæ z wyg³odnia³ymi zwie-

rzêtami. Taka przykroœæ mo¿e
spotkaæ równie¿ Bohaterów.
W czasie poszukiwañ natrafi¹
przypadkiem na œwie¿e lego-
wisko niedŸwiedzia, lub zo-
stan¹ otoczeni przez wilcz¹
watahê. Bêd¹ musieli siê bro-
niæ, albo znaleŸæ odpowiednie
schronienie, albo inny sposób
na pozbycie siê zwierz¹t (na
przyk³ad w³asny prowiant).
Dobre pomys³y s¹ godne na-
grodzenia ich punktami do-
œwiadczenia.
S³udzy Chaosu – przyjdzie te¿
czas, ¿e Bohaterowie na swo-
jej drodze spotkaj¹ tak¿e i
bestie Chaosu zamieszkuj¹ce
zniszczone miasto. To spotka-
nie najlepiej nie rozgrywaæ
pierwszego dnia poszukiwañ
– osi¹gniemy lepszy efekt gdy
postacie poznaj¹ ju¿ co nieco
ruiny i mieszkañców osad.
Bohaterowie natrafi¹ na wy-
j¹tkowo du¿¹ grupê, zwierzo-
ludzi i mutantów, bowiem liczy
ona przynajmniej kilkanaœcie
bestii. S³udzy Chaosu s¹ w wy-
raŸnej przewadze, ale jeszcze
nie dostrzegli BG. Wci¹¿ jest
jeszcze nadzieja na znalezie-
nie jakiejœ kryjówki. Niech to
bêd¹ chwile prawdziwej gro-
zy – szybkie paniczne poszuki-
wanie odpowiedniego miej-
sca, któremu towarzyszyæ
bêd¹ odg³osy zbli¿aj¹cych siê,
¿¹dnych krwi bestii. Nawet kie-
dy ju¿ bêdzie siê wydawaæ ¿e
miejsce jest odpowiednie i
Bohaterowie skryj¹ siê, jedna
z bestii o psiej g³owie zacznie
wêszyæ. Chyba postacie zosta-
³y wykryte. Psiog³owy powoli
zbli¿a siê w stronê kryjówki i ju¿
wydaje siê ¿e bêdzie trzeba
chwyciæ za broñ i broniæ roz-
paczliwie swojego ¿ycia, gdy
coœ odci¹ga psiog³owego i
jego kompanów. Wszyscy na-
gle zrywaj¹ siê do biegu.
warhammer
Jeszcze przez d³u¿sz¹ chwi-
lê przestraszeni bohaterowie
bêd¹ siê zastanawiaæ czy
mog¹ spokojnie opuœciæ swo-
j¹ kryjówkê. Mo¿e to podstêp
zwierzoludzi? Gdy ju¿ siê zde-
cyduj¹ wyjœæ na ulicê, spo-
strzeg¹ ¿e po stworach Cha-
osu nie ma œladu. Zamiast
tego z oddali dobiegaj¹ ich
odg³osy walki, w których s³y-
chaæ szczêk orê¿a, rozpaczli-
we krzyki ludzi i potworne,
pó³zwierzêce ryki. Co teraz zro-
bi¹ gracze? Sprawdz¹ co tam
siê naprawdê dzieje? Czy
mo¿e ju¿ wystarczy im wra¿eñ
jak na jeden dzieñ. Dwie prze-
cznice dalej zwierzoludzie na-
trafili na s³abo uzbrojon¹ gru-
pê zbieraczy i postanowili wy-
korzystaæ nadarzaj¹c¹ siê
okazjê. Ten przypadek ocali³
¿ycie Bohaterom, ale czy oni
zdecyduj¹ siê jakoœ zrewan¿o-
waæ? W grupie zbieraczy jest
czterech zbrojnych – reszta to
zwykli œmieciarze, którzy ucie-
kaj¹ w panice ³atwo padaj¹c
ofiar¹ bestii. Tych czterech i
bohaterowie mo¿e mieliby
jakieœ szanse, ale chyba tylko
korzystaj¹c z zaskoczenia.
Na domiar z³ego, nagle na
ulicê na której znajdowali siê
Bohaterowie wkraczaj¹ Berta
i jej zbieranina. Bez trudu spo-
strzeg¹ naszych œmia³ków i
teraz bêd¹ chcieli siê odegraæ
siê za ostanie spotkanie. Znów
wszystko w rêkach graczy. Czy
wdadz¹ siê w utarczkê ze zbi-
rami? Czy mo¿e nie zwa¿aj¹c
na nic pobiegn¹ pomóc zbie-
raczom? A gdyby uda³o siê
przekonaæ Bertê, ¿e wspólny-
mi si³ami mo¿na pozbyæ siê
sporej grupy zwierzoludzi (tu
przydatny bêdzie bohater któ-
ry pokona³ Bertê w si³owaniu,
o ile komukolwiek siê to uda-
³o)? Przecie¿ Ostlandczycy po-
nad wszystko nienawidz¹ Cha-
- gwiezdny pirat
osu, za zniszczeni ich kraju. Po
raz kolejny wszystko w rêkach
graczy.
Jeœli chc¹ pomóc, walka jest
nieunikniona, jedynie odpo-
wiednie dzia³ania mog¹ spra-
wiæ, ¿e zwiêksz¹ swoje szanse
w boju. Im lepiej sobie z tym
poradz¹, tym wiêcej bezbron-
nych ludzi uda im siê urato-
waæ. Po walce z pewnoœci¹
bohaterowie nie bêd¹ mogli
siê odpêdziæ od dziêkuj¹cych
im mieszkañców „Piek³a”. A po
powrocie do osady mog¹ zo-
staæ nawet og³oszeni lokalny-
mi bohaterami. Oczywiœcie nie
wszystkich uda³o siê uratowaæ.
Poœród radosnych i rozeœmia-
nych twarzy s¹ te¿ pogr¹¿one
w p³aczu i ¿alu. Niech bohate-
rowie zobacz¹, ¿e niewa¿ne
jakby siê starali zawsze coœ
pójdzie nie tak i nigdy nie uda
siê osi¹gn¹æ pe³nego sukce-
su.
Dzień czwarty
Hugo - jak do tej pory dzia-
³ania postaci skupione by³y ra-
czej na problemach mieszkañ-
ców, ni¿ ich w³asnych (choæ nie
raz przecie¿ ratowali w³asn¹
skórê). Jak na razie trzy dni
poszukiwañ nie da³y ¿adnych
rezultatów i nadal nie wiado-
mo co siê sta³o z grup¹ , w któ-
rej przebywa³ poszukiwany
przez bohaterów Wurt von
Helm. Coraz czêœciej wœród
mieszkañców rodzi siê obawa
przed kolejnymi wyprawami.
Jeszcze nigdy ca³a grupa nie
znik³a tak po prostu. Owszem
bywa³o ¿e jedna dwie osoby,
ginê³y bez wieœci od³¹czywszy
siê od grupy, ale nie od razu
kilkanaœcie.
Nieoczekiwanie czwartego
dnia stanie siê coœ co odmie-
ni dotychczasowy bieg poszu-
kiwañ. Kiedy nad ranem po
raz kolejny Bohaterowie spo-
GWIEZDNY PIRAT 25
gwiezdny pirat - warhammer
tkaj¹ siê z Johanem, ten wy-
daje siê byæ niezwykle pod-
ekscytowany. Zapytany, z
dum¹ odpowie ¿e uda³o mu
siê zrobiæ niez³y interes. Wszed³
w posiadanie pewnego pier-
œcienia. Mówi ¿e nale¿a³ chy-
ba do jakiegoœ szlachcica, bo
by³ z najczystszego srebra. Je-
œli Bohaterowie zapytaj¹ o
szczegó³y lub poka¿¹ pier-
œcieñ, który sami posiadaj¹,
oka¿e siê ¿e to ten sam! Je-
¿eli Bohaterowie nie korzy-
staj¹ z pomocy Johana, to
kupiec mo¿e po prostu w³a-
œnie im zaproponowaæ kupno
piêknego pierœcienia. Tak czy
inaczej nie trudno siê domy-
œleæ, ¿e BG od razu zareaguj¹
i bêd¹ siê domagaæ wyjaœnieñ
sk¹d wzi¹³ pierœcieñ. Johan
oczywiœcie przy niewielkim
nacisku wszystko dok³adnie
opowie. Otó¿ otrzyma³ go od
Huga – zdziwacza³ego ch³op-
ca, który sam szwêda siê po
ruinach. Pierœcienia ju¿ nie po-
siada, gdy¿ sprzeda³ go jed-
nemu z mieszkañców (mo¿na
go odkupiæ za jakieœ 40zk, je-
œli Johan nie zaoferowa³ go
wczeœniej BG).
Teraz BG udadz¹ siê pewnie
do Huga, lecz ten gdy tylko ich
zobaczy, zacznie uciekaæ naj-
szybciej jak potrafi. Rozpoczy-
na siê szybka gonitwa miêdzy
ludŸmi, chatami i resztkami
zabudowañ. Nadaj tej scenie
trochê dynamizmu – niech
ch³opak wœlizguje siê do ja-
kichœ zakamarków, gdzie BG
ciê¿ko bêdzie siê dostaæ, by
nagle wychyn¹æ z innej stro-
ny i dalej uciekaæ. Niech ucie-
ka przez wnêtrza domów i po
ich dachach. Niech parokrot-
nie wydaje siê, ¿e ju¿ prawie
pochwycili dzieciaka, lecz ten
w ostatniej chwili zmyka, albo
¿e stracili go zupe³nie z oczu,
gdy nagle jego jasna czupry-
26 GWIEZDNY PIRAT
na pojawi siê gdzieœ w oddali.
Dopiero po kilku chwilach gdy,
postacie siê ju¿ solidnie zasa-
pi¹ uda im siê z³apaæ ch³opa-
ka. Ten bêdzie siê wyrywa³ i
krzycza³, dopóki postacie nie
wyt³umacz¹ mu o co chodzi.
Wtedy dopiero siê uspokoi.
Oczywiœcie nie odezwie siê ani
s³owem, ale zaprowadzi BG w
miejsce gdzie znalaz³ pier-
œcieñ. Prowadz¹c BG przez ru-
iny miasta, bêdzie szed³ szyb-
kim krokiem rozgl¹daj¹c siê
nerwowo we wszystkie strony.
Wêdrówka bêdzie dosyæ d³u-
ga. BG zauwa¿¹, ¿e weszli w
obszar miasta, w którym jesz-
cze nigdy nie byli (jeœli jest z
nimi Johan, z pewnoœci¹ przy-
pomni im o tym, z wyraŸn¹
obaw¹ w g³osie). Im dalej tym
ulice s¹ bardziej zagruzowa-
ne, co utrudnia znacz¹co
marsz (jedynym który nie ma
problemów z poruszaniem siê
po tym trudnym terenie jest
Hugo). Wreszcie ch³opak za-
trzymuje siê przy jakiejœ ulicy,
wskazuje palcem jeden z czê-
œciowo zawalonych budyn-
ków, po czym ucieka szybko
gdzieœ w ruiny – teraz ju¿ nie
ma szans go z³apaæ.
Nie trzeba byæ krasnoludz-
kim in¿ynierem, ¿eby stwier-
dziæ ¿e budynek, który wska-
za³ Hugo, mo¿e lada chwila siê
zawaliæ do reszty. Wewn¹trz
budynku panuje zupe³ny
mrok. Bohaterom przyda³oby
siê jakieœ oœwietlenie. Wy¿sze
piêtra budynku s¹ niedostêp-
ne. Parter i piwnicê mo¿na
przeszukaæ, ale daj odczuæ
graczom ¿e budynek d³ugo
nie wytrzyma. Coœ posypiê siê
z góry na g³owy przechodz¹-
cych, lub z³owrogo zaskrzypie
któraœ z belek podtrzymuj¹ca
resztki konstrukcji.
W jednym z pokoi BG znaj-
d¹ wyraŸne œlady stoczonej
walki – ludzkie cia³a porozrzu-
cane w nie³adzie. Walka mu-
sia³a siê rozegraæ najdalej kil-
ka dni temu. NajwyraŸniej cia-
³a nale¿¹ do zbieraczy, ale nie
widaæ ¿eby by³y obrabowane.
Nadal mo¿na znaleŸæ przy
nich w sumie jakieœ 10zk Jo-
han (jeœli jest z BG) rozpozna
ludzi z zaginionej grupy, ale
wœród cia³ nie ma nikogo kto
przypomina³by wygl¹dem
Wurta von Helma. Natomiast
jeden mê¿czyzna nie ma ¿ad-
nych ran po walce, za to a¿ do
pasa jest przysypany gruzami.
Wydaje siê martwy, ale gdy
BG bêd¹ nadal przeszukiwaæ,
jeden z nich dostrze¿e delikat-
ny ruch d³oni¹ jaki wykona
przysypany. Oka¿e siê ¿e jesz-
cze ¿yje! Kiedy siê zbli¿¹ mê¿-
czyzna otworzy oczy. Bêdzie
chcia³ coœ powiedzieæ. Zdo³a
jedynie wyszeptaæ dwa s³owa
„bia³a dama”. Wiêcej nie bê-
dzie w stanie z siebie wydusiæ.
Dla mê¿czyzny ju¿ nie ma ra-
tunku – próby usuniêcia gru-
zów mog¹ siê skoñczyæ nawet
zawaleniem reszty budynku, a
wezwanie jakiejkolwiek po-
mocy te¿ nie przyniesie skut-
ków. Mê¿czyzna nie wytrzyma
wiêcej ni¿ kilka godzin. Mo¿-
na jedynie ukróciæ jego cier-
pienia.
Bia³a dama - jedynym œla-
dem jaki pozosta³ graczom
jest tajemnicza „Bia³a Dama”.
Zapewne teraz zaczn¹ siê za-
stanawiaæ o co w³aœciwie mo-
g³o chodziæ umieraj¹cemu
mê¿czyŸnie. Johan nie bêdzie
im w stanie pomóc. Sami Bo-
haterowie mog¹ skojarzyæ te
s³owa z osob¹ bogini Shallyi.
Po raz kolejny bêdzie trzeba
siê zwróciæ do mieszkañców.
Ktoœ kto niegdyœ mieszka³ w
Wolfenburgu (np. Bruno Auer)
przypomni sobie, ¿e Bia³¹

Dam¹ nazywano plac gdzie
znajdowa³a siê œwi¹tynia Shal-
lyi i charakterystyczna rzeŸba
przedstawiaj¹ca boginiê. Ka¿-
dy jednak ostrze¿e BG, ¿e to
jest w g³êbi miasta nieopodal
Sigmarplatzu. Wyjaœni¹ jak
tam trafiæ, ale ¿aden z nich nie
odwa¿y siê towarzyszyæ w
podró¿y. BG musz¹ poradziæ
sobie sami.
Odnalezienie Sigmarplatzu
nie bêdzie stanowiæ problemu
– prowadzi do niego jedna z
g³ównych ulic miasta ci¹gn¹-
ca siê od dawnej Bramy Za-
chodniej. Potem wystarczy
pod¹¿yæ za wskazówkami i
BG dotr¹ na miejsce bez tru-
du. Jednak przez ca³¹ drogê
towarzyszyæ im bêdzie dziwna
cisza. ¯adnych odg³osów zwie-
rz¹t. Nawet wiatr bêdzie mil-
cza³. Krocz¹c ulicami miasta
bêdzie mo¿na dostrzec wy-
raŸne œlady oddzia³ywania
Chaosu – domy powykrzywia-
ne w nienaturalne kszta³ty,
ca³e przecznice „roztopione”
i zastyg³e w bezkszta³tnej ma-
sie. Taki widok napawa³ bêdzie
BG przera¿eniem – czegoœ ta-
kiego siê nie spodziewali, a
wszelkie opowieœci mieszkañ-
ców osady uwa¿ali za zwy-
czajne bujdy.
Jednak bêd¹c ju¿ tak dale-
ko, nie mog¹ teraz zawróciæ.
Wchodz¹c na plac zobacz¹
roztrzaskan¹ o bruk rzeŸbê,
która mog³a byæ Bia³¹ Dam¹,
choæ teraz trudno by³oby
okreœliæ co przedstawia³a. Bu-
dynki s¹ tu praktycznie do-
szczêtnie spalone, za wyj¹t-
kiem samej œwi¹tyni, któr¹
ogieñ potraktowa³ nieco bar-
dziej ³askawie. Œwi¹tynia ma
kszta³t zbli¿ony do kwadratu, z
jedn¹ wie¿¹, która teraz jest
zawalona. Dach czêœciowo siê
zapad³ ale nadal jest podtrzy-
mywany tak, by mo¿na by³o w
warhammer
miarê bezpiecznie poruszaæ
siê w œrodku. Wnêtrze jest
mocno zniszczone, wszêdzie
walaj¹ siê roztrzaskane ³awy,
poniszczone rzeŸby i obrazy.
Co ciekawe, witra¿ na jednej
z bocznych œcian przedstawia-
j¹cy bia³¹ go³êbicê cudem
ocala³. Bohaterowie zaurocze-
ni jego piêknem nagle zo-
bacz¹ jakiœ ruch w pomiesz-
czeniu. Poœród mroku do-
strzeg¹ kilka postaci staraj¹-
cych siê ukryæ. Gdy przyjrz¹ siê
dok³adniej, lub zbli¿¹ siê ze
œwiat³em dostrzeg¹, ¿e to co
wziêli najpierw za ludzi, to
przera¿aj¹cy mutanci.
Jeden z nich porusza siê na
bardzo krótkich nogach, a
jego twarz zdobi troje oczu, w
rêku dzier¿y pa³kê okut¹ me-
talem. Drugi ca³y pokryty
wrzodami uzbrojony jest miecz.
Kolejny ma jedn¹ rêkê prze-
obra¿on¹ w szczypce, a na
plecach naroœl przypomina-
j¹c¹ garb. Ten trzeci ma jed-
nak ca³kowicie ludzk¹ twarz
m³odego mê¿czyzny – to Wurt
von Helm. Bohaterowie po-
znaj¹ go.
Fina³ - co siê stanie dalej za-
le¿y od tego jak zareaguj¹
BG. Mutanci s¹ pewni, ¿e BG
chc¹ ich zabiæ, wiêc gdy uzna-
j¹ ¿e nie ma innego wyjœcia
zaatakuj¹. Jeœli BG uwierz¹, ¿e
to naprawdê Wurt i powiedz¹
o ich misji, na twarzy ch³opka
pojawi¹ siê ³zy. Bêdzie siê sta-
ra³ opowiedzieæ Bohaterom
co siê sta³o.
Grupa Ericha Feldera, w któ-
rej znajdowa³ siê Wurt zapu-
œci³a siê jednego dnia w g³¹b
ruin. Uda³o im siê znaleŸæ znisz-
czony dom jakiegoœ szlachci-
ca. Choæ Wurtowi nie bardzo
siê ca³y pomys³ podoba³ Erich
zdecydowa³, ¿e spróbuj¹ swo-
jej szansy. I rzeczywiœcie, w piw-
- gwiezdny pirat
nicach znaleŸli skrzynie, w któ-
rych znajdowa³a siê œwietna
broñ i trochê kosztownoœci.
Wystarczy³oby spokojnie dla
wszystkich, ale zbieracze zafa-
scynowani tym skarbem mieli
nadzieje na znalezienie wiê-
cej. Bogowie ukarali ich za
chciwoœæ. Poœród sterty strza-
skanych skrzyñ znajdowa³ siê
zielonkawy jaœniej¹cy kamieñ.
To co ktoœ najpierw uzna³ za
klejnot okaza³o siê byæ Kamie-
niem Przemian – niewielk¹
grudk¹ Spaczenia wystarcza-
j¹c¹, by przemieniæ ich w po-
twory. Wszyscy pogr¹¿eni w
rozpaczy zdali sobie sprawê,
¿e nie mog¹ ju¿ wróciæ do
osady. Zdecydowano zaszyæ
siê w g³êbi miasta, jednak nie
wszyscy siê z tym zgadzali.
Czeœæ nie by³a tak bardzo zde-
formowana, a niektórzy zu-
pe³nie unikli mutacji i chcieli
spróbowaæ sprowadziæ po-
moc. Oczywiœcie to zosta³o sta-
nowczo zabronione, jednak z
czasem zaczê³o brakowaæ je-
dzenia. Wys³ali grupê, ¿eby
zakupili ¿ywnoœæ w osadzie.
Wtedy w³aœnie Wurt da³ swój
pierœcieñ jednemu z tej grupy.
Od Bohaterów mutanci do-
wiedz¹ siê ¿e ich wys³annicy
nigdy nie dotarli do celu. Te-
raz to jednak ju¿ nie ma zna-
czenia – zosta³o ich ledwie piê-
cioro. Dwoje jakiœ czas temu
posz³o rozgl¹dn¹æ siê po oko-
licy.
Opowieœæ przerywaj¹ od-
g³osy g³oœnej rozmowy na ze-
wn¹trz budynku. Ktoœ jest na
placu. Gdy BG dyskretnie wyj-
rz¹ na zewn¹trz spostrzeg¹
znanych im ³owców czarownic.
Jest ich dwóch – jeden zgin¹³
poprzedniego dnia, ale BG
narazie o tym nie wiedz¹. £ow-
cy przed chwil¹ napotkali po-
zosta³ych dwoje mutantów,
którzy przed œmierci¹ wyjawili
GWIEZDNY PIRAT 27
gwiezdny pirat - warhammer
im w mêczarniach gdzie jest
reszta. Teraz zmierzaj¹ w stro-
nê œwi¹tyni! A co zrobi¹ BG?
Mutanci b³agaj¹ ich o pomoc,
natomiast ³owcy nie czekaj¹ z
odkryciem ich kryjówki. Kon-
frontacja jest nieunikniona,
jednak czy BG zdecyduj¹ siê
broniæ mutantów Chaosu, dla
których i tak ju¿ nie ma nadziei
na lepszy ¿ywot? Bêd¹ w sta-
nie podnieϾ miecze na Inkwi-
zytorów Sigmara? Przecie¿ w
oczach kap³anów to równo-
znaczne z paktowaniem z
Chaosem. A mo¿e znajd¹ ja-
kieœ inne wyjœcie z tej sytuacji?
Œcis³y fina³ tej opowieœci trud-
no przewidzieæ. Reszta le¿y ju¿
28 GWIEZDNY PIRAT
w rêkach Twoich i Twoich gra-
czy. Mam nadzieje ¿e wyzwa-
nia stawiane w niniejszym sce-
nariuszu zaowocuj¹ mi³o spê-
dzonymi godzinami gry.
Możliwości kontynuacji
Przygoda nie musi siê wcale
koñczyæ w tym miejscu. Mo¿e
to jest w³aœnie dobry moment,
by Bohaterowie zostali w Wol-
fenburgu. Mo¿e Wurt poprosi
ich o dostarczenie jedzenia na
najbli¿sze dni? Ale czy prze-
miany Chaosu nie bêd¹ po-
stêpowaæ? Na razie odmieni-
³o siê cia³o Wurta, a co z umy-
s³em? Mo¿e ktoœ widzia³ jak BG
rozprawiaj¹ siê z £owcami,
albo rozmawiaj¹ z mutanta-
mi? Mo¿e Wurt bêdzie próbo-
wa³ u¿yæ spaczenia, by prze-
mieniæ BG, i tym samym zmu-
siæ ich do pomocy? Mo¿e Ber-
ta zaproponuje przy³¹czenie
siê do swojej bandy? Albo gra-
cze zdecyduj¹ poszukaæ szczê-
œcia wœród ruin Wolfenburga
na w³asn¹ rêkê (choæ to w¹t-
pliwe po tym co tu zobaczyli)?
A Spaczeñ i skarb zostawiony
w posiad³oœci? Mo¿liwoœci jest
tak wiele, jak niebezpie-
czeñstw czaj¹cych siê we-
wn¹trz murów...
 quentin 2007
D ziewi¹ta edycja Quentina by³a niezwy-
k³a z kilku powodów. Przede wszystkim
mocno zmieni³ siê sk³ad kapitu³y, do której
do³¹czy³y osoby spoza Krakowa. Ponadto
w finale dosz³o do niecodziennej sytuacji -
dwa scenariusze otrzyma³y identyczn¹ iloœæ
punktów. Równie¿ dogrywka nie przynios³a
rozstrzygniêcia i z prawdziw¹ przyjemnoœci¹
mogliœmy wrêczyæ a¿ dwie pierwsze nagro-
dy. Dziêki temu w przysz³ej edycji w kapitule
zasi¹dzie jedenaœcie osób. Rozmiary jury to
jednak nic w porównaniu z objêtoœci¹ te-
gorocznych scenariuszy. W tej kwestii auto-
rzy pobili wszelkie rekordy, a najd³u¿sze tek-
sty liczy³y ponad szeœædziesi¹t stron!
Quentin 2007, pomimo faktu, i¿ dopuœcili-
œmy mo¿liwoœæ przesy³ania scenariuszy do
systemów autorskich, up³yn¹³ pod znakiem
sprawdzonych tytu³ów. Poza zwyciêskim, nie-
znanym szerzej polskiej publicznoœci Eber-
ronem, w finale znalaz³y siê przygody do
Zewu Cthulhu (pierwsze miejsce ex aequo),
Neuroshimy, Warhammera, a tak¿e - na-
reszcie - solidny scenariusz do Œwiata Mro-
ku.
Tegoroczn¹ edycjê cechuje wysoki po-
ziom nades³anych prac. Z tego powodu tu¿
za fina³ow¹ stawk¹ znalaz³o siê kilka bar-
dzo ciekawych scenariuszy, które przy odro-
binie szczêœcia mia³y szansê powalczyæ o
najwy¿sze miejsca. Za has³o przewodnie Qu-
entina 2007 mo¿na zaœ uznaæ szeroko po-
jêt¹ intertekstualnoœæ. Wielu uczestników
- gwiezdny pirat
konkursu czerpa³o wprost ze znanych utwo-
rów, na porz¹dku dziennym by³y rozmaite
nawi¹zania literackie i filmowe.
Na adres kapitu³y nades³ano siedemna-
œcie scenariuszy. Tê liczbê, w kontekœcie mi-
nionych lat oraz wysypu mniejszych konkur-
sów, uznajemy za zadowalaj¹c¹ i dobrze
rokuj¹c¹ na przysz³oœæ. Jest lepiej ni¿ rok
temu, ale do klêski urodzaju jeszcze tro-
chê brakuje. Z drugiej strony objêtoœæ i ja-
koœæ tekstów sprawiaj¹, i¿ nie ¿a³ujemy, ¿e
nie uda³o siê dobiæ do magicznej dwu-
dziestki.
Dwa zwyciêskie scenariusze ukazuj¹ siê
w³aœnie na ³amach Gwiezdnego Pirata. W
najbli¿szym czasie zostanie równie¿ pod-
jêta decyzja w sprawie kampanii „W po-
szukiwaniu zaginionej Ameryki” (Neuroshi-
ma), któr¹ przekazaliœmy do wgl¹du Wy-
dawnictwu Portal. Na stronie konkursu (qu-
entin.rpg.pl) zamieszczamy pozosta³e 14
tekstów razem z opiniami cz³onków kapi-
tu³y.
Za rok dziesi¹ta edycja Quentina. Ju¿ te-
raz zastanawiamy siê, jak uczciæ ten jubile-
usz. Zanim jednak przedstawimy nasze po-
mys³y, zapraszamy do lektury prac tych
osób, które ju¿ teraz odwa¿y³y siê zapre-
zentowaæ swoje umiejêtnoœci. Czytajcie i
grajcie. Dobrej zabawy!
W imieniu kapitu³y Maciej „repek” Repu-
takowski
GWIEZDNY PIRAT 29
 gwiezdny pirat - quentin 2007
Joe Abracadabra
OSKAR „F ENRAN” USAREK
POŁYKACZ
PRZYGODA DO GRY ZEW CTHULHU
1. O czym
Przygoda ta opowiada o trójce m³odych ludzi,
¿yj¹cych na pocz¹tku XXI wieku. M³odzie¿ owa
- mieszkañcy Krakowa - z sobie znanych tylko
powodów postanowi³a napaœæ na jeden z
miejskich lombardów. O dziwo, zadanie po-
wiod³o siê im znakomicie - wystarczy³ pistolet-
atrapa, a ju¿ ubezpieczeni w³aœciciele ³adowali
pieni¹dze do sportowej torby. Przestêpcy nie
pomyœleli tylko o jednym - o ucieczce. Wszyst-
kie drogi wyjazdowe z Krakowa zosta³y zablo-
kowane, po mieœcie zaczê³y kr¹¿yæ ich rysopi-
sy. Jedynym rozs¹dnym pomys³em by³o ukryæ
siê w starym, rozpadaj¹cym siê bloku z epoki
Gierka, znajduj¹cym siê na skraju Krakowa, da-
leko za Bie¿anowem - stoj¹c¹ samotnie pa-
mi¹tk¹ po planowanym osiedlu. Blok ma szeœæ
piêter, jest stary, popêkany, szary i pospolity
do niemo¿liwoœci - od innych, podobnych bu-
dynków odró¿nia go tylko ogromny, wymalo-
wany sprayem napis „PO£YKACZ”. Nazwa przy-
30 GWIEZDNY PIRAT
lgnê³a, sta³a siê imieniem dla budynku. Po³y-
kacz stoi na samym œrodku wielkiego placu
budowy, od lat ju¿ opuszczonego. Twoi gracze
nie wiedz¹ jeszcze, Mistrzu Gry, ¿e czeka ich tu
koszmar sprzed dziesiêciu lat, duchy, widma i
magiczne rytua³y.
2. O kim
Bohaterami naszej przygody jest trójka m³o-
dych ludzi - dzieciaków bez przysz³oœci i per-
spektyw, zagubiona wœród papierosów, nar-
kotyków, uzale¿niona od imprez i zabawy, nie-
zdolna do ¿ycia w spo³eczeñstwie. M³odzie¿
przyt³oczona swoimi problemami - biedot¹,
uzale¿nieniami, pijañstwem, rozbojami. Ka¿dy
mia³ ju¿ swoj¹ przygodê z policj¹, ca³a trójka
ju¿ swoje odsiedzia³a. Postanowili zyskaæ tro-
chê pieniêdzy. Wspólnie napadli na lombard,
wspólnie uciekli, a teraz znaleŸli kryjówkê, w
której - jak myœleli - mog¹ spokojnie ode-
tchn¹æ. Nie bêdzie to takie proste. Blok ma swo-
ich mieszkañców - odrzuconych ze spo³eczeñ-
stwa, zniszczonych i zapomnianych przez œwiat.
BOHATEROWIE GRACZY
Jaro - Nazywa siê Jaro, bo jara. Zawsze ma
przy sobie paczkê marihuany, bez sztachniê-
cia siê od czasu do czasu wariuje. Przywódca
grupy, jedyny, który ma jakieœ pojêcie o broni
i krzywdzeniu ludzi. Ch³opak wysoki i silny, pe-
³en buty i agresji. Kiedy nie za¿yje marihuany,
wychodzi z niego prawdziwy wariat - zdolny
do zabicia cz³owieka butem, byleby wy³ado-
waæ swoj¹ z³oœæ. Z wygl¹du - typowy metal, z
d³ugimi czarnymi w³osami, ubrany w bluzy swo-
jego ulubionego zespo³u, glany. Twarz ma za-
ciêt¹ i z³¹, oczy podkr¹¿one, twarz chud¹ i
przeraŸliwie blad¹.
Tobi - Najlepszy kolega Jaro. To on wymyœli³
napad na lombard jako sposób wybicia siê z
zaklêtego krêgu biedoty. Rozs¹dny ch³opak,
wie, ¿e trzeba przeczekaæ zadymê w bezpiecz-
nym miejscu, a¿ afera siê uspokoi i zdo³aj¹
umkn¹æ w bezpieczniejsze miejsce. Maj¹c
czternaœcie lat, zacz¹³ przygodê z RPG, potem
jego pasjê skierowa³y siê w kierunku okulty-
zmu - teraz, po lekturze kilku ksi¹¿ek, posiada
pewn¹ wiedzê, która mo¿e wyjaœniæ, dlacze-
go wokó³ nich dziej¹ siê takie dziwaczne wy-
darzenia. Twarz mia³by mi³¹, gdyby nie hasz,
który odbi³ siê brunatnymi plamami na jego
 zew cthulhu
skórze. Narkotyk powoduje halucynacje oraz
objawy podobne do febry - g³ód narkotyko-
wy odbija siê na nim silnie - tak silnie, ¿e z za-
gro¿eniem dla ¿ycia.
Ginewra - Tak j¹ nazwa³ Tobi, i przylgnê³o do
niej. Kasia to w gruncie rzeczy dobra dziew-
czyna - która jednak nie potrafi sobie pora-
dziæ ze swoim ¿yciem. Zaczê³a nawet studia na
medycynie, zna siê na ratowaniu ludzi, ale
musia³a je przerwaæ, kiedy zmar³a jej matka.
Ginewra zaczê³a czepiaæ siê ró¿nych prac -
byleby tylko zarobiæ na ¿ycie. Nie zni¿y³a siê
tylko do prostytucji. ¯y³a ca³kiem dobrze, do
momentu, gdy pozna³a Tobiego i Jaro, potem
zaczê³o siê robiæ gorzej - ci¹gle by³a marihu-
ana, by³ hasz. Nie jest jeszcze uzale¿niona, ale
coraz czêœciej siêga po skrêta. Z ca³ej trójki jest
najrozs¹dniejsza, najtrzeŸwiej myœl¹ca. Narko-
tyki jeszcze nie zaznaczy³y swojego piêtna na
jej ciele, jest piêkn¹, dwudziestotrzyletni¹
dziewczyn¹ o przenikliwym spojrzeniu b³êkit-
nych oczu. Potrafi zjednywaæ sobie ludzi - mi-
³ym g³osem, urod¹ i zachowaniem.
BOHATEROWIE NIEZALEŻNI I POŁYKACZ
Terenem, na którym ¿yj¹ bohaterowie nieza-
le¿ni - s¹ piêtra, na ka¿dym po trzy mieszka-
nia. I tak, kolejne osoby, z którymi zapoznaj¹
siê bohaterowie graczy, to:
Szpik - Mieszkaj¹cy pod „Jedynk¹”, stary (dwu-
dziestooœmioletni) narkoman, stale ¿yj¹cy w
œwiecie swoich fantazji. Narkotyki dostarczaj¹
mu cz³onkowie Brygady z trzeciego piêtra, w
zamian za odstraszanie wszystkich, którzy
chcieliby do Po³ykacza siê dostaæ. Cz³owiek ten
jest totalnie zniszczony przez twój na³óg, led-
wie jest zdolny siê poruszaæ, a jego g³os ca³-
kowicie straci³ moc i barwê. Czêsto mówi o tym,
co w³aœnie widzi - a widzi przedziwne rzeczy i
miejsca, rozmawia z nieistniej¹cymi osobami,
zdaje siê totalnie nie kojarzyæ rzeczywistoœci.
Kiedy go jednak dobrze przycisn¹æ, mo¿na od
niego zdobyæ wiele rozs¹dnych wiadomoœci -
Szpik mieszka³ tu ju¿ dziesiêæ lat temu i pamiê-
ta wydarzenia, do których dosz³o wówczas w
Po³ykaczu. Sztuk¹ jednak jest zdobycie od nie-
go tych informacji.
Izajasz i Gre¿yna - Zamieszkuj¹ mieszkanie
numer dwa na pierwszym piêtrze. Gre¿yna to
emerytowana pielêgniarka, która za spraw¹
- gwiezdny pirat
szwindli podatkowych mê¿a wyl¹dowa³a na
bruku. Dziwaczne uczucie - mieszanina mi³oœci
i litoœci - sprawi³y, ¿e zaopiekowa³a siê Izaja-
szem, który uwa¿a siê za proroka. By³ ksiêdzem,
teraz jest œcigany za pedofiliê, do której siê do-
puœci³ na skutek s³aboœci ducha. Lata w Po³yka-
czu zniszczy³y go - teraz jest wrakiem cz³owie-
ka, który ¿yje tylko dziêki Gre¿ynie. S¹dzi, ¿e
rozmawia z Bogiem, nawraca ludzi na praw-
dziw¹ wiarê, ka¿dego chce chrzciæ na nowo,
bierzmowaæ, przyjmowaæ go komunii. Zachê-
ca do przyjmowania spleœnia³ego chleba jako
eucharystii - innymi s³owy, kolejny totalny œwir.
Jest tak¿e niebezpieczny - agresywny, kiedy
ktoœ spróbuje dyskutowaæ z nim b¹dŸ wypie-
raæ siê wiary, neguje istnienie Boga, b¹dŸ nie
chce przyj¹æ proponowanych przez niego sa-
kramentów.
Trzecie mieszkanie na pierwszym piêtrze by³o
do niedawna puste, zabite deskami. Teraz
wprowadzili siê do niego nasi bohaterowie -
póki co dostali siê jedynie do opuszczonego
przez dawnych lokatorów salonu, reszta po-
koi wci¹¿ stoi zabita gwoŸdŸmi i trzeba siê bê-
dzie powa¿nie napracowaæ, zanim uda siê do
nich dostaæ.
Cieæ - Zapijaczony ¿ul, ale mimo to przyzwo-
ita osoba jak na to dziwaczne miejsce. Nikt nie
zna jego imienia, jest po prostu cieciem, opie-
kunem Po³ykacza. To jedna z bardziej konkret-
nych i przydatnych osób w budynku. Napra-
wia dzia³aj¹c¹ jeszcze jakimœ cudem kanali-
zacjê, sprawia, ¿e dzia³a pr¹d i ¿e ca³y ten cho-
lerny blok jeszcze siê nie rozpad³. Ma ju¿ z piêæ-
dziesi¹t lat, prawie zawsze jest pijany, on i jego
mieszkanie przesi¹kniête s¹ zapachem tanie-
go wina, dostarczanego przez Brygadê. Zna
Po³ykacza lepiej ni¿ ktokolwiek inny, ale rów-
nie¿ nie zapuszcza siê powy¿ej trzeciego piê-
tra, jeœli nie jest to absolutnie potrzebne. Do
graczy odnosi siê uprzejmie, a kiedy ugoszcz¹
go napojem, wrêcz przyjaŸnie. On równie¿ trzy-
ma klucze do wiêkszoœci pomieszczeñ w bu-
dynku. Mieszka na drugim piêtrze, pod czwór-
k¹.
Przechera - Dawniej cz³onek Brygady, teraz
wyrzucony za próbê pobicia szefa grupy. Z li-
toœci pozwolono mu zostaæ w Po³ykaczu, prze-
tr¹cono mu jedynie rêkê i nogê. Zros³y siê, ale
nierówno - kuleje i z trudem pos³uguje siê lew¹
d³oni¹. Wrêcz tryska nienawiœci¹ do Brygady i
GWIEZDNY PIRAT 31
gwiezdny pirat - quentin 2007
jest gotów pozabijaæ ich, kiedy tylko trafi siê ku
temu okazja - a okazj¹ jest przybycie graczy.
By³by przystojnym dwudziestolatkiem, gdyby
nie wieczny grymas nienawiœci na jego twarzy.
Brudne w³osy i ubrania sprawiaj¹, ¿e wygl¹da
jak ¿ul z ulicy, a spojrzenie jest blade i pozba-
wione wyrazu - nic nie wskazuje na przenikliw¹
inteligencjê, której zawdziêcza swój pseudo-
nim. Zamieszkuje pi¹tkê.
Estera i Lilith - Te dwie nastolatki zosta³y wy-
rzucone przez swoich rodziców, kiedy ci do-
wiedzieli siê o problemach z narkotykami i pro-
stytucj¹. Dwie bliskie przyjació³ki znalaz³y schro-
nienie w Po³ykaczu, kryj¹c siê tutaj i obawiaj¹c
wszystkich jego mieszkañców, prócz Brygady.
Wyœwiadczaj¹ królowi trzeciego piêtra liczne
przys³ugi, zajmuj¹c siê tak przyziemnymi spra-
wami jak strzy¿enie, pranie (rzadko kiedy), cho-
dzenie na zakupy. Zadomowi³y siê w Po³yka-
czu i nie widz¹ dla siebie innego miejsca. Choæ
s¹ jeszcze m³ode, narkotyki powoli wywieraj¹
na nich piêtno. To one wkrótce po swoim przy-
byciu (przed trzema miesi¹cami), zwiedzi³y wy-
¿sze piêtra budynku i zdoby³y wiele przedmio-
tów - niekiedy dziwnych, niekiedy ciekawych,
a niekiedy wyjaœniaj¹cych tajemnice budowli.
Zamieszkuj¹ce szóste mieszkanie dziewczyny
s¹ „mroczne” - ufarbowane na czarno w³osy
okalaj¹ blad¹ twarz, oczy s¹ otoczone czer-
ni¹, a usta ra¿¹ czerwieni¹ szminki. Ze wszyst-
kich mieszkañców Po³ykacza to one najczêœciej
ukazuj¹ siê wœród normalnych ludzi - nie s¹
dziêki temu tak szalone, jak wiêkszoœæ odizo-
lowanych od œwiata mieszkañców tego domu.
Póki co.
Brygada - W³adcy trzeciego piêtra, którzy z
trzech tamtejszych mieszkañ uczynili swoje kró-
lestwo. Niegdyœ zwyk³a grupa „skejtów”, teraz
popieprzy³o ich z poczucia si³y i w³adzy. Ca³e
trzecie piêtro wy³o¿one jest œmierdz¹cymi dy-
wanami, wszystkie ozdoby z mieszkañ budyn-
ku wyl¹dowa³y w³aœnie tutaj. W „królestwie”
znajduj¹ siê ³ó¿ka, stare radio, ledwie dzia³a-
j¹cy telewizor. Na ca³ym „terytorium” unosi siê
dym papierosów i marihuany, oraz ostry za-
pach alkoholu. Co jakiœ czas jakiœ cz³onek Bry-
gady opuszcza Po³ykacz i wraca z miasta po
paru godzinach, przynosz¹c pieni¹dze i towar.
Cz³onków brygady jest dziewiêciu: szeœciu ch³o-
paków i trzy dziewczyny. Najm³odszy ma piêt-
naœcie lat, najstarszy - przywódca - dwadzie-
32 GWIEZDNY PIRAT
œcia cztery. Posiadaj¹ te¿ oni sporo broni, g³ów-
nie „improwizowanej” - gazrurki, t³oczone nogi
od krzese³, choæ przywódca posiada stary, za-
œniedzia³y rewolwer.
Krzywy - Przywódca Brygady. Najstarszy ze
„skejtów”, niewysoki, bar czysty mê¿czyzna o
pobliŸnionej twarzy i wybitej po³owie zêbów.
Wygl¹da na osobê, która spotka³a ju¿ wielu w
ciemnej uliczce. Teraz dowodzi grupce w swo-
im „królestwie”, ¿yj¹c wed³ug prostego sche-
matu - zdobyæ narkotyki, jedzenie, zaj¹æ siê ko-
bietami ze swojej bandy - a tak¿e tymi z dru-
giego piêtra - oraz dowodz¹c swoimi „pod-
w³adnymi”. Jest najgroŸniejszym cz³owiekiem
w Po³ykaczu, wie o wszystkim, co dzieje siê za
jego drzwiami, rozpostarty na swoim tronie
zrobionym ze starego fotela, wœród dymu ty-
toniu i marihuany. Tylko raz ktoœ siê mu posta-
wi³ - by³ to Przechera, a kar¹ za jego zuchwa-
³oœæ by³o wygnanie z Trzeciego Piêtra.
Piêtra czwarte i wy¿sze - a¿ do szóstego s¹
opuszczone i nikt siê tam nie zapuszcza. Na-
wet Brygada dotar³a jedynie do czwartego,
grabi¹c wszystko na swojej drodze. Na dwóch
najwy¿szych by³y tylko dziewczyny - Estera i Li-
lith - które nie zna³y z³ej s³awy tamtego rejonu.
Podobno - tak mówi¹ po cichu cz³onkowie Bry-
gady - s¹ tam szkielety ludzi, którzy zginêli tam
dziesiêæ lat temu, kiedy blok by³ jeszcze za-
mieszka³y. Ponoæ s³ychaæ stamt¹d czasami kro-
ki i g³osy, brzmi¹ce przera¿aj¹co i nieludzko.
Dziewczyny nigdy nie opowiada³y o swojej wy-
prawie na tamte piêtra, a co tam znalaz³y,
pozostawi³y dla siebie. Powiedzia³y tylko, ¿e na
szóstym piêtrze s¹ zamkniête drzwi do nume-
ru siedemnaœcie - drzwi, których nie by³y w sta-
nie otworzyæ.
Gracze z pewnoœci¹ postanowi¹ udaæ siê na
tamte piêtra - zatem ich opis znajdziesz dalej
w treœci przygody.
W Po³ykaczu znajduj¹ siê tak¿e - klasyczne
dla bloków - piwnice, sk³adaj¹ce siê z kilku
korytarzy i kilkunastu niewielkich pomieszczeñ.
Klucze do piwnic zaginê³y dawno temu i praw-
dopodobnie od dziesiêciu lat nie by³o w nich
nikogo. Czasami tylko zza zamkniêtych na g³u-
cho drzwi na klatce schodowej s³ychaæ upior-
ne dŸwiêki z piwnic - dŸwiêki zamykaj¹cych siê
i otwieraj¹cych drzwi do poszczególnych po-
mieszczeñ, odg³osy szurania, przesuwania, a
czasami g³uche pomrukiwania, które œwiadcz¹,
¿e piwnice s¹ osobnym królestwem - tajemni-
 zew cthulhu
czym, niezbadanym i absolutnie paranormal-
nym.
Jedno wyjaœnienie - „parter” to w³aœnie
pierwsze piêtro. Zaraz po wejœciu do budynku
znajduj¹ siê schody, dopiero po nich zaczynaj¹
siê mieszkania - drzwi s¹ zatem ni¿ej, ni¿ linia
mieszkañ. Bêdzie to istotne w dalszej czêœci
przygody.
3. Dlaczego się tak dzieje?
Przyczyn¹ wydarzeñ, które dosiêgn¹ bohate-
rów graczy, jest Szpik - narkoman, mieszkaniec
pierwszego piêtra. Dziesiêæ lat temu blok by³
normalnie zamieszka³y - oczywiœcie, przez bie-
dotê i margines spo³eczny - a wœród miesz-
kañców by³a grupa nastolatków, której Szpik
imponowa³. Zawsze interesowa³y go sprawy
paranormalne, przywo³ywanie duchów, rytu-
a³y. Pocz¹tkowo on i jego przyjaciele trakto-
wali to jako zabawê, do momentu, kiedy je-
den z rytua³ów okaza³ siê czymœ wiêcej ni¿ tyl-
ko ¿artem. Ch³opcy za pomoc¹ swoich uryw-
kowych rytua³ów, zapisywanych skrzêtnie po
notesach skrawkach wiedzy wyniesionej z an-
tykwariatów i bibliotek, informacji zdobytych
³agodnych drukowanych, ³agodnych i cenzu-
rowanych wersji Necronomiconów i innych,
pozornie niegroŸnych ksi¹¿eczek, dostêpnych
na rynku, zdo³ali odprawiæ - wci¹¿ myœl¹c, ¿e
to zabawa - czar, który przyzwa³ do mieszka-
nia jednego z ch³opców - mieszkania o nume-
rze siedemnaœcie - istotê, która znana jest pod
imieniem „Quachil Uttaus”. Dziwaczny przed-
wieczny objawi³ siê ch³opcom jedynie na chwi-
lê, zostawiaj¹c w miejscu, gdzie siê pojawi³, wy-
palony œlad dzieciêcych stóp - wystarczy³o to,
¿eby ch³opcy zemdleli, a nastêpnie wpadli w
ob³êd pe³en koszmarów i fobii. Najmocniej
dotknê³y one Szpika, cierpia³ z ich powodu o
wiele potê¿niej, ni¿ pozostali. Rekonwalescen-
cja ch³opców trwa³a prawie pó³ roku, jednak
Szpik po kilku tygodniach od wyleczenia po-
nownie zacz¹³ cierpieæ z powodu snów i wizji.
Przyzwa³ on Quachila Uttausa ponownie - tym
razem w swoim mieszkaniu - i zawar³ z nim
krwawy pakt.
Pozornie uda³ siê ze swoimi przyjació³mi za
miasto. Zaprowadzi³ ich jednak tylko do piwni-
cy, gdzie upi³ ich i poder¿n¹³ gard³a. Pomiesz-
czenie w piwnicy, w którym to uczyni³, zamkn¹³
na g³ucho i wyrzuci³ klucz do kanalizacji. Dzieci
szukano d³ugo, jednak nikt nie spodziewa³ siê,
¿e mogli pozostaæ w bloku - mieli wszak udaæ
- gwiezdny pirat
siê za miasto. Szpik by³ przes³uchiwany wielo-
krotnie, sprawa jednak stanê³a w martwym
punkcie.
Wa¿ne dla Szpika by³o to, ¿e po bestialskim
mordzie usta³y jego koszmary senne i przera-
¿aj¹ce obrazy, nawiedzaj¹ce go za dnia. Pakt,
który zawar³ Przedwiecznym, mia³ trwaæ dzie-
siêæ lat - potem istota z innego œwiata mia³a
wróciæ po kolejne ofiary. Przed poczuciem winy
Szpik uciek³ do œwiata narkotycznych fantazji.
Budynek zaœ, otoczony cieniem Quachila Ut-
tausa niszcza³ coraz bardziej w przera¿aj¹cym
tempie, po dziesiêciu latach staj¹c siê ruder¹,
gdzie ¿yæ mog¹ tylko wyrzutkowie. Potwór nie
opuœci³ na dobre Po³ykacza - za³o¿y³ królestwo
w piwnicach, gdzie o¿ywieni plugaw¹ moc¹
nastolatkowie b³¹dz¹ wœród korytarzy, szuka-
j¹c drogi wyjœcia z labiryntu pomieszczeñ, w
którym znaleŸli siê za spraw¹ Szpika.
ZACZYNAMY
Witamy w Połykaczu
Bohaterowie graczy przybywaj¹ do Po³ykacza
w pe³ni si³ psychicznych - jedynie zdenerwo-
wani i podekscytowani swoim niedawnym do-
konaniem. W telewizji i radiu ju¿ mówi siê o ich
brawurowym dokonaniu i o ucieczce z miej-
sca zdarzenia. Policja za³o¿y³a ju¿ blokady i sys-
tematycznie przeszukuje miasto, ale wydaje
siê, ¿e o zniszczonym bloku daleko za Bie¿a-
nowem wszyscy ju¿ zapomnieli. Przygodê roz-
poczynamy w momencie, w którym gracze
rozbili deski do mieszkania z numerem trzy i
ulokowali siê w ju¿ w swoim „mieszkanku ” -
nie przeczuwaj¹c wci¹¿, z jak niezwyk³ymi lo-
katorami i zdarzeniami przyjdzie im siê spo-
tkaæ.
Mieszkanie numer trzy
„Trójka” to typowe m3 w stylu gierkowskim.
Krótki korytarz prowadzi do ³azienki i do nie-
wielkiego saloniku - pozosta³e dwa pomiesz-
czenia znajduj¹ siê za zabitymi drzwiami. Œcia-
ny pokrywa grzyb, bia³e niegdyœ tapety, teraz
¿ó³te, jak zniszczone zêby, odpadaj¹ p³atami
od wilgotnej œciany. Pod³oga œmierdzi zgnilizn¹
i rozk³adem, okna s¹ pokryte tak grub¹ war-
stw¹ kurzu, ¿e nie widaæ, co znajduje siê za nimi.
Dopiero wytarciu szyb widaæ pochmurne nie-
bo - zbiera siê na potê¿n¹ ulewê - oraz odle-
g³e œwiat³a i odg³osy Bie¿anowa. Salon i kory-
GWIEZDNY PIRAT 33
gwiezdny pirat - quentin 2007
tarz zosta³y ogo³ocone do cna ze wszystkiego,
co pozostawili opuszczaj¹cy je lokatorzy - i tyl-
ko s³abo widoczne œlady na go³ej pod³odze i
podgni³ych œcianach wskazuj¹, gdzie znajdo-
wa³y siê meble.
¯eby dostaæ siê do pozosta³ych pomieszczeñ,
nasi bohaterowie musz¹ wykazaæ siê spor¹ si³¹
(rzut na Si³ê x5). Po usuniêciu desek i gwoŸdzi
pozosta³e dwa pomieszczenia stoj¹ przed nimi
otworem. Sypialnia nigdy nie zosta³a spl¹dro-
wana - jednak znajduj¹ca siê tu wersalka ca³-
kowicie ju¿ zapleœnia³a, podobnie jak œciany w
ca³ym pokoju. Œmierdzi tak, ¿e nie w sposób
wytrzymaæ tu przez d³u¿szy czas. Pó³ki pokry-
waj¹ spleœnia³e ksi¹¿ki i magazyny, oraz tro-
chê typowych, domowych przyborów.
Znajduje siê tu te¿ przejœcie do kuchni. Tu z
kolei wszystko jest zardzewia³e. Zlew wype³nio-
ny jest do pe³na ca³kowicie czarn¹ wod¹. Tutaj
gracze natrafi¹ na pierwsze okropieñstwo, ja-
kich wiele bêdzie jeszcze w tym domu - na
pod³odze w kuchni le¿y truch³o kota - które po
latach zamieni³o siê ju¿ w szkielet, pokryty reszt-
kami sierœci i spleœnia³ych tkanek - widok tru-
ch³a, jeden z pierwszych drastycznych obrazów
w ¿yciu postaci graczy, powoduje utratê 0/1k3
PP i jest pierwszym zwiastunem tego, czego
powinni spodziewaæ siê w tej przygodzie.
Pierwsze wrażenie
Gracze zapewne, zaraz po zapoznaniu siê z
mieszkaniem, zaczn¹ rozmowê o swoim osi¹-
gniêciu. Ich postacie znaj¹ siê ju¿ doœæ dobrze
- Jaro i Tobi s¹ przyjació³mi od lat, a dziewczy-
na od pewnego czasu jest skrycie zakochana
w tym drugim. Po pierwszym zaci¹gniêciu siê
papierosem b¹dŸ skrêtem zapewne pojawi siê
kwestia podzia³u pieniêdzy - w sportowej tor-
bie znajduje siê blisko trzydzieœci tysiêcy z³o-
tych, a nasi przyjaciele nie umówili jeszcze tego,
ile przypada komu i gdzie udadz¹ siê ze swo-
im ³upem. Pozwól im na chwilê rozmowy, na
zapoznanie i przedstawienie charakterów od-
grywanych postaci. Kiedy ju¿ gracze zakoñcz¹
introdukcjê, delikatnie mo¿esz zachêciæ ich do
zapoznania siê z miejscem, w którym siê zna-
leŸli - jeœli sami nie s¹ jeszcze zdecydowani na
wêdrówkê, to góra przyjdzie do Mahometa.
Brygada
Po kilkunastu minutach od przybycia graczy do
Po³ykacza do mieszkania numer trzy zawitaj¹
34 GWIEZDNY PIRAT
cztery osoby - w luŸnych bluzach, z kapturami
zarzuconymi na g³owy i o ponurych twarzach
„dresów” uzbrojonych w kije i gazrurki. Nie s¹
agresywni wobec graczy - jedynie nieufni. Za-
¿ycz¹ sobie, aby postacie uda³y siê z nimi na
trzecie piêtro, przedstawiæ siê szefowi Po³yka-
cza. Gracze bêd¹ pewnie zaskoczeni - do tej
pory nie spodziewali siê, ¿e w budynku ktoœ
jednak mieszka - póki co jednak nie ma co
mówiæ o oporze - wiêc zapewne zdecyduj¹
siê udaæ za cz³onkami Brygady. Krzywy przywi-
ta ich przyjaŸnie - oferuj¹c piwo i papierosy.
Pozwoli im tak¿e rozejrzeæ siê po Trzecim Piê-
trze - królestwie oparów nikotyny, gdzie gra
muzyka ze Ÿle dostrojonego radia, a cz³onko-
wie Brygady zajêci s¹ swoimi sprawami w po-
szczególnych pomieszczeniach. Krzywy jest roz-
walony na swoim „tronie”, otacza ramieniem
jedn¹ z kobiet ze swojej brygady, za pasek
spodni ma wsuniêty stary pistolet. Bêdzie chcia³
wiedzieæ, co przygna³o graczy do tego zapo-
mnianego przez Boga miejsca - przyjmie prak-
tycznie dowolne wyjaœnienie, jeœli gracze za-
pewni¹, ¿e nie bêd¹ sprawiaæ k³opotów.
Jeœli jednak bêd¹ na tyle niem¹drzy, ¿eby
przyznaæ siê do posiadania ogromnych pie-
niêdzy, Krzywy natychmiast za¿¹da czêœci dla
siebie w zamian za prawo pozostania w Po³y-
kaczu. Jeœli gracze bêd¹ siê stawiaæ - albo
zagro¿¹ mê¿czyŸnie broni¹ - Krzywy ust¹pi,
przynajmniej na jakiœ czas. Zdaje sobie spra-
wê, ¿e gracze nie mog¹ szybko opuœciæ Po³y-
kacza i ¿e bêdzie mia³ jeszcze czas, na zyska-
nie skradzionych pieniêdzy.
Po „audiencji” pozwoli naszym bohaterom
na swobodnym poruszaniu siê po budynku -
zwierzaj¹c siê jednak ze swoich obaw na te-
mat pi¹tego i szóstego - opowie tak¿e o po-
zosta³ych lokatorach (przeka¿, mistrzu gry, swo-
im graczom informacje, zamieszczone we
wstêpie do przygody), a nastêpnie odprawi ich,
by pogr¹¿yæ siê w swoich rozmyœlaniach.
Kiedy gracze bêd¹ wracaæ do swojego
mieszkania, zobacz¹ uchylone drzwi na dru-
gim piêtrze, pod „pi¹tk¹” - i patrz¹cy na nich
z³y wzrok Przechery (rzut Spostrzegawczoœci
pozwala zauwa¿yæ, ¿e w d³oni trzyma d³ugi, ku-
chenny nó¿). Póki co nie bêdzie on jeszcze nie-
przyjaŸnie nastawiony wobec graczy, zastana-
wiaj¹c siê, jak bêdzie móg³ wykorzystaæ ich nie-
spodziewan¹ obecnoœæ do w³asnych celów.
 zew cthulhu
Spacer po Po³ykaczu
Teraz gracze zapewne postanowi¹ dowie-
dzieæ siê, z kim maj¹ do czynienia i odwiedziæ
pozosta³e mieszkania. Podstawowe informa-
cje o jego lokatorach mog³eœ przeczytaæ, mi-
strzu, powy¿ej. Ka¿de z mieszkañ jest podob-
nie puste i zapleœnia³e, jak ich w³asne, w ka¿-
dym unosi siê smród i stêchlizna. Bohaterowie
niezale¿ni ró¿nie bêd¹ reagowaæ na pojawie-
nie siê Postaci Graczy:
Szpik - Kiedy gracze wejd¹ do jego mieszka-
nia, zobacz¹ go siedz¹cego na fotelu poœrod-
ku ca³kiem pustego pokoju. Dooko³a le¿¹ œmie-
ci i strzykawki, pod³oga zaplamiona jest krwi¹.
Mê¿czyzna le¿y pó³przytomny w fotelu, w ¿y³ê
na przedramieniu wci¹¿ ma wbit¹ ig³ê. Za¿y-
wa heroinê, która totalnie wyniszczy³a jego cia-
³o. Widz¹c graczy, zacznie im poœpiesznie i
be³kotliwie opowiadaæ o krainie szczêœliwoœci,
któr¹ w³aœnie odwiedzi³. Wspomni te¿ bardzo
wa¿ne zdanie: Wygl¹dacie, jak moi dawni przy-
jaciele... dawno temu tu mieszkali, a poŸniej, a
póŸniej... przenieœli siê, hehe, do tej krainy...
wiecznego szczêœcia... taak. Póki Szpik jest na
tripie, gracze nie zdo³aj¹ wyci¹gn¹æ od niego
wiêcej informacji - a ze swojego œwiata maja-
ków wydostanie siê dopiero po kilku godzinach
(Ginewra mo¿e wykonaæ rzut na Medycynê.
Jeœli siê uda, zda sobie sprawê, ¿e Szpikowi
zosta³y najwy¿ej tygodnie ¿ycia - a ka¿da ko-
lejna porcja narkotyku, któr¹ za¿yje, mo¿e
sprawiæ, ¿e po¿egna siê ze œwiatem.).
Izajasz i Gre¿yna - Izajasz zachowa siê zgod-
nie z przedstawionym na pocz¹tku opisem -
próbuj¹c „nawróciæ” graczy na wiarê, odpra-
wiaæ eucharystiê, cytuj¹c przez ca³y czas Bibliê.
Wœród religijnego be³kotu gracze bêd¹ mogli
dowiedzieæ siê, ¿e Z³o pozosta³o w tych mu-
rach, powoduj¹c ten rozk³ad, t¹ zgniliznê, a
swoj¹ siedzibê ma w piwnicy. S³uchanie go
przez d³u¿szy czas powoduje us³yszenie wielu
dziwacznych i plugawych opowieœci, dotycz¹-
cych tych murów, co powoduje utratê 1 PP.
Znacznie rozs¹dniejsz¹ osob¹ jest Gre¿yna -
jeœli gracze w trakcie przygody bêd¹ potrze-
bowali sojusznika normalnego, nie zniszczone-
go przez u¿ywki, w³aœnie ta kobieta bêdzie
mog³a im pomóc; tak¿e, kiedy odnios¹ jakieœ
rany, gdy¿ by³a pielêgniarka zna siê na lecze-
niu i ma trochê medykamentów. Mo¿e byæ rów-
nie¿ ³¹cznikiem graczy ze œwiatem zewnêtrz-
- gwiezdny pirat
nym, dostarczaj¹c im niezbêdnych produktów
- przynajmniej tak mog¹ wierzyæ. Gre¿yna ma
w swojej lodówce trochê w miarê œwie¿ego
jedzenia, gracze mog¹ siê zatem posiliæ przed
dalszym zwiedzaniem.
Cieæ - Mo¿na powiedzieæ, ¿e ten pijaczek jest
osob¹ wrêcz zabawn¹. Rubaszny, chêtnie opo-
wiadaj¹cy wyj¹tki ze swojej przesz³oœci. Wy-
daje siê byæ zadowolony ze swojego ¿ycia.
Dok³adnie opisze graczom ca³y budynek, o naj-
wy¿szych piêtrach mówi¹c tylko Ja tam, pa-
nockowie, nie chadzam - tam ³oncego dnia
kogoœ ukatrupili, tak mówi¹, m³odzika jeszcze,
i straszno tam od wtedy. Dziesiêæ lat od tego
minê³o...
Jeœli ju¿ nadchodzi wieczór, Cieæ zamyka
drzwi wejœciowe do Po³ykacza. Wyjaœnia, ¿e
noc¹ krêc¹ siê po okolicy osoby znacznie dziw-
niejsze ni¿ lokatorzy, i ¿e du¿o bezpieczniej jest
za zamkniêtymi drzwiami.
Przechera - To stary cwaniak i podejrzliwy
drañ, to widaæ ju¿ na pierwszy rzut oka. Kieruje
nim nienawiœæ go Krzywego, którego chce
obaliæ za wszelk¹ cenê. Bêdzie siê przymila³
do graczy , czêstuj¹c papierosem, wódk¹, sta-
raj¹c siê wzbudziæ nienawiœæ do zamieszkuj¹-
cej na górze Brygady. Od niego gracze do-
wiedz¹ siê o dziwacznych odg³osach: Daje g³o-
wê, ¿e ten ciul Krzywy stoi za odg³osami w piw-
nicy. Stara siê nas wszystkich zastraszyæ, wiesz?
Mówi siê, ¿e strach wzmacnia w³adzê przywód-
cy. Poza tym na wy¿szych piêtrach jest normal-
nie, to tylko jego bajka, ¿eby bano siê tam
chodziæ.
Estera i Lilith - Dwie mroczne „Gothic-lolity”
pocz¹tkowo bêd¹ przera¿one widokiem gra-
czy, jednak ³atwo je u³askawiæ skrêtem albo
³ykiem czegoœ mocniejszego. Jeœli gracze bêd¹
przyjaŸni wobec dziewczyn, one odwdziêcz¹
siê tym samym. Jaro i Tobi szybko zaczn¹ im-
ponowaæ ma³olatom (mo¿esz to sprawdziæ rzu-
tem koœci¹ - ka¿ graczom rzuciæ na swój WGx4.
Powodzenie oznacza, ¿e dziewczyny szybko
zaczynaj¹ siê interesowaæ ch³opakami.), a one
stan¹ siê szczere wobec nich: By³yœmy na wy-
¿szych piêtrach. I nic tam nie straszy³o. Po pro-
stu by³o dziwnie. Wszêdzie gruz, i w ogóle... no
i te drzwi. Do mieszkania siedemnaœcie. By³y
zabite na g³ucho. Nie umia³yœmy ich otworzyæ,
a na pewno jest tam coœ ciekawego... W miesz-
GWIEZDNY PIRAT 35
gwiezdny pirat - quentin
kanku dziewczyn znajduje siê sporo ciekawych
sprzêtów zabranych z wy¿szych piêter - zaczy-
naj¹c od w miarê dzia³aj¹cych sprzêtów do-
mowych, przechodz¹c przez gry wideo, a koñ-
cz¹c na kilku ksi¹¿kach i notesach, które bêd¹
dla graczy interesuj¹ce wraz z rozwojem przy-
gody.
Wyższe piętra
Na czwartym piêtrze nie ma nic godnego uwa-
gi - pozosta³y resztki mebli nie zagrabione
przez Brygadê i tony œmieci. Czêœæ œcian siê
zwali³a, a klatkê schodow¹ i mieszkania zale-
gaj¹ kupy gruzu i szk³a - trzeba poruszaæ siê
ostro¿nie, ¿eby nie przebiæ sobie stopy brud-
nym od³amkiem. Im wy¿ej, tym mocniej zdaje
siê czuæ posêpn¹ atmosferê budynku. Wilgoæ
na œcianach klatki schodowej zdaje siê przy-
bieraæ dziwaczne kszta³ty, nawet fragmenty
dziwacznych napisów. Na pó³piêtrze miêdzy
pi¹tym a szóstym znajduje siê odbity w œcianie
cieñ ludzkiej sylwetki - dziwacznie zgarbionej i
zdeformowanej. Drzwi do mieszkania numer
siedemnaœcie na szóstym piêtrze s¹ zabite piê-
cioma deskami, a gwoŸdzie, mimo, ¿e prze-
rdzewia³e, trzymaj¹ mocno. D³u¿sze nas³uchi-
wanie jednak (rzut na spostrzegawczoϾ) po-
zwala jednak na us³yszenie dziwacznego chro-
botania po drugiej stronie drzwi. Piêtro szóste
jest ca³kowicie zdemolowane i nie ma na nim
nic interesuj¹cego. Jeœli gracze chc¹ przeszu-
kaæ pomieszczenia, pod koniec przygody znaj-
duje siê suplement, a w nim miêdzy innymi
wymienione, co mog¹ znaleŸæ w poszczegól-
nych mieszkaniach.
Co dalej? Mo¿esz teraz daæ, mistrzu, gra-
czom kilka chwil na och³oniêcie i lepsze zapo-
znanie siê z bohaterami niezale¿nymi. Spokój
mo¿e trwaæ dzieñ lub dwa, w których mo¿esz
pokazaæ normalne ¿ycie Po³ykacza. Mo¿esz te¿
- co polecam - rzuciæ graczy od razu na g³ê-
bok¹ wodê i zacz¹æ w³aœciw¹ akcjê przygody
ju¿ pierwszej nocy. Wa¿ne jest, ¿e wieczorem
w dniu, kiedy rozpoczn¹ siê dziwaczne zdarze-
nia, zacznie padaæ ulewny, nieustaj¹cy deszcz,
uœwietniaj¹cy okr¹g³¹, dziesi¹t¹ rocznicê od
dnia mordu na niewinnych przyjacio³ach Szpi-
ka. Rocznica, która koñczy pakt, zawarty przez
narkomana z Przedwiecznym.
Pierwsza noc
Zasugeruj graczom, ¿e wydarzenia ca³ego
dnia odbi³y siê na kondycji ich postaci - ogar-
36 GWIEZDNY PIRAT
2007
nia ich zmêczenie, s³aniaj¹ siê na nogach. Do-
datkowo dobijaj¹cy jest potworny zaduch oraz
opary narkotyków i papierosów z trzeciego
piêtra. Zapewne gracze zdecyduj¹ siê wysta-
wiæ warty - ca³kiem rozs¹dnie zreszt¹. Nawet,
jeœli postanowi¹ siedzieæ ca³¹ noc, nie wytrzy-
maj¹ tego ich zmêczone cia³a - i arbitralnie
mo¿esz stwierdziæ, ¿e zasnêli, nawet na go³ej
ziemi. (W ich obecnym stanie nawet stanie na
warcie jest wyzwaniem. Jeœli któryœ z graczy
chce siê tego podj¹æ, mo¿esz zarz¹dziæ test
na KONx5. Niepowodzenie oznacza, ¿e sen
zmóg³ niefortunnego wartownika.) Ulewa jest
potworna - woda zdaje siê wiadrami spadaæ
z nieba. Okna s¹ nieszczelne, zatem mróz k¹sa
lokatorów, powoduj¹c dreszcze. Jeœli któryœ z
graczy dotrwa³ przytomny do pierwszej w nocy,
us³yszy kroki na klatce schodowej - to Cieæ kr¹¿y
po piêtrach, przygl¹daj¹c siê, czy ulewa nie
wyrz¹dza budynkowi wiêkszej szkody. W pó³
godziny póŸniej dochodzi do nieco powa¿niej-
szego wydarzenia - to w mieszkaniu Izajasza i
Gre¿yny pêka rura od kanalizacji. Woda za-
czyna zalewaæ mieszkanie i sp³ywaæ po klatce
schodowej, do samych drzwi. Cieæ jest bezrad-
ny - ze swoimi narzêdziami nie mo¿e chwilo-
wo wiele zdzia³aæ, dopiero rano musi udaæ siê
do miasta po lepsze, a g³ówny zawór znajdu-
je siê w zatrzaœniêtej od lat piwnicy. Póki co, po
schodach sp³ywa szeroki strumieñ, tworz¹cy
jeziorko u drzwi wejœciowych, sk¹d woda nie
ma gdzie odp³ywaæ. Do rana zbierze siê jej
ca³kiem sporo. Cieæ bêdzie robi³, co mo¿e, w
koñcu jednak i on bêdzie musia³ skapitulowaæ.
Teraz przez pewien czas bêdzie spokój - a¿ do
pi¹tej nad ranem, kiedy to monotonny g³os
ulewy rozedrze krzyk, wstrz¹saj¹cy fasad¹ ca-
³ego budynku. Krzyk, który zbudzi wszystkich
mieszkañców Po¿eracza.
Ofiara
Gracze zostaj¹ obudzeni przez potworny
wrzask, który zdaje siê odbijaæ echem poœród
pustych œcian. Zanim zd¹¿a siê ockn¹æ i ogar-
n¹æ, rozlegnie siê drugi, równie przenikliwy
krzyk. Zaraz po wyjœciu ze swojego mieszkania
gracze mog¹ dostrzec szerok¹ strugê krwi, roz-
ci¹gaj¹c¹ siê po schodach od drugiego piê-
tra do drzwi wejœciowych, gdzie woda utwo-
rzy³a ju¿ niewielkie jeziorko. W jeziorku tym p³y-
wa sztywne, szybko nasi¹kaj¹ce wod¹ truch³o
Ciecia. Gracze przybyli na miejsce jako pierw-
si - mieli wszak najbli¿ej. Dopiero po chwili do-
 zew cthulhu
ciera Gre¿yna z Izajaszem oraz ekipy z dru-
giego i trzeciego piêtra. Szpik nie pojawia siê
w ogóle - znajduje siê w takim stanie, ¿e na-
wet najpotworniejsze zdarzenie nie jest w sta-
nie oderwaæ go od majaków. Cia³o Ciecia jest
sztywne jak kamieñ, rêce ma szeroko rozrzu-
cone - palce prawej rêki zdaj¹ siê zaciskaæ,
jakby denat chcia³ uchwyciæ siê porêczy scho-
dów. Twarz jest zakrzep³¹ mask¹ krwi, zza któ-
rej wyzieraj¹ wyba³uszone oczy i nabrzmia³y
jêzyk. Widok potwornych zw³ok powoduje u
graczy utratê 1/1k3 PP - pierwszy raz natrafiaj¹
na trupa, w dodatku zastyg³ego w tak maka-
brycznej postaci. Zapewne gracze bêd¹ chcieli
ustaliæ przyczynê œmierci Ciecia. Jeœli któryœ
wykona udany test Medycyny, mo¿e stwier-
dziæ, ¿e objawy s¹ ró¿ne - niektóre przypomi-
naj¹ uduszenie, inne utopienie. Zapewne nie
bêd¹ przeprowadzaæ sekcji zw³ok - ale wiedz,
mistrzu, ¿e wnêtrze denata zosta³o skurczone i
wysuszone ze staroœci.
Podejrzenia
Cz³onkowie Brygady nie wierz¹ w zdarzenia
paranormalne. Nie uwierz¹ te¿ w zapewnie-
nia graczy, ¿e nie s¹ winni œmierci mê¿czyzny.
Mieszkañcy trzeciego piêtra zapragn¹ natych-
miastowego linczu na graczach - powstrzyma
ich dopiero Krzywy, który najpierw chce us³y-
szeæ ich wyjaœnienia. Udany rzut Wiarygodno-
œci lub Przekonywania sprawia, ¿e przywódca
Brygady uwierzy w ich wersjê wydarzeñ, ale
nie oka¿e postaciom szczególnego zaufania -
w jasnych s³owach da im do zrozumienia, ¿e
maj¹ dwadzieœcia cztery godziny na okreœle-
nie przyczyny œmierci Ciecia. Inaczej zostan¹
wyrzuceni z Po³ykacza i przegnani na cztery
wiatry - lub wyniesieni, gdyby nie chcieli odejϾ
dobrowolnie. Jeœli dojdzie do sprzeczki z Bry-
gad¹, po stronie graczy stanie zarówno Iza-
jasz, jak Gre¿yna Gra¿yna i Przechera - póki
co si³y bêd¹ wiêc wyrównane. Krzywy, nie
chc¹c masakry w swoim budynku nie bêdzie
próbowa³ krzywdziæ graczy, a ci zapewne nie
bêd¹ na tyle g³upi, ¿eby wdawaæ siê w walkê
z liczniejszym rywalem. Teraz zaczyna siê odli-
czanie - dwadzieœcia cztery godziny. Ulewa na
zewn¹trz nie ustaje. Przeszukanie cia³a pozwala
na stwierdzenie, ¿e Cieæ nie ma przy sobie klu-
czy do zamkniêtych drzwi wejœciowych - po-
dobnie, jak nie ma ich w jego mieszkaniu -
przepad³y jak kamieñ w wodê. Okna na pierw-
szym i drugim piêtrze s¹ zakratowane, zaœ pró-
- gwiezdny pirat
by ucieczki z wy¿szych mog¹ zakoñczyæ siê tyl-
ko na dwa sposoby - œmierci¹ lub kalectwem.
Póki co, gracze s¹ uwiêzieni w posêpnym bu-
dynku.
Poszukiwania
Gracze podejm¹ siê teraz d³ugiego i wnikli-
wego œledztwa, które pozwoli im okreœliæ przy-
czyny œmierci Ciecia. Póki co, nic nie wskazuje
na jakiekolwiek zjawiska paranormalne. Nie w
sposób jednak jednoznacznie okreœliæ przyczyn.
Cia³o by³o ci¹gniête po schodach, od koryta-
rza na drugim piêtrze - widaæ to po smudze
krwi. Dodatkowe poszlaki gracze zyskaj¹ do-
piero po rozmowach z mieszkañcami:
Izajasz, Gre¿yna i Szpik nie wiedz¹ nic. Izajasz
oczywiœcie ma na ten temat w³asn¹ opiniê -
Ciecia dopad³a kara boska za brak modlitw i
przyjmowania spleœnia³ego chleba jako litur-
gii.
Przechera - Opowie graczom, ¿e s³ysza³ Cie-
cia kr¹¿¹cego korytarzem na drugim piêtrze.
Wed³ug jego wersji opowieœci menel powie-
dzia³ na korytarzu kilka s³ów - Przechera nie
dos³ysza³, jakich, a potem Cieæ zacz¹³ b³yska-
wicznie zbiegaæ po schodach. Rozleg³ siê huk
przewracanego cia³a. Po krótkiej chwili rozleg³
siê pierwszy krzyk. Ta wersja opowieœci daje
do zrozumienia, ¿e Cieæ spotka³ kogoœ - za-
pewne jednego z mieszkañców, przestraszy³
siê i upad³ ze schodów. Wersja nie jest szcze-
gólnie prawdopodobna. Przechera zacznie siê
przymilaæ do graczy i oferowaæ im pomoc w
rozwi¹zaniu zagadki. Wnikliwy badacz tajem-
nic zaœ, jeœli jest odpowiednio bystry (oceñ to
rzutem na Spostrzegawczoœæ), dostrze¿e, ¿e
pod zakrzep³ym œladem krwi s¹ jeszcze inne
œlady - wypalone lekko w cemencie odbicia
niewielkich, niemowlêcych stóp.
Lilith i Estera - Dziewczyny s¹ autentycznie
przera¿one. Po ich bladych twarzach p³yn¹ ³zy
strachu. Opowiadaj¹, ¿e to pod ich drzwiami
Cieæ spotka³ kogoœ, kto sta³ siê przyczyn¹ jego
œmierci. Zbudzi³y je wtedy dziwaczne odg³osy,
przypominaj¹ce kwilenie dziecka, ale dobie-
gaj¹ce jak gdyby ze Ÿle dostrojonego radia.
W chwilê póŸniej by³ huk upadaj¹cego cia³a i
krzyki. W chwilê póŸniej - zanim sparali¿owane
ze strachu dziewczyny odwa¿y³y siê wyjœæ z
mieszkania - us³ysza³y miarowe stuki od kalo-
ryfera, jakbyœ ktoœ na innym piêtrze uderza³ w
rury - dziewczyny zapewniaj¹ graczy dr¿¹cymi
g³osami - ¿e dochodzi³o z wy¿szych piêter, pi¹-
GWIEZDNY PIRAT 37
gwiezdny pirat - quentin
tego lub szóstego. Od dziewczyn dostan¹ jesz-
cze jedn¹, intryguj¹c¹ wskazówkê - mianowi-
cie stary, datowany na dziesiêæ lat wstecz no-
tes, który Estera znalaz³a, przeszukuj¹c miesz-
kania na szóstym piêtrze. Notatnik jest pe³en
powyrywanych stron, spisywanych niechlujnie
bazgro³ów, których odcyfrowanie mo¿e zaj¹æ
trochê czasu, i obrzydliwych rysunków. Dziew-
czyny zwracaj¹ uwagê graczy na jeden tekst:
I powróci to, co kiedyœ zosta³o uœpione i prze-
gnane, przedawni siê Pakt i straci moc Umo-
wa: Królestwo Piwniczne rozszerzy swe ziemie,
a kolejni jego obywatele kr¹¿yæ bêd¹ w nie-
skoñczonych korytarzach, tak, jak widzia³em to
w swoich snach.
Wpis do notatnika jest podpisany dzisiejsz¹
dat¹, oznaczaj¹c¹, kiedy maj¹ rozpocz¹æ siê
wspomniane powy¿ej wydarzenia.
Notes
Ksi¹¿eczka nie jest podpisana, ale studiowa-
nie pozosta³ych wpisów wskazuje, ¿e by³a pi-
sana przez mieszkañca bloku: lektura pozwa-
la siê dowiedzieæ o wydarzeniach sprzed dzie-
siêciu lat: choroba psychiczna grupy m³odzie-
¿y, potem zaginiêcie wszystkich, prócz jedne-
go - mieszkaj¹cego w mieszkaniu numer je-
den. To w³aœnie ów ocala³y jest autorem note-
su. Póki co jednak nie ma poszlak wskazuj¹-
cych, ¿e notes pisa³ sam Szpik, jego samego
trzeba bêdzie d³u¿ej przycisn¹æ, ¿eby siê do
tego przyzna³ (test Perswazji). Jest w nim wiele
niejasnych wpisów, sugeruj¹cych, ¿e Po³ykacz
jest zamieszkany przez istotê z innego œwiata:
podaje te¿ nieco zakamuflowanych wskazó-
wek na jego temat.
Szaleñstwo Izajasza Rozszyfrowanie zagadek
(test INTx3 oraz spêdzenie 6 godzin nad notat-
nikiem), pozwoli na odkrycie, ¿e dziesiêæ lat
temu przyzwany zosta³ stwór, zdolny zabijaæ
dotykiem, manipuluj¹cy czasem, ¿yciem i
œmierci¹: ten fakt bêdzie przyczyn¹ utraty ko-
lejnych 0/1k3 PP. Oczywiœcie, kiedy gracze opo-
wiedz¹ o tym Krzywemu, ten im nie uwierzy i
naka¿e z bajkami udaæ siê gdzie indziej. Za to
opowieϾ o Przedwiecznym od razu zostanie
przyjêta przez dziewczyny z drugiego piêtra i
Izajasza, który uzna potwora za boskiego wy-
s³annika i zacznie go przywo³ywaæ do siebie:
mówi, ¿e nie spocznie, dopóki nie ujrzy istoty
przywiedzionej tu przez Pana.
38 GWIEZDNY PIRAT
2007
Tutaj, z braku dalszych wskazówek, poszuki-
wania musz¹ siê zakoñczyæ. Tym razem gra-
cze maj¹ wiêcej si³ i mog¹ czuwaæ przez kilka
nocnych godzin bez testu na Kondycjê: powinni
zatem byæ lepiej przygotowani na wydarze-
nia drugiej nocy. Przez resztê wieczoru Izajasz
biega po piêtrach, nawo³uj¹c tajemniczego
Przedwiecznego, aby „ujawni³ mu siê w blasku
swojej chwa³y ”.
Ulewa trwa nadal, a mimo wysi³ków Gre¿y-
ny z rur wci¹¿ cieknie strumyk wody. Jeziorko
przy drzwiach wejœciowych siêga ju¿ do pasa,
a woda jest brudna i mêtna. Co do kluczy do
drzwi wejœciowych: Cieæ opuœci³ je podczas
spotkania z tajemnicz¹ besti¹ na drugim piê-
trze. Odnalaz³ je Przechera, ale za nic nie przy-
zna siê do tego nikomu, zachowuj¹c znalezi-
sko dla siebie, zastanawiaj¹c siê, jak bêdzie
móg³ je wykorzystaæ do pognêbienia Krzywe-
go i powrócenia w chwale do królestwa Trze-
ciego Piêtra.
Druga noc
Wyczerpany Izajasz wieczorem uœnie w ramio-
nach Gre¿yny, ale jego sen nie bêdzie d³ugi -
wkrótce g³osy w jego g³owie obudz¹ go i na-
ka¿¹ iœæ na górê. Któryœ z graczy mo¿e dostrzec,
jak wspina siê po schodach - spojrzenie ma
puste, a krok powolny i sztywny. Nie zwraca
uwagi na nic ani na nikogo, pod nosem szep-
cze modlitwy. Jeœli ktokolwiek spróbuje zast¹-
piæ mu drogê, dojdzie do szamotaniny - a Iza-
jasz jest naprawdê silny, w dodatku w danej
chwili niepodatny na ból. Gracze mog¹ iœæ za
nim i obserwowaæ, jak wspina siê na szóste
piêtro - i wchodzi do otwartych drzwi mieszka-
nia numer siedemnaœcie. Deski, którymi by³y
zabite, le¿¹ na pod³odze. Drzwi zamykaj¹ siê
za prorokiem, a wszelkie próby ich otwarcia
spe³zn¹ na niczym. Gracze mog¹ tylko nas³u-
chiwaæ rozmowy (test nas³uchiwania) szaleñ-
ca i kogoœ o chrapliwym g³osie dziecka - g³o-
sie jak ze Ÿle dostrojonego radia. Rozmowa
prowadzona jest w jakimœ niezrozumia³ym jê-
zyku - a œwiadkowie ca³ej tej sceny trac¹ po 0/
1k2 PP. Izajasz opuœci pomieszczenie po oko³o
pó³ godziny, postarza³y o dobre trzydzieœci lat
- po¿ó³k³a skóra zdaje siê wisieæ na samych
koœciach, twarz jest pokryta ciemnymi plama-
mi, pomarszczona i obwis³a. Porusza siê z tru-
dem, ale uœmiecha siê tryumfalnie. Kiedy tylko
odnajdzie jakiegoœ gracza rzuci mu siê w ra-
miona, z radoœci¹ opowiadaj¹c o tym, czego
 zew cthulhu
dowiedzia³ siê od tajemniczej istoty. Nastêp-
nie umrze, z imieniem Przedwiecznego na
ustach - istoty, która w ostatnich chwilach za-
st¹pi³a mu Boga (kolejne 0/1k2 PP mniej dla
œwiadków tego wydarzenia). Tym razem na-
wet Brygada zaczyna wierzyæ w zdarzenia pa-
ranormalne. Dziewczyny z drugiego piêtra, na
widok kolejnego trupa, zaczn¹ p³akaæ i wymio-
towaæ - pogr¹¿¹ siê w krótkotrwa³ym szaleñ-
stwie. Brygada zacznie szukaæ kogoœ, na kim
bêdzie mog³a wy³adowaæ sw¹ z³oœæ i bezsil-
noœæ - jeœli gracze byli nieprzychylni dla Prze-
chery, teraz on bêdzie stara³ siê napuœciæ Bry-
gadê na bohaterów. Krzywy zarz¹dzi jednak,
¿eby wszyscy zaczêli szukaæ klucza do drzwi
wejœciowych - aby jak najszybciej wydostaæ siê
z Po³ykacza, niewa¿ne, za jak¹ cenê. Od tej
pory atmosfera strachu i agresji bêdzie towa-
rzyszyæ graczom na ka¿dym kroku - ¿aden z
bohaterów niezale¿nych nie bêdzie ufa³ komu-
kolwiek, wszyscy zaczn¹ wypatrywaæ no¿a w
plecach. Co gracze postanowi¹ teraz? Wszyst-
ko w ich rêkach. Musisz byæ elastyczny i na bie-
¿¹co dostosowywaæ siê do ich decyzji. Pomo-
¿e ci w tym wiedza o tym, co przez resztê nocy
robi¹ bohaterowie niezale¿ni.
Noc Przedwiecznego
Szpik ze wszystkich si³ stara siê graæ osobê znaj-
duj¹c¹ siê w œwiecie w³asnych fantazji, ale wy-
chodzi mu to coraz gorzej. Teraz nawet hero-
ina nie pozwala mu siê odci¹æ od wydarzeñ.
Wie, co siê dzieje, nie jest jednak sk³onny do
przyznania siê do zabójstwa swoich przyjació³.
Gracze bêd¹ musieli t¹ informacje od niego
wydobyæ - proœb¹ albo groŸb¹, obietnic¹ po-
mocy. O rozmowie ze Szpikiem - wa¿nej w toku
przygody - opowiemy póŸniej. Gre¿yna op³a-
kuje œmieræ Izajasza, z którym by³a bardzo sil-
nie zwi¹zana. Teraz tuli i g³aszcze zw³oki, nie
zwracaj¹c uwagi na ich okropn¹ deformacje.
Póki co, wszelka rozmowa z ni¹ jest skazana
na niepowodzenie. Cz³onkowie Brygady zaczy-
naj¹, mówi¹c kolokwialnie „zwijaæ obóz” -
czêœæ patroluje korytarze od czwartego piêtra
w dó³, czêœæ szuka kluczy do drzwi wejœciowych
- ale nie maj¹ szans na ich odnalezienie, do-
póki te s¹ w rêkach Przechery. Krzywy siedzi
na swoim tronie, pijany i upalony marihuan¹ -
ca³kowicie nie radzi sobie z sytuacj¹, a jego
rozkazy staj¹ siê coraz bardziej bez³adne i bez-
sensowne. W mieszkaniu dziewczyn z drugie-
go piêtra wkrótce dojdzie do tragicznych wy-
- gwiezdny pirat
darzeñ, gdy¿ to w³aœnie je Quachil Uttaus upa-
trzy³ sobie za nastêpne ofiary. Siedz¹ one w
swoim mieszkaniu, gor¹czkowo przegl¹daj¹c
znalezione notatniki w poszukiwaniu œladów
zaklêæ, mog¹cych powstrzymaæ Przedwieczne-
go - ale s¹ coraz bli¿sze ca³kowitego za³ama-
nia. Jeœli nie bêd¹ pod opiek¹ graczy, nast¹pi
pojawienie siê istoty z innego œwiata - w mo-
mencie, kiedy Estera bêdzie w innym pokoju,
objawi siê on Lilith, pozostawiaj¹c œlady dzie-
ciêcych stóp, wypalonych na go³ej pod³odze.
Chwilowe pojawienie siê Quachila Uttausa
wystarczy, ¿eby dziewczyna popad³a w total-
ny ob³êd. Krzyczy potêpieñczo, alarmuj¹c
wszystkich w Po³ykaczu. Kiedy gracze przybie-
gaj¹ zobaczyæ, co siê sta³o, napotykaj¹ spara-
li¿owan¹ ze strachu dziewczynê, która nie re-
aguje na ¿adne bodŸce - patrzy tylko oczyma
okr¹g³ymi jak spodki na wypalone œlady stóp.
Kiedy zostanie ju¿ sama, wstanie i zacznie kr¹-
¿yæ bez celu po Po³ykaczu - czarne w³osy za-
s³aniaj¹ jej twarz, rêce zwisaj¹ luŸno wzd³u¿ cia-
³a, krok jest mechaniczny i jakby bezwiedny.
Póki co nie jest agresywna, ale jej szaleñstwo
przez ca³y czas siê pog³êbia - wkrótce stanie
siê zagro¿eniem dla graczy. Nad ranem po-
dobne wydarzenie dopadnie Esterê - chyba,
¿e gracze zdecyduj¹ siê ni¹ zaopiekowaæ.
Gambit Przechery
Liczba bohaterów niezale¿nych - przynajmniej
tych zdolnych do komunikowania siê i pomo-
cy bohaterom - maleje w zastraszaj¹cym tem-
pie. Dwóch przera¿onych cz³onków Brygady
szuka³o drugi ucieczki przez okno i balkon - w
obu przypadkach skoñczy³o siê to tragiczn¹
œmierci¹ od upadku z wysokoœci. Woda ca³y
czas przybiera - mêtne jeziorko jest teraz na
tyle g³êbokie, ¿e bohaterowie brodz¹ w wo-
dzie ju¿ na pierwszym piêtrze. Teraz nie da siê
zejœæ do drzwi wejœciowych, nie zanurzaj¹c siê
ca³kowicie w jej odmêtach. A nawet wtedy na
nic siê to nie zda - drzwi wejœciowe otwieraj¹
siê do œrodka, wiêc dopóki jest blokowana
przez tak¹ masê wody, wyjœcie jest zabloko-
wane. ¯eby siê wydostaæ, trzeba najpierw po-
zbyæ siê wody. Dziewczyny, zanim ogarnê³o ich
szaleñstwo po ujrzeniu Przedwiecznego zosta-
wi³y po sobie pozosta³e notatniki z w³asnymi
notatkami, w których próbowa³y po³¹czyæ frag-
menty zaklêæ w jak¹œ sensown¹ ca³oœæ. Teraz
gracze mog¹ poœwiêciæ dzieñ, ¿eby dokoñczyæ
ich dzie³o i stworzyæ z tego ca³kiem rozs¹dn¹
GWIEZDNY PIRAT 39
gwiezdny pirat - quentin
ca³oœæ, albo w dalszym ci¹gu zaj¹æ siê poszu-
kiwaniami kluczy. W ka¿dym razie, do akcji w³¹-
czy siê Przechera, maj¹cy ju¿ doœæ biernoœci. Z
samego rana - w¹tpliwe, ¿eby teraz ktokol-
wiek postanowi³ spaæ - Przechera stara siê wku-
piæ w ³aski Krzywego, pomagaj¹c mu w po-
szukiwaniach kluczy b¹dŸ drogi ucieczki.
Wszystko to czyni, aby zdobyæ od szefa Bryga-
dy rewolwer, który ten zawsze trzyma za pa-
skiem spodni. Korzystaj¹c z chwili nieuwagi,
albo - w ostatecznoœci - gazrurki, zdo³a³ siê-
gn¹æ po broñ. Gracze, gdziekolwiek by siê te-
raz nie znajdowali, mog¹ us³yszeæ kilka wystrza-
³ów i szaleñczych krzyków. To Przechera œmier-
telnie postrzeli³ dwóch ludzi Krzywego, zanim
ci zdo³ali go powstrzymaæ. W oczach Przeche-
ry lœni szaleñstwo - piana wystêpuje mu na usta,
d³onie dr¿¹ od g³odu narkotykowego. Rozka-
zy wydaje szaleñczym, pe³nym samozachwytu
g³osem. Nakazuje graczom oddanie ca³ego
zapasu u¿ywek, a potem znalezienie sposobu
na pozbycie siê potwora z zaœwiatów. Przeche-
ra nie s³ucha ¿adnych wyjaœnieñ i rozs¹dnych
uwag - grozi œmierci¹ ka¿demu, kto spróbuje
siê zbli¿yæ. On nie chce opuszczaæ Po³ykacza -
on chce pozbyæ siê upiora z tych murów, a
potem zostaæ jedynym w³adc¹ budynku. Co
wobec tego zagro¿enia uczyni¹ gracze - po-
zostaje to w ich gestii. Albo ulegn¹ woli „uzur-
patora”, albo postanowi¹ pozbyæ siê zagro-
¿enia. Czy Przechera wyjdzie z tego ¿ywy - tego
równie¿ nie w sposób oceniæ. To kolejny mo-
ment, mistrzu gry, w którym musisz wykazaæ siê
elastycznoœci¹, dostosowuj¹c do postanowieñ
i planów graczy. Niezale¿nie od tego, czy po-
zbêd¹ siê niebezpiecznego szaleñca, czy po-
zostan¹ pod jego w³adz¹, musz¹ koniecznie
wznowiæ poszukiwania, gdy¿ robi siê coraz
groŸniej.
Piwnice się budzą
Sytuacja powoli robi siê tragiczna. Ulewa nie
ustaje, poziom wody wci¹¿ przybiera - teraz
ju¿ Szpik i Gre¿yna przenieœli siê na drugie piê-
tro z powodu przybieraj¹cej wody. Otêpiali
przebywaj¹ w by³ym mieszkaniu dziewczyn,
czekaj¹c na zbli¿aj¹c¹ siê œmieræ. Nasi Boha-
terowie czuj¹ siê coraz gorzej - otêpiali z bra-
ku snu, s³abi na ciele z powodu g³odu narkoty-
kowego i os³abieni na umyœle z powodu utra-
ty Poczytalnoœci. Ka¿da godzina wymaga te-
stu na MOCx3, ¿eby sprawdziæ, jak badacze
radz¹ sobie z narastaj¹c¹ presj¹ - ka¿dy nie-
40 GWIEZDNY PIRAT
2007
udany test oznacza utratê kolejnego Punktu Po-
czytalnoœci. W dodatku przybywa wydarzeñ
paranormalnych. Z g³êbi jeziorka u drzwi wej-
œciowych rozlega siê dudnienie regularne jak
uderzanie bêbnów. Towarzyszy mu skrzypienie
i drapanie, a tak¿e zawodzenie, upiornie znie-
kszta³cone przez wodn¹ toñ. Wys³uchiwanie tej
plugawej orkiestry powoduje kolejn¹ utratê
Poczytalnoœci (1/1k4 PP), gdy gracze zdaj¹ so-
bie sprawê, ¿e w zatrzaœniêtej od dziesiêciu
lat piwnicy przebywaj¹ ludzie - którzy teraz
odnaleŸli drogê do wyjœcia. Z szóstego piêtra
z kolei dochodz¹ - o czym z przera¿eniem
donosz¹ cz³onkowie Brygady - g³osy kroków,
szurania i przenikliwego, dziecinnego kwilenia.
Gracze s¹ zatem zamkniêci i ze wszech stron
otoczeni- a upiornego klimatu dope³niaj¹ dwie
oszala³e dziewczyny, mechanicznie i bezwied-
nie przemierzaj¹ce korytarze, patrz¹ce przed
siebie zza czarnych zas³on gêstych w³osów.
Wyznanie Szpika
Kiedy Szpik us³yszy, b¹dŸ dowie siê, o upiornej
orkiestrze z piwnic, ostatecznie prze³amie swo-
je opory wobec graczy. Zawo³a ich do siebie i
w k¹cie jednego z mieszkañ zacznie swoje
wyznanie, opowiadaj¹c ca³¹ historiê - zaczy-
naj¹c od przywo³ania Przedwiecznego, koñ-
cz¹c na zamordowaniu swoich trzech przyja-
ció³. Opowie ze szczegó³ami odprawione rytu-
a³y i o tym, jak póŸniej szuka³ sposobu na od-
czynienie zaklêæ. W swoich notesach sporz¹-
dzi³ sporo bez³adnych notatek, ale tak napraw-
dê zdo³a³ osi¹gn¹æ tylko dwie rzeczy: zapie-
czêtowaæ pokój numer siedemnaœcie czarem
i znakiem, oraz zawrzeæ pakt z Przedwiecznym
- pakt, który w³aœnie straci³ moc. Opowie gra-
czom, jak z notatek utworzyæ kontrczar na pie-
czêæ (u¿ycie czaru powoduje utratê 2PP i wy-
maga 3 punktów Mocy. Udaje siê automatycz-
nie. Po jego zastosowaniu drzwi do mieszka-
nia na szóstym piêtrze stan¹ otworem). Z bez-
³adnych notatek powinno tak¿e siê udaæ przy-
gotowanie czaru, bêd¹cego odwróceniem ry-
tua³u przywo³ania - wymaga to jednak sporo
wysi³ku od graczy, oprócz tego musi zostaæ
odprawiony w tym samym miejscu, gdzie ory-
ginalne zaklêcie, a zatem w mieszkaniu na szó-
stym piêtrze. Szpik wyzna tak¿e graczom, ¿e
dzie³o zniszczenia Quachilla Uttausa zakoñczy
siê dok³adnie o pó³nocy, kiedy ostatecznie
przemieni wszystkich pozosta³ych przy ¿yciu
badaczy w bezw³adne s³ugi. Do tego czasu
 zew cthulhu - gwiezdny pirat
postacie graczy musz¹ albo wydostaæ siê z
Po³ykacza. Na sam koniec rozmowy, Szpik prze-
ka¿e graczom coœ, co uporczywie skrywa³
przez ostatnie dziesiêæ lat - klucze do piwnicz-
nych drzwi. Narkoman uzna, ¿e jego rola w tym
domu zosta³a ju¿ zakoñczona. Nie wierzy te¿,
¿eby graczom uda³o siê uwolniæ od Wielkiego
Przedwiecznego. Jeœli gracze zostawi¹ go sa-
memu sobie, zaaplikuje sobie „z³oty strza³” -
dawkê heroiny doœæ siln¹, by zabiæ w ci¹gu
trzech sekund (odwiedzenie Szpika od tego
pomys³u i dodanie mu wiary w siebie - oraz
przywrócenie woli ¿ycia - wymaga udanego
testu Psychologii).
Czas mija
Do pó³nocy pozosta³o ju¿ zaledwie dziesiêæ
godzin. Gracze, jeœli bêd¹ chcieli odes³aæ Qu-
achilla Uttausa tam, gdzie jego miejsce, bêd¹
potrzebowali kilku spokojnych godzin na przy-
swojenie i zrozumienie bez³adnych notatek,
pozostawionych w notesach Szpika. Nie jest to
³atwe, kiedy ze wszech stron otacza ich strach
i panika, piêtro wy¿ej zaœ opêtany maniak skry-
wa klucz, ich drogê do wolnoœci. Gre¿yna jest
teraz do us³ug graczy, jeœli tylko zdo³aj¹ j¹ wy-
rwaæ z odrêtwienia, w które wpad³a po œmier-
ci Izajasza (test Psychologii b¹dŸ Perswazji). Jeœli
graczom jeszcze nie doœæ wra¿eñ, do puli wy-
darzeñ mo¿esz do³¹czyæ kolejne - woda, zale-
waj¹ca ju¿ solidnie pierwsze piêtro, dotar³a do
ods³oniêtej przed laty instalacji elektrycznej.
Œwiat³o gaœnie w ca³ym budynku, ¿egnaj¹c siê
z graczami potê¿nym snopem iskier ze wszyst-
kich lamp. Mimo tego, ¿e jest œrodek dnia, w
budynku panuje niemal ca³kowity mrok - szy-
by s¹ okopcone i pokryte grub¹ warstw¹ ku-
rzu, a ciê¿kie, deszczowe chmury za oknem
skutecznie zakrywaj¹ s³oñce. Od tej chwili dal-
sze poruszanie siê po budynku wymaga czê-
stych testów Spostrzegawczoœci - niepowodze-
nie oznacza potkniêcie siê, trafienie w jakiœ
przewrócony mebel, b¹dŸ na Lilith lub Esterê,
wci¹¿ wêdruj¹ce bezmyœlnie po budynku (Po
ka¿dym takim spotkaniu Badacz Tajemnic, któ-
ry wpad³ na dziewczynê - dosz³o do kontaktu
fizycznego b¹dŸ wzrokowego - powinien wy-
konaæ test Szczêœcia. Niepowodzenie oznacza,
¿e dziewczyna staje siê wobec Badacza agre-
sywna - i choæ nie jest szczególnie silna, to d³u-
gie paznokcie, liczna bi¿uteria, zawziêtoœæ i bez-
myœlnoœæ sprawiaj¹, ¿e starcie takie mo¿e byæ
dla badacza bardzo nieprzyjemne.) Odtworze-
nie przez graczy zaklêcia, mog¹cego odwo-
³aæ Wielkiego Przedwiecznego wymaga zbio-
rowego wysi³ku i d³ugiego odcyfrowywania no-
tatek. Co dwie godziny czasu gry (co trzy, jeœli
bohaterowie musz¹ pracowaæ bez œwiat³a),
uda³o im siê zyskaæ czêœæ niezbêdnych wska-
zówek do odtworzenia czaru. (Rozwi¹zanie
mechaniczne wygl¹da nastêpuj¹co: Co dwie
(trzy) godziny zarz¹dzasz jeden test: najpierw
Okultyzmu, potem WYKx5, na koniec zaœ Po-
mys³owoœci. Do testu mo¿e podejœæ dowolny z
graczy, ale tylko jeden na test. ¯eby popraw-
nie odtworzyæ ca³e zaklêcie, potrzeba dwóch
udanych testów. Jeœli uwa¿asz, ¿e bêdzie to dla
graczy zbyt proste, mo¿esz wprowadziæ mo-
dyfikator +20 do ka¿dego z rzutów.). W koñcu,
zbiorowym wysi³kiem, bez³adne bazgro³y i no-
tatki przerodz¹ siê w czar, który - oczywiœcie
nie ma pewnoœci - powinien byæ skuteczny
(Odwo³anie Quachilla Uttausa wymaga odpra-
wienia rytua³u i poœwiêcenia wspólnie przynaj-
mniej 8 punktów Mocy. Na wskutek u¿ycia za-
klêcia, ka¿dy z graczy traci 1k4/1k10 PP.).
Rytuał
Oczywiœcie, próba odes³ania Wielkiego Przed-
wiecznego jest dla badaczy wyzwaniem kar-
ko³omnym, zw³aszcza w ich kondycji psychicz-
nej, wiêc nie zachêcaj ich do tego rozwi¹za-
nia. Zaklêcie, sk³adane z fragmentów bazgro-
³ów jest na tyle niepewne, ¿e ryzyko, jakie po-
nosz¹ gracze wykonuj¹c czar, jest niezwykle
du¿e. Ale nie mo¿na graczom ¿adnego roz-
wi¹zania zabroniæ. Gracze mog¹ ju¿ liczyæ tyl-
ko na siebie. Pozostali przy ¿yciu cz³onkowie
Brygady s¹ przyt³oczeni swoj¹ bezsilnoœci¹.
Krzywy i Przechera ca³y czas szachuj¹ siê, nie
spuszczaj¹c z oczu, nie pozwalaj¹c sobie ani
na chwilê na opuszczenie gardy, i tylko spryt
graczy mo¿e sprawiæ, ¿e do³¹cz¹ oni do rytu-
a³u. Drzwi na szóstym piêtrze otworz¹ siê g³ad-
ko po zerwaniu magicznych pieczêci i oczom
graczy uka¿e siê mieszkanie, nie tkniête do tej
pory zêbem czasu. Mieszkanie wygl¹da, jak-
by wci¹¿ by³o zamieszka³e przez normaln¹
rodzinê - gra telewizor, na stole le¿y waza z
ciep³¹ zup¹. W saloniku znajduj¹ siê jednak
dwa wypalone w dywanie œlady drobnych stóp
- miejsce, gdzie nale¿y odprawiæ rytua³. Z chwi-
l¹ wejœcia do mieszkania, wszyscy zmarli do
tej pory bohaterowie - oraz dziewczyny z dru-
giego piêtra, opêtane przez Przedwiecznego
- rusz¹, aby przeszkodziæ graczom w odpra-
GWIEZDNY PIRAT 41
gwiezdny pirat - quentin
wieniu czaru Od chwili rozpoczêcia inkantacji
pomieszczenie zaczyna siê zmieniaæ. Œciany
pleœniej¹, tapeta p³atami odpada od œcian. Do
nosów badaczy trafia potworny smród rozk³a-
du. Z korytarza wybiega œliczny pies, który na
oczach graczy zdycha i zamienia siê w kulê
gnij¹cego miêsa. Meble zostaj¹ prze¿arte
przez korniki, zapadaj¹ siê, zasypuj¹c bada-
czy szczapami drewna. Pod³oga trzeszczy nie-
pokoj¹co, gro¿¹c zawalaniem. Przynajmniej
dwóch badaczy musi siê zajmowaæ inwokacj¹,
podczas gdy zmarli wchodz¹ wolno do miesz-
kania. Trzeci powinien ich powstrzymywaæ - na
tyle d³ugo, by czar móg³ zostaæ odprawiony.
Quachill Uttaus nie zjawi siê osobiœcie - jest zbyt
potê¿ny, ¿eby gracze mieli z nim jakiekolwiek
szanse. Jakiekolwiek zawahanie siê badaczy
odprawiaj¹cych rytua³, utrata poczytalnoœci
albo wdanie siê w walkê z którymœ z umar³ych
powoduje, ¿e gracze nie zd¹¿¹, zanim zawali
siê pod³oga, a gracze run¹ wraz z gruzami,
ostatecznie trac¹c szanse na wykonanie cza-
ru. Jeœli jednak zdo³aj¹ zachowaæ spokój i kon-
centracjê - a ty powinieneœ przetestowaæ ich
siln¹ wolê - zmarli padn¹ na ziemiê, umiera-
j¹c raz na zawsze, a koszmar siê koñczy - przy-
najmniej dla bohaterów graczy.
W piwnicach
Jest jeszcze drugie zakoñczenie, prostsze, ale
wymagaj¹ce od graczy wiêkszej odwagi. Gra-
cze otrzymali od Szpika, zanim ten odebra³
sobie ¿ycie, klucze do piwnicy. Jeœli próba zro-
zumienia zaklêcia spe³Ÿnie na niczym, a do pó³-
nocy pozostanie zaledwie godzina, Przechera
z³amie siê wreszcie i wyjawi graczom, ¿e klucz
do drzwi wejœciowych znajduje siê w jego kie-
szeni. Wrêczy go graczom, przeklinaj¹c i z³o-
rzecz¹c na Po³ykacza. Oczywiœcie, gracze mo-
gli zdobyæ klucz do wejœcia ju¿ wczeœniej - na
przyk³ad powstrzymuj¹c Przecherê, kiedy ten
przejmowa³ si³¹ w³adzê w budynku. Drzwi wej-
œciowych nie da siê jednak otworzyæ - masa
wody jest zbyt du¿a, ¿eby mo¿na by³o uchyliæ
otwieraj¹ce siê do wewn¹trz wejœcie. Jeœli gra-
cze sami nie wpadn¹ na rozwi¹zanie, mo¿esz
im w tym pomóc (jak tylko wykonaj¹ udany
test Pomys³owoœci) - jedynym wyjœciem jest
otworzenie drzwi do piwnicy - otwieraj¹ siê one
do wewn¹trz, a wype³niaj¹ca szerokie podzie-
mia woda powinna wystarczaj¹co obni¿yæ
poziom. Zza drzwi rozlega siê jednak upiorne
dudnienie, skrzypienie i zawodzenie - w do-
42 GWIEZDNY PIRAT
2007
datku otwarcie wrót wymaga zanurkowania
w g³êbokim ju¿ jeziorku (byæ mo¿e wci¹¿ unosi
siê w nim cia³o Ciecia?). Decyzja bêdzie z pew-
noœci¹ trudna - gracze ju¿ teraz mog¹ byæ
pewni, ¿e za drzwiami do piwnicy czeka na nich
niebezpieczeñstwo, a fala wody, wdzieraj¹ca
siê do wnêtrza podziemi, z pewnoœci¹ porwie
za sob¹ ka¿dego, kto w tej chwili bêdzie prze-
bywa³ w jeziorku. Jeœli pójdzie tylko jeden z
graczy, prawie na pewno zostanie rozszarpa-
ny przez o¿ywionych nastolatków. Szansê maj¹
w dwóch lub trzech - ale to oczywiœcie od nich
zale¿y, jak¹ decyzjê podejm¹. Póki co jednak
nie ma innego wyjœcia: drzwi zostan¹ ostatecz-
nie otwarte, a fala wci¹ga nieszczêsnego ba-
dacza (b¹dŸ badaczy?) do wnêtrza, uderza z
potworn¹ si³¹ w martwych od lat przyjació³ Szpi-
ka - nie czyni to im jednak wiêkszej krzywdy.
Gracze s¹ niesieni fal¹, w koñcu uderzaj¹ z
moc¹ w œcianê g³êboko w „Królestwie Piwnicz-
nym”.
Pod ziemią
Trójka ¿yj¹cych trupów to oczywiœcie ci, którym
Szpik poder¿n¹³ szyje: gracze bêd¹ mogli wy-
raŸnie zobaczyæ rozciête gard³a i otwarte tcha-
wice. Istoty s¹ niemal nagie, ich skóra jest prze-
gni³a i obwis³a, wydzielaj¹ca potworny smród.
Twarze zmieni³y siê nie do poznania: z trudem
da siê ujrzeæ w nich trzech m³odych, niegdyœ
przystojnych ch³opaków (pierwsze spotkanie
powoduje, oczywiœcie, utratê PP: 1k3/1k6). Pa-
zury tych istot s¹ d³ugie na dziesiêæ centyme-
trów, a ka¿de uderzenie rozrywa badaczom
skórê i miêœnie. Istoty s¹ niewra¿liwe na ból, a
tylko uszkodzenie mózgu mo¿e pozbawiæ ich
„¿ycia”. Istoty dok³adnie znaj¹ skomplikowany
kszta³t piwnic, maj¹ tutaj ogromn¹ przewagê
nad graczami: s¹ przy tym szybkie i doœæ inte-
ligentne, by wci¹gaæ ich w pu³apkê. Spotkanie
z o¿ywionymi nastolatkami powinno byæ dla
graczy wyzwaniem na tyle emocjonuj¹cym,
¿eby wydostanie siê - nareszcie - na zewn¹trz
wzbudzi³o u nich euforiê.
Zakończenia
Oto koniec naszego horroru - gracze zostali
ju¿ wystarczaj¹co wymêczeni. Sesja z pewno-
œci¹ wymaga³a od nich sporego wysi³ku i suk-
ces powinien byæ zwieñczeniem ich wysi³ków.
Znalezienie siê z powrotem na zewn¹trz nie
rozwi¹zuje jednak ich problemów - wci¹¿ po-
zostaje kwestia dybi¹cej na nich policji. A czy
 zew cthulhu - gwiezdny pirat
w tym ca³ym zamieszaniu pamiêtali o torbie z
pieniêdzmi? I pozosta³ych przy ¿yciu mieszkañ-
cach Po³ykacza? To ju¿ temat na sequel - jeœli
gracze sobie tego za¿ycz¹. Jeœli zaœ uwa¿asz,
¿e szczêœliwe zakoñczenie nie pasuje tobie -
ani twoim graczom - do wizji prawdziwego hor-
roru, mo¿esz zamkn¹æ przygodê jako jedno-
strza³ówkê - gracze podbiegaj¹ do drzwi wej-
œciowych, wsuwaj¹ klucz w zamek - ten jed-
nak, od d³ugotrwa³ej wilgoci odmawia pos³u-
szeñstwa. Kiedy gracze próbuj¹ przekrêciæ
klucz, ten pêka z upiornym trzaskiem, odbie-
raj¹c im ostatni¹ nadziejê na opuszczenie opê-
tanego budynku. Pamiêtaj jednak, ¿e gracze
powinni mieæ œwiadomoœæ tego, ¿e zrobili ka-
wa³ dobrej roboty - mimo tego, ¿e ich posta-
cie w ostatecznoœci zginê³y.
Nagrody
Jeœli gracze prze¿yli ca³¹ przygodê, i zdo³ali wy-
dostaæ siê cali z Po³ykacza, zas³uguj¹ na wyna-
grodzenie ich postaci - przyda siê, jeœli bêd¹
chcieli dalej graæ tymi bohaterami. Za ka¿de-
go pozosta³ego przy ¿yciu mieszkañca Po³yka-
cza (nie liczymy cz³onków Brygady, jedynie Krzy-
wego), bohaterowie odzyskuj¹ 1 PP. Za ka¿-
dego npc-a, którego uratowali od œmierci
b¹dŸ choroby psychicznej (Gre¿yna, Lilith i Es-
tera, Szpik), otrzymuj¹ ich 1k3. Jeœli uda³o im
siê odprawiæ rytua³ i pozbyæ siê Quachilla Ut-
tausa z budynku, odzyskuj¹ dodatkowo 1k6 PP.
Dodatkowo maj¹ prawo do wykonania rzu-
tu na podwy¿szenie wszystkich umiejêtnoœci, z
których skorzystali w czasie trwania przygody.
Otrzymuj¹ te¿ 5% znajomoœci Mitów Cthulhu.
WSKAZÓWKI
I DODATKOWE ELEMENTY
Poni¿szy tekst nie jest ci potrzebny, mistrzu, jeœli
chcesz poprowadziæ przygodê w pierwotnym,
powy¿szym kszta³cie. Jeœli jednak interesuj¹ ciê
wskazówki dotycz¹ce prowadzenia horroru,
albo wzbogacenia sesji - najbli¿sze dwie stro-
ny powinny wydaæ ci siê ciekawe.
Postacie graczy
Podane na pocz¹tku opisy bohaterów graczy
s¹ oczywiœcie jedynie przyk³adem, jak powin-
na postaæ do tej przygody. Nie trzeba siê trzy-
maæ dok³adnie tych wytycznych - wa¿ne jest,
¿eby w przekonuj¹cy sposób trafili do budyn-
ku - i z jakichœ powodów musieli ukryæ siê w
nim na jakiœ czas. Motyw narkotyków u boha-
terów graczy zawar³em dlatego, aby wzmoc-
niæ horror o g³ód narkotykowy graczy, ich ob-
razy i inn¹ percepcjê rzeczywistoœci po za¿yciu
œrodków uzale¿niaj¹cych. Jeœli uwa¿asz, ¿e nie
jest ci to potrzebne, mo¿esz spokojnie zrezy-
gnowaæ z tego motywu. Mo¿esz przekazaæ te¿
graczom role, które w przygodzie s¹ domyœl-
nie rolami dla bohaterów niezale¿nych - mog¹
graæ Cieciem, Krzywym, Przecher¹, ca³¹ resz-
t¹ gromady - pamiêtaj tylko, ¿eby gracze wy-
bijali siê na tle bohaterów niezale¿nych - ci dru-
dzy s¹ tylko t³em dla graczy, bezradnym t³em,
czekaj¹cym na decyzjê podjêt¹ przez naszych
bohaterów. Mo¿esz te¿ pozwoliæ graczom sa-
memu stworzyæ postacie, jakimi chcieliby za-
graæ - byleby ³¹czy³o ich g³ówne za³o¿enie, ¿e
dostaj¹ siê do Po³ykacza i przebywaj¹ w nim
przez d³u¿szy czas. Co do miejsca akcji, Kra-
ków jest oczywiœcie przyk³adem i miejsce akcji
mo¿e byæ praktycznie dowolne - blok mo¿e
staæ w dowolnym miejscu na œwiecie, wa¿ne,
by by³ odosobniony i zapomniany przez œwiat.
Prowadzenie horroru
Przygoda ta jest obmyœlona jako horror i tok
przygody konsekwentnie to potwierdza. Ciê¿-
ko bêdzie wpleœæ w ni¹ inne motywy - roman-
tyczne, heroiczne, itp., co nie znaczy, ¿e jest to
niemo¿liwe. W domyœle jednak przygoda ma
podzia³aæ na graczy w sposób, jak dzia³a
straszny film w kinie - podnieœæ napiêcie, po-
czuæ „dobry” strach - ten motywuj¹cy do dzia-
³ania, bêd¹cy bardziej podekscytowaniem, ni¿
prawdziwym lêkiem, gdy¿ taki nigdy nie jest
przyjemny. Horror ten dzia³a tym, co dla gra-
czy - a raczej ich postaci - nieznane. O ile dla
ciebie, mistrzu, wszystkie informacje zosta³y
podane na tacy ju¿ na pocz¹tku, gracze po-
winni napracowaæ siê na ka¿dy strzêp wiado-
moœci, zbli¿aj¹cy ich do wiedzy o naturze Po³y-
kacza. Zauwa¿, ¿e pocz¹tkowo nie wiedz¹ nic,
ani nie mog¹ nawet podejrzewaæ dzia³ania
istot z innych œwiatów, a ju¿ na pewno Wielkie-
go Przedwiecznego. Elementy paranormalne
wprowadzaj zatem powoli, z umiarem, aby nie
przyt³oczyæ nimi zbyt szybko graczy. Dzia³aj
ciemnoœci¹, g³osami w cieniu, szeptami za ple-
cami bohaterów i szaleñstwem, które z wolna
ogarnia naszych graczy. Wielkiego Przedwiecz-
nego nie powinni ujrzeæ w tej przygodzie - on
jest tylko dzieciêcym kwileniem, odg³osem stóp
na korytarzach, a przejawia siê w szaleñstwie
jego kolejnych ofiar. Zamykaj wiêc graczy w
GWIEZDNY PIRAT 43
gwiezdny pirat - quentin
krêgu niepewnoœci - a kiedy zaczynasz wpro-
wadzaæ coraz to nowe elementy paranormal-
ne, niech gracze nie wiedz¹, czy jest to za³o¿e-
nie scenariusza, czy wynik utraty poczytalnoœci.
Zeznania Szpika i innych bohaterów niezale¿-
nych równie¿ powinny byæ bardzo enigmatycz-
ne i zagadkowe - najsilniejszy jest lêk przed
tym, co nieznane, jeœli gracze bêd¹ dobrze
wiedzieæ, z czym maj¹ do czynienia, obawa
uleci w dal, a pozostanie jedynie chêæ doko-
pania Przedwiecznemu. Poza tym, gracze do
samego koñca nie powinni mieæ pewnoœci, z
czym walcz¹ - Quachill Uttaus zosta³, na po-
trzeby przygody, nieco przerobiony wzglêdem
podrêcznikowego opisu - wiêc dla klimatu po-
winieneœ zachowaæ imiê przeciwnika w tajem-
nicy - tym samym, gracze bêd¹ siê zastana-
wiaæ, jakie w³aœciwie w³aœciwoœci posiada
stwór, który przebudzi³ siê w Po³ykaczu. Dwa
kolejne narzêdzia do tworzenia nastroju to
punkty poczytalnoœci i fakt, ¿e gracze s¹ nar-
komanami. Zasady dzia³ania PP musz¹ byæ
zmienione wzglêdem podrêcznikowych - nie
sprawdzaj¹ siê one w jednostrza³ówkach. Na
potrzeby przygody przyjmij, ¿e ka¿de straco-
ne 5 PP powoduje u nich wra¿enie beznadziej-
noœci i przyt³oczenia - pojawiaj¹ siê te¿ stany
lêkowe i halucynacje. Kiedy strac¹ iloœæ PP rów-
n¹ ich Mocy, otrzymuj¹ chorobê psychiczn¹ -
najpierw jest to klaustrofobia, potem parano-
ja, na koniec zaœ lêk przed innymi mieszkañ-
cami Po³ykacza. Narkotyki równie¿ robi¹ swo-
je dla klimatu - kiedy pojawiaj¹ siê dziwaczne
zjawiska i dŸwiêki, gracze nie maj¹ pewnoœci,
czy to sta³o siê naprawdê, czy to efekt bycia
„na haju”. Racjonowanie towaru równie¿ po-
winno byæ trudnoœci¹ w tej przygodzie - kilka
godzin bez „dawki” wzmaga uczucie g³odu, a
g³ód sprawia, ¿e wszystkie cechy bohaterów
spadaj¹ o 1 na ka¿d¹ dodatkow¹ godzinê bez
dawki. Dziwaczne odg³osy, obrazy, wra¿enia
powinny im towarzyszyæ od pierwszego trupa
do opuszczenia (b¹dŸ nie) Po³ykacza.
Dodatkowe motywy
Przygoda ta zosta³a obmyœlona na 3-4 godzi-
ny intensywnej sesji (jednostrza³ówka w sam
raz na konwent b¹dŸ na posiedzenie z kole-
gami). Rozwlekanie jej mo¿e os³abiæ klimat
grozy, ale jeœli chcesz zrobiæ z niej sesje d³u¿-
sz¹, b¹dŸ mini-kampaniê, proponuje kilka do-
datkowych motywów:
44 GWIEZDNY PIRAT
2007
- Walka o w³adzê - W pewnym momencie
Przechera otwarcie poprosi bohaterów gra-
czy, aby dopomogli mu obaliæ Krzywego - za
co zostan¹ wynagrodzeni. Co zadecyduj¹ bo-
haterowie - to ju¿ zale¿y od nich. Przejmowa-
nie mo¿e byæ „polityczne”, czyli zmniejszanie
wp³ywów Krzywego, b¹dŸ bardziej agresyw-
ne. - Podró¿ do miasta - Musi nast¹piæ przed
pierwsz¹ œmierci¹ - Gracze mog¹ poczuæ po-
trzebê uzupe³nienia swoich zapasów, czy ku-
pienia rzeczy niezbêdnych do prze¿ycia w Po-
³ykaczu. W takiej sytuacji czêœæ przygody mo¿e
toczyæ siê w mieœcie, gdzie gracze musz¹ uwa-
¿aæ na to, by nie zostaæ schwytanym za na-
pad. - Romanse - Bohaterowie niezale¿ni
mog¹ zakochiwaæ siê w bohaterach graczy i
na odwrót. Jeœli uznasz, ¿e taki w¹tek jest po-
¿¹dany przez bohaterów, mo¿esz zwróciæ mê-
skich graczy ku Lilith i Esterze, a dziewczynê ku
Krzywemu, Przecherze, czy nawet Szpikowi.
Oczywiœcie taki w¹tek by³by równie wypaczo-
ny, co sami bohaterowie - a tym samym móg³-
by jeszcze wzmagaæ klimat horroru. - Pamiêt-
niki - Po ca³ym budynku mog¹ byæ rozmiesz-
czone fragmenty pamiêtników pozosta³ych
mieszkañców, w których opisuj¹ rozk³ad Po³y-
kacza i dziwaczne wydarzenia, jakie mia³y
miejsce po odprawieniu pierwszego z rytu-
a³ów. Jeden z pamiêtników nale¿y do nasto-
latka, przyjaciela Szpika, i wyjawia graczom
wiêkszoœæ prawdy o tym, co tu nast¹pi³o. - Prze-
szukiwanie Po³ykacza - Wêdruj¹c po mieszka-
niach i szukaj¹c przydatnych dla siebie przed-
miotów gracze powinni natrafiæ na sporo cie-
kawostek. Czy uda im siê znaleŸæ dla nich za-
stosowanie - to ju¿ ich sprawa: zestaw garn-
ków, narzêdzia œlusarskie, apteczka, no¿e ku-
chenne, fragmenty zniszczonych drzwi i mebli,
wiadra, strzykawki po heroinie, stare ksi¹¿ki,
gwoŸdzie ró¿nych rozmiarów, materace i koce,
butelki z alkoholem i po alkoholu, oraz sporo
innych, klasycznych domowych sprzêtów.
Pomys³ na przygodê powsta³ po przeczytaniu
znakomitego opowiadania £ukasza Orbitow-
skiego „Kacper K³apacz”. Autorowi - jeœli kie-
dykolwiek ta przygoda wpadnie mu w rêce -
dziêkuje bardzo serdecznie.
Przygodê dedykuje wszystkim moim graczom,
którzy kiedykolwiek bali siê na moich sesjach
w ZC. ??
 zew cthulhu - gwiezdny pirat

STATYSTYKI
Bohaterowie graczy:

Jaro S 15 ZR 13 INT 9 KON 14 WG 10 MOC 9 BC 15 P 45 WYK 8 Jêzyk obcy (slang

„skejtów”) 50%, Mechanika 30%, Nas³uchiwanie 35%, Perswazja 45%, Rzucanie 50%, Spo-
strzegawczoϾ 40%, Sztuki walki 30%, Uniki 45%, Pistolet 40%

Tobi S 12 ZR 15 INT 13 KON 12 WG 14 MOC 11 BC 10 P 55 WYK 10 Antropologia 25%,

Nas³uchiwanie 60%, Okultyzm 20%, Mity Cthulhu 5%, Otwieranie zamków 25%, P³ywanie
60%, Skakanie 50%, Skradanie siê 35%, Spostrzegawczoœæ 50%, Tropienie 30%

Ginewra S 10 ZR 14 INT 16 KON 11 WG 18 MOC 15 BC 10 P 75 WYK 14 Antropologia

30%, Chemia 30%, Biologia 30%, Medycyna 40%, Perswazja 50%, Pierwsza pomoc 60%,
Psychologia 40%, Targowanie siê 30%, Ukrycie czegoœ 50%, Ukrywanie siê 50%, Wiary-
godnoϾ 45%

Bohaterowie niezależni:

Szpik S 6 ZR 5 INT 11 KON 5 WG 3 MOC 12 BC 7 P 30 WYK 7 Okultyzm 50%, Mity Cthulhu

40%, Ukrycie czegoœ 60%

Izajasz S 14 ZR 8 INT 9 KON 14 WG 8 MOC 10 BC 13 P 35 WYK 13 Jêzyk obcy (³acina)

40%, Natchniona przemowa 90%

Gre¿yna S 8 ZR 12 INT 13 KON 11 WG 13 MOC 11 BC 15 P 40 WYK 18 Medycyna 40%,

Pierwsza pomoc 70%

Cieæ S 12 ZR 12 INT 8 KON 17 WG 7 MOC 10 BC 16 P 40 WYK 10 Mechanika 70%,

Konserwacja budynku 90%, Otwieranie zamków 30%

Przechera S 12 ZR 14 INT 15 KON 13 WG 13 MOC 11 BC 13 P 40 WYK 13 Nas³uchiwanie

50%, Spostrzegawczoœæ 60%, Skradanie 60%, Ukrycie czegoœ 80%, Pistolet 50%

Lilith i Estera S 8 ZR 9 INT 11 KON 9 WG 13 MOC 12 BC 8 P 50 WYK 9 Kulenie siê w k¹cie

70%, Strach przed obcymi 50%, Okultyzm 20%, Mroczny makija¿ 90%

Krzywy S 15 ZR 12 INT 11 KON 13 WG 9 MOC 9 BC 13 P 40 WYK 7 Perswazja 40%,

Rzucanie 50%, Sztuki walki 20%, Pistolet 60%, Wzbudzanie pos³uchu u Brygady 90%

Przeciwnicy

Cz³onkowie Brygady S 10 ZR 9 INT 6 KON 11 WG 6 MOC 8 BC 10 P 30 WYK 5 S³uchanie

Krzywego 50%, Sztuki walki 15%, Gazrurka 25%

O¿ywieni nastolatkowie S 18 ZR 12 INT 3 KON 20 WG 1 MOC 1 BC 17 P 0 WYK 0 Chwyt

80%, Cios piêœci¹ 60%, Pazury 60% (Obr. 1k6+mo)

GWIEZDNY PIRAT 45
 gwiezdny pirat - monastyr
PE£NY
TEKST
ROZDZIA£U
O WALCE
W MONASTYRZE,
W WERSJI
DIRECTORS
CUT,
BEZ CIÊÆ,
£ukasz Zabdyr

SKRÓTÓW
I ZMIAN!

PIOTR SMOLAÑSKI

WALKA W MONASTYRZE
Disclaimer autora: nie znam stanu prac nad Monastyrem w chwili pisania tego
tekstu, dlatego kiedy piszê o pewnych cechach narodowych, pos³ugujê siê nazwa-
mi narodów rzeczywiœcie istniej¹cych na Ziemi. I tu - WA¯NE!!!!! - to nie ma wiele
wspólnego z histori¹! Piszê „Niemcy ”, czy „Hiszpania” nie dlatego, ¿e rzeczywiœcie
w³aœnie tak tam by³o, ale dlatego, ¿e muszê u¿yæ jakiejœ nazwy pañstwa, u¿ywam
nazw naszych pañstw, miast, kontynentów jako ikon

Tekst poni¿szy, poza wstêpem, podzielony jest
na dwie czêœci - Walka Wrêcz i Walka Strzelec-
ka. O ile nie zawsze da siê je ³atwo oddzieliæ
(burda miêdzy dwoma oddzia³ami wojskowy-
mi mo¿e byæ dzik¹ mieszank¹ strzelania i k³u-
cia siê stal¹), o tyle funkcjonalnie, ze wzglêdu
na u¿ywane bronie podzia³ ten jest uzasad-
niony. W tych czêœciach znajduje siê te¿ opis
kilku rodzajów broni - te bronie dziel¹ siê na
dwa wa¿ne dzia³y - bronie osobiste i bronie
bitewne. Przez walkê w potyczce, a wiêc z u¿y-
ciem broni osobistej, rozumiem tu zarówno
dwóch drabów ok³adaj¹cych siê piêœciami w
zamtuzie, pojedynek dwóch szlachciców, czy
ma³¹ grupkê podró¿nych napadniêtych na go-
œciñcu. Przez bitwê rozumiem tu zarówno bi-
twê wojsk Francji i Niemiec, gdzie ka¿da stro-
na wystawia kilka batalii Landsknechtów licz¹-
cych po piêæ tysiêcy ludzi ka¿da, starcie dwóch
trzydziestoosobowych oddzia³ów muszkiete-

46 GWIEZDNY PIRAT

rów, jak i kot³owaninê dziesiêciu ¿o³nierzy na
leœnej drodze. Jak widaæ oba te dzia³y za-
chodz¹ na siebie - odró¿nia je nie iloœæ wal-
cz¹cych, ale bronie, które w tych typach walki
s¹ u¿ywane. Broñ bitewna i broñ osobista ró¿-
ni¹ siê bowiem od siebie drastycznie i nie na-
le¿y ich ze sob¹ myliæ. Wiêcej o tym poni¿ej.
Zapraszam.
Wstęp
Tu powinno siê znaleŸæ filozoficzne be³kotanie
o tym, jak to jeden bliŸni drugiemu od tysi¹c-
leci próbuje zrobiæ krzywdê. Moi drodzy - ka¿-
dy czyta³ to ju¿ sto razy, pomiñmy to, dobrze?
O walce wrêcz napisano ju¿ tyle i ka¿dy do-
œwiadczony gracz RPG czy „czytacz” fantasy
przeczyta³ tyle, ¿e pewne rzeczy wydaj¹ siê
oczywiste. Je¿eli w tej chwili podrapa³eœ siê z
zak³opotaniem, nie jesteœ bowiem ani jednym,
ani drugim, to mam dobr¹ wiadomoœæ: jesteœ
w lepszej sytuacji, ni¿ gracze RPG, lub czytelni-
cy fantasy, bowiem dostajesz wiedzê na œwie-
¿o i nie musisz siê najpierw pozbywaæ tony
bzdur, które wylewaj¹ siê ze stron systemów
RPG i owych powieœci. Zarówno bowiem twór-
cy systemów RPG jak i autorzy powieœci fanta-
sy s¹ najczêœciej nieskalani elementarn¹ choæ-
by wiedz¹ o walce broni¹ bia³¹, czy czarno-
prochow¹ paln¹, a ¿e wiedzy tej nie chce im
siê zdobywaæ, wiêc bredz¹ radoœnie i od rze-
czy co im wyobraŸnia podszepnie. Zaczniemy
wiêc od samych podstaw - co to jest, jak siê to
je, jak nie zostaæ przez to zjedzonym/zjedzon¹.
monastyr - gwiezdny pirat
Doœwiadczeni gracze i czytelnicy musz¹ po
prostu zagryŸæ zêby - proces pozbywania siê
bredni z g³owy potrafi byæ bolesny.
Walka Wręcz
1. Co to jest walka wrêcz i jaki jest
jej cel?
Celem walki jest jej prze¿ycie. Dok³adnie tak -
nie pokonanie przeciwnika, nie zabicie go, nie
zmuszenie go do ucieczki, ale prze¿ycie. W y-
grywa walkê ten, kto j¹ prze¿y³. Zabicie prze-
ciwnika, jego obezw³adnienie, czy zmuszenie
do ucieczki jest œrodkiem do tego celu, nie
celem. Walkê mo¿na wygraæ uciekaj¹c - prze-
¿ycie to wygrana. Walki nie mo¿na wygraæ
poœwiêcaj¹c swoje ¿ycie, aby zabiæ przeciwni-
ka. Mo¿e w jakimœ strategicznym sensie (np.
zwieñczenie straszliwie d³ugiej Vendetty) jest to
wygrana, ale ta konkretna walka zosta³a prze-
grana. Wygrywa walkê ten, kto wychodzi z niej
¿ywy i na tyle zdrowy, ¿eby nie musieæ spêdziæ
reszty ¿ycia na wózku inwalidzkim. Dlatego, je-
œli widzisz wyraŸnie, ¿e przeciwnik jest od Cie-
bie lepszy, naj³atwiej i najbezpieczniej jest wal-
kê wygraæ uciekaj¹c.
2. Kto w niej uczestniczy?
Najczêœciej walka wrêcz odbywa siê w mie-
œcie miêdzy ludŸmi, którzy nie zastanawiaj¹ siê
nad tym, czy chc¹ przeciwnika zabiæ, czy po-
waliæ - po prostu chc¹ go biæ. W zdecydowa-
nej wiêkszoœci bêdzie to awantura w karczmie,

Podczas prac nad Monastyrem , jak pewnie podczas prac nad ka¿d¹ gr¹ fabularn¹ na
œwiecie, stworzyliœmy dalece wiêcej materia³u, zarówno grafik jak i tekstu, ni¿ ostatecznie
zmieœci³o siê w podrêczniku. I jak zawsze w takich przypadkach, takie materia³y pojawiaj¹
siê póŸniej w ró¿nych dodatkach, suplementach, w materia³ach publikowanych jako spe-
cjalne pakiety na stronach www i wszelkich mo¿liwych directors cut.
Tu, w przypadku powy¿szego tekstu mamy do czynienia z sytuacj¹ absolutnie unikaln¹ -
materia³em, który Nurglitch napisa³ na potrzeby rozdzia³u o walce. Materia³em, którego
powsta³o bite dwanaœcie stron, a do podrêcznika trafi³o ich oko³o czterech, mo¿e piêciu.
Reszta nie zmieœci³a siê. Nie wesz³a. Nie wcisnêliœmy jej.
Kiedy dziœ przegl¹dam te pliki, kiedy widzê jak ciêliœmy Nurglitcha, by skróciæ jego mate-
ria³, by zmieœciæ go w podrêczniku do Mon widzê jak niewdziêczn¹ mieliœmy robotê, jak
trudnych musieliœmy dokonywaæ wyborów.
Dziœ przed Wami pierwsza czêœæ cyklu artyku³ów o walce - przed Wami ca³y materia³
Nurglitcha, taki jakim go dostaliœmy, takim, jaki go Piotr stworzy³. Wyœmienity, wspania³y,
niepociêty. Monastyr, directors cut. ¯yczê Wam wspania³ej lektury.
Ignacy Trzewiczek

GWIEZDNY PIRAT 47
gwiezdny pirat - monastyr
w zajeŸdzie, na ulicy, k³ótnia miêdzy s¹siada-
mi, bijatyka miêdzy ojcem a synem i tak dalej.
Przeciwnicy bardzo czêsto bêd¹ pijani, rzadko
bêd¹ mieli przy sobie broñ dedykowan¹ do
walki - czêsciej bêdzie to noga od sto³u, butel-
ka, krzes³o, w koñcu w³asne piêœci. Ludzie z przy-
troczonymi u pasa rapierami czêsto po prostu
o tych rapierach zapomn¹. Do najczêstszej w
systemach RPG i w literaturze fantasy walki, w
której za pomoc¹ broni s³u¿¹cej do zabijania
walcz¹ ludzie, chc¹cy siê pozabijaæ dochodzi
ekstremalnie rzadko. O powodach póŸniej.
Najczêstsz¹ walk¹ jest po prostu bijatyka, w
której trupy s¹ wynikiem przypadku i pecha,
nie zaœ œwiadomej chêci zabicia kogoœ. Doœæ
czêsto w takiej walce uczestnicz¹ ludzie przy-
zwyczajeni do niej, wiedz¹cy jak siê w niej za-
chowaæ i nie trac¹cy w niej g³owy - stali bywal-
cy karczemnych awantur, czy po prostu mê¿-
czyŸni, którzy niejeden pysk w ¿yciu obili. W rze-
czywistoœci pospolitak, a nawet ni¿szego stanu
szlachcic nie bardzo mo¿e prze¿yæ swoje dzie-
ciñstwo i m³odoœæ nie dostaj¹c czêsto po mor-
dzie i nie rewan¿uj¹c siê tym samym. Jako, ¿e
wszyscy wiedz¹ mniej wiêcej jak coœ takiego
siê odbywa, nie bêdê siê tu nad tym rozwo-
dzi³. Idziemy do walki na œmieræ i ¿ycie - a przy-
najmniej za pomoc¹ broni s³u¿¹cej do zabija-
nia.
W jakiej sytuacji mo¿e do niej dojœæ? Przede
wszystkim w pojedynku. Konwenanse obowi¹-
zuj¹ce miêdzy szlacht¹, zasady honoru i ko-
niecznoϾ zachowania twarzy przed innymi
szlachcicami mo¿e zmusiæ do takiej walki na-
wet kogoœ, komu w³osy wypadaj¹ na sam¹
myœl o niej. Nie dotyczy to tylko szlachty - bar-
dzo popularne w s¹downictwie jest nakazywa-
nie dwóm wadz¹cym siê ludziom pojedynku
s¹dowego.
S¹d nigdy nie zarz¹dzi czegoœ takiego, jeœli
sprawa jest miêdzy szlachcicem, a plebejem,
ale walki s¹dowe miêdzy ludŸmi tego same-
go stanu (lub w przypadku kobiet - ich repre-
zentantami) s¹ doœæ powszechne.
Sêdzia najczêœciej naka¿e walkê do wyraŸ-
nego zwyciêstwa - na drewniane pa³y, czy na
inn¹ niezabójcz¹ broñ.
Ale tu dochodzi motyw widowiska publiczne-
go - bardzo czêsto sêdzia kieruje siê chêci¹
zapewnienia ludnoœci widowiska i ustali zasa-
dy walki tak, ¿eby jak najbardziej podoba³a
siê t³umowi. Kilka przyk³adów - walka miêdzy
48 GWIEZDNY PIRAT
dwoma francuskimi kucharzami o to, do kogo
nale¿y prawo nazwania potrawy, któr¹ wspól-
nie wymyœlili odby³a siê na stêpione tasaki i
widelce, jej uczestnicy mieli oczy zaklejone cia-
stem i nie wolno by³o im ich przecieraæ a po
jej zakoñczeniu zwyciêzca nie przypomina³
nawet cz³owieka. Innym dobrym przyk³adem
jest walka miêdzy dwoma rybakami na wio-
s³a, zaostrzone z jednej strony i postrzêpione z
drugiej - rezultaty równie¿ by³y makabryczne.
W przypadku walk o powa¿ne sprawy - wiel-
kie kradzie¿e, morderstwo, dzieciobójstwo (czy-
li równie¿ aborcja), oczywiœcie je¿eli wystêpuj¹
tu wzajemnie obwiniaj¹ce siê strony, sêdzia
czêsto ka¿e rozdaæ wadz¹cym siê prawdziw¹
broñ i zarz¹dzi walkê do œmierci. W przypadku
szlachty walki s¹dowe odbywaj¹ siê wy³¹cz-
nie na prawdziw¹ broñ. Najczêœciej koñcz¹ siê
werdyktem niekorzystnym dla tego, kto jako
pierwszy odniós³ ranê, rzadko nakazywane s¹
walki do œmierci (znowu¿ - chyba, ¿e chodzi o
bardzo powa¿ne przestêpstwo), ale wiadomo
- kiedy ludzie zaczynaj¹ w siebie wpychaæ za-
ostrzone kawa³ki stali o trupa nietrudno.
Nastêpn¹ strasznie popularn¹ w sesjach RPG
i w literaturze fantastycznej sytuacj¹ jest napad
na goœciñcu. li zbóje napadaj¹ dobrych bo-
haterów, ci drudzy oczywiœcie ich pokonuj¹ i
jad¹ dalej. Otó¿ do takich walk praktycznie nie
dochodzi. Dlaczego? Po pierwsze dlatego, ¿e
zbóje id¹ na pewniaka. Oni nie walcz¹, ¿eby
walczyæ - oni tak naprawdê w ogóle nie chc¹
walczyæ. Chc¹ zabraæ napadniêtemu jego w³a-
snoœæ, a walka o ni¹ to ostatecznoœæ, o której
myœl¹ bardzo niechêtnie. Raz, ¿e kiedy ju¿ za-
cznie siê m³yn ³atwo jest zgin¹æ, dwa - jeœli zbóje
„naprodukuj¹” za du¿o trupów, lokalny mo¿-
now³adca nie bêdzie mia³ wyjœcia i wyœle woj-
sko, ¿eby ich znalaz³o i powywiesza³o. A woj-
sko - zapominaj¹c na chwilê o bajkach o Ro-
bin Hoodzie - znajdzie i powywiesza. Dlatego
zbóje napadn¹ raczej na grupê s³abo bro-
nion¹, nieprzygotowan¹ do walki. Napady na
wielkie transporty z³ota, czy karawany boga-
tych kupców to raczej robota najemników, nie
zwyk³ych zbójów i przypomina to raczej ma³e
bitwy, ni¿ potyczki. Tak wiêc zbóje napadn¹
chêtnie na kogoœ, nad kim maj¹ ogromn¹
przewagê - bardzo niechêtnie na kogoœ, z kim
maj¹ na przyk³ad równe si³y. I co wtedy? I wte-
dy do walki nie dojdzie - ludzie maj¹ to do
siebie, ¿e bardziej lubi¹ ¿yæ, ni¿ mieæ z³oto. Sy-

tuacja napdniêtych jest bowiem naprawdê
rozpaczliwa - nie s¹ przygotowani do walki, s¹
za to zaskoczeni, napastnicy maj¹ ju¿ wyci¹-
gniêt¹ broñ, prawdopodobnie kilka pistoletów
gotowych do strza³u. Nawet gdyby napadniê-
tym cudem - bo tu naprawdê trzeba cudu -
uda³o siê wywalczyæ sobie przejazd, to zosta-
wi¹ na goœciñcu trupy przyjació³ i to jest w³a-
œciwie pewne. Dlatego napadniêci oddaj¹ z³o-
to. Po prostu.
LuŸn¹ walk¹ nazwiemy sobie coœ, co nie kwa-
lifikuje siê do ¿adnej wyraŸnej kategorii - do-
chodzi do walki miêdzy dwoma ludŸmi, lub
wiêksz¹ ich iloœci¹. Mo¿e to byæ potyczka na
w¹skich schodach kiedy jeden szlachcic stara
siê jak najbardziej opóŸniæ poœcig stra¿y kar-
dyna³a Richerieu i daæ swoim towarzyszom czas
na ucieczkê z rannym przyjacielem, mo¿e to
byæ sytuacja, kiedy nie spodziewaj¹cy siê ni-
czego ubogi szlachciura, którego w dodatku
natura przeklê³a szeœcioma palcami u rêki us³y-
szy od jakiegoœ wariata na goœciñcu „Witaj,
nazywam siê Inigo Montoya. Zabi³eœ mojego
ojca, szykuj siê na œmieræ”, byæ mo¿e aby do-
trzeæ do swojej ukochanej nasz bohater bê-
dzie musia³ pokonaæ strzeg¹cego jej w³oskie-
go szermierza. Jak by nie by³o - dochodzi do
walki, nie jest to napad, obie (czasem wiêcej)
strony s¹ œwiadome co siê bêdzie za chwilê
dzia³o. Mamy ju¿ chyba wyró¿nione g³ówne
sytuacje w których dochodzi do walki.
Jeszcze raz podkreœlê - walka miêdzy ludŸ-
mi wyposa¿onymi w broñ do zabijania, chc¹-
cymi siê nawzajem pozabijaæ to niezwyk³a
rzadkoœæ. Wiêkszoœæ i szlachty i plebejów prze-
¿yje ca³e swoje ¿ycie nie uczestnicz¹c nigdy w
czymœ takim. Prze¿ycie i nieprzyp³acenie kalec-
twem dwóch-trzech pojedynków to jest nie-
prawdopodobny wyczyn. Im kto bardziej do-
œwiadczony, im lepiej w³ada broni¹, tym lepiej
wie, jak przypadkowy potrafi byæ czasem wy-
nik walki i tym bardziej bêdzie siê jej wystrze-
ga³.
3. Umiejêtnoœci walcz¹cych.
To jest akurat bardzo wa¿ne - ile kto potrafi?
¯eby na to pytanie odpowiedzieæ, muszê naj-
pierw wyt³umaczyæ, co to jest trening, nauka
walki wrêcz. Filmy lubi¹ tu pokazaæ ³adnie
zmontowany teledysk, z Mistrzem i uczniem
walcz¹cymi a to pod wodospadem, a to na
szczycie góry, a to w burzy, a to znowu biega-
monastyr - gwiezdny pirat
j¹cymi po jakichœ palach, lub siedz¹cymi z mie-
czami na kolanach, kiedy to uczeñ s³ucha
prawd ¿yciowych wyg³aszanych przez Mistrza.
W tle muzyka, przez ekran przelatuje s³onko,
przez chwilê jest œnieg, potem znowu jest wio-
sna i ju¿ uczeñ pokonuje Mistrza i jest najlep-
szym wojownikiem na œwiecie. Z tego wszyst-
kiego mo¿na sobie zachowaæ w³aœciwie tylko
to przebiegaj¹ce przez ekran s³onko i zmie-
niaj¹ce siê pory roku. Otó¿ nauka walki wrêcz
jest to przede wszystkim koszmarna nuda. Po-
wtarzanie po sto razy wypadu, wolty, æwicze-
nie do upad³ego kroków i tak z lekcji na lekcjê
- to samo i to samo i to samo. Co gorsza - cz³o-
wiek czêsto nie wie, ¿e siê uczy, nie widzi po-
prawy swoich umiejêtnoœci. Trzeba dopiero
walki treningowej z nowicjuszem, ¿eby zoba-
czy³, jak strasznie ³atwo sobie z nim radzi. Je-
dyn¹ ciekaw¹ rzecz¹ w tej nauce s¹ walki tre-
ningowe, ale zanim do nich w ogóle dojdzie,
trzeba do œmierci z nudów powtarzaæ ruchy
rêk¹, nog¹, ruchy na raz rêk¹ i nog¹, pilno-
waæ ustawienia cia³a, gapiæ siê w lustro na to,
jak ustawiaj¹ siê stopy przy wypadzie i tak w
kó³ko i w kó³ko. Trzeba sporego samozapar-
cia, albo upartego ojca, ¿eby m³ody szlachcic
nie zaliczy³ po prostu pó³ roku z „Mistrzem”,
który uraczy go kilkoma filozoficznymi rozmo-
wami, poka¿e kilka „absolutnie pewnych sztu-
czek” i zostawi zupe³nie nieprzygotowanego
do jakiejkolwiek walki. Co jeszcze bardziej po-
trafi zniechêciæ innych - nauka walki boli. Po
prostu zwyczajnie boli. Z³ap pchniêcie zapun-
towan¹ (to znaczy - z rozklepanym i zabezpie-
czonym czymœ elastycznym sztychem) broni¹
w splot s³oneczny, a przez minutê bêdziesz tyl-
ko ciê¿ko dysza³, walcz¹c o oddech. W czasie
pierwszych dwóch-trzech lat nauki cz³owiek
w³aœciwie ci¹gle ma na ciele jakieœ siñce, a tu
jeszcze bardzo g³upie i niegroŸne trafienia
potrafi¹ zostawiaæ wielkie têczuj¹ce œlicznie
siniaki, obejmuj¹ce feeri¹ barw na przyk³ad
ca³e udo i nie schodz¹ce czasem i po miesi¹c.
W czasie nauki walki jedna z najszybciej opa-
nowanych lekcji to wiedza o tym, jak wygl¹da
siniak nabity na kawa³ku cia³a, na którym ju¿
wczeœniej by³ siniak. Do tego dochodz¹ wszel-
kie z³amania palców, nadwerê¿enia œciêgien
(a to bardzo niemi³a rzecz, bo w pechowym
przypadku potrafi wy³¹czyæ z treningów na kil-
ka miesiêcy i sprawiæ, ¿e wszystkiego bêdzie-
my siê musieli uczyæ od nowa). Jednym s³o-
GWIEZDNY PIRAT 49
gwiezdny pirat - monastyr
wem - ¿eby potrafiæ wys³aæ bliŸniego swego
na tamten œwiat i jednoczeœnie mieæ jak¹ tak¹
gwarancjê, ¿e nie udamy siê tam przy okazji
za nim, trzeba przejœæ prawdziw¹ drogê przez
mêkê. Dlaczego to piszê? Z dwóch powodów.
Po pierwsze gracz, który wybra³ u swojej po-
staci wysok¹ umiejêtnoœæ walki wrêcz, walki
broni¹ bia³¹ powinien sobie zdawaæ sprawê z
tego, co ta postaæ przesz³a, ¿eby tej umiejêt-
noœci siê nabawiæ. Po drugie, aby uœwiadomiæ
dlaczego ludzi potrafi¹cych dobrze walczyæ
wrêcz jest w œwiecie Monastyru naprawdê nie-
du¿o. Zanim powiem jak niedu¿o, trzeba jesz-
cze powiedzieæ coœ o sztuce walki u mieszczan.
Obecn¹ erê, tê, która nasta³a w Dominium
charakteryzuje eksplozja wiedzy. Wsie s¹ w
koñcu na tyle ludne i wydajne (trójpolówka a
póŸniej p³odozmian), aby utrzymaæ miasta, a
w tych miastach ludzi, którzy nie musz¹ praco-
waæ od rana do nocy, aby prze¿yæ - którzy
mog¹ poœwiêciæ czas na przelewanie swojej
myœli na papier i zapoznawanie siê z myœl¹
innych ludzi. To era nauki. Zwi¹zany z tym jest
rozwój metalurgii i technik kowalskich. W prak-
tyce oznacza to ogromne potanienie stali i - w
zwi¹zku z tym - broni. Z doœæ elitarnego narzê-
dzia mo¿nych broñ zmieni³a siê w zwyk³e na-
rzêdzie samoobrony. Mistyka miecza z jego
symbolik¹ jako ikon¹ wiary i czymœ, co wyró¿-
nia³o rycerza z szarego t³umu odesz³a w prze-
sz³oœæ i w westchnienia podstarza³ych kronika-
rzy. Mamy teraz erê, w której kupiec korzenny
mo¿e wejœæ do warsztatu kowalskiego i wyjœæ
z niego z rapierem przy pasie. I czêsto tak robi.
Powa¿na prawdziwa broñ znalaz³a siê w rê-
kach plebsu. Doœæ lekki i porêczny rapier, któ-
ry nie obci¹¿¹ tak bardzo pasa i nie jest tak
cholernie niewygodny jak miecz, a przy tym w
starciu dwóch ludzi nie daje mieczowi ¿adnych
szans zrobi³ ogromn¹ karierê. Telepie siê przy
pasach kupców, marynarzy, rzemieœlników i
przede wszystkim z³otej m³odzie¿y. Dla boga-
tych mieszczañskich dzieci rapier przy pasie sta³
siê tak nieodzwownym gad¿etem, jak dzisiaj -
nie przymierzaj¹c - telefon komórkowy. Co w
zwi¹zku z tym? Po pierwsze zwiêkszona iloœæ
nastoletnich trupów i kalek - bo te¿ wzorowa-
ne na szlacheckich pojedynki miêdzy piêtna-
sto a czasem czternastolatkami sta³y siê tak¹
plag¹, ¿e w wiêkszoœci miast Niemiec og³oszo-
no, i¿ ka¿dy nieszlachecki pojedynkowicz, je-
50 GWIEZDNY PIRAT
¿eli udowodni mu siê udzia³ w pojedynku bê-
dzie wydany na trzydniowe mêki a nastêpnie
po³amany ko³em, cia³o pogrzebane w dole z
nieczystoœciami, jego wszelkie majêtnoœci zo-
stan¹ sprzedane, pe³noletni bracia wcieleni
przymusowo do wojska, rodzina zaœ obci¹¿o-
na kar¹ 5 000 florenów w z³ocie.
Widoczna w tym przepisie desperacja rajców
miejskich jest w³aœciwie równa ich bezsilnoœci,
bo te¿ te prawa niewiele da³y. Co jednak wa¿-
ne - taka iloœæ broni bia³ej w rêkach cywilów
spowodowa³a zapotrzebowanie na umiejêt-
noœci ludzi, którzy bêd¹ ich uczyæ walki. Powsta³y
mieszczañskie szko³y walki. Przestronne sale z
wielkimi oknami, z lustrami, z wyrysowanymi na
pod³odze rozetami kroków szermierczych, z
akcesoriami do æwiczeñ fizycznych, z klekoc¹-
cymi i stukaj¹cymi urz¹dzeniami, które napê-
dzane korb¹ same zadaj¹ pchniêcia, przed
którymi nale¿y siê broniæ, a obok oczywiœcie
przek¹ski, wino, czêsto dziewki.
Popularnoœæ i respekt, jakimi ciesz¹ siê te
szko³y s¹ ró¿ne w zale¿noœci od pañstwa, w
którym przysz³o im dzia³aæ. Niemieccy statecz-
ni obywatele wyklinaj¹ je od diabelskich wy-
nalazków - w dziele Mistrza Rodryga z Zadu-
pic Dolnych szko³a szermiercza wyrysowana
jest na jednej planszy z zamtuzem, a ludzie
ucz¹cy mieszczan zabijania porównywani z
najgorszymi, ra¿onymi franc¹ i grzybem dziw-
kami portowymi. Z kolei Hiszpanie maj¹cy w
tej sprawie atak pragmatyzmu uznali, ¿e pañ-
stwu generalnie op³aca siê kiedy jego ludnoœæ
potrafi siê biæ, bo te¿ przek³ada siê to na lep-
sz¹ jakoœæ wojsk poborowych i Król wrêcz
wspiera mieszczañskie szko³y szermiercze ku
utrapieniu i licznym skargom szlachty - Hiszpa-
nia ma te¿ bodaj najlepsze mieszczañskie szko-
³y szermierki w ca³ym Dominium. Znowu¿ we
Francji nikt nie dostrzega ¿adnego problemu i
szko³y szermiercze dzia³aj¹ bez protestów i bez
pochwa³. Po prostu s¹. Jaka jest ogólnie jakoœæ
takich szkó³? Tu jest bardzo ró¿nie. W œwiecie,
w którym niewielu ludzi dobrze daje sobie radê
z broni¹ bia³¹ niewielu te¿ potrafi oceniæ umie-
jêtnoœci innych. Mo¿na wiêc trafiæ na miesz-
czañskie szko³y, w których uczy autentyczny
w³oski Mistrz, mo¿na te¿ trafiæ na takie, w któ-
rych uczy szarlatan, sam nie maj¹cy najbled-
szego pojêcia o walce i wpajaj¹cy swoim
uczniom takie g³upoty, ¿e znacznie lepiej wy-

szliby na ca³ym tym interesie, gdyby nie æwi-
czyli w ogóle. W roku XXXX rajcy Wolnego Mia-
sta Gdañsk oskar¿yli nauczycieli szermierki z
miejskich szkó³ o pozostawanie w zmowie z
miejskimi chirurgami, którym przysparzali klien-
tów ucz¹c swoich uczniów tak, ¿eby dawali
sobie w walce radê jak najgorzej i odnosili jak
najwiêcej obra¿eñ.
Szukanie szko³y to loteria. Najczêœciej miesz-
czanin trafi na szko³ê po prostu przeciêtn¹ -
nauczy siê w niej kilku po¿ytecznych rzeczy,
rzadko bêdzie mu siê chcia³o wzi¹æ siê solid-
nie do nauki i nauczyæ wiêcej. Doœæ czêsto trafi
na szarlatana, który ka¿e mu na przyk³ad po
piêæ minut dziennie trzymaæ rapier w d³oniach
i skupiaæ siê na uczuciu jednoœci z broni¹, po-
tem poka¿e kilka przedziwnych pozycji i we-
Ÿmie za to ciê¿kie pieni¹dze. Bardzo rzadkie
s¹ szko³y prowadzone przez prawdziwych Mi-
strzów. Do tych chodziæ bêd¹ najczêœciej pierw-
si synowie kupieckiej œmietanki, same szko³y
bêd¹ piekielnie drogie i nierzadko razem z
synami kupców æwiczyæ bêd¹ i synowie szlach-
ty, nawet magnaterii. Wiedz¹c ju¿ jak wygl¹da
uczenie siê u¿ywania broni, mo¿emy sobie
podzieliæ ludnoœæ Dominium na kilka grup:
- Dyletanci.
Krowa jaka jest, ka¿dy widzi. Dyletant nigdy
nie mia³ w rêku prawdziwej broni, nie ma zie-
lonego pojêcia jak siê jej u¿ywa poza tym, co
mu instynkt podpowiada (o instynkcie w wal-
ce bêdzie jeszcze mowa). Do tej kategorii na-
le¿y niemal ca³e ch³opstwo, drastyczna wiêk-
szoœæ mieszczañstwa (czyli ca³e ubogie miesz-
czañstwo) i naprawdê sporo szlachty - szcze-
gólnie tej skupcza³ej, w której miecz dawno
zardzewia³ na œcianie a w ci¹g³ym ruchu jest
liczyd³o, sukces zaœ mierzony jest liczb¹ pod-
bródków.
- Nowicjusze.
Nowicjuszowi pokazano jak trzyma siê broñ,
jak siê ni¹ pcha, jak nale¿y siê z ni¹ poruszaæ.
Mniej wiêcej wie, jak j¹ trzymaæ, zielonego
pojêcia nie ma o tym, jak nale¿y siê z ni¹ po-
ruszaæ, w przypadku walki w pustym nagle
mózgu byæ mo¿e bêdzie klekota³o jedno
pchniêcie, które uda³o mu siê zapamiêtaæ. Do
tej kategorii nale¿y wiêkszoœæ bogatego ku-
piectwa, wiêkszoœæ ¿o³nierzy, wiêkszoœæ szlachty.
monastyr - gwiezdny pirat
- Uczniowie.
Uczeñ ma ju¿ za sob¹ sporo lekcji, zarobi³
swoj¹ porcjê siniaków i jest w³aœnie w tym punk-
cie zniechêcenia, w którym musi siê zdecydo-
waæ, czy zbierze w sobie tyle samozaparcia,
¿eby dalej poœwiêcaæ cenny czas na treningi,
a nie na mizdrzenie siê do dziewek, czy te¿
daæ sobie z tym spokój. Uczeñ w walce trenin-
gowej radzi sobie bardzo przyzwoicie, potrafi
siê sk³adnie broniæ, porusza siê bez wiêkszych
b³êdów, potrafi zaatakowaæ, czêsto zdaje so-
bie sprawê ze znaczenia agresji i inicjatywy w
walce wrêcz. Je¿eli nie podda siê panice na
pocz¹tku powa¿nej walki powinien bez wiêk-
szych trudnoœci pokonaæ zarówno Nowicjusza,
jak i Dyletanta. Do tej grupy nale¿y wiêkszoœæ
oficerów wojskowych, zdecydowana mniej-
szoœæ bogatego mieszczañstwa, mniejszoœæ
szlachty.
- Szermierze.
Szermierz ma za sob¹ kilka lat nauki (wyj¹tko-
wo uzdolnieni szermierze - rok, pó³torej), prze-
szed³ dawno punkt ³amania siê ze sob¹ czy
chce siê uczyæ czy nie chce, wszystkie podsta-
wowe ruchy, postawy, pchniêcia, uniki ma
przez tysiêczne powtarzanie wbite tak g³ebo-
ko w instynkt, ¿e bêdzie potrafi³ ich u¿yæ nawet
sparali¿owany strachem. Je¿eli nawet spani-
kuje w swojej pierwszej powa¿nej walce i tak
jest niezwykle groŸnym przeciwnikiem. Po-
wiedzmy sobie jasno - ten cz³owiek ma ju¿ na
tyle du¿e umiejêtnoœci, ¿e w walce miêdzy nim
a Mistrzem powa¿n¹ rolê odgrywa ju¿ nie tyl-
ko ró¿nica owych umiejêtnoœci, ale przypad-
kowoϾ i chaos walki. Stawanie przeciw niemu
samotnie, z równowa¿n¹ broni¹ jeœli jest siê
Nowicjuszem, Dyletantem, czy Uczniem jest
doœæ bliskie samobójstwu. Szermierz mo¿e bez
wstydu za³o¿yæ w³asn¹ szko³ê walki i ¿yæ z niej
ca³kiem dostatnio. Do tej kategorii nale¿y zde-
cydowana mniejszoœæ szlachty, niedu¿a czêœæ
magnaterii, bardzo ma³o wojskowych, skrajnie
ma³o mieszczan.
- Doskonali Szermierze
To ludzie, którzy maj¹ walkê wrêcz wbit¹ w in-
stynkty tak, ¿e nawet lata picia i zaniedbywa-
nia treningu jej stamt¹d nie wyma¿¹, byli ju¿ w
walce, zachowuj¹ w niej zimn¹ krew, nie pani-
kuj¹. Pisane przez nich prace o szermierce s¹
z uwag¹ czytane równie¿ przez Mistrzów. Ich
GWIEZDNY PIRAT 51
gwiezdny pirat - monastyr
nazwiska nie s¹ tak znane jak nazwiska Mi-
strzów, ale s¹ rozpoznawane i szermierz tej
klasy mo¿e liczyæ na posadê osobistego na-
uczyciela syna/córki jakiegoœ magnata, lub
jego osobistego ochroniarza. Ci, którzy wiedz¹,
z kim maj¹ do czynienia, je¿eli maj¹ nieszczê-
œcie uraziæ jakoœ takiego mordercê raczej upo-
korz¹ siê przed nim, ni¿ spróbuj¹ walczyæ. Po-
równaj ich sobie z ¿o³nierzami si³ specjalnych -
ci ludzie budz¹ strach i fascynacjê. Do tej kate-
gorii nale¿¹ bardzo nieliczni. Po prostu - tu ju¿
nie ma podzia³u na klasy i stany. W œredniej
wieloœci królestwie mo¿e byæ setka, pó³torej tak
wyszkolonych ludzi. Czêsto legitymuj¹ siê cer-
tyfikatami umiejêtnoœci („bliski poziomowi Mi-
strza”) podpisanymi przez znanego Mistrza.
- Mistrzowie.
To postaci legendarne, w ca³ym Dominium jest
ich ledwo kilkudziesiêciu, ich nazwiska i doko-
nania s¹ szeroko znane. Do tej grupy nale¿¹
choæby Lichtenauer, Agrippa, Fiore de Liberi -
twórcy najbardziej znanych i najlepszych trak-
tatów o walce wrêcz. Ci ludzie s¹ kreatywni,
potrafi¹ tworzyæ ca³e nowe style szermierki,
dawno wyroœli z i przeroœli sekwencje ruchów
w walce, s¹ jak szachista, który patrz¹c na sza-
chownicê widzi nie poszczególne ruchy wybie-
gaj¹ce w przysz³oœæ, ale p³ynn¹ ogóln¹ sytu-
acjê, rozbiegaj¹c¹ siê we wszystkie strony z
punktów balansu. Przenigdy nie wchodŸ w dro-
gê Mistrzowi. Aby dostaæ siê (formalnie) do tej
grupy, nale¿y w walce treningowej z trzema
Mistrzami po kolei poradziæ sobie na tyle do-
brze, ¿eby podpisali siê pod Twoim patentem.
Co oznacza, ¿e najpierw bêdzie trzeba trzech
po kolei przekonaæ, ¿eby w ogóle znaleŸli siê
w jednym miejscu. Nie trzeba dodawaæ, ¿e ci
ludzie s¹ tak bogaci, ¿e chyba tylko królowie
dysponuj¹ sumami, które mog³yby ich sk³oniæ
do odst¹pienia od œcis³ych warunków egza-
minu i przekonywanie ich za pomoc¹ wy³¹cz-
nie pieniêdzy jest raczej skazane na niepowo-
dzenie
Uff... Wiemy ju¿ kto mo¿e stan¹æ naprzeciw sie-
bie. Kto najczêœciej stanie? Dwaj Dyletanci albo
Nowicjusze. Po prostu. To, ¿e ktoœ ma broñ przy
pasie nie znaczy od razu, ¿e potrafi jej u¿yæ.
Porównaj sobie to z m³odym ch³opcem, ukry-
waj¹cym pod kurtk¹ nó¿, miotacz gazowy, czy
pa³kê sprê¿ynow¹. Najczêœciej jedyn¹ funkcj¹
tej broni jest dodawanie mu pewnoœci siebie
52 GWIEZDNY PIRAT
w sytuacjach zupe³nie nie zwi¹zanych z walk¹.
A rapier jeszcze wszyscy widz¹. „Mam broñ,
mogê siê broniæ, musz¹ siê mnie baæ”. Je¿eli
taki cz³owiek bêdzie musia³ naprawdê broni
u¿yæ, najczêœciej ogarnie go parali¿uj¹ce prze-
ra¿enie. Je¿eli nie ucieknie od razu, to bêdzie
swoj¹ broni¹ rozpaczliwie wymachiwa³, zapo-
minaj¹c dokumentnie o wszystkim, co kiedy-
kolwiek ktokolwiek mówi³ mu o walce. Czêsto
wystarczy zrobiæ mocny krok do przodu i g³o-
œno krzykn¹æ, aby taki „szermierz” potkn¹³ siê
o w³asne nogi, odskakuj¹c gwa³townie. Wiêk-
szoœæ ludzi, którzy stan¹ naprzeciw siebie z bro-
ni¹ - równie¿ szlachty - reprezentuje w³aœnie
taki poziom. Coœtam siê uczyli, coœtam wiedz¹,
w walce wszystko to idzie w diab³y i ostatecz-
nie liczy siê to, kto mniej jest przera¿ony, kto
bardziej jest agresywny, w koñcu - kto pierw-
szy zaatakowa³. Je¿eli taka walka odbywa siê
na rapiery, czêsto koñczy siê na zapasach, z
rapierami le¿¹cymi gdzieœ z boku i dwoma
zasapanymi „szermierzami” turlaj¹cymi siê po
ziemi, ok³adaj¹cymi piêœciami, próbuj¹cymi
sobie odgryŸæ uszy i nosy. Je¿eli walka odby-
wa siê na no¿e, b¹dŸ rapiery z lewakami, czê-
stym rezultatem s¹ dwa trupy, b¹dŸ trup i ka-
leka. Warto tu zaznaczyæ, ¿e walka doœwiad-
czonego szermierza - choæby na poziomie
Ucznia z kimœ takim to w³aœciwie morderstwo.
Podana powy¿ej skala umiejêtnoœci nie jest li-
niowa. Uczeñ od Nowicjusza ró¿ni siê drastycz-
nie. Kilka miesiêcy treningu a zero miesiêcy tre-
ningu to olbrzymia róŸnica, mog¹ca rozstrzy-
gn¹æ o ¿yciu i œmierci. Ale!
Tu wchodzi bardzo powa¿ne ale. Mowa by³a
o walce jeden na jednego. Ju¿ walka dwóch
na jednego wszystko zmienia. Kto nie widzia³,
ten nie uwierzy, ale dwaj zupe³ni nowicjusze
s¹ œmiertelnym zagro¿eniem nawet dla kogoœ
bardzo doœwiadczonego. Walkê z nimi - to jest
mo¿liwe - mo¿e on przyp³aciæ ranami, albo i
œmierci¹ (czyli - przegraæ, pamiêtajmy!). Przed
trzema siê ucieka. Po prostu. Je¿eli nie jest siê
absolutnie pozbawionym wyjœcia, je¿eli nie jest
siê absolutnie zmuszonym do takiej walki, to
przed trzema przeciwnikami siê ucieka.
 inne gry: rpo - gwiezdny pirat
£ukasz Zabdyr
RAFA£ S ZYMA
Oblicza
RPO
RPO - zabawa w wojnę
W Rzeczpospolitej Odrodzonej gracze bawi¹
siê w wojnê. Wcielaj¹ siê w bohaterów w mun-
durach, partyzantów, czasem w ¿yj¹cych z dala
od frontu cywili. Zawierucha wojenna rzuca
bohaterami tu i tam, ka¿e wykonywaæ niebez-
pieczne zadania, raz po raz stawia oko w oko
ze œmierci¹. Wojna to wyœmienity materia³ na
grê, na œwietn¹ zabawê. Wojnê znam z filmów
i seriali. Tak¿e z opowieœci dziadków, powta-
rzanych potem i wys³uchiwanych z wypiekami
na twarzy. Z najró¿niejszych relacji ksi¹¿kowych
historycznych, pamiêtnikarskich, ale i ca³kiem
Wiêcej o grze dowiecie siê ze strony:
http://www.rzeczpospolitaodrodzona.blogspot.com/
zmyœlonych, fenomenalnych powieœci. Wojna
przekazana w ten sposób jest czymœ fascynu-
j¹cym - czy to dla paroletniego dzieciaka usta-
wiaj¹cego na dywanie plastikowych ¿o³nierzy-
ków, czy nasto- albo „dziesto-” letniego ma-
niaka gier. Z tej w³aœnie fascynacji rodz¹ siê
najró¿niejsze gry. To jej zawdziêczaj¹ popular-
noϾ strzelaniny ASG i paintballowe, kluby re-
konstruuj¹ce realia historyczne, planszowe gry
bitewne i rzesza komputerówek. Wreszcie mi-
litarne erpegi, takie jak Rzeczpospolita Odro-
dzona. Bawimy siê w wojnê, nie zatrzymuj¹c
siê nad faktem, ¿e prawdziwa wojna z zabaw¹
nie ma wiele wspólnego. Odgrywaj¹c wojnê,
jesteœmy w tej komfortowej sytuacji, ¿e to
wszystko od pocz¹tku do koñca fikcja. ¯e w
ka¿dej chwili mo¿emy odsun¹æ j¹ na bok i za-
j¹æ siê innymi sprawami. Obyœmy nigdy nie
poznali jej prawdziwego oblicza. Wojna w er-
pegach to szereg konwencji, ca³a gama ob-
razów analogiczna do tych znanych z kina, z
telewizji i ksi¹¿ek. Rzeczpospolita Odrodzona
jest stworzona z nich wszystkich.
Komedia wojenna
Wojna a la RPO mo¿e byæ taka, jak w „Z³ocie
dezerterów”, jak w przygodach Dolasa. Jak w
„M.A.S.H.” i w „Allo, allo”. Jak w „Z³ocie dla zu-
chwa³ych” albo „Wielkiej w³óczêdze” z nie-
œmiertelnym Louisem DeFunesem.
Tutaj wojna to przede wszystkim wielka przy-
goda. To wspania³a, awanturnicza konwencja,
w której mê¿czyŸni nosz¹ broñ i mundury, w
której okupanci s¹ po to, by z nich kpiæ, wy-
strychn¹æ na dudka, albo po cichu spikn¹æ siê
z nimi i w miarê spokojnie doczekaæ zawie-
szenia broni. To okazja, by postaæ gracza sta³a
siê bohaterem, który wyka¿e siê sprytem,
wzbogaci siê i zwojuje serce wybranki. By Ÿli i
niesympatyczni goœcie dostali w koœæ, a ci w
porz¹dku zatryumfowali. Wszystko to w otocz-
ce ciêtych ripost, niezapomnianych powiedzeñ
i dowcipnych, czasem absurdalnych zagrañ.
To komedia - nie ma tu zbyt wiele krwi, a
nawet œmieræ nie wydaje siê byæ czymœ tra-
gicznym, czymœ, co przes³oni³oby dobr¹ zaba-
wê. To kwintesencja dobrej zabawy.
GWIEZDNY PIRAT 53
gwiezdny pirat - inne gry: rpo
Film akcji
Ale znamy te¿ inn¹ wojnê. Tak¹ z „Szeregow-
ca Ryana”, z „Czterech Pancernych”. Z „Parszy-
wej dwunastki” i „Good morning, Vietnam” czy
„¯o³nierzy kosmosu”. To „Nie tylko dla or³ów”,
„Operacja kusza” i „¯elazny krzy¿”. I ca³a masa
innych, oscyluj¹cych miêdzy sensacj¹ a drama-
tem. Wojna w nich to pe³na akcji i adrenaliny
opowieœæ o ¿o³nierzach. Huk wystrza³ów, koro-
ny wybuchów. Dramat gin¹cych i koniecznoœæ
zabijania. Walka na œmieræ i ¿ycie. Czasem z
odrobin¹ pieprzu, czasem z nutk¹ refleksji.
Zawsze ze skondensowan¹ akcj¹. Ka¿da przy-
goda pokazuje przemoc na dziesi¹tki sposo-
bów - czasem bezmyœln¹, niepotrzebn¹, cza-
sem zimn¹ i zracjonalizowan¹. Pokazuje œmieræ
ordynowan¹ tylko dlatego, ¿e taki by³ rozkaz.
Albo i bez rozkazu. Przedstawia trudne zada-
nia i koniecznoœæ ich wykonania za wszelk¹
cenê. Stawia przed graczami problem odpo-
wiedzialnoœci: za siebie, za wspó³towarzyszy, za
cywilów, za kraj. Pyta o misjê, o przyczynê tego
wszystkiego, sk³¹daj¹c do szukania odpowie-
dzi, do stawienia czo³a bezsensowi. To konwen-
cja dla bohaterów z krwi i koœci. Tu œwiat mo¿e,
ale nie musi byæ czarno bia³y. Strzela siê do
wroga nie dlatego, ¿e jest z³y, ale dlatego, ¿e
nosi inny mundur. Tutaj pojawia siê ju¿ z³o. Tu
bêd¹ tacy, którzy strzelaj¹ do jeñców, tu s³o-
wo równie czêsto jest ³amane, co dotrzymy-
wane. Rzadziej jest miejsce na œmiech, czêœciej
na dylematy, problemy. Ka¿da misja to igra-
nie ze œmierci¹.
Dramat wojenny
Jest te¿ „Aleja snajperów”, jest miejsce na
„Czas Apokalipsy”. A gdzieniegdzie dostrzec
mo¿na cieñ „Listy Schindlera” i „Pianisty”. To
tak¿e jest wojna. Wojna, która „wydobywa z
cz³owieka tylko z³e cechy, tylko te z³e”. Bawi¹c
siê w najlepsze mo¿na o tym zapomnieæ - to
zupe³nie normalna sprawa. Ale nie mo¿na o
tym nie wiedzieæ. Ma³o tego - mroczna strona
wojny tak¿e fascynuje, tak¿e sk³ania do gry. Bo
nie znam cz³owieka, który nie wyobra¿a³ so-
bie siebie w ekstremalnych, wojennych sytu-
acjach. Co ja bym zrobi³? Jak bym siê zacho-
wa³? Od takich pytañ tylko krok do RPG. Jed-
nak gdy pokazujê w rozdzia³ach czarne obli-
cze wojny - wojny pe³nej ofiar, wojny z maso-
wymi grobami, wojny z ludobójstwem, plaga-
mi i zarazami, wojny, która nie zna litoœci, w
której jedynie przypadek decyduje o ¿yciu i
œmierci, zaczynam mieæ w¹tpliwoœci. Bo wów-
54 GWIEZDNY PIRAT
£ukasz Zabdyr
czas gra staje siê cholernie powa¿na. Przesta-
je byæ zabaw¹.
Paradoksy
RPO daje mo¿liwoœæ gry we wszystkich tych
konwencjach i pewnie w paru innych. S¹ gra-
cze, którzy czekaj¹ na przygody kryminalne, na
horror. Inni licz¹ na taktyczne akcje, zaplano-
wane szturmy i realizacjê swych zapêdów stra-
tegicznych. To wszystko ma w sobie system
militarny, to wszystko tkwi w RPO. S¹ w niej za-
dziorne oddzia³y ochotników, t³uk¹cych ruskich
mutantów i wyznaj¹cych tylko jednego boga -
adrenalinê. S¹ te¿ ³agry i obozy z piek³em, ja-
kie tylko cz³owiek mo¿e stworzyæ drugiemu
cz³owiekowi. Jest szmuglerka i kombinowanie,
jak by zamieniæ butelkê whisky na pornola z
Angel¹ Blue Sky, ale jest te¿ rozpaczliwe po-
szukiwanie czegokolwiek, co da³oby siê zamie-
niæ na chleb. Jak opowieœci o wojnie pe³ne s¹
paradoksów ³¹cz¹cych skrajnoœci, tak i w RPO
œmiech przeplata siê z tym wszystkim, co by³o-
by jedynie kiepskim horrorem, gdybyœmy nie
znali tego z podrêczników historii. Rozdzia³y
zupe³nie lekkie przeplataj¹ siê z wizjami okrut-
nymi, czarnymi, nieludzkimi. Wszystko to tkwi w
systemie i tylko od graj¹cych zale¿y, co i w ja-
kiej iloœci zostanie wykorzystane na sesji. W jak¹
wojnê bêd¹ chcieli zagraæ. Chcia³bym, by gra-
nie w RPO by³o przede wszystkim dobr¹ za-
baw¹. By gracze raczej œmiali siê i dokonywali
wielkich, emocjonuj¹cych rzeczy, ni¿ wyobra-
¿ali sobie piek³o najczarniejszych stron wojny.
Ale gdy tylko zabiorê siê za jej prowadzenie,
nie powstrzymam siê przed zapodaniem im
czegoœ, czego nie strawi¹ tak ³atwo. Bo to, co
w wojnach przera¿a, tak¿e tkwi w Rzeczpospo-
spolitej Odrodzonej.
 inne ggrr y: zze
ew cthulhu - gwiezdny pirat
Joe Abracadabra
IGNACY TRZEWICZEK
Ten starszy pan
materiał do gry Zew Cthulhu
Ten starszy cz³owiek, w d³ugim p³aszczu stoj¹cy
tam, pod sklepem i powoli pij¹cy piwo nazy-
wa siê James. To samotnik, nie ma zbyt wielu
przyjació³. W ogóle nie ma przyjació³. Mieszka
nieopodal dworca, wieczorami mo¿na go spo-
tkaæ przechadzaj¹cego siê w dowolnej czêœci
miasta. Odwiedza najciemniejsze, najbardziej
niebezpieczne dzielnice. Doskonale zna mia-
sto. Wie gdzie czai siê z³o i zbrodnia.
James broni nas przed nami samymi. Gdy
wyci¹gasz nó¿ i wydzierasz siê na przera¿on¹
staruszkê, James ci pomo¿e. Gdy bierzesz do
rêki kamieñ i chcesz rozwaliæ witrynê sklepu,
by zwin¹æ kilka piw, James ci pomo¿e. Gdy
jedziesz sprz¹tn¹æ fagasów z s¹siedniej dziel-
nicy, James ci pomo¿e.
Ten starszy cz³owiek, w d³ugim p³aszczu stoj¹cy
tam, pod sklepem kradnie nam emocje. Za-
sysa je jak g¹bka, wci¹ga do siebie i skrywa
przed œwiatem. Nienawiœæ, z³oœæ, furia, zazdroœæ,
wœciek³oœæ, gniew. James wch³ania je wszyst-
kie w siebie. Nie myœl, ¿e to proste, nie myœl, ¿e
nie kosztuje go to wiele wysi³ku i bólu. O, nie.
One nie znikaj¹, one drzemi¹ w nim, ca³e z³o,
które odbierze ludziom, gromadzi siê w sercu
Jamesa. Ten starszy cz³owiek wci¹¿ walczy z
nimi, próbuje je zadusiæ i unieszkodliwiæ. Nie
myœl, ¿e jest to proste. Nie myœl tak, o, nie.
W koñcu James nie wytrzymuje. Zawsze na-
stêpuje taki moment, ¿e emocje bior¹ górê i
ca³a zgromadzona w nim energia eksploduje.
Staruszek robi wtedy coœ bardzo z³ego. Bar-
dzo z³ego. Okrutnego, bestialskiego. Takiego,
¿e policja zdecyduje siê ukryæ to przed opini¹
publiczn¹, takiego, ¿e akta tej sprawy dotr¹
tylko do kilku osób. Takiego, ¿e obaj nie chce-
my o tym wiedzieæ. Zaufaj mi.
Dlaczego ci o tym wszystkim opowiadam? Bo
twoi gracze, Badacze Tajemnic natkn¹ siê na
Jamesa. Jeœli s¹ gliniarzami, wprowadzisz ich
w sprawê bardzo prosto – ot, rozpocznie siê
œledztwo – ktoœ dokona³ czegoœ strasznego,
prawdziwie, niewiarygodnie strasznego. Jeœli
nie s¹ gliniarzami, byæ mo¿e spotkaj¹ “Tego
starszego pana”, jak w³aœnie wysysa z³e emo-
cje z grupy punków.
Jakkolwiek wprowadzisz graczy do przygody,
przed nimi ciekawa zagadka. Maj¹ z³oczyñcê,
który dokonuje najbardziej brutalnych mordów
w mieœcie wysy³aj¹c na tamten œwiat szumo-
winy, æpunów, przestêpców. A zarazem jest
stró¿em miasta, dba o bezpieczeñstwo, poma-
ga bezbronnym, nie pozwala bandytom do-
konywaæ z³ych czynów. Dylemat? Czy gracze za-
tuszuj¹ jego sprawê, gdy dowiedz¹ siê, ¿e za-
wsze, gdy jest bliski eksplozji emocji kieruje je
w stronê przestêpców, ¿e nawet wtedy, gdy
zmienia siê w potwora, staje w obronie mia-
sta?
Uwa¿aj na tego starszego pana w p³aszczu.
Lepiej byœ nie natkn¹³ siê na niego, gdy prze-
gra bataliê z samym sob¹ i z³o zacznie nim
kierowaæ nim bêdzie na to przygotowany.
Chodzi facet po mieœcie i ³yka z³e emocje.
Uspokaja zbirów, wysysa z nich “z³¹” energiê.
To wszystko w nim siedzi. I raz na jakiœ czas fa-
cet eksploduje i robi coœ bardzo z³ego.
Przed graczami prowadz¹cymi œledztwo dyle-
mat moralny – bêd¹ odkrywali, ¿e robi raz na
jakiœ czas Ÿle, choæ na co dzieñ robi dobrze.
Albo utajni¹ sprawê, albo go sprz¹tn¹. W ybór
nale¿y do nich.
GWIEZDNY PIRAT 55
gwiezdny pirat - inne
ARTUR MACHLOWSKI
gry: dzikie pola
dobnej sobie mniejszej szlachty siê obracaæ.
Czytaæ i pisaæ czêsto nie umie, po ³acinie jeno
pacierz odmówi (a czasem i tego nie). Z rusz-
nicy ni krócicy nie strzela bo proch drogi, a i
szabl¹ dobrze nie w³ada, bo jeno jedna we
dworze i to w dodatku u Pana Ojca przy pasie.
Najwiêcej szaraków na Mazowszu i Podlasiu
mo¿na napotkaæ. Tam nieraz dworek od ch³op-
skiej cha³upy ró¿ni siê jeno ganeczkiem szla-
checkim. W rodzie maj¹ jedn¹ parê zacnych
butów, a na odpust do s¹siedniej wsi idzie siê
pieszo i z kosturem w rêku. W zaœciankach
bywa i tak, ¿e wszyscy z rodu jedno imiê no-
sz¹, jeno przydomkami siê odró¿niaj¹. A to jest
Maciej Baran, bo barani¹ czapkê nosi, a to
Maciej Nosal bo ma nos z³amany, a to Maciej
Wykrot, bo jak popije, to po dziurach trza go
szukaæ.
Hreczkosiej przez brak wykszta³cenia bywa
nieraz g³upi, ciemny i zabobonny. S¹siedni po-
wiat to dla niego kraniec œwiata, a gdy kolasê
we czworo koni zaprzê¿on¹ widzi, to siê okrut-
nie dziwuje. Szary szlachcic zwykle te¿ bardzo
jest religijny. Krzy¿em czêsto le¿y, pacierze
mówi i posty (czêstokroæ z musu) trzyma. Po
lesie w nocy nie chodzi, bo tam czarty i z³e

Hreczkosiej
profesja do gry Dzikie Pola
Hreczkosiej to szlachcic pospolity, który
wielokroæ sam orze, sieje i zbiera, aleæ i
zawsze pierwiej szablê w skibê wbije,
¿eby go nikt z ch³opem nie pomyli³, choæ-
by i ¿onê do p³uga zaprzêga³ z biedy.
Mieszka na ogó³ w zaœciankach, gdzie
pe³no podobnych jemu. Ma zwykle mul-
tum rodzeñstwa, wiêc sam pracuje na
w³asne i rodziny utrzymanie. Ubóstwo,
brak poddanych i niskie dochody to
chleb jego powszedni. Wszelako ma
herb, honor i nazwisko, choæ nieraz cze-
piaæ siê musi pañskich klamek, lub po³y
magnackiego kontusza. Jako ¿e na za-
cny przyodziewek go nie staæ, ubieraæ
siê zwyk³ w ¿upan z najtañszej szarej
we³ny szyty, st¹d i pogardliwie przez
bogatsz¹ szlachtê “szarakiem” jest zwa-
ny.
Proste, czêstokroæ ch³opskie maniery nie po-
zwalaj¹ hreczkosiejowi wœród szlacheckiej rze-
szy zab³ysn¹æ. Brak choæby i podstawowego
wykszta³cenia zmusza go, by jeno wœród po-
moce mieszkaj¹, a jak star¹ babê na trakcie
zobaczy, to spluwa trzy razy przez ramiê i znak
krzy¿a czyni.
Wszelako bywa tak¿e i okrutnie zadziorny i
pyskaty, a chêtny do zwady. U Mazurów to
szczególnie czêste. Najgorzej jak pludraka
Niemca albo Francuza spotkaj¹. Jeœli do bur-
dy nie dojdzie, to jeno dlatego, ¿e siê cudak
owy za póŸno w karczmie pojawi³, gdy wszyst-
kie szaraki ju¿ popite pod sto³em le¿¹. A wie-
dzieæ trzeba, ¿e powiadaj¹ ludzie, i¿ Mazur woli
cz³eka ubiæ, ni¿ post z³amaæ. Wszelako, gdy ju¿
do zwady dojdzie, to Hreczkosiej ochoczo za
³awê z³apie lub stó³ i nim wywija.
Jak graæ?
Pan Gracz najlepiej, jeœli g³upiego bêdzie
udawa³, gêbê winien czêsto rozdziawiaæ, oczy
wytrzeszczaæ i siê dziwowaæ. O wszystko pytaæ
mo¿e, palcem pokazywaæ i maniery mieæ gru-
biañskie. Gdy do biesiady jakiej zacnej zasi¹-
dzie, to jarz¹bków pieczonych nie tknie, jeno
o chleb ze smalcem lub kaszê gryczan¹ bê-
dzie pyta³. Choæ na heraldyce i genealogii nie
powinien siê znaæ, bo w zaœcianku ksi¹¿ek ni-
gdy m¹drych nie by³o, to winien siê staro¿yt-
noœci¹ rodu swego che³piæ (na ten przyk³ad od
rzymskich mo¿nych).

56 GWIEZDNY PIRAT
 inne gry: dzikie pola - gwiezdny pirat
Hreczkosiejowi przystoi byæ szalenie zabo-
bonnym, wierzyæ w czarty, utopce i strzygi. Nie
przeszkadza to mu byæ tak¿e religijnym, choæ
w prostacki i fanatyczny sposób. Innowierców
nienawidzi i ich siê boi, gdy ksi¹dz co rzeknie,
to ten we wszystko uwierzy.
Szarak lubi mieæ wroga. Mog¹ to byæ ¯ydzi,
którzy szlachtê katolick¹ ³upi¹, Turcy, bo dzicy i
diab³y maj¹ na pos³ugi, kalwini, bo bluŸni¹ Naj-
œwiêtszej Panience, magnaci, bo z³odzieje i Oj-
czyznê morduj¹ etc.
Rady dla Pana Gracza?
- Pytaæ czêsto o wszystko, i wszystkiemu siê dzi-
wiæ,
- Spuszczaæ wzrok i na buty patrzyæ, mn¹c w
rêkach czapkê, gdy z kimœ mo¿niejszym jest roz-
mowa,
- Prostymi manierami zdradzaæ braki w dwor-
nym obyciu,
- £akomiæ siê na wszelkie dobra i sk¹piæ swe-
go.
Cytaty:
Padam do nó¿ek Jaœnie Oœwieconego pana,
za to, ¿e mi w alkierzu ostaæ pozwala i z tej
karczmy na s³otê nie wyrzuca.
W imiê Ojca, Syna i Ducha! Toæ ta karczma
jak pa³ac wielka! A jaki wielki piec! A jak zacnie
ochêdo¿ona! Dla Boga, gomó³ki w oknach! To
ja dziœ jak su³tan turecki spaæ bêdê!
Obaczcie Moœci Panowie owego karmazy-
na! Dalibóg, toæ on wide³kami jakowymiœ do
gêby miêsiwo sadza. Jad³a nie tyka wszelako
rêk¹. Na tr¹d chory, albo co?
Polecane przywary: Cham (+2), Dureñ (+3),
S³aby ³eb (+4), Chciwiec (+1), Fanatyk (+2), Ku-
tergêba (+3), Namolny (+2), Niepiœmienny (+2),
Sk¹piec (+1), Zawalidroga (+2), Fa³szywy szlach-
cic (+5), Nowy szlachcic (+5), Kiepska broñ (+1),
Nêdzna szkapa (+2), Ubogi (+4)
Polecane przewagi: Twardy ³eb (-4), Pos³uch
u zwierz¹t (-2), Wielkolud (-3), ¯elazne zdrowie
(-3), Liczny ród (-3).
Koncept przygody:
Pan Brat musi wspomóc swój ród. Mo¿ny s¹-
siad chce familiê ca³¹ sch³opiæ. Ta musi udo-
wodniæ zatem swoje sarmackie pochodzenie.
Hreczkosiej ruszy³ w œwiat, by odnaleŸæ kilku
mo¿nych œwiadków, którzy potwierdz¹ szla-
checkoœæ. Naj³atwiej zaœ odszukaæ ich na dru-
gim krañcu Rzeczypospolitej, gdzie odleg³ych
krewnych jest najwiêcej, a w ksiêgach urzêdo-
wych dowody szlachectwa.
Hreczkosiej – Pan Brat
Dionizy „Baran” Kowalski herbu Korab
Nacja: Mazur
Wiek: dojrza³y (32 lata)
Przywary: Chciwiec (+1), Fanatyk (+2), Kiepska
broñ (+1), Nêdzna szkapa (+2), Ubogi (+4)
Przewagi: Liczny ród (-3)
Wiara: Rzymski Katolik
Kondycja: Ho³ota
Wiara w magiê: Zabobonny
Odwaga: Niestrachliwy
Pobo¿noœæ: ¯arliwy
Kochliwoœæ: Oziêb³y
Honor: Ma³o honorowy
Praworz¹dnoœæ: Burda
Pan Dionizy pochodzi z niewielkiego i bied-
nego zaœcianka na Mazowszu. Ród Kowalskich
wielki, a ziemi okrutnie ma³o do podzia³u. Pod-
danych niewielu, przeto by samemu nie oraæ,
lubo rzemios³em siê jakimœ nie paraæ, ruszy³
szlachcic na trakt szukaæ s³u¿by i bogactwa.
Szary ¿upan ma na grzbiecie i na pod³ej szka-
pie siedzi. Mimo, ¿e ubogi, to za chama nie
pozwoli siê uwa¿aæ. Wszelako nieco jest przy-
g³upi, skory do zwady i honoru w nim niewiele.
Po burdzie czasem mieszki rzeza, jeœli na no-
gach siê jeszcze trzyma, ale ka¿d¹ zdobycz za
dar od Najœwiêtszej Panienki uwa¿a. Do amo-
rów nie jest skory, bo wie, ¿e chuda z niego
szlachta.
Krzepa 14 Silny
Zwinnoœæ 8 ¯wawy
Zmys³y 7 Ostro¿ny
M¹droœæ 4 B³azen
Fantazja 4 Prostak
£eb 8 Z ¿elaza
Fortuna 7
Inicjatywa 8
Cios +0
Têgoœæ +0
Szabla 14; Rusznica 5; W³ócznia 9; Jazda kon-
na +7; Czytanie i pisanie +2; Genealogia i he-
raldyka +1; Handel +2; Uprawa roli +4; Gospo-
darstwo +2; Targowanie +2; Cyrulik +2
Moderunek: Rusznica pod³a (-2 Celnoœæ), 6
³adunków prochu i kul, 12 groszy, Koñ pod³y
¯mudzin (-1), Batorówka okrutnie stara (-1 Ini-
cjatywy), manierka z pod³ym piwem, szary ¿u-
pan, portki i koszula, pod³e czarne buty, po-
wróz zamiast pasa, czapka.
GWIEZDNY PIRAT 57
gwiezdny pirat - almanach
G£OSEM BOGUSIA LINDY:
CO TY WIESZ
O PROWADZENIU
IGNACY TRZEWICZEK
G racze znaj¹ swoich bohaterów na
wylot. Pamiêtaj¹ o wszystkich mo-
dyfikatorach broni, o dodatkowych
umiejêtnoœciach, o specjalnych cechach
i sztuczkach. Pamiêtaj¹ o tysi¹cu innych
rzeczy. Wiedz¹ ile maj¹ amunicji, wie-
dz¹ jak daleko mo¿na strzelaæ z kuszy i
ile ataków maj¹ ciê¿kim mieczem. Nie
dadz¹ siê ³atwo za³atwiæ, zrobi¹ wszyst-
ko, by ich bohaterowie wyszli ca³o z naj-
gorszej opresji. I, szczerze mówi¹c, bar-
dzo dobrze, bo przecie¿ o to w RPG cho-
dzi, by gracze dobrze siê bawili i wy-
chodzili ca³o z wiêkszoœci opresji.
Gdzie le¿y problem? W stylu w jakim wy-
chodz¹ z opresji. Tak, Bohaterowie Niezale¿ni
zazwyczaj powinni paϾ na twarz w starciu z
Bohaterami Graczy ale na pewno nie powinni
paœæ na twarz bez ciê¿kiej, pe³nej determina-
cji walki o ¿ycie. Tej prawdziwej, dramatycznej
walki na wielu sesjach brakuje. Gracze walcz¹
z atakuj¹cymi ich napastnikami ale sporadycz-
nie tylko czuj¹, ¿e ten facet naprzeciw w³aœnie
walczy o ¿ycie, ¿e to najwa¿niejszy moment w
jego ¿yciu, ¿e on stara siê jak nigdy dot¹d, by
nie zgin¹æ.
Ot, pojawia siê, dostaje w czambu³ i ginie.
Bez sensu.
Mistrzu Gry, traktuj Bohaterów Niezale¿nych
jak ¿ywe istoty, kogoœ, kto zrobi absolutnie
wszystko, by przetrwaæ. Œmieræ, przegrana to
dla niego koniec. On na ten koniec za ¿adne
Cykl Co ty wiesz o prowadzeniu to seria krótkich artyku³ów poruszaj¹cych proste, oczywiste
zdawa³oby siê tematy i sprawy. Zarazem, jak uczy nas doœwiadczenie, dla wielu MG takie
wy³o¿enie kawy na ³awê i opowiedzenie o tych problemach jest cenn¹ pomoc¹ i wska-
zówk¹, a omawianie prostych tematów wcale nie okazuje siê bez sensu.
58 GWIEZDNY PIRAT
mg
skarby siê nie zgodzi. Czasem ucieknie. Powa¿-
nie, rzuci broñ i zacznie uciekaæ, biec jak opê-
tany byle dalej od Bohaterów Graczy. Jak wielu
Bohaterów Niezale¿nych uratowa³eœ w swojej
karierze pozwalaj¹c im pójœæ po rozum do g³o-
wy i uciec z pola walki? Czasem taki cz³owiek
rzuci broñ i zacznie rozpaczliwie b³agaæ o li-
toœæ. Padnie na kolana, zaleje siê ³zami, z³o¿y
d³onie w geœcie ostatecznej proœby i wzywa-
j¹c wszystkich bogów bêdzie prosi³ Bohaterów
Graczy, by darowali mu ¿ycie. To naturalny
odruch, gdy cz³owiek widzi, ¿e nie ma szans w
walce. Lepiej paœæ na kolana, oœmieszyæ siê,
upokorzyæ, ale prze¿yæ. Ilu Bohaterów Nieza-
le¿nych uratowa³eœ w ten sposób? Na ilu se-
sjach napastnicy walcz¹cy z graczami nagle
zdecydowali siê poddaæ? Czasem zaœ napast-
nik nie podda siê, nie ucieknie, lecz bêdzie
walczy³ o ka¿dy centymetr pola. Tak, jak Boha-
terowie Graczy, nie ugnie siê, nie odpuœci, nie
podda siê. Nie pozwoli siê tak po prostu roz-
siekaæ. Bo Bohater Niezale¿ny te¿, tak jak gra-
cze, ma prawo nosiæ pancerz. BN te¿ ma pra-
wo wykonaæ Unik. BN te¿ ma prawo wykonaæ
parowanie ciosu. On te¿ chce prze¿yæ. On te¿
stosuje wszystkie chwyty i regu³y, które poda-
no w podrêczniku RPG. Opisuj¹c go przedstaw
graczom zdesperowanego wojownika, który
- byæ mo¿e - pogodzi³ siê ju¿ nawet ze swoj¹
œmierci¹, lecz jest zdecydowany nie sprzeda-
waæ tanio skóry. Poka¿ pot sp³ywaj¹cy po jego
czole. Poka¿ jak kurczowo œciska broñ. Poka¿
jak bardzo jest skoncentrowany. Poka¿, ¿e on
 almanach mg
nie ma zamiaru zgin¹æ, byæ byle przerywni-
kiem, nic nie znacz¹cym epizodem na pocz¹t-
ku sesji. O nie. Do graczy powinno dotrzeæ, ¿e
nie walcz¹ z papierowym Bohaterem, ale ¿yw¹
istot¹. ¯e albo oni, albo ona. ¯e starcie, w któ-
rym bior¹ udzia³ to nie jest przypadkowa wa-
taha rzucona na rozgrzanie koœci i przypo-
mnienie sobie regu³ gry.
Wielu Mistrzów Gry zapomina, ¿e Bohater
Niezale¿ny ma swój plan, jak¹œ, choæby
skromn¹, taktykê walki. Mo¿e mieæ cholernie
prost¹ i g³upi¹, jeœli jest zwyk³ym goblinem,
albo ca³kiem sprytn¹ i wredn¹, jeœli jest orkiem.
Albo mordercz¹ jeœli to mroczny elf. Mroczny
elf nie rzuci siê na gracz z okrzykiem. Mroczny
elf nie wystawi siê na strza³. Mroczny elf spró-
buje rzuciæ z ukrycia zatruty sztylet w plecy jed-
nego z graczy, drugiego ustrzeliæ z rêcznej ku-
szy, a dopiero trzeciego zaatakowaæ wrêcz.
Bohaterowie Niezale¿ni, podobnie jak gra-
cze wykorzystaj¹ teren walki, zas³ony, nierów-
noœci, œliskie pod³o¿e. Zechcê skierowaæ wal-
cz¹cego gracza na kupê œliskich liœci, zechc¹
oprzeæ siê o drzewo, by zabezpieczyæ sobie
plecy lub zrobiæ cokolwiek innego co pozwoli
pokonaæ przeciwnika. Bohater Niezale¿ny ca³y
czas myœli, ca³y czas kombinuje, jak wyjœæ ca³o
z opresji.
Niektórzy Bohaterowie Niezale¿ni posiadaj¹
lepsz¹ broñ lub pancerz. Tak jak Bohaterowie
Graczy, BN mo¿e uposa¿yæ siê w niez³y sprzêt,
- gwiezdny pirat
mieæ coœ, co zaskoczy graczy, ³amacz mieczy,
zatrute ostrze, pistolet za pasem... Coœ, co ukry-
te przed wzrokiem ciekawskich ma byæ jego
ubezpieczeniem na ¿ycie. Ubezpieczeniem, z
którego teraz zechce skorzystaæ. Amulet, który
odbija rany. Pierœcieñ wzmocnionej si³y. Cokol-
wiek. Byle prze¿yæ. Gracz wyprowadza
mia¿d¿¹cy atak, zadaje dziesiêæ ran i patrzy
jak przeciwnik upada ca³y zlany krwi¹. Zado-
wolony gracz odwraca siê do swoich kompa-
nów, tymczasem za jego plecami przeciwnik
zrywa z szyi amulet, tryska b³ysk magii, i jak
nowo narodzony, Bohater Niezale¿ny atakuje
kompletnie zaskoczonego Bohatera Gracza.
Niemo¿liwe? Mo¿liwe. Bohater Niezale¿ny te¿
cz³owiek. Móg³ kupiæ, zdobyæ, znaleŸæ amulet.
Przedmioty magiczne nie s¹ tylko dla Bohate-
rów Graczy.
Œmiertelnie wydawa³oby siê ranni Bohatero-
wie Niezale¿ni czasem odczo³guj¹ siê z pola
walki i znikaj¹, by powróciæ po kilku dniach i
mœciæ siê. Czasem odzyskuj¹ przytomnoœæ i wy-
palaj¹ z le¿¹cego opodal pistoletu. Czasem
staæ ich choæ na tyle, by z³apaæ Bohatera Gra-
cza za nogê, wytr¹ciæ z równowagi i sprawiæ,
by ten przewróci³ siê. Jeœli by³ w³aœnie atako-
wany, ma teraz powa¿ne k³opoty...
Pomys³ów jest wiele. Wszystkie sprowadzaj¹
siê do jednego - ka¿dy Bohater Niezale¿ny
chce prze¿yæ. Za wszelk¹ cenê. Pamiêtajcie o
tym.
GWIEZDNY PIRAT 59
gwiezdny pirat - almanach mg

AUTOR: ANDRZEJ „SHAD ENC” STÓJ

REDAKCJA: MATEUSZ „ZSU-ET-AM” K OMINIARCZUK

POWERGAMING Artyku³ pochodzi z

serwisu polter.pl

Powergaming. Nie ma chyba stylu gry, który wzbudza³by tyle kontrowersji i by³
tematem tylu dyskusji (nie licz¹c pewnych odmian storytellingu, jednak ten temat
poruszê przy innej okazji). Mylony z munchkinizmem, powergaming czêsto staje siê
celem ataku osób preferuj¹cych inne style gry. Przypisuje mu siê iœcie demoniczne
cechy: niszczenie dru¿yn, zabieranie przyjemnoœci z gry reszcie grupy, burzenie
równowagi gry czy te¿ zmienianie sesji ze spotkania towarzyskiego w swoisty kon-
flikt na linii prowadz¹cy-gracze. Jak jest w rzeczywistoœci? Czy powergaming jest
diab³em gier fabularnych? A mo¿e wprost przeciwnie, jest to styl jedynie dla naj-
lepszych, najbardziej doœwiadczonych erpegowców?

Powergaming walizacji na wszelkie mo¿liwe sposoby, z wy-

okiem MG
Definicja
Na potrzeby tego artyku³u przyjmujê, ¿e po-
wergaming to styl gry opieraj¹cy siê na two-
rzeniu mo¿liwie najsilniejszej postaci i wykorzy-
stywaniu jej silnych stron w celu osi¹gniêcia
maksymalnego prawdopodobieñstwa sukce-
su, czêsto w po³¹czeniu z marginalizacj¹ war-
stwy fabularnej sesji. W pierwszej czêœci arty-
ku³u postaram siê spojrzeæ na zjawisko power-
gamingu z punktu widzenia prowadz¹cego -
osoby maj¹cej stycznoœæ z powergamerami.
Postaram siê podkreœliæ dobre i z³e strony po-
wergamingu, opisaæ sposoby na prowadze-
nie osób preferuj¹cych taki styl gry z graczami
maj¹cymi inne priorytety oraz czêsto pope³-
niane przez prowadz¹cych maj¹cy w grupie
powergamerów b³êdy. Tekst ten nie jest jed-
nak pisany wy³¹cznie z myœl¹ o Mistrzach Gry -
tak¿e gracze bez w¹tpienia znajd¹ w nim coœ
dla siebie.
Powergaming jest czêsto kojarzony z munch-
kinizmem - stylem gry opieraj¹cym siê na ry-
korzystaniem wszelkich dostêpnych œrodków.
O ile powergamerzy zawsze dzia³aj¹ w ramach
regu³ gry, munchkini wyszukuj¹ i wykorzystuj¹
luki w systemie, interpretuj¹c zasady wed³ug
w³asnego widzimisiê, niekiedy posuwaj¹c siê
nawet do oszustwa.
Kogo kręci powergaming?
Nie ka¿dy gracz lubi¹cy wcielaæ siê w silne
postacie ma „potencja³”, by zostaæ powerga-
merem. Z mojego doœwiadczenia wynika, ¿e
o ile niemal wszyscy lubi¹, gdy ich postacie
posiadaj¹ jak najwy¿sze wspó³czynniki, o tyle
niewiele osób ma doœæ zaciêcia, by podj¹æ
samodzielne dzia³ania w celu zwiêkszenia po-
têgi bohatera. Powergaming wymaga dosko-
na³ej znajomoœci systemu, zapamiêtania wiel-
kiej liczby szczegó³ów, pocz¹wszy od procesu
tworzenia postaci, poprzez zasady zwi¹zane z
elementami sk³adowymi bohaterów (np. atu-
tów, zdolnoœci klasowych), na mechanice wal-
ki, magii oraz awansu koñcz¹c. Nie jest sztuk¹
wylosowaæ wysokie wspó³czynniki albo przy-
dzieliæ najwy¿sz¹ wartoœæ Sile tworzonego w³a-
œnie wojownika - sztuk¹ jest takie zaprojekto-
wanie bohatera, by niezale¿nie od czynników

60 GWIEZDNY PIRAT
 almanach mg
losowych mia³ maksymalne szanse na odnie-
sienie sukcesu w mo¿liwie najwiêkszej liczbie
sytuacji.
W parze ze znajomoœci¹ systemu powinna
iœæ umiejêtnoœæ planowania i elastycznoœæ. Nie
zawsze udaje siê zdobyæ potrzebny ekwipu-
nek, dotrzeæ do wybranych klas presti¿owych.
Nie ka¿dy prowadz¹cy spe³nia wszystkie ¿ycze-
nia graczy, niekiedy wrêcz przeciwnie - znaj¹c
lub podejrzewaj¹c, co chc¹ zdobyæ, celowo
odsuwa upragniony cel, zmuszaj¹c ich do
wiêkszego wysi³ku. Brak elastycznoœci mo¿e
wiêc sprawiæ, ¿e zamiast potê¿nej postaci gracz
otrzyma bohatera, który by³by najsilniejszy...
gdyby tylko zdoby³ pewne przedmioty, np.
upragniony pancerz i tarczê.
Nikt nie decyduje siê na okreœlony styl gry,
jeœli nie przynosi mu on radoœci, dlatego nie
wystarczy lubiæ silne postacie - przede wszyst-
kim trzeba chcieæ mierzyæ siê z przeszkodami
stawianymi na drodze bohatera przez Mistrza
Gry.
Te trzy cechy, czyli chêæ do podejmowania
wyzwañ, umiejêtnoœæ planowania oraz - naj-
wa¿niejsza - znajomoœæ systemu s¹ wspólne
chyba dla wszystkich osób okreœlaj¹cych siê
powergamerami. Oczywiœcie, mo¿na dodaæ
do tego chêæ bycia najlepszym w grupie, kon-
centracja na taktycznym aspekcie gry czy nie-
chêæ wzglêdem warstwy fabularnej (tudzie¿
storytellingowej), jednak te cechy nie ujawniaj¹
siê równie silnie, jak wczeœniej wspomniane.
Czego oczekują powergamerzy?
Ka¿dy gracz przychodzi na sesjê z okreœlonym
nastawieniem. Jedni licz¹ na interesuj¹c¹ fa-
bu³ê, najlepiej stworzon¹ wspólnie przez pro-
wadz¹cego i dru¿ynê. Drudzy chc¹ jak najwia-
rygodniej odegraæ swoj¹ postaæ - z jej silnymi
i s³abymi stronami, jaœniejszymi i ciemniejszy-
mi cechami osobowoœci. Jeszcze inni przy-
chodz¹ po prostu spotkaæ siê ze znajomymi,
poturlaæ koœæmi, zjeœæ pizzê i napiæ siê coli. Cze-
go zatem oczekuj¹ od sesji powergamerzy?
Z pewnoœci¹ w centrum ich zainteresowania
stoi bohater - jego statystyki, mo¿liwoœci, wp³yw
jaki ma na grê oraz sposób, w jaki postrze-
gaj¹ go pozostali uczestnicy zabawy. Czasami
wystarczy, by by³ najlepszy w okreœlonej dzie-
dzinie, by uratowa³ dru¿ynê z jakiejœ opresji,
wykorzysta³ swoje umiejêtnoœci i pokaza³ siê
jako wartoœciowy cz³onek grupy. Niekiedy by
- gwiezdny pirat
odczuæ satysfakcjê powergamer musi zyskaæ
œwiadomoœæ, ¿e to jego postaæ by³a motorem
napêdowym scenariusza i bez niej grupa od-
nios³aby pora¿kê lub nie zdo³a³a osi¹gn¹æ
tego, co uda³o jej siê dziêki pomocy bohate-
ra. Zdarza siê równie¿, ¿e gracz kieruje siê prze-
konaniem, i¿ pozostali uczestnicy zabawy s¹
jego konkurentami, zaœ sesja to w pe³nym tego
s³owa znaczenia gra - gra, któr¹ musi wygraæ.
Wówczas stara siê za³atwiaæ wszystko za
wszystkich, dominuje przygodê, pokazuj¹c, i¿
tak naprawdê jego postaæ wystarczy, by do-
trzeæ do upragnionego celu.
Praca zespołowa
Maj¹c w dru¿ynie mi³oœnika solowych akcji,
czêsto bêdziesz zmuszony hamowaæ jego de-
struktywne dzia³ania. Pamiêtaj, ¿e gry fabular-
ne - a przynajmniej wiêkszoœæ z nich (np. D&D)
opieraj¹ siê na pracy zespo³owej, zaœ sesje
powinny umo¿liwiæ wykazanie siê wszystkim
uczestnikom zabawy. Jeœli jeden z cz³onków
grupy próbuje zdominowaæ sesjê, postaraj siê
z nim porozmawiaæ, poprosiæ o pohamowa-
nie podczas scen napisanych z myœl¹ o innych
graczach. Ewentualnie mo¿esz projektowaæ je
w taki sposób, by uniemo¿liwiæ dzia³anie temu
graczowi, np. rozdzielaj¹c dru¿ynê lub wymu-
szaj¹c u¿ycie zdolnoœci, której jego postaæ nie
posiada.
Skoro istnieje cel, ku któremu siê d¹¿y, na
drodze do jego osi¹gniêcia Mistrz Gry musi
postawiæ pewn¹ liczbê przeszkód, których nie
da siê pokonaæ wy³¹cznie dziêki szczêœciu - a
przynajmniej jest to mocno utrudnione. Power-
gamer oczekuje mo¿liwoœci sprawdzenia stwo-
rzonych przez siebie kombinacji, wykazania siê
w dziedzinie obranej podczas tworzenia bo-
hatera. Zwykle nie cierpi, gdy jego postaæ jest
bezsilna i mo¿e jedynie obserwowaæ wyda-
rzenia rozgrywaj¹ce siê w danej scenie (nie
dotyczy to wszystkich powergamerów - s¹ i
tacy, którzy lubi¹ grê zespo³ow¹ i czerpi¹ przy-
jemnoœæ ze skutecznej gry innych osób w dru-
¿ynie).
Czego nie cierpią powergamerzy?
Najbardziej bolesn¹ cech¹ Mistrzów Gry jest
dla powergamerów upraszczanie i pomijanie
mechaniki. Gdy zabraknie medium, poprzez
które gracz jest w stanie udowodniæ si³ê swo-
jej postaci, rodzi siê frustracja i z³oœæ. Ka¿dy
GWIEZDNY PIRAT 61
gwiezdny pirat - almanach
sprytny gracz mo¿e stworzyæ ciekawy plan
dzia³ania, zapewniaj¹cy sukces podczas misji,
jeœli jednak nie wymaga siê potwierdzenia
dzia³añ postaci testami i uzale¿nia sukces od
opisu lub, co gorsze, widzimisiê prowadz¹ce-
go, radoϾ z sesji zanika.
Bardzo czêsto denerwuj¹ce z punktu widze-
nia powergamerów jest urealnianie rozgryw-
ki (zw³aszcza pod wzglêdem mechaniki). Wie-
le postaci takich graczy opartych jest na za³o-
¿eniach przecz¹cych logice/fizyce naszego
œwiata, jednak mo¿liwych z punktu widzenia
konkretnej gry. Poprzez zmianê zasad rz¹dz¹-
cych realiami, zw³aszcza zmianê mechaniki,
Mistrz Gry odbiera graczowi podstawowe na-
rzêdzie, jakim jest system - niekoniecznie wspie-
raj¹cy realistyczn¹ rozgrywkê.
„Opisz to”
Nie ma zdania bardziej znienawidzonego przez
(wiêkszoœæ) powergamerów, ni¿ ¿¹danie do-
k³adnego opisania wykonywanej czynnoœci,
odegrania konkretnej sceny (najczêœciej dys-
kusji) lub podparcia testu mechanicznego w
jakikolwiek inny, fabularny sposób. Jest to tym
gorsze, ¿e stworzone z myœl¹ o maksymaliza-
cji umiejêtnoœci postacie prawie zawsze oka-
zuj¹ siê byæ lepszymi fachowcami w danej
dziedzinie ni¿ sam gracz. Jeœli masz w dru¿y-
nie powergamera, postaraj siê nie wymuszaæ
na nim fabularnych opisów dzia³añ bohatera.
Zepsujesz w ten sposób zabawê nie tylko jemu
(powergamerzy czasami nie potrafi¹ ³adnie
opowiadaæ i pesz¹ siê, gdy zostaj¹ do tego
zmuszeni), ale równie¿ ca³ej grupie. Uszanuj
jego wolê i pozwól wykonaæ mu sam test,
ewentualnie samemu dopowiadaj¹c jego
efekty.
Powergaming jest stylem gry silnie opieraj¹-
cym siê na zasadach systemu, dlatego - wbrew
pozorom - mocno destruktywny wp³yw na se-
sjê prowadzon¹ mi³oœnikom takiego stylu mo¿e
mieæ u³atwianie rozgrywki - oszukiwanie na
korzyœæ graczy. Wykonywanie wszelkich rzutów
na oczach wszystkich uczestników gry przez
prowadz¹cego jest mile widziane, o ile nie
wrêcz oczekiwane. „Tajne modyfikatory” s¹ za
to synonimem naginania przebiegu scenariu-
sza i wypaczania systemu, co równa siê z³ej
zabawie. Krótko mówi¹c - po serii fatalnych
b³êdów czasami lepiej jest zabiæ postaæ gra-
cza, ni¿ oszukuj¹c pozwoliæ jej przetrwaæ.
62 GWIEZDNY PIRAT
mg
Powergamer w drużynie
Pojedynczy powergamer mo¿e stanowiæ nie
lada wyzwanie, zw³aszcza dla Mistrzów Gry i
dru¿yn preferuj¹cych odmienny styl rozgrywki.
Jego postaæ bêdzie prawdopodobnie silniej-
sza od postaci pozosta³ych graczy - co wiêcej,
bêdzie to eksponowa³ na wszelkie mo¿liwe
sposoby. Niektórzy uczestnicy zabawy mog¹
siê tym w ogóle nie przej¹æ, graj¹c na swój,
nastawiony na eksploatowanie innych warstw
sesji, sposób. Innych mog¹ denerwowaæ ci¹-
g³e próby wychodzenia na pierwszy plan i za-
³atwiania mechanik¹ tego, co sami chcieliby
rozwi¹zaæ fabularnie.
W dru¿ynie sk³adaj¹cej siê z osób lubi¹cych
ró¿ne aspekty gier fabularnych musi powstaæ
jakiœ kompromis. Ignorowanie konfliktów i uda-
wanie ¿e problem nie istnieje w najlepszym
wypadku doprowadz¹ do zmniejszenia przy-
jemnoœci wyci¹ganej z gry. W najgorszym - do
rozpadu ekipy. Dlatego te¿ warto porozma-
wiaæ z graczami, próbuj¹c dojœæ do porozu-
mienia.
Powergamer mo¿e przej¹æ na siebie jedn¹
z warstw sesji, najlepiej walkê, najmocniej eks-
ponowan¹ w mechanice d20. Podczas gdy inni
gracze zajm¹ siê interakcj¹ z postaciami t³a,
budowaniem fabu³y sesji, wp³ywaniem na za-
planowane przez prowadz¹cego wydarzenia
i realizowaniem d¹¿eñ swoich bohaterów,
polem dzia³ania powergamera bêd¹ przede
wszystkim konflikty fizyczne. W walce wszyscy
bêd¹ wykonywaæ jego rozkazy i wspieraæ go
przy realizacji wczeœniej zaplanowanych dzia-
³añ. W³adza, jak¹ ma nad dru¿yn¹ zniknie jed-
nak z chwil¹, gdy ostatni z wrogów zostanie
pokonany.
Pan Najlepszy
Niektórzy powergamerzy to primadonny ocze-
kuj¹ce, ¿e bêd¹ na sesji jedynymi gwiazdami.
Mo¿liwe, ¿e s¹ dru¿yny, w których takie osoby
s¹ mile widziane, a ich styl ceniony. Trzeba jed-
nak pamiêtaæ, ¿e znakomita wiêkszoœæ erpe-
gowców przychodzi na sesjê dzia³aæ, a nie tyl-
ko s³uchaæ deklaracji dzia³ania jednego z gra-
czy - dlatego te¿ primadonny nale¿y jak naj-
szybciej usuwaæ z grupy.
Nie zawsze mo¿na dojœæ do kompromisu.
Czasem, gdy piêæ na szeœæ osób preferuje sto-
rytelling, nie ma sensu trzymaæ na si³ê power-
gamera i rezygnowaæ z ustalonego stylu tylko
 almanach mg
po to, by daæ jednostce pole do popisu. Choæ
sesje gier fabularnych s¹ bez w¹tpienia spo-
tkaniem towarzyskim, nie powinno siê zmuszaæ
do gry w sta³ej dru¿ynie. Dlatego te¿ czasem
lepiej jest poprosiæ dobrego znajomego o zna-
lezienie innej, graj¹cej w podobnym do jego
stylu dru¿yny, ni¿ ci¹gn¹æ mêczarnie w nieskoñ-
czonoϾ.
Drużyna powergamerów
Prowadzenie dru¿yny graczy lubi¹cych power-
gaming jest doœæ proste, choæ wymagaj nieco
nak³adu pracy, zw³aszcza przy projektowaniu
przygód. Nie wystarczy ciekawa intryga, zaska-
kuj¹ce wprowadzenie lub nieszablonowe po-
stacie t³a. Mistrz Gry powinien podczas projek-
towania scenariusza zadbaæ przede wszystkim
o odpowiednie wyzwania, sceny pomyœlane
tak, by do ich pomyœlnego zakoñczenia gra-
cze musieli skorzystaæ z przygotowanych przez
siebie kombinacji. Kwestia liniowoœci fabu³y nie
stanowi wiêkszego problemu i nie nale¿y za-
prz¹taæ sobie ni¹ specjalnie g³owy. Czêsto w³a-
œnie proste przygody dostarczaj¹ powerga-
merom znacznie wiêcej przyjemnoœci ni¿ przy-
pominaj¹ce sieæ molochy, wymuszaj¹ce zaan-
ga¿owania w fabularn¹ warstwê scenariusza.
Najwiêkszym problemem jest wiêc projek-
towanie przeszkód, które stan¹ na drodze bo-
haterów. Zbyt ³atwe nie dadz¹ satysfakcji, zbyt
trudne wywo³aj¹ jedynie frustracjê. Prowadz¹cy
powinien znaæ charakterystyki postaci graczy,
ich silne i s³abe strony i w³aœnie na wspó³czyn-
nikach opieraæ konkretne wyzwania. Jeden z
bohaterów posiada bardzo wysoki rzut obron-
ny na Wolê? Niech zmierzy siê z wêdrownym
oszustem-zaklinaczem, staraj¹cym siê wy³udziæ
od bohaterów pieni¹dze. Gdy reszta dru¿yny
ulegnie jego sztuczkom, jeden z graczy bêdzie
mia³ okazjê wykazaæ siê i daæ chciwemu cza-
rownikowi nauczkê. Mo¿e inny gracz specjali-
zuje swoj¹ postaæ w Sile, przywi¹zuj¹c szcze-
góln¹ uwagê do zdolnoœci niszczenia rozma-
itych przedmiotów? Najprostsze wyzwanie, ja-
kie mo¿na przed nim postawiæ, to zamkniête
wrota, drzwi, zamek skrzyni pe³nej skarbów lub
inny obiekt, który trzeba zniszczyæ, by otrzymaæ
upragnion¹ nagrodê. Przy projektowaniu prze-
szkód warto koncentrowaæ siê zw³aszcza na
takich cechach, które s¹ unikatowe dla poje-
dynczego bohatera. W sytuacji w której trzy na
- gwiezdny pirat
cztery osoby posiadaj¹ niezwyk³¹ szybkoœæ
ruchu wprowadzanie poœcigu wymagaj¹cego
umiejêtnoœci szybkiego przemieszczania siê
nie jest najlepszym pomys³em - jedyne, co siê
osi¹gnie, to nuda ostatniego z graczy.
Poznać system
Prowadzenie ekipie powergamerów wymusza
na prowadz¹cym dok³adne opanowanie me-
chaniki. Mistrz Gry stoi tu na o wiele gorszej
pozycji - gracze musz¹ znaæ jedynie zdolnoœci
w³asnych postaci, podczas gdy prowadz¹cy
powinien potrafiæ projektowaæ nowych wro-
gów i przeszkody na ka¿d¹ kolejn¹ sesjê. Jeœli
wiêc nie masz doœæ chêci, mo¿liwoœci ani sa-
mozaparcia, by staæ siê ekspertem w mecha-
nice d20, prawdopodobnie bêdziesz musia³
korzystaæ z pewnych sztuczek (jak wystawianie
potworów o Skali Wyzwania wy¿szej, ni¿ prze-
widuje podrêcznik) podczas sesji. Powergaming
nie jest jedyn¹ istniej¹c¹ form¹ zabawy w gry
fabularne - jeœli w ogóle Ciê on nie bawi, po-
wiedz o tym graczom. Zmieñcie styl, wypracuj-
cie jakiœ kompromis, dojdŸcie do porozumie-
nia. W ostatecznoœci mo¿ecie nawet zast¹piæ
d20 inn¹, niepromuj¹c¹ powergamingu tak
wyraŸnie, gr¹. Najgorsze, co mo¿esz zrobiæ, to
mêczyæ siê podczas prowadzenia sesji, które
nie stanowi¹ dla Ciebie rozrywki.
Traktowanie grupy jako zbioru indywidualno-
œci nie zawsze zdaje egzamin. Sceny wyma-
gaj¹ce zaanga¿owania od pojedynczej oso-
by przez czas d³u¿szy ni¿ kilka minut prowadz¹
do znudzenia pozosta³ych uczestników sesji.
Mistrz Gry mo¿e postawiæ przed dru¿yn¹ pro-
blem, z którym jeden bohater nie bêdzie w
stanie sobie poradziæ. Zmusza w ten sposób
grupê do wspólnego dzia³ania, wymyœlenia
rozwi¹zania opieraj¹cego siê na umiejêtno-
œciach kilku postaci. Udane opracowanie i
wcielenie planu pokonania takiego wyzwania
sprawi, ¿e wszyscy uczestnicz¹cy w nim gracze
powinni byæ zadowoleni - w koñcu ka¿dy z nich
przyczyni³ siê do zwyciêstwa. Prócz oczywistej
korzyœci, jak¹ jest udana scena, Mistrz Gry
umacnia w ten sposób postrzeganie dru¿yny
jako zgranego zespo³u, uœwiadamia graczom,
¿e wszyscy bohaterowie s¹ niezbêdni w celu
osi¹gniêcia sukcesu w grze.
GWIEZDNY PIRAT 63
gwiezdny pirat - almanach
Powergaming
okiem gracza
Z pierwszej czêœci tekstu dowiedzieliœcie siê,
czym tak w³aœciwie jest powergaming, jakie s¹
jego dobre i z³e strony oraz jak wspieraæ lub,
jeœli bêdzie sprawia³ problemy, zwalczaæ ten
styl gry. Przeczytaliœcie równie¿ o tym, jakie ce-
chy powergamingu mog¹ przeszkadzaæ pod-
czas sesji. W tej czêœci postaram siê pokazaæ
Wam, jak zara¿aæ innych swoim powergami-
zmem, wykorzeniaæ destruktywne zachowania
zwi¹zane z takim stylem gry, ¿yæ w zgodzie z
dru¿yn¹ nie lubi¹c¹ koncentrowaæ siê na me-
chanice oraz przeciwnie - jak radziæ sobie w
powergamerskiej ekipie, samemu nie przywi¹-
zuj¹c wiêkszej wagi do systemu.
Być powergamerem
Nie jesteœ alf¹ i omeg¹. To, ¿e potrafisz stwo-
rzyæ najsilniejsz¹ postaæ ze wszystkich nie zna-
czy, ¿e powinieneœ to robiæ. Mo¿e i odbierzesz
sobie nieco przyjemnoœci tworz¹c postaæ nie
do koñca zoptymalizowan¹, ale jednoczeœnie
redukujesz ryzyko, ¿e wspó³gracze bêd¹ Ciê
traktowaæ jak wroga. Nie b¹dŸ egoist¹, daj im
pograæ - nie tylko fabularnie, ale i mechanicz-
nie. Stwórz wyspecjalizowan¹ postaæ, nastaw
siê na jakiœ aspekt gry i zadeklaruj pozosta-
³ym, ¿e chcesz obj¹æ w posiadanie w³aœnie tê
sferê sesji. Nie bêdziesz mia³ z tym raczej pro-
blemu - kto w koñcu chcia³by graæ w ekipie
trzech magów i druida czarodziejem (konku-
rencja, mniejsze szanse na wybicie siê, no i ry-
zyko powtarzalnoœci kombosów)? Pamiêtaj
przede wszystkim o tym, ¿e pozostali równie¿
mog¹ lubiæ powergaming - wchodz¹c na ich
teren wypowiadasz im wojnê, przenosisz ciê-
¿ar konfliktu z linii bohaterowie graczy-posta-
cie t³a na wnêtrze dru¿yny. W ten sposób za-
miast pokazaæ mo¿liwoœci swojej postaci, uzy-
skaæ sposobnoœæ pokonania obmyœlonych
przez prowadz¹cego przeszkód i zyskania na
koniec konkretnych dóbr (doœwiadczenia, skar-
bów) mêczysz siê w potyczkach z innymi gra-
czami, marnuj¹c czas i energiê.
Początkujący powergamer
Chcesz zostaæ powergamerem? Nic trudniej-
szego - czeka Ciê sporo pracy, ale prawdo-
podobnie w koñcu uda Ci siê stworzyæ napraw-
dê siln¹ postaæ. Potrzebujesz kilku rzeczy - pod-
64 GWIEZDNY PIRAT
mg
rêczników (nikt nie powiedzia³, ¿e powerga-
ming jest tani), dostêpu do Internetu i sporej
iloœci wolnego czasu. Na pocz¹tek powinieneœ
dok³adnie opanowaæ zasady gry (w domyœle
- mechanikê d20). W ten sposób dowiesz siê,
jak kumulowaæ premie i jak wynajdywaæ nowe
opcje wspieraj¹ce dany koncept mechanicz-
ny. Gdy opanujesz podstawy, rozejrzyj siê po
Sieci, zobacz jak doœwiadczeni gracze buduj¹
swoich niepokonanych bohaterów. Postaraj siê
znaleŸæ s³abe strony takich postaci i znajdŸ spo-
sób na usuniêcie tych wad. Jeœli Ci siê powie-
dzie, jedyne, czego bêdziesz jeszcze potrze-
bowa³, to praktyka.
Jako powergamer bardzo dobrze znasz me-
chanikê gry. Potrafisz swobodnie poruszaæ siê
po systemie, ³atwo znajduj¹c rozwi¹zania kon-
kretnych problemów. Poka¿ innym graczom, ¿e
powergaming to nie tylko optymalizowanie
bohatera, ale równie¿ wspó³praca z prowa-
dz¹cym i pomoc we wspó³tworzeniu sesji. Dru-
¿yna z pewnoœci¹ doceni Twoj¹ wiedzê, jeœli
zaproponujesz udzielanie rad odnoœnie rozwo-
ju innych postaci, dziêki czemu zwiêkszy siê ich
skutecznoœæ. Kto wie, mo¿e dziêki otwartemu
podejœciu przekonasz innych do swojego stylu
gry?
Grać z powergamerem
Masz powergamera w dru¿ynie? Jesteœ szczê-
œciarzem. Dziêki niemu nie bêdzie w¹tpliwoœci
z jak¹œ sporn¹ kwesti¹, której Mistrz Gry nie
opanowa³ jeszcze w pe³ni. Dziêki niemu, o ile
poprosisz go o pomoc w opracowaniu rozwo-
ju, Twoja postaæ uroœnie w si³ê. Dziêki niemu
gra nabierze nieco taktycznego posmaku, zaœ
mechanika, byæ mo¿e do tej pory spychana w
t³o, pojawi siê na pierwszym planie jako jeden
z wa¿niejszych elementów sesji.
Nie myœl jednak, ¿e powergamer w dru¿y-
nie to wy³¹cznie dobro. Musisz pogodziæ siê z
faktem, i¿ w obranej przez siebie dziedzinie
jego postaæ bêdzie mechanicznie nie do po-
bicia. Chcesz siê wykazaæ, pokazaæ, ¿e Twoja
postaæ ma œwietnie rozpisane statystyki? W
porz¹dku, ale bezpieczniej bêdzie, jeœli wybie-
rzesz sobie inn¹ sferê dzia³añ ni¿ on. S¹ ma³e
szanse, by uda³o Ci siê osi¹gn¹æ choæ zbli¿one
rezultaty do tych, które uzyska doœwiadczony
mi³oœnik powergamingu.
Postaraj siê z nim dogadaæ. Dowiedz siê, na
czym w grze najbardziej mu zale¿y. Pamiêtaj -
 almanach mg
gry fabularne maj¹ stanowiæ rozrywkê dla
wszystkich jej uczestników. Jeœli powergamer
chce b³yszczeæ na dworach, rzucaj¹c uroki je-
den za drugim, zgódŸ siê na to - oczywiœcie
pod warunkiem, ¿e da graæ pozosta³ym, od-
daj¹c im pierwszy plan w scenach innego ro-
dzaju. Mo¿e siê oczywiœcie nie zgodziæ, jednak
wówczas wzrasta prawdopodobieñstwo, ¿e
jest z gatunku egoistów. Lokalizuj¹c takiego
chwasta najlepiej wyrwaæ go z dru¿yny. Z ko-
rzeniami.
Wykorzenić egoizm
Gry fabularne to zabawa grupowa - to naj-
wa¿niejsze, o czym musisz pamiêtaæ podczas
gry. Nawet jeœli uda³o Ci siê opracowaæ po-
staæ, która przewy¿sza pozosta³e we wszystkich
aspektach gry - od walki fizycznej, poprzez
magiê, na dyplomacji koñcz¹c - nie pokazuj
tego za ka¿dym razem. Pozostali nie przyszli
patrzeæ, jak grasz sam. Nie s¹ Twoj¹ publicz-
noœci¹ - chc¹ sami poodgrywaæ, a niektórzy
pewnie te¿ traktuj¹ mechanikê jako wa¿ny
aspekt sesji.
Mo¿liwe, ¿e s³aba znajomoœæ systemu przez
prowadz¹cego pozwoli Ci wykorzystaæ proste
sztuczki, przed którymi doœwiadczony, znaj¹cy
dobrze mechanikê Mistrz Gry obroni³by siê bez
problemu. Z pewnoœci¹ bêdzie Ciê kusiæ, by
skorzystaæ z takiej okazji i w ³atwy sposób za-
pewniæ swojej postaci jak¹œ niezwykle sku-
teczn¹ formê ataku lub obrony. Spróbuj zwal-
czyæ to uczucie. Czy tak ³atwe zwyciêstwo przy-
niesie Ci przyjemnoϾ? Nie lepiej pokombino-
waæ nieco bardziej i spróbowaæ stworzyæ ory-
ginaln¹ postaæ, k³ad¹c nacisk równie¿ na war-
stwê fabularn¹?
Nic na siłę
Regu³a wspólnej zabawy oznacza, ¿e gracz nie
powinien narzucaæ swojego stylu innym, nie-
zale¿nie od tego, jaki by on nie by³. Jeœli jesteœ
zwolennikiem odmiennych od powergamingu
sposobów zabawy i trafisz do dru¿yny k³ad¹-
cej nacisk na tworzenie maksymalnie skutecz-
nych postaci, nie unoœ siê dum¹. Mo¿liwe, ¿e
jesteœ œwietnym aktorem, masz niesamowite
fabularne pomys³y i jesteœ w stanie rozwi¹zaæ
ka¿d¹ zagadkê przygotowan¹ przez Mistrza
Gry. Co z tego, skoro grupa w ogóle nie przy-
wi¹zuje do tego wagi? Wszelkie uwagi o doj-
rza³oœci Twojego stylu gry i wy¿szoœci fabu³y nad
- gwiezdny pirat
mechanik¹, ka¿da uszczypliwoœæ skierowana
pod adresem ogólnie pojêtego turlactwa spra-
wi¹, ¿e otrzymasz plakietkê wynios³ego bufo-
na. Jeœli powergamerski styl takiej grupy zu-
pe³nie nie bêdzie Ci odpowiada³ i nie bêdziesz
mia³ ochoty spróbowaæ takiej gry, zrezygnuj z
uczestnictwa w kampanii. Nie graj wszechwie-
dz¹cego, nieomylnego guru.
Podsumowanie
Powergaming to tylko jeden z wielu sposobów
na zabawê w gry fabularne. Jeœli odpowiada
konkretnej osobie, jest dobrym sposobem -
jeœli nie, jest sposobem z³ym. Powergamerzy
mog¹ byæ tym samym zarówno wielkim b³o-
gos³awieñstwem (dziêki zdolnoœci taktycznego
planowania, dog³êbnej znajomoœci mechani-
ki oraz bezwzglêdnej uczciwoœci), jak i przekleñ-
stwem (zwi¹zanym najczêœciej z niechêci¹ do
warstwy fabularnej przygód). Z pewnoœci¹ nie
s¹ diab³ami, wypaczaj¹cymi gry fabularne i
sprowadzaj¹cymi rozgrywkê do lekko udziw-
nionych szachów. No, mo¿e za wyj¹tkiem ego-
istów, szukaj¹cych na sesji nie wspó³graczy a
publicznoœci... Powergaming przez wiele osób
jest postrzegany jako z³y sposób na zabawê -
prymitywny, niewymagaj¹cy i ograniczaj¹cy
inwencjê graczy. Okazuje siê jednak, ¿e nie tylko
wymusza na graczach znajomoϾ systemu, ale
równie¿ zdolnoœæ planowania, przewidywania
posuniêæ przeciwników oraz elastycznoœæ przy
projektowaniu postaci. Eksponuje warstwê
mechaniczn¹ sesji, jednak nie wymusza prze-
suniêcia fabu³y na dalszy plan - zale¿y to wy-
³¹cznie od woli graczy. Powergaming wspiera
grê zespo³ow¹ i wspólne pokonywanie ró¿nych
wyzwañ (co w grach takich jak D&D jest mile
widzian¹ cech¹) przez poszczególnych cz³on-
ków dru¿yny. Nie jest stylem gry odpowiednim
dla wszystkich - jednak w¹tpiê, czy takowy ist-
nieje.
GWIEZDNY PIRAT 65
gwiezdny pirat - g r y
planszoowe
plansz
Kopciuszek
Jedyn¹ z gier by³o Oltre Mare, o której na
swojej stronie Faidutti opowiedzia³ ciekaw¹
historiê. Gra mia³a swoj¹ premierê na targach
w Essen w roku 2004. Jej autor, Emanuele Or-
nella w³asnym sumptem wydrukowa³ 700 eg-
zemplarzy gry i pojecha³ na targi. Po dwóch
dniach, jak pisze Faidutti, Ornella mia³ najszer-
szy uœmiech spoœród wszystkich obecnych w
Essen i radoœnie spacerowa³ pomiêdzy sto-
iskami - sprzeda³ w dwa dni ca³y nak³ad i jedy-
ne co mu pozosta³o to ³aziæ po targach i epa-
towaæ wyœmienitym nastrojem.
Rok póŸniej gra ukaza³a siê nak³adem Ami-
go Spiele, jednego z najwiêkszych wydawców
w Niemczech w du¿ym, eleganckim pudle z
piêknie wykonanymi komponentami.
Baœñ? Có¿, najwyraŸniej cuda czasem siê zda-
rzaj¹.

IGNACY TRZEWICZEK Brzydkie kaczątko

Olte Mare, które wyszpera³em w antykwaria-

OLTRE
cie to w³aœnie edycja z roku 2004, jedno z 700
pude³ek, które podbi³y wtedy targi w Essen,
pude³ko paskudne, miêkkie, zupe³nie nie po-
trafi¹ce utrzymaæ zawartoœci gry. Zreszt¹ ta
zawartoœæ niewiele lepsza jest od pude³ka,

MARE
plansza tak ma³a, ¿e trzeba do niej lupy, ¿eto-
ny tak ma³e, ¿e bez mikroskopu graæ dos³ow-
nie nie sposób. Honoru Oltre Mare broni¹ karty,
raczej paskudne, szarawe, ale przynajmniej
du¿e i wytrzyma³e. Rolê instrukcji pe³ni marnej

HISTORIA jakoœci ksero. Zgroza. No ale tak mia³o byæ,

KOPCIUSZKA
N a grê Oltre Mare trafi³em - jak to
czêsto bywa - zupe³nie przypadko-
wo. Wpad³a mi w rêce oferta pewnego
antykwariatu z grami, przegl¹da³em wiêc
sobie d³ug¹ listê gier i konsultowa³em
co o danych tytu³ach mówi Bruno Faidutti,
co mówi o nich serwis BGG, co o nich
mo¿na wyczytaæ na Games Fanatic czy
gry-planszowe.pl

Dział gier planszowych powstaje we wspólpracy z:

66 GWIEZDNY PIRAT
 g ry plansz
planszoowe
prawda? Mia³o byæ brzydkie kacz¹tko, któ-
re oszo³omi podczas gry...
Oltre Mare w akcji
Ka¿dy z graczy jest tu handlowcem, który
kupuje towary (dobieraj¹c karty), a potem
umieszcza je w swoich magazynach, by
na koniec gry sprzedaæ je po jak najlep-
szej cenie. Gra jest nieco bardziej po-
wa¿n¹, bardziej restrykcyjn¹ wersj¹ Boh-
nansy. Podobnie jak w Fasolkach, tak i tu
musimy zbieraæ karty w seriach, bo punk-
tuj¹ nam tym lepiej im wiêcej kart jedne-
go typu po kolei umieœcimy w magazy-
nie. Podobnie jak w Fasolkach mo¿emy
handlowaæ z innymi graczami i próbowaæ
skompletowaæ seriê jednego typu towarów.
Podobieñstwa s¹ wyraŸne i ka¿dy kto gra³ w
Bohnanzê odnajdzie siê tu natychmiast.
Jest jednak w Oltre Mare wiele nowego.
Regu³y gry wymuszaj¹ na nas to jak wiele kart
mo¿emy mieæ na rêce. Regu³y wymuszaj¹ jak
wiele kart mo¿emy zagraæ w danej turze. Re-
gu³y wymuszaj¹ jak wiele kart mo¿emy dobraæ,
jak wiele portów odwiedziæ, jak wiele towa-
rów stracimy przez piratów. Wszystko tu jest bar-
dzo restrykcyjne i w³aœnie manewrowanie po-
œród tych restrykcji jest kluczem do zwyciêstwa.
Na kartach s¹ przeró¿ne symbole, które wza-
jem na siebie wp³ywaj¹ i musimy bardzo czuj-
nie zagrywaæ karty, by wyjœæ w ka¿dej turze
obronn¹ rêk¹ z opresji i zarobiæ kilka groszy.
Musimy tak ustawiaæ karty w magazynie, tak
je zagrywaæ, by odpowiednie, widniej¹ce na
nich symbole pozwoli³y nam w przysz³ej turze
- gwiezdny pirat
jak najkorzystniej zagraæ. Rozgrywka przebie-
ga wiêc tak, i¿ w ka¿dej turze de facto szukuje-
my sobie plan na dzia³anie na turê nastêpn¹,
myœlimy i planujemy z wyprzedzeniem, to co
gramy teraz to efekt naszego przygotowania
w poprzedniej turze. To fajne. Mi³e. W ymusza
koncentracjê, zmusza do nieustannego balan-
sowania pomiêdzy ochot¹ na zyskanie kasy
jak najszybciej a tym, by nie zostawiæ siê w ko-
lejnej turze z rêk¹ w nocniku. To ser ce tej gry.
Podsumowanie
Oltre Mare nie jest takim ³abêdziem, jak wyni-
ka³oby z historii Faiduttiego, nie jest gr¹ tak
wspania³¹, jak myœla³em, gdy czyta³em, ¿e 700
osób wykupi³o j¹ w dwa dni. Jest jednak tytu-
³em ciekawym, sympatycznym, ma znane, lu-
biane elementy z Bohnansy, jednak szaleñstwo
i wariactwo fasolek zamienia w spokojn¹, pla-
now¹ rozgrywkê, mamy sponta-
niczny handel, mamy te¿ jednak
wymagaj¹ce skupienia regu³y.
Oltre Mare jest wyœmienitym tytu-
³em dla wszystkich którzy lubi¹ lek-
kie gry strategiczne, którzy szukaj¹
czegoœ powa¿niejszego ni¿ party
game, ale jednak nie chc¹ jakiœ
bardzo ciê¿kich i skomplikowanych
tytu³ów z gatunku german game. To
idealnie wywa¿ona gra, prosta,
lecz nie banalna. Sympatyczna,
choæ nie osza³amiaj¹ca. Jeœli bê-
dziecie mieli okazjê j¹ poznaæ, spró-
bujcie. Warto zobaczyæ jak wygl¹-
daj¹ powa¿niejsze fasolki...
GWIEZDNY PIRAT 67
gwiezdny pirat - g r y plansz
planszoowe
IGNACY TRZEWICZEK
WSI¥ŒÆ DO POCI¥GU:
EUROPA
POZYCJA
OBOWI¥ZKOWA
K iedy kilka lat temu recenzowa³em na
³amach Pirata grê Ticket to Ride, kie-
dy rozpisywa³em siê o elegancji w grach
planszowych i kiedy stawia³em TtR za
wzór do naœladowania, nie wiedzia³em,
¿e recenzujê grê, która wkrótce stanie
siê absolutnym klasykiem i doczeka siê
dwóch specjalnych edycji. Nie wiedzia-
³em tak¿e, ba! nie œni³em nawet, ¿e po
kilku latach uka¿e siê polska edycja jed-
nej z tych edycji.
Wsi¹œæ do poci¹gu
Polska edycja gry produkowana jest przez
Days of Wonder, polski wydawca, Rebel od-
68 GWIEZDNY PIRAT
powiada tylko za przes³anie t³umaczenia, ca-
³oœæ jednak jest przygotowywana pod czujnym
okiem speców z DoW. Có¿ to oznacza? Ozna-
cza to, ¿e otrzymujemy produkt najwy¿szej
œwiatowej jakoœci, wydany dok³adnie tak jak
wszystkie gry s³ynnego wydawcy, produkt, który
powsta³ w diab³y daleko od polskich drukarni i
wysz³o mu to zdecydowanie na dobre. Gra wy-
gl¹da ob³êdnie, tak jak wszystkie inne z tej se-
rii.
Edycje, edycje
S³ynny Ticket to Ride okaza³ siê takim sukce-
sem, i¿ wydawca przygotowa³ edycjê Ticket to
Ride: Europa, z now¹ map¹ i kilkoma nowymi
regu³ami oraz Ticket to Ride: Marklin edition,
przygotowan¹ specjalnie na rynek niemiecki,
z map¹ Niemiec. Polscy gracze otrzymuj¹ w³a-
œnie Ticket to Ride: Europe. Wybór by³ podyk-
towany wzglêdami ekonomicznymi, jak twier-
dz¹ przedstawiciele sklepu Rebel, w³aœnie ta
edycja, z map¹ Europy sprzedawa³a siê w Pol-
sce najlepiej, dlatego zapad³a decyzja o przy-
gotowaniu jej polskiej wersji.
Ticket w skrócie
Ticket to Ride to gra familijna, w której gracze
przed gr¹ losuj¹ bilety, na których zaznaczone
s¹ miasta, które nale¿y po³¹czyæ. Nastêpnie, w
trakcie zabawy, gracze kompletuj¹ karty wa-
gonów (bior¹ po dwa wagoniki spoœród czte-
rech odkrytych), a kiedy maj¹ komplecik, któ-
ry mo¿e po³¹czyæ pewien fragment planszy -
pokazuj¹ swoje karty wagonów, zagrywaj¹ je
i ustawiaj¹ na planszy swoje plastikowe wa-
goniki. Zabawa jest bardzo prosta, szybka i
bardzo przyjemna, tury, kolejki poszczególnych
graczy przebiegaj¹ b³yskawicznie, bowiem w
swojej kolejce gracz w zasadzie ma dwie rze-
czy do zrobienia - albo doci¹ga sobie karty
wagoników, albo z tych ju¿ skompletowanych
ustawia na planszy trasê. Wszystko przebiega
bardzo sprawnie. Za ustawienie wagoników na
planszy s¹ punkty, za po³¹czenie miast, które
mamy na bilecie s¹ dodatkowe punkty i tak
sobie mi³o punktujemy i zape³niamy planszê
kolejnymi, cudnymi plastikowymi wagonikami.
Zmiany, zmiany
Edycja z map¹ Europy wnosi kilka drobnych
zmian w regu³ach i na pewno osoby znaj¹ce
podstawowego T icketa chcia³yby o nich coœ
us³yszeæ.
 g ry plansz
planszoowe
Przede wszystkim pojawiaj¹ siê dworce.
S¹ to plastikowe urocze figurki, które mo¿emy
po³o¿yæ na planszy w dowolnym mieœcie - dziê-
ki nim nawet jeœli przez dane miasto nie prze-
chodz¹ nasze wagoniki, to my zbieramy punkty
i mo¿emy uznaæ trasê za w³asn¹ - po prostu
podpinamy siê dziêki dworcowi do cudzych
wagonów. Dziêki dworcom praktycznie nie da
siê ju¿ graczy zablokowaæ, uniemo¿liwiæ im
dojœcie do jakiegoœ miasta, bo nawet jak zaj-
miemy wszystkie okoliczne trasy, to on posta-
wi sobie dworzec i rozwi¹¿e swój problem.
Po drugie, pojawiaj¹ siê tunele. Tunele
to trasy pod górami, a regu³a z nimi zwi¹zana
jest wyœmienita i emocjonuj¹ca - otó¿, gdy
chcemy po³¹czyæ siê pod tunelem zawsze
musimy poci¹gn¹æ trzy wagoniki ze stosu kart
- i jeœli wyci¹gnêliœmy wagoniki w takim kolo-
rze jak tunel to musimy dodatkowo zap³aciæ
za t¹ trasê tak¹ sam¹ iloœci¹ wagoników jak¹
poci¹gnêliœmy. Jeœli nie mamy zapasowych
wagoników na rêce, tunel siê zawala i w tej
kolejce nie mo¿emy go kopaæ, tracimy ruch.
Dziêki tej regule zabawa jest emocjonuj¹ca,
jest odrobina niepewnoœci co do tego jakie
karty poci¹gniemy i czy tunel zawali siê czy nie.
Du¿y plus za ten pomys³.
- gwiezdny pirat
Podsumowanie
Wsi¹œæ do poci¹gu to pozycja obowi¹zkowa
na pó³ce ka¿dego fana gier. I to nie obowi¹z-
kowa dlatego, ¿e wszyscy t¹ grê pokochamy i
bêdziemy w ni¹ graæ. O, nie. Mnie osobiœcie ta
gra nie przypad³a do gustu a¿ tak bardzo, jest
zbyt grzeczna, zbyt familijna, zbyt cukierkowa -
nie bêdê w ni¹ zbyt czêsto gra³. Jest w niej ma³o
interakcji, ma³o z³oœliwoœci, ma³o szans na ata-
kowanie innych graczy. Dlaczego jednak po-
winienem j¹ mieæ i powinien j¹ mieæ ka¿dy?
Bo to genialne, wyœmienite wprowadzenie w
œwiat planszówek. Ilekroæ bêdziemy chcieli
kogoœ nowego zachêciæ do gry w planszówki,
Wsi¹œæ do poci¹gu to strza³ w dziesi¹tkê, strza³
bez pud³a, strza³ skuteczny. Tej gry nie da siê
nie pokochaæ, jest kolorowa, pozytywna, szyb-
ka, prosta, ma olbrzymi¹ planszê, ma plasti-
kowe wagoniki, ma wszystko to, co powinna
mieæ gra, by zachêciæ nowe osoby do nasze-
go hobby. Ja na pó³ce mam Wsi¹œæ do poci¹-
gu i wam radzê to samo - ilekroæ ktoœ zapyta
was o jak¹œ grê, œmia³o weŸmiecie do rêki t¹
grê i poka¿ecie mu na magiê gier planszo-
wych.
GWIEZDNY PIRAT 69
gwiezdny pirat - felieton
elietonyy
MECHANIKA
Tomasz „Yubi” Barañski
P rzyszed³ mi ostatnio do g³o-
wy pomys³ na kampaniê.
Nazwana roboczo „Pocz¹tki
Pañstwa Polskiego”, opowiada-
³a by o politycznych aspektach
zjednoczenia ziem Polan pod
jednym god³em. Centraln¹ po-
staci¹ sceny by³by oczywiœcie
Mieszko, Ksi¹¿ê Polski maj¹cy
nadziejê na tytu³ Króla. Konflikty rozgrywa³y by
siê na kilku p³aszczyznach - chrzeœcijañstwo kon-
tra stara wiara, tradycja rzymska kontra trady-
cja bizantyjska, wp³ywy niemieckie kontra cze-
skie. Do tego mamy podbijanie kolejnych s³o-
wiañskich ziem oraz tarcia miêdzy komesami
a now¹ si³¹ - biskupami na gruncie stricte po-
litycznym. Postaci graczy widzia³bym jako oso-
by z najbli¿szego otoczenia ksiêcia. Dru¿ynni-
cy, doradcy, przyjaciele; razem z Mieszkiem lub
w jego imieniu wyruszali by na czele zbrojnych
wypraw, podró¿owali z poselstwem do obcych
w³adców, negocjowali poparcie z komesami.
W jakim systemie poprowadziæ tak¹ kampa-
niê? Proste, zdawa³oby siê, pytanie prowadzi
do powa¿nych konsekwencji.
WeŸmy najpopularniejsz¹ opcjê: D&D. Kilka
„kosmetycznych” zmian - wyrzucenie magów,
zrobienie dwóch profesji kap³añskich z bardzo
ograniczon¹ magi¹ - i mo¿na graæ. Poniewa¿
system k³adzie du¿y nacisk na walkê, gracze
bêd¹ oczekiwaæ walki. Zatem obok „misji dy-
plomatycznych”, mia³bym du¿o zwyk³ej rzeŸni.
Wycinaj¹c elementy fantastyczne - mia³bym
rozbójników, obce wojska i dzikie zwierzêta. Po
kilku sesjach postacie by³yby ju¿ „Du¿ynnikami
pi¹tego poziomu” i byle ch³ystek by im nie
podskoczy³. Mog³oby tak byæ, gdyby nie fakt,
¿e nie lubiê D&D i na pewno bym siê na niego
nie zdecydowa³.
Rzucam okiem na pó³kê i... Pierwszy z brzegu
- Burning Wheel. Œwietnie nadaje siê do mojej
kampanii. Jedyne co musia³bym zmodyfiko-
waæ, to pozbyæ siê elementów fantastycznych
- ale gra œwietnie dzia³a, kiedy zabroniê graæ
elfami, krasnoludami i orkami. Tak¿e pozbycie
siê magii niczego nie zaburzy. Do tego zasady
wiary dobrze wpasowuj¹ siê w moj¹ wizjê. Jeœli
70 GWIEZDNY PIRAT
u¿y³bym BW, musia³bym
odrobinê zweryfikowaæ moj¹
wizjê graczy. Owszem, nadal
byliby blisko zwi¹zani z Ksiê-
ciem, ale Przekonania i In-
stynkty postaci w du¿ej mie-
rze mówi³yby, w któr¹ stronê
pójdzie kampania i eksplora-
cja postaci. Jeœli zwi¹¿¹ siê sil-
nie z któr¹œ wiar¹, gra bêdzie siê krêci³a wo-
kó³ tego. A mo¿e w przekonaniach bêd¹ mieli
zwi¹zki z kilkoma g³ównymi postaciami dworu
ksi¹¿êcego? Wtedy scenariusze bêd¹ silnie
scentralizowane, a wyprawy dyplomatyczne
czy wojskowe bêd¹ wynikaæ z konkretnych
posuniêæ konkretnych postaci.
Inna pozycja z pó³ki - Sor cerer. Te¿ dobry wy-
bór, ale musia³bym znacz¹co zmieniæ koncep-
cjê postaci. Bohaterowie dysponuj¹ demona-
mi i maj¹ w³asne cele, w³asne plany. Wci¹¿
mogliby byæ osobami z otoczenia ksiêcia, ale
teraz ka¿dy z nich bêdzie po swojej w³asnej
stronie. Ka¿dy z nich bêdzie stara³ siê wyszar-
paæ jak najwiêcej sukna. Niepokonany woj z
dobrego rodu, który siebie widzia³by na tro-
nie. Kap³an starej wiary, który za nic nie odda
w³adzy. A mo¿e misjonarz, który swoje biskup-
stwo zbuduje choæby na trupach przeciwników.
Ciê¿sza gra, w której ja jako MG musia³bym
ci¹gle doprowadzaæ postacie na krawêdŸ,
uzale¿niaæ od mocy demonów i zmuszaæ do
ci¹g³ej eskalacji ich mocy. Wa¿nym elemen-
tem Sorcerera jest Cz³owieczeñstwo. Czym by-
³oby Cz³owieczeñstwo w takiej kampanii? Mo¿e
czysto chrzeœcijañsk¹ opozycj¹ Bóg-Szatan?
Mo¿e poziomem tolerancji Mieszka (Zero Cz³o-
wieczeñstwa oznacza³oby, ¿e Ksi¹¿ê nie wy-
trzyma³ i pozby³ siê takiego „towarzysza”)?
Mo¿liwoœci jest kilka...
Niech ktoœ jeszcze raz powie mi, ¿e mecha-
nika nie ma znaczenia. ¯e mechanika jest
spraw¹ drugorzêdn¹. Mechanika tworzy na-
stój gry i dyktuje, jak wygl¹da kampania, jak
wygl¹daj¹ sesje, jakimi postaci stworz¹ sobie
gracze i co z nimi potem zrobi¹.
Mechanika ma znaczenie!

Przysz³oœæ recenzji RPG czyha tu¿ za rogiem...
Radek „Drozdal” Drozdalski
Z astanawialiœcie siê
kiedyœ mocniej nad
pisaniem recenzji, nad
tym jak mo¿na by ten
proceder nie tyle
usprawniæ (bo pisanie
nigdy ³atwe nie bêdzie),
ale uczyniæ finalny pro-
dukt pracy recenzenta
bardziej przystêpnym dla
potencjalnego odbiorcy?
Co tak odkrywczego mo¿-
na wymyœliæ na poletku recenzji podrêczników
do gier zapytacie? W internecie mo¿na prze-
cie¿ bez problemu wygrzebaæ jakieœ bli¿sze in-
formacje na temat interesuj¹cego nas produk-
tu, a z drugiej strony da siê zauwa¿yæ prawdzi-
w¹ ofensywê podcastów, gdzie sta³ym (i nie-
zwykle popularnym) segmentami s¹ recenzje...
O tym za chwilkê, teraz kilka wstêpnych tru-
izmów.
O serwisie Youtube wiedz¹ wszyscy, którzy nie
spêdzili ostatnich kilku lat ukryci na polu pod
kamieniem. Tutaj jedynie powiem, ¿e serwis
ten umo¿liwia ka¿dej osobie posiadaj¹cej
dostêp do Internetu oraz kamerê opublikowa-
nie owoców swojej pracy filmowca-amatora.
Ju¿ chyba wiecie gdzie ten artyku³ zmierza.
WyobraŸmy sobie teraz osobê o nie ra¿¹cej
oko prezencji, mówi¹c¹ elokwentnie, o mi³ym
dla ucha tembrze g³osu, a co najwa¿niejsze
posiadaj¹cej obszern¹ wiedzê o podrêczni-
kach do gier fabularnych. No i tak¹, która nie
nudzi. To prawie jak wasz ulubiony(TM) sprze-
dawca (lub te¿ sprzedawczyni - nie zawê¿aj-
my sobie zbytnio horyzontów) ze sklepu z gra-
mi fabularnymi w waszym mieœcie. Wiecie, ktoœ
taki z kim niezwykle przyjemnie rozmawia siê
o naszym hobby, osoba której zdanie siê ceni
i nie ma obawy, ¿e gdy doradzi nam wybór
kolejnego podrêcznika, to wpuœci nas w mali-
ny.
Teraz po³¹czcie wszystkie powy¿sze cechy ze
sob¹, a otrzymacie osobê Kurta Wiegela -
Mistrza Gry, w³aœciciela sklepu z grami fabu-
felieton
elietonyy - gwiezdny pirat
larnymi i co dla nas fanów
najwa¿niejsze - autora vi-
deo-castu o nazwie
Game Geeks zajmuj¹ce-
go siê... zgadliœcie - recen-
zjami gier fabularnych na
Youtube!
Pomys³ genialny w
swojej prostocie, nie-
prawda¿?
Podobnie prosta jest
formu³a ka¿dej recenzji.
Kurt siedzi za lad¹ w swoim sklepie, dwie ka-
mery oferuj¹ kolorowe ujêcie en-face ze sta-
tywu, oraz czarno bia³y widok z kamery trzy-
manej w rêce. Ka¿dy epizod rozpoczyna to
samo intro z neutralnym podk³adem muzycz-
nym. Nastêpnie widzimy Kurta opartego o
ladê, wraz z recenzowanym podrêcznikiem -
a po up³yniêciu trzech, czterech minut bêdzie-
my wiedzieli o danej grze tyle, ile moglibyœmy
dowiedzieæ siê od dobrze poinformowanego
sprzedawcy w sklepie, który traktuje swoje za-
jêcie z pasj¹. Na dodatek autor nie wygl¹da
jak polityk, który po³kn¹³ kij od miot³y i zmuszo-
ny zosta³ przed kamerami do odczytania orê-
dzia do narodu. Zachowuje siê swobodnie,
pomagaj¹c swojej wypowiedzi delikatn¹ ge-
stykulacj¹, co jest niezwykle wa¿ne w komuni-
kacji miêdzyludzkiej - kiedy ogl¹damy osobê
nieskrêpowan¹ tym co robi, sami czujemy siê
o wiele lepiej i mo¿emy skupiæ siê na tym, co
ta osoba ma nam do przekazania.
Ogromny plus nale¿y siê autorom za to, ¿e
angielski, którego u¿ywaj¹ jest niezwykle pro-
sty i zrozumia³y nawet dla osób, które nie zna-
j¹ doskonale tego jêzyka .
Ogl¹daj¹c kolejne recenzje w porz¹dku
chronologicznym, zauwa¿ycie kolejn¹ œwietn¹
sprawê - Kurt uczy siê na b³êdach i z epizodu
na epizod zachowuje siê coraz bardziej natu-
ralnie. W póŸniejszych programach nie „pêdzi”
ju¿ tak szybko z tym co ma nam do przekaza-
nia, umiejêtnie moduluje swój g³os, stopniuje
napiêcie, jest bardziej opanowany i wyluzowa-
GWIEZDNY PIRAT 71
gwiezdny pirat - felieton
elietonyy
ny - dziêki temu sam program zyskuje na war-
toœci, a widz czerpie z niego wiêksz¹ satysfak-
cjê.
Co do samej formy recenzji, to nie spodzie-
wajmy siê ¿adnych wodotrysków, gdy¿ dok³ad-
ne omówienie mechaniki i œwiata gry, to do-
mena s³owa pisanego, gdzie mo¿emy poœwiê-
ciæ temu tyle czasu, ile nam siê podoba (albo
tyle znaków ile da nam redaktor). Tutaj w prze-
ci¹gu kilku minut dostajemy same konkrety -
o czym jest to gra, w jakiej konwencji, co w niej
takiego specjalnego, jak wygl¹daj¹ ilustracje,
czym ró¿ni siê od podobnych produktów na
rynku i oczywiœcie dla kogo bêdzie ona naj-
bardziej satysfakcjonuj¹ca, a kto raczej nie
powinien siê do niej zbli¿aæ. Nie mo¿e zabrak-
n¹æ tak¿e ujêæ samego podrêcznika, jego wnê-
trza oraz towarzysz¹cych mu dodatków. Game
Geeks nie ma preferencji co do przedstawia-
nych gier, recenzuj¹c wszystko: systemy fanta-
sy, sci-fi, horrory, gry znajduj¹ce siê aktualnie
na topie, jak i te bardziej zapomniane, które
nie s¹ ju¿ wydawane. Najwiêksz¹ zalet¹ recenzji
jest to, ¿e na zakoñczenie omawiania ka¿de-
go z produktów jej autor jasno okreœla komu
produkt oka¿e siê najbardziej przydatny, dla
kogo jest adresowany i fani jakich systemów
lub te¿ konwencji bêd¹ w stanie wyci¹gn¹æ z
niego coœ dla siebie. Takie podejœcie nie jest
spotykane na co dzieñ, doœæ czêsto pomija siê
przydatnoϾ zawartych w produkcie materia-
³ów dla potencjalnych odbiorców, na rzecz na
E-Pirat jest magazynem darmowym.
Tworzymy go, bo to nasza pasja.
Jeœli pismo zapewni³o Wam kilka mi³ych
chwil, jeœli chcecie uhonorowaæ powstanie
kolejnego numeru, jeœli chcecie roztoczyæ nad
E-Piratem pewnego rodzaju Mecenat,
wrzuæcie nam symbolicznego „pi¹taka”
na specjalnie w tym celu utworzone konto.
Wystarczy wejϾ na serwis
www.allpay.pl
wybraæ zak³adkê Zap³aæ , a nastêpnie wpisaæ
ID Pirata, czyli
15364
i wybraæ kwotê jak¹ nam przekazujecie.
Serwis AllPay obs³uguje wszystkie konta,
karty kredytowe, jest ³atwy i wygodny
w obs³udze.
To ledwo trzy klikniêcia.
Dziêkujemy!
72 GWIEZDNY PIRAT
rzecz opisania tego, co znajduje siê w ka¿dym
kolejnym rozdziale podrêcznika i lakonicznym
podsumowaniu jego treœci.
Formu³a ta sprawdza siê znakomicie, wnio-
skuj¹c po komentarzach znajduj¹cymi siê pod
filmami oraz po statystykach ogl¹dania kolej-
nych epizodów.
Jest to w miarê nowa inicjatywa, ale ju¿ wi-
daæ, ¿e pomys³ chwyci³ - prostota realizacji za-
chêca do ogl¹dania, nie wymaga astronomicz-
nego (lub nawet i ¿adnego) bud¿etu ze strony
publikuj¹cego, a sama forma jest niezwykle
przystêpna, bo przecie¿ nie doœæ, ¿e nie musi-
my czytaæ, to dodatkowo recenzent od razu
nawi¹zuje z nami kontakt wzrokowy. Sprawia
to, ¿e niezwykle trudno oderwaæ oczy od ekra-
nu monitora.
Podejrzewam, ¿e wkrótce pojawi siê wielu
naœladowców Kurta, co zupe³nie mi nie prze-
szkadza - konkurencja sprawi, ¿e na ringu po-
zostan¹ jedynie najlepsi. No i wyobraŸcie so-
bie na przyk³ad video-recenzjê planszówki,
gdzie nie tylko dostajemy suche fakty, ale au-
tor otwiera na naszych oczach pude³ko, bawi
siê pionkami, ¿etonami, plansz¹, kartami, a
kamera powoli wykonuje najazd na coraz to
kolejne elementy znajduj¹ce siê w pude³ku.
Œwietna sprawa - nie trzeba nawet iœæ do skle-
pu, aby przekonaæ siê jak na prawdê wygl¹-
da zawartoϾ opakowania. Wszyscy dobrze
wiemy, ze zdjêcia, które mo¿na znaleŸæ na stro-
nie producenta, to czêœæ marketingu i promo-
cji systemu i zazwyczaj to co widzimy w mate-
ria³ach promocyjnych jest wersj¹ „upudro-
wan¹”, tak aby produkt prezentowa³ siê jak
najlepiej ze strony wizualnej i tym samym
dawa³ dodatkowy impuls do jego kupna.
Na koniec pozostaje mieæ tylko nadziejê , ¿e
autonomia i niezale¿noœæ video-recenzji utrzy-
ma siê jak najd³u¿ej, a autorzy nie dadz¹ siê
skusiæ ³atwymi profitami pochodz¹cymi z re-
klam i sponsoringu kosztem obiektywnej oce-
ny recenzowanych produktów.
Ja ¿yczê im powodzenia.
Nie pozostaje mi nic innego jak odes³aæ was
na Youtube, abyœcie sami zapoznali siê z tym
fenomenem, a samym autorom pogratulowaæ
doskona³ego pomys³u i odwagi.
adres: http://www.youtube.com/results?se-
arch
_query=Game+Geeks&search=Search
Artyku³ pochodzi z serwisu polter.pl

OSTATECZNA GRANICA
Tomasz Z. Majkowski
S ³yszy siê tu i ówdzie opinie o tym, jak
siê graæ w rolpleje powinno. Zreszt¹,
ja sam nie jestem w tym wzglêdzie bez
winy, prze¿y³em bowiem okres ewange-
lizacyjny, kiedy uwa¿a³em, i¿ powinno-
œci¹ doœwiadczonego gracza jest nieœæ
wiedzê a¿ na krañce ziemi. I byæ mo¿e
nie jest to nawet szczególnie szkodliwe
- ot, ktoœ siê doœwiadczeniem podzieli,
ktoœ zapamiêta, trzeci wreszcie wyœmie-
je. W cieniu jednak rady pozytywnej czai
siê opinia negatywna, daleko groŸniej-
sza, bo prowadz¹ca do k³ótni - a wiêc,
jak graæ nie nale¿y.
To w³aœnie stwierdzenia tego rodzaju le¿¹ u
podstaw wszelkich wielkich wojen, które prze-
tacza³y siê przez œrodowisko nasze, jak i za-
graniczne. Rzecz jest zreszt¹ zupe³nie zrozumia-
³a: o ile spokojnie mo¿na wys³uchaæ sugestii w
rodzaju: „by poprawiæ jakoœæ sesji spróbuj tego
i tego”, krew siê w cz³owieku burzy kiedy s³yszy
„moje rolpleing jest lepsze od twojego”. A ¿e
ka¿dy ma nieco inne wyobra¿enie o graniu i
zgo³a niepowtarzaln¹ jego praktykê, nic dziw-
nego, ¿e ludzie bior¹cy czynny udzia³ w dysku-
sjach nad technikami grania s¹ dra¿liwi niczym
Korsykanie z niezapomnianego zeszytu Aste-
riksa, gotowi broniæ swego stylu nawet, gdy jest
to zgo³a niepotrzebne. ¯ywi¹ przy tym sk³on-
noœæ do tego, by nazywaæ elementy gry cha-
rakterystyczna dla stylu rozmówcy „dysfunkcyj-
nymi” oraz „patologicznymi” - a wiêc piêtnuj¹
je z ca³¹ moc¹ i stanowczoœci¹. Czêsto wpa-
daj¹ przy tym jednak w pu³apkê gustu zak³a-
daj¹c, ¿e jeœli oni uznaj¹ coœ za niew³aœciwe, z
pewnoœci¹ jest obiektywnie naganne. Jeœli
wiêc chcemy podj¹æ próbê dotarcia do tego,
co w grach fabularnych niew³aœciwe (bo prze-
cie¿ nie wszystko jest podczas sesji na miejscu)
trzeba pozbyæ siê uprzedzeñ, nakazuj¹cych
prost¹ identyfikacjê stylu gry, który nam nie
odpowiada, z, by tak rzecz, dysfunkcyjn¹ pa-
tologi¹. W tym celu zaczniemy od podstaw.
felieton
elietonyy - gwiezdny pirat
Rolpleing „robi siê” za pomoc¹ jêzyka, dok³ad-
nie tak, jak buduje siê fikcjê literack¹ (owszem,
istniej¹ zasady, które reguluj¹ co w tej fikcji
mo¿e siê znaleŸæ - omawialiœmy je zreszt¹ kil-
ka numerów temu). Proces ten jest w gruncie
rzeczy dosyæ tajemniczy i trudno jednoznacz-
nie wskazaæ jaka¿ to moc tajemnicza sprawia,
i¿ tak¹ sam¹ wypowiedŸ traktujemy raz jak
prawdê, innym znów razem rozpoznajemy w
niej zmyœlenie. W wypadku literatury sprawa
jest prosta: kiedy przystêpujemy do lektury, z
góry zak³adamy, i¿ oto bêdziemy mieæ do czy-
nienia z fikcj¹ (lub prawd¹) - ale ju¿ na dow-
cip, choæby i absurdalny, ale wydrukowany w
gazecie, w otoczeniu prawdziwych informacji,
nabieraj¹ siê t³umy.
Podczas sesji sprawa jest jeszcze bardziej p³yn-
na: dajmy na to, niewinne zapytanie o godzi-
nê mo¿e oznaczaæ a¿ trzy rzeczy: byæ mo¿e
pytaj¹cy chce dowiedzieæ siê, jaka pora dnia
panuje w œwiecie gry, mo¿e zaczepia które-
goœ z jego mieszkañców, zadaj¹c mu takie
w³aœnie pytanie. A mo¿e wyobra¿ona rzeczy-
wistoœæ zupe³nie go nie obchodzi, martwi siê
za to, czy zd¹¿y na ostatni autobus do domu.
Zazwyczaj gracze nie maj¹ problemu z iden-
tyfikacj¹ fikcji w wypowiedzi, a jeœli niekiedy
pojawia siê w¹tpliwoœæ, doœæ szybko mo¿na j¹
rozwiaæ („Nie, chodzi mi o godzinê w grze.”).
Czasem jednak pomy³ka taka nie zostaje zi-
dentyfikowana, niekiedy jest w ogóle nieœwia-
doma - albo gracz, który j¹ pope³nia, nie chce
siê do tego przyznaæ. Wynika to z rozmaitych
czynników, którymi zajmiemy siê za chwilê. Na
razie skonstatujmy jednak: je¿eli coœ jest fak-
tycznie niedopuszczalne i zas³uguje na miano
dysfunkcji, to w³aœnie to z³amanie podstawo-
wej zasady rz¹dz¹cej gr¹ fabularn¹ - pomy-
lenie rzeczywistoœci i fikcji.
Fikcja jest bezpieczna, a w jej obrêbie mo¿na
wszystko. Dlaczego? Ano dlatego, ¿e nikt w ni¹
GWIEZDNY PIRAT 73
gwiezdny pirat - felieton
elietonyy
nie wierzy. Graj¹c w gry fabularne przez lata
dokonujemy bezkarnych mordów, kradzie¿y
oraz innych czynów uznawanych za moralnie
naganne, nie wydaje mi siê jednak, by by³o to
szczególnie szkodliwe - paradoksalnie, mniej
nawet, ni¿ czytanie o analogicznych dewia-
cjach. Prowadz¹c gry jesteœmy w jeszcze gor-
szej sytuacji, przedstawiaj¹c d³ugie galerie
obrzydliwych typów, nurzaj¹cych siê we wszel-
kiej deprawacji, by gracze mieli z nim siê mie-
rzyæ. Jednym s³owem unicestwiæ mo¿emy ca³e
spo³ecznoœci, odebraæ lub daæ ¿ycie fikcyjnej
postaci. A jednak œwiat nie jest pe³en skrzywio-
nych psychicznie Mistrzów Gry - wiêkszoœæ z nich
radzi sobie w ¿yciu nie lepiej i nie gorzej ni¿
ktoœ, kto nigdy w gry fabularne nie grywa³, i
posiada podstawow¹ umiejêtnoœæ odró¿nia-
nia dobra od z³a. Wszystkie te potwornoœci,
podobnie jak wszelkie czyny wielkie i szlachet-
ne, by³y tylko zmyœleniem, fikcj¹ - a fikcja jest
nieszkodliwa, przynajmniej póki siê w ni¹ nie
wierzy.
Rzeczywistoœæ to jednak zupe³nie inna para
kaloszy i obowi¹zuj¹ w niej wszystkie regu³y,
które bezpieczny parawan fikcji zawiesza. Na
co dzieñ nie zachowujemy siê tak, jak nasi
bohaterowie w grach fabularnych. Nic wiêc
dziwnego, ¿e gdy ju¿ komuœ porz¹dki te siê
pomieszaj¹ - choæby i na chwilê - nara¿a siê
na niebezpieczeñstwo.
Oczywiœcie, nie mówimy tu o sytuacjach, w któ-
rych ktoœ faktycznie uwierzy, i¿ jest swoj¹ po-
staci¹ lub zacznie tropiæ po rodzinnym mieœcie
wyznawców Cthulhu - to przypadki kliniczne,
nie wiele maj¹ce wspólnego z grami fabular-
nymi. Idzie mi o wypadki drobniejsze, które
czêsto ³atwo przegapiæ: sytuacje, w których ktoœ
czuje siê dotkniêty, rozdra¿niony, przestraszo-
ny, upokorzony czy zakochany. To w³aœnie wte-
dy, kiedy graæ zaczynaj¹ prawdziwe emocje,
zbli¿amy siê niebezpiecznie do granicy fikcji i
choæ czasem rozum podpowiada, i¿ coœ „nie
jest prawd¹”, serce nie chce go pos³uchaæ. W
sferze uczuæ nie bowiem rozdzia³u na fikcjê i
prawdê - wszystkie s¹ równie rzeczywiste.
Wydaje siê, ¿e do pomy³ki takiej najczêœciej
dochodzi, gdy ktoœ za mocno wejdzie w klimat
i zbytnio uto¿sami siê z postaci¹ - to jednak
wydaje mi siê prawdziwe wy³¹cznie w wypad-
ku ostatniego problemu, czyli zakochania. Po-
74 GWIEZDNY PIRAT
zosta³e emocje, w wiêkszoœci negatywne, wy-
nikaj¹ raczej z zerwania nastroju, wyjœcia z
postaci i powrotu do rzeczywistoœci, a inten-
sywna atmosfera sprzyja wy³¹cznie rozwojowi
flirtu (jak zawsze zreszt¹ - przecie¿ po to wy-
myœlono kolacje przy œwiecach). Granica jest
tu bardzo cienka, flirt postaci nie ró¿ni siê bo-
wiem niczym od flirtu miêdzy graczami i toczy
siê go przy u¿yciu tych samych œrodków: s³ów i
gestów. Zdarzaj¹ siê wiêc sytuacje, gdy ro-
mans rozgrywany uto¿samiony zostanie z
prawdziwym, a po zakoñczeniu sesji przyjem-
ne uczucie zakochania nie znika. Pó³ biedy, gdy
to w³aœnie by³o celem ca³ej zabawy, albo gdy
zawi¹zany w ten sposób zwi¹zek oka¿e siê
trwa³y: problem pojawia siê jednak, gdy po-
my³ka jest jednostronna, jedna z zaanga¿owa-
nych w romans osób ma ¿yciowego partnera
i tak dalej. Niebezpiecznie jest igraæ z zako-
chaniem.
Jako siê rzek³o, gry fabularne powstaj¹ ze s³ów,
a s³owa maj¹ swoj¹ moc i bardzo wyraŸnie
oddzia³uj¹ na œwiat realny. Dlatego niew³aœci-
we ich zastosowanie powoduje niekiedy znisz-
czenie fikcji i przeniesienie budowanego w jej
obrêbie konfliktu w œwiat realny. To drugi po-
wód, dla którego fikcja miesza siê na sesji z
rzeczywistoœci¹: u¿ycie sformu³owañ tak moc-
nych, ¿e rozbijaj¹ delikatn¹ tkankê opowieœci.
Trudno jest usiedzieæ spokojnie, gdy ktoœ l¿y nas
lub naszych bliskich w niewybrednych s³owach,
nawet, jeœli w obrêbie fikcji jest to usprawiedli-
wione. Z³oœæ, która budzi siê cz³owieku, gdy ktoœ
poniewiera jego dobrym imieniem jest zupe³-
nie prawdziwa, zw³aszcza, i¿ - znowu - sytuacja
taka nie ró¿ni siê od prawdziwej zniewagi. To
nie jest bezpieczne opowiadanie o tym, có¿
z³ego siê dzieje: s³owna przemoc stosowana
bezpoœrednio jest równie destrukcyjna na se-
sji, jak w ¿yciu.
Strach to nie to samo, co przyjemny dreszczyk
obawy, który towarzyszy ogl¹daniu horroru lub
udzia³owi w sesji grozy, ten bowiem pojawia
siê jedynie, gdy w gruncie rzeczy czujemy siê
bezpiecznie. Prawdziwy strach to utrata tego
w³aœnie poczucia i jedno z najokropniejszych
uczuæ, jakich cz³owiek w ogóle mo¿e doœwiad-
czyæ. Nie pojawia siê on jednak, gdy stosowaæ
najbardziej nawet wyszukane „techniki grozy”
- ale wy³¹cznie, gdy fikcyjna sytuacja podczas
sesji zostanie przez gracza uto¿samiona z

prawdziwym prze¿yciem, budz¹cym jego
trwogê, tym samym trac¹c status fikcji. Czasem
coœ takiego dzieje siê nieœwiadomie: wspó³-
gracze nie zawsze wiedz¹ o lêkach swoich
kolegów, nawet wówczas jednak przestraszo-
nemu nale¿¹ siê przeprosiny. Zdarza siê jed-
nak, i¿ prowadz¹cy cynicznie wykorzystuje pro-
blemy swoich przyjació³, by zbudowaæ „klimat
grozy”. I o ile nie ma na to ich wyraŸnej zgody,
jest to zwyczajne œwiñstwo.
Najpowszechniejszym jednak problem, zas³u-
guj¹cym na miano dysfunkcji, jest zupe³nie
powszechne na sesjach upokarzanie wspó³gra-
czy. Najczêœciej przyjmuje ono postaæ paskud-
nej postawy prowadz¹cego, który „pokazuje
graczom, gdzie ich miejsce”, trzymaj¹c ich
postaci krótko przy wêdzidle, torpeduj¹c po-
mys³y i zupe³nie bez przyczyny znêcaj¹c siê nad
nimi. Oczywiœcie, wszystko to dzieje siê w fikcji,
ta jest jednak wy³¹cznie medium dla próby si³
miêdzy graczami a prowadz¹cym,
która jest konfliktem jak najbardziej
rzeczywistym. Zreszt¹, dzia³a on nie-
kiedy w drug¹ stronê, kiedy gracz za
wszelk¹ cenê staje okoniem, by po-
kazaæ, „kto tu rz¹dzi”.
felieton
elietonyy - gwiezdny pirat
tkliwe poczucie w³asnej wartoœci - a rezulta-
tem upokorzenia mo¿e byæ niechêæ do gry lub
z³oœæ na wspó³graczy.
Wszystkich wymienionych tu b³êdów ³atwo w
gruncie rzeczy unikn¹æ, wystarczy bowiem sza-
nowaæ siê nawzajem i nie ¿ywiæ b³êdnego
przekonania, i¿ na sesji wolno wszystko - spraw-
dza siê ono bowiem wy³¹cznie, kiedy nikt w
wypowiadane s³owa nie wierzy, kiedy padaj¹
one w wielkim nawiasie fikcji. Przy zachowaniu
tego podstawowego wentylu bezpieczeñstwa
mo¿na œmia³o zag³êbiaæ siê we wszelkie te-
maty, motywy i konwencje, chroni nas bowiem
szczelny pancerz œwiadomoœci, i¿ mamy do
czynienia ze zmyœleniem. A kiedy problem siê
pojawia, wystarczy przerwaæ grê, zaparzyæ
herbatê i och³on¹æ. Emocje, które s¹ Ÿród³em
naszej omy³ki, znikn¹ i znów bêdziemy mogli
graæ bez przekraczania ostatecznej granicy:
granicy prawdy.

To jednak przyk³ady ewidentne, a

poczucie upokorzenia pojawia siê
równie¿ w sytuacjach bardziej deli-
katnych. Jak bowiem nazwaæ uczu-
cie gracza, którego plan zosta³ wy-
szydzony przez resztê grupy? Jak
okreœliæ tê mieszaninê z³oœci i wstydu
która pojawia siê, kiedy któryœ ze
wspó³graczy przerywa deklaracjê s³o-
wami „ale nie mo¿esz!”? Jak wresz-
cie nazwaæ przygnêbienie, gdy po-
staæ zginie niepotrzebne i g³upio, zo-
stanie wyrugowana z dru¿yny lub
polegnie z rêki wspó³gracza - czyli tê
chwilê, kiedy trzeba iœæ do domu
przed czasem, ze œwiadomoœci¹, i¿
pozostali bêd¹ bawiæ siê w najlep-
sze? We wszystkich tych sytuacjach, i
dziesi¹tkach podobnych, to, co dzie-
je siê w fikcji przeniesione zostaje na
rzeczywistoœæ: choæ to dzia³anie po-
staci zosta³o skrytykowane, krytyka
dotyczy pomys³u gracza, choæ to po-
staæ zginê³a, gracz odpad³ z zabawy.
Na szali znajduje siê wówczas owo

GWIEZDNY PIRAT 75
 milijnej grze Evo), artyku³ o grach wyœcigowych czy
te¿ przewodnik po Boardgame Geek.

- NAJSŁYNNIEJSI TWÓRCY GIER: Hitem pierwszego numeru Œwiata

Gier Planszowych by³ bez w¹tpienia tekst prezentuj¹cy
sylwetkê Reinera Knizii, pe³en informacji, których wy-
tropienie zajê³o autorowi artyku³u wiele godzin ciê¿kiej pra-
cy. Autor dotar³ do najró¿niejszych wywiadów z Knizi¹, dziê-
ki czemu mo¿emy poznaæ szokuj¹ce oblicze s³ynnego auto-
ra gier - dowiedzieæ siê, ¿e wstaje codziennie o czwartej
rano, ¿e ma sta³¹ grupê dwudziestu graczy od lat testuj¹-
cych jego gry, ¿e raz w tygodniu odwiedza zaprzyjaŸnione
przedszkole, w którym testuje gry tworzone dla dzieci.

- HISTORIA GIER : W ka¿dym numerze znajdziecie tak¿e intere-

suj¹ce teksty przybli¿aj¹ce historiê gier, jak np. cykl arty-
ku³ów opowiadaj¹cych o najwa¿niejszej europejskiej na-
grodzie w dziedzinie gier Spiel des Jahres czy cykl doty-
cz¹cy gier wydawanych w Polsce za czasów PRL.

- ZAGADKI I ŁAMIGŁÓWKI: W Œwiecie Gier Planszowych znajdzie-

cie ró¿nego rodzaju skomplikowane i niekonwencjonalne
mini-gry dla jednej osoby, zagadki i ³amig³ówki, przy któ-
rych w mi³y sposób spêdzicie czas.

N OWY MAGAZYN O GRACH PLANSZOWYCH: Od marca tego roku do
salonów EMPIK oraz do dobrych sklepów z grami trafi³
nowy magazyn w ca³oœci poœwiêcony grom planszowym –
Œwiat Gier Planszowych . Dlaczego powstaje? Co znaj-
dzie siê w œrodku? Do kogo jest kierowany?
- TAJNIKI PR OJEKT
PROJEKT O WANIA GIER: Swój debiut w bran¿owej prasie
OJEKTO
ma równie¿ dzia³ zajmuj¹cy siê projektowaniem gier.
Skrupulatni obserwatorzy rynku planszówkowego przy-
bli¿¹, czym powinna charakteryzowaæ siê nowocze-
sna gra i zaprezentuj¹ na licznych przyk³adach zmiany w
mechanikach gier, jakie nastêpuj¹ w ostatnich latach. Wy-
jaœni¹, dlaczego z planszówek znikaj¹ kostki, a autorzy za-
stêpuj¹ je kartami, dlaczego stawia siê dziœ na szybk¹, mak-
symalnie godzinn¹ rozgrywkê. Planszówki od kuchni
bêd¹ ciekaw¹ lektur¹ zarówno dla osób, które w domowym
zaciszu projektuj¹ w³asne gry, jak i dla wszystkich fanów
gier, chc¹cych dok³adniej przyjrzeæ siê mechanice ulubio-
nych planszówek.

- DOŚWIADCZENI AUTORZY: Wœród autorów wspó³tworz¹cych nasz

- PRAWIE 30 OBSZERNYCH RECENZJI: Chcemy, by Œwiat Gier Plan-
PRAWIE
magazyn znajduj¹ siê uznani twórcy i znawcy gier. Ju¿
szowych by³ pomocn¹ wskazówk¹ przy wyborze gier. Na-
w pierwszym numerze znajdziecie teksty Bruno Faidut-
t³ok tytu³ów, nieustanne premiery, dziesi¹tki nowoœci i hucz-
tiego (Cytadela, Warrior Kings), Ignacego Trzewiczka
ne zapowiedzi wydawców sprawiaj¹, ¿e wybranie odpowied-
(Machina, Zombiaki), czy Adama Ka³u¿y (Glik, Glak).
niej dla siebie gry staje siê coraz trudniejsze. £atwo w tym
g¹szczu przegapiæ wyj¹tkowy, interesuj¹cy tytu³, szczegól-
- 80 STRON !: To tylko czêœæ atrakcji, które na Was czekaj¹.
nie, jeœli ukazuje siê on nak³adem mniej znanego wydaw-
Szukajcie kolejnych numerów Œwiata Gier Planszowych
nictwa. ŒGP to recenzje blisko trzydziestu gier plan-
w sieci salonów EMPIK oraz w dobrych sklepach z grami.
szowych i karcianych, starannie wybranych, god-
Przygotujcie siê na 80 stron wci¹gaj¹cej lektury. Czeka
nych uwagi, ciekawych, tytu³ów , które najserdeczniej
Was pe³na wra¿eñ podró¿ po œwiecie najnowszych gier plan-
polecamy. O nieciekawych pisaæ nie bêdziemy, szkoda na
szowych.
nie papieru i czasu. Poœród blisko trzydziestu tytu³ów ka¿dy
z czytelników znajdzie coœ dla siebie, nasi recenzenci wybie-
raj¹ bowiem gry ró¿norodne, reprezentuj¹ce wszystkie ga-
tunki obecne na rynku, od weso³ych, prostych party games ,
po ciê¿kie, skomplikowane, bêd¹ce najzacniejszymi przed-
stawicielami gatunku german style.

- TEMAT NUMER
TEMAT U : Na ³amach Œwiata Gier Planszowych znaj-
NUMERU
dziecie tak¿e opracowania gatunków gier o wybranej tema-
tyce, jak na przyk³ad najciekawsze tytu³y, których te-
matyk¹ s¹ poci¹gi (obok powszechnie znanego zwyciêz-
cy nagrody Spiel des Jahres: Ticket to Ride, prezentujemy
wspaniale wydany, wyœmienity Railroad Tycoon, czy ciê¿ki,
przeznaczony dla zaawansowanych graczy Age of Steam),
gry zwi¹zane z ewolucj¹ (opowiemy o niezwyk³ej grze
Ursuppe, w której gracze kieruj¹ amebami, przedstawi pe-
rypetie p³azów opuszczaj¹cych morza na rzecz l¹dów w grze
Ulrand i walkê dinozaurów o przetrwanie - w weso³ej, fa-

76 GWIEZDNY PIRAT