سیندرلا

‫سیندرال – محدثه رجبی‬ ROMANKADE.
COM
telegram.me/romanhayeasheghane 1
‫سیندرال – محدثه رجبی‬ ROMANKADE.COM
‫سیندرال – محدثه رجبی‬ ‫‪ROMANKADE.COM‬‬
‫طراحی و صفحه آرایی ‪ :‬رمان های عاشقانه‬
‫آدرس سایت ‪wWw.Romankade.com :‬‬
‫کانال تلگرام ‪@romankade_com‬‬
‫تمامی حقوق این کتاب نزد رمان های عاشقانه محفوظ است‬
‫روی سکوی جلوی خونه نشستم‪ ..‬پاهام از خستگی زیادم زق زق میکردن‪..‬هنوز هم به فاصله ی‬
‫زیاد مدرسه جدیدم تا خونه عادت نکرده بودم‪ ...‬مامان با یه لیوان آب سرد کنارم نشست‪ ...‬به‬
‫چهره ی مهربونش نگاه کردم‪...‬تنها امیدم توی این دنیا مادرم بود‪...‬‬
‫‪--‬بیا دخترم‪ ...‬اینو بخور‬
‫لیوانو گرفتم و قُلُپی خوردم‪...‬‬
‫‪-‬خوبم مامان‪...‬یکم بشینم پاهامم خوب میشه ‪-- ..‬خب برو تو خونه‪..‬گرمت میشه اینجا نشین‪..‬‬
‫برگشتم و پشت سرمو نگاه کردم‪...‬از دیدن بابا که با کلافگی توی خونه قدم میزد حالم گرفته تر از‬
‫قبل شد‪ ...‬اصلا فضای خونه رو دوست نداشتم و حتی حاضر بودم کل روز رو توی حیاط‬
‫کوچیکمون بشینم و قدم به داخل خونه نذارم‪...‬مامان با چهره ی مظلوم و زجرکشیده ش نگاهم‬
‫کرد ‪ ...‬سرم رو پایین انداختم و دست به کیف مشکی و قدیمی ام انداختم و سریع بلند شدم‪..‬‬
‫وقتی سرپا ایستادم تازه فهمیدم که تا چه حد کف پاهام درد گرفتن‪ ...‬با سرعت کفشام رو از پا‬
‫دراوردم و انداختم گوشه ی حیاط‪.. .‬‬
‫دست مامان رو گرفتم و وارد فضای کوچیک پذیرایی شدیم‪...‬بابا با همون لباسای کثیف و البته‬
‫سر و وضع آشفته ش به سمتم اومد‪ ...‬مثل همیشه از اینکه بابا اینطور به سمتم بیاد بدنم‬
‫میلرزید‪ ..‬به دیوار چسبیدم و مثل همیشه تنها دو هزار تومنی که مامان مثلا برای خرج تو راهم‬
‫بهم داده بود رو بی هیچ حرفی به سمتش گرفتم‪...‬دل کوچیکم بیشتر از قبل گرفت‪..‬سرم رو پایین‬
‫انداختم‪...‬با دادی که بابا سرم زد با سرعت خودمو به تنها اتاق موجود تو خونه رسوندم‪...‬حوصله‬
‫‪telegram.me/romanhayeasheghane‬‬ ‫‪3‬‬
‫ای برای گریه نداشتم‪..‬همه تلاشم توی این مدت که بابا اینطور شده بود این بود که خودمو قوی‬
‫کنم و نذارم اشکم در بیاد‪ ...‬تا حدودی موفق شدم و بغضم رو قورت دادم‪...‬مقنعه رو از سرم‬
‫دراوردم و روی پشتی گوشه اتاق گذاشتم‪ ..‬تنها شلوارم رو عوض کردم و مثل همیشه همونجا‬
‫پایین کشوهام نشستم‪...‬ترجیح دادم درسمو بخونم و از اتاقم بیرون نرم‪...‬به شکم دراز کشیدم و‬
‫کتابم رو الکی جلوم باز گذاشتم‪...‬فعلا تنها بهونم برای بیرون نرفتن از اتاق درسم بود‪..‬نمیدونم‬
‫شاید جز معدود ادمایی بودم که تو اون سن ارزو داشتم پدرم کنارم نباشه‪..‬با بودنش تنها من و‬
‫مادرم رو زجر میداد‪...‬نداشتن یه پدر معتاد خیلی بهتر از داشتنشه‪...‬‬
‫حوصله ای برای خوندن درس نداشتم و الکی برگه میزدم‪ ...‬همین که بابا هر از گاهی بهم سر میزد‬
‫و میدید در حال درس خوندنم و چیزی بهم نمیگفت برام بس بود‪...‬همین که بهونه ای برای غر‬
‫زدن و دعوا دستش ندم بهترین کار بود‪...‬کم کم داشت کتاب به دست خوابم میگرفت‪ ..‬همونطور‬
‫منتظر بیرون رفتن بابا بودم تا بلند شم و برم پیش مامان‪ ...‬با نشستن بابا کنارم نگاهش‬
‫کردم‪...‬اشک توی چشمام جمع شد‪...‬این مهربونیش رو اصلا دوست نداشتم‪...‬وقتی فقط برای‬
‫گرفتن پول به سمتم میومد دلم میخواست خودمو خفه کنم‪..‬به دوستام از ته دلم حسودی‬
‫میکردم‪ ..‬منم دلم میخواست خودم از پدرم پول تو جیبی بگیرم و حتی بهش غر بزنم که چرا‬
‫اینقدر کمه‪-- ...‬دخترم‪..‬چقدر پول تو دستته‪...‬‬
‫بغض تو گلوم داشت خفه م میکرد‪ ..‬بی هیچ حرف از جا بلند شدم‪..‬دیگه مخالفتم جلوش معنا و‬
‫ارزشی نداشت‪ ..‬مثل همیشه پولایی که مادر بزرگم بهم میداد رو قایم کرده بودم‪ ...‬برای اینکه بابا‬
‫رو عصبی نکنم از توی کشو که با کلیدم قفلش میکردم تنها پنج هزار تومن بیرون اوردم و‬
‫همونطور که روم رو ازش گرفته بودم پولو به سمتش گرفتم ‪..‬اصلا دلم نمیخواست ضرب دستش‬
‫رو دوباره بچشم‪...‬‬
‫بابا با خوشحالی پول رو از دستم کشید و من زودتر از اونچه که فکر کنم صدای بسته شدن در رو‬
‫شنیدم‪...‬وقتی از رفتن بابا مطمئن شدم کتابم رو گوشه ای گذاشتم و از اتاق خارج شدم ‪.‬‬
‫مامان رو دیدم که روی زمین نشسته بود‪..‬اونم منتظر رفتن بابا بود تا گریه کنه‪...‬لرزش شونه هاش‬
‫و صدای هق هقش باعث شد نتونم خودمو نگه دارم و بغضم شکست‪ ..‬روی دو زانو پشت سر مامان‬
‫نشستم و دست دور شونه ش انداختم‪...‬‬
‫مامان تنها دست روی دستم گذاشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا‪ ..‬دخترم ‪..‬گریه نکن‪..‬‬
‫سرم رو روی شونه ش گذاشتم و نفس عمیق کشیدم‪..‬‬
‫‪-‬مامان اگر تو پیشم نبودی نمیدونستم چطور باید تحمل میکردم‪..‬بابا از من پول میخواد برای جور‬
‫کردن زهرماریاش‪..‬و من مجبور به اطاعتم‪..‬مامان میترسم بگم نه و دیوونه شه‪..‬‬
‫‪--‬باید تحمل کنیم‪..‬‬
‫‪-‬اخه چقد تحمل‪...‬‬
‫حرفمو نصفه گذاشتم و رو به روی مامان نشستم‪..‬‬
‫‪-‬مامان دیگه نمیتونم‪..‬چرا خدا راحتمون نمیکنه‪ ..‬یا منو ببره پیش خودش یا بابا رو نجات بده‪ ..‬یا‬
‫بابا رو ازمون بگیره‪..‬چرا ما نمیتونیم یه نفس راحت بکشیم‪ ..‬دستام توی دستای مامان بود‪ ..‬با‬
‫نوازش دستام تمام وجودم پر از حس خوب میشد و میتونیتم لحظه ای مشکلاتم رو از یاد ببرم و‬
‫چه خوب بود که مامان رو کنار خودم داشتم تا دستام رو نوازش کنه‪..‬با حرفاش آرومم کنه‪...‬خونه‬
‫بدون بابا واقعا ساکت بود و من عاشق این سکوت بودم‪ ..‬تا بابا اینجا بود فقط داد و هوار و‬
‫دعوا‪...‬ولی الان ‪ ..‬من بودم و مامان و یه دنیا آرامش ‪...‬‬
‫وقتی بابام نبود هیچ مشکلی هم نبود‪ ...‬ما اروم بودیم و اروم هم زندگیمون رو میکردیم‪...‬‬
‫بدون هیچ مشکل و بدون هیچ گونه دغدغه فکری‪...‬‬
‫نمیدونم چقدر گذشت که همونجا نشسته بودیم و به حال خودمون گریه میکردیم‪...‬هردو خوب‬
‫میدونستیم بابا تا شب برنمیگرده‪...‬مامان غذایی که از دیشب مونده بود رو گرم کرد و دوباره‬
‫خوردیم‪..‬سر سفره نشسته بودیم‪..‬اشتهایی ندلشتم اما برای اینکه یه وقت مامان رو ناراحت نکنم‬
‫اروم اروم مشغول خوردن شدم‪..‬باید یه جور سر صحبتو با مامان باز میکردم‪..‬باید میفهمید داره‬
‫چی میشه و اجازه میداد یه کاری کنم ‪..‬‬
‫‪-‬مامان‪..‬‬
‫صداش که کردم قاشقشو پایین گذاشت و منتظر نگاهم کرد‪ ...‬برام سخت بود گفتن این‬
‫حرف‪...‬میترسیدم مامان بازهم ساز مخالف بزنه‪...‬وقتی دید ساکتم و حرفی نمیزنم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چی شده مهلا‪..‬‬
‫با استرس به مامان نگاه کردم‪..‬فهمیدم اونم کم کم داره نگران میشه‪..‬‬
‫‪-‬مامان ‪ ..‬ببین‪..‬پولایی که بی بی داده بود داره تموم میشه‪..‬‬
‫انگار با این حرفم داغ دل مامانو تازه کردم ‪...‬چون با ناراحتی آه کشید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چکار میتونیم بکنیم مادر‪..‬مجبوریم دوباره قرض کنیم‪..‬‬
‫‪-‬نه مامان‪..‬باور کن مجبور نیستیم قرض کنیم ‪ ..‬مامان امروز دوستم میگفت برای فست فود‬
‫پسردایی ش دنبال چند نفر هستن که‪...‬‬
‫مامان پرید وسط حرفم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬قبلاهم اینو گفتی و منم گفتم نمیذارم با این سنت کار کنی‪..‬تو هنوز داری درس میخونی مهلا‪...‬‬
‫مامان بشقابا رو بلند کرد و به سمت آشپزخونه رفت‪..‬‬
‫‪-‬پس باید چکار کنیم‪...‬چقدر از این و اون قرض کنیم‪..‬مامان بعد چطور میخوای اینهمه قرضو پس‬
‫بدیم‪ ...‬با کارکردنم همه چیز درست میشه‪..‬‬
‫‪--‬گفتم نه یعنی نه‪...‬من کار میکنم بشه دیگه‪..‬‬
‫بلند شدم و دنبالش رفتم‪..‬‬
‫‪-‬آخه مگه مردم چقدر کلاه و شال بافتنی میخوان‪...‬‬
‫مامان مشغول شستن شد‪...‬به سمتش رفتم تا کمکش کنم‪..‬‬
‫‪--‬نگران نباش مهلا‪..‬با خیاطی هم خیلی کارا میشه کرد‪..‬‬
‫‪-‬مامان بذار منم کمک خرجت باشم‪...‬اینطور نمیتونم‪...‬نمیتونم بشینم و ببینم تو اینقد کار میکنی‬
‫و منم در عوض بخورم و بخوابم‪...‬‬
‫‪--‬کافیه دیگه‪..‬‬
‫با اعصاب خوردی همون چند تا تیکه ظرف رو شستم ‪ ...‬شاید اگر من یه جا مشغول میشدم همه‬
‫چیز بهتر میشد‪ ..‬حداقل چشممون به همین پول کمی که مامان به دست می آورد نبود‪...‬‬
‫تازه که اگر مامان میفهمید رفتار خانواده ش باهام چی بوده‪...‬وقتی ازشون پول خواستم و اصلا‬
‫راهم ندادن توی خونه‪..‬‬
‫مامان اروم جلوی تلوزیون کوچیکمون نشسته بود‪ ..‬معلوم بود توی فکره‪..‬ولی میخواست نشون‬
‫بده داره فیلم میبینه‪ ...‬کنارش نشستم‪ ..‬نگاه به ساعت کردم‪..‬تازه دو بود‪ ..‬بازهم فکر کردم‪..‬به‬
‫نبودن بابام تو خونه‪...‬از خدا خواستم به داد بابام برسه و خودش نجاتش بده‪..‬نذاره بابام ببشتر از‬
‫این تو این دام غرق بشه و زندگی رو بهمون زهر تر از اینی که هست بکنه‪..‬احساس کردم موهام‬
‫بهم ریختن ‪ ..‬دست دراز کردم و از بالای سرم کش موم رو برداشتم و سفت موهام رو بستم ‪..‬‬
‫نگاهمو دوختم به تلوزیون و برنامه ی مضخرفی که پخش میشد‪ ...‬بازم دلم میخواست با مامان‬
‫حرف بزنم‪...‬اما میترسیدم از عکس العمل بعدش‪ ..‬تصمیم گرقتم ساکت شم و برم تو اتاق تا کمی‬
‫بخوابم‪...‬به مامان سپردم تا یک ساعت دیگه و قبل از اومدن بابا منو بیدارکنه‪..‬‬
‫تو این خونه حتی خوابیدن هم جرم بود‪ ..‬بابا بدش میومد وقتی میاد خونه ببینه من خوابم‪...‬‬
‫من‪..‬تا الان یه خواب راحت هم نداشتم‪ ...‬واقعا اگر مامان نبود تا حالا صد بار از این خونه فرار کرده‬
‫بودم‪...‬‬
‫بی حوصله بالشتی رو از کمد دراوردم و روی قالی گذاشتم ‪ ..‬دراز کشیدم و چشمامو بستم‪..‬موهام‬
‫رو باز کردم و دستی بینشون کشیدم‪..‬‬
‫تو دلم با خدا حرف میزدم‪ ...‬کاش خدا نگاهش به ما هم بیوفته‪ ...‬کاش بشنوه صدامو‪..‬‬
‫خسته از غلط خوردن زیادم شروع به شمردن گوسفند کردم و بالاخره از خستگی به سرعت‬
‫خوابم برد‪********* ..‬‬
‫با حس دستی روی بازوم چشمام رو باز کردم‪...‬‬
‫‪--‬پاشو مهلا‪..‬بابات الاناست که بیاد دیگه‪...‬چند ساعتم خوابیدی‪..‬شب دیگه خوابت نمیبره ها‬
‫با اینکه خیلی خسته بودم بلند شدم‪..‬خوابیدن الانم به دعوای بعدش نمی ارزید‪..‬‬
‫مامان دستمو گرفت و توی جام نشستم‪ ...‬با لبخند نگاهش کردم‪...‬رفتم توی دستشویی توی‬
‫حیاط و توی روشویی آب به صورتم زدم‪ ...‬برگشتم تو خونه‪..‬مامان دستمالی دستش بود و میز‬
‫تلوزیون چوبیمون رو تمیز میکرد‪ ..‬صورتم رو خشک کردم و رفتم سمتش‪..‬دستمالو ازش گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬تو برو استراحت کن مامان‪..‬خودم تمیز میکنم‪..‬‬
‫‪--‬قربونت برم دخترم ‪..‬‬
‫همونطور که دستمالو به میز میکشیدم به ساعت خیره شدم‪...‬خوشحال شدم که ساعت ‪ 6‬عصره‪...‬‬
‫فقط شش ساعت دیگه تا پایان این روز هم مونده بود‪...‬دوباره فردا و یه روز تکراری دیگه‪..‬باز‬
‫خوب بود‪..‬تا ساعت دوازده توی مدرسه بودم و از خونه دور ‪...‬‬
‫بعد از گردگیری کامل و یه جورایی گذروندن زمان خودمو به اتاق و کتاب و دفترام رسوندم‪...‬به‬
‫قدری در سام رو دوره کرده بودم که بی شک همه رو کاملا از بَر شده بودم‪...‬مامان خودشو با‬
‫درست کردن یه شام ساده مشغول کرده بود‪...‬فلسفه جلوم باز بود و داشتم برای امتحان فردا‬
‫دوره میکزدم که که صدای باز شدن در اومد‪ ...‬پوفی کردم ‪.‬دعا دعا میکردم که بابا از راه نرسیده‬
‫بحثی رو شروع نکنه‪ ..‬همونطور که میخواستم تنها دیدم که وارد اتاق شد‪..‬بدون هیچ توجهی به‬
‫من و مامان که زیر چشمی نگاهش میکردیم برای خودش جایی پهن کرد و لامپ رو خاموش کرد و‬
‫در یک چشم بهم زدن خوابید‪..‬انگار اصلا من رو ندید‪ ...‬با ناراحتی کتابم رو برداشتم و توی‬
‫پذیرایی نشستم‪ ...‬میخواستم تمرکزم رو روی فلسفه بذارم‪..‬اما نمیشد‪...‬اصلا نمیتونستم‪..‬فکرم‬
‫پیش بابا بود‪..‬پیش مامان‪..‬حتی خودم‪...‬پیش زندگی سختی که مجبور به تحملشیم‪ ...‬با وجود‬
‫اینهمه مشکل باز هم امیدم رو از دست نمیدم‪...‬مطمئنم خدا ما رو میبینه و حواسش به ماهم‬
‫هست‪...‬میدونم که بالاخره این روزای سخت هم تموم میشن‪...‬‬
‫خسته از چندین ساعت درس خوندن کیفم رو اماده کردم ‪..‬پتوو بالشتی برداشتم و توی پذیرایی‬
‫کنار مادرم دراز کشیدم ‪ ...‬زیر لب بهش شب بخیر گفتم و جواب خیلی ارومی ازش شنیدم‪ ...‬طبق‬
‫عادت هر شبم صلواتی فرستادم و چشمام رو بستم‪..‬به امید اینکه فردا همه چیز فرق کنه‪....‬‬
‫مامان یه ساندویچ کوچیک نون و پنیر به سمتم گرفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا مهلا جان‪.‬اینو تو راه بخور‪..‬یهو ضعف نکنی بیوفتی مادر‪..‬‬
‫ازش گرفتم و صورتشو بوسیدم‪..‬‬
‫‪-‬دستت درد نکنه‪..‬حتما میخورم‪..‬‬
‫مامان با نگرانی اش مثل هر روز به ساعت که شش و نیم رو نشون میداد نگاه کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مادر حواست به خودت باشه ‪ ..‬کفشام رو پام کردم و همونطور که گاز کوچیکی به ساندویچ تو‬
‫دستم میزدم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬چشم چشم چشم‪...‬فعلا مامان‪..‬‬
‫‪--‬خدا به همراهت‪...‬مواظب باش‪..‬‬
‫‪-‬هستم مامان‪..‬چشم‪..‬خداحافظ‬
‫در خونه رو بستم و حرکت کردم‪ ..‬اول صبح بود و هیچ کس تو خیابون نبود‪ ...‬جز چند تا رهگذر و‬
‫تنها چند ماشین که باعث میشدن فکر نکنم تنهام‪...‬‬
‫تا ایستگاه اتوبوس رو پیاده رفتم و روی صندلی ها نشستم و منتظر اتوبوس شدم ‪.‬‬
‫تقریبا ربع ساعت بعد اتوبوس اومد‪...‬مواقعی که با اتوبوس میرفتم راه خونه تا مدرسه اصلا‬
‫خستگی نداشت‪...‬ولی گاهی که یا پول نداشتم یا اتوبوسی نبود مجبور بودم چهل و پنج دقیقه‬
‫پیاده راه برم تا به خونه برسم ‪ ...‬سوار شدم و کنار خانم جوونی نشستم ‪ ..‬خانم که روسری خیلی‬
‫زیبایی سرش بود نگاهی به کفشها و البته کیف کهنه م کرد و مشغول کار کردن با گوشی گرون‬
‫قیمتش توی دستش شد‪ ..‬از طرز نگاهش واقعا بدم اومد و با ناراحتی روم رو برگردوندم‪...‬اتوبوس‬
‫سر خیابونی که به مدرسه میرسید نگه داشت و من با سرعت پیاده شدم‪ ...‬خوشبختانه دیر نشده‬
‫بود و هنوز در مدرسه باز بود‪ ...‬سرعتم رو بیشتر کردم و اون مسافت کم رو دوییدم‪...‬‬
‫وارد حیاط مدرسه شدم‪ ..‬بچه ها گروه گروه به داخل سالن میرفتن‪ ...‬هوای اهواز مثل همیشه اول‬
‫صبح زمستون بسیار سرد بود و سوز عجیبی هم میومد‪ ...‬بیشتر بچه ها سیوشرت و پالتوهاشون‬
‫رو تن کرده بودن و تنها من بودم که شال گردن بافتنی مادرم دور گردنم بود‪...‬سریع وارد سالن‬
‫شدم و به کلاسمون که توی طبقه ی دوم مدرسه بود رفتم‪ ...‬توی مدرسه کسی زیاد ازم خوشش‬
‫نمیومد‪...‬حرفی نمیزدن‪.‬اما طرز نگاه کردنشون‪..‬یا حتی اوایل ندادن جواب سلامم باعث شده بود‬
‫منم ازشون متنفر شم‪ ..‬تنها کسی که توی کلاس با من بود هانیه بود‪...‬دختری که از لحاظ طبقاتی‬
‫از ما خیلی بالاتر بودند‪ ...‬سر جام نشستم‪...‬‬
‫‪--‬سلام مهلا خانم‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪ ..‬از دیدن شال گردنش که به عنوان کادوی تولدش بهش داده بودم لبخند زدم‪..‬با‬
‫انداختنش دور گردنش منو خیلی خوشحال کرده بود‪- ..‬سلام عزیزم‪..‬خوبی؟‬
‫‪--‬آره خوووب‪ ..‬درس نخوندم‪...‬مدیونی اگه فلسفه به دادم نرسی‪...‬‬
‫دست دور شونه ش انداختم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هواتو دارم‪...‬‬
‫‪--‬دمت گرم‪..‬‬
‫با شوق بلند شد و روی میز نشست و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مامانم و خاله م شال گردنو دیدن‪..‬نمیدونی چقد خوششون اومد‪..‬مامانت کلاه و دستکشم بلده؟‬
‫سری تکون دادم‪..‬‬
‫‪-‬اره بلده‪..‬‬
‫با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬وای عالیه که‪ ...‬از اونجا که مامان من خیلی سرماییه دستور داده شال گردن مشکی و بنفش‬
‫براش درست کنید‪..‬خاله نگار که دید عاشقشون شد‪..‬برا شیما و شیوا هم میخواد ها‪ ..‬رنگاشونو‬
‫میپرسم بهت میگم‪...‬‬
‫هانیه به قدری تند تند حرف میزد که اصلا فرصت حرف زدن برای من نمیذاشت‪..‬‬
‫‪--‬وای ببخشید ‪...‬اصلا حواسم نبود‪..‬مامانت وقتشو داره؟ اگر سرش شلوغه مشکلی نیستا‪...‬‬
‫لبخند زدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مادرم برای تو همیشه وقت داره عزیزم‪..‬‬
‫‪--‬واای چه عالی‪ ...‬مامان مشکی میخواد با خط های بنفش‪...‬شیما و شیوا رو امروز میبینم بهت‬
‫میگم اونا چی میخوان‪...‬‬
‫‪-‬باشه عزیزم خوشحالم خوشتون اومده‪..‬‬
‫تا اومد چیزی بگه صدای پخش شدن کتابام اومد‪..‬تمام کتابام از کیفم بیرون ریخته بودن‪...‬‬
‫چند نفر سریع شروع به خنده کردن‪...‬خم شدم تا کتابام رو جمع کنم‪...‬هانیه با صدای بلند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نمیرین از خنده یه وقت‪...‬‬
‫دو سه نفری ساکت شدن اما بقیه ریز ریز میخندیدن‪..‬نگین یکی از دخترای کلاسمون که به‬
‫تازگی دماغشو زیر دست بهترین دکتر اهواز عمل کرده بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بچه ها یه گل ریزون کنیم یه چیزی جمع شه کیف این بنده خدا رو عوض کنیم‪ ..‬یهو دیدی‬
‫کتاباش پخش شد وسط خیابون‪...‬‬
‫هانیه اینبار عصبی شد‪...‬با یه لحن که خنده قاطیش بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اوهوی‪...‬اینم برا ما آدم شده حالا‪..‬بشین سر جات بابا‬
‫نگین با خنده ادامه داد‪..‬‬
‫‪--‬دوتا کلمه هم از مادر عروس‪ ...‬چرا از دور چرت و پرت میگی جرئت داری پاشو بیا جلوم‬
‫بایست ‪...‬‬
‫همه هانیه رو میشناختن‪..‬وقتی عصبی میشد کسی جلودارش نبود‪ ..‬با اخم و عصبانیت و با سرعت‬
‫از روی میز پرید پایین سریع بلند شدم و دستشو گرفتم‪..‬‬
‫نگین بی ادبانه ادامه داد ‪...‬‬
‫‪--‬ولش کن ببینم میخواد بیاد چه غلطی کنه‪..‬جرئتشو داره نزدیکم بیاد تا ببافمش‪...‬‬
‫‪--‬واای توروخدا یواش بابا ترسیدم‪..‬تو برو دماغتو بکش بالا جوجه ده تومنی ‪.‬‬
‫اینبار همه بچه ها و البته خودمم شروع به خنده کردیم‪...‬با اومدن دبیرمون دعوا تا حدودی تموم‬
‫شد‪...‬در گوش هانیه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هانی توروخدا شر درست نکنی زنگ تفریح‪...‬‬
‫‪--‬اگه اون شر و ور نگه من کاریش ندارم که‪...‬‬
‫‪-‬هانیه دلم نمیخواد باهاش دهن به دهن بشی ‪..‬‬
‫‪--‬حرفاش تو مخمه‬
‫‪-‬به من گفت بابا‪...‬‬
‫‪--‬چه فرقی داره‪..‬به تو گفته ‪..‬توهم دوستمی‪..‬منم اجاز‬
‫ه نمیدم کسی به دوستام توهین کنه‪..‬والا فکر کرده کیه‬
‫دستشو تو دستم گرفتم‪..‬واقعا از داشتن چنین دوستی به خودم میبالیدم‪..‬از ته دل اعتراف کردم‬
‫که خیلی دوستش دارم‪...‬‬
‫چند ضربه به تخته خورد که بهمون تذکر دادن ساکت باشیم‪ ...‬خودکارم رو برداشتم و گوشه ی‬
‫کتابش نوشتم " خیلی زیاد دوستت دارم هانی "‬
‫قلبی هم کنارش کشیدم تا اوج احساسمو نشونش بدم‪...‬‬
‫لبخند زد و گوشه کتابم به صورت نقاشی نوشت " ‪" me too‬‬
‫زنگ تاریخ زود تموم شد‪..‬برای جلوگیری از هرگونه بحثی دست هانیه رو گرفتم و باهم از کلاس‬
‫بیرون رفتیم‪..‬گوشه ی حیاط روی زمین نشسته بودم ‪ ..‬به دخترای هم سن و سال خودم نگاه‬
‫میکردم که چطور مثل بچه های دبستانی دنبال هم میدوییدن‪ ..‬گروهی هم کاور های رنگی تن‬
‫کرده بودن و والیبال بازی میکردن‪ ...‬جلوی بوفه بسیار شلوغ بود و هانیه اون وسط گم شده بود‪...‬‬
‫چند لحظه ای گذشت که هانیه همونطور که دوتا کیک و آبمیوه تو دستش بود به سمتم اومد و‬
‫کنارم نشست‪..‬‬
‫‪--‬کدوم؟‬
‫نگاهم به ابمیوه پرتقال و آلبالو افتاد‪...‬‬
‫‪-‬چرا زحمت کشیدی‪...‬‬
‫‪--‬چه زحمتی‪...‬نوش جونت‪..‬‬
‫چون میدونستم هانیه عاشق آب پرتقاله آلبالو رو انتخاب کردم و کنار هم خوردیم‪...‬اون ساندویچ‬
‫مامان به هیچ وجه سیرم نکرده بود و الان بسیار از هانیه ممنون بودم که نذاشت از گرسنگی غش‬
‫کنم‪...‬‬
‫با خوردن زنگ از جا بلند شدیم و به سمت سالن رفتیم‪ ...‬از پله ها بالا رفتیم و وارد کلاس شدیم‪..‬‬
‫هنوز هم نگین و دوستاش نشسته بودن و ما کاملا متوجه اینکه بحثشون سر ماست‬
‫شدیم‪...‬نذاشتم هانیه حرفی بزنه و سر جامون نشستیم‪ ...‬فلسفه رو از کیفم بیرون آوردم تا برای‬
‫اخرین بار مبحث مورد نظرم رو دوره کنم‪...‬هانیه سرش رو توی کتابم فرو کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬وای مهلا تورو جون هرکی دوست داری به دادم برس‪...‬‬
‫‪-‬باشه دعا کن جات رو عوض نکنه‪.‬‬
‫انگار تازه یادش اومده بود که مم‪.‬نه جاش عوض شه که گفت ‪:‬‬
‫‪--‬وای اره یاااادم نبود‬
‫سریع بلند شد و رو به لاله که پشت سرمن مینشست گفت ‪:‬‬
‫‪--‬پاشو بیا جفت مهلا‪..‬‬
‫‪--‬چرا؟ من راحتم ‪...‬‬
‫‪--‬دیوونه مهلا درسو بلده‪ ..‬خاک تو سرت‪..‬جفتش باشی میتونی کلی تقلبی کنیا ‪.‬‬
‫خنده م گرفت‪ ...‬هانیه عجب آدم زرنگی بود‪...‬‬
‫لاله سریع بلند شد و جاش رو با هانیه عوض کرد‪...‬همون لحظه دبیر فلسفه وارد کلاس‬
‫شد‪...‬نگاهی بهمون ان دخت و سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نگین بلند شو بیا این جلو ‪..‬‬
‫نگین که معلوم بود سر اونجا برای باز کردن کتابش حساب کرده بود با اعصاب خوردی بلند شد و‬
‫جلو نشست‪...‬‬
‫مشغول پخش کردن برگه ها بود‪ ..‬کنار من که ایستاد گفت ‪:‬‬
‫‪--‬لاله تو هم برو میز اخر‪...‬‬
‫نگاهم به لاله افتاد که با یه چهره گرفته بلند شد و میز اخر نشست‪..‬‬
‫امتحان شروع صد و منم زودتر از اونی که فکر کنم برگه م رو کامل کردم و جوری گرفتم تا هانیه‬
‫هم بتونه همه رو بنویسه‪..‬‬
‫کل زنگ رو مشغول امتحان دادن بودیم‪ ...‬به محض خوردن زنگ دبیر برگه ها رو گرفت و زود از‬
‫کلاس بیرون رفت‪ ...‬هانیه با جیغ پرید سمتم و صورتم رو غرق بوسه کرد‪..‬‬
‫‪--‬وای مهلا عاشقتم‪...‬دمت گررررم‪..‬‬
‫صدای نگین که داشت با دوستاش حرف میزد اومد‪..‬البته من فهمیدم از قصد تن صداش بالا رفته‬
‫تا ما بشنویم‪..‬‬
‫‪--‬این دختره گداس بابا‪...‬هانیه هم خر شده‪..‬خلایق هرچه لایق‪..‬‬
‫هانیه هم با گوشهای تیزش کاملا متوجه حرفای اونا شده بود‪..‬‬
‫‪--‬اوهوووو‪...‬گدا ریختته‪...‬بفهم داری چطور حرف میزنیا‬
‫نگین تنها پوزخند زد و روشو برگردوند‪...‬متوجه فحشی که هانیه زیر لبی بهش داد شدم و تنها‬
‫سکوت کردم‪..‬اصلا دلم نمیخواست به خاطر من تو کلاس دعوا راه بیوفته‪ ...‬تا ساعت دوازده‬
‫دبیرهای دیگه اومدن و درس دادن‪ . .‬دیگه حرفی بین هانیه و نگین زده نشد ‪ ..‬با خوردن زنگ‬
‫کیفم رو برداشتم و با هانیه خداحافظی کردم‪..‬‬
‫‪--‬بایست مهلا تا دم در باهم بریم‪.‬‬
‫سر تکون دادم و قبول کردم‪...‬سریع کتاباشو جمع کرد و کیف شونی مشکی رنگشو روی شونه ش‬
‫گذاشت و از کلاس خارج شدیم‪...‬دم در مدرسه ماشین مادر هانیه رو دیدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مادرت اونجاست‪ ...‬نگاه به ماشین کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا میرسونیمت‪..‬‬
‫‪-‬نه ممنون ‪.‬خودم برمیگردم‪..‬زحمت نمیدم‪..‬‬
‫‪--‬چه زحمتی ؟ هوا گرمه‪- .‬نه خوبه عزیزم‪..‬منتظرته برو‪..‬‬
‫هرطور بود راضیش کردم تا بره سوار شه‪ ..‬خودم رو زود به ایستگاه اتوبوس رسوندم‪...‬زیاد منتظر‬
‫نشدم و اتوبوس سریع اومد‪..‬‬
‫**********************‬
‫در خونه باز بود‪...‬رفتم تو‪..‬مامان تو حیاط داشت لباسهایی که شسته بود رو از روی بند جمع‬
‫میکرد‪..‬‬
‫‪-‬سلام مامان‪..‬‬
‫نگاهم کرد و لباس ها رو محکم گرفت تا نیوفتن پایین‪..‬‬
‫‪--‬سلام خسته نباشی‪..‬‬
‫‪-‬من که کاری نکردم‪..‬تو خسته نباشی‪..‬‬
‫کفشام رو دراوردم و گوشه ای گذاشتم‪...‬‬
‫لباسا رو ازش گرفتم و رفتم تو خونه‪...‬‬
‫‪-‬بابا کجاس‪..‬‬
‫‪--‬چه میدونم‪...‬از صبح بیرونه‪..‬‬
‫شال گردنم رو که ساعت نه و به محض بالا اومدن خورشید تو کیفم گذاشته بودم رو بیرون آوردم‬
‫و سریع یاد حرف هانیه افتادم‪...‬‬
‫‪-‬وای مامان راستی‪...‬دوستم بود که برای تولدش شال بافتی‪..‬یادته؟‬
‫مامان لباسها رو تاه میکرد و توی کشو میذاشت‪..‬‬
‫‪--‬خب‪..‬یادمه‪..‬‬
‫‪-‬امروز میگفت همه خیلی خوششون اومده‪...‬سفارش چند تا شال گردن و دستکش میداد‪...‬‬
‫‪--‬باشه وقتم ازاد بشه انجام میدم‪..‬‬
‫لبخند زدم و با شوق گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬وایی ممنون‪...‬‬
‫و سریع کتابامو دراوردم تا برنامه فردامو بذارم ‪.‬‬
‫مامان با لبخند قشنگی نگاهم کرد و دست به کمد گرفت تا بلند شه‪..‬‬
‫‪--‬آخ‪..‬‬
‫با صدای مامان سرمو بلند کردم‪...‬سریع به سمتش دویدم‪..‬‬
‫‪-‬چی شد مامان‪..‬‬
‫‪--‬هیچی‪..‬هیچی سرم گیج رفت‪..‬اینقد که خوابم کم شده ‪..‬‬
‫‪-‬مامان مطمئنی خوبی؟‬
‫‪--‬آره‪..‬آره دخترم خوبم‪.‬‬
‫اینبار بلند شد و از اتاق بیرون رفت‪..‬فکرم درگیر مامان بود‪ ..‬چند وقتی بود که دکتری که با خالم‬
‫رفته بود بهش گفته بود قرص هاش رو باید بیشتر کنه‪...‬و چقدر بد میشه وقتی پولی برای خرید‬
‫قرصهاش نداشته باشیم‪ ...‬پولی که جمع کردم برای خرید اون قرصها نمیرسه‪...‬مریضی قند مامان‬
‫این دردسر ها رو براش درست کرده بود‪...‬تکیه به کمد دادم و چونه روی پاهام گذاشتم‬
‫چند روز بعد‬
‫با ناراحتی اون مبلغ کم که از پولا مونده بود رو دستم گرفتم‪...‬‬
‫اشک تو چشمام جمع شد‪ ..‬همون یه ذره ای که روشون برای پول قرصای مامان حساب کرده‬
‫بودم داشت تموم میشد‪...‬‬
‫حال بد مامان اصلا برای بابا مهم نبود و این من رو عذاب میداد‪.‬‬
‫بابا هر روز و هروز مقداری از اونا رو به زور ازم میگرفت‪..‬دوباره همونجا گذاشتمشون و در کمد رو‬
‫بستم‪...‬متوجه شده بودم بابا در نبود من جای کلید رو پیدا کرده‪...‬پس کلید رو هم داخل کیفم‬
‫گذاشتم و از خونه زدم بیرون‪...‬‬
‫خداروشکر امروز هم مثل روز های دیگه اتوبوس بود‪ ...‬با دیدن اتوبوس توی ایستگاه با سرعت‬
‫شروع به دویدن کردم و سریع پریدم بالا‪. .‬‬
‫اتوبوس بر خلاف روزای قبل شلوغ تر بود و جایی برای نشستن نبود‪...‬سرپا ایستادم و میله رو با‬
‫دستم گرفتم‪...‬ایستگاه بعد یکی از صندلی ها خالی شد‪...‬کنار خانمی که روش سمت پنجره بود‬
‫نشستم‪...‬‬
‫سرش چرخید سمتم ‪ ..‬چهره ش کمی برام آشنا میزد‪...‬به ذهنم فشار اوردم تا یادم بیاد کجا‬
‫دیدمش‪ ...‬شال بافتنی مشکی رنگی روی سرش بود و یک عینک آفتابی قهوه ای هم روی‬
‫چشماش‪...‬‬
‫نگاهمو ازش گرفتم اما اون خانم هر از گاهی به من نگاه میکرد ‪-- ..‬تو هر روز با اتوبوس میری‬
‫مدرسه؟‬
‫با تعجب نگاهش کردم ‪.‬با خودم گفتم چه صدای زیبایی هم داره‪..‬‬
‫‪-‬من؟ بله چطور؟‬
‫‪--‬آهان‪ ...‬وضع مالیتون در چه حده؟‬
‫از این سوال یهویی و بی مقدمه ش متعجب شدم‪...‬‬
‫‪-‬منظورتون از این سوال چیه؟‬
‫‪--‬خب‪...‬این کفشا‪..‬این کیف‪...‬به نظرم چند سالی هست ازشون استفاده میکنی‪- ..‬نمیفهمم‪...‬‬
‫‪--‬تا برام نگی وضعتون چطوره متوجه حرفام نمیشی‪...‬‬
‫با تعجب گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬علاقه ای ندارم بگم وضعم در چه حده‪..‬‬
‫بی توجه به حرفم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬جایی کار میکنی؟‬
‫کلافه شدم‪...‬‬
‫‪-‬ای باباااا‬
‫‪--‬فکر نمیکنم جایی مشغول باشی‪.‬‬
‫کارتی رو از کیفش بیرون کشید و به دستم داد‪...‬‬
‫‪--‬اگر خواستی باهام تماس بگیر‬
‫همزمان به ایستگاه مورد نظرم رسیدم و از جام بلند شدم و بی هیچ حرفی سریع از اتوبوس پیاده‬
‫شدم و به کارت قرمز که با یه فونت زیبای سفید روش نوشته بود " زیبا سرای لیلی " خیره‬
‫شدم‪...‬‬
‫زیر لب زمزمه کردم ‪..‬‬
‫" زنیکه روانی بود "‬
‫بعد هم کارت رو مچاله کردم و انداختم رو زمین و راه مدرسه رو پیش گرفتم‪.‬‬
‫هانیه رو توی حیاط دیدم‪...‬برای اولین بار کتاب به دست بود‪..‬‬
‫‪-‬به به چه عجب‬
‫همونطور خیره به کتاب با دستش هلم داد عقب و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ساکت شو مهلا‪...‬دیشب عروسی بودم هیچی نخوندم‪...‬اخه من نمیدونم کی وسط هفته عروسی‬
‫میگیره وجدانا‪..‬انگار میمردن اخر هفته میذاشتن‬
‫‪-‬مجبورت کرده بودن بری؟ میموندی درستو میخوندی‬
‫‪--‬نگووو‪...‬عروسی باشه و من نرم؟‬
‫با خنده کنارش نشستم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬تو خوبی‪...‬هم خدا رو میخوای هم خرما‪..‬‬
‫‪--‬مهلا عربی خیلی سخته‪. .‬این زنه جا به جا نمیکنه‪..‬کمکم کن ‪..‬‬
‫‪-‬باشه بابا‪..‬دیگه عادت کردم‪..‬‬
‫تا اینو گفتم گردنمو سفت گرفت و صورتمو بوسید‪...‬‬
‫‪--‬وااای تو چقد خوووووبی‪..‬واااای‪...‬‬
‫صدای زنگ اومد و خوشبختانه از بلندگو اعلام کردن که صف صبحگاه نیست ‪...‬سریع بلند شدیم‬
‫و به سمت کلاسمون رفتیم‬
‫تازه نشسته بودیم که کرمی ناظم مدرسه اومد تو کلاس ‪..‬‬
‫‪--‬ساکت باشید ‪..‬گوش کنید این زنگ دبیرتون نیومده ‪..‬‬
‫اولین نفری که از خوشحالی جیغ کشید هانیه بود ‪ ..‬شر امتحان از سرش کم شده بود ‪..‬همه‬
‫خندیدن‪...‬‬
‫یکی از بچه ها گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خانم چه عجب خانم علایی نیومدن یه روز‬
‫‪--‬تصادف کردن نتونستن بیان‪...‬‬
‫یکی دیگه از بچه ها با صدایی شاد گفت ‪:‬‬
‫‪--‬وااای خدا روشکر‬
‫همه بلند خندیدن‪..‬یه گروه از بچه ها از جمله هانیه از شدت خنده رفته بودن زیر میز‪...‬‬
‫کرمی با عصبانیت سرش داد زد ‪..‬‬
‫‪--‬دختره پررو‪..‬اگر صدایی از کلاستون بیرون بیاد همه رو میندازم تو حیاط ‪ ..‬همه سریع قبول‬
‫کردن‪...‬به محض اینکه خانم کرمی در کلاسو بست هه شروع کردن به جیغ زدن و ابراز خوشحالی‬
‫هانیه کیفشو روی میز گذاشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا‪..‬بیا یه چیزی نشونت بدم‪..‬‬
‫خودمو کشیدم سمتش و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬چی؟‬
‫گوشیش رو از کیفش بیرون اورد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چطوره؟‬
‫گوشی رو به سمتم گرفت‪..‬‬
‫‪-‬بچه ها دیدن ها‬
‫‪--‬ببینن‪...‬انگار خودشون نمیارن‪..‬‬
‫راست میگفت بچه ها در کلاسو قفل کرده بودن و همه گوشی ها رو دراورده بودن‪...‬نمیدونم چطور‬
‫از جلوی در رد شدن‪ .‬کرمی چطور اینا رو تو کیفشون ندیده‪...‬‬
‫‪-‬چقد شماها زرنگین‪..‬کجا قایم میکنی اینو که کرمی نمیبینه‬
‫‪--‬تو کیفم‪...‬خانم کرمی شما یکم شوته‪...‬بیخیال‬
‫به عکسش نگاه کردم ‪..‬موهاشو لخت ریخته بود دورش و لباس زیبایی هم تنش بود ‪- ..‬چه‬
‫خوشگل شده بودی‪..‬‬
‫‪--‬از اون حرفا بودا ‪...‬خوشگل بودم‪...‬بگو خوشگل تررر شدی‬
‫لب ورچیدم‪...‬مثلا اینکه چه اعتماد به نفسی‪...‬ولی خب‪...‬همه ش از روی شوخی بود‪...‬‬
‫هانیه هم اینو خوب میدونست‪...‬‬
‫‪-‬باشه بابااااا‪...‬خوشگل تررررر شدی‪..‬‬
‫خندید و گوشیش رو به دستم داد تا بقیه عکسها رو هم ببینم‪ ..‬باز خوبه بین اینهمه ادم هانیه‬
‫واقعا دوستم داشت‪..‬‬
‫***************************‬
‫با خوردن زنگ همه با سرعت یلند شدیم‪...‬به قدری زنگ اخر سر درس انگلیسی خسته میشدیم‬
‫که فقط منتظر خوردن زنگ بودیم‪ ...‬با هانیه از کلاس خارج شدیم و به طبقه پایین رفتیم‪...‬ساعت‬
‫دو ربع کم ظهر بود و هوا بسیار گرم‪ ...‬تو کلاس با وجود کولری که از صبح روشن بود بازم گرممون‬
‫میشد‪..‬چه برسه به الان که وسط ظهر بودیم و آفتاب توی سرمون بود‪ ...‬مثل همیشه ماشین مادر‬
‫هانیه جلوی در مدرسه ایستاده بود‪-- ...‬مهلا هوا گرمه‪...‬بیا امروزو میرسونیمت‪...‬‬
‫‪-‬نه خودم میرم‬
‫‪--‬خودم میرم یعنی چی‪...‬باور کن اون سری که نیومدی مامان خیلی ناراحت شد‪...‬‬
‫هوا گرم بود و من هم بسیار خسته‪...‬فقط منتظر یه تعارف دیگه بودم تا قبول کنم‪...‬‬
‫‪-‬اخه راهتون دور میشه‬
‫تا اینو گفتم مچ دستمو گرقت و کشید سمت ماشین ‪.‬‬
‫‪-‬چکار میکنی دیوونه‬
‫در ماشینو باز کرد و یه جورایی پرتم کرد تو ماشین‪. .‬در رو بست و خودشم جلو نشست‪...‬‬
‫مادرش که یه خانم جوون و زیبا رو بود با لبخند به سمتم برگشت و دست به سمتم دراز کرد‪...‬‬
‫‪--‬سلام عزیزم‪...‬خوشحالم میبینمت مهلا جان‪..‬‬
‫دستشو اروم فشردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬سلام ‪ ..‬ببخشید زحمتتون دادم‬
‫‪--‬نه عزیزم چه زحمتی‪...‬‬
‫هانیه هم با غر ادامه داد ‪:‬‬
‫‪--‬مامان باور کن به زور اوردمش‪...‬مگه راضی میشه‪..‬‬
‫مادرش از توی اینه نگام کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نه دیگه‪..‬از این به بعد برگشت حق نداره تنها بره‪...‬‬
‫سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬وای نه‪ ...‬الانم به اندازه کافی شرمنده شدم‪...‬نه امروز ساعت دو بود‪..‬برا همین گرم بود‪...‬ساعت‬
‫دوازده که باشیم راحت ترم‬
‫هانیه که کلا تو جاش چرخیده بود سمت من و پشت به شیشه بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬پس دو روزی که تا دو هستیم ما میرسونیمت‪ ...‬شنیدم پیش دانشگاهی سال بعدم دیگه تا دو‬
‫نمیمونیم‪..‬همین چند وقت ما رو تحمل کن‪...‬‬
‫‪-‬عه‪...‬این چه حرفیه میزنی‪..‬‬
‫مادرش ماشینو روشن کرد و حرکت کردیم‪...‬‬
‫از محوطه کوروش که خارج شدیم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خانم علیزاده ما ‪...‬‬
‫پرید وسط حرفم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬راحت باش‪...‬بگو خاله ماندانا‬
‫‪-‬نههه‬
‫‪--‬خانم علیزاده خیلی پیرم میکنه‬
‫هانیه بلند خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬سن مامانمو بالا نبریا‪...‬خو بگو ماندانا خانم‪...‬هرچی میگیم گوش کن دختر‬
‫خندیدم‪...‬باز دومی بهتر بود‪..‬هرچی بود چندین سال ازم بزرگتر بود‪..‬برام سخت بود خاله صداش‬
‫کنم‪..‬‬
‫‪--‬ماندانا خانم طرفای سیصد دستگاه میشینیم‪..‬‬
‫ماندانا خانم هم سری تکون داد و رو به هانیه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دوستت گرسنش نیس؟ دربیار یه چیزی‪...‬تو داشبورد کیک هست‬
‫هانیه از توی داشبور دو تا کیک بیرون کشید و به دستم داد‪. .‬تشکر کردم‪...‬یکیشو تو کیفم‬
‫گذاشتم و اون یکی رو هم با هانیه قسمت کردیم‪.‬‬
‫تا رسیدن به خونه راه زیادی بود‪ ...‬توی ترافیک گیر کردن بدترین چیز ممکن بود‪...‬‬
‫‪--‬چرا اینقد ساکتی عزیزم‪...‬با ما نباید ساکت باشیا‬
‫هانیه هم با سوق گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دمت گرم‪...‬مامان یه کاریش میکنیم تا هفته دیگه وراجی بشه برا خودش بدتر ما‪.‬‬
‫هر دو خندیدن و به قول هانیه زدن قدش‪...‬‬
‫لبخند تلخی زدم‪ ...‬واقعا داشتن مادر یه سود بود‪...‬درسته‪...‬مادر من به این شادی و سرحالی‬
‫نبود‪..‬ولی واقعا با بودنش مرحمی بود روی همه دردام‪ ...‬مادر منم مثل مادر هانیه بود‪..‬ما باهم‬
‫دوست بودیم‪...‬دقیق مثل هانیه و مادرش‪ ...‬به قدری از رابطه خوب بینشون ذوق زده شدم که‬
‫خودم رو وسط صندلی ها کشوندم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم شما خیلی مهربون و خوبین‪...‬‬
‫با لبخند نگاهم کرد و اروم لپ من و بعد هم لپ هانیه رو کشید‪...‬هر سه خندیدیم‪ ...‬الان فهمیدم‬
‫هانیه این اخلاق خوب و مهربونی رو از کی به ارث برده‬
‫بالاخره ترافیک تموم شد و ما تونستیم حرکت کنیم‪ ...‬هانیه و ماندانا خانم هنوزم با شوق باهام‬
‫حرف میزدن‪...‬واقعا عاشق مادر هانیه شده بودم‪...‬‬
‫‪--‬راستی مامان به هانیه گفتم برا شال گردنت‪. .‬‬
‫منم سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بله ماندانا خانم‪..‬مادرم دو روزه شروع کرده‪ ...‬کارش برای شما سریعه‪...‬قول میدیم زود تحویلتون‬
‫بدیم‪-- .‬عزیزم مادرت اذیت نشه‪...‬فعلا که وقت هست‪..‬‬
‫‪-‬نه بابا‪...‬هانیه و خانواده ش برای من خیلی عزیزن‪...‬‬
‫هانیه با دستش برام بوس فرستاد و منم چشمکی زدم ‪..‬‬
‫با رسیدن به محله مون خواستم پیاده شم که نذاشتن و تا در خونه رسوندنم‪..‬‬
‫‪-‬دستتون درد نکنه‪..‬ببخشید مزاحمتون شدم‪..‬اینهمه راه‪...‬بفرمایید تو یه چایی چیزی‪.‬‬
‫ماندانا خانم با مهربونی خاص خودش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نه عزیزم این چ حرفیه‪..‬سلام به مادر عزیزت برسون‪..‬ما باید برگردیم‪..‬‬
‫‪-‬بزرگیتون رو میرسونم‪..‬هانیه جون ممنون‪..‬خداحافظ‪..‬‬
‫‪--‬بابای تا فردا‬
‫از ماشین پیاده شدم و کلیدم رو از کیفم دراوردم و در رو با کلیدم باز کردم‪...‬مامان تو حیاط‬
‫نشسته بود‪...‬‬
‫برگشتم و دستی برای اونا تکون دادم ‪-- ...‬کی بود عزیزم‬
‫‪-‬سلام مامان‪..‬‬
‫‪--‬سلام دخترم‪..‬چقدر دیر اومدی‪...‬اون ماشین کی بود‪...‬‬
‫‪-‬ترافیک بود‪..‬اخه من موندم سر ظهر چه ترافیکی‪..‬دوستم و مادرش همون که گفتم براشون شال‬
‫گردن ببافین‪ ..‬لطف کردن من رو تا اینجا رسوندن‪...‬حالا هم اصرار دارن روزای تقویتی که گرمه‬
‫من رو برسونن‪..‬‬
‫مامان با اخم نگاهم کرد و خیلی زود مخالفت خودشو اعلام کرد‪...‬‬
‫‪--‬یعنی چی دختر‪...‬زشته‪...‬‬
‫‪-‬منم گفتم مامان‪...‬ولی خود ماندانا خانم خیلی اصرار داشت‬
‫‪--‬ماندانا خانم؟!‪..‬‬
‫‪-‬مامانِ هانیه ست دیگه‪..‬‬
‫مامان سری تکون داد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬به هر حال‪ ...‬چه ربطی داره‪...‬اصرار کنه‪...‬نباید که تو قبول کنی‪- ..‬اخه مامان واقعا خانم خوبیه‬
‫مامان چشم غره رفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬من دارم میگم نباید بهشون زحمت بدی‪...‬تاکسی سرویس تو که نیستن بخوان تورو برسونن تا‬
‫اینجا‪..‬حرف گوش کن‬
‫سر تکون دادم و سکوت کردم‬
‫میدونستم مامان وقتی بخواد منو از کاری منع کنه تحت هیچ عنوان نمیتونم راضیش‬
‫کنم‪...‬بیخیال شدم و همراه مامان رفتیم تو‪ ..‬به اتاق رفتم و لباسام رو عوض کردم و به سرعت به‬
‫آشپزخونه رفتم‬
‫مامان نشسته بود و پلاستیک قرصاش هم جلو بود‪..‬‬
‫‪--‬برام آب بیار‬
‫‪-‬چشم‬
‫از توی کُلمَن آب لیوانی پر کردم و به دستش دادم‪-- ...‬باید برم دکتر‪..‬‬
‫اسم دکتر که میومد کل تنم یخ میکرد‪..‬‬
‫اصلا دوست نداشتم پای مامان به مطب هیچ دکتری باز بشه‬
‫‪-‬چ‪..‬چرا؟؟‬
‫‪--‬دختر وقتشه دیگه‪...‬سه ماه گذشته‪...‬بریم ببینیم دکتر چی میگه‬
‫بعد از خوردن نهار در کنار مامان و شستن ظرف ها صدای در اومد‪ ...‬سریع پشت پنجره دویدم و‬
‫پرده رو کنار زدم‪ ...‬بابا با یه سر و وضع اشفته و کثیف وارد حیاط شده بود‪...‬اگر ازم پول‬
‫میخواست دیگه هیچی بهش نمیدادم‪...‬‬
‫همین چندرغاز که برام مونده بود تنها دلخوشیم برای خریدن بقیه داروهای مامانم بود‪ .‬امکان‬
‫نداشت چیزی ازشون به بابا بدم‪.‬‬
‫بابا در رو باز کرد و اومد تو‪...‬کاملا خوب متوجه این شدم که اصلا رو به راه نیست‪...‬خیلی‬
‫میترسیدم‪ ...‬بابا که به سمتم اومد چند قدم رفتم عقب‪-- .‬مهلا‪...‬مهلا‬
‫تند تند اسممو صدا میزد‪...‬نفس نفس میزد و من حالم بد میشد ‪..‬‬
‫‪--‬پول بده‪...‬برو پول بیار‪...‬‬
‫اب دهنم رو قورت دادم‪...‬نباید بذارم بابا دوباره ازم چیزی بگیره‪...‬‬
‫‪-‬ندارم‪...‬پولی ندارم‬
‫بابا با عصبانیت داد زد ‪..‬‬
‫‪--‬دروغ میگی‪...‬گفتم برو پول بیار‪...‬‬
‫‪-‬من پول ندارم‪..‬پولا تموم شدن‪...‬‬
‫‪--‬برو ده تومن بیار ‪.‬بسه برو دیگه‪..‬‬
‫دست و پاهام از استرس میلرزید‪ ..‬میدونستم بابا رو عصبی کردم‪...‬اما نمیتونستم کوتاه بیام‪...‬‬
‫‪-‬هیچی ندارم‪...‬‬
‫اینو که گفتم یهو بابا بازوم رو تو دست گرفت و پرتم کرد تو اتاق‪...‬ناخواسته جیغ زدم‪...‬مامان با‬
‫چشمای اشکبار نگاهمون میکرد‪...‬اون بنده خدا هم جرئت انجام هیچ کاری رو نداشت‪...‬‬
‫اینبار صداش بالاتر رفت‪ ...‬کمرم کمی درد گرفته بود‪...‬‬
‫‪--‬گفتم برو پول بیار‬
‫دست به کمرم گرفتم‪...‬نه‪...‬نمیتونستم پولی که با خون دل جمع کردم رو به پدرم بدم تا حرومش‬
‫کنه‪...‬حتی پنج تومن‪...‬حتی ده تومنش‪...‬هیچیش رو بهش نمیدادم تا باهاش آشغال بگیره ‪..‬‬
‫‪-‬منم گفتم پولی ندارم‪..‬هیچی ندارم‬
‫‪--‬عین سگ دروغ میگی‪..‬‬
‫مچ دستمو گرفت و بالا کشید‪...‬به محض ایستادنم هلم داد سمت کمد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تا سه میشمارم‪..‬قفلو باز کن و پولی که میخوام رو بده‬
‫اینبار نتونستم تحمل کنم‪...‬جیغ زدم‪..‬‬
‫‪-‬پول ندارم ‪.‬پول ندارم‪...‬من پولی ندارم‪.‬‬
‫نفس نفس میزدم‪ ...‬حالا در اثر برخورد به کمد بازوم هم بسیار درد گرفته بود‪...‬‬
‫بابا با پاش لگدی به کمد زد و فریاد بلندی کشید‪...‬چونه م لرزید‪...‬پدرم به خاطر ده هزار تومن با‬
‫من اینطور رفتار کرد‪.‬‬
‫اگر در یه شرایط دیگه ازم پول میخواست دریغ نمیکردم‪...‬اما نمیتونستم الان پولی که برای مادرم‬
‫بود رو بهش بدم تا خرج کثافت کاریاش بکنه‪...‬‬
‫صدای بلند بسته شدن در خونه اومد‪...‬همونجا جلوی کمد نشستم‪ ...‬بغضم شکست و با صدای‬
‫بلند گریه کردم‪...‬در کمترین زمان ممکن مادرم کنارم نشست و سریع منو در آغوش‬
‫گرفت‪.....‬مادرم رو محکم بغل کردم‪...‬شدت گریه م بیشتر شد‪..‬‬
‫‪--‬اروم باش دخترم‪..‬دختر خوب و قویِ من‪...‬اروم باش‪..‬‬
‫‪-‬مامان من پولی رو که به زور جمع کردم بهش نمیدم‪ ...‬مامان من هیچی بهش نمیدم‬
‫‪..‬هیچی‪..‬ازش متنفرم‪...‬ازش مـــــتــــنــــفــــرم‬
‫دست مامان روی سرم بود‪..‬با نوازش موهام توسط مامان ارامش ذره ذره بهم تزریق میشد‪ ...‬گریه‬
‫م قطع شده بود‪...‬ولی هنوز دوست نداشتم از آغوش مادرم خارج شم‪...‬‬
‫‪-‬مامان همه دلخوشیم خودتی‪...‬بدون تو منم نیستم‪...‬چقدر خوبه که پیشمی‪..‬تنهام نذار‪..‬‬
‫بوسه ی گرم مادرم روی موهام نشست‪...‬چشمامو بستم ‪..‬درد کمر و بازوم از بین رفت‪...‬‬
‫واقعا امن ترین جا اغوش مادرم بود‪...‬در اون لحظه هیچی برام مهم نبود‪..‬جز داشتن مادرم‪...‬‬
‫مامان منو با لبخند از خودش جدا کرد‪...‬چشماش هنوزم اشکبار بود‪...‬‬
‫‪--‬دخترم باید تحمل کنیم‪...‬زندگی همینه و ماهم چاره ای نداریم جز اینکه باهاش کنار بیایم‬
‫عزیزم‬
‫‪-‬زندگی ما اینه که بدبختی بکشیم؟ از بابام کتک بخورم؟‬
‫نگاهی به بازوم انداختم‪...‬کمی به کبودی میزد‪...‬‬
‫‪-‬بابام بازوم رو کبود کنه؟‬
‫مامان ساکت نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪-‬ارزوی یه رفتار خوب ازش به دلم مونده مامان‪...‬ازش متنفرم که میخواد اینطور زندگیمون رو‬
‫بدتر از این کنه‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬اشکام رو پاک کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬کاش پول رو بهش میدادی‪..‬‬
‫تا دینو گفت چشمام گرد شد و سرسع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬اون پول مال داروهاته مامان‪...‬‬
‫‪--‬وقتی قراره این بلاها سرت بیاد دارو بخوره تو سرم‪...‬دارو نمیخوام‪...‬بهش هرچی میخواد بده که‬
‫دیوونه نشه‪..‬‬
‫‪-‬بذار دیوونه شه‪...‬به جهنم بذار دیوونه شه‪..‬‬
‫‪-‬گریه نکن عزیزم‪..‬‬
‫از جا بلند شدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬امکان نداره یک ریال از اون پولا رو بهش بدم‪ ...‬من با خون دل جمع نکردم اون پولا رو که حالا‬
‫جای خریدن یه مشت اشغال خرج بشن‪...‬‬
‫مامان هم دیگه چیزی نگفت‪ .‬انگار حرفام روش تاثیر گذاشته بودن‪...‬‬
‫**********************‬
‫مامان شال گردنی که بافته بود رو سمتم گرفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا اینو بده دوستت تا بده به مادرش‪...‬‬
‫‪--‬باشه مامان خسته نباشی‪...‬‬
‫شال گردن رو گرفتم و روی تلوزیون گذاشتم‪..‬بیرون نشستم تا کفشامو بپوشم و به سمت مدرسه‬
‫حرکت کنم‪...‬‬
‫کیفم رو برداشتم و با یه خداحافظی بلند از خونه خارج شدم‪...‬‬
‫اون روز صبح هم با اتوبوس تا مدرسه رفتم‪ ...‬از روزی که با بالام دعوام شده بود سه روز گذشته‬
‫بود‪...‬بابا هیچ حرفی نمیزد‪ ..‬نه دادی‪..‬نه دعوایی‪..‬نه حرفی و همینم من رو متعجب کرده بود‪ ...‬با‬
‫رسیدن به مدرسه سعی کردم خودمو از شر این افکار رها کنم تا بتونم سر کلاس درس حوایمو‬
‫متمرکز به موضوع درسم کنم‪ ...‬اول صبح توی اهواز هوا به قدری سرد میشد که نمیتونستم‬
‫دستامو از جیبم بیرون بیارم‪..‬هرچی برف و بارون جاهای دیگه میومد سوز سرماش اول صبح برای‬
‫ما بود‪...‬هرچند این سرما بیشتر اوقات تا نه صبح موندگاره و بعد از اون آفتابی گاه تیز جاش رو‬
‫میگیره ‪..‬اما بازهم لطفش این بود که دیگه لازم نبود نیم ساعت روی صف بایستیم‪...‬‬
‫وارد مجتمع مدرسه شدم و به کلاسمون رفتم‪ ...‬بچه ها تک و توک اومده بودن‪..‬بهشون سلام‬
‫کردم و کنار هانیه که سرش رو گذاشته بود روی میز و چشماش بسته بود نشستم‪...‬‬
‫دستی به بازوش زدم‪..‬‬
‫‪-‬پاشو نخواب‪..‬‬
‫لای چشماش باز شد‪..‬‬
‫‪--‬خیلی خسته م‪..‬‬
‫‪-‬چرا؟ باز عروسی بودی؟!‪..‬‬
‫‪--‬نه بابا‪ ..‬عروسی کجا بود‪..‬‬
‫‪-‬پس چته اول صبح ‪..‬‬
‫‪--‬بابا با فرزام تا صبح بیدار بودیم‪...‬‬
‫فرزام برادر هانیه بود که تا به حال خیلی اسمش رو شنیده بودم‪..‬کلا هانیه اسم برادرش از روی‬
‫زبونش نمیوفتاد‪..‬‬
‫‪-‬ععه‪...‬‬
‫‪--‬بابا فیلم جدید گرفته بود‪..‬سه قسمت بود‪..‬تا همین الان داشتم نگاه میکردم‪...‬‬
‫‪-‬خب اینبار تقصیر خودته‪...‬چه وقت فیلم دیدنه‪..‬‬
‫اینقدر باهاش حرف زدم تا خواب از سرش پرید و خودشم نشست و اینبار اون بود که مثل همیشه‬
‫تند تند و بی وقفه صحبت میکرد و از اتفاقات روز قبلش حرف میزد‪...‬‬
‫توی مدرسه دیگه اتفاق خاصی نیوفتاد‪...‬دبیرا اومدن‪...‬درسشون رو دادن و رفتن‪.‬‬
‫نگین دیگه باما حرف نمیزد و این بهتر بود‪ ...‬من که اهل دعوا نبودم‪...‬حداقل باعث میشد هانیه‬
‫عصبانی نشه‪...‬‬
‫امروز هن کلاس داشتیم و ساعت دو زنگ مدرسه زده شد‪...‬همه از هم با صدای بلند خداحافظی‬
‫کردن و از کلاس بیرون رفتیم‪.‬‬
‫دم در مدرسه با دیدن ماشین مادر هانیه تازه یادم افتاد که شال گردن مادرش رو خونه جا‬
‫گذاشتم‪.‬‬
‫‪-‬واااای‪..‬هااانیه‬
‫‪--‬چیه ‪..‬‬
‫نگاهش کردم و با ناراحتی گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هانیه شال گردن مادرت جا موند‪ ...‬مادرم داده بود امروز بیارم برات ‪...‬‬
‫‪--‬دیوونه گفتم چی شده حالا‪ ..‬این که کار نداره‪..‬الان که میریم اونجا‪...‬جند دقیقه دم در صبر‬
‫میکنیم تو برو بیار شال گردنو‪..‬‬
‫فکر بدی هم نبود‪..‬قبول کردم و همراه با هانیه به سمت ماشین رفتیم‪...‬‬
‫هانیه در ماشینو باز کرد تا سوار شم‪...‬اومدم شلام کنم که متوجه پسری شدم که روی صندلی‬
‫جلو نشسته بود‪...‬‬
‫خودمو کنار کشیدم تا هانیه هم بشینه‪..‬‬
‫‪-‬سلام ماندانا خانم‪...‬‬
‫ماندانا خانم با همون چهره ی مهربون همیشه اش نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬سلام عزیزم‪..‬حالت خوبه؟‬
‫‪-‬مرسی ببخشید من بازم مزاحم شدم‬
‫‪--‬قرار بود از این حرفا نزنی ها‪..‬‬
‫هانیه خودشو جلو کشید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬با اجازه شما رو هم معرفی کنم به هم‪...‬‬
‫‪--‬فرزام ‪..‬مهلا‪....‬مهلا فرزام‪..‬خوشبختید‬
‫خنده م گرفت‪...‬رو بخ برادرش اروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬سلام‪...‬‬
‫اون هم تنها سری تکون داد و سرش کمی به سمتمون برگشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬سلام ‪..‬مادر خواهشا زودتر راه بیوفت من دیرم شده‪...‬‬
‫ماندانا خانم حرکت کرد‪...‬در طول راه بیشتر ماندانا خانم و هانیه حرف میزدن و ما سکوت کرده‬
‫بودیم ‪..‬شاید اگر برادرش نبود منم راحت میتونستم صحبت کنم ‪...‬‬
‫بین راه ماندانا خانم ایستاد‪...‬‬
‫‪--‬از اینجا خودت برو‪...‬من نمیتونم برسونمت‪..‬‬
‫‪--‬باشه‪..‬خدافظ‬
‫اومد بره که ماندانا خانم صداش کرد‪..‬‬
‫‪--‬وایسا فرزام ‪..‬‬
‫برگشت سمت مشیت‬
‫برادرش از ماشین پیاده شد و به سرعت به طرف دیگه خیابون رفت و من از ساک ورزشی توی‬
‫دستش فهمیدم داره میره باشگاه‪....‬نمیدونم‪...‬شایدم بره استخر‪...‬‬
‫هانیه پیاده شد و رفت جلو نشست‪...‬‬
‫‪--‬وای مامان اینو جرا اوردی ؟‬
‫‪--‬دیرش شده بود‪...‬‬
‫‪--‬دیرش شه‪...‬اینجا بود نذاشت ما راحت حرفامون رو بزنیم‪...‬‬
‫نگاهم کرد و یهو رو به مادرش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬راستی خبرررر‪...‬شال گردنت آماده شد‪...‬‬
‫ماندانا خانم نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دستتون درد نکنه دخترم‪..‬‬
‫‪-‬خواهش میکنم‪...‬فقط شرمنده من جاش گذاشتم خونه‪...‬وگرنه بهتون تحویل میدادم‬
‫‪--‬عیب نداره‪...‬حالا دم در حونه تون میتونی برام بیاریش‪.‬‬
‫سری تکون دادم و قبول کردم‪...‬ماندانا خانم ادامه داد‪...‬‬
‫‪--‬اتفاقا خیلی هم دوست دارم مادر مهربونت رو ببینم‪...‬‬
‫‪-‬بله حتما‪ ...‬مطمئنا مادرم هم از دیدن شما خوشحال میشه‪...‬‬
‫ماشین مقابل در کوچیک خونه مون ایستاد‪...‬همگی از ماشین پیاده شدیم‪...‬با اینکه کلید داشتم‬
‫ولی زنگ زدم و منتظر شدم مامان خودش در رو باز کنه‪...‬‬
‫صدای باز شدن در خونه و بعدم کوبیده شدن دمپایی ها روی کاشی های حیاط رو شنیدم و در باز‬
‫شد‪..‬‬
‫بابا پشت در بود‪...‬من رو از جلوی در هل داد به کنار تا بتونه رد شه و با سرعت از کنارمون رد‬
‫شد‪..‬‬
‫از این رفتار بابام جلوی هانیه و مادرش واقعا شرمنده شدم‪...‬‬
‫با ناراحتی به هانیه نگاه کردم‪..‬لبخندی بهم زد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نمیاری شالو؟!‬
‫‪-‬اها‪...‬باشه‪..‬‬
‫بابا رفته بود و حداقل خوشحال بودم میتونم دعوتشون کنم توی خونه‪..‬برای همین سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بفرمایید تو ‪...‬‬
‫ماندانا خانم سری تکون داد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نه عزیزم مزاحم نمیشیم‪..‬‬
‫‪-‬اخه زشته دم در‪..‬حداقل بیاید توی حیاط‪..‬‬
‫این رو که گفتم قبول کردن و بعد از قفل کردن در ماشین توی حیاط منتظر شدن‪..‬باز بهتر بود تا‬
‫بایستن تو کوچه‪...‬‬
‫تا دم در خونه بهشون تعارف کردم تا بیان داخل و قبول نکردن‪...‬‬
‫کفشام رو دراوردم و در رو باز کردم و رفتم تو‪...‬مامان رو صدا کردم‪..‬‬
‫‪-‬مامان‪..‬‬
‫تو اشپزخونه سرک کشیدم‪..‬‬
‫‪-‬مامان ماندانا خانم میخوان شما رو ببینن‪..‬‬
‫شال گردنو از روی میز برداشتم‪...‬‬
‫‪-‬مامان کجایی پس‪...‬‬
‫سریع استرس وجودم رو در بر گرفت‪...‬با سرعت به طرف اتاق دویدم‪..‬با دیدن مامان بی اختیار‬
‫جیغ کشیدم و شال از دستم افتاد پایین‪...‬‬
‫با سرعت به سمت مامان که پایین کمدم افتاده بود دویدم‪...‬اشکام با سرعت زیادی پایین‬
‫میریختن‪ ...‬نگاهم به قفل کمدم که روی زمین انداخته شده بود افتاد‪...‬‬
‫با دستام که از ترس یخ کرده بودن تو صورتش میزدم‪...‬‬
‫‪-‬مامان‪...‬مامان توروخدا چشماتو باز کن‪...‬مااامان‪..‬‬
‫از صدای جیغ من بود که هانیه و ماندانا خانم هم با ترس اومده بودن تو خونه‪...‬‬
‫ماندانا خانم سریع به سمت مامان اومد‪..‬اونم چند بار تو صورتش زد و صداش کرد‪...‬‬
‫احساس میکردم قلبم درد داشت‪ ...‬دیدن مامان تو اون وضع حالمو خراب کرده بود‪..‬تو دلم بابا رو‬
‫نفرین کردم‪...‬‬
‫ماندانا خانم زود بلندش کرد و من و هانیه هم به کمکش رفتیم‪...‬خداروشکر کردم که ماندانا خانم‬
‫اونجا بود‪...‬عقب ماشین نشستم‪...‬اشکام انگار تمومی نداشت‪...‬‬
‫زیر لب صلوات میفرستادم‪...‬تنها امیدم به خدا بود که مادرمو ازم نگیره‪ ...‬سر مامان رو شونه م‬
‫بود‪...‬بازهم صداش زدم‪...‬امید داشتم صدام کنه و بگه حالم خوبه‬
‫وقتی بعد از کلی تقلا صدایی ازش نشنیدم اشکام شدت گرفت‪ .‬و سرعت ماندانا خانم هم بالاتر‬
‫رفت تا زودتر به بیمارستان برسیم‪...‬‬
‫‪--‬نترس مهلا جان‪...‬انشالله حال مادرت خوب میشه‪..‬‬
‫اینبار با صدایی که از شدت گریه گرفته بود گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خاله توروخدا زودتر برید‪...‬توروخدا حال مامانم خوب نیست‪..‬‬
‫‪--‬نگران نباش الان میرسیم‪...‬‬
‫صورتم رو که خیس از لشک بود با دستمال هانیه پاک کردم‪...‬‬
‫جلوی در بیمارستان هانیه تختی اورد و مامان رو روش گذاشتیم‪...‬‬
‫لحظه ای دستش رو از دستم خارج نمیکردم‪ ...‬خدایا کمکم کن‪...‬مادرمو ازم نگیر‪...‬بذار پیش من‬
‫بمونه‪...‬‬
‫پرستاری سریع به سمتمون اومد‪...‬‬
‫‪--‬چی شده‬
‫ماندانا خانم که حال بدم رو دید گفت ‪:‬‬
‫‪--‬فکر کنم فشارشون افتاده‪...‬هرچی صداش میزنیم جواب نمیده‪..‬‬
‫پرستار مامان رو توی اورژانس بیمارستان خوابوند‪...‬کنار تخت مامان ایستادم و منتظر دکتر‬
‫شدم‪ ...‬لرزش دستام اینقدر زیاد بود که هانیه هم متوجه شد و دستامو گرفت‪...‬با تعجب نگاهم‬
‫کرد‪..‬‬
‫‪--‬دستت چقدر سرده‪..‬‬
‫نگاه کلافه ای به هانیه انداختم و چیزی بهش نگفتم ‪..‬دکتر که اومد سریع دستمو از دست هانیه‬
‫دراوردم و به سمتش رفتم‪...‬‬
‫اینقدر استرس داشتم که حس میکردم الانه قلبم از حرکت بایسته‪...‬واقعا ویدن ماورم اینطور‬
‫خوابیده روی تخت حالمو بد کرده بود‪..‬‬
‫‪-‬دکتر‪...‬دکتر‪ .‬مادرم‪...‬توروخدا یه کاری براش بکن‪..‬‬
‫دکتر که به مرد جوون بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اروم باش‪...‬‬
‫بعد از گرفتن فشار مامان رو به من گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مادرت مریضی داره؟‬
‫‪-‬ق‪...‬قند داره‪..‬‬
‫‪--‬فشارش هشته‪...‬قندش ریشه عصبی داره؟‬
‫نذاشت جواب بدم‪...‬فکر کردم‪...‬مامان موقع عصبانیت هم اینطور میشد؟‬
‫رو به پرستاری که تازه اومده بود پیشمون گفت ‪:‬‬
‫‪--‬فشارش خیلی پایینه فعلا یه سرم براش بزنید‪..‬بعدم یه آزمایش براش بنویسید بفهمم قندش‬
‫چنده‪..‬‬
‫اومد بره بیرون که تند تند گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مادرم از اول که یادمه قند داشت‪...‬عصبیم که بشه حالش بد میشه‪..‬توروخدا‪..‬توروخدا‪...‬حال‬

‫مامانم الان چطوره‪..‬‬
‫دستشرو به نشونه سکوت گرفت طرفم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اروم باش دختر‪...‬بشین اینجا‪..‬‬
‫و به صندلی اشاره کرد‪..‬روش نشستم و نگاهش کردم‪...‬‬
‫وقتی فشارم رو گرفت گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تو خودت که حالت از مادرت بد تره‪...‬فشار تو هم اومده هفت‪..‬خانم یه سرمم برای ایشون‬
‫بزنید‪..‬‬
‫دکتره بیرون رفت و پرستاره به سمت من اومد‪...‬تا برام سرم بزنه‪...‬‬
‫با چشمای اشکبارم به ماندانا خانم نگاه کردم‪...‬‬
‫‪-‬شرمنده ماندانا خانم‪...‬شمارو هم گرفتار کردیم‪..‬‬
‫‪--‬نه عزیزم این چه حرفیه‪..‬‬
‫‪-‬من واقعا نمیدونم چطور باید ازتون تشکرکنم‪...‬هانیه کنارم نشست و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬عزیزم نیازی به تشکر نیست‪...‬ما هرکار از دستمون بر بیاد برای تو و مادرت انجام میدیم‪...‬‬
‫با لبخند دستش رو توی دستم گرفتم و با انگشت شست روی دستشو نوازش کردم‪..‬‬
‫‪-‬تو‪..‬خیلی بامعرفتی هانیه‬
‫‪--‬به خاطر اینکه دوستت دارم عزیزم‪ .‬مهلا توروخدا هرچی خواستی یا نیاز داشتید بگو بهم‪...‬‬
‫نفسمو اه مانند بیرون دادم‪ ...‬امروز به اندازه کافی خجالت کشیده بودم‪...‬‬
‫اخرای سرم مامان بود و تو دلم خداروشکر کردم که میتونیم از این بیمارستان لعنتی بیرون‬
‫بزنیم‪..‬‬
‫پرستاری اومد سرم من و مامان رو جدا کرد‪...‬حس میکردم حالم بهتر شده‪...‬سرگیجه نداشتم ولی‬
‫عجیب خوابم میومد‪ ..‬قرار بر این شد که فردا هم ماندانا خانم بیاد و مادرم رو صبح ببره‬
‫آزمایشگاه‪...‬مامان با همون حال خرابش شروع به تشکر کرد‪...‬‬
‫واقعا اگر ماندانا خانم و هانیه امروز نبودن چه بلایی سر مادر عزیزم میومد ‪.‬‬
‫مامان ماندانا خانم رو مخاطب قرار داد و با صدای ارومی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬زحمت دادیم امروز به شما‬
‫‪--‬نه عزیزم چه زحمتی‪..‬خداروشکر که الان بهترید‪...‬‬
‫ماندانا خانم جلوی در ایستاد‪...‬با کمک هانیه مامانو داخل خونه بردیم‪...‬‬
‫مامان به شال گردن که دم در اتاق افتاده بود اشاره کرد و رو به من گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شال گردن یادت نره‪..‬‬
‫سریع شال گردن رو برداشتم و به دست هانیه دادم‪-- ...‬وااای خاله چه شال قشنگی‪...‬مامان‬
‫عاشقش میشه حتماااا‪..‬‬
‫مامان لبخند بی جونی زد‪...‬هانیه پتو رو کمی روی مامان کشید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اگر اجازه بدید ما دی‬
‫گه زحمتو کم کنیم‪..‬‬
‫‪--‬عزیزم‪...‬دستتون درد نکنه‪...‬واقعا خوشحالم که مهلا همچین دوست ماهی داره‪...‬از مادرت هم‬
‫تشکر کن عزیزم‬
‫‪--‬حتما ‪ ...‬با من روبوسی کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬توهم استراحت کنا‪...‬حال خودتم خوب نیست‪..‬‬
‫‪-‬باشه عزیزم‪..‬‬
‫هانیه بلند خداحافظی کرد و از خونه خارج شد ‪..‬تا دم در باهاش رفتم و از مادرش تشکر و‬
‫خداحافظی کردم ‪..‬وقتی ماشینشون دور شد در رو بستم و برگشتم پیش مامان‬
‫به داخل خونه برگشتم‪...‬مامان نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬رفتن؟‬
‫‪-‬اره‪..‬کلی ازشون تشکر کردم‪.‬‬
‫‪--‬حیف حالم خوب نیست وگرنه حالا که بابات نیس میاوردیمشون تو‪...‬خانم خیلی خوبی بود‪..‬‬
‫‪-‬اره مامان خیلی مهربونه‪...‬‬
‫خودمو بهش نزدیکتر کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مامان خوبی؟‬
‫‪--‬اره عزیزم‪..‬‬
‫‪-‬نمیدونی وقتی تو اون شرایط دیدمت چه حالی پیدا کردم‪. .‬‬
‫با ناراحتی خیره شد بهم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا ‪...‬مهلا جان دخترم‪...‬من‪...‬خب‬
‫دستشو تو دستم گرفتم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬چی مامان‪..‬اروم باش توروخدا‪...‬‬
‫‪--‬ببین مهلا ‪.‬من خیلی سعی کردم حلوی بابات بایستم‪...‬ولی‪...‬‬
‫اینبار ته چشمای قشنگش متوجه یه غم بزرگ شدم‪..‬‬
‫‪--‬پولی که اینهمه مدت جمع کرده بودی رو‪ ..‬قفل کمدتو شکوند و پولا رو برداشت‪...‬‬
‫با لبخند نگاهش کردم‪.‬‬
‫درسته خیلی ناراحت بودم که پول درمان مامانم دیگه نیست‪...‬ولی بازم فدای سر مادرم‪...‬خدا‬
‫خودش جورش میکنه‪...‬‬
‫‪-‬مامان میذاشتی برداره‪...‬اگر جلوش نمی ایستادی اینطور حالت بد نمیشد‪-- .‬نتونستم‪...‬من دیدم‬
‫که تو برای جمع کردن اون پول چقدر زحمت کشیدی ‪.‬‬
‫‪-‬فدای سرت‪ ...‬اشکال نداره‪..‬بخدا من فقط خداروشکر میکنم که الان حالت خوبه و داری ایتطور‬
‫باهام حرف میزنی‪...‬‬
‫مامان لبخند کمرنگی زد‪..‬‬
‫‪--‬پاشو برو لباساتو عوض کن‪..‬‬
‫سری تکون دادم ‪..‬بلند شدم و به اتاق رفتم نگاهم به در کمد باز مونده و بی قفل و لباسای بهم‬
‫ریخته توش افتاد‪...‬بغضم رو قورت دادم‪ ...‬با اینکار تنفرم از بابا بیشتر شده بود‪ ...‬پایین کمد‬
‫نشستم و با ناراحتی به جای خالی پولام نگاه کردم‪ ...‬خدایا خودت جواب اینکاراز بابام رو بده‪ ..‬با‬
‫بردن اون پولا دل من رو شکسته بود‪...‬‬
‫چند روز بعد ‪:‬‬
‫‪--‬چیزی نیست که حالا‪...‬نگران نباش‪..‬خودتم میگی که اولین بار نیست اینطور میشن‪..‬‬
‫‪-‬هانیه میدونم‪...‬اما نمیتونم تحمل کنم‪...‬مامانم خوب بود ‪.‬درسته مریض بود‪..‬ولی سرپا بود‪-- ..‬‬
‫نگران نباش ‪..‬انشالله که خوب میشه‪..‬‬
‫‪-‬مگه میشه نگران نبود‪..‬ای بابااا‪..‬‬
‫‪--‬مهلا نترس‪...‬بد به دلت راه نده‪..‬‬
‫اینقدر ناراحت و عصبی بودم که نتونستم خودمو کنترل کنم و به هانیه پریدم‪...‬‬
‫‪-‬اگه حالش خوبه پس چرا دیروز مرخص نشد‪..‬‬
‫‪--‬خب این خواست دکترش بود‪...‬باید قندشو بیارن پایین‪...‬شوخی نیستا مهلا‪...‬قند مادرت اومده‬
‫بالای پونصد‪...‬مگه میشه همینطور الکی مرخصش کنن‪...‬باید بمونه تا با انسولین قندش رو میزون‬
‫کنن‪..‬‬
‫با حرص رو ازش گرفتم‪ ...‬تند تند و عصبی نفس میکشیدم‪ ...‬ازجا بلند شدم و تو اون عصر گرم‬
‫توی حیاط بیمارستان شروع به قدم زدن کردم‪...‬‬
‫توی اون چند روز حال مامان بهتر که نشد بدتر هم شده بود‪...‬قندص بسیار بالا بود و میدونستم‬
‫فعلا مرخص نمیشه‪...‬‬
‫با ناراحتی به سنگ جلوی پام ضربه زدم‪ ...‬یاد روزی افتادم که حال مامان بد شد‪...‬یاد عکس‬
‫العمل بابام که ادعا میکرد مامان داره ادا درمیاره حالمو بد کرد‪ ...‬پوزخند زدم‪ ...‬کی فکرشو میکرد‬
‫پدرم به این روز بیوفته‪...‬اینقدر دربرابر همسر و دخترش بی مسئولیت بشه‪...‬‬
‫صدای هانیه اومد‪..‬‬
‫‪--‬بیااا‪...‬مامانم کارت داره‪..‬‬
‫به طرفشون برگشتم ‪ ..‬چشمام از زور خستگی باز نمیشدن‪...‬‬
‫‪-‬جانم خاله‪...‬‬
‫‪--‬عزیزم مادرت امظب هم باید همینجا بمونه‪ ...‬من خودم میمونم همراه تو و هانیه برید خونه‬
‫استراحت کنید‪..‬‬
‫‪-‬نه ‪..‬خواهش میکنم بذارید خودم بمونم‪...‬‬
‫‪--‬چی میگی دختر‪...‬تو داری از هستگی طلف میشی چشمات سرخه سرخه‪ ...‬اگر خونه ما راحت‬
‫نیستی هانیه میرسونت خونه خودتون‬
‫هانیه سریع حرف مادرشو رو هوا گرفت‪..‬‬
‫‪--‬غلط میکنه خونه ما راحت نیس‪..‬اتفاقا باااید ببرمش پیش خودم‪...‬اجازه هیچ مخالفتی هم نداره‬
‫‪-‬ولی من دلم میخواد پیش مادرم بمونم‪..‬‬
‫ماندانا خانم دستم رو گرفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬عزیزم باور کن مادرتم راضی به این نیست که تو اذیت بشی‪...‬پس بهتره امشب رو برید خونه و‬
‫استراحت کنید و بعد فردا دوباره با هانیه بیاید اینجا‪...‬‬
‫با ناراحتی نگاهی به درب ورودی بیمارستان انداختم‪...‬‬
‫هانیه دستمو گرفت و بعد ازگرفتن سوییچ ماشین از مادرش خداحافظی کرد و تقریبا من رو دنبال‬
‫خودش کشید‪...‬‬
‫سوار ماشین شدیم‪...‬‬
‫نگاهی به هانیه انداختم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ببینم مگه تو رانندگی بلدی؟‬
‫چپ چپ نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬من از بچگیم راننده به دنیا اومدم‪...‬ففط الان مشکلم گواهیناممه‪...‬ففط دعا کن بم گیر ندن‪..‬‬
‫اینو که شنیدم با حسرت گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هانیه باور کن باید میذاشتید خودم بمونم که حداقل مادرت که گواهینامه داره ماشینو ببره‪..‬یه‬
‫وقت گیر ندن‪...‬‬
‫‪--‬توهم که منتظری یه چیزی از دهنم دربیاد ها‪ ...‬واقعا نگران مادرم بودم‪...‬نه میتونستم حرفی‬
‫بزنم نه بخندم‪ ...‬دل برگشتن تو خونه خودمون رو نداشتم‪...‬ولی از اینکه خانواده ی هانیه رو هم‬
‫درگیر مشکلاتمون کرده بودم احساس ناراحتی میکردم‪-- ...‬مهلا چرا دوست نداری بیای پیشم؟‬
‫نکنه به خاطر فرزامه که نمیای؟ بابا اون که کلا کاری بهمون نداره‪..‬اگر تو نخوای حتی نمیذارم سر‬
‫میز شام بیاد‪...‬گه معذب نشی‬
‫با تعجب نگاهش کردم‪..‬سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چشماتو برام این شکلی نکنا‪...‬‬
‫‪-‬هانیه اشتباه فکر میکنی‪...‬من فقط نمیخوام باعث زحمت بشم‪...‬‬
‫‪--‬چه زحمتی اخه‪..‬تو دوستمی‪..‬‬
‫‪-‬من خوشحالم تورودارم‪..‬‬
‫‪--‬وای چه رمانتیک‪...‬بیشتر بگو‪..‬بگو‪..‬‬
‫خندیدم‪...‬‬
‫‪--‬وااای‪...‬دلم خیلی برای این خنده های خوشگلت تنگ شده بود‪...‬همیشه و همیشه اینطوری‬
‫بخند مهلا‪...‬‬
‫با خنده سری تکون دادم‪..‬هانیه ماشین رو توی پارکینگشون پارک کرد و هردو پیاده شدیم‪...‬‬
‫باهم وارد ساختمونشون شدیم‪...‬خونه شون توی یه مجتمع شیک و بزرگ بود‪...‬مقابل واحد شماره‬
‫‪ 2‬ایستاد و با کلید در خونه رو باز کرد‪...‬‬
‫صدای بلند تلوزیون اول از همه به گوشم خورد‪..‬هانیه دمپایی هاش رو پوشید و یک جفت هم‬
‫مقابل من گذاشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بپوش اینا رو‪...‬‬
‫خودش جلوتر رفت تو ‪..‬صداش کاملا واضح شنیده میشد‬
‫‪--‬چکااار کردی اینجا رووو فرزام‪ .‬برو خداروشکر کن مامان نیومد ببینه اینجا رو‪.‬‬
‫صدای خنده ای اومد‪..‬اروم قدم یرداشتم‪...‬‬
‫‪--‬خودم میدونستم مامان نمیاد‪..‬‬
‫صدای هانیه اومد ‪..‬‬
‫‪--‬بیا مهلا کجایی پس‪...‬‬
‫به سمتشون رفتم و در همون حین به خاطر داشتن گوشای تیزم صدای برادرش رو شنیدم‪...‬‬
‫‪--‬خاک تو سرت‪..‬چرا زود تر نگفتی دوستت هست ‪.‬‬
‫من که وارد پذیرایی شدم برادرش با سرعت از روی مبل بلند شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬سلام خانم خوش اومدین‪- ..‬سلام‪..‬ممنون ببخشید مزاحمتون شدم‪..‬‬
‫از روی میز جلوی مبلشون گوشی و هندزفریش رو برداشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اختیار دارید چه زحمتی‪..‬منزل خودتونه‪...‬‬
‫رو کرد سمت هانیه و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬میرم تو اتاقم‪...‬چیزی خواستید صدام کنین‪-- .‬باشه‪. .‬‬
‫برادرش سریع به اتاقش رفت ‪ ...‬هانیه بشقابی برداشت و از روزی زمین مشغول جمع کردن پوست‬
‫تخمه هایی که برادرش ریخته بود شد‪...‬در همون حال نگاهم کرد و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اینجوری نگاه نکنا‪...‬اگر مادرم این وضعو ببینه میکشتش‪...‬این من رو دیده بود بلبل زبونی‬
‫میکرد‪...‬‬
‫لبخند زدم و چیزی نگفتم‪...‬داشتن برادر و خواهر یکی از ارزوهام بود‪- ..‬منم دوست داشتم‬
‫داداش داشته باشم‪...‬که پشتم باشه‪..‬‬
‫‪--‬من و فرزام که همه ش دعوا داریم‪...‬‬
‫‪-‬دعواهاشم خوبه‪...‬مگه نه؟‬
‫نگاهم کرد‪ ..‬چیزی نگفت‪ ...‬دلش نمیخواست هیچ بهونه ای برای ناراحت شدن دستم بده ‪..‬‬
‫‪--‬من که خیلیییی گشنمه‪ .‬تو چی؟‬
‫با اینکه گشنم بود گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نه زیاد‪...‬‬
‫‪--‬خالی نبند‪...‬از دیروز هیچی نخوردی‪..‬مگه میشه گرسنه نباشی‪ .. .‬بیا تک اتاقم بهن لباس بدم‬
‫راحت باشی‪- .‬فعلا راحتم‪..‬‬
‫حرفش که تموم شد به سمت اتاق داداشش رفت‬
‫روی یکی از مبلا نشستم و به ساعت بزرگشون نگاه کردم‪...‬از هشت گذشته بود‪..‬‬
‫فکرم درگیر بود‪...‬نمیدونستم الان مادرم در چه حاله‪..‬حالش خوبه یا نه‪...‬قندش کمتر شده یا نه‬
‫با استرس انگشتامو توی هم قفل کردم‪.‬‬
‫هانیه با یه لباس بنفش رنگ توی دستش به سمتم اومد‪...‬لباسو به طرفم گرفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬پاشو دیگه‪...‬پاشو عوض کن‪..‬خسته نشدی تو این مانتو شلوار؟‬
‫‪-‬هانیه‪...‬‬
‫فکر کنم از لرزش صدام فهمید حالم چقدر بده که سریع کنارم نشست و دستم رو تو دستش‬
‫گرفت ‪:‬‬
‫‪--‬جانم‪...‬‬
‫‪-‬هانیه میشه زنگ بزنی به مادرت؟‬
‫‪--‬باشه ‪..‬باشه زنگ میزنم گلم ‪.‬‬
‫گوشیش رو برداشت و شماره گرفت‪...‬لحظه ای بعد قطع کرد و گقت‪:‬‬
‫‪--‬انتن نمیده‪..‬‬
‫‪-‬خب‪...‬خب بازم بگیر‪..‬‬
‫‪--‬باشه ‪.‬‬
‫دوباره شماره گرفت و بازم گفت که خط مادرش انتن نمیده ‪.‬‬
‫‪--‬اینقدر نترس مهلا‪...‬بخدا خوب نیست اینقدر به خودت استرس وارد کنی‪...‬فردا ساعت چهار‬
‫ملاقاته‪...‬باهم میریم‪ .‬البته انشالله که تا فردا صبح قند مادرت پایین میاد و مرخصش میکنن‪..‬‬
‫‪-‬هانیه توروخدا برای مادرم دعا کن‪...‬من جز مادرم هیچکسو ندارم‪...‬‬
‫با لبخند صورتم رو بوسید ‪..‬‬
‫‪--‬از ته دلم دعا میکنم حال مادرت خوب بشه گلم‪...‬‬
‫بلند شد و دستمو گرفت و به زور بلندم کرد‪..‬‬
‫‪--‬حالا هم بلند شو بیا لباساتو عوض کن‪...‬فرزام زنگ زده شام بیارن‪..‬‬
‫‪-‬ای وای‪...‬چرا زحمت کشیدید‪..‬‬
‫‪--‬چه زحمتی گلم‪ ...‬نه من و نه فرزام آشپزی بلد نیستیم‪..‬مادر و پدرم که نباشن ما میمونیم و‬
‫رستوران ‪...‬‬
‫باهم به اتاق هانیه رفتیم ‪..‬اتاق بسیار زیبا و شیکی به رنگ یاسی و سفید داشت‪..‬‬
‫‪-‬چه اتاق قشنگی‪..‬‬
‫‪--‬چشمات قشنگ میبینه‪...‬میرم بیرون تا راحت باشی‪..‬‬
‫هانیه از اتاق بیرون رفت تا من لباسهام رو عوض کنم‪ ...‬شلوار مشکی رنگ نخی و راحتی برام‬
‫گذاشته بود که از مارکش فهمیدم کاملا نو و تمیزه‪ ...‬تونیک بنفشی هم همراهش بود‪...‬‬
‫همونطور که نگاهم رو تو اتاق میچرخوندم مشغول باز کردن دکمه های مانتوم شدم ‪ ..‬کاغذ‬
‫دیواری یاسی رنگ اتاقش که گل های ریز سفید داشت به ادم ارامش میداد‪...‬‬
‫مانتوم رو روی چوب لباسی سفید رنگش گذاشتم و شالم رو روی سرم زدم ‪ ...‬ادکلنش رو برداشتم‬
‫و کمی به خودم زدم‪...‬‬
‫از اتاق بیرون رفتم‪..‬از سر و صداهایی که میومد فهمیدم توی آشپزخونه هستن‪...‬‬
‫آشپزخونه ی اُپِن و زیبایی داشتن‪..‬آروم به سمت هانیه که میز وسط آشپزخونه شون رو چیده بود‬
‫رفتم‪..‬‬
‫‪-‬راضی به زحمت نبودیم‪...‬‬
‫به سمتم برگشت و با لبخند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬قربونت عزیزم‪..‬بشین بخور‪..‬‬
‫نشستم پشت میز و هانیه هم رو به روم نشست‪..‬بوی کباب کوبیده توی بینیم پیچید و تازه‬
‫فهمیدم که تا چه حد گرسنه هستم‪..‬به ذهنم فشار اوردم تا یادم بیاد که اخرین بار که این غذا رو‬
‫خوردم‪ ...‬با دیدن برنجی که هانیه برام کشیده بود بیخیال فکر کردن شدم و شروع به خوردن‬
‫کردم‪...‬‬
‫دو یه تا قاشق خورده بودم فقط که یادم افتاد برادرش هم هست‪...‬‬
‫‪-‬برادرت نمیاد غذا بخوره؟‬
‫‪--‬گفت گرسنه نیس‪..‬حالا غذاش تو یخچاله‪..‬هروقت خواست خودش میاد میخوره‪..‬‬
‫بیخیال سری تکون دادم‪...‬همین که فهمیدم به خاطر بودن من معذب نیست بسه‪..‬‬
‫بعد از خوردن غذا کمک هانیه ظرفها رو جمع کردم و خودم شستمشون و به اصرارهای هانیه‬
‫توجه نکردم‪..‬‬
‫به اتاقش رفتیم تا کمی بخوابیم‪..‬هردومون واقعا خسته بودیم ‪..‬‬
‫‪--‬میخوای تو روی تخت بخوابی یا روی زمین؟‬
‫‪-‬من عادت دارم روی زمین بخوابم‪..‬‬
‫برام جایی پایین تختش پهن کرد‪...‬از شدت خستگی چشمام رو به زور باز نگه داشته بودم‪...‬دراز‬
‫کشیدم و هانیه زود چراغ رو خاموش کرد‪..‬‬
‫تند تند لباسهامو پوشیدم‪...‬ساعت تازه دو بود و من از شدت استرس همونطور اماده نشسته بودم‬
‫روی تخت هانیه‪...‬‬
‫انگشتام رو توی هم قفل کردم و نگاهمو به عقربه ی ساعت که انگار اصلا از جا تکون نمیخوردن‬
‫دوختم‪.‬‬
‫هانیه در اتاقو باز کرد و اومد تو‪..‬با تعجب به من که لباس پوشیده نشسته بودم نگاه کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چه خبره از الان ؟‬
‫‪-‬میخوام‪...‬نمیخوام ‪...‬خب‪...‬اَه‬
‫خودمم از اینکه اینقدر هول شدم اعصابم خراب شد‪..‬‬
‫هانیه که خنده ش گرفته بود خیره نگاهم کرد ‪.‬‬
‫‪--‬نگاه کن چقدر هوله ‪..‬بیا بیرون‪..‬بابا اومده‪..‬میخواد ببینتت‪..‬‬
‫اول خواستم بگم بیرون نمیام‪...‬ولی وقتی گفت بابا هست بی اختیار از جا بلند شدم‪...‬‬
‫باهم بیرون رفتیم‪...‬‬
‫مردی رو که موهای تقریبا کم پشتی داشت و پیراهن چهارخونه ای هم تنش بود روی مبل نشسته‬
‫بود‪..‬‬
‫‪--‬بابا اینم دوست گلم مهلا‬
‫لبخندی که پدرش بهم زد باعث شد که دلم بگیره‪...‬به دلم مونده بود بابا یکی از این لبخندا به من‬
‫بزنه ‪..‬‬
‫دستش به طرفم دراز شد‪ ..‬باهاشون دست دادم‪ ..‬پدرانه سرم رو بوسید و بهم خوش آمد گفت ‪..‬‬
‫هر دو روی مبل هایی نشستیم‪..‬‬
‫پدرش با چهره ی مهربونی که داشت نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خیلی خوشحالم که دوست عزیز هانیه رو میبینم ‪..‬دختر تو نمیدونی که هانیه چقدر از تو حرف‬
‫میزنه ‪...‬چپ میره راست میره مهلا‪..‬‬
‫خندیدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هانیه واقعا دختر خوبیه ‪ ..‬و واقعا خانواده ی خیلی خوب و مهربونی داره ‪ ..‬من اینجا اصلا‬
‫احساس غریبی نکردم‪...‬‬
‫‪--‬ماندانا بهم گفت حال مادرت چطوره‪...‬من دلم میخواد تا مرخص شدن مادرت از بیمارستان‬
‫پیش هانیه بمونی‪...‬‬
‫‪-‬وای نه‪..‬مزاحمتون نمیشم‪.‬‬
‫کمی به سمتم خم شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬من درباره پدرت هم چیزایی میدونم‪ .‬میتونی بدون مادرت اونجا زندگی کنی؟‬
‫با گفتن این حرف کل تنم لرزید‪...‬معلومه که نمیتونستم ‪..‬در هیچ شرایطی نمیتونستم بی مادرم پا‬
‫توی اون خونه بذارم‪.‬‬
‫‪--‬من فقط میخوام خودت راحت باشی دخترم ‪..‬بازم خودت باید انتخاب کنی‪...‬مطمئن باش اگر‬
‫بخوای برگردی خونه خودتون هیچکس جلوی تو نیست و خودت مختاری که انتخاب کنی‪.‬‬
‫مردد به پدر هانیه نگاه کردم‪...‬با پیشنهادش من رو عجیب به فکر فرو برده بود‪..‬‬
‫نمیدونم چقدر همونجا ساکت نشستم و فکر کردم‪...‬واقعا برام پذیرش یا حتی رد کردن این‬
‫پیشنهاد سخت بود‪...‬‬
‫با قبول کردنش بیشتر شرمنده این خانواده میشدم‪...‬‬
‫با رد کردنش و برگشت به اون خونه بدون مادرم ممکن بود خطرهای زیادی برام پیش‬
‫بیاد‪...‬هیچوقت فکر نمیکردم تا این حد ازپدرم تنفر پیدا کنم‪..‬که حتی حاضر نباشم کنار اون‬
‫زندگی کنم‪...‬‬
‫دستی روی شونه م نشست‪..‬چون عمیق توی فکر بودم از جا پریدم و هانیه با ترس یه قدم به‬
‫عقب پرید‪..‬‬
‫‪--‬اروم بابا چته‪..‬نمیخوای بلند شی؟‬
‫‪-‬اها‪...‬یکم ترسیدم تو فکر بودم‪..‬بریم‬
‫بلند شدم و باهم از خونه خارج شدیم‪...‬هانیه رو به من کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬فرزام میرسونمون‪- ...‬دستش درد نکنه‪..‬خودمون میرفتیم‬
‫‪--‬برو بابا تو این گرما‪..‬حوصله داریا‬
‫باهم به سمت ماشین رفتیم‪..‬اون جلو نشست و من هم عقب و فرزام ماشین رو به حرکت دراورد‪..‬‬
‫فرزام رو به هانیه کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬کدوم بیمارستان برم؟‬
‫‪--‬امیرالمومنین‬
‫سری تکون داد‪. .‬وظیفه م دونستم در قبال اینهمه لطف تشکر کنم‪..‬‬
‫خودمو جلو کشیدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ببخشید ظهر هم هست زحمتتون دادیم‪...‬هانیه اگر میذاشت خودمون میرفتیم‪-- .‬این چه‬
‫حرفیه چه زحمتی‪..‬نمیشه که تنها برید‪..‬‬
‫لبخند زدم و تا رسیدن به بیمارستان ساکت عقب نشستم‪.‬‬
‫فرزام ماشین رو دم در بیمارستان نگه داشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬من میرم پیش دوستم‪..‬شماها برید ملاقات که تموم شد زنگ بزن بهم‪..‬‬
‫‪--‬باشه فعلا‪..‬‬
‫هر دو از ماشین پیاده شدیم و وارد بیمارستان شدیم‪...‬ساعت ملاقات بود و بخش واقعا شلوغ‬
‫بود‪...‬‬
‫سریع به اتاق مامان رفتیم‪ .‬ماندانا خانم کنار مامان نشسته بود‪...‬‬
‫یه لحظه نگاهم به تخت های دیگه افتاد‪ ...‬دلم گرفت‪..‬از اینکه مادرم حتی توی این شرایط هم‬
‫تنها بود ‪..‬‬
‫سعی کردم بزرگترین و زیبا ارین لبخند ممکن رو بزنم و پر انرژی به سمتش برم‪...‬‬
‫خودمو انداختم تو بغلش ‪ ...‬با بغل کردنش هرچی غم و غصه داشتم از یادم رفت‪...‬خدا روشکر‬
‫کردم که حال مادرم خوبه ‪..‬‬
‫‪--‬عزیزم مهلا جان‪..‬‬
‫صورتش رو بوسیدم‪- .‬قربونت برم‪..‬حالت خوبه؟‬
‫‪--‬خوبم دختر قشنگم‪..‬خوبم‪..‬‬
‫با خوشحالی به ماندانا خانم نگاه کردم ‪.‬‬
‫‪-‬دکترش چی میگه ماندانا خانم‬
‫‪--‬دکترش گفتن فردا میتونید مادرتون رو ببرید خونه‪..‬‬
‫تا اینو گفت با خوشحالی گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬وااای خدارو شکر‪..‬‬
‫اینبار با خوشحالی ماندانا خانم رو بغل کردم‪...‬به قدری از شنیدن این خبر خوشحال بودم که‬
‫نمیدونستم دارم چکار میکنم‪...‬‬
‫تا تموم شدن وقت ملاقات از کنار مادرم تکون نخوردم و دستمو از دستاش خارج نکردم ‪..‬وقتی‬
‫پرستاری اومد و تذکر داد اتاق رو ترک کنیم رو به ماندانا خانم کردم و ازش خواستم بذاره امشب‬
‫پیش مامان باشم‪...‬اما باز هم مامان و ماندانا خانن اصرار کردن با هانیه به خونه برگردم‬
‫هانیه کلافه به ساعت روی دستش نگاه کرد و زیر لب چیزی گفت که فهمیدم فحشه و من خودم‬
‫متوجه شدم مخاطبش برادرشه‪.‬‬
‫رو کردم بهش و گفتم‪- :‬بابا هانیه تو چته؟‬
‫با حرص نگاهم کرد و گفت‪-- :‬خوبه میدونه ما اینجا منتظرشیم ها‪ .‬یک ساعته علاف شدیم‪.‬‬
‫سعی کردم آرومش کنم‪ .‬دستش رو گرفتم و گفتم‪- :‬شاید تو ترافیک گیر کرده‪.‬‬
‫کلافه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬برو بابا ترافیک چیه؟‬
‫دوباره تلفنشو گرفت‪ .‬همونطور زیر لب غر میزد که یهو متوجه ماشین فرزام شدم‪.‬‬
‫دستش رو گرفتم و کشیدم‪:‬‬
‫‪-‬بیا بابا خودتو کشتی‪ .‬اومدش‬
‫با هانیه به طرف دیگه خیابون رفتیم‪.‬اون جلو نشست و منم عقب‪.‬هانیه سریع شروع به دعوا‬
‫باهاش کرد و اون بنده خدا هم مدام عذرخواهی میکرد و هانیه کوتاه نمیومد‪.‬‬
‫فرزام تا خونه باهامون شوخی کرد واینقدر گفت و گفت که هانیه هم بیخیال شد و پا به پای من و‬
‫فرزام میخندید‪.‬‬
‫واقعا حالم از خوب شدن مادرم خوب بود که میتونستم اونطور بخندم و شاد باشم‪ .‬بازم خدارو‬
‫شکر کردم برای اینکه بعد از چند روز غم و غصه لبخندرو به لبام آورده بود‪.‬‬
‫مامان صدام کرد‪..‬با سرعت کتابم رو بستم و از اتاق دوییدم بیرون‪...‬‬
‫‪-‬جانم مامان‪..‬‬
‫‪--‬آب میخوام مهلا‪..‬‬
‫سریع به آشپز خونه رفتم ‪..‬دو روزی بود مامان به خونه اونده بود‪...‬بابا از دیدن ما هیچ عکس‬
‫العملی نشون نداد‪..‬من فکر کردم ناراحتم شده از دیدن ما‪.‬‬
‫انگار تنها توی این خونه خیلی بهش خوش میگذشت که دوست نداشت ما برگردیم‪...‬‬
‫لیوان اب رو برای مامان بردم‪...‬توی آزمایشاتش معلوم شده بود کلیه های مامان مریض‬
‫هستن‪..‬کنارش نشستم و نگاهش کردم ‪.‬درسته حالش بد بود و مثل قبل سرحال نبود‪..‬اما واقعا‬
‫وجودش توی خونه بهم یه ارامش عجیب میداد که من حاضر نبودم با هیچی عوضش کنم‪...‬‬
‫‪--‬اون چند روز خونه ی دوستت بهت سخت گذشت؟‬
‫‪-‬نه ‪.‬اونا خیلی خانواده خوبی هستن مامان‪..‬واقعا خونگرم و مهربونن‪..‬‬
‫مامان با لبخند نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ایشالله همه شون خیر ببینن‪..‬خیلی کمکمون کردن این مدت‪...‬‬
‫‪-‬خیلی‪...‬دستشون درد نکنه‪..‬توی خونه شون اصلا احساس غریبگی نمیکردم‪.‬واقعا فکر میکردم‬
‫تو خونه خودمون هستم‪...‬این وسط دوری از تو اذیتم میکرد مامان‪.‬‬
‫اینو که گفتم دستای مامان باز شد و خواست به آغوشش برم و منم با روی باز پذیرفتم‪...‬‬
‫بابا طبق معمول هر شب دیر به خونه برگشت‪..‬مامان تازه خوابیده بود و من هم مشغول دوره‬
‫کردن درسهای فردام بودم ‪.‬به قدری دبیرها از امتحانات نهایی ما رو ترسونده بودن که نمیتونستم‬
‫کتابو از خودم دور کنم‪...‬خسته از اینهمه عربی خوندن کتابو بستم‪...‬بالشت و پتوم رو کنار مامان‬
‫گذاشتم‪...‬با هفده هجده سال سن هنوز هم باید کنار مادرم میخوابیدم‪...‬‬
‫دوری از مادرن حتی موقع خواب هم من رو اذیت میکرد‪. .‬‬
‫صبح با صدای بسته شدن در از خواب پریدم‪..‬سریع به مامان نگاه کردم‪..‬خواب بود‪..‬متوجه شدم‬
‫بابا بود که از خونه بیرون رفت و در رو اینقدر محکم و بی توجه به ما بست‪..‬واقعا تاسف میخوردم‬
‫به حال همچین پدری ‪..‬همون بهتر که چشمم به چشمش نمیوفتاد‪...‬‬
‫لای چشمم رو به زور باز کردم‪..‬نگاهم به ساعت افتاد‪...‬شیش و نیم بود‪..‬با سرعت از جا‬
‫پریدم‪...‬خواب مونده بودم و خیلی زیاد دیر کرده بودم‪...‬‬
‫سریع و با عجله لباسام رو پوشیدم‪..‬کتابام رو ریختم تو کیف و بدون خوردن صبحانه از خونه‬
‫بیرون زدم‪...‬‬
‫از شانس بدم اون روز اتوبوس هم با یه ربع تاخیر اومد‪..‬سریع سوار شدم و از ته دل دعا کردم با‬
‫سرعت بره تا حداقل من دیرتر از این نرسم مدرسه‪...‬اگر حال مامان خوب بود خودش همیشه زدد‬
‫منو بیدار میکرد‪..‬فکر کردم و بیشتر غصه خوردم‪...‬به اینکه تا به حال یک بارهم نشده بود با‬
‫تاخیر برم‪...‬‬
‫اون روز انگار همه چیز دست به دست هم داده بودن که من به کلاس عربی و امتحان مهم نرسم‪.‬‬
‫یاد حرف دبیر افتادم که گفته بود " هرکی برا امتحان نبود از جلسه بعدشم نیاد "‬
‫کلافه شده بودم‪..‬شکم خالی ته اوتوبوس ایستاده بودم‪..‬حالمم کم کم داشت بهم میخورد‪..‬‬
‫تو فکر بودم که دستی به پهلوم خورد ‪.‬‬
‫‪--‬دختر خانم ‪.‬‬
‫سرم به سمت صدا چرخید‪..‬‬
‫‪--‬رنگت پریده ‪..‬بیا بشین اینجا‪..‬حالت بد نشه‪- .‬ممنون‬
‫از خدا خواسته قبول کردم و توی جایی که برام باز کرده بود نشستم‪...‬جام نبود‪..‬ولی از هیچی‬
‫بهتر بود‪.‬‬
‫اتوبوس که سر خیابون مدرسه ایستاد تشکر سریع و کوتاهی کردم و سریع پریدم پایین و شروع‬
‫کردم به دوییدن‪..‬‬
‫نفس نفس زنان به دم در کلاس رسیدم‪..‬‬
‫با زاری به در کلاس که از داخل قفل بود نگاه کردم‪..‬حتی نرفتم برگه تاخیر بگیرم‪.‬‬
‫هرچه بادا باد‪.‬‬
‫در زدم‪...‬‬
‫خانم مردانی دبیر عربی در کلاس رو باز کرد و با ابرو های بالا رفته نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬رسیدن به خیر خانم‪..‬‬
‫با خجالت سرم رو پایین انداختم‪...‬صدای خنده ی بعضی بچه ها روی مخم بود‪..‬‬
‫‪-‬خانم بخدا راهم دوره ‪.‬تا برسم‪...‬‬
‫پرید وسط حرفم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬راهت دوره که دوره ‪.‬صبح زودتر بزن بیرون که دیر نکنی ‪..‬فقط ربع ساعت تا پایان زنگ‬
‫مونده‪...‬برو دفتر ‪..‬اگر خانم صیادی اجازه دادن میذارم بیای تو‪..‬‬
‫و در کلاس رو بست‪..‬پوفی کردم و سریع به سمت دفتر مدرسه رفتم‬
‫خانم صیادی جلوی میزش نشسته بدد‪..‬لیوان چایی و ساندویچ نون پنیر هم جلوش بود‪- .‬سلام‬
‫خانم‪.‬‬
‫با شنیدن صدام سرش به سمتم چرخید و نگاهم کرد‪..‬ابروهای اونم بالا رفتن‪..‬‬
‫‪--‬سلام‪..‬چقدر دیر اومدی مهلا‪..‬‬
‫سعی کردم مظلوم ترین چهره ی ممکن رو به خودم بگیرم‪..‬‬
‫‪-‬خانم شما که میدونید از کجا میام‪..‬باور کنید خواب موندم‪..‬شرمنده ‪...‬قول میدم تکرار نشه‪..‬‬
‫‪--‬برگه تاخیر میخوای؟‬
‫‪-‬خانم‪...‬خانم مردانی راهم نمیده تو کلاس‪...‬گفتن اگر شما بذارید اجازه میدن برم تو‪..‬خانم ما‬
‫امتحان داریم‪.‬‬
‫خانم صیادی نگاهی به ساعت انداخت و بلند شد‪..‬‬
‫‪--‬به نظرت تو ده دقیقه میتونی امتحان بدی؟‬
‫جلو تر رفت‪..‬منم با خوشحالی پشت سرش‪..‬‬
‫‪-‬خانم به هر حال دو بگیرم بهتره تا صفر بذاره تو دفتر‪..‬‬
‫با لبخند نگاهم کرد و در زد‪...‬خانم مردانی در کلاس رو باز کرد‪...‬خانم صیادی زود باهاش حرف زد‬
‫و بالاخره خانم مردانی از خر شیطون پیاده شد و اجازه داد من برم توی کلاس‪..‬تا نشستم خودکارم‬
‫رو دراوردم ‪...‬معلم برگه رو حلوم گذاشت‪..‬فقط ده دقیقه وقت داشتم‪...‬تند تند نوشتم‪...‬هول شده‬
‫بودم و بیشتر مطالب از ذهنم پاک شده بودن‪...‬ولی برگه م رو سیاه تر از سیاه کردم و تحویل‬
‫دادم‪. .‬‬
‫هانیه دست دور گردنم انداخت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تو که نبودی منم یه جوری بودم ‪.‬عجیب عادت کردم بهت کثافت‬
‫‪-‬عزیزدلم‪...‬بهتر از تو کسی هست هانیه؟‬
‫‪--‬نه خیر‪...‬معلومه که نیس‪...‬حال خاله چطوره‬
‫‪-‬شکر ‪..‬بهتره‪..‬‬
‫‪--‬نمیدونی مامان چقدر عاشق مامانت شده‪...‬بهم گفت بهت بگم یه روز برنامه بچین یا شما بیاین‬
‫خونه ما یا ما بیایم خونه شما ‪..‬‬
‫‪-‬خوشحال میشم حتما‪...‬‬
‫سریع فکر کردم‪...‬میشد روزی که بابا نیست بگم بیاین‪...‬نه‪..‬بهتر این بود که اول با مامان مشورت‬
‫کنم‪...‬‬
‫اون روز هم هانیه و ماندانا خانم لطف کردن و من رو تا دم در خونه رسوندن‪...‬چند تا تعارف‬
‫مصلحتی بهشون کردم‪...‬که چس فردا پیش خددشون نگن اینهمه رسوندیمش یه تعارف نزد بریم‬
‫تو‪...‬تشکر کردن و گفتن کار دارن‪..‬‬
‫در رو یا کلید باز کردم و رفتم تو‪ ...‬مامان توی رخت خوابش نبود‪...‬‬
‫تعجب کردم‪..‬‬
‫‪-‬مامان؟‬
‫کفشامو دراوردم و رفتم تو‪...‬‬
‫‪-‬مامان کجایی‬
‫صداش از توی آشپزخونه اومد‪..‬‬
‫‪--‬اینجام مهلا‪..‬‬
‫سریع به آشپزخونه رفتم‪...‬مامان قاشقی دستش بود و پای گاز ایستاده بود و هر چند دقیقه یه بار‬
‫کتلت ها رو برمیگردوند‪...‬بغض گلوم رو گرفت‪...‬مامان با این حال بدش پای گاز ایستاده بود تا‬
‫غذای مورد علاقه دخترش رو درست کنه ‪..‬‬
‫‪-‬چرا زحمت کشیدی مامان‪..‬تو الان باید استراحت کنی‪..‬‬
‫‪--‬بهترم گلم‪...‬‬
‫پشتشو به من کرد و حواسش رو به غذا داد‪...‬‬
‫‪--‬داشتم فکر میکردم اخرین بار کی کتلت خوردی‪...‬گفتم برات درست کنم‪..‬‬
‫‪-‬دستت درد نکنه‪...‬من الان میام‬
‫سریع به اتاق رفتم و با خوشحالی لباسامو عوض کردم‪..‬‬
‫مامان بهتر بود‪...‬همین که میتونست بلند شه سر پا و اشپزی کنه یه نکته مثبت بود‪...‬خدارو شکر‬
‫که مادرم سرپا شد دوباره‪...‬‬
‫به اشپزخونه برگشتم‪...‬قاشق و چنگال رو از دست مادرم گرفتم و مشغول سرخ کردن شدم‪..‬‬
‫‪-‬بشین ‪...‬بذار من درست کنم بقیه شو‪...‬‬
‫مامان نشست و من نفس عمیقی کشیدم‪..‬بوی کتلتا رفت تو دماغم‪...‬سریع تکه ای جدا کردم و‬
‫خوردم ‪.‬‬
‫‪-‬مامان‪..‬به نظرت یه روز هانیه و مادرشو دعوت کنیم خونه؟‬
‫‪--‬بابات‪...‬‬
‫‪-‬وقتی بابا نیست‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬سری تکون داد و تنها گفت ‪:‬‬
‫‪--‬باشه‬
‫دست به کمرم گرفتم و بلند شدم‪...‬اینقد روی اون صندلی سفت بیمارستان نشسته بودم که حس‬
‫میکردم کمرم خشک شده‪...‬با ناراحتی چند قدم راه رفتم‪...‬نزدیک عید بود و بچه ها مدرسه رو‬
‫تعطیل کرده بودن‪.. .‬‬
‫تعطیلاتی که فکر میکردم میتونم با مامان‪ .‬خیلی شیرینش کنم تلخ تر از زهر شده بود‪...‬فردای‬
‫تعطیل شدنم مامان گوش درد عجیبی گرفت‪...‬دکتر بعد از معاینه گفت گوشش عفونت کرده‪...‬به‬
‫قدری عفونت شدید بود که توی بیمارستان بستریش کردن‪...‬‬
‫این وسط جواب اخرین آزمایش قند مامان اومد و اینبار قندش بی نهایت پایین اومده بود‪..‬‬
‫ساعت دو نیمه شب بود‪..‬مامان خوابیده بود‪..‬ولی من خواب به چشمم نمیومد‪..‬پشت پنجره ی اتاق‬
‫ایستادم‪...‬چراغای اطراف همه روشن بودن‪..‬آه کشیدم‪...‬‬
‫این چه سرنوشتی بود خدا‪...‬چرا باید همه مشکلات دنیا برای ما باشه‪..‬چرا بابا حتی یه بار هم‬
‫نیومد سراغی از ما بگیره‪...‬‬
‫روی تخت دیگه ای که توی اتاق بود به پهلو دراز کشیدم‪...‬‬
‫خیره شدم به مامان‪...‬حتی توی خواب هم اروم نبود دیگه‪...‬ناله های شدیدش قلبمو میشکست‪...‬‬
‫اشک از چشمم چکید‪...‬بی صدا گریه میکردم تا مادرم بیدار نشه ‪ ..‬شاید به خاطر مریضیش بود‬
‫که خوابش هم خیلی سبک شده بود‪...‬‬
‫خدایا‪....‬مادرمو خوب کن‪...‬مادرم رو ازم نگیر‪...‬به جز اون کسی رو ندارم‪......‬خدااا‬
‫*****************‬
‫ماندانا خانم وارد اتاق شد‪..‬لبخند خسته ای بش زدم‪..‬‬
‫‪--‬عزیزم فرزام رسوندم اینجا‪..‬گفتم بمونه دم در تورو هم برسونه خونه‪..‬هانیه هم منتظرته‪...‬برو‬

‫یکم استراحت کن‪...‬امشبم خودم میمونم‪...‬‬
‫به قدری خسته بودم که سریع قبول کردم ‪..‬صورت مادرم رو بوسیدم و از اتاق بیرون رفتم‪...‬‬
‫سریع از بیمارستان خارج شدم‪...‬با چشم دنبال ماشینشون گشتم که برام چراغ زد‪..‬چشمام از زور‬
‫خستگی به زور باز میشدن‪..‬سریع رفتم‪....‬اول خواستم عقب بشینم‪...‬ولی خجالت کشیدم‪...‬راننده‬
‫که نبود‪..‬‬
‫بنابراین درجلو رو باز کردم و سوار شدم‪...‬‬
‫‪-‬سلام‪.‬‬
‫نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬سلام‪...‬‬
‫حرکت کرد‪...‬در همون حین گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خسته نشدی دیشب تو بیمارستان؟‬
‫‪-‬چرا خب‪...‬ولی اشکال نداره‪..‬باید میموندم پیش مادرم‬
‫‪--‬ایشالله که حالشون خوب میشه‪..‬‬
‫قدرشناسانه نگاهش کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ممنون انشالله‬
‫زیر چشمی نگاهش کردم‪...‬رو کرد سمتم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اگر موسیقی بذارم اذیت نمیشی؟‬
‫سری تکون دادم‪...‬‬
‫‪-‬راحت باشین‪..‬‬
‫یه موسیقی بی کلام خیلی ملایم گذاشت‪..‬‬
‫‪--‬میتونم یکم باهاتون حرف بزنم؟‬
‫نگاهی به نیم رخ جدیش که به رو به روش خیره شده بود انداختم‪..‬‬
‫‪-‬در چه مورد‪..‬‬
‫‪--‬موضوع خاصی نیست‪...‬گفتم تا رسیدن به خونه ساکت نباشیم‪..‬گپ بزنیم‪..‬‬
‫چیزی نگفتم‪...‬درسته حال و حوصله نداشتم‪...‬ولی بازهم نمیتونستم به خودم اجازه بدم بهش نه‬
‫بگم‪..‬حداقل به خاطر اینهمه زحمتی که برام کشیدن‪...‬‬
‫‪--‬به نظر من کار خیلی خوبی کردید که اومدید پیش هانیه‪...‬‬
‫‪-‬چرا؟‬
‫‪--‬کلا‪...‬بهتره دیگه‪..‬اونجا نباشید بهتره‪..‬انشالله با مادرتون برمیگردین تو خونه خودتون‪..‬‬
‫اخم کردم‪...‬شک کردم‪...‬حتما داشت یه چیزی رو مخفی میکرد‪...‬‬
‫‪-‬چیزی شده که به من نمیگین؟‬
‫پشت چراغ قرمز ایستاد‪...‬‬
‫‪--‬نه ‪.‬چیزی نشده‪..‬کلا گفتم‪..‬اخه هانیه هم تنهاس‪..‬این چند وقت که شما اینجا هستید خیلی‬
‫خوشحاله‪...‬‬
‫‪-‬زحمت دادم بهتون‪...‬‬
‫‪--‬نه بابا ‪..‬دارم میگم بودن شما اونجا پیش هانیه خوبه‪...‬‬
‫‪-‬خیلی ممنون‪...‬‬
‫چراغ سبز شد و حرکت کرد‪...‬تا رسیدن به خونه یه سری حرفای عادی زدیم‪...‬ماشین رو تو‬
‫پارکینگشون پارک کرد و پیاده شدیم‪....‬هر دو به سمت آسانسور رفتم‪...‬وارد شدیم و فررام دکمه‬
‫طبقه خودشون رو فشار داد و رفتیم بالا‪..‬‬
‫هانیه در رو برامون باز کرد‪..‬‬
‫سریع بغلم کرد‪..‬‬
‫‪--‬سلام عزیزم‪...‬وای دیشب که نبودی خواب به چشم نیومد‪..‬بدجور عادت کردم بهت‪...‬‬
‫‪-‬فدات شم‪..‬‬
‫فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بسه دیگه‪..‬مهلا خانم هم خسته ست‪...‬برید تو اتاقت‪..‬یکم استراحت کنن‪..‬‬
‫هانیه نگاهی به برادرش انداخت‪...‬دستم رو گرفت و هردو به اتاقش رفتیم‪...‬‬
‫واقعا ممنون بودم که نذاشته بود هانیه دم در منو علاف کنه‪...‬عجیب به یه خواب نیاز داشتم‪..‬‬
‫‪--‬هانیه لطفا یه پتو بهم بده‪..‬‬
‫‪-‬من که نمیخوام بخوابم‪..‬تو روی تخت بخواب‪...‬‬
‫مانتوم رو دذاوردم و لباسامو عوض کردم‪..‬هانیه کولر اتاقشو روشن کرد و پرده ها رو کشید و از‬
‫اتاق رفت بیرون تا من راحت بخوابم‪...‬به قدری خسته بودم که خیلی سریع خوابم برد‪..‬‬
‫چشمام رو باز کردم‪ ...‬فضای اتاق کاملا تاریک بود‪...‬تنها نور کمی از شیشه ی بالای در میومد تو‬
‫اتاق‪ ..‬با دستم چراغ رو روشن کردم‪...‬‬
‫کمی چشمام رو مالیدم‪..‬نگاه به ساعت کردم‪..‬از هشت و نیم گذشته بود‪ ..‬چقدر خوابیده بودم‪. .‬‬
‫سریع بلند شدم‪..‬شالم رو روی سرم زدم و از اتاق بیرون رفتم‪..‬‬
‫‪-‬هانیه ‪.‬‬
‫‪--‬به به ساعت خواب‬
‫صداش از توی آشپزخونه می اومد‪...‬به سمتش رفتم‪...‬لبخند زدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬سلام هانیه‪..‬توروخدا ببخشید اینقدر خوابیدم‪..‬‬
‫پای گاز ایستاده بود و غذا سرخ میکرد‪..‬با خنده به سمتم برگشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬منگل‪...‬تو حتی به خاطر خوابیدنت هم عذر خواهی میکنی‪...‬فرزام پیشنهاد داد شام بریم‬
‫لشکر‪..‬ولی گفتم نه‪..‬دلم نخواست بیدارت کنم‪..‬حالا گفت بعد از شام میریم یه دوری میزنیم‪...‬بخدا‬
‫پوسیدیم تو خونه‪...‬‬
‫سر تکون دادم و با لبخند گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خب‪...‬باشه‪..‬‬
‫‪--‬خب پس بیا بشین این گوجه و خیارشور ها رو خورد کن تا منم اینا رو تموم کنم‪ ...‬من و فرزام‬
‫عاشق ناگتیم‪..‬توهم دوست داری؟‬
‫فکر کردم‪...‬من تا به حال ناگت نخورده بودم‪...‬بار ها و بارها دلم میخواست اون بسته ها رو از توی‬
‫فریزر های مغازه ها دربیارم و بتونم بخرمش‪...‬ولی هیچوقت نشد‪..‬‬
‫وقتی چیزی نگفتم خودش فهمید چی گفته‪..‬سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬به هر حال خوشمزه ست‪..‬عاشقش میشی‪..‬‬
‫چیزی نگفتم و اروم مشغول شدم‪...‬کار من که تموم شد سرخ کردن ناگت ها هم تموم شد‪...‬هانیه‬
‫نشست کنارم و بلند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬فری شام‪..‬‬
‫خنده م گرفت‪...‬‬
‫‪-‬فری چیه‬
‫‪--‬حال میده ‪..‬بش میگم فری بدش میاد‪..‬‬
‫خندیدم‪...‬این دختر واقعا یه چیزیش میشد‪..‬‬
‫فرزام وارد آشپزخونه شد‪...‬رو به رومون نشست و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬هانیه یاد نمیگیری درست صدام کنی نه؟‬
‫‪--‬نههههه‬
‫فرزام هم خنده ش گرفته بود‪..‬سریع ظرف ناگت رو به سمت من هل داد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بفرمایید‪..‬‬
‫لبخند کوچیکی زدم‪...‬به نشانه تشکر‪..‬یکی برداشتم‪..‬‬
‫‪--‬چیه این‪..‬بیشتر‪..‬‬
‫و خودش چند تا دیگه توی بشقابم گذاشت‪...‬به همون اندازه هم توی ظرف هانیه گذاشت‪...‬‬
‫اوایل که اومده بودم اینجا فکر میکردم برادرش از اون پسرای مغرور و نچسبه‪...‬اما واقعا با افکار‬
‫من بی نهایت فرق داشت‪..‬یه پسر خونگرم و مهربون و پاکدل‪...‬‬
‫درست مثل هانیه‪....‬مثل ماندانا خانم و مثل پدرشون‪...‬همه چیز این خانواده تک بود‪...‬واقعا بهترین‬
‫اتفاقات زندگیم آشنایی با هانیه بود‪...‬لقمه ای به دهنم گذاشتم‪...‬طعم ناگت های ستاره ای شکل‬
‫واقعا به دلم نشست و با اشتها شروع به خوردن کردم‪...‬‬
‫بچه ها شرمنده‪...‬‬
‫هانیه مانتوی رنگ روشنی رو تن کرد‪...‬منم شالی رو انداختم روی سرم و باهم از اتاق بیرون‬
‫رفتیم‪ ...‬فرزام هم لباس پوشیده منتظر ما بود‪...‬همه باهم سوار شدیم و حرکت کردیم‪ ...‬صدای‬
‫موزیک بالا‪ ...‬خنده های هانیه و فرزام هم به راه بود و تنها من بودم که ساکت نشسته بودم و‬
‫بیرون رو نگاه میکردم‪...‬‬
‫وارد محوطه لشکر آباد شدیم ‪..‬هانیه نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تو خودت نباش اجی‪..‬‬
‫بهش لبخند زدم‪..‬‬
‫‪--‬تازه میخوایم بریم فلافل بزنیم‪..‬‬
‫اینبار خندیدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مرسی‪..‬‬
‫رو به ردی یکی از فلافلیا ایستادیم و پیاده شدیم‪..‬اون شب اونجا خیلی شلوغ بود‪..‬‬
‫نونی برداشتم و مشغول درست کردن ساندویچ شدم‪..‬‬
‫با هانیه روی صندلیا نشستیم‪...‬اروم اروم میخوردیم که فرزام از دور اومد‪..‬‬
‫دوتا ساندویچ دستش بود‪..‬اروم به هانیه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ما که داریم‬
‫‪--‬برا خودش گرفته ‪.‬‬
‫‪-‬آهااااا‪..‬‬
‫اونم رو به رومون نشست‪..‬اولین گازی که به ساندویچ زد نصف ساندویچش ذفت‪..‬‬
‫خنده م گرفت‪..‬سرمو انداختم پایین‪..‬اونوقت من و هانیه هنوز به نصف ساندویچمون هم نرسیده‬

‫بودیم ‪..‬‬
‫‪--‬چرا میخندی؟‬
‫لبخندم جمع شد و با خجالت نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬نخندیدم‪..‬‬
‫یه جوری نگاهم کرد‪..‬یعنی خودتی‪...‬خودتو بذار سر کار‪...‬یه چیزی شبیه اینا‪..‬‬
‫از کجا فهمیده بود دارم میخندم‪..‬‬
‫هانیه بلند شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دلم سمبوسه میخواد‪. .‬‬
‫فرزام اومد بلند شه‪..‬‬
‫‪--‬خودم میگیرم‬
‫‪--‬نه میخوام خودم برم‪..‬‬
‫هانیه سریع رفت و فرزام نشست و ساندویچ دوم رو برداشت‪..‬‬
‫احساس میکردم سیر شدم ‪ ...‬اومدم ساندویچم رو بذارم توی بشقاب یک بار مصرفی که جلوم بود‬
‫که با صدای فرزام دستم متوقف شد‪..‬‬
‫‪--‬میتونم باهات حرف بزنم؟‬
‫نگاهش کردم‪...‬سری تکون دادم‬
‫‪-‬خواهش میکنم‪..‬‬
‫در تعجب بودم که اون ساندویچ رو هم تموم کرد‪...‬نگاهی به هانیه انداخت که توی صف ایستاده‬
‫بود‪...‬‬
‫دستاش رو توی هم قلاب کرد‪..‬کمی به سمت جلو خم شد‪...‬دوباره صاف نشست و اینبار متوجه‬
‫شدم به دستاش فشار وارد میکنه‪..‬‬
‫‪-‬آقا فرزام چی شده‪..‬‬
‫‪--‬هیچی‪..‬‬
‫‪-‬حالتون خوبه؟!‪..‬‬
‫نگاهم کرد و اروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اره‪..‬‬
‫سری تکون دادم‪..‬نوشابه م رو برداشتم و مشغول شدم‪..‬‬
‫‪--‬ازت میخوام یه چیزی بپرسم‪...‬دوست داری طرف مقابلت کلی برات حرف بزنه‪...‬یا بره سر اصل‬
‫مطلب‪...‬‬
‫بطری نوشابه نزدیک دهنم ایستاد‪..‬متعجب بودم از این رفتار عجیب فرزام‪...‬‬
‫‪-‬من‪..‬متوجه منظور شما نمیشم اصلا‪..‬‬
‫‪--‬میگم اگر زود برم اصل مطلب بهتره یا یک ساعت حاشیه برم‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪...‬ترس همه وجودمو در بر گرفت‪...‬نکنه‪...‬‬
‫‪-‬نکنه‪..‬مادرم‪...‬چیزیش شده؟ حالش خوبه؟ توروخدا اگه چیزی شده بهم بگید ‪.‬‬
‫سریع و برای اینکه بهش فکر نکنم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬حال مادرت خیلی هم خوبه‪...‬‬
‫‪-‬پس چی شده‬
‫‪--‬مهلا ‪...‬‬
‫سریع نگاهش کردم‪..‬اونم سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خانم‪...‬‬
‫چیزی نگفتم و نگاهش کردم‪..‬دوست دارم سریعتر بگه چی شده‪..‬‬
‫دوباره به هانیه نگاه کرد‪...‬منم چرخیدم و نگاهش کردم‪...‬تقریبا نوبتش شده بود‪..‬با صدای فرزام‬
‫سرم به سمت اون چرخید‬
‫‪--‬مهلا خانم ‪..‬من ‪ ...‬باز هم به سمتم کمی خم شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬من به شما علاقه دارم‪..‬‬
‫زمان ایستاد‪...‬نفسم ایستاد‪...‬حس کردم قلبمم برای لحظه ای از کار افتاد‪..‬‬
‫به گوشای خودم اطمینان نداشتم‪..‬‬
‫نمیدونم چطوری نگاهش کردم‪..‬انگار فهمید هنگ کردم‪..‬دوباره گفت ‪:‬‬
‫‪--‬از وقتی توی ماشین با هانیه دیدمت‪...‬نمیتونم ‪ ..‬از فکرت بیام بیرون‪..‬‬
‫دستم رو به پام رسوندم و نیشگونی گرفتم‪..‬اخمام از درد پام توی هم رفت‪....‬پس واقعی بود‪...‬‬
‫چیزی نگفتم‪..‬سرم رو پایین انداختم‪..‬توی فکر رفتم‪...‬‬
‫‪--‬خواهش میکنم روی حرفم فکر کن‪..‬من فکر میکنم من و تو در کنار هم آینده ی روشنی‬
‫خواهیم داشت‪..‬‬
‫ادمی نبودم مواقعی که شوک میشم یا سوپرایز میشم جیغ و داد راه بندازم‪..‬سکوت میکردم تا‬
‫فکر کنم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا خانم من‪...‬‬
‫حرفشو قطع کرد ‪ ...‬سرم رو بلند نکردم تا بفهمم چرا ادامه حرفش رو نگفته‪..‬دست هانیه نشست‬
‫رو شونه م بعدم یه سمبوسه جلوی من گذاشته شد‪..‬‬
‫‪--‬تکی که از گلوم نمیره پایین‪..‬برا شماهم گرفتم‪..‬‬
‫اینبار به هانیه نگاه کردم‪..‬‬
‫‪-‬ممنون‪..‬‬
‫فرزام هم تشکر کرد‪...‬‬
‫گاز کوچیکی بهش زدم‪...‬فکرم مشغول بود‪..‬زیر چشمی به فرزام نگاه کردم‪..‬مشغول شوخی با‬
‫هانیه بود‪...‬‬
‫هر جور بود اون سمبوسه رو هم خوردم و سریع بلند شدم‪..‬رو به هانیه کردم‪..‬‬
‫‪-‬میشه برگردیم؟‬
‫با تعجب نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪--‬تازه اومدیم که‪..‬‬
‫چیزی نگفتم‪..‬فرزام هم بلند شد‪..‬‬
‫‪--‬یه ساعته اینجاییم‪..‬پاشو دیگه‪..‬‬
‫هانیه به اجبار بلند شد‪...‬سوار ماشین شدیم‪..‬‬
‫هانیه بازهم صدای آهنگ رو بالا برد‪ ...‬سر جاش شروع کرد قر دادن و خوندن با اهنگ ‪ ...‬قلبم رو‬
‫تکراره همیشه دوستت داره‬
‫حالا که میگی اره انگاری هوا تب داره‬
‫من بازهم تو خودم بودم‪...‬اینبار فکرم درگیر مادرم نبود‪...‬فررام گفته بود حالش خوبه‪...‬‬
‫فرزام چی‪...‬با حرفش منو یخت به فکر فرو برده بود‪..‬فکر نمیکردم فکر کردن به خواستگاری‬
‫اینقدر سخت باشه‪..‬‬
‫زیر چشمی نگاهش کردم‪..‬تیشرت مشکی رنگی تنش بود‪..‬موهاش بالا زده و ته ریش معمولی ولی‬
‫زیبایی روی صورتش بود‪..‬‬
‫چهره ی زیبا و جذابی داشت ‪ ...‬رفتار و اخلاقش هم که بد نبود‪...‬‬
‫ولی‪....‬فقط توی این چند هفته متوجه شده من رو دوست داره ‪ ..‬کلافه نگاهمو به بیرون‬
‫دوختم‪...‬دلم میخواست زودتر برسم خونه‪...‬‬
‫یعنی ‪...‬‬
‫خونه ی هانیه اینا‪..‬‬
‫ناخودآگاه یاد پدرم افتادم‪...‬یعنی الان کجا بود‪..‬چرا نباید لحظه ای به یاد ما میوفتاد‪ .‬حتی‬
‫نمیدونست ما زنده ایم یا مرده‪...‬‬
‫حس سنگینی نگاهی رو حس کردم‪...‬‬
‫سخت نبود که بفهمم نگاهه فرزامه‪ ...‬سرم رو که به سمتش چرخوندم متوجه تصویرم توی آینه‬
‫جلوی ماشین شدم‪...‬‬
‫معذب شدم‪...‬تقریبا میشه گفت پشتم رو بهش کردم‪..‬خودمم نمیدونستم دقیقا چه حالتی‬
‫چشمام رو بستم‪..‬گوشام از اون همه صدای بلند درد گرفته بودن‪...‬‬
‫تا دم در خونه همونطور نشسته بودم‪...‬میدونستم هانیه حواسش بهم نیست و فقط فرزامه که تمام‬
‫حرکاتم رو زیر نظر داره‪....‬‬
‫شاید بهتر بود با مامان حرف میزدم‪.....‬نمیدونم‬
‫ماشین که توی پارکینگ ایستاد همه خارج شدیم‪...‬توی آسانسور کنار هانیه ایستادم‪...‬کمی‬
‫نگاهم کرد‪...‬انگار فهمیده بود یه جوری شدم‪...‬‬
‫لبخند الکی بش زدم تا فکر کنه چیزی نیست‪...‬دوست نداشتم سوال پیچم کنه‪..‬‬
‫در رو با کلید باز کردن و رفتیم تو‪...‬‬
‫پدر هانیه که این چند وقت واقعا جای پدرم رو گرفته بود روی مبل نشسته بود و خبر نگاه‬
‫میکرد‪..‬لبخندی بهش زدم و سلام کردم‪ ....‬خواست خودش بود که بابا صداش کنم‪...‬میگفت براش‬
‫با هانیه هیچ فرقی ندارم‪..‬اما قبول نکردم و به عمو جون اکتفا کردم‪- ...‬سلام عمو جون‬
‫‪--‬سلام دخترم‪..‬خوش گذشت؟‬
‫‪-‬بله ممنونم‪...‬‬
‫هانیه سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬برای شماهم سمبوسه و فلافل اوردم‪...‬البته اگر سمبوسه رو نمیخورین اصلا هم عیب نداره‬
‫ها‪...‬خودم هستم‬
‫همه خندیدیم‪ ...‬فرزام با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نترکی اینقد میخوری تو‪..‬‬
‫‪-‬نه نترس‬
‫عمو خندید ‪ ...‬این خانواده چقدر مهربون و دوست داشتنی بودن آخه ‪.‬‬
‫ماندانا خانم هر شب همراه مامان توی بیمارستان بود تا من اذیت نشم‪...‬اینکه عمو جون و بچه ها‬
‫هم حرفی نمیزدن باعث شده بود کمی حالم بهتر شه‪...‬‬
‫به اتاق هانیه رفتم‪...‬‬
‫لباسام رو عوض کردم‪..‬سریع پتوم رو برداشتم و دراز کشیدم‪-- ...‬چته امشب مهلا‬
‫‪-‬هیچی خسته م‪..‬‬
‫‪--‬تو که خوب بودی‪...‬یهو خوابت گرفت نه؟‬
‫‪-‬اره‪ ..‬هانیه دیگه چیزی نگفت‪...‬میدونستم به هیچ عنوان باور نکرده‪...‬ولی نمیخواستم بحث رو‬
‫ادامه بدم‪....‬‬
‫هانیه راحت میتونست همه چیزو از زیر زبونم بکشه بیرون و من اینو نمیخواستم‬
‫دستم تو دست هانیه بود‪ ..‬لاک مشکی رنگی رو به ناخن هام میزد‪ ...‬توجهی به غر زدناش نکردم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا بخدا اون آبیه خیلی بهتره‪..‬مشکی چیه اخه‪. .‬‬
‫‪-‬بیخیال بابا‪...‬بزن بره‪-- .‬تو اصلا بلد نیستی دخترونه رفتار کنی‪...‬اهل لاک که نیستی‪...‬پاستیلم‬
‫نمیخوری‪...‬پس به درد چی میخوری‬
‫اینا رو با شوخی و با خنده میگفت تا یه وقت به دل نگیرم و بدونم داره شوخی میکنه‪..‬‬
‫‪-‬از بوی لاک و مزه پاستیل بدم میاد‬
‫در برابر حرفاش میخندیدم‪...‬‬
‫خسته بودم و هانیه هم ولم نمیکرد‪..‬‬
‫شب قبل تا صبح بیدار بودم‪...‬به خودم و فرزام فکر کردم‪ ...‬هیچوقت به عشق در یک نگاه اعتقاد‬
‫نداشتم‪...‬و حالا پسری میگفت در یک نگاه عاشقم شده‪...‬میدونستم باور کردن حرفاش برای‬
‫خودم سخته‪...‬بعد از کلی فکر کردن به نتیجه رسیده بودم که اگر واقعا حرفش راسته باید با‬
‫مادرم در میون بذارن‪...‬‬
‫تصمیم داشتم اگر بازهم ازم چیزی پرسید همین جواب رو بهش بدم‪...‬‬
‫بالاخره کار هانیه تموم شد‪..‬اون روز بازهم ملاقات بود‪...‬ساعت نه صبح بود و من بعد از دوساعت‬
‫خوابیدن از ثدای زنگ گوشی هانیه از خواب پریدم ‪..‬‬
‫هانیه هم بعد از بیدار شدن من نخوابید و افتاد به جون ناخن های بیچاره من‪..‬‬
‫‪-‬هانیه امروزم میریم دیگه؟‬
‫‪--‬کجا‬
‫چپ چپ نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬ملاقات دیگه‪..‬‬
‫لاک رو برداشت و بلند شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬آها‪..‬اره ‪..‬چرا نریم‪..‬فعلا بیا بریم صبحانه بخوریم ‪.‬‬
‫سری تکون دادم و باهم به اشپزخونه رفتیم‪...‬سریع میز رو چیدیم و نشستیم ‪...‬‬
‫هانیه با مسخره بازی برام لقمه میگرفت و با ناز و ادا بهم میداد‪...‬بیخیال همه چیز شده بودم و‬
‫باهاش میخندیدم‪...‬صدای پایی اومد ‪..‬سریع به در ورودی آشپزخونه نگاه کردم‪...‬فرزام وارد شد‬
‫‪.‬لباس پوشیده و آماده‪...‬من که تنها صبح خیری گفتم ‪...‬ولی هانیه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬عه‪...‬میری؟‬
‫ساندویچی درست کرد و گاز زد‪...‬چایی هانیه رو برداشت و قلپی خورد‪..‬خوشم میومد وسواسی‬
‫هم نبودن و راحت همه چیزو میخوردن‪..‬‬
‫‪--‬آره دیگه‪..‬میایم زود‪..‬فعلا‪...‬‬
‫اونم با سرعت از آشپزخونه خارج شد‪...‬انگار زیادی عجله داشت ها‪...‬‬
‫بعد از خوردن صبحانه و جمع کردن میز باهم به اتاقش رفتیم‪...‬هانیه برای گذروندن وقت فیلمی‬
‫گذاشت تا ببینیم‪...‬به قدری جذب اون فیلم زیبا شده بودم که متوجه گذر زمان نشدم‪...‬فیلم تمام‬
‫شد ‪...‬‬
‫‪-‬وای هانیه خیلی خوب بود‪..‬‬
‫‪--‬تازه مجموعه دومش هم دارم‪...‬دفعه بعد میبینیم‪..‬‬
‫همون لحظه صدای زنگ در اومد‪...‬‬
‫‪-‬کیه یعنی‬
‫هانیه بلند شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا بابا‪..‬حتما فرزامه‬
‫شالم رو زدم روی سرم و از اتاق رفتیم بیرون ‪ .‬هانیه زود تر به سمت در رفت‪..‬اومدم برم سمت‬
‫آشپزخونه تا یه شربتی‪..‬آبی چیزی بیارم براش‪..‬اما با دیدن مادرم که با کمک ماندانا خانم میومد‬
‫تو خشکم زد‬
‫خیره خیره نگاهش کردم‪...‬واقعا خودش بود‪...‬سالم و سلامت و روی پاهای خودش ایستاده بود و با‬
‫لبخند نگاهم میکرد‪.‬‬
‫با خوشحالی به سمتش دویبدم و خودم رو توی بغلش انداختم‪..‬‬
‫نتونستم تحمل کنم و شروع به گریه کردم‪. .‬مامان سرم رو بوسید و آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دلم برات تنگ شده بود دخترم‬
‫منم گونه ش رو بوسیدم و با خوشحالی گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬منم‪...‬منم همینطور‪...‬دلم برات یه ذره شده بود‪...‬مامان خیلی خوشحالم که حالت خوبه‪...‬‬
‫ماندانا خانم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا جان اجازه بده مادرت رو ببریم تو‪..‬اونجا میتونی بشینی تا شب باهاش حرف بزنی‪...‬‬
‫دست مامانو گرفتم و با کمک ماندانا خانم نشوندیمش روی تخت هانیه‪...‬‬
‫سریع همونجا پایین تخت نشستم‪...‬‬
‫هانیه و ماندانا خانم به بهانه اوردن چیزی از اتاق رفتن بیرون‪..‬‬
‫‪--‬جات اینجا راحت بود؟‬
‫‪-‬اره خیلی‪...‬خیلی خوب بود‪..‬‬
‫دست مادرم رو بوسیدم ‪ ...‬واقعا با بودنش همه چیز رو بهم داده بود‪..‬خیلی زیاد خوشحال بودم ‪.‬‬
‫‪--‬عزیزم‪...‬‬
‫‪-‬مامان واقعا خوبی؟‬
‫‪--‬اره دخترم‪..‬خوبم‪...‬شکرخدا‪..‬‬
‫‪-‬دیگه تنهام نذار‪...‬‬
‫سرم رو روی سینه ش گذاشتم‪...‬دست مامان روی سرم نشست‪..‬چشمام رو بستم‪...‬‬
‫‪--‬از بابات خبر داری؟‬
‫همونطور با چشمای بسته گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نه‪...‬خبری ندارم‪..‬‬
‫دوست نداشتم مامان با اوردن اسم بابا این حال خوبم رو خراب کنه‪...‬‬
‫‪-‬مامان‪...‬‬
‫‪--‬جانم‬
‫‪-‬دیگه بریم خونه خودمون‪..‬‬
‫‪--‬میریم‪...‬بعد از ناهار میریم‪...‬درست نیست بیشتر از این زحمت بدیم بهشون‬
‫واقعا دلم برای اون خونه و بودن من و مامان تنگ شده بود‪..‬دلم میخواست دوباره اونجا زندگی‬
‫کنم‪...‬به خاطر مادرم‪...‬خدایا ممنون ‪...‬‬
‫ماندانا خانم با سینی سوپ وارد اتاق شد‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان اگر سوپ دوست نداری بچه ها ماکارانی گرم کردن‬
‫‪-‬نه ممنون ‪.‬میخورم‪..‬دستتون درد نکنه‬
‫مامان هم تشکر کرد‪...‬ماندانا خانم دکباره رفت بیرون‪..‬‬
‫خودم غذای مامانو بهش دادم‪..‬بعد از اون خانواده هانیه اینا خیلی اصرار کردن که بمونیم‪..‬اما‬
‫مامان قبول نکرد و ماندانا خانم دوباره ما رو تا خونه رسوند‪...‬دوباره من بودم و مامان‬
‫با ورودمون به خونه نفسم گرفت‪...‬بوی بسیار بدی توی بینیم پیچید و باعث شد صورتم رو جمع‬
‫کنم‪..‬کل اتاق بوی سیگار گرفته بود‪...‬‬
‫اینبار سری از روی تاسف تکون دادم‬
‫معلوم بود که در نبود ما چقدر اینجا بهش خوش گذشته‪..‬‬
‫مامان نمیتونست زیاد سرپا بایسته‪..‬‬
‫برای همین رخت خوابی گوشه اتاق براش پهن کردم تا کمی استراحت کنه‪...‬‬
‫لباسام رو عوض کردم و مشغول تمیز کردن اون خونه که هیچیش به قبل شبیه نبود شدم‪...‬‬
‫در و پنجره ها رو باز گذاشتم تا اون بو از خونه خارج شه ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪...‬خسته ای‪..‬توهم استراحت کن‪..‬‬
‫‪-‬تموم شد مامان‪...‬اصلا نمیتونم اینجا رو تحمل کنم‬
‫واقعا هم از ته دل گفتم‪...‬اینبار برعکس دعا میکردم که کاش توی خونه ی ماندانا خانم میموندیم‬
‫و پا تو این خونه نمیذاشتیم‪..‬‬
‫مامان کمی خوابید و من تصمیم گرفتم کمی درس بخونم‪...‬این مدت به اندازه کافی تنبلی کرده‬
‫بودم ‪..‬‬
‫به شکم دراز کشیدم و کتاب رو جلوم گذاشتم و مشغول شدم‪..‬‬
‫تا تاریکی هوا همونطور مشغول درس خوندن بودم‪..‬خس میکردم هنوزم کم خوندم‪...‬هنوزم جا‬
‫داشتم و باید جبران میکردم این چند روز رو‪...‬‬
‫لامپ رو روشن کردم و بیخیال استراحت شدم‪. .‬گردنم کمی درد گرفته بود‪...‬کمی با دست گردنم‬
‫رو مالش دادم ‪.‬‬
‫‪--‬مهلا جان‬
‫با صدای مامان سرم رو از روی کتاب بلند کردم‪..‬‬
‫‪-‬جانم‪..‬مامان چرا بلند شدی‬
‫‪--‬بیا بیرون دیگه‪...‬یکم استراحت کن گلم‪..‬خسته شدی‬
‫کتابم رو بستم و بی هیچ حرفی بلند شدم‪...‬دست مامان رو گرفتم و هر دو از اتاق خارج شدیم‪..‬‬
‫کمکش کردم دوباره دراز بکشه‪...‬‬
‫‪-‬تو استراحت کن تا من برم یه سوپ خوشمزه درست کنم بخوریم‪..‬‬
‫مامان تنها لبخندی زد‪...‬‬
‫به آشپزخونه رفتم‪...‬‬
‫باید به تلافی این چند ساعت که تو اتاق داشتم درس میخوندم با مامان حرف میزدم‪...‬‬
‫تا یه وقت خسته نشه و حس نکنه تنهاست‪...‬یا اینکه حوصلش سر میره‪..‬‬
‫‪-‬مامانی سوپ که میخوری؟‬
‫صداش رو شنیدم‪..‬‬
‫‪--‬اره دخترم‪..‬هرچی درست کنی میخورم‪..‬‬
‫‪-‬بله ‪ ...‬دسپخت من خوردن داره‪..‬‬
‫صدای خنده ی مامان رو که شنیدم ته دلم گرم شد‪..‬‬
‫خدایا شکرت که مادرم بازهم میخنده‪..‬‬
‫‪--‬مهلا همین که میبینمت داری درس میخونی حالم رو خیلی بهتر میکنه‪..‬‬
‫لبخند زدم‪...‬مادرم خوشحال میشد ‪..‬وقتی درس میخوندم‪.‬‬
‫‪-‬همیشه میخونم تا خوشحال ببینمت عزیزم‪.‬‬
‫‪--‬انشاءلله که عاقبت به خیر شی‬
‫دعای شیرین مامان به دلم نشست‪..‬‬
‫لبخند زدم‪..‬‬
‫تمام خستگی ها‪..‬دردها‪...‬غم ها و غصه ها از دلم بیرون رفت‪..‬‬
‫سوپ که اماده شد دو تا بشقاب پر کردم و پیش مامان رفتم‪..‬‬
‫کمکش کردم تا بشینه‪..‬‬
‫خواستم قاشق رو به سمتش ببرم که بشقاب رو ازم گرفت و جلوش گذاشت‪.‬‬
‫‪--‬خودم میخورم‪..‬توهم برس غذاتو بخور‬
‫قبول کردم‪..‬‬
‫مامان از طعم سوپ تعریف میکرد تا من خوشحال شم‪..‬‬
‫فکرم حسابی درگیر بود‪..‬نمیدونستم به مامان بگم فرزام چی گفته یا نه‪..‬‬
‫شاید زیادی رفتارم تابلو بود که مامان فهمید تو فکرم‪...‬‬
‫یهو دستش روی دستم نشست‬
‫پریدم‪!...‬‬
‫مامان هم کمی ترسید‬
‫‪--‬چی شده مهلا‬
‫‪-‬هیچی‪..‬تو فکر بودم‪..‬ترسیدم‬
‫‪--‬تو فکر چی بودی‬
‫‪-‬هیچی مامان‪..‬مهم نبود‪.‬‬
‫مامان کمی نگاهم کرد‪...‬‬
‫مثل همیشه‪..‬باهمون لحن مهربونش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اگر بهم بگی شاید بتونم کمکت کنم‪.‬‬
‫اینبار بیشتر فکر کردم‬
‫واقعا اگر به مامان میگفتم همه چیز بهتر بود‪..‬‬
‫ولی‪..‬چرا اینقدر استرس داشتم‪..‬‬
‫شاید خودم رو از عکس العمل بعدیه مامانم میترسوندم‪..‬‬
‫ولی نه‪..‬‬
‫من که کار بدی نکرده بودم‪..‬که مادرم بخواد ناراحت شه ‪..‬یا بدرفتاری کنه‪..‬هرچند‪..‬‬
‫که مادر من اصلا بد رفتاری با دیگران نداشت‪..‬‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪..‬‬
‫سریع قاشقم رو پر کردم و به دهنم گذاشتم‪..‬‬
‫‪-‬مامان بهت میگم‪..‬‬
‫‪--‬بگو عزیزم‪..‬به من نگی میخوای به کی بگی‪.‬‬
‫‪-‬مامان‪..‬خب‪..‬خب راستش‪..‬ام‪..‬‬
‫مامان فشاری به دستم اورد‪..‬‬
‫‪--‬آروم باش مهلا‪..‬نفس عمیق بکش‪..‬‬
‫سریع چند تا نفس عمیق پشت سر هم کشیدم‪...‬‬
‫کمی آروم تر شدم‪..‬‬
‫چقدر سخت بود درباره خواستگارم با مادرم حرف بزنم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪..‬عزیزم‪..‬تو چرا اینقدر استرس داری‪..‬‬
‫‪-‬مامان یکم سخته بگم‪..‬نمیدونم‪..‬حتما ازت خجالت میکشم‬
‫‪--‬چه خجالتی‪..‬بهم بگو و خودتو خالی کن‪..‬چی شده‬
‫نگاهی به بشقاب سوپم که کمکم داشت یخ میشد انداختم‪..‬‬
‫‪-‬پس غذاتو بخور مامان‪..‬همینجوری هم میگم‬
‫مامان سر تکون داد‪..‬‬
‫سریع شروع کرد به خوردن‪..‬حتما برای اینکه من شروع کنم به حرف زدن‪..‬‬
‫‪-‬مامان این چند وقت خونه ی ماندانا خانم اصلا احساس غریبی نمیکردم‪..‬حس میکردم تو خونه‬
‫خودمونم‪...‬به قدری رفتار همه باهام خوب بود که حد نداشت‪..‬عمو که کلا بهم میگفت دخترم‪..‬‬
‫مامان هم لبخند زد‪..‬‬
‫‪--‬خانواده خیلی خوبی هستن‪..‬اجرشون با خدا‪...‬‬
‫‪-‬ایشالله‪...‬واقعا دوست داشتنی هستن‬
‫‪--‬خب‪..‬‬
‫‪-‬مامان اونا خیلی خوبن‪..‬هانیه و فرزام‪...‬‬
‫به مامان نگاه کردم‪...‬‬
‫منتظر نگاهم میکرد‪..‬سریع اصلاحش کردم‪..‬‬
‫‪-‬برادرش ‪...‬‬
‫مامان هم خنده ش گرفت‪..‬‬
‫‪--‬بیخیال‬
‫‪-‬اوناهم باهام خیلی خوب بودن‪..‬باهاشون راحت بودم‪ ..‬نمیذاشتن احساس تنهایی کنم‪ ..‬باهم‬
‫میرفتیم بیرون‪..‬من رو شاد میکردن‪..‬تا کمتر احساس غم کنم‪..‬تا کمتر دوری تورو حس کنم‬
‫مامان‪..‬با خودم میگفتم هانیه و فرزام مثل خواهر برادر منن‪...‬ولی مامان‪...‬برادر هانیه دیشب به من‬
‫گفت ‪...‬‬
‫دستم کمی میلرزید‪...‬چشمامو بستم و تند تند گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬گفت بهم علاقه داره‪..‬از همون روز که منو تو ماشین با هانیه دید‬
‫بعد به مامان نگاه کردم‪..‬‬
‫چشمای مهربون و لبخند زیباش دلم رو قرص کرد‪...‬چقدر خوب بود که مامان رو داشتم‪...‬تا‬
‫همیشه اینطور با اطمینان بهم لبخند بزنه‪..‬‬
‫‪--‬از داشتن دختری مثل تو به خودم میبالم‪...‬‬
‫دستش رو بوسیدم‬
‫‪--‬مهلا‪...‬ماندانا جان با خودم حرفز ده بود‪..‬مثل اینکه خیلی زودتر از اینکه تو بدونی پسره با‬
‫مادرش درمیون گذاشته‪..‬‬
‫‪-‬مامان به نظرت حرفاش راسته؟‬
‫‪--‬اگر قصد دیگه ای از اون حرفا داشت هیچوقت اینقدر زود به مادرش نمیگفت‪...‬باید بذاری‬
‫بیشتر فکر کنیم‪...‬هم من‪..‬هم تو‪...‬هم اون‪..‬هم ماندانا خانم‪..‬شرایطمون رو یادت نره مهلا‪...‬‬
‫قبول داشتم حرفای مامان رو‪...‬‬
‫با اینکه الان موضوع رو با مادرم درمیون گذاشته بودم اما بازهم میترسیدم‪...‬‬
‫استرس عجیبی داشتم‪..‬‬
‫‪-‬مامان حالا چکار کنم‪.‬‬
‫‪--‬هیچی‪..‬فکرت رو درگیرش نکن و بشین درس بخون‪..‬‬
‫‪-‬باشه‪.‬‬
‫غذاها هم تموم شد‪..‬‬
‫سریع بشقاب ها رو برداشتم و به أشپزخونه رفتم‪.‬‬
‫با سرعت همون دو تیکه رو شستم‪..‬‬
‫موقع خروجم از آشپزخونه بابا رو دیدم که مثل همیشه با همون سر و وضع آشفته وارد خونه‬
‫شد‪..‬‬
‫رو ازش برگردوندم و دوباره به آشپزخونه برگشتم‬
‫نمیخواستم نگام به نگاهش بیوفته‪..‬‬
‫ازش متنفر بودم‪..‬‬
‫تو این مدت ارزو به دلم موند فقط یک بار به بیمارستان بیاد‪...‬‬
‫ففط برای اینکه ببینه دختر و همسرش زنده هستن یا نه‪..‬‬
‫چند دقیقه بعد از آشپزخونه بیرون رفتم‪..‬‬
‫متوجه مامان شدم که با ناراحتی خیره به دیواره‪..‬‬
‫کنارش نشستم‪...‬دستش رو گرفتم‪.‬‬
‫‪-‬من دیگه برام مهم نیست ‪..‬مامان توهم برات مهم نباشه‪..‬‬
‫‪--‬منم دیگه برام مهم نیست‪...‬ولی ‪..‬مهلا‪..‬‬
‫سرش که به سمتم چرخید متوجه اشکاش که توی چشماش جمع شده بود شدم‪..‬دلم گرفت‪..‬‬
‫‪--‬دلم مسیوزه برای خودم و خودت‪...‬یاد اون روزایی میوفتم که همه چیز خوب بود‪ .‬وضعمون به‬
‫این بدی نبود ‪ ..‬باور کن من راضی بودم‪..‬پدرت کار میکرد‪..‬من کمکش ‪...‬زندگیمون‬
‫میچرخید‪...‬نمیدونم چی شد که اینطور شد‪..‬چی شد که فرخ به این روز افتاد‪..‬‬
‫همزمان اشکاش بیرون ریخت‪...‬‬
‫نباید مامان خودش رو با این حرفا ناراحت میکرد‪..‬‬
‫دستش رو محکم گرفتم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مامان توروخدا خودتو ناراحت نکن‪...‬اگر راهی برای بازگشت بابا وجود داشت به خدا خودم دریغ‬
‫نمیکردم‪..‬اما دارم میبینم‪..‬بابا حتی دیگه ذره ای به ما علاقه نشون نمیده‪...‬ازت میخوام اروم باشی‬
‫و توهم با این افکار خودتو اذیت نکنی‪..‬قربونت برم‪...‬‬
‫سرم رو که به شونه ی مامانم تکیه دادم وجودم پر از آرامش شد‪..‬چشمام بسته شد و لبخند‬
‫زدم‪...‬‬
‫خدارو برای داشتن مامانم شکر کردم‪..‬‬
‫مردد بودم ‪..‬‬
‫با شرمندگی به ماندانا خانم نگاه کردم‪..‬‬
‫روم نمیشد بهش جواب رد بدم ‪..‬‬
‫‪--‬ما چکار کنیم دختر‬
‫‪-‬خب‪..‬اجازه بدین با مادرم حرف بزنم‬
‫‪--‬بذار خودم باهاش حرف میزنم‪..‬‬
‫‪-‬ماندانا جون‪..‬‬
‫‪--‬ماندانا جون چی‪ .‬دختر مگه چی ازت خواستم‪..‬شما که تنهایید‪..‬ماهم که تنها نمیتونیم‪..‬چه‬
‫بهتر که باهم باشیم‪..‬اتفاقا الان که شوهرمم ماموریته میتونیم همگی باهم بریم یه روز بگردیم و‬
‫خوش بگذرونیم‪...‬‬
‫سر تکون دادم‪...‬‬
‫میذاشتم با مامان صحبت کنه بهتر بود‪..‬‬
‫کنار رفتم‪..‬‬
‫ماندانا خانم سریع رفت تو‪..‬‬
‫ساعت هفت و نیم بود‪..‬‬
‫به طرف ماشینشون رفتم‪..‬‬
‫هانیه عقب نشسته بود و فرزام هم جلو‪..‬‬
‫به هانیه نگاه کردم و دستمو سمتش دراز کردم‪..‬‬
‫‪-‬سلام هانیه‪...‬‬
‫‪--‬سلام عشقم‪..‬چطووری‪..‬رفتی که رفتیا‪..‬یه خبر از ما نگیری‪..‬‬
‫‪-‬شرمنده بخدا‪..‬‬
‫‪--‬همینو میگی فقط ‪ ..‬نامرد‪..‬‬
‫خندیدم ‪ ...‬اینبار به فرزام نگاه کردم‪...‬‬
‫ناخوداگاه یاد ابن چند روز افتادم‪...‬‬
‫خیلی فکر کردم‪..‬‬
‫به خودم‪..‬‬
‫به اون‪...‬‬
‫و به خانواده هامون‪...‬‬
‫هیچ چیز ما بهم دیگه نمیخورد‪!!!...‬‬
‫سعی کردم بسیار عادی رفتار کنم‪..‬‬
‫‪-‬سلام صبح بخیر‪..‬‬
‫نمیدونم‪..‬‬
‫حس کردم تعجب کرد ‪..‬‬
‫شاید با خودش فکر میکرد من تو این مدت که فکر کردم به یه نتیجه مثبت رسیدم و جوابم به‬
‫خواستگاریش هم بله هست‪..‬‬
‫حتما انتظار یه برخورد بهتر داشت‪..‬‬
‫ولی نه‪..‬‬
‫خانواده های ما خیلی باهم تفاوت داشتن‪..‬‬
‫اونها سایه ی پدر بالا سرشون بود و پدرمن نبودش خیلی بیشتر و بهتر از بودنش بود‪..‬‬
‫حتی محل زندگی‪...‬‬
‫شیوه زندگی‪...‬‬
‫رفتار ها‪..‬عادت ها و طرز فکرمون هم باهم نمیخوند‪..‬‬
‫مامان گذاشته بود به عهده خودم‪..‬‬
‫با کلی فکر به این نتیجه رسیده بودم که اگر دوباره بحثش رو پیش کشیدن بگم که جوابم منفیه‪.‬‬
‫درسته‪...‬‬
‫حتما من لیاقت اون رو ندارم‬
‫هر دختری جای من بود سریع به پسری مثل فرزام جواب مثبت میداد‪..‬‬
‫ولی من‪...‬‬
‫نمیتونستم خودم رو راضی کنم‪..‬‬
‫اصلا نمیتونستم‪..‬‬
‫انگار اونم تازه به خودش اومد ‪..‬سر تکون داد و تنها گفت ‪:‬‬
‫‪--‬صبح بخیر ‪.‬‬
‫روش رو برگردوند‪...‬‬
‫اینطور بهتر بود‪...‬‬
‫باید از همین الان میفهمید که من جوابم مثبت نیست‪..‬‬
‫اصلا دوست نداشتم بهش امید الکی بدم‪..‬‬
‫عشقی که زود بیاد زودم میره‪...‬‬
‫در یک نگاه عاشق شد‪...‬‬
‫مطمئنا تو یه نگاه دیگه میتونه عاشق ترهم بشه‪...‬‬
‫کیس هایی خیلی خیلی خیلی بهتر‪..‬‬
‫کسی که حداقل خانواده ش با اونا همخونی داشته باشه‪..‬‬
‫شاید اگر پدر من معتاد نبود‪...‬‬
‫پولدار نه‪...‬‬
‫ولی همون زندگی قبلو داشتیم‪...‬‬
‫میتونستم به فرزام فکر کنم‪...‬‬
‫ولی الان‪..‬با وجود این مسائل‪...‬‬
‫نمیتونستم‪!!!..‬‬
‫صدای ماندانا خانم که اومد سریع به سمتشون برگشتم‪..‬‬
‫با دیدن مامان که با کمک ماندانا خانم بیرون میومد به سمتشون رفتم‪...‬‬
‫همزمان فرزام هم از ماشین پیاده شد‪..‬‬
‫مامان از فرزام تشکر کرد و بعد از کمی تعارف جلو نشست ‪..‬‬
‫در خونه رو بستم و قفل کردم‪..‬‬
‫سوار شدیم‪...‬‬
‫هانیه بین من و فرزام بود‪..‬‬
‫فقط دلم میخواست به مامان در کنار ماندانا خانم خوش بگذره‪...‬‬
‫تو این مدت باهم حسابی خوب شده بودن و همدیگه رو دوست داشتن‪..‬‬
‫لحظه ای که هانیه برای برداشتن خوراکی های زیر صندلی خم شد کاملا بی اراده سرم به سمت‬
‫فرزام چرخید‪...‬‬
‫متوجه نگاهش روی خودم و اخم کمرنگ بین دو ابروش شدم‪..‬‬
‫همزمان باهم از هم رو گرفتیم‪. .‬‬
‫هانیه نشست و چیپسی باز کرد‪...‬‬
‫اول به سمت من گرفت‪...‬‬
‫با اینکه میلی نداشتم اول صبح چیپس بخورم ولی یکی برداشتم‪..‬‬
‫گرفت سمت فرزام‪...‬‬
‫فرزام کاملا جدی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نمیخورم‪..‬‬
‫‪--‬باشه بابا چته‪..‬‬
‫‪--‬اول صبح این چیزا چیه میخوری هانیه‪..‬‬
‫‪--‬تو چکار داری اخه‪..‬خو تو نخوور‪.‬‬
‫‪--‬چی شد دوباره افتادین به جونه هم‪..‬‬
‫‪--‬چه میدونم مامان‪..‬یه اشتباهی کردم بش چیپس تعارف کردم‪. .‬‬
‫انگار فرزام میخواست حرصشو از رفتار من سر هانیه خالی کنه‪...‬‬
‫خنده م گرفته بود ‪..‬‬
‫‪--‬بردار ببینم اینو بوش خفه م کرد‪..‬‬
‫هانیه با حرص پشتش رو به فرزام کرد‪..‬‬
‫زیر لب و آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ولش کن‪..‬هرچند وقت یه بار جنا میگیرن اینو‪..‬‬
‫تا جمله ش تموم شد یهو جیغ زد و دستشو پشت بازوش گذاشت‪...‬‬
‫اینبار من و مامان و ماندانا خانم شروع به خندیدن کردیم‪..‬‬
‫یه لحظه با خودم فکر کردم‪...‬‬
‫هانیه اروم گفت‪...‬‬
‫فرزام عجب گوش های تیزی داشت که تونسته بود حرف هانیه رو بشنوه‪..‬‬
‫تا رسیدن به یه محل زیبا و سرسبز که به پارک جنگلی معروف بود با کارهای هانیه و فرزام‬
‫خندیدیم‪...‬‬
‫میخندیدم‪..‬ولی فکرم درگیر بود‪..‬‬
‫تا نگاهم به فرزام میوفتاد یاد حرفاش میوفتادم‪.‬‬
‫واقعا ممکن بود تو یه نگاه عاشق بشه؟‬
‫یعنی این عشق دوام داره؟‬
‫واقعا حس فرزام عشقه؟‬
‫یا یه حس زودگذر؟‬
‫میترسم‪..‬‬
‫میترسم فرزام رو قبول کنم‪...‬‬
‫اما همیشگی نباشه‪. .‬‬
‫میترسم‪!!...‬‬
‫ماندانا خانم ماشین رو پاک کرد ‪..‬‬
‫هانیه سریع زیر انداز رو نزدیک ماشین پهن کرد‪..‬‬
‫کمک کردم تا مامان پیاده بشه و روی رو انداز بشینه‪..‬‬
‫با کمک هانیه و فرزام تمام وسایل رو از صندوق درآوردیم‪..‬‬
‫تو اون هوای عالی‪.‬‬
‫بین اون همه درخت زیبا ‪..‬‬
‫اون همه آدم‪...‬‬
‫همه خوشحال ‪ ...‬فارغ از مشکلات دنیا‪...‬‬
‫کنار هم ‪...‬‬
‫بازی میکردن‪..‬میگفتن و میخندیدن‪..‬‬
‫منم کنار مامان نشستم‪...‬‬
‫کنار هم صبحانه ای که ماندانا خانم تدارک دیده بود رو خوردیم‪..‬‬
‫پیش خودم اعتراف کردم‪..‬که تا به حال به این اندازه بهم خوش نگذشته بود‪..‬‬
‫مادرم هم سرحال بود ‪..‬‬
‫اون هم پا به پای ما میخندید‪...‬‬
‫خنده های مامانمو که میدیدم حس میکردم تمام خوشی های عالم به قلبم سرازیر شده‪..‬‬
‫هانیه پاسور هاش رو درآورد‪..‬‬
‫‪--‬بازی میکنی؟‬
‫‪-‬نه ‪ .‬بلد نیستم‬
‫‪--‬خب باشه یادت میدم‬
‫‪-‬نه نمیخوام‬
‫‪--‬بیا دیگه لوس‬
‫به مامان نگاه کردم‪..‬غرق صحبت با ماندانا خانم بود‪..‬‬
‫خودم رو کنار هانیه رسوندم‪...‬‬
‫مشغول توضیح دادن شد‪ ...‬به نظرم جالب اومد‪...‬‬
‫هانیه بعد از حرفاش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬حالا یه هفت و چهار ساده بزنیم ببینم چه میکنی‪..‬‬
‫وقتی که هانیه مشغول کار خودش بود نگاهم رو زیر چشمی به فرزام دوختم‪..‬‬
‫انگار هرچی میخواستم کمتر بهش توجه کنم بیشتر به سمتش کشیده میشدم‪..‬‬
‫خوبه کلی با خودم تکرار کرده بودم که نباید نگاهش کنم‪...‬‬
‫باید فراموشش کنم‬
‫ما به هم نمیخوریم‪..‬‬
‫به زور نگاهم رو ازش گرفتم‪...‬‬
‫حواسم رو جمع پاسور های توی دستم کردم‪..‬‬
‫اولین بازی رو به هانیه باختم‪..‬‬
‫پاسور ها رو پرت کردم تو بغلش‪.‬‬
‫‪-‬تو دیگه استادی‪..‬معلومه من که مبتدی ام بهت میبازم‪..‬‬
‫هانیه خندید ‪...‬‬
‫پاسور ها رو جمع کرد‪..‬‬
‫اینبار هردو کنار مامان و ماندانا خانم نشستیم‪..‬‬
‫فرزام اینجا نبود‪..‬‬
‫ماندانا خانم با مهربونی نگاهمون کرد‪..‬‬
‫‪--‬فکر کنم فرزام رفت والیبال بازی کنه‪..‬شماهم برید ‪--‬نه مامان میخوایم بمونیم پیش شما‪..‬‬
‫همون لحظه یهو مامان آخی گفت‪..‬‬
‫نگاهم با ترس بهش افتاد‪..‬‬
‫ناخودآگاه دستام یخ زد‪..‬‬
‫‪-‬مامان چی شد؟؟؟؟‬
‫دستش رو که لحظه ای روی گوشش گذاشته بود برداشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چیزی نیست عزیزم‪..‬کمی گوشم درد گرفت‪..‬‬
‫ماندانا خانم سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نترسید‪..‬حتما مال این سر و صداهای زیاد اینجاست‪..‬‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪...‬خدا کنه همینطور باشه‪..‬‬
‫خدایا‪...‬‬
‫مادرم چیزیش نباشه‪...‬‬
‫هانیه دستم رو گرفت‪...‬نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪--‬چرا رنگت پرید؟ نترس‬
‫‪-‬باشه‬
‫اما نمیتونستم‪..‬حتی یه آخ گفتن مادرم هم حالمو بد میکرد‪ِ..‬‬
‫اینبار دستمو کشید‪..‬‬
‫‪--‬این چه قیافه ایه به خودت گرفتی‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪-- .‬مامانت داره نگاهت میکنه‪..‬‬
‫به مامان نگاه کردم‬
‫بهش لبخند زدم‪...‬‬
‫هانیه بلند شد و من رو هم بلند کرد‪...‬‬
‫‪--‬ما میریم یه قدمی بزنیم‪..‬‬
‫مامان و ماندانا خانم نگاهمون کردن و تنها "باشه" گفتن‪...‬‬
‫کفشام رو پوشیدم‪...‬‬
‫کنار هانیه راه میرفتیم‪...‬هانیه مثل همیشه با اون لحن زیبا و ارومش باهام حرف میزد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬بهت حق میدم‪...‬هرکس جای تو باشه برای مادرش نگران میشه‪..‬اما‪..‬ببین مهلا تو نباید تا‬
‫یه چیزی شد خودت رو ببازی‪..‬تو الان ندیدی یهو رنگ صورتت چطور شد‪..‬‬
‫دستم رو به دستش رسوندم‪..‬‬
‫‪-‬واقعا میترسم‪...‬هانیه من به جز مادرم کسی رو ندارم‪..‬‬
‫‪--‬ایشالله که سایه مادر عزیزت تا اخر عمر بالای سرت باشه‪...‬مهلا ولی حداقل برای روحیه‬
‫مادرت باید خودت رو قوی کنی‪..‬اگر تو جلوش اینطور رنگ از رو ببری مادرت هم خودشو میبازه‪..‬‬
‫سکوت کردم‪...‬‬
‫حق با هانیه بود‪...‬‬
‫من نباید زود خودم رو میباختم‪..‬‬
‫دست چپم تو جیب مانتوم بود‪...‬‬
‫دست راستم تو دست هانیه و در کنار هم راه میرفتیم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا میخوام یه چیزی رو بهت بگم‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬بگو‪...‬‬
‫روی یکی از صندلی ها نشست‪..‬منم کنارش نشستم‪...‬‬
‫اینبار با یه لبخند نگاهم میکرد‪..‬‬
‫‪--‬باورم نمیشد‪...‬چند روز پیش فرزام بهم گفت باهات حرف بزنم‪...‬‬
‫نگاهمو ازش گرفتم‪...‬‬
‫مشغول بازی با انگشتام شدم‪..‬‬
‫با خنده و شیطنت گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا من خوشحال میشم تو زن داداشم شی‪..‬‬
‫‪-‬ببین هانیه‪...‬من‪..‬نمیدونم باید چی بگم‪..‬‬
‫‪-‬گیر کردم تو یه دو راهی عجیب‪...‬‬
‫هانیه نگاهش به رو به رو و پسر هایی بود که والیبال بازی میکردن‪..‬‬
‫نگاهم به فرزام افتاد‪...‬بیرون از زمین با پسری مشغول صحبت و خنده بود‪...‬‬
‫‪--‬دو راهی چیه ‪ ..‬از چی میترسی‪..‬‬
‫شونه ای بالا انداختم‪...‬‬
‫‪-‬نمیدونم‪...‬‬
‫بازم به اونها نگاه کردم‪...‬هانیه آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬فرزام رو صدا کنم؟‬
‫سریع نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬برای چی؟؟؟؟‬
‫‪--‬که بیاد این حرفا رو به خودش بزنی‪..‬‬
‫‪-‬هانیه من نمیتونم‪...‬برام قابل هضم نیست این عشق در یک نگاه داداشت‪..‬‬
‫‪--‬مگه اشکالی داره تو یه نگاه عاشقت شده؟ حتما باید یه سال باهم زندگی میکردین بعد‬
‫عاشقت میشد؟ ‪-‬هانیه‪...‬‬
‫‪--‬فرزام آدمی نیست حرفی بزنه و پاش نایسته مهلا‪...‬مطمئن باش تو اولین دختری هستی که این‬
‫حرف رو بهش زده‪...‬‬
‫نفسم رو پر صدا بیرون دادم‪..‬‬
‫همون لحظه سر فرزام به سمتم چرخید ‪ ...‬با اون پسر خداحافظی کرد و دیدم که سریع به سمت‬
‫ما میاد‪...‬دست هانیه رو گرفتم‪..‬‬
‫هانیه سعی کرد دستشو از دستم بکشه بیرون‪...‬‬
‫نذاشتم‪...‬‬
‫‪--‬تو دیوونه ای‬
‫حس میکردم سرعت فرزام بالاست‪...‬‬
‫انگار داشت به سمت ما میدویید‪...‬‬
‫خدا من چرا اینطور شدم‪...‬‬
‫اون آروم به سمت ما قدم برمیداشت و من توهم زده بودم‪...‬‬
‫وقتی جلومون ایستاد نگاهش کردم‪..‬‬
‫به هانیه نگاه میکرد ‪...‬‬
‫‪--‬لطفا چند لحظه ما رو تنها بذار‬
‫به هانیه نگاه کردم ‪...‬‬
‫دلم میخواست بگه نمیرم‪..‬‬
‫بمونه پیشم‪...‬‬
‫اما سریع بلند شد و به سمت دختر پسرایی که والیبال بازی میکردن رفت ‪...‬‬
‫فرزام نگاهی به هانیه انداخت‪...‬‬
‫با کمی مکث کنار من ولی با فاصله نشست‪...‬‬
‫‪--‬میخوام باهات حرف بزنم مهلا‪...‬‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪...‬‬
‫حدس زدن اینکه میخواد درباره چی باهام حرف بزنه سخت نبود‪..‬‬
‫سرم رو پایین انداختم‪..‬‬
‫سعی کردم با سکوتم بهش بفهمونم منتظر شروع حرفاش هستم‪..‬‬
‫‪--‬چرا منو باور نداری؟‬
‫چیزی نگفتم‪....‬‬
‫‪--‬من هر چی بهت گفتم از ته دلم بوده‪..‬باور کن‪...‬دقیقا از همون وقتی که سرم به سمتت چرخید‬
‫و دیدمت نتونستم از فکرت بیام بیرون ‪ ..‬در این که تو همون کسی هستی که اینهمه مدت‬
‫دنبالش بودم هیچ شکی نیست‪...‬‬
‫اینبار نگاهش کردم‪..‬‬
‫اون هم داشت به من نگاه میکرد‪..‬‬
‫‪--‬میدونم‪..‬زود ابراز علاقه کردم؟ چون واقعا نمیدونستم باید چکار کنم‪ ...‬من سریع به مادرم‬
‫گفتم‪..‬ازش خواستم با مادرت همه چیز رو در میون بذاره‪...‬دلم میخواست از اولش بزرگتر هامون‬
‫هم خبر داشته باشن‪ ..‬دوست داشتم همه چیز از اول با نظر مادرهامون پیش بره ‪..‬تا بدونی که‬
‫قصدم واقعا خیره‪...‬من تورو برای ازدواج میخوام مهلا‪...‬میشه توهم یه حرفی بزنی؟‬
‫لبام رو با زبون تر کردم‪...‬‬
‫بهتر بود منم همه چیز رو میگفتم ‪..‬‬
‫‪-‬من مطمئنم ازدواج با پسری مثل تو آرزوی هردختریه‪...‬ولی ‪...‬ولی من نمیتونم‪...‬یعنی‪..‬ما بهم‬
‫نمیخوریم‪..‬رفتارهامون‪..‬اخلاق هامون‪..‬سطح خانواده هامون ‪..‬خیلی باهم متفاوته‪ ...‬تو پدرت‬
‫همیشه کنارت بوده‪...‬اما من نه‪...‬تو هرچی میخواستی در اختیارت بوده‪...‬ولی من نه‪...‬تو دیدت به‬
‫دنیا فرق داره‪...‬منم همینطور‪. .‬من فکر نمیکنم بتونیم باهم ‪...‬آینده ای داشته باشیم‪..‬‬
‫خیره نگاهم میکرد‪...‬اخمی روی صورتش بود‪..‬‬
‫‪--‬اینا بهونه ست‪...‬قابل قبول نیستن‪..‬مهم ما هستیم مهلا‪...‬مهم اینه که من بهت علاقه دارم‪...‬از‬
‫تموم شرایط توهم باخبرم و قبولشون کردم‪..‬من فقط میخوام تو من رو قبول کنی‪...‬اجازه بدی‬
‫بیشتر باهم آشنا بشیم‪...‬‬
‫مردد نگاهش کردم‪،‬‬
‫حس میکردم قلبم سریع تر از همیشه میزنه‪.‬‬
‫تا اومدم حرف بزنم یهو آب دهنم رفت توی گلوم و شروع به سرفه کردم‪.‬‬
‫خدایا پس من چم بود؟!‬
‫چرا نمیتونستم درست حرف بزنم؟!‬
‫چرا تو دهنم نمی چرخه که بهش بگم دست از سرم برداره؟!‬
‫بیخیالم شه؟!‬
‫چرا دلم میخواست چیزی نگم‬
‫سکوت کنم و اون هم همیشه پافشاری کنه؟!‬
‫بگه باهام میمونه!‬
‫به دستش که بالا اومده بود تا بزنه به کمرم نگاه کردم‪..‬‬
‫سریع دستش رو عقب کشید ‪.‬‬
‫گلوم رو صاف کردم‪،‬با تردید نگاهش کردم‪..‬‬
‫حس میکردم الان قلبم از سینه میزنه بیرون‪...‬‬
‫چقدر سخت بود!‬
‫انگار خیلی بی جنبه بودم‪...‬‬
‫تحمل این همه هیجان رو نداشتم‪..‬‬
‫از طرفی دلم نمیخواست فرزام رو از دست بدم از طرفی هم دوست نداشتم با قبول این پیشنهاد‬
‫فرزام از پدرم رفتار نامناسبی ببینه‪...‬‬
‫دلم نمیخواست لحظه ای از این حرفا پشیمون بشه‪...‬‬
‫انگار خیلی ساکت بودم که گفت‪:‬‬
‫‪--‬نمی خوای چیزی بگی؟‬
‫نگاهش کردم ‪..‬‬
‫نفس عمیقی کشیدم و سریع گفتم‪:‬‬
‫‪-‬باید با مادرم حرف بزنید‪...‬‬
‫تا خواست چیزی بگه گفتم‪:‬‬
‫‪-‬البته اگه از حرفاتون مطمئن هستید! من هرچی مادرم بگه رو می پذیرم‪.‬‬
‫این بار اون بود که در مقابل حرفام سکوت کرد‪...‬‬
‫دیگه چیزی نگفتم سریع بلند شدم و ازش دور شدم ‪...‬‬
‫به سمت هانیه رفتم‪...‬‬
‫به نظرم بهترین کار همین بود که بگم با مامان حرف بزنه اونوقت میتونستم یه تصمیم درست‬
‫بگیرم ‪...‬‬
‫اگر مادرم میگفت باهاش ازدواج کن مطمئنا قبول میکردم ‪...‬‬
‫اگر هم میگفت بهش جواب رد بده صد در صد ردش میکردم‪.‬‬
‫به هانیه رسیدم دستش رو گرفتم و گفتم‪:‬‬
‫‪-‬بریم دیگه‪...‬‬
‫نگاهم کرد و گفت‪:‬‬
‫‪--‬تموم شد؟بریم‪.‬‬
‫در کنار هم راه میرفتیم مسیرمون رو به سمت مامان و ماندانا خانم کج کردیم‪..‬‬
‫هانیه آروم ازم پرسید‪:‬‬
‫‪--‬بهت چی گفت؟‬
‫چپ چپ نگاهش کردم و گفتم‪:‬‬
‫‪-‬عزیزم اگه قرار بود تو بدونی اجازه می داد کنارمون بشینی‪.‬‬
‫تا اینو گفتم یهو جیغ زد‪:‬‬
‫‪--‬وای مهلا‪،‬توروخدا بگو اگه جوابت مثبته‪.‬‬
‫اینو که گفت دوباره رفتم تو فکر‪...‬‬
‫مطمئنا دلم میخواست مامان قبول کنه‪ ...‬خودمم میدونستم پسری مثل فرزام دیگه گیرم نمیاد‪...‬‬
‫نگاهی به هانیه انداختم و گفتم‪:‬‬
‫‪-‬وای توروخدا آروم باش‪...‬آبرومون رو بردی‪...‬من کی همچین حرفی زدم؟!گفتم بهش که نظر‬
‫مادرم برام مهمه‪.‬‬
‫همون لحظه رسیدیم به مامان اینا و خوشبختانه بحث تموم شد‪.‬‬
‫کنار مامان نشستم‪...‬‬
‫هانیه از توی کیفش بسته ای لواشک درآورد و گفت‪:‬‬
‫‪--‬مهلا لواشک میخوای؟‬
‫خندیدم و گفتم‪:‬‬
‫‪-‬تو چقدر هله هوله میخوری هانی!‬
‫اینو که گفتم ماندانا خانم هم گفت‪:‬‬
‫‪--‬راست میگه دختر‪..‬اینا همش برات ضرر داره! یکم حرف گوش کن‪..‬‬
‫هانیه که عین خیالش نبود بیخیال از حرفای ما مشغول خوردن شد‪..‬‬
‫اطرافمون بوی کباب بلند شده بود‪...‬‬
‫نزدیک ظهر بود و بیشتر خانواده ها منقل های کباب رو به راه انداخته بودن‪...‬‬
‫فرزام هم کلاه حصیری روی سرش بود و مشغول روشن کردن ذغال ها بود‪.‬‬
‫کم مونده بود دیگه یکی بزنم تو سر خودم‪..‬‬
‫من که انقدر سست عنصر نبودم!‬
‫چرا نمیتونستم جلوی خودم رو بگیرم؟؟‬
‫پوفی کردم‪..‬‬
‫از خدا میخواستم این گردش زودتر تموم بشه و برگردیم خونه‪...‬‬
‫بعداز خوردن نهار و کمی استراحت بلند شدیم و وسایل رو جمع کردیم و توی صندوق عقب‬
‫ماشین گذاشتیم‪...‬‬
‫سوار شدیم تا به خونه برگردیم‪.‬‬
‫مامان خیلی از ماندانا خانم تشکر کرد ‪..‬‬
‫صدای آهنگ بسیار بلند بود و هانیه با آهنگ میزد و میرقصید‪.‬‬
‫ماندانا خانم بلند گفت‪:‬‬
‫‪--‬هانیه میخوام حرف بزنم!‬
‫هانیه سریع صدای آهنگ رو کم کرد‪،‬نفس راحتی کشیدم و دستم رو روی گوشم گذاشتم!‬
‫ماندانا خانم رو به مامان کرد و گفت‪:‬راستش زود میرم سر اصل مطلب‪ ..‬میخواستیم اگه اجازه بدید‬
‫یه روز برای امر خیر بیایم خدمتتون‪..‬‬
‫اینو که گفت حس کردم قلبم ایستاد‪...‬‬
‫هانیه هم کلا ضبط رو خاموش کرد‬
‫مامان ساکت بود‪ ...‬انگار داشت فکر میکرد‬
‫سرم رو پایین انداختم‪....‬باز هم میگم‪..‬اگر مادرم بگه قبول منم قبول می کنم‪ .‬اگر بگه نه‪...‬منم‬
‫میگم نه و بیخیال میشم‪.‬‬
‫مامان سرش کمی به عقب چرخید اول به فرزام بعد هم به من نگاه کرد‪.‬‬
‫لبخند که زد فهمیدم مامان هم کاملا موافقه‪.‬‬
‫ماندانا خانوم هم با خوشحالی نگاهمون کرد‬
‫الان دیگه دلم می خواست فرزام رو ببینم‪ .‬ببینم لبخند میزنه یا نه؟‬
‫شایدم داره میخنده!‬
‫از دست کارای خودم خنده م گرفته بود‪..‬‬
‫دیگه خودمو نمیشناختم تا وقتی تو پارک بودیم میخواستم زودتر برگردیم‪ ...‬دیگه پیش هانیه اینا‬
‫نباشم تا نگاهم به فرزام نیوفته‪ ...‬اونوقت حالا دوست داشتم هانیه به بهونه آوردن خوراکی خم‬
‫شه تا بتونم صورت فرزام رو ببینم که در چه حاله‬
‫ماندانا خانم بسیار خوشحال بود این خوشحالی از صدای پر ذوقش هم پیدا بود‪.‬‬
‫ماندانا خانم گفت‪-- :‬چه عالی‪..‬پس ایشالله بعد از برگشتن همسرم از ماموریت خدمتتون‬
‫میرسیم‪.‬‬
‫مامان هم با لبخند گفت‪-- :‬انشالله‬
‫معلوم بود مامان هم از خداش بود که انقدر زود قبول کرد‪.‬‬
‫ماشین رو دم در خونه ما نگه داشتن‪...‬مامان کمی بهشون تعارف کرد که بیان تو‪..‬‬
‫اما اونا بهونه هایی تراشیدن و رفتن‪..‬‬
‫در رو با کلید باز کردم و کنار ایستادم تا مامان بره تو‪..‬‬
‫برام عجیب بود‪..‬‬
‫مامان خیلی از این خواستگاری خوشحال بود‪...‬‬
‫اینو از لبخند هایی که بهم میزد راحت میفهمیدم‪..‬‬
‫در رو بستم و همین که خواستم برم تو متوجه کلی کفش که همه رنگ و رو رفته و کهنه بودند‬
‫جلوی در پذیرایی شدم‪...‬‬
‫مامان هم تعجب کرده بود‪...‬‬
‫‪-‬بابا اومده؟‬
‫مامان بی حرف نگاهم کرد ‪..‬‬
‫خواستم برم تو‪...‬‬
‫مامان دستمو گرفت و گوشه ی حیاط نشوندم‪...‬‬
‫خودشم کنارم نشست‪...‬‬
‫با ناراحتی به کفش ها نگاه کردم‪..‬دوست داشتم یکی یکی بسوزونمشون‪...‬‬
‫پس بگو‪...‬‬
‫وقتایی که ما نبودیم بابا سرش گرم بود‪. .‬‬
‫سرم رو روی پاهام گذاشتم ‪..‬‬
‫چشمامو بستم‪...‬‬
‫باید یه کاری میکردم‪...‬‬
‫یا باید بابا رو مینداختم بیرون‪...‬‬
‫یا خودمون میرفتیم یه جای دیگه‪...‬‬
‫بابا براش بد هم نمیشه‪...‬‬
‫میتونه بره خونه اون رفیقای عوضیش‪...‬‬
‫اون رفیقای نمک به حرومش که گند زدن تو زندگی ما‪...‬‬
‫اونم تو فکر بود‪...‬‬
‫اینقدر همونجا نشستیم که هوا کم کم تاریک شد‪ ...‬بابا و اون چند نفر هنوز هم تو خونه بودن‪...‬‬
‫کم کم همونجا نشسته داشت خوابم میبرد که در خونه باز شد ‪...‬‬
‫نگاهم به بابا افتاد که پشت سر رفیقای آشغالش بیرون اومد‪...‬‬
‫مامان دستمو گرفت‪...‬‬
‫از سر و وضعشون راحت میشد تشخیص داد چه جور آدمایین‪...‬‬
‫نگاه های رفیقای بابام روی من بود‪..‬‬
‫معذب و ناراحت بودم‪.‬‬
‫کاش میتونستم چشمای همه شون رو از حدقه در بیارم‪...‬‬
‫دندونام رو از حرص روی هم فشار میدادم‪...‬‬
‫نگاه پر نفرتمو دوختم به اولین نفرشون که بی پروا زل زده بود بهم‪...‬‬
‫دیدم همه همینطور ایستادن و بر و بر نگاهم میکنن‪...‬‬
‫اخمم شدید تر شد‪..‬‬
‫مامان ازم میخواست حرفی نزم‪..‬‬
‫دیدم نه‪...‬‬
‫نمیشه‪..‬‬
‫به بابام که با خنده به دیوار تکیه داده بود نگاه کردم‪...‬‬
‫اگر میتونستم با دستام خفه ش میکردم‪...‬‬
‫حتی باباهم چیزی نگفت تا اونا رو ببره بیرون‪..‬‬
‫انگار عین خیالش نبود چند نفر اینقدر تابلو زل زدن به زن و بچه ش‪...‬‬
‫مرد اینقدر بی غیرت؟!‬
‫چی بابای منو به این روز انداخته بود؟‬
‫فقط‪...‬‬
‫مواد؟!‬
‫نتونستم خودمو کنترل کنم‪...‬‬
‫صدام رفت بالا‪...‬‬
‫‪-‬برید گم شید بیرون دیگه‪..‬‬
‫انگار کسی توقع نداشت اینطوری داد بزنم‪...‬‬
‫ولی تحملم تموم شده بود ‪ ..‬مفنگی های عوضی هنوزم همونجا ایستاده بودن‪..‬‬
‫‪-‬دِ برین پِی کارتون دیگه‪..‬هِری‪..‬‬
‫اولین چیزی که به دستم اومد رو از گوشه حیاط برداشتم‪...‬‬
‫دسته چوب خشک کن رو محکم به کمر یکیشون کوییدم‪..‬‬
‫‪-‬گم شو برو بیرون‪..‬مفنگی‪...‬عملی‪...‬گمشووو‪...‬‬
‫نمیدونم‪...‬‬
‫اون همه جرئت رو از کجا پیدا کرده بودم‪...‬‬
‫میدونستم‪...‬بابا عصبی میشه‪...‬‬
‫ممکنه کتک بخورم ‪.‬‬
‫ولی اصلا مهم نبود‪...‬‬
‫الان فقط میخواستم از خونه پرتشون کنم بیرون‪...‬‬
‫آخرین نفر بابا که حال خوشی هم نداشت رو هل دادم از خونه بیرون‪...‬‬
‫متوجه افتادنش روی زمین شدم‪...‬‬
‫‪-‬همتون برین به درک‬
‫در رو محکم بستم و قفل کردم‪..‬‬
‫تکیه دادم به در‪...‬چوب خشک کن رو انداختم وسط حیاط و نفس عمیقی کشیدم‪..‬‬
‫انگار تازه راحت شده بودم‪...‬‬
‫اشک صورتش رو خیس کرده بود‪.‬‬
‫به سمتش رفتم‪..‬دستش رو گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬بریم تو مامان‪...‬‬
‫باهم رفتیم تو‪...‬حالم از فضای خونه‪...‬و اون بوی افتضاح‪...‬ریخت و پاش هاشون‪...‬بهم خورد و‬
‫دوییدم سمت دستشویی‪...‬‬
‫نمیدونم چطور خودمو به دست شویی رسوندم‪...‬‬
‫در رو با شدت باز کردم‪...‬‬
‫محکم خورد به دیوار‪...‬‬
‫دل درد عجیبی گرفته بودم‪..‬‬
‫حالت تهوع امونم رو بریده بود‪..‬‬
‫اینقدر بالا اوردم که دیگه حس میکردم چیزی تو معده م نمونده‪...‬‬
‫سرگیجه عجیبی گرفته بودم‪...‬‬
‫صورتم رو شستم‪...‬نگاهم به خودم تو آیینه افتاد‬
‫ناخودآگاه اشکم دراومد‪..‬‬
‫این من بودم؟ این من بودم؟‬
‫این دختر با این سر و وضع مهلا بود؟‬
‫به تنها کسی که میتونستم بد و بیراه بگم بابام بود‪...‬‬
‫بابام در نبود ما خونه رو کرده بود یه مکان برای کثافت کاریاشون‪..‬‬
‫اشکام رو پاک کردم و سعی کردم گریه نکنم که چشمام سرخ نشن‪..‬‬
‫نمیخواستم مامان بفهمه گریه کردم‪. .‬‬
‫لامپ رو خاموش کردم و سریع رفتم تو خونه ‪..‬‬
‫مامان با نگرانی نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬حالت خوبه مامان؟چت شد یه دفعه؟‬
‫سعی کردم لبخند بزنم‪...‬‬
‫‪-‬چیزی نیست‪..‬یکم حالم از دیدن این اوضاع بد شد ‪..‬‬
‫از شدت سرگیجه نشستم روی زمین و بالشتی که جفت مامان بود رو نطدیکم گذاشتم و دراز‬
‫کشیدم‪...‬‬
‫چشمام سریع بسته شد‪...‬‬
‫سرم خیلی درد میکرد ‪..‬‬
‫مامان هم ساکت بود‪...‬‬
‫حرفی نزد تا خونه ساکت باشه و بتونم بخوابم‪...‬‬
‫صدای ناله ای توی گوشم اومد‪...‬‬
‫حتما دارم خواب میبینم‪...‬‬
‫تا اومدم حوایم رو جمع خوابی که داشتم میدیدم کنم دوباره همون ناله تو گوشم اومد‪...‬‬
‫نه‪....‬انگار خواب نیست‪..‬‬
‫به زور لای چشمم رو کمی باز کردم‪...‬‬
‫مامان پشت به من خوابیده بود‪...‬‬
‫نگاهی به ساعت روی دیوار انداختم‪...‬چهار ربع کم صبح بود‪...‬‬
‫صاف تو جام نشستم و تو همون حالت خواب و بیداری مشغول شمردن شدم که ببینم چند‬
‫ساعت خوابیدم‪...‬‬
‫وقتی خوابیدم ساعت هشت بود‪...‬‬
‫دقت کردم‪...‬صدای ناله ای نیومد‪..‬‬
‫نگاهی به مامان کردم‪...‬اروم خوابیده بود‪...‬‬
‫دوباره دراز کشیدم و چشمام رو بستم‪...‬‬
‫باید دو سه ساعت دیگه هم میخوابیدم حتما‪...‬‬
‫با حس دستی روی شونه م سعی کردم چشمام رو باز کنم ‪..‬‬
‫مامان مثل همیشه با لبخند خاص خودش نگاهم کرد‪...‬‬
‫حس بسیار خوبی وجودم رو فرا گرفت ‪..‬‬
‫با اینکه حالم خوب بود‪...‬‬
‫با اینکه مامان رو بالا سرم میدیدم ‪..‬‬
‫با اینکه مامان بهم لبخند میزد‪...‬ولی بازم میترسیدم‪..‬‬
‫از یه چیز عجیب که نمیدونستم چی هست واهمه داشتم ‪..‬‬
‫چشمامو بستم‪ .‬و تو دلم چند تا صلوات فرستادم‪...‬‬
‫نشستم و به مامان نگاه کردم‪...‬‬
‫سعی کردم با فکر کردن به استرسم این روز با این شروع عالی رو خراب نکنم‪...‬‬
‫‪-‬سلام مامانی‬
‫اینقدر از دیدن مامان بالای سرم خوشحال بودم که نمیدونستم چکار کنم‪...‬‬
‫میدونستم‪...‬میدونستم حالش بذه‪...‬‬
‫ولی همین که به خلطر من خودش رو سرحال نشون میداد برام شیرین بود‪...‬‬
‫دستش رو تو دستم گرفتم و بوسیدم‪. .‬‬
‫بوسه ی پر از مهر اونم روی موهام نشست‪...‬‬
‫‪--‬صبحت بخیر مهلا جان‪...‬دیرت نشه‪...‬مدرسه داری ها‪..‬‬
‫لبخند زدم و بلند شدم‪. .‬‬
‫‪-‬دیر نمیشه مامان قشنگم‪..‬دیروز هانیه گفت صبح خودش میاد دنبالم‪...‬‬
‫متوجه این شدم که میمیک صورت مامان عوض شد‪...‬با تعجب نگاهش کردم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا درباره فرزام فکر کردی؟ میخوای چی بگی؟‬
‫تا اسم فرزام از دهن مامان بیرون میومد شرم همه وجودم رو فرا میگرفت‪...‬‬
‫سرم رو پایین انداختم‪...‬مطمئنا بهتر از فرزام نیست‪...‬برای یکی مثل من یه موقعیت بسیار خوبه‪...‬‬
‫‪-‬اگر شما موافقید منم حرفی ندارم‪..‬‬
‫متوجه برق عجیبی توی چشمای مامانم شدم‪...‬‬
‫حتی خودمم از این جواب خودم خوشحال بودم‪...‬‬
‫برق شادی رو تو چشمای مادرم دیدم‪...‬‬
‫و آینده ی خودم رو با انتخاب فرزام تضمین کردم‪...‬‬
‫فقط باید خدا کمکم کنه‪....‬‬
‫تا همه چیز همینطوری بشه که میخوام‪...‬‬
‫لباسهای مدرسم رو پوشیدم و یه صبحانه دلچسب در کنار مامان خوردیم‪...‬‬
‫مشغول هم زدن شکر تو چاییم بودم که لیوان آب یخی که دست مامان بود چپ شد و با سرعت‬
‫دستهاش رو ردی گوش هاش گذاشت و جیغ زد‪...‬‬
‫کل بدنم به لرز افتاد‪...‬‬
‫دستم خشک شد و با تعجب به مامانم که صورتش ازدرد توهم رفته بود خیره شدم‪...‬‬
‫خدایا این دیگه چه بلای تازه ایه‪...‬‬
‫خدایا مادرم تازه داره به زندگی برمیگرده‪...‬من تازه دارم کنار مادرم طعم واقعی زندگی رو میچشم‬
‫خدایا ‪ ...‬اینجا چه خبره‬
‫با ترس به سمت مامان رفتم‪...‬‬
‫دستش روی گوشش بود و چشماش رو روی هم فشار میداد‪...‬‬
‫دست روی بازوش گذاشتم‪..‬‬
‫‪-‬م‪..‬مامان‬
‫چند لحظه گذشت‪...‬چشماش رو باز کرد و نگاهم کرد‪..‬‬
‫دستش رو پایین آورد‪. .‬‬
‫‪-‬مامان چی شده‬
‫استرس گرفته بودم‪..‬‬
‫فکر اینکه یه مریضی دیگه گریبان مادر بیچاره م رو بگیره داغونم میکرد‪...‬‬
‫‪-‬مامانی‪..‬‬
‫دستم رو گرفت تو دستش ‪..‬‬
‫‪--‬نترس دخترم‪..‬چیزی نیست‬
‫‪-‬چرا‪...‬جیغ زدی؟‬
‫‪--‬یهو گوشم تیر کشید‪...‬انگار یکی تو گوشم سوت کشیده بود‪...‬الان خوبم‪...‬نگران نباش ‪..‬‬
‫نمیشد نگران نبود‪......‬اصلا نمیشد نگران نبود‪...‬‬
‫مامان که دید همونطور کنارش نشستم و قصد ندارم بلند نشدم آستین مانتوم رو کشید‪...‬‬
‫‪--‬پاشو ببینم دختر ‪..‬دیرت شد‪...‬الان دوستت میاد علافشون نکن پشت در‪..‬‬
‫به اجبار بلند شدم‪...‬‬
‫دم در مشغول پوشیدن کفشهام بودم که مامان لقمه ای نون و پنیر که توی پلاستیکی گذاشته‬
‫بود رو به سمتم گرفت‪...‬‬
‫‪--‬برا خودت و دوستت‪...‬حتما بخوری ها‪..‬‬
‫لبخند زدم‪..‬بلند شدم و صورتش رو بوسیدم‪...‬‬
‫‪-‬حتما ‪ ...‬توروخدا مواظب خودت باش مامان‪..‬‬
‫‪--‬توهم گلم‪...‬تا دو میمونی مدرسه؟‬
‫‪-‬اره ‪..‬‬
‫در رو باز کردم‪...‬ماشین دم در بود‪...‬دستی برای هانیه تکون دادم‪...‬‬
‫به به مامان نگاه کردم‪..‬‬
‫‪-‬خداحافظ مامان ‪..‬‬
‫‪--‬خدا پشت و پناهت دختر‪...‬‬
‫در رو بستم و به سمت ماشین رفتم‪...‬در رو باز کردم و سوار شدم‪...‬‬
‫قبل از اینکه هانیه به سمتم برگرده سر فرزام که پشت فرمون نشسته بود به سمتم چرخید‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬‬
‫لبخند زد‪...‬‬
‫هانیه دستشو سمتم دراز کرد‪-- .‬چطوری خره؟‬
‫فرزام چپ چپ نگاهش کرد و حرکت کرد‪...‬خندیدم ‪...‬‬
‫‪-‬معلومه تو بهتری خل و چل‬
‫اینبار معلوم بود فرزام هم خنده ش گرفته‪....‬‬
‫یعنی ‪....‬واقعا باید قبول کنم که فرزام بهترین کیسیه که میتونه سراغم بیاد؟؟ مامان فرزام رو‬
‫دوست داره‪...‬قضیه خواستگاری هم حتما خیلی خوشحالش کرده ‪..‬‬
‫زندگی کنار اونا رو دوست داشتم‪. .‬‬
‫اونجا همه چیز همونطور بود که همیشه آرزوش رو داشتم ‪..‬‬
‫هانیه غر میزد‪..‬‬
‫‪--‬نمیدونم کی چهارده فروردین میره مدرسه ‪.‬میذاشتین میخوابیدیم‪.‬‬
‫فرزام جدی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬یه ماه خوردی و خوابیدی‪...‬بست نبود؟‬
‫صورت هانیه رفت تو هم‪..‬‬
‫‪--‬برو بابا توام ‪...‬‬
‫سرم رو تکیه دادم به شیشه‪...‬با دیدن فرزام‪...‬فقط به این فکر میکردم‪....‬آیا واقعا میتونم بهش‬
‫جواب مثبت بدم؟‪..‬‬
‫فرزام ماشینو دم در مدرسه نگه داشت‪...‬‬
‫توی طول مسیر نگاه فرزام رو هر از گاهی روی خودم میدیدم‪...‬‬
‫هانیه مدام غر میزد‪..‬فرزام سکوت کرده بود‪...‬‬
‫شاید اونم مثل من توی فکر بود‪..‬‬
‫بچه هایی که با سرویس به مدرسه میومدن خیره خیره به ما نگاه میکردن‪...‬‬
‫بی توجه به اونا از فرزام خداحافظی کردیم‪...‬‬
‫بازهم دخترای ‪ 66‬ساله ی دبیرستانی به فرزام نگاه کردن تا از کوچه خارج شد‪..‬‬
‫هانیه پوزخند زد‪..‬‬
‫دستمو گرفت و وارد حیاط مدرسه شدیم ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا فکر کنم همبن الان بیست تا دختر عاشق فرزام شدن‪..‬‬
‫هانیه خودش ادامه داد‪..‬‬
‫‪--‬ولی چشم فرزام فقط تورو میبینه مهلا‪...‬‬
‫خنده م روی صورتم خشک شد‪...‬‬
‫به هانیه نگاه کردم ‪..‬‬
‫‪-‬به تو همه چیزو میگه؟‬
‫‪--‬مهلا زنگ تفریح حرف میزنیم‪...‬‬
‫‪-‬توروخدا بگو‪..‬‬
‫وارد کلاس شدیم‪...‬روی صندلی هامون نشستیم‪...‬‬
‫‪-‬تا دبیر نیومده بگو‪..‬‬
‫چپ چپ نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪--‬بهت گفته دیگه‪...‬از همون لحظه ای که سوار ماشین شدی و نگاهت کرده عاشقت شده‪...‬‬
‫‪-‬به نظرت واقعا‪ .‬عشق در یک نگاه وجود داره؟‬
‫خیلی سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اره‪ ...‬مطمئن باش عشق فرزام به مرور بیشتر و بیشترم میشه مهی‪...‬‬
‫‪-‬هانی گیج شدم‪...‬از یه طرف درسا‪...‬از یه طرف شما و از یه طرف مادرم‪..‬‬
‫‪--‬مگه چیزیشون شده خاله؟‬
‫‪-‬نمیدونم‪...‬تازگیا گوشش درد میکنه‪..‬‬
‫‪--‬اهااا‪...‬ایشالله که چیزی نیست‪..‬بره دکتر یه قرصی‪...‬دارویی‪...‬دوایی‪...‬قطره ای ‪...‬یه چیزی میدن‬

‫‪..‬استفاده کنه خوب میشه ‪...‬‬
‫‪-‬از برادرت بگو برام‪...‬‬
‫‪--‬مهلا تو درباره فرزام فکر میکنی؟‬
‫چیزی نگفتم‪-- .‬باور کن‪..‬باااورکن‪..‬فرزام‪...‬امممم‪...‬‬
‫‪-‬چی میخوای بگی هانیه‪...‬‬
‫‪--‬ببین درسته‪...‬قبلا دوست دختر داشته‪...‬ولی ‪..‬باور کن تو تنها نفری هستی که فرزام بهش‬
‫عشق داره‪...‬‬
‫چشماشو ریز کرد و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬البته بعد از مادر و خواهرش ‪.‬‬
‫‪-‬یکم قبول کردنش سخته هانیه ‪..‬میترسم‪...‬قبولش کنم‪...‬اما همیشگی نباشه ‪ ..‬من زود وابسته‬
‫میشم‪...‬دل نازکم‪...‬میترسم وابسته شم و ‪ ...‬پرید وسط حرفم‪..‬‬
‫‪--‬دیوونه این چه حرفیه‪...‬‬
‫‪-‬نمیدونم چی بگم‪...‬‬
‫‪--‬بیخیال آجی‪...‬‬
‫دستم رو تو دستش گرفت‪...‬‬
‫با ورود دبیر تاریخ دستم رو از دست هانیه بیرون آوردم‪....‬واقعا نمیدونستم باید چه کار کنم‪.. .‬‬
‫برای خوشحالی مادرم میتونستم فرزام رو قبول کنم‪....‬آینده م در کنارش تضمین شده‬
‫ست‪...‬ولی‪...‬من هیچ حسی بهش ندارم ‪..‬هیچ حسی‪...‬اون میگه عاشقه‪...‬ولی من‪....‬‬
‫حسی بهش ندارم‪!!...‬‬
‫اون روز دبیر تاریخ یه امتحان ساده که از قبل از عید گفته بود ازمون میگیره رو گرفت‪..‬‬
‫مثل همیشه هانیه دست به دامنم شد تا کمکش کنم‪...‬‬
‫زنگ دوم دبیر نیومد و اخرین زنگم با دبیر ادبیات گذروندیم‪...‬‬
‫زنگ که خورد از بچه ها خداحافظی کردیم‪..‬و از کلاس خارج شدیم‪...‬‬
‫چون تمام بچه ها از درس تاریخ ترسیده بودن تنها کلاسی که همه کامل اومده بودن کلاس سوم‬
‫انسانی بود‪...‬‬
‫از مدرسه بیرون رفتم‪...‬کمی دور تر ماشین فرزام ایستاده بود‪...‬‬
‫رو به هانیه کردم‪- .‬فکر میکردم مامانت میاد‪..‬‬
‫‪--‬منم فکر میکردم مامانی میاد‪...‬بیا حالا‪...‬‬
‫با هم به سمت ماشین رفتیم‪...‬‬
‫سوار شدیم ‪..‬فرزام سریع حرکت کرد‪...‬‬
‫موزیک شادی پخش میشد‪...‬کولر ماشین روشن بود و اصلا احساس گرما نمیکردم‪...‬‬
‫وقتی دیدم بر خلاف قبل به سمت خونه ما نمیره سریع خودمو جلو کشیدم و تقریبا بین دو‬
‫صندلی نشستم‪-- .‬فکر میکردم اول منو میرسونید‪...‬‬
‫هانیه بی هیچ حرفی نگاهم کرد‪.‬‬
‫فرزام از توی آینه نگاهم کرد‪...‬نگاه منم به آینه و چشمای مشکی اون بود‪..‬‬
‫ِِ‪--‬میگم بهت ‪ ...‬به مهلا نگاه کرد و ادامه داد‪...‬‬
‫‪--‬مامان در جریانه‪...‬‬
‫دوباره به من نگاه کرد ‪..‬‬
‫‪--‬میخوام باهات حرف بزنم‪..‬‬
‫اب دهنم رو قورت دادم‪....‬‬
‫فرزام ول کن نبود‪..‬‬
‫سرم رو پایین انداختم‪...‬‬
‫کاری کرده بود که نتونم مخالفت کنم‪...‬‬
‫سر خیابون مهلا رو پیاده کرد‪...‬‬
‫خواستم همون عقب بشینم که هانیه در ماشینو باز کرد‪...‬‬
‫دستم گفت و کشیدم بیرون ‪.‬‬
‫‪-‬هانیه منو میخواد جایی ببره؟؟؟‬
‫‪--‬نه بابا‪..‬میرسونتت خونه تون‪...‬عقبم نشین‪..‬زشته‪..‬‬
‫در جلو رو باز کرد و دست روی کمرم گذاشت و هلم داد تو ماشین‪...‬‬
‫در رو بست خودش‪...‬‬
‫نگاهی به فرزام انداختم‪..‬‬
‫تا وقتی هانیه رفت تو مجتمع همونجا ایستادیم‪...‬تا هانیه در رو بست فرزام ماشینو به حرکت‬
‫درآورد‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬به رو به رو خیره بود‪..‬سرعت بالایی نداشت‪..‬انگار میخواست دیر برسم خونه‪...‬‬
‫‪-‬میشه یکم تند تر برید؟‬
‫نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬دارم میرم دیگه‪. .‬‬
‫بند کیفم رو محکم تو دستم فشار دادم‬
‫‪-‬خواهش میکنم من رو زود برسون خونه‪..‬‬
‫‪--‬میترسی که کنار منی_‬
‫‪-‬مادرم تنهاست‪..‬‬
‫‪--‬میرسونمت دیگه‪...‬‬
‫ضبط رو خاموش کرد‪...‬‬
‫‪--‬نمیدونم چند بار دیگه باید بگم مهلا‪...‬من دوستت دارم‪...‬باور کن‪..‬به جون مادرم از وقتی‬
‫دیدمت دلم برات رفت ‪..‬‬
‫الکی دستمالی برداشتم و تو دستم مچاله کردم‪. .‬‬
‫‪--‬مهلا دوستت دارم‪..‬‬
‫پوفی کردم‪...‬فرزام چند بار میخواست همین حرف رو تکرار کنه‪...‬‬
‫‪--‬اجازه داریم بیایم خدمتتون؟‬
‫روم رو کردم سمت پنجره‪...‬‬
‫‪--‬سرتو بچرخون سمتم ‪...‬‬
‫ناخودآگاه حس کردم لحنش جدی شد‪..‬چون سریع به حرفش گوش کردم‪-- .‬مهلا تو هم یه‬
‫چیزی بگو‪...‬بهم بگو میتونم با پدر و مادرم بیام خونه تون؟‬
‫لبام رو با زبون ار کردم‪. .‬‬
‫‪-‬تو عاشقی درست‪...‬‬
‫نگاهش کردم و ادامه دادم‪..‬‬
‫‪-‬ولی من نیستم‪...‬فرزام من عاشق نیستم‪...‬شاید برای همینه که نمیتونم درکت کنم‪...‬‬
‫‪--‬مطمئن باش میتونی با من عشق رو تجربه کنی‪..‬عشق توهم به مرور زمان حتما به وجود میاد ‪...‬‬
‫‪-‬الان چی بگم ‪.‬‬
‫‪--‬اجازه بده بیایم خواستگاری‪..‬‬
‫‪-‬بابام هنوز هیچی از شما نمیدونه‪...‬اصلا نمیدونه شما کی هستید‪..‬بابام هیچ ارزشی برای ما قائل‬
‫نیست‪..‬پدرم اصلا با ما زندگی نمیکنه‪...‬وقتی پول بخواد یا جایی نداشته باشه میاد پیش ما‪...‬برای‬
‫تو مهم نیست که من همچین پدری دارم؟؟؟‬
‫‪--‬مگه من قراره با پدرت ازدواج کنم؟ من عاشق شخصیتت شدم‪...‬من خودت رو میخوام‪...‬‬
‫خداروشکر رسیدیم در خونه‪..‬‬
‫‪-‬خداحافظ ‪.‬‬
‫اومدم پیاده شم که دستم رو گرفت‪..‬‬
‫سریع نگاهش کردم‪...‬دستم لرزید‪...‬بعد کل تنم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا دوستت دارم‪..‬‬
‫دستم رو کشیدم‪...‬اینبار بی هیچ حرف از ماشین پیاده شدم و سریع در رو باز کردم و رفتم تو‪..‬‬
‫دستم رو بالا اوردم‪...‬حس میکردم دستم هنوز هم میلرزه‪...‬‬
‫فرزام اولین جنس مخالفی بود که دستم رو اینطور گرفته بود‪...‬‬
‫صدایی نمیومد‪...‬‬
‫فرزام هنوز نرفته بود‪...‬چند تا نفس عمیق کشیدم و رفتم تو خونه‪...‬‬
‫مامان رو دیدم که روی زمین نشسته‪...‬‬
‫اشکای رو صورتش رو که دیدم سریع به سمتش دوییدم‪...‬‬
‫‪--‬ماااامان‪...‬مامان چته‪...‬چی شده ‪...‬‬
‫دستاش رو که روی گوشش گذاشته بود رو گرفتم‪...‬حاضر نبود دستش رو از روی گوشش برداره‪...‬‬
‫‪-‬مهلا‪...‬مهلا یه کاری کن‪...‬برو یه ماشین بیار‪...‬برو مهلااااا‬
‫مامان دیگه با صذای بلند گریه میکرد‪...‬گوش درد عجیبی گرفته بود‪...‬‬
‫سریع از خونه زدم بیرون‪...‬کفشامو الکی پام کردم و از خونه دوییدم بیرون‪...‬ماشین فرزام داشت‬
‫از خیابون خارج میشد‪...‬بلند داد زدم ‪:‬‬
‫‪--‬فرزاااام‪...‬وایسااااا‪...‬‬
‫شروع کردم به دویدن‪..‬با سرعت بالا‪..‬‬
‫دوباره صداش کردم‪..‬‬
‫‪-‬فرزام توروخدا وااایسا‪..‬نگه دااار‪...‬‬
‫همون لحظه هنگامی که میخواست بپیچه تا از کوچه خارج شه نگاهش به داخل خیابون افتاد و‬
‫سریع زد روی ترمز‪...‬‬
‫با سرعت دوییدم و رفتم سمتش‪...‬دستم رو روی صندوق ماشین گذاشتم و نفس نفس زدم‪...‬‬
‫اشکام از چشمام ریختن بیرون‪...‬‬
‫سریع از ماشین پیاده شد‪..‬‬
‫اونم ترسیده بود‪..‬‬
‫‪--‬چی شده مهلا‪...‬چی شده؟!‬
‫همونطور که نفس نفس میزدم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ما‪..‬مامانم‪...‬حالش ‪..‬بده‪...‬توروخدا بیا‪. .‬باید ببریمش دکتر‪...‬‬
‫‪--‬باشه آروم باش ‪..‬میبریمش‪..‬‬
‫اشکام رو پاک کردم ‪..‬‬
‫اون نشست پشت فرمون و من رفتم تا مامان رو بیارم بیرون‪.‬‬
‫سریع روسری سر مامان کردم‪...‬‬
‫با همون حال بدش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬گفتی کی دم دره؟‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫نذاشتم دیگه چیزی بگه‪..‬سریع زیر بغلش رو گرفتم‪...‬‬
‫در خونه رو یه قفل ساده کردم و با کمک فرزام مامان رو توی ماشین نشوندیم‪...‬‬
‫خودمم سوار شدم و فرزام ماشین رو به حرکت درآورد‪...‬‬
‫بسیار زود به مطب یه دکتر رفتیم ‪..‬‬
‫اون موقع از روز مطب خلوت بود‪...‬‬
‫سریع نوبت ما شد و رفتیم تو‪...‬‬
‫مامان هنوزم گوش درد داشت‪..‬‬
‫از درد صورتش جمع شده بود‪...‬‬
‫دکتر که مرد میانسالی بود با دیدن فرزام که پشت سر ما میومد توی مطب از جا بلند شد‪...‬‬
‫‪--‬سلام پسرم ‪..‬‬
‫باهم دست دادن‪..‬‬
‫‪--‬حالتون خوبه آقای احمدی؟‬
‫‪--‬قربونت پسر‪..‬پدر چطوره ‪.‬‬
‫‪--‬سلام دارن خدمتتون‪..‬‬
‫همه نشستیم‪..‬مامان روی صندلی نزدیک دکتر نشست‪...‬‬
‫دکتر با دستگاهی توی گوش مامان رو نگاه کرد و مامان میگفت که گوشش تیر میکشه‪..‬‬
‫دکتر احمدی نگاهی به من کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مادرته؟‬
‫با استرس سر تکون دادم‪...‬‬
‫‪-‬ب‪..‬بله‪...‬‬
‫‪--‬باید یه نوار گوش ازش بگیرید تا دقیق بفهمیم چی شده‪..‬طبقه سوم برید ‪..‬همونجا نوار‬
‫میگیرن‪...‬‬
‫قبل از اینکه من چیزی بگم فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خب اگر الان بگیرن این نوار رو بیاریم شما هستید که ببینین؟‬
‫‪--‬آره پسرم مطب تا ساعت سه بازه‪..‬‬
‫تشکر کوتاهی کردیم و مامان که حال درستی نداشت رو بلند کردیم و به طبقه سوم رفتیم‪..‬مدام‬
‫صلوات میفرستادم‪.. .‬دعا میکردم که چیز خطرناکی نباشه‪..‬‬
‫بعد از اینکه نوار گوش مامان رو گرفتن باهم به طبقه پایین رفتیم‪...‬‬
‫منشی سریع فرستادمون تو‪..‬‬
‫روی صندلی نشسته بودم و با استرس به دکتر نگاه کردم‪...‬‬
‫فرزام با فاصله یک صندلی کنار من نشسته بود‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬لب زد‪..‬‬
‫‪--‬نترس‬
‫اینبار به دکتر نگاه کردم که گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مادرتون قند داره دیگه؟‬
‫با استرس زیاد آب دهنم رو قورت دادم‪. .‬‬
‫نگاه مامان کردم‪...‬‬
‫هنوز هم از گوش دردش مینالید‪.‬‬
‫‪-‬بله‪ .‬قند‪...‬قند داره‪..‬‬
‫‪--‬قندشون زده به گوش چپ و عفونت کرده‪..‬‬
‫چشمام گرد شد و نفس تو سینه م حبس شد‪...‬‬
‫دلم میخواست جیغ بزنم‪...‬‬
‫دلم میخواست سرم رو بزنم تو دیوار‪.‬‬
‫خدایااااا‪..‬‬
‫‪-‬چ‪...‬چی؟؟؟؟ به فرزام نگاه کردم‪..‬‬
‫‪-‬عفونته چی؟ فرزام اصلا ‪ ...‬خیره شدم به دکتر‪...‬‬
‫‪-‬آخه مگه میشه‪..‬‬
‫به مامان نگاه کردم و تمام غم عالم ریخت روی سرم‪.‬‬
‫بغض گلوم رو گرفت‪...‬‬
‫‪-‬حالا باید چکار کنیم آقای دکتر‬
‫‪--‬باید بستری شه‪..‬من اینجا دستگاه های لازم رو ندارم‪..‬تحت نظر باشه خیلی بهتره‪.‬‬
‫با دستام صورتم رو پوشوندم و زدم زیر گریه ‪.‬‬
‫برام مهم نبود ‪..‬هیچی مهم نبود‪...‬‬
‫با صدای بلند وسط مطب زار میزدم‪.‬‬
‫خدایا بدبخت تر از من و مادرم هم روی کره زمین پیدا میشه؟؟؟؟؟‬
‫صدای دکتر رو شنیدم‪..‬‬
‫‪--‬آروم باش دخترم‪..‬‬
‫آروم که نشدم هیچ حالمم بدتر شد‪.‬‬
‫گریه م تبدیل شد به هق هق‪ ..‬خدایا‪...‬خدایا چقدر بگم‪...‬‬
‫چقدر التماست کنم ‪...‬‬
‫تا بذاری حداقل یه آب خوش از گلوی من و مادرم پایین بره‪..‬‬
‫‪--‬مهلا گریه نکن‪..‬‬
‫میون هق هقم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬چی میگی تو‪...‬مامانم‪...‬مامانم بازم مریض‪ .‬شده‪..‬‬
‫‪--‬مهلا ‪..‬‬
‫به جعبه ی دستمالی که جلوم گرفته بود نگاه کردم و یکی کشیدم‪...‬‬
‫اشکام رو پاک کردم‪..‬‬
‫مامان بی توجه به ما روی صندلی از درد گوش به خودش میپیچید‪...‬‬
‫با دیدنش نتونستم خودم رو کنترل کنم‪..‬‬
‫سریع از جا بلند شدم‪...‬‬
‫نمیدونم چم شده بود‪..‬‬
‫حتی دیگه نمیگفتم آقا فرزام‪...‬‬
‫به خودم گفتم که باید به فرزام جواب مثبت بدم‪...‬‬
‫شاید برای همینه که دیگه آقا روی زبونم نمیچرخه‪..‬‬
‫‪-‬من پول دارم‪...‬منو ببر خونه تا پولامو بردارم‪..‬مامانم داره درد میکشه‪.‬‬
‫سریع به سمت مامان رفتم‪...‬‬
‫دستش رو که گرفتم دوباره بغضم شکست‪...‬‬
‫همونجا کنارش نشستم‪...‬‬
‫سر روی شونه ش گذاشتم و گریه کردم‪. .‬‬
‫صدای ناله های مامان روی اعصابم بودند‪...‬‬
‫صدای فرزام رو شنیدم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬بلند شو ‪...‬بسه دیگه گریه نکن‪..‬‬
‫‪-‬مااامانم‪..‬‬
‫‪--‬باشه‪. .‬پاشو ببریمش بیمارستان ‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪..‬با دست اشکامو پاک کردم و دست مامان رو گرفتم و بلندش کردم‪...‬‬
‫تشکر کوتاهی از دکتر کردیم و از اتاق رفتیم بیرون‪..‬‬
‫فرزام در حین رانندگی موبایلش رو برداشت‪...‬‬
‫‪--‬سلام مامان‪ ..‬من دارم میرم بیمارستان امام‪...‬نه نه‪..‬نترس خوبم‪..‬مادر مهلا باید بستری شه‪...‬بیا‬
‫بیمارستان ‪...‬میتونی؟ باشه مرسی‪..‬زود برسون خودتو مامان‪...‬خدافظ‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪..‬کنار مامان روی صندلی عقب نشسته بودم‪...‬‬
‫مامان سرش رو به شیشه تکیه داده بود و چشماش رو بسته بود‪..‬‬
‫‪-‬چرا به ماندانا خانم زنگ زدین‪..‬میوفتن تو زحمت‪..‬‬
‫‪--‬نه این چه حرفیه‪..‬‬
‫‪-‬بریم خونه که پول بردارم‪..‬‬
‫نیم نگاهی بهم انداخت‪..‬‬
‫‪--‬لازم نیست‪...‬پولات رو نگه دار ‪- ..‬آخه‪...‬‬
‫‪--‬آخه نداره‪..‬گفتم که نمیخواد‪..‬‬
‫چیزی نگفتم‪...‬‬
‫اینم یه لطف دیگه‪...‬از طرف خانواده هانیه اینا‪...‬‬
‫با اینکه فرزام راضی نبود که من دست به پولام بزنم ولی راضیش کردم من رو ببره خونه مون‪..‬‬
‫با سرعت از ماشین پریدم پایین‪..‬‬
‫در خونه رو باز کردم و رفتم تو‪..‬‬
‫بابا طبق معمول خونه نبود‪..‬‬
‫سریع پولام رو که زیر کمد قایم کرده بودم رو برداشتم و گذاشتم تو کیف مدرسه م که از صبح رو‬
‫شونه م بود‪..‬‬
‫در خونه رو بستم و با سرعت قفلش کردم و سوار شدم تا به سرعت به بیمارستان بریم‪..‬‬
‫مامان خوابش برده بود‪...‬‬
‫چونه م لرزید و قطره اشکی روی گونه م چکید‪...‬‬
‫‪--‬مهلا فکر نکن که میتونی از پولات استفاده کنی‪..‬‬
‫با سر انگشت اشک روی صورتم رو که به سمت چونه م سُر میخورد رو گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬من این مدت این پول ها رو از دست بابام قایم کرده بودم‪...‬حالا‪..‬میگی الان که مادرم بهشون‬
‫احتیاج داره بذارمشون کنار؟ به چه دردم میخورن؟‬
‫‪--‬مهلا کارهای مهم تری هم ممکنه پیش بیاد‪..‬بذار بعدا هم میتونی خرجشون کنی‪..‬‬
‫لجوجانه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نه‪..‬‬
‫اینبار با حرص نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪--‬پولات چقده؟‬
‫رنگ از صورتم پرید‪...‬‬
‫اصلا نمیدونستم چقدر همراهمه‪...‬‬
‫که اونطور با اعتماد به نفس پافشاری میکردم گه پولم رو خرج دوا و درمون مادرم کنم‪...‬‬
‫با دیدن رنگم که یهو چرید چشماشو که از تعجب گرد شده بود رو بهم دوخت و پشت چراغ‬
‫ایستاد‪..‬‬
‫‪--‬چرا رنگت پرید؟‬
‫زیپ کیفم رو کشیدم و پولام رو تو دستم گرفتم و شمردم ‪...‬‬
‫با ناراحتی آه کشیدم‪...‬‬
‫فقط صد و پنجاه هزار تومن‪...‬‬
‫ناخودآگاه ذهنم رفت سمت تمام اون پولایی که بابا ازم گرفته بود‪...‬‬
‫اگر اونا بودن‪....‬‬
‫نه‪.....‬‬
‫زیاد هم فرقی نداشت‪..‬فوقش دویست تومن میشد‪...‬‬
‫با این پول هیچکاری نمیشد کرد‪..‬‬
‫شرمنده سر انداختم پایین‪. .‬‬
‫‪-‬من نمیدونستم اینقدر کمه‪..‬‬
‫چراغ سبز شد و فرزام با سرعت حرکت کرد‪..‬‬
‫‪--‬من که از اول گفتم نیاز نیست بری سراغ پولات‪...‬‬
‫با دیدن فیسم که توهم رفته بود و اخمی که ناشی از ناراحتی رو صورتم بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ناراحت نباش دیگه خانمی‪..‬‬
‫وقتی گفت خانمی خودکار سرم پایین تر رفت و خودم سریع متوجه لبخند گوشه لبم شدم‪..‬‬
‫فرزام هم فهمیده بود‪...‬اینبار با خنده و آرومتر گفت ‪:‬‬
‫‪--‬راستی‪...‬اشکال نداره بهت بگم خانمی؟‬
‫اینبار خندید‪...‬‬
‫‪--‬موافقی دیگه؟‬
‫زیر چشمی نگاهش کردم‪...‬‬
‫‪--‬سکوت؟‬
‫اینبار تنها آروم خندیدم‪......‬خدایا‪....‬حداقل کمکم کن که این انتخابم یه سرانجام خوب داشته‬
‫باشه‪...‬‬
‫وقتی به بیمارستان رسیدیم با نامه ای که از دکتر داشتیم خیلی زود مامان رو بستری کردن‪..‬‬
‫ماندانا خانم کنارم روی صندلی نشست‪...‬‬
‫نگاهش کردم و لبخند زدم‪...‬‬
‫تو دلم غوغایی بود‪..‬‬
‫نمیدونستم چی در انتظارمه‪..‬‬
‫نه فقط من‪...‬مامان‪..‬بابام‪...‬‬
‫از آینده وحشت داشتم‪..‬‬
‫دست ماندانا خانم نشست روی دستم‪..‬‬
‫‪--‬دخترم نگران نباشی‪..‬مادرت یه عفونت ساده گرفته‪..‬مطمئن باش با کمی مراقبت بهبود پیدا‬
‫میکنه‪..‬‬
‫صاف توی چشماش نگاه کردم‪...‬‬
‫دوست داشتم اطمینانش رو از توی چشماش بخونم‪...‬‬
‫سرم رو پایین انداختم و لبخند کجی زدم‪...‬‬
‫ماندانا خانم هم برای آروم کردن من اینا رو میگفت‪...‬عفونت ساده بود؟‬
‫‪-‬امیدوارم همینطور باشه که شما میگین‪..‬‬
‫‪--‬انشالله که خوب میشه گلم‪..‬‬
‫لبخند زیبایی به روم زد‪..‬‬
‫دلم گرم شد‪-- .‬راستش مهلا‪...‬‬
‫‪-‬جانم‪..‬‬
‫‪--‬جانت بی بلا عزیزم‪ ...‬این مشکل که برای مادرت پیش اومد جلوی ما رو گرفت‪...‬وگرنه ما قرار‬
‫بود امروز فردا بیایم منزلتون‪..‬‬
‫نفس عمیقی کشیدم‪...‬سر تکون دادم‪..‬‬
‫‪-‬چه میشه کرد‪..‬هر چی خدا بخواد‪..‬‬
‫‪--‬به امید خدا مامانت خوب میشه و ماهم خدمتتون میرسیم‪..‬‬
‫‪-‬خدا بزرگه‪..‬‬
‫ماندانا خانم دیگه چیزی نگفت‪ ...‬دویت نداشتم من بهشون بگم موافقم‪...‬‬
‫دلم میخواست‪...‬بیان‪...‬مثل همه دخترا‪...‬با مادرم حرف بزنن‪...‬‬
‫اون ازشون وقت بخواد و ما‪...‬‬
‫بعد از چند روز بهشون جواب مثبت بدیم‪...‬‬
‫چند ساعتی گذشت ‪...‬‬
‫پرستاری اومد و بهمون گفت که باید برگردیم‪..‬‬
‫خواستم کنار مامان بمونم‪...‬‬
‫ماندانا خانم قبول نکرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬من خودم میمونم مهلا جان‪..‬تو مدرسه داری‪...‬فرزام رو میگم بیاد دنبالت ببرتت خونه تون‪...‬اگر‬
‫وسیله ای داری جمع کن‪...‬‬
‫‪-‬خیلی ممنون خاله‪..‬مزاحم نمیشم میرم خونه خودمون‪..‬‬
‫‪--‬این چه حرفیه گلم‪..‬چه مزاحمتی‪..‬‬
‫گوشیش رو دراورد تا به فرزام زنگ بزنه‪..‬‬
‫رفتم سراغ مامان‪...‬‬
‫با مسکن هایی که بهش زده بودن فقط کمی آروم شده بود‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬تنها نری تو اون خونه‪...‬‬
‫‪-‬مامان‪..‬‬
‫‪--‬مهلا برو پیش هانیه‪...‬با بابات تنها نمون اونجا‪..‬‬
‫‪-‬باشه‪..‬باشه میرم‪..‬تو فقط استراحت کن مامان‪..‬‬
‫بوسه ای روی گونه ش گذاشتم‪...‬با خداحافظی از ماندانا خانم و مامان از بیمارستان خارج شدم و‬
‫تو محوطه بیمارستان منتظر فرزام شدم‪...‬‬
‫تقریبا ربع ساعتی توی حیاط نشستم ‪..‬‬
‫فکر کردم ‪..‬‬
‫دیگه دوست نداشتم پیشم درباره ازدواج و خواستگاری حرفی بزنن ‪.‬‬
‫درسته قبول کرده بودم ‪ .‬ولی هنوز هم دودل بودم‪...‬‬
‫هنوز هم از عاقبت این انتخاب مثل بقیه کارهام واهمه داشتم‪. .‬‬
‫خودم هیچ علاقه ای به فرزام نداشتم‪...‬‬
‫ولی داشتم ازدواج باهاش رو قبول میکردم‪..‬‬
‫یعنی واقعا ممکنه منم علاقه پیدا کنم؟‬
‫اگر پیدا نشد‪....‬‬
‫میتونم یک عمر بی عشق کنار فرزام زندگی کنم؟‬
‫خسته از کلی فکر کردن با چشم دنبال ماشین فرزام گشتم‪...‬‬
‫متوجه ش شدم‪...‬‬
‫سریع از جا بلند شدم و به سمتش رفتم‪...‬‬
‫اونم متوجه من شد و گوشه ای نگه داشت‪...‬‬
‫سوار شدم‪...‬نگاهش کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬سلام‪..‬‬
‫‪--‬سلامی دوباره‪..‬‬
‫لبخند الکی زدم‪...‬فرزام حرکت کرد و از بیمارستان خارج شدیم‪...‬‬
‫‪-‬باید وسیله هام رو جمع کنم‪..‬کتابام رو میخوام‪..‬‬
‫‪--‬باشه میبرمت خونه تون‪...‬‬
‫راهنما زد و به چپ رفت تا به سمت خونه مون بره‪..‬‬
‫در طول مسیر آهنگ ساده و بی کلامی گذاشته بود‪...‬‬
‫همین عالی بود‪..‬برای اینکه سرمون گرم شه و نخواد درباره چیزی باهام حرف بزنه‪..‬‬
‫واقعا دیگه دلم میخواست این حرف ها و این صحبت ها بین اونا و مادرم باشه‪...‬‬
‫فرزام جلوی در خونه ایستاد‪..‬‬
‫از ماشین که پیاده شدم متوجه نگاه های خیره دوتا از زن های همسایه شدم‪...‬‬
‫سعی گردم توجهی بهشون نکنم‪..‬‬
‫سریع در خونه رو باز کردم و رفتم تو‪...‬‬
‫از قفل نبودن در فهمیدم که حتما بابام اومده خونه‪...‬‬
‫کفشام رو درآوردم و در اصلی رو باز کردم‪...‬‬
‫با دیدن پدرم و چند تا از رفیقاش و اون بند و بساط جلوی دستشون جلوی در خشکم زد‪..‬‬
‫نگاه پر از نفرتم رو به بابام دوختم‪...‬ما فقط ‪ 5‬ساعت خونه نبودیم‪...‬بابا سریع اونا رو آورده بود‬
‫اینجا‪...‬‬
‫بابا و دوستاش اصلا انگار متوجه من نبودن ‪..‬‬
‫با قدم های بلند و سریع به سمت اتاقی که وسایلم توش بود رفتم ‪...‬‬
‫کیفی رو برداشتم و وسایلم رو توش گذاشتم‪...‬باید عجله میکردم‪...‬دوست نداشتم اینجا بمونم‪...‬‬
‫کتابام رو تو کیفی که مال مدرسم بود گذاشتم و به زور زیپش رو بستم‪...‬‬
‫بلند شدم‪...‬کیفم رو روی شونه م گذاشتم و اون یکی که لباسهام توش بود رو تو دستم گرفتم‬
‫‪..‬همین که چرخیدم تا از اتاق برم بیرون با دیدن یکی از رفیق های عوضی بابام تنها توی چند‬
‫قدمیم ترسیدم و جیغ زدم‪...‬‬
‫ناخواسته چند قدم سریع به عقب برداشتم‪...‬‬
‫رنگم سریع پرید و دست و پام شروع کردن به لرزیدن‪...‬‬
‫تند تند نفس میکشیدم‪...‬‬
‫حس میکردم قلبم داره از سینه م میزنه بیرون‪..‬‬
‫توی بد موقعیتی بودم‪...‬‬
‫داشت به سمتم میومد‪..‬‬
‫چشمامو محکم بستم ‪....‬مهلا‪...‬مهلا محکم باش‪..‬‬
‫حرفی زد بزن تو دهنش ‪...‬‬
‫قوی باش‪..‬‬
‫خودت رو نباز مهلا ‪..‬‬
‫صلوات فرستادم ‪..‬‬
‫نگاش کردم و سعی کردم از زیر دستش بیام بیرون ‪.‬‬
‫با کیفم تنه ای بهش زدم‪..‬‬
‫چند قدمی عقب رفت‪.‬‬
‫تا اومدم رد شم و با سرعت اتاقو ترک کنم مچ دستم رو گرفت‪...‬‬
‫جیغ زدم و محکم دستمو کشیدم‪..‬‬
‫نمیدونستم این یارو عملی اینهمه زور از کجا آورده بود‪...‬‬
‫دستمو ول نمیکرد و با نگاه زشتش خیره خیره زل زده بود بهم‪...‬‬
‫کاش میتونستم چشماشو از حدقه در بیارم‪..‬‬
‫‪--‬ولم کن مفنگی‪...‬ولم کننن‪.‬‬
‫با دست آزادم محکم کوبیدم تو شونه ش و هلش دادم‪..‬‬
‫نمیفهمیدم زیر لب با اون صدای نکره ش چی زمزمه میکنه‪...‬‬
‫برام مهم هم نبود‬
‫الان فقط میخواستم از این خونه فرار کنم‪..‬‬
‫کاش فرزام بود‪...‬اونوقت مطمئنا کمکم میکرد‪..‬‬
‫ولی الان ‪..‬تنها‪...‬‬
‫باز هم میتونستم خودمو نجات بدم‪...‬‬
‫خودمو محکم گرفته بودم تا اشکم در نیاد‪..‬‬
‫کیفم رو که از دستم پرت گرفت و پرت کرد برای لحظه ای خشک شدم ‪..‬‬
‫تصمیم گرفتم اینقدر جیغ بکشم تا حداقل صدام به گوش فرزام برسه‪...‬‬
‫اما حتی فرصت اینکارو پیدا نکردم و افتادم رو زمین‪...‬‬
‫به دوست بابام که سریع به سمتم اومده بود نگاه کردم‪...‬‬
‫بابام ‪ ......‬بابام میدونست داره چه بلایی سرم میاد؟؟‬
‫محکم دسته ساکم رو گرفتم‪..‬عزمم رو جزم کردم و به محض اینکه نزدیکم شد با پام محکم‬
‫کوبیدم توی شکمش ‪..‬‬
‫عربده ای کشید ‪...‬‬
‫با اینکه صدای گوش خراشش اذیتم کرده بود ولی لذت بردم از درد کشیدنش‪..‬‬
‫از دردش افتاد کنارم‪...‬‬
‫سریع بلند شدم و یه بار دیگه هم با پا زدمش‪..‬‬
‫از حرصم‪....‬حتی محکم تر از قبل‪..‬‬
‫تمام تنم پر از عرق بود‪..‬‬
‫دندونام از عصبانیت به هم میخوردن و زیر لب همه شون رو به باد فحش و ناسزا گرفته بودم‪..‬‬
‫دیگه نایستادم‪..‬سریع کیفمو که جلوی در افتاده بود و برداشتم و با اخرین سرعت ممکن از اتاق‬
‫زدم بیرون‪..‬‬
‫بابام و بقیه انگار خواب بودن‪ ...‬انگار که اصلا متوجه جیغای من نشدن‪...‬‬
‫در رو باز کردم و موقع بیرون رفتن با تمام توانم در رو بهم کوبیدم ‪..‬‬
‫سریع از خونه دوییدم بیرون‪...‬‬
‫قلبم مثل گنجشک میزد‪...‬میترسیدم دنبالمون بیاد‪..‬سریع در ماشینو باز کردم و پریدم بالا‪...‬سر‬
‫فرزام روی فرمون بود‪...‬به محض شنیدن صدای در سرش رو بلند کرد و با تعجب نگاهم کرد‪...‬‬
‫هنوز هم از شدت ترس نفس نفس میزدم و متوجه عرق های ریز رو پیشونیم و البته لرزش دستام‬
‫بودم‪...‬‬
‫با چشمایی که از تعجب گرد شده بودن نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چی شده مهلا‪..‬‬
‫اب دهنم رو قورت دادم‪...‬همه چیز تموم شده بود‪..‬‬
‫مهلا کنار فرزام هیچ خطری تهدیدت نمیکنه‪..‬‬
‫اون عوضی دیگه نیست‪..‬آروم باش‪..‬‬
‫با این حرفا سعی کردم خودم رو اروم کنم‪...‬کم مونده بود از ترس سکته کنم‪..‬‬
‫‪-‬هیچی‪..‬‬
‫سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬یعنی چی ‪ ..‬چرا رنگت پریده؟‬
‫‪-‬هیچی فرزام ‪..‬توروخدا بریم‪..‬‬
‫بهت زده ‪..‬شاید کنجکاوِ‪..‬شایدم نگران زل زده بود بهم‪..‬منتظر بود براش بگم چی شده‪..‬‬
‫ولی من‪...‬‬
‫نمیتونستم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا رنگت شده عین گچ دیوار‪..‬خواهش میکنم بگو چی شده‪..‬‬
‫روم رو ازش گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬چیزی نیست‪ ...‬از دیدن بابام ناراحتم‪..‬‬
‫معلوم بود باورش نشده‪...‬اما خوشحال شدم که دیگه گیر نداد و راه افتاد ‪...‬‬
‫تا رسیدن به خونه سرم رو به شیشه تکیه داده بودم و تو فکر بودم‪..‬‬
‫واقعا خدا بهم رحم کرده بود‪..‬‬
‫فرزام ماشین رو تو پارکینگ نگه داشت و ساکم رو از روی پام برداشت‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪ ...‬امیدوارم از اینکه بهم نگفتی قضیه چیه پشیمون نشی‪...‬شاید بتونم کمکت کنم‪...‬پیاده‬
‫شو‪..‬‬
‫خودش زود تر پیاده شد ‪..‬‬
‫منم دنبالش‪..‬‬
‫واقعا نمیدونستم بهش بگم یا نه‪...‬‬
‫اصلا با چه رویی بهش بگم که یکی از اون رفیقای آشغال پدرم بهم گیر داده بود‪..‬‬
‫سوار آسانسور شدیم ‪.‬‬
‫متوجه نگاهم شد و اونم سرش به سمتم چرخید و ‪...‬‬
‫لبخند زد‪..‬‬
‫هنوز هم میترسیدم ‪.‬‬
‫شک داشتم ‪.‬‬
‫میترسیدم به فرزام وابسته شم ‪ ....‬اما فرزام برام ماندگار نباشه‪.‬‬
‫فرزام خیلی خوب بود‪..‬‬
‫مهربون و خوش قلب‪...‬ولی بازهم ترس داشتم‪...‬‬
‫خدایا حالا که میخوام قبولش کنم نذار که شکست بخورم‪...‬‬
‫مطمئنا تحملشو ندارم ‪.‬‬
‫وارد خونه شدیم‪..‬‬
‫فرزام سریع ساک رو به دست هانیه که به سمتمون اومد داد و به اتاقش رفت‪...‬‬
‫شاید برای تعویض لباس‪..‬‬
‫انگار حالم زیادی خراب شده بود که هانیه هم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا چرا اینطوری شدی؟‬
‫دستمو گرفت‪..‬‬
‫‪--‬چرا اینقدر یخی‪...‬چیزی شده؟‬
‫کلافه دستمو از دستش بیرون کشیدم‪..‬‬
‫‪-‬چیزی نیست ‪..‬‬
‫به اتاقش رفتم تا لباسامو عوض کنم‪...‬لباسی از توی ساک بیرون کشیدم ‪...‬پیراهنم رو که درآوردم‬
‫در اتاق باز شد ‪..‬‬
‫سریع پیراهنم رو جلوم گرفتم ‪.‬‬
‫هانیه با یه لیوان شربت اومد تو اتاق‪...‬‬
‫لباسمو پوشیدم و روی تخت هانیه نشستم‪...‬‬
‫‪--‬بیا اینو بخور‪...‬رنگت پریده ‪ ..‬بدنت یخه‪..‬بیا‪..‬‬
‫شربتو به سمتم گرفت و منم برداشتم ‪.‬‬
‫واقعا نیاز داشتم بهش ‪.‬خودمم حس میکردم فشارم افتاده‪..‬‬
‫همراه با هانیه و فررام و عمو توی پذیرایی نشسته بودیم و مشغول دیدن فیلمی که از یکی از‬
‫شبکه های ماهواره پخش میشد بودیم‪..‬‬
‫هانیه پرتقالی که پوست گرفته بود و پرپر کرده بود رو به سمت فرزام گرفت‪...‬‬
‫‪--‬میخوای؟‬
‫نچی کرد‪...‬‬
‫من و هانیه مشغول خوردن شدیم‪..‬‬
‫هر از گاهی به فرزام نگاه میکردم‬
‫انگار که دیگه کنترل نگاهم دست خودم نبود‪..‬‬
‫نباید ضایع بازی دربیارم‬
‫نباید نگاهش کنم‪..‬‬
‫چشم ازش کرفتم و به تلوزیون نگاه کردم‪ .‬باید یه جوری خودمو سرگرم میکردم‪.‬‬
‫عمو موقع پیام بازرگانی از جا بلند شد و پذیرایی رو ترک کرد‪..‬‬
‫صدای در دستشویی اومد‪...‬‬
‫‪--‬هانی پاشو برو ببین چی هست بیاری بخوریم‬
‫‪--‬به من چه ‪.‬‬
‫فرزام نگاهش کرد‪..‬‬
‫‪--‬پاشو‬
‫‪--‬حوصله ندارم‬
‫فرزام با حرص نگاهش کرد‪..‬‬
‫از جا بلند شد و به اتاقش رفت‪..‬با تعجب به هانیه نگاه کردم‪..‬‬
‫‪-‬چشه؟‬
‫‪--‬هیچی ‪.‬گرفتنش‬
‫‪-‬کیا؟‬
‫‪--‬آشنات کنم باهاشون؟ جنا گرفتنش‪..‬‬
‫‪-‬درمورد داداشت حرف میزنیا‬
‫‪--‬این چیزا عادیه‪..‬اینو هر چند وقت یه بار میگیرن‪..‬اگر پس فردا یهو اینطور شد تعجب نکنیا‪..‬‬
‫سرمو پایین انداختم‪...‬‬
‫دلم نمیخواست هانیه هیچ حرفی درباره ازدواجمون بزنه‪..‬‬
‫خجالت میکشیدم و صحبت باهاش برام سخت بود‪...‬‬
‫با شروع دوباره فیلم عمو کنارمون نشست‪...‬اما فرزام از اتاقش خارج نشد‪...‬‬
‫نمیتونم نگم که حواسم به در اتاق فرزام نبود‪..‬‬
‫خدایا این چه حسیه‪...‬‬
‫هم دوست دارم کنارم باشه‪..‬هم وقتی کنارمه ازش خجالت میکشم ‪....‬‬
‫تاات مام فیلم همونطور ساکت کنارشون نشستم ‪..‬‬
‫به محض اینکه اهنگ پایان فیلم پخش شد تلفن خونه زنگ خورد‪..‬‬
‫عمو که نزدیک تلفن بود جواب داد‪...‬‬
‫فهمیدم که داره با ماندانا خانم حرف میزنه‪...‬‬
‫تمام وجودم شد گوش ‪...‬‬
‫تا بتونم خبر از حال مادرم بشنوم‪..‬‬
‫عمو گوشی رو به سمتم گرفت‪..‬‬
‫‪--‬بیا دخترم مادرته‪.‬‬
‫سریع گوشی رو گرفتم‪...‬لبخند غیر قابل کنترلی اومد رو لبم‪...‬‬
‫‪-‬سلام مامانم‪...‬‬
‫‪--‬سلام عزیزدلم‬
‫باشنیدن صدای مامان لبخند از روی لبم رفت‪..‬‬
‫‪-‬مامان خوبی؟ چرا صدات گرفته؟‬
‫‪--‬چیزیم نیست گلم‪...‬خوبم‪.‬‬
‫صدای پایی اومد‪...‬سرم چرخید و پشت سرم رو نگاه کردم ‪.‬فرزام داشت به سمتمون میومد‪..‬‬
‫‪-‬مامان دکترت چی میگه‪..‬‬
‫‪--‬همون حرفای قبل ‪.‬‬
‫ناراحت شدم ‪ ...‬پس کی قرار بود مادرم برگرده‪...‬کی؟!‪..‬‬
‫آهی تو دلم کشیدم‪..‬باید تحمل میکردم و هیچ چاره ی دیگه ای نداشتم‪..‬‬
‫‪-‬مامان منتظرتم ‪..‬باید زود برگردی‪..‬‬
‫‪--‬میام عزیزم‪..‬مواظب خودت باش‪..‬خداحافظ‪..‬‬
‫خداحافظی کردم و با ناراحتی تلفن رو قطع کردم‪..‬‬
‫تلفن رو همونجا روی مبل کناریم گذاشتم و از جا بلند شدم‪..‬‬
‫به سمت اتاق هانبه رفتم‪..‬اشک توی چشمم جمع شده بود‪.. .‬‬
‫فرزام که توی راه روی بین حال و اتاق هاشون ایستاده بود خودش رو کنار کشید تا من بتونم رد‬
‫شم‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪..‬اونم خیره شد توی چشمام‪..‬‬
‫متوجه اشک تو چشمام شد‪...‬‬
‫سریع نگاه از گرفتم و وارد اتاق شدم‬
‫در رو بستم‪..‬‬
‫همونجا کنار در روی زمین نشستم و تکیه به دیوار دادم‪.‬‬
‫سرم رو روی پاهام گذاشتم ‪..‬‬
‫همراه با نفس عمیقی که کشیدم بغضمم شکست و زدم زیر گریه‪..‬‬
‫نگاهم به قطره های اشکم که از روی صورتم روی زانوی شلوارم می افتادن افتاد‪..‬‬
‫خدایا‪...‬حال مادرم بد بود و من اینو از صدای گرفته و بد حالش فهمیدم‪..‬‬
‫مامان میخواست من متوجه حالِ بدش نشم‪...‬اما کاملا مشخص بود که مامان خوب نیست‪..‬‬
‫خدایا‪..‬‬
‫من بدون مادرم چکار کنم‪..‬‬
‫بدون مادرم چطور میتونم تو اون خونه زندگی کنم‪..‬‬
‫اصلا بدون مادرم مگه انگیزه ای هم برای زندگی دارم؟‬
‫در اتاق تا اخر باز شد‪...‬‬
‫در با سرعت خورد توی سرم‪...‬بی اختیار و از درد زیادی که تو سرم پیچید داد زدم ‪.‬‬
‫‪-‬آآآآآآیـــــــــی‬
‫به هانیه نگاه کردم‪. .‬‬
‫زد تو صورتش و کنارم نشست‪-- .‬وای مهلا‪...‬ببخشید ‪..‬توروخدا‪...‬حواسم نبود‪..‬‬
‫دختر من از کجا میدونستم تو این پشت نشستی‪..‬‬
‫با اینکه سرم درد میکرد گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بیخیال‪..‬اشکال نداره‪..‬‬
‫با دست کمی جای ضربه رو ماساژ دادم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا چت شد یهو‪..‬‬
‫بی حوصله و کلافه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬چم شده‪ ...‬حالم بده‪..‬اعصابم خرابه‪...‬مادرم بهتر نشده که هیچ روز به روز داره بدترم میشه‪..‬‬
‫آه کشیدم‪...‬هانیه هم ساکت نگاهم میکرد‪...‬‬
‫غمگین بهم خیره شد و دستم رو توی دستش گرفت‪..‬‬
‫‪--‬مهلا عزیزم‪..‬نگران نباش چرا اینقدر خودتو اذیت میکنی؟‬
‫باور کن مادرتم راضی نیست تو اینقدر خودتو زجر بدی‪..‬‬
‫نتونستم خودمو کنترل کنم و دوباره اشکم دراومد‪..‬‬
‫این روزا خیلی دل نازک شده بودم و به قولی اشکم دمِ مشکم بود‬
‫خدایا‪...‬اخه من چقدر باید برای مادرم اشک بریزم‪..‬خدایا خودت مادرمو شفا بده‪..‬‬
‫خدایا دستامون رو خالی برنگردون‪...‬‬
‫هق زدم ‪ ..‬حالم واقعا بد بود‪...‬‬
‫به این فکر کردم که کاش با مامان حرف نمیزدم‪...‬‬
‫خدایا خودت بهتر از هرکس میدونی که من جز مادرم کسی رو تو این دنیا ندارم‪..‬‬
‫هانیه دست ردی شونه م گذاشت‪..‬‬
‫سریع اشکامو پاک کرد و منو کشید تو بغلش‪..‬‬
‫منم سفت بغلش کردم‪...‬‬
‫چقدر به این آغوش نیاز داشتم‪..‬‬
‫اشک ریختم و حرف زدم‪...‬‬
‫برای اولین بار توی بغل صمیمی ترین دوستام برای بهترین فرد زندگیم اشک ریختم‪..‬‬
‫همونطور که سرم تو بغل هانیه بود گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هانیه‪..‬هانیه بخدا من خیلی تنهام‪..‬تنها کسم تو زندگیم مادرمه‪..‬غیر از اون هیچکسو ندارم‪..‬‬
‫دست خودم نبود‪..‬صدام رفته رفته بلند تر میشد و کنترل کردنشم برام سخت بود‪...‬‬
‫از شدت ناراحتیم نمیدونستم چکار باید بکنم‪..‬‬
‫‪-‬من هیچ خیری از پدر ندیدم‪..‬اصلا نفهمیدم پدر یعنی چی‪..‬ولی وجود مادرن بود که بهم امید‬
‫میداد برای ادامه زندگی‪...‬‬
‫مصرانه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬من تنهام‪...‬تنهام‪..‬خیلی تنهااااا‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪...‬‬
‫‪-‬هیـــــــــس‪..‬هانی بذار حرفامو بزنم‪...‬بذار خودمو خالی کنم و راحت شم‪..‬‬
‫ازش جدا شدم‪..‬‬
‫دستمالی که به سمتم گرفته بود رو ازش گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬من کلا هیچ خاطره ای از خاله و عمه‪..‬یا عمو و دایی هام ندارم‪...‬از وقتی پدرم اینطور شد همه ما‬
‫رو ترک کردن‪..‬فقط خودمون موندیم و خودمون‪..‬حتی گاهی پول نداشتیم‪...‬مادرم قرض‬
‫میکرد‪..‬حتی مادر بزرگم هم به زور بهمون کمک میکرد‪..‬‬
‫‪.‬ما یهو از چشم همه افتادیم‪..‬ببین هانیه‪..‬من باوجود اینهمه مشکل بازهم شاد بودم‪..‬چشمام رو‬
‫روی همه چیز میبستم‪...‬سعی میکردم شاد زندگی کنم‪...‬با وجود مادرم و همین که کنارم بود این‬
‫مشکلا برام هیچ معنی و مفهومی نداشتن‪...‬ولی الان چی‪..‬من تو این جند وقت اندازه تمام این‬
‫چند سال غم و غصه تو دلم ریختم دوستای آشغال بابام بهم نظر داشتن‪..‬خیره خیره زل میزدن‬
‫بهم و من نمیتونستم کاری کنم‪...‬پدرم یه بی غیرت به تمام معنا شده انگار اصلا یادش نمیاد که‬
‫دختری داشته خونمون شده یه مکان برای بابام و اون رفیقاش که اتیش زدن تو زندگی ما ‪..‬هانیه‬
‫باور کن با همه اینا دلم به بودن مامان کنار خودم خوش بود‪..‬اما الان‪.‬مادرم خوب نیست‪..‬اصلا‬
‫خوب نیست هانیه‬
‫هانیه با مهربونی خاص خودش با حرفای آرامش بخشش تونست ارومم کنه‪..‬‬
‫واقعا ازش ممنون بودم ‪.‬‬
‫حالم واقعا خراب بود و الان به نسبت آروم تر شده بودم‪..‬‬
‫هانیه نیم ساعتی بود که خوابیده بود و فقط من بودم که بی خوابی به سرم زده بود‪..‬‬
‫گوشی هانیه رو از کنارش برداشتم‪..‬‬
‫رمزشو زدم ‪..‬‬
‫هانیه مدام بهم پیشنهاد خوندن رمانی رو میداد‪..‬‬
‫تصمیم گزفتم کمی ازش بخونم ببینم چطوره‪...‬‬
‫موضوع جالبی داشت و ازهمون ابتدا جذبش شده بودمو با شوق دنبال میکردم‪..‬‬
‫تو حال و هوای فضای عاشقانه رمان بودم که پیامی اومد‬
‫اول بی تفاوت نگاه ازش گرفتم‪..‬‬
‫اما بعد که دوباره نگاهم به اسم داداشی افتاد گوشی تو دستم خشک شد‪..‬‬
‫چته مهلا‪...‬‬
‫به خواهرش پیام داده‪..‬‬
‫تو چته‪.‬‬
‫یه حس عجیب غریب‬
‫یه حس فضولی افتاد به جونم‪..‬‬
‫با تردید دستم رو روی گوشی زدم و پیامو باز کردم‪..‬‬
‫‪#‬پاشو بیا کارت دارم‪#‬‬
‫پوفی کردن‪...‬‬
‫دیدی مهلا؟ حالا کنجکاویت تموم شد؟‬
‫چه خواستع عجیبی داشتم ‪.‬که بخونم فرزام داره درباره من از هانیه میپرسه‪.‬‬
‫به فکر بچگونه م خندیدم‪.‬‬
‫چرا جدیدا اینقدر دوست دارم فرزام ازم حرف بزنه‪. .‬‬
‫واقعا چرا؟؟‬
‫وقتی دوباره گوشی تو دستم لرزید باز هم بی اختیار پیغام رو باز کردم‪.‬‬
‫‪ #‬آبی شده و جواب نمیدی؟ ‪#‬‬
‫یهو چشمام گرد شد‪..‬‬
‫اصلا نمیدونستم که میفهمه من پیامو باز کردم‪..‬‬
‫با زاری لبم رو گاز گرفتم‬
‫چیکار کنم‪.‬‬
‫چه اشتباهی کردما‪..‬‬
‫هنوز نتونسته بودم تصمیم درستی بگیرم که گوشی تو دستم شروع کرد به لرزیدن‪..‬‬
‫شانس آوردم گوشی سایلنت بود‪..‬‬
‫وگرنه هانیه سریع بیدار میشد‪..‬‬
‫به قدری هول شده بودم که گوشی تو دستم تاب خورد و افتاد روی زمین‪...‬‬
‫اینقدر زنگ خورد تا خود به خود تماس قطع شد‪..‬‬
‫چند دقیقه ای هم منتظر شدم‬
‫وقتی دیدم که دیگه زنگ نزد و انگاری بیخیال شده با خیال راحت دراز کشیدم‬
‫دست دراز کردم‪..‬‬
‫گوشی رو که کنارم افتاده بود رو برداشتم تا کنار هانیه بذارم و بگیرم بخوابم‪...‬‬
‫وقتی باز صفحه گوشی روشن شد و پیامش اومد سریع بازش کردم ‪.‬‬
‫‪ #‬فردا دارم برات ‪#‬‬
‫با اینکه شکلک خنده هم اخرش بود ولی ترسیدم‪.‬‬
‫ترسیدم حرفی به هانیه بزنه ‪.‬‬
‫واقعا فکر کنه من هانیه ام و از عمد جواب ندادم‪.‬‬
‫چیه‪..‬‬
‫فوقشم میگفتم که هانیه خوابه‪.‬‬
‫چته مهلا برای هر چیزی میترسی‪.‬‬
‫با دستای لرزونم تایپ کردم‪ِ .‬‬
‫‪ #‬هانیه خوابه‪..‬من مهلام ‪#‬‬
‫زل زدم به صفحه گوشی تا جوابی ازش بیاد‪..‬‬
‫وقتی تیک پایین پیام ابی شد فهمیدم اون پیامو دیده‪...‬‬
‫سریع پیام کوتاهی اومد‪..‬‬
‫‪ #‬اوکی‪..‬خوب بخوابی ‪#‬‬
‫سریع اون پیام ها رو پاک کردم‪..‬‬
‫گوشی رو کنار هانیه گذاشتم ‪.‬‬
‫دراز کشیدم و چشمام رو بستم‪..‬‬
‫با جواب کوتاه فرزام کمی توی ذوقم خورده بود‪..‬‬
‫دوست داشتم بیشتر از اینا بتونم باهاش حرف بزنم‪...‬‬
‫اصلا‪...‬‬
‫مگه خواستگارم نیست‪...‬‬
‫میخواستم بیشتر باهم آشنا بشیم‪...‬‬
‫با خستگی قاشق کوچیکی رو تو دستم گرفتم و مشغول هَم زدن چاییم شدم‪..‬دیشب تا دیر وقت‬
‫بیدار بودم‪. .‬الان بدترین چیز برام بیدار شدن ساعت هفت صبح بود‪..‬‬
‫ماندانا خانم تازه از بیمارستان برگشته بود‪..‬‬
‫دذ جواب سوالم که حال مادرمو پرسیده بودم فقط گفت خوبه‪..‬‬
‫از ته دلم دعا میکردم ماندانا خانم اینو برای اروم کردن من نگفته باشه‪..‬‬
‫ماندانا خانم رو به روم نشست‬
‫لبخندی بهم زد‪...‬‬
‫بهش گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم خسته اید‪..‬برید استراحت کنین‪..‬‬
‫‪--‬نه عزیزم‪..‬تو و هانیه رو میرسونم مدرسه بعد میام میخوابم‪..‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم این چند وقت ما حسابی بهتون زحمت دادیم‪..‬‬
‫همون لحظه هانیه هم لباس پوشیده کنارم نشست و مشغول خوردن صبحانه شد ‪.‬‬
‫‪--‬این چه حرفیه عزیزم‪..‬باور کن مادرت مثل خواهر خودم میمونه‪- ..‬نمیدونم با چه زبونی ازتون‬
‫تشکر کنم‪..‬اگه شما نبودبن معلوم نبود الان مادرم چه حال و روزی داشت‪..‬امیدوارم بتونیم جبران‬
‫کنیم‪..‬‬
‫ماندانا خانم خندید‪..‬‬
‫از جا بلند شد‪..‬‬
‫انگار میخواست برای خودشم چایی بریزه‪..‬‬
‫لیوانی از توی کابینت برداشت‪..‬‬
‫‪--‬دیگه از این حرفا نزن‪..‬ما هرکار از دستمون بربیاد برای شما انجام میدیم‪...‬‬
‫رو به روم نشست و با لبخندی رو به هانیه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬آخه ما مگه چند تا عروس داریم‪..‬‬
‫هانیه خندید و من سرم رو پایین انداختم‪..‬‬
‫ماندانا خانم چند لقمه ای خورد‪..‬سوییچ ماشین رو از روی اپن برداشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬پاشید دیگه‪..‬دیر میشه‪..‬‬
‫من که سریع بلند شدم‪..‬ولی هانیه هنوز مشغول بود‪..‬‬
‫ماندانا خانم با حرص گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بجنب دیگه دختر مگه داری ماهی میخوری؟‬
‫‪--‬باشه بابا میام الان‬
‫بعد از پوشیدن کفشام با ماندانا خانم دم واحدشون ایستادیم تا هانیه بیاد‪..‬‬
‫بالاخره خانم افتخار داد و اومد‪..‬‬
‫‪.‬سریع رفتیم پایین‪..‬‬
‫ماندانا خانم که به خاطر ما از وقتی برگشته بود ماشینو بیرون پارک کرده بود جلوتر رفت‪..‬ماشینو‬
‫روشن کرد‪..‬‬
‫هانیه مثل همیشه جلو نشست و منم عقب‪...‬‬
‫ماندانا خانم ماشینو به حرکت درآورد‪..‬‬
‫هانیه هم بدتر از من بود‪..‬‬
‫سرش رو به شیشه تکیه داد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬رسیدیم منو صدا کنین‪...‬‬
‫ماندانا خانم سری تکون داد‪..‬‬
‫‪.‬حرکت آروم ماشین باعث شد چشمای منم کم کم گرم شن‪..‬‬
‫خیلی سعی کردم دربرابر خواب نقاوم باشم‪..‬‬
‫ولی نتونستم و آخرش هم چشمام روی هم افتلد و خوابم برد‪..‬‬
‫صدایی تو گوشم میومد ‪.‬انگار یکی داشت صدام میکرد‪..‬نتونستم چشمام رو باز کنم ‪ ..‬حس‬
‫نیکردم یکی دست گذاشته روی چشمام و نمیذاره بازشون کنم ‪.‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬مهلا پاشو‪..‬‬
‫صدای هانیه رو که شنیدم خودمو مجبور به باز کردن چشمام کردم‪...‬‬
‫هانیه با خنده نگاهم میکرد‪..‬‬
‫‪--‬تو که بیشتر منم خوابیدی‪..‬بلند شو‪..‬به خاطر تو سر صفم نمیرسیم‪..‬‬
‫صاف نشستم‪..‬‬
‫کمی چشمام رو مالیدم‪..‬‬
‫به ماندانا خانم نگاه کردم‪..‬‬
‫‪-‬ببخشید ‪.‬خسته بودم‪..‬‬
‫‪--‬برو عزیزم‪..‬دیرتون نشه‪..‬‬
‫کیفم رو برداشتم و از ماشین پیاده شدیم‪..‬‬
‫ماندانا خانم دنده عقب گرفت تا از کوچه خارج شه‪..‬‬
‫رفتیم تو حیاط مدرسه ‪.‬‬
‫تک و توک بچه هایی تو حیاط بودن‪..‬‬
‫سریع به کلاس رفتیم‪...‬‬
‫هانیه زودتر رفت تو و مثل همیشه با صدای بلند به همه سلام کرد ‪..‬‬
‫درسته کسی طرفم نمیومد‪..‬‬
‫ولی‪...‬خدایی بود که هانیه براشون با همه فرق داشت‪..‬‬
‫نگاهم به نگین افتاد که بچه ها دورش رو گرفته بودن‪..‬‬
‫کنار هانیه نشستم و کیفم رو روی میز گذاشتم‪..‬‬
‫همونطور که نگاهم بهشون بود آروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هانیه اونجا چه خبره‪..‬‬
‫هانیه شونه بالا انداخت‪..‬‬
‫‪--‬خوب بیا بریم پیششون‪..‬‬
‫‪-‬نه نمیام‪..‬خودت برو‪..‬‬
‫چپ چپ نگاهم کرد‪..‬‬
‫بلند شد و پا روی میز گذاشت و پرید رو صندلی جلویی و رفت پایین‪..‬‬
‫رفت سمت نگین و بچه ها‪..‬‬
‫خودشو انداخت وسطشون و تنها صداشو میشنیدم که گفت ‪:‬‬
‫‪ --‬الـــــکــــــــــی‪...‬‬
‫ناخودآگاه کشیده شدم سمتشون ‪.‬‬
‫خودمم فکر نمیکردم تا این حد فضول باشم‪..‬‬
‫مامان همیشه میگفت فضولی بده‪...‬‬
‫هیچوقت دوست نداشت توی موضوعی فضولی بیخود کنم‪...‬‬
‫اما‪..‬الان نه‪...‬‬
‫واقعا باید میفهمیدم چه خبره که هانیه تا این حد تعجب کرده‪..‬‬
‫نزدیکشون ایستادم‪...‬‬
‫اینبار هانیه هم مثل بقیه شده بود‪.‬‬
‫کنار نگین نشست و دیدم که دست چپش رو توی دست گرفت‪..‬‬
‫با دیدن برق انگشتر توی دستش چشمام گرد شد‪..‬‬
‫آروم در گوش نفر جلوییم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ویدا چه خبره‪..‬‬
‫ویدا نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نگین دیشب بله برونش بوده‪..‬‬
‫ابرو بالا انداختم‪..‬‬
‫‪-‬جدا؟؟؟‬
‫‪--‬آره ‪ ..‬ندیدی حلقه شو؟؟ خیلییی خوشگل و گرونه‪..‬از این تک نگیناس‪...‬بلریانم‬

‫هست‪..‬نمیبینی چه برقی میزنه‪..‬‬
‫ویدا تند تند و با شوق حرف میزد‪...‬‬
‫بچه ها همه با هم ازش سوال میپرسیدن‪..‬مونده بودم نگین میتونه به کدومشون جواب بده‪.‬‬
‫‪--‬پسره کیه ‪--‬چند سالشه چند سالشه ‪.‬‬
‫‪--‬پولدارن نه؟ ‪--‬خوشگله؟‬
‫‪--‬ماشینم داره؟‬
‫‪--‬متولد چنده‪..‬‬
‫ویدا زد تو سر لادن و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬سوال منو پرسیدی؟؟؟‬
‫هانیه بلند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ساکت شین بابا چه خبرتونه‪..‬‬
‫به نگین نگاه کردم‪..‬لبخند از رو لبش کنار نمیرفت‪..‬‬
‫یه لحظه به خودم و فرزام فکر کردم‪..‬‬
‫اگر منم بهش جواب مثبت بدم‪..‬‬
‫اگر ماهم نامزد کنیم‪..‬‬
‫اونوقت منم میتونم حلقه دستم کنم و به دوستام نشون بدم‪..‬‬
‫نگین مشغول توضیح دادن مشخصات نامزدش شد‪..‬‬
‫با هر چیزی که میگفت سر و صدای دخترا بلند میشد‪..‬‬
‫نگین که تازه چسب دماغشو برداشته بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بچه ها آخر هفته بود رفتم دکتر‪..‬این چسبو برداشت‪..‬همه که خیلی تعریف میکنن از‬
‫دماغم‪..‬نمیدونین تا حالا چند نفر آدرس دکترمو خواستن ‪..‬‬
‫خیره شدم به بینیش که واقعا عالی شده بود‪..‬‬
‫کاملا طبیعی که حتی به زور میشد فهمید که عمل شده است‪..‬‬
‫‪-‬بینی ت خیلی خوب شده‪..‬‬
‫اونم لبخند کجی زد ‪...‬‬
‫اشاره ای به بینی م کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ممنون‪..‬اگر میخوای اسمشو بهت بدم‪..‬شاید لازمت شه‪..‬‬
‫لبخندم خشک شد روی لبم‪...‬‬
‫نه فقط من‪..‬‬
‫بلکه همه از این جواب نگین دلخور شده بودن‪..‬‬
‫سعی کردم به رو خودم نیارم‪..‬‬
‫اینبار خواستم باز لبخند بزنم‪...‬‬
‫ولی نتونستم‪..‬‬
‫سعی خودم رو کردم که فقط یه لبخند کج و معوج بذارم رو لبم‪...‬‬
‫من‪...‬‬
‫خواستم با مهربونی حرف بزنم‪..‬‬
‫خواستم برای نامزدیش بهش تبریک بگم‪..‬‬
‫اما اون‪..‬‬
‫با حرفاش باعث شد خفه شم و دیگه نتونم بهش چیزی بگم‪..‬‬
‫به هانیه نگاه کردم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا نیاز به دکتر بینی نداره‪..‬همون تو عمل کردی بسه ‪..‬‬
‫همه خندیدن‪...‬‬
‫اینبار نگین چپ چپ نگاهمون کرد‪..‬‬
‫هانیه اینجا از من طرفداری کرده بود‪..‬‬
‫مثل همیشه که جلوی بقیه ساکت میشم‪...‬‬
‫دبیر که اومد همه سر جاهاشون نشستن‪..‬‬
‫اون روز اصلا حواسم به درس نبود‪..‬‬
‫به معلم نگاه میکردم‪..‬‬
‫اما از حرفاش هیچی نمیفهمیدم‪...‬‬
‫تمام مدت‪...‬‬
‫جلوی چشمام چهره ی فرزام بود‪..‬کلافه شدم‪..‬من باید درس بخونم‪...‬‬
‫چشمام رو محکم بستم و باز کردم ‪.‬‬
‫نگین نامزد کرده مهلا‪...‬‬
‫تو چته‪...‬‬
‫خدایا جدیدا چرا اینطور شدم‪..‬‬
‫برای چی نمیتونم تصمیم درست بگیرم‪..‬‬
‫خدایا‪...‬خودمم میدونم‪...‬‬
‫فرزام رو میخوام‪...‬‬
‫ولی نمیتونم بگم که میخوامش‪...‬‬
‫حتی اگه یکی جلوم چیزی بگه بدم میاد‪..‬‬
‫ولی فرزام رو میخوام‪..‬‬
‫دوست دارم بدونم زندگی کردن باهاش چطوره‪...‬‬
‫به قدری توی افکارم غرق شده بودم که نفهمیدم چقدر گذشت از اون کلاس‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪..‬‬
‫با صدای معلم تو جام پریدم ‪.‬‬
‫ضربان قلبم شدت گرفت‪...‬‬
‫‪-‬ب‪..‬بله خانم‬
‫‪--‬سرت نخوره تو سقف‪..‬کجایی تو دختر‪- .‬ببخشید خانم حواسم نبود‪...‬‬
‫‪--‬اه حالت بده برو بیرون یه آبی بزن به صورتت‪..‬‬
‫راست میگفت‪..‬حالم خراب بود‪..‬‬
‫سریع قبول کردم و از کلاس رفتم بیرون‪..‬‬
‫وارد حیاط شدم‪...‬‬
‫اردیبهشت بود و هوا تقریبا گرم‪...‬‬
‫سمت آبخوری رفتم‪...‬‬
‫بیخیال اینکه مقنعه ام خیس میشه مشتم رو از آب یخ پر کردم و به صورتم ریختم‪...‬‬
‫برای اولین بار بود که آب مدرسه تا این حد سرد بود‪..‬‬
‫تنم به لرز افتاد‪...‬‬
‫بیخیال نشدم‪..‬‬
‫یه مشت دیگه ریختم‪..‬‬
‫به نفس نفس افتادم‪..‬روی صندلی ها نشستم و مقنعه ام رو بالا دادم‪..‬‬
‫داشتم دیوونه میشدم‪..‬‬
‫خدایا این چه زندگیه ‪...‬‬
‫خدایا یهو چه مرگم شد‪...‬‬
‫فرزام با اومدنش تو زندگیم چه بلایی سرم آورد‪...‬‬
‫صدای زنگ بلند شد‪...‬‬
‫تازه فهمیدم که نرفتم کلاس‪..‬‬
‫اصلا یادم نبود‪.‬‬
‫به قدری حالم بد بود که اصلا متوجه گذشت زمان نشدم‪..‬‬
‫دستی رو شونه م نشست و بعد هم صدای هانیه اومد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا عزیزم توروخدا بگو چی شده‪..‬‬
‫‪-‬هانیه نمیدونم چمه‪...‬دارم دیوونه میشم ‪..‬ولی نمیدونم چرا‪..‬نمیدونم‬
‫هانیه کنارم نشست‪..‬‬
‫دستم رو تو دستش گرفت‪..‬‬
‫‪--‬مهلا چرا اینقدر فکر و خیال میکنی‪..‬بگو بهم ‪...‬نگران چیزی هستی؟‬
‫نفس عمیقی کشیدم‪..‬‬
‫سرم به سمت شونه ی هانیه خم شد‪..‬‬
‫‪-‬هانیه نمیدونم چمه‪...‬فقط‪...‬‬
‫فقط اینو میدونم که دیگه نمیتونم مثل قبلا زندگی کنم‪...‬درس بخونم‪..‬‬
‫نگاهمو دوختم به بوفه ی مدرسه‪..‬دلم یه چیز شیرین خواست‪...‬‬
‫‪-‬هانیه میشه یه شکلات برام بیاری؟‬
‫همزمان دست تو جیبم کردم و هزار تومنی که تو جیبم بود رو به سمتش گرفتم‪..‬‬
‫زد زیر دستم‪..‬‬
‫‪--‬برو بابا روانی این چیه‪..‬بشین همینجا الان میام‪..‬‬
‫با سرعت به سمت بوفه رفت‪...‬‬
‫خلوت بود و سریع دو تا شکلات خرید و برگشت‪...‬‬
‫خودم رو کنار کشیدم تا بتونه همونجا بشینه‪..‬‬
‫شکلات رو باز کرد و به سمتم گرفت‪...‬‬
‫‪--‬بیا عزیزم‪..‬‬
‫تشکر کردم و ازش گرفتم‪...‬طعم شیرینش رو واقعا دوست داشتم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬یه چیزی ازت بپرسم؟‬
‫لبخندی بهش زدم‪..‬‬
‫‪-‬آره بپرس‬
‫‪--‬فکرت درگیره مادرته؟ یا چیز دیگه ای؟‬
‫‪-‬مثلا چی؟‬
‫جدی و سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬فرزام‬
‫چیزی نگفتم‪..‬واقعا همین بود‪..‬فکرم مشغول فرزام بود که نمیتونستم به چیزی توجه کنم‪..‬‬
‫فقط فرزام‪...‬‬
‫‪--‬مهلا فرزامو دوستش داری؟‬
‫سرم رو پایین انداختم و به کفشام خیره شدم‪...‬‬
‫‪-‬نمیدونم‪..‬‬
‫‪--‬چرا‪...‬ذهن تو درگیره فرزامه‪...‬‬
‫چیزی نگفتم‪..‬‬
‫هانیه خودش زده بود تو خال‪..‬‬
‫‪--‬دقیقا از وقتی که نگین گفت نامزد کرده یهو ریختی به هم‪...‬‬
‫‪-‬هانیه انتخاب برام سخته‪...‬فرزام خوبه‪..‬ولی من‪..‬من لیاقت اونو ندارم‪..‬باور کن من لیاقت برادرتو‬
‫ندارم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا این چیه میگی‪...‬لیاقت تو خیلی بیشتر از این حرفاست‪..‬مهلا فرزام بار اوله که عاشق‬
‫شده‪...‬عشقش دروغ نیست‪..‬باور کن میخوادت‪...‬اصلا حواست هست؟‬
‫همراه هانیه وارد کلاس شدیم‪..‬‬
‫بچه ها مثل زنگ پیش دور نگین بودن‪..‬‬
‫به قدری خوشحال بودن که انگار خودشون نامزد کردن‪..‬‬
‫باز هم رفتم تو فکر‪..‬‬
‫یعنی برای نامزدی منم اینقدر خوشحال میشن؟‬
‫یکی از بچه ها تا هانیه رو دید گفت ‪:‬‬
‫‪--‬هانی ‪..‬هانی آخر هفته نگین اینا میخوان جشن نامزدی بگیرن‪..‬‬
‫من سر جام نشستم‪..‬‬
‫هانیه به سمتشون رفت‪..‬‬
‫انگار که اصلا نمیتونستم خودم رو بهشون نزدیک کنم‪..‬‬
‫کیفم رو از کنارم برداشتم و زیپش رو باز کردم ‪.‬‬
‫متوجه کیک و شیری تو کیفم شدم‪..‬‬
‫حتما کار ماندانا خانمه‪...‬‬
‫چقدر این خانم محترم بود‪..‬‬
‫صدای هانیه رو شنیدم که با خنده میگفت ‪:‬‬
‫‪--‬خیلی مطمئنی که دعوت میشیا‪...‬‬
‫از یه چیز هانیه خیلی خوشم میومد‪..‬‬
‫همیشه از همه طرفداری میکرد‪..‬‬
‫حتی از نگین‪..‬‬
‫اما گاهی هم خیلی خوب تیکه مینداخت‪..‬‬
‫یهو صدای نگین بلند شد ‪:‬‬
‫‪--‬ععععه هانیه این چیه تو میگی‪..‬‬
‫شماها اولین نفراتی هستین که دعوتتون میکنم‪..‬‬
‫مگه اصلا جشنی بی شما مزه داره؟فقط بذارین امروز برم خونه‪..‬ببینم برنامه شون برای جشن پنج‬
‫شنبه چیه‪..‬بهتون خبر میدم‪..‬‬
‫همه شروع کردن کف زدن و تنها من بودم که از دور نگاهشون میکردم‪...‬‬
‫ویدا هم با شوق گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اگرم نشد اصلا ناراحتی نداره‪..‬فوقش یه روز جمع میشیم خونه شون‪..‬بزن و برقص و عشق و‬
‫حال‪..‬‬
‫با این حرف همه دست زدن‪..‬‬
‫دو تا از بچه ها هوو کشیدن و یکی هم سوت زد‪..‬‬
‫از این همه خوشحالی خنده م گرفت‪..‬‬
‫هانیه چادر یکی از بچه ها رو از روی میزش برداشت و بست دور کمرش و شروع کرد قر دادن‪..‬‬
‫خندیدم‪..‬‬
‫لادن شروع کرد زدن رو میز و خوند‪..‬‬
‫" هله دان دان هله یه دانه یه دانه‪..‬یارِ نامهربون مال آبادنهِ یه دانه "‬
‫خوشبحال هانیه که اینقدر سر حال بود‪..‬‬
‫کاش منم میتونستم ذره ای مثل اون خوشحال باشم‪..‬‬
‫کاش میشد ‪..‬‬
‫تا ساعت دوازده که تو مدرسه بودیم دیگه اتفاق خاصی نیوفتاد‪..‬‬
‫دبیرا میومدن درس میدادن و میرفتن‪..‬‬
‫زنگ تفریح آخر هم مثل زنگ تفریح قبل بود‪..‬‬
‫دوباره بچه ها و نگین و صحبت درباره جشن‪..‬‬
‫ساعت دوازده و ربع بود که زنگ خورد‪..‬سریع کتابامو گذاشتم تو کیفم و بلند شدم‪..‬‬
‫دم در کلاس منتظر هانیه شدم‪..‬‬
‫نگاهی به داخل کلاس انداختم‪..‬‬
‫هانیه مشغول حرف زدن با چند تا از بچه ها بود‪..‬‬
‫انگار همه منتظر این بودن تا نگین وسایلش رو جمع کنه‪..‬‬
‫کلافه شدم‪..‬‬
‫اصلا حوصله منتظر شدن نداشتم‪..‬‬
‫صداش زدم‪..‬‬
‫‪-‬نمیای هانیه؟!‪..‬‬
‫همونطور که پشتش بهم بود دستشو تو هوا تکون داد‪..‬‬
‫‪--‬تک برو من میام خودم‪..‬‬
‫قبول کردم‪..‬‬
‫سریع از پله ها رفتم پایین‪..‬با سرعت از سالن خارج شدم‪..‬‬
‫قلبم با سرعت میزد‪..‬‬
‫از صبح یه آدم دیگه شده بودم‪..‬‬
‫واقعا دلم میخواست فرزام اومده باشه دنبالمون‪..‬‬
‫بین راه حواسم نبود و محکم خوردم تو شونه یکی از دخترا‪...‬‬
‫‪--‬اووی حواست کو‪..‬‬
‫‪-‬معذرت میخوام عزیزم‪..‬‬
‫منتظر حرفی ازش نشدم‪...‬باید زودتر خودمو میرسوندم دم در مدرسه‪..‬‬
‫توجهی به حرفش که به دوستش زد نکردم و با سرعت قدم برداشتم ‪.‬‬
‫دم در مدرسه با چشم دنبال ماشین هانیه اینا گشتم‪..‬‬
‫متوجه ماندانا خانم که پشت فرمون نشسته بود شدم‪..‬‬
‫وا رفتم‪..‬‬
‫کاش فرزام بود‪..‬‬
‫خدایا کاش فرزام میومد‪..‬‬
‫به سمت ماشین رفتم و عقب نشستم‪..‬‬
‫لبخندی زدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬سلام ماندانا خانم‪..‬‬
‫‪--‬سلام دختر گل‪..‬خوبی؟ خسته نباشی‪..‬‬
‫‪-‬چه خستگی سلامت باشین‪..‬شما خسته نباشین‪...‬چرا نموندین خونه استراحت کنید‪..‬‬
‫‪--‬فرزام سرکار بود وگرنه میگفتم اون بیاد‪..‬پس هانیه کجاست‪..‬‬
‫نگاهی به داخل حیاط مدرسه انداختم‪..‬‬
‫هانیه رو دیدم که داره میاد ‪..‬‬
‫‪-‬منتظر یکی از بچه ها بود‪..‬داره میاد‪..‬‬
‫هانیه دم در مدرسه از نگین خداحافظی کرد‪..‬‬
‫به سمت ماشین اومد و یوار شد‪..‬‬
‫محکم گونه ی ماندانا خانم رو بوسید‪..‬‬
‫‪--‬سلام مامان خوشگلم‪..‬‬
‫‪--‬سلام دختر‪...‬چقد دیر کردی‪..‬‬
‫ماندانا خانم حرکت کرد‪..‬‬
‫هانیه به عادت همیشگیش تقریبا پشت به شیشه نشست‪..‬‬
‫دستاش رو مثل بچه های کوچیک با شوق بهم کوبید‪...‬‬
‫‪--‬مهلا بهت نگفت؟؟‬
‫نگاهم کرد و پرسید ‪:‬‬
‫‪--‬نگفتی بهش؟‬
‫‪-‬نه‪..‬‬
‫ماندانا خانم صدای ضبطو کمی بلند کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چی شده ‪.‬‬
‫‪--‬وااای مامان آخر هفته احتمال زیاد دعوتیم نامزدی یکی از دوستامون‪..‬نمیدووونی که چقدر‬
‫خوشحالما‪...‬‬
‫ماندانا خانم با صدایی دلنشین که سعی داشت توش خوشحالی خودشو از اینکه دخترش رو‬
‫خوشحال میبینه نشون بده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چه خوب‪..‬مبارکش باشه‪..‬نامزدی کی هست حالا‪..‬‬
‫‪--‬همین دختره که دم در باهاش بودم‪..‬مامان میذاری بریم؟‬
‫‪--‬آره عزیزم چرا که نه‪..‬حتما‪..‬‬
‫‪--‬ایولااااا‪..‬‬
‫‪--‬اتفاقا جشنم خوبه ‪.‬مطمئنا مهلا هم بعد از اینهمه فشار که این مدت تحمل کرده به یه جشن‬
‫خوب نیاز داره‪..‬‬
‫‪--‬آره حتمااا‪..‬مهلا دو سه روز دیگه میریم بازار لباس بخریم‪..‬دعا کن اوکی شه‪..‬‬
‫‪-‬هانیه من اول باید به مامانم بگم‪..‬باید ببینم اجازه میده یا نه‪..‬‬
‫متوجه نگاه ماندانا خانم تو آینه شدم‪.‬‬
‫تحسین رو تو چشماش خوندم‪..‬انگار از این حرفم خیلی خوشش اومده بود‪..‬‬
‫مانداخانم گفت ‪-- :‬عزیزم مادرت هم خوشحال میشه که جایی بری که بهت خوش بگذره‪- .‬به هر‬
‫حال‪..‬باید بدونه‪..‬‬
‫‪--‬درسته عزیزم‪..‬امروز عصر ساعت ملاقاته‪...‬میریم پیشش‪..‬دل اونم خیلی برات تنگ شده‪..‬‬
‫لبخند غیر قابل کنترلی نشست روی لبم‪..‬‬
‫خندیدم‪...‬میتونستم مامانمو ببینم‪..‬‬
‫چقدر خوب بود ‪...‬‬
‫تا رسیدن به خونه هانیه درباره جشن آخر هفته حرف میزد‪..‬‬
‫با خودم گفتم این دختر چقدر ذوق و شوق داره‪.‬‬
‫خب آره‪ . .‬با اینکه نگین خیلی اذیتم میکرد ولی براش خوشحال بودم ‪.‬‬
‫منم برای نامزدی دوستم خوشحال بودم‪..‬‬
‫ولی هانیه واااقعا خوشحال بود‪..‬‬
‫خسته از اون روز به محض رسیدنم به خونه به اتاق هانیه رفتم‪.‬‬
‫سریع لباسام رو برداشتم‪..‬‬
‫حدله ای که دور موهام میپیچیدم رو هم برداشتم و به حمام رفتم ‪.‬‬
‫به قدری هوا گرم بود که حس میکردم هرآن ممکنه که آتیش بگیرم‪. .‬‬
‫واقعا گرفتن اون دوش آب سرد حالم رو جا آورد‪..‬‬
‫همونجا توی حمام لباسام رو پوشیدم‪.‬‬
‫حوله ی قرمزم رو برداشتم و موهای خیسم رو توش پیچیدم ‪.‬‬
‫از حمام بیرون رفتم ‪.‬‬
‫احساس میکردم روحم تازه شده ‪..‬‬
‫بعدشم‪...‬اصلا دلم نمیخواست که وقتی میرم دیدن مامان بوی بد بدم‪...‬‬
‫توی اتاق نگاه کردم ‪.‬هانیه نبود‪..‬‬
‫ازصدای تلوزیون متوجه شدم که توی پذیرایی نشسته ‪..‬‬
‫سریع به سمتش رفتم ‪.‬‬
‫از صدای پاهام متوجه شد که دارم میرم سمتش‪..‬‬
‫‪--‬عافیت باشه عزیزم‪..‬‬
‫‪-‬ممنون‪..‬‬
‫کنارش نشستم‪..‬‬
‫از خیسی موهام حوله ام از سرم لیز خورد و روی شونه ام افتاد‪..‬‬
‫دوباره موهان رو توش پیچیدم ‪.‬‬
‫حوله کمی برای موهام کوچیک بود‪...‬‬
‫هر جور بود رو سرم سفتش کردم‪..‬‬
‫هیچوقت عادت به کشیدن شسوار به موهام نداشتم‪..‬‬
‫هانیه محو فیلم شده بود‪...‬‬
‫منم نگاهم به‪ .‬صفحه تلوزیون بود‪..‬‬
‫در ظاهر نگاهش میکردم‪..‬‬
‫ولی فکرم پیشش نبود‪..‬‬
‫فکرم مشغول فرزام بود‪...‬مادرم‪...‬‬
‫حتی بابام که نمیدونستم اصلا زنده ست یا نه‪...‬اصلا نمیدونست من کجام‪..‬مامان کجاست‪...‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم خوابیده؟‬
‫اینقدر متمرکز به فیام بود که فقط گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اوهوم‪..‬‬
‫‪-‬غذا نمیخورن؟‬
‫‪--‬خورد‪...‬‬
‫نتونستم بیشتر کنارش بشینم‪...‬‬
‫حوصله م سر میرفت و دلم یه هم صحبت میخواست‪..‬‬
‫از جا بلند شدم و به آشپزخونه رفتم‪..‬‬
‫هیچوقت حوصله این فیلم های مسخره رو نداشتم‪..‬‬
‫شروع کردم به کشیدن غذا و چیدن میز‪...‬‬
‫دو تا بشقاب رو میز گذاشتم‪..‬برگشتم تا قاشق و چنگال بردارم‪..‬‬
‫دو تا قاشق برداشتم که صدایی از جا پروندم‪..‬‬
‫‪--‬سه تا بذار‪...‬‬
‫جیغ یواشی کشیدم‪...‬جدیدا با هر صدایی میترسیدم‪..‬‬
‫قاشقا از دستم افتادن کف آشپزخونه و صدا دادن‪..‬‬
‫سریع خم شدم و برشون داشتم‪..‬‬
‫صدای خنده ی فرزام رو شنیدم‪..‬‬
‫صاف ایستادم و طلبکارانه نگاهش کردم‪...‬‬
‫هنوزم میخندید‪..‬‬
‫بهش اخم کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬از اینکه ترسیدم میخندی؟‬
‫‪--‬فکر نمیکردم اینقدر ترسو باشی دختر‪...‬‬
‫‪-‬ترسو نبودم ‪...‬ترسو شدم‪...‬‬
‫یهو جدی شد‪..‬دیگه نمیخندید‪..‬‬
‫‪--‬یعنی چی؟؟‬
‫روم رو ازش گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬اگه توهم جای من بودی الان همین حال و روزو داشتی‪..‬‬
‫اومدم از جفتش رد شم که سریع مچ دستمو گرفت‪..‬‬
‫ولی آروم‪..‬طوری که اصلا احساس درد نکردم‪..‬‬
‫‪-‬بهم بگو منظورت چیه ‪.‬‬
‫‪--‬هیچی‪..‬هیچی‪..‬‬
‫همون لحظه هانیه اومد تو‪..‬‬
‫‪--‬این صدا چی بود ‪.‬‬
‫سر فرزام به عقب چرخید ‪.‬‬
‫با دیدن هانیه سریع دستمو ول کرد و پشت میز نشست‪...‬‬
‫آروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬چیزی نبود قاشق از دستم افتاد‪..‬‬
‫تو دلم فحش بارونش کردم‪. .‬خروس بی محل‪..‬‬
‫کاش نمیومد و میذاشت که ما بیشتر باهم حرف بزنیم ‪..‬‬
‫پوفی کردم و روی صندلی نشستم‪...‬‬
‫هانیه کنارم نشست‪...‬‬
‫دیگه کسی حرفی نزد و مشغول غذا خوردن شدیم‪..‬‬
‫مثل همیشه عمو سرکار بود‪..‬‬
‫تنها زمانی که توی خونه کنار ما بود فقط برای صرف شام بود‪..‬‬
‫خیلی زحمت میکشید و کار میکرد‪..‬‬
‫هر چند دقیقه یک بار به ساعت نگاه میکردم‬
‫لحظه شماری میکردم تا ساعت سه بشه‪..‬‬
‫هانیه چند قاشق بیشتر نخورده بود که گفت ‪:‬‬
‫‪--‬راستی فرزام آخر هفته چکاره ای؟‬
‫فرزام کمی سالاد برداشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چطور‪..‬‬
‫‪--‬دعوتیم جشن‪..‬‬
‫فرزام شونه بالا انداخت ‪..‬‬
‫‪--‬خب‪..‬تو دعوتی به من چه‪..‬‬
‫با تعجب به هانیه نگاه کردم‪..‬‬
‫دختره دیوونه نزنه به سرش فرزامو هم دعوت کنه‪...‬‬
‫‪--‬یعنی تو میخوای با آژانس بریم؟؟ نصفه شب با تاکسی برگردیم؟‬
‫قبل از اینکه هانیه چیزی بگه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هانی من که گفتم ‪..‬‬
‫پرید وسط حرفم‪..‬‬
‫‪--‬بابا راضیه مامانت ‪..‬رااضیه‪.‬‬
‫چیزی نگفتم ‪ ..‬خودمو مشغول کردم با غذام‪.‬‬
‫از حق نگذریم واقعا دلم میخواست برم این جشن رو‪..‬‬
‫با اینکه دل خوشی از نگین نداشتم ولی دوست داشتم برم‪..‬‬
‫میدونستم که یه جشن میتونه برای روحیه ام هم خوب باشه ‪.‬‬
‫فرزام خندید‪..‬‬
‫نگاهش کردم‪..‬به هانیه نگاه کرد‪..‬‬
‫‪--‬پس بگو راننده میخوای‪..‬‬
‫هانیه هم با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬آره دیگه‪...‬حالا میبریمون؟‬
‫اینبار نگاه کوتاهی به من کرد‪..‬‬
‫با اینکه سرم پایین بود ولی سنگینی نگاهش رو حس کردم‪. .‬‬
‫‪--‬باشه میبرمتون‪..‬‬
‫هنوز این جمله کامل از دهن فرزام در نیومده بود که هانیه جیغ کشید ‪.‬‬
‫‪--‬هوووهوووو‪.‬ایوللللل‬
‫با خنده به هانیه نگاه کردم‪...‬‬
‫معلومه که خیلی خوشحال شده بود‪..‬‬
‫بعد از خوردن نهار و جمع کردن ظرف ها به کمک هانیه و شستنشون از آشپزخونه خارج شدیم ‪.‬‬
‫موقع رفتن به اتاق متوجه فرزام که توی حال نشسته بود و سرش تو لپ تاپش بود شدم ‪..‬‬
‫نیم رخش سمتم بود و برای یک لحظه جذبش شدم‪.‬‬
‫فیس عادی ولی زیبایی داشت‪..‬‬
‫مثل خیلی از پسرایی که دیده بودم چشم و ابروی مشکی ‪...‬‬
‫موهای مشکی که زیر نور به قهوه ای هم میزدن ‪..‬‬
‫ولی جذاب بود‪...‬‬
‫حداقل برای من‪...‬‬
‫برای خودمم جالب بود که یهو فرزام به چشمم اومد ‪.‬‬
‫انگار تازه دارم میبینمش‪.‬‬
‫تو فکر بودم و نفهمیدم که وسط راه ایستادم‪..‬‬
‫هانیه هلم داد‪...‬‬
‫‪--‬خوردیش بابا‪..‬‬
‫سریع رفتم تو اتاق ‪..‬‬
‫به اولین چیزی که نگاه کردم ساعت بود‪..‬‬
‫دو و نیم هم گذشته بود‪..‬‬
‫خیلی خوشحال شدم‪..‬‬
‫سریع در کمد رو باز کردم‪..‬‬
‫مانتویی درآوردم‪..‬‬
‫هانیه با تعجب گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چیکار میکنی؟‬
‫‪-‬آماده شم دیگه‪..‬‬
‫‪--‬زوده الان مهلا‪..‬‬
‫سریع شلوارم رو با یه شلوار لی که مال هانیه بود عوض کردم ‪..‬‬
‫‪-‬نه هانیه‪...‬بیا توهم اماده شو دیگه‪..‬‬
‫خودم هول بودم‪..‬‬
‫با کارام و حرفام اونم هول کردم ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا چته تو‪..‬‬
‫توجهی بهش نکردم و تند مانتو رو پوشیدم ‪.‬‬
‫هانیه متوجه نمیشد که من تا چه حد مشتاق دیدار مامانمم‪..‬‬
‫برای همین آماده نمیشد‪...‬‬
‫مانتون رو که تنم کردم اونم بلند شد‪...‬‬
‫شالی روی موهام زدم و روی تخت نشستم‪...‬‬
‫با بالاترین سرعت ممکن آماده شده بودم‪...‬‬
‫به ساعت نگاه کردم‪...‬‬
‫فقط پنج دقیقه گذشته بود‪..‬‬
‫ولی دیگه باید میرفتیم‪...‬‬
‫نباید دیر میشد‪...‬‬
‫هانیه آرایشی کرد و لباس پوشید‪...‬‬
‫با انگشتام با طرح گل های روی رو تختیش بازی میکردم‪..‬‬
‫حوصله م داشت سر میرفت‪.‬‬
‫دنبال شالش گشت و زد رو سرش که چند تا تقه به در خورد‪..‬‬
‫هانیه بلند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بله‪..‬‬
‫در باز شد و ماندانا خانم اومد تو‪..‬‬
‫از دیدنش تو لباسای خونه تعجب کردم ‪..‬‬
‫مگه نگفت که میریم بیمارستان؟؟؟‬
‫ماندانا خانم نگاهمون کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چه زود آماده شدین‪..‬‬
‫هانیه همونطور که حواسش به یکی بودن ابروهاش بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بس که مهلا گیر داد‪..‬‬
‫نتونستم تحمل کنم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬حاضر نشدید ماندانا خانم؟؟‬
‫‪--‬نه والا‪...‬سردرد دارم‪...‬میگم فرزام برسونتون‪..‬‬
‫هانیه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬باشه‪..‬مامان بیا ببین ابروهام یکین؟‬
‫رفت نزدیکش و ماندانا خانم بهش اطمینان داد که ابروهاش شبیه هم هستن‪..‬‬
‫به سمت من برگشت‪...‬‬
‫واقعا هانیه با ارایش یه ادم دیگه میشد‪ ..‬چشماش درشت شد‪...‬‬
‫لباش رو ورچید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬این چه قیافه ایه‪..‬پاشو ببینم‪...‬‬
‫دستمو گرفت و بلندم کرد‪..‬‬
‫‪-‬ول کن هانیه‪-- .‬بشین ببینم‪..‬‬
‫هلم داد سمت صندلی میز ارایشش‪...‬دستم رو به میز گرفتم و سریع نشستم‪..‬‬
‫‪--‬خوبه میخوای بری دیدن مامانتا‪ ..‬حداقل یه خط لبی بزن‪..‬رنگ و روت پریده ‪.‬‬
‫سریع رژی برداشتم و زدم به لبهام‪..‬‬
‫با اینکه همینطوری برداشته بودم واقعا رنگش بهم میومد‪..‬‬
‫با همون یه رژ ساده هم عوض شده بودم‪..‬‬
‫کیفش رو برداشت و یکی از کیفاش رو هم به دست من داد‪..‬‬
‫کنار هانیه زیاد از حد شیک میشدم‪...‬‬
‫برای بار هزارم خدا رو از داشتن همچین دوستی شکر کردم‪..‬‬
‫انگار هانیه هم راضی بود به همون یه رژ چون چیزی نگفت و از اتاق بیرون رفتیم ‪.‬‬
‫ماندانا خانم توی اتاقشون بود‪..‬‬
‫هانیه بلند باهاش خداحافظی کرد‪..‬منم همینطور ‪.‬‬
‫کفشامون رو پوشیدیم و از خونه رفتیم بیرون‪...‬‬
‫در مجتمع رو باز کردیم‪..‬‬
‫فرزام طرف دیگه خیابون منتظرمون بود‪...‬‬
‫هانیه در جلوی ماشینو باز کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا بشین جلو‪..‬‬
‫‪-‬نه‪..‬خودت بشین‪..‬‬
‫در عقب رو باز کردم‪..‬‬
‫هانیه هم سوار شد و در رو بست‪...‬‬
‫فرزام سرش رو از توی گوشیش درآورد و سرش به سمتم چرخید‪..‬‬
‫بی اختیار لبخند زدم‪...‬‬
‫اونم لبخندی زد‪...‬‬
‫به هانیه نگاه کرد‪...‬‬
‫ماشینو به حرکت دراورد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬میری ملاقات یا عروسی؟‬
‫خنده ام گرفت‪...‬‬
‫هانیه سریع با لحن جدی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬گیر نده فرزام‪..‬یه ارایش ساده کردم دیگه‪..‬‬
‫فرزام پوزخند زد و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬آها این سادس‪..‬‬
‫هانیه زبون دراورد و با لودگی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بابا جووونم‪..‬الان غیرتی شدی؟‬
‫از این همه کل کل و لجبازی بین این دوتا خواهر برادر کیف کردم‪..‬‬
‫باز هم غبطه خوردم به هانیه‪...‬کاش که هیچوقت تک فرزند نبودم‪...‬هیچوقت‪...‬‬
‫تا رسیدن به بیمارستان فرزام و هانیه شوخی میکردن‪..‬‬
‫با اینکه فکرم درگیر بود ولی پا به پاشون میخندیدم‪...‬‬
‫فرزام جلوی بیمارستان ایستاد‪..‬‬
‫ما پیاده شدیم و اون رفت تا جای پارک پیدا کنه‪...‬‬
‫وارد محوطه بیمارستان شدیم‪..‬‬
‫به عقب برگشتم و با چشم دنبال فرزام گشتم‪..‬‬
‫این کارم از چشم هانیه هم دور نموند‪-- .‬مهلا نمیدونی چقدر ذوق میکنم‪...‬‬
‫نگاهش کردم ‪.‬‬
‫‪-‬چرا؟‬
‫‪--‬مهلا تو فرزامو دوست داری‪ ..‬فرزامم تو رو دوست داره ‪..‬در نتیجه منم ذوق میکنم‪...‬‬
‫راستش از این حرف هانیه منم ذوق کردم‪...‬‬
‫لبخند دندون نمایی زدم ‪.‬‬
‫هانیه با خنده دستمو گرفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ای موذی‪...‬‬
‫با هم وارد بخشی که مامان بستری شده بود شدیم‪...‬‬
‫وارد اتاق شماره ‪ 4‬که مامان توش بستری بود شدیم‪...‬‬
‫سعی کردم بزرگترین و پر انرژی ترین لبخندم روی لبم باشه‪...‬‬
‫وارد اتاق شدم‪...‬‬
‫توی این اتاق شش تا تخت بود‪..‬‬
‫مامان من روی تخت کنار پنجره بود‪...‬‬
‫با تعجب به مامانم نگاه کردم ‪..‬‬
‫دهنم باز مونده بود‪...‬‬
‫این مادر من بود؟‬
‫بغض گلوم رو گرفت‪..‬‬
‫زانوهام میلرزید‪..‬‬
‫هانیه نگران نگاهم کرد‪..‬‬
‫جلو رفتم‪..‬‬
‫با شک خم شدم روش تا بتونم صورتش رو ببینم‪..‬‬
‫انگار شک داشتم که این خانم لاغر و ضعیف مادر منه‪...‬‬
‫با دیدن صورت لاغر و استخونیش اشکم دراومد‪...‬‬
‫سرم رو روی شونه ش گذاشتم و زدم زیر گریه‪...‬‬
‫‪--‬مامان ‪ ..‬چقدر ضعیف شدی‪..‬‬
‫میدونستم‪..‬میدونستم مامانم خوب نیست‪..‬میدونستم ماندانا خانم برای اروم کردن منه که میگه‬
‫خوبه ‪..‬‬
‫ولی مادر من لاغر شده بود‪..‬مادر من حالش اصلا خوب نبود‪...‬‬
‫صدای ناله مانند و ارومی ازش شنیدم ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا ‪...‬‬
‫سرم رو از روی شونه ش بلند کردم‪...‬‬
‫‪-‬مامان الهی فدات شم‪...‬مامان چرا اینقدر ضعیف شدی ‪..‬‬
‫نگاهم به دستاش افتاد‪...‬حتی دستاش هم مثل قبل نبودن‪...‬مامان عوض شده بود‪...‬خیلی زیاد‪..‬‬
‫با دستاش اشکامو پاک کرد‪..‬‬
‫‪--‬گریه نکن عزیزم‪...‬‬
‫دستش رو روی گونه م گرفتم و با تمام وجودم بوسیدم‪.‬‬
‫روی صندلی کنارش نشستم‪...‬‬
‫نگاهم به هانیه افتاد‪...‬اونم ساکت گوشه ای ایستاده بود‪..‬‬
‫سرم رو کنارش روی بالشت گذاشتم‪..‬کنترل اشکام واقعا سخت بود‪...‬‬
‫آروم در گوشش خوندم‪..‬شعری رو که توی گوشی هانیه زیاد گوش داده بودم‪..‬‬
‫‪ #‬کاشکی میشد بهت بگم چقدر صداتو دوست دارم‪...‬چقدر مثله بچگیام لالاییاتو دوست‬
‫دارم‪...‬سادگیاتو دوست دارم‪..‬خستگیاتو دوست دارم‪..‬چادر نماز زیر لب‪..‬خدا خدا تو دوست‬
‫دارم‪#...‬‬
‫‪]6۳:۳۱ ۵۱,62,65[ ,M‬‬

‫‪ohadese Joon‬‬
‫مامان با چشمای اشکی نگاهم کرد‪...‬‬
‫با بوسه ای که به سرم زد چشمام رو بستم‪...‬‬
‫حس بسیار خوبی تمام وجودم رو فرا گرفت‪...‬‬
‫دست مامان رو توی دستم گرفتم و بوسیدم ‪..‬‬
‫مامان باهام حرف میزد‪...‬‬
‫میخواست خوشحالم کنه‪.‬ولی صدای گرفته ش نشون میداد چقدر حالش بده ‪..‬‬
‫به قدری بودن در کنار مامان برام شیرین بود که اصلا متوجه گذر زمان نشدم‪.‬‬
‫حتی متوجه نشدم که کی فرزام اومد پیشمون‪...‬‬
‫مامان کمی با اونا حرف زد‪...‬‬
‫مطمئنا اگه فقط ده دقیقه دیگه توی اون حالت میموندم توی آغوش مادرم خوابم میبرد ‪..‬‬
‫وجود مادرم پر از ارامش بود‪..‬‬
‫ارامشی که هیچ جای دنیا پیدا نمیشد‪..‬‬
‫با صدایی که از بلند گوی بیمارستان پخش شد فهمیدیم که زمان ملاقات تمام شده ‪.‬‬
‫دل کندن از مادرم سخت بود‪..‬‬
‫کاش میتونستم کنارش بمونم‪..‬‬
‫مامان دستم رو گرفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬مهلا امتحانات نزدیکن ‪..‬امتحانات نهایی ان ‪.‬خوب درس بخون‪. .‬‬
‫اه کشیدم‪...‬به چهره مهربون و نگران مادرم لبخند زدم‪..‬‬
‫‪-‬بهت قول میدم تو درسام موفق شم مامان ‪.‬قول میدم‪..‬‬
‫هانیه جلو اومد‪...‬برای عوض کردن اون جو اروم و غمگین بینمون با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خاله ی خوشگلم اجازه میدن دختر نازشون رو ببریم جشن؟‬
‫مامان نگاهش کرد‪..‬‬
‫‪--‬چه جشنی عزیزم‪..‬‬
‫خواستم بگم که هانیه خودش سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نامزدی دوستمونه‪..‬مهلا گفت باید شما اجازه بدین تا بیاد‪...‬‬
‫مامان دستم رو گرفت‪...‬‬
‫با دستی که سرم بهش وصل بود هم دست هانیه رو تو دست گرفت‪...‬‬
‫‪--‬کمک کن به مهلا خوشبگذره‪..‬مهلا خیلی لاغر شده‪..‬‬
‫چونه م از بغض لرزید‪...‬‬
‫مامان خودت چی‪...‬‬
‫خودتم لاغر شدی‪...‬‬
‫مامان اون هیکل پر و خوشگلت کجا رفت‪...‬‬
‫چرا الان اینطور شدی ‪..‬ضعیف‪...‬‬
‫خانم پرستاری زد به در‪...‬‬
‫‪--‬خانما‪..‬آقایون ‪.‬بفرمایید خلوت کنید ‪..‬وقت ملاقات تموم شده‪...‬‬
‫با اینکه اصلا دوست نداشتم ولی با مامان خداحافظی کردیم و از اتاق بیرون رفتیم ‪..‬‬
‫خدایا مامانم رو سپردم به خودت‪...‬‬
‫دو سه روز گذشت‪...‬‬
‫به قدری حالم از دیدن مادرم توی اون اوضاع بد بود که حتی فرداش هم مدرسه نرفتم‪...‬‬
‫به محض رسیدن به خونه شروع به گریه کردم‪..‬‬
‫یاد این افتاده بودم که چند وقت نمازام رو از یاد میبردم‪...‬‬
‫نماز میخوندم و دعا میکردم‪..‬‬
‫گاهی هم به حال خودم افسوس میخوردم‪...‬‬
‫که چرا مواقعی که مشکل دارم یاد خدا میوفتم‪...‬‬
‫از همون روز بود که دیگه هیچوقت نمازم رو یادم نرفت‪..‬‬
‫کتاب عربیم توی دستم بود و تند و تند معانی کلمات رو حفظ میکردم‪..‬‬
‫برنامه امتحانات نهایی رو داده بودن و فقط ‪ 2۵‬روز فرصت داشتم‪...‬‬
‫عمق فاجعه وقتی بود که کتاب دینی رو برای اولین امتحان بذارن‪ ..‬و من واقعا نمیدونستم چطور‬
‫باید بخونمش‪..‬‬
‫هانیه وارد اتاق شد‪..‬‬
‫به بیخیالیش نسبت به امتحانای نهایی خندیدم‪..‬‬
‫واقعا چطور میتونست اینقدر بیخیال باشه‪...‬‬
‫‪--‬بسه مهلا‪...‬پاشو دیگه‪..‬‬
‫‪-‬هانیه گفتم که‪...‬من سلیقت رو قبول دارم‪..‬‬
‫دوباره مشغول خوندن شدم‪..‬‬
‫در همون حال گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬هرچند که اصلا دلم راضی به پوشیدن لباس اونم نامزدی دوستم نیست‪..‬نمیشد با مانتو بریم؟ با‬
‫مانتو ولی شیک‪..‬‬
‫‪--‬نه نمیشه‪...‬مهلا مردم تا مامانو راضی کردم بذاره تنها بریم بازار‪...‬‬
‫دستمو گرفت و کشید‪..‬‬
‫‪--‬پاشو دیگه لوس نشو‪..‬‬
‫نوچی کردم‪...‬‬
‫چاره ی دیگه ای نداشتم‪.‬‬
‫همونجا به خودم قول دادم که به محض برگشت جبران این چند ساعت توی بازار رو بکنم‪...‬‬
‫هانیه میخواست و نمیشد قبول نکرد‪...‬‬
‫سریع آماده شدم‪...‬‬
‫هانیه باز هم خودش برام خط چشم کشید‪...‬‬
‫رژ خوشرنگی هم به لبم زدم‪...‬‬
‫خوبی هانیه این بود که وسیله ارایش زیاد داشت‪...‬‬
‫هرچی میخواستی در دسترس بود‪..‬‬
‫شال رو روی سرم زدم‪ .‬و با هانیه از اتاق خارج شدیم‪...‬‬
‫از ماندانا خانم خداحافظی کردیم و از خونه زدیم بیرون‪...‬‬
‫با اسانسور به پایین رفتیم‪...‬‬
‫همون لحظه در پارکینگ باز شد و ماشین فرزام اومد تو‪...‬‬
‫با دیدن ما شیشه رو کشید پایین و ایستاد‪...‬رو به هانیه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ها کجا به سلامتی؟‬
‫‪--‬بازار لباس بخریم‪...‬‬
‫‪--‬برا چی؟‬
‫هانیه چشماشو درشت کرد‪..‬‬
‫‪--‬تو چیکار داااااری‪..‬‬
‫‪--‬بیاین میرسونمتون‪..‬حوصله دارین با تاکسی و اتوبوس؟‬
‫انگار هانیه منتظر همین حرف بود‪...‬‬
‫یه تعارف مصلحتی زد ‪:‬‬
‫‪--‬خسته ای بیخیال‪..‬‬
‫‪--‬نه بابا ‪...‬‬
‫دنده عقب گرفت و از پارکینگ خارج شد‪..‬‬
‫لبخند نشست رو لبم‪...‬‬
‫از اینکه با فرزام میریم خوشحال شده بودم‪...‬‬
‫سوار ماشین شدیم و حرکت کردیم‪...‬‬
‫فرزام مثل همیشه ضبط ماشینو روشن کرده بود‪...‬‬
‫هانیه سر جاش تکون تکون میخورد و بشکن میزد‪...‬‬
‫من ساکت به بیرون خیره شده بودم‪..‬‬
‫همیشه همینطور بودم‪...‬‬
‫انگار عادت کرده بودم ساکت و تنها باشم‪..‬‬
‫سختم بود مثل هانیه و فرزام بگم و بخندم‪..‬‬
‫حتی شاد بودنم برام سخت بود‪..‬‬
‫فرزام ماشین رو جلوی یه سیتی سنتر نگه داشت و پیاده شدیم‪...‬‬
‫هانیه با دیدن مرکز خرید کلا من و فرزام رو یادش رفت‪...‬‬
‫داشت سریع میرفت تو که فرزام بهش رسید و دستشو گرفت‪..‬‬
‫‪--‬چته بابا‪..‬اروم‪..‬‬
‫هانیه با شوق گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیاین زود بریم تو دیگه‪...‬‬
‫کنارشون که رسیدیم همه با هم رفتیم تو‪..‬‬
‫با خنده به هانیه نگاه کردم‪..‬‬
‫مثل بچه ها با ذوق و شوق به مغازه ها و لباس ها نگاه میکرد ‪..‬‬
‫همیشه میگفت عاشق خرید کردنه‪.‬‬
‫ولی من فکر نمیکردم تا این حد خرید رو دوست داشته باشه‪..‬‬
‫هانیه برای خودش جلو میرفت‪...‬‬
‫چند دقیقه ای جلوی هر ویترین می ایستاد‪...‬‬
‫من اروم تر از اون پشت سرش راه میرفتم‪...‬‬
‫به لباس های زیبای توی ویترین نگاه میکردم که حضور شخصی کنارم رو حس کردم‪...‬‬
‫فهمیدم فرزامه‪...‬‬
‫بوی عطرش دیگه برام آشنا بود‪...‬‬
‫‪--‬از چیزی خوشت اومده؟‬
‫‪-‬نه هنوز‪..‬‬
‫‪--‬خوب جلوتر مغازه های بیشتری هست‪..‬‬
‫‪-‬باشه‪..‬‬
‫رفتیم جلوتر‪...‬‬
‫از اینکه کنار هم راه میرفتیم خوشم میومد‪..‬‬
‫رفتم تو فکر که با اینکه قدم نسبتا بلند بود ولی باید کنار فرزام کمی پاشنه بلند بپوشم تا هم‬
‫قدش شم‪...‬‬
‫ولی نه‪...‬‬
‫همین که ازش کوتاه ترم قشنگه‪...‬‬
‫خنده ای کردم ‪..‬‬
‫نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪--‬به چی میخندی؟‬
‫‪-‬هیچی‪...‬‬
‫اصراری نکرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا یه چیزی بگم؟‬
‫‪-‬اره بگو‪..‬‬
‫‪--‬راه رفتن کنار تو رو خیلی دوست دارم‪..‬‬
‫برای یه لحظه سر جام ایستادم‪...‬‬
‫قلبم لرزید‪...‬‬
‫از این اعتراف ساده و زیبا ‪..‬‬
‫ساده‪...‬‬
‫ولی زیبا‪...‬‬
‫خدایا فرزام خیلی خوبه‪...‬‬
‫انگار بیش از حد تعجب کردم چون فرزام خنده اش گرفت‪...‬‬
‫سریع به خودم اومدم‪...‬‬
‫لبخند زدم و قدم برداشتم اونم کنارم‪...‬‬
‫هنوزم قلبم تند میزد‪...‬‬
‫بهم گفت از راه رفتن کنار من خوشحاله‪...‬‬
‫نه نه‪...‬‬
‫گفت راه رفتن کنارمو دوست داره‪...‬‬
‫چه فرقی داره‪..‬مهم اینه که فرزام دوستم داره‪...‬‬
‫فکر نمیکردن از یه اعتراف ساده از طرف فرزام اینقدر ذوق کنم‪..‬‬
‫کلا خرید رو یادم رفته بود‪...‬‬
‫صدای فرزام تو گوشم بود‪...‬کاش بازم بگه‪...‬کاش فقط یه بار دیگه بگه‪...‬‬
‫مهلا بی حیا نشو‪..‬‬
‫به ندای درونم توپیدم‪...‬‬
‫بی حیا چیه‪...‬باشه‪..‬اصلا من دلم میخواد بی حیا شم‪...‬بذار بی حیا شم‪...‬فقط فرزام بازم بگه از‬
‫بودن کنارم خوشحاله‪...‬‬
‫‪--‬چرا اینقدر ساکتی؟‬
‫منم دوست داشتم بدونم‪...‬‬
‫اینکه عکس العملش دربرابر حرفم چیه‪..‬‬
‫یکم برام سخت بود‪..‬‬
‫ولی سعی خودمو کردم‪..‬‬
‫‪--‬منم از بودن با تو خوشحالم فرزام‪...‬‬
‫سریع نگاهش کردم‪..‬‬
‫چشماش برق زد؟؟؟ یا ‪...‬‬
‫نه‪..‬برق زدن‪..‬‬
‫لبخند دندون نمایی زد و همونطور که اروم کنارم قدم برمیداشت گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بعد از این مدت شنیدن این جمله از زبونت برام از هر چیزی قشنگ تر بود‪..‬‬
‫با خجالت سرم رو پایین انداختم‪..‬‬
‫ففط یه حرف ساده به همدیگه زده بودیم‪..‬‬
‫ولی تو دلامون غوغا بود‪..‬‬
‫تو دل من که بود‪..‬‬
‫کم کم داشتم به تک بودن فرزام ایمان می اوردم‪...‬‬
‫صدای زنگ گوشیش بلند شد‪...‬‬
‫کلافه نچی کرد و گوشیشو از جیبش دراورد‪...‬‬
‫‪--‬کجایی تو‪..‬باشه میایم‪..‬‬
‫قطع کرد‪...‬‬
‫چه جالب‪...‬نه سلام کرد نه خداحافظی‪...‬‬
‫‪--‬هانیه طبقه دومه‪..‬بریم‪...‬‬
‫با هم از پله برقی ها رفتیم بالا‪...‬هانیه جلوی یکی از ویترین ها ایستاده بود‪..‬‬
‫برامون دستی تکون داد‪..‬‬
‫وقتی رسیدیم پیشش لباس ابی رنگی رو نشونم داد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا خیلی قشنگه برات‬
‫به مدلش که دو بنده بود و از پایین مدل هفت و هشت داشت نگاه کردم‪...‬‬
‫بیشتر از همه منجق دوزی روی سینه ش بود که لباسو زیبا کرده بود و زیر اون همه چراغ باعث‬
‫شده بودن لباس عجیب برق بزنه‪..‬‬
‫‪-‬فکر کنم بهم بیاد‪..‬‬
‫‪--‬فکر نکن‪..‬مطمئن باش‪..‬‬
‫ناخودآگاه به فرزام نگاه کردم‪..‬‬
‫برام مهم بود ببینم اون چیزی میگه یا نه‪...‬‬
‫وقتی دیدم ساکته خودم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬امم‪...‬لباس خوبیه مگه نه؟‬
‫لباش رو با زبون تر کرد‪...‬‬
‫نگاهی به هانیه کرد‪..‬‬
‫هانیه خودش تیز تر از این حرفا بود ‪...‬‬
‫کمی ازمون دور شد‪...‬‬
‫فرزام اروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬قکر کنم یکم دیگه بگردیم لباسای قشنگتری هم پیدا شه‪...‬‬
‫‪-‬مگه این چشه‪..‬‬
‫‪--‬جلوتر مغازه های بهتر هست‪...‬نظر خودت چیه‪...‬‬
‫‪-‬نمیفهمم‪..‬‬
‫لباش رو روی هم فشار داد‪...‬‬
‫‪--‬نامزدی مختلطه؟‬
‫تعجب کردم‪....‬این چه سوالیه‪..‬‬
‫‪-‬نمیدونم‪..‬‬
‫‪--‬اگر مختلط بود این لباسو جلوی همه میپوشی؟‬
‫ساکت شدم‪...‬‬
‫به لباس نگاه کردم‪...‬‬
‫هنوزم برق زیادش تو چشمم میزد‪...‬‬
‫نگاهم به بند های باریک روی شونه ش افتاد‪...‬‬
‫حق با فرزام بود‪...‬‬
‫‪--‬هرچی خودت میخوای مهلا‪...‬‬
‫رو به هانیه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بریم یکم دیگه بگردیم‪...‬شاید بهترش پیدا شد‪...‬‬
‫صدای اروم فرزام رو در گوشم شنیدم‪..‬‬
‫‪--‬آفرین‪..‬‬
‫هانیه با اینکه ظاهرا قبول کرده بود و همراهم تو مغازه ها دنبال لباس میگشت کنار گوشم غرغر‬
‫میکرد که لباس به اون قشنگی رو از دست دادم‪...‬‬
‫فرزام اروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نظرت در مورد این چیه؟‬
‫نگاه به لباسی که بهش اشاره میکرد کردم‪...‬‬
‫لباس بلندی بود‪..‬دقیقا مثل رنگ لباس قبل‪...‬‬
‫نکته مثبتش یقه ی زیباش و آستین های بلند و توریش بود‪...‬‬
‫خیلی زیبا بود‪...‬‬
‫تو دلم اعتذراف کردم که از لباس قبلی خیلی بهتر بود‪..‬‬
‫گوشه استین هانیه رو گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬هانیه این لباس عالیه‪...‬‬
‫هانیه هم نگاهش کرد و سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اره خیلیییی خوبه این‪..‬بریم پروو کن‪..‬‬
‫سریع قبول کردم و وارد مغازه شدیم‪..‬‬
‫فروشنده ها دوتا دختر جوون بودن‪...‬‬
‫سلام کردیم و ازشون اون لباسو خواستیم‪...‬‬
‫حواسم جمع یکیشون شد که خیره شده بود به فرزام‪...‬‬
‫با اخم نگاهش کردم‪. .‬‬
‫بدم اومده بود‪..‬‬
‫لباسو بهم دادن و رفتم تا بپوشمش‪...‬‬
‫لباسو تنم کردم و از هانیه خواستم تا دکمه های لباس رو که پشت کمرش بود رو برام ببنده‪...‬‬
‫از دیدن خودم تو اون لباس کیف کردم‪...‬‬
‫تقه ای به در خورد‪..‬سرم به سمت در برگشت‪...‬‬
‫صدای هانیه اومد‪..‬‬
‫‪--‬خوبه مهلا؟‬
‫دوباره به سمت آینه برگشتم‪...‬‬
‫خودم رو که تو آینه نگاه میکردم لبخند بزرگی رو لبم مینشست که کنترلش سخت بود‪..‬‬
‫اولین بار بود که همچین لباس زیبایی تنم میکردم‪..‬‬
‫دستامو از شوق جلوی دهنم گذاشتم‪..‬‬
‫خودمم به این عکس العملم خندیدم ‪..‬‬
‫مثل بچه های سه چهار ساله برای خرید لباس ذوق کردم‪...‬‬
‫‪-‬اره خیلی خوبه ‪.‬‬
‫‪--‬باشه ‪..‬عوض کن بیا‪...‬‬
‫دستی به لباس کشیدم‪...‬‬
‫دلم نمیومد از تنم درش بیارم‪...‬‬
‫هرطور بود دل از لباس کندم و عوض کردم‪..‬شالم رو روی سرم زدم‪...‬‬
‫یهو مخم به کار افتاد و از فاز لباس بیرون اومدم‪...‬‬
‫نگاه به لباس تو دستم کردم ‪...‬‬
‫این لباس گرون بود‪...‬‬
‫یعنی‪...‬‬
‫هانیه یا فرزام حساب میکردن‪...‬‬
‫نه‪...‬این اصلا درست نبود‪..‬‬
‫بهتر بود یه لباس ارزونتر پیدا کنم‪...‬‬
‫در اتاق پروو رو باز کردم و رفتم بیرون‪..‬‬
‫لباس رو جلوی خانمی که فروشنده بود گذاشتم و تا خواستم بگم نمیخوامش دیدم که لباسو‬
‫برداشت و جعبه ی بنفشی رو مقابلمون گذاشت‪..‬‬
‫‪--‬بفرمایید ممنون از خریدتون‪..‬خیلی خوش اومدین‪...‬‬
‫با چشمای گرد شده به هانیه نگاه کردم ‪.‬‬
‫‪-‬خریدینش؟؟؟؟‬
‫شونه بالا انداخت و جعبه رو بلند کرد‪..‬‬
‫تشکری کردیم و از مغازه بیرون رفتیم ‪.‬‬
‫در گوش هانیه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬قیمتش چقدر بود‪..‬‬
‫‪--‬بیخیال‪...‬تو گفتی خوبه‪. .‬فرزامم شنید‪..‬خودش برات حساب کرد‪..‬‬
‫تا اینو گفت به فرزام نگاه کردم‪...‬‬
‫بهم لبخند زد‪..‬‬
‫منم لبخند گرمی زدم‪..‬‬
‫ازش ممنون بودم‪..‬واقعا عاشق اون لباس شده بودم‪..‬‬
‫وقتی گفت اون پول داده کمی خیالم راحت شد‪...‬‬
‫به هر حال‪...‬‬
‫اره‪..‬من نامزدشم‪...‬نباید یه لباس بخره برام؟‬
‫تو دلم به پرروویی خودم اعتراف کردم‪...‬‬
‫خیلی پررو بودم‪...‬‬
‫همون لباس قبلی که من نخریدم رو هانیه برداشت فقط رنگش رو عوض کرد و میگفت که عاشق‬
‫رنگ مشکیش برای خودشه‪...‬‬
‫بعد از تمام شدن خریدمون و خوردن سه تا ساندویچ و مخلفاتش که حسابی هم بهمون چسبید‬
‫به خونه برگشتیم‪...‬‬
‫ماندانا خانم کنار عمو روی مبل نشسته بودن و تلوزیون تماشا میکردن‪..‬‬
‫هانیه با شوق سریع خرید هاشو نشونشون میداد‪..‬‬
‫منم لباسم رو به ماندانا خانم نشون دادم که خیلی زیاد ازش تعریف کرد و خوشش اومده بود‪..‬‬
‫جعبه لباسمو برداشتم و به سمت اتاق هانیه رفتم‪..‬‬
‫فرزامم میخواست بره تو اتاقش‪..‬‬
‫اتاق هانیه و فرزام دقیقا کنار هم بود ‪..‬‬
‫نگاهش کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ازت ممنونم که این لباس رو برام خریدی‪..‬‬
‫‪--‬قابل نداشت عزیزم‪...‬‬
‫حس غیر قابل وصفی از شنیدن کلمه عزیزم از زبون فرزام به قلبم سرازیر شد‪...‬‬
‫لبخند پهنی نشست رو لبم‪...‬‬
‫سرم رو پایین انداختم و تنها گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مرسی‪..‬‬
‫سریع در اتاقو باز کردم و رفتم تو‪..‬‬
‫جعبه لباس رو روی تخت گذاشتم و سریع لباسهام رو عوض کردم‪..‬‬
‫پاهام از راه رفتن زیاد درد گرفته بودن‪...‬‬
‫لباس رو از جعبه خارج کردم‪...‬‬
‫زل زدم بهش ‪...‬‬
‫واقعا زیبا بود‪..‬‬
‫به سلیقه ی فرزام افرین و احسنت گفتم‪..‬‬
‫این لباس فوق العاده بود‪...‬‬
‫هانیه در اتاق رو باز کرد و اومد تو‪..‬‬
‫‪--‬نمیدونی مامان چقدر از خریدامون خوشش اومده‪...‬مخصوصا لباس تو‪..‬‬
‫نگاهم کرد و مشغول دراوردن مانتوش شد و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬کلی هم از سلیقه ت تعریف کرد‪..‬‬
‫هانیه هم کنارم روی تخت نشست و دستی به لباسم کشید‪...‬‬
‫فردا شب میشد که به منم خوش بگذره؟‬
‫میشد برای لحظه ای غم هام رو فراموش کنم؟‬
‫کاش که بشه‪..‬کاش منم بتونم از ته دل بخندم و شاد باشم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا با این لباس مدل مو بسته خیلی خوب میشه ‪ ...‬با تعجب نگاهش کردم ‪..‬‬
‫‪-‬مدل مو؟‬
‫‪--‬اره دیگه‪- ..‬مگه میخوای بری ارایشگاه‪..‬‬
‫ابرو بالا انداخت و بلند شد‪...‬‬
‫همونطور که در اتاقو باز میکرد تا بره بیرون گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مگه خودم چلاقم‪...‬ارایشگری من درجه یکه ‪..‬‬
‫مخم تازه به کار افتاد‪...‬‬
‫یادم افتاد که هانیه از روی سی دی های اموزشی مدل مو و ارایش های خیلی زیبایی رو یاد‬
‫گرفته‪.‬‬
‫چیزی که من هیچوقت بلد نبودم‪...‬‬
‫اون روز تو مدرسه همه اصلا توجهی به درس نداشتن‪...‬‬
‫همه شوق و ذوق شب رو داشتن‪..‬‬
‫همه بچه ها گفته بودن برای جشن نامزدی میان‪..‬‬
‫به جای خالی نگین نگاه کردم‪...‬‬
‫مطمئنا الان رفته بود ارایشگاه‪..‬‬
‫هانیه داشت اسم تالار و ادرسش رو از یکی از بچه ها میپرسید‪..‬‬
‫دستام رو جلوم گرفتم‪...‬‬
‫ناخوداگاه انگشتر حلقه م بالاتر از بقیه اومد‪...‬‬
‫لبخندی زدم‪...‬‬
‫چشمامو بستم و از ته دلم نفس کشیدم‪...‬‬
‫نگین ازدواج میکنه‪...‬‬
‫با کسی که دوستش داره‪...‬‬
‫براش از ته دلم ارزوی خوشبختی کردم‪...‬‬
‫منم ازدواج میکنم‪...‬‬
‫با فرزامی که دوستم داره‪...‬‬
‫منم میتونم دوستش داشته باشم‪...‬‬
‫لبم رو از ذوق گاز گرفتم‪...‬‬
‫خدایا دیوونه نشم‪...‬‬
‫صدای ویدا رو شنیدم ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا تو فکری‪..‬‬
‫‪-‬حوصله م سر میره‪..‬‬
‫‪--‬بیا پیش ما خوب‪..‬‬
‫‪-‬باشه ‪.‬‬
‫قبول کردم و همراهش رفتم پیش بچه ها‪...‬‬
‫هر کس داشت مدل لباسشو برای بچه ها میگفت‪...‬‬
‫اروم در گوش هانیه گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬معلومه همه برا امشب ترکوندنا‪...‬‬
‫‪--‬مام امشب میترکونیم ‪..‬‬
‫بعد بلند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬لباسای ما هم دیدن داره خانما‪...‬‬
‫هانیه مشغول توضیح دادن مدل لباسا شد‪...‬‬
‫بازهم من ساکت بودم و به حرفاش گوش میکردم و گاهی پا به پای بچه ها میخندیدم‪...‬‬
‫بعد از خوردن زنگ کیفامون رو برداشتیم و از کلاس بیرون رفتیم‪..‬‬
‫ماندانا خانم اومده بود دنبالمون و ما رو تا خونه رسوند و باز هم رفت بیمارستان پیش مامان‪...‬‬
‫این چند وقت ماندانا خانم رو بیشتر از همه اذیت کرده بودیم‪...‬‬
‫هانیه سریع لباساشو عوض کرد و رفت حمام‪...‬‬
‫خودمم باید حمام میکردم‪..‬‬
‫حوله و لباسام رو اماده گذاشتم که تا هانیه اومد بیرون منم برم حمام کنم‪...‬‬
‫نیم ساعت شده بود که همون طور بیکار نشسته بودم تو اتاق و انگار هانیه قصد بیرون اومدن‬
‫نداشت‪..‬‬
‫پوفی کردم و از جا بلند شدم و اتاقو ترک کردم‪...‬‬
‫تشنه م بود‪..‬‬
‫به آشپزخونه رفتم تا آب بخورم‪...‬‬
‫فرزامو دیدم که پای گاز ایستاده بود و به غذا ناخنک میزد‪...‬‬
‫خنده م گرفت‪..‬‬
‫اروم به سمتش رفتم‪...‬‬
‫نزدیکش شدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬به غذا‪...‬‬
‫حرفم رو کامل نزده بودم که سرش به سمتم چرخید‪...‬‬
‫‪--‬چرا اینجوری میای تو‪..‬ترسیدم‪..‬‬
‫‪-‬اگر گرسنته بشین غذا بخور‪..‬چرا ناخنک میزنی؟‬
‫‪--‬اینطور بیشتر بهم مزه میده‪..‬‬
‫صورتم رو جمع کردم‪..‬‬
‫از همون اول از اینکار بدم میاد‪..‬‬
‫‪-‬من که بدم میاد‪..‬دیگه ناخنک نزن‪..‬‬
‫ابرو بالا داد ‪:‬‬
‫‪--‬دیگه نزنم؟‬
‫‪-‬نه‪..‬‬
‫نشست پشت میز و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬پس برام غذا بیار که دیگه ناخنک نزنم‪..‬‬
‫تکیه دادم به کابینت‪...‬‬
‫طلبکارانه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیار دیگه‪..‬‬
‫پوزخند زدم‪...‬پوزخندم تبدیل به خنده شد‪...‬‬
‫پشتم رو بهش کردم‪...‬‬
‫بشقابی از توی کابینت برداشتم و براش از غذای خوشمزه ای که ماندانا خانم درست کرده بود‬
‫کشیدم‪..‬‬
‫جلوش گذاشتم‪...‬‬
‫‪--‬خودتم بشین‪..‬‬
‫‪-‬کار دارم‪..‬باید برم حمام‪..‬اماده شم برا شب‪...‬‬
‫‪--‬هنوز که هانیه نیومده‪..‬‬
‫من نمیدونستم این دختر تو حمام چکتر میکنه ‪...‬‬
‫راست میگفت‪..‬برم تو اتاق‪...‬تنهایی ‪..‬‬
‫حوصله م سر میرفت‪...‬‬
‫رو به روش نشستم و به غذا خوردنش نگاه میکردم‪...‬‬
‫جوری با اشتها میخورد که منم گشنم شد‪..‬‬
‫نگاهم کرد و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬توهم غذا میخوای؟‬
‫‪-‬اینقدر باحال غذا خوردی منم گرسنم شد‪..‬‬
‫با لبخندی نگاهم کرد و دستش رو به سمت قاشق های توی جا قاشقی بلند کرد و یکی برداشت‪...‬‬
‫‪--‬خب بخور اگه گرسنه ای‪...‬‬
‫بشقابش رو به سمتم هل داد‪...‬‬
‫چشمام گرد شد‪...‬‬
‫نگاهم کرد و بلند خندید‪...‬‬
‫‪--‬من نه ویروس دارم و نه مریضی‪...‬پاکِ پاکم‪ِ..‬‬
‫با خنده گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬یعنی چی‬
‫‪--‬یکی دوتا قاشق که چیزی نیست‪..‬‬
‫با اخم نگاهش کردم‪...‬‬
‫اونم میخندید و اصرار داشت از غذاش به خورد منم بده‪..‬‬
‫قاشقم رو پر کرد و به سمتم گرفت‪...‬‬
‫سرمو عقب کشیدم‪..‬‬
‫فرزام زد زیر خنده‪..‬‬
‫‪--‬فرار نکن‪..‬‬
‫وا مصیبتا‪...‬‬
‫فرزام چش شده بود‪...‬‬
‫از دست اون غذا بخورم‪....‬؟؟؟‬
‫دوباره دستش اومد جلو ‪...‬‬
‫سرم عقب تر رفت‪...‬‬
‫فرزام لبخند زد‪..‬‬
‫البته فهمیدم اماده ست برای خندیدن‪...‬‬
‫اینو از صورتش که انگار به زور خودشو نگه داشته بود که نخنده فهمیدم‪..‬‬
‫دستش اومد جلو و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بابا همین یه دونه‪..‬‬
‫دوباره سرمو بردم عقب‪.. .‬‬
‫خوشم اومده بود از این بازی‪..‬خودمم خنده م گرفت‪...‬‬
‫‪--‬حالا خوبه با قاشق خودم ندادم بهت‪..‬باز کن دهنتو دیگه‪..‬اوو‪..‬‬
‫خندیدم‪...‬اونم که انگار منتظر خندیدن من بود خندید‪...‬ولی آروم‪...‬‬
‫نگاهم به قاشقی بود که جلوم گرفته بود‪...‬‬
‫قاشق تو دست فرزام بود‪...‬‬
‫میخواست‪..‬‬
‫میخواست غذا تو دهنم بذاره‬
‫فکر کنم اگه تا شب هم بخوام دستش همینطور جلومه‪..‬‬
‫دل به دریا زدم‪...‬‬
‫میخواستم ببینم چطوره‪..‬‬
‫لبخند مهربونی به صورتم پاشید‪...‬‬
‫نفس عمیقی کشیدم و اروم دهنم رو باز کردم ‪...‬‬
‫قاشق رو توی دهنم گذاشت ‪..‬‬
‫‪--‬پوستم کنده شدا‪..‬‬
‫‪-‬تا برای خودم هضمش کردم طول کشید‪...‬‬
‫خواست چیزی بگه که خیره شدن به در ورودی اشپزخونه‪...‬‬
‫سرم به عقب چرخید و هانیه رو دیدم‪...‬‬
‫با لبخند مشکوکی خیره شده بود بهمون‪..‬‬
‫خجالتم رو کنار گذاشتم‪...‬‬
‫مگه فرزام ‪ ...‬خب ‪..‬من قبولش کردم‪...‬‬
‫فرزام نامزدمه‪..‬‬
‫از نظر خودم دیگه فرزام نامزدمه‪..‬‬
‫پس‪...‬‬
‫نباید از اینکه از دستش غذا خوردم ناراحت باشم‪..‬‬
‫چه هانیه دیده باشه‪...‬‬
‫چه ندیده باشه‬
‫از جا بلند شدم تا از آشپزخونه برم بیرون‪..‬‬
‫موقعی که از جلوی هانیه رد میشدم نگاهش کردم که با خنده برام چشمک زد‪...‬‬
‫خودمم خنده ام گرفت‪...‬‬
‫سریع به اتاق رفتم و حوله و لباسامو برداشتم و زود پریدم تو حموم‪...‬‬
‫هیچوقت مثل هانیه نبودم‪...‬میتونستم توی ربع ساعت هم حمام کنم ‪.‬‬
‫لباسامو پوشیدم و حوله رو دور موهام پیچیدم و رفتم تو اتاق هانیه‪..‬‬
‫شسوار رو از توی کشو برداشتم و گرفتم به موهام تا زود خشک بشن‪..‬‬
‫هانیه اومد تو اتاق‪...‬‬
‫‪--‬چه زود اومدی بیرون‪..‬‬
‫‪-‬عادت دارم‪..‬‬
‫پشت سرم نشست و شسوار رو ازم گرفت‪...‬‬
‫وفتی خیالش از خشک شدن موهام راحت شد خاموشش کرد ‪...‬‬
‫‪--‬اول تورو درست میکنم‪...‬‬
‫مشغول آرایش کردن صورتم شد‪..‬‬
‫خیلی آروم کار میکرد‪..‬‬
‫انگار که هیچ عجله ای نداشت‪..‬‬
‫‪-‬با این سرعتی که داری پیش میری قکر کنم ساعت هشتم نرسیم اونجا‪..‬‬
‫‪--‬تو کارم دخالت نکن و نگران نباش‪...‬‬
‫‪-‬باشه ‪..‬‬
‫کمی گذشت که گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫‪-‬جانم‪..‬‬
‫‪--‬میدونی به چی فکر میکردم؟ به اینکه تو و فرزام برای هم ساخته شدین‪..‬‬
‫فرصتو غنیمت شمردم‪..‬‬
‫باید میفهمیدم چی دیده‪..‬‬
‫‪-‬تو از کی ایستاده بودی اونجا‪..‬‬
‫‪--‬پشت دیوار بودم‪..‬صداتونو میشنیدم‪..‬‬
‫خندید و ادامه داد ‪:‬‬
‫‪--‬اصلا باورم نمیشد که این فرزامِ خودمونه که اینطور باهات حرف میزنه‪...‬‬
‫خواستم چیزی بگم که گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چند لحظه حرف نزن‪..‬‬
‫متوجه شدم که داره رژ لب میزنه‪...‬‬
‫خودشو کنار کشید‪..‬‬
‫‪--‬پاشو خودتو تو آینه ببین ‪..‬‬
‫با دیدن خودم تو آینه هنگ کردم‪...‬‬
‫‪-‬هانیه‪..‬چقدر عوض شدم‪..‬‬
‫خط چشم زیبایی پشت چشمم بود‪...‬ابروهام رو مدادی کشیده بود و مدل خوبی گرفته بود‪ ..‬رژ‬
‫قرمزی هم به لبام بود‪...‬‬
‫‪--‬مهلا خوشگل شدی‪...‬‬
‫به ساعت نگاه کرد‪..‬‬
‫‪--‬پاشو لباستو بپوش که موهاتو درست کنم‪..‬‬
‫لباسمو برداشتم و پوشیدم‪. .‬‬
‫هانیه دوباره دکمه های پشت لباسو برام بست‪...‬‬
‫‪--‬کثافت چه هیکلی داری‪...‬تو این لباس عالیه‪..‬‬
‫خندیدم‪- ...‬زیادی لاغرم بابا‪..‬‬
‫‪--‬نه اصلااا اینطور نیست‪..‬هیکلت خیلی خوب و متعادله‪..‬‬
‫یهو به خودش نگاه کرد ‪.‬‬
‫‪--‬من چاق شدم؟‬
‫نشستم رو صندلی و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نه بابا تو دماغتو بگیرن جونت در میاد ‪.‬‬
‫بیا موهامو درست کن داره دیر میشه‪...‬‬
‫هانیه مشغول شد و من مدام تاکید میکردم که ساده باشه‪..‬‬
‫دوست نداشتم خیلی عجق وجق بشم ‪..‬‬
‫از ارایشم راضی بودم‪..‬‬
‫با اینکه کمی به غلیظی میزد ولی بهم میومد‪. .‬‬
‫هانیه با گوشیش اهنگی گذاشت‪..‬‬
‫گهگاهی هم با من حرف میزد تا حوصله م سر نره‪..‬‬
‫زودتر از اونی که فکر کنم موهام درست شد‪..‬‬
‫با خوشحالی به مدل قشنگشون که حسابی به لباس و چهره م هم میومد نگاه کردم‪..‬‬
‫موهای بسته و جمع چهره م رو جذاب تر میکرد‪...‬‬
‫‪-‬وای هانیه عالی شده‪..‬خیلی خوشگللللل‪...‬والا تو باید یه سالن بزنی‪...‬کارت عجیب میگیره ها ‪.‬‬
‫خودش نشست رو صندلی و مشغول ارایش شد‪..‬‬
‫‪--‬فدات شم من‪ ...‬اره تو فکرش هستم ‪ ..‬به مامان گفتم‪..‬گفت اول دیپلمتو بگیر ‪.‬درست تموم‬
‫شه‪..‬بعد برو مدرک ارایشگری بگیر‪...‬گفت سریع برام یه سالن جور میکنه‪...‬‬
‫به قدری از خودم خوشم اومده بود که نمیتونستم چشم از خودم بگیرم ‪..‬‬
‫گوشی هانیه رو برداشتم و مثل چیزی که از هانیه یاد گرفته بودم جلوی اینه از خودم عکس‬
‫گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬هانیه خیلی خوب شدم‪..‬وااای‪...‬‬
‫بهم لبخند زد‪..‬‬
‫یعنی خواهش میکنم‪...‬‬
‫خودش مدل مویی نداشت و تنها موهاش رو اتو کشید‪...‬‬
‫میگفت اینطور بیشتر به لباسش میاد‪..‬‬
‫بعد از اینکه ناخن هامونم لاک زدیم کیفامون رو برداشتیم‪...‬‬
‫هانیه کفشای جدیدشو همونجا تو اتاق پوشید‪..‬‬
‫‪--‬چه خوب که سر وقتی که تو ذهنم بود کارامون تموم شد‪..‬‬
‫عطر خوشبویی زد و به سمت من گرفت تا منم بزنم ‪.‬‬
‫از اتاق بیرون رفتیم ‪.‬‬
‫فرزام هم آماده بود و داشت کفشاش رو میپوشید تا ما رو برسونه‪...‬‬
‫پشتش به ما بود ‪...‬‬
‫‪--‬ما آماده ایم‪..‬بریم‪..‬‬
‫با صدای هانیه سرش کمی به سمتمون چرخید و نگاهی به هانیه کرد ‪.‬‬
‫به من نگاه کرد و روشو گرفت‪...‬‬
‫کفشاش رو پوشید و اینبار صاف به سمتمون چرخید‪..‬‬
‫خیره شده بود بهم‪...‬‬
‫حتما داشت تو دلش میگفت چه خوشگل شده‪..‬‬
‫کاش همینو بگه خدایا‪...‬‬
‫دلم میخواست فرزامم خوشش اومده باشه‪..‬‬
‫قلبم اومده بود تو دهنم‪...‬‬
‫این چرا یه چیزی نمیگه؟‬
‫چرا نمیگه عزیزم خوشگل شدی‪...‬‬
‫چرا نمیگه مثله فرشته ها شدی ‪..‬‬
‫تو دلم خندیدم‪..‬‬
‫چه چیزایی هم انتظار داظتم بهم بگه‪..‬‬
‫به هانیه نگاه کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا اینجا‪...‬‬
‫هانیه نگاهم کرد‪..‬‬
‫با چشماش ازم میپرسید که فرزام چکارم داره‪..‬‬
‫شونه بالا انداختم‪..‬‬
‫هانیه به سمت فرزام رفت‪...‬‬
‫آروم با هم مشغول حرف زدن شدن‪..‬‬
‫جوری که من حتی با داشتن گوشهای به اون تیزی متوجه ش نشدم‪..‬‬
‫نمیدونم هانیه بهش چی گفت که اخمای فرزام رفت تو هم‪...‬‬
‫یا ابوالفضل چی شده‪..‬‬
‫نکنه‪..‬‬
‫نکنه نمیریم جشن‪..‬‬
‫نکنه از تیپ و ارایش هانیه یا موهاش که از پشت بیرون بودن بدش اومده‪...‬‬
‫اگر ‪..‬‬
‫اگر از ارایش یا مدل موی من بدش میومد مطمئنا خودمو صدا میکرد‪..‬‬
‫حالا که هانیه رو صدا کرده حتما درباره اونه ‪..‬‬
‫ناراحت شدم‪...‬‬
‫از اینکه فرزام نظری درباره م نداشت‪..‬‬
‫شایدم داشته باشه‪..‬‬
‫شاید جلوی هانیه نتونسته حرفی بزنه‪..‬‬
‫فرزام صورتش رفت تو هم‪..‬‬
‫معلوم بود اعصابش خراب شده‪..‬‬
‫نگاهی به تیپش کردم‪..‬‬
‫عالی بود‪..‬‬
‫با اون پیراهن چهارخونه آبی و مشکی و آستینایی که طبق عادت تا آرنج بالا داده بود‪..‬‬
‫دستش به سمت جیبش رفت و سوییچ رو دراورد‪..‬‬
‫اومدم برم سمتشون که سوییچ رو داد به هانیه‪...‬‬
‫در رو باز کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تو برو بشین تو ماشین‪..‬میایم الان‪..‬‬
‫هانیه به من نگاه کرد و به زور فرزام رفت بیرون‪..‬‬
‫فرزام در رو بست و به سمتم اومد‪..‬‬
‫برای یه لحظه ترسیدم‪...‬‬
‫چیکار میخواست کنه‪..‬‬
‫نزدیکم ایستاد‪..‬‬
‫نگاهم کرد و دستمو گرفت‪..‬‬
‫قبل از اینکه فرصت انجام کارو رو داشته باشم جلوتر از من خرکت کرد‪...‬‬
‫در اتاق هانیه رو باز کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬برو تو‪..‬‬
‫با تعجب نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬چی شده؟؟؟!‬
‫‪--‬هیچی‪..‬زود باش‪..‬هانیه بیرون منتظره‪..‬برو‪..‬‬
‫هنوزم متعجب بودم‪..‬‬
‫اصلا نمیفهمیدم میخواد چیکار کنه‪..‬‬
‫وقتی دید هنوز همونجا ایستادم دستش رو پشت کمرم گذاشت و مجبورم کرد برم تو اتاق‪...‬‬
‫خودشم پشت سرم اومد تو‪..‬‬
‫همونطور مبهوت وسط اتاق ایستاده بودم‪...‬‬
‫فرزام از کنارم رد ‪...‬‬
‫به سمت میز آرایش هانیه رفت‪...‬‬
‫انگار میخواست چیزی برداره ‪...‬نگاهم کرد ‪.‬تکیه زد به لبه میز و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا خیلی خوشگل شدی‪...‬‬
‫هنوزم فکرم درگیر این بود که برای چی منو کشیده اینجا‪..‬‬
‫هانیه منتظرمون بود‪..‬‬
‫‪--‬چهره ت با آرایش زمین تا آسمون فرق میکنه‪...‬‬
‫لبخند کج و کوله ای زدم‪..‬‬
‫‪--‬بیا اینجا‪..‬‬
‫باز به سمت میز چرخید و در کشو هایی که به اینه متصل بودن رو باز کرد‪...‬‬
‫در همون حال گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا دیگه کارت دارم‪..‬‬
‫دلدبه دریا زدم و رفتم سمتش‪...‬‬
‫بالاخره که می فهمیدم میخواد چکار کنه‪...‬‬
‫‪-‬چی میخوای؟‬
‫‪--‬این هانیه وسیله هایی که باهاش آرایش میکنه رو کجا میذاره؟‬
‫‪-‬برا چیته؟!!‬
‫‪--‬لابد میخوام آرایش کنم‪...‬‬
‫‪--‬چرا میخندی؟‬
‫‪-‬خب بگو برا چی میخوای؟‬
‫‪--‬دختر چقدر سوال میپرسی‪...‬زود باش بگو کجان‪..‬‬
‫با اینکه هنوزم متعجب از این رفتارش بودم در کشوی اول رو باز کردم و وسیله ها رو دراوردم‪...‬‬
‫در جعبه رو باز کرد و توش دنبال وسیله ای گشت‪..‬‬
‫‪--‬به نظرت رژ قرمز بهم میاد؟‬
‫رژ خوشرنگی که همیشه به لبم میزدم رو بلند کرد و به سمتم گرفت‪..‬‬
‫‪--‬یا از این بزنم؟‬
‫دستمالی برداشت و به سمتم گرفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا جان خواهش میکنم رنگ رژت رو عوض کن‪..‬‬
‫لبخند زدم‪...‬‬
‫اینهمه فکر و خیال کردم‪..‬‬
‫اینهمه تعجب کردم ‪...‬‬
‫فرزام فقط میخواست همینو بگه‪...‬‬
‫جالب هم ازم خواست رنگ رژم رو عوض کنم‪...‬‬
‫درسته این رنگ با لباسم ترکیب قشنگی رو ایجاد کرده بود‪..‬‬
‫ولی ‪...‬‬
‫مگه میشد وقتی فرزام گفته نه بیارم‪...‬‬
‫دستمال رو ازش گرفتم و رژ رو پاک کردم‪..‬‬
‫به رنگش رو دستمال نگاه کردم‪..‬‬
‫انگار حق با اون بود‪..‬‬
‫زیادی پررنگ بود‪...‬‬
‫نگاهش کردم که لبخند زد و خودشو از جلوی آینه کنار کشید‪..‬‬
‫سریع رژی که خودش انتخاب کرده بود رو زدم و به سمتش چرخیدم‪...‬‬
‫اینبار کل وجودم شد گوش‪..‬‬
‫تا بشنوم‪ ..‬بشنوم که فرزام ازم تعریف کنه‪...‬‬
‫‪--‬اینجور از قبل هم خوشگلتر شدی عزیزم‪..‬‬
‫لبخند دندون نمایی زدم‪...‬‬
‫این ذوق زیادم بود‪..‬‬
‫‪--‬بریم‪..‬دیر شد‪..‬‬
‫دستم رو گرفت‪..‬‬
‫به اینهمه حس خوب که به دلم سرازیر شد لبخند گرم زدم‪...‬‬
‫خیلی خوب بود خیلی زیاد‪...‬‬
‫باهم از خونه خارج شدیم‪..‬فرزام در رو با کلیدش قفل کرد‪.‬‬
‫با آسانسور به پارکینگ رفتیم‪..‬‬
‫هانیه تو ماشین نشسته بود‪..‬‬
‫سوار ماشین که شدیم دادش رفت هوا‪..‬‬
‫‪--‬مردم دیگه‪...‬یه ساعته کجایین شما‪..‬‬
‫فرزام ماشینو روشن کرد و همونطور که از پارکینگ میوومد بیرون گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چته بابا نخوریمون‪..‬‬
‫خندیدم‪...‬هانیه به سمتم چرخید‪..‬‬
‫‪--‬تو یکی نخند که دلم میخواد کلتو بکنم‪..‬‬
‫فرزام‪ .‬اروم زد تو بازوی هانیه‪...‬‬
‫‪--‬چه خبرته‪...‬حالا ربع ساعت نشستی‪..‬نمردی که‪..‬‬
‫‪--‬حوصله م که سر رفت‪..‬‬
‫‪--‬خب یه اهنگی گوش میدادی‪...‬‬
‫با دستش ضبط ماشینو روشن کرد و آهنگ شادی پخش شد‪...‬‬
‫فرزام هر از گاهی از تو آینه نگاهم میکرد‪...‬‬
‫یعنی میفهمید که این نگاه های یه دفعه ایش چی به روزم میاره؟‬
‫صورتم رو به شیشه نزدیک کردم‪..‬‬
‫تونستم تصویر محوی از خودم رو ببینم‪...‬‬
‫خیره شدم به رنگ رژم‪...‬‬
‫خیلی خوب بود‪..‬‬
‫خیلی‪...‬‬
‫بعد از کمی سوال و پرس جو تونستیم تالار رو پیدا کنیم‪...‬‬
‫فرزام ماشین رو جلوی تالار نگه داشت‪..‬‬
‫با تعجب به فضای خیلی خوشگل تالار نگاه کردم‪..‬‬
‫اصلا فکرشو نمیکردم همچین تالار خوشگلی تو چنین منطقه ای از اهواز باشه‪...‬‬
‫‪--‬عجب تالاریه‪..‬‬
‫‪-‬ارههه‪..‬خیلی خوشگله‪...‬‬
‫فرزام هم نگاه به ساختمون تالار کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اره خوبه مکانش یکم بده‪..‬باید طرفای ما میزدنش‪...‬‬
‫هانیه هم حرف فرزام رو قبول کرد‪..‬‬
‫‪-‬بریم هانیه؟‬
‫‪--‬اره بریم‪..‬خداحافظ ‪..‬‬
‫‪--‬مواظب خودتون باشید‪..‬ساعت ده میام دنبالتون‪..‬‬
‫‪-‬باشه‪..‬‬
‫تا گفتم باشه هانیه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چی چی باشه؟؟؟؟ ده زوده بابااااا‪..‬خودم بهت زنگ میزنم‪..‬‬
‫‪--‬سرکار خانم تا ساعت چند میخوان بمونن؟؟؟‬
‫‪--‬عه‪...‬فرزام میمونیم با ماشین عروس برمیگردیم‪...‬‬
‫‪--‬بگو ساعت یک‪..‬‬
‫‪--‬نه بابا‪..‬دوازده‪..‬بهت زنگ میزنم که بیای دیگه‪..‬فرزام بوق بوق دارن خب‪..‬‬
‫‪--‬خیل خب زنگ بزن‪..‬‬
‫تا اومدیم پیاده شیم متوجه پسری شدیم که به سمت ماشین میومد‪...‬‬
‫نمیدونم کی بود‪..‬‬
‫ولی در کمال تعجب دیدم که فرزامم یهو از ماشین پیاده شد و با خوشحالی به سمت پسره‬
‫رفت‪...‬همدیگه رو بغل کردن‪...‬‬
‫‪-‬کیه این هانیه؟‬
‫‪--‬نمیدونم‪..‬حتما دوستشه‪...‬بیا پیاده شو‪..‬‬
‫از ماشین پیاده شدیم و ماهم به سمتشون رفتیم‪..‬‬
‫به پسره سلام کردیم‪...‬‬
‫جوابمون رو به گرمی داد‪..‬‬
‫معلوم بود اونم از این پسرای خون گرمه‪...‬‬
‫پسره به فرزام نگاه کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خانما رو معرفی نمیکنی؟‬
‫فرزام با لبخند دستشو سمت هانیه دراز کرد‪..‬‬
‫‪--‬خواهرم‪...‬‬
‫به من نگاه کرد‪..‬بهش لبخند زدم‪..‬‬
‫لبخند زد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نامزدم هستن‪..‬ایشونم یکی از دوستان قدیمیم‪..‬آبتین جان‪..‬‬
‫پسره ابرو بالا انداخت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬به به تبریک میگم داداش‪..‬‬
‫بهم نگاه کرد‪..‬‬
‫‪--‬خانم به شمام تبریک میگم‪...‬‬
‫تشکری کردم‪..‬‬
‫به هانیه نگاه کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خوشبختم از آشناییتون‪..‬‬
‫هانیه سری تکون داد‪..‬‬
‫‪--‬همچنین‪..‬‬
‫به پسره نگاه کردم‪..‬‬
‫اونم فیس جذابی داشت‪..‬‬
‫مثل فرزام‪...‬‬
‫البته‪..‬‬
‫نه جذاب تر از فرزام‪...‬‬
‫چقدر حسود بودم‪..‬‬
‫ما دوتا اونجا ایستاده بودیم و به مکالمات اونا گوش میدادیم‪..‬‬
‫‪--‬فرزام چقدر کم پیدا شده بودی‪..‬نگفتی نامزد کردی؟ ای خسیس میخواستی شام ندی ؟‬
‫فرزام خنده ای کرد‪..‬‬
‫از همون خنده هایی که من عاشقشون بودم‪..‬‬
‫‪--‬نه والا جشنی نگرفتیم‪..‬انشالله برای عروسی اولین نفر شما دعوتی‪..‬‬
‫‪--‬بله صد در صد‪..‬شمارتو میگیرم‪..‬که خودم پیگیرش باشم‪..‬‬
‫همه خندیدیم و فرزام شماره ش رو بهش داد ‪...‬‬
‫‪--‬راستی اینجا چکار میکنی‪..‬‬
‫فرزام همونطور که شماره ی آبتین رو سیو میکرد گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خانما تشریف آوردن نامزدی دوستشون‪..‬‬
‫یهو ایستاد‪..‬‬
‫انگار تازه یادش افتاد ما ایستادیم بیرون‪..‬‬
‫نگاهمون کرد‪..‬‬
‫‪--‬برید بالا چرا ایستادین اینجا‪..‬‬
‫ابتین هم سریع حرف فرزامو رو هوا گرفت ‪:‬‬
‫‪--‬مگه تو نمیای؟‬
‫‪--‬نه بابا من بیام چیکار‪...‬‬
‫‪--‬بیام چیکار یعنی چی‪..‬بیا بابا‪..‬توهم مهمون من‪...‬‬
‫‪--‬راستی نسبت تو چیه باهاشون‪..‬‬
‫‪--‬داماد پسر خالمه‪...‬بیا توهم مهمون من‪...‬‬
‫هرطور بود ابتین فرزامو راضی کرد که بیاد‪..‬‬
‫البته این وسط من بیشتر از همه کیف کردم‪...‬‬
‫خیلی دوست داشتم فرزام هم کنارم باشه‪...‬‬
‫تالار دو طبقه بود که طبقه اول سالن آقایون بود و طبقه دوم هم خانما بودن‪..‬‬
‫فرزام و آبتین رفتن تو سالن ‪..‬‬
‫ماهم از پله ها رفتیم بالا‪..‬‬
‫دومین مشکل تالار پله های زیادی بود که باید طی میکردیم تا به بالا برسیم‪..‬‬
‫صدای اهنگ بسیار بلند بود‪..‬‬
‫هانیه از همونجا بشکن بشکن میزد‪..‬‬
‫با خنده نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪--‬وای مهلا عجب اهنگی‪...‬جون میده برا رقص‪...‬‬
‫شروع کرد باهاش خوندن‪..‬‬
‫‪-‬دیوونه ای تو هانیه‪...‬‬
‫‪-‬وای هانیه از دست تو‪...‬‬
‫بالاخره به طبقه دو رسیدیم‪..‬زانوم درد گرفته بود یکم‪...‬‬
‫وارد سالن شدیم‪...‬‬
‫رقص نور ها خاموش بودن و راحت تمام بچه ها رو دیدم که ریخته بودن وسط‪...‬‬
‫تمام جمعیت رقصنده رو بچه ها تشکیل داده بودن‪...‬‬
‫ویدا و لادن با دیدنمون به سمتمون اومدن‪...‬‬
‫با جیغ و داد خودشون رو انداختن تو بغلمون‪...‬‬
‫نگاهشون کردم‪...‬‬
‫چقدر خوشگل شده بودن‪...‬‬
‫باهم به رختکن رفتیم تا مانتوهامون رو دربیاریم‪...‬‬
‫از اینکه بچه ها تحویلم گرفته بودن خوشحال بودم‪..‬‬
‫داشتم مانتوی ظریفی که تنم بود رو میذاشتم تو کیف هانیه که صدای ویدا رو شنیدم‪:‬‬
‫‪--‬مهلا چقدر ناز شدی‪...‬‬
‫‪-‬تو که نازتر شدی‪...‬‬
‫لادنم گفت‪:‬‬
‫‪--‬راست میگه‪..‬خیلی عوض شدی‪...‬‬
‫عقب رفت و سرتاپامو نگاه کرد‪..‬‬
‫‪--‬عجب لباسی‪...‬وااای این برا عروسی نوید عالیه‪...‬‬
‫ازمون ادرس جایی که خریدیمش رو پرسیدن‪.‬‬
‫با شروع اهنگ جدید هانیه که دیگه به زور نگه ش داشته بودیم پرید بیرون‪...‬‬
‫بقیه هم دنبالش رفتیم‪...‬‬
‫هانیه بدجور قر داشت تو کمرش‪...‬‬
‫برای یه لحظه رفتم تو فکر‪...‬‬
‫این برای عروسی ما چکار میکنه‪...‬؟‬
‫اهنگ و رقص جالب بود‪...‬چون بلد نبودم با چنین اهنگ هایی برقصم گوشه ای ایستادم و برای‬
‫بچه دست زدم‪...‬چون باهاش میخوندن فضا رو هم جالب تر کرده بودن‪..‬‬
‫‪ #‬فرصتا رو از دست نمیدیمو دربست میگیرم میریم دربند‬
‫شبا شب رنگ روزا هشتک میزنیم تابستونو‬
‫هاهاهاهاها میترکونیم تابستونو‬
‫هاهاهاهاها هوا گرم آستینا باﻻ‬
‫هاهاهاهاها ندیده دنیا مثل ما هاهاهاهاها جفت همیم‪#‬‬
‫اهنگ که تموم شد دی جی کمی استراحت داد تا عروس و داماد بیان‪...‬‬
‫همه کنار هم نشسته بودیم‪...‬‬
‫مطمئن بودم هیچکس متوجه حرف دیگری نمیشه‪..‬به قدری همهمه بود و سر و صدا و بچه ها همه‬
‫باهم حرف میزدن و من یکی واقعا نمیدونستم باید به حرف کدومشون گوش کنم‪..‬‬
‫بهار به پارچه لباسم دست زد ‪..‬‬
‫‪--‬لباست خیلی شیکه مهلا‪..‬‬
‫‪-‬قابل نداره‪..‬‬
‫‪--‬مبارکت باشه‪..‬‬
‫متوجه نگاه بقیه هم شده بودم‪...‬‬
‫انگار تازه با این شکل و شمایل به چشم دوستام اومده بودم‪...‬‬
‫از صدای بوق بوقِ بیرون و مهمونایی که اماده جلوی در ایستاده بودن متوجه شدیم نگین رسیده‪..‬‬
‫خیلی خیلی مشتاق دیدنش بودم‪..‬‬
‫واقعا دوست داشتم ببینم چه شکلی شده‪..‬‬
‫بچه ها هم رفتن جلو‪..‬‬
‫هانیه بلند شد‪..‬دست منم گرفت و به زور بردم جلو‪..‬‬
‫فیلمبردار زودتر اومده بود تو و داشت بچه ها رو اونجور که تو فیلم نیاز داشت مرت میکرد ‪.‬‬
‫خوشبختانه به من نرسید ‪..‬‬
‫نمیتونستم بایستم اونجا و جلوشون برقصم‪...‬ولی هانیه خودشو جا کرد‪...‬‬
‫با ورود نگین دی جی هم شروع کرد‪...‬منم همراه بقیه شروع به دست زدن کردم ‪..‬‬
‫از اینهمه شوق ذوق لبحند بزرگی زدم‪...‬‬
‫خوشبحالت نگین‪...‬خوشبحالت‪...‬‬
‫کمی جلورفتم تا دید داشته باشم‪...‬‬
‫خدمتکاری با مانتوی بنفش رنگ براشون سینی اسفند گرفت‪...‬‬
‫نگین که جلو اومد متوجه لباس زیبایی که تنش بود شدم‪...‬‬
‫لباس گردنی بنفش رنگ که حسابی بهش میومد‪..‬‬
‫تاج گل رز سفید و بنفشی هم روی موهاش بود‪...‬‬
‫کت شلوار مشکی داماد و کراوات مشکی و بنفشش هم زیبا بود ‪.‬‬
‫تو ذهنم سپردم این رو که منم حتما باید با فرزام ست کنم‪...‬‬
‫برخلاف عکسایی که ازش با ارایش غلیظ میدیدم تو مدرسه الان یه ارایش خیلی ساده و ملیح‬
‫روی صورتش بود‪...‬‬
‫اعتراف کردم اینطور واقعا قشنگ شده‪...‬‬
‫بعد از اینکه عروس و داماد سر جاشون نشستن دوباره همه شروع کردن به رقصیدن‪...‬‬
‫تا موقع شام همین اتفاقا‪..‬‬
‫اهنگا تغییر میکردن و همه وسط‪...‬‬
‫منم به اصرار هانیه رفتم وسط و کمی رقصیدم‪...‬‬
‫زیاد رقص بلد نبودم‪...‬‬
‫بیشتر سعی میکردم مثل بقیه برقصم‪...‬‬
‫خودم که فکر کنم خوب رقصیده بودم‪...‬‬
‫دی جی اعلام کرد که به سالن کناری بریم برای صرف شام ‪..‬‬
‫مانتوم رو تنم کردم‪...‬‬
‫شالمم روی سرم انداختم‪....‬‬
‫همراه بچه ها به سالن غذا خوری رفتیم‪...‬‬
‫هرکس برای خودش بشقابی برداشت و مشغول غذا کشیدن شد‪...‬‬
‫به نظرم اینطور خیلی خوب بود که هرکس میتونست هر چیزی که دوست داره رو انتخاب کنه‪..‬‬
‫چند تکه جوجه کباب و مقدار کمی برنج برداشتم‪...‬دنبال هانیه گشتم‪...‬پیش ظرف بزرگ‬
‫مستطیلی شکلی بود‪...‬‬
‫رفتم پیشش‪...‬‬
‫‪--‬مهلا بستنی کاکائویی میخوری؟‬
‫‪-‬نه ‪ ...‬زود باش بریم یه جا بشینیم‪...‬‬
‫‪--‬باشه ‪.‬‬
‫بعد از برداشتن بستنیش باهم اخر سالن کنار بچه ها نشستیم ‪..‬‬
‫همه از زیبایی و شکوه جشن نامزدی حرف میزدن‪..‬البته گاهی هم درباره عروس و داماد نظر‬
‫میدادن‪..‬خودمو با غذام مشغول کردم و به حرفاشون گوش کردم‪.‬‬
‫معلومه بچه ها حسابی کیف کرده بودن‪..‬‬
‫‪--‬بچه ها خدایی داماد چقد جیگره‪...‬‬
‫‪--‬آره والا ‪...‬از نگین سرتره‪.‬‬
‫‪--‬پسره خیلی جذابه‪. .‬‬
‫‪--‬اسمش چیه؟‬
‫‪--‬عجب هیکلی داره‪. .‬معلومه از ایناس که میره باشگاه ‪..‬وزنه میزنه و ‪...‬‬
‫‪--‬رامین‪-- .‬واای من عاشق اسم رامینم‪..‬‬
‫خنده م گرفت‪...‬هیچکس درباره نگین نظر نمیداد‪...‬‬
‫خوبه دوستای نگینن‪..‬‬
‫غذامون که تموم شد به سالن برگشتیم‪...‬‬
‫مانتوهامون رو دراوردیم‪. .‬‬
‫با بچه ها به سمت نگین رفتیم و کلی عکس باهاش گرفتیم‪...‬‬
‫اونشب نگین عجیب مهربون شده بود‪...‬‬
‫با اون دختر نچسب توی کلاس زمین تا آسمون فرق میکرد‪...‬‬
‫در کمال تعجبم آقایون هم بعد از صرف شام سالنشون با خانما یکی شد‪...‬‬
‫برام مهم نبود کی اومده‪...‬‬
‫فقط منتظر فرزام بودم‪..‬‬
‫ببینم میاد کنارم بشینه یا نه‪...‬‬
‫وقتی فرزام رو کنار آبتین دیدم که وارد سالن شدم ناخودآگاه ضربان قلبم شدت گرفت‪...‬‬
‫زوم شده بودم روش ‪..‬‬
‫دعا دعا میکردم بیاد کنار من‪...‬‬
‫نکنه یه وقت به خاطر بچه ها نیاد‪..‬‬
‫نه ‪.‬مگه چه اشکال داره‪..‬‬
‫اصلا بذار همه شون بفهمن‪.‬‬
‫وقتی دیدم داره میاد سمتم بی اختیار لبخند بزرگی زدم‪...‬‬
‫خدایا شکر‪...‬‬
‫چقدر بی جنبه شده بودم خدا‪...‬‬
‫واییی‪...‬‬
‫لبخندی بهم زد و کنارم نشست‪...‬‬
‫‪--‬خوش گذشت بهت گلم؟‬
‫‪-‬آره خیلی خوب بود‪..‬‬
‫‪--‬خوشحالم که بهت خوش گذشته‪. .‬‬
‫هانیه با دیدن فرزام از کنار بچه ها بلند شد و به سمتمون اومد‪..‬‬
‫یکی از صندلی ها رو بلند کرد و جلومون گذاشت‪...‬‬
‫رو کرد به فرزام و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شام چی زدی تو رگ؟‬
‫‪--‬جوجه زدم حسابی‪ ...‬تو چی خوردی‬
‫‪--‬من فقط بستنی‪...‬‬
‫فرزام با تعجب نگاهش کرد‪..‬‬
‫خندیدم‪..‬به فرزام نگاه کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬اصلا ظرف بستنی رو که دید همه چیو فراموش کرد‪..‬‬
‫هانیه خندید‪..‬‬
‫‪--‬آخ من میمیرم برا بستنی‪...‬نمیدونی که تو‪..‬وااای‪..‬‬
‫فرزام هم خندید‪..‬‬
‫صدای آهنگ که شروع شد هانیه همراه بقیه بچه ها بلند شدن‪..‬‬
‫مونده بودم مگه اینا چقدر میتونن قر بدن و پاهاشون خسته نشه‪...‬‬
‫چراغا خاموش شد و رقص نورا به کار افتاد‪...‬‬
‫دیگه پسرا هم رفته بودن وسط‪...‬‬
‫با ریتم اهنگ دست میزدم‪...‬‬
‫با اون رقصم با هانیه بازم دلم میخواست برقصم‪...‬‬
‫ولی کف پاهام‪..‬تو اون کفشا حسابی درد گرفته بود‪..‬‬
‫فرزام هم دست به سینه کنارم نشسته بود و به جمعیت نگاه میکرد‪..‬‬
‫چه حس خوبی بود‪..‬‬
‫اینطور‪...‬‬
‫حتی سکوتمون رو هم دوست داشتم‪...‬‬
‫همینم برام لذت بخش بود‪...‬‬
‫بعد از چند تا اهنگ دی جی از همه خواست بشینن و وسط رو برای رقص تانگوی عروس و داماد‬
‫آماده کنن‪...‬‬
‫به نظرم اگه نگین به جای این لباس بنفش یه لباس سفید میپوشید بهتر بود‪...‬این جشن هیچ‬
‫فرقی با یه جشن عروسی کامل نداشت ‪..‬‬
‫چراغا رو روشن کردن‪...‬‬
‫هر کس برای خودش روی صندلی نشست‪...‬‬
‫هانیه چشمکی برام زد و کنار بچه ها نشست‪...‬‬
‫خوب بود که فرزام بود‪..‬‬
‫من کنار بچه ها زیاد بهم خوش نمیگذشت‪...‬‬
‫درسته‪..‬‬
‫با فرزامم حرفی نمیردم‪...‬‬
‫اما کنارش بهم خوش میگذشت‪...‬‬
‫آروم بودم‪...‬‬
‫وقتی همه نشستن چراغای سالن خاموش شد و صدای آهنگ آروم و قشنگی اومد‪...‬‬
‫نگین و نامزدش شروع کردن به رقص‪..‬‬
‫یه رقص خیلی آروم ‪...‬‬
‫با یه اهنگ آروم‪...‬‬
‫همه ساکت بودن‪...‬‬
‫با اینکه حرکت خاصی انجام نمیدادن ولی واقعا دوستش داشتم‪..‬‬
‫اهنگ تموم شد‪...‬‬
‫سریع اهنگ آروم دیگه ای شروع شد‪...‬‬
‫دی جی توی بلند گو اعلام کرد زوج هایی که میخوان برقصن برن وسط‪...‬‬
‫چشمام رو بستم‪...‬‬
‫نفس عمیق کشیدم‪...‬نگاه به دختر و پسرایی کردم که تک و توک میرفتن وسط‪...‬‬
‫سرم به سمت فرزام چرخید‪...‬‬
‫اونم همینطور‪...‬‬
‫لبخند زد و دستشو گرفت سمتم ‪:‬‬
‫‪--‬بهم افتخار میدی؟‬
‫خیره شدم به دستش که به سمتم گرفته بودش‪...‬‬
‫لبخند دلنشین رو لبش دلم رو قرص کرد‪..‬‬
‫دستم رو توی دستش گذاشتم و از جا بلند شدیم‪...‬‬
‫به تیپمون نگاه کردم‪...‬‬
‫یهو ذوق کردم‪..‬‬
‫فرزام با من سِت کرده بود‪...‬‬
‫چرا زودتر نفهمیده بودم‪...‬‬
‫خدایا اونم پیراهنش آبی بود‪...‬‬
‫دو ساعت پیش گفته بودم دلم میخواد باهاش ست کنم‪...‬‬
‫از عمد بردم وسط جمعیت‪ ...‬دورمون حسابی شلوغ بود‪...‬‬
‫انگار همه منتظر اجازه دی جی بودن تا بیان وسط‪...‬‬
‫فرزام با دستاش آروم کمرم رو گرفت‪...‬‬
‫مثل بقیه دستامو بالا بردم و دور گردنش حلقه کردم‪...‬‬
‫از خوشی سکته نکنم‪...‬‬
‫خدایا من قلبم ضعیفه‪...‬حواست بهم باشه‪...‬‬
‫حسی که داشتم رو تا به حال تجربه نکرده بودم‪...‬‬
‫اولین بار بود‪...‬‬
‫و واقعا شیرین‪...‬هروقت کسی پیشم از عشق حرف میزد بدم میومد‪...‬‬
‫میگفتم مگه میشه‪ ..‬عشق پاک دیگه وجود نداره‪..‬‬
‫اما الان‪...‬‬
‫به این قضیه ایمان آوردم‪...‬‬
‫عشق فرزام واقعی بود‪...‬‬
‫ستودنی بود‪...‬فرزام واقعا من رو برای خودم میخواست‪..‬‬
‫با این فکر ناخودآگاه دستامو دور گردنش محکم تر کردم‪...‬‬
‫فرزام بهم لبخند زد‪...‬‬
‫از همون لبخندای پر از آرامشش‪..‬‬
‫نفس عمیق کشیدم‪...‬‬
‫بوی عطر خوشبوش توی بینیم پیچید‪...‬‬
‫جالب بود‪..‬منِ خجالتی الان اصلا خجالت نمیکشیدم‪...‬‬
‫به قدری حالم خوب بود که نمیخواستم حال خوشم با هر چیز بی ربطی خراب شه‪...‬‬
‫فرزام سرشو به گوشم نزدیک کرد‪...‬‬
‫آروم گفت‪:‬‬
‫‪--‬مهلا نمیدونی الان چه حسی دارم‪...‬‬
‫نفس های گرمش که به گوشم خورد باعث شد مور مورم شه‪ ...‬چشمام ر و محکم بستم و باز‬
‫کردم‪...‬نه‪..‬بیدار بودم‪...‬‬
‫همه این مهربونی ها واقعیه‪...‬‬
‫‪-‬چه حسی داری؟‬
‫‪--‬نمیتونم توصیفش کنم‪...‬‬
‫‪-‬یعنی خوشحالی؟‬
‫‪--‬این یکیشه‪...‬‬
‫من خوشحال بودم‪ ...‬فرزامم بود‪...‬چی از این بهتر‪...‬‬
‫همراه با خواننده فرزامم در گوشم خوند‪..‬‬
‫صدای آرومش در گوشم تمام وجدوم رو مملو از آرامش کرد‪...‬‬
‫‪ #‬تو که باشی‪..‬همه دنیا‪...‬شبیه آرزوم میشه‪...‬روزای سرد تنهایی‪..‬تو که باشی‪...‬تموم میشه‪# ..‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬اونم توی چشمام خیره شد‪...‬‬
‫یه چرخ آروم زدیم‪...‬نگاهم افتاد به هانیه‪...‬با دیدن آبتین که کنارش نشسته بود خوشحال شدم‪..‬‬
‫داشتم نگاهشون میکردم که صدای فرزام کنار گوشم حواسم رو پرت کرد‪...‬‬
‫اصلا هانیه رو از یاد بردم‪...‬‬
‫‪--‬دوستت دارم‪...‬‬
‫خدایا ازت ممنونم‪...‬‬
‫کم مونده بود اشکم در بیاد‪...‬فرزام چقدر ساده و زیبا ابراز علاقه میکرد‪...‬‬
‫دلم نیومد چیزی نگم‪...‬‬
‫قلبم تند تند میزد‪...‬‬
‫اینبار منم سرم رو نزدیک گوشش بردم و با صدایی آروم گفتم‪:‬‬
‫‪-‬منم همینطور‪...‬‬
‫با بوسه ای که روی گونه م گذاشت برای ثانیه ای قلبم از حرکت ایستاد‪..‬‬
‫زمان متوقف شد‪...‬‬
‫همه چیز از حرکت ایستاد‪...‬‬
‫بوسه ش هیچ حس بدی رو بهم متنقل نکرد‪...‬‬
‫خیلی شیرین بود‪...‬و با احساس‬
‫بعد از اتمام اهنگ اهنگ شادی پخش شد‪...‬‬
‫دیگه ادامه ندادیم و سر جامون نشستیم‪..‬‬
‫حس میکردم هنوزم گونه م ازاون بوسه داره میسوزه‪..‬‬
‫یه سوزش دوست داشتنی‪...‬‬
‫دست روی گونه م گذاشتم‪..‬‬
‫داغ کرده بودم‪...‬‬
‫اما این داغ کردنم دوست داشتم‪..‬‬
‫از خدا خیلی ممنون بودم‪..‬‬
‫به اندازه تمام این سالایی که بدبختی کشیدم با فرزام تو همین مدت کم احساس خوشبختی‬
‫میکنم‪..‬‬
‫وقتی که اینطور حس میکنم یکی از ته قلب دوستم داره‪...‬‬
‫تقریبا تا ساعت دوازده جشن توی تالار ادامه داشت و بالاخره دی جی پایان جشن رو اعلام کرد‪..‬‬
‫فرزام از جا بلند شد‪..‬‬
‫منم مانتوم رو پوشیدم و شالم رو روی سرم زدم‪..‬‬
‫‪--‬هانیه کجاست پس‪...‬‬
‫با چشم دنبالش گشتم‪...‬‬
‫متوجه ش شدم که از پروو اومد بیرون‪..‬‬
‫‪-‬داشته لباس میپوشیده‪.‬اونجاست‪...‬‬
‫هانیه همونجا ایستاد‪...‬باهم به سمتش رفتیم و با بقیه به پایین رفتیم تا برگردیم‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم این جشن تموم شه‪. .‬‬
‫جشن خیلی خوبی بود‪...‬‬
‫حداقل که برای من اینطور بود‪..‬‬
‫پر از حس خوب‪...‬‬
‫باز هم من عقب و هانیه جلو نشست‪..‬‬
‫لادن و ویدا به سمت ماشینمون اومدن‪...‬‬
‫ویدا از شیشه پیش هانیه کمی خم شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬جا هست ما بیایم با شما؟‬
‫‪--‬بلههه‪..‬بپرین بالا‪...‬‬
‫انگار که منتظر اجازه بودن سریع در ماشینو باز کردن و نشستن‪...‬‬
‫ماشینا که حرکت کردن صدای بوق بوق ها رفت توی آسمون‪...‬‬
‫هانیه صدای آهنگو زیاد کرده بود و با ویدا و لادن جیغ و داد راه انداختن‪...‬‬
‫دلم میخواست صدای بوقا رو بشنوم‪...‬‬
‫با اون آهنگ از صدای بقیه ماشینا چیزی درست نمیشنیدم‪...‬‬
‫خودمو کشیدم جلو و آروم در گوش فرزام گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬میشه صدای اهنگ کم کنی؟‬
‫صدای اونم آروم بود‪..‬به قدری آروم که کسی متوجه مکالممون نشد‪..‬‬
‫‪--‬چرا؟‬
‫‪-‬میخوام صداهای بوق بوقا رو بشنوم‪..‬قشنگتره‪..‬‬
‫فرزام دست دراز کرد و صدای ضبط رو کم کرد‪...‬هانیه یهو ساکت شد و با تعجب رو به فرزام گفت‬
‫‪:‬‬
‫‪--‬عععه‪...‬ضد حال‪..‬زیادش کن‪...‬‬
‫‪--‬گوشم درد گرفت‪...‬همینطوری جیغاتو بزن‪..‬‬
‫خنده م گرفت‪...‬از تو آینه نگاهش کردم‪...‬‬
‫چشمای اونم میخندید‪...‬‬
‫اینقدر بچه ها کنارم جیغ و سوت زده بودن که خودمم به وجد اومده بودم و دیگه اخرش‬
‫همراهشون سوت میزدم‪...‬‬
‫هانیه راست میگفت آخر عروسی خیلی زیاد به آدم خوش میگذره‪ .‬جایی که مسیرمون با نگین‬
‫اینا عوض میشد براشون از توی ماشین دست تکون دادیم ‪..‬‬
‫اونا مستقیم رفتن ولی فرزام دور زد و به سمت خونه ویدا و لادن رفت تا اونا رو برسونه‪...‬‬
‫به ساعت ماشین نگاه کردم‪...‬‬
‫دوازده و چهل پنج دقیقه بود‪..‬‬
‫چقدر جالب بود که ویدا و لادن‪..‬‬
‫یا حتی بقیه بچه ها اجازه داشتن تا الان تنها بیرون باشن‪..‬‬
‫حسابی خسته شده بودم‪...‬‬
‫منتظر بودم برسیم و بخوابم‪...‬‬
‫حتی لباسمو عوض نکنم‪...‬‬
‫فقط بخوابم‪..‬‬
‫مخصوصا که صبحش هم مدرسه بودیم و نتونسته بودم بخوابم‪..‬‬
‫ویدا رو که خونه شون نزدیک تر بود پیاده کردیم‪...‬‬
‫تشکر کرد و تا وقتی بره تو آپارتمان منتظر موندیم‪...‬دستی تکون داد برامون و در رو بست‪..‬‬
‫بعد از اون هم لادن رو رسوندیم و به خونه برگشتیم‪...‬‬
‫بچه ها در خونه رو با کلید باز کردن و رفتیم تو‪...‬‬
‫چراغای خونه خاموش بودن‪..‬‬
‫معلوم بود عمو خوابه‪..‬‬
‫فرزام چراغ کوچولوی توی هال رو روشن کرد تا بتونیم جلوی پامون رو ببینیم‪...‬‬
‫هانیه سریع کفشاش رو دراورد و پرید تو دستشویی‪...‬‬
‫خدا میدونست چند ساعت خودش رو کنترل کرده ‪..‬‬
‫در اتاق هانیه رو باز کردم‪...‬‬
‫اومدم برم تو که متوجه فرزام شدم‪..‬‬
‫‪--‬امشب یکی از بهترین شب های زندگیم شد‪...‬‬
‫لبخند گرمی زدم‪...‬‬
‫‪--‬به من هم خیلی خوش گذشت‪..‬هیچوقت این جشن رو فراموش نمیکنم‪...‬‬
‫قدمی به سمتم برداشت‪...‬‬
‫از جا تکون نخوردم‪...‬‬
‫سرش که به سمتم اومد هزار جور فکر جور واجور اومد تو ذهنم‪...‬‬
‫اما بوسه ش روی پیشونیم مهر غلطی صد روی تمام افکارم‪...‬‬
‫چقدر مقدس‪..‬‬
‫یادمه بچه ها میگفتن بوسه ای که روی پیشونی باشه یعنی خودِ عشق ‪..‬‬
‫‪--‬شب بخیر‪...‬‬
‫فرزام گه رفت تو اتاقش و در رو بست تازه به خودم اومدم‪ِ.‬‬
‫رفتم تو اتاق و در رو بستم‪...‬لبخند از رو لبم نمیرفت کنار‪...‬‬
‫با این حال آروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬شب توهم بخیر‪...‬‬
‫اونم خیلی خسته بود‪...‬‬
‫خسته تر از من‪...‬لنگون لنگون راه میرفت‪...‬‬
‫‪--‬وای دارم از خستگی میمیرم مهلا‪. .‬‬
‫‪-‬منم‪...‬‬
‫‪--‬نه بابا تو اصلا نرقصیدی‪...‬من حس میکنم کف پام داره میترکه‪..‬‬
‫لباساش رو عوض کرد و رفت توی دستشویی تا صورتش رو بشوره‪.‬‬
‫از جا بلند شدم و روی صندلی نشستم‪...‬‬
‫خودم موهام رو باز کردم‪...‬‬
‫گیره هایی که توی موهام بود رو روی میز گذاشتم‪..‬‬
‫لباسم در دراوردم و لباسای خونگی و راحتی تنم کردم‪...‬‬
‫لباسمو رو توی کمد گذاشتم ‪..‬‬
‫توی حمام هم روشویی بود‪...‬‬
‫رفتم تا صورتم رو بشورم‪...‬‬
‫دستم رو از کف صابون پر کردم و به صورتم زدم‪...‬‬
‫آب به صورتم زدم و سرمو بلند کردم‪..‬‬
‫این چه قیافه ای بود‪...‬‬
‫خط چشم و ریملم ریخته بود و زیر چشمام سیاه شده بود‪...‬‬
‫هرچی میشستم صورتم تمیز نمیشد‪..‬‬
‫مونده بودم چکار کنم‪...‬‬
‫تصمیم گرفتم اینقدر با صابون بشورم تا دیگه هیچی رو صورتم نمونه‪...‬‬
‫بالا خره هر طور بود صورتم رو تمیز کردم‪..‬‬
‫با حوصله صورتم رو خشک کردم و از حمام اومدم بیرون‪...‬‬
‫هانیه توی اتاق جای من رو روی زمین پهن کرده بود و خوابش برده بود‪...‬‬
‫ساعت از یک و نیم هم گذشته بود‪..‬‬
‫یادم افتاد که فردا تعطیلیم‪...‬‬
‫خوشحال شدم‪..‬‬
‫حداقل فردا میتونیم بخوابیم‪..‬‬
‫باز به نگین که جشنو گذاشت چهار شنبه شب‪...‬‬
‫چراغ رو خاموش کردم ‪...‬‬
‫سر جام دراز کشیدم و پتو رو ردی خودم کشیدم‪...‬‬
‫کمی گرمم بود‪...‬‬
‫با اعصاب خوردی بلند شدم و کولر اتاق رو روشن کردم و دوباره دراز کشیدم‪...‬‬
‫به قدری خسته بودم که به ثانیه نکشید و خوابم برد‪..‬‬
‫اصلا نفهمیدم چطوری خوااابم برد‪...‬‬
‫‪]64:۳6 ۵۱,62,65[ ,M‬‬

‫‪ohadese Joon‬‬
‫از خواب که بیدار شدم ساعت از یک هم گذشته بود‪...‬‬
‫خودمم تعجب کرده بودم از اینکه اینقدر خوابیدم ‪..‬‬
‫به هانیه که هنوز خواب بود نگاه کردم‪...‬‬
‫موهاش تو صورتش ریخته بود و دهنش کمی باز بود‪...‬‬
‫یه پاش از زیر پیتو بیرون زده بود‪...‬‬
‫به مدل خوابیدنش خندیدم‪...‬‬
‫از جا بلند شدم و از اتاق بیرون رفتم‪..‬‬
‫هنوزم گیج و منگ خواب بودم‪...‬‬
‫خمیازه ای کشیدم و در دستشویی رو باز کردم و رفتم تو‪ ...‬آب به صورتم زدم تا خوابم بپره ‪..‬‬
‫با حوله صورتم رو خشک کردم‪...‬‬
‫به آشپزخونه رفتم‪..‬‬
‫ماندانا خانم رو دیدم که پای گاز ایستاده بود‪..‬‬
‫‪-‬سلام ماندانا خانم‪...‬خوبین؟‬
‫با شنیدن صدام به سمتم چرخید و با لبخند بزرگی نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬سلام دختر خوشگلم‪..‬بله ‪..‬خوبی؟ ‪-‬ممنونم‪...‬‬
‫به سمتش رفتم‪..‬‬
‫بوسه ای رو گونه م گذاشت‪..‬‬
‫منم سریع گونه ش رو نرم بوسیدم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا جان دیشب خوب بود؟‬
‫تا گفت دیشب باز کل وجودم رو خوشی گرفت‪- ...‬بله عالی بود‪...‬جاتون خالی ‪..‬‬
‫‪--‬قربونت‪..‬همین که شماها خوشحال باشید برای من کافیه‪...‬‬
‫‪-‬شما خیلی مهربونین‪...‬‬
‫لبخند زد و مشغول ریختن پنیر پیتزا روی غذاش شد‪...‬‬
‫‪-‬چی درست میکنین ماندانا جون‪..‬‬
‫‪--‬از دست این بچه ها باید چند تا ظرف غذا باشه‪..‬بچه ها از بادمجون متنفرن‪...‬برای شما سوفله‬
‫ماکارانی میذارم‪...‬خودمونم سوفله بادمجون میخوریم‪ ...‬تو کدوم رو دوست داری عزیزم‪..‬؟‬
‫‪-‬من همه چیز میخورم‪..‬برام فرق نداره‪..‬‬
‫سری تکون داد‪ ...‬بعد از چند لحظه مکث گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مامانم چطوره؟‬
‫اینو که گفتم یهو ماندانا خانم ایستاد‪...‬دستش بالای ظرف متوقف شد‪...‬سریع به خودش اومد و‬
‫مشغول انجام کارش شد‪...‬‬
‫لبخندم محو شد‪...‬‬
‫از بین رفت‪...‬چرا ساکت شد؟؟ چرا نمیگه مادرم خوبه یا نه؟‬
‫‪--‬خوبه دخترم‪..‬نگران نباش ‪..‬‬
‫باور نکردم‪..‬حرفش رو اصلا باور نکردم‪...‬‬
‫چرا ماندانا خانم هیچوقت به من درست نمیگفت مادرم چش شده‬
‫نمیدونم چی شد‪...‬‬
‫نفهمیدم حالم چطور شد‪...‬‬
‫حس کردم سر گیجه گرفتم‪...‬‬
‫چشمام داشت سیاهی میرفت‪...‬‬
‫نتونستم خودمو نگه دارم‪...‬افتادم رو صندلی‪...‬‬
‫ماندانا خانم زد تو صورتش ‪..‬‬
‫آه کشیدم‪...‬‬
‫خدایا ‪ ..‬چرا خوشی دیشب رو برام از بین بردی‪...‬‬
‫چرا مادرم خوب نمیشه‪...‬‬
‫آخه این چه مریضیه که این همه مدت باعث بستری شدن مادرم شده ‪..‬‬
‫ماندانا خانم دست زیر چونه م گذاشت‪...‬‬
‫‪--‬چته دختر‪...‬چرا رنگ عوض میکنی؟ من که چیزی نگفتم‪...‬‬
‫آه های عمیقم دل سنگو هم آب میکردن‪...‬‬
‫باید میفهمیدم مادرم چشه‪...‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم توروخدا بگو حال مادرم چطوره‬
‫‪--‬مهلا تو آروم باش‪...‬باور کن دکتر امروز گفت قندش اومده پایین‪...‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم دفعه قبلم فکر میکردم حالش خوبه‪...‬وقتی دیدمش قلبم درد گرفت‪ ...‬خیلی لاغر‬
‫شده بود‪ ...‬اگه بهتر شده پس چرا اینقد نحیف و لاغر شده بود؟اگر حالش داره بهتر میشه پس‬
‫باید ظاهرشم بهتر شده باشه‪...‬‬
‫‪--‬خودتو ناراحت نکن دخترم ‪..‬‬
‫‪-‬تا کی باید بمونه تو بیمارستان‪...‬‬
‫‪--‬تا وقتی قندش متعادل بشه‪- ...‬مگه نگفتین قندش اومده پایین‪...‬؟‬
‫اینبار اون سرش رو انداخت پایین‪ ...‬چونه م لرزید‪..‬‬
‫خدایا چرا ‪...‬چرا‪...‬؟‬
‫‪-‬ماندانا خانم توروخدا بگین‪-- .‬مهلا‪ .. .‬اینبار قند مادرت زیاد از حد اومده پایین‪...‬‬
‫اشک تو چشمم جمع شد‪ ...‬بغض گلوم رو گرفته بود‪..‬ولی نمیتونستم گریه کنم‪...‬‬
‫‪--‬باید متعادل بشه تت بتونن تصمیم بگیرن که چه زمانی مرخص شه‪...‬‬
‫از جا بلند شدم‪...‬‬
‫‪--‬کجا میری مهلا؟‬
‫‪-‬تو اتاق‪...‬‬
‫آروم به اتاق رفتم‪..‬‬
‫همونجا دم در نشستم و سرم رو روی پام گذاشتم و اشک ریختم‪...‬‬
‫برای خودم‪...‬‬
‫برای مادرم‪..‬‬
‫برای پدر بی مسئولیتم ‪..‬‬
‫برای زندگی کوفتی که داشتم‪...‬‬
‫خدایا چرا نمیذاری یه آب خوش از گلوم بره پایین‪...‬‬
‫مگه من چند سالمه‪..‬‬
‫مگه چقدر صبر و تحمل دارم‪...‬‬
‫چقدر میتونم از حال بد مادرم خبر بشنوم و بریزم تو خودم‪...‬‬
‫دیشب چقدر خوشحال بودم‪...‬احساس میکردم خوشبخت ترینم‪..‬‬
‫احساس میکردم هیچ غمی تو زندگیم نیست‪...‬‬
‫دیشب بعد از مدتها از ته دل خندیدم‪...‬‬
‫حتی تا ته دقیقه قبلم شاد بودم‪...‬باز هم خوشحال بودم‪...‬‬
‫اما‪ ...‬خوشحالی برای من زیاد دووم نداره‪...‬‬
‫همیشه بعد از یه اتفاق خوب اتفاقای بد برام پیش میاد‪...‬‬
‫بعد از اینهمه احساسات خوب از طرف فرزام ‪ ...‬شنیدن خبر بد بودن حال مادرم بدترین چیز‬
‫ممکن بود‪..‬‬
‫آه کشیدم‪...‬دوباره‪...‬سه باره‪ ...‬پشت سرهم‪...‬‬
‫هرچقدر آه میکشیدم دلم آروم نمیشد‪...‬‬
‫خدایا این امتحانه؟؟ پس چرا تمام نمیشه‪...‬‬
‫خدایا آخر این قصه چی میشه‪...‬‬
‫اشکام رو پاک کردم‪...‬‬
‫نگاهم به ساعت افتاد‪...‬‬
‫فقط یک ساعت تا ساعت ملاقات مونده بود‪..‬‬
‫یهو عین فشنگ از جا پریدم‪...‬‬
‫در کمد رو باز کردم و شلوارم رو با یه شلوار لی عوض کردم‪...‬‬
‫مانتویی تنم کردم‪...‬‬
‫متوجه اشتباه بستن دکمه هاش شدم‪..‬‬
‫لعنتی ای زیر لب گفتم و دوباره بستمشون‪...‬‬
‫شال هانیه رو که از دیشب روی صندلی پرت کرده بود رو برداشتم و روی سرم زدم‪...‬‬
‫دوباره بغضم شکست و زدم زیر گریه‪...‬‬
‫از صدای گریه م هانیه هم بیدار شد و با صدایی که خواب آلود بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ععه‪...‬مهلاااا‪..‬‬
‫‪-‬چیه‬
‫چشماش کامل باز شد‪..‬صاف نشست و با تعجب گفت ‪:‬‬
‫‪--‬کجا میخوای بری؟‬
‫‪-‬میتونی برسونیم بیمارستان؟‬
‫‪--‬یعنی چی ‪.‬سر ظهر کجا میری‪..‬‬
‫‪-‬اهههه‪ ...‬بیمارستان دیگه‪...‬‬
‫شالو رو شونه م انداختم‪...‬‬
‫ازخودم بدم اومد‪ ..‬داشتم حرصم رو سر هانیه خالی میکردم‪..‬‬
‫این بندا چه کاره بود ‪..‬‬
‫هانیه سریع از جاش بلند شد‪...‬‬
‫سریع از اتاق رفتم بیرون هانیه دنبالم دویید‪..‬‬
‫‪--‬وایسا مهلا‪...‬صبر کن ‪..‬‬
‫با صدای هانیه ماندانا خانم از آشپزخونه اومد بیرون‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪...‬‬
‫بازوهامو گرفت‪ ...‬نمیذاشت برم‪..‬‬
‫اگر کسی منو نمیبرد خودم میرفتم‪...‬‬
‫من باید میرفتم بیمارستان‪...‬‬
‫‪-‬توروخدا بذارید برم‪...‬‬
‫ماندانا خانم نگه م داشته بود‪ ...‬تقلا کردم تا ولم کنه‪..‬‬
‫‪--‬کجا میخوای بری دختر ‪..‬‬
‫‪-‬میخوام برم بیمارستان‪...‬میخوام مامانمو ببینم‪...‬‬
‫خودمو میکشیدم سمت در‪..‬‬
‫هانیه هم دستمو گرفت‪..‬‬
‫دستمو از دستش کشیدم بیرون‪..‬‬
‫‪-‬منو ببرین پیش مامانم‪...‬منو ببرین اونجا‪...‬‬
‫عین بچه های سه ساله شده بودم‪..‬‬
‫بهانه ی مادرمو گرفته بودم‪...‬‬
‫کم مونده بود اشکم دربیاد‪...‬‬
‫اینا برای چی جلوی منو میگیرن‪..‬‬
‫چرا نمیذارن برم بیمارستان‪..‬‬
‫‪--‬چته دختر‪...‬عععه‪..‬بشین ببینم‪..‬‬
‫ماندانا خانم به زور نشوندم رو مبل‪...‬‬
‫‪-‬من میخوام برم بیمارستان‪...‬‬
‫‪--‬امروز ملاقات نیست‪..‬‬
‫هانیه ادامه حرف مادرش رو گرفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا فردا میری‪..‬‬
‫کم مونده بود جیغ بکشم‪...‬‬
‫داشتم دیوونه میشدم‪...‬‬
‫هیچکدوم متوجه حال خرابم نمیشدن‪..‬‬
‫‪-‬نمیتونم‪...‬نمیتونم تا فردا میمیرم‪..‬‬
‫همون لحظه در خونه باز شد و فرزام اومد تو‪..‬‬
‫سرش پایین بود و داشت کفشاشو درمیاورد‪..‬‬
‫هنوز متوجه ما نشده بود‪..‬‬
‫یکی از کفشاش رو که دراورد سرشو آورد بالا‪...‬‬
‫با تعجب نگاهمون کرد‪..‬‬
‫‪--‬چه خبره اینجا‪...‬‬
‫تا اینو گفت سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ببرم بیمارستان‪..‬‬
‫‪--‬بیمارستان؟‬
‫از جا بلند شدم و به سمتش دویدم ‪...‬‬
‫تا دیوونگی هیچ فاصله ای نداشتم‪ ...‬توجهی به شالم که بین راه از سرم افتاده بود نکردم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬فرزام‪..‬منو ببر بیمارستان‪...‬ببرم پیش مامانم‪...‬‬
‫چرخیدم سمت هانیه و ماندانا خانم‪...‬‬
‫اشکام از چشمام ریختن بیرون‪..‬‬
‫‪--‬اگه منو نمیبرید برام آژانس بگیرید‪...‬بذارید مادرمو ببینم‪...‬خودم باید بفهمم در چه‬
‫حاله‪...‬وااای‪...‬من میخوام برمممم‪...‬‬
‫با صدای بلند گریه میکردم‪...‬‬
‫کنترل رفتارام دست خودم نبود‪...‬‬
‫فرزام اخماش رفته بود توهم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا امروز ملاقات نیست‪..‬‬
‫جوش آوردم‪ ...‬از این جمله متنفر بودم‪..‬‬
‫اگر منو میبردن خودم میرفتم تو‪- ...‬ملاقات نیست که نیست‪...‬من خودم برم اونجا بلدم برم‬
‫تو‪..‬من اگر مادرمو امروز نبینم میمیرم‪...‬میفهمی؟؟؟؟ تا فردا میمیرم‪...‬‬
‫هانیه و ماندانا خانم ساکت بودن‪...‬‬
‫یعنی حال مادرم اینقدر ناجور بود که ماندانا خانم نمیذاشت ببینمش؟‬
‫کم مونده بود بیوفتم به دست و پاشون‪...‬نه منو میبردن نه میذاشتن خودم برم‪...‬‬
‫همونجادسر زمین نشستم و زدم زیر گریه‪...‬‬
‫فرزام به سمتم اومد‪..‬‬
‫شالمو از روی زمین برداشت و روی موهام انداخت‪...‬‬
‫زیر بغلم رو گرفت و بلندم کرد‪...‬‬
‫بردم سمت در‪...‬‬
‫چشمام از خوشحالی برق زد‪...‬وسط گریه هام لبخند زدم‪...‬‬
‫ماندانا خانم سریع اومد جلو‪..‬‬
‫‪--‬چیکار میکنی فرزام‪...‬‬
‫‪--‬دارم میبرمش بیمارستان‪...‬بذارید ببینش خب ‪..‬چرا زجرش میدید‪...‬‬
‫هانیه هم اومد جلو ‪..‬‬
‫‪--‬فرزام راهتون نمیدن داخل ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا رو یه جور میفرستم بره تو‪...‬شما نگران نباشید‪...‬‬
‫در رو باز کرد و یه جورایی هلم داد بیرون و در خونه رو بست‪..‬‬
‫آسانسور توی طبقه خودشون بود‪..‬‬
‫همونجا سوار شدیم و رفتیم پارکینگ‪...‬‬
‫‪--‬بشین تو ماشین‪..‬‬
‫سریع سوار شدم‪...‬‬
‫فرزام هم سوار شد و در پارکینگ رو باز کرد‪...‬ماشینو اورد بیرون‪..‬ریموت در رو زد و با سرعت‬

‫حرکت کرد‪...‬‬
‫تمام طول راه رو اشک ریختم‪...‬‬
‫نزدیک های بیمارستان بودیم که فرزام جعبه دستمال کاغذی رو جلوم گرفت‪...‬‬
‫‪--‬دیگه گریه نکن‪...‬‬
‫‪-‬نمیتونم‪...‬فرزام مادرم چش شده‪...‬‬
‫‪--‬اگر میخوای مادرتو ببینی با این شکل و شمایل نری پیشش‪...‬‬
‫بی حوصله چند تا دستمال برداشتم و اشکامو پاک کردم‪...‬‬
‫ماشینو که پارک کرد سریع پریدم پایین‪..‬‬
‫فرزام که از این حرکتم شوکه بود با سرعت دنبالم پیاده شد‪...‬‬
‫صدای قفل کردن در ماشین رو با دزدگیر شنیدم‪..‬‬
‫دستمو کشید‪...‬اینقدر محکم که تو جام چرخیدم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا آروم باش‪....‬چند تا نفس عمیق بکش‪...‬‬
‫‪-‬ولم کن بذار برم تو‪..‬‬
‫‪--‬نفس عمیق بکش‪...‬مگه میخوای سکته کنی‪...‬بکش‪..‬‬
‫سریع چند تا نفس عمیق کشیدم‪...‬آروم شدم‪...‬ولی نه زیاد‪...‬‬
‫وقتی دید آروم تر شدم ولم کرد‪...‬‬
‫اروم‪ .‬شده بودم‪..‬ولی هنوزم هول بودم‪...‬‬
‫عجول بودم‪ ...‬از خدا خواستم کمکم کنه‪ ...‬بتونم راحت مادرمو ببینم‪...‬‬
‫نکنه دم در گیر بدن بهم‪ ...‬نذارن برم تو‪..‬‬
‫نه‪..‬ولی من میرفتم‪...‬‬
‫سریع رفتم تو سالن‪...‬‬
‫از بس تند راه رفته بودم نفس نفس میزدم‪...‬‬
‫همونطور تند تند داشتم راه میرفتم تا برسم به بخشی که مادرم توش بستری بود که با صدای‬
‫خانمی از حرکت ایستادم‪..‬‬
‫‪--‬کجا خانم‪...‬‬
‫بیخیال شدم و دوباره راه رفتم‪..‬‬
‫‪--‬خانم محترم با شمام‪..‬‬
‫کلافه به سمتشون چرخیدم‪...‬‬
‫‪-‬بله‪..‬‬
‫‪--‬خانم اینجا رو ترک کنید‪...‬فردا از ساعت سه تا چهار ملاقاته‪..‬‬
‫‪-‬من امروز باید مادرمو ببینم‪...‬‬
‫‪--‬نمیشه خانم‪...‬فردا‪...‬‬
‫فرزام رو دیدم گه اومد‪...‬‬
‫یعنی اینقدر تند راه میرفتم که بهم نرسیده بود؟‬
‫‪-‬فردا نمیشه‪..‬من فقط پنج دقیقه میخوام مادرمو ببینم‪...‬‬
‫به سمتشون رفتم‪...‬‬
‫نیاز بود التماسشون هم میکردم‪...‬‬
‫به دست و پاشون میوفتادم‪...‬‬
‫تا فقط بذارن پنج دقیقه برم تو و بیام‪..‬‬
‫‪-‬من سریع میام‪...‬بخدا فقط پنج دقیقه‪...‬فقط ببینمش‪...‬‬
‫فرزام ایستاد کنارم‪..‬‬
‫با زاری نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬کمک کن برم تو‪...‬‬
‫‪--‬امکانش هست خانم فقط چند دقیقه‪...‬‬
‫‪--‬مسئولیت داره‪..‬‬
‫‪--‬چه مسئولیتی خانم‪...‬فقط دو دقیقه میخواد بره حال مادرشو بفهمه‪..‬‬
‫یکیشون سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اسم بیمارو بگید تا بگیم وضعیتش رو‪...‬‬
‫اشکم که تازه بند اومده بود دوباره دراومد‪...‬‬
‫خودمو نمیشناختم‪...‬‬
‫منم اینقدر ضعیف نبودم‪...‬هیچوقت‪...‬حتی وقتایی که بابا اذیتم میکرد گریه نکردم‪...‬‬
‫ولی الان‪..‬‬
‫‪-‬نمیخوام وضعیتش رو بگید‪...‬بارید فقط ببینمش‪...‬خانم توروخدا‪...‬التماست میکنم‪...‬فقط بذار‬

‫چند دقیقه ببینمش‪...‬تورو خدا‪..‬تورو جون هر کی دوست داری ‪..‬‬
‫انگار دلش به حالم سوخت‪...‬‬
‫با اینکه میترسید ولی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬باشه ولی طول نکشه‪...‬‬
‫حس میکردم کل دنیا رو بهم دادن‪...‬‬
‫خیلی خوشحال شدم‪...‬‬
‫‪-‬وااای‪...‬وای ممنونم‪...‬هیچوقت این لطفتون رو فراموش نمیکنم‪..‬‬
‫‪--‬طول نکشه‪..‬‬
‫دیگه حرفی نزدم‪...‬‬
‫فرزام همونجا نشست و من با سرعت رفتم تو بخش‪...‬‬
‫وارد اتاق مامان شدم‪...‬‬
‫مثل دفعه قبل‪ ...‬پشت به در دراز کشیده بود‪...‬‬
‫آروم به سمتش رفتم‪...‬‬
‫اشک توی چشمام به قدری زیاد بود که نمیتونستم جلومو درست ببینم‪...‬‬
‫پلک زدم‪..‬‬
‫چند قطره باهم افتاد رو گونه م‪...‬‬
‫دیدم باز شد‪...‬‬
‫بغضم رو قورت دادم‪...‬‬
‫مامان‪...‬چرا‪...‬‬
‫چرا هر دفعه از دفعه قبلت لاغر تر میشی‪...‬‬
‫نزدیکش شدم و دست روی شونه ش گذاشتم‪...‬‬
‫دلم گرفت‪...‬مادرم از دفعه قبل هم ضعیف تر شده بود‪...‬‬
‫خدایا چرا به سمتم برنمیگشت‪...‬‬
‫اصلا میفهمید الان اینجا ایستادم؟‬
‫دهنم رو به گوشش نزدیک کردم‪...‬‬
‫‪-‬مامان برمیگردی نگام کنی؟‬
‫اینو که گفتم تکونی خورد‪...‬‬
‫آروم به سمتم چرخید‪..‬‬
‫با دیدن چهره ش‪ ....‬اشکم بیشتر از قبل شدت گرفت‪...‬‬
‫چقدر سخت بود کنترل اشکام‪...‬‬
‫ولی باید خودمو نگه دارم‪..‬‬
‫نباید جلوش اشک بریزم‪...‬‬
‫دستش رو تو دستم گرفتم‪...‬‬
‫چیزی گفت‪...‬‬
‫صداش خیلی آروم بود‪...‬‬
‫جز یه زمزمه هیچی ازش نفهمیدم‪..‬‬
‫سرم رو به دهنش نزدیک کردم‪...‬‬
‫مامان دیگه حتی به زور حرف میزد‪...‬‬
‫مهلا امیدتو از دست نده‪..‬‬
‫مهلا اشک نریز‪...‬‬
‫مادرت خوب میشه‪...‬نترس‪...‬‬
‫‪--‬برام اون شعرو بخون‪...‬میخوام گوش کنم‪...‬‬
‫سریع یاد این افتادم که مامان بهم گفته بود از این شعر خوشش اومده‪...‬‬
‫‪-‬ازم جون بخواه مامان‪..‬این که چیزی نیست‪...‬‬
‫اینبار من سرم رو به گوشش نزدیک کردم ‪..‬‬
‫دستش رو نوازش کردم‪...‬‬
‫غم داشت منو میکشت‪..‬‬
‫دیدن مادرم اونم تو این اوضاع‪...‬خیلی برام بد بود‪..‬‬
‫خوندم‪...‬با اینکه صدام از بغض میلرزید‪...‬ولی خوندم‪...‬چون مامانم دوستش داشت‪...‬‬
‫‪ #‬کاشکی رو طاقچه ی دلت آینه و شمعدون میشدم‪..‬تو دشت ابری چشات یه قطره بارون‬
‫میشدم‪...‬کاشکی میشد یه دشت گل برات لالایی بخونم‪...‬یه آسمون نرگس و یاس تو باغ دستات‬
‫بشونم‪...‬لالایی لالا لی لالا بخواب که میخوام تو چشات ستاره هامو بشمارم‪..‬پیشم بمون که تا ابد‬
‫دنیا رو با تو دوست دارم‪#..‬‬
‫قطره اشکی که از چشمش چکید باعث شد قلبم فشرده شه‪...‬‬
‫اشکش رو هم بوسیدم‪..‬‬
‫همه چیزش برام ارزشمند بود‪...‬همه چیز مادرم‪...‬‬
‫‪-‬مامان تنهام نذار‪...‬‬
‫خیلی سخت بود گفتن این حرف‪...‬ولی باید میگفتم‪...‬‬
‫اگر نمیگفتم رو دلم میموند‪...‬‬
‫صدای پرستار اومد تو گوشم‪...‬‬
‫‪--‬خانم لطفا بلند شید‪...‬دیگه نباید بمونید‪..‬‬
‫خدایا‪..‬‬
‫چقدر دلم میخواست تا ابد همینجا کنار مادرم بمونم‪...‬‬
‫به چهره ی خسته و بی حال مادرم نگاه کردم‪...‬‬
‫خدایا‪...‬یا مادرمو خوب کن‪...‬‬
‫یا منم مثل مادرم کن‪...‬میدونم ‪..‬دیوونگیه‪..‬‬
‫ولی من به این دیوونگی راضیم‪...‬‬
‫‪--‬پاشو خانمی‪..‬پاشو‪..‬‬
‫بوسه ای روی دست مامان گذاشتم‪...‬‬
‫چشماشو بسته بود ‪..‬‬
‫منظم نفس میکشید‪..‬‬
‫چقدر زود خوابیدی ‪..‬حتی باهام خداحافظی هم نکردی‪.‬‬
‫با ناراحتی از جا بلند شدم ‪.‬‬
‫رو به پرستار کردم‪..‬‬
‫‪-‬خیلی ازتون ممنونم که اجازه دادید بیام تو ‪..‬‬
‫‪--‬خواهش میکنم‪..‬فقط عزیزم زودتر از این بخش خارج شو‪..‬‬
‫همراه پرستار ازبخش خارج شدیم‪...‬‬
‫به فرزام نگاه کردم‪. .‬‬
‫از صدای پاهامون متوجه ما شد‪..‬‬
‫سرشو که پایین انداخته بود بلند کرد‪. .‬‬
‫با دیدنم سریع از جا بلند شد‪. .‬‬
‫به سمتش رفتم ‪..‬‬
‫‪--‬راحت شدی؟‬
‫سری تکون دادم ‪..‬‬
‫‪-‬آره‪...‬اگه میتونستم میموندم پیشش‪...‬‬
‫ناخوداگاه نگاهم به در ورودی بخش افتاد‪...‬‬
‫‪--‬دوباره میایم‪. .‬بیا بریم‪...‬‬
‫بی حرف دنبالش راه افتادم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا فقط آوردمت که خودتو خالی کنی‪..‬‬
‫نفس عمیقی کشیدم ‪..‬‬
‫نمیدونم ‪..‬شاید هم آه بود‪..‬‬
‫‪-‬ازت ممنونم که منو اوردی‪...‬داشتم دیوونه میشدم‪..‬‬
‫از بیمارستان خارج شدیم‪...‬‬
‫باهم سوار ماشین شدیم‪..‬‬
‫فرزام کولر رو زد و حرکت کرد‪. .‬‬
‫هیچ حرفی نمیزدیم‪...‬‬
‫حتی ضبط هم خاموش بود‪...‬‬
‫متوجه شدم مسیری که میریم مسیر خونه نیست‪...‬‬
‫‪-‬کجا میریم؟‬
‫‪--‬یکم هوا بخوریم ‪..‬موافقی؟‬
‫‪-‬فرقی نداره ‪.‬‬
‫بی حرف سرم رو به شیشه تکیه دادم ‪..‬‬
‫دیگه گریه نمیکردم‪..‬‬
‫اشکی نمیریختم‪..‬‬
‫ولی دلم گرفته بود‪..‬‬
‫بدهم گرفته بود ‪ ..‬فرزام چند باری خواست باهام حرف بزنه‪..‬‬
‫حالم اونقدری رو به راه نبود که بتونم جوابی بهش بدم‪..‬‬
‫خودشم فهمید و دیگه چیزی نگفت‪...‬‬
‫وقتی دیدم دور زد و مسیرش رو تغییر داد گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مگه نگفتی‪...‬‬
‫پرید وسط حرفم‪..‬‬
‫‪--‬هوا خیلی گرمه‪...‬نمیخوام اذیت شی‪..‬‬
‫هیچ نظری نداشتم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا ‪...‬بستنی میخوای؟‬
‫‪-‬برام فرق نداره‪.‬‬
‫انگار از این جوابم بدش اومد‪...‬‬
‫نگاه ش رو به روبه رو دوخت و جلوی یه بستنی فروشی نگه داشت‪..‬‬
‫کیف پولش رو برداشت و از ماشین بیرون رفت ‪...‬‬
‫خدایا‪...‬بین این همه مشکل و دردسری که دارم‪..‬‬
‫وجود فرزام و خانواده ش عجیب بهم آرامش میده ‪..‬‬
‫درسته دلم برای مادرم گرفته‪..‬‬
‫اما همین که فرزام کنارمه آرومم میکنه‪..‬‬
‫اروم شدم که دیگه اشکی ازم درنمیاد‪..‬‬
‫چشمام رو بستم و از ته دل دعا کردم‪...‬‬
‫برای اینکه تا ابد پایدار بمونن‪...‬‬
‫در ماشین باز شد‪..‬‬
‫همزمان چشمام رو باز کردم‪..‬‬
‫چهره ی مهربون فرزام و لبخند رو لبش لبخند به لبم آورد‪..‬‬
‫سینی بستنی رو جلوم گرفت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬کدوم؟‬
‫به ظرف بستنی های رنگاوارنگی که جلوم بود نگاه کردم‪...‬‬
‫هر دو که مثل همن‪..‬‬
‫‪-‬دوتاشون که شکل همن‪..‬چه فرقی دارن‪..‬‬
‫‪--‬طعماشون فرق داره‪..‬‬
‫شانسی یکی رو برداشتم‪...‬‬
‫اشتهام رفته بود‪...‬بی حوصله کمی خوردم‪...‬‬
‫طعم شیرین بستنی حالمو بهتر کرد‪...‬‬
‫فرزام هم بی حرف مشغول بود‪..‬‬
‫خوشم اومده بود ‪- ...‬خیلی خوشمزه ست‪..‬‬
‫‪--‬نوش جونت عزیزم‪..‬‬
‫وقتی دیدم ظرف خالیش رو توی سینی گذاشت دست از خوردن کشیدم‪...‬‬
‫‪-‬تموم شد؟‬
‫‪--‬تو خیلی آروم میخوری‪...‬‬
‫‪-‬تو خیلی زود میخوری‪..‬‬
‫خندید‪...‬‬
‫کمی دیگه خوردم و ظرف رو توی سینی گذاشتم ‪..‬‬
‫فرزام رفت تا سینی رو پس بده ‪ ...‬نمیدونم اون بستنی سرد و شیرین حالمو خوب کرد‪..‬‬
‫یا‪...‬‬
‫شایدم مهربونی فرزام جادو کرد‪...‬‬
‫ولی‪...‬مهم این بود که من دیگه غمگین نبودم‪...‬‬
‫فرزام برگشت و سوار ماشین شد‪...‬‬
‫ماشینو روشن کرد و حرکت کردیم‪..‬‬
‫اینبار ضبط روشن بود و اهنگ آرومی پخش میشد‪...‬‬
‫نگاهم به دستای فرزام که فرمون رو نرم تو دست گرفته بود افتاد‪..‬‬
‫لبخند زدم ‪..‬‬
‫با خودم فکر کردم‪...‬‬
‫چه مدل انگشتری به دستای یه مرد بیشتر میاد‪...‬‬
‫اگر یه رینگ ساده دست کنه‪...‬‬
‫یا نقره ی زیبا‪...‬‬
‫مطمئنا به دستش میاد‪..‬‬
‫لبم رو از خوشی گاز گرفتم‪...‬‬
‫خدایاااا‪..‬‬
‫دستای خودم رو جلوم گرفتم‪...‬منم میتونستم رینگ بذارم‪...‬‬
‫خیلی خوب بود اگر حلقه م با فرزام یه شکل بود‪...‬شایدم یه تک نگین مثل انگشتر نگین‪...‬‬
‫‪--‬به چی فکر میکنی‬
‫‪-‬چرا؟‬
‫‪--‬داری ذوق میکنی‪..‬‬
‫یعنی اینقدر تابلو بودم؟‬
‫فرزام هم فهمیده بود ذوق کردم ‪.‬‬
‫دستش رو دنده بود‪ ...‬با انگشتاش روش ضربه میزد‪..‬‬
‫‪--‬حالا که خوشحالی دلیلشو بگو تا منم همراهت خوشحالی کنم‪..‬‬
‫دستم رو لرزون بلند کردم‪ ...‬به اونی که تو مخم میگفت نکن گوش نکردم‪...‬‬
‫دستم که رو دستش نشست خودم مملو از آرامش شدم‪..‬‬
‫فرزام نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪-‬داشتم به این فکر میکردم که چقدر داشتن کسی مثل تو میتونه شیرین باشه‪..‬‬
‫اونم خندید‪...‬‬
‫سریع جای دستامون رو عوض کرد‪...‬‬
‫برام خیلی جالب بود‪..‬‬
‫همیشه با خودم میگفتم هیچوقت اجازه نمیدم نامحرمی دستم رو بگیره‪..‬حتی اگه نامزدم باشه‪...‬‬
‫اما الان‪..‬خودم برای گرفتن دست فرزام پیش قدم میشدم‪...‬‬
‫فرزامی که نه بهم محرم بود‪...‬‬
‫نه هنوز نامزد رسمی‪...‬‬
‫ولی حسی که بهش داشتم با همه فرق داشت‪...‬‬
‫‪--‬مهلا تو اولین دختری هستی که اینقدر برای من مهمه‪ ...‬اصلا‪...‬هرکاری که میکنم نمیتونم‬
‫بیخیالت باشم ‪ ...‬تو با مهربونیت‪...‬با پاکیت به قدری جاتو تو دلم سفت کردی که خودمم برام‬
‫عجیبه‪.‬‬
‫‪--‬راستش هیچوقت فکر نمیکردم تا این حد شیفته کسی بشم‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪ ...‬چه زیبا حرف میزد‪...‬‬
‫فرزام چقدر پاک بود‪...‬فرزام بی غرور‪..‬از علاقه ش میگفت‪...‬‬
‫میگفت و من بیش از پیش شیفته میشدم‪...‬‬
‫خدایا‪ ...‬منو ببخش ‪.‬‬
‫چرا فکر میکردم عشق فرزام الکیه ‪..‬‬
‫عشق فرزام تک بود ‪ ..‬عشقی که باید به خاطر داشتنش روزی صد هزار بار خدا رو شکر کنم‪...‬‬
‫تا رسیدن به خونه صحبت های عادی بینمون بود‪...‬‬
‫فرزام ماشین رو توی پارکینگ پارک کرد و پیاده شدیم ‪..‬‬
‫باهم به سمت آسانسور رفتیم‪. .‬‬
‫حالم واقعا بهتر شده بود‪...‬‬
‫اگر نمیذاشتن مادرمو ببینم دق میکردم‪...‬‬
‫درسته با دیدنش حالم گرفته تر شد‪...‬‬
‫ولی باز خوب بود تونستم از نزدیک ببینمش‪...‬‬
‫فرزام در رو با کلیدش باز کرد‪..‬‬
‫کنار ایستاد تا اول من برم تو‪..‬‬
‫هانیه با دیدنمون سریع از روی مبلی که روش دراز کشیده بود بلند شد‪...‬‬
‫‪--‬سلام مهلااا‪..‬‬
‫‪-‬سلام ‪..‬‬
‫فرزام از کنارمون رد شد و همونطور که میرفت سمت اتاقش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬هانیه یه لیوان شربت بذار برام رو اپن تا بیام ‪..‬‬
‫هانیه زیر لب ولم کنی گفت ‪..‬‬
‫‪--‬چیشد مهلا؟ بهتر شدی؟‬
‫‪-‬آره‪..‬‬
‫‪--‬خب خداروشکر ‪...‬مامان خیلی نگرانت بود‪..‬‬
‫‪-‬باید با چشمای خودم پادرم رو میدیدم‪...‬تا بفهمم خوبه یا نه‪...‬‬
‫‪--‬ایشالله که بهتر میشن‪...‬‬
‫رفت سمت همون مبل ‪.‬‬
‫‪--‬بیا ببین چه فیلمی نشووون میده‪..‬‬
‫مگه فرزام ازش یه لیوان شربت نخواست‪..‬‬
‫خودم رفتم تو آشپزخونه‪ ...‬سریع براش شربت خنکی درست کردم‪...‬‬
‫از اتاقش اومد بیرون‪...‬‬
‫تا دیدمش لیوان شربتو براش آوردم بالا‪...‬‬
‫به سمتم اومد‪..‬‬
‫شربت رو به دستش دادم و رفتم تا لباسهام رو عوض کنم و به خاطر گرمی هوا دوش بگیرم‪...‬‬
‫حالا که کمی راحت شده بودم میتونستم به خودم برسم‪...‬‬
‫باید نگاهی هم به درسام کنم‪...‬‬
‫امتحانات سخت نهایی نزدیک بودن‪...‬‬
‫یک هفته گذشت‪...‬دیگه همه بچه ها تا حدودی از فاز نامزدی نگین بیرون اومده بودند‪. .‬‬
‫مدرسه مقطع سوم رو تعطیل کرده بود تا خودشون رو برای امتحانات نهایی آماده کنن‪...‬‬
‫دوتا از درس ها داخلی بودن‪...‬خیالم از بابت اونا راحت بود‪...‬‬
‫شرایط بدم تو خونه خودمون باعث شده بود برای اینکه از بابام فرار کنم بچپم تو اتاق و تکون‬
‫نخورم‪...‬‬
‫توی اتاق ‪...‬تک و تنها حتی اگر هم نمیخواستم به خاطر گذروندن وقت مجبور به مطالعه درسام‬
‫میشدم ‪..‬‬
‫البته خوشحال بودم که اونقدر خوندم که نیاز به دوباره خوانی ندارم‪. .‬‬
‫ساعت هشت و نیم شب بود‪..‬‬
‫هانیه مشغول اتو کردن مقنعه هامون بود‪...‬‬
‫کتاب روانشناسیم تو دستم بود و با خوندن نکات مهم خودمو برای فردا صبح آماده میکردم‪..‬‬
‫‪-‬زودتر اینا رو تموم کن بیا یه چیزی بخون یادت نرن‪...‬‬
‫هانیه با حرص گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مخم ترکید اینقد خوندم‪ ...‬حالا فردام یه جوری بهم برسون‪...‬‬
‫اخم کردم‪..‬‬
‫‪-‬عععه‪...‬نمیشه که‪..‬‬
‫‪--‬نهایی نیست که‪..‬دبیر خودمون میاد‪..‬کاری نداره‪...‬‬
‫‪-‬خب حالا این دوتا رو بهت بدم‪...‬نهایی چیکار میخوای بکنی‪...‬‬
‫‪--‬اونا رو که خودم فول میشم‪...‬لامصب عادت کرده بودم بهت‪ ...‬حالا تو وسط سالنی و من اول‬
‫سالن‪..‬نمیدونم برا اونا چکار کنم‪...‬خیلی میترسم که درسی رو بیوفتم‪..‬‬
‫‪-‬نه بابا قبولیم‪..‬نترس‪...‬‬
‫هانیه بلند شد و اتو رو از برق کشید‪..‬‬
‫من برم دو تا لیوان شیر کاکائوی خوشمزه با کیک بیارم بخوریم‪ ...‬یه مرور رو درس و لالا ‪...‬‬
‫خودمم احساس خستگی میکردم‪..‬کتاب رو بستم و کنارم گذاشتم‪.‬‬
‫به ناخن هام که لاک زده بودن نگاه کردم‪...‬‬
‫پَد ناخن هانیه رو برداشتم و مشغول پاک کردن لاکام شدم‪...‬‬
‫هانیه وارد اتاق شد‪..‬‬
‫‪--‬مامان انگار خبر داشت دلم چی میخواد‪...‬تا رسیدم تو آشپزخونه سینی رو داد دستم ‪.‬‬
‫سینی رو روی زمین گذاشت و رو به روم نشست‪...‬‬
‫انگار تازه متوجه شد دارم چکار میکنم ‪.‬‬
‫‪--‬عععه دیوونه‪...‬اینهمه برات طرح کشیدم ‪...‬‬
‫‪-‬میترسم فردا گیر بدن بابا‪...‬بچه ها میگن این ناظر هایی که اونجا هستن به همه چی گیر میدن ‪.‬‬
‫‪--‬بیخیال بابا ‪..‬‬
‫سهم خودش رو برداشت و مشغول شد‪...‬‬
‫بوی خوش کیک و شیر تو دماغم پیچید‪...‬ناخانم که تموم شد سریع شروع کردم به خوردن‪...‬‬
‫یاد فرزام افتادم‪...‬‬
‫‪-‬هانیه فرزام خورده؟‬
‫‪--‬اره بابا ‪..‬سهمشو زد تو رگ ‪..‬شما بخور راحت باش‪. .‬‬
‫بعد از خوردن اون کیک و شیر خوشمزه تصمیم گرفتیم بخوابیم ‪..‬اصلا دوست نداشتم روز اولین‬
‫امتحانم بی خواب و خسته باشم ‪..‬‬
‫مقنعه رو سرم کردم‪ ...‬جلوی آینه مشغول درست کردنش شدم‪...‬‬
‫منم مثل هانیه کمی از موهای چتریم رو که به اصرار هانیه کوتاه کرده بودم رو توی صورتم‬
‫ریختم‪...‬‬
‫همه چیز مرتب بود‪..‬‬
‫لباسهام صاف‪ ...‬درس ها خونده‪ ...‬بدون استرس ‪..‬‬
‫خودکاری توی جیب مانتوم گذاشتم و از اتاق بیرون رفتم‪..‬‬
‫ماندانا خانم تند تند برای هانیه لقمه میگرفت‪...‬‬
‫کنارشون نشستم ‪..‬‬
‫‪-‬چی شده‪...‬‬
‫‪--‬دیوونه م کرد این دختر ‪..‬هیچی نمیخوره ‪..‬‬
‫یه جوری لقمه تو دهنش رو میجویید که انگار پاره آجر تو دهنشه‪..‬‬
‫ماندانا خانم کم کم داشت عصبی میشد‪...‬‬
‫لقمه بعد رو که به سمتش گرفت هانیه سریع لیوان چاییش رو برداشت و سر کشید‪...‬‬
‫از جا بلند شد و دویید تو اتاق تا کیفش رو بیاره‪..‬‬
‫ماندانا خانم سری تکون داد‪...‬‬
‫‪--‬امتحان بدون صبحانه مگه میشه‪...‬سریع وسیله ها رو تو سینک گذاشت و سوییچ رو برداشت‬
‫تا ما رو برسونه مدرسه‪. .‬‬
‫هانیه که اومد در خونه رو بستیم و سوار ماشین شدیم‪...‬‬
‫هانیه پشت سرهم آیه الکرسی میخوند‪...‬‬
‫حسابی ترسیده بود‪..‬‬
‫میدونست که اگه فقط یه درس افتاده داشته باشه نمیتونه روزانه بخونه‪...‬‬
‫در مدرسه که رسیدیم از ماشین پیاده شدیم ‪..‬‬
‫ماندانا خانم ماشین رو گوشه ای پارک کرد و گفت همینجا منتظر میمونه‪...‬‬
‫با هانیه رفتیم تو‪..‬‬
‫‪-‬هانیه ماندانا خانم خسته نمیشه؟‬
‫‪--‬نه بابا‪...‬همیشه صبر میکنه تا امتحانم تموم شه‪...‬‬
‫بچه ها داشتن میرفتن تو کلاس‪...‬‬
‫اون روز فقط بچه های کلاس سوم امتحان داشتن‪...‬‬
‫بعضی بچه ها استرس از چهره هاشون معلوم بود‪...‬‬
‫بعضیا کاملا بیخیال‪...‬‬
‫چند نفری دم در سرشون تو کتاب بود و میخوندن‪...‬گروهی دیگه هم قایمکی با گوشی کار‬
‫میکردن‪...‬‬
‫من ساکت سر جام نشستم ‪..‬‬
‫زودتر از اونی که فکر کنم معلممون اومد و برگه ها پخش شد‪...‬‬
‫هانیه خیلی ازم دور بود و چون پشت چند میز از من عقب تر بود هیچ جوره نمیتونستم بهش‬
‫کمکی کنم‪...‬‬
‫خودمم ناراحت بودم‪...‬‬
‫امتحان برام آسون بود‪...‬‬
‫اولین نفر برگه رو پر کردم و تحویل دادم‪...‬‬
‫موقع بیرون رفتن نگاهم به هانیه افتاد‪..‬‬
‫معلوم بود بچه ها خوب هواشو دارن‪..‬‬
‫خوشحال شدم براش‪..‬‬
‫خودم تنها توی حیاط مدرسه قدم میزدم ‪..‬‬
‫هنوز هیچکس بیرون نیومده بود‪..‬‬
‫کم کم حوصله م داشت سر میرفت‪...‬‬
‫نگاهی به داخل انداختم‪...‬‬
‫کسی نبود‪...‬‬
‫تصمیم گرفتم توی ماشین پیش ماندانا خانم بشینم‪...‬‬
‫میتونستم باهاش حرف بزنم تا هانیه بیاد‪..‬‬
‫از حیاط که خارج شدم به سمت ماشین رفتم‪...‬‬
‫ماندانا خانم با دیدنم خودشو به سمت در شاگرد کشید و از تو در رو برام باز کرد و مجبورم کرد‬
‫جلو بشینم ‪..‬‬
‫سوار شدم‪. .‬‬
‫‪--‬امتحانت خوب بود گلم؟‬
‫‪-‬بله خیلی خوب بود‪...‬واقعا آسون‪..‬‬
‫‪--‬خب به خاطر اینکه تو دختر درسخونی هستی‪...‬حالا ببینیم هانیه چکار میکنه‪...‬‬
‫‪-‬اونم درس خونده‪...‬مطمئنا خوب میده امتحانش رو‪...‬‬
‫‪--‬امیدوارم‪...‬‬
‫ماندانا خانم مکثی کرد‪..‬‬
‫حس میکردم میخواد چیزی بگه ‪..‬‬
‫منتظر نگاهش کردم ‪.‬‬
‫‪--‬مهلا جان من یه تصمیمی گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬چه تصمیمی؟!‬
‫‪--‬دیشبم با شوهرم در میون گذاشتم‪...‬اونم موافق بود‪...‬انشالله که مادرت هم قبول میکنه‪...‬‬
‫‪-‬خب بگید منم بدونم ‪..‬‬
‫‪--‬تصمیم دارم بعد از پایان امتحاناتت تورو به عنوان نامزد فرزام به همه اعلام کنم‪ ...‬ته دلم قند‬
‫آب میکردن‪ ...‬خدا میدونست چقدر از شنیدن این حرف خوشحال شدم‪...‬‬
‫‪--‬من عشق و علاقه رو تو چشمای هردوتون میبینم‪...‬وقتی دو نفر همو میخوان فاصله انداختن‬
‫بینشون اصلا درست نیست‪...‬‬
‫سرم رو پایین انداختم‪...‬لبخندی زدم‪...‬‬
‫خدایا ‪ ...‬پس داره همه چیز درست میشه‪...‬من میشم نامزد فرزام و همه این رو میفهمن‪..‬‬
‫‪--‬تو راضی هستی که با مادرتم در میون بذارم؟‬
‫‪-‬والا‪...‬خب‪...‬ممم‪...‬‬
‫نمیدونم استرس گرفتم یا هول کردم‪...‬‬
‫شایدم از ذوق زیادم بود که درست نمیتونستم حرف بزنم‪...‬‬
‫‪--‬اگر مادرم موافقت کنه منم حرفی ندارم خب‪...‬‬
‫اینو که گفتم ماندانا خانن با خوشحالی صورتم رو بین دستاش گرفت و بوسید ‪..‬‬
‫مادرانه و مهربون‪...‬‬
‫لبخندم پهن شد‪.‬‬
‫بهترین مادرشوهر دنیا گیرم اومده بود‪...‬‬
‫هانیه از مدرسه زد بیرون‪...‬‬
‫سریع سوار شد و عقب نشست‪..‬‬
‫‪--‬وای خیلی امتحان خوبی بود خیلیییی‪. .‬‬
‫با خنده نگاهش کردم‪...‬‬
‫برام چشمک زد‪...‬‬
‫خداروشکر که هانیه هم خوشحاله‪...‬‬
‫ماندانا خانم حرکت کرد ‪.‬‬
‫‪--‬چند میشی حالا‪...‬‬
‫‪--‬قبول میشم‪...‬نمره مهم نیست‪..‬‬
‫‪-‬ایشالله که خوب میشه نمره ت‪..‬‬
‫تا خونه مثل روزای قبل صحبت های عادی کردیم‪...‬‬
‫ماندانا خانم ماشین رو توی پارکینگ پارک کرد و از ماشین پیاده شدیم ‪..‬‬
‫هانیه که حسابی خسته بود تا به خونه رسیدیم لباس هاش رو عوض کرد و خوابید‪...‬‬
‫لباسهام رو عوض کردم ‪..‬روی مبل جلوی تلوزیون نشسته بودم ‪ ..‬توی کانال های تلوزیون چرخ‬
‫میزدم‪.‬‬
‫خودمم خوابم میومد ‪..‬ولی نخوابیدم تا برای شب بد خواب نشم‪..‬‬
‫بالاخره فیلمی پبدا کردم و مشغول تماشا شدم‪...‬‬
‫یکی از فیلمای طنز که بسیار هم خنده دار بود‪...‬‬
‫فرزام سرکار بود‪..‬حتی کار کردنش هم برام شیرین بود‪...‬آقای مهندس‪...‬باید کار میکرد‪...‬آقای‬
‫مهندس‪....‬مهندسِ من‪..‬‬
‫لبخندی نشست رو لبم‪...‬‬
‫یعنی بعد از امتحاناتم‪...‬نامزد میشم؟‬
‫تو فکر بودم که دستایی روی چشمام قرار گرفت‪...‬‬
‫تابلو بود که کیه‪...‬‬
‫سرم رو به سمت بالا گرفتم‪...‬‬
‫دستاش رو از روی چشمام برداشت و با لبخند بزرگی نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬چطوری؟‬
‫‪-‬خوبم‪...‬تو چی؟‬
‫مبل رو دور زد و روی مبل کناریم نشست‪-- .‬خسته بودم‪...‬ولی دیگه نیستم‪..‬‬
‫‪-‬خب خداروشکر‬
‫‪--‬امتحان چطور بود؟‬
‫‪-‬خیلی خوب دادم‪..‬‬
‫‪--‬باریکلا دختر درسخون‪..‬‬
‫کمی مکث کرد‪ ...‬فیلم هم تموم شد‪...‬چیز زیادی ازش نفهمیده بودم ‪..‬‬
‫تلوزیون رو خاموش کردم‪-- .‬مهلا از مامان خواسته بودم زودتر همه چیز رسمی بشه ‪..‬‬
‫‪--‬بهت گفت؟‬
‫سرمو به نشون بله تکون دادم‪...‬‬
‫این خواسته خودمم بود‪...‬از ته دلم‪..‬‬
‫فرزام بلند شد و به اتاقش رفت‪...‬منم پیش ماندانا خانم رفتم‪. .‬‬
‫‪--‬بیا عزیزم ‪ ..‬میزو بچینیم تا بچه ها بیان‪..‬‬
‫‪-‬هانیه خوابه ها‪...‬‬
‫‪--‬نه بیدارش کردم‪..‬‬
‫ماندانا خانم بشقاب ها رو چید‪...‬‬
‫سریع دستش رو گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬شما بشینین‪..‬من خودم همه رو میذارم‪..‬‬
‫‪--‬نه بابا‪...‬کمک کنیم زودتر تموم شه‪..‬‬
‫هرطور بود نشست رو صندلی‪...‬‬
‫دوست داشتم خودمو نشون بدم ‪..‬‬
‫دلم میخواست حداقل تو دلش بگه عجب عروس زرنگی گیرم میاد‪...‬‬
‫زود تر از اونی که فکر کنم میز رو چیدم‪...‬‬
‫ماندانا خانم خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ماشالله خوبم فِرزی ها ‪..‬‬
‫منم خندیدم‪ ...‬اصلا ذوق کردم‪ ..‬مادرشوهرت ازت تعریف کنه آخرشه‪...‬‬
‫صدای جیغ هانیه اومد‪...‬سر ماندانا خانم برگشت عقب‪ ...‬صدای خنده ی فرزام‪...‬‬
‫دوباره جیغ هانیه‪..‬‬
‫‪--‬ولم کن ‪..‬اَاَاَاَاَاَی‪...‬فرررزام‪...‬‬
‫هر دو وارد آشپزخونه شدن‪..‬‬
‫هانیه با حرص مشتی تو بازوی فرزام زد و موهاش رو که از کش بیرون زده بودن رو بست‪..‬‬
‫‪--‬مامان یه چیزی به این بگو‪..‬خیلی حرصم میده‪..‬‬
‫فرزام خندید‪..‬‬
‫‪--‬خیلی خوبه که‪...‬‬
‫همه پشت میز نشستیم‪...‬هانیه با دیدن غذای دوست داشتنیش کل کل با فرزامو یادش رفت‪...‬‬
‫همه در سکوت غذا میخوردیم‪ ...‬انگار همه دوست نداشتن کسی موقع غذا حرف بزنه‪...‬‬
‫دستم رو برای برداشتن پارچ دراز کردم‪...‬‬
‫دستم بهش نرسید ‪.‬‬
‫فرزام نگاهم کرد و پارچو بلند کرد و لیوانم رو پر کرد‪...‬‬
‫‪--‬عزیزم خب تشنت شده بگو خودم برات میریزم‪...‬‬
‫لبمو از داخل گاز گرفتم‪...‬‬
‫زیر چشمی یه ماندانا خانم نگاه کردم‪...‬‬
‫لبخند محو رو لباش رو خیلی دوست داشتم‪...‬‬
‫ماندانا خانم خیلی خوشحال بود‪...‬‬
‫از عاشق شدن پسرش خوشحال بود‪...‬‬
‫تو دلم بهش آفرین گفتم‪...‬‬
‫دست مریزاد ماندانا جون‪...‬‬
‫عجب پسری تربیت کردی‪...‬‬
‫کمی خجالت کشیده بودم‪...‬‬
‫فرزام بی خجالت جلوی مادر و خواهرش بهم گفت عزیزم‪...‬‬
‫درسته اونام چیزی نگفتن‪..‬ولی خودم خجالت کشیدم‪..‬‬
‫تا اخر غذا دیگه روم نشد چیزی بخوام‪...‬‬
‫اینبار با کمک هانیه ظرف ها رو جمع کردیم و شستیم‪..‬‬
‫چقدر خوب بود که اونام هیچی رو به روم نمیاوردن‪...‬‬
‫چقدر خوب بود که معذبم نمیکردن‪...‬‬
‫بعد از شستن ظرف ها به اتاق رفتیم و مشغول درس خوندن شدیم‪...‬‬
‫همیشه به هانیه میگفتم که نباید امتحانات رو دست کم گرفت‪...‬‬
‫مخصوصا که بیشتر معلما میگفتن امتحانا سختن‪...‬‬
‫***************‬
‫تقریبا اواسط امتحانات بودیم‪...‬تا اینجا امتحانات حداقل برای من آسون بودن‪...‬‬
‫اما هانیه فقط برای قبولی میخوند و بعد از امتحانات هم مشغول دعا برای قبولی بود‪...‬‬
‫در تعجب بودم که با اینکه با خودم اینهمه درس میخونه باز چرا نمره ش خوب نمیشه‪..‬‬
‫نمره دوتا از دروس داخلی رو داده بودن‪...‬‬
‫از نمره هام خیلی راضی بودم‪..‬‬
‫به لطف تقلب ها هانیه هم راضی بود‪..‬‬
‫دیگه ترسم از امتحانات ریخته بود و با خیال راحت درس میخوندم‪...‬‬
‫من به مادرم قول داده بودم که امتحاناتم رو با نمره ی خوبی پشت سر بذارم‪...‬‬
‫عمو ماشین رو جلوی بیمارستان نگه داشت‪..‬‬
‫همه از ماشین پیاده شدیم‪...‬‬
‫عمو بعد از پارک کردن ماشین به سمتمون اومد و وارد بیمارستان شدیم‪...‬‬
‫به خاطر امتحاناتم ماندانا خانم نمیذاشت برم بیمارستان‪...‬‬
‫منم به خاطر مادرم‪...‬‬
‫به خاطر خوب بودن نمراتم و خوشحال کردنش قبول میکردم‪..‬‬
‫اما آسون بودن امتحان شنبه رو بهانه کردم و چهارشنبه ظهر به بیمارستان اومدیم‪..‬‬
‫دیدن مادرم بعد از سه هفته‪...‬‬
‫خدا خدا میکردم که وقتی میبینمش حالش از دفعه ی قبل بدتر نشده باشه‪...‬‬
‫ولی همه چیز خیالی محال بود ‪.‬‬
‫مادرم رو که بی حال تر از سری قبل دیدم لبخند روی لبم رفت‪...‬‬
‫این قند لعنتی با مادرم چکار کرد‪...‬‬
‫به سمتش رفتم‪...‬‬
‫دیگه نذاشتم اشکم در بیاد‪...‬‬
‫نباید جلوی مادرم خودمو ببازم‪...‬‬
‫صداش زدم ‪:‬‬
‫‪-‬مامان‬
‫انگار حواسش بهم نبود‪...‬‬
‫شایدم اصلا صدامو نمیشنید‪..‬‬
‫کمی بلند تر گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬سلام مامان‪...‬ماامان‪..‬‬
‫دستم رو روی صورتش گذاشتم‪...‬‬
‫‪-‬مامان ‪..‬‬
‫صدامو بلند تر کرده بودم‪..‬‬
‫دیگه مطمئن بودم مامان صدامو نمیشنوه‪...‬‬
‫آروم چشماش رو باز کرد‪...‬‬
‫لبخند بزرگی زدم ‪..‬‬
‫‪-‬سلاااام مامان نازم‪..‬‬
‫خم شدم و صورتش رو بوسیدم‪...‬‬
‫‪-‬حالت خوبه؟‬
‫منتظر بودم جوابم رو بده‪...‬‬
‫لبخندش خوب بود‪...‬‬
‫ولی‪...‬‬
‫چرا حرف نمیزد‪...‬‬
‫مامان چرا حرف نمیزد؟‬
‫وقتی دیدم فقط دستش رو برام آورد بالا و تکون داد خشکم زد‪...‬‬
‫با بهت به هانیه نگاه کردم‪...‬‬
‫دوباره مامان رو نگاه کردم‪..‬‬
‫این لکه ها چی هستن رو صورتش‪...‬‬
‫این لکه های قهوه ای رو صورتش چین‪ .. .‬با دهن باز خیره شده بودم به مامانم‪...‬‬
‫هنوزم نذاشته بودم اشکم در بیاد‪...‬‬
‫ماندانا خانم گفته بود جلوش قوی باش تا اونم روحیه بگیره‪...‬‬
‫آب دهنم رو به زور قورت دادم‪...‬‬
‫گلوم خشک شده بود‪...‬‬
‫خدایا مادرم چی داشت به روزش میومد‪...‬‬
‫دستش رو گرفتم تو دستم‪...‬‬
‫انگار تازه فهمیدم دستاش ورم کردن‪...‬‬
‫اون دستش هم گرفتم‪...‬‬
‫خدایا چرا مادرم اینقدر ورم کرده ‪...‬‬
‫با صدای لرزونی صداش کردم‪..‬‬
‫‪-‬مامان‪...‬تو صدای منو میشنوی؟‬
‫تنها تکون خوردن لبهاش رو دیدم‪...‬‬
‫خدایا چرا نمیتونه حرف بزنه‪...‬‬
‫چرا دیگه صداش در نمیاد‪...‬‬
‫سرم رو به دهنش تزدیک کردم تا بفهمم چی میگه‪...‬‬
‫تنها به زمزمه آروم شنیدم‪...‬‬
‫نترس‪. .‬‬
‫همین‪..‬‬
‫چشمام رو روی هم فشار دادم‪...‬‬
‫نتونستم تحمل کنم و اشکام از چشمام ریخت بیرون‪...‬‬
‫قطرات ریز و درشت اشکم روی لباس گل و گشاد بیمارستان مامان میریخت‪...‬‬
‫الهی برات بمیرم مامان‪...‬‬
‫تو یهو چت شد‪...‬‬
‫پس بگو چرا مرخص نمیشی‪...‬‬
‫بگو چرا دیگه نمیای پیشم‪...‬‬
‫مامان دستات چرا اینطور شده‪..‬‬
‫یهو از جا بلند شدم ‪.‬‬
‫پتو رو از روی پاهاش کمی بلند کردم‪..‬‬
‫با دیدن پاهای ورم کرده ش زدم زیر گریه‪...‬اینبار با صدا‪...‬‬
‫دیگه نمیتونستم بریزم تو خودم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫گریه م برای لحظه ای بند اومد‪ ...‬افتادم به سکسکه‪...‬‬
‫به گوشام اطمینان نداشتم‪..‬‬
‫یادم نبود اخرین بار که صدای مادربزرگم رو شنیدم کی بود‪...‬‬
‫سرم رو بالا آوردم و با چشمای اشکیم نگاهشون کردم‪...‬‬
‫خاله م و دایی هام‪...‬مادربزرگم ‪..‬‬
‫همه اومده بودن ‪..‬‬
‫ولی چقدر دیر برای دیدن دخترشون اومده بودن‪...‬‬
‫دخترشون دیگه نمیتونست باهاشون حرف بزنه‪ ..‬سکسکه ام اعصابم رو خراب تر از اینی که‬
‫هست کرده بود‪...‬‬
‫مادر بزرگم به سمتم اومد ‪...‬‬
‫از جام تکون نخوردم‪...‬‬
‫اومده بودن‪...‬ولی دیر‪..‬‬
‫حالا برای چی اومده بودن‪..‬‬
‫‪۵‬را زودتر از اینا که به وجودشون نیاز داشتیم نیومدن‪...‬‬
‫چرا زودتر نیومدن تا من و مادرم دست به دامن خانواده ی دوستم نباشیم‪...‬‬
‫اینا نصف حرفایی بود که رو دلم تلنبار شده بود‪...‬‬
‫هنوز یادم نرفته بود روزی که رفتم تا از مادر بزرگم کمی پول بخوام باهام چطور رفتار کردن‪...‬‬
‫هنوز به یاد داشتم چطور جلومو گرفت و حتی داخل هم راهم نداد‪...‬‬
‫حتی نمیدونست من پول رو برای چی میخوام‪...‬برای قرص های مادرم میخواستم یا مواد بابام‪...‬‬
‫بغلم که کرد تازه به خودم اومدم‪..‬‬
‫نگاهمو دوختم به فرزام‪...‬‬
‫ساکت نگاهم میکرد‪..‬‬
‫یهو خودمو از مادربزرگم جدا کردم‪...‬‬
‫با تعجب نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪-‬خیلی دیر اومدین‪...‬تا الان کجا بودین‪..‬‬
‫‪--‬مهلا عزیزم‪..‬‬
‫‪-‬به من میگین عزیزم؟ وقتی منو راه ندادید تو خونه تون ‪ ...‬وقتی با بدترین لحن ممکن کارای‬
‫پدرمو که به ما هیچ ربطی نداشت رو با نامردی تمام به رخمون کشیدین‪...‬هنوزم بهم میگین‬
‫عزیزم؟؟‬
‫به داییم نگاه کردم‪..‬‬
‫‪-‬بیا دایی ‪..‬الان که اومدی‪...‬بیا ببین خواهرتو‪..‬بیا دست و پاش رو نگاه کن‪..‬ببین چه به روزش‬
‫اومده‪...‬‬
‫اینبار خاله م‪ ...‬تند تند حرف میزدم‪...‬‬
‫اینقدر تند که کسی نمیتونست حرف بزنه‪ ...‬حرفا تو گلوم بود‪...‬باید به اندازه این چند سال بریزم‬
‫بیرون و خودمو راحت کنم‪...‬‬
‫‪-‬بیا خاله‪...‬بیا با خواهرت حرف بزن‪...‬بیا ببین میتونی صداشو بشنوی؟ شما چی؟ بیا صورت‬
‫دخترتو ببین‪ ...‬صدام از بغضم میلرزید‪...‬‬
‫با اومدنشون داغ دلمو تازه کردن‪...‬‬
‫شاید اگه اون موقع کمی کمک ما میکردن الان مادرم وضعیتش به این بدی نبود‪...‬‬
‫‪-‬بیاین ببینید حالشو‪ ..‬یادم نرفته وقتی اومدم ازتون پول بخوام برای داروهای مامان‪...‬وقتی دم در‬
‫خونه جلومو گرفتی و گفتی راهم نمیدی داخل‪...‬گفتی گول منو نمیخوری‪...‬گفتی پول برای کثافت‬
‫کاریای بابام نمیدین‪...‬مادرم درد میکشید چون قرص نداشت‪..‬مادرم خیاطی میکرد و بافتنی‬
‫میبافت تا خودش بتونه پول دارو هاش رو جور کنه‪...‬شما که دخترتون رو ول کردین به امان خدا ‪..‬‬
‫باعث شدین من این همه مدت رو بندازم به خانواده دوستم‪...‬خیلی دیر اومدین‪...‬خیلی‪...‬‬
‫کیفم رو که گنار مامان گذاشته بودم برداشتم‪...‬‬
‫صورتش رو بوسیدم و سریع به سمت در اتاق رفتم‪...‬‬
‫دم در ایستادم‪...‬‬
‫به سمتشون برگشتم‪...‬‬
‫تازه فهمیدم تمام اونایی که اتاق بودن نگاهمون میکردن‪...‬‬
‫‪-‬دخترتون رو خوب ببینید‪ ...‬امیدوارم بتونید باهاش حرف بزنید‪...‬‬
‫دیگه نایستادم‪...‬سریع از اتاق زدم بیرون‪...‬‬
‫احساس میکردم باری از رو شونه هام برداشته شده ‪..‬‬
‫راحت شده بودم‪..‬‬
‫با سرعت راه میرفتم‪...‬اشکام صورتم رو خیس کرده بود‪..‬‬
‫دیدن مادربزرگ و خاله و دایی م برام سخت بود‪...‬‬
‫همون لحظه خدا روشکر کردم که کسی از خانواده پدریم رو نداریم‪...‬‬
‫اگر اونا بودن‪...‬‬
‫مطمئنا اوناهم مثل بقیه با ما رفتار میکردن‪..‬‬
‫خداروشکر که بابام تک فرزند بود‪...‬‬
‫مادربزرگ و پدر بزرگم چند سال پیش فوت کرده بودن‪...‬‬
‫صدای فرزام رو میشنیدم‪...‬صدام میکرد‪..‬‬
‫ازم میخواست اروم تر راه برم‪..‬‬
‫انگار هیچی نمیفهمیدم‪...‬‬
‫نه میفهمیدم کی اطرافمه‪..‬‬
‫نه میفهمیدم فرزام چی میگه‪..‬‬
‫فکرم درگیر بود و اعصابم خراب‪.‬‬
‫دیدن اونا برام بدترین چیز بود‪..‬‬
‫با اومدنشون تنها داغ دلم رو تازه تر کرده بودن‪..‬‬
‫الان میتونستن با مامان حرف بزنن؟‬
‫یا فقط مثل من یه زمزمه آروم ازش میشنیدن‪..‬‬
‫شایدم فقط‪...‬‬
‫صدای بوقی تو سرم پیچید‪...‬‬
‫حتی فکرمم نصفه موند‪..‬‬
‫سرم به سمت صدا چرخید و سر جا خشک شدم‪...‬‬
‫شوک شده ایستادم سر جام‪...‬‬
‫با صدای بوق بقیه ماشینا تازه به خودم اومدم‬
‫من ‪...‬‬
‫من وسط جاده بودم؟‬
‫این ماشین بود؟‬
‫ماشینی که با سرعت زیاد به سمتم میومد‪...‬‬
‫انگار پاهام رو به زمین چسبوندن‪..‬‬
‫نمیتونستم تکون بخورم‪.‬‬
‫نفهمیدم چی شد‪...‬‬
‫دسای دور مچ دستم سفت شد و کشیدم سمت خودش ‪..‬‬
‫با سرعتی زیاد که باعث شد بیوفتم رو زمین‪...‬‬
‫فرزام هم از شدت سرعتی که منو کشیده بود خودش هم روی زمین افتاد‪...‬‬
‫صوای بوق کشدار ماشین کل تنم رو لرزوند‪..‬‬
‫واقعا ‪ ...‬داشت منو زیر میکرد‪...‬‬
‫اگر فرزام نبود ‪...‬‬
‫چی میشد‪...‬‬
‫از شدت ترس نفس نفس میزدم‪...‬‬
‫مادربزرگم رو از یاد بردم‪...‬‬
‫حالا شوکه بودم‪...‬‬
‫به فرزام نگاه کردم‪..‬‬
‫سریع به سمتم اومد و جلوم روی دو زانوش نشست‪..‬‬
‫‪--‬مهلا نترس‪...‬همه چیز تموم شد‪ .‬نترس‪.‬‬
‫دستاشو دو طرف صورتم گذاشت‪..‬‬
‫‪--‬نه دختر جون‪..‬نترس‪...‬‬
‫هانیه با سرعت به سمتمون دویید‪...‬‬
‫با کمک هم بلندم کردن‪...‬‬
‫اولین بلندی رو که دیدم روش نشستم‪..‬‬
‫خدا چه رحمی کرده بود‪...‬‬
‫اینبار هانیه نشست جلوم‪ ...‬چند بار زد تو صورتم‪...‬‬
‫نگاهش کردم ‪.‬آروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خوبم هانیه‪..‬‬
‫فرزام سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬هانیه پاشو برو یه شکلاتی ‪.‬چیزی بخر بیار براش‪...‬‬
‫هانیه سریع بلند شد‪ ...‬ماندانا خانم و عمو هم بهمون رسیدن‪...‬‬
‫‪--‬چی شده؟ خاک به سرم‪..‬مهلا چی شده‪..‬‬
‫‪--‬نترسین مامان چیزی نیست‪..‬‬
‫ماندانا خانم نزدیکم نشست‪..‬‬
‫‪--‬لباسات چرا خاکین‪...‬‬
‫‪-‬چیزی نیست ماندانا جون‪..‬افتادم رو زمین‪...‬‬
‫هانیه شکلات و شیر کاکائویی رو برام باز کرد و به زور به خوردم داد‪...‬‬
‫با اینکه هنوزم احساس سرگیجه داشتم ولی از جا بلند شدم‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم اینجا بمونم‪...‬‬
‫همه سوار شدیم و به سمت خونه برگشتیم‪..‬‬
‫تعجب کردم که چرا ماندانا خانم برگشته‪...‬‬
‫همیشه میگفت همراه مامان میمونه‪..‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم‪...‬کی پیش مامانه‪...‬کاش خودم میموندم‪..‬‬
‫عمو گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نگران نباش دخترم تنها نیست‪..‬‬
‫ماندانا خانم نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مادربزرگت گفت پیشش میمونه‪...‬‬
‫پوزخند زدم‪ ...‬تازه عمق فاجعه رو درک کرده بود‪...‬‬
‫تازه میخواست پیش دخترش بمونه‪...‬‬
‫این چند ماه رو ندید که مادر دوستم خواهرانه و بدون هیچ چشم داشتی از مادرم مواظبت میکرد‬
‫‪..‬‬
‫ببین‬
‫من هنوزم امید دارم ‪..‬‬
‫ازت میخوام کمک مادرم کنی‪...‬‬
‫یه کاری کن این مریضی لعنتی دست از سر مادرم برداره‪...‬‬
‫نذار بیشتر از این زجر و درد بکشه‪...‬‬
‫مادرم داره نابود میشه‪. .‬‬
‫مامان تو اون بیمارستان لعنتی داره ذره ذره آب میشه و من اینو به چشمم میبینم‪...‬‬
‫نذار ضعیف تر از این شه‪ ...‬به دادش برس و نذار حالش بدتر شه ‪..‬‬
‫اشکی که از گوشه چشمم افتاد رو با انگشت گرفتم‪...‬‬
‫غصه نخور مهلا ‪ ..‬خدا بزرگه‪...‬‬
‫به حرف مامانت گوش کن و نترس ‪.‬‬
‫فرزام ازمون جدا شد و به قسمت آقایون رفت‪..‬‬
‫بعد از اینکه خانومی ما رو گشت اچازه داد وارد شیم ‪..‬‬
‫چادری رو از توی سبدی که اونجا بود برداشتیم و سرکردیم‪...‬‬
‫خیلی دوست داشتم برم علی بن مهزیار و الان به لطف هانیه و فرزام توی حیاطش ایستاده بودم‪...‬‬
‫عجیب حس مشهد بهم دست داده بود‪.‬‬
‫مشهدی که تا به حال پا توش نذاشته بودم ‪..‬‬
‫عصر بود و هوا زیاد گرم نبود‪.‬‬
‫فرزام هم از اون فسمت خارج شد و به سمتمون اومد‪...‬‬
‫با دیدنمون لبخند زد‪..‬‬
‫‪--‬چه خانم های زیبایی‪...‬‬
‫هانیه پشت چشمی ناز کرد‪. .‬‬
‫خندیدیم‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪. .‬‬
‫راه رفتیم همونطور که پشت سرم بود آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اینطوری خیلی مظلوم شدی مهلا‪...‬چادر بهت میاد‪- .‬ممنون‪..‬‬
‫بلد نبودیم چادر رو بگیریم‪ ...‬هانیه سفت چسبیده بود تا از سرش لیز نخوره‪...‬‬
‫کفشامون رو دراوردیم و توی پلاستیکی گذاشتیم ‪..‬‬
‫فرزام به قسمت آقایون رفت و من و هانیه هم رفتیم داخل‪...‬‬
‫با دیدن اون ضریح همه چیز رو یادم رفت‪..‬‬
‫پلاستیکی که دستم بود رو تو بغل هانیه انداختم‪...‬‬
‫به سمت ضریح رفتم و با دست محکم گرفتمش‪...‬‬
‫پیشونیم رو بهش چسبوندم و زدم زیر گریه‪...‬‬
‫چادرم رو جلوی صورتم گرفتم‪..‬‬
‫دوست نداشتم کسی اشکام رو ببینه‪...‬‬
‫تنها چیزی که زیر لب میگفتم و از علی بن مهزیار میخواستم شفای مادرم بود‪...‬‬
‫همه چی دست خداست‪...‬‬
‫ازش خواستم حداقل اون از خدا بخواد مادرم خوب شه‪...‬‬
‫از صبح که فهمیده بودم حال مادرم بدتر شده یه جا آروم و قرار نداشتم‪...‬‬
‫نه فقط امروز‪...‬‬
‫توی این یک ماه کلا آروم و قرار نداشتم‪..‬‬
‫دیگه حتی خراب کردن امتحاناتم هم برام مهم نبود‪..‬‬
‫به قدری حالم بد بود که نمیتونستم طرف کتاب و دفترام برم‪. .‬‬
‫توی این یک ماه‪ ...‬منم مثل مادرم ذره ذره آب شدم‪...‬‬
‫ماندانا خانم گفته بود اگر تا فردا ساعت دوازده حالش کمی بهتر شه دیالیز میشه ‪..‬‬
‫خدایا‪ ...‬من حتی به همینم راضیم‪..‬‬
‫فقط مادرم زنده بمونه‬
‫دستی رو شونه م نشست‪..‬‬
‫سریع اشکامو پاک کردم‪...‬‬
‫سرم رو بلند کردم و به هانیه نگاه کردم‪...‬‬
‫اشکام پاک کردم‪ ...‬بغض صدا و سرخی چشمام رو چکار کنم‪...‬‬
‫چطور میخوام گریه کردنم رو قایم کنم‪...‬‬
‫خیره شد تو چشمام‪...‬‬
‫یهو اشک تو چشمش جمع شد و در کمترین زمان محکم بغلم کرد‪...‬‬
‫باهم زدیم زیر گریه‪...‬‬
‫وسط اون همه آدم‪...‬‬
‫دیگه برام مهم نبود نگاهمون میکنن یا نه‪...‬‬
‫هانیه دلش برام سوخته بود و پا به پام گریه میکرد‪...‬‬
‫خانمی دستمون رو گرفت و کمکمون کرد گوشه ای بشینیم‪...‬‬
‫به ستون پشت سرم تکیه دادم‪...‬‬
‫چشمام رو بستم‪..‬‬
‫خیسی مژه هام اذیتم میکرد‪..‬‬
‫با دستمالی که هانیه به سمتم گرفته بود به مژه هام کشیدم ‪..‬‬
‫نگاهم افتاد به خانم هایی که مشغول خوندن نماز بودن‪...‬‬
‫دو رکعت نماز‪...‬‬
‫اونم برای شفای مادرم‪...‬‬
‫حتما نیاز بود‪..‬‬
‫میخوندم تا خدا بهم نگاه کنه‪...‬‬
‫به من‪..‬به مادرم‪...‬به تنهاییمون‪...‬‬
‫نگاه کنه و مادرم خوب شه‪...‬‬
‫از جا بلند شدمو مهری برداشتم‪...‬‬
‫جلوم گذاشتم و شروع کردم به خوندن‪...‬‬
‫چهار رکعت خوندم‪....‬‬
‫با تسبیح تو دستم مشغول بودم‪...‬‬
‫صلوات میفرستادم و دعا میکردم‪...‬‬
‫که مادرم خوب شه‪..‬‬
‫حداقل تا فردا ساعت دوازده دووم بیاره و دیالیز بشه‪...‬‬
‫خدایا بهم نگاه کن و مادرمو ازم نگیر‪...‬‬
‫خدایا بذار فردا که از امتحان میام خبرای خوب بشنوم‪...‬‬
‫بهم بگن که مادرم خوب شده‪...‬‬
‫بگن که بازم میتونه برگرده پیشم‪...‬‬
‫مهر رو سر جاش گذاشتم و به سمت هانیه رفتم‪...‬‬
‫اونم داشت صلوات میفرستاد‪...‬‬
‫‪-‬هانیه بریم؟‬
‫‪--‬میخوای بیشتر بمونیم؟‬
‫‪-‬نه بریم‪..‬هوا داره تاریک میشه دیگه‪..‬‬
‫سری تکون داد و از جا بلند شد‪..‬‬
‫دم در کفشامون رو پوشیدیم‪...‬‬
‫فرزام منتظر ما بود‪...‬‬
‫به سمتش رفتیم‪..‬‬
‫‪--‬هانیه چرا جواب نمیدی؟‬
‫هانیه سریع دست کرد تو جیبش و گوشیشو دراورد‪..‬‬
‫‪--‬ببخشید سایلنت بود‪..‬نفهمیدم‪..‬‬
‫‪-‬خیلی منتظر شدی؟‬
‫‪--‬مهم نیست‪..‬بریم‪..‬‬
‫بعداز‪ .‬تحویل دادن چادرها از علی بن مهزیار خارج شدیم‪..‬‬
‫استرس عجیبی به جونم افتاده بود‪...‬‬
‫تند تند صلوات میفرستادم‪...‬‬
‫تا این فکرای بد رو از سرم دور کنم‪...‬‬
‫حواسم به اطرافم نبود‪..‬‬
‫محکم به هانیه خوردم‪..‬‬
‫بنده خدا صدایی ازش در نیومد‪...‬‬
‫پام به سنگی خورد و نزدیک بود وسط خیابون کله پا شم‪...‬‬
‫حس میکردم چشمام سیاهی میره ‪.‬‬
‫هانیه هم این رو فهمیده بود‪..‬‬
‫دستم رو محکم گرفته بود ‪ ...‬سرگیجه نمیذاشت درست راه برم‪..‬‬
‫دل درد شدیدی هم افتاد به جونم‪..‬‬
‫مال استرسم بود‪..‬‬
‫حس میکردم ته دلم دارن رخت میشورن‪..‬‬
‫مثل دیوونه ها اشک از چشمم چکید‪...‬‬
‫دو سه نفر از جلومون رد شدن‪...‬‬
‫با تعجب نگاهمون کردن‪...‬‬
‫نمیدونم چطور تا ماشین رسیدم‪..‬‬
‫هانیه و فرزام اصرار داشتن شام رو بیرون بخوریم‪...‬‬
‫اما با این استرس و اضطراب کوفت هم از گلوم نمیرفت پایین چه برسه به غذا‪...‬‬
‫با اصرار زیاد اخرش آب هویجی گرفتن که من چیزی ازش نتونستم بخورم‪...‬‬
‫خدایا‪ ...‬چی در انتظار مادرمه‪..‬‬
‫خدایا بهمون نگاه کن و نذار بیچاره شیم‪...‬‬
‫خدایا مادرمو ازم نگیر‪...‬‬
‫زوده ببریش پیش خودت‪..‬‬
‫لبم رو گاز گرفتم‪...‬‬
‫خدایا مادرمو نبر‪...‬‬
‫مادرم تا فردا دووم بیاره و دیالیز شه‪...‬‬
‫میدونم دیالیزم همچین خوب نیست‪...‬‬
‫ولی حداقلش اینه که میفهمم خوب میشه‪...‬زنده میمونه‪..‬‬
‫امیدی برامون هست‪...‬‬
‫هانیه و فرزام هم نگران بودن‪..‬‬
‫کاملا معلوم بودن‪..‬‬
‫اما به خاطر من جوری رفتار میکردن که نگران نشم‪...‬‬
‫دلواپس نشم‪...‬‬
‫به خونه که رسیدیم سریع به اتاق رفتم‪...‬‬
‫حتی به خودم فرصت ندادم برای عوض کردن لباسام‪...‬‬
‫از توی کشو تسبیح آبی رنگ هانیه رو برداشتم‪...‬‬
‫تا صبح بیدار میمونم‪...‬‬
‫صلوات میفرستم و دعا میکنم‪..‬‬
‫اونشب نگاه به کتابم ننداختم‪ِ..‬‬
‫تو این اوضاع کی به درس نگاه میکنه‪ ...‬از هانیه ممنون بودم‪..‬‬
‫هانیه هم پا به پام صلوات فرستاد و دعا کرد‪..‬‬
‫همونجا نذر کردم که اگر مادرم خوب شد خودم ببرمش مشهد‪...‬‬
‫فقط خوب شه‪...‬‬
‫به خودم که اومدم فهمیدم ساعت ‪ 6‬صبحه‪...‬‬
‫با خستگی زیاد از جا بلند شدم‪..‬‬
‫پام تو اون شلوار لی حسابی درد گرفته بود‪...‬‬
‫هانیه رفته بود تو پذیرایی تا درس بخونه‪...‬‬
‫من نتونستم‪..‬‬
‫نتونستم تا صبح تسبیحو بذارم پایین‪...‬‬
‫اولین کاری که کردم عوض کردن لباسام بود‪...‬‬
‫از اتاق رفتم بیرون‪...‬‬
‫چراغ پذیرایی روشن بود‪...‬‬
‫فقط اتاق فرزام و عمو خاموش بود چراغش‪...‬‬
‫به سنت پذیرایی رفتم‪...‬‬
‫از شدت خستگی تلو تلو میخوردم‪...‬‬
‫حتی پنج دقیقه هم چشم رو هم نذاشته بودم‪..‬‬
‫شب هرچقدر به ماندانا خانم اصرار کردم بذاره من برم بیمارستان خستگی و امتحانم رو بهونه‬
‫کرد‪...‬‬
‫لحظه شماری میکردم تا امتحانم رو بدم‪..‬‬
‫اونوقت زنگ بزنم به ماندانا خانم‪...‬‬
‫ببینم چی شد‪...‬‬
‫مادرم خوب میشه‪..‬‬
‫به خودم اجازه نمیدادم درباره ی چیزای منفی فکر کنم‪...‬‬
‫فقط به این فکر میکنم که مادرم خوب میشه‪...‬‬
‫طاقت میاره و تنهام نمیذاره‪..‬‬
‫هانیه تو پذیرایی نبود‪...‬‬
‫با تعجب به کتاب منطقش که روی مبل انداخته بود نگاه کردم‪...‬‬
‫آروم صداش زدم‪..‬‬
‫نخواستم بقیه بیدار شن‪...‬‬
‫صدایی نامفهموم از توی هال اومد‪...‬‬
‫سریع رفتم اونجا‪ِ..‬‬
‫چراغو که روشن کردم هانیه رو دیدم‪..‬‬
‫چادر نمازش سرش بود‪...‬‬
‫روی سجاده ش نشسته بود‪...‬‬
‫فکرم کار نمیکرد‪...‬‬
‫من نماز صبح خونده بودم؟‬
‫اره‪..‬اره خوندم‪.ِ.‬اونم اول وقت‪...‬‬
‫کنار هانیه نشستم‪...‬‬
‫‪-‬هانیه‪...‬‬
‫صداش که کردم یهو شونه هاش شروع کردن به لرزیدن‪...‬‬
‫قلبم ریخت‪...‬‬
‫‪-‬چی شده هانیه‪..‬بگو چی شده‪..‬هانیههههه‪..‬‬
‫سریع دستامو گرفت‪ ...‬صورتم رو بوسید‪...‬‬
‫‪--‬دارم دعا میکنم‪...‬چیزی نیست‪...‬‬
‫نفسم دوباره برگشت‪...‬همین الان تا مرز سکته داشتم میرفتم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا ببین‪...‬بهت میگم چی شده‪..‬ولی باید خوب گوش کنی‪...‬ازت میخوام خودتو نبازی و دعا‬
‫کنی‪ ...‬گیج‪...‬منگ‪...‬مبهوت نگاهش کردم‪...‬منتظر بودم حرفش رو بزنه‪..‬بغض توی صداش داظت‬
‫دیوونه م میکرد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا مامانم زنگ زد‪..‬مامانت حالش خوب نیست ‪..‬بردنش آی سیو‪...‬اگه‪..‬همونطور که دکتر‬
‫گفت‪...‬اگه فقط تا دوازده ظهر دووم بیاره انتقالش میدن و دیالیز میشه‪...‬‬
‫چونه م لرزید‪ ...‬اشک از چشمم ریخت بیرون‪...‬باورش برای خودمم سخت بود‪...‬‬
‫ساعت یازده اخرین بار که با ماندانا خانم حرف زدم گفت خوبه‪...‬‬
‫‪-‬هانیه اگه ‪...‬اگه‪...‬‬
‫بغضمو قورت دادم‪...‬هرجوری بود گفتم‪..‬‬
‫‪-‬اگه دووم نیاره چی؟‬
‫سرش رو شونه نشست و با گریه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دووم میاره‪...‬دووم میاره نترس‪..‬‬
‫هنوزم‪ .‬دلم پر بود‪...‬با اینهمه گریه هنوزم نتونسته بودم خودمو خالی کنم‪..‬‬
‫با زور هانیه از جا بلند شدیم‪...‬‬
‫حس میکردم هر لحظه امکان داره بیهوش شم‪...‬‬
‫چشمام سوزش عجیبی گرفته بودن‪...‬‬
‫هانیه تند تند لباسا رو اتو میزد و من ساکت گوشه ی اتاق کز کرده بودم‪..‬‬
‫پاهام رو تو بغلم جمع کرده بودم و خیره به دیوار بودم‪...‬‬
‫برای خودم رویا بافی میکردم‪...‬‬
‫وقتی بهم خبر میدن مادرمو انتقال دادن‪ .‬بخش چکار کنم‪...‬‬
‫چطوری خوشحالی کنم‪...‬‬
‫معلومه‪...‬‬
‫پرواز میکنم‪...‬‬
‫از خوشحالی پرواز میکنم و میرم تو آسمون‪...‬‬
‫اره‪...‬دوتا بال درمیارم و پرواز میکنم‪...‬‬
‫فقط مادرم رو انتقال بدن به بخش‪...‬‬
‫هانیه بلندم کرد‪...‬‬
‫هرطور بود لباسام رو پوشیدم‪...‬‬
‫فرزام صدامون کرد‪..‬‬
‫‪--‬دخترا دیر نشه‪..‬‬
‫خودکارم رو هل دادم تو جیبم‪...‬‬
‫با هانیه از اتاق خارج شدیم‪...‬‬
‫فرزام هم خسته بود‪...‬‬
‫چشماش سرخ و پف کرده بودن‪...‬حتی صورتش‪...‬‬
‫فکر کنم از حال داغون من بود که هیچکس حس حرف زدن نداشت‪...‬‬
‫تا رسیدن به مدرسه کلامی حرف از دهنمون درنیومد‪...‬‬
‫چشمام رو بسته بودم‪..‬‬
‫مثل تمام این مدت غرق در رویا‪..‬‬
‫یاد روزایی افتادم که بی دغدغه کنار مادرم زندگیمون رو میکردیم‪...‬‬
‫زمانی که بیماری مادرم تا این حد جدی نبود‪...‬‬
‫با وجود اذیتای پدرم ‪...‬‬
‫ما بازم خوشحال بودیم‪...‬‬
‫بازم از مدرسه که میومدم دیدن مادرم لبخند به لبم میاورد‪...‬‬
‫چقدر خوب بودن اون روزا‪...‬‬
‫خدایا‪...‬تو خودت خوب میدونی‪...‬مامان ارزوش بود باز هم بره مشهد ‪..‬‬
‫تو کمک کن حالش خوب شه‪...‬بذار بازم بتونه حرم آقا رو ببینه ‪..‬‬
‫فرزام جلوی در مدرسه نگه داشت و پیاده شدیم‪..‬تنها یه خداحافظ آروم از هم شد کل صحبتمون‬
‫توی راه‪...‬از امتحان هیچ چیز نفهمیدم‪...‬اصلا نمیفهمیدم دارم چی مینویسم‪...‬دستم میلرزید و‬
‫خودکار از دستم میوفتاد‪ ...‬از شدت استرس با اینکه برگه م خالیه خالی بود اما تحویلش دادم و از‬
‫کلاس زدم بیرون‪...‬‬
‫متوجه هانیه شدم که سریع بعد از من بلند شد‪...‬همه بچه ها هم متوجه حال داغون ما شده‬
‫بودن‪...‬‬
‫با سرعت از مدرسه خارج شدم‪...‬با دیدن فرزام که به ماشین تکیه داده بود و دستاش جلوی‬
‫صورتش بود عین یه تکه چوب خشک شدم‪...‬دیگه نتونستم سرپا بایستم‪ ...‬زانوهام لرزید و افتادم‬
‫رو زمین‪...‬بغضم شکست‪..‬گریه کردم‪...‬جیغ زدم‪..‬با صدای بلند‪...‬بذار همه بفهمن چه بلایی سرم‬
‫اومده‪...‬‬
‫افتاده بودم رو زمین‪...‬‬
‫درست مثل یه آدم بی حال‪...‬‬
‫مثل ‪ ...‬آدم؟‬
‫مثل یه جنازه‪...‬‬
‫همین لحظه از زندگیم خسته شدم‪...‬‬
‫همین لحظه آرزو کردم بمیرم‪...‬‬
‫هانیه زیر بغلم رو گرفت تا بلندم کنه‪...‬‬
‫فرزام هم به کمکش اومد‪..‬‬
‫هق میزدم‪...‬‬
‫گریه میکردم‪...‬‬
‫خدایا مادرم ‪..‬مادرم‪ ..‬بلندم کردن سر پا‪...‬‬
‫سریع به فرزام نگاه کردم ‪.‬‬
‫‪-‬مادرم نتونست دو ساعت دیگه تحمل کنه؟‬
‫سرش رو پایین انداخت‪...‬‬
‫به هانیه نگاه کردم ‪ ..‬باورش سخته‪...‬‬
‫اصلا مگه میشه باور کرد‪.. .‬‬
‫دستامو از دستاشون کشیدم بیرون‪ ...‬زدم تو سرم‪ ...‬بدبختی از این بیشتر؟‬
‫از این بالاتر‪.‬؟؟‬
‫داشتم میمردم‪...‬داشتم خفه میشدم‪...‬جیغ زدم‪...‬از ته دل ‪-- ..‬‬

‫مــــــامـــــــانــــــم‪...‬وااااای مــــــامـــــــانــــــم‪...‬واااای‪...‬‬
‫چشمامو بسته بودم و جیغ میزدم‪ ....‬خدایا چرا نگام نکردی‪..‬چرا مادرمو ازم گرفتی‪...‬‬
‫چرا بدبختم کردی‪...‬‬
‫اون فقط باید دو ساعت دیگه تحمل میکرد تا دیالیز شه‪...‬‬
‫بی انصاف فقط دو ساعت صبر نکردی ‪...‬‬
‫صدای معلم‪..‬ناظم‪...‬مدیر‪...‬بچه ها‪...‬همه تو گوشم بود‪...‬‬
‫نمیفهمیدم چی میگن‪..‬‬
‫برام هم مهم نبود چی میگن‪...‬‬
‫الان مادرم رفته بود‪...‬‬
‫چه چیزی بود فهمیدن حرفای بقیه‪...‬‬
‫الان منم باید بمیرم‪...‬‬
‫مادرم نیست‪...‬نیست‪...‬‬
‫نمیدونم کیا بردنم سمت ماشین‪...‬‬
‫به زور تو ماشین نشوندنم‪..‬‬
‫هانیه عقب کنارم نشست و فرزام حرکت کرد ‪..‬‬
‫سریع پریدم‪...‬‬
‫جیغ زدم‪..‬‬
‫‪-‬لریم بیمارستان‪....‬مامان زنده ست‪...‬بریم بیمارستان‪...‬من تا نبینمش باور نمیکنم‪...‬‬
‫محکم زدم به شونه ش‪...‬‬
‫‪-‬بیمارستاااان‪...‬منو ببر بیمارستان‪...‬‬
‫هانیه دستامو گرفت‪..‬‬
‫‪--‬میریم مهلا‪...‬اروم باش‪..‬‬
‫اروم نشدم‪ ...‬اصلا‪ ...‬مگه میشد اروم باشم‪...‬‬
‫مادرم ‪ ...‬مادرم نبود‪...‬من باید اروم باشم؟‬
‫هیچی نمیفهمیدم هیچی‪...‬‬
‫با اینکه میدیدم مسیر فرزام سمت بیمارستانه ولی بازم جیغ میزدم ‪..‬‬
‫ازش میخواستم منو زودتر برسونه اونجا‪...‬‬
‫باید با چشمای خودم میدیدم‪...‬‬
‫باور نمیکردم‪...‬‬
‫نه‪...‬‬
‫حتی اگه با چشمای خودمم میدیدم باور نمیکردم‪...‬‬
‫لباسام از افتادنم رو زمین خاکی بودن‪..‬‬
‫مهم نبود‪...‬‬
‫الان هیچی مهم نبود‪...‬‬
‫الان مادرم رفته بود‪...‬‬
‫قطره های اشکم باهم مسابقه گذاشته بودن‪..‬‬
‫تند و تند و پشت سر هم فرو میریختن‪...‬‬
‫مهلا‪ ...‬مادرت رفته‪...‬‬
‫این اشکا کمه‪...‬‬
‫الان باید خون گریه کنی ‪..‬‬
‫گربه کن ‪...‬گریه کن‪...‬‬
‫خدایا مادرم رو بردی ‪..‬‬
‫یه اب خوش از گلوی مادرم تو این سالها نرفت پایین‪...‬‬
‫خدایا چرااا‪...‬این چه امتحانی بود که اینقدر سخت بود‪...‬‬
‫چرا جون منو نگرفتی‪...‬‬
‫چرا الان گه مادرم نیست من زنده م‪...‬‬
‫فرزام جلوی بیمارستان مهر نگه داشت‪...‬‬
‫هنوز ماشین نایسااده بود در رو باز کردم و پریدم پایین‪...‬‬
‫افتادم رو زمین‪...‬‬
‫دستم درد گرفت‪...‬‬
‫ولی مهم نبود‪...‬‬
‫قلبم بیشتر درد میکرد‪ ...‬درد قلبم اونقدر زیاد بود که این درد دستم به چشم نمیومد‪..‬‬
‫قلبم داشت تیر میکشید‪ ..‬داشتم دیوونه میشدم‪...‬‬
‫سریع بلند شدم و دوییدم‪...‬‬
‫نمیفهمیدم اطرافم چه خبره‪...‬‬
‫حتی نفهمیدم هانیه و فرزام دنبالم هستن یا نه‪...‬‬
‫تمام مسیر رو دویبدم‪...‬‬
‫سربازی که دم در بود با دیدن حال خرابم خودش رو کنار کشید تا برم تو‪..‬‬
‫با دیدن ماندانا خانم ‪ ...‬خاله م ‪...‬مادربزرگم‪...‬‬
‫همونجا دم در بخش افتادم رو زمین‪...‬‬
‫اولین کسی که از صدای افتادنم متوجه م شد خاله م بود که با سرعت به سمتم دویید‪...‬‬
‫بازم جیغ زدم‪...‬‬
‫باید اینقدر جیغ بکشم تا بمیرم‪...‬‬
‫وقتی مادرم نیست‪...‬‬
‫دلیل زنده بودن من چیه‪ ...‬خاله م بغلم کرد‪...‬‬
‫برای اولین بار سفت چسبیدمش‪...‬‬
‫خدایا چرا خاله م اینقدر بوی مادرمو میداد‪...‬خدایا ‪ ..‬چرا مادرمو ازم گرفتی‪...‬چنگ زدم به‬
‫مانتوش‪..‬‬
‫جیغام توی بغلش خفه شده بودن‪...‬‬
‫پا به پام گریه میکرد‪...‬‬
‫هیچکس اندازه من درد نمیکشید‪...‬هیچکس‪ ...‬خاله م بلند شد‪...‬اما من نمیتونستم بلند شم‪...‬‬
‫خدایا کمرمو چرا نمیتونم صاف کنم‪..‬‬
‫دست پشت کمرم گذاشتم‪...‬‬
‫دستمو به دیوار تکیه زدم و هرجور بود خودمو بلند کردم‪..‬‬
‫نزدیک بود لیز بخورم و بیوفتم‪...‬‬
‫دست پرستاری که کنارم بود رو گرفتم‪...‬‬
‫چسبیدم به دیوار‪..‬‬
‫خودمو رسوندم به اتاقی که مامان توش بستری بود‪...‬‬
‫تخت خالیش تو بخش آی سی یو بی جور قلبم رو شکست‪...‬‬
‫سرم رو پایین انداختم‪..‬‬
‫قطرات اشکم از چشمم ریختن پایین‪...‬‬
‫همونطور چسبیده بهذدیوار سر خوردم تا پایین‪..‬‬
‫سر روی پاهام گذاشتم‪...‬‬
‫خدایا الان مرگ رو به هرچیزی ترجیح میدم‪...‬‬
‫کاش همین الان منم بمیرم‪...‬‬
‫مامان با رفتنش کل وجودمو با خودش برد‪...‬‬
‫مادر خوب و قشنگم‪...‬‬
‫بدون تو دل من پر درده‪..‬‬
‫صدای باز شدن در بخش رو شنیدم‪...‬‬
‫سرم ناخودآگاه بلند شد‪...‬‬
‫پدرم اومده بود‪...‬‬
‫چشمام گرد شد‪...‬‬
‫حس کردم داره از گوشم دود میزنه بیرون‪...‬‬
‫با سرعت از جا بلند شدم‪..‬‬
‫هانیه رو کنار زدم و با عصبانیت به سمتش رفتم‪..‬‬
‫با تعجب به سر و وضعش نگاه کردم‪ ...‬بابای من قبلا اینقدر شیک نبود‪..‬‬
‫تا وقتی با مامان توی اون خونه بودیم ‪ ...‬فقط برامون حامل غم و درد و بدبختی بود‪...‬‬
‫با دستام پیرهنش رو گرفتم و هلش دادم‪...‬‬
‫جیغ زدم‪..‬‬
‫‪-‬برو گمشووو‪...‬برای چی اومدی‪...‬اومدی چی ببینی‪...‬اومدی ببینی چه بلایی سرمون اومده؟ گورت‬

‫رو گم کن‪...‬بذار مادرم یه روز راحت بخوابه‪ ..‬برو گمشو بیرون‪..‬‬
‫هلش دادم‪...‬‬
‫محکمتر‪ ...‬میخواستم پرتش کنم بیرون‪..‬‬
‫پرستاری منو گرفت و سعی کرد آرومم کنه‪...‬‬
‫‪-‬خوبم شیک و پیک کردی‪ ...‬تا دیروز پول نداشتی کوفت و زهرماریتو بخری ‪..‬پولایی که برای‬
‫مادرم بود رو ازم میگرفتی‪...‬حالا این مارکا از کجا اومد‪...‬تو نبود ما چه بلایی سر خونه‬
‫اوردی‪...‬داری چکار میکنی‪...‬برو گمشو‪..‬نمیخوام ببینمت‪...‬تف تو غیرتت‪..‬‬
‫اصلا نمیفهمیدم‪...‬‬
‫این مرد برای جی اومده بود‪..‬اومده بود چی رو ثابت کنه‪...‬‬
‫میخواست بگه به فکر زن و بچشه؟‬
‫میخواست بگه اگه زنم بمیره برای مراسماش میام؟‬
‫مردی که حتی عارم میشد بهش بگم بابا‪...‬‬
‫تو سکوت نگاهم میکرد و حرفی نمیزد‪...‬‬
‫دندونام از حرص روی هم فشار میدادم‪...‬‬
‫هانیه بغلم کرد‪ ...‬یه دل سیر هم توی بغل هانیه گریه کردم‪...‬‬
‫ازش جدا شدم‪..‬‬
‫زل زدم به بابام‪...‬روی صندلی نشسته بود‪...‬‬
‫یعنی اونم ناراحت بود؟‬
‫پوزخند زدم‪ ...‬ناراحتیش به درد نمیخوره‪ ...‬مامان دیگه نیست که ببینتش‪...‬‬
‫خاله م و مادربزرگم هم گریه میکردن‪...‬‬
‫کسی طرفش نمیرفت‪...‬‬
‫مثل بیچاره ها کف بیمارستان نشسته بودم‪...‬‬
‫واقعا هم بیچاره شده بودم‪...‬‬
‫مادربزرگم به سمتم اومد‪...‬‬
‫امروز چقدر مهربون شده بود‪...‬‬
‫نگاهم رو ازش گرفتم‪...‬‬
‫از همه شون بدم میومد‪ ...‬اگر یکم به فکر بودن‪..‬اگر یکم کمک میکردن الان شاید اوضاعمون‬
‫خیلی متفاوت میبود‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪..‬‬
‫نگاهش نکردم‪ ...‬نگاهم به در اتاق مامان بود‪...‬‬
‫منتظر بودم سرم به دست از اتاق بیاد بیرون‪...‬‬
‫با همون لباسای صورتی رنگ و گشادی که از لاغریش بسیار براش بزرگ بودن‪...‬‬
‫خدایا چرا مادرم نمیاد بیرون‪...‬‬
‫‪--‬مهلا دخترم‪..‬باید بریم خونه ما‪...‬‬
‫اینبار نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬من جایی نمیام‪...‬‬
‫‪--‬مراسم اونجاست‪...‬نمیشه که نباشی‪...‬‬
‫با گفتن این حرف اشک تو چشمم جمع شد‪...‬‬
‫مامان چرا باید به فکر مراسمت باشن‪...‬‬
‫چرا طاقت نیاوردی‪...‬چرا خوب نشدی تا با هم بریم مشهد‪...‬‬
‫الهی بمیرم که آرزوی دیدن حرم آقا با من به دلت موند‪...‬‬
‫اشکم رو پاک کرد‪...‬‬
‫مثل یه عروسک دنبالشون راه میرفتم‪...‬‬
‫اصلا برام مهم نبود داریم کجا میریم‪...‬‬
‫این وسط متوجه هانیه شدم که دستم رو گرفت‪...‬‬
‫حتی حوصله اونم نداشتم‪ ...‬چهره ی مادرم از جلو چشمم کنار نمیرفت‪...‬‬
‫مادربزرگم‪...‬خاله م‪ ...‬چقدر راحت بودن‪..‬چرا مثل من شیون و زاری راه نمینداختن‪..‬‬
‫معلومه‪...‬‬
‫اونا صد سال نمیتونستن مثل من رازی کنن‪...‬‬
‫من مادرم رفته بود‪...‬‬
‫همه کسم رفته بود‪...‬‬
‫اما اونا‪ 4 ...‬سال از ما خبر نداشتن‪...‬‬
‫شاید برای همین اروم گریه میکردن‪ ...‬کنار مادربزرگم نمیتونستم راه برم‪...‬‬
‫سفت تر هانیه رو چسبیدم‪...‬‬
‫با اینکه میتونستم ماشین اونا رو انتخاب کنم ولی سوار ماشین فرزام شدم‪...‬‬
‫از توی آینه نگاهم کرد‪..‬‬
‫بی حال نگاهم رو از اونم گرفتم‪...‬‬
‫حتی حوصله ی اونم نداشتم‪...‬‬
‫سرم رو به شیشه تکیه دادم‪...‬‬
‫دوباره اشک‪..‬دوباره گریه‪...‬دوباره دردسر‪...‬‬
‫متوجه بابام شدم‪...‬‬
‫سریع شیشه رو پایین کشیدم و نگاهش کردم‪...‬‬
‫با سرعت از خیابون رد شد و در کمال تعجبم سوار ماشین مدل بالای مشکی رنگی شد‪..‬‬
‫گریه م بند اومد‪ ...‬نگاهم رو از اون ماشین نمیتونستم بگیرم‪...‬‬
‫خدایا اینجا چه خبر بود‪..‬‬
‫بابام داره چکار میکنه‪...‬‬
‫سرم رو از شیشه بیرون بردم‪...‬‬
‫نتونستم راننده رو ببینم‪..‬‬
‫ماشین با سرعت دور شد و رفت‪...‬‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪..‬‬
‫به جهنم ‪..‬‬
‫با هرکی میخواد باشه‪..‬‬
‫دیگه چی مهمه‪...‬‬
‫هیچی‪...‬دیگه هیچی ارزش نداره‪...‬‬
‫ماندانا خانم کنارم نشست‪...‬‬
‫سرم رفت روی شونه ش‪...‬‬
‫هنوزم سیل اشکام به راه بود‪...‬‬
‫مامان‪...‬کاش نمیرفتی ‪..‬تا برات بخونم اون شعری که دوسش داشتی‪...‬‬
‫دستام بی جون روی پاهام افتاده بودن‪..‬‬
‫حتی نمیتونستم انگشتام رو تکون بودم‪...‬‬
‫نکنه خودمم مردم‪...‬‬
‫زیر لب زمزمه کردم‪...‬‬
‫مامان کاش بودی برات میخوندم‪...‬همونطور اروم‪...‬‬
‫در گوشت‪...‬‬
‫همین که صدامو میشنیدی بس بود‪...‬‬
‫کاش بودم و دیشب تا صبح برات میخوندمش‪...‬‬
‫‪ #‬بخواب که میخوام تو چشات ستاره هامو بشمارم‪...‬پیشم بمون که تا ابد دنیا رو با تو دوست دارم‬
‫‪#‬‬
‫برای یه لحظه چشمام باز شد‪...‬‬
‫از ماندانا خانم فاصله گرفتم‪...‬‬
‫با چشمای اشکیم نگاهش کردم‪...‬‬
‫از اونم بدم میومد‪...‬‬
‫نذاشت دیشب کنار مامان باشم‪...‬‬
‫نذاشت برای اخرین بار من کنارش باشم‪...‬‬
‫دیوونه شده بودم‪...‬‬

‫رفتن مادرم دیوونه م کرده بود‪...‬‬
‫به خونه مادربزرگم رسیدم‪...‬‬
‫با نفرت نگاهی به در خونه شون انداختم ‪..‬‬
‫روزی که منو راه نداده بودن تو قسم خورده بودم پا تو خونه شون نذارم‪..‬‬
‫دیگه سمت خونه شون نیام‪...‬‬
‫مجبور شده بودم‪ ...‬به خاطر مادرم‪...‬‬
‫بی حال از ماشین پیاده شدم‪ ...‬پا گذاشتم تو خونه شون‪..‬‬
‫قسمم شکست و رفتم تو‪...‬‬
‫هیچی نشده در و دیوار پر از پارچه ی سیاه شده بود‪..‬‬
‫پسردایی هام جلوی در ایستاده بودن‪..‬‬
‫با تعجب نگاهم کردن‪..‬‬
‫شاید فکر نمیکردن مهلا ی بچه که چند سال پیش به باد تمسخر گرفتنش الان من باشم‪..‬‬
‫نگاهم رو ازشون گرفتم‪...‬‬
‫لباسای سیاه افرادی که میومدن تو خونه شده بود یه دست برای خفه کردن من‪...‬‬
‫وارد خونه شدیم‪...‬‬
‫جونی برام نمونده بود‪..‬‬
‫روی یه مبل نشستم‪...‬‬
‫مبلی که درست رو به روی عکس مادرم بود‪..‬‬
‫عکس قشنگش‪...‬‬
‫نگاهم به ربان مشکی گوشه ش افتاد‪..‬‬
‫بغض گلومو گرفت‪..‬‬
‫بوی عود داشت خفه م میکرد‪..‬‬
‫مگه نمیدونستن مامان از بوی عود بدش میومد‪...‬‬
‫چرا عود گذاشتن‪..‬مادربزرگم هنوز نمیدونست دخترش از چی بدش میومده‪..‬‬
‫دختر خاله م با سینی که دستش بود از جفتم رد شد‪...‬‬
‫مچ دستشو گرفتم‪..‬‬
‫به سمتم برگشت‪..‬‬
‫سینی رو روی میز گذاشت و بغلم کرد‪...‬‬
‫بی حال ازش جدا شدم‪..‬‬
‫‪-‬بهنوش این عودا رو خاموش کنین‪..‬‬
‫‪--‬چراا؟؟‬
‫‪-‬مادرم عود دوست نداشت‪...‬خاموششون کنین‪...‬‬
‫چند لحظه با تعجب نگاهم کرد‪..‬‬
‫کاش میتونستم جیغ بکشم تا اینطور تو صورتم زل نزنه ‪..‬‬
‫نه فقط اون‪...‬‬
‫بیشتر فامیلا بهم نگاه میکردن‪...‬‬
‫هانیه کنارم نشست و دستمو تو دستش گرفت‪...‬‬
‫زن دایی م بغلم کرد‪ ...‬هیچ حس خاصی نداشتم‪...‬‬
‫دلم میخواست زودتر ولم کنه بره‪...‬‬
‫انگار تازه ما رو میذیدن‪..‬‬
‫حالا که مادرم رفته‪...‬چه نیازی به این افراد‪...‬‬
‫وقتی که میخواستیمشون که نبودن‪...‬‬
‫الان وجودشون به چه درد میخوره‪ ...‬صدای خواننده ای که دم در خونه میخوند‪ ...‬ساز چپی که‬
‫میزدن‪...‬‬
‫جیغ و داد‪...‬‬
‫گریه های بقیه‪ ...‬هیچ چیز نتونسته بود اشکم رو دربیاره‪...‬‬
‫از وقتی وارد خونه مادربزرگم شده بودم نتونستم اشک بریزم‪...‬‬
‫باورم نمیشد تمام این کارا‪...‬‬
‫حتی اون اتوبوسای دم در‪...‬‬
‫اینا همه برای مادرم باشه‪...‬‬
‫هانیه شال مشکی رنگمو رو سرم انداخت‪...‬‬
‫از خونه رفتیم بیرون‪...‬دستم تو دستش بود و یه جورایی دنبال خودش میکشیدم‪..‬‬
‫پاهام حتی جونی نداشتن که بتونم باهاشون راه برم‪..‬‬
‫دم در متوجه آمبولانس شدم‪...‬‬
‫خواننده مراسم تشییع مادرم رو اعلام کرد‪...‬‬
‫لرزیدم‪...‬نمیدونم از چی لرزیدم‪...‬‬
‫در آمبولانس باز شد و مادرم رو توی کفن بود رو بیرون آوردن‪...‬‬
‫چشمام گرد شد ‪..‬‬
‫انگار تازه باورم شد همه چیز واقعیت داره‪...‬‬
‫شروع کردم به جیغ زدن‪...‬‬
‫اینقدر جیغ کشیدم و خودمو زدم که حس کردم دارم بی حال میشم‪...‬مادرم رو توی خونه دور‬
‫دادن و زود برگشتن‪..‬‬
‫وقتی دیدم دارن میذارنش تو آمبولانس از جا پریدم‪..‬‬
‫دوییدم سمتشون‪...‬‬
‫نمیدونستم کی جلومه‪..‬‬
‫پیراهنش رو گرفتم‪..‬‬
‫‪--‬بذار مامانمو ببینم‪...‬برو کنار بذار ببینمش‪...‬‬
‫پسر دایی م به سمتم برگشت و گرفتم و بردم عقب‪..‬‬
‫جیغ زدم‪- ...‬ولم کن‪...‬بذار ببینمش ‪..‬بذار مامانمو ببینم‪...‬ولم کن‪..‬‬
‫به زور نشوندنم روی سکوی جلوی در ‪..‬‬
‫هانیه لیوان آبی رو به زور به دهنم چسبوند و مجبورم کرد ازش بخورم‪...‬‬
‫اولین ماشینی که رسید سوارش شدم‪..‬‬
‫آمبولانس جلو حرکت کرد و پشت سرش بقیه‪...‬‬
‫پدر بی مسئولیتم حتی امروز هم نیومده بود‪...‬‬
‫برای مراسم تشییع زنش هم نیومده بود‪..‬‬
‫بهتر‪..‬‬
‫اگه میومد و من اینجا میدیدمش قطعا با دستای خودم خفه ش میکردم ‪..‬‬
‫دختر خاله م اینبار کنارم بود‪...‬‬
‫چشمام باز نمیشدن‪..‬‬
‫سوز میدادن‪..‬درد میکردن‪..‬‬
‫آه هایی که از ته دل میکشیدم اونقدر سوزناک بود که مطمئنا دل سنگ رو هم آب میکردن‪..‬‬
‫به جایی که داشتن نماز میخوندن نزدیک شدیم‪...‬‬
‫اروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نخونین‪...‬براش نماز نخونین‪..‬مامانم زنده ست‪..‬نخونین‪..‬‬
‫تنها کسی که صدامو میشنید دختر خاله م بود‪...‬‬
‫پلک زدم و اشکم افتاد پایین‪...‬‬
‫وقتی نماز تموم شد و مادرم رو روی دستاشون بلند کردن نالیدم‪...‬‬
‫نگاهم روی پتویی بود که روش کشیده بودن‪...‬‬
‫مسخ شده دنبالشون رفتم‪...‬‬
‫حواسم به سنگ مزار جلوی پام نبود و پام گیر کرد بهش و خوردم زمین‪...‬‬
‫چند نفر کمکم کردن‪..‬‬
‫از صدای خواننده هیچی نمیفهمیدم‪...‬‬
‫فقط میفهمیدم گاه اسمم رو میاره‪...‬‬
‫مادرم رو بین راه میذاشتن رو زمین و باز بلند میکردن‪..‬‬
‫نگاهم با دستاشون حرکت میکرد‪...‬‬
‫کاش میشد منم زیرش رو بگیرم‪...‬‬
‫هانیه گوشه ای نزدیک قبری که اماده کنده بودن نشوندم‪...‬‬
‫یعنی میخواستن مادرم رو بذارن اینجا؟‬
‫مثل بچه ها شده بودم‪..‬‬
‫زیر لب بهونه ش رو میگرفتم‪..‬‬
‫کاش بغضم بشکنه‪...‬بشکنه و خفه م نکنه‪..‬‬
‫اشک دیگه ای از چشمم افتاد‪...‬‬
‫مردی لباس آخوندی تنش بود‪...‬نگاهش کردم‪..‬این قرار بود چکار کنه‪...‬‬
‫مادرم رو توی قبر گذاشتن‪..‬‬
‫همه وجود منم باهاش رفت اونجا‪...‬‬
‫یه قطره دیگه‪...‬‬
‫بشکن لامصب‪...‬بشکن‪..‬‬
‫خودمو جلو کشیدم‪...‬‬
‫خدایا‪...‬مادرمو دارن خاک میکنن‪...‬‬
‫چادری رو روی سنگ مزار کشیدن و اون اقا شروع کرد به خوندن چیزایی که هیچی ازشون‬
‫نمیفهمیدم‪..‬‬
‫تنها تکون خوردن لباشون رو میدیدم‪...‬‬
‫دستی دور شونه م نشست‪ ...‬نتونستم سرمو برگردونم ‪...‬‬
‫تنها خیره شده بودم به رو به روم‪...‬‬
‫چادر رو جمع کردن و پسر خاله و پسر دایی م که اون پایین بودن اومدن بالا‪...‬‬
‫حتی نمیفهمیدم اون پایین چکار میکردن‪...‬‬
‫وقتی اولین خاک رو ریختن سر و صداها رفت بالا‪...‬‬
‫سرمو پایین انداختم‪...‬اشکام ریخت بیرون‪...‬‬
‫بغضم هنوزم نشکسته بود‪...‬مادرم رفت؟ اره‪...‬مادرم برای همیشه رفت‪...‬‬
‫دیگه حتی پلک هم نمیزدم‪...‬‬
‫کاش یکی بیاد به داد من برسه‪...‬حس میکردم دارم نفس کم میارم‪ ...‬هانیه با ترس نگاهم کرد‪...‬‬
‫من بی هیچ عکس العملی خیره به مزار شده بودم‪...‬‬
‫مثل قبل ناله میکردم‪..‬‬
‫اینقدر اروم که خودمم صدای خودمو به زور میشنیدم‪...‬‬
‫هانیه ضربه ای به صورتم زد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫یکی دیگه آروم زد به صورتم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا چت شد‪...‬مهلا توروخدا یه چیزی بگو‪..‬‬
‫اینبار خودش جیغ میزد‪-- ...‬مهلا یه کاری کن‪..‬جیغ بزن‪..‬مهلاااا‪...‬‬
‫چرا نمیرفتم جلوشونو بگیرم تا بیل بیل خاک نریزن روی مادرم‪...‬‬
‫واقعا چرا جیغ نمیزدم‪...‬‬
‫نمیتونستم‪...‬‬
‫چشمم به خاله م افتاد که چطور گریه میکرد‪...‬‬
‫مادربزرگم‪ ...‬اونم گریه میکرد‪...‬‬
‫اونقدر هانیه سر و صدا کرد تا دختر دایی و دختر خاله م هم اومدن پیشمون‪...‬‬
‫چم شده بود که هیچ کس نمیتونست اشکم رو دربیاره‪...‬‬
‫هانیه با چشمای اشکی نگاهم کرد‪...‬‬
‫دوباره آه کشیدم‪...‬‬
‫مامان رو خاک کردن و تمام‪...‬‬
‫مامان دیگه رفته بود‪...‬‬
‫دیدارمون رفت به قیامت‪...‬‬
‫صدای فرزام پیچید تو گوشم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬مهلا‪...‬‬
‫نگاه کوتاهی بهش انداختم‪..‬‬
‫نگاهم به‪ .‬بهنوش و هنگامه افتاد‪...‬‬
‫توی این موقعیت بدجور زل زده بودن به من و فرزام‪...‬‬
‫همه دور قبر رو گرفته بودن‪..‬‬
‫چرا نمیتونستم برم بشینم اونجا و روی قبر مادرم زار بزنم‪...‬‬
‫خدایا چم شده‪...‬‬
‫چم شده‪..‬خودمم از این حالم بدم مبومد‪..‬چون داشتم از بغض تو گلوم خفه میشدم ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا ساکت نشین‪...‬گریه کن‪...‬‬
‫به هانیه نگاه کرد‪..‬‬
‫‪--‬چرا گریه نمیکنه‪...‬‬
‫‪--‬بغض داره‪...‬فرزام بخدا داره خفه میشه‪...‬‬
‫اینبار نوبت اون بود چند بار بزنه بهم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا باید گریه کنی‪..‬مهلا به خودت بیا‪...‬گریه کن مهلا‪...‬ببین مادرت دیگه رفت‪..‬دیگه مادرت‬
‫پیشت نیست‪...‬‬
‫چونه م لرزید‪...‬‬
‫قطره اشکم دراومد‪...‬‬
‫ولی بغضم چی‪...‬حتی نمیتونستم حرف بزنم‪...‬بغض تو گلوم خیلی سنگین بود‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬بیا برو بشین سر مزار‪...‬بیا‪...‬‬
‫دستم رو گرفت تا بلندم کنه‪...‬‬
‫فرزام و هانیه بلندم کردن و به سمت مزار بردن‪...‬‬
‫کنار یکی از خانما نشستم‪...‬‬
‫فرزام رفت و هانیه نشست کنارم‪...‬‬
‫خیره شدم به عکس مامان که بالای مزارش گذاشته بودن‪...‬‬
‫آهی کشیدم و دستم رو روی پتویی که روی مزار پهن کرده بودن کشیدم‪...‬‬
‫گل هایی که روی مزار بود و خرما ها و حلوا ها‪...‬‬
‫حالم از همه اینا بهم میخورد‪...‬‬
‫هانیه نگاهم رو بین جمعیت مردا چرخوندم‪...‬‬
‫بابام رو دیدم ‪..‬‬
‫خیره شدم بهش‪...‬‬
‫هرکی نمیدونست فکر میکرد برای مراسم یکی از فامیل های دورش اومده‪...‬‬
‫یادِ مامان لحظه ای ولم نمیکرد‪..‬‬
‫حتی اون وقتی که بهم گفت بدون اون نرم توی اون خونه‪...‬‬
‫سرم رو پایین انداختم ‪...‬باید بغضم بشکنه‪...‬‬
‫باید بتونم هق بزنم تا راحت شم‪...‬‬
‫نگاهم به فرزام افتاد که به سمتمون میومد‪ ...‬هانیه با دیدنش بلند شد و خودش نشست کنارم‪...‬‬
‫مثل همیشه آروم در گوشم حرف میزد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬مهلا جان بشکون این بغضتو‪...‬گریه کن عزیزم‪..‬‬
‫قطره اشکم ریخت پایین‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جیغ بزن‪...‬باید حرف بزنی‪...‬نگاه کن‪...‬‬
‫کمی از پتو رو بالا زد‪...‬‬
‫‪--‬به این نگاه کن‪...‬مادرت این زیره مهلا‪ ...‬براش گریه کن‪ ...‬داد بزن‪...‬دیگه مادرت نیست‪..‬مادرت‬
‫این زیر خوابید مهلا‪...‬تموم شد‪ ..‬مهلا توروخدا جیغ بزن‪...‬مهلا دیگه مادرتو نمیبینی‪...‬‬
‫چونه م لرزید و چشمام پر از اشک شد‪...‬‬
‫‪--‬آفرین مهلا‪...‬گریه کن تا خفه نشی‪...‬مهلا داری کبود میشی‪...‬تو باید جیغ بزنی‪...‬مهلا اون‬
‫رفت‪...‬مادرت رفته‪...‬مادرت نیست‪...‬نیست‪...‬تو باید براش گریه کنی‪..‬چون اون دیگه نیست‪...‬‬
‫یهو هق زدم‪...‬با صدای بلند‪...‬‬
‫یه هق بلند دیگه‪...‬‬
‫اینقدر بلند که سر خیلیا به سمتم چرخید‪...‬‬
‫جیغ زدم‪...‬‬
‫اشکام با سرعت میومدن پایین‪...‬‬
‫تازه راه نفسم باز شده بود‪...‬‬
‫فرزام نبود مادرمو تو دست گرفته بود تا من به خودم بیام‪...‬‬
‫خودمو انداختم رو مزارش و خاکش رو تو مشتم گرفتم‪...‬‬
‫شروع کردم به جیغ زدن‪...‬‬
‫‪-‬مااامان‪...‬مامان کجااااییی‪...‬چرا رفتییی‪...‬مامان چرا تنهام گذاشتی‪...‬مامان بدون تو چطور زندگی‬

‫کنم ‪..‬مامان‪...‬مامان‪...‬خدایااااا‪...‬‬
‫اینقدر جیغ زدم که حس کردم دیگه صدام در نمیاد‪...‬‬
‫دو نفر بلندم کردن‪...‬‬
‫همه داشتن میرفتن مسجد‪...‬‬
‫بابام نشست سر مزار‪...‬‬
‫نگاه نفرت انگیزی بهش انداختم ‪...‬‬
‫به زور دل از مزار مادرم کندم ‪ ...‬بهنوش و هانیه داشتن من رو از قبرستون میبردن بیرون‪...‬‬
‫ساعت از دو گذشته بود‪...‬‬
‫توی اون گرمای زیاد‪...‬‬
‫وسط اون همه فشار خون اومدن از دماغم هم مشکل جدید شده بود‪ ...‬همیشه مواقع ناراحتی‬
‫خون دماغ میشم‪...‬‬
‫بیشتر افراد بعد از خوردن نهار مسجد رو ترک کرده بودن‪...‬‬
‫ماندانا خانم دستم رو گرفت و کمکم کرد رو به روی کولر بشینم‪...‬‬
‫شالم رو باز کرد‪...‬‬
‫تا باد خوب بهم بخوره‪..‬‬
‫‪--‬بشین همینجا عزیزم‪...‬بلند نشی‪..‬‬
‫با سر قبول کردم‪...‬‬
‫ماندانا خانم رفت‪...‬‬
‫ماندانا خانم هم امروز خیلی گریه کرد‪..‬‬
‫حتی بیشتر خاله م‪...‬‬
‫دخترا مشغول تمیز کردن مسجد بودن‪...‬‬
‫بی حال گوشه ای نشسته بودم‪...‬‬
‫هانیه چند دقیقه ای کنارم نشست و کمی باهام حرف زد‪...‬‬
‫به قدری بی حال جوابش رو دادم که بعد از چند دقیقه بلند شد و رفت تا به بقیه کمک کنه‪...‬‬
‫خدایا کمکم کن‪..‬‬
‫نذار اینقدر یاد صبح بیوفتم‪...‬‬
‫اینقدر منو یاد رفتن مادرم ننداز‪...‬‬
‫اتفاقات امروز درست عین یه فیلم از جلوی چشمم رد میشدن‪...‬‬
‫فیلمی که به محض تموم شدن دوباره از اول پلی میشد‪...‬‬
‫خدا بسه‪...‬‬
‫داغون ترم نکن‪...‬با یاداوری صبح حالم بدتر میشه‪...‬‬
‫کار بچه ها تموم شد‪...‬‬
‫ماندانا جون دستم رو گرفت و بلندم کرد‪..‬‬
‫هنوزم حالم بد بود‪..‬‬
‫از خون دماغ شدنم سر گیجه گرفته بودم‪..‬‬
‫از سر و صداها هم سر درد‪ .‬گرفته بودم‪...‬‬
‫در کل مثل یه جنازه بودم‪..‬‬
‫حتی دیگه قادر به باز نگه داشتن چشمامم نبودم‪...‬‬
‫دایی م کلید رو به مسئول مسجد تحویل داد‪...‬‬
‫دایی م به سمتم اومد‪..‬‬
‫‪--‬بیا خونه مادربزرگت‪...‬‬
‫بغضمو قورت دادم‪...‬‬
‫مامان بببین با رفتنت چقدر تنها شدم‪...‬‬
‫آواره خونه ی بقیه شدم‪..‬‬
‫یاد قسمم افتادم‪...‬‬
‫نباید برم اونجا‪...‬این دو روز هم از اجبار بود‪..‬‬
‫اخم نشست بین دو ابروم‪.‬‬
‫از جیغای زیادی که زده بودم صدام گرفته بود‪..‬‬
‫‪-‬من اونجا نمیام‪...‬‬
‫توجهی به دایی م که مثلا تعجب کرده بود نکردم‪..‬‬
‫رو ازشون گرفتم‪...‬‬
‫با یه تعارف برای دعوت به خونه شون نمیتونستن بدی هایی که در حقم کردن رو جبران کنن‪...‬‬
‫‪--‬یعنی چی؟ ‪-‬یعنی همین‪..‬من پامو تو اون خونه نمیذارم‪...‬‬
‫‪--‬پس میخوای چکار کنی دختر‪..‬‬
‫‪-‬خونه دوستم راحت ترم ‪...‬‬
‫‪--‬تاکی میخوای بمونی اونجا؟ بس نیست؟‬
‫اینبار نگاهش کردم‪...‬‬
‫سرمو به نشونه نه تکون دادم‪..‬‬
‫‪--‬من جایی که دلم بخواد میرم‪...‬نه شما میتونید جلومو بگیرید نه هیچکس دیگه‪..‬این دو روز هم‬
‫از روی اجبار اونجا موندم‪...‬خیلی ممنون که این مراسم آبرومندانه رو برای مادرم‬
‫گرفتید‪...‬خداحافظ‪..‬‬
‫به سمت ماشین فرزام رفتم و سوار شدم‪..‬کنار هانیه نشستم‪..‬‬
‫‪-‬عمو لطفا زود حرکت کنید‪...‬‬
‫دیگه دلم نمیخواست اونجا بمونم‪...‬‬
‫اصلا دلم نمیخواست‪...‬‬
‫ماندانا خانم و فرزام هم سوار شدن‪..‬‬
‫تا رسیدن به خونه سکوت مطلق بود ‪..‬‬
‫ممنون بودم که کسی حرف نمیزد‪...‬‬
‫هر یک کلمه حرف سر درد منو تشدید میکرد‪..‬‬
‫چشمام رو بستم‪..‬‬
‫خدایا الان مادرم در چه حاله‪..‬‬
‫نکیر و منکر کی شروع میکنن‪...‬‬
‫خدایا خودت هواشو داشته باش‪...‬‬
‫خدایا مادرمو اونجا تنها نذاری‪...‬‬
‫تا رسیدیم به خونه تقریبا ‪ 5‬عصر بود‪...‬‬
‫از توی کمد هانیه لباسای مشکی رنگش رو دراوردم‪..‬‬
‫‪-‬هانیه تا برم لباس مشکی بخرم بذار اینا رو بپوشم‪...‬‬
‫‪--‬باشه قربونت برم‪...‬نمیخوای یکم بخوابی؟‬
‫‪-‬نه‪..‬‬
‫لباسام رو عوض کردم‪..‬‬
‫هانیه کولر رو زد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا بخدا باید خودتو ببینی‪...‬یکم بخوابی برات خوبه‪...‬سر دردت هم خوب میشه‪...‬‬
‫‪-‬خوابم نمیاد‪...‬‬
‫بی حال نشستم کنار تخت‪...‬‬
‫نگام به هانیه بود‪..‬‬
‫کتاب امتحان فردا تو دستش بود‪...‬تند تند میخوند‪..‬‬
‫بی حوصله چشمامو بستم‪...‬‬
‫دیگه امتحان هم برام معنی نداشت‪..‬‬
‫اصلا مگه دیگه میتونستم درس بخونم‪.‬‬
‫تالار دو طبقه بود که طبقه اول سالن آقایون بود و طبقه دوم هم خانما بودن‪..‬‬
‫فرزام و آبتین رفتن تو سالن ‪..‬‬
‫ماهم از پله ها رفتیم بالا‪..‬‬
‫دومین مشکل تالار پله های زیادی بود که باید طی میکردیم تا به بالا برسیم‪..‬‬
‫صدای اهنگ بسیار بلند بود‪..‬‬
‫هانیه از همونجا بشکن بشکن میزد‪..‬‬
‫با خنده نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪--‬وای مهلا عجب اهنگی‪...‬جون میده برا رقص‪...‬‬
‫شروع کرد باهاش خوندن‪..‬‬
‫‪-‬دیوونه ای تو هانیه‪...‬‬
‫‪-‬وای هانیه از دست تو‪...‬‬
‫بالاخره به طبقه دو رسیدیم‪..‬زانوم درد گرفته بود یکم‪...‬‬
‫وارد سالن شدیم‪...‬‬
‫رقص نور ها خاموش بودن و راحت تمام بچه ها رو دیدم که ریخته بودن وسط‪...‬‬
‫تمام جمعیت رقصنده رو بچه ها تشکیل داده بودن‪...‬‬
‫ویدا و لادن با دیدنمون به سمتمون اومدن‪...‬‬
‫با جیغ و داد خودشون رو انداختن تو بغلمون‪...‬‬
‫نگاهشون کردم‪...‬‬
‫چقدر خوشگل شده بودن‪...‬‬
‫باهم به رختکن رفتیم تا مانتوهامون رو دربیاریم‪...‬‬
‫از اینکه بچه ها تحویلم گرفته بودن خوشحال بودم‪..‬‬
‫داشتم مانتوی ظریفی که تنم بود رو میذاشتم تو کیف هانیه که صدای ویدا رو شنیدم‪:‬‬
‫‪--‬مهلا چقدر ناز شدی‪...‬‬
‫‪-‬تو که نازتر شدی‪...‬‬
‫لادنم گفت‪:‬‬
‫‪--‬راست میگه‪..‬خیلی عوض شدی‪...‬‬
‫عقب رفت و سرتاپامو نگاه کرد‪..‬‬
‫‪--‬عجب لباسی‪...‬وااای این برا عروسی نوید عالیه‪...‬‬
‫ازمون ادرس جایی که خریدیمش رو پرسیدن‪.‬‬
‫با شروع اهنگ جدید هانیه که دیگه به زور نگه ش داشته بودیم پرید بیرون‪...‬‬
‫بقیه هم دنبالش رفتیم‪...‬‬
‫هانیه بدجور قر داشت تو کمرش‪...‬‬
‫برای یه لحظه رفتم تو فکر‪...‬‬
‫این برای عروسی ما چکار میکنه‪...‬؟‬
‫اهنگ و رقص جالب بود‪...‬چون بلد نبودم با چنین اهنگ هایی برقصم گوشه ای ایستادم و برای‬
‫بچه دست زدم‪...‬چون باهاش میخوندن فضا رو هم جالب تر کرده بودن‪..‬‬
‫‪ #‬فرصتا رو از دست نمیدیمو دربست میگیرم میریم دربند‬
‫شبا شب رنگ روزا هشتک میزنیم تابستونو‬
‫هاهاهاهاها میترکونیم تابستونو‬
‫هاهاهاهاها هوا گرم آستینا باﻻ‬
‫هاهاهاهاها ندیده دنیا مثل ما هاهاهاهاها جفت همیم‪#‬‬
‫اهنگ که تموم شد دی جی کمی استراحت داد تا عروس و داماد بیان‪...‬‬
‫همه کنار هم نشسته بودیم‪...‬‬
‫مطمئن بودم هیچکس متوجه حرف دیگری نمیشه‪..‬به قدری همهمه بود و سر و صدا و بچه ها همه‬
‫باهم حرف میزدن و من یکی واقعا نمیدونستم باید به حرف کدومشون گوش کنم‪..‬‬
‫بهار به پارچه لباسم دست زد ‪..‬‬
‫‪--‬لباست خیلی شیکه مهلا‪..‬‬
‫‪-‬قابل نداره‪..‬‬
‫‪--‬مبارکت باشه‪..‬‬
‫متوجه نگاه بقیه هم شده بودم‪...‬‬
‫انگار تازه با این شکل و شمایل به چشم دوستام اومده بودم‪...‬‬
‫از صدای بوق بوقِ بیرون و مهمونایی که اماده جلوی در ایستاده بودن متوجه شدیم نگین رسیده‪..‬‬
‫خیلی خیلی مشتاق دیدنش بودم‪..‬‬
‫واقعا دوست داشتم ببینم چه شکلی شده‪..‬‬
‫بچه ها هم رفتن جلو‪..‬‬
‫هانیه بلند شد‪..‬دست منم گرفت و به زور بردم جلو‪..‬‬
‫فیلمبردار زودتر اومده بود تو و داشت بچه ها رو اونجور که تو فیلم نیاز داشت مرت میکرد ‪.‬‬
‫خوشبختانه به من نرسید ‪..‬‬
‫نمیتونستم بایستم اونجا و جلوشون برقصم‪...‬ولی هانیه خودشو جا کرد‪...‬‬
‫با ورود نگین دی جی هم شروع کرد‪...‬منم همراه بقیه شروع به دست زدن کردم ‪..‬‬
‫از اینهمه شوق ذوق لبحند بزرگی زدم‪...‬‬
‫خوشبحالت نگین‪...‬خوشبحالت‪...‬‬
‫کمی جلورفتم تا دید داشته باشم‪...‬‬
‫خدمتکاری با مانتوی بنفش رنگ براشون سینی اسفند گرفت‪...‬‬
‫نگین که جلو اومد متوجه لباس زیبایی که تنش بود شدم‪...‬‬
‫لباس گردنی بنفش رنگ که حسابی بهش میومد‪..‬‬
‫تاج گل رز سفید و بنفشی هم روی موهاش بود‪...‬‬
‫کت شلوار مشکی داماد و کراوات مشکی و بنفشش هم زیبا بود ‪.‬‬
‫تو ذهنم سپردم این رو که منم حتما باید با فرزام ست کنم‪...‬‬
‫برخلاف عکسایی که ازش با ارایش غلیظ میدیدم تو مدرسه الان یه ارایش خیلی ساده و ملیح‬
‫روی صورتش بود‪...‬‬
‫اعتراف کردم اینطور واقعا قشنگ شده‪...‬‬
‫بعد از اینکه عروس و داماد سر جاشون نشستن دوباره همه شروع کردن به رقصیدن‪...‬‬
‫تا موقع شام همین اتفاقا‪..‬‬
‫اهنگا تغییر میکردن و همه وسط‪...‬‬
‫منم به اصرار هانیه رفتم وسط و کمی رقصیدم‪...‬‬
‫زیاد رقص بلد نبودم‪...‬‬
‫بیشتر سعی میکردم مثل بقیه برقصم‪...‬‬
‫خودم که فکر کنم خوب رقصیده بودم‪...‬‬
‫دی جی اعلام کرد که به سالن کناری بریم برای صرف شام ‪..‬‬
‫مانتوم رو تنم کردم‪...‬‬
‫شالمم روی سرم انداختم‪....‬‬
‫همراه بچه ها به سالن غذا خوری رفتیم‪...‬‬
‫هرکس برای خودش بشقابی برداشت و مشغول غذا کشیدن شد‪...‬‬
‫به نظرم اینطور خیلی خوب بود که هرکس میتونست هر چیزی که دوست داره رو انتخاب کنه‪..‬‬
‫چند تکه جوجه کباب و مقدار کمی برنج برداشتم‪...‬دنبال هانیه گشتم‪...‬پیش ظرف بزرگ‬
‫مستطیلی شکلی بود‪...‬‬
‫رفتم پیشش‪...‬‬
‫‪--‬مهلا بستنی کاکائویی میخوری؟‬
‫‪-‬نه ‪ ...‬زود باش بریم یه جا بشینیم‪...‬‬
‫‪--‬باشه ‪.‬‬
‫بعد از برداشتن بستنیش باهم اخر سالن کنار بچه ها نشستیم ‪..‬‬
‫همه از زیبایی و شکوه جشن نامزدی حرف میزدن‪..‬البته گاهی هم درباره عروس و داماد نظر‬
‫میدادن‪..‬خودمو با غذام مشغول کردم و به حرفاشون گوش کردم‪.‬‬
‫معلومه بچه ها حسابی کیف کرده بودن‪..‬‬
‫‪--‬بچه ها خدایی داماد چقد جیگره‪...‬‬
‫‪--‬آره والا ‪...‬از نگین سرتره‪.‬‬
‫‪--‬پسره خیلی جذابه‪. .‬‬
‫‪--‬اسمش چیه؟‬
‫‪--‬عجب هیکلی داره‪. .‬معلومه از ایناس که میره باشگاه ‪..‬وزنه میزنه و ‪...‬‬
‫‪--‬رامین‪-- .‬واای من عاشق اسم رامینم‪..‬‬
‫خنده م گرفت‪...‬هیچکس درباره نگین نظر نمیداد‪...‬‬
‫خوبه دوستای نگینن‪..‬‬
‫غذامون که تموم شد به سالن برگشتیم‪...‬‬
‫مانتوهامون رو دراوردیم‪. .‬‬
‫با بچه ها به سمت نگین رفتیم و کلی عکس باهاش گرفتیم‪...‬‬
‫اونشب نگین عجیب مهربون شده بود‪...‬‬
‫با اون دختر نچسب توی کلاس زمین تا آسمون فرق میکرد‪...‬‬
‫در کمال تعجبم آقایون هم بعد از صرف شام سالنشون با خانما یکی شد‪...‬‬
‫برام مهم نبود کی اومده‪...‬‬
‫فقط منتظر فرزام بودم‪..‬‬
‫ببینم میاد کنارم بشینه یا نه‪...‬‬
‫وقتی فرزام رو کنار آبتین دیدم که وارد سالن شدم ناخودآگاه ضربان قلبم شدت گرفت‪...‬‬
‫زوم شده بودم روش ‪..‬‬
‫دعا دعا میکردم بیاد کنار من‪...‬‬
‫نکنه یه وقت به خاطر بچه ها نیاد‪..‬‬
‫نه ‪.‬مگه چه اشکال داره‪..‬‬
‫اصلا بذار همه شون بفهمن‪.‬‬
‫وقتی دیدم داره میاد سمتم بی اختیار لبخند بزرگی زدم‪...‬‬
‫خدایا شکر‪...‬‬
‫چقدر بی جنبه شده بودم خدا‪...‬‬
‫واییی‪...‬‬
‫لبخندی بهم زد و کنارم نشست‪...‬‬
‫‪--‬خوش گذشت بهت گلم؟‬
‫‪-‬آره خیلی خوب بود‪..‬‬
‫‪--‬خوشحالم که بهت خوش گذشته‪. .‬‬
‫هانیه با دیدن فرزام از کنار بچه ها بلند شد و به سمتمون اومد‪..‬‬
‫یکی از صندلی ها رو بلند کرد و جلومون گذاشت‪...‬‬
‫رو کرد به فرزام و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شام چی زدی تو رگ؟‬
‫‪--‬جوجه زدم حسابی‪ ...‬تو چی خوردی‬
‫‪--‬من فقط بستنی‪...‬‬
‫فرزام با تعجب نگاهش کرد‪..‬‬
‫خندیدم‪..‬به فرزام نگاه کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬اصلا ظرف بستنی رو که دید همه چیو فراموش کرد‪..‬‬
‫‪--‬آخ من میمیرم برا بستنی‪...‬نمیدونی که تو‪..‬وااای‪..‬‬
‫فرزام هم خندید‪..‬‬
‫صدای آهنگ که شروع شد هانیه همراه بقیه بچه ها بلند شدن‪..‬‬
‫مونده بودم مگه اینا چقدر میتونن قر بدن و پاهاشون خسته نشه‪...‬‬
‫چراغا خاموش شد و رقص نورا به کار افتاد‪...‬‬
‫دیگه پسرا هم رفته بودن وسط‪...‬‬
‫با ریتم اهنگ دست میزدم‪...‬‬
‫با اون رقصم با هانیه بازم دلم میخواست برقصم‪...‬‬
‫ولی کف پاهام‪..‬تو اون کفشا حسابی درد گرفته بود‪..‬‬
‫فرزام هم دست به سینه کنارم نشسته بود و به جمعیت نگاه میکرد‪..‬‬
‫چه حس خوبی بود‪..‬‬
‫اینطور‪...‬‬
‫حتی سکوتمون رو هم دوست داشتم‪...‬‬
‫همینم برام لذت بخش بود‪...‬‬
‫بعد از چند تا اهنگ دی جی از همه خواست بشینن و وسط رو برای رقص تانگوی عروس و داماد‬
‫آماده کنن‪...‬‬
‫به نظرم اگه نگین به جای این لباس بنفش یه لباس سفید میپوشید بهتر بود‪...‬این جشن هیچ‬
‫فرقی با یه جشن عروسی کامل نداشت ‪..‬‬
‫چراغا رو روشن کردن‪...‬‬
‫هر کس برای خودش روی صندلی نشست‪...‬‬
‫هانیه چشمکی برام زد و کنار بچه ها نشست‪...‬‬
‫خوب بود که فرزام بود‪..‬‬
‫من کنار بچه ها زیاد بهم خوش نمیگذشت‪...‬‬
‫درسته‪..‬‬
‫با فرزامم حرفی نمیردم‪...‬‬
‫اما کنارش بهم خوش میگذشت‪...‬‬
‫آروم بودم‪...‬‬
‫وقتی همه نشستن چراغای سالن خاموش شد و صدای آهنگ آروم و قشنگی اومد‪...‬‬
‫نگین و نامزدش شروع کردن به رقص‪..‬‬
‫یه رقص خیلی آروم ‪...‬‬
‫با یه اهنگ آروم‪...‬‬
‫همه ساکت بودن‪...‬‬
‫با اینکه حرکت خاصی انجام نمیدادن ولی واقعا دوستش داشتم‪..‬‬
‫اهنگ تموم شد‪...‬‬
‫سریع اهنگ آروم دیگه ای شروع شد‪...‬‬
‫دی جی توی بلند گو اعلام کرد زوج هایی که میخوان برقصن برن وسط‪...‬‬
‫نفس عمیق کشیدم‪...‬نگاه به دختر و پسرایی کردم که تک و توک میرفتن وسط‪...‬‬
‫سرم به سمت فرزام چرخید‪...‬‬
‫اونم همینطور‪...‬‬
‫لبخند زد و دستشو گرفت سمتم ‪:‬‬
‫‪--‬بهم افتخار میدی؟‬
‫خیره شدم به دستش که به سمتم گرفته بودش‪...‬‬
‫لبخند دلنشین رو لبش دلم رو قرص کرد‪..‬‬
‫دستم رو توی دستش گذاشتم و از جا بلند شدیم‪...‬‬
‫به تیپمون نگاه کردم‪...‬‬
‫یهو ذوق کردم‪..‬‬
‫فرزام با من سِت کرده بود‪...‬‬
‫چرا زودتر نفهمیده بودم‪...‬‬
‫خدایا اونم پیراهنش آبی بود‪...‬‬
‫دو ساعت پیش گفته بودم دلم میخواد باهاش ست کنم‪...‬‬
‫از عمد بردم وسط جمعیت‪ ...‬دورمون حسابی شلوغ بود‪...‬‬
‫انگار همه منتظر اجازه دی جی بودن تا بیان وسط‪...‬‬
‫فرزام با دستاش آروم کمرم رو گرفت‪...‬‬
‫مثل بقیه دستامو بالا بردم و دور گردنش حلقه کردم‪...‬‬
‫از خوشی سکته نکنم‪...‬‬
‫خدایا من قلبم ضعیفه‪...‬حواست بهم باشه‪...‬‬
‫حسی که داشتم رو تا به حال تجربه نکرده بودم‪...‬‬
‫اولین بار بود‪...‬‬
‫و واقعا شیرین‪...‬هروقت کسی پیشم از عشق حرف میزد بدم میومد‪...‬‬
‫میگفتم مگه میشه‪ ..‬عشق پاک دیگه وجود نداره‪..‬‬
‫به این قضیه ایمان آوردم‪...‬‬
‫عشق فرزام واقعی بود‪...‬‬
‫ستودنی بود‪...‬فرزام واقعا من رو برای خودم میخواست‪..‬‬
‫با این فکر ناخودآگاه دستامو دور گردنش محکم تر کردم‪...‬‬
‫فرزام بهم لبخند زد‪...‬‬
‫از همون لبخندای پر از آرامشش‪..‬‬
‫بوی عطر خوشبوش توی بینیم پیچید‪...‬‬
‫جالب بود‪..‬منِ خجالتی الان اصلا خجالت نمیکشیدم‪...‬‬
‫به قدری حالم خوب بود که نمیخواستم حال خوشم با هر چیز بی ربطی خراب شه‪...‬‬
‫فرزام سرشو به گوشم نزدیک کرد‪...‬‬
‫آروم گفت‪:‬‬
‫‪--‬مهلا نمیدونی الان چه حسی دارم‪...‬‬
‫نفس های گرمش که به گوشم خورد باعث شد مور مورم شه‪ ...‬چشمام ر و محکم بستم و باز‬
‫کردم‪...‬نه‪..‬بیدار بودم‪...‬‬
‫همه این مهربونی ها واقعیه‪...‬‬
‫‪-‬چه حسی داری؟‬
‫‪--‬نمیتونم توصیفش کنم‪...‬‬
‫‪-‬یعنی خوشحالی؟‬
‫‪--‬این یکیشه‪...‬‬
‫من خوشحال بودم‪ ...‬فرزامم بود‪...‬چی از این بهتر‪...‬‬
‫همراه با خواننده فرزامم در گوشم خوند‪..‬‬
‫صدای آرومش در گوشم تمام وجدوم رو مملو از آرامش کرد‪...‬‬
‫‪ #‬تو که باشی‪..‬همه دنیا‪...‬شبیه آرزوم میشه‪...‬روزای سرد تنهایی‪..‬تو که باشی‪...‬تموم میشه‪# ..‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬اونم توی چشمام خیره شد‪...‬‬
‫یه چرخ آروم زدیم‪...‬نگاهم افتاد به هانیه‪...‬با دیدن آبتین که کنارش نشسته بود خوشحال شدم‪..‬‬
‫داشتم نگاهشون میکردم که صدای فرزام کنار گوشم حواسم رو پرت کرد‪...‬‬
‫اصلا هانیه رو از یاد بردم‪...‬‬
‫‪--‬دوستت دارم‪...‬‬
‫خدایا ازت ممنونم‪...‬‬
‫کم مونده بود اشکم در بیاد‪...‬فرزام چقدر ساده و زیبا ابراز علاقه میکرد‪...‬‬
‫دلم نیومد چیزی نگم‪...‬‬
‫قلبم تند تند میزد‪...‬‬
‫اینبار منم سرم رو نزدیک گوشش بردم و با صدایی آروم گفتم‪:‬‬
‫با بوسه ای که روی گونه م گذاشت برای ثانیه ای قلبم از حرکت ایستاد‪..‬‬
‫زمان متوقف شد‪...‬‬
‫همه چیز از حرکت ایستاد‪...‬‬
‫بوسه ش هیچ حس بدی رو بهم متنقل نکرد‪...‬‬
‫خیلی شیرین بود‪...‬و با احساس‬
‫بعد از اتمام اهنگ اهنگ شادی پخش شد‪...‬‬
‫دیگه ادامه ندادیم و سر جامون نشستیم‪..‬‬
‫حس میکردم هنوزم گونه م ازاون بوسه داره میسوزه‪..‬‬
‫یه سوزش دوست داشتنی‪...‬‬
‫دست روی گونه م گذاشتم‪..‬‬
‫داغ کرده بودم‪...‬‬
‫اما این داغ کردنم دوست داشتم‪..‬‬
‫از خدا خیلی ممنون بودم‪..‬‬
‫به اندازه تمام این سالایی که بدبختی کشیدم با فرزام تو همین مدت کم احساس خوشبختی‬
‫میکنم‪..‬‬
‫وقتی که اینطور حس میکنم یکی از ته قلب دوستم داره‪...‬‬
‫تقریبا تا ساعت دوازده جشن توی تالار ادامه داشت و بالاخره دی جی پایان جشن رو اعلام کرد‪..‬‬
‫فرزام از جا بلند شد‪..‬‬
‫منم مانتوم رو پوشیدم و شالم رو روی سرم زدم‪..‬‬
‫‪--‬هانیه کجاست پس‪...‬‬
‫با چشم دنبالش گشتم‪...‬‬
‫متوجه ش شدم که از پروو اومد بیرون‪..‬‬
‫‪-‬داشته لباس میپوشیده‪.‬اونجاست‪...‬‬
‫هانیه همونجا ایستاد‪...‬باهم به سمتش رفتیم و با بقیه به پایین رفتیم تا برگردیم‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم این جشن تموم شه‪. .‬‬
‫جشن خیلی خوبی بود‪...‬‬
‫حداقل که برای من اینطور بود‪..‬‬
‫پر از حس خوب‪...‬‬
‫باز هم من عقب و هانیه جلو نشست‪..‬‬
‫لادن و ویدا به سمت ماشینمون اومدن‪...‬‬
‫ویدا از شیشه پیش هانیه کمی خم شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬جا هست ما بیایم با شما؟‬
‫‪--‬بلههه‪..‬بپرین بالا‪...‬‬
‫انگار که منتظر اجازه بودن سریع در ماشینو باز کردن و نشستن‪...‬‬
‫ماشینا که حرکت کردن صدای بوق بوق ها رفت توی آسمون‪...‬‬
‫هانیه صدای آهنگو زیاد کرده بود و با ویدا و لادن جیغ و داد راه انداختن‪...‬‬
‫دلم میخواست صدای بوقا رو بشنوم‪...‬‬
‫با اون آهنگ از صدای بقیه ماشینا چیزی درست نمیشنیدم‪...‬‬
‫خودمو کشیدم جلو و آروم در گوش فرزام گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬میشه صدای اهنگ کم کنی؟‬
‫صدای اونم آروم بود‪..‬به قدری آروم که کسی متوجه مکالممون نشد‪..‬‬
‫‪--‬چرا؟‬
‫‪-‬میخوام صداهای بوق بوقا رو بشنوم‪..‬قشنگتره‪..‬‬
‫فرزام دست دراز کرد و صدای ضبط رو کم کرد‪...‬هانیه یهو ساکت شد و با تعجب رو به فرزام گفت‬
‫‪:‬‬
‫‪--‬عععه‪...‬ضد حال‪..‬زیادش کن‪...‬‬
‫‪--‬گوشم درد گرفت‪...‬همینطوری جیغاتو بزن‪..‬‬
‫خنده م گرفت‪...‬از تو آینه نگاهش کردم‪...‬‬
‫چشمای اونم میخندید‪...‬‬
‫اینقدر بچه ها کنارم جیغ و سوت زده بودن که خودمم به وجد اومده بودم و دیگه اخرش‬
‫همراهشون سوت میزدم‪...‬‬
‫هانیه راست میگفت آخر عروسی خیلی زیاد به آدم خوش میگذره‪ .‬جایی که مسیرمون با نگین‬
‫اینا عوض میشد براشون از توی ماشین دست تکون دادیم ‪..‬‬
‫اونا مستقیم رفتن ولی فرزام دور زد و به سمت خونه ویدا و لادن رفت تا اونا رو برسونه‪...‬‬
‫به ساعت ماشین نگاه کردم‪...‬‬
‫دوازده و چهل پنج دقیقه بود‪..‬‬
‫چقدر جالب بود که ویدا و لادن‪..‬‬
‫یا حتی بقیه بچه ها اجازه داشتن تا الان تنها بیرون باشن‪..‬‬
‫حسابی خسته شده بودم‪...‬‬
‫منتظر بودم برسیم و بخوابم‪...‬‬
‫حتی لباسمو عوض نکنم‪...‬‬
‫فقط بخوابم‪..‬‬
‫مخصوصا که صبحش هم مدرسه بودیم و نتونسته بودم بخوابم‪..‬‬
‫ویدا رو که خونه شون نزدیک تر بود پیاده کردیم‪...‬‬
‫تشکر کرد و تا وقتی بره تو آپارتمان منتظر موندیم‪...‬دستی تکون داد برامون و در رو بست‪..‬‬
‫بعد از اون هم لادن رو رسوندیم و به خونه برگشتیم‪...‬‬
‫بچه ها در خونه رو با کلید باز کردن و رفتیم تو‪...‬‬
‫چراغای خونه خاموش بودن‪..‬‬
‫معلوم بود عمو خوابه‪..‬‬
‫فرزام چراغ کوچولوی توی هال رو روشن کرد تا بتونیم جلوی پامون رو ببینیم‪...‬‬
‫هانیه سریع کفشاش رو دراورد و پرید تو دستشویی‪...‬‬
‫خدا میدونست چند ساعت خودش رو کنترل کرده ‪..‬‬
‫در اتاق هانیه رو باز کردم‪...‬‬
‫اومدم برم تو که متوجه فرزام شدم‪..‬‬
‫‪--‬امشب یکی از بهترین شب های زندگیم شد‪...‬‬
‫لبخند گرمی زدم‪...‬‬
‫‪--‬به من هم خیلی خوش گذشت‪..‬هیچوقت این جشن رو فراموش نمیکنم‪...‬‬
‫قدمی به سمتم برداشت‪...‬‬
‫از جا تکون نخوردم‪...‬‬
‫سرش که به سمتم اومد هزار جور فکر جور واجور اومد تو ذهنم‪...‬‬
‫اما بوسه ش روی پیشونیم مهر غلطی صد روی تمام افکارم‪...‬‬
‫چقدر مقدس‪..‬‬
‫یادمه بچه ها میگفتن بوسه ای که روی پیشونی باشه یعنی خودِ عشق ‪..‬‬
‫‪--‬شب بخیر‪...‬‬
‫فرزام گه رفت تو اتاقش و در رو بست تازه به خودم اومدم‪ِ.‬‬
‫رفتم تو اتاق و در رو بستم‪...‬لبخند از رو لبم نمیرفت کنار‪...‬‬
‫با این حال آروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬شب توهم بخیر‪...‬‬
‫اونم خیلی خسته بود‪...‬‬
‫خسته تر از من‪...‬لنگون لنگون راه میرفت‪...‬‬
‫‪--‬وای دارم از خستگی میمیرم مهلا‪. .‬‬
‫‪-‬منم‪...‬‬
‫‪--‬نه بابا تو اصلا نرقصیدی‪...‬من حس میکنم کف پام داره میترکه‪..‬‬
‫لباساش رو عوض کرد و رفت توی دستشویی تا صورتش رو بشوره‪.‬‬
‫از جا بلند شدم و روی صندلی نشستم‪...‬‬
‫خودم موهام رو باز کردم‪...‬‬
‫گیره هایی که توی موهام بود رو روی میز گذاشتم‪..‬‬
‫لباسم در دراوردم و لباسای خونگی و راحتی تنم کردم‪...‬‬
‫لباسمو رو توی کمد گذاشتم ‪..‬‬
‫توی حمام هم روشویی بود‪...‬‬
‫رفتم تا صورتم رو بشورم‪...‬‬
‫دستم رو از کف صابون پر کردم و به صورتم زدم‪...‬‬
‫آب به صورتم زدم و سرمو بلند کردم‪..‬‬
‫این چه قیافه ای بود‪...‬‬
‫خط چشم و ریملم ریخته بود و زیر چشمام سیاه شده بود‪...‬‬
‫هرچی میشستم صورتم تمیز نمیشد‪..‬‬
‫مونده بودم چکار کنم‪...‬‬
‫تصمیم گرفتم اینقدر با صابون بشورم تا دیگه هیچی رو صورتم نمونه‪...‬‬
‫بالا خره هر طور بود صورتم رو تمیز کردم‪..‬‬
‫با حوصله صورتم رو خشک کردم و از حمام اومدم بیرون‪...‬‬
‫هانیه توی اتاق جای من رو روی زمین پهن کرده بود و خوابش برده بود‪...‬‬
‫ساعت از یک و نیم هم گذشته بود‪..‬‬
‫یادم افتاد که فردا تعطیلیم‪...‬‬
‫خوشحال شدم‪..‬‬
‫حداقل فردا میتونیم بخوابیم‪..‬‬
‫باز به نگین که جشنو گذاشت چهار شنبه شب‪...‬‬
‫چراغ رو خاموش کردم ‪...‬‬
‫سر جام دراز کشیدم و پتو رو ردی خودم کشیدم‪...‬‬
‫کمی گرمم بود‪...‬‬
‫با اعصاب خوردی بلند شدم و کولر اتاق رو روشن کردم و دوباره دراز کشیدم‪...‬‬
‫به قدری خسته بودم که به ثانیه نکشید و خوابم برد‪..‬‬
‫اصلا نفهمیدم چطوری خوااابم برد‪...‬‬
‫از خواب که بیدار شدم ساعت از یک هم گذشته بود‪...‬‬
‫خودمم تعجب کرده بودم از اینکه اینقدر خوابیدم ‪..‬‬
‫به هانیه که هنوز خواب بود نگاه کردم‪...‬‬
‫موهاش تو صورتش ریخته بود و دهنش کمی باز بود‪...‬‬
‫یه پاش از زیر پیتو بیرون زده بود‪...‬‬
‫به مدل خوابیدنش خندیدم‪...‬‬
‫از جا بلند شدم و از اتاق بیرون رفتم‪..‬‬
‫هنوزم گیج و منگ خواب بودم‪...‬‬
‫خمیازه ای کشیدم و در دستشویی رو باز کردم و رفتم تو‪ ...‬آب به صورتم زدم تا خوابم بپره ‪..‬‬
‫با حوله صورتم رو خشک کردم‪...‬‬
‫به آشپزخونه رفتم‪..‬‬
‫ماندانا خانم رو دیدم که پای گاز ایستاده بود‪..‬‬
‫‪-‬سلام ماندانا خانم‪...‬خوبین؟‬
‫با شنیدن صدام به سمتم چرخید و با لبخند بزرگی نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬سلام دختر خوشگلم‪..‬بله ‪..‬خوبی؟ ‪-‬ممنونم‪...‬‬
‫به سمتش رفتم‪..‬‬
‫بوسه ای رو گونه م گذاشت‪..‬‬
‫منم سریع گونه ش رو نرم بوسیدم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا جان دیشب خوب بود؟‬
‫تا گفت دیشب باز کل وجودم رو خوشی گرفت‪- ...‬بله عالی بود‪...‬جاتون خالی ‪..‬‬
‫‪--‬قربونت‪..‬همین که شماها خوشحال باشید برای من کافیه‪...‬‬
‫‪-‬شما خیلی مهربونین‪...‬‬
‫لبخند زد و مشغول ریختن پنیر پیتزا روی غذاش شد‪...‬‬
‫‪-‬چی درست میکنین ماندانا جون‪..‬‬
‫‪--‬از دست این بچه ها باید چند تا ظرف غذا باشه‪..‬بچه ها از بادمجون متنفرن‪...‬برای شما سوفله‬
‫ماکارانی میذارم‪...‬خودمونم سوفله بادمجون میخوریم‪ ...‬تو کدوم رو دوست داری عزیزم‪..‬؟‬
‫‪-‬من همه چیز میخورم‪..‬برام فرق نداره‪..‬‬
‫سری تکون داد‪ ...‬بعد از چند لحظه مکث گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬مامانم چطوره؟‬
‫اینو که گفتم یهو ماندانا خانم ایستاد‪...‬دستش بالای ظرف متوقف شد‪...‬سریع به خودش اومد و‬
‫مشغول انجام کارش شد‪...‬‬
‫لبخندم محو شد‪...‬‬
‫از بین رفت‪...‬چرا ساکت شد؟؟ چرا نمیگه مادرم خوبه یا نه؟‬
‫‪--‬خوبه دخترم‪..‬نگران نباش ‪..‬‬
‫باور نکردم‪..‬حرفش رو اصلا باور نکردم‪...‬‬
‫چرا ماندانا خانم هیچوقت به من درست نمیگفت مادرم چش شده‬
‫نمیدونم چی شد‪...‬‬
‫نفهمیدم حالم چطور شد‪...‬‬
‫حس کردم سر گیجه گرفتم‪...‬‬
‫چشمام داشت سیاهی میرفت‪...‬‬
‫نتونستم خودمو نگه دارم‪...‬افتادم رو صندلی‪...‬‬
‫ماندانا خانم زد تو صورتش ‪..‬‬
‫خدایا ‪ ..‬چرا خوشی دیشب رو برام از بین بردی‪...‬‬
‫چرا مادرم خوب نمیشه‪...‬‬
‫آخه این چه مریضیه که این همه مدت باعث بستری شدن مادرم شده ‪..‬‬
‫ماندانا خانم دست زیر چونه م گذاشت‪...‬‬
‫‪--‬چته دختر‪...‬چرا رنگ عوض میکنی؟ من که چیزی نگفتم‪...‬‬
‫آه های عمیقم دل سنگو هم آب میکردن‪...‬‬
‫باید میفهمیدم مادرم چشه‪...‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم توروخدا بگو حال مادرم چطوره‬
‫‪--‬مهلا تو آروم باش‪...‬باور کن دکتر امروز گفت قندش اومده پایین‪...‬‬
‫‪-‬ماندانا خانم دفعه قبلم فکر میکردم حالش خوبه‪...‬وقتی دیدمش قلبم درد گرفت‪ ...‬خیلی لاغر‬
‫شده بود‪ ...‬اگه بهتر شده پس چرا اینقد نحیف و لاغر شده بود؟اگر حالش داره بهتر میشه پس‬
‫باید ظاهرشم بهتر شده باشه‪...‬‬
‫‪--‬خودتو ناراحت نکن دخترم ‪..‬‬
‫‪-‬تا کی باید بمونه تو بیمارستان‪...‬‬
‫‪--‬تا وقتی قندش متعادل بشه‪- ...‬مگه نگفتین قندش اومده پایین‪...‬؟‬
‫اینبار اون سرش رو انداخت پایین‪ ...‬چونه م لرزید‪..‬‬
‫خدایا چرا ‪...‬چرا‪...‬؟‬
‫‪-‬ماندانا خانم توروخدا بگین‪-- .‬مهلا‪ .. .‬اینبار قند مادرت زیاد از حد اومده پایین‪...‬‬
‫اشک تو چشمم جمع شد‪ ...‬بغض گلوم رو گرفته بود‪..‬ولی نمیتونستم گریه کنم‪...‬‬
‫‪--‬باید متعادل بشه تت بتونن تصمیم بگیرن که چه زمانی مرخص شه‪...‬‬
‫‪--‬کجا میری مهلا؟‬
‫‪-‬تو اتاق‪...‬‬
‫آروم به اتاق رفتم‪..‬‬
‫همونجا دم در نشستم و سرم رو روی پام گذاشتم و اشک ریختم‪...‬‬
‫برای خودم‪...‬‬
‫برای مادرم‪..‬‬
‫برای پدر بی مسئولیتم ‪..‬‬
‫برای زندگی کوفتی که داشتم‪...‬‬
‫خدایا چرا نمیذاری یه آب خوش از گلوم بره پایین‪...‬‬
‫مگه من چند سالمه‪..‬‬
‫مگه چقدر صبر و تحمل دارم‪...‬‬
‫چقدر میتونم از حال بد مادرم خبر بشنوم و بریزم تو خودم‪...‬‬
‫دیشب چقدر خوشحال بودم‪...‬احساس میکردم خوشبخت ترینم‪..‬‬
‫احساس میکردم هیچ غمی تو زندگیم نیست‪...‬‬
‫دیشب بعد از مدتها از ته دل خندیدم‪...‬‬
‫حتی تا ته دقیقه قبلم شاد بودم‪...‬باز هم خوشحال بودم‪...‬‬
‫اما‪ ...‬خوشحالی برای من زیاد دووم نداره‪...‬‬
‫همیشه بعد از یه اتفاق خوب اتفاقای بد برام پیش میاد‪...‬‬
‫بعد از اینهمه احساسات خوب از طرف فرزام ‪ ...‬شنیدن خبر بد بودن حال مادرم بدترین چیز‬
‫ممکن بود‪..‬‬
‫آه کشیدم‪...‬دوباره‪...‬سه باره‪ ...‬پشت سرهم‪...‬‬
‫هرچقدر آه میکشیدم دلم آروم نمیشد‪...‬‬
‫خدایا این امتحانه؟؟ پس چرا تمام نمیشه‪...‬‬
‫خدایا آخر این قصه چی میشه‪...‬‬
‫نگاهم به ساعت افتاد‪...‬‬
‫فقط یک ساعت تا ساعت ملاقات مونده بود‪..‬‬
‫یهو عین فشنگ از جا پریدم‪...‬‬
‫در کمد رو باز کردم و شلوارم رو با یه شلوار لی عوض کردم‪...‬‬
‫مانتویی تنم کردم‪...‬‬
‫متوجه اشتباه بستن دکمه هاش شدم‪..‬‬
‫لعنتی ای زیر لب گفتم و دوباره بستمشون‪...‬‬
‫شال هانیه رو که از دیشب روی صندلی پرت کرده بود رو برداشتم و روی سرم زدم‪...‬‬
‫دوباره بغضم شکست و زدم زیر گریه‪...‬‬
‫از صدای گریه م هانیه هم بیدار شد و با صدایی که خواب آلود بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ععه‪...‬مهلاااا‪..‬‬
‫‪-‬چیه‬
‫چشماش کامل باز شد‪..‬صاف نشست و با تعجب گفت ‪:‬‬
‫‪--‬کجا میخوای بری؟‬
‫‪-‬میتونی برسونیم بیمارستان؟‬
‫‪--‬یعنی چی ‪.‬سر ظهر کجا میری‪..‬‬
‫‪-‬اهههه‪ ...‬بیمارستان دیگه‪...‬‬
‫شالو رو شونه م انداختم‪...‬‬
‫ازخودم بدم اومد‪ ..‬داشتم حرصم رو سر هانیه خالی میکردم‪..‬‬
‫این بندا چه کاره بود ‪..‬‬
‫هانیه سریع از جاش بلند شد‪...‬‬
‫سریع از اتاق رفتم بیرون هانیه دنبالم دویید‪..‬‬
‫‪--‬وایسا مهلا‪...‬صبر کن ‪..‬‬
‫با صدای هانیه ماندانا خانم از آشپزخونه اومد بیرون‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪...‬‬
‫بازوهامو گرفت‪ ...‬نمیذاشت برم‪..‬‬
‫اگر کسی منو نمیبرد خودم میرفتم‪...‬‬
‫من باید میرفتم بیمارستان‪...‬‬
‫‪-‬توروخدا بذارید برم‪...‬‬
‫ماندانا خانم نگه م داشته بود‪ ...‬تقلا کردم تا ولم کنه‪..‬‬
‫‪--‬کجا میخوای بری دختر ‪..‬‬
‫‪-‬میخوام برم بیمارستان‪...‬میخوام مامانمو ببینم‪...‬‬
‫خودمو میکشیدم سمت در‪..‬‬
‫هانیه هم دستمو گرفت‪..‬‬
‫دستمو از دستش کشیدم بیرون‪..‬‬
‫‪-‬منو ببرین پیش مامانم‪...‬منو ببرین اونجا‪...‬‬
‫عین بچه های سه ساله شده بودم‪..‬‬
‫بهانه ی مادرمو گرفته بودم‪...‬‬
‫کم مونده بود اشکم دربیاد‪...‬‬
‫اینا برای چی جلوی منو میگیرن‪..‬‬
‫چرا نمیذارن برم بیمارستان‪..‬‬
‫‪--‬چته دختر‪...‬عععه‪..‬بشین ببینم‪..‬‬
‫ماندانا خانم به زور نشوندم رو مبل‪...‬‬
‫‪-‬من میخوام برم بیمارستان‪...‬‬
‫‪--‬امروز ملاقات نیست‪..‬‬
‫هانیه ادامه حرف مادرش رو گرفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا فردا میری‪..‬‬
‫کم مونده بود جیغ بکشم‪...‬‬
‫داشتم دیوونه میشدم‪...‬‬
‫هیچکدوم متوجه حال خرابم نمیشدن‪..‬‬
‫‪-‬نمیتونم‪...‬نمیتونم تا فردا میمیرم‪..‬‬
‫همون لحظه در خونه باز شد و فرزام اومد تو‪..‬‬
‫سرش پایین بود و داشت کفشاشو درمیاورد‪..‬‬
‫هنوز متوجه ما نشده بود‪..‬‬
‫یکی از کفشاش رو که دراورد سرشو آورد بالا‪...‬‬
‫با تعجب نگاهمون کرد‪..‬‬
‫‪--‬چه خبره اینجا‪...‬‬
‫تا اینو گفت سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ببرم بیمارستان‪..‬‬
‫‪--‬بیمارستان؟‬
‫از جا بلند شدم و به سمتش دویدم ‪...‬‬
‫تا دیوونگی هیچ فاصله ای نداشتم‪ ...‬توجهی به شالم که بین راه از سرم افتاده بود نکردم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬فرزام‪..‬منو ببر بیمارستان‪...‬ببرم پیش مامانم‪...‬‬
‫چرخیدم سمت هانیه و ماندانا خانم‪...‬‬
‫اشکام از چشمام ریختن بیرون‪..‬‬
‫‪--‬اگه منو نمیبرید برام آژانس بگیرید‪...‬بذارید مادرمو ببینم‪...‬خودم باید بفهمم در چه‬
‫حاله‪...‬وااای‪...‬من میخوام برمممم‪...‬‬
‫با صدای بلند گریه میکردم‪...‬‬
‫کنترل رفتارام دست خودم نبود‪...‬‬
‫فرزام اخماش رفته بود توهم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا امروز ملاقات نیست‪..‬‬
‫جوش آوردم‪ ...‬از این جمله متنفر بودم‪..‬‬
‫اگر منو میبردن خودم میرفتم تو‪- ...‬ملاقات نیست که نیست‪...‬من خودم برم اونجا بلدم برم‬
‫تو‪..‬من اگر مادرمو امروز نبینم میمیرم‪...‬میفهمی؟؟؟؟ تا فردا میمیرم‪...‬‬
‫هانیه و ماندانا خانم ساکت بودن‪...‬‬
‫یعنی حال مادرم اینقدر ناجور بود که ماندانا خانم نمیذاشت ببینمش؟‬
‫کم مونده بود بیوفتم به دست و پاشون‪...‬نه منو میبردن نه میذاشتن خودم برم‪...‬‬
‫همونجادسر زمین نشستم و زدم زیر گریه‪...‬‬
‫فرزام به سمتم اومد‪..‬‬
‫شالمو از روی زمین برداشت و روی موهام انداخت‪...‬‬
‫بردم سمت در‪...‬‬
‫چشمام از خوشحالی برق زد‪...‬وسط گریه هام لبخند زدم‪...‬‬
‫ماندانا خانم سریع اومد جلو‪..‬‬
‫‪--‬چیکار میکنی فرزام‪...‬‬
‫‪--‬دارم میبرمش بیمارستان‪...‬بذارید ببینش خب ‪..‬چرا زجرش میدید‪...‬‬
‫هانیه هم اومد جلو ‪..‬‬
‫‪--‬فرزام راهتون نمیدن داخل ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا رو یه جور میفرستم بره تو‪...‬شما نگران نباشید‪...‬‬
‫در رو باز کرد و یه جورایی هلم داد بیرون و در خونه رو بست‪..‬‬
‫آسانسور توی طبقه خودشون بود‪..‬‬
‫همونجا سوار شدیم و رفتیم پارکینگ‪...‬‬
‫‪--‬بشین تو ماشین‪..‬‬
‫سریع سوار شدم‪...‬‬
‫فرزام هم سوار شد و در پارکینگ رو باز کرد‪...‬ماشینو اورد بیرون‪..‬ریموت در رو زد و با سرعت‬

‫حرکت کرد‪...‬‬
‫تمام طول راه رو اشک ریختم‪...‬‬
‫نزدیک های بیمارستان بودیم که فرزام جعبه دستمال کاغذی رو جلوم گرفت‪...‬‬
‫‪--‬دیگه گریه نکن‪...‬‬
‫‪-‬نمیتونم‪...‬فرزام مادرم چش شده‪...‬‬
‫‪--‬اگر میخوای مادرتو ببینی با این شکل و شمایل نری پیشش‪...‬‬
‫بی حوصله چند تا دستمال برداشتم و اشکامو پاک کردم‪...‬‬
‫ماشینو که پارک کرد سریع پریدم پایین‪..‬‬
‫فرزام که از این حرکتم شوکه بود با سرعت دنبالم پیاده شد‪...‬‬
‫صدای قفل کردن در ماشین رو با دزدگیر شنیدم‪..‬‬
‫دستمو کشید‪...‬اینقدر محکم که تو جام چرخیدم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا آروم باش‪....‬چند تا نفس عمیق بکش‪...‬‬
‫‪-‬ولم کن بذار برم تو‪..‬‬
‫‪--‬نفس عمیق بکش‪...‬مگه میخوای سکته کنی‪...‬بکش‪..‬‬
‫سریع چند تا نفس عمیق کشیدم‪...‬آروم شدم‪...‬ولی نه زیاد‪...‬‬
‫برگه م رو تحویل دادم و از کلاس رفتم بیرون‪...‬‬
‫سر خودکارم رو باز و بسته میکردم ‪..‬‬
‫روی صندلی های توی حیاط نشستم تا هانیه هم بیاد بیرون‪...‬‬
‫امروز اخرین روز امتحانات نهایی ام بود‪...‬‬
‫دو هفته از رفتن مادرم میگذشت‪..‬‬
‫دو سه تا امتحان بعدش رو غیبت کردم‪..‬‬
‫به قدری حالم بد بود که اصلا نمیتونستم طرف کتابم برم‪..‬‬
‫از درخت بالای سرم چند تا برگ کندم‪...‬‬
‫تو دستم دونه دونه همه رو ریز ریز کردم‪..‬‬
‫آه های پشت سر همم اعصاب خودم رو هم بهم ریخته بود ‪..‬‬
‫ضعیف بودم‪...‬ضعیف ترم شده بودم‪...‬‬
‫این مدت یک بار دیگه دایی م اومد دنبالم‪...‬‬
‫اما من ترجیح میدادم خونه ی دوستم باشم تا بخوام پا به خونه اونا بذارم‪...‬‬
‫حتی اگر ماندانا خانم بخواد بیرونم کنه هم حاضرم برم پیش بابام ولی خونه ی اونا نباشم‪...‬‬
‫نمیدونم‪...‬‬
‫شاید بی انصافی بود‪..‬‬
‫اما اونا رو هم مقصر میدونستن‪...‬‬
‫اگر فقط زودتر طرفمون میومدن‪..‬‬
‫اگر یکم زودتر کمی پول بهمون میدادن شاید الان مامان زنده بود‪..‬‬
‫حداقل داروهاش به دستش میرسید‪...‬‬
‫بعد از دو هفته هنوزم به زندگی عادی برنگشته بودم ‪.‬‬
‫اصلا مگه به این زودی میتونستم به زندگی برگردم‪...‬‬
‫دیگه نه طرف فرزام میرفتم نه هانیه ‪.‬‬
‫تنها کسایی که سعی میکردم جلوشون خودم رو سر حال نشون بدم ماندانا خانم و عمو بودن‪...‬‬
‫هرچقدر از خانواده مادریم به خاطر نادیده گرفتنمون ناراحت بودم از ماندانا خانم سپاس گذار‬
‫بودم‪...‬‬
‫اگر ماندانا خانم نبود‪..‬‬
‫شاید مادرم زودتر از اینا از پیشم میرفت‪...‬‬
‫همزمان با آهی که کشیدم بچه ها از سالن زدن بیرون‪...‬‬
‫هانیه و چند نفر دیگه از بچه ها‪...‬‬
‫نگین که فهمیده بود حالم چقدر خرابه دیگه سر به سرم نمیذاشت‪...‬‬
‫هانیه رو که دیدم بلند شدم‪...‬‬
‫آخرین روز بود و مطمئنا دلم برای اونا هم تنگ میشد‪...‬‬
‫با همشون خداحافظی کردم‪...‬‬
‫همه حال بدم رو میدونستن و زیاد بهم گیر ندادن‪...‬‬
‫هانیه کنارشون نشست و مشغول حرف زدن شدن‪..‬‬
‫اما‪..‬‬
‫من حوصله این کارا رو نداشتم‪..‬‬
‫تصمیم گرفتم تو ماشین بشینم تا هانیه بیاد‪...‬‬
‫از مدرسه رفتم بیرون‪..‬‬
‫اون روز بر خلاف بقیه روز ها فرزام صبح خونه بود و ما رو رسوند مدرسه‪...‬‬
‫با دیدن من بهم اشاره کرد تا جلو بشینم‪..‬‬
‫در ماشینو باز کردم و نشستم‪..‬‬
‫‪-‬سلام‪..‬‬
‫‪--‬سلام عزیزم‪..‬خوب بود امتحانت؟‬
‫کمی فکر کردم‪...‬‬
‫مطمئنا نمره ده رو میگرفتم‪..‬‬
‫‪-‬قبول میشم‪..‬‬
‫‪--‬خب خداروشکر‪..‬‬
‫لبخندی زدم‪...‬با اینکه حالم بد بود‪.‬‬
‫ولی هنوزم نمیتونستم دربرابر فرزام لبخند نزنم‪...‬‬
‫‪--‬هانیه کو پس‪..‬‬
‫‪-‬نشسته پیش بچه ها‪...‬‬
‫‪--‬تو چرا نموندی‬
‫‪-‬حال ندارم‪..‬‬
‫فرزام نگاهم کرد ‪..‬منم نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪--‬میخوام امشب که دیگه بیکاری ببرمت بیرون‪..‬‬
‫‪-‬نمیشه‪..‬‬
‫تعجب کرد‪..‬‬
‫‪--‬چرا؟‬
‫‪-‬بچه ها خیلی وقته قرار گذاشتن برن بیرون‪..‬هانیه میخواد باهاشون بره‪.‬‬
‫‪--‬من چکار به هانیه دارم گلم‪..‬‬
‫لبخندی زد‪..‬‬
‫‪--‬گفتم میخوام تورو ببرم‪...‬نه هانیه ‪..‬هردو باهم‪..‬نمیخوای یکم روحیه ت عوض شه؟ قول میدم‬
‫ببرمت یه جای خوب‪...‬‬
‫نمیدونستم چی بگم ‪..‬‬
‫از طرفی زیاد حوصله بیرون رفتن نداشتم‪..‬‬
‫از طرف دیگه ‪...‬‬
‫فرزام خواسته بود‪..‬‬
‫میتونستم بهش نه بگم؟ نه‪...‬مطمئنا نمیتونستم‬
‫‪-‬خیلی خب‪..‬‬
‫لبخند بزرگ و قشنگی زد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نگران این امتحانایی که ندادی هم نباش‪ ...‬شهریور مطمئنم که تو با یه نمره ی خیلی عالی‬
‫قبول میشی ‪..‬‬
‫‪-‬برای امتحانم فکری ندارم‪. .‬‬
‫همون لحظه هانیه اومد بیرون‪..‬‬
‫به فرزام نگاه کردم که ابرو بالا انداخت‪..‬‬
‫‪--‬خانم تشریفشون رو اوردن‪..‬‬
‫به محض اینکه هانیه سوار شد فرزام شروع کرد به غر زدن گه چرا اونو اینهمه دم در منتظر‬
‫میذاره‪...‬‬
‫گهگاه با حرفاش باعث میشد بخندم‪..‬‬
‫تنها کسی که میتونست از حال و هوای غم درم بیاره فرزام بود‪...‬‬
‫به خونه برگشتیم‪ ...‬هانیه سریع رفت حمام و با سرعت نور اماده شد‪..‬‬
‫به منم اصرار کرد تا باهاش برم‪...‬‬
‫اما ‪..‬‬
‫بودن با فرزام رو بیشتر دوست داشتم ‪.‬‬
‫قبول نکردم و ماندانا خانم رفت تا هانیه رو خونه ی ویدا اینا برسونه و برگرده ‪..‬‬
‫صدای تلوزیون از بیرون حواسم رو پرت کرد‪...‬‬
‫از روی تخت بلند شدم‪...‬‬
‫دلم یه خواب اساسی میخواست‪..‬‬
‫به اندازه تمام این مدت که از هزار جور استرس لحظه ای نتونستم راحت بخوابم‪...‬‬
‫قید خواب رو زدم‪..‬‬
‫اگر الان بخوابم شب بی خواب میشم‪...‬‬
‫از جا بلند شدم و اتاق رو ترک کردم‪..‬‬
‫با دیدن فرزام روی مبل و پاهاش که روی میز جلوش انداخته بود مسیرم رو به آشپزخونه تغییر‬
‫دادم‪...‬‬
‫لیوانی برداشتم و در یخچالو باز کردم‪..‬‬
‫پارچ شربت رو برداشتم و لیوان رو پر کردم‪...‬‬
‫لیوان رو تو دستم گرفتم و از آشپزخونه رفتم بیرون‪..‬‬
‫لیوان رو به سمتش گرفتم‪...‬‬
‫یهو دستم خشک شد‪...‬‬
‫فرزام لیوانو ازم گرفت و تشکر کرد‪..‬‬
‫انگار تازه یادم اومد که من و فرزام تنهاییم‪...‬‬
‫‪--‬نمیشینی؟‬
‫کاش‪...‬‬
‫کاش از اتاق بیرون نمیومدم‪...‬اگه فرزام ‪...‬‬
‫سریع به صدای درونم تو دهنی محکمی زدم ‪..‬‬
‫حتی نباید درباره فرزام بد فکر کنم‪...‬‬
‫فرزام تافته جدا بافته ست‪...‬‬
‫فرزام با همه پسرا فرق داره‪. .‬‬
‫با همه‪...‬‬
‫کنارش نشستم‪...‬‬
‫شربتش رو خوردو روی میز گذاشت‪...‬‬
‫هنوزم تو همون حالت بود‪...‬‬
‫درکنار فرزام که بودم همه چیز از یادم میرفت‪...‬‬
‫حتی غم دوری مادرم‪...‬‬
‫نه‪...‬از بین نمیرفت‪...‬‬
‫ولی کمرنگ میشد‪ ...‬وقتی فرزام بود‪ . .‬دیگه غم و غصه برام معنا نداشت‪...‬‬
‫تو حال و هوای خودم بودم که متوجه شدم دستمو تو دستش گرفته‪...‬‬
‫مخالفتی نکردم و لبخند زدم‪ ...‬باید بدونه با گرفتن دستم چقدر آرومم میکنه‪...‬‬
‫بی حیا نبودم‪...‬ولی خب ‪..‬‬
‫برای یه لحظه دعا کردم‪..‬ماندانا خانم زود برنگرده‪...‬‬
‫نفس عمیقی کشیدم‪...‬‬
‫بوی عطر بسیار خوبش رو به ریه هام فرستادم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫‪-‬بله‪...‬‬
‫‪--‬لازمه بازم بهت بگم دوستت دارم؟‬
‫‪-‬لازمه‪..‬‬
‫‪--‬جدا؟!!‬
‫مهلا‪...‬بزن‪...‬‬
‫حرف دلتو بزن‪...‬‬
‫خجالت نکش‪...‬توهم راحت باش‪...‬‬
‫‪-‬اگه روزی هزار بار هم بگی دوستت دارم سیر نمیشم‪...‬‬
‫اینو که گفتم چشماش شیطون شد‪...‬دست دور گردنم انداخت و صورتش رو به گونه م چسبوند و‬
‫گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دختره دیوونه‪...‬من دوستت دارم‪...‬بیشتر از اونکه فکر کنی‪...‬‬
‫ناخوداگاه دست راستم بالا رفت و تو پنجه هاش قفل شد‪...‬‬
‫انگار اونم از خدا خواسته بود‪...‬‬
‫محکم انگشتامو بین انگشتاش گرفت‪...‬‬
‫‪--‬تو چی؟‬
‫‪-‬من چی؟‬
‫اخم کمرنگی کرد‪..‬‬
‫‪--‬توهم بگو‪..‬‬
‫با اینکه میدونستم چی میخواد ولی خودمو زدم به همون کوچه معروف‪...‬‬
‫دلم برای شیطونی کردنم تنگ شده بود‪...‬‬
‫چه وقتی بهتر از الان‪..‬‬
‫‪-‬چی بگم‪. .‬‬
‫‪--‬لوسِ پررو‪...‬‬
‫‪-‬مطمئن باش که منم دوستت دارم‪. .‬‬
‫خندید‪..‬‬
‫خم شد به جلو و چیپسی برداشت و به سمت دهنم گرفت‪..‬‬
‫دست بلند کردم تا ازش بگیرمش‪..‬‬
‫دستش رو کشید عقب‪...‬‬
‫‪--‬دهنتو باز کن‪..‬‬
‫خنده م گرفت‪..‬یاد اون روز افتادم که میخواست به زور غذا تو دهنم بذاره‪..‬اینبار راحت تر دهنم‬
‫رو باز کردم‪...‬چیپسو خوردم‪...‬هنوزم دستش رو برنداشته بود‪...‬‬
‫خیره توی چشمام بود و دیگه هیچ توجهی به تلوزیون نداشت‪...‬‬
‫منم نگاهش میکردم‪...‬تو این زمان فاصله کم صورتامونم مهم نبود‪..‬اصلا‪...‬فقط فرزام مهم بود و‬
‫خودم‪...‬خودمون دوتا ‪ ..‬نگاهش روی لبهام برای یه لحظه مبهوتم کرد ‪..‬‬
‫انگار خودمم نمیتونستم کاری کنم‪..‬فقط نگاهش میکردم‪..‬با انگشتاش دستم رو نوازش میکرد‪..‬‬
‫هرچی سرش نزدیکتر میشد ریتم نفس کشیدنمون هم تند تر میشد‪..‬پیشونیش به پیشونیم‬
‫چسبید‪..‬مهلا نترس‪..‬نترس‪..‬فرزام محرم نیست ‪..‬ولی قابل اعتماده‪...‬بهش اعتماد دارم‪...‬من به‬
‫فرزام اعتماد دارم‪..‬پس نمیترسم‪...‬چشمامون خود به خود بسته شد‪...‬‬
‫یهو صدای آیفون بلند شد‪...‬مثل آدمای برق گرفته پریدیم‪...‬فرزام سریع به سمت آیفون رفت‪..‬من‬
‫هنوزم همونجا نشسته بودم‪...‬خدایا‪...‬عجب شوکی بود‪..‬‬
‫فرزام سریع در رو باز کرد ‪..‬‬
‫با سرعت بلند شدم و به سمت آشپزخونه دوییدم‪...‬‬
‫با صدای ماندانا خانم سر جام ایستادم‪..‬‬
‫‪--‬چی شده مهلا‪...‬چرا میدویی‪. .‬‬
‫به سمتش برگشتم و لبخند کج و کوله ای تحویلش دادم‪...‬‬
‫‪-‬هیچی‪...‬همینطور‪...‬‬
‫ماندانا خانم ابرو بالا انداخت‪..‬‬
‫خدا کنه حرفم رو باور کرده باشه ‪..‬‬
‫ماندانا خانم رفت تا لباساش رو عوض کنه‪...‬‬
‫منم سریع به اتاق رفتم‪..‬‬
‫با اینکه گرسنم بود اما خودمو تو اتاق حبس کردم‪...‬‬
‫چطور بشینم جلوی فرزام‪..‬‬
‫روم نمیشه تو چشماش نگاه کنم‪...‬‬
‫روی تخت دراز کشیدم‪...‬‬
‫خسته بودم‪..‬‬
‫اتفاقات چند لحظه قبل اومدن جلو چشمم‪..‬‬
‫درست عین یه فیلم‪...‬‬
‫واقعا اگر ماندانا خانم پنج دقیقه دیرنر می اومد‪....‬‬
‫چه اتفاقی می افتاد‪...‬‬
‫از فکرش لبم رو گاز گرفتم‪...‬‬
‫دستش درد نکنه که رسید‪...‬‬
‫اما‪..‬من خودم چم بود‪..‬‬
‫چرا جلوشو نگرفتم و اینقدر ساکت بودم‪..‬‬
‫چرا خودمم چشمام رو بستم‪..‬‬
‫خاک بر سرت‪...‬خاااک بر سرت مهلا‪...‬‬
‫نه‪...‬فرزام قابل اعتماده‪...‬‬
‫بهتر فرزام نیست مهلا ‪..‬‬
‫خب‪...‬‬
‫حالا فوقش میبوسیدم‪....‬‬
‫حتی از فکرش هم کل تنم مور مور شد ‪...‬‬
‫پتو رو روی سرم کشیدم و ذوقم رو با جیغای آروم زیر پتو خفه کردم‪...‬‬
‫*****‬
‫فرزام ماشین رو توی پارکینگ شماره سه پارک کرد و پیاده شدیم‪..‬‬
‫ساعت از یازده هم گذشته بود ‪...‬‬
‫اولین بار بود‪..‬‬
‫چنین ساعتی‪..‬‬
‫چنین جایی‪...‬‬
‫با چنین پسری بودم‪..‬‬
‫ساحلی رو چند باری با هانیه اینا اومده بودم‪..‬‬
‫اما‪...‬‬
‫الان چرا با سری های قبل فرق داشت برام‪...‬‬
‫چون فرزام کنارمه‪...‬دلیل از این واضح تر؟‬
‫دستش رو به سمتم گرفت‪..‬‬
‫‪--‬دستتو بذار تو دستم‪...‬‬
‫لبخند زدم و دستمو تو دستش قرار دادم‪...‬‬
‫هنوزم کمی خجالت میکشیدم‪...‬‬
‫برای من سخت بود‪...‬حتی فکر کردن بهش‪..‬‬
‫اما فرزام نه‪..‬‬
‫بیخیال‪...‬عادی‪...‬‬
‫خوشبحالش‪..‬‬
‫اون شب ساحلی زیاد شلوغ نبود‪..‬‬
‫تک و توک افرادی نشسته بودن‪..‬‬
‫وقتی دیدم روی زمین نشست با تعجب نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪--‬بشین گلم‪..‬نترس‪..‬‬
‫‪-‬نمیترسم‪...‬ولی خب‪...‬اینجا‪...‬‬
‫‪--‬بشین‪..‬‬
‫نشستن وسط خاک ها از این فرزام وسواسی بعید بود‪..‬‬
‫کنارش نشستم‪...‬با فاصله‪...‬‬
‫دیدم که کمی خودشو به سمتم کشید‪..‬‬
‫‪--‬دوست ندارم ازم دوری کنی‪..‬‬
‫تعجب کردم‪...‬‬
‫‪-‬دوری نکردم‪..‬‬
‫‪--‬برووو‪...‬‬
‫چپ چپ نگاهم کرد‪..‬‬
‫هردومون خندیدیم‪...‬‬
‫هوا خنک بود‪ ...‬به قول هانیه هوا دو نفره بود‪...‬‬
‫یه هوای دو نفره ی عالی‪..‬‬
‫دستم دوباره تو دستای فرزام قرار گرفت و انگشتامون به هم گره خورد‪..‬‬
‫پاهام رو کشیدم ‪..‬‬
‫سرم خم شد و آروم گذاشتمش روی شونه ی فرزام‪...‬‬
‫منتظر بودم غر بزنه‪..‬‬
‫بگه بلند شو‪...‬‬
‫اما از فرزام صدایی درنمیومد‪...‬گفتم شاید خسته شده اما حرفی نمیزنه‪..‬‬
‫سرمو بلند کردم ‪.‬‬
‫‪--‬راحت باش‪..‬‬
‫لبمو گاز گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬خسته شدی‪...‬‬
‫‪--‬نه‪...‬اتفاقا آروم تر شدم‪...‬چه حسی بهتر از اینکه عشقت سرشو بذاره رو شونه ت‪...‬یه عشقی‬
‫مثل تو‪...‬یه عشق آروم و خجالتی ‪ ...‬مهلا عشق من‪...‬‬
‫من تحمل ندارم‪...‬تحمل اینهمه خوبی رو ندارم‪...‬‬
‫از خوشی سکته نکنم خوبه‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪ ...‬اوایل با خودم میگفتم‪ ..‬عشق تو عشق نیست‪...‬ازت دوری میکردم‪...‬در یک کلام‪...‬حسی‬
‫بهت نداشتم‪...‬‬
‫سرم رو پایین انداختم و به دستامون خیره شدم ‪..‬‬
‫انگشتام رو دور دستش محکم تر کردم‪...‬‬
‫دوباره سر روی شونه ش گذاشتم‪...‬‬
‫‪-‬اما‪..‬الان بهت وابسته شدم‪...‬فرزام به قدری بهت وابسته شدم که همه وجودم تورو فریاد‬
‫میزنه‪...‬چه وقتایی که نیستی‪...‬چه وقتایی که هستی‪...‬حتی الانم نمیتونم ازت جدا شم‪...‬‬
‫‪--‬این وابستگی نیست‪...‬مهلا‪...‬‬
‫‪-‬میخوامت‪...‬‬
‫چشمامو روی هم فشار دادم‪...‬اولین بار بود زدن چنین حرفایی‪..‬‬
‫فرزام خندید‪...‬‬
‫‪--‬من بیشتر‪...‬عزیزدل من‪...‬‬
‫دست دیگه ش رو دور شونه م انداخت‪...‬سرشو به گوشم نزدیک کرد‪..‬‬
‫از خوردن نفس هاش به گوشم قلقلکم اومد‪...‬سرم رو به سمت گوشم خم کردم و خندیدم‪...‬‬
‫اونم خندید‪...‬از خنده ی من‪..‬‬
‫‪--‬منم تمام بند بند وجودم شبانه روز تورو صدا میزنن‪...‬شب و روز ‪..‬حتی وقتی خوابم‪...‬خوب‬
‫میدونم مهلا که این وابستگی نیست‪...‬تو عاشق شدی مهلا‪...‬مثل من‪...‬‬
‫فرزام میخندید‪. .‬‬
‫منم همینطور‪...‬‬
‫برای چند لحظه حس کردم مشکلی ندارم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫‪-‬بله‪..‬‬
‫‪--‬نظرت درباره حرفام چیه‪..‬‬
‫فکر کردم‪..‬‬
‫باهاش کاملا موافق بودم‪...‬‬
‫لبخند زدم و نگاهش کردم ‪.‬‬
‫منتظر بودم از تو چشمام بخونه حرفمو‪...‬‬
‫خیره شدم تو چشماش‪...‬‬
‫چشمای مشکی رنگش‪...‬مردمک چشمش میلرزید انگار‪...‬‬
‫لبخند که نشست رو لبش لبخند خودمم قوت گرفت‪...‬‬
‫همونطور نشسته یهو گرفتم تو بغلش‪...‬‬
‫دستام با سرعت بالا اومدن و دور کمرش حلقه شدن‪...‬‬
‫سرم رو روی شونه ش گذاشتم‪...‬‬
‫چشمام رو از اینهمه حس خوب بستم‪...‬‬
‫فرزام لباشو به گونه م چسبوند‪...‬‬
‫محکم و طولانی بوسه ای رو گونه م گذاشت‪...‬‬
‫‪--‬دوستت دارم‪..‬‬
‫لبخندم که از ذوق بود رو با گاز گرفتن لبم کنترل کردم‬
‫فرزام میدونست‪...‬‬
‫مطمئنا میدونست که با کفتن این حرف ساده حالمو چطور میکنه‪...‬‬
‫‪-‬منم دوستت دارم ‪..‬‬
‫فرزام ازم جدا شد‪...‬‬
‫چشماش خندون‪...‬‬
‫لباش خندون‪...‬‬
‫همه چیز خندون‪...‬‬
‫اینجا برای من هیچ مشکلی نبود‪...‬‬
‫حتی‪ ...‬الان از رفتن مامان ناراحت نبودم‪...‬به اندازه قبل ناراحت نبودم‪...‬فقط همین الان‪..‬‬
‫نه هیچ زمان دیگه‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪..‬‬
‫‪--‬جانم‪...‬‬
‫‪-‬تو منو خیلی دوست داری نه؟‬
‫‪--‬معلومه‪..‬‬
‫‪-‬اگر یه شرطی بذارم قبول میکنی؟‬
‫‪--‬چی؟‬
‫‪-‬اگر قبول کنی منم فردا جواب مثبتم رو به ماندانا خانم میدم‪...‬اونوقت‪...‬خب‪...‬‬
‫دوباره یاد مادرم‪ ...‬چشمام رو بستم و باز کردم ‪..‬‬
‫‪--‬شاید بشه بعد از چهلم مامان یه صیغه ساده خوند‪ ...‬بعد از سالگرد هم‪...‬عقد میکنیم‪...‬‬
‫فرزام اینبار جدی و ساکت نگاهم میکرد‪..‬‬
‫‪--‬شرطت چیه‪...‬میخوای بشم فرهاد؟ بزنم به دل کوه و دِ بکن؟‬
‫خندیدم‪...‬اونم خندید‪...‬‬
‫اصلا انگار تا من میخندم اونم میخنده‪...‬‬
‫‪-‬نهه‪...‬هرچند اگه اینم باشه نمیری کوه بکنی‪..‬‬
‫‪--‬میخوای برم؟‬
‫با مشت زدم به بازوش‪..‬‬
‫‪-‬نه‪...‬‬
‫منتظر نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬نذار خانواده مادرم منو از پیش شما ببرن‪...‬حداقل تو این چند هفته که تا چهلم مونده‪...‬بعد از‬
‫اون صیغه محرمیت میخونیم‪...‬تا حداقل اگر اومدن یه دلیل قانع کننده داشته باشیم‪...‬فرزام من‬
‫قسم خوردم پا تو خونه شون نذارم‪...‬نمیخوام قسمم رو بشکنم‪..‬‬
‫این تنها چیزی بود که ازش میخواستم‪..‬‬
‫اینکه من رو پیش خودشون نگه دارن‪...‬‬
‫سری تکون داد‪.‬‬
‫انگار که بگه موافقه‪.‬‬
‫اما نگاهشو ازم گرفت و به رو به رو دوخت ‪..‬‬
‫رفت تو فکر‪..‬‬
‫اینو از اخماش و خالت صورتش فهمیدم ‪..‬‬
‫به ساعت روی دستم نگاه کردم‪..‬‬
‫ساعت دوازده هم گذشته بود‪..‬‬
‫چقدر نشسته بودیم‪...‬‬
‫چقدر حرف زده بودیم که متوجه گذر زمان نشدیم‪...‬‬
‫دستم رو روی دستش گذاشتم‪.‬‬
‫‪--‬تا وقتی پیش مایی نمیذارم کسی چیزی رو بهت تحمیل کنه ‪..‬‬
‫لبخند بزرگی نشست رو لبم‪..‬‬
‫همین بود‪...‬‬
‫همینو میخواستم بشنوم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام دوستت دارم‪...‬‬
‫اینبار خودم گفتم ‪ ..‬بدون اینکه منتظر اون باشم‪...‬‬
‫اینو گفتم چون واقعا دوستش داشتم‪...‬‬
‫تا اومد جوابم رو بده دستی خورد رو شونه ش‪...‬‬
‫سرمون به سمت کسی که اینکارو کرده بود برگشت‪...‬‬
‫با دیدن مردی با لباس نظامی چشمام گرد شد‪..‬‬
‫عجب بد شانسی‪...‬‬
‫‪--‬پاشو آقا پسر‪..‬پاشو ببینم‪..‬‬
‫فرزام بلند شد‪..‬‬
‫منم پشت سرش‪..‬‬
‫‪--‬خانم چه نسبتی باهاتون دارن؟‬
‫خودم سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نامزدیم‪..‬‬
‫ترسیده بودم‪...‬‬
‫خیلی زیاد‪...‬‬
‫تا حالا تو چنین موقعیتی نبودم و دست و پام از ترس میلرزید‪...‬‬
‫‪--‬این وقت شب اینجا چکار میکنید‪..‬‬
‫‪--‬خانمم میخواست کمی آروم شه‪..‬‬
‫مرده هنوزم مشکوک نگاهمون میکرد‪..‬‬
‫یهو گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بریم کلانتری همه چیز معلوم میشه‪...‬‬
‫اشاره ای کرد‪...‬‬
‫دیدم خانمی با لباس نظامی و چادر نزدیکم شد و دستم رو گرفت‪...‬‬
‫فرزام باهاشون حرف میزد‪..‬‬
‫اما باور نمیکردن‪...‬‬
‫رنگم پرید‪...‬‬
‫شاید من نتونستم از خودم دفاع کنم و بگم ما دوست نیستیم‪...‬‬
‫برای همین من رو سوار ماشینشون کردن‪...‬‬
‫فرزامم سریع تسلیم شد و پشت سر من سوار شد‪...‬‬
‫خدایا ‪ ...‬چه غلطی کردیم‪...‬‬
‫روی صندلی هایی نشسته بودیم‪...‬‬
‫اونجا تنها نبودیم‪..‬‬
‫علاوه بر ما چند نفر دیگه هم بودن‪...‬‬
‫به تیپ خودم و فرزام و تیپ و سر و وضع بقیه نگاه کردم‪...‬‬
‫معلوم بود اونا یه چیزیشون هست‪..‬‬
‫ولی ما‪...‬‬
‫هیچیمون به اونا نمیخورد‪...‬‬
‫کلافه به ساعت نگاه کردم‪...‬یک و ربع بود‪...‬‬
‫با ایترس به فرزام نگاه کردم‪..‬‬
‫اونم اعصابش خراب بود ‪..‬‬
‫خدایا این چه دردسری بود ‪.‬‬
‫‪--‬فرزام بهادری‪..‬‬
‫با خوندن اسم فرزام هر دو با سرعت بلند شدیم ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا نترس‪..‬چیزی نیست‪..‬‬
‫‪-‬اگه بابامو بخوان‪..‬‬
‫‪--‬نترس‪...‬‬
‫هر دو رفتیم تو‪...‬رو به روی آقایی ایستادیم‪...‬‬
‫از روی پیراهنش اسمش رو خوندم‪...‬نادر کیانی‪...‬‬
‫‪--‬چه نسبتی باهم دارید‪..‬‬
‫مخاطبش فرزام بود‪..‬‬
‫من که اگرم ازم چیزی میپرسید نمیتونستم جوابش رو بدم‪..‬‬
‫‪--‬ما نامزدیم‪.‬‬
‫مرد نگاهی بهمون کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬کارت چیه؟‬
‫‪--‬توی یه شرکت خصوصی مشغولم‪..‬من فوق لیسانس دارم‪...‬مهندس هستم‪...‬من اصلا ادمی‬
‫نیستم که با دختر ناجوری اون وقت شب جایی باشم‪...‬این دخترم نامزد منه‪...‬‬
‫نگاهم کرد‪ ...‬آب دهنم رو با استرس قورت دادم‪..‬‬
‫‪--‬زنگ بزنید خانواده هاتون‪..‬‬
‫اینو که گفت یهو چشمام گرد شد‪...‬‬
‫‪--‬چی شد‪..‬‬
‫با تعجب به فرزام نگاه کردم ‪.‬‬
‫‪--‬اول تو زنگ بزن دختر‪...‬‬
‫تلفن روی میزشرو به سمتم هل داد‪..‬‬
‫دستام به وضوح میلرزیدن‪...‬‬
‫خدایا چقدر سخت بود‪..‬‬
‫‪-‬من کسی رو ندارم که بهش زنگ بزنم‪.‬‬
‫تعجب رو تو چشماش خوندم‪...‬‬
‫‪--‬مادری‪..‬پدری‪..‬فامیلی‪...‬تماس نگیری نمیتونم ازادت کنم مجبورم بفرستمتون بازداشتگاه‪..‬‬
‫نفسم بند اومد‪...‬خدایا‪...‬چه غلطی کنم‪...‬‬
‫‪-‬من‪...‬م‪..‬ن‪...‬من مادرم فوت کرده‪...‬از پدرمم خبر ندارم‪..‬که‪..‬خب‪..‬‬
‫به قدری استرس و اضطراب داشتم که حتی درست نمیتونستم حرف بزنم ‪.‬‬
‫فرزام جلو اومد‪..‬‬
‫‪--‬من زنگ میزنم پدر و مادرم بیان‪..‬تا بگن که ما نامزدیم و در جریانن‪.‬‬
‫‪--‬این دختر خانم باید زنگ بزنه یکی براش بیاد‪...‬بحث شما جداست‪...‬‬
‫چشمام رو محکم روی هم فشار دادم‪...‬‬
‫با اینکه اصلا دوست نداشتم آبروم جلوی خانواده مادریم بره ولی از روی اجبار تلفن رو برداشتم و‬
‫تماس گرفتم‪...‬‬
‫کمی به ذهنم فشار اوردم تا شماره ی خونه ی مادربزرگم یادم بیاد‪.‬‬
‫از هولم عدد ها رو اشتباه میزدم‪...‬‬
‫پوفی کردم‪...‬‬
‫یه بار دیگه شماره رو گرفتم‪...‬‬
‫منتظر شدم تا جواب بدن‪...‬‬
‫دو بار زنگ زدم اما کسی جواب نداد‪...‬‬
‫‪-‬جواب نمیدن‪..‬‬
‫‪--‬شماره منزلتون رو بگیر‪..‬‬
‫‪-‬تلفن خونه قطعه‪...‬‬
‫‪--‬شماره رو بگیر ببینم‪..‬‬
‫شماره خونه رو گرفتم‪...‬‬
‫منتظر بودم تا اپراتور بگه که تلفن مسدوده‪...‬‬
‫که بهشون بگم تلفن قطعه و باور کنن‪...‬‬
‫اما وقتی شروع کرد بوق خوردن یهو چشمام از تعجب باز موند‪...‬‬
‫به فرزام نگاه کردم ‪..‬‬
‫بابا چطور تونسته بود اون مبلغی که بدهی داشتیم رو پرداخت کنه‪...‬‬
‫‪-‬بوق میخوره‪...‬‬
‫فرزام سرش رو پایین انداخت‪...‬‬
‫داشت قطع میشد که یهو صدای بابا پیچید تو گوشی‪..‬‬
‫‪--‬الو‪..‬‬
‫حس میکردم قلبم اومده تو دهنم ‪..‬‬
‫چند تا نفس عمیق کشیدم ‪.‬‬
‫‪--‬الو ‪..‬بلههه‪...‬‬
‫آروم باش مهلا‪...‬آروم باش ‪..‬‬
‫‪-‬کلانتری کیانپارسم من‪...‬بیا اینجا‪...‬‬
‫‪--‬کجااایی؟؟؟؟‬
‫سریع قطع کردم‪...‬‬
‫با همین دو کلمه کل تنم پر از عرق شده بود‪...‬‬
‫اینقدر احساس ترس از پدر واقعا نوبر بود‪...‬‬
‫سریع روی صندلی پشت سرم نشستم‪..‬‬
‫مامان‪...‬‬
‫چه خوب که نیستی‪..‬‬
‫نمیدونی کجا گیر کردم‪..‬‬
‫بهشون نگاه کردم‪..‬اینبار فرزام داشت تلفن میزد‪..‬‬
‫‪--‬سلام مامان ‪..‬خوبیم‪..‬نگران نشید‪...‬اروم باش مامان‪...‬من و مهلا رو گرفتن‪...‬بیاید همین کلانتری‬
‫خودمون‪..‬باشه‪...‬نگران نشید‪..‬چیزی نیست‪..‬فقط باور نمیکنن ما نامزدیم‪..‬باشه خداحافظ‪..‬‬
‫فرزام قطع کرد‪..‬‬
‫‪--‬میان الان‪..‬‬
‫مرد سری تکون داد‪..‬‬
‫‪--‬بیرون بشینید‪..‬‬
‫بلند شدم و رفتیم بیرون‪...‬‬
‫ما که رفتیم بیرون اسم دو نفر دیگه رو خوندن‪...‬‬
‫اونا رفتن تو‪..‬‬
‫از پشت به مانتوی بسیار کوتاه اون دختر نگاه کردم‪...‬‬
‫من ردی یکی از صندلی ها نشستم و فرزام به دیوار تکیه داد‪...‬‬
‫نمیدونم چقدر گذشت که ماندانا خانم‪ .‬عمو اومدن‪. .‬‬
‫اومدیم بلند شیم بریم تو‪...‬‬
‫سرم به سمت در چرخید‪...‬بابا رو دیدم که میومد سمت ساختمون ‪..‬‬
‫همونجا ایستادم‪...‬‬
‫خیره شدم بهش‪..‬‬
‫نکنه ترک کرده‪...‬چرا اینقدر عوض شده‪...‬‬
‫بابا به سمتم اومد‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬هرکار میکردم نمیتونستم تعجبم رو پنهون کنم‪...‬‬
‫واقعا از بابا بعید بود‪...‬‬
‫نه تا به حال با این سر و شکل دیده بودمش‪...‬‬
‫نه اینکه اینقدر زود به خاطرم بیاد اینجا‪...‬‬
‫‪--‬چیکار کردی مهلا‪...‬‬
‫رو به روم ایستاد‪...‬‬
‫رو ازش گرفتم‪...‬‬
‫بابا از کنارم رد شد و رفت توی اون اتاق ‪..‬‬
‫من و فرزامم دنبالشون رفتیم‪...‬‬
‫دست ماندانا خانم رو چسبیدم‪..‬‬
‫فرزام به بابا سلام کرد‪...‬‬
‫بابا جوابش رو داد‪...‬‬
‫بابا ترک کرده بود؟ نکنه واقعا خوب شده ‪..‬‬
‫جناب سروان نگاهی به عمو و ماندانا خانم و بابا انداخت‪...‬‬
‫‪--‬این آقا پسر ادعا داره نامزد این خانمه‪...‬‬
‫ماندانا خانم سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بله درسته‪...‬‬
‫‪--‬صیغه خوندن؟‬
‫‪--‬نه هنوز‪...‬ولی به زودی‪...‬‬
‫با تعجب به بابا نگاه کردم ‪..‬‬
‫چرا اینقدر ساکت بود‪ ...‬چرا نمیگفت نه‪...‬نامزد نیستن‪...‬‬
‫چی تو سرته بابا‪...‬؟‬
‫آب دهانم رو با استرس قورت دادم‪. .‬‬
‫اینبار به بابام نگاه کرد‪...‬‬
‫‪--‬این آقا نامزد دخترتونه؟‬
‫بابا به من و فرزام نگاه کرد‪...‬‬
‫هر دو سرمون رو پایین انداختیم‪...‬‬
‫لبم رو گاز گرفتم ‪..‬‬
‫‪--‬بله‪...‬‬
‫انگار به گوشام اطمینان نداشتم‪...‬‬
‫سرم بالا اومد‪...‬‬
‫بابا نگاهم نمیکرد‪...‬‬
‫جدی بود‪...‬‬
‫هنوزم باورم نمیشد‪.. .‬فقط به این فکر میکردم که بابا ترک کرده؟‬
‫اگر نه‪...‬پس چرا اینقدر عوض شده‪...‬‬
‫حتی طرز صحبت و رفتارش‪...‬‬
‫اون ماشین مدل بالا اون روز جلوی بیمارستان چکار میکرد‪...‬‬
‫خدایا بابام داره چکار میکنه‪...‬‬
‫بعد از چند تا امضا آزادمون کردن‪...‬‬
‫از کلانتری خارج شدیم‪...‬‬
‫خواستم برم سمت ماندانا خانم که بابا محکم مچ دستم رو گرفت‪...‬‬
‫با حرص دستم رو کشیدم ‪..‬‬
‫دستم رو ول نکرد‪..‬‬
‫‪-‬ولم کن‪...‬‬
‫‪--‬تو خودت خونه داری‪...‬دیگه نمیخوام بری اونجا‪...‬‬
‫‪-‬تا الان کجا بودی‪..‬‬
‫دوباره سعی کردم دستم رو از دستش بکشم بیرون‪...‬‬
‫بابا اینهمه زور از کجا اورده بود‪...‬‬
‫یاد روزی افتادم که از خونه پرتش کردم بیرون ‪..‬‬
‫اون موقع چرا زور نداشتی‪. .‬‬
‫ماندانا خانم و عمو بی حرف نگاهمون میکردن ‪.‬‬
‫‪--‬نمیذارم بری اونجا‪. .‬‬
‫‪-‬به تو ربط نداره‪ ...‬ولم کن‪..‬‬
‫اونم ساکت بود‪..‬‬
‫‪-‬اگه الانم بت زنگ نمیزدم کی میخواستی یادم بیوفتی‪...‬مامان دو هفته ست مرده‪...‬تازه یادت‬
‫افتاده دخترت تنهاست؟؟؟‬
‫ماندانا خانم به سمتم اومد‪...‬‬
‫‪--‬اجازه بدین من باهاش حرف بزنم‪...‬‬
‫دست بابا کمی شل شد‪. .‬‬
‫سریع دستمو از دستش کشیدم بیرون‪..‬‬
‫به سمت ماندانا خانم برگشتم و سریع رفتم تو آغوشش‪...‬‬
‫اشکم دراومد‪...‬‬
‫توی بغلش نالیدم‪..‬‬
‫‪-‬نذارید منو ببره‪...‬من میخوام پیش خودتون باشم‪...‬من اونجا راحت نیستم‪...‬‬
‫‪--‬نمیشه مهلا‪...‬‬
‫‪-‬چراااا‪..‬‬
‫‪--‬باید با پدرت بری‪...‬حالا که خودش اومده دنبالت‪...‬‬
‫اشکام شدت گرفتن ‪..‬‬
‫نمی رفتم‪...‬‬
‫‪-‬مامانم گفته بود بدون من نرو اونجا‪...‬حالا که دیگه مادرم نیست‪..‬مامان گفته بود نرو‪..‬‬
‫‪--‬مهلا ما نمیتونیم جلوشو بگیریم‪...‬فقط چند هفته صبر کن‪...‬‬
‫بوسه ای روی گونه م زد‪...‬‬
‫افتادم به هق هق‪- .‬نمیتونم‪...‬‬
‫‪--‬مطمئن باش بعد از چهلم مادرت میایم دنبالت ‪ ..‬خواستگاری میکنیم‪...‬میاریمت پیش‬
‫خودمون‪...‬تو فقط تا چهلم تحمل کن‪...‬‬
‫‪-‬من میترسم برم اونجا‪...‬اونجا چهره ی مامان جلو چشممه‪...‬‬
‫‪--‬الان نمیتونم کاری کنم‪...‬عزیزم باید صبر کنی‪...‬فقط چند هفته مونده‪...‬تحمل کن‪...‬‬
‫باز هم بوسیدم ‪..‬‬
‫چطور ازشون جدا شم ‪..‬چطور؟؟ خودمم فکر نمیکردم تا این حد بهشون وابسته شده باشم‪..‬‬
‫‪--‬مواظب خودت باش مهلا‪...‬‬
‫منم سریع گونه ی ماندانا خانم رو بوسیدم‪.. .‬‬
‫‪-‬من منتظرتونم‪...‬فقط تا چهلم مادرم ‪..‬دعا کنین بتونم تحمل کنم‪...‬‬
‫ازش جدا شدم‪. .‬‬
‫به فرزام نگاه کردم ‪..‬ناخودآگاه اشکام شدت گرفتن‪...‬‬
‫دلم برات تنگ میشه فرزام‪...‬خیلی‪...‬‬
‫بابا دستم رو گرفت‪...‬‬
‫حتی اجازه نداد از عمو خداحافظی کنم‪...‬‬
‫تا دو سه تا خیابون منو تو اون هوای تاریک پیاده برد‪...‬‬
‫قلبم از ترس تند تند میزد‪...‬‬
‫از کارای بابا سر در نمیاوردم‪...‬‬
‫در کمال تعجب همون ماشین رو دیدم‪...‬‬
‫یهو سر جام خشک شدم‪.‬‬
‫دستمو از دست بابا دراوردم‪...‬‬
‫از اون ماشین وحشت داشتم‪...‬‬
‫شروع کردم به دوییدن‪...‬نمیخواستم سوار شم ‪..‬بابا سریع بهم رسید ‪...‬جیغ زدم ‪..‬‬
‫با سیلی که زد تو گوشم جیغ بعدیم خفه شد‪...‬‬
‫در ماشینو باز کرد‪..‬‬
‫جیغ بلندی زدم‪...‬اینقدر جیغ میزنم تا کل ادما بریزن بیرون‪...‬‬
‫ولی نمیذارم بابا منو سوار این ماشین نحس کنه‪..‬‬
‫بابا چقدر زود رنگ عوض میکرد‪...‬‬
‫چرا برای یه لحظه فکر کردم بابا عوض شده‪. .‬‬
‫بابا همون آدم عوضی قبل بود‪...‬‬
‫همون ادم عوضی که الان هم نمیدونستم داره چکار میکنه‪. .‬‬
‫دست پشت شونه م گذاشت‪...‬‬
‫از فشاری که بهم میداد تا هلم بده تو ماشین دردم اومد‪. .‬‬
‫با دستام محکم در ماشینو گرفتم‪. .‬‬
‫‪--‬بترمگ‪..‬‬
‫‪-‬ولم کن‪...‬نمیخوام‪...‬نمیام‪...‬ولم کن‪...‬‬
‫حتی سرمو نمیبردم پایین‪...‬‬
‫چسبیده بودم به ماشین‪...‬‬
‫مامان‪ ...‬ببین چی شد‪...‬چی به سرم اومده‪...‬‬
‫بابا با مشت کوبید به کمرم‪...‬‬
‫دردم اومد‪...‬جیغ زدم ‪..‬‬
‫از درد کمرم برای یک لحظه کمی خم شدم‪...‬‬
‫همین باعث شد بابا بتونه هلم بده تو ماشین‪. .‬‬
‫به قدری محکم و سریع اینکارو کرد که سرم محکم بهددر دیگه ماشین خورد ‪..‬‬
‫بابا سوار شد‪. .‬‬
‫سریع خواستم در طرف دیگه رو باز کنم که راننده ای که هنوزم ندیده بودمش در ها رو قفل‬
‫کرد‪...‬‬
‫سریع نشستم‪...‬‬
‫تا خواستم سر و صدا راه بندازم با دیدن شخصی که ماشینو به حرکت دراورد زبونم بند اومد‪...‬‬
‫با تعجب سرم رو نزدیک تر بردم‪...‬‬
‫انگار به چشمای خودمم اعتماد نداشتم‪...‬‬
‫دهنم از تعجب باز موند‪...‬‬
‫از دیدن خانمی با اون سر و وضع‪...‬‬
‫اشک تو چشمم جمع شد ‪..‬‬
‫اصلا یادم رفت که میخواستم چکار کنم‪...‬‬
‫اینبار اروم نشستم و تنها اشک ریختم‪...‬‬
‫بابا چقدر عوضی شده بود‪...‬‬
‫اینقدر زود ‪...‬‬
‫اینقدر زود ذات کثیفت رو بهم نشون دادی‪. .‬‬
‫همه چیز برام بی ارزش شد‪...‬‬
‫بی معنی شد‪...‬‬
‫چهره ی مامان اومد جلو چشمم‪...‬‬
‫تمام اتفاقات‪.‬‬
‫زجرایی که مادر بدبختم به خاطر بابام تحملشون میکرد‪...‬‬
‫پس بگو‪...‬‬
‫بابا سرش جای بهتری گرم بود که اصلا یاد ما نمیوفتاد‪...‬‬
‫کاش یه لحظه سرش رو به سمتم برمیگردوند‪...‬‬
‫ففط یک لحظه‪...‬‬
‫تا بتونم تف بندازم تو صورتش‪...‬‬
‫اروم و بی صدا اشک میریختم‪...‬‬
‫شوکه شده بودم‪..‬‬
‫فکر میکردم دوباره اون دوستای عوضیش اومدن ‪...‬‬
‫اما‪...‬این خانم‪...‬با این سر و وضع‪...‬ریخت و قیافه‪...‬‬
‫واقعا منو شوکه کرده بود‪..‬‬
‫نمیتونستم کاری کنم‪...‬‬
‫با تنفر خیره شدم به اون خانوم‪ ...‬بعد به بابام‪...‬‬
‫کاش میتونستم با دستام خفه ش کنم‪...‬‬
‫فضای ماشین خفه کننده بود‪...‬‬
‫اکسیژن کم داشتم انگار‪...‬‬
‫شیشه رو پایین کشیدم ‪..‬باد خورد بهم‪...‬‬
‫پاهامو کمی کشیدم‪...‬‬
‫خورد به یه چیزی‪...‬‬
‫یه چیزی مثل یه جعبه‪...‬‬
‫با تعجب خم شدم و برداشتمش‪...‬‬
‫تو اون تاریکی چیزی معلوم نبود‪...‬‬
‫بهش دست کشیدم‪...‬‬
‫چقدر طرحش آشنا بود‪...‬‬
‫گرفتمش بالا‪...‬‬
‫از زیر نور چراغ های بیرون نگاهش کردم‪..‬‬
‫با دبدن جعبه ای که متعلق به مامان بود ناخودآگاه جیغ زدم و جعبه از دستم افتاد روی پام‪...‬‬
‫سر هردو برای لحظه ای به سمتم برگشت‪...‬‬
‫سریع در جعبه رو باز کردم‪...‬‬
‫باید میفهمیدم همه جی سر جاشه یا نه‪...‬‬
‫مقداری پول که مامان داشت سر جاشون بودن‪...‬‬
‫سر جمع صد هزار تومنی بود که از خیلی موت ها قبل باهم جمع کرده بودیم‪...‬‬
‫با خیال راحت در جعبه رو بستم‪..‬‬
‫نمیذاشتم‪..‬‬
‫دیگه نمیذاشتم بابا به اینا دست بزنه‪...‬‬
‫اصلا نمیذاشتم‪...‬‬
‫بابا دستش اومد عقب تا جعبه رو ازم بگیره‪..‬‬
‫محکم گرفتمش تو بغلم‪..‬‬
‫‪-‬دستت بهش بخوره دستتو قلم میکنم‪...‬‬
‫انگار از حرفم بدش اومد‪...‬‬
‫به جهنم‪...‬بدش بیاد‪..‬‬
‫‪--‬خفه شو دختره عوضی ‪.‬‬
‫‪-‬عوضی منم یا تو؟‬
‫جعبه رو گرفت‪..‬محکم تر گرفتمش‪...‬‬
‫بلند کردم و محکم کوبیدم روی دستش‪...‬‬
‫فریاد بلندی کشید‪...‬‬
‫توجهی به فحشای پشت سرهمی که بهم میداد نکردم‪...‬‬
‫صدای اون خانم اومد‪..‬‬
‫‪--‬شلوغش نکن‪ ...‬یه کاریش میکنیم‪..‬‬
‫چشمامو روی هم فشار دادم‪..‬‬
‫کاش منم میفهمیدم اطرافم چه خبره‪...‬‬
‫فرزام‪...‬فرزام کجایی‪...‬‬
‫فرزام کاش بودی و حداقل تو به دادم میرسیدی‪...‬‬
‫ماشین توی پارکینگ پارک شد‪ ...‬با تعجب اول از همه از ماشین پیاده شدم و به ساختمون بزرگ‬
‫رو به روم چشم دوختم‪..‬‬
‫این همه دم و دستگاه و مال و منال یهو از کجا اومد ‪..‬‬
‫مگه این زن چکار میکرد‪...‬‬
‫که تونسته بود تا این حد به بابا برسه و بابا رو از این رو به اون رو کنه‪...‬‬
‫بابا دستم رو گرفت توی دستش‪...‬‬
‫اینقدر مات و مبهوت شده بودم که هیچ کاری از دستم بر نمیومد‪...‬‬
‫وارد خونه ای شدیم که درش باز بود‪...‬‬
‫با دیدن فضای خونه یهو چشمام گرد شد‪...‬‬
‫رفیقای بابام‪...‬‬
‫یه عالمه زن‪ ...‬سیگار‪..‬مشروب‪...‬سر جام خشک شدم‪..‬‬
‫انگار که پاهام به زمین چسبیدن‪..‬‬
‫‪-‬یا ابالفضل‪...‬اینجا دیگه کجاست ‪.‬‬
‫دیگه نتونستم قدم از قدم بردارم‪...‬‬
‫‪-‬شما چه غلطی میکنید اینجا ‪..‬‬
‫برام قابل باور نبود‪ ...‬بابام نشسته بود بین اونا و چه کار میکرد‪...‬‬
‫خدایا توی این خونه لعنتی چه خبر بود ‪.‬‬
‫سریع مچ دست اون خانم رو گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬اینجا چه خبره‪...‬‬
‫‪--‬بیا جلو تا ببینی چه خبره‪...‬‬
‫به قدری متعجب بودم که حتی برای چند لحظه نفس کشیدن هم از دیدن اون صحنه ها یادم‬
‫رفت‪...‬‬
‫قمار؟؟؟‬
‫پدرم حالا قمار باز شده بود؟؟؟‬
‫اونم یه قمار باز حرفه ای‪...‬کاملا معلوم بود‪...‬‬
‫اشکم دراومد‪...‬‬
‫من اینجا چکار میکردم‪...‬‬
‫مگه جای من اینجا بود‪...‬‬
‫سریع به سمت در دوییدم‪...‬تا از اون خونه برم بیرون‪...‬‬
‫نمیتونستم اینجا بمونم ‪..‬ماندانا خانم جطور میخواست تا چهلم مادرم منو اینجا پیدا کنه‪...‬‬
‫تا نزدیک های در رفتم که بابا سریع بهم رسید و محکم گرفتم‪...‬جیغ بلندی زدم‪...‬‬
‫محکم زد تو دهنم‪...‬‬
‫طعم خون رو تو دهنم حس کردم‪...‬‬
‫اشکام ریختن پایین ‪..‬‬
‫تو دلم گرفتمش به باد فحش و ناسزا‪...‬‬
‫چند روز گذشت و وضعم بهتر که نشده بود بدتر هم شده بود‪...‬‬
‫روزی صد هزار بار به خودم لعنت میفرستادم‪...‬‬
‫که چرا اونشب پیله نشدم به خونه ی دایی م تا جواب بدن‪..‬‬
‫چرا حماقت کردم و به بابام‪...‬نه‪...‬به این حیوون پست فطرت زنگ زدم‪...‬‬
‫تا الان اینطوری منو بدبخت کنه‪...‬‬
‫صدای داد و هوارشون از بیرون داشت حالم رو بهم میزد‪...‬‬
‫حالت تهوعم این چند روز امونم رو بریده بود‪...‬‬
‫خودم رو توی اتاقی زندانی کرده بودم‪..‬تا نرم بیرون و نگاهم به ریختشون نیوفته‪..‬‬
‫حالم از همه شون بهم میخورد‪..‬‬
‫دعا دعا میکردم زودتر گورشون رو گم کنن و برن‪...‬‬
‫دستشویی عجیبی گرفته بودم و از دلپیچه به خودم میپیچیدم و آروم و قرار نداشتم‪...‬‬
‫یک ساعت دیگه هم تحمل کردم تا فهمیدم اون مهمونای عوضی تر از خودشون گورشون رو گم‬
‫کرده ن‪...‬‬
‫سریع شالم‪ .‬رو سر کردم و د اتاق رو باز کردم و رفتم سمت دستشویی‪...‬‬
‫تازه احساس میکردم چشمام باز شده‪...‬‬
‫از دیدن اونهمه دود و آشغالی که ریخته بود اونجا بی اراده بالا اوردم و دوباره پریدم تو‬
‫دستشویی‪...‬‬
‫آخ مامان‪...‬‬
‫کجایی ‪...‬‬
‫اگر بودی هیچوقت نمیذاشتی چنین اتفاقاتی برام بیوفته‪...‬‬
‫رفتم بیرون‪...‬‬
‫موقع رد شدن و رسیدن به اتاق نگاهم افتاد به بابا و همون زن که با وضع خیلی ناجوری لم داده‬
‫بود به بابا‪.‬‬
‫بد تر از اون نگاه مردی بود که خیره شده بود بهم‪...‬‬
‫کاش میتونستم چشماش رو از حدقه در بیارم‪..‬آشغالای بی همه چیز‪...‬‬
‫دیگه نایستادم‪...‬‬
‫ایستادن جلوی اون جماعت بی غیرت بدترین کار بود‪...‬‬
‫سریع رفتم تو اتاق ‪...‬‬
‫اینبار در رو چند بار پشت سر هم قفل کردم‪...‬‬
‫به این جماعت هیچ اطمینانی نبود‪...‬‬
‫یکی از یکی آشغال تر بودن‪...‬‬
‫اون روز هم مثل روزای دیگه گذشت‪. .‬حتی روزای بعدش‪.‬‬
‫از شانسم زمان خیلی خیلی دیر میگذشت‪...‬‬
‫نمیدونم چرا اینقدر اروم میگذشت که این چند هفته تموم نمیشد‪.‬‬
‫این روزای پر از عذاب توی این خونه برام بدترین روزهای عمرم بود‪...‬‬
‫جایی بودم که لیاقتم اونجا نبود ‪.‬‬
‫جایی بودم که جای یه مشت حیوون بود ‪..‬‬
‫همین بود که زجرم میداد ‪..‬‬
‫چون من وسط اونا جایی نداشتم‪..‬‬
‫از روی میز آرایشی که تو اون اتاق بود سوهان ناخنی برداشتم‪...‬‬
‫یهو یاد هانیه میوفتادم که همه ش با سوهان ناخنش تو خونه دور میزد‪...‬‬
‫خندیدم‪.‬‬
‫هانی دلم برات خیلی تنگ شده‪...‬‬
‫بهترین روزای عمرمو تو خونه ی اونا داشتم‪.‬‬
‫اونجا به زندگی برگشتم‪.‬‬
‫اونجا عاشق شدم‪.‬‬
‫باز هم یاد فرزام‪...‬‬
‫فرزام یعنی خبر داری الان کجام؟‬
‫خدایا کمکم کن‪...‬‬
‫منو از این خونه بکش بیرون‪...‬‬
‫خدایا کمکم کن‪...‬‬
‫کمکم کن‪..‬‬
‫اینجا پر از شرکه‪..‬‬
‫پر از بدی‪. .‬‬
‫پر از زشتی و آدمای کثیفی که من ازشون نفرت دارم ‪..‬‬
‫خدایا یا زودتر منو از اینجا آزاد کن‪..‬‬
‫یا کاری کن زمان به چشم به هم زدنی بگذره‪...‬‬
‫هرچند‪...‬‬
‫خودم راه اولو بیشتر میپسندیدم‪...‬‬
‫اگرم قرار بود زمان بگذره‪...‬‬
‫فرزام اینا از کجا میخواستن منو پیدا کنن‪...‬‬
‫اینقدر فکر و خیال کردم تا همه ی چراغا خاموش شدن‪...‬‬
‫انگار اونام میخوان کپه مرگشون رو بذارن‪...‬‬
‫خدایا منو راحت کن‪..‬طاقت ندارم‪ ...‬تازه ربع ساعت بود خوابم برده بود که ضربه های محکمی به‬
‫در اتاق خورد‪...‬‬
‫از ترس شش متر پریدم ‪..‬‬
‫خزیدم گوشه اتاق‪...‬‬
‫سر و صدای بابا رو میشنیدم‪..‬‬
‫اما از جام تکون نمیخوردم‪...‬خدایا این چه زندگی ایه‪.‬‬
‫‪--‬آهاااای‪...‬دختر باز کن درو ‪..‬‬
‫دست گیره رو چندین بار کشید‪...‬‬
‫خدا رو شکر کردم که در قفله‪...‬‬
‫‪--‬ولش کن‪..‬‬
‫‪--‬ولش کن چیه ‪ ..‬تا کی میخواد بتمرگه اونجا‪...‬‬
‫مشتی کوبید تو در‪...‬دوباره پریدم‪-- ...‬گمشو بیا بیرون‪...‬‬
‫فحشایی که میداد باعث میشد از خودم بدم بیاد‪ ...‬نمیدونستم بابا چش شده که اینطور میکنه‪...‬‬
‫ولی معلوم بود عصبانیه‪ ...‬شاید تو قمار باخته‪ ...‬خندیدم‪ ...‬بابام چه راحت شد قمار باز‪...‬‬
‫‪--‬بالاخره که میاد بیرون‪...‬‬
‫صدایی اون زن رو مخم بود‪ ...‬حتی اسمشم نمیدونستم ولی در حد مرگ ازش تنفر داشتم‪...‬‬
‫آشغال تر از این آدما به عمرم ندیده بودم‪...‬‬
‫اِی فرزام بیا به دادم برس‪...‬‬
‫‪--‬یا همین الان میای بیرون یا این درو با لگد میشکنم‪...‬‬
‫زبونم باز شد ‪..‬‬
‫زبون درازی جلوی این ادما هیچ عیبی نداشت و بلکه مهم هم بود‪...‬‬
‫‪-‬بشکن با پات که ایشالله پات از قلم بشکنه‪...‬عوضی‪...‬‬
‫اینو که گفتم بابا جری تر شد‪..‬‬
‫اینو از ضربه های محکم و پشت سر هم که به در چوبی اتاق میزد فهمیدم‪...‬‬
‫انگار که چند نفر اون پشت میخواستن بگیرنش‪...‬‬
‫اما موفق نشدن و با محکم ترین ضربه در با شدت باز شد‪...‬‬
‫تکه هایی از چوب در کنده شد ‪..‬‬
‫سریع روم رو برگردوندم و تا تیزی های چوب هایی که به داخل اتاق پرت میشدن بهم نخورن‪...‬‬
‫به محض رسیدن بهم یکی زد تو گوشم ‪..‬‬
‫فحشش دادم‪...‬‬
‫یکی دیگه زد‪...‬‬
‫یه فحش بدتر‪...‬‬
‫بازم زد‪...‬محکم تر از قبل‪...‬‬
‫اگه صد تای دیگه هم میزد کم‪.‬نمیاوردم‪...‬‬
‫‪-‬آشغال عوضی سگ شرف داره به تو‪...‬‬
‫اینو که گفتم لگد محکمی زد تو پهلوم که از درد جیغ بلندی زدم‪. .‬‬
‫دوباره یه لگد دیگه‪...‬‬
‫اشکام با سرعت میریختن پایین ‪...‬‬
‫منم کم نمیاوردم‪ ...‬هرچی از دهنم درمیومد بارش میکردم‪...‬‬
‫می ارزید‪....‬بخدا می ارزید‪..‬‬
‫گرفته بودم زیر مشت و لگد‪..‬‬
‫دیگه جونی برام نمونده بود‪...‬حتی نمیتونستم فحش بهش بدم‪...‬فقط تو دلم گرفته بودمش به‬
‫فحش‪...‬‬
‫تقریبا دراز شده بودم روی زمین و از درد به خودم میپیچیدم‪...‬‬
‫پهلو و کلیه هام حسابی درد گرفته بود‪...‬‬
‫دلمم درد میکرد‪...‬‬
‫حتی دست و پاهامم درد میکردن‪...‬‬
‫اما درد اینا هیچ بود‪...‬‬
‫بیشتر از همه قلبم میسوخت‪...‬‬
‫از این همه درد‪...‬داشتم نابود میشدم‪..‬‬
‫قطرات اشکم میوفتادن روی موکت کف اتاق‪...‬‬
‫یه اشک برای مادرم ریخت‪...‬برای مظلومیت مادرم‪ ...‬این کتک ها درباره کتک هایی که مادرم از‬
‫دست بابا میخورد هیچ بودن‪...‬‬
‫یکی دیگه‪...‬برای فرزام‪...‬‬
‫که الان نمیدونست من کجام‪..‬‬
‫میدونم که اگر میدونست کجام‪...‬نمیذاشت من به این روز بیوفتم‪...‬‬
‫کل صورتم درد میکرد‪...‬کمی خون از گوشه لبم افتاد روی موکت‪...‬‬
‫اشکام بیشتر شد‪...‬‬
‫نگاهم کن‪...‬‬
‫بقیه اشکام برای خودم بود‪...‬‬
‫اینقدر تو همون حالت برای خودم اشک ریختم که کم کم داشتم از حال میرفتم‪...‬‬
‫بابا ضربه ی محکمی زد تو کمرم‪...‬‬
‫با تموم بی حالیم جیغ بلندی کشیدم‪...‬‬
‫مطمئن بودم مهره های کمرم رو شکونده‪...‬‬
‫درد خیلی بدی توی کمرم پیچید‪...‬‬
‫اون ادمای عوضی دم در اتاق ما رو نگاه میکردن‪..‬‬
‫افتادنم زیر دست و پای بابامو نگاه میکردن و کاری نمیکردن‪...‬‬
‫سر و صورت کبودمو میدیدن و از جاشون تکون نمیخوردن‪..‬‬
‫‪--‬یه چیز میگم تو گوشت فرو کن‪...‬‬
‫یک بار هم بیشتر نمیگم‪..‬‬
‫اینجا با اون خونه هایی که تو توشون بودی فرق داره‪ ...‬این چند روز خودتو انداختی اینجا‪..‬چیزی‬
‫نگفتم‪..‬من اون ادم قدیمی نیستم‪. .‬‬
‫فردا میریم پیش سعادت‪ ...‬میری باهاش‪...‬‬
‫دیگه هم طرف من نمیای‪..‬چون دیگه نمیخوام چشمم تو چشت بیوفته ‪..‬‬
‫توام مثل مادرت لیاقتت اینه زجر کش بشی بعد بمیری‪...‬‬
‫زیر لب ناله میکردم‪...‬‬
‫‪-‬خفه شو‪...‬خفه شووو‪...‬حیف مادرم که به پای ادم کثیفی مثل تو نشست‪...‬‬
‫خودمم به زور صدامو میشنیدم‪ ...‬دیگه جون نداشتم‪...‬‬
‫نه میدونستم سعادت کیه‪...‬‬
‫نه چیزی از حرفای بابا فهمیده بودم‪..‬‬
‫فقط یک چیز معلوم بود ‪..‬‬
‫اونم اینه که بدبخت شدم ‪..‬‬
‫شب بود‪...‬بیشتریا خواب بودن ‪..‬‬
‫چند نفرم که سر شب از خونه رفته بودن‪...‬‬
‫به قدری داغون بودم که اصلا جونی برای بلند شدن از روی زمین نداشتم ‪..‬‬
‫از همون موقع تا الان به همون حالت گوشه ی اتاق افتاده بودم‪...‬‬
‫دقیقا به همون حالت‪...‬‬
‫تمام بدنم کوفته شده بود‪...‬‬
‫دیگه اشکی نداشتم برای ریختن‪...‬‬
‫رد اشکام رو صورتم خشک شده بودن‪..‬‬
‫دستم رو به زمین تکیه دادم‪...‬‬
‫نمیتونستم بلند شم ‪..‬اصلا نمیتونستم‪...‬‬
‫دستمو به لبه ی پنجره بالا سرم گرفتم‪...‬‬
‫هر طور بود خودمو بالا کشیدم‪..‬‬
‫سرگیجه امونم رو بریده بود‪...‬‬
‫به محض ایستادن شقیقه هام تیر کشید‪...‬‬
‫سرم گیج گرفت‪...‬‬
‫طوری که نزدیک بود بیوفتم پایین که خودمو محکم گرفتم‪..‬‬
‫به بیرون نگاه کردم‪...‬‬
‫خدایا یعنی میشد؟ فرزام اینجا باشه؟‬
‫کل خیابون رو از اون بالا نگاه کردم‪...‬‬
‫هیچ ردی از ماشین فرزام نبود‪...‬‬
‫اخه اون از کجا میخواست منو پیدا کنه‪...‬‬
‫چطور میتونست منو پیدا کنه ‪..‬‬
‫یعنی الان فرزام در چه حاله ‪..‬‬
‫همینقدر که من بی تابشم بی تابم هست؟‬
‫معلومه که هست‪...‬‬
‫اون از من عاشق تره‪ ...‬اون بی تاب تره‪...‬‬
‫فرزام پس چرا نجاتم نمیدی‪...‬‬
‫فرزام کاش بودی‪...‬‬
‫فقط میگم که ای کاش تو بودی‪..‬‬
‫به سمت آینه ای که رو دیوار نصب بود رفتم‪.‬‬
‫از دیدن چهره م توی آینه وحشت کردم‪.‬‬
‫سریع دستامو جلوی دهنم گذاشتم تا جیغ بلند نزنم‪..‬‬
‫گوشه ی لبم پاره شده بود و خون توش خشک شده بود‪...‬‬
‫تمام تنم از ترس میلرزید‪...‬‬
‫زیر چشمم کبود بود و گونه ی سمت چپم باد کرده بود و به سرخی میزد‪...‬‬
‫به دستام نگاه کردم‪...‬‬
‫انگار تازه داشت برام روشن میشد چه بلایی سرم اومده‪...‬‬
‫روی دستام جاهای کبودی دیده میشد‪...‬‬
‫کمی از مانتوم رو بالا زدم و پهلوم رو نگاه کردم‪. .‬‬
‫تو دلم بهش لعنت فرستادم‪.‬‬
‫خدا خوش جوابشو میده‪.‬‬
‫همونجا پایین آینه نشستم‪.‬‬
‫تنها چراغ روشن چراغ همین اتاق بود که منم دست برای خاموش کردنش بلند نکردم‪...‬‬
‫خدایا حرفای بابا تو ذهنم بودن و مدام تکرار میشدن‪.‬‬
‫گفت میدمت به سعادت‪..‬سعادت کدوم خریه‪.‬نکنه از رفیقای قمار بازشه‪.‬‬
‫نکنه منو طعمه کردن‪.‬‬
‫نکنه میخواد منو بدبخت تر از اینی که هستم بکنه‪..‬بااین فکر به خودم لرزیدم ‪..‬‬
‫نمیذاشتم‪..‬نمیذاشتم‪.‬‬
‫انگار جون تازه ای گرفتم‪...‬سریع از جا بلند شدم به مانتوم نگاه کردم و چند تا از دکمه هاش که‬
‫معلوم نبود کجا افتادن‪.‬‬
‫من که چیزی نداشتم‪.‬‬
‫بهتر بود زودتر از اون خونه لعنتی بزنم بیرون‪.‬لامپو خاموش نکردم‪.‬با اروم ترین سرعتم از اتاق‬
‫رفتم بیرون‪.‬‬
‫تا حالا این وقت شب از اتاق بیرون نزده بودم‪.‬چندین نفر تو پذیرایی خواب بودن‪.‬‬
‫آب دهنم رو با استرس قورت دادم‪.‬‬
‫تو دلم صلوات میفرستادم‪.‬فقط چند قدم تا در میخواستم که پام رفت روی چیزی‪.‬بترکی شانس‬
‫لبم رو گاز گرفتم‪...‬اصلا حواسم نبود‪...‬‬
‫لبم سوز شدیدی کرد‪...‬‬
‫نه به زخم لبم و نه به پای کسی که جلوم بود‪...‬‬
‫لعنت فرستادم به اونی که دم در رو برای خوابیدن انتخاب کرده بود‪...‬‬
‫نباید دست دست میکردم‪...‬‬
‫باید زود میرفتم‪...‬‬
‫تا اومدم از روش پامو بردارم و برم یهو مچ پامو گرفت تو دستش و کشید ‪...‬‬
‫اینبار لیزم برو و با صورت افتادم روی زمین‪...‬‬
‫دستامو روی صورتم گذاشتم‪...‬‬
‫تا صورتم به زمین برخورد نکنه‪...‬‬
‫اما با دیدن خون توی دستام چشمام گرد شد و دستامو برداشتم‪..‬‬
‫قطرات خون بودن که از دماغم روی زمین میریختن‪..‬‬
‫‪--‬میکشمت‪...‬میکشمت‪..‬‬
‫صدای بابا بود‪...‬‬
‫پس اونی که پام رفت رو پاش هم بابا بود‪..‬‬
‫توجهی به خون بینی م نکرد‪...‬‬
‫حتی نتونستم دستمالی بردارم‪...‬‬
‫پرتم کرد تو اتاق‪...‬‬
‫افتادم روی زمین‪...‬‬
‫در رو محکم بست و روم چند قفله کرد‪...‬‬
‫اولین چیزی که به دستم اومد رو کشیدم‪...‬‬
‫ملحفه ای که کنار اون بالشت انداخته شده بود‪..‬‬
‫محکم گرفتمش به بینی م‪...‬‬
‫باید این خون بند میومد‪...‬‬
‫من کم خونی داشتم‪ ...‬زود فشارم میوفتاد‪..‬‬
‫اشکم ریخت بیرون‪...‬‬
‫خدایا من میخواستم برم‪...‬‬
‫هرجا میرفتم از اینجا بهتر بود‪...‬‬
‫حتی جهنم هم از اینجا بهتر بود‪...‬‬
‫هرجور بود خون بینی م بند اومد‪...‬‬
‫اما اشکام نه‪...‬اشکام بند نمیان‪...‬‬
‫مگه میشه اشک نریزم به حال خودم‪...‬‬
‫دستامو به سمت آسمون بلند کردم‪...‬‬
‫زیر لب نالیدم‪..‬‬
‫صدام از شدت گریه و ناراحتی گرفته بود‪..‬‬
‫‪-‬خدایا‪ ...‬جواب اینا رو بده‪...‬جواب اون پدری که پدری رو در حقم تموم کرد رو بده‪...‬‬
‫نذار‪...‬‬
‫نذار اینقدر منو زجر بده‪...‬‬
‫من که نمیتونم‪..‬تو خودت جوابشو بده‪...‬‬
‫خدایا‪...‬میدونم‪...‬فرزام شاید نتونسته منو پیدا کنه‪...‬‬
‫حداقل بذار من برم پیششون‪...‬التماست میکنم‪...‬خدایاااا‪...‬‬
‫خدایا فردا چی میشه‪...‬‬
‫به دادم برس‪...‬دستامو خالی برنگردون‪...‬‬
‫بغضم شکست ‪ ..‬با صدای بلند گریه کردم‪..‬‬
‫اینقدر گریه کردم تا از بی حالی چشمام افتاد روی هم‪...‬‬
‫خوابیدم‪...‬یه خواب بد‪...‬‬
‫پر از کابووس های اذیت کننده ‪...‬‬
‫تا صبح یه خواب درست به چشمم نیومد‪.‬‬
‫استرس امونم رو بریده بود ‪..‬‬
‫یا از درد بیدار میشدم ‪...‬‬
‫یا از شدت استرس و کابوس هایی که میدیدم یهو از خواب میپریدم‪.‬‬
‫از بالای پنجره پایین رو نگاه کردم‪..‬‬
‫اگه فقط یکم پایین تر بودن میتونستم از پنجره فرار کنم‪...‬‬
‫ولی پریدن از اون طبقه واقعا سخت بود‪. .‬‬
‫خدایا‪.‬‬
‫بابا قرار بود منو بده به سعادت؟‬
‫اصلا سعادت کیه‪...‬‬
‫سعادت چه غلطی میخواست بکنه‪.‬‬
‫بازم با خودم فکر کردم‪...‬که اگر فرزام بود میذاشت بابام همچین فکرایی به سرش بزنه؟‬
‫ماندانا خانم اگه میدونست مطمئنا منو به بابام نمیداد‪ ...‬تو فکرام غرق بودم‪...‬‬
‫صدای باز شدن قفل که اومد قلبم تو سینه م فرو ریخت ‪..‬‬
‫یا حسین‪ ...‬بابا اومد تو‪..‬‬
‫کیفی که دستش بود رو نشونم داد‪...‬‬
‫انگار که آروم تر شده بود‪...‬‬
‫‪--‬مال توئه‪...‬پاشو‪..‬سعادت پایین منتظره‪..‬‬
‫به ساعت نگاه کردم‪.‬ده صبح بود‪.‬‬
‫خدایا کی شد ده که من نفهمیدم‪- .‬منو میخوای کجا ببری‪.‬این سعادت کیه که اسمش از رو اون‬
‫زبونت نمیوفته‪..‬به خودت بیا‪. .‬من دخترتم‪-- .‬دخترمی و الان باید فدا کاری کنی باختم میفهمی؟‬
‫منظورشو نفهمیدم‪- .‬منم باختم‪. .‬بد باختم‪. .‬فدا شدم‪...‬فنا شدم‪...‬همه چی‪...‬‬
‫‪--‬زیاد حرف میزنی‪...‬بلند شو‪...‬‬
‫دستم رو گرفت و به طور بلندم کرد‪..‬‬
‫هرچی جیغ کشیدم فایده نداشت‪..‬‬
‫انگار اصلا صدای منو نمیفهمید‪...‬‬
‫به محض اینکه هلم داد توی ماشین سفید رنگس نگاهم افتاد به اون مردی که اون روز توی خونه‬
‫کنار بابا بود‪...‬‬
‫همون که با اون چشمای از حدقه دراومده ش زل زده بود بهم‪. .‬‬
‫بابا ساکم رو انداخت روی پاهام‪...‬‬
‫خودش جلو نشست و حرکت کردن ‪..‬‬
‫تازه منظور بابا رو گرفتم‪...‬‬
‫با صدای بلند زدم زیر گریه‪.‬‬
‫به هردوشون فحش میدادم‪...‬ولی هیچکس توجهی نمیکرد‪ ..‬اصلا انگار من نبودم‪ .‬بابا چقدر راحت‬
‫منو فروخت راحت تر از اونی که فکرشو میکردم‪..‬اون مرد با اون قیافه ی ایکبیری نگاهم کرد‪.‬با‬
‫انزجار و چشمای اشکی رو ازش گرفتم‪...‬‬
‫‪--‬رنگ و روت پریده آب میوه میخوری؟‬
‫جوابشو ندادم بره بمیره‪.‬‬
‫خطاب به بابام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دخترت زبون داره؟‬
‫کناری نگه داشت‪..‬‬
‫‪--‬برو براش آب پرتقال بخر‪...‬دوست ندارم تو محضر اینطور رنگ و رو رفته باشه‪.‬‬
‫بابا سریع پیاده شد‪..‬‬
‫‪--‬خانم خوشگله‪...‬‬
‫لبامو از حرص روی هم فشار دادم و تا اخرین جا که میتونستم روم رو ازش گرفتم‪...‬یهو نگاهم‬
‫خورد به در ماشین‪.‬چشمام برق زد‪..‬قفل نبود‪.‬قفل نبود‪...‬اون برعکس به سمتم می اومد‪.‬لبخندی‬
‫نشست رو لبم‪.‬با تمام قدرت اون ساک یشمی رنگ رو تو دست گرفتم و با سرعت به سمتش‬
‫برگشتم و با تمام قدرت به صورتش کوبیدم عربده کشید ‪.‬سریع در رو باز کردم و پریدم پایین‪...‬‬
‫دیگه برنگشتم پشت سرم رو نگاه کنم‪..‬‬
‫نبایدم برمیگشتم‪...‬‬
‫با سرعت شروع کردم به دوییدن‪.‬‬
‫خوشحال شده بودم‪.‬‬
‫پاهام جون دوباره ای گرفتن‪...‬‬
‫متوجه میشدم دنبالمن‪...‬‬
‫ساکم رو وسط پاساژی که رفته بودم توش روی زمین پرت کردم‪..‬‬
‫دست و بالمو بسته بود‪. .‬‬
‫برای یه لحظه سرم رو به عقب چرخوندم‪...‬‬
‫با دیدنشون یهو قلبم با سرعت زد‪...‬‬
‫وای خدا‪...‬خدایا‪...‬‬
‫سرعتمو بیشتر کردم‪. .‬‬
‫افرادی که اونجا بودن همه با تعجب نگاهم میکردن‪...‬‬
‫از دیدنم با اون قیافه و فرار کردنم بسیار تعجب کرده بودن‪...‬‬
‫از پله برقی ها با دو رفتم بالا‪. .‬‬
‫از بالا دیدم که داشتن مسیری که اومده بودم رو میومدن‪...‬‬
‫اولین مغازه ای که دیدم پریدم توش ‪..‬‬
‫فست فودی که کرکره اش تا نصفه بیشتر بالا نبود‪..‬‬
‫خودمو خم کردم و با سرعت رفتم تو‪...‬‬
‫پشت جایی که فروشنده می اییتاد قایم شدم‪...‬‬
‫یه جورایی نشستم روی زمین‪...‬‬
‫قلبم مثل گنجشک میزد‪...‬‬
‫خدایا نیان ابنجا‪..‬خدایا پیدام نکنن‪..‬‬
‫نفس نفس میزدم‪...‬‬
‫دستام از ترس یخ کرده بودن‪...‬‬
‫سر و صدای بابا و اون یارو رو میشنیدم‪...‬‬
‫انگار باهم دعواشون شده بود‪..‬‬
‫از صدای فریاد بابا و سر و صداهای بعدش فهمیدم داره کتک میخوره‪...‬‬
‫دلم داشت خنک میشد‪..‬‬
‫خدایا فقط برن‪...‬‬
‫خدایا برن تا بتونم خودمو برسونم خونه ی هانیه اینا‪..‬‬
‫‪--‬ععه خانم‪...‬‬
‫با شنیدن صدای اون پسر شوکه شده به عقب برگشتم و خواستم بلند شم که سرم محکم خورد‬
‫به میز بالای سرم‪...‬‬
‫آخخخخ‪...‬‬
‫‪--‬شما اینجا چکار میکنید ‪..‬‬
‫همونطور نشسته رو کردم بهش‪...‬‬
‫‪-‬توروخدا ‪ ...‬بذار بمونم همینجا‪...‬بیرونم نکن‪..‬اگه پیدام کنن بدبخت میشم‪...‬‬
‫‪--‬نمیفهمم‪..‬‬
‫‪-‬هیییسسسسس‪...‬‬
‫ساکت شد‪...‬هنوز هم متعجب بود‪...‬دیگه سر و صدایی از بیرون نمیومد‪...‬‬
‫حدس میزدم رفته باشن‪...‬ولی میترسیدم بیام بیرون‪...‬‬
‫هنوزم آروم نشده بودم‪...‬هنوزم قلبم تند تند میزد‪...‬‬
‫نترس مهلا‪...‬‬
‫دیگه صداشون نمیاد‪..‬‬
‫معلومه که گورشون رو گم کردن و رفتن‪...‬‬
‫‪--‬خانم تشریف نمیارید بالا؟‬
‫با شرمندگی نگاهش کردم‪..‬‬
‫یهو چشماش حالت تعجب گرفت‪...‬‬
‫چش شد این؟؟ تازه متوجه صورتم شده؟‬
‫آروم از زیر میز اومدم بیرون‪...‬‬
‫به صندلی اشاره کرد‪..‬‬
‫‪--‬بشینین اینجا‪..‬‬
‫سریع نشستم‪...‬چند تا نفس عمیق کشیدم‪...‬‬
‫پسره سریع با یه لیوان آب قند به سمتم اومد و به دستم داد‪..‬‬
‫‪--‬بفرمایید‪...‬‬
‫سریع ازش گرفتم‪...‬‬
‫عجیب بهش نیاز داشتم‪...‬با خوردن اون آب فند و بعدشم یه شکلات کوچیک تازه حس کردم‬
‫چشمام داره باز میشه‪...‬‬
‫‪--‬چه اتفاقی افتاده براتون؟ اذیتتون کردن؟‬
‫چیزی نگفتم‪...‬واقعا بگم بابام اینکار رو کرده؟‬
‫‪--‬مزاحمتون شدن؟‬
‫سری تکون دادم‪..‬تازه نفسم داشت میومد سر جاش‪...‬‬
‫‪-‬بله‪...‬خیلی ممنونم‪..‬اگر شما کمکم نمیکردید معلوم نبود چه بلایی سرم میومد‪..‬‬
‫‪--‬خواهش میکنم کاری نکردم‪...‬خداروشکر که تونستید از دستشون فرار کنید‪...‬اگه گرسنه‬

‫هستید چیزی بیارم براتون‪..‬‬
‫نه‪...‬باید میرفتم‪...‬باید زود میرفتم خونه ماندانا خانم‪. .‬‬
‫‪-‬نه ممنون‪...‬من یکم دیگه میرم‪...‬‬
‫‪--‬تعارف کنین‪..‬شمام جای خواهرم‪..‬‬
‫اومدم تشکر کنم که صدای غرغری از بیرون اومد‪..‬سرم به سمت کرکره که تا نصفه پایین بود‬
‫کشیده شد‪...‬‬
‫با دیدن دو تا پا که به در نزدیک شدن سریع از جا بلند شدم‪..‬‬
‫لیوان رو محکم تو دستم گرفتم‪...‬‬
‫‪--‬نترسید‪...‬حتما پسر عمه م اومده‪...‬‬
‫دست خودم نبود‪...‬میترسیدم‪..‬دیگه از همه چیز میترسیدم‪..‬‬
‫‪--‬این چه وضعشه اینقدر باید خم شم‪.‬‬
‫با شنیدن صدای فرزام و بعد اومدنش توی مغازه یهو لیوان از دستم افتاد و دستامو جلوی دهنم‬
‫گذاشتم‪...‬‬
‫غر غر بعدیش با دیدنم تو دهنش موند‪...‬‬
‫با دهن باز نگاهم میکرد ‪..‬‬
‫اون پسر هم متعجب تر از قبل نگاهمون میکرد‪..‬‬
‫خدایا‪....‬یعنی این پسر فرزام منه؟ این پسر با این سر و وضع ژولیده فرزامه؟‬
‫بالاخره به حرف اومد‪...‬‬
‫‪--‬مه‪...‬مهلا‪...‬‬
‫به محض بیرون اومدن اسمم از دهنش به سمتش دوییدم‪ ...‬دستاش باز شد و رفتم توی آغوشش‬
‫و زدم زیر گریه‪...‬‬
‫‪--‬مهلا چی شدی تو‪...‬مهلا کجا بودی‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬فرزام‪..‬‬
‫‪--‬فرزام بمیره برات‪...‬کی این بلا رو سرت آورد‬
‫صداش که با بغض و گریه عجین شده بود ناخوداگاه اشکای منو هم بیشتر میکرد‪...‬‬
‫محکم فرزامو گرفته بودم‪...‬قصد نداشتم ازش جدا شدم‪...‬‬
‫اون لحظه‪...‬‬
‫توی آغوش فرزام‪...‬‬
‫بعد از این دو هفته زجر و بدبختی‪...‬‬
‫بالاخره یه نفس راحت تونستم بکشم‪..‬‬
‫خدایا میدونستم‪...‬‬
‫میدونستم نا امیدم نمیکنی‪...‬‬
‫میدونستم تو مهربون ترینی‪...‬‬
‫خدایا شکرت که کمکم کردی‪...‬‬
‫خدایا مرسی که دست بنده هات رو خالی بر نمیگردونی‪...‬‬
‫شکرت خدای مهربونم‪..‬‬
‫فرزام بالاخره منو از خودش جدا کرد‪..‬‬
‫دستاش بالا اومد و دو طرف صورتمو گرفت‪...‬‬
‫اما اروم‪...‬میدونست ممکنه دردم بگیره‪...‬‬
‫هنوزم اشک میریختم‪...‬‬
‫اشک شوق‪...‬‬
‫‪--‬الهی من بمیرم که تو رو تو این وضعیت نبینم‪...‬بگو کی باهات اینکارو کرد قربونت برم‪...‬‬
‫‪-‬انتظار داری کی اینکارو کنه فرزام ‪..‬بابام‪..‬‬
‫‪--‬دست باباتم میشکونم‪...‬‬
‫لبخندی زد‪..‬‬
‫‪--‬تا دیگه دست رو زندگی من بلند نکنه‪...‬‬
‫منم لبخند زدم‪..‬اما کوچیک‪...‬‬
‫حتی زدن لبخند بزرگ هم باعث میشد صورتم از درد جمع شه‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬خیلی دنبالت گشتم‪..‬مگه نرفتید خونه تون‪..‬‬
‫اخم کردم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬بذار بعدا برات میگم‪...‬نمیخوام این لحظات کنارت برام تلخ بشن‪...‬‬
‫جایی رو گونه م که کبود نبود رو بوسید‪...‬از بوسه ش سرشار از انرژی شدم‪...‬‬
‫حس خوب ‪ ..‬عشق‪....‬‬
‫‪--‬خیلی دوستت دارم‪...‬تقصیر من بود که تو به این روز افتادی‪..‬منو ببخش‪...‬‬
‫‪-‬تو کاری نکردی که ببخشمت‪...‬تو همیشه جات تو قلبمه فرزام‪...‬این مدت دوری از تو سخت تر از‬
‫هرچیزی بود‪..‬‬
‫بریم خونه تون‪..‬با ماندانا خانم و عمو بریم منو صیغه کن‪..‬توضیح میدم بابام رفته به جهنم‪..‬اونا‬
‫قبول میکنن‪...‬ولی دیگه نمیخوام ازت دور شم‪..‬‬
‫‪--‬مهلا دیگه نمیذارم‪...‬دیگه نمیذارم هیچکس تورو ازم بگیره‪...‬هیچ کس‪...‬‬
‫دیدم صورتش رو ‪..‬که داشت نزدیکم میشد ‪..‬‬
‫سرم به عقب برگشت‪.‬‬
‫دیدم که اون پسرو نیست‪...‬عجب ادم فهمیده ای که خودش رفت‪...‬‬
‫دوباره سرم به سمت فرزام برگشت‪...‬مانعش نشدم و بالاخره طعم لبهای فرزام رو چشیدم‪...‬‬
‫بوسه ی کوتاهی زد‪...‬‬
‫اونم چون میدونست دردم میاد ‪..‬‬
‫ولی ‪...‬اصلا احساس درد نکردم‪...‬درعوض آروم بودم ‪.‬آرومِ آروم‪...‬‬
‫اون بوسه‪...‬هرچند کوتاه‪.‬‬
‫اما ‪ ....‬خوب بود‪ .‬شیرین‪...‬دوست داشتنی‪.‬‬
‫فرزام دستمو گرفت و باهم روی صندلی نشستیم ‪..‬‬
‫همون پسره با دوتا لیوان شربت اومد پیشمون‪-- .‬هانیه خوبه؟‬
‫‪--‬بد نیست‪-- .‬من برم اون طرف‪...‬اگه کاری داشتید صدام کن ‪.‬‬
‫‪--‬به کارت برس دادا‪...‬ما یه ربع ساعت دیگه میریم‪.‬‬
‫سریع به فرزام نگاه کردم ‪.‬‬
‫یهو رنگم پرید ‪.‬‬
‫زیر لب و با صدایی اروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بابام پیدام نکنه‪. .‬‬
‫‪--‬نترس‪. .‬‬
‫پسره گفت ‪:‬‬
‫‪--‬غذا اماده هست‪...‬بشینین‪...‬بخورین‪..‬بعد برین خب‪-- .‬نه دیگه‪...‬باید زود بریم‪...‬‬
‫هرچی پسردایی اش اصرار میکرد فرزام قبول نکرد‪...‬‬
‫انگار اسم این فست فود برام آشنا بود‪..‬‬
‫انگار که یه جا شنیده بودمش‪...‬‬
‫پسردایی‪...‬فست فود‪...‬‬
‫یهو لبخند زدم‪...‬‬
‫اما کوچیک‪. .‬لبم درد داشت هنوز هم‪...‬‬
‫این پسر همون پسردایی هانیه ست که دنبال چند نفر میگشت برای کار‪...‬‬
‫خدا چقدر دوستم داشته‪...‬‬
‫چقدر دوستم داشت که منو رسونده اینجا‪...‬‬
‫تا راحت تر از اونی که فکر میکنم به فرزام برسم‪.‬‬
‫فرزام از جا بلند شد‪...‬‬
‫منم پشت سرش‪...‬‬
‫از اون پسر که از حرفای فرزام فهمیده بودم اسمش پرهامه خداحافظی کردیم‪...‬‬
‫از زیر اون کرکره رد شدیم و اومدیم بیرون‪...‬‬
‫فرزام شالم رو برام حجابی بست‪...‬‬
‫تعجب کردم ‪.‬‬
‫‪-‬چیکار میکنی‪..‬‬
‫‪--‬از اینجا تا پیش ماشینو باید با سرعت بریم‪..‬‬
‫‪-‬قرار نیست که بدوییم‪..‬‬
‫‪--‬شاید دویدن هم لازم شه‪..‬اصلا خوش ندارم بین راه شالت ازسرت بیوفته‪...‬‬
‫بعد از این حرف محکم دست همو گرفتیم و با سرعت به سمت درب خروجی پاساژ رفتیم ‪..‬‬
‫یهو با دیدن بابام و اون مرد عوضی در طرف دیگه خیابون جیغ خفه ای کشیدم ‪.‬‬
‫‪-‬فرزام ‪..‬بریم‪...‬نباید برسن بهمون‪...‬بریممممم‪...‬‬
‫فرزام با دیدن بابام شروع کرد به دوییدن‪..‬‬
‫اونا هم با داد و بیداد دنبالمون بودن‪...‬‬
‫فرزام سریع دزدگیر رو زد و سوار شدیم‪...‬‬
‫بابا اون مرد هم سریع به سمت ماشین رفتن‪...‬‬
‫از شدت ترس زدم زیر گریه‪...‬‬
‫به نفس نفس افتاده بودم‪...‬‬
‫از شدت سرعتم‪...‬‬
‫‪-‬برو فرزامممم‪...‬بروووو‪...‬‬
‫فرزام سریع پاشو روی گاز گذاشت و با سرعت حرکت کرد ‪..‬‬
‫با استرس به عقب برگشتم‪...‬‬
‫ماشینشون چند تا ماشین از ما عقب تر بود‪...‬‬
‫‪--‬نترس مهلا‪...‬یه کاری میکنم گممون کنن‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪..‬خونه تون رو یاد نگیره‪...‬‬
‫‪--‬الان سوسکشون میکنم‪...‬‬
‫با سرعت توی کوچه پس کوچه ها رفت‪...‬اونقد تاب خوردیم و تاب خوردیم که دیگه اونا رو پشت‬
‫سرمون ندیدیم‪...‬‬
‫خدایا شکر که ما رو گم کردن ‪.‬‬
‫فرزام ماشینو توی پارکینگ پارک کرد‪...‬‬
‫هنوزم میترسیدم‪...‬ولی فرزام بهم اطمینان میداد که ما رو گم کردن‪..‬‬
‫حالا آروم بودم‪..‬‬
‫توی این محیط‪...‬‬
‫توی این خونه‪...‬‬
‫کنار این آدم ها‪...‬‬
‫احساس آرامش میکردم‪.‬‬
‫درب آسانسور باز شد و رفتیم تو‪...‬گره ی سفت شالم رو اونجا باز کردم‪...‬فرزام داشت نگاهم‬
‫میکرد‪..‬‬
‫‪-‬ماندانا صورتمو ببینه ناراحت میشه‪...‬‬
‫‪--‬زود خوب میشی عزیزم‪..‬‬
‫روش رو ازم گرفت‪...‬‬
‫یه چیزی آروم زمزمه کرد که چیزی ازش نفهمیدم‪...‬‬
‫از آسانسور خارج شدیم‪...‬‬
‫فرزام در رو با کلیدش باز کرد و کنار ایستاد تا برم تو ‪..‬‬
‫خیلی خوشحال بودم‪...‬‬
‫اینجا همون جایی بود که من توش راحت بودم‪...‬راحت تر از هرجایی ‪...‬‬
‫رفتم تو‪ ...‬با اینکه لبم خیلی درد میکرد ولی لبخند بزرگی که نشون از خوشحالیم بود روی لبم‬
‫بود‪..‬‬
‫صدای ماندانا خانم اومد‪...‬برگشتم و به فرزام که پشت سرم بود نگاه کردم‪...‬‬
‫‪--‬بالاخره اومدی فرزام؟ هانیه تلفنو سوزوند بس که بهت زنگ زد ‪..‬چرا حواست به گوشیت‬
‫نیست‪..‬‬
‫فرزام خندید‪...‬‬
‫انگار ماندانا خانم قصد بیرون اومدن از آشپزخونه رو نداشت ‪..‬‬
‫‪-‬نمیان بیرون ؟ دلم براشون تنگ شده‪...‬‬
‫باز هم صدای ماندانا خانم‪.. .‬‬
‫‪--‬کجایی تو پس‪-- .‬مامان بیاید بیرون‪...‬‬
‫من از پیش اپن نگاهش میکردم ‪..‬‬
‫اما اون هنوز سرش رو به سمت اپن برنگردونده بود‪...‬‬
‫‪--‬از صبحم بابات خیلی پیگیر‪...‬‬
‫به محض بیرون اومدن از آشپزخونه و دیدن من یهو ساکت شد‪...‬‬
‫اشک جمع شد تو چشمم‪. .‬‬
‫‪-‬سلام ماندانا جون‪...‬‬
‫اینو که گفتم یهو زد تو صورتش‪...‬‬
‫‪--‬خاک بر سرم مهلا‪...‬‬
‫به سمتش دوییدم‪ ...‬دستاشو باز کرد و رفتم توی آغوشش‪...‬‬
‫بعد از این چند وقت که ندیده بودمشون خیلی دلتنگ شده بودم‪...‬‬
‫‪--‬الهی بمیرم برات مهلا‪...‬عزیزدلم‪...‬الهی من بمیرم که تورو فرستادم با اون‪...‬الهی بمیرم برات‪...‬‬
‫‪-‬خدانکنه قربونت برم‪...‬خدانکنه این چه حرفیه‪...‬مهم اینه بالاخره تونستم برگردم‪...‬بخدا همین‬
‫مهمه‪...‬‬
‫ماندانا خانم بعد از کلی حرف و درد دل و گریه دستمو گرفت و باهم روی مبل نشستیم ‪.‬‬
‫سریع فرزامو فرستاد تا برام شربت بیاره‪..‬‬
‫‪--‬کی تورو زد؟ کی صورتتو اینجور کرد عزیزم‪..‬‬
‫چیزی نگفتم‪...‬سرمو انداختم پایین‪...‬‬
‫خودش متوجه شد‪-- .‬الهی دستش بشکنه‪...‬مرتیکه عوضی‪...‬‬
‫اوهوم‪...‬بشکنه‪...‬‬
‫دستش بشکنه‪...‬‬
‫دلمو که شکوند‪..‬‬
‫خدایا ‪ ...‬توهم دستشو بشکون‪ .‬بعدم دلشو‪...‬بعدم قلبشو‪...‬اصلا بکشش‪..‬یه کاری کن بمیره‪ ...‬چند‬
‫دقیقه ای بیشتر نگذشته بود که صدای باز شدن در خونه اومد‪...‬‬
‫سرمون به سمت در چرخید ‪..‬‬
‫با دیدن عمو سریع از جا بلند شدم و سلام کردم‪...‬‬
‫اون هم از دیدنم خیلی تعجب کرده بود‪...‬‬
‫پدرانه و مهربون بغلم کرد و بوسه ای روی سرم زد‪...‬‬
‫همین‪...‬‬
‫همین یعنی اوج محبت‪...‬‬
‫‪--‬عزیزم برو یه دوش بگیر‪...‬یکم بیای سر حال‪...‬‬
‫به قدری خسته بودم که سریع پذیرفتم‪..‬‬
‫مطمئنا یه دوش میتونست حالمو حسابی جا بیاره‪...‬‬
‫به سمت اتاق هانیه رفتم‪...‬‬
‫دیگه حالم از این لباسایی که تنم بود بهم میخورد‪...‬‬
‫درشون آوردم و توی ماشین لباس شویی انداختم‪...‬‬
‫حوله م رو که هنوزم تو کمد هانیه بود رو برداشتم‪...‬‬
‫کاش هانیه هم برمیگشت خونه‪...‬‬
‫دلم براش یه ذره شده بود‪..‬‬
‫از اتاق رفتم بیرون‪..‬‬
‫داشتم میرفتم سمت حمام که فرزام از کنارم رد شد تا به اتاقش بره‪..‬‬
‫سریع دستشو گرفتم‪..‬‬
‫با تعجب نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪--‬چیه‪.‬‬
‫کشیدمش کنار‪...‬‬
‫گوشه ای ایستادم و آروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬یادت نره حرفامو‪ ...‬من دیگه نمیخوام ازت دور شم‪...‬‬
‫چیزی نگفت‪...‬‬
‫خودم ادامه دادم ‪:‬‬
‫‪-‬ببین فرزام اگر من و تو محرم باشیم‪..‬حتی صیغه‪...‬بازم اگر بابام بیاد سراغم تو میتونی نذاری منو‬
‫ببره‪...‬اون موقع قانونم طرف توئه‪.‬‬
‫توی یک صدم ثانیهامک از چشمم ریخت پایین‪...‬‬
‫‪-‬فرزام من دیگه حاضر نیستم به اونجا برگردم ‪..‬‬
‫سریع اشکامو پاک کرد‪..‬‬
‫‪--‬نمیذارم بری مهلا‪...‬نترس‪...‬باشه‪...‬تو برو یه دوش بگیر‪..‬بعد بیا یکم بخواب‪...‬خستگیت در‬
‫بره‪...‬من قول میدم با مامان حرف بزنم‪...‬چون خودمم دیگه نمیخوام ازت دور شم‪...‬تو نمیدونی تو‬
‫این مدت چی بهم گذشت‪...‬‬
‫‪-‬توهم نمیدونی تو این مدت چی به من گذشت‪...‬‬
‫دیگه چیزی نگفتم و سریع رفتم تو حمام‪...‬‬
‫بعد از یه حمام حسابی از حموم اومدم بیرون‪...‬‬
‫اولین چیزی که دیدم هانیه بود که روی زمین دقیقا جلوی حمام نشسته بود‪...‬‬
‫با دیدنم سریع بلند شد و به سمتم دویید‪...‬‬
‫دوباره گریه ‪..‬‬
‫دوباره ابراز دلتنگی‪...‬‬
‫خدایا هانیه با گریه هاش دلمو ریش میکرد ‪...‬‬
‫‪--‬الهی هانیه فدات شه مهلا‪ ...‬بمیرم برات‪...‬‬
‫‪-‬خدانکنه‪..‬‬
‫‪--‬نگران نباشیا‪..‬صورتت زود خوب میشه‪...‬قول میدم بهت‪...‬‬
‫‪-‬قربونت برم‪..‬‬
‫گونه م رو بوسید‪...‬پر از مهر‪...‬‬
‫‪--‬تو آجیمی‪...‬مهلا‪..‬دلم برات تنگ شده بود ‪.‬نمیدونی وقتی با فرزام رفتیم دم در خونه تون و‬
‫نبودی چقدر داغون شدیم‪...‬کجا بودی تو؟‬
‫از یاداوری اون روز ها کل وجودم پر از درد شد‪...‬خدایا‪...‬‬
‫‪-‬فعلا بیخیال‪...‬حالم بهتر بشه برات میگم‪...‬‬
‫قبول کرد‪...‬‬
‫نمیخواست زیاد اذیتم کنه ‪ ..‬بردم توی اتاقش‪...‬به زور درازم کرد روی تخت تا استراحت کنم‪...‬‬
‫واقعا خسته بودم‪...‬‬
‫خوابیدم ‪..‬‬
‫فکر کنم به اندازه تمام این مدت که بی خوابی کشیده بودم خوابیدم‪.‬‬
‫دو سه روز گذشت‪...‬‬
‫فرزام همونطور که قول داده بود زود با ماندانا خانم و باباش صحبت کرد‪...‬‬
‫اوناهم که انگار منتظر این پیشنهاد بودن سریع پذیرفتن‪...‬‬
‫استرس عجیبی گرفته بودم‪...‬‬
‫هیچوقت فکر نمیکردم که قرار گرفتن توی چنین موقعیتی اینقدر باعث ایجاد اضطراب بشه‪...‬‬
‫چشمامو بستم و چند تا نفس عمیق کشیدم ‪..‬‬
‫نترس مهلا‪...‬‬
‫ترس نداره که‪...‬‬
‫همه چیز خوبه ‪ ..‬فرزام خوبه‪...‬عالیه‪ .. .‬پس چرا میترسی‪...‬نمیترسم‪...‬فقط استرس دارم‪...‬‬
‫انگشتامو توی هم قفل کردم‪...‬‬
‫حاج آقا نگاهم کرد‪...‬‬
‫اونم با تعجب نگاهم میکرد‪...‬‬
‫حتی حاضر نبودم صبر کنم تا زخم های صورتم خوب بشن‪..‬‬
‫‪--‬دخترم از این تصمیم مطمئنی؟‬
‫معلومه که مطمئن بودم‪..‬‬
‫‪-‬بله مطمئنم‪..‬‬
‫‪--‬بسیار خب‪...‬مادرتون که فوت کردن‪. .‬پدرتون کجاست‪..‬باید ایشون برای صیغه هم رضایت‬
‫بدن‪..‬‬
‫نگاهش کردم ‪.‬‬
‫‪-‬پدر من حتی لیاقت اینو نداره که برای ازدواجم رضایت بده‪..‬رضایت اون بخوره تو سرش‪ ...‬پدرم‬
‫اینقدر خوب و مهربون بود‪...‬که این بلا رو سر من آورد‪ ...‬پدرم نامرد ترین کسیه که تو عمرم دیدم‬
‫‪ ..‬زندگی بی پدر بهتره‪...‬‬
‫پدرم معتاده‪..‬برای همین نیازی بهش ندارم‪...‬من از ته دل راضیم ‪..‬از تصمیمم برنمیگردم‪...‬این‬
‫پسری که کنارمه رو به عنوان همسرم پذیرفتم ‪ ..‬پشیمونم نمیشم‪...‬‬
‫حاج آقا کمی نگاهم کرد‪..‬‬
‫عمو و فرزام مشغول حرف زدن باهاش شدن‪..‬‬
‫هانیه دست روی شونه م گذاشت‪...‬نگاهش کردم ‪..‬‬
‫ماندانا خانم هم رفت طرفشون و سعی کرد حاج آقا رو راضی کنه‪...‬‬
‫وقتی دیدم فرزام به طرفم اومد و کنارم نشست سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬قبول کرد مگه نه؟‬
‫نگاهم کرد و با لبخند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬قبول کرد‪...‬‬
‫خندیدم‪ ...‬حاج آقا نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهریه چی باشه عروس خانم‪...‬‬
‫‪-‬برای صیغه هم باید مهریه گذاشت؟‬
‫‪--‬بله‪...‬‬
‫بدون لحظه ای فکر گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬یه شاخه گل‪...‬‬
‫‪-‬آخه این‪...‬‬
‫‪-‬همین کافیه‪...‬مهریه ماله منه‪...‬منم یه شاخه گل میخوام‪...‬‬
‫حاج آقا اینبار لبخندی زد و صیغه ی محرمیتی به مدت یک ماه برامون خوند‪ ...‬تا بعد از چهلم‬
‫مامان‪...‬‬
‫تا بتونیم عقد دائم انجام بدیم‪...‬‬
‫برای این عقد هم ازم بله میخواستن‪...‬کسی رو نداشتم برای اجازه گرفتن ازش ‪..‬‬
‫تنها غصه خوردم‪...‬‬
‫مامان کاش اینجا بودی‪..‬‬
‫‪-‬بله‪...‬‬
‫همه صلوات فرستادن‪ ...‬مادرم فوت کرده بود‪...‬‬
‫نمیخواستم کسی حتی یه دست بزنه‪...‬‬
‫مادرم بود‪ ...‬کم کسی نبود‪...‬‬
‫حاج آقا تبریک گفت و بلند شد‪...‬عمو رفت تا اونو تا محضرش برسونه‪..‬‬
‫هانیه سریع به سمتمون اومد و هردومون رو بوسید‪...‬‬
‫حال الانم با همیشه فرق داشت‪...‬‬
‫‪--‬زن داداش بردار شالتو‪ ...‬خودش دست دراز کرد و شالی که روی سرم بود رو برداشت‪...‬‬
‫فرزام لبخندی زد‪...‬‬
‫فرزام خم شد و از روی میز جعبه ای که انگشترم توش بود رو برداشت‪...‬‬
‫هانیه با دوربین جلومون ایستاد‪...‬میخواست فیلم بگیره ‪..‬‬
‫‪-‬از این قیافه میخواد فیلم بگیره؟‬
‫‪--‬چته مگه؟ تو همه جوره خوشگلی‪...‬‬
‫‪-‬حتی اینطور؟‬
‫‪--‬اوهوم‪..‬حتی اینطور‪..‬‬
‫‪-‬پس بگو فیلمشو بگیره ‪..‬‬
‫انگشتر ساده ای به عنوان نشون توی انگشتم کرد‪...‬‬
‫دستم رو توی دستش گرفت‪. .‬‬
‫باورم نمیشد‪.‬‬
‫ما دیگه به هم محرم بودیم‪.‬‬
‫خدایا شکرت‪..‬‬
‫هانیه چند تا عکس ازمون گرفت‪...‬‬
‫دیگه خیالم راحت بود‪...‬‬
‫راحت تر از همیشه‪. .‬‬
‫دیگه میدونستم مال فرزامم‪...‬میدونستم کسی نمیتونه مزاحمم شه‪..‬‬
‫اذیتم کنه‪...‬‬
‫هانیه رفت تو اتاق ‪..‬‬
‫ماندانا خانم هم توی آشپزخونه کیک درست میکرد‪...‬‬
‫همه خوشحال بودن‪...‬‬
‫خودم از همه بیشتر‪...‬‬
‫اینکه حتی میدیدم با فرزام روی یه مبل هم نشستیم بهم آرامش میده ‪..‬‬
‫تو فکر بودم که دستمو گرفت‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬الان انگار بیشتر از همیشه مشتاق گرفتن دستتم‪...‬‬
‫خودمم همین حسو داشتم‪..‬‬
‫دقیقا مثل اون‪..‬‬
‫‪--‬تو اصلا تو اتاقم نیومدی‪...‬بیا ببینش‪..‬‬
‫باهم بلند شدیم‪..‬‬
‫عادی بودم‪ ...‬فرزام محرمم بود‪...‬دیگه شوهرم بود‪..‬‬
‫از فرزام قابل اعتماد تر کی رو میخواستم پیدا کنم‪..‬‬
‫در اتاقشو باز کرد و کنار ایستاد‪..‬‬
‫‪--‬من کلا پسر تر و تمیز و مرتبی ام مهلا ‪ ..‬ببین‪..‬‬
‫رفتم تو اتاقش‪...‬‬
‫راست میگفت‪..‬اتاق ساده ولی خیلی مرتبی داشت‪...‬‬
‫حتی از اتاق هانیه هم بهتر‪. .‬‬
‫با بسته شدن صدای در سرم به عقب برگشت‪..‬‬
‫لبخند گرمی به فرزام زدم‪...‬با خنده گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬راستشو بگو‪...‬‬
‫‪--‬باشه‪..‬‬
‫‪-‬حالت از این چهره کبود و ورم کرده بهم نمیخوره؟‬
‫‪--‬نه‪...‬‬
‫خندیدم که سریع بوسه ای رو گونه م زد و بالافاصله دستاش دور کمرم حلقه شدن‪...‬‬
‫بازهم خندیدم‪...‬‬
‫خندیدنم یعنی اوج خوشحالی‪...‬اوج آرامشم‪...‬‬
‫لبخند که زدم فرزامم خندید‪. .‬‬
‫خودم سرمو جلوتر بردم‪...‬‬
‫یهو خودشو نزدیکم کرد و نوک بینی م رو گاز گرفت‪...‬‬
‫اینبار با خنده جیغ آرومی زدم‪...‬‬
‫هلم داد‪...‬‬
‫افتادم روی تخت‪...‬‬
‫فرزام خندید‪ ...‬خیره شدم تو چشماش‪...‬الان زندگی یعنی همین‪...‬یعنی یه لبخند فرزام ‪..‬‬
‫یعنی خنده ی من و اون‪..‬یعنی شادیمون‪...‬‬
‫پایین تخت کنارم نشست‪...‬‬
‫نیم خیز شدم سمتش‪...‬‬
‫تا اومدم دهن باز کنم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬حتما باز میخوای بگی از این قیافه بدت نمیاد‪..‬‬
‫نمیخواستم اینو بگم‪...‬خواستم اعتراف کنم‪...‬‬
‫خواستم بگم عاشقتم‪...‬‬
‫با این حال خندیدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬از کجا فهمیدی‪...‬‬
‫اونم خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شوخی کردم‪...‬چی میخواستی بگی‪...‬‬
‫الان هنوز یک ساعتم از محرمیتمون نگذشته بود‪..‬‬
‫ولی مثل قبل ازش خجالت نمیکشیدم‪...‬‬
‫واقعا چیکار میکردن ‪..‬‬
‫اون چند تا آیه ی عربی با آدم چیکار میکردن‪...‬‬
‫‪-‬میخواستم بگم عاشقتم‪...‬‬
‫لبخندش بزرگ شد‪...‬‬
‫چشماش برق زد‪...‬‬
‫‪--‬منممم‪...‬منم مهلا‪...‬منم‪...‬‬
‫از ذوق جالبش منم ذوق کردم ‪..‬‬
‫همونطور روی زانوهاش بلند شد‪...‬‬
‫دست راستش رو طرف دیگه بدنم گذاشت و خم شد رو صورتم‪...‬‬
‫بدون هیچ حرفی لبهاشو رو لبهام گذاشت‪...‬‬
‫خندیدم‪...‬اونم اینبار خندید ‪..‬‬
‫مطمئنا اگر فرزام قبل از محرمیت اینکارو میکرد اینقدر راحت نبودم‪...‬‬
‫اما الان نه ‪..‬‬
‫اون شوهرم بود ‪..‬‬
‫از اون نزدیکتر بهم کی بود آخه‪. .‬‬
‫تو حال و هوای خودمون بودیم که چند تا تقه به در خورد‪...‬‬
‫‪--‬فرزام مامان بیاید نهار بخورید‪. .‬‬
‫بهش نگاه کردم‪..‬‬
‫اینبار کمی خجالت کشیدم‪. .‬‬
‫برای اولین بار‪...‬‬
‫تنها با فرزام‪...‬‬
‫بخوام باهاش برم پیش اونا ‪..‬‬
‫فرزام آروم لپم رو کشید‪...‬‬
‫‪--‬پاشو بریم ناهار‪...‬‬
‫بلند شدیم و همراه هم از اتاق خارج شدیم‪...‬‬
‫خدایا‪....‬‬
‫ازت این حال و هوا رو میخوام‪...‬‬
‫اونم‪ .‬برای همیشه‪...‬‬
‫صدای خنده ی فرزام که تو گوشم پیچید پر شدم از شادی‪.‬‬
‫با خنده کمی انگشتاش رو روی شکمم تکون داد‪.‬‬
‫جیغ آرومی زدم ‪..‬‬
‫قلقلکی بودم‪ ...‬اونم خیلی زیاد‪ ...‬شاید نباید جلوش جیغ میزدم و آتو دستش میدادم‪...‬‬
‫دوباره اونکارو کرد‪...‬‬
‫اینبار کمی خم شدم ‪.‬‬
‫‪-‬فرزام نکن توروخدا‬
‫‪--‬میدونی از همون اول همیشه تو دلم با خودم جی میگفتم؟‬
‫‪-‬نه‪...‬از کجا بدونم‪...‬مگه تو دل توام؟‬
‫‪--‬هستی‪...‬تو که جات تو دلمه‪...‬تو قلبمه‪..‬باید از این به بعد حتی از حرفای دلمم خبر داشته‬
‫باشی‪ ...‬بدون اینکه من بخوام بهت بگم‪..‬‬
‫‪-‬باشه حالا بگو‪..‬‬
‫هنوزم همونطور محکم گرفته بودم‪...‬‬
‫همه حواسم به دستاش بود که مبادا قلقلکم بده ‪..‬‬
‫‪--‬همیشه با خودم میگفتم زنی که من میگیرم باید خوشگل باشه‪...‬خوش اندام باشه‪...‬موهای پر و‬
‫بلند داشته باشه‪...‬چشماشم رنگی باشه‪...‬مثلا سبز‪ ...‬توهم الان خوشگلی‪...‬خوش اندامی‪...‬موهاتم‬
‫خوبن‪..‬چشماتم عالین‪...‬مشکی عالیه‪ ..‬تازه تو قلقلکی هم که هستی‪ ...‬دیگه چی از این بهتر؟‬
‫‪-‬ای پررو‪...‬بخدا اگه قلقلک بدی تمومه‪...‬‬
‫‪--‬اذیت کردنتو دوست دارم‪..‬‬
‫‪-‬چراااا‪..‬‬
‫‪--‬خب دیگه چون دوستت دارم‪...‬‬
‫اسنو که گفت هردو خندیدیم و باز شروع کرد به قلقلک دادن ‪..‬‬
‫خیلی سخت بود جلوی خودمو بگیرم تا صدام بیرون نره‪...‬‬
‫هرطور بود دستاشو از دور کمرم باز کردم‪...‬‬
‫سریع نشستم رو تخت‪...‬‬
‫اونم کنارم نشست‪..‬‬
‫هنوز هم آثاری از خنده رو صورتمون بود‪...‬‬
‫همین دقایق اول بودن در کنار فرزام چقدر شیرینه‪..‬‬
‫ببین دیگه بقیه ش چی میشه‪...‬‬
‫وای خدایا‪. .‬‬
‫مرسی‪... .‬مرسی که فرزامو نصیب من کردی ‪..‬‬
‫دست راست فرزام افتاد دور شونه م‪...‬‬
‫سرم رو به سمتش چرخوندم‪...‬‬
‫دوباره دستامون تو هم قفل شد‪...‬‬
‫مثل اونشب توی پارک‪...‬‬
‫از یاداوری اونشب دلم زیر و رو شد ‪ ..‬چشمامو بستم و باز کردم‪..‬نباید به اونشب شوم فکر کنم‪...‬‬
‫الان فقط من و فرزام مهمیم‪...‬فقط من و خودش‪..‬‬
‫با لبخند زیبایی نگاهم کرد‪...‬‬
‫هنوزم استرس داشتم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام واقعا از این قیافه بدت نمیاد؟ زیر چشمم کبوده ‪ ..‬گونه م هنوزم ورم داره‪ ...‬لبمم که پاره‬
‫ست و هنوز زخمش بر طرف نشده و ‪...‬‬
‫پرید وسط حرفم‪...‬‬
‫‪--‬ببین مهلا‪...‬تو با همین صورت کبود‪...‬گونه ی ورم کرده و لبی که پاره ست و هنوزم زخمش‬
‫برطرف نشده بهترین و زیباترین دختر دنیایی برای من‪...‬وقتی دوستت دارم ظاهرت برام مهم‬
‫نیست‪..‬همین که میبینم اینطور کنارم نشستی خودش یه دنیا برام ارزش داره گلم‪...‬‬
‫لبخند زدم ‪..‬فرزام چقدر خوب بود‪...‬خدایا‪...‬بهتر از فرزام هست؟ ‪-‬اینو بدون که منم خیلی‬
‫دوستت دارم‪...‬‬
‫صورتامون نزدیک هم شد‪..‬اینبار فرق داشت ‪..‬ما محرم بودیم‪.‬خجالت نکش مهلا‬
‫به محض رسیدنمون به آشپزخونه با یه میز مجلل مواجه شدیم‪...‬‬
‫فرزام با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مامان دمت گرم‪..‬‬
‫ماندانا خانم روی پسرشو بعدم منو بوسید‪...‬‬
‫معلوم بود چقدر خوشحاله‪...‬‬
‫‪--‬الهی قربونت برم پسرم‪...‬بیا عزیزم‪...‬بیا مهلا جان‪..‬‬
‫ما که نشستیم عمو و هانیه هم اومدن‪...‬‬
‫فرزام و عمو درباره پولی که حاج آقا ازشون نگرفته بود حرف میزدن‪..‬‬
‫هانیه مدام زیر گوشم حرف میزد‪..‬‬
‫به حرفاش خندیدم‪...‬‬
‫هیچی نشده میخواست از زیر زبونم بکشه که تو اتاق چیکار میکردیم‪...‬‬
‫بچه پررو‪...‬‬
‫هانیه که صبح رفته بود مدرسه تا نتایج امتحان های نهاییمون رو بگیره بعد از تموم کردن غذاش‬
‫بلند شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بذارید منم کادومو بدم‪...‬‬
‫رفت سمت اتاقش ‪..‬‬
‫فرزام بلند و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬درسو مهلا خونده ‪..‬تو نتیجه شو کادو میدی؟‬
‫هانیه با برگه ی کوچیکی که تو دستش بود اومد تو آشپزخونه‪...‬‬
‫با همون زود تو سر فرزام‪...‬‬
‫همه خندیدیم‪...‬‬
‫برگه رو گرفت سمتم‪.‬‬
‫میدونستم‪..‬باید شهریور برم اون امتحاناتی که غیبت داشتمو دوباره امتحان بدم ‪..‬‬
‫دعا میکردم حداقل بقیه رو قبول شده باشم‪...‬‬
‫دست دراز کردم تا بگیرمش که فرزام سریع از تو دستای هانیه کشیدش بیرون‪...‬‬
‫اخمی بهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بذار ببینم چکار کردی‪...‬‬
‫‪-‬چکار کردم؟‬
‫‪--‬نمراتت عالین‪..‬نگران اون سه تا هم نباش‪. .‬‬
‫هانیه نشست و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬فرزام تو از اون دسته آدمایی که نمیذاری زنت ادامه تحصیل بده ‪..‬مگه نه؟‬
‫فرزام اخمی کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪-‬کی گفته اینو‪ ...‬خودشم نخواد بره خودم مجبورش میکنم‪...‬‬
‫خندیدم ‪ ..‬سه ماه دیگه دوباره مدارس بود‪...‬‬
‫ولی‪. .‬من اگر ازدواج کنم ‪..‬‬
‫مگه دیگه میتونم درس بخونم‪...‬؟ توی مدرسه روزانه؟‬
‫یهو غذا گیر کرد تو گلوم ‪..‬‬
‫شروع کردم به سرفه ‪..‬‬
‫فرزام سریع چند تا زد پشت کمرم‪...‬هانیه لیوان ابی رو گرفت طرفم‪...‬‬
‫کمی اروم شدم‪...‬‬
‫‪--‬خوبی عزیزم؟‬
‫‪-‬ب‪..‬بله‪....‬ماندانا جون‪...‬من‪...‬بازم میتونم تو مدرسه درس بخونم؟ اگر ازدواج کنم ‪..‬‬
‫قبل از ماندانا خانم هانیه گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ااااره بابا‪...‬پس چی؟ نگینم نامزد داره ‪..‬دیدی که‪...‬همه هم فهمیدن نامزد کرده‪..‬نه مدیر و نه‬
‫ناظم ها کاریش ندارن‪...‬حالا این خوبه نامزده‪...‬یکی از بچه های پیش دانشگاهی کلا ازدواج کرده‬
‫بود‪...‬‬
‫رو کرد سمت فرزام‪...‬‬
‫‪--‬این مدیر ما خیلی باحاله‪..‬خودت بری باهاش حرف بزنی سه سوت قبول میکنه‪...‬‬
‫فرزام با خنده سری تکون داد‪...‬رو کرد به سمتم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دیدی؟ حالا غذا بخور‪...‬‬
‫خیالم که راحت شد چند لقمه اخر رو هم خوردم‪...‬‬
‫واقعا چسبید‪ ....‬اولین ناهارم در کنار فرزام و خانواده ش که دیگه خانواده منم حساب میشدن‬
‫تقریبا‪. .‬‬
‫دستم تو دست فرزام بود و هردو کنار هم توی شاپینگ سنتر معروف شهر میگشتیم‪...‬‬
‫یک هفته از بهترین روزای عمرم گذشت‪..‬‬
‫با اینکه اصلا دوست نداشتم بگذرن ولی گذشتن و رفتن‪...‬‬
‫منتظر بودم چهلم مامان بگذره ‪..‬‬
‫فقط برای اینکه عقد کنیم‪.‬‬
‫صورتم خیلی بهتر شده بود‪...‬‬
‫لکه های کمی که مونده بود رو به راحتی با کرم میپوشوندم‪..‬‬
‫خریدهام همه تو دست فرزام بود ‪.‬‬
‫از اینکه نمیذاشت من چیزی رو تو دست بگیرم خیلی خوشم میومد‪.‬‬
‫به پارینگ رفتیم و وسایل رو توی صندوق گذاشتیم‪.‬‬
‫خواستم سوار شم که گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نه نشین‪. .‬‬
‫‪-‬چرا؟؟‬
‫‪--‬میخوایم شام بخوریم بعد بریم‪.‬‬
‫قبول کردم‪...‬‬
‫اینبار کنارم راه رفت‪...‬‬
‫انگار که عادت کردم به گرفتن دستش‪...‬‬
‫وقتی دیدم دستمو نگرفت خودم دستمو دراز کردم و دستش رو گرفتم‪...‬‬
‫با لبخند نگاهم کرد‪...‬‬
‫با هم به طبقه سوم رفتیم‪. .‬‬
‫فرزام غذا رو سفارش داد و نشستیم‪...‬‬
‫زودتر از اونی که فکرشو میکردم غذا رو اوردن‪...‬‬
‫فرزام با شوخی هایی که میکرد منو حسابی میخندوند‪..‬‬
‫چیزی بود که حسابی فکرم رو به خودش مشغول کرده بود‪...‬‬
‫درباره مدرسه دیگه مشکلی نداشتم‪..‬‬
‫ماندانا خانم گفته بود حتی اگه ازدواج هم کردیم میگیم عقدیم‪.‬‬
‫اصلا نمیذاریم کسی بفهمه‪...‬‬
‫البته اگر هانیه بذاره و همه جا رو پر نکنه که داداشم زن گرفت‪...‬‬
‫اما الان‪....‬‬
‫با اشتها سیب زمینی میخورد ‪..‬‬
‫حتی غذا خوردنش هم برام جذاب بود‪. .‬‬
‫چنگالش رو زد توی سیب زمینی و به سمت دهنم گرفت‪...‬‬
‫با خنده دهنم رو باز کردم و سیب رو خوردم‪...‬‬
‫‪--‬باریکلا‪..‬‬
‫‪-‬فرزام میگم ‪..‬مامانت اینا جشن میخوان مگه نه؟‬
‫کمی تعجب کرد‪...‬‬
‫‪--‬جشن چی؟‬
‫‪-‬جشن عقد‪...‬جشن عروسی ‪ ..‬به هر حال ‪..‬تو تک پسرشونی‪...‬برات کلی آرزو دارن‪...‬‬
‫دستم رو دراز کردم و دستش که روی میز بود رو گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬فرزام اگر شما بخواید من مشکل ندارم‪...‬بعد از چهلم مادرم‪...‬به خاطر ماندانا جون و هانیه ‪..‬قبول‬
‫میکنم ‪..‬اگر خواستید‪...‬جشن بگیرید‪...‬از تو چشماشون میشه خوند چقدر برامون ذوق دارن‪...‬‬
‫‪--‬جمعه هفته بعد چهلمه مادرته‪...‬وقت هست درباره ش حرف بزنیم‪. .‬‬
‫سری تکون دادم‪. .‬‬
‫فرزام دوباره سر شوخی و خنده رو باز کرد‪..‬‬
‫چه خوب بود که هیچوقت نمیذاشت غمگین باشم‪️❤️❤️❤️❤️❤️❤ .‬‬
‫یک ماه بعد ‪:‬‬
‫طبق خواسته خودم بعد از گذشت یک ماه از چهلم مامان اجازه دادم که عقد دائم انجام بشه‪...‬‬
‫توی اون مدت صیغه ی من و فرزام تموم شد و دوباره تمدیدش کردیم ‪..‬با همون مهریه ی شیرین‬
‫قبل ‪..‬‬
‫همون یک شاخه گل زیبای خودم‪..‬‬
‫اون شب ما هم مثل نگین تمام بچه ها رو دعوت کرده بودیم‪...‬‬
‫اول عقد توی محضر بود ‪ ..‬شب هم جشن عقد که البته قرار بود بچه ها فکر کنن جشن نامزدیه‪. .‬‬
‫بیشتر از همه از نگین انتظار داشتم امشب بیاد‪...‬‬
‫در آرایشگاه باز شد‪...‬‬
‫سرم به طرف در چرخید‪..‬‬
‫با دیدن هانیه لبخند بزرگی زدم‪..‬‬
‫یهو هانیه مثل دیوونه ها پرید سمتم ‪.‬‬
‫‪--‬وااای وااای مهلا ‪..‬تو چقدر نااااز شدی‪..‬‬
‫بی توجه به آرایشامون تند تند بوسیدم‪..‬‬
‫صدای جیغ آرایشگرم دراومد‪-- .‬نبوسش‪..‬نبوسش‪..‬‬
‫‪--‬اولا که رژم بیست و چهار ساعته س‪...‬جاش نمونده‪...‬دوما مگه میشه زن داداشمو‬
‫نبوسم‪...‬سوما‪. .‬حالا فوقشم رژی بشه‪..‬شما پولتو گرفتی ‪.‬موظفی عروسمونو خوب تحویل بدی‪..‬‬
‫فوقشم دوباره درستش میکنی‪.‬‬
‫دستشو گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬هیس هانیه بسه ‪..‬‬
‫این دختر کلا دوست داشت همه جا شر درست کنه‪..‬‬
‫آرایشگر چشم غره ای به هانیه رفت‪ ...‬وقتی خیالش از بابت درستی آرایشم راحت شد رفت‬
‫سراغ شاگرد هاش ‪.‬‬
‫هانیه با شوق دستی به لباسم کشید‪...‬‬
‫‪--‬خیلی ناز شدی‪...‬خیلی‪...‬‬
‫به لباس صورتی روشنم نگاه کردم‪...‬‬
‫آرایش ملیحم‪...‬‬
‫مدل موی زیبام‪...‬‬
‫و اون رنگ موی جدید‪...‬‬
‫واقعا من رو عوض کرده بود‪...‬‬
‫هانیه شالش رو برداشت و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬آرایشگر بدبختو کشتم تا درستم کرد‪...‬‬
‫مدل موی زیباش واقعا بهش میومد‪..‬‬
‫‪-‬خوبه خیلی ناز شدی‪...‬‬
‫از این حرفم حسابی ذوق کرد‪...‬‬
‫صدای تقه ای به در خورد‪...‬‬
‫در سالن باز شد‪...‬خانمی اومد تو‪...‬‬
‫‪--‬سلام عروس خانم‪...‬تبریک میگم‪...‬بفرمایید ‪ ...‬آقای داماد منتظرن‪...‬‬
‫‪--‬من برم پایین‪...‬مهلا خوب به حرفای ایشون گوش بده‪. .‬‬
‫سری تکون دادم‪...‬هانیه رفت پایین ‪..‬‬
‫‪--‬خوشگل شدی عزیزم‪..‬‬
‫‪-‬ممنون‪..‬‬
‫‪--‬عزیزم از دم در که میای بیرون کاری باهات نداریم‪...‬چون اینجا برای فیلمبرداری مناسب‬
‫نیست‪...‬گلتو بگیر و سوار شو‪..‬تو باغ که رسیدیم کارمون شروع میشه‪...‬مادر داماد خیلی‬
‫حساسیت نشون دادن روی کارتون ‪..‬‬
‫از شوق داشتم میمردم‪...‬‬
‫ماندانا جون و عمو برای پسرشون سنگ تموم گذاشته بودن‪...‬‬
‫شنل ساتن رنگ لباسم رو روی شونه م انداختم‪...‬‬
‫دستام با اون ناخن ها انگار فلج سده بودن‪..‬‬
‫یکی از خانما لطف کرد و برام پاپیون زد‪...‬‬
‫کلاهشو روی موهام انداختم و خواستم درب آرایشگاه رو باز کنم که یکی از اون آرایشگرا سریع‬
‫اومد سمتم‪...‬‬
‫‪--‬وایسا عزیزم‪..‬‬
‫دیدم که مانتو پوشیده و شالی هم روی سرشه‪..‬‬
‫‪-‬جانم چیزی شده؟‬
‫‪--‬ما که نمیذارم داماد به این راحتی عروسشو ببینه‪. .‬‬
‫‪-‬اهان‪...‬اونوقت داماد باید چکار کنه؟‬
‫انگار علاقه ای به جواب دادن سوالم نداشت‪...‬‬
‫‪--‬صبر کن عزیزم چند دقیقه‪...‬‬
‫صدای فرزام و اون دختره رو میشنیدم ‪..‬‬
‫انگار داشت ازش پول میگرفت تا اجازه بده من برم بیرون‪...‬‬
‫خنده م گرفت‪. .‬‬
‫مثلا اگر دامادی پول نده زنشو برای همیشه نگه میدارن تو آرایشگاه؟‬
‫دختره اومد تو ‪...‬‬
‫‪--‬برو عزیزم‪...‬انشالله خوشبخت شی‪...‬‬
‫‪-‬ممنون‪...‬خدانگهدار‪...‬‬
‫از سالن زدم بیرون‪...‬تو راهرو بودم‪...‬در رو باز کردم‪...‬‬
‫پاشنه های کفشم اذیتم میکردن‪..‬حواسم نبود و در بسته شد‪..‬‬
‫کمی پامو تو کفش تکون دادم‪...‬‬
‫یهو متوجه صدای اون خانما شدم‪-- .‬وای خدا نمیدونید چه پسری بود‪...‬‬
‫‪--‬خوشگل بود؟‬
‫‪--‬عروسک‪.‬‬
‫خنده م گرفت ‪.‬‬
‫‪--‬حیف این پسر‪...‬خیلی از دختره سره بابا‪..‬‬
‫دیگه نایستادم تا بقیه چرت و پرت هاشون رو گوش کنم‪...‬در رو باز کردم و با صدا بستم تا متوجه‬
‫بشن تازه رفتم بیرون‪...‬‬
‫سرم رو که بلند کردم یهو چشمم خورد به فرزام‪...‬‬
‫با اون دسته گل سفید خوشگل توی دستش ‪..‬‬
‫کت و شلوار مشکی‪...‬‬
‫کراواتش که دقیقا همرنگ لباسم بود‪...‬‬
‫با دیدنم لبخند بزرگی زد و به سمتم اومد‪...‬‬
‫‪-‬سلام فرزام‪...‬‬
‫نزدیکم شد‪..‬‬
‫‪--‬سلام خانوم خوشگلم‪.‬‬
‫گل رو به سمتم گرفت‪..‬‬
‫‪-‬ممنون‪..‬‬
‫دست هم رو گرفتیم‪.‬‬
‫آرایشگاه توی خیابونی بود که اون ساعت از روز واقعا شلوغ بود‪...‬‬
‫امروز از نگاه های خیره بقیه هم خوشم میومد‪.‬‬
‫حتی اگه تو دلشون میگفتن که من خوب نشدم‪...‬‬
‫اروم در گوشش گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خوب شدم؟‬
‫‪--‬عالی عزیزم‪. .‬عالی‪...‬‬
‫لبخند زدم‪...‬خب دیگه ‪..‬از نظر فرزام عالی بودم‪...‬‬
‫پس دیگه مشکلی نبود‪...‬‬
‫من عالی بودم‪...‬‬
‫در رو برام باز کرد ‪ ..‬خوشبختانه دامن لباسم خیلی پف نبود‪..‬‬
‫خودم راحت نشستم‪...‬‬
‫کمی دنباله ی لباسم روی اعصابم بود فقط ‪..‬‬
‫فرزام سریع سوار شد ‪...‬‬
‫دقیقا از همون جا کار فیلمبردار ها شروع شد‪...‬‬
‫اما همینا هم برامون شیرین بود‪ .‬فرزام جلوی آتلیه نگه داشت‪...‬‬
‫‪-‬خب میذاشتین برای عروسی ‪..‬‬
‫اخم با مزه ای کرد‪..‬‬
‫‪--‬جرئت داری همینو به ماندانا جونت بگو‪..‬‬
‫خندیدم‪...‬فقط یه بار گفتم جشن اصلی رو بذارید برای عروسی‪...‬‬
‫هنوز صدای جیغاشون تو گوشمه‪...‬‬
‫منتظر نشدم تا در رو برام باز کنه‪...‬‬
‫پیاده شدم‪ ...‬همه با اون فیلمبردارا به داخل اون خونه که یه باغ خیلی شیک و بزرگ داشت‬
‫رفتیم ‪..‬‬
‫بعد از گرفتن عکسا توی باغ به آتلیه رفتیم تا تو فضای بسته هم چند تا عکس بگیریم‪...‬‬
‫شلنم رو که سریع انداخته بودم رو شونه م رو دختری ازم گرفت‪...‬‬
‫‪--‬برادر اینو عزیزم‪...‬مگه میخوای با شنل عکس بگیری‪...‬‬
‫‪-‬نه ‪..‬‬
‫دستی به لباسم کشیدم‪...‬‬
‫با اون مدل مو و تاج ظریف روی موهام حس ملکه بودن بهم دست داده بود‪. .‬‬
‫به فرزام نگاه کردم‪...‬‬
‫سرش تو گوشیش بود و تند تند مینوشت‪...‬‬
‫منم دلم گوشی خواست ‪..‬‬
‫خندیدم و به سمتش رفتم ‪.‬‬
‫از پشت دستامو حلقه کردم دور کمرش ‪..‬‬
‫خندید‪ ...‬کارای خودشو برای خودش انجام میدادم‪...‬‬
‫کارش که تموم شد گوشی رو کناری گذاشت و به سمتم چرخید‪. .‬‬
‫طبق عادت با دندوناش آروم نوک بینی م رو گاز گرفت‪. .‬‬
‫‪-‬یه امروزو بیخیال شو‪...‬‬
‫چشماش شیطون شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬میخوام ببینم توهم همینکارو میکنی یا نه‪...‬‬
‫اینبار بلند خندیدم‪ ...‬عجب ادمی بود فرزام‪...‬‬
‫به لطف کفشام هم قدش شده بودم ‪..‬‬
‫دهنمو باز کردم تا یه گاز جانانه ازش بگیرم‪...‬‬
‫تا دیگه به سرش نزنه چنین کاری ‪..‬‬
‫یهو سرم رو کشید پایین‪...‬‬
‫همراه با خنده جیغی زدم که صدام تو لبهای فرزام خفه شد‪...‬‬
‫توهمون حالت شروع کردم به خنده‪...‬‬
‫خودمو ازش جدا کردم ‪..‬‬
‫‪-‬آرایشممم پاااک میشه ‪..‬آرایشگرم گفت حواست به آرایشت باشه‪...‬‬
‫‪--‬آرایشگر غلط کرد‪...‬یعنی اینقدر ساده ارایش کرده که با یه بوسیدن ساده بره؟ نترس‪...‬اینا کار‬
‫خودشون رو خوب بلدن‪...‬‬
‫تا خواست دوباره ببوسم یهو چند تا تقه به در خورد‪...‬‬
‫ازم جدا شد‪...‬‬
‫شروع کردم به خنده‪....‬‬
‫‪--‬بخند اشکال نداره‪...‬‬
‫نگاهی تو آینه به خودش کرد‪...‬‬
‫دو نفری که میخواستن ازمون عکس بگیرن اومدن تو‪...‬‬
‫ژستای اول خوب بودن‪.‬‬
‫قابل تحمل بودن‪...‬‬
‫رفته رفته ژشتا هم عجیب تر میشد‪.‬‬
‫خداروشکر کردم که محرمیم‪...‬‬
‫اینجور خیلی راحت تر بودم‪..‬‬
‫مطمئنا اگر محرم نبودیم الان کلی معذب میشدم ‪..‬‬
‫بعد از کلی دردسر عکسای اونا هم تموم شد و ما به سمت محضر حرکت کردیم‪..‬‬
‫جالب بود برای خودم‪...‬‬
‫مثل اون روز که خواستم صیغه بخونم استرس نداشتم دیگه‪...‬‬
‫حالم خیلی خوب بود‪. ...‬‬
‫با رسیدنمون به محضر خودمون رفتیم تو‪ ...‬این خواست خودمون بود که عقدمون ساده باشه و‬
‫کسی نیاد‪...‬‬
‫تنها کسایی که بودن عمو ‪.‬ماندانا جون و هانیه ‪..‬‬
‫مادربزرگ‪ .‬و پدر بزرگ فرزام ‪..‬‬
‫و البته مادربزرگ و دایی و خاله م بودن ‪.‬‬
‫باز خوبه که اومدن‪...‬‬
‫ماندانا جون جلومون کِل کشید‪...‬‬
‫فرزام دستشو بوسید‪...‬‬
‫نگاهم خورد به مادر بزرگم که با دیدنم داشت گریه میکرد ‪..‬‬
‫لبخندی بهش زدم‪...‬‬
‫نگاهم کرد ‪..‬‬
‫بی توجه به بقیه اومد سمتم‪.‬‬
‫بغلم کرد‪...‬‬
‫دسته گلم رو به فرزام دادم و بغلش کردم‪...‬‬
‫‪--‬تو چقدر شبیه مامانت شدی مهلا‪...‬خیلی زیاد‪...‬الهی قربونت برم دخترم‪..‬‬
‫خاله م هم اومد‪...‬‬
‫اونم بی توجه به آرایشش شروع کرد به گریه ‪..‬‬
‫ناراحت شده بودم‪...‬‬
‫ولی نمیذاشتم اشکم دربیاد‪...‬‬
‫تو امروز نباید گریه میکردم‪. .‬‬
‫نباید‪..‬‬
‫بالاخره از هم جدا شدیم‪. .‬‬
‫دستمو به سمت فرزام دراز کردم‪..‬‬
‫سریع دستمو گرفت‪...‬‬
‫باهم روی صندلی ها نشستیم ‪..‬‬
‫هانیه کاغذی رو به دستم داد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بیا اینو بخون‪...‬‬
‫‪-‬چیه این‪..‬‬
‫‪--‬شرایط طلاق‪...‬اگر این موارد پیش بیاد راحت میتونی طلاق بگیری‪...‬‬
‫فرزام نگاهش کرد و با حرص گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ببندش‪..‬‬
‫‪-‬حوصله خوندن ندارم‪...‬بگو موافقه‪...‬‬
‫‪--‬حاج آقا موافقه‪...‬‬
‫حاج آقا که اون روز برامون صیغه خونده بود دوباره خودشم شروع کرد توضیح دادن اون متن‪...‬‬
‫همه رو تک تک توضیح داد‪...‬‬
‫اخرین مطلب درباره گرفتن زن دوم بدون رضایت من بود‪...‬‬
‫حاج اقا با شوخی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مورد اخر هم که‪...‬در اون صورت حق با توئه‪...‬‬
‫فرزام خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬وقتی برم زن بگیرم دیگه؟‬
‫خندیدم و دوباره گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بسیار خب ‪ ..‬موافقم‪.‬‬
‫حاج آقا ادامه داد ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا خانم صیغه دارید دیگه؟ چند وقت دیگه ازش مونده؟‬
‫‪-‬بله‪...‬یک هفته‪..‬‬
‫یهو نگاه دایی م رو حس کردم ‪..‬تعجب کرده بود‪...‬‬
‫انگار منتظر بود بهش بگم چرا صیغه کردم‪..‬‬
‫‪--‬مهریه ت رو گرفتی؟‬
‫‪-‬نه‪. .‬‬
‫‪--‬میخوایش؟‬
‫‪-‬نه‪..‬‬
‫‪--‬پس رو کن به سمت این پسری که کنارته‪...‬بگو فرزام مهریه عقد موقت رو بهت بخشیدم‪...‬‬
‫رو کردم سمتش و دقیقا عین همین جمله رو گفتم‪...‬‬
‫‪--‬آقا داماد حالا شما هم بگو زمان باقیمانده عقد موقت رو بهت بخشیدم‪. .‬‬
‫فرزام هم دقیقا این جمله رو گفت‪...‬‬
‫و تمام‪...‬‬
‫عقد موقت تمام شد و سریع عاقد عقد دائم رو برامون خوند‪..‬‬
‫موقع بله گفتن اشک تو چشمم جمع شد‪...‬‬
‫مامان چقدر دوست داشت عروسیمو ببینه‪...‬‬
‫اینبار هم فقط گفتم بله‪...‬یه بله ی خالی‪...‬‬
‫فرزام سریع دستم رو گرفت‪...‬لبخندی که بهم زد همه دردا و غم ها رو از بین برد‪ ..‬اصلا همین که‬
‫فرزام رو دارم کافیه ‪..‬‬
‫غصه نخور مهلا‪...‬‬
‫مطمئنم که جای مادرم خوبه‪...‬‬
‫جاش خوبه‪...‬میدونم‪...‬‬
‫ماندانا خانم به سمتمون اومد و هردومون رو بوسید‪...‬‬
‫خودمو دلداری دارم‪...‬‬
‫مهلا تو الان یه خانواده جدید و عالی داری‪...‬‬
‫حلقه هامون رو دیت هم کردیم‪...‬‬
‫حلقه های ست که حسابی برای خریدشون وسواس به خرج داده شده بود‪...‬‬
‫خاله م با شوق بوسیدم‪.‬‬
‫انگشترمو نگاه کرد‪...‬متوجه برق تو چشماش شدم‪..‬‬
‫معلوم بود از انگشترم خوشش اومده‪...‬‬
‫برامون آرزوی خوشبختی کرد و کناری ایستاد‪..‬‬
‫تنها کسی که هنوزم برای تبریک نیومده بود داییم بود‪..‬‬
‫از همون اولم ازش خوشم نمیومد‪..‬‬
‫متوجه جام عسلی که جلومون بود شدم ‪..‬‬
‫هانیه با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بذار تو دهن داداشم‪..‬خشک نزنه‪.‬‬
‫خندیدم و انگشت آغشته به عسلم رو توی دهنش گذاشتم‪. .‬‬
‫از اینکه انگشتمو گاز نگرفته بود تعجب کردم‪..‬‬
‫انگشتشو به سمتم گرفت‪...‬‬
‫دهنمو باز کردم‪..‬‬
‫انگشتشو که گذاشت تو دهنم با دندونام گرفتمش ‪..‬‬
‫وقتی شروع کرد به خنده هانیه فهمید چه خبره‪...‬‬
‫دستشو کشید از دهنم بیرون ‪...‬‬
‫با دستمالی دستش رو تمیز کرد‪...‬‬
‫هنوز هم مزه ی شیرین عسل تو دهنم بود‪..‬‬
‫با زبون مزه ش رو گرفتم‪...‬‬
‫خدایا زندگی من و فرزام رو هم به شیرینی همین عسل بکن‪...‬‬
‫همه بلند شدیم‪ ...‬عمو یه جعبه شیرینی توی محضر گذاشت برای اونا ‪..‬‬
‫اینبار دیگه راحت دستام توی دستای گرم فرزام بود‪...‬‬
‫این ارامشو مدیون فرزام بودم ‪..‬‬
‫در ماشینو برام باز کرد و سوار شدیم‪...‬‬
‫همه زود تر از ما حرکت کردن‪...‬‬
‫با تعجب به فرزام گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خب چرا نموندن با هم بریم؟‬
‫‪--‬ما رو گذاشتن تو حال و هوای خودمون باشیم‪...‬‬
‫‪-‬خب بریم تالار‪..‬‬
‫‪--‬میریم حالا‪...‬وقت هست‪..‬‬
‫ماشینو روشن کرد و حرکت کرد‪...‬‬
‫دامن لباسم رو‪ .‬خیلی دوست داشتم‪...‬با دست فشارش میدادم تا بره پایین تر‪...‬‬
‫فرزام جلوی یه بستنی فروشی نگه داشت‪..‬‬
‫‪-‬من با این قیافه و لباس و آرایش بیام بستنی بخورم؟‬
‫‪--‬لازم نیست شما بیاین بیرون‪..‬میارم همینجا برات پرنسس‪...‬‬
‫به فرزام نگاه کردم‪ ...‬اصرار داشت پول آبمیوه ها رو به فروشنده بده‪...‬‬
‫لبخندی زدم و خودمو توی آینه نگاه کردم‪...‬‬
‫از اینکه آرایشم تو اون گرما تکون نخورده بود خوشحال شدم‪...‬‬
‫فرزام به سمتم اومد‪ ...‬در رو باز کردم‪ ...‬لیوان آب پرتقالی رو به سمتم گرفت‪..‬‬
‫ازش گرفتم‪...‬‬
‫صندلی کوچیکی رو از توی صندوق عقب ماشین دراورد و بیرون رو به روی صندلی من گذاشت‪...‬‬
‫روش نشست‪...‬‬
‫‪--‬بخور عزیزم ‪..‬بستنی نگرفتم که کَر و کثیف نشی‪...‬‬
‫‪-‬دستت درد نکنه‪...‬‬
‫فرزام لبخندی زد‪ ...‬دلم توی تالار بود ‪ ...‬فرزام چقدر ریلکس بود‪...‬‬
‫اصلا نمیترسید که دیر برسیم‪...‬‬
‫مردم با تعجب نگاهمون میکردن‪..‬‬
‫انگار تا حالا ندیده بودن عروس و دامادی ندیده بودن که آبمیوه بخورن‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫با نی کمی آبمیوه م رو هم زدم‪ ...‬بی دلیل‪...‬‬
‫‪-‬جانم‪...‬‬
‫‪--‬جانت بی بلا‪..‬راستش یه برنامه ای دارم‪..‬‬
‫‪-‬چی؟!‪..‬‬
‫‪--‬آخر هفته تدارک یه سفر چیدم‪...‬اگه راضی باشی قطعی کنیم و بریم شمال ‪...‬‬
‫آبمیوه ش تموم شد‪...‬لیوانشو هنوزم تو دست گرفته بود‪..‬‬
‫‪--‬یه سفر دو نفره‪...‬‬
‫لبخندی زد و ادامه داد ‪:‬‬
‫‪--‬خودم و خانومم‪...‬‬
‫‪-‬با تو جهنم هم میام‪...‬شمال که چیزی نیست‪...‬‬
‫اونم خندید‪..‬‬
‫‪--‬الهی قربونت برم گلم‪...‬‬
‫لیوانمو بهش دادم ‪:‬‬
‫‪-‬دیگه نمیخورم‪..‬‬
‫خودش سریع همه شو خورد‪...‬‬
‫بلند شد و رفت تا لیوانا رو بندازه و سینی رو پس بده‪ ...‬لباسم رو مرتب کردم و اومدم در ماشینو‬
‫ببندم که متوجه دختر کوچولوی نازی کنارم شدم که زل زده بود بهم‪..‬‬
‫با لبخند و چهره ای شاد نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬سلام خانم کوچولو‪..‬‬
‫‪--‬سلام خاله‪...‬‬
‫لبخند گرمی نشست رو لبم‪..‬چقدر قشنگ بود‪...‬‬
‫اولین بار بود که کسی بهم میگفت خاله‪. .‬‬
‫‪--‬چقدر خوشگلی‪...‬‬
‫دستی به صورت سفید و نازش کشیدم‪..‬‬
‫‪-‬تو خوشگلتری‪...‬‬
‫‪--‬میذاری بوست کنم؟‬
‫خندیدم و خودم صورتشو بوسیدم و اجازه دادم با ذوق بچگونه ش صورتمو ببوسه‪...‬‬
‫گل کوچولویی از دسته گلم رو جدا کردم‪...‬‬
‫مطمئنا اون یه دونه به چشم نمیومد‪...‬گل رو بهش دادم‪...‬‬
‫با خوشحالی تشکر کرد و دویید پیش مامانش و با خوشحالی جیغ میزد که این عروس خانمه بهم‬
‫گل داد‪...‬‬
‫فرزام سوار شد‪ .. .‬با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بچه چه ذوقی کرد ها‪...‬‬
‫‪-‬عزیزم خیلی ناز بود‪..‬خوشم اومد ازش‪..‬‬
‫فرزام ماشینو روشن کرد و رفتیم سمت تالار‪...‬‬
‫تو راه صدای آهنگ تا آخر زیاد بود‪...‬‬
‫یه آهنگ قدیمی که فرزام میگفت عاشقشه رو گذاشته بودیم‪...‬تکون تکون میخوردم با آهنگ به‬
‫قدرس قر داشت که نمیتونستم خودمو نگه دارم‪...‬‬
‫ای نازِِعروس این شب رویایی‬
‫امشب چقَدَر خوشگل و زیبایی‬
‫تو خوشبخت ترین دختر دنیایی‬
‫تو زیباترین پری دریایی‬
‫امشب که چشات خدای احساسه‬
‫امشب که نگات رنگ گل یاسه‬
‫امشب که تو حس عاشقی داری‬
‫این عشقه که احساستو میشناسه‬
‫دیدی تو شبات ستاره بیداره‬
‫دیدی که زمونه با دلت یاره‬
‫امشب رسیدی به هر چی می خواستی‬
‫دیدی که خدا چقدر دوستت داره‬
‫امشب رسیدی به هر چی می خواستی‬
‫دیدی که خدا چقدر دوستت داره‬
‫بی غصه بزن دل رو به دریا‬
‫بی غصه برو تا آخر دنیا‬
‫حالا که زمونه با چشات یاره‬
‫بی غصه برقص تو این شب زیبا‬
‫حالا که زمونه با چشات یاره‬
‫بی غصه برقص تو این شب زیبا‬
‫دم در تالار ایستادیم‪...‬فرزام چند‪ .‬تا بوق زد‪ ...‬با خوشحالی نگاهم رو دوختم به دری که جلومون‬
‫آروم آروم باز میشد و سور و ساتی که توی حیاط تالار جلومون برپا شده بود‪...‬‬
‫فرزام پیاده شد‪ ...‬صدای آهنگ و دست زدنای بقیه واقعا منو به وجد آورده بود‪ ...‬فرزام دستش رو‬
‫به سمتم دراز کرد‪ ...‬با لبخندی دستم رو توی دستش قرار دادم و پیاده شدم‪ ...‬جلوی فرش قرمز‬
‫زیبایی که از اول حیاط تا ورودی تالار پهن شده بود ایستادیم‪...‬‬
‫یاد جشن نگین افتادم‪...‬‬
‫حتما مثل اونا میخواستن فشفشه روشن کنن‪...‬‬
‫حدسم درست بود و خیلی زود دو طرف فرش کلی فشفشه روشن شد‪..‬فیلمبردا فیلم‬
‫میگرفتن‪..‬مهمونا با اهنگ تکون تکون میخوردن‪...‬دست میزدن‪...‬کِل میکشیدن‪...‬‬
‫من دستم تو دست فرزام بود‪...‬‬
‫لبخند هم روی لبامون‪...‬‬
‫همه چیز کامل بود‪...‬همه چیز‪...‬‬
‫وارد فضای تالار شدیم‪...‬‬
‫از دیدن اون جمعیت حسابی ذوق کردم ‪..‬‬
‫ذوقم رو با فشار دادن دست فرزام خالی میکردم‪...‬‬
‫سر جامون نشستیم‪ ...‬بالای سرمون و جلوی پامون با گل های سفید و صورتی تزئین شده بود‪...‬‬
‫پارچه های صندلی ها و میز ها هم سفید و صورتی بود‪...‬‬
‫با چشم دنبال بچه هامون گشتم‪. .‬‬
‫با دیدنشون وسط سالن و در حال رقص تماما خاطرات نامزدی نگین جلو چشمم اومدن ‪..‬‬
‫بچه ها براشون فرق نداشت جشن کیه ‪.‬‬
‫فقط آماده بودن برای رقصیدن‪...‬‬
‫همه لباسهای شیک و زیبایی تن کرده بودن ‪..‬‬
‫ماندانا خانم هم وسط بود‪ ..‬با یه لباس مشکی رنگ بلند که بسیار به هیکل زیبا و خانمانه اش‬
‫میومد ‪..‬‬
‫بالاخره بلندمون کردن‪...‬‬
‫فرزام کمی بامن رقصید و به قسمت آقایون رفت‪...‬‬
‫تا یک ساعت سرم با مهمونا گرم بود‪...‬‬
‫به قدری اون فضا برام دلچسب بود که اصلا متوجه گذر زمان نشدم‪...‬‬
‫دی جی از ماندانا خانم میخواست که فرزامو برای رقص دو نفره صدا کنه‪...‬‬
‫زود تر از اون که فکر میکردم دورم خلوت شد و تک و تنها موندم وسط سالن‪...‬‬
‫تا حالا نرقصیده بودم ‪..‬‬
‫حالا‪..‬جلوی این همه آدم ‪..‬‬
‫دعا دعا میکردم یهو نیوفتم فقط ‪..‬‬
‫فرزام صحبت کوتاهی با دی جی کرد ‪..‬‬
‫دسته گلم رو تو دست راستم گرفته بودم‪..‬‬
‫خوبیش این بود که سبک بود و اصلا دستم رو اذیت نمیکرد‪...‬‬
‫چند تا نفس عمیق کشیدم‪...‬‬
‫فرزام که نزدیکم شد چراغا خاموش شدن و لیرزر سبز و قرمزی دورمون چرخید‪ ...‬رقص نورا‬
‫شروع کردن یه کار کردن‪...‬‬
‫آهنگی که تو ماشین گوش داده بودیم شروع شد‪...‬‬
‫لبخند بزرگی نشست رو لبم‪...‬‬
‫فرزام واقعا این اهنگو دوست داشت‪...‬‬
‫شروع کردم به رقصیدن‪...‬‬
‫درسته بلد نبودم قشنگ برقصم‪...‬ولی تکون تکون رو که بلد بودم‪...‬‬
‫به قول هانیه حالا یکم سرعتو میبرم بالا و دستامم زیاد تکون میدم‪...‬‬
‫خودش میشه یه رقص عالی‪...‬‬
‫همه با سر و صدا دست میزدن‪...‬هووو میکشیدن و سوت میزدن‪...‬‬
‫فرزام هم میرقصید‪...‬‬
‫نه فقط دست بزنه‪...‬یا بشکن بزنه ‪..‬‬
‫میرقصید‪...‬ولی یه رقص شیک و مردونه‪...‬‬
‫حتی شاید خیلی خیلی هم از من بهتر‬
‫این وسط فرزام با آهنگ زمزمه میکرد‪...‬‬
‫خیلی خیلی آروم‪...‬‬
‫اما من انگار هیچ صدایی نمیشنیدم‪...‬‬
‫سر و صدای بقیه رو نمیشنیدم‪...‬‬
‫ولی صدای زمزمه ی فرزام بلند بود‪...‬‬
‫فقط اونو میشنیدم‪...‬‬
‫با تموم شدن آهنگ فرزام کمرمو با دستاش گرفت و منو به خودش نزدیک کرد و بوسه ای روی‬
‫گونه م زد‪ ...‬همه سالنو گذاشتن رو سرشون‪...‬‬
‫از این همه شوق و هیاهو برای یه بوسه ساده خنده ام گرفت‪...‬‬
‫حتی همینشم زیبا بود‪ ...‬کمی نشستیم روی صندلی هامون‪...‬‬
‫ماندانا خانم نذاشت فرزام بره بیرون و گفته بود دارن کیک رو میارن‪...‬‬
‫چشمام رو با شوق بستم‪...‬‬
‫همچین جشنی‪...‬‬
‫همچین سور و ساتی‪...‬‬
‫همچین مجلسی رو‪...‬‬
‫حتی به خواب هم نمیدیدم‪...‬‬
‫کیک دو طبقه ی سفید که با گلهای صورتی تزئین شده بود رو جلومون روی میزی گذاشتن‪...‬‬
‫همه جلومون ایستاده بودن‪...‬‬
‫هانیه چاقوی زیبایی رو که با گلهای صورتی و سفید تزئین شده بود رو محکم تو دستش گرفته‬
‫بود‪...‬‬
‫بچه ها متعجب بودن‪...‬‬
‫از اینکه من با برادر هانیه ازدواج کردم‪..‬‬
‫با پسری که همیشه خودشون خیره میشدن بهش‪...‬‬
‫یادم نمیرفت که جلوی در مدرسه چطور با ناز از جلوی ماشینش رد میشدن‪...‬‬
‫اما الان مهم این بود که فرزام مال من بود‪...‬‬
‫ففط همین‪...‬‬
‫اهنگی که برای بریدن کیک گذاشتن بسیار زیبا بود‪...‬‬
‫هانیه کمی با چاقو جلومون رقصید و با گرفتن پولی از فرزام چاقو رو بهمون داد‪. .‬‬
‫با هم دو طبقه رو بریدیم‪...‬‬
‫لبخند لحظه ای از رو لبم کنار نمیرفت که هیچ‪...‬‬
‫لحظه به لحظه هم بزرگتر میشد‪...‬‬
‫مثل عسل خوردنمون با انگشت کمی از خامه کیک رو تو دهن هم گذاشتیم‪...‬‬
‫تا موقع شام همه زدن و رقصیدن‪...‬‬
‫کسی نبود که یک لحظه نشسته باشه ‪..‬‬
‫موقع شام بود و همه به سالن غذا خوری اومده بودن‪...‬‬
‫همراه بقیه مشغول غذا خوردن بودیم‪...‬‬
‫بیشتر گیر فیلمبردار بود که ماهم غذا بخوریم ‪..‬‬
‫چند لقمه ای خوردیم و به سالن اصلی برگشتیم‪...‬‬
‫بعد از کلی عکس گرفتن با مهمونا بالاخره همه برگشتن‪..‬‬
‫جالب بود که مثل جشن نگین اونا هم قاطی شدن‪...‬‬
‫با دیدن آبتین دوست فرزام کنار هانیه چشمام درشت شد‪...‬‬
‫چقدر صمیمی بودن‪...‬‬
‫شک کردم‪...‬نکنه تو مدتی که من نبودم هانیه و آبتینم‪....‬‬
‫اگر بشه چه وصلت جالبی پیش میاد‪...‬‬
‫فرزام با دوست هانیه و هانیه با دوست فرزام‪...‬‬
‫جالب بود‪...‬‬
‫اینبار با ورود پسر خاله هام و پسردایی هام وسط سالن شلوغ شد‪...‬‬
‫بهنوش و هنگامه هم اومدن وسط‪...‬‬
‫تنها فامیل من همینا بودن‪...‬‬
‫البته‪...‬دوستامم با من بودن‪...‬‬
‫دی جی اعلام یه رقص دو نفره دیگه رو کرد‪...‬‬
‫مثل جشن نگین بعد از شام‪...‬نوبت رقص تانگو بود‪...‬‬
‫فرزام دستم رو گرفت و به وسط سالن رفتیم‪...‬‬
‫امشب برام شباهت زیادی با نامزدی نگین داشت‪..‬‬
‫مثل همین رقص‪...‬‬
‫مثل حرفای عاشقانه و زیبای فرزام‪..‬‬
‫دستاش دور کمرم حلقه شدن‪..‬‬
‫دیگه خودم بلد بود‪ ...‬دستامو دور گردنش حلقه کردم‪...‬‬
‫لبخند بزرگی که رو لبش بود لبخندمو بزرگتر کرد‪...‬‬
‫آهنگ یه ریتم خیلی آروم داشت‪...‬‬
‫اینقدر آروم که حس میکردم ممکنه خوابم ببره‪...‬‬
‫لبهای فرزام به گوشم چسبید‪...‬‬
‫از خوردن نفسهاش به گوشم مور مورم شد‪...‬‬
‫با خنده کمی سرم رو کج کردم‪...‬‬
‫از شنیدن صدام اونم خندید‪...‬‬
‫سرم رو روی شونه ش گذاشتم‪...‬‬
‫نگاهم خورد به ماندانا جون‪...‬‬
‫چنان با لبخند خیره شده بود بهمون که انگار متوجه هیچ چیز جز ما نبود‪...‬‬
‫همون لحظه از خدا خواستم بهم پسر بده‪..‬‬
‫دوست داشتم حس و حال ماندانا جون رو خودمم تجربه کنم‪...‬‬
‫سرم رو بلند کردم‪...‬‬
‫نزدیک به صورت فرزام‪....‬‬
‫سرشو نزدیکترم کرد‪...‬‬
‫پیشونی هامون چسبید به هم‪...‬‬
‫خیره شدیم به هم‪...‬‬
‫فرزام زیر لب برام با آهنگ خوند‪...‬‬
‫و من پر شدم از حس خوب‪...‬‬
‫شوق‪...‬‬
‫خوشحالی‪...‬‬
‫لبخند معصومت‪ ،‬دنیای آرومت‬
‫خورشید تو چشمات‪ ،‬قدرشو می دونم!‬
‫موهای خرماییت‪ ،‬دستای مردادیت‬
‫شهریور لبهات‪ ،‬قدرشو می دونم!‬
‫خورشیدم‪ ،‬خانومم من با تو آرومم…‬
‫رویامی‪ ،‬دنیامی دستاتو می بوسم‬
‫خورشیدم‪ ،‬خانومم من با تو آرومم…‬
‫دنیامی‪ ،‬رویامی دستاتو می بوسم‬
‫زیبایی‪ ،‬محجوبی‪ ،‬مغروری‪ ،‬جذابی!‬
‫چشماتو می بندی با لبخند می خوابی‬
‫تا وقتی اینجایی این خونه پا برجاست‬
‫ما با هم خوشبختیم‪ ،‬دنیای ما زیباست!‬
‫دستم رو بالا برد‪..‬‬
‫فهمیدم باید بچرخم‪...‬‬
‫چرخی زدم‪...‬‬
‫با بوسه ی فرزام روی دستم غافلگیر شدم‪...‬‬
‫اینبار بلند تر گفت‪:‬‬
‫‪--‬دنیامی‪...‬رویامی‪...‬دستاتو میبوسم‪...‬‬
‫از شدت شوق خودمو چسبوندم بهش‪...‬‬
‫کتش رو مشت کردم تو دستم‪...‬‬
‫این یعنی ذوقم‪...‬‬
‫نمیدونستم باید چیکار کنم‪...‬‬
‫آهنگ تموم شد‪ ...‬لحظات آرومم کنار فرزام رو خیلی دوست داشتم‪...‬‬
‫همه با‪ .‬یه آهنگ شاد اومدن وسط‪...‬‬
‫دوباره همون جمع شلوغ و پر سر و صدا‪...‬‬
‫اینبار دیگه خودمونم وسط رو ترک نکردیم‪ ...‬نگین بعد از تموم شدن رقصیدنشون به سمتم اومد‬
‫‪..‬‬
‫به خاطرش از جا بلند شدم‪...‬‬
‫دستش رو به سمتم دراز کرد‪-- .‬تبریک میگم بهت ‪..‬‬
‫کلا نگین بعد از نامزدیش واقعا عوض شده بود‪...‬‬
‫برام جالب بودن‪...‬‬
‫رفتاراش‪..‬‬
‫کارهاش‪...‬‬
‫دیگه اون دختر لوس و افاده ای نبود‪...‬‬
‫دستش رو گرفتم‪..‬‬
‫‪--‬بهت تبریک میگم مهلا‪...‬ایشالله به زودی عروسیت‪...‬‬
‫‪-‬مرسی عزیزم‪...‬همچنین‪...‬ازت ممنونم که اومدی ‪..‬‬
‫‪--‬وظیفم بود‪...‬بذار رامینو با شوهرت آشنا کنم‪...‬‬
‫با لبخند سری تکون دادم ‪..‬‬
‫خوشحال شده بودم‪...‬‬
‫پسره با فرزام دست دادن و تبریکی هم ردو بدل شد‪...‬‬
‫تا اخر مجلس باز هم با بقیه وسط بودیم‪...‬‬
‫این وسط نگاه های آبتین دوست فرزام عجیب منو متعجب کرده بود ‪..‬‬
‫از اون بدتر این بود که هانیه هم عجیب دور و برش بود ‪..‬‬
‫باید از زیر زبونش بکشم بیرون‪...‬‬
‫تمام شدن مجلس توسط دی جی اعلام شد‪...‬‬
‫همه مشغول آماده شدن برای برگشت بودن‪..‬‬
‫چند تا از بچه ها رفته بودن و فقط چند نفر مونده بودن‪...‬‬
‫فرزام شلنم رو از روی میز برداشت و روی شونه هام انداخت‪...‬‬
‫همونطور که مشعول پاپیون زدن بند های شنل بود آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬راضی بودی؟‬
‫‪-‬از امشب؟‬
‫‪--‬اوهوم‪..‬‬
‫‪-‬اوهوم بسیار عالی‪...‬فکر نمیکردم اینقدر عالی و دوست داشتنی باشه‪...‬ازت ممنونم‪...‬‬
‫حتما یعنی خواهش میکنم‪...‬‬
‫قابلتو نداشت‪...‬‬
‫دستم رو گرفت و به همراه بقیه از تالار خارج شدیم‪...‬در رو برام باز کرد و سوار شدم‪...‬بقیه هم‬
‫همینطور ‪..‬‬
‫حرکت کردیم‪...‬باز هم مثل نامزدی نگین‪...‬‬
‫بوق بوق ‪..‬‬
‫جیغ و سر و صدا‪...‬‬
‫اینبار خودمم دسته گلم رو از پنجره بیرون کرده بودم‪...‬‬
‫فرزام هم پشت سرهم بوق میزد‪ ...‬حتی گاهی خودمون هم همراه بقیه جیغ و داد میکردیم‪...‬‬
‫از خنده مرده بودم‪...‬‬
‫ماشین بچه ها که ویدا راننده ش بود از کنارمون رد شد‪...‬‬
‫یهو فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ببینم اون هانیه ست؟‬
‫‪-‬کدوم؟‬
‫‪--‬همین پراید جلویی‪..‬هانیه ست؟‬
‫نگاهش کردم ‪ ..‬روی در نشسته بود‪...‬شالش تو دستش بود و تو هوا تکونش میداد‪...‬‬
‫‪-‬آره خودشه‪...‬ولش کن‪..‬بش گیر نده‪...‬‬
‫فرزام تنها سری تکون داد‪...‬‬
‫خیره شدم بهش و دستمو رو دستش که روی فرمون بود گذاشتم‪...‬‬
‫‪-‬دوستت دارم فرزام‪...‬‬
‫دستم رو گرفت تو دستش‪...‬‬
‫‪--‬منم همینطور‪...‬‬
‫ببن راه تک و توک خداحافظی میکردن و به سمت خونه شون میرفتن‪..‬‬
‫مادر بزرگم و دایی م و خاله م هم همونجا بین راه رفتن‪...‬‬
‫ازشون ممنون بودم که آبروم رو حفظ کردن و اومدن‪...‬‬
‫فرزام و عمو هردو ماشینا رو توی پارکینگ پارک کردن و پیاده شدیم ‪..‬‬
‫هانیه هنوز نیومده بود‪...‬‬
‫‪-‬ماندانا جون پس هانیه نیومده هنوز؟‬
‫‪--‬امشب میره خونه دوستش‪...‬‬
‫عمو با مهربونی پشت سرم ایستاد‪...‬‬
‫دست پشت کمرم گذاشت‪..‬‬
‫لبخند قدر شناسانه ای بهش زدم‪..‬‬
‫‪--‬برو دخترم ‪.‬‬
‫باهم سوار آسانسور شدیم ‪..‬‬
‫جلوی در ایستادیم تا عمو در خونه رو باز کنه‪...‬‬
‫امشب من زن فرزام شده بودم‪...‬‬
‫به عنوان عروسشون پا تو خونه شون میذاشتم‪..‬‬
‫انگار بار اولم بود میومدم تو خونه شون‪...‬‬
‫حسم با بقیه روزا فرق داشت‪..‬‬
‫من دیگه دوست دخترشون نبودم‪...‬‬
‫من الان عروسشون بودم‪..‬‬
‫زن تک پسرشون‪...‬‬
‫رفتیم توی خونه ‪..‬ماندانا جون سریع چراغ ها رو روشن کرد‪..‬‬
‫ساعت طرفای یک بود‪...‬‬
‫کمی خسته بودم‪...‬‬
‫ماندانا خانم مانتوش رو دراورد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا عزیزم‪..‬برو یه دوش بگیر‪...‬خستگیت در بره‪...‬‬
‫‪-‬باشه‪...‬شما خسته اید برید بخوابید‪...‬‬
‫‪--‬باشه عزیزم‪...‬جاتو میذارم تو اتاق فرزام‪..‬‬
‫خجالت کشیدم‪...‬سرم رو پایین انداختم ‪..‬‬
‫‪-‬اونجا؟؟‬
‫‪--‬آره‪..‬‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪ ...‬ماندانا خانم چه راحت میگفت امشب پیش فرزام بخواب ‪..‬‬
‫‪-‬آخه‪...‬من‪..‬‬
‫‪--‬مهلا فرزام شوهرته دیگه‪...‬منم هیچوقت نمیذارم زن و شوهر از هم دور باشن‪...‬مخصوصا که‬
‫الان شوهر تو پسر خودمه‪..‬‬
‫یکم استرس گرفته بودم‪..‬‬
‫نمیدونم برای چی‪...‬‬
‫ولی استرس گرفتم‪...‬‬
‫شاید چون اولین بار بود میخواستم شبی تا صبح کنار فرزام باشم‪..‬‬
‫ولی خب‪...‬‬
‫به قول ماندانا جون‪..‬‬
‫فرزام شوهرم بود‪..‬‬
‫ماندانا خانم به اتاقش رفت‪..‬‬
‫چراغ اتاق فرزام روشن بود‪...‬‬
‫به سمت اتاقش رفتم ‪..‬‬
‫فقط ببینم چکار میکنه‪...‬‬
‫بعد میرم حمام‪...‬‬
‫البته این یه بهانه بیش نبود‪ ...‬در زدم‪...‬‬
‫صدای فرزام اومد‪..‬‬
‫‪--‬کیه‪..‬‬
‫‪-‬بیام تو؟‬
‫‪--‬بفرمایید‪...‬‬
‫از صداش خستگی میبارید‪...‬‬
‫در رو باز کردم و رفتم تو‪...‬‬
‫با دیدنش دراز کشیده روی تخت‪...‬‬
‫با پیراهنی که دکمه هاش رو باز کرده بود از خجالت سرخ شدم و سریع چشمام رو بستم‪...‬‬
‫صدای خنده ش اومد‪..‬‬
‫‪--‬چت شد یهو‪...‬‬
‫با حرص گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬چرا نمیگی خب‪...‬میتونستم بیرون بمونم‪...‬‬
‫‪--‬داری نگام میکنیا‪ ...‬ببند چشماتو‪..‬‬
‫با حرص نگاهش کردم‪ ...‬داشت به روم میاورد که حواسم نبوده و چشمام رو باز کردم‪...‬‬
‫‪--‬بیا تو دیگه‪...‬ایستادی دم در که چی بشه ‪.‬‬
‫همونجا ایستادم و بی حرف نگاهش کردم‪...‬‬
‫خندید‪ .‬و با لحن شیطونی که تا به حال ازش ندیده بودم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬نکنه ازم میترسی؟‬
‫اینبار دیگه عجیب حرصم گرفت‪- ...‬نه خیر ‪.‬‬
‫‪--‬خب بیا تو‪...‬‬
‫از حرص و برای اینکه نشونش بدم نترسیدم سریع در رو بستم‪...‬‬
‫انگار منتظر همین کار بود‪...‬‬
‫دستشو به سمتم دراز کرد‪..‬‬
‫‪--‬بیا بشین پیشم ‪..‬‬
‫دوباره نگاهش کردم‪...‬‬
‫چشمکی زد‪..‬‬
‫‪--‬ترسیدی نه؟‬
‫اخم کردم‪ ...‬نقطه ضعفم رو پیدا کرده بود و این اصلا خوب نبود‪...‬‬
‫سریع کفشامو دم در اتاق از پام دراوردم‪...‬‬
‫پاهام خیلی تو اون کفشا درد گرفته بودن‪...‬‬
‫کنارش ایستادم‪ ...‬خودشو کنار کشید تا بتونم با اون لباس گنده کنارش رو تخت بشینم ‪..‬‬
‫‪--‬مهلا نمیدونی چقدر خسته م‪...‬باورت میشه به زور چشمام رو باز نگه داشتم؟‬
‫دستم رو بالا بردم‪...‬‬
‫یکم دو دل بودم‪ ...‬تردیدم رو کنار گذاشتم‪...‬‬
‫دستمو توی موهاش فرو بردم و بین موهاش چرخوندم ‪...‬‬
‫لبخندی‪ .‬زد و آروم چشماشو بست‪...‬‬
‫نفس عمیقی کشید‪...‬‬
‫‪--‬خیلی آرومم اینطور مهلا‪...‬خیلی‪..‬‬
‫‪-‬برای آروم شدنت هرکاری میکنم‪...‬‬
‫‪--‬هرکاری؟‬
‫‪-‬آره‪...‬تو جون بخواه‪...‬‬
‫‪--‬اگه بیای تو بغلم آرومترم میشم‪...‬‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪ ...‬خجالت نکشیدم‪...‬فقط مور مورم شد‪ ...‬ولی حس خوبی بود‪...‬‬
‫دوستش داشتم‪...‬‬
‫‪-‬با این لباس ‪..‬‬
‫‪--‬من که مشکلی ندارم بخدا ‪..‬ولی اگه خودت میخوای برو لباساتو عوض کن و بیا‪...‬‬
‫سریع از جا بلند شدم و از اتاق رفتم بیرون‪...‬‬
‫موهامو باز کردم‪...‬خداروشکر باز کردنشون کاری نداشت‪...‬‬
‫لباسمو دراوردم‪ ...‬حوله م رو پوشیدم ‪...‬‬
‫لباسامو برداشتم و بی فکر پریدم تو حمام‪...‬‬
‫باید دوش میگرفتم‪...‬‬
‫یه دوش سریع‪...‬ولی حتما باید دوش میگرفتم‪...‬‬
‫سریع صورتمو شستم‪...‬‬
‫خداخدا میکردم فرزام منتظرم بمونه‪...‬‬
‫برای اولین بار کنارش‪...‬‬
‫نمیتونستم به خودم نرسم‪.‬‬
‫هرچقدرم خجالت بکشم‪...‬ولی نمیتونستم به خودم نرسم‪.‬‬
‫فکر کنم تو ربع ساعت موهامو شستم و زدم بیرون‪.‬‬
‫سریع رفتم تو اتاق‪.‬‬
‫نم موهامو گرفتم‪.‬‬
‫لباسای ساده ای رو تنم کردم‪...‬‬
‫هنوز هم ردی از آرایش رو صورتم بود‪ ..‬چند تا نفس عمیق کشیدم خدایا چه هیجانی‪...‬‬
‫کمی از عطر هانیه رو به خودم زدم‪..‬‬
‫کمکم کن‪...‬‬
‫میترسیدم‪ ...‬چشمامو بستم و چند تا نفس عمیق کشیدم‪..‬‬
‫صرفا برای اینکه کمی آروم شم ‪..‬‬
‫خب طبیعی بود ‪..‬‬
‫اینهمه استرس‪ ...‬برای دختری که اولین شبه کنار مردی به عنوان همسر میخوابه‪....‬‬
‫معلومه که این اضطراب هم طبیعی بود‪..‬‬
‫ولی مهلا‪...‬‬
‫باید عادت کنی ‪..‬‬
‫دلیل اصلی ماندانا جون این بود که عادتمون بده به هم‪...‬‬
‫کمی دیگه از عطر رو به زیر گردنم زدم‪...‬‬
‫رفتم تو فکر‪...‬‬
‫رویاهای عجیبی برای خودم میساختم‪..‬‬
‫لبم رو از شدت ذوق و شوق و استرس گاز گرفتم ‪..‬‬
‫هنوزم رنگ ماتی از رژ لبم مونده بود‪...‬‬
‫پس چرا آرایشگر اینقدر گیر میداد که حواسم به آرایشم باشه‪..‬‬
‫وقتی که هنوزم اثر از رژ لبم مونده‪...‬‬
‫یا حتی هاله ای کمرنگ از خط چشمم که هر کار کردم پاک نمیشد‪...‬‬
‫در اتاق رو باز کردم‪...‬‬
‫لامپ رو خاموش کردم و از اتاق رفتم بیرون‪...‬‬
‫از دیدن لامپ اتاق فرزام که خاموش بود تعجب کردم‪...‬بیا مهلا‪...‬اینقدر لفتش دادی تا خوابش‬
‫برد‪ ...‬خاک تو سرت‪...‬در اتاق رو اروم باز کردم و رفتم تو‪...‬‬
‫دیدمش که روی تشکی که وسط اتاق پهن بود دراز کشیده و غرق خوابه‪...‬کنارش‬
‫نشستم‪...‬خودمم تو ذوقم خورده بود ‪...‬‬
‫دوست نداشتم بخوابه‪...‬حوله رو توی موهام تکون دادم‪ ...‬دوست نداشتم وقتی میخوابم موهام‬
‫خیس باشن‪..‬‬
‫نگاه کردم به بالشت و پتویی که با فرزام مشترک بود‪...‬لبخند نشست رو لبم‪...‬متاهلی چه حس‬
‫خوبی بود‪...‬‬
‫این نشون میداد که دیگه تنها نیستی‪. .‬در هیچ جا ‪..‬حتی موقع خواب‪...‬نشون میداد که یه آدم‬
‫تنها مثل من دیگه تنها نیست‪..‬‬
‫یکی رو همیشه کنارش داره که همراهش باشه‪...‬مواظبش باشه‪...‬واقعا حس خوبی داشتم‪...‬‬
‫وقتی حس کردم موهام دیگه خیس نیستن حوله رو کنارم گذاشتم و دراز کشیدم‪ ...‬سرم رو به‬
‫سمت فرزام چرخوندم‪ ...‬کاش بیدار بود ‪..‬دلم میخواست بیدار باشه‪...‬‬
‫بیخیال شدم‪ ...‬مهم نبود‪...‬خودشم بهم گفته بود که خیلی خسته ست‪...‬‬
‫کمی از پتو رو برداشتم و روی خودم انداختم‪...‬پشتم رو بهش کردم‪...‬به محض بستن چشمام‬
‫دستش افتاد دور شکمم‪ ...‬یهو سرم رو چرخوندم سمتش‪-- ...‬کی اومدی؟‬
‫‪-‬خواب نبودی فرزام؟‬
‫‪--‬تکون خوردی بیدار شدم‪...‬‬
‫بینیش رو به موهام چسبوند‪...‬‬
‫‪--‬چه بوی خوبی‪...‬‬
‫‪-‬خوبه که بوش رو دوست داری‪...‬‬
‫‪--‬همه چیزتو دوست دارم‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬پسرک خوابالو حتی حاضر نبود چشماشو باز کنه‪...‬تا یه وقت خوابش نپره‬
‫فرزام حالا که بیداری نگام کن‪...‬‬
‫منم شیطونی بلدم‪...‬بیدارش میکنم‪...‬میتونم‪...‬‬
‫لبخندم بزرگتر شد‪...‬‬
‫یاد کار خودش افتادم‪...‬‬
‫دستم رو روی بازوش گذاشتم‪...‬‬
‫حس خجالتم رو پس میزدم‪...‬‬
‫نه مهلا‪...‬‬
‫جلوی فرزام خجالت کشیدن ممنوعه‪...‬‬
‫سرم رو جلو بردم و پیشونیم رو به پیشونیش چسبوندم‪...‬‬
‫‪-‬من خوابم نمیاد ‪..‬‬
‫همونطور با چشمای بسته خندید‪...‬‬
‫‪--‬من که خوابم میاد باید چکار کنم‪...‬‬
‫‪-‬پا به پام بیدار بمون‪ ...‬بعد بخواب ‪..‬‬
‫چشماش که باز شدن با خنده گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬موفق شدم‪...‬‬
‫‪--‬چرا؟‬
‫‪-‬نذاشتم بخوابی دیگه‪...‬‬
‫‪--‬فکر کردی چی‪...‬بیدارم کردی که بخندی؟ منم همینطور نگات کنم؟‬
‫ته حرفشو فهمیدم‪...‬‬
‫خودمو زدم به کوچه علی چپ‪...‬‬
‫‪-‬مگه قراره کاری کنی؟‬
‫خودش از من زرنگتر بود‪...‬‬
‫با خنده محکم کمرم رو گرفت‪...‬‬
‫‪--‬تو دوست داری چکار کنم‪..‬یه کاری که دوتامون دوست داریم‪..‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫‪--‬تو دوست داری؟ من که خیلی زیااااد‪...‬‬
‫‪-‬بسسس کن‪..‬‬
‫با حرص مشتی بهش زدم‪...‬‬
‫اینبار دیگه واقعا خجالت کشیدم‪...‬‬
‫خندید‪ ...‬خدا میدونست با این خنده هاش چقدر خوشحالم میکرد‪...‬‬
‫وقتی میخندید دلم شاد میشد‪...‬‬
‫دستی به پایین موهام کشید‪...‬‬
‫‪--‬موهات رو اینطور دوست دارم‪ ...‬نم دار‪...‬مهلا همیشه قبل از خواب برو حمام تا موهات اینطور‬
‫باشن‪ ...‬نم دار دوست دارم‪...‬‬
‫‪-‬امر دیگه؟‬
‫‪--‬فعلا همین‪...‬‬
‫به ساعت نگاه کردم‪...‬ساعت دو و نیم بود و من هنوز بیدار بودم‪...‬‬
‫دست فرزام بالا اومد‪ ...‬با انگشتش رو لبم کشید‪...‬‬
‫بدنم مور مور شد‪...‬خندیدم‪..‬‬
‫سریع سرم رو عقب کشیدم‪-- ...‬بذار عاشقانه جلو برم خب‪...‬‬
‫چشمامو بستم‪ ...‬یادمه همیشه بچه ها میگفتن مردا دوست دارن طرف مقابلشون پا به پاشون‬
‫شیطونی کنه‪...‬‬
‫‪-‬عاشقانه بیخیال‪ ...‬یهو بهتره‪..‬‬
‫‪--‬یهو ها؟‬
‫هر دو خندیدیم‪...‬‬
‫‪-‬اوهوم‪...‬‬
‫تا این زمزمه از دهنم اومد بیرون گرمی لبهای فرزام روی لبهام رو حس کردم‪...‬‬
‫واقعا هم یهو بود‪...‬‬
‫خیلی هم یهویی‪ ...‬نمیدونم چقدر گذشت‪ ...‬زمان و مکانو از یاد برده بودیم‪...‬‬
‫اصلا دیگه نمیفهمیدم کجام‪...‬‬
‫حاضر نبودم این حس خوب رو تو دنیا با هیچ چیز عوض کنم‪...‬‬
‫بوسه های فرزام بهترین حس ممکن بودن ‪..‬‬
‫اصلا قابل مقایسه با چیزی نبودن‪..‬‬
‫فرزام پیشونیم رو بوسید‪..‬‬
‫لباش رو محکم روی پیشونیم فشار داد‪...‬‬
‫یه بوسه ی محکم و طولانی ‪..‬‬
‫کنارم دراز کشید‪...‬‬
‫سرم رو روی بازوش گذاشتم‪...‬‬
‫خیره شدنم به قفسه سینه ش که تند تند بالا پایین میشد‪...‬‬
‫خودم هم همینطور بودم‪...‬‬
‫دستم رو به دستش چسبوندم‪...‬‬
‫انگشتامون توی هم قفل شدن‪...‬‬
‫صدای لرزون فرزام بلند شد‪..‬‬
‫‪--‬نمیخوای بخوابی؟‬
‫‪-‬چرا‪...‬‬
‫از شنیدن صدام بیشتر تعجب کردم‪...‬‬
‫انگار حال هردومون خوب نبود‪...‬‬
‫کلا رو به راه نبودیم‪...‬‬
‫تصمیم گرفتم بخوابم‪..‬خواب توی این لحظه بهترین چیز بود ‪..‬‬
‫‪-‬شب بخیر‪...‬‬
‫بوسه ی فرزام روی موهام نشست‪...‬یه بوسه کوتاه‪...‬‬
‫‪--‬شب بخیر‪..‬‬
‫چشمامو بستم‪ ...‬بعد از اینهمه آرامش‪ ...‬واقعا نیاز به یه خواب آروم داشتم‪...‬‬
‫آروم‪...‬‬
‫بدون فکر‪...‬‬
‫بدون کابوس‪...‬‬
‫و بهش رسیدم ‪..‬‬
‫بالاخره راحت خوابیدم‪...‬‬
‫بی دغدغه ‪...‬‬
‫خیلی خیلی راحت‪...‬‬
‫اینا همه رو مدیون فرزام بودم‪...‬‬
‫*************‬
‫با خوردن نور تو چشمم از خواب بیدار شدم‪...‬نور از بین پرده های کنار رفته مستقیما تو چشمم‬
‫بود‪...‬‬
‫به زور چشمامو باز کردم و نشستم ‪..‬‬
‫فرزام کنارم نبود‪...‬‬
‫نگاهم به ساعت خورد‪ ...‬ساعت از دوازده هم گذشته بود‪...‬‬
‫از جا بلند شدم‪..‬‬
‫سریع رخت خواب رو جمع کردم و خودم توی کمدی که توی اتاق بود گذاشتم‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم روز اول ازدواج شلخته به نظر برسم‪...‬‬
‫صورتم رو شستم‪ ...‬صدای فرزام و هانیه و ماندانا جون از توی آشپزخونه میومد‪...‬‬
‫موهام رو بستم و به سمتشون رفتم ‪..‬‬
‫‪-‬سلام‪...‬‬
‫هانیه به سمتم چرخید‪...‬‬
‫‪--‬سلام خاااانم‪...‬ظهرت بخیر‪...‬‬
‫لبخند زدم‪...‬محکم گونه م رو بوسید‪...‬‬
‫‪--‬خوابت نبره بیدار شو دیگه‪..‬‬
‫نشستم روی صندلی و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بیدارم بابا‪...‬‬
‫ماندانا جون سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اگر گرسنه ای برات صبحانه بیارم‪...‬اگرم نه یه ساعت دیگه ناهار میکشم‪...‬‬
‫‪-‬نه گرسنه نیستم‪...‬ممنون‪...‬‬
‫فرزام نگاهم میکرد‪...‬‬
‫چشمک که زد لبام به خنده ای آروم باز شدن‪...‬‬
‫یهو آرنج هانیه رفت تو پهلوم‪...‬‬
‫صورتم از درد رفت تو هم‪...‬فرزام سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چت شد یهو‪..‬‬
‫‪-‬هیچی‪...‬‬
‫الکی دستم رو روی شقیقه م گذاشتم‪..‬‬
‫‪-‬یه لحظه اینجام تیر کشید‪...‬‬
‫فرزام سری تکون داد‪..‬ولی به هانیه نگاه کرد‪...‬‬
‫حتی بلد نبودم براش خالی ببندم‪...‬‬
‫هانیه بلند شد و به سمت اتاقش رفت‪...‬‬
‫‪-‬هانیه کی برگشت ماندانا جون؟‬
‫‪--‬ربع ساعتی هست‪...‬‬
‫سری تکون دادم و بلند شدم‪..‬‬
‫‪-‬من میرم پیشش‪...‬‬
‫به سمت اتاقش رفتم و بدون در زدن رفتم تو‪...‬‬
‫داشت شلوارش رو عوض میکرد‪...‬‬
‫‪--‬اووو مهلا یه دری بزن‪...‬‬
‫روی تخت نشستم‪..‬‬
‫‪-‬الان برام خجالتی شدی؟‬
‫‪--‬نه بابا خجالت کیلو چنده‪...‬برا خودت میگم ‪..‬حالا شانس اوردی فقط شلوارمو دراورده بودم ‪..‬‬
‫شلوار خونگی گل و گشادی پاش کرد‪..‬‬
‫با حرص دمپایی ابریش رو برداشت و پرت کردم سمتش‪..‬‬
‫تو هوا گرفتش‪...‬‬
‫‪-‬دیشب رفتی خونه کی؟‬
‫‪--‬پیش ویدا بودم‪..‬‬
‫رو به روم نشست‪...‬مویی که افتاده بود تو صورتش رو پشت گوشش زد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا نمیدونی چقدر خوش گذشت‪...‬چقدر بهتون خندیدیم‪...‬‬
‫‪-‬اره دیگه دو تا خل و چل جفت هم بودین دیگه ‪..‬‬
‫‪--‬خدایی تا چند بیدار بودین‪..‬‬
‫چپ چپ نگاهش کردم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام فهمید تو زدی تو پهلوم ها‪..‬‬
‫شونه بالا انداخت‪...‬‬
‫‪--‬خو بفهمه‪...‬بحثو عوض نکن ‪..‬بگو دیگه خو‪....‬‬
‫البته فحش آخرش رو نشنیده گرفتم‪..‬‬
‫‪-‬راستی وایسا ببینم‪...‬یه سوال میپرسم راستشو بگو‪..‬این پسره آبتین میخوادت؟‬
‫تعجب کرد‪...‬‬
‫‪--‬نه ‪..‬‬
‫‪-‬پس چرا دیشب عین پروانه دورت میچرخید؟البته توام که بدت نمیومد‪...‬‬
‫‪--‬نه بابا دیوونه‪...‬چیزی نیست‪..‬‬
‫‪-‬برو برو‪...‬راستشو بگو‪..‬چه خبره هانیه؟‬
‫‪--‬بابا هیچی‪...‬‬
‫با چشمای ریز شده نگاهش کردم‪...‬یهو گفت ‪:‬‬
‫‪--‬از شب نامزدی نگین دنبالم بود‪...‬پسر خوبیه خب‪ .‬شماره داد ‪ ...‬منم گرفتم‪...‬ولی باور کن پسر‬
‫خوبیه‪.‬‬
‫دستم رو گرفت‪...‬‬
‫‪--‬به فرزام نگی ها‪...‬‬
‫‪-‬بچه م مگه‪. .‬‬
‫خیالش که راحت شد دوباره گفت ‪:‬‬
‫‪--‬حالا بگووووو‪...‬‬
‫از جا بلند شدم و براش زبون دراوردم‪..‬‬
‫‪-‬نمیتونی از زیر زبونم حرف بکشی دختره پررو‪...‬‬
‫‪--‬اِی بترکییییی‬
‫خندیدم و از اتاق رفتم بیرون‪ ...‬کمک ماندانا جون میز رو چیدم‪...‬‬
‫عمو‪ .‬و فرزام و هانیه هم اومدن و شروع کردیم به خوردن غذا که فرزام گفت دو روز دیگه میریم‬
‫شمال‪...‬رفتن به شمال اونم با ماشین از اهواز واقعا سخت بود و مسیر بسیار طولانی ‪..‬اما فرزام‬
‫پاش رو تو یه کفش کرده بود و اصرار داشت که بریم ‪..‬‬
‫و من میدونستم بالاخره میریم ‪..‬‬
‫عمو چمدونامون رو توی صندوق گذاشت‪...‬‬
‫فرزام هم کمکش میکرد‪...‬‬
‫چادر مسافرتی رو روی باربند گذاشتن‪...‬‬
‫منقل مسافرتی کوچیکی رو هم گوشه ی صندوق گذاشتن‪...‬‬
‫ماندانا خانم و هانیه با یه کاسه آب و قرآن پشت سرمون ایستاده بودن‪...‬‬
‫فرزام در صندوق رو بست‪...‬‬
‫با همه خداحافظی کردیم‪...‬‬
‫هر دو سوار شدیم‪...‬‬
‫برای این سفر لحظه شماری میکردم‪...‬‬
‫اولین کار بستن کمربندامون بود‪...‬‬
‫عینک آفتابیش روی موهاش بود و مشغول بستن کمربندش بود‪...‬‬
‫لبخند زدم بهش ‪..‬نگاهم کرد‪...‬‬
‫ماشینو روشن کرد‪..‬‬
‫شیشه ها رو پایین دادیم‪...‬‬
‫براشون دست تکون دادیم و حرکت کردیم‪...‬‬
‫هانیه بود که کاسه ی آب رو پشت سرمون ریخت‪...‬‬
‫فرزام آهنگ میذاشت‪...‬‬
‫میگفت‪...‬‬
‫میخندید و سعی داشت کاری کنه بهم خوش بگذره‪...‬‬
‫فرزام از اون ادمایی بود که حین رانندگی باید صدای موزیک تو گوشش باشه و مدام چیز میز‬
‫بخوره‪...‬‬
‫چیپسی که جلوش باز بود رو خیلی زود تموم کرد‪...‬‬
‫‪-‬فرزام با این سرعت بخوای پیش بری که همه چیزا تموم میشن‪...‬‬
‫‪--‬اشکال نداره باز میخریم‪...‬‬
‫دستشو دراز کرد سمت پفکا‪...‬‬
‫زدم رو دستش‪..‬‬
‫‪-‬دستتو بکش‪...‬خودم بهت میدم‪...‬‬
‫‪--‬اوووم‪...‬یعنی خودت میذاری تو دهنم؟‬
‫‪-‬اگه دوست داشته باشی آره‪...‬‬
‫‪--‬چرا دوست نداشته باشم‪..‬؟‬
‫دهنشو باز کرد‪..‬‬
‫پفکی رو تو دهنش گذاشتم‪...‬‬
‫یهو انگشتم رو گاز گرفت‪...‬جیغ زدم‪..‬‬
‫شروع کرد به خندیدن‪..‬‬
‫‪-‬خدا این سفر رو به خیر کنه‪...‬‬
‫‪--‬درکنار من خیلی بهت خوش میگذره شک نکن‪..‬‬
‫**********‬
‫یک روز بعد ‪:‬‬
‫ماشین رو جلوی یه رستوران بین راهی نگه داشتیم‪...‬‬
‫دیگه نزدیک بودیم‪...‬‬
‫ولی فرزام دلش یه ناهار توپ میخواست‪...‬‬
‫پیاده شدیم و روی یکی از اون تختا نشستیم‪...‬‬
‫فرزام به پشتی ها تکیه داد و پاهاشو کشید‪...‬‬
‫سرشو بالا گرفت و نفس های عمیقی کشید‪..‬‬
‫برای ما اهوازیا با اون هوای گزم اینجا مثل بهشت بود‪...‬‬
‫‪--‬اگه میخوای بریم تو‪.. .‬‬
‫‪-‬نه بابا‪...‬دلت میاد این هوا رو ول کنی بری تو؟‬
‫‪--‬وای خیلی خوبه‪...‬‬
‫دستاش رو به جلو کشید به بالا‪.‬‬
‫اینجور میخواست خستگیشو از رانندگی از تنش بیرون کنه‪...‬‬
‫مردی به سمتمون اومد‪...‬با لهجه ی زیبایی که داشت ازمون پرسید چی میخوایم‪...‬‬
‫فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬عمو برای یه عروس و داماد چی دارین‪..‬‬
‫چشمای مرد خوش پوش که از چهره اش مهربانی میریخت با خوشحالی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬عاروس و دامات؟‬
‫‪--‬اَره‪...‬هرچی بیاری خوبه ‪..‬‬
‫مرد خودش رفت‪ ...‬تا ربع ساعت بعد با یه سینی بزرگ تو دستش اومد سمتمون ‪..‬‬
‫تشکر کردیم ازش‪.‬‬
‫‪-‬اسم این غذا چیه ‪.‬؟‬
‫‪--‬میرزا قاسمی آورده‪...‬خوشمزه ست‪...‬یه لقمه بزن‪.‬‬
‫دلم برای اون غذای خوشمزه ضعف رفت‪..‬‬
‫بار اولم بود همچین غذایی میخوردم‪...‬‬
‫واقعا هم پسندیده بودم‪..‬‬
‫فرزام نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اگه دوست داری بیشتر بگیرم برات‪...‬‬
‫‪-‬نه نمیخواد‪..‬بسه‪..‬ولی خیلی عالیه‪..‬‬
‫‪--‬نوش جونت عزیزم‪...‬‬
‫پسر جوونی اومد و غذا رو برد‪..‬‬
‫فرزام کمی استراحت کرد تا بعدش بریم رامسر ‪..‬‬
‫میگفت اونجا ویلاهای خیلی خوشگلی داره‪...‬‬
‫کلا همیشه هم میشنیدم که شهر های شمالی زیبان‪...‬‬
‫ولی فکر نمیکردم اینقدر زیبا باشن‪ ...‬فضای بی نهایت سبز‪ ...‬زیبا‪...‬دوست داشتنی‪...‬‬
‫کلا فضای آرامش بخشی بود‪...‬‬
‫بعد از کمی استراحت بلند شدیم‪..‬‬
‫دوباره پیش اون پیر مرد که جلیقه و کلاه زیبایی روی سرش بود رفتیم‪...‬‬
‫فرزام لبخند گرمی به پیر مرد مهربون زد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬خب آقا ما چقدر تقدیم کنیم؟‬
‫‪--‬قابلی ناینه (قابل نداره)‬
‫‪--‬نه بابا ممنون‪..‬‬
‫‪--‬شه ما عاروس دامادنی مه مهمون بوشین‪(..‬شما عروس و دامادین‪..‬دعوت من)‬
‫فرزام خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مرسی عمو‪..‬تی فدا‪..‬‬
‫پیرمرد هم خندید‪ ...‬با تعجب به فرزام نگاه کردم‪..‬‬
‫‪-‬ببینم مگه تو میفهمی این آقا چی میگن؟‬
‫‪--‬اره‪ ...‬معلومه خب‪...‬گفت ما عروس و دامادیم‪...‬دعوت خودش‪...‬‬
‫‪-‬به منم یه چیزی یاد بده بهش بگم‪..‬‬
‫‪--‬بهش بگو تِه دستت درد نکنه‪...‬‬
‫منم همونو بهش گفتم‪...‬کلا عاشق اون مرد شده بودم‪..‬شیفته اون رفتار صمیمی و خاکیش‪...‬‬
‫پیر مرد با اون لهجه ی زیباش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ایشا اله خِشبخت بوین‪(...‬ایشالله خوشبخت بشید)‬
‫‪--‬خیلی ممنونم‪...‬خدا نگهدارتون‪...‬‬
‫با هم ازش خداحافظی کردیم‪...‬‬
‫اونم با لهجه ی خودشون باهامون خداحافظی کرد‪..‬‬
‫‪ --‬خِدا شِمه همراه‪(...‬خداحافظتون)‬
‫باهم سوار ماشین شدیم‪...‬اولین کاری که کردیم شیشه ها رو پایین کشیدیم‪..‬موقع رفتن برای اون‬
‫پیرمرد دستی تکون دادیم‪..‬‬
‫با خنده زد روی شونه م و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬معلومه خیلی خوشت اومده بود از پیرمرده ها ‪.‬‬
‫‪-‬فرزام چه مرد خوبی بود‪...‬خیلی خوشم اومد ازش‪..‬چقدر ناز حرف میزد‪...‬‬
‫‪-‬توهم خوب باهاش حرف میزدیا‪..‬‬
‫‪--‬شمال زیاد اومدم خب‪...‬اینجا دوستم زیاد دارم ‪..‬بالاخره یاد میگیرم‪...‬‬
‫‪-‬منم دوست دارم یاد بگیرم‪ .‬بهم یاد بده‪..‬‬
‫فرزام خندید و طبق عادتش لپم رو کشید‪...‬اینکارش باعث میشد فکر کنم یه بچه پنج شش سالم‬
‫‪..‬‬
‫‪ --‬ای تِه قِربون بوورم مِن شِه تِره یاد دِمه‪(...‬ای عزیزم یادت میدم)‬
‫از اینکه میتونست اینقدر راحت اینطور حرف بزنه ذوق کردم‪...‬‬
‫خوشبحاااالش‪ ...‬ویلا توی رامسر بود‪...‬‬
‫یه ویلای نقلی و کوچیک‪...‬‬
‫یه ویلای نقلی دو نفره‪...‬‬
‫فرزام پشت سرم ایستاد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اگه دوستش نداری برات عوضش ‪...‬‬
‫پریدم وسط حرفش‪..‬‬
‫‪-‬وای عالیه که‪...‬چرا فکر میکنی دوستش ندارم؟‬
‫‪--‬همینجوری پرسیدم خب‪...‬‬
‫شالمو از پشت سر گره زدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نه فرزام‪...‬اینجا عالیه‪...‬‬
‫با کلیدی که دستمون بود در ویلا رو باز کردیم و رفتیم تو‪...‬‬
‫یه ویلای ساده‪...‬یه تلوزیون‪...‬یه دست مبل و آشپزخونه‪...‬‬
‫دوتا اتاق خواب‪...‬‬
‫بیشتر شبیه سوییت بود‪...‬‬
‫ولی برای من دوست داشتنی بود‪...‬‬
‫اگر میشد حاضر‪ .‬بودم تا اخر عمرم همینجا بمونم‪...‬‬
‫هم فضاش خوب بود‪...‬‬
‫هم هواش ‪..‬‬
‫فرزام کت اسپرتی که تنش بود رو دراورد‪...‬‬
‫همونجا روی مبل انداخت‪...‬‬
‫سریع برش داشتم‪...‬‬
‫نگاهم کرد و خندید ‪ .‬چشم غره ای بهش رفتم‪..‬‬
‫‪-‬من از مرد شلخته بدم میادا‪...‬‬
‫‪--‬منم بدم میاد شلختگی کنم و زنم مدام بهم غر بزنه ها‪...‬‬
‫کت رو پرت کردم تو بغلش‪...‬گرفتش‪..‬‬
‫‪-‬میگی چیکار کنم؟‬
‫‪--‬دربرابر شلختگیام لبخند بزن‪..‬‬
‫خندیدم و سری تکون دادم‪...‬‬
‫از کنارش رد شدم و سریع رفتم تو آشپزخونه‪ ...‬لیوان آبی خوردم ‪..‬‬
‫از دم در کیفم رو برداشتم و به اتاق رفتم‪...‬‬
‫فرزام همین اول کاری چمدون رو ریخت بهم‪...‬‬
‫‪-‬نکن نکن‪ ...‬دنبال چی میگردی‪...‬بیا خودم بهت میدمش‪...‬‬
‫‪--‬میخوام برم حمام‪...‬حولمو میخوام ‪..‬‬
‫خودشو کنار کشید‪...‬جفتش نشستم و سریع از زیر لباسها حوله ش رو دراوردم‪...‬‬
‫توی چارچوب در ایستادم و نگاهش کردم‪...‬‬
‫بلند شد‪...‬‬
‫موقع بیرون رفتن از اتاق دستش سمت صورتم اومد‪...‬‬
‫به فکر اینکه دوباره میخواد لپم رو بکشه سرم رو کشیدم عقب‪...‬‬
‫نمیدونم چرا اینقدر به این کار علاقه داشت‪...‬‬
‫اخمی کرد‪...‬یهو سزشو اورد نزدیک صورتم و گونه م رو گاز گرفت‪...‬‬
‫دردم گرفت و جیغ زدم‪..‬‬
‫‪-‬آآآآآی‪..‬چکار میکنی‪..‬‬
‫‪--‬وقتی دستم میاد تا لپتو محکم بکشه صورتتو نبر عقب‪...‬وگرنه این میشه جوابش‪...‬‬
‫بی حرف نگاهش کردم‪...‬‬
‫همونطور که میرفت سمت حموم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬یه استراحتی بکن منم بعد از حمام یکم میخوابم‪...‬عصر میریم خرید‪..‬هیچی تو اون یخچال‬
‫پیدا نمیشه‪...‬‬
‫تا وقتی که فرزام از حمام بیاد بیرون کمی به سر و وضع اونجا رسیدم‪...‬‬
‫خودمم به یه حمام خوب نیاز داشتم‪...‬‬
‫بعد از تمیز کردن اونجا روی تختی که توی اتاق بود نشستم ‪..‬‬
‫صدای باز شدن در حمام اومد‪...‬‬
‫سریع بلند شدم‪..‬‬
‫فرزام اومد تو اتاق‪...‬‬
‫با ربدوشامبر قهوه ای رنگش‪...‬کلاهشو هم روی موهای خیسش انداخته بود‪..‬‬
‫با دیدنم ابرو بالا انداخت‪...‬‬
‫‪--‬یه لحظه فکر کردم بقچه گرفتی تو بغلت‪...‬‬
‫‪-‬دیوونه‪...‬‬
‫‪--‬دیوونه شدم دیگه‪...‬‬
‫کلاهشو انداخت پایین از روی سرش ‪ ..‬دلم برای موهای خوش حالتش که هنوزم آب ازشون‬
‫میچکید ضعف رفت‪...‬‬
‫از توی چمدون سشوار مسافرتی رو برداشت و زد به پریز‪...‬‬
‫از جا بلند شدم و رفتم توی حمام‪...‬‬
‫بعد از یه دوش عالی کمی سر حال تر شدم‪...‬‬
‫سریع تنم رو کامل با حوله خشک کردم‪...‬‬
‫طبق عادتم لباسام رو سریع پوشیدم‪...‬‬
‫از حمام خارج شدم ‪..‬‬
‫‪-‬فرزام ساعت چند میریم؟‬
‫صدایی ازش نیومد‪ ...‬در یخچالو باز کردم‪...‬تنها چند تا بطری آب و دو سه تا تخم مرغ توش بود‪...‬‬
‫دوباره گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬ساعت چند بریم خرید خب‪...‬‬
‫در یخچالو بستم و به سمت اتاق رفتم‪..‬‬
‫با دیدنش دراز کشیده روی تخت سر جام ایستادم‪...‬‬
‫سر و صدایی نکردم‪...‬‬
‫ساعت تازه ‪ ۳‬بود‪...‬‬
‫میتونست بخوابه‪...‬‬
‫اسن دو روز واقعا از رانندگی خسته شده بود‪...‬‬
‫روی مبل نشستم و تلوزیون رو روشن کردم‪...‬‬
‫برنامه ی خاصی نداشت‪...‬‬
‫فقط تصویرش جلوم بود‪..‬‬
‫حتی صداشم کم کرده بودم‪...‬‬
‫دوست نداشتم با صدای تلوزیون از خواب بپره‪...‬‬
‫دراز کشیدم روی مبل‪...‬‬
‫دوباره نشستم‪...‬‬
‫تلوزیون رو خاموش کردم‪ ...‬دلم میخواست سریع برم لب دریا‪ ...‬کاش فرزام بیدار شه‪...‬‬
‫مجبورش میکنم شب بریم‪...‬‬
‫دوباره روشن کردم‪...‬‬
‫اینبار خیره شدم به تلوزیون‪ ...‬نمیدونم چرا هرچی به ساعت نگاه میکردم عقربه ها از روی سه و‬
‫نیم تکون نمیخوردن‪...‬‬
‫اینقدر به اون فیلم نگاه کردم که کم کم چشمام افتاد رو هم‪ ...‬حس دست فرزام روی موهام باعث‬
‫شد چشمام رو باز کنم‪...‬‬
‫نترسیدم‪...‬اصلا نترسیدم‪...‬‬
‫اخه به جز فرزام کی میتونست اینکارو کنه‪...‬‬
‫کلا زیاد سعی نمیکردم از همه چیز بترسم‪...‬‬
‫لبخندی زد بهم‪...‬‬
‫‪--‬نمیخوای بیدار شی خوابالو؟‬
‫لبخند کج و کوله ای زدم و به زور نشستم‪...‬‬
‫گردنم از اون جور خوابیدن درد گرفته بود‪..‬‬
‫دسته ی مبل اصلا خوب نبود‪..‬‬
‫صورتم از درد گردنم رفت تو هم‪...‬‬
‫با دستم کمی ماساژش دادم‪...‬‬
‫‪-‬نرفتیم خرید ها‪...‬‬
‫‪--‬میریم عزیزم‪ ...‬وقت هست‪...‬‬
‫از جا بلند شدم ‪..‬‬
‫خمیازه ای کشیدم‪...‬هنوزم خوابم میومد‪...‬‬
‫فرزام با اینهمه رانندگی زودتر از من بیدار شده بود‪...‬‬
‫‪-‬خب چرا زودتر صدام نکردی ‪..‬‬
‫‪--‬نمیدونی تو خواب چقدر مظلوم میشی‪...‬دلم نیومد صدات کنم‪...‬‬
‫دستم رو دستگیره ی در خشک شد‪...‬‬
‫تمام تنم از این اعتراف ساده و زیباش لرزید‪...‬‬
‫لبم رو از خوشی گاز گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬خب الان میام اماده میشم که بریم ‪..‬‬
‫سریع صورتم رو شستم‪..‬‬
‫چند تا تقه به در خورد‪..‬‬
‫در رو باز کردم‪...‬فرزام مسواک و حوله م رو به دستم داد‪...‬‬
‫ازش گرفتم و سریع مسواک زدم و صورتم رو خشک کردم‪..‬‬
‫رفتم تو اتاق‪ ...‬فرزام پیراهنش رو تن کرد و مشغول بستن دکمه های پیراهنش شد‪...‬‬
‫لباسهام رو برداشتم‪..‬‬
‫زیر چشمی به فرزام نگاه کردم‪..‬‬
‫عطرش رو برداشت‪...‬‬
‫منتظر بودم بره بیرون‪...‬‬
‫ساعتش رو بست‪...‬‬
‫کتش رو پوشید‪...‬یقه کتش رو مرتب کرد‪...‬‬
‫نگاهی بهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬یه ساعته الکی ایستادی اینجا؟‬
‫‪-‬میشه بری بیرون تا لباس بپوشم؟‬
‫نگاهم کرد‪-- ...‬باشه زود بیا‪...‬‬
‫خم شد و از توی کیفم شال آبی و سفیدم رو دراورد و پرت کرد سمتم‪...‬‬
‫‪--‬اینو بزن سرت‪..‬دوستش دارم‪...‬‬
‫‪-‬باشه‪...‬‬
‫از اتاق رفت بیرون و در رو بست‪ ...‬هنوز اونقدر راحت نبودم تا بتونم جلوش تعویض لباس کنم‪...‬‬
‫و چقدر ازش ممنون بودم که بی هیچ حرفی رفت بیرون‪...‬‬
‫چقدر خوب که اینقدر عالی درک گرد شرایطم رو‪...‬‬
‫لباسهام رو با بالاترین سرعتم پوشیدم ‪..‬‬
‫کیف وسیله آرایشی که هانیه گذاشته بود و تاکید داشت حتما ازشون استفاده کنم رو دراوردم‪...‬‬
‫تند تند آرایشی کردم‪...‬‬
‫با اینکه دستم موقع خط چشم کشیدن لرزید ولی از چیزی که کشیده بودم راضی بودم‪...‬‬
‫موهام رو مثل هانیه کج توی صورتم ریختم‪...‬‬
‫شالم رو روی موهام زدم‪...‬‬
‫کیفم رو برداشتم و رفتم بیرون‪...‬‬
‫فرزام روی مبل نشسته بود و سرش توی گوشیش بود‪...‬‬
‫‪-‬بریم اماده شدم ‪...‬‬
‫نگاهم کرد‪...‬لبخندی زد و بلند شد‪...‬‬
‫‪--‬بریم‪...‬‬
‫کفشای ته صافم رو پوشیدم‪...‬‬
‫پام توی این کفشها خیلی راحت بود‪...‬‬
‫‪--‬خوشگل شدیا‪...‬‬
‫لبخند بزرگی نشست رو لبم‪...‬‬
‫اینقدر ذوق برای یه تعریف ساده واقعا عجیب بود‪...‬‬
‫ولی اینقدر زیبا و شیرین بودن که ناخودآگاه لبخند روی لبم شکل میگرفت‪...‬‬
‫دست دراز کرد سمت شالم‪...‬‬
‫‪--‬فقط یکم اینو بیار جلو تر‪...‬خیلی عقبه‪...‬‬
‫خودش روی موهام درستش کرد‪...‬‬
‫ولی دستی به مدل موهام نزد‪...‬فقط شالم رو جلوتر کشید‪...‬‬
‫‪-‬خب من دیدم هانیه اینطور میزنه‪...‬‬
‫‪--‬دلیل نمیشه هانیه هر کار کرد توهم انجام بدی عزیزم‪...‬باید یه فرقی بین تو و هانیه باشه یا نه؟‬
‫سری تکون دادم‪..‬سرمو پایین انداختم‪...‬‬
‫دستم رو گرفت ‪...‬‬
‫‪--‬سرت رو بگیر بالا ببینمت‪...‬بیا بریم دیگه دیر شد‪..‬‬
‫در ویلا رو قفل کردیم و سوار ماشین که زیر سایه بون پارک شده بود شدیم‪...‬‬
‫فرزام اونجا رو خیلی خوب میشناخت‪...‬‬
‫سریع یه مغازه ی بزرگ پیدا کرد‪...‬‬
‫از ماشین پیاده شدیم‪...‬‬
‫وارد مغازه شدیم‪...‬‬
‫فرزام چرخی رو برداشت و به سمتم هلش داد‪...‬‬
‫‪--‬بفرمایید خانم ‪ ...‬چی احتیاج هست؟‬
‫نگاهم رو بین قفسه ها چرخوندم‪ ...‬دفعه اولم نبود که خرید میکردم‪...‬همیشه تو خونه خریدا رو‬
‫خودم انجام میدادم‪...‬‬
‫اما الان انگار هیچی نمیدونستم‪...‬‬
‫واقعا باید چی برمیداشتم‪...‬‬
‫تند تند از توی قفسه ها وسایلو برمیداشتم‪ ..‬فرزام با یه مشت پر از شکلات تخته ای اومد و اونا‬
‫رو هم انداخت روی بقیه‪...‬‬
‫‪--‬شکلات نباید فراموش شه‪...‬‬
‫هرجور بود اون سبد رو پر کردم‪...‬‬
‫بعد از حساب کردن اونا و جا دادنشون توی چند تا پلاستیک همه رو توی صندوق گذاشتیم‪...‬‬
‫‪--‬بریم اول اینا رو بذاریم تو یخچال‪...‬بعد میریم شام بیرون‪...‬دلم نمیخواد خسته شی‪...‬‬
‫‪-‬خسته نیستم‪ ...‬بریم برات شام درست میکنم‪...‬‬
‫‪--‬نمیخوام‪...‬فردا ناهار درست کن‪...‬‬
‫‪-‬آخه ‪..‬‬
‫‪--‬هیس دختر‪ ...‬میخوام ببرمت زود لب دریا ‪..‬دوست نداری؟‬
‫با اومدن اسم دریا ساکت شدم‪ ...‬سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬باشه بریم‪...‬وااای من دریا رو خیلی دوست دارم‪...‬‬
‫فرزام حرکت کرد‪ ...‬بازهم صدای موزیک‪...‬‬
‫باز هم خنده هامون‪...‬‬
‫باز هم خوشی‪...‬‬
‫با زنگ خوردن گوشیش صدای آهنگ رو قطع کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مامانمه‪...‬‬
‫‪--‬الو سلام مامان‪...‬قربونت عزیزم‪..‬شما خوبی؟ اره خریدیم‪...‬همه چیز داریم‪..‬نگران نباشید‪..‬اره‬
‫میریم لب دریا‪...‬‬
‫خندید و گفت ‪ :‬باشه عکسم میگیرم برات‪...‬گوشی دستت‪..‬‬
‫گوشی رو به سمتم گرفت ‪...‬ازش گرفتم ‪:‬‬
‫‪-‬سلام ماندانا جون‪..‬‬
‫‪--‬سلام عروس گلم‪...‬خوبی؟ خوش میگذره؟‬
‫‪-‬عالیه عالیه‪...‬دستتون درد نکنه‪...‬‬
‫‪--‬این چه حرفیه عزیزم‪...‬خوشحالم که بهت خوش میگذره‪ .‬مواظب خودتون باشید‪...‬‬
‫فرزام اشاره کرد تا بهش بگم وضعیت آنتن ها رو‪..‬‬
‫‪-‬ماندانا جون اگه زنگ زدید نتونستیم جواب بدیم بدونید آنتن خوب نیست‪...‬نگران نشید‪...‬‬
‫‪--‬باشه دختر گل‪..‬خوش بگذرونین‪...‬خداحافظ‪..‬‬
‫‪-‬ممنون‪..‬خداحافظ عزیزم‪...‬‬
‫به ویلا رسیدیم‪...‬با کمک هم پلاستیک ها رو بردیم تو‪..‬‬
‫بعد از جای دادن وسیله ها دوباره از ویلا خارج شدیم‪. .‬‬
‫مسیر خیلی کمی رو تا نزدیکای ساحل با ماشین طی کردیم‪...‬‬
‫فرزام میگفت حیفه این هوای عالی رو از دست بدیم‪...‬‬
‫اون‪.‬مسیر باقیمونده رو در کنارهم قدم زدیم‪...‬‬
‫دستمون تو دست هم‪...‬‬
‫شونه به شونه هم‪...‬‬
‫حسی بالاتر از این نبود‪...‬‬
‫نزدیک آب نشستیم‪...‬‬
‫نگاهش کردم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬اگه کفشامو دربیارم ناراحت نمیشی؟‬
‫‪--‬نه‪...‬‬
‫تا اینو گفت سریع کفشامو درآوردم‪...‬‬
‫پاهام رو روی ماسه های خنک زیر پام گذاشتم‪...‬‬
‫با لذت چشمام رو بستم‪...‬‬
‫هوای عالی رو به ریه هام فرستادم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام همیشه آرزوم بود بیام اینجا‪ ...‬نمیدونی چقدر خوشحالم‪...‬تو منو به آرزوم رسوندی‪..‬من‬
‫فکر میکنم‪...‬یعنی‪...‬فرزام تو لیاقتت یکی بود بیشتر و بهتر از من‪...‬‬
‫سریع نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬دیگه اینو نگو‪..‬‬
‫‪-‬راست میگم‪..‬‬
‫‪--‬اتفاقا خودم داشتم به این فکر میکردم‪ ...‬میدونی مهلا همیشه مامان دخترای فامیلو بهم‬
‫پیشنهاد میداد‪...‬ولی من کلا دوست نداشتم با فامیل وصلت کنم‪...‬همیشه دنبال یه غریبه‬
‫بودم‪...‬یه دختر ساده‪..‬پاک و بی شیله پیله‪...‬باور کن اولین نفری که به چشمم اومد خودت‬
‫بودی‪...‬تو از تصوراتم خیلی بالاتری‪...‬اتفاقا من خودم باید خدا رو شکر کنم که همچین زنی نصیبم‬
‫کرده ‪ ..‬همه چی تموم و خانوم‪...‬‬
‫‪-‬اینقدرام تعریفی نیستم ‪..‬‬
‫‪--‬هستی‪...‬هستی‪...‬‬
‫لبخند زدم‪ ...‬خیره شدم به منظره رو به روم‪...‬‬
‫فرزامم دیگه چیزی نمیگفت‪ ...‬اونم توی سکوت نگاهم میکرد‪ ...‬اتفاقا این نگاهاش روی خودمو‬
‫دوست داشتم‪...‬‬
‫وقتی اینطور عاشقانه خیره میشد‬
‫بهم‪..‬‬
‫بعد از کمی نشستن اونجا و گرفتن چند تا عکس باهم بلند شدیم ‪ ..‬اصرار داشتم به ویلا برگردیم‬
‫تا خودم یه چیزی درست کنم‪..‬‬
‫ولی فرزام قبول نمیکرد‬
‫از جا بلند شدیم‪...‬‬
‫کف پاهام رو باید میشستم‪...‬‬
‫سریع دستمو به سمت دست فرزام دراز کردم‪...‬‬
‫دستم رو گرفت‪...‬‬
‫جلو رفتم‪ ...‬اونم همراهم اومد‪...‬‬
‫نزدیک آب وقتی فهمید میخوام برم تو آب دستمو ول کرد‪...‬‬
‫‪--‬چیکار میخوای کنی مهلا‪..‬‬
‫‪-‬پاهامو بذارم تو آب‪...‬‬
‫اول پای راستمو توی آب گذاشتم ‪..‬‬
‫بعد پای چپ‪...‬‬
‫پاهام که تمیز شدن برگشتم سمت فرزام‪...‬سریع کفشامو جلوم گذاشت ‪..‬‬
‫پوشیدمشون‪ ...‬برام مهم نبود کفشام خراب شن‪...‬‬
‫نزدیک ترین رستوران رو انتخاب کردیم‪...‬‬
‫بعد از خوردن شام به ویلا برگشتیم‪...‬‬
‫فرزام با کلید در رو باز کرد و رفتیم تو‪...‬‬
‫داشت کتش رو درمیاورد‪..‬‬
‫‪-‬کتت رو پرت نمیکنی اینجا ها‪...‬تو اتاق بذارش‪..‬‬
‫نگاهم کرد‪...‬لباش به خنده باز شدن‪..‬‬
‫بی حرف رفت سمت اتاق‪...‬‬
‫لامپ ها رو روشن کردم‪...‬شالمو برداشتم‪...‬‬
‫مانتوم رو دراوردم و رفتم تو اتاق‪...‬‬
‫با دیدن فرزام که داشت بلوز راحتی تنش میکرد سریع چشمامو بستم ‪..‬‬
‫صدای خنده ش اینبار بلند تر شد‪...‬‬
‫‪--‬اوه اوه‪..‬چه خجالتی‪. .‬‬
‫‪--‬باز کن چشماتو‪...‬‬
‫‪-‬کامل لباساتو بپوش ‪..‬‬
‫‪--‬پوشیدم بابا‪...‬‬
‫آروم لای چشممو باز کردم‪...‬وقتی دیدم لباسشو پوشیده چشمام رو کامل باز کردم‪...‬‬
‫مانتوم رو توی کمد گذاشتم ‪..‬‬
‫شلوارم رو تو دست گرفتم‪...‬برگشتم سمت فرزام ‪..‬‬
‫ابرو بالا انداخت‪...‬سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ازم نخواه برم بیرون‪...‬‬
‫‪-‬چرا؟‬
‫‪--‬خسته م‪..‬همینجا عوض کن‪...‬قول میدم نگاهت نکنم‪...‬‬
‫خودش به این حرفش خندید و من تنها با حرص نگاهش کردم‪...‬‬
‫ای بچه ی پررو‪...‬‬
‫‪-‬کاملا معلومه نمیخوای نگاه کنی‪...‬‬
‫‪--‬آخه به چیت نگاه کنم‪...‬عوض کن بره دیگه‪..‬‬
‫مثل بچه ها پا رو زمین کوبیدم‪...‬‬
‫‪-‬لوس بازی درنیار فرزام دیگه‪...‬‬
‫دراز کشید روی تخت‪...‬‬
‫چشماشو بست‪ ...‬لای چشماش رو هنوزم باز نگه داشته بود‪..‬‬
‫‪--‬بیا عوض کن‪..‬‬
‫با حرص شلوارم رو که تو دستم بود رو به سمتش پرت کردم‪...‬‬
‫صدای خنده ش بلند شد ‪..‬‬
‫‪-‬لازم نکرده چشماتو ببندی ‪..‬‬
‫سریع چشماشو باز کرد و شیطون پرسید‪..‬‬
‫‪--‬پس میخوای عوض کنی‪...‬‬
‫‪-‬نه خیرررر‪...‬من میرم بیرون‪..‬‬
‫به سمتش رفتم تا شلوارم رو که پرت کرده بودم توی سینه ش رو بردارم‪...‬‬
‫دستمو دراز کردم‪...‬‬
‫یهو فرزام مچ دستمو گرفت و کشیدم‪...‬‬
‫جیغ آرومی زدم‪ ...‬جیغی همراه با خنده ‪..‬‬
‫خنده م رو ازاد کردم‪...‬‬
‫فرزامم همراهم خندید‪..‬‬
‫‪-‬ولم کن‪...‬‬
‫‪--‬نچ نمیخوام ‪..‬‬
‫‪-‬چراااا‪...‬‬
‫دست روی پهلوم گذاشت‪...‬سریع خودمو عقب کشیدم ‪..‬‬
‫خندید و اینبار محکم گرفتم‪...‬‬
‫حتی حس دستاش رو پهلومم باعث میشد قلقلکم بگیره‪...‬‬
‫‪-‬فرزام بردار دستتو ‪..‬وااای‪...‬‬
‫‪--‬کاری ندارم که بهت‪...‬‬
‫‪-‬نه اذیتم‪...‬میترسم قلقلکم بدی ‪..‬‬
‫‪--‬ممکنه‪...‬‬
‫‪-‬نه نه‪...‬‬
‫کنارم دراز کشید‪...‬‬
‫کشیدم سمت خودش‪...‬‬
‫دست برد و کلیپس ساده ای که موهامو باهاش جمع کرده بودم رو باز کرد‪...‬‬
‫ساکت شده بودم‪...‬‬
‫اصلا انگار دهنم برای گفتن هیچ چیزی باز نمیشد‪...‬‬
‫خیره شدم تو چشماش‪...‬‬
‫حتی صدای خنده هامونم قطع شده بود‪...‬‬
‫دستاش که دور کمرم محکم تر شد دستام بالا اومد‪...‬‬
‫کاملا ناخودآگاه‪...‬‬
‫پیراهنش از پشت تو دستم جمع شد‪...‬‬
‫نمیدونم چرا اینطور شدم ‪..‬‬
‫سرش رفت توی موهام‪ ...‬همون شامپویی که شب عقد گفت بوی خوبی داره رو با خودم آورده‬
‫بودم‪...‬‬
‫نفس کشید‪...‬‬
‫چند تا پشت سر هم‪...‬‬
‫یکم تحمل برام سخت بود‪...‬نمیتونستم ‪..‬‬
‫‪-‬با شلوار لی اذیتم‪...‬‬
‫‪--‬نمیخوام بری‪...‬‬
‫دیگه چیزی نگفتم‪...‬‬
‫یعنی نتونستم بگم‪ ...‬حرفم تو دهنم موند‪...‬‬
‫دست زیر چونه م زد‪...‬‬
‫سرم رو که توی سینه ش قایم کرده بودم رو بالا گرفتم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا نگاهم کن‪...‬خب؟‬
‫آب دهنم رو قورت دادم‪ ...‬تنها سری به نشونه ی باشه تکون دادم‪...‬‬
‫سرش نزدیکم شد‪...‬‬
‫اینبار دیگه مقدمه چینی نکرد‪..‬‬
‫بعد از این چند بار دیگه لازم نبود‪...‬‬
‫حداقل با این بوسه ها کنار اومده بودم‪...‬‬
‫برام سخت نبود‪...‬‬
‫اون لحظه ها قابل ستایش بودن‪...‬‬
‫فقط من بودم و فرزام‪...‬‬
‫بدون هیچ آدمی که بخواد مزاحم این خلوت عاشقانه ‪ ...‬خلوت دو نفره‪ ...‬بشه ‪..‬‬
‫نمیدونم چقدر گذشت‪ ...‬اصلا زمانو از یاد برده بودم‪...‬‬
‫من که اینطور بودم‪ ...‬فرزامو نمیدونستم‪...‬‬
‫سرم رو عقب کشیدم‪...‬‬
‫موهای پخش شده م تو صورتم اذیتم میکردن‪...‬‬
‫فوت کردم بهشون تا از صورتم کنار بزنمشون‪..‬‬
‫فرزام موهام رو پشت گوشم زد‪...‬‬
‫نفس نفس میزدم ‪ ..‬هیجانم خیلی بالا بود‪...‬‬
‫سرم رو روی بالشت زیر سرم پرت کردم‪...‬‬
‫فرزام هم سرش رو کنارم گذاشت‪...‬‬
‫نگاهش کردم ‪ ..‬بهم لبخند زد‪...‬‬
‫چشمام رو بستم‪ ...‬الان خجالت میکشیدم‪..‬‬
‫الان سختم بود زل بزنم بهش ‪..‬‬
‫خودم به پهلو دراز کشیدم و رفتم توی بغلش‪...‬‬
‫سرم رو توی سینه ش قایم کردم و چشمام رو بستم‪...‬‬
‫فرزام پاشو از گلیمش دراز تر نکرده بود‪...‬‬
‫همین خودداریش بود که منو شیفته خودش کرده بود‪...‬‬
‫وقتی میدید نگرانم ‪..‬‬
‫وقتی که دید استرس دارم بیخیال شد ‪..‬‬
‫راحت تر از اونی که فکرشو میکردم ‪..‬‬
‫دستم رو دور شونه ش محکمتر کردم‪...‬‬
‫دیگه نمیخواستم ازش جدا شم ‪..‬‬
‫باید کنارش باشم‪...‬‬
‫همیشه‪...‬‬
‫همه وقت‪...‬‬
‫همه جا‪...‬‬
‫**********‬
‫چشمام رو باز کردم‪...‬‬
‫دستامو کمی کشیدم‪...‬‬
‫خسته بودم‪ ....‬خوابم میومد‪...‬‬
‫خمیازه ای کشیدم‪ ...‬هرجور بود روی تخت نشستم‪...‬‬
‫صدایی از بیرون میومد‪...‬‬
‫مثل سرخ کردن چیزی‪...‬‬
‫به جای خالی فرزام کنارم نگاه کردم‪...‬‬
‫حس خجالتمو از دیشب پس زدم‪...‬‬
‫هرچقدر به خودم میگفتم خجالت نکش‪...‬‬
‫فرزام شوهرته‪...‬‬
‫پس خجالت نکش ‪..‬اما بازم نمیشد‪..‬‬
‫بازم خجالت میکشیدم‪...‬‬
‫میدونم اشکال نداشت‪...‬‬
‫ولی خب‪...‬باید عادت کنم به اینکه خجالت نکشم‪...‬‬
‫پیراهنم رو که پایین تخت افتاده بود رو برداشتم و سریع پوشیدم ‪..‬‬
‫باز خجالت کشیدم‪...‬‬
‫لبمو گاز گرفتم‪ ...‬خدایا حالا چطور برم بیرون‪...‬‬
‫میتونم توی چشمای فرزام نگاه کنم؟؟‬
‫باید بتونم‪...‬‬
‫بااااید‪...‬‬
‫موهام رو شونه کردم و بستم‪...‬‬
‫آبی به دست و صورتم زدم‪...‬‬
‫سریع خمیر دندون زدم روی مسواک و یه مسواکم زدم‪...‬‬
‫به سمت آشپزخونه رفتم‪...‬‬
‫فرزام سفره ی کوچیکی پهن کرده بود‪...‬‬
‫با یه املت خوشرنگ‪...‬‬
‫‪-‬به به آشپزیم که میکنی‪...‬‬
‫نون هایی رو که از یخچال دراورده بود رو روی سفره گذاشت و نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬سلام‪...‬مهلا خانم‪..‬‬
‫پارچ دوغی رو هم روی سفره گذاشت ‪..‬‬
‫‪-‬مگه ساعت چنده که ناهار باید بخوریم؟‬
‫‪--‬طرفای یک‪...‬‬
‫اوه اوه ‪..‬‬
‫نشستم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خب زودتر اگه صدام میکردی بلند میشدم‪..‬‬
‫نشست کنارم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬لامصب چند بار بگم وقتی خوابی دلم نمیاد صدات کنم؟‬
‫لبخند پر ذوقی زدم‪...‬‬
‫‪-‬خب گشنه ت شده حتما ‪.‬‬
‫‪--‬نه نترس‪...‬گرسنه نیستم ‪..‬‬
‫این سفر رو خیلی دوست داشتم ‪..‬‬
‫اصلا دلم نمیخواست تموم شه‬
‫فرزام لقمه ای برام گرفت‪...‬‬
‫با لپ هایی پر از خنده نگاهش کردم‪..‬‬
‫چشماشو ریز کرد‪...‬‬
‫‪--‬چته‪...‬‬
‫‪-‬یه نگاه به لقمه بکن‪...‬‬
‫نگاه کرد‪- ...‬حالا به دهن من نگاه کن‪...‬‬
‫نگاهم کرد و شونه هاش رو بالا انداخت‪...‬‬
‫حتما یعنی خب که چی؟‬
‫‪-‬خو این لقمه ای که تو گرفتی رو چطور بخورم‪...‬‬
‫لب ورچید‪...‬مثل دخترا‪...‬‬
‫‪--‬بخور ببینم‪...‬لوس بازی درنیار‪...‬تو به این لقمه میگی بزرگ؟‬
‫لقمه رو گرفتم و خوردم ‪..‬‬
‫فقط برای اینکه غر نزنه‪...‬‬
‫درکنار هم ناهار رو خوردیم و ظرف ها رو شستیم‪...‬‬
‫فرزامم کمکم میکرد‪...‬‬
‫پسری که تو خونه خودشون حتی یه لیوانم جا به جا نمیکرد‪..‬‬
‫تو این دو شب چطور متحول شده بود‪...‬‬
‫که اینطور کنارم ظرف ها رو آب میکشید‪...‬‬
‫تو فکر بودم که یهو دستشو مالید به صورتم‪...‬‬
‫سریع آب روی صورتمو خشک کردم‪...‬‬
‫‪-‬عععه‪...‬فرزام چرا اینقدر اذیت میکنی‪..‬‬
‫‪--‬اذیت کردنتو خیلی دوست دارم‪..‬‬
‫حرصم گرفت‪...‬‬
‫چپ چپ نگاهش کردم ‪..‬‬
‫منم دست کفی ام رو به صورتش زدم‪...‬‬
‫اخمی کرد و سعی کرد ادای منو دربیاره‪..‬‬
‫‪--‬ععععه‪...‬مهلااااا‪...‬تو چراااا اینقدر اذیت میکنیییی‪..‬‬
‫با حرص گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬من کی اینطور حرفامو میکشم؟‬
‫‪--‬میکشی‪..‬خودت حواست نیست‪...‬‬
‫در مقابل حرفاش کم میاوردم و دراخر مجبور میشدم الکی بخندم‪...‬‬
‫دیگه راحت بودم‪...‬‬
‫همین که فرزام عادی رفتار میکرد باعث شده بود منم حساسیت نشون ندم‪...‬‬
‫رو به روی تلوزیون نشسته بود‪...‬‬
‫سریالی که از شبکه سه پخش میشد رو نگاه میکرد‪...‬‬
‫دوتا لیوان چایی ریختم‪ ...‬با چند تا قند‪...‬‬
‫امکانات اینجا خیلی کم بود‪..‬‬
‫سینی رو به سمتش گرفتم‪..‬‬
‫یکی برداشت‪...‬با یه تشکر آروم و زیر لبی‪...‬‬
‫سینی رو توی آشپزخونه گذاشتم و برگشتم پیشش و کنارش نشستم‪...‬‬
‫‪--‬نمیخوری خودت؟‬
‫‪-‬فعلا نه ‪...‬‬
‫سری تکون داد ‪..‬‬
‫بعد از تموم کردن چاییش لیوانو گذاشت کنارش‪...‬‬
‫طبق عادت همیشه دست دور گردنم انداخت‪...‬‬
‫بازم انگشتامون توی هم قفل شد ‪..‬‬
‫اینقدر اینکارو کرده بود دیگه خودمم دوستش داشتم‪...‬‬
‫گرفتن دستش رو تو این حالت خیلی دوست داشتم‬
‫فرزام پتوی مسافرتی رو که عقب ماشین بود رو روی شونه هام انداخت‪...‬‬
‫سرم رو به بالا گرفتم و نگاهش کردم‪...‬‬
‫‪--‬سردت نشه‪...‬‬
‫مثله خودش گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬تی فدا‪...‬‬
‫خندید‪ ...‬نشست رو به روم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬یعنی چند روز دیگه بمونیم راه میوفتیا‪...‬‬
‫خندیدم‪ ...‬دلم گرفته بود‪...‬‬
‫سفرمون رو به اتمام بود‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم برگردم‪...‬‬
‫فرزام داشت سیب زمینی کباب میکرد‪..‬‬
‫میگفت میچسبه‪...‬‬
‫پتو رو محکم دور خودم پیچیدم‪ ...‬سردم بود‪..‬‬
‫موقع خوردن اون سیب زمینی های خوشمزه فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چته عزیزم‪...‬ناراحتی انگار‪...‬‬
‫‪-‬چیزیم نیست‪..‬‬
‫‪--‬الان دیگه مطمئنم یه چیزیت هست‪...‬بگو بهم‪..‬‬
‫‪-‬هیچی‪...‬فقط دلم نمیخواد این سفر تموم شه‪-- ...‬هنوز سه روز دیگه مونده‪ ...‬تازه میخوام فردا‬
‫بریم تله کابین‪...‬دوست داری؟‬
‫‪-‬اره ‪ ...‬فکر کنم جالب باشه سوار شدنش‪...‬‬
‫‪--‬منم دلم میخواد بیشتر بمونیم مهلا‪...‬چون هیچ سفری اندازه این مسافرت دو نفره بهم‬
‫نچسبید‪...‬اما حیف که مرخصی ندارم‪..‬باور کن اگه میتونستم کاری میکردم بیشتر بمونیم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام ‪...‬‬
‫‪--‬جونم‪..‬‬
‫سیب زمینی کوچیکم تموم شد‪ ...‬به فرزام نگاه کردم‪...‬‬
‫حرف دلمو زدم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام بیا زودتر بریم سر خونه زندگی خودمون‪...‬‬
‫اینبار اون با تعجب نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا سالگرد مادرت‪...‬‬
‫‪-‬من عروسی نمیخوام‪...‬‬
‫‪--‬نمیشه که ‪..‬‬
‫‪-‬میشه‪...‬باور کن‪ ...‬مهم اینه که ما زندگیمون رو شروع کنیم‪...‬این جشن عقدی هم که گرفتید‬
‫خودش یه پا عروسی بود‪...‬‬
‫‪-‬فرزام تو این یک هفته خیلی فکر کردم‪...‬شب و روز‪...‬حتی وقتایی که کنارت بودم و باهات حرف‬
‫میزدم هم فکر کردم‪...‬‬
‫‪--‬به چی فکر کردی‪..‬‬
‫‪-‬به خودم و خودت‪...‬به زندگیمون‪..‬‬
‫‪--‬به چه نتیجه ای رسیدی؟‬
‫‪-‬نمیتونم بدون تو زندگی کنم‪..‬دلم یه خونه نقلی میخواد‪...‬خونه ای که فقط مال من و تو‬
‫باشه‪...‬نمیگم ماندانا جون یا عمو یا حتی هانیه بدن‪...‬نه بخدا‪ ...‬اونا از هرکس بیشتر بهم خوبی‬
‫کردن‪...‬تا اخر عمر مدیون همتونم‪...‬ولی تو‪ ...‬زندگی با تو رو بیشتر از همه چیز دوست دارم‪...‬یه‬
‫زندگی دو نفره ‪..‬‬
‫‪--‬فعلا صبر کن‪...‬وقت هست درباره ش حرف بزنیم‪...‬‬
‫‪-‬من بدون عروسی هم راضیم‪...‬اگر بخوای میریم عکس میگیریم‪...‬پولشو بردار ‪...‬منو ببر ماه‬
‫عسل‪...‬یا نه‪...‬باور کن ماه عسلم نمیخواد‪...‬نگه میداریم برای اینده خودمون‪...‬‬
‫فرزام ساکت بود‪...‬‬
‫داشت فکر میکرد‪...‬‬
‫انگار اونم نمیدونست چی بگه‪....‬‬
‫ولی این حرفا ‪...‬‬
‫همه از ته دلم بود‪ ...‬صدای گیتاری حواسمون رو پرت کرد‪..‬‬
‫هردو به اون پسری که به تنهایی گیتار میزد نگاه کردیم‪...‬‬
‫یه ملودی آروم و زیبا‪...‬‬
‫به قدری زیبا بود که کلا محو اون موزیک و شعرش شده بودم‪...‬‬
‫یه نگاه تب دار مونده توی ذهنم‪..‬‬
‫عاشق شدم انگار آروم آروم کم کم‪..‬‬
‫چشمای قشنگت همش رو به رومه‪..‬‬
‫اگه باشی با من همه چی تمومه‪...‬‬
‫تیک و تیک ساعت رو دیوار خونه‪...‬‬
‫میگه وقت عاشق شدنه دیوونه‪..‬‬
‫دلو بزن به دریا اینقدر نگو فردا ‪.‬‬
‫اخه خیلی دیره‪...‬دیر برسی میره‪..‬‬
‫تو عزیز جونی‪...‬بگو که میتونی‪...‬‬
‫واسه دل تنهام‪...‬تا ابد بمونی‪..‬‬
‫اره تو همونی ماه آسمونی‪..‬‬
‫واسه تن خسته م تو یه سایه بونی‪..‬‬
‫خودم دستمو دور شونه ی فرزام انداختم‪...‬‬
‫بوسه ی کوتاهی رو گونه م زد‪..‬‬
‫صدای اون موزیک هنوزم میومد‪...‬‬
‫پسره هم عجب صدایی داشت‬
‫فرزام آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬گیتار دوست داری؟‬
‫‪-‬صداش خیلی زیباست‪...‬‬
‫‪--‬دوست داری برات بزنم؟‬
‫با تعجب نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬مگه بلدی؟‬
‫‪--‬نه‪...‬ولی اگه بخوای حاضرم برم یاد بگیرم‪..‬اصلا باهم میریم‪...‬‬
‫‪-‬نه بابا‪...‬‬
‫پسره که میزد کم کم خیلیا دورش جمع شدن‪..‬‬
‫چند تا اهنگ دیگه هم زد‪ ...‬فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بریم ؟‬
‫با اینکه دلم میخواست بشینم همونجا گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬اره بریم‪...‬‬
‫بلند شد‪ ...‬دستمو به سمتش دراز کردم تا کمکم کنه و بلند شم‪...‬‬
‫با خنده دستمو کرفت و کشیدم بالا‪...‬‬
‫پشت مانتوم رو تکوندم‪...‬‬
‫بعد از خاموش کردن اون آتیشی که روش سیب زمینی کباب کرده بودیم سوار ماشین شدیم و به‬
‫سمت ویلا رفتیم‪...‬‬
‫خسته بودم‪...‬‬
‫فکرمم درگیر بود‪...‬‬
‫اون اهنگم عجیب روم تاثیر گذاشته بود‪...‬‬
‫فرزام بطری آبی برداشت و مشغول خوردن شد‪...‬‬
‫رفتم تو اتاق و لباسهامو عوض کردم‪..‬‬
‫دراز کشیدم روی تخت‪...‬‬
‫خیره شدم به سقف‪...‬‬
‫دلم یهو به شوره افتاد‪...‬‬
‫خدایا ‪..‬‬
‫یهو چم شد‪...‬‬
‫‪-‬فرزاممم‪...‬فرزااام‪..‬‬
‫فرزام سریع اومد تو اتاق‪..‬‬
‫‪--‬چی شده ‪..‬‬
‫‪-‬گوشیتو بده‪...‬‬
‫‪--‬چرا؟‬
‫‪-‬میخوام زنگ بزنم یه حالی از ماندانا جون بپرسم‪...‬‬
‫فرزام سریع گوشیشو بهم داد‪...‬‬
‫‪--‬حالا چرا اینقدر رنگت پریده ‪..‬چرا اینقدر ترسیدی‪..‬‬
‫‪-‬فرزام نمیدونم‪...‬یهو دلشوره گرفتم‪...‬‬
‫‪--‬نترس بابا چیزی نیست‪...‬‬
‫تلفنو هانیه جواب داد‪..‬‬
‫‪--‬سلاااام‪...‬چطوری زن داداش‪...‬خوش میگذره؟‬
‫‪-‬سلام عزیزم‪...‬جات خالی‪...‬عالیه‪...‬‬
‫هانیه با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬جا من خالی؟؟ من اونجا مزاحمی بیش نیستم ‪ ..‬دو نفره بهتره که‪...‬بی سر خر‪...‬‬
‫‪-‬بی شعور‪...‬‬
‫‪-‬حالتون خوبه؟ عمو ‪..‬ماندانا جون‪...‬‬
‫‪--‬همه خوبیم‪...‬‬
‫نفس راحتی کشیدم‪...‬‬
‫خداروشکر که خوب بودن ‪..‬‬
‫بعد کمی حرف زدن و چرت و پرت گفتن تلفنو قطع کردیم‪...‬‬
‫پتو رو روی خودم انداختم‪...‬‬
‫فرزام چراغو خاموش کرد‪...‬‬
‫نگاهم کرد و سریع موهامو باز کرد‪...‬‬
‫هنوزم دلشوره داشتم‪...‬‬
‫اما کمتر بود‪...‬‬
‫همین که فهمیدم اونا حالشون خوبه کافیه‪...‬‬
‫نکنه‪...‬‬
‫نکنه مادربزرگم چیزیش شده‪..‬‬
‫نکنه داییم چیزیش شده‪...‬‬
‫نکنه بابام ؟‬
‫گزینه اخر برام مهم نبود‪...‬‬
‫پدرم بود‪...‬ولی اگه میمرد هم برام مهم نبود‪...‬‬
‫یادم نمیره که چطور ازم مراقبت میکرد‪...‬‬
‫قطره اشکی افتاد از چشمم پایین‪...‬‬
‫فرزام متوجه نشد‪...‬‬
‫یاد کتک هایی که ازش میخوردیم افتادم‪...‬‬
‫هم من و هم مامانم ‪..‬‬
‫مامان بیچاره م‪...‬‬
‫یه اشک دیگه ‪ ..‬حالمو نمیفهمیدم‪..‬‬
‫یه دقیقه خوشحال بودم و دقیقه بعدش ناراحت‪...‬‬
‫اشک بعدیمم افتاد‪...‬‬
‫یهو فرزام تکون خورد‪...‬‬
‫سریع سرمو بلند کرد‪...‬‬
‫‪--‬چرا گریه میکنی‪...‬‬
‫سفت بغلش کردم‪...‬‬
‫اونم بغلم کرد‪- ...‬فرزام یهو دلم برای مامانم تنگ شد‪ ...‬قول بده‪...‬قول بده تا برگشتیم منو ببری‬
‫سر مزارش‪..‬‬
‫‪--‬باشه‪...‬باشه قول میدم‪...‬‬
‫اشکامو پاک کرد‪...‬‬
‫‪--‬گریه نکن‪ ...‬به نظرم اگه بخوابی آروم تر میشی‪...‬‬
‫‪-‬اره‪...‬اروم میشم ولی وقتی که خودمو خالی کنم‪ ...‬فرزام باید اشک بریزم تا اروم شم‪...‬‬
‫‪--‬با گریه؟‬
‫‪-‬اره با گریه ‪..‬‬
‫اشکم از چشمم افتاد‪ ...‬جای مادرم خالی بود‪...‬‬
‫اگر بود‪...‬خوشبختیمو میدید‪...‬‬
‫کاش بود ‪..‬‬
‫دهنش رو به گوشم چسبوند‪...‬‬
‫با شعری که خوند اشکام شدت گرفتن‪...‬‬
‫مامان اینو دوست داشت‪...‬‬
‫مامان اهنگی که براش میخوندم رو خیلی دوست داشت‪...‬‬
‫‪#‬کاشکی رو طاقچه ی دلت آینه و شمعدون میشدم ‪.‬‬
‫تو دشت ابری چشات یه قطره بارون میشدم ‪.‬‬
‫کاشکی میشد یه دشت گل برات لالایی بخونم‪...‬‬
‫یه آسمون نرگس و یاس تو باغ دستات بشونم‪#...‬‬
‫اشکام تموم نمیشدن‪ ...‬زیر لب بقیه ش رو خوندم‪...‬یاد اون روزایی افتادم که در گوشش اینو‬
‫میخوندم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪...‬قربونت برم‪...‬اروم باش ‪..‬براش فاتحه بخون‪...‬‬
‫فاتحه فرستادم‪....‬‬
‫اروم نشدم‪ ..‬یکی دیگه هم فرستادم‪...‬‬
‫اینقدر فرستادم که دیگه داشتم گیج میشدم‪...‬‬
‫خدایا اینا رو برسون دست مادرم ‪..‬‬
‫خدایا مواظبش باش‪...‬‬
‫*********‬
‫دستمو روی شونه گذاشتم‪...‬‬
‫با لبخند به فضای زیبای پایین پامون نگاه کردم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام چقدر خوشگله‪. .‬‬
‫‪--‬خیلی زیاد‪...‬‬
‫‪-‬منی که از ارتفاع میترسم نمیتونم از این منظره دل بکنم ‪..‬‬
‫بهش نگاه کردم‪...‬‬
‫دستمو تو دست گرفت‪...‬‬
‫لبخند گرمی بهش زدم‪..‬‬
‫دوباره سرمو به سمت شیشه برگردوندم‪...‬‬
‫صدای عکس گرفتن پشت سرم اومد‪..‬‬
‫فرزام ازم عکس گرفته بود‪...‬‬
‫خندیدم‪....‬‬
‫بدون اینکه سرمو سمتش کنم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬از پشت سر؟‬
‫‪--‬اوهوم‪...‬قشنگ شد‪...‬‬
‫یهو به سمتش برگشتم‪...‬‬
‫خودمو چسبوندم بهش‪...‬‬
‫از اینکارم یهو شوک شد‪...‬‬
‫ولی سریع کمرم رو گرفت‪...‬‬
‫‪--‬نگاه نمیکنی؟‬
‫‪-‬دارم نگاه میکنم دیگه‪-- ...‬بیرونو میگم‪...‬‬
‫‪-‬زیاد نگاهش کردم دلمو زد‪...‬‬
‫‪--‬من دلتو نزنم‪..‬زیاد نگام نکن‪..‬‬
‫‪-‬تورو هرچقدر نگاه کنم کمه‪...‬‬
‫‪--‬میدونی از چیت خوشم میاد؟‬
‫منتظر نگاهش کردم‪...‬دیگه لازم نبود بپرسم چی؟!‬
‫‪--‬بعضی وقتا چنان ساکت و اروم میشی با خودم میگم نکنه واقعا زبون نداره‪...‬بعضی وقتا مثله‬
‫الان‪...‬یه حرفایی میزنی که کل بدنمو به لرز میندازه‪...‬‬
‫‪-‬اگه دوست نداری دیگه نزنم‪...‬‬
‫‪--‬همچین حرفی نزدم ‪..‬لرزی که به تنم میندازی رو دوست دارم‪...‬‬
‫سر روی شونه ش گذاشتم‪...‬‬
‫یهو تکونی خوردیم‪...‬‬
‫پیرهنش رو تو دستم مشت کردم‪..‬‬
‫یهو ترسیدم‪..‬‬
‫‪-‬چی بود‪..‬‬
‫‪--‬نترس‪..‬عادیه این تکونا‪...‬‬
‫‪-‬اون شعری که اون پسره میخوند رو برام بخون‪...‬‬
‫‪--‬صدام خوب نیستا‪...‬گوش خراشه‪...‬‬
‫‪-‬صدای گوش خراشتم دوست دارم‪..‬‬
‫اینو که گفتم یهو صورتم رو تو دستش گرفت و گونه م رو محکم بوسید‪...‬‬
‫بالاخره از تله کابین پیاده شدیم ‪..‬‬
‫ناهار رو توی یه رستوران سنتی خوردیم‪...‬‬
‫درکنار فرزام و با شوخیای جالبش حسابی غذا بهم چسبید‪...‬‬
‫‪--‬میگم امروز چندمه؟‬
‫‪-‬چرا؟‬
‫‪--‬هیچی تاریخو میخوام‪...‬‬
‫‪-‬نمیدونم‪...‬‬
‫‪--‬کار دارم‪...‬یکم فکر کن‪...‬‬
‫‪-‬چه میدونم ‪ ...‬فکر کنم ششم مرداده‪...‬نه پنجمه‪...‬وایسا‪...‬شایدم چهارمه‪...‬یکی از همینا دیگه‪...‬‬
‫سری تکون داد‪..‬‬
‫‪--‬خوب برای چی‪...‬‬
‫‪--‬همینجوری‪...‬‬
‫متعجب نگاهش کردم که یهو نگه داشت‪...‬‬
‫‪--‬چرا اینطور خیره شدی بهم؟‬
‫‪-‬خوب میخوام ببینم تاریخ برای چیت بود‪...‬‬
‫‪--‬یعنی حق پرسیدن اینو ندارم؟‬
‫‪--‬چقدر تو فضولی دختر‪...‬‬
‫حرصم گرفت‪...‬راست میگفت‪...‬فضول بودم‪...‬‬
‫‪-‬فضول خودتی‪..‬اصلا نگو‪...‬‬
‫حرکت کرد سمت ویلا‪...‬‬
‫مثلا قهر کردم و روم رو ازش گرفتم‪...‬‬
‫زد زیر خنده‪...‬‬
‫محلش نذاشتم‪...‬‬
‫ولی داشتم از حرص میترکدم‪...‬‬
‫ساعت طرفای پنج بود که رسیدیم ویلا‪...‬‬
‫به سمت ویلا رفتم‪...‬‬
‫دستمو به سمتش دراز کردم‪..‬‬
‫‪-‬بده کلیدو‪...‬‬
‫همون لحظه اون بچه ای که اون روز ما رو اورده بود ویلا اومد بیرون‪...‬‬
‫بعدشم خانم مسنی که شاید مادرش بود‪..‬‬
‫شایدم مادبزرگش‪...‬‬
‫یهو خانمه با دیدنمون منو بغل کرد‪...‬‬
‫چشمام از تعجب گرد شد‪...‬‬
‫فرزام اروم خندید‪...‬‬
‫اون خانم هم با لهجه ی خاص خودشون گفت ‪:‬‬
‫‪--‬ای عزیزم‪...‬الله و اکبر‪...‬چِش نَخِرین ایشاله‪...‬‬
‫همونطور متعجب تشکری کردم‪...‬‬
‫فرزامم تشکر کرد ‪..‬‬
‫چند دقیقه باهامون حرف زد ‪..‬‬
‫کلیدو به فرزام داد و خداحافظی کرد و رفت‪...‬‬
‫‪-‬اینجا چیکار میکردن؟‬
‫‪--‬اومده بودن برای تمیز کاری ویلا‪...‬‬
‫‪-‬پس کلید‪...‬‬
‫‪--‬خودم گذاشته بودم براشون‪...‬‬
‫فرزام در رو که نیمه باز بود هُل داد‪...‬‬
‫رفتم تو و کفشامو دراوردم‪...‬‬
‫‪--‬تشنه ت نیست؟‬
‫‪-‬نه میخوام لباسامو عوض کنم‪...‬‬
‫رفتم تو اتاق‪ ...‬بیخیال اون موضوع شدم‪...‬‬
‫لباسامو عوض کردم‪...‬‬
‫دوباره عطر زدم و از اتاق رفتم بیرون‪...‬‬
‫با دیدن کیکی روی میز و شمع ‪ 6۱‬سر جام خشک شدم‪...‬‬
‫لبخندی نشست رو لبم ‪...‬‬
‫لبخندی که رفته رفته بزرگتر شد‪...‬‬
‫تبدیل شد به خنده‪...‬‬
‫از ذوقم جیغی زدم‪...‬‬
‫با سرعت دوییدم سمتش و خودمو انداختم توی بغلش‪...‬‬
‫محکم در آغوشش گرفتم‪...‬‬
‫جیغامو که نشون از هیجانم بود رو تو سینه ش خالی کردم‪...‬‬
‫دلم نمیخواست ازش جدا شم‪...‬‬
‫من ذوقمو خالی میکردم و اون میخندید ‪..‬‬
‫خنده های قشنگش کل وجودمو مملو از آرامش میکرد ‪..‬‬
‫‪-‬فرزاممم‪...‬فرزام تو یادت بود؟ من خودمم یادم رفته بود‪...‬بعد تو یادت بود‪...‬فرزام تو تولدمو یادت‬
‫بود‪...‬‬
‫باور نمیکردم‪ . .‬فرزام دوستم داشت و تولدمو یادش بود‪...‬‬
‫بوسه ای روی موهام زد‪..‬‬
‫‪--‬تولدت مبارک‪...‬‬
‫هنوزم ازش جدا نشده بودم‪...‬‬
‫‪--‬کیکت آب شد دختر‪...‬‬
‫کمی هلم داد تا از خودش جدام کنه‪...‬‬
‫روی مبل نشوندم‪...‬‬
‫پس بگو اون خانم اینجا چکار میکرد‪...‬‬
‫حتما اومده بود این کیکو بذاره اینجا‪...‬‬
‫با کبریت شمع ها رو روشن کرد‪...‬‬
‫چشمام از اشک پر شد‪...‬‬
‫این اولین تولد عمرم نبود‪..‬‬
‫مامان همیشه برام یه جشن دو نفره میگرفت‪...‬‬
‫خیلی ساده‪...‬ولی میگرفت ‪..‬‬
‫ولی این تولد‪...‬‬
‫تولد هجده سالگیم زیبا ترین تولد عمرم شد‪...‬‬
‫با وجود فرزام‪...‬‬
‫همسرم‪...‬‬
‫‪--‬فوت کن عزیزم‪...‬‬
‫چشمامو بستم ‪...‬اومدم فوت کنم‪...‬‬
‫با دستش بازوم رو گرفت‪...‬‬
‫‪--‬آرزو کن‪...‬تو دلت‪...‬‬
‫لبخندی زدم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬آرزو میکنم تا اخر عمرم تو رو کنارم داشته باشم‪...‬‬
‫سریع شمع هام رو فوت کردم‪...‬‬
‫فرزام برام دست زد‪...‬‬
‫همونطور نشسته بغلش کردم‪...‬‬
‫ازش تشکر کردم‪...‬‬
‫واقعا منو غافلگیر کرده بود‪...‬‬
‫یه غافلگیری ساده و قشنگ و دوست داشتنی‪..‬‬
‫کیکو با هم بریدیم‪...‬‬
‫به یاد مجلس عقدمون فرزام انگشت خامه ایشو توی دهنم کرد‪...‬‬
‫دست توی جیبش کرد‪...‬‬
‫یه جعبه کوچیک دراورد‪...‬‬
‫یه جعبه مستطیلی ‪...‬‬
‫گرفتش سمتم‪...‬‬
‫‪--‬قابلتو نداره‪...‬‬
‫دستام میلرزید‪ ...‬هیجان داشتم‪..‬برای دیدن کادوی فرزام‪...‬‬
‫به ذهنم فشار اوردم ‪ ..‬تا یادم بیاد تولد فرزام کیه‪...‬آلزایمری نشم باید خدا روشکرکنم‪...‬فهمیدم‪...‬‬
‫‪ 8‬شهریور‪...‬‬
‫جعبه رو باز کردم‪ ...‬با دیدن گردنبند طلایی که پایه ی خیلی زیبایی هم بهش بود چشمام برق زد‪..‬‬
‫گردنبند رو بالا اوردم‪ ...‬با دیدن اسم خودش روی پایه ی گردنبند با خنده نگاهش‬
‫کردم‪...‬گردنبندو توی دستش گذاشتم‪...‬‬
‫سریع پشت کردم بهش‪...‬‬
‫تا گردنبندمو خودش برام ببنده‪ ...‬خودم دست بردم پشت سرم و موهام رو جمع کردم‪...‬‬
‫سردی زنجیر روی گردنم حس خوبی رو بهم داد‪...‬‬
‫فرزام قفلش رو برام بست‪..‬‬
‫نفسهاش رو روی گردنم حس میکردم‪..‬‬
‫نفسهایی که رفته رفته نزدیکتر میشدن‪...‬‬
‫و بوسه ای که پشت گردنم نشست‪...‬‬
‫لرزیدم‪...‬‬
‫به قول فرزام لرزشی که دوستش داشتم‪..‬‬
‫سرمو به سمتش چرخوندم‪...‬‬
‫اونم نگاهم کرد‪..‬‬
‫صورتمون فاصله ی کمی داشت باهم‪...‬‬
‫دست چپم رو بالا آوردم و پشت گردنش گذاشتم‪..‬‬
‫برام جالب بود‪...‬‬
‫که اینقدر زود تونستم خجالتمو پس بزنم‪..‬‬
‫اینبار خودم بوسیدمش‪..‬‬
‫چرا همه ش اون باید پیش قدم یه بوسه شه؟‬
‫خوبی هیکل لاغرم این بود که راحت میتونست بلندم کنه‪...‬‬
‫کمرم رو محکم گرفت و بلندم کرد‪...‬‬
‫نشوندم روی پاش ‪..‬‬
‫یاد اون رمانایی که میخوندم افتادم‪..‬‬
‫چقدر میخندیدم بهشون‪...‬‬
‫اما حالا‪ ...‬دستم که تا اون موقع هنوزم موهامو بالا نگه داشته بود رو پایین آوردم‪...‬‬
‫اون دستمم رفت پشت گردنش ‪..‬‬
‫روی اون دستم قرار گرفت‪...‬‬
‫فشار آرومی به پهلوم اومد‪...‬‬
‫جالب تر این بود که دیگه حتی قلقلکم هم نمیگرفت‪...‬‬
‫درازم کرد روی مبل‪...‬‬
‫برای یه لحظه‪...‬‬
‫فقط یه لحظه ازم جدا شد‪...‬‬
‫متوجه نفسای عمیق ولی تند تند و پشت سر همش شدم‪...‬‬
‫نشست‪...‬‬
‫دستمو گرفت و کمکم کرد بشینم‪...‬‬
‫متعجب نگاهش کردم‪...‬‬
‫چرا جلوی خودشو میگرفت‪...‬‬
‫مگه ما زن و شوهر نبودیم ‪ ..‬پس چرا فرزام اینقدر خودشو اذیت میکرد‪...‬‬
‫اگر فرزام میخواست منم قبول میکردم‪...‬‬
‫بخدا قبولم بود و حرفی نداشتم ‪..‬‬
‫‪--‬کیک میخوری؟‬
‫‪-‬نه‪...‬‬
‫بی هیچ حرف کیکو برداشت و برد تا بذاره توی یخچال‪. .‬‬
‫با یه اعصاب خراب از جا بلند شدم‪...‬‬
‫ضد حال عجیبی بود‪...‬‬
‫خیلی عجیب و بد‪...‬‬
‫نگاهی به داخل آشپزخونه انداختم‪...‬‬
‫فرزام بطری آب رو تو دست گرفته بود‪...‬‬
‫نگاهی بهم کرد‪...‬‬
‫آب رو سر کشید‪..‬‬
‫همونطور با بطری ‪..‬‬
‫تکون نخوردم‪...‬‬
‫بطری رو از دهنش جدا کرد‪...‬‬
‫کمی از آب بطری به پیرهنش ریخت‪...‬‬
‫‪--‬چرا ایستادی؟‬
‫‪-‬چیکار کنم‪...‬‬
‫‪--‬نمیدونم‪...‬بشین‪..‬برو تو اتاق‪...‬نمیدونم‪...‬‬
‫بازم تکون نخوردم‪...‬‬
‫فرزام از کنارم رد شد و رفت تو اتاق‪...‬‬
‫به اپن تکیه دادم‪...‬‬
‫گردنبندم رو توی دستم گرفتم ‪..‬‬
‫پوفی کردم ‪..‬‬
‫هم من کلافه بودم هم فرزام ‪..‬‬
‫کاملا از رفتار هردومون معلوم بود که کلافه ایم‪...‬‬
‫ایناهم همه تقصیر خودش بود‪...‬‬
‫رفتم تو آشپزخونه‪...‬‬
‫باید یه جوری سر خودمو گرم میکردم ‪..‬‬
‫کمی از کیک رو برای خودم توی بشقاب گذاشتم و خوردم‪...‬‬
‫فرزامم مثل من عاشق کیک شکلاتی بود‪...‬‬
‫با همون وسایلی که در دسترسم بود یه شام ساده درست کردم‪...‬‬
‫وسایل رو اماده گذاشتم‪...‬‬
‫رفتم تو اتاق‪...‬‬
‫فرزام روی تخت دراز کشیده بود و خواب بود‪...‬‬
‫سریع لباسامو عوض کردم‪..‬‬
‫اصلا دوست نداشتم وقتی کنارشم بوی غذا بدم‪...‬‬
‫عطر زدم‪...‬‬
‫کلا مصرف عطرم خیلی بالا بود‪...‬‬
‫گردنبند توی گردنم برق میزد‪...‬‬
‫پایه ش رو بوسیدم‪...‬‬
‫این گردنبند رو هیچوقت از خودم جدا نمیکردم‪...‬‬
‫سفره رو پهن کردم‪...‬‬
‫وسایلو گذاشتم‪...‬‬
‫غذا رو چیدم ‪..‬‬
‫رفتم توی اتاق تا بیدارش کنم‪...‬‬
‫بالاخره که باید بیدار میشد‪...‬‬
‫کنارش روی تخت نشستم‪...‬‬
‫آروم صداش کردم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬فرزام‪...‬‬
‫اصلا متوجه نشد‪..‬‬
‫دوباره صداش کردم‪...‬تکون کوچیکی خورد‪...‬‬
‫‪-‬بلند شو‪...‬شام بخوریم‪...‬‬
‫چشماشو کمی باز کرد‪...‬نگاهم کرد‪...‬انگار هنوزم متوجه نبود بیداره‪...‬‬
‫‪-‬میای؟‬
‫سری تکون داد و نشست‪...‬‬
‫موهاش آشفته و پریشون بودن‪...‬چشماش نیمه باز‪...‬‬
‫اینطوریم خواستنی بود‪...‬فرزام همه جوره برای من خواستنی بود ‪ ..‬لبخند خسته ای زد‪...‬‬
‫طبق عادتش لپمو کشید‪...‬‬
‫از اتاق رفت بیرون‪...‬‬
‫حتما رفته تا صورتش رو بشوره‪...‬‬
‫از جا بلند شدم و از اتاق رفتم بیرون‪...‬‬
‫پارچ آب رو از روی اپن برداشتم و روی سفره گذاشتم‪...‬‬
‫تا نشستم اونم اومد‪...‬حوله ای رو که باهاش صورتش رو خشک کرده بود رو روی مبل گذاشت و‬
‫نشست‪...‬‬
‫انگار هنوزم کمی خواب آلود بود‪...‬‬
‫‪--‬به به‪...‬عجب غذایی‪...‬‬
‫لبخند زدم ‪...‬‬
‫چقدر این تعریف کردنش رو دوست داشتم ‪..‬‬
‫‪-‬نوش جونت عزیزم‪...‬‬
‫بشقابش رو برداشتم و براش غذا کشیدم‪...‬‬
‫خودمم کمی خوردم‪...‬‬
‫اینبار دیگه فرزام حرف نمیزد‪...‬‬
‫هر دو در سکوت غذامون رو خوردیم‪...‬‬
‫گذاشتم به حساب اینکه خسته ست‪...‬‬
‫توی جمع کردن سفره بهم کمک کرد‪ِ..‬‬
‫همینطور تو شستن ظرفا‪...‬‬
‫اخرین بشقابو هم آب کشیدیم و شیرآب رو بستیم‪..‬‬
‫فرزام رو به روی تلوزیون نشست‪...‬‬
‫خودمم سریع رفتم کنارش‪...‬‬
‫اینبار دراز کشیدم و سرم رو روی پاهاش گذاشتم‪...‬‬
‫دستش رفت توی موهام‪...‬‬
‫نگاه از صفحه تلوزیون گرفت‪...‬‬
‫‪-‬کیک بیارم برات؟‬
‫‪--‬برای دوتامون بیار‪...‬‬
‫از جا بلند شدم‪..‬‬
‫سریع یک تکه بزرگ برای دوتامون گذاشتم‪...‬‬
‫دوتا چنگالم کنارش‪...‬‬
‫بشقابو دادم دستش و کنارش نشستم‪..‬‬
‫درکنار هم اون کیک رو خوردیم‪...‬‬
‫انگتر مزه ش با عصر فرق داشت‪...‬‬
‫حالا که داشتم با فرزام ازش میخوردم انگار واقعا خوشمزه تر شده بود‪...‬‬
‫بشقاب رو روی میز گذاشت‪..‬‬
‫‪--‬مهلا سرتو میذاری رو پام؟‬
‫سریع دراز کشیدم ‪..‬‬
‫اینبار به پهلو‪...‬‬
‫دستمو دور کمرش حلقه کردم‪...‬‬
‫باید تلافی ظهرو درمیاوردم‪..‬‬
‫هرطور که شده‪...‬‬
‫باید تلافیشو درمیاوردم‪...‬‬
‫دوباره دست فرزام رفت توی موهام‪...‬‬
‫اینبار خم شد و چند تا بوسه پشت سر هم روی موهام زد‪...‬‬
‫‪--‬تو نمیتونی درک کنی که چقدر دوستت دارم‪..‬مهلا خیلی میخوامت‪...‬‬
‫خودمو کشیدم بالا‪...‬‬
‫دوباره دستام دکر گردنش حلقه شدن و با سرعت لبهام رو گذاشتم رو لباش‪...‬‬
‫چشمامون بسته شد‪...‬‬
‫دیگه نمیذاشتم‪...‬‬
‫نمیذاشتم فرزام مثل عصر اذیتم کنه‪...‬‬
‫موهام باز هم پخش شده بودن تو صورتم‪...‬‬
‫اما اونا هم دیگه اذیتم نمیکردن‪...‬‬
‫چشمام رو محکم روی هم فشار دادم ‪..‬‬
‫فرزام سریع سرش رو عقب کشید‪...‬‬
‫‪--‬مهلا بسه ‪..‬‬
‫توجهی نکردم‪...‬بازم بوسیدمش‪...‬‬
‫خنده م گرفته بود‪...‬‬
‫فرزام اگه میخوای بس کنم‪..‬پس جرا خودتم همراهیم میکنی‪...‬‬
‫میگی بسه و بازم همراهیم میکنی ‪..‬‬
‫دوباره خواست سرش رو عقب بکشه‪...‬‬
‫اینبار محکم تر گرفتمش‪...‬‬
‫حس میکردم من شدم پسر و اون دختر‪...‬‬
‫من ازش میخوام باهام باشه و قبول نمیکنه‪...‬‬
‫و من باید نازش رو بخرم‪...‬‬
‫تا به حال همچین حسی رو نداشتم ‪..‬‬
‫هیچوقت‪...‬‬
‫یه حس بود امیخته از خجالت‪...‬شوق‪...‬شور‪...‬عشق‪...‬خواستن‪ ...‬خواستن فرزام‪...‬‬
‫حس میکردم خودمم کل تنم داره میسوزه ‪..‬‬
‫ولی دلنشین بود‪...‬‬
‫خجالت میکشیدم‪...‬ولی نمیتونستم خودمو عقب بکشم ‪.‬‬
‫کارام دست خودم نبود‪...‬‬
‫دستم رفت زیر پیراهنش‪...‬‬
‫متوجه فشار خیلی کم دستاش دور کمرم شدم‪...‬‬
‫مهلا چت شده‪...‬‬
‫مهلا به خودت بیا‪....‬‬
‫نمیتونستم‪...‬زده بود به سرم‪...‬‬
‫فرزام یهو بلند شد‪...‬‬
‫منم همراهش بلند شدم‪..‬‬
‫از اونجا تا اتاق فقط به اندازه پنج شش قدم فاصله بود‪...‬‬
‫خیلی آروم درازم کرد روی تخت‪...‬‬
‫یاد عصر افتادم‪...‬‬
‫نه‪...‬‬
‫دیگه نمیذاشتم مثل عصر باهام رفتار کنه‪...‬‬
‫موهاش از وقتی که بیدار شده بود هم آشفته تر شده بودن‪...‬‬
‫ولی این آشفتگی جذاب ترش کرده بود‪...‬‬
‫خم شد روی صورتم‪...‬‬
‫محکم گرفتمش‪...‬‬
‫دوباره بوسه ‪...‬‬
‫نفسهای خودمم از حالت عادیم خارج شده بودن‪...‬‬
‫دستش رفت سمت پیراهنم‪...‬حس خجالتمو پس زدم و مانعش نشدم‪...‬‬
‫یهو گوشه ی پیراهنم تو دستش مشت شد‪...‬‬
‫اومد دستشو برداره که محکم مچ دستشو گرفتم‪...‬‬
‫نمیذاشتم‪...‬‬
‫گفتم که نمیذاشتم نه بیاره‪...‬ما زن و شوهر بودیم‪...‬هیچ کار خلاف شرعی هم نمیخواستیم انجام‬
‫بدیم‪...‬‬
‫پس نمیذاشتم فرزام بگه نه ‪..‬‬
‫چشماشو محکم بست‪...‬‬
‫‪-‬باز کن چشاتو فرزام‪...‬‬
‫هنوزم مچ دستش رو رها نکرده بودم‪...‬‬
‫دوباره اومدم خودمو بکشم سمتش ‪...‬‬
‫دست روی سینه هم گذاشت و هلم داد سمت تخت ‪...‬‬
‫‪--‬مهلا خواهش میکنم ادامه نده‪...‬‬
‫حتی صداشم میلرزید‪...‬‬
‫کاملا واضح بود‪...‬و من متوجه اش شدم ‪.‬‬
‫‪-‬فرزام من نمیفهمم ‪..‬‬
‫‪-‬دلیل اینکارتو نمیفهمم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا نمیتونم‪...‬‬
‫‪-‬چرا‪...‬‬
‫‪--‬نمیتونم خودمو راضی کنم که الان‪...‬‬
‫‪-‬فرزام دردت اینه؟ بیخیال‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫‪-‬داری خودتو الکی اذیت میکنی‪...‬‬
‫نفس عمیق کشید‪...‬‬
‫میفهمیدم‪..‬‬
‫داشت با خودش کلنجار میرفت ‪..‬‬
‫من عروسی نمیخوام‪...‬‬
‫باید بهش بگم؟‬
‫بگم که دیگه ازش چیزی نمیخوام‪....‬؟‬
‫‪--‬مهلا‪...‬تو لیاقتت اینه که برات عروسی بگیرم‪...‬ببرمت تو خونه خودت‪...‬نه الان‪...‬توی یه ویلا که‬
‫‪...‬‬
‫‪-‬بهونه ی بنی اسرائیلی میاری‪...‬‬
‫‪--‬بهونه نیست‪...‬‬
‫‪-‬نمیذارم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا تو ‪...‬‬
‫‪-‬فرزام مست نیستم ‪ ...‬دیدی که‪...‬همش جلوت بودم‪...‬هوش و حواسمم کاملا سر جاشه‪..‬ما الانم‬
‫زن و شوهریم‪..‬اسمامون هم تو شناسنامه همه ‪..‬به هم محرمیم‪...‬‬
‫‪--‬چی میگی ‪...‬‬
‫داشت اعصابمو خراب میکرد‪...‬‬
‫‪-‬اینقدر حرف نزن‪...‬‬
‫دستشو رها کردم بالاخره‪...‬‬
‫گردنش رو به سمت خودم کشیدم‪...‬‬
‫باز هم بوسیدمش‪...‬‬
‫وقتی اونم کمرمو گرفت نیمچه لبخندی نشست رو لبم ‪..‬‬
‫لباشو به گوشم چسبوند و آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬حرفات از ته قلبه؟‬
‫‪-‬اوهوم‪...‬‬
‫‪--‬خوبه ‪...‬خوبه‪...‬‬
‫سرشو بالا آورد و خیره شد بهم‪....‬‬
‫چشمکی بهم زد‪...‬‬
‫خندیدم‪..‬اونم خنده ی آرومی کرد‪...‬‬
‫*************‬
‫یه مشت آب زدم به صورتم‪...‬‬
‫به خودم تو آینه نگاه کردم‪...‬‬
‫از نظر خودم کلی با مهلای دیروز فرق کرده بودم‪...‬‬
‫اصلا انگار یکی دیگه بودم‪..‬‬
‫مسواکم رو برداشتم و سریع مسواک زدم‪...‬‬
‫صورتم رو که هنوز خیس بود رو با حوله خشک کردم و از دستشویی رفتم بیرون‪...‬‬
‫صدای باز شدن در اومد‪...‬‬
‫کفشاشو دراورد ‪ ...‬سرش بالا اومد و نگاهم کرد‪...‬‬
‫لبخندی زد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬سلام عزیزم‪...‬‬
‫لبخندی بهش زدم‪...‬کمی خجالت میکشیدم ازش ‪- ...‬سلام‪...‬کجا بودی‪...‬‬
‫‪--‬رفتم تا بیرون ‪ ...‬بیا مهلا جان‪ ...‬هنوز صبحانه نخوردما‪...‬‬
‫فرزام سریع رفت تو آشپزخونه‪...‬‬
‫دنبالش رفتم‪...‬‬
‫پلاستیکی که دستش بود رو روی کابینت گذاشته بود و تند تند خوراکی هایی که توش بود رو در‬
‫می آورد ‪..‬‬
‫بی هیچ حرف نشستم‪...‬‬
‫امروز روز من بود‪.‬‬
‫اجازه داشتم هرکار دلم میخواد بکنم‪...‬‬
‫فرزام سریع شکلاتی جلوم گذاشت‪...‬‬
‫نوتلا بود‪...‬‬
‫‪--‬از این حتما بخور‪...‬‬
‫با هانیه چند باری خورده بودم و عاشقش بودم‪...‬‬
‫سریع درشو باز کردم ‪...‬‬
‫فرزام پنیر خامه ای مورد علاقه ش رو گذاشت روی سفره ‪..‬‬
‫با نون‪...‬چایی‪. .‬مربا و کره‪...‬‬
‫دست تنها درست کردن همینم از فرزام بعید بود‪. .‬‬
‫درکنار هم مشغول خوردن صبحانه بودیم ‪..‬‬
‫اینکه فرزام هیچ چیزی به روم نمیاورد عالی بود ‪..‬‬
‫حتی نپرسید حالت خوبه؟ یا مثلا درد داری؟‬
‫البته که دردی نداشتم و حالم کاملا خوب بود‪. .‬‬
‫ولی همین که چیزی از دیشب نمیپرسید خیلی خوب بود برام‪...‬‬
‫صدای زنگ گوشیش اومد‪...‬‬
‫به خیال اینکه روی کابینت یا اُپِنه خواستم بلند شم و گوشی رو براش بیارم که سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بشین تو جیب شلوارمه‪..‬‬
‫دل کندن از اون شکلات خوشمزه واقعا سخت بود‪...‬‬
‫منی که زیاد شیرینی جات و طعم شیرین دوست نداشتم از چیزی که کاکائویی باشه نمیتونستم‬
‫بگذرم‪...‬‬
‫‪--‬سلام قربونت برم‪..‬صبحتون بخیر ‪..‬‬
‫با چشم و ابرو ازش پرسیدم کیه‪...‬‬
‫لب زد مامان ‪..‬‬
‫گفتم سلام برسون و دوباره مشغول خوردن شکلاتم با انگشتم شدم ‪..‬‬
‫‪--‬جانم ‪...‬اره همینجاست‪. .‬سلام میرسونه‪..‬‬
‫بهش نگاه کردم‪-- .‬واقعا؟؟؟؟ کی؟ بابا کجاست پس‪..‬‬
‫‪-‬چی شده فرزام‪. .‬‬
‫دستشو به نشونه صبرکن جلوم گرفت‪...‬‬
‫‪--‬باشه‪...‬باشه خداحافظ‪..‬‬
‫تلفنو قطع کرد‪..‬‬
‫یکم رفته بود تو فکر ‪..‬‬
‫نگران شدم‪- .‬فرزاممم با توام ‪..‬‬
‫یهو به خودش اومد و اخمی کرد‬
‫‪--‬عزیزم دارم حرف میزنم با تلفن اینطور سوال میپرسی گیج میشم‪...‬‬
‫‪-‬چی میگفت ماندانا جون؟‬
‫‪--‬سلام رسوند‪.‬‬
‫‪-‬سلامت باشه ‪.‬چی میگفت‪..‬‬
‫نگاهم خورد به دستاش که گوشی رو به بازی گرفته بود‪...‬‬
‫از این دست پرت میکرد تو اون دست‪...‬‬
‫از اون دست پرت میکرد تو این دست‪...‬‬
‫‪-‬فرزام چه خبر شده؟‬
‫‪--‬مهلا باید برگردیم اهواز‪...‬صبحانتو که خوردی پاشیم وسایلو جمع کنیم‪...‬نه تو بخور‪...‬من خودم‬
‫میرم لباسا رو جمع کنم‪.‬‬
‫هنگ کردم‪....‬‬
‫هنوز ‪ 2‬روز مونده بود‪...‬‬
‫ما باید پس فردا میرفتیم که‪....‬‬
‫‪-‬چه خبر شده فرزام؟‬
‫‪--‬نمیدونم‪...‬‬
‫‪-‬میدونی‪...‬بگو چه خبره‪...‬منو خر نکن‪..‬‬
‫‪--‬اروم باش‪..‬‬
‫‪-‬ارومم‪...‬فقط بگو چه خبره‪...‬‬
‫‪--‬مهلا ‪ ...‬بهت میگم‪...‬ولی قول بده آروم باشی‪. .‬‬
‫قلبم تند تند زد‪...‬‬
‫‪-‬چه خبرشده مگه؟‬
‫‪--‬مهلا پدرت ‪ ...‬باید بری شناساییش کنی‪...‬‬
‫اخمی کردم‪...‬‬
‫پدرم ‪..‬؟ چیش رو باید شناسایی میکردم؟‬
‫‪-‬یعنی چی؟؟‬
‫‪--‬مهلا نمیدونم بخدا‪..‬مامان کامل نگفت‪.‬‬
‫محکم دستشو گرفتم‪...‬‬
‫نذاشتم بره ‪.‬‬
‫سعی کرد دستشو بکشه‪...‬‬
‫ولی نمیتونست‪...‬‬
‫نمیدونستم حالا اینهمه زور رو از کجا اورده بودم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا بس کن‪...‬نمیخوام دیر برسیم‪...‬‬
‫‪-‬ما همینجوریشم دو روز تو راهیم ‪...‬پس سعی نکن سرمو شیره بمالی‪...‬‬
‫‪--‬بیا اماده شو ‪..‬تو راه برات میگم‪..‬‬
‫‪-‬تا حرف نزنی از اینجا تکون نمیخورم‪..‬‬
‫اخمی نشست بین دو ابروش ‪..‬‬
‫انگار مردد بود‪...‬‬
‫بین گفتن و نگفتن چیزی‪...‬‬
‫حرفی نزد‪...‬‬
‫با عصبانیت داد زدم‪...‬‬
‫کنترل صدام از دستم در رفت‪...‬‬
‫‪-‬بگو دیگه‪...‬یه حرفی بزن ‪.‬‬
‫سریع نگاهم کرد‪ ...‬انگار از اینکه سرش داد زدم خوشش نیومد‪...‬‬
‫البته حق هم داشت‪...‬‬
‫خودمم اصلا حواسم نبود که داد زدم‪...‬‬
‫تند تند گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مامان فقط گفت از پزشک قانونی زنگ زدن‪..‬چند نفر رو پیدا کردن‪..‬معتاد بودن ‪..‬حدس میزنن‬
‫پدرت هم یکی از اونا باشه‪...‬پدرم نیست تا بتونه بره شناساییش کنه‪...‬هانیه و مامانمم نمیتونن‪...‬‬
‫داییتم که زیره بار نرفته انگار‪...‬فقط میمونیم من و تو‪...‬حالا فهمیدی چرا باید بریم؟ پس برو آماده‬
‫شو‪...‬‬
‫فرستادم تو اتاق‪...‬‬
‫هنگ کرده بودم‪...‬‬
‫نمیفهمیدم چی شد‪ ...‬اصلا‪...‬‬
‫نه‪...‬‬
‫هیچی نفهمیدم‪...‬‬
‫باید میرفتیم اهواز‪...‬‬
‫باید میرفتیم تا بفهمم چه خبر شده‪...‬‬
‫اما‪...‬‬
‫دستم به جمع کردن چیزی نمیرفت‪...‬‬
‫ناراحت شده بودم ‪..‬‬
‫درسته بدتر از هرکس باهام رفتار کرده بود‪..‬‬
‫درسته به خاطر هیچ و پوچ منو به باد کتک گرفته بود‪...‬‬
‫درسته خون به دل من و مادرم کرده بود‪...‬‬
‫ولی بازم ناراحت شده بودم‪...‬‬
‫اما گریه م نمیگرفت‪...‬‬
‫فقط ناراحت و شوکه بودم‪...‬‬
‫با سرعت درحال جمع کردن وسایل بود‪...‬‬
‫زیپ چمدون رو بست‪...‬‬
‫مانتوم رو برداشت و به سمتم اومد‪...‬‬
‫خودش مانتو رو تنم کرد ‪...‬‬
‫شالم رو روی موهام انداخت‪...‬‬
‫نگاهم افتاد به شلوار مشکی رنگم‪. .‬‬
‫‪--‬مهم نیست‪..‬میشینی تو ماشین‪...‬بریم ‪..‬‬
‫چمدون و ساکمون رو توی صندوق گذاشت‪...‬‬
‫آشغال ها رو از ویلا خارج کرد‪...‬‬
‫کل ویلا رو چک کرد که چیزی رو جا نذاشته باشیم‪...‬‬
‫ولی من هنوزم شوکه گوشه ای ایستاده بودم‪...‬‬
‫باورش سخت بود‪...‬‬
‫خودم همچین روزی رو پیش بینی میکردم ‪.‬‬
‫ولی فکر نمیکردم باورش و پذیرشش اینقدر مشکل باشه‪...‬‬
‫روز بعد ‪:‬‬
‫سرم رو به شیشه تکیه داده بودم‪..‬‬
‫فرزام باهام حرف میزد و گاهی جوابای کوتاه بهش میدادم‪...‬‬
‫از دیروز ریخته بودم به هم‪...‬‬
‫من میگفتم ازش متنفرم‪...‬‬
‫به خاطر زجرایی که باعث شد بکشم‪...‬‬
‫اما از شنیدن اینکه ممکنه اونم جز اون چند نفر باشه حالم بد شده بود‪...‬‬
‫اونم قبل از اعتیادش‪...‬‬
‫هرچند تو کودکیم برام زحمت کشید‪...‬‬
‫درسته چیزی از مهربونیش یادم نیست‪...‬‬
‫ولی مامانم میگفت قبلا خیلی خوب و خانواده دوست بود‪. .‬‬
‫تا اهواز فقط یک ساعت میخواستیم‪...‬‬
‫تازه شایدم کمتر‪...‬‬
‫فرزام بکوب رانندگی کرده بود‪..‬‬
‫خستگی از سر و روش میبارید‪...‬‬
‫ولی حاضر نبود بزنه کنار‪..‬‬
‫میخواست زودتر برسیم‪...‬‬
‫دست روی دستم گذاشت‪...‬‬
‫‪--‬باهام حرف بزن مهلا‪..‬باهام حرف بزن تا حواسمو پرت کنم‪...‬‬
‫‪-‬چی بگم‪...‬‬
‫‪--‬نمیدونم‪ ...‬استرس داری هنوزم؟‬
‫‪-‬کمتر شده‪...‬‬
‫‪--‬نگران نباش‪...‬مهلا اگر پدرت زنده بود‪..‬خودم کمکش میکنم ترک کنه‪...‬قول میدم به زندگی‬
‫برگرده‪...‬‬
‫‪-‬نمیدونم فرزام‪...‬هیچی نمیدونم‪...‬اصلا فکر کردن برام سخت شده‪...‬نمیدونم‪...‬‬
‫صدای تق تقی اومد‪...‬‬
‫با تعجب برگشتم و عقب رو دیدم‪...‬‬
‫ماشینا برای خودشون تو جاده میرفتن‪...‬‬
‫ساعت طرفای دوازده بود‪...‬‬
‫‪-‬فرزام صدای چی بود؟‬
‫‪--‬چی؟ نشنیدم‪...‬‬
‫‪-‬یه لحظه وایسا‪...‬‬
‫چند لحظه گذشت‪...‬‬
‫دوباره صدا اومد‪...‬‬
‫‪-‬فرزام شنیدی؟‬
‫فرزام هم دقیق شد‪...‬‬
‫صدا باز هم اومد‪...‬‬
‫فرزام زد کنار و پیاده شد‪..‬‬
‫در صندوق رو باز کرد ‪...‬‬
‫دوری دور ماشین زد‪..‬‬
‫لاستیکا رو نگاه کرد‪...‬‬
‫در عقب رو باز کرد‪..‬‬
‫‪--‬شاید از این کمربنداس‪...‬چیزی نبود‪..‬نترس‪...‬‬
‫دوباره سوار شد و حرکت کردیم‪...‬چند لحظه نگذشته بود که بازهم صداها اومد‪...‬‬
‫قلبم تند تند زد‪..‬‬
‫‪-‬فرزام بخدا از کمربندا نیست‪ ...‬بزن کنار‪ ..‬برات نور میگیرم نگاه کن خوب‪..‬‬
‫انگار خودشم از این صدا نگران شده بود‪..‬‬
‫سریع زد کنار و پیاده شدیم ‪..‬‬
‫موبایلش رو دستم داد و چراغ رو روشن کردم‪...‬‬
‫دوباره دور زدیم‪...‬‬
‫فرزام خم شد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چراغو بیار درست ببینم لاستیکا رو‪...‬‬
‫اولین لاستیک سالم بود‪..‬‬
‫دومی هم‪...‬‬
‫فرزام رفت سمت لاستیک عقب طرف راننده‪...‬‬
‫نور رو براش گرفتم ‪..‬‬
‫‪--‬ای وای‪...‬‬
‫ترسیدم‪...‬خیلی زیاد‪..‬‬
‫‪-‬چیشده فرزام‪..‬‬
‫‪--‬لاستیک پوسیده‪...‬باید عوضش کنیم‪..‬پاره نشه یوقت‪..‬‬
‫جک رو زیر ماشین زد ‪..‬‬
‫من که چیزی بلد نبودم‪...‬‬
‫الکی کنارش ایستاده بودم‪...‬‬
‫اون وقت شب واقعا بد بود‪..‬‬
‫ترس برم داشته بود‪...‬‬
‫تو اون جاده بیابونی‪...‬‬
‫بدجایی گیر افتاده بودیم‪...‬‬
‫فرزام هم اعصابش ریخته بود بهم‪...‬‬
‫یهو صداش رفت بالا‪...‬‬
‫‪--‬درست بگیر نورو‪..‬‬
‫تازه به خودم اومدم‪...‬‬
‫اصلا حواسم به دستم نبود‪...‬‬
‫‪-‬ببخشید‪...‬‬
‫‪--‬بیا نزدیکتر‪...‬‬
‫مشغول باز کردن لاستیک شد‪...‬‬
‫از توی صندوق لاستیک زاپاس رو دراورده بود‪...‬‬
‫لاستیک رو دراورد‪...‬‬
‫از ترسم دیگه دستمو تکون ندادم‪...‬‬
‫حتی یک نفر هم نایستاد برای کمک‪...‬‬
‫ماشینا با سرعت از کنارمون رد میشدن‪...‬‬
‫فرزام دست تنها بود‪...‬‬
‫البته که بلد بود‪...‬‬
‫ولی معلوم بود براشم سخته‪...‬‬
‫مخصوصا که هوا هم تاریک بود‪...‬‬
‫مثل خودش روی دوپا نشستم‪...‬‬
‫تا اومد لاستیک کناریش رو برداره یهو جک از زیر ماشین در رفت‪...‬‬
‫فرزام بی توجه به من که دقیقا کنارش بود داد بلندی کشید‪...‬‬
‫تو جام پریدم‪...‬‬
‫‪--‬یا ابولفضل‪ ...‬با دستاش زیر ماشینو گرفت‪...‬‬
‫‪--‬بنداز مهلا‪...‬گوشیو بنداز اینو بگیر‪...‬دِ یالا‪...‬‬
‫‪-‬چی شد فرزام‪...‬‬
‫‪--‬ماشین یه چرخ نداره‪...‬ولش کنیم چپ میشه‪...‬‬
‫رنگم پرید‪...‬‬
‫خودم پریدن رنگم رو حس کردم‪...‬‬
‫گوشی از دستم افتاد و دوستی چسبیدم‪...‬‬
‫خدایا ماشین سنگین بود‪...‬‬
‫ما دو نفر اصلا نمیتونستیم نگه ش داریم‪...‬‬
‫ما رو اینجا دست تنها نذار ‪..‬‬
‫همون لحظه سمند سفیدی پیچید جلومون‪...‬‬
‫مردی از ماشین خارج شد‪...‬‬
‫به سمتمون اومد‪...‬‬
‫چشمام برق زد‪...‬‬
‫خدایا شکرت‪...‬‬
‫‪--‬کمک میخواین ؟ چی شده‪..‬‬
‫بلند شدم و اون جام نشست‪...‬‬
‫به زنش گفت از توی صندوقشون وسلیه هاش رو بیاره‪...‬‬
‫دستام کمی کثیف شده بودن‪...‬‬
‫مرد دیگه ای هم پیاده شد و به کمکشون رفت‪...‬‬
‫خانمی که باهاشون بود دست رو شونه م زد‪..‬‬
‫‪--‬عزیزم چرا اینقدر ترسیدی‪...‬شوهر من کارشو بلده‪...‬مکانیکه‪..‬خودش میدونه چکار کنه‪...‬زود‬

‫درستش میکنه‪...‬‬
‫‪-‬دستتون نکنه‪...‬همسرم دست تنها بود‪...‬‬
‫‪--‬وظیفه ست عزیزم‪...‬کمک کردن وظیفه هرکسه‪..‬بیا عزیزم‪...‬بیا دستات رو بشور‪...‬‬
‫از توی صندوقشون آب دراورد و کمک کرد تا دستامو بشورم‪...‬‬
‫ازش تشکر کردم‪...‬‬
‫اصلا هرچقدر تشکر میکردم کم بود‪...‬‬
‫وقتی از جا بلند شدن فهمیدم درست شده‪...‬‬
‫خدایا فقط تا اهواز برسونمون‪...‬‬
‫فرزام بهم اشاره کرد‪...‬‬
‫سریع به سمتش رفتم‪...‬‬
‫‪--‬آبو از تو صندوق دربیار‪...‬‬
‫سریع بشکه آب رو برداشتم و ریختم رو دستاش‪...‬‬
‫هرچقدر شست پاک نشدن‪...‬‬
‫آخرم بیخیال شد‪...‬‬
‫‪--‬ولش کن‪...‬پاک نمیشه‪...‬بریم خونه تمیزش میکنم‪...‬‬
‫فرزامم از اون خانواده خوب تشکر کرد‪...‬‬
‫مدیونشون بودیم‪...‬‬
‫اگر نبودن معلوم نبود تو این جاده بی آب و علف باید چکار میکردیم‪ ..‬ساعت از دو هم گذشته بود‬
‫که رسیدیم دم در خونه‪...‬‬
‫فرزام ماشینو اورد تو‪...‬‬
‫استرس ماشین تا همون لحظه رهامون نکرده بود‪...‬‬
‫از ماشین پیاده شدیم‪...‬‬
‫فرزام خم شد و دوباره به لاستیک ماشین نگاه کرد‪...‬‬
‫‪--‬خداروشکر رسیدیم‪...‬‬
‫‪-‬اره خداروشکر‪..‬خیلی ترسیده بودم‪...‬‬
‫وسایلو توی آسانسور گذاشتیم‪...‬‬
‫رفتیم بالا‪...‬‬
‫فرزام کلیدو از جیبش دراورد‪...‬‬
‫در رو باز کرد و رفتیم تو‪..‬‬
‫چراغ پذیرایی روشن بود‪...‬‬
‫فرزام چمدون رو همونجا جلوی در گذاشت و رفت سمت پذیرایی‪...‬‬
‫منم دنبالش رفتم‪...‬‬
‫همه بیدار بودن‪..‬‬
‫منتظر ما بودن ‪ ...‬ماندانا جون و هانیه با خوشحالی ما رو بغل کردن و ابراز دلتنگی کردن‪...‬‬
‫جای عمو خالی بود‪...‬‬
‫نشستم روی مبل‪...‬‬
‫با اومدنم به اینجا استرسم کمی بیشتر شده بود‪...‬‬
‫فردا صبح‪ ...‬باید میرفتم تا ببینم بابام مرده یا نه‪...‬‬
‫یعنی باید حلالش کنم؟‬
‫ببخشمش؟‬
‫ببخشم و یادم بره هرچی درد و غم که همه تقصیر اون بود‪...‬‬
‫بد رفتاری ها و کتکاش رو یادم بره؟‬
‫اذیت کردن مامانم ؟‬
‫امکان نداره ‪..‬‬
‫یادم نمیره ‪..‬‬
‫فراموش نمیکنم‪...‬‬
‫نمیتونم اینکارو کنم‪...‬‬
‫به ماندانا خانم نگاه کردم‪...‬‬
‫‪-‬میشه کامل برام بگید چه خبره؟‬
‫ماندانا خانم نگاهم کرد‪..‬‬
‫هانیه هم سرشو پایین انداخته بود‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪...‬همسایه تون حبر داده بود که از پزشکی قانونی اومده بودن محلتون‪...‬‬
‫‪-‬همسایمون؟شما چطور فهمیدید پس‪..‬‬
‫‪--‬دو روز پیش‪...‬یعنی روز قبلی که بهتون زنگ زدم‪ ...‬من و هانیه رفته بودیم اونجا‪...‬تا تو اگه‬
‫وسیله ای ازت مونده تو اون خونه روجمع کنیم و بیاریم اینجا‪...‬اون خانم ما رو دید و منم گفتم‬
‫عروسمی‪...‬بهم گفت اومدن و خبر دادن که چند نفر توی یه مکان گرفته شدن‪ ...‬نمیدونم‬
‫چرا‪...‬ولی انگار به دلیل مصرف بیش از حد مواد چهار نفرشون جونشون رو از دست داده بودن‪..‬‬
‫ناباورانه نگاهمو دوختم بهش‪...‬‬
‫پس حدسم درست بود‪...‬‬
‫اشکی نریختم‪...‬‬
‫دلم سوخت‪...‬ولی گریه نکردم ‪.‬‬
‫‪-‬ساعت چند باید بریم‪...‬‬
‫‪--‬ساعت هفت و نیم میریم اونجا‪...‬‬
‫‪--‬مهلا تو لازم نیست بری اونجا ‪..‬‬
‫‪-‬چرا؟؟؟‬
‫‪--‬اونجا پرِ جنازه ست‪...‬میترسی‪...‬‬
‫‪-‬نمیترسم ‪..‬میخوام خودم ببینمش‪-- .‬نه‪. .‬‬
‫از جا بلند شدم‪- .‬به خودم گفته بودم که روی هیچ حرفت حرف نزنم فرزام‪...‬ولی الان‬
‫نمیتونم‪..‬فردا منم میام ‪ ..‬شب بخیر‪..‬‬
‫سریع چمدون رو برداشتم و رفتم تو اتاق فرزام‪. .‬‬
‫اخمام رفته بود توهم‪...‬‬
‫میدونستم ‪..‬‬
‫ندیده میدونستم بابامم یکی از اوناست‪...‬‬
‫لباسام رو عوض کردم‪...‬‬
‫توی روشویی که تو حمام بود دوباره دستامو شستم‪...‬‬
‫فرزامم منتظر بود تا برم بیرون‪...‬‬
‫حتما میخواست دستاشو بشوره‪...‬‬
‫از حموم زدم بیرون‪...‬‬
‫فرزام صدام کرد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬‬
‫توجهی بهش نکردم‪..‬ازش خواستم من برم پزشک قانونی و گفت نه‪...‬‬
‫همینو خواستم و گفت نه‪...‬‬
‫از کنارش رد شدم‪...‬‬
‫سریع رفتم تو اتاق‪...‬‬
‫هنوز در اتاقو نبسته بودم که هلش داد‪...‬‬
‫چند قدم افتادم جلو تر‪ ..‬دستمو گرفتم به لبه ی میز کامپیوترش‪...‬‬
‫در اتاق رو اروم بست ‪..‬‬
‫اومد نزدیکم‪..‬‬
‫اومدم برم سمت تخت که دستمو گرفت‪..‬‬
‫‪--‬مهلا اینو بدون‪...‬هرچیزی رو تحمل میکنم جز بی احترامی و بی محلی‪...‬اصلا خوش ندارم وقتی‬
‫صدات میکنم بی محل از جفتم رد شی و بری‪- ...‬من‪..‬‬
‫‪--‬ساکت باش‪...‬اینو الان گفتم‪...‬اویزه گوشت کن‪...‬دفعه ی اخرت باشه رفتاری که دوست ندارم رو‬
‫نشون بدی‪...‬اومده بودم بهت بگم فردا خودت برو‪...‬ولی دیدم رفتارتو‪..‬این دفعه رو میبخشم‪...‬ولی‬
‫دیگه نمیذارم همچین رفتار بچگونه ای از خودت نشون بدی‪...‬‬
‫داشت دعوام میکرد‪...‬ولی با یه لحن آروم‪..‬‬
‫نمیخواست صداش بره بیرون‪...‬‬
‫‪--‬فهمیدی یا نه؟‬
‫سر تکون دادم‪...‬‬
‫‪--‬حرف بزن مهلا‪..‬‬
‫‪-‬اره فهمیدم‪..‬‬
‫اینو که گفتم دستمو ول کرد و از اتاق رفت بیرون‪...‬‬
‫نگاه به دستام کردم‪...‬‬
‫سیاه نشده بودن‪...‬‬
‫سرمو پایین انداختم‪...‬‬
‫تقصیر من بود واقعا؟‬
‫فکر نمیکردم توجه نکردن به اینکه صدام کرده اینقدر عصبیش کنه‪..‬‬
‫اولین بار بود که عصبانیت فرزامو میدیدم‪...‬‬
‫با اینکه عصبی بود ولی بازم آروم بود‪..‬‬
‫مثل اون عصبانیت هایی که فکر میکردم نبود‪...‬‬
‫داد بزنه ‪..‬یا هوار بکشه‪...‬‬
‫ولی‪ .. .‬واقعا هم ترسیده بودم‪..‬‬
‫از جدی حرف زدنش‪...‬‬
‫از اخمش‪...‬‬
‫دراز کشیدم روی تخت‪...‬‬
‫استرس فردا رو داشتم‪...‬‬
‫میخواستم خودمو از شر این استرس رها کنم‪...‬‬
‫ولی نمیشد‪...‬‬
‫کمی گه گذشت فرزام اومد تو اتاق‪...‬‬
‫دستاش رو با حوله خشک کرد‪...‬‬
‫نگاهش کردم‪...‬نیم نگاهی بهم انداخت‪..‬‬
‫میخواستم عذر خواهی کنم‪...‬‬
‫شروع کرد باز کردن دکمه های لباسش‪...‬‬
‫پیراهنشو دراورد و پرت کرد رو صندلی‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫نگاهم نکرد‪..‬‬
‫رکابی مشکی رنگی تنش کرد‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫بازهم نیم نگاه ‪ ...‬از این نیم نگاهاش بدم میومد‪...‬‬
‫شلوارشو هم عوض کرد‪..‬‬
‫دیگه چشمامو نبستم‪..‬‬
‫چه دلیل داشت‪...‬‬
‫‪-‬چرا جوابمو نمیدی؟‬
‫‪--‬دیدی چقدر بده؟‬
‫‪--‬دیدی بی محلی چقدر حرص دراره؟ برای همین میگم طاقت هرچیز رو دارم جز بی محلی‪...‬‬
‫‪-‬تو خودتم الان بی محلی کردی‪...‬‬
‫‪--‬اینکارو کردم که بفهمی وقتی کسی رو صدا میکنی و بیخیاله چطوره ‪..‬‬
‫حق باهاش بود‪...‬‬
‫‪-‬ببخشید‪...‬‬
‫اومد سمتم‪...‬‬
‫دستمو گرفت تو دستش و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا عزیزم‪..‬منو ببخش اگر عصبی شدم‪...‬ولی لازم دونستم این رفتارو‪..‬‬
‫‪-‬خواستی گربه رو دم حجله بکشی؟‬
‫فهمیدم دیگه تموم‪...‬‬
‫چه دعوایی بود‪...‬‬
‫عجب بی محلی ‪...‬‬
‫چه آشتیه شیرینی ‪..‬‬
‫مانتوم رو دراوردم‪...‬‬
‫ولی هنوز شلوارم پام بود‪...‬‬
‫مانتومو انداختم پایین تخت‪...‬‬
‫‪--‬خوبه از شلختگی بدت میومد‪..‬‬
‫خم شد و مانتوم رو برداشت و گذاشت روی پیراهن خودش‪...‬‬
‫وقتی خندید دیگه فهمیدم همه چی تموم شده ‪.‬‬
‫با خنده خودمو کشیدم عقب‪...‬‬
‫به پهلو دراز کشیدم روی تخت‪...‬‬
‫‪-‬فرزام به نظرت هردوتامون اینجا جا میشیم؟‬
‫‪--‬برای چی؟‬
‫‪-‬برای خواب‪...‬‬
‫‪--‬معلومه که جا میشیم‪..‬‬
‫لامپو خاموش کرد و کنارم دراز کشید‪...‬‬
‫هردو واقعا خسته بودیم‪...‬‬
‫انگار عادت کرده بودم که دستم روی تنش باشه تا خوابم ببره‪...‬‬
‫سرم رو به سینه ش چسبوندم‪...‬‬
‫فقط چند دقیقه گذشته بود‪...‬‬
‫نفسهای منظم فرزام نشون میداد که خوابیده‪...‬‬
‫چشمای خودمم از خستگی بسته شدن‪...‬‬
‫خوابیدم‪...‬‬
‫بازم یه خواب پر استرس ‪..‬‬
‫استرس فردا ‪..‬‬
‫*******‬
‫مانتوی مشکی ساده ای تنم کردم‪...‬‬
‫شال مشکی‪..‬‬
‫چشمام پف کرده بود‪...‬‬
‫مال کم خوابی بود‪..‬‬
‫فرزامم خسته بود و سرخی چشماش نشون میداد که خسته ست‪...‬‬
‫ماندانا خانم اصرار داشت که صبحانه بده بهم‪...‬‬
‫اما چیزی نخوردم‪...‬‬
‫یعنی چیزی از گلوم پایین نمیرفت‪...‬‬
‫قبل از رفتن تلفن رو برداشتم‪...‬‬
‫با خودم عهد کردم‪..‬‬
‫اگر اینبار هم دست رد به سینه م بزنن دیگه اسمشون رو نمیارم‪...‬‬
‫شماره خونه مادربزرگم رو گرفتم‪...‬‬
‫بعد از خوردن چند تا بوق صدای داییم اومد‪..‬‬
‫‪--‬الو‪..‬‬
‫‪-‬سلام‪..‬خوبین دایی؟‬
‫‪--‬سلام مهلا‪...‬خوبم‪..‬بله کاری داری اول صبح؟‬
‫خنده م گرفت‪..‬حتی حالمم نپرسید‪..‬‬
‫‪-‬ممنون خوبم‪..‬دارم میرم پزشک قانونی‪..‬خواستم شمام باهام بیاید‪...‬‬
‫‪--‬چرا؟‬
‫‪-‬باید برم‪...‬شاید‪...‬میگن بابام جز اوناست که‪...‬‬
‫یهو پرید وسط حرفم ‪.‬‬
‫‪--‬دارم میرم سرکار‪..‬خونه نیستم‪...‬بعدم اگرم خونه بودم امکان نداشت برای بابات پا اونجا‬
‫بذارم‪...‬خداحافظ‪...‬‬
‫‪-‬باشه‪ ...‬این شد دوبار‪...‬نمیذارم دفعه سومی باشه که اینطور رفتار کنین باهام‪ ...‬دیگه تمام‪...‬نه من‬
‫‪..‬نه شما‪ ...‬نیازی به اومدنتون نیست‪..‬‬
‫بدون خداحافظی قطع کردم‪..‬‬
‫چند تا نفس عمیق کشیدم تا اروم شم‪...‬ولی نشدم‪..‬‬
‫هانیه با یه قیافه خواب آلود و موهایی ژولیده جلوم ظاهر شد‪..‬‬
‫‪--‬چیه مهلا باز اخمات توهمن‪...‬‬
‫‪-‬برای خودم متاسفم‪...‬‬
‫خمیازه ای کشید‪..‬‬
‫‪--‬چیشده خب‪..‬‬
‫‪-‬خبرمرگم زنگ زدم داییم بیاد‪...‬دِ میخوام صد سال سیاه نیاد‪..‬‬
‫شالم رو که از سرم افتاده بود رو انداختم رو موهام‪...‬‬
‫‪-‬بش میگم بیا باهام ‪ ..‬بریم اونجا‪...‬خبر مرگم اومدم بش احترام بذارم‪...‬اِی خاک بر سر من احمق‬
‫کنن‪..‬‬
‫‪--‬هیییس‪...‬اروم باش‪..‬بسه‪..‬‬
‫‪-‬هانیه دارم آتیش میگیرم بخدا‪ ...‬صدای فرزام اومد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا عزیزم زود باش ‪.‬‬
‫هانیه لبخندی زد‪...‬‬
‫‪--‬برو عزیزم‪..‬مواظب خودت باش‪..‬‬
‫صورتم رو بوسید‪...‬‬
‫سریع کفشام رو پوشیدم و رفتم بیرون‪..‬‬
‫ماندانا جون و فرزام منتظرم بودن‪..‬‬
‫سوار آسانسور شدیم و رفتیم پایین‪...‬‬
‫اخمام از هم باز نمیشدن‪...‬‬
‫رفتیم تو پارکینگ ‪..‬‬
‫فرزام خطاب به مامانش گفت ‪:‬‬
‫‪--‬راستی مامان دیشب لاستیک پوسید مجبور شدم اون قدیمیه که تو صندوق بود رو بذارم‬
‫روش‪...‬‬
‫‪--‬بذار بابات بیاد‪..‬میره درستش میکنه‪...‬حالا تا اونجا میرسونمون؟‬
‫‪--‬آره بابا تا اونجا که میبره‪...‬‬
‫سوار شدیم‪...‬‬
‫تا رسیدن به اونجا هیچکس حرفی نمیزد‪...‬‬
‫فرزام ماشینو گوشه ای پارک کرد و رفتیم تو‪...‬‬
‫انگشتام رو تو هم قلاب کردم ‪..‬‬
‫فرزام هنوزم راضی نبود منو بفرسته تو‪...‬‬
‫خودش میخواست بره‪...‬‬
‫ولی من نمیذاشتم‪...‬‬
‫سریع رفتم طرفشون‪..‬‬
‫داظت با مردی حرف میزد‪...‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫‪-‬یادت نره که قراره من برم تو‪...‬‬
‫‪--‬صبر کن‪..‬‬
‫مرد با تعجب نگاهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شما میرید؟‬
‫‪-‬بله خودم میرم‪..‬‬
‫‪--‬خااانم‪...‬سرد خونه پر از جنازه ست‪..‬خوف داره‪...‬شما که نمیتونید‪...‬‬
‫‪-‬من میتونم و نمیترسم‪...‬‬
‫مصمم بودم‪ ...‬رو حرفم بودم‪..‬‬
‫میخواستم که خودم شناساییش کنم‪...‬‬
‫مرده بالاخره راضی شد‪...‬‬
‫فرزامم چیزی نگفت‪...‬‬
‫رفتم تو‪...‬‬
‫یه چیزی مثل کِشو بود‪...‬‬
‫کشیدش سمت بیرون‪..‬‬
‫با دیدن جنازه ای که توش بود دلم هری ریخت‪...‬‬
‫‪--‬دخترم اگر میترسی‪...‬‬
‫‪-‬نه نمیترسم‪...‬‬
‫سری تکون داد و صورتش رو نشونم داد‪..‬‬
‫فقط یه نگاه انداختم ‪..‬‬
‫تا ببینم خودشه یا نه‪...‬‬
‫‪-‬بابام نیست‪...‬‬
‫رفتیم برای بعدی ‪..‬‬
‫نفس نفس میزدم‪...‬‬
‫افتاده بودم به غلط کردن‪...‬‬
‫یکی دیگه‪...‬اونم نبود‪...‬‬
‫نوبت سومی شد‪...‬‬
‫صورتش رو که دیدم خشکم زد‪...‬‬
‫نگاهمو دوختم بهش‪...‬‬
‫یعنی بابام مرد؟‬
‫تنها یه قطره اشک از چشمم افتاد پایین‪...‬‬
‫به مرد نگاهی کردم‪..‬‬
‫‪--‬خودشه؟‬
‫‪--‬بسیار خب‪..‬برو بیرون دیگه دخترم‪...‬‬
‫انگار منتظر همین حرف بودم‪..‬‬
‫سریع رفتم بیرون‪...‬‬
‫فرزام به طرفم اومد‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪..‬‬
‫‪-‬فرزام بابام اونجا بود‪..‬‬
‫فرزام نشوندم روی صندلی‪...‬‬
‫گیج شده بودم‪..‬‬
‫خیره شدم به در سردخونه‪...‬‬
‫مادرم رفت‪..‬‬
‫پدرمم‪ ...‬رفت‪...‬‬
‫با اینکه پدری در حقم نکرد‪..‬‬
‫ولی از فوتش ناراحت بودم‪...‬‬
‫خاطرات خوبم با بابا تا دوازده سالگیم بود‪...‬‬
‫وقتایی که مهربون بود‪...‬‬
‫قدر زن و بچه شو میدونست‪...‬‬
‫راضی به اذیت کردنمون نبود‪...‬‬
‫یاد روزایی که با یه شکلات کوچیک میومد خونه‪...‬‬
‫چه ارزشی داشتن برام ‪..‬‬
‫به حرمت همون روزای خوب براش اشک ریختم‪...‬‬
‫اشک ریختم‪...‬‬
‫برای بابا‪..‬برای مامان‪..‬‬
‫برای تنهایی خودم‪...‬‬
‫یاد اون روزایی که مامان غذا میپخت‪...‬‬
‫بابا اصرار داشت توی بغلش بشینم و از دستش غذا بخورم‪...‬‬
‫وقتایی که از دیدن نمراتم خوشحال میشد‪...‬‬
‫فرزام روی دوپا جلوم نشست‪...‬‬
‫دستامو تو دستاش گرفت‪..‬‬
‫‪--‬مهلا ‪..‬‬
‫با ناراحتی نگاهش کردم‪...‬‬
‫‪--‬حلالش کن‪...‬‬
‫چونه م لرزید‪ ...‬ببخشم؟‬
‫کتکاش رو؟‬
‫بد رفتاریاش رو؟‬
‫بد دهنیاش رو؟‬
‫ببخشم که میخواست سر هیچ و پوچ آینده م رو تباه کنه؟‬
‫‪-‬ببخشم؟‬
‫‪--‬آره ببخشش‪...‬مهلا حلالش کن‪...‬بگو حلالش کردم‪..‬‬
‫‪-‬منم ببخشم اینقدر بار گناهاش زیاده که ‪..‬‬
‫‪--‬کاری به اینا نداشته باش‪...‬تو حلالش کن فقط‪...‬‬
‫سر پایین انداختم‪...‬‬
‫ببخشم ؟‬
‫فرزام آروم کنارم نشست و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا مهمه‪ ...‬خدا از حق خودش هم میگذره ‪.‬اما از حق الناس نه‪ ...‬این که تو ازش راضی نباشی‬
‫هم خودش یه جور حق الناسه‪...‬‬
‫اینم حق الناسه؟‬
‫آه کشیدم ‪..‬‬
‫دلم واقعا پر بود‪...‬‬
‫یاد شبی افتادم که زد تو دهنم‪...‬‬
‫یا وقتی که تو اون خونه لعنتی کتکم میزد‪...‬‬
‫سپرده بودمش به خدا ‪..‬‬
‫تا خودش حقمو ازش بگیره ‪..‬‬
‫حالا فرزام چطور میگه اینقدر راحت حلالش کن ‪...‬‬
‫برای اینکه اون دنیا اذیت نشه؟‬
‫کی جواب دل شکسته مادرمو میده‪...‬دل خودم چی‪...‬‬
‫خدایا خودت شاهدی که چه به سرمون اورد‪...‬‬
‫دیدی که آرزوی همه چیزو به دلمون گذاشت‪...‬‬
‫بخشیدن و چشم پوشی از زجرایی که باعث شد ما بکشیم واقعا سخته‪...‬‬
‫ولی تو زیاد بهش سخت نگیر‪...‬‬
‫صدای باز شدن دری اومد‪...‬‬
‫سرمو چرخوندم سمت در‪...‬‬
‫خیره شدم به مردی که از سردخونه زد بیرون‪...‬‬
‫به فرزام اشاره کرد‪...‬‬
‫اون که بلند شد ماندانا خانم کنارم نشست و بغلم کرد‪...‬‬
‫سرم رو روی شونه ماندانا جون گذاشتم‪..‬‬
‫دستش رو دور شونه م گذاشت و سعی کرد با حرفاش آرومم کنه‪...‬‬
‫اشکام رو پس زدم‪...‬‬
‫دیگه گریه نمیکردم‪...‬‬
‫شاید در نظرم همینقدر بس بود‪...‬‬
‫ولی دیگه اشکی نداشتم که برای مرگ بابام بریزم‪...‬‬
‫یعنی اینقار ازش متنفر شدم که حتی نمیتونم براش گریه کنم‪..‬؟؟‬
‫پوزخند زدم‪...‬‬
‫من برای مادرم خودمو کشتم‪...‬‬
‫ولی الان‪...‬‬
‫اصلا اشکی ندارم که بریزم‪..‬‬
‫خیره شدم به فرزام که داشت به سمتمون میومد‪..‬‬
‫‪--‬بریم فعلا‪- ...‬چی شد‪..‬چی میگه‪...‬‬
‫‪--‬میگه باید بریم مراحل قانونی رو برای گرفتن جسد انجام بدیم تا بهمون بدنش‪..‬‬
‫اروم گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬باشه خب من که سر در نمیارم‪..‬خودت کارا رو بکن‪...‬‬
‫ناباورانه نگاهم کرد‪...‬‬
‫اخمی نشست بین دو ابروم‪...‬‬
‫فرزام اصلا منو نمیفهمید‪...‬‬
‫متوجه نبود دارم چه زجری میکشم‪...‬‬
‫هنوزم سرم رو شونه ماندانا جون بود‪...‬‬
‫فرزام دستمو گرفت‪...‬‬
‫‪--‬مامان چند لحظه ‪...‬‬
‫بلندم کرد‪...‬‬
‫کناری ایستادیم‪..‬‬
‫زل زدم بهش‪...‬‬
‫‪--‬عزیزم حالتو میفهمم‪...‬فقط از خواستم باهام بیای دادگاه‪...‬تا بتونیم برگه ی تحویلش رو‬
‫بگیریم‪...‬تو به عنوان دخترش ‪..‬‬
‫‪-‬فرزام خواهش میکنم همچین چیزی رو ازم نخواه‪...‬خواهش میکنم‪...‬میخوای به دایی‪...‬‬
‫حرفمو خوردم‪...‬‬
‫قرار بود دیگه اسمشون رو نیارم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام الان جز شما کسی رو ندارم‪...‬پدرم رو خودتون خاک کنید‪...‬نمیخوام پای داییم رو به اونجا‬
‫باز کنم‪...‬‬
‫سری تکون داد‪...‬‬
‫فرزام ما رو دم در خونه پیاده کرد و رفت دادگاه‪...‬‬
‫نمیخواست دیر بشه‪...‬‬
‫عجب مراسمی بود‪...‬‬
‫هانیه با دیدن قیافه م فهمید چه خبر شده‪...‬‬
‫میدونست وقتی حالم بده نمیخوام کسی نزدیکم باشه‪...‬‬
‫میدونستم جنازه رو میدن‪...‬‬
‫خدایا به حرمت همون روزایی که برام پدری کرد نذار مراسمش بد باشه ‪..‬‬
‫نذار مراسمش سرد باشه‪...‬‬
‫تلفنو برداشتم‪..‬‬
‫باید به عمه ها و عمو ها ‪...‬‬
‫حتی به دایی ها و خاله های بابامم میگفتم‪...‬‬
‫اگر میومدن مراسمش یه رنگ و بویی میگرفت‪...‬‬
‫هانیه رو صدا کردم‪...‬‬
‫‪-‬وسایلمو از خونه آوردین؟‬
‫‪--‬اره‪..‬‬
‫‪-‬دفترچه تلفنمون رو میخوام برام بیارش‪...‬‬
‫به هر حال اونام فامیل بابا بودن‪..‬‬
‫درسته تک و توک برای مامان اومده بودن‪...‬ولی حداقل برای فامیل خودشون باید میومدن‪ ...‬عمه‬
‫خدیجه عمه ی بزرگ بابام بود‪. .‬‬
‫مراسم رو به خواست خودش تو خونه اون گرفتن‪...‬‬
‫چقدر بد بود‪..‬‬
‫زمانه واقعا بد بود که همه فقط موقع مرگ و میر یاد هم میوفتن‪..‬‬
‫تا بابا و مامان زنده بودن‪..‬‬
‫کسی سراغمون نمیومد‪.‬‬
‫ولی الان دعوا شده بود که مراسمو کجا بگیرن‪..‬‬
‫مثلا خواستن بگن خیلی ما رو دوست دارن؟‬
‫همه گریه میکردن‪...‬‬
‫منم مصلحتی سر مزار چند تا اشک ریختم‪...‬‬
‫مزار بابا و مامان تقریبا به هم نزدیک بود‪..‬‬
‫سر مزار بابا بودم‪..‬‬
‫گریه میکردم‪...‬‬
‫ولی دلم اونجا نبود ‪..‬‬
‫موقعی هم گه همه تو مسجد بودن نتونستم لب به غذاشون بزنم‪...‬‬
‫همه اومده بودن خونه ی عمه خدیجه‪...‬‬
‫همه دفعه اولشون بود که فرزامو میدیدن و اصلا خبر نداشتن که من ازدواج کردم‪...‬‬
‫خیره شدم به عکس بابام‪...‬‬
‫بعد به ربان کوچیک کنارش‪...‬‬
‫جفتشم عکس مامان‪...‬‬
‫شمع های مشکی‪...‬‬
‫الان مامانم خوبه؟ خدایا مامان که به کسی بدی نکرد‪...‬‬
‫هواشو داشته باش‪...‬‬
‫میدونم بهشتیه‪...‬‬
‫مامان من خیلی پاک بود‪...‬‬
‫ولی بابام چی‪...‬‬
‫خدایا چرا نمیتونم خودمو قانع کنم که ازش بگذرم‪..‬‬
‫امشب خیلی اذیت میشه؟‬
‫چون من نبخشیدمش؟‬
‫مهلا ‪ ...‬اون دیگه دستش از این دنیا کوتاهه‪...‬‬
‫به این فگر کن که الان فرزامو داری‪...‬‬
‫درسته که بابا در حقم بدی کرد‪..‬‬
‫ولی ‪...‬‬
‫الان نبخشیدنش باعث عذاب کشیدنش میشه‪...‬‬
‫شاید اون از عذاب دادن ما غمگین نمیشد‪..‬ولی من‪...‬‬
‫نمیتونستم بذارم حتی اون دنیا به خاطر من عذاب ببینه‪...‬‬
‫چون حق الناس گردنشه‪...‬‬
‫سرمو به سمت بالا گرفتم‪..‬‬
‫من ازش میگذرم‪...‬‬
‫توهم ازش بگذر‪...‬‬
‫تورو به بزرگیت قسم‪...‬‬
‫من‪.‬دیگه دینی به گردن بابام ندارم‪...‬‬
‫قطره های اشکم راهشون باز شد‪...‬‬
‫دیگه باید فراموش کنم‪...‬‬
‫تمام بدیاش رو فراموش میکنم‪..‬‬
‫فقط خاطره های خوبش میمونه‪..‬‬
‫فقط همونا‪...‬‬
‫تا وقتی همه غریبه ها رفتن نشستیم‪...‬‬
‫موقع خداحافظی فرزامم اومد تو‪..‬‬
‫دخترا‪ ...‬خیره شدن به ما‪. .‬‬
‫از دیدن فرزام متعجب بودن‪..‬‬
‫فرزام به سمتمون اومد‪...‬‬
‫رو کردم سمت عمه و گفتم ‪:‬‬
‫‪--‬همسرم که میگفتم ایشونه‪..‬‬
‫فرزام مودبانه احوال پرسی ساده ای کرد‪...‬‬
‫عمه هم انگار ازش خوشش اومده بود‪..‬‬
‫چون بهم گفت انتخاب خوبی کردم‪...‬‬
‫کمی که گذشت تک تک از همه خداحافظی کردم‪...‬‬
‫موندن تو جمعشون برام سخت بود‪...‬‬
‫با ماندانا خانم و عمو به خونه برگشتیم‪...‬‬
‫هانیه از راه مسجد برگشته بود‪...‬‬
‫دم در ریموت رو زد‪..‬‬
‫تا خواستیم بریم تو یهو سرش به سمت شیشه چرخید‪...‬‬
‫آروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا سمت چپتو ببین‪...‬‬
‫سرمو چرخوندم‪..‬‬
‫آبتین دوست فرزام بود‪...‬‬
‫اونم هانیه بود‪...‬‬
‫با اینکه پشتش بهمون بود‪...‬‬
‫ولی شالی که ما براش گرفته بودیم روی سرش بود‪...‬‬
‫فرزام سریع رفت تو‪...‬‬
‫متوجه شدم که هانیه یهو به عقب برگشت ‪..‬‬
‫ولی فرزام نذاشت عمو و ماندانا جون ببینن که اونجا ایستاده ‪..‬‬
‫ماشینو خاموش کرد‪...‬‬
‫اومدیم بریم بالا که فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شما برین بالا‪...‬من برم تا مغازه یه چیزی بگیرم و بیام‪...‬‬
‫‪-‬نمیخواد الان‪. .‬بیا شب برو‪..‬‬
‫‪--‬نه کار دارم‪ ...‬شما برید من میام‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم فرزام با هانیه دعوا کنه‪...‬‬
‫نکنه از اینکه با اون پسره حرف میزد عصبی بشه ‪..‬‬
‫ماندانا خانم به زور بردم تو آسانسور ‪..‬‬
‫استرس داشتم که فرزام میخواد چکار کنه ‪..‬‬
‫نه بابا ‪..‬‬
‫فرزام اهل دعوا و داد و بیداد نیست ‪..‬‬
‫من مطمئنم که میتونه اروم و بی سر و صدا همه چیزو حل کنه‪...‬‬
‫حالا دوستش با خواهرش بود که بود‪...‬‬
‫اونام که اروم داشتن حرف میزدن‪...‬‬
‫اَه‪..‬‬
‫ای خاک بر سرت هانیه‪...‬‬
‫جای بهتر نبود؟‬
‫تقریبا پشت درختی که جلوی در آپارتمانی بود ایستاده بودن‪..‬‬
‫شاید فکر نمیکرد که ما برگردیم‪...‬‬
‫اینقدر زود‪...‬‬
‫در رو باز کردن و رفتیم تو‪...‬‬
‫باید از تو پنجره بیرون رو میدیدم‪...‬‬
‫هنوز در اتاق هانیه رو باز نکرده بودم که صدای باز شدن در خونه اومد‪..‬‬
‫سریع نگاهشون کردم‪...‬‬
‫هانیه با سرعت اومد تو اتاق‪...‬‬
‫توجهی بهم نکرد‪...‬‬
‫فرزامم رفت تو آشپزخونه ‪..‬‬
‫رفتم پیش فرزام‪...‬‬
‫لیوانی پر از آب تو دستش بود ‪..‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫‪-‬چیکار کردی اونجا‪..‬‬
‫‪--‬هیچی‪...‬دیدی که ‪..‬آوردمش تو‪...‬‬
‫‪-‬پس جرا اینقدر عصبی بود‪..‬‬
‫‪--‬به جهنم که عصبی بود‪..‬ولش کن اروم میشه خودش‪...‬‬
‫‪-‬فرزام با هانیه بد رفتاری نکن‪..‬‬
‫تا اینو گفتم یهو صاف نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬هزار بار‪...‬هزار بار گفتم بهش چیزی رو ازم قایم نکنه‪. .‬بهش گفته بودم بدم میاد قایمکی از من‬
‫بخواد کاری کنه ‪..‬بپیچونه بیاد خونه‪...‬خستگی رو بهونه میکنه تا با آبتین‪...‬‬
‫حرفشو خورد‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪ ...‬برام سخته‪ ...‬دوستم‪...‬که تازه چند ماهه دوباره اومده اینجا با خواهرم‪...‬‬
‫‪-‬چرا شلوغش میکنی فرزام‪ ...‬اونا فقط داشتن حرف میزدن‪...‬شاید واقعا همو دوست داشته باشن ‪.‬‬
‫یهو لیوان تو دستشو پرت کرد روی کابینت ‪..‬‬
‫خورد به دیوار و شکست‪..‬‬
‫ترسیدم‪..‬‬
‫‪--‬غلط کردن که حرف میزدن‪...‬‬
‫ماندانا خانم سریع اومد تو آشپزخونه‪...‬‬
‫با دیدن لیوان شکسته شده با ترس گفت ‪:‬‬
‫‪--‬وای‪...‬چیشده؟ چکار کردی فرزام‪..‬‬
‫‪--‬هیچی مامان‪...‬ببخشید‪...‬خودم براتون میخرم ‪...‬‬
‫‪--‬یعنی چی‪...‬خب چی شده‪...‬‬
‫فرزام چیزی نگفت و سریع رفت تو اتاقش‪...‬‬
‫ماندانا خانم بهم نگاه کرد‪..‬‬
‫‪--‬چش شده‪...‬تا الان که خوب بود‪...‬‬
‫‪-‬هیچی‪...‬هیچی‪..‬من بچگی کردم‪..‬‬
‫سریع رفتم تو اتاق پیشش‪..‬‬
‫با عصیانیت مشغول عوض کردن لباساش بود‪...‬‬
‫این رو از سرعت زیادش و حرکات تندش میفهمیدم‪...‬‬
‫با اینکه ترسیده بودم بازم به حرفام ادامه دادم‪...‬‬
‫باید از هانیه دفاع میکردم‪...‬‬
‫‪-‬ف‪..‬فرزام‪..‬تو‪ ...‬تو نباید غلط فکر کنی‪...‬هانیه بارها بهم گفته بود‪...‬‬
‫‪--‬چی بهت گفته بود؟ حتما آبتین رو دوست داره‪...‬‬
‫‪--‬چقدر میشناستش‪ ...‬از نامزدی نگین دوستت تا الان؟ ببشتر از این که نبوده‪...‬‬
‫‪-‬فرزام این رفتارت‪...‬‬
‫‪--‬نپر وسط حرفم‪...‬ساکت باش‪...‬‬
‫تقریبا لال شدم‪...‬‬
‫فرزام چثدر ترسناک میشد‪...‬‬
‫موقع عصبانیت چقدر ترسناک میشد‪...‬‬
‫‪--‬هانیه یا نفهمیده‪...‬یا داره خودشو میزنه به نفهمی‪...‬‬
‫نشست رو تخت‪...‬‬
‫دستاش رو توی هم قلاب کرد‪...‬‬
‫‪--‬خنگه‪..‬خنگ‪ ...‬اگرم واقعا دل بسته باید روشنش کنم‪...‬من به عاشقی اعتقاد دارم‪...‬چون خودم‬
‫عاشقم‪...‬ولی عشق هانیه عشق نیست‪...‬اون آبتینو نمیشناسه‪..‬‬
‫سریع از جا بلند شد‪..‬‬
‫‪-‬کجا میخوای بری‪...‬‬
‫‪--‬پیش هانیه‪...‬‬
‫سریع ایستادم جلوش‪...‬‬
‫تو عصبانیت نباید میذاشتم بره پیشش‪. .‬‬
‫حداقل آروم بشه بعد‪...‬‬
‫‪--‬مهلا تو دخالت نکن‪..‬‬
‫‪-‬فرزام‪ ...‬فکر کن ابتینم تو یه نگاه عاشق شده ‪..‬مثل خودت‪..‬‬
‫‪--‬تو نمیدونی‪...‬بذار اول خودتو روشن کنم‪...‬آبتین قبلا زن داشت‪ ...‬چشمام گرد شد‪...‬‬
‫‪--‬میفهمی ؟؟؟ یه زن عقد کرده‪.‬‬
‫دهنم باز موند‪...‬‬
‫باورم نمیشد‪.‬‬
‫‪-‬یعنی‪...‬یعنی زن داره؟‬
‫‪--‬زن داشت‪...‬خیلی هم دوستش داشت‪...‬اما دختره نمیخواستش‪...‬بهش خیانت میکنه‪...‬آبتین‬

‫میفهمه‪...‬طلاقش میده‪..‬آبتین مریضه ‪..‬میفهمی؟ شکاکه‪..‬خیلی زیاد‪..‬برای اینه که دارم‬
‫مسیوزم‪...‬هانیه نمیتونه با یه مریضی مثل اون بسازه‪...‬رفتاراش عجیبن‪...‬هانیه الان متوجه شون‬
‫نیست‪...‬‬
‫هنگ کرده بودم‪. .‬‬
‫هنوزم منظور فرزامو از اینکه گفته بود آبتین مریضه نفهمیده بودم ‪..‬‬
‫فرزام کنارم زد و از اتاق رفت بیرون ‪..‬‬
‫همونجا روی صندلی نشستم‪...‬‬
‫حتی نتونستم بلند شم و برم توی اتاق هانیه‪. .‬‬
‫آبتین زن داشت؟‬
‫بهش خیانت کرده بود؟‬
‫آبتین مریض بود؟‬
‫باورش واقعا سخت بود‪...‬‬
‫از اون پسر جلتنمن و شیک و پیک که تو جشن دیدیم واقعا بعید بود‪..‬‬
‫و غیر قابل باور‪. .‬‬
‫اصلا نمیشد باور کرد‪...‬‬
‫نمیدونم‪ ...‬گیج شده بودم‪...‬‬
‫نمیدونم چقدر گذشت که فرزام برگشت‪...‬‬
‫در اتاقو بست و همونجا به در تکیه داد ‪..‬‬
‫بی حرف نگاهم کرد‪...‬‬
‫خیره شدم بهش‪. .‬‬
‫بالاخره لب باز کرد‪..‬‬
‫‪--‬مهلا هانیه از بیماریش‪..‬از زن قبلیش‪...‬از همه اینا خبر داره‪...‬‬
‫متعجب تر شدم ‪..‬‬
‫تو اون مدت روی تخت دراز کشیده بودم ‪..‬‬
‫بلند شدم و نشستم‪- .‬یعنی‪. .‬یعنی‪. .‬‬
‫‪--‬مهلا حرفام تو گوشش نمیره‪ ...‬مهلا آبتین شکاکه ‪..‬ابتین خیلی شکاکه‪...‬‬
‫روی صندلی نشست ‪..‬‬
‫دستشو توی موهاش فرو کرد‪...‬‬
‫واقعا اولین بار بود فرزامو این شکلی میدیدم‪...‬‬
‫از جا بلند شدم و به سمتش رفتم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا میدونم اذیت میشه ‪..‬میدونم‪...‬چکار کنم تا منصرفش کنم‪...‬‬
‫نزدیکش ایستادم‪...‬‬
‫خم شدم و پیشونیش رو بوسیدم‪...‬‬
‫سرش رو تو بغلم گرفتم‪...‬‬
‫میدونستم اینطوری آروم میشه‪...‬‬
‫فرزامِ من باید اروم میبود‪..‬‬
‫فرزام پریشون و عصبی اصلا خوب نبود‪...‬‬
‫فرزامم باید مثل همیشه ساکت و اروم باشه‪.. .‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬شاید به صلاحشه‪. .‬‬
‫‪--‬مهلا اولین بار بود درمقابل حرفاش ساکت شدم‪...‬مهلا عاشق شده ‪..‬اونگ عاشق ابتین‪...‬اون‬
‫اذیتش میکنه ‪..‬‬
‫جلوش نشستم‪. .‬‬
‫مثل خودش‪...‬‬
‫وقتایی که روی دو پا جلوم مینشست و دستامو توی دستاش میگرفت‪. .‬‬
‫‪-‬فعلا که نه به باره نه به داره ‪..‬بعدم شاید عوض شده باشه‪ .‬شاسد دیدش نسبت به هانیه خوب‬
‫باشه‪...‬خودتم که اوایل میگفتی پسر خوبیه‪..‬‬
‫بی توجه به حرفم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬زل زد تو چشمام‪...‬مهلا زل زد بهم و گفت تا بعد از چهلم بابات به احترامت صبر میکنه‪...‬‬
‫‪-‬فرزام عاشقه‪ ...‬روش غیرتی نشو‪...‬دوست پسرش که نیست‪. .‬خواستگارشه‪...‬فرزام هانیه برای‬
‫من خیلی عزیزه ‪..‬نمیذارم کسی اذیتش کنه ‪..‬‬
‫‪-‬حتی تو‪...‬‬
‫فرزام دیگه چیزی نگفت‪...‬‬
‫‪-‬فرزام عزیزم‪...‬‬
‫‪-‬شاید ابتین خوب شده باشه‪...‬‬
‫‪--‬به قول تو فعلا نه به باره‪...‬نه به داره‪...‬اگر‪...‬‬
‫خودم پریدم وسط حرفش‪...‬‬
‫‪-‬اگرم پا پیش گذاشت خودت باهاش حرف بزن‪...‬ازش قول بگیر تا هانیه رو اذیت نکنه‪...‬‬
‫‪--‬بسه دیگه‪..‬فعلا نمیخوام درباره ش حرف بزنیم‪...‬‬
‫دوست نداشتم زیاد بهش گیر بدم‪...‬‬
‫اگر اینطور راحت بود‪..‬‬
‫منم حرفی نداشتم‪...‬‬
‫*********‬
‫دو ماه بعد ‪:‬‬
‫روسری یاسی رنگم رو کمی روی موهام صاف کردم‪...‬‬
‫به خاطر جنس لیز ساتنش نمیتونستم صاف روی موهام نگهشون دارم‪...‬‬
‫با اینکه دوست نداشتم به این زودی سیاهمو دربیارم اما ماندانا جون بعد از چهلم بابا دیگه‬
‫نذاشت سیاه پوش باشم‪..‬میگفت تو تازه عروسی و شگون نداره سیاه تنت کنی‪..‬‬
‫مثل اینکه تا الانم لطف کرده بود که کاریم نداشته‪...‬‬
‫امتحانات شهریورو هم راحت قبول شدم‪...‬‬
‫اما به گوش مدیر رسیده بود که من و نگین عقد کرده ایم و دیگه اجازه نداد ما اونجا ثبت نام‬
‫بشیم‪...‬‬
‫و من و هانیه مدرسه هامون ازهم جدا شد ‪..‬‬
‫هانیه همونجا موند و من ‪...‬‬
‫مجبور به ثبت نام تو یه مدرسه شبانه غیر انتفاعی شدم ‪..‬‬
‫رژ لب ماتی زدم‪...‬‬
‫شاید لازم بود که منم برم جلوی آبتین ‪..‬‬
‫نباید که به عنوان زن فرزام شیک نباشم‪...‬‬
‫هانیه با استرس کل اتاقو قدم میزد‪...‬‬
‫یهو نشست جلومو گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهلا فرزام چیزی بهت نگفت ؟‬
‫خیره شدم بهش ‪...‬‬
‫‪-‬چی بگه مثلا ‪..‬‬
‫‪--‬اینکه چی میخواد بهش بگه ‪..‬‬
‫‪-‬نه تگفت‪...‬‬
‫مثل بچه ها نق نق کرد‪...‬‬
‫کم مونده بود بزنه زیر گریه ‪..‬‬
‫‪-‬چت شده تو دختر‪...‬اینقدر ضعیف نباش‪...‬‬
‫‪--‬همه ش تقصیر فرزامه مهلا‪...‬‬
‫‪-‬عععه‪...‬‬
‫‪--‬عععه نداره ‪ ...‬اگر همون موقع قبول میکرد اونم دیگه همه چیز حل بود‪...‬یعنی چی باهاش حرف‬
‫دارم‪...‬بابا به خدا‪...‬به پیر ‪..‬به پیغمبر آبتین دیگه خوب شده ‪ ..‬شکاک نیست‪...‬بعدم من کاری‬
‫نمیکنم که بخواد بهم شک کنه‪..‬‬
‫‪-‬هانیه باباتم مخالف بود دیدی که‪ ...‬فهمیده بود زن داشته‪..‬‬
‫‪--‬بابا حرفی نداره‪...‬بدونه من میخوامش اونم قبول میکنه ‪ ..‬الان فقط حرف فرزام‪...‬وای خدااا‪...‬‬
‫*********‬
‫‪-‬هانیه‪...‬‬
‫‪--‬هانیه چی ‪ ...‬فرزام از قولم حرف زده ‪..‬من کی خواستم بیشتر فکر کنم‪...‬من غلط کنم که بیشتر‬
‫از این فکر کنم‪...‬خودش خواست فکر کنه ‪..‬انداخت گردن من‪...‬حیف که نمیشد وگرنه همونجا‬
‫جوابشو میدادم‪...‬والا انگار خواستگار برای اون اومده‪...‬‬
‫‪-‬اروم باش چقدر غر غر میکنی‪...‬اوووووه‪...‬حال داریا‪...‬سرم درد گرفت‪...‬‬
‫همون لحظه چند تا تقه به در خورد‪...‬‬
‫هانیه مثل جت از جا پرید ‪...‬‬
‫میخواست خودش در اتاقو باز کنه‪. .‬‬
‫سریع جلوشو گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬بشین دختر‪...‬ای باباااا‪...‬‬
‫هرجور بود نشوندمش رو تخت و خودم در اتاقو باز کردم‪...‬‬
‫فرزام نگاهی بهم کرد و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬هانیه کجاست پس‪. .‬‬
‫‪-‬نشسته همینجا ‪..‬‬
‫با چشم نگاهی به پشت سرش انداختم‪...‬‬
‫متعجب شدم‪...‬‬
‫پس این پسره کو‪...‬‬
‫‪-‬آبتین کجاست ‪...‬‬
‫‪--‬فرستادمش خونه شون تا یه بار دیگه با خانواده ش بیاد‪...‬‬
‫لبخند بزرگی نشست رو لبم‪. .‬‬
‫‪-‬خیالت راحت شد؟‬
‫سری تکون داد‪...‬‬
‫اینبار اونم لبخند زد‪..‬‬
‫‪--‬فعلا خیالمو راحت کرده‪...‬ولی ‪ ...‬اگر بعدا کاری کنه که خم به ابروی هانیه بیاد ‪.‬یا بخواد‬
‫ناراحتش کنه‪...‬‬
‫دستشو گرفتم‪. .‬‬
‫‪-‬بسه بابا‪ ...‬باشه اگر پس فردا خم به ابروش اورد بزن ناکارش کن‪...‬‬
‫از لحن حرفم کمی خندید‪...‬‬
‫‪--‬برو خبرو بش بده تا سکته نکرده‪...‬‬
‫اومد بره که سریع گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬خیلی خوبی‪...‬‬
‫‪--‬تو بیشتر‪...‬‬
‫سریع به سمت آشپزخونه رفت‪ ...‬دیدم که سوییچ رو برداشت و از خونه رفت بیرون‪...‬‬
‫میخواست بره دنبال عمو و ماندانا جون تا از فروشگاه برشون‪.‬گردونه‪...‬‬
‫چون ماشین عمو خراب بود فرزام باید میرفت دنبالشون‪...‬‬
‫سرسع رفتم تو اتاق و با خونسردی گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬بیا تمام‪...‬فرزام قبول کرد‪...‬‬
‫تا اینو گفتم یهو جیغ هانیه بلند شد‪..‬‬
‫چشمام گرد شد‪..‬‬
‫با خوشحالی پرید تو بغلم‪...‬‬
‫عجب عکس العملی‪....‬‬
‫‪--‬وااای‪..‬وااای مهلا‪...‬عاشقتمممم‪..‬‬
‫‪-‬بیا اینقدر از شوهرم گله کردی‪...‬اینم جوابش ‪.‬برو حال کن‪...‬‬
‫‪-‬میدونم تو باهاش حرف زدی‪...‬مهلا مرسی‪...‬مرسی مرسی‪...‬‬
‫یهو زد زیر گریه‪...‬‬
‫سریع صورتشو گرفتم بین دستم ‪..‬‬
‫این هانیه چقدر با اون هانیه شر و تخس و زبون دراز قبل فرق داشت‪...‬‬
‫‪-‬گریه نکن دیوونه ‪..‬‬
‫‪--‬از خوشحالیه‪..‬‬
‫‪-‬افرین بخند‪..‬خوشحالی بخند‪..‬گریه نکن ‪..‬‬
‫هانیه محکم بغلم کرد‪...‬‬
‫خیلی خوشحال بود‪..‬‬
‫حس میکردم دینمو بهش ادا کردم‪...‬‬
‫به خاطر تمام خوبی های بی منتش تو این یک سال مدیونش بودم‪...‬‬
‫الان باری از رو شونه هام برداشته شده بود‪...‬‬
‫وقتی میدیدم هانیه خوشحاله دیگه غمی نبود‪..‬هانیه با همه فرق داشت‪...‬‬
‫اون خواهرم بود ‪..‬‬
‫خوشبختیش آرزومه‪...‬‬
‫و من میدونم‪...‬‬
‫میدونم که آبتین اون ادم قبل نیست و محاله که ذره ای باعث رنجش هانیه بشه ‪..‬‬
‫مطمئنم‪...‬‬
‫*******‬
‫با لبخند به مادرش نگاه کردم‪..‬‬
‫یه خانم فوق العاده جوون و خوشتیپ‪..‬‬
‫با موهایی که بلوند کرده بود و آرایشی روی صورتش ‪..‬‬
‫واقعا بهش نمیومد مادر ابتین باشه‪..‬‬
‫خب ‪..‬‬
‫مثل ماندانا خانم‪..‬‬
‫به اونم اصلا نمیومد که دختر و پسری به این سن داشته باشه‪...‬‬
‫یکی از مزایای زود ازدواج کردن همینه‪...‬‬
‫که اختلاف سنی کمی با فرزندت داشته باشی‪...‬‬
‫اونطور رابطه ها هم خیلی بهتره‪...‬برای همینه که ماندانا جون هانیه و فرزام رو به این خوبی درک‬
‫میکنه‪...‬‬
‫پدرش هم یه مرد خیلی متشخص بود‪...‬‬
‫از صحبت های دفعه قبل عمو خیلی از پدرش خوشش اومده بود‪...‬‬
‫هانیه هم کنار ماندانا جون نشسته بود‪..‬‬
‫اینکه میدیدم همه چیز داره حل میشه قلبم پر از شادی میشد‪...‬‬
‫خوشبختی هانیه ارزوی منه‪...‬‬
‫حالا که دیگه مخالفی نیست‪...‬‬
‫کمکشون کن زندگیشون خوب باشه‪...‬‬
‫خوشبخت بشن در کنار هم‪...‬‬
‫خدایا به من و فرزامم کمک کن‪...‬‬
‫منم از این وضعیتم خسته شدم‪...‬‬
‫دلم یه خونه ی نقلی دو نفره میخواد‪...‬‬
‫خونه ای که فقط مال من و فرزام باشه‪...‬‬
‫مادر آبتین که از صحبتا فهمیده بودم اسمش نرگسه از توی کیفش جعبه ای دراورد‪...‬‬
‫با اجازه از عمو و ماندانا جون اونو به دست آبتین داد‪...‬‬
‫با شوق به هانیه نگاه کردم‪...‬‬
‫لبخند زیباش لبخندمو بزرگتر کرد‪...‬‬
‫به فرزام که کنارم بود نگاه کردم‪..‬‬
‫اینبار اونم لبخند میزد‪...‬‬
‫کلا همه خوشحال بودن‪...‬‬
‫امشب غم و ناراحتی میون ما جایی نداشت‪...‬‬
‫متوجه اشک تو چشم ماندانا جون شدم‪...‬‬
‫خوشحال بود‪...‬‬
‫از اینکه بچه هاش سر و سامون گرفتن اشک تو چشمش جمع شد‪...‬‬
‫خدایا کمک همه مون کن‪...‬‬
‫ماندانا خانم و عمو یه تعارف الکی زدن که برای شام بمونن و اونا هم گفتن که انشالله تو فرصتهای‬
‫مناسب تر ‪..‬‬
‫و البته چه بهتر‪...‬‬
‫چون ما هیچ تدارکی برای شام و بعدش ندیده بودیم‪...‬‬
‫هانیه به من اشاره ای کرد تا دنبالش برم تو اتاقش‪...‬‬
‫سریع از جا بلند شدم و رفتم پیشش‪...‬‬
‫همون دم ور اتاق خودم بغلش کردم‪...‬‬
‫‪-‬مبارکت باشه اجی‪...‬‬
‫‪--‬مهلا همه اینا رو مدیون توام‪...‬‬
‫‪-‬مهلا فدات شه ‪ ...‬عزیزمی‪...‬‬
‫دستشو تو دستم گرفتم‪...‬‬
‫میخواستم دقیق حلقه ش رو ببینم‪...‬‬
‫اونم یه حلقه ی طلای ساده داشت ‪..‬‬
‫ولی قشنگ بود ‪..‬‬
‫حدس زدم سلیقه ی مادرش باشه‪...‬‬
‫در اتاقو بستیم و کنارهم روی زمین نشستیم‪...‬‬
‫هردو تکیه به تخت دادیم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا نمیدونی چقدر خوشحالم ‪..‬‬
‫‪-‬چرا میدونم‪...‬درکت میکنم و حس خوشحالیت رو میفهمم‪...‬‬
‫‪--‬هِی مهلا‪...‬باور کن آبتین خیلی خوبه ‪..‬دیگه هم مثل قبل نیست‪...‬منم اجازه نمیدم دیدی که‬
‫نسبت به اون دختره داشت رو به منم داشته باشه ‪..‬قول میدم بیشتر از چشماش بهم اعتماد کنه‪...‬‬
‫‪-‬اخه عزیزم‪...‬تو بس که ماهی‪...‬من مطمئنم به هرچی که دلت بخواد میرسی عزیزم‪...‬‬
‫متوجه خاموش شدن چراغای بیرون شدیم‪...‬‬
‫سریع صدای فرزامم اومد‪...‬‬
‫‪--‬مهلا من دارم میخوابم‪...‬‬
‫مثل خودش بلند جواب دادم ‪:‬‬
‫‪-‬باشه‪...‬خوب بخوابی ‪..‬‬
‫آرنج هانیه یهو رفت تو پهلوم‪...‬‬
‫لبمو گاز گرفتم تا جیغ نکشم‪..‬‬
‫چپ چپ نگاهش کردم‪- .‬چتهههه‪...‬سوراخ کردی پهلومو‪..‬‬
‫‪--‬یعنی چی خوب بخوابی‪...‬‬
‫سریع بلند شد و دستمو کشید‪...‬‬
‫‪--‬پاشو پاشو ببینمممم‪...‬این که گفت دارم میخوابم یعنی پاشو بیا پیشم‪...‬پاشو‪....‬‬
‫به زور بلندم کرد‪..‬‬
‫‪-‬خواستم پیش تو بمونم‪..‬‬
‫‪--‬من نمیخوام پیشم بمونی الان ‪..‬دستت درد نکنه ‪..‬برو پیش داداشم ‪.‬‬
‫یه جورایی از اتاقش پرتم کرد بیرون ‪..‬‬
‫خودمم بودن کنار شوهرمو بیشتر از هرچیزی دوست داشتم‪...‬‬
‫در اتاقشو باز کردم و رفتم تو‪...‬‬
‫روی تشکی که پایین تختش پهن کرده بود دراز کشیده بود‪...‬‬
‫با دیدنم دستش رو از روی چشماش برداشت و نگاهم کرد‪...‬‬
‫‪-‬بیداری؟‬
‫کتی که تنم بود رو دراوردم‪..‬‬
‫بعد از اونم شلوارمو با یه شلوار گشاد و راحت مخصوص خواب عوض کردم‪...‬‬
‫یه لحظه به سر و وضعم نگاه کردم ‪..‬‬
‫فرزام شروع کرد به خندیدن‪...‬‬
‫والا خب ‪..‬‬
‫حقم داشت بخنده‪...‬‬
‫یه بلوز صورتی که یه قلب بزرگ خوشگل روش بود تنم بود‪..‬‬
‫با یه شلوار گشاد‪ .‬و بزرگ‪...‬‬
‫موهامو هم باز کردم ‪..‬‬
‫دوست داشتم حداقل از موهام خوشش بیاد ‪..‬‬
‫کنار سنگ قبر مادرم نشستم ‪..‬‬
‫گلی رو که گرفته بودم رو روش گذاشتم‪. .‬‬
‫انگشتمو روی اون سنگ مشکی رنگ سرد قرار دادم‪...‬‬
‫شروع کردم به خوندن فاتحه‪...‬‬
‫وسط سوره حمد بودم که بغضم شکست‪...‬‬
‫همراه با گریه هام ادامه فاتحه م رو خوندم‪...‬‬
‫دلم برای مادرم تنگ شده بود‪...‬‬
‫با گلابم سنگش رو شستم‪...‬‬
‫مامانم‪...‬‬
‫شد چهار ماه‪...‬‬
‫چهار ماهه که نیستی‪...‬‬
‫دستمو برای پلک کردن اشکام بالا نمیاوردم‪...‬‬
‫انگار دوست داشتم اشکام بریزن روی سنگ‪...‬‬
‫گل ها رو با دستم پر پر کردم‪...‬‬
‫هق هقم شدت گرفت‪...‬‬
‫مامان دلم برات تنگ شده‪...‬‬
‫اخه دیگه چقدر بگم دلتنگتم‪...‬‬
‫دلتنگ صدات‪...‬‬
‫نگاهت‪...‬‬
‫همه چیت‪...‬‬
‫اخرین گلبرگو که انداختم رو سنگ دیگه نتونستم خودمو کنترل کنم ‪..‬‬
‫افتادم رو سنگ‪...‬‬
‫برام مهم نبود یکی ببینه‪...‬‬
‫یا لباسام خاکی شن‪...‬‬
‫ناله کردم‪...‬‬
‫اشک ریختم‪...‬‬
‫خدایا مادرمو چرا ازم گرفتی ‪..‬‬
‫مامااان‪...‬مامان خوبم‪...‬‬
‫مامان نازم چرا رفتی‪...‬‬
‫چرا منو تنها گذاشتی‪...‬‬
‫چرا نایستادی پیشم تا عروسیمو ببینی‪..‬‬
‫کاش منم همون موقعذبا مادرم میبردی‪...‬‬
‫مامان تو رفتی‪...‬‬
‫بدون تو برام خیلی سخته‪...‬‬
‫دستی نشست رو شونه م‪...‬‬
‫سرمو بلند کردم‪..‬‬
‫فرزام کنارم نشست ‪.‬‬
‫دستمو گرفت و نشوندم‪...‬‬
‫اونم فاتحه ای خوند‪...‬‬
‫‪-‬فرزام شد چهار ماه ‪ .‬مامانم نیستش‪...‬چهار ماهه که نیستش‪...‬‬
‫‪--‬اروم باش عزیزم‪...‬‬
‫مطمئن باش اونجا جاش واقعا خوبه و راحته‪..‬‬
‫‪-‬مطمئنم‪...‬چون مامان خیلی خوب بود‪. .‬آزارش به یه مورچه هم نرسیده ‪..‬مامانم مهربون بود‪...‬‬
‫‪--‬خدا رحمتش کنه‪...‬سر مزار پدرت هم رفتی؟‬
‫‪-‬اره فاتحه خوندم ‪...‬‬
‫‪--‬هروقت حس کردی خالی شدی بگو که بریم‪...‬‬
‫سریع یه فاتحه ی دیگه خوندم‪...‬‬
‫برای مامان‪...‬‬
‫یکی هم فرستادم برای بابا و بلند شدم‪...‬‬
‫نباید دیر میکردیم‪...‬‬
‫منتظرمون بودن‪..‬‬
‫‪--‬مهلا هنوزم وقت هستا‪...‬‬
‫‪-‬نه دیگه بریم‪...‬اصلا دوست ندارم دیر برسیم‪...‬‬
‫از مامانم خداحافظی کردم‪..‬‬
‫با هم به سمت ماشین رفتیم و سوار شدیم‪...‬‬
‫کمی که از مسیر رو رفتیم فرزام یهو خم شد سمتم‪..‬‬
‫‪-‬حواست به جلوت باشهههه‪...‬‬
‫‪--‬هست‪...‬‬
‫خم شد و سریع در داشبورد رو باز کرد‪..‬‬
‫کلیدی رو که یه ربان خیلی خوشگل قرمز بهش وصل بود رو پرت کرد تو بغلم‪...‬‬
‫با خوشحالی جیغی زدم و کلید خونه رو برداشتم‪...‬‬
‫‪-‬واااای فرزاااامممم‪...‬تمام شد؟‬
‫‪--‬بلههه عزیزم‪ ...‬تمام شد‪...‬‬
‫‪-‬خدارو شکرررر‪...‬نمیدونی چقدر خوشحال شدم‪...‬فکر میکردم الان میریم دفتر خونه‪...‬‬
‫‪--‬نه عزیزم تمام شد‪...‬همونطوری که خودت میخواستی شد‪..‬‬
‫خندیدم‪ ...‬بعد از اون‪.‬همه گریه تو قبرستون دیدن این کلید و گرفتنش بین دستام حس خوبی رو‬
‫بهم داده بود‪...‬‬
‫دیگه همه چیز تمام شد‪...‬‬
‫فقط من بودم و فرزام و خونه ای که دیگه مال ما بود‪...‬‬
‫فقط ما دو نفر‪...‬‬
‫فرزام به سمت خونه ای که کلیدش رو تو دستم تاب میدادم میرفت‪...‬‬
‫از ذوقم نمیدونستم چیکار کنم‪...‬‬
‫یه خونه نقلی تو یکی از منطقه های نسبتا خوب اهواز‪...‬‬
‫خونه ی خوشگلی بود‪ .‬و من با تموم وجود عاشقش بودم‪...‬‬
‫فکر کنم هنوز هم کامل ماشینو نگه نداشته بود که پریدم پایین‪...‬‬
‫ماندانا خانم حسابی سرش شلوغ بود و نتونسته بود بیاد ‪ ...‬یا دنبال خرید جهاز هانیه بود‪ ...‬یا‬
‫وسایل من‪...‬‬
‫بازهم خواستم به دایی م زنگ بزنم‪..‬‬
‫اما موقع برداشتن تلفن محکم زدم رو دستم‪...‬‬
‫تا دستم طرف تلفن نره‪...‬‬
‫نباید بهشون زنگ بزنم‪...‬‬
‫سریع رفتم بالا‪...‬‬
‫خونه طبقه اول بود‪..‬‬
‫بدون آسانسور از پله ها دوییدم بالا‪...‬‬
‫ذوقمو نمیتونستم مخفی کنن ‪..‬‬
‫اصلا چرا مخفی کنم؟‬
‫نه‪...‬‬
‫بذار همه بفهمن‪...‬‬
‫بذار بدونن که من دیگه خوشبخت ترینم‪...‬‬
‫سریه در خونه ی خودمو باز کردم‪...‬‬
‫واحد شماره دو‪...‬‬
‫همونطور با کفش رفتم تو‪..‬‬
‫تمیز بود‪...‬‬
‫خالی از هر وسیله ای‪...‬‬
‫میچیدمش‪..‬‬
‫خوشگلش میکردم‪...‬‬
‫البته خب ‪..‬‬
‫با کمک ماندانا جون‪..‬‬
‫فرزام در رو بست‪...‬فهمیدم اومده پشت سرم‪...‬‬
‫شروع کردم دور زدن تو خونه‪..‬‬
‫برای بار هزارم‪...‬‬
‫هربار هم جوری نگاه میکردم که انگار بار اوله میبینمش‪...‬‬
‫دوتا اتاق خواب خوب داشت‪...‬‬
‫نه زیاد بزرگ و نه زیاد کوچیک ‪...‬‬
‫کف خونه کامل سرامیک بود‪..‬‬
‫کابینتا رو هم که خودمون سفارش داده بودیم‪...‬‬
‫نسکافه ای خوشرنگی که عاشقشون شده بودم‪...‬‬
‫تند تند در کابینتامو باز کردم‪...‬‬
‫دور جزیره ام هم دور زدم‪...‬‬
‫باید روش یه وسیله ی خوشگل میذاشتم‪...‬‬
‫با شوق به سمت فرزام برگشتم‪...‬‬
‫‪-‬فرزام ممنونم‪...‬نمیدونی چقدر خوشحال شدم‪...‬‬
‫‪--‬کاری نکردم که‪ ...‬تازه جای خوبش مونده‪...‬میخوایم بریم وسیله بخریم ‪..‬‬
‫چشمام برق زد‪..‬‬
‫خواستم بگم باشه ‪..‬‬
‫ولی جلوی خودمو گرفتم‪...‬‬
‫‪-‬میذارم به سلیقه ماندانا جون‪...‬‬
‫‪--‬سلیقه خودت مهمه نه ماندانا جون‪...‬این خونه مال توئه ها‪...‬‬
‫پس خونه واقعا مال من بود‪...‬‬
‫خدایا انگار باورم نمیشد‪..‬‬
‫‪-‬باشه‪...‬‬
‫‪--‬خب پس بریم خونه‪..‬من یه چرتی بزنم‪...‬ساعت پنج میریم دنبال کارا‪...‬‬
‫‪-‬هانیه رو هم ببریم‪...‬‬
‫‪--‬هانیه خودش کار داره‪...‬ببین میخوام دوتامون بریم نمیذاریا‪...‬‬
‫خندیدم و قبول کردم‪...‬‬
‫باهم از خونه رفتیم بیرون‪...‬‬
‫فرزام در رو قفل کرد‪...‬‬
‫رفتیم از مجتمع بیرون و سوار ماشین شدیم تا به خونه ماندانا جون برگردیم‪...‬‬
‫تو راه از شدت شوقم یک لحظه هم ساکت نشدم‪.‬‬
‫تند تند‪ .‬و پشت سرهم حرف میزدم‪...‬‬
‫خاطره تعریف میکردم ‪.‬‬
‫از مدل خونه حرف میزدم و از فرزام میخواستم مبلامونو قهوه ای تیره بگیره‪...‬‬
‫شنیده بودم رفتن تو خونه خودت شادی داره ‪..‬‬
‫خوشحالی داره ‪..‬‬
‫ذوق داره‪...‬‬
‫ولی دیگه فکر نمیکردم اینقدر خوشحال بشم‪...‬‬
‫داشتم پس میوفتادم کم کم‪...‬‬
‫اخه خیلی وقته منتظره جدا شدنمون از ماندانا جون و اون خونه هستم‪...‬‬
‫فرزام ماشینو اورد تو و گوشه ای پارک کرد‪...‬‬
‫باهم رفتیم بالا‪...‬‬
‫فرزام کلید انداخت و رفت تو‪...‬‬
‫آبتین هم روی مبل نشسته بود‪..‬‬
‫ماندانا جون و هانیه هم کنارش بودن‪..‬‬
‫سلامی کردیم و به طرفش رفتیم ‪..‬‬
‫ابتین بلند شد و با فرزام دست داد‪...‬‬
‫بعد دستشو سمت من دراز کرد‪..‬‬
‫مردد بودم که دست بدم یا نه‪...‬‬
‫روم نشد بگم نه و آروم یه دست ساده باهاش دادم‪...‬‬
‫سریع کنار هانیه نشست‪...‬‬
‫هانیه هم ژورنالی که تو دستش بود رو تند تند ورق میزد‪...‬‬
‫آبتین و فرزام مشغول حرف زدن شدن‪..‬‬
‫آبتین بنده خدا یه چشمش به فرزام بود و یه چشمش به لباسایی که هانیه نشونش میداد‪...‬‬
‫من و فرزام تا عصر با ابتین و هانیه مشغول بودیم و فرصت یه استراحت کوچیکم پیدا نکردیم‪...‬‬
‫به اصرار هانیه ما رو تا بازار رسوندن‪...‬‬
‫تا خودشون اول برن مزون و ماهم بریم دنبال وسایل‪...‬‬
‫هانیه ازمون خواست تو اولین مزون سر راه ماهم همراهشون بریم‪...‬‬
‫خودمم عاشق لباس عروس بودم‪..‬‬
‫سریع قبول کردم‪...‬‬
‫فرزام نتونسته بود راضیم کنه که عروسی بگیره‪...‬‬
‫با گرفتن عکس مشکل نداشتم‪...‬‬
‫ولی دیگه جشن عروسی نمیخواستم‪...‬‬
‫هانیه لباس قشنگی رو تنش کرده بود‪...‬‬
‫از نظر من که واقعا خوب بود‪..‬‬
‫حتما از نظر اون خوب نبود‪...‬‬
‫دومی رو پوشید ‪..‬‬
‫بازهم خوشش نیومد‪...‬‬
‫لباس سوم دوتا بند زیبای بزرگ داشت که روی بازوهاش میوفتادن‪...‬‬
‫ساده بود‪..‬‬
‫ولی خیلی خوشگل‪...‬‬
‫بالاتنه ش خیلی خیلی زیبا بود‪...‬‬
‫دامن لباس هم پف ‪...‬‬
‫کلا اگر من بودم حتما همین رو انتخاب میکردم‪...‬‬
‫انگار اونم واقعا خوشش اومده بود‪..‬‬
‫سریع دست گذاشت روی همون‪...‬‬
‫فرزام اروم در گوشم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تو نمیخوای امتحان کنی؟‬
‫‪-‬نه‪...‬‬
‫‪--‬مهلا‪...‬برای عکسامون لازمه ها‪..‬‬
‫دلم نیومد دست رد به سینه ش بزنم‪..‬‬
‫فرزام رو به خانمی که بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬برای ما هم یه ژورنال بیارید لطفا‪...‬‬
‫آبتین و هانیه سریع بیرون رفتن‪..‬‬
‫دمشون گرم‪...‬‬
‫مونده بودم چطور از مغازه بیرونش کنم‪...‬‬
‫منم بعد از پوشیدن یکی دوتا لباس مختلف لباسی که مد نظرم بود رو انتخاب کردم‪...‬‬
‫کلا جایی اومده بودیم که لباسای خیلی زیبایی داشت‪...‬‬
‫لباسایی که همه عاشقشون میشدن‪...‬‬
‫به لباسم توی آینه نگاه کردم‪...‬‬
‫مطمئنم که تو عکسا تک میشد‪...‬‬
‫دو تا بند باریک روی شونه هام بود‪...‬‬
‫بالا تنه ش هم برق خیلی خوشگلی میزد‪...‬‬
‫فرزام از روی لبخند رو لبم فهمید که خوشم اومده‪..‬‬
‫از توی اینه نگاهش کردم‪..‬‬
‫‪-‬خوبه؟‬
‫لبخند خوشگلی زد‪...‬‬
‫یه لبخند خوشگل دندون نما‪...‬‬
‫از اون لبخندایی که دلمو میبردن‪..‬‬
‫‪--‬عالیه‪...‬‬
‫دامن لباسم واقعا پف بود‪..‬‬
‫حس میکردم خیلی گنده شدم‪...‬‬
‫ولی دوستش داشتم‪...‬‬
‫لباسو تحویلشون دادیم و گفتیم که قول این لباسو به هیچکس ندن‪..‬‬
‫مبلغی هم پول رو بهشون دادیم‪...‬‬
‫‪--‬بعد از چیدن خونه میریم اتلیه‪...‬‬
‫‪-‬باشه عزیزم‪..‬هروقت خواستی ‪..‬‬
‫از هانیه و ابتین خداحافظی کردیم و گفتیم خودمون برمیگردیم‪...‬‬
‫دستمو تو دستش گذاشتم و از اون پاساژ رفتیم بیرون‪...‬‬
‫فرزام برای خونه مبل سفید رو دوست داشت‪...‬‬
‫میگفت تازه عروس دامادیم‪...‬‬
‫ولی من نه‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم رنگ روشن بگیرم تا زود کثیف بشن یا لک بگیرن‪...‬‬
‫هرجور بود راضیش کردم مبلا رو قهوه ای بگیره‪...‬‬
‫با خیال راحت و لب خندون از مغازه زدم بیرون ‪..‬‬
‫‪--‬کار خودتو کردیا‪...‬‬
‫‪-‬من اینم دیگههه‪...‬‬
‫‪--‬بریم اون طرف‪ ...‬سرویس خوابو دیگه نمیذارم تیره بگیریا‪...‬‬
‫از رو شوخی گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نگوو‪...‬تخت مشکی رنگ عالیه‪...‬‬
‫‪--‬ساکت شو دیگه‪...‬‬
‫زدم زیر خنده‪...‬‬
‫منم خوب بلد بودم حرصش بدم‪...‬‬
‫سرویس خواب ساده ی سفید رنگی رو انتخاب کردیم‪...‬‬
‫از همونجا یه رو تختی سفید هم گرفتم‪...‬‬
‫حالا بر خلاف مبلا اصرار شدید واشتم اتاقو سفید کنم‪..‬‬
‫این رنگ برای خواب بهم ارامش میداد‪...‬‬
‫فرش‪...‬تلوزیون و میز تلوزیون‪...‬میز ناهار خوری‪...‬یخچال و فریزر‪..‬‬
‫تمام اینا رو خریدیم و قرار شد تا فردا عصر همه رو بیارن تو خونه‪...‬‬
‫بقیه خورده ریزه ها رو هم قرار شد با ماندانا جون بیام و بخرم ‪..‬‬
‫واسه ی شام وارد اولین فست فودی که دیدیم شدیم‪...‬‬
‫دو تا پبتزا و سیب زمینی سفارش دادیم و رفتیم بالا‪...‬‬
‫جایی رو کنار دیوار انتخاب کردم‪...‬‬
‫عاشق این کارامون بودم‪...‬‬
‫عاشق بیرون رفتن با فرزام‪...‬‬
‫بعد از خوردن شام از جا بلند شدیم و رفتیم از فست فود بیرون‪..‬‬
‫چون ماشین نبود با تاکسی برگشتیم تا خونه‪...‬‬
‫چشمای فرزام به طور باز مونده بودن‪...‬‬
‫چون ظهر نخوابیده بود خسته بود و چشماش سرخ از خواب بود‪ ...‬بعد از کمی نشستن کنار بقیه و‬
‫توضیح دادن درباره اینکه چه چیز هایی خریدیم تصمیم گرفتیم بلند شیم‪...‬‬
‫ماندانا خانم هم فهمیده بود که فرزام داره از خستگی بیهوش میشه‪...‬‬
‫‪--‬پاشو عزیزم‪...‬چشمات قرمزِ قرمز شده‪...‬برو بخواب ‪..‬‬
‫فرزام که انگار منتظر همین حرف بود با سرعت بلند شد و خداحافظی کرد‪...‬‬
‫تازه باید صبحم میرفت سرکار‪...‬‬
‫باید زود میخوابید‪...‬‬
‫هانیه توی حموم بود‪...‬‬
‫بین راه تقه ای به در زدم‪...‬‬
‫برای اذیت کردنش ‪..‬‬
‫فرزام با سرعت لباساشو عوض کرد‪...‬‬
‫براش تشکمون رو روی زمین پهن کردم‪...‬‬
‫دیگه نمیذاشتم رو تخت بخوابه‪..‬‬
‫باید اینجا میخوابید‪...‬‬
‫پیش خودم‪...‬‬
‫منم زود لباسامو عوض کردم و کنارش دراز کشیدم ‪..‬‬
‫خودمم واقعا خسته شده بودم‪...‬‬
‫بغلم کرد‪...‬‬
‫گونه ش رو بوسیدم‪...‬‬
‫خوابش میومد‪...‬‬
‫سر درد هم داشت‪...‬‬
‫برای همین به جای اینکه لبخند بزنه اخماش رفتن توهم‪..‬‬
‫میخواست بخوابه و من نذاشته بودم‪...‬‬
‫شب بود دیگه‪...‬‬
‫مگه نگفت مهلای شیطونو شبا دوست داره؟‬
‫اینبار لباش رو بوسیدم ‪..‬‬
‫اروم دستشو مشت کرد و به کمرم کوبید‪...‬‬
‫‪--‬مهلا خسته م‪...‬‬
‫‪-‬خب بخواب‪...‬‬
‫‪--‬دِ تو مگه میذاری؟‬
‫لبخند بزرگی زدم‪...‬فرزام ببخشید که نمیذارم بخوابی ‪..‬‬
‫عادت کردم کلی اذیت کنم‪...‬‬
‫دوباره بوسیدمش‪...‬‬
‫حتی حال نداشت کمی همراهیم کنه‪...‬‬
‫چند بار اروم بوسیدم و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بگیر بخواب ‪..‬جون فرزام ‪..‬‬
‫خندیدم و خزیدم تو بغلش‪...‬‬
‫بیشنر از قبل‪...‬‬
‫‪-‬شب بخیر‪...‬‬
‫‪--‬بخواب مهلای شیطون‪...‬‬
‫زود خوابم برد‪...‬‬
‫یه خواب راحت‪ ...‬خیلی خیلی راحت‪...‬‬
‫************‬
‫چیپس فلفلی رو باز کردم و گذاشتم وسط خودم و هانیه‪....‬‬
‫یکی من میخوردم‪. .‬‬
‫یکی اون‪..‬‬
‫‪-‬هانیه از نامزدی نگین ؟‬
‫‪--‬اره‪...‬راستش شب موقع برگشت ابتین شماره شو بهم داد‪...‬گفت اگر خواستم زنگ بزنم‪...‬برای‬
‫اشنایی و اینا و از همون موقع گفت آشنایی رو برای ازدواج درنظر بگیرم‪ ...‬منم خب‪...‬خوشم اومد‬
‫ازش ‪..‬بهش زنگ زدم‪...‬میشه گفت دوست شدیم‪...‬هانیه تا بعد از نامزدی خودتون‪...‬باهم دوست‬
‫بودیم‪...‬میرفتیم و میومدیم‪...‬میگفتیم‪..‬میخندیدیم‪..‬علاقه مون هم به تدریج به وجود اومد‪...‬اصلا‬
‫نمیدونم چطور علاقه به وجود اومد‪..‬نفهمیدم‪...‬فقط فهمیدم که نمیتونم از ابتین دور باشم ‪ ..‬بهم‬
‫گفته بود طلاق گرفته‪...‬ولی خب ‪..‬گذشته گذشته‪...‬برام مهم نیست‪...‬مهلا خیلی خوش‬
‫رفتاره‪...‬خیلی‬
‫لبخندی بهش زدم‪...‬‬
‫‪-‬برات دعا میکنم هانیه‪...‬دعا میکنم که همیشه شاد باشی‪ ...‬امیدوارم‪...‬امیددددوارم که درکنار‬
‫ابتین یه زندگی عاشقونه رو داشته باشی که همه حسرتشو بخورن‪...‬‬
‫گردنمو محکم چسبید و با شوق گونه م رو محکم بوسید‪...‬‬
‫‪--‬عزیزدلم‪...‬این ارزوی من برای توام هست‪...‬زن داداش گلمممم‪...‬‬
‫‪-‬مطمئنی که دوستت داره دیگه؟‬
‫‪--‬اره‪ ...‬ببین ابتین زیاد نمیتونه ابراز علاقه کنه‪...‬دوست داره از رفتاراش پی به علاقه ش ببرم‪...‬و‬
‫بهم هم ثابت شده مهلا ‪ ..‬از کاراش که معلومه چقدر میخوادتم‪..‬‬
‫‪-‬پس خدا رو شکر‪...‬‬
‫هانیه فیلمی رو از توی لپ تاپ پلی کرد تا نگاهش کنیم‪...‬‬
‫نگاهم به فیلم بود‪...‬‬
‫ولی حواسم بهش نبود‪...‬‬
‫خدارو باید روزی هزار بار شکر میکردیم‪...‬‬
‫مخصوصا خودم‪...‬‬
‫من شدم داستان سیندرلا‪...‬‬
‫اصلا من سیندرلام‪..‬‬
‫خودِ خودِ سیندرلا‪...‬‬
‫سیندرلا تو اوج بدبختی بود ‪ ..‬کسی رو نداشت و اذیت میشد‪...‬‬
‫اما در اخر‪...‬‬
‫شد خوشبخت ترین دختر شهر‪...‬‬
‫پسر پادشاه عاشقش شد ‪..‬‬
‫پسری که ارزوی همه دخترای شهر بود‪...‬‬
‫و من‪...‬‬
‫مهلا‪...‬یا سیندرلا‪...‬‬
‫تو اوج بدبختی بودم‪ ...‬جز مادرم هیچکسو نداشتم‪...‬‬
‫پدرم اذیتم میکرد‪...‬‬
‫ولی الان‪...‬از نظر خودم خوشبخت ترین دختر دنیا بودم‪...‬‬
‫یکی رو داشتم که تک بود‪...‬‬
‫ارزوی خیلیا بود‪..‬‬
‫ولی الان مال من بود‪...‬‬
‫داستان زندگیم چقدر شبیه کارتون مورد علاقه م بود‪...‬‬
‫اگر روزی‪...‬‬
‫قرار باشه که داستان زندگیمو بنویسم هیچ اسمی رو بیشتر از سیندرلا براش نمیپسندم‪...‬‬
‫مهلایی که سیندرلا ست‪..‬‬
‫فرزامی که شاهزاده قلبشه‪...‬‬
‫زندگی ای که عاشقانه ست‪...‬‬
‫دیگه چیزی کم نیست‪...‬‬
‫عشق که هست‪...‬‬
‫پس دیگه چیزی کم نیست‪...‬‬
‫************‬
‫دسته گلم رو همونطور که عکاسم گفته بود کنارم قرار دادم‪...‬‬
‫‪--‬عالیه عزیزم‪...‬سرتو کمی بگیر بالا‪...‬به سمت چپ‪...‬عاشقانه نگاه همسرت کن‪...‬‬
‫همون کارو کردم ‪..‬‬
‫خانمه از چند زاویه عکس گرفت‪...‬‬
‫خیلی ازمون خوشش اومده بود ‪..‬‬
‫ژست بعد هم یه عکس دو نفره ی خوشگل بود‪...‬‬
‫من نشسته بودم و اون جلوم خم شد‪...‬‬
‫دستمو تو دست گرفت و به لباش نزدیک کرد‪...‬‬
‫لباشو به دستم چسبوند و عکاس عکس گرفت‪...‬‬
‫لبخندامون از ته دل بود‪...‬‬
‫عکسامون میگفت همین باعث شده عکسامون عالی و پر از حس خوب بشن‪...‬‬
‫عکاسمون که یه خانم سی و خورده ای ساله بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬هر ژستی بگم میگیرید؟‬
‫فرزام قبول کرد‪...‬‬
‫منم قبول کردم‪...‬‬
‫چه اشکال داشت‪...‬‬
‫فوقشم همو ببوسیم ‪ ..‬عکسامون جالب میشد ‪..‬‬
‫همونطور که حدس میزدم ازمون خواست همو ببوسیم‪..‬‬
‫فرزام کمی سرش رو باید خم میکرد سمتم و من باید خودمو به سمتش میکشیدم‪...‬‬
‫فرزام لباشو روی لبام گذاشت و چشمامون بسته شد‪...‬‬
‫همونطور بی حرکت‪...‬‬
‫صدای دوربینش رو میشنیدم ‪...‬‬
‫تند تند و پشت سر هم‪...‬‬
‫واقعا چقدر جالب بود‪...‬‬
‫این عکسا رو دوست داشتم‪.‬‬
‫مطمئنم که خوب شدن ‪..‬‬
‫چون این خانمم خیلی تعریف میکرد‪...‬‬
‫بعد از گرفتن عکسای تکی از من و چند تا از فرزام کارمون تموم شد‪...‬‬
‫خانمه رفت بیرون تا کاراشو بکنه‪...‬‬
‫میدونستم از عمد تنهامون گذاشته ‪..‬‬
‫به محض اینکه در رو بست دستای فرزام از پشت حلقه شدن دور کمرم‪...‬‬
‫محکم گرفتم و پایین گوشمو بوسید‪...‬‬
‫بعد گونه م رو‪...‬‬
‫‪--‬هرچقدر بگم خوشگل شدی کم گفتم مهلا‪...‬‬
‫تو همون حالت سرم رو به سمتش چرخوندم و نگاهش کردم‪...‬‬
‫‪-‬مرسی‪...‬‬
‫اخم با مزه ای کرد‪..‬‬
‫‪--‬همین مرسی؟‬
‫‪-‬پس چی بگم؟‬
‫‪--‬یکم عاشقانه تر‪...‬‬
‫‪-‬خب باشه‪..‬الهی فدات شم همسر گلم ‪..‬عزیزدلم‪...‬ممنونتممم‪...‬خوبه؟‬
‫‪--‬بدک نبود‪...‬‬
‫‪-‬توهم خوشگل شدی فرزام‪...‬‬
‫مثل خودم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مرسی‪...‬‬
‫‪--‬تشکرم ادامه داره‪...‬‬
‫سریع لباشو گذاشت رو لبام‪...‬‬
‫به خاطر اینکه گردنم تو اون حالت درد نگیره چرخیدم سمتش‪...‬‬
‫خودش بعد از چند دقیقه ازم جدا شد‪...‬‬
‫خداروشکر رژم بیست و چهار ساعته بود و لبهای اون رنگ نگرفته بودن‪...‬‬
‫وگرنه که‪ ...‬حتی دستمالم نداشتیم‪...‬‬
‫فرزام شنلم رو روی شونه م انداخت و رفتیم بیرون‪...‬‬
‫ازشون خداحافظی کردیم و رفتیم بیرون‪...‬‬
‫برای عکسام کفشای خیلی قشنگی پوشیده بودم‪...‬‬
‫البته پاشنه ی بسیار بلندی هم داشتن و کمی اذیتم میکردن‪...‬‬
‫فرزام دستمو گرفت تا بتونم از پله ها بیام پایین‪...‬‬
‫اصلا دوست نداشتم با این لباس یهو کله پا شم‪...‬‬
‫باید به خونه مون میرفتیم‪...‬‬
‫از مزون خواسته بودم برای تحویل لباس تا فردا صبر کنن‪. .‬‬
‫خوبه که قبول کردن‪..‬‬
‫چون الان اصلا حوصله نداشتم که با این قیافه برم اینو پس بدم‪..‬‬
‫فرزام ماشینو برد توی پارکینگ ‪...‬‬
‫ماندانا جون و عمو و هانیه و آبتین اونجا منتظرمون بودن‪...‬‬
‫ماندانا جون با یه اسفند اومد جلومون‪...‬‬
‫با کمک فرزام اون دامن پف رو جمع کردم و پیاده شدم‪...‬‬
‫هانیه با دوربین ازمون فیلم میگرفت‪...‬‬
‫دستی براش تکون دادم‪...‬‬
‫با خوشحالی نگاهم کرد‪...‬‬
‫ماندانا جون تند تند دور سرمون اسفند رو تاب داد‪...‬‬
‫لبخند روی لب هممون بود‪...‬‬
‫دسته گلم تو دست فرزام بود و خودم دو دستی لباسمو چسبیده بودم‪...‬‬
‫میترسیدم روی زمین کشیده شه و کثیف شه‪...‬‬
‫دنباله لباسو هم جمع کرده بودم و رو دستم انداختم‪...‬‬
‫همه از پله ها بالا رفتیم‪..‬‬
‫خوبی طبقه اول همین بود دیگه‪...‬‬
‫فرزام در رو باز کرد‪...‬‬
‫متوجه گفتن بسم الله و صلواتی که زیر لب فرستاد شدم‪..‬‬
‫یهو اروم شدم‪...‬‬
‫ارامش کل وجودمو فرا گرفت‪...‬‬
‫از اینکارش واقعا خوشم اومد‪...‬‬
‫ماندانا خانم قرآن رو بالای سرمون گرفت و از زیرش رد شدیم‪...‬‬
‫داشت گریه میکرد‪...‬‬
‫قران رو به دست عمو داد و فرزام رو بغل کرد‪...‬‬
‫فرزام در گوشش حرف میزد تا آرومش کنه‪...‬‬
‫ازش میخواست گریه نکنه‪...‬‬
‫صورتش رو بوسید‪...‬‬
‫خم شد و دستشو هم بوسید‪...‬‬
‫منم همینکارو کردم‪...‬‬
‫جلوی گریه م رو گرفتم‪...‬‬
‫دلم تو این لحظه مادرمو میخواست‪..‬‬
‫فرزام عمو رو هم بغل کرد ‪...‬‬
‫اما عمو اجازه نداد دستشو ببوسه و روی سر فرزام بوسه ای زد‪...‬‬
‫پیشونی منو هم پدرانه بوسید‪...‬‬
‫فرزام تعارفی زد بهشون‪...‬‬
‫اونا خداحافظی کردن و رفتن‪...‬‬
‫در خونه رو بستم‪...‬‬
‫حس خیلی خوبی داشتم ‪..‬‬
‫تو خونه ی خودم بودم‪...‬‬
‫دیگه چی از خدا باید میخواستم‪...‬‬
‫فرزام کتش رو از تنش دراورد و کراواتش روهم باز کرد‪...‬‬
‫سریع کفشامو دراوردم‪..‬‬
‫‪-‬وای فرزام پاهام‪...‬‬
‫نشستم روی مبل‪...‬‬
‫فرزام به سمتم اومد ‪...‬‬
‫‪--‬چیه‪..‬‬
‫‪-‬پاهام خیلی درد میکنن‪...‬حس میکنم پاهام سر شدن‪...‬‬
‫جلوم نشست‪...‬‬
‫کمی ساق پام رو با دستاش ماساژ داد‪...‬‬
‫اروم شدم ‪..‬‬
‫بلند شد‪...‬‬
‫دستمو به سمتش گرفتم تا بلندم کنه‪...‬‬
‫رفتیم توی اتاق‪...‬‬
‫با کمک فرزام لباسم رو عوض کردم‪...‬‬
‫صاف توی جعبه اش گذاشتم تا خراب نشه‪...‬‬
‫استرس لباسم از هرچیزی بیشتر بود‪...‬‬
‫یاد رمانی که خونده بودم افتادم‪...‬‬
‫دختره از شوهرش میخواست تو باز کردن موهاش کمکش کنه‪...‬‬
‫‪-‬فرزام این گیره ها رو نمیبینم‪...‬بیا درشون بیار برام لطفا‪...‬‬
‫به سمتم اومد‪...‬‬
‫تنها دکمه های پیراهنش رو باز کرده بود‪...‬‬
‫اروم مشغول دراوردن گیرهای مشکی توی موهام شد‪...‬‬
‫از توی اینه نگاهش کردم ‪..‬‬
‫متوجه شد و نگاهم کرد‪...‬‬
‫خودمم خندیدم‪...‬‬
‫چقدر این خنده هامون رو دوست داشتم‪...‬‬
‫موهام رو کامل باز کرد‪...‬‬
‫دست کرد توی موهام و تکونشون داد‪...‬‬
‫سرمو به عقب برگردوندم‪...‬‬
‫حالا که موهامو باز کرده بود میدیدم که خیلی نرمن‪...‬‬
‫به خاطر اینکه زیاد تافت نزده بود‪...‬‬
‫سریع مچ دستمو گرفت و بلندم کرد‪...‬‬
‫تا ایستادم بغلم کرد‪...‬‬
‫دستای اون دور کمر من قفل شدن‪..‬‬
‫دستای منم‪...‬‬
‫سرمو سریع روی سینه ش گذاشتم و چشمامو بستم‪...‬‬
‫خدا عجب ارامشی‪...‬‬
‫بعد از این چند ماه ‪ ...‬الان به یه ارامش رسیدم‪...‬‬
‫ارامش الانم با همیشه فرق داشت‪..‬‬
‫اروم صدام کرد‪...‬‬
‫لبخندی زد و اروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬حموم کنی خستگیت درمیره‪ ...‬تو اون لباس حتما خسته شدی‪...‬‬
‫فرزام ازم جدا شد و حوله م رو از توی کمد بهم داد‪...‬‬
‫ازش گرفتم و سریع رفتم توی حمام که درب رو به روی اتاقمون بود‪...‬‬
‫اصلا انگار اون‪.‬حمام هم با بفبه حمام هام فرق داشت‪...‬‬
‫حتی حمام هم تو خونه خودت یه چیز دیگه بود‪...‬‬
‫سریع آرایشمو پاک کردم ‪..‬‬
‫فرزام‪.‬میگفت از مواد ارایشی بدش میاد‪...‬‬
‫میگفت چهره خودت خوبه‪..‬برای چی از این مواد که شیمیایی هم هستن میزنی به صورتت‪...‬‬
‫از دیدن شامپویی که فرزام از بوش خوشش میومد توی طبقه خنده م گرفت‪...‬‬
‫سریع همونو برداشتم و زدم به موهام‪...‬‬
‫معلومه که باید جوری باشم تا فرزام خوشش بیاد‪...‬‬
‫حوله م رو تن کردم و کلاهش رو روی موهام گذاشتم و از حمام خارج شدم‪...‬‬
‫کمی هیجان داشتم‪...‬‬
‫خب ‪..‬‬
‫به هر حال امشبم با بقیه شبا فرق داشت‪..‬‬
‫اگر این حالو نداشتم خودم قطعا متعجب میشدم‪...‬‬
‫سرکی تو پذیرایی کشیدم‪...‬‬
‫با دیدن فرزام که روی مبل نشسته بود و کنترل رو تو دستش گرفته بود سریع رفتم تو اتاق‪...‬‬
‫به ساعت نگاه کردم‪...‬‬
‫تازه ساعت هشت بود‪...‬‬
‫با سشوار افتادم به جون موهام‪...‬‬
‫باید کاملا خشکشون میکردم ‪..‬‬
‫میدونستم فرزام موهای تر رو دوست داره‪..‬‬
‫ولی‪...‬‬
‫الان باید همه چیز فرق میکرد‪...‬‬
‫دومین کشوی میزمو باز کردم‪...‬‬
‫چند تا از لباسام اونجا بود‪...‬‬
‫مونده بودم کدوم رو بپوشم‪...‬‬
‫ابی بپوشم‪...‬یا زردی که خیلی دوستش دارم‪...‬‬
‫شاید این بنفشه‪...‬‬
‫همونجا پایین کمد نشستم‪...‬چقدر انتخاب لباس اینجا سخت بود‪...‬‬
‫یاد سر و وضعم تو خونه ماندانا جون افتادم‪...‬‬
‫اون شبی که شلوار گشاد و تاپ تنم بود‪. .‬‬
‫قیافه فرزام ‪...‬‬
‫که با خنده نگاهم میکرد و اصلا نمیگفت لباسات زشتن‪...‬‬
‫سریع همون لباسای زرد خوشگلمو برداشتم و پوشیدم‪...‬‬
‫از تیپ جدیدم هم ذوق کردم هم خنده م گرفت‪...‬‬
‫تا حالا اینقدر جلوی فرزام خوشتیپ نشده بودم‪..‬‬
‫حتی اون چند روز توی ویلا‪...‬‬
‫حس میکردم این شلوارک زیادی کوتاهه‪...‬‬
‫ولی مهم نبود‪...‬‬
‫اصلا خودم خوشم‪.‬میومد از اینکه اینا رو پوشیدم‪...‬‬
‫موهام رو دورم ریختم‪...‬‬
‫دوباره خط چشم کشیدم‪...‬‬
‫ولی رژ نزدم‪...‬‬
‫فرزام دوست نداشت‪...‬‬
‫عطر زدم‪...‬‬
‫گیره کوچولوی زردی رو به موهام زدم‪...‬‬
‫دلم میخواست لاکم بزنم‪...‬دلم میخواست کاری کنم که از دیدنم حظ کنه‪...‬‬
‫ولی نمیخواستم بیشتر از این اون بیرون تنهاش بذارم‪...‬‬
‫از اتاق رفتم بیرون‪...‬‬
‫یه راست رفتم تو آشپزخونه‪...‬‬
‫از سر و صداهام متوجه م شد‪...‬‬
‫سرش به سمتم برگشت‪...‬‬
‫‪--‬چیکار میکنی‪..‬بیا بشین اینجا‪...‬‬
‫‪-‬میام‪...‬‬
‫سریع یه لیوان شربت براش درست کردم و بردم و بهش دادم‪..‬‬
‫ازم گرفت‪...‬‬
‫سریع خودمو انداختم کنارش‪...‬‬
‫فیلم عقدمونو توی دستگاه گذاشته بود‪...‬‬
‫موهام رو جمع کردم و یه طرف شونه م انداختم‪...‬‬
‫لیوان رو روی میز گذاشت‪...‬‬
‫اوه اوه‪...‬‬
‫با چه سرعتی‪...‬‬
‫سریع دست دور شونه م انداخت‪...‬‬
‫بازم همون ژست مورد علاقه مون‪...‬‬
‫سریع انگشتام رو توی انگشتاش قفل کردم و سرم رو به شونه ش تکیه دادم‪...‬‬
‫و حس خیلی خوبی داشتم‪..‬‬
‫خیلی خیلی خوب‪...‬‬
‫مگه میشد کنار فرزام باشم و حسم بد باشه‪...‬‬
‫نه‪...‬‬
‫هرگز‪...‬‬
‫سرمو به سمتش گرفتم‪...‬‬
‫به سرعت نور سرش به سمتم چرخید و بوسه ی تندی رو لبام زد‪...‬‬
‫خودمو کمی کشیدم بالا‪...‬‬
‫حس میکردم دارم از روی مبل لیز میخورم‪...‬‬
‫حتما باید دوباره شیطون شم‪...‬‬
‫اهوم‪..‬‬
‫فرزام مهلای شیطون دوست داره‪...‬‬
‫خندیدم و از جا پریدم‪...‬‬
‫فرزام چشماش گرد شد ‪..‬‬
‫خندید‪...‬تعجب کرد‪...‬‬
‫سریع نشستم سر پاش‪...‬‬
‫مگه من با این وزنم میتونستم اذیتش کنم‪...‬‬
‫مطمئنم اذیت نمیشد‪...‬‬
‫اگرم بشه به روم نمیاره‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جامون داره عوض میشه‪...‬‬
‫‪-‬اشکال نداره ‪ ...‬من دوست دارم جامونو عوض کنیم‪...‬‬
‫با خنده گفت‪:‬‬
‫‪--‬از همه لحاظ؟نمیشه که چطور جامونو عوض کنیم‪..‬‬
‫متوجه تیکه ش شدم و زدم زیر خنده‪...‬‬
‫دیگه به این شوخیاش عادت کرده بودم‪..‬‬
‫‪-‬راه حل داره‪..‬من دوست دارم‪.‬‬
‫دو طرف صورتشو تو دستم گرفت و محکم بوسیدمش‪...‬‬
‫تو همون حالت متوجه شدم که داره میخنده‪...‬‬
‫سرشو عقب کشید‪..‬‬
‫‪--‬ولی من اصلا دوست ندارم ‪..‬دوست دارم ناز کنی و نازتو بخرم‪...‬نه که ناز کنم و نازمو بخری‪...‬‬
‫سریع بلند شد‪...‬‬
‫از بغلش پایین نیومدم و گرفتمش‪..‬‬
‫محکم کمرمو گرفت‪...‬‬
‫‪--‬تا حالا کسی رو اینجور بلند نکردما‪...‬اگه یهو از دستم افتادی‪...‬‬
‫‪-‬امکان نداره منو بندازی‪...‬‬
‫دو سه قدم رفت‪..‬‬
‫یهو دستاشو کمی باز کرد‪...‬‬
‫‪--‬ای اوفتادی‪...‬‬
‫نزدیک بود بیوفتم‪...‬‬
‫جیغ زدم و محکم تر گرفتمش‪...‬‬
‫‪--‬ترسووو‪..‬‬
‫گذاشتم روی تخت‪...‬‬
‫این همه ناز و عشوه تاثیر رمانایی که میخوندم بود‪...‬‬
‫میدونستم باید براش چکار کنم‪...‬‬
‫اومد کنارم و خودش بغلم کرد ‪...‬‬
‫دوباره بوسیدم‪...‬‬
‫حتی این تختم الان حس خوبی رو بهم میداد‪...‬‬
‫دیگه کمرمون رو اون تخت یک نفره درد نمیگرفت‪...‬‬
‫این تخت مال من و فرزام بود‪...‬‬
‫دستمو گرفتم به پایین پیراهنش و کشیدمش بالا‪...‬‬
‫فکر میکردم مثل قبل نمیذاره‪...‬‬
‫اما دست خودشم به سمت دکمه های تاپم رفت‪...‬‬
‫گفت ناز میخره؟‬
‫سریع دستشو گرفتم‪...‬‬
‫مثلا خجالت کشیدم‪...‬‬
‫واقعا خجالتی نمیکشیدم‪...‬‬
‫خیلی وقت بود که خجالتم ریخته بود‪...‬‬
‫چشماشو باز کرد‪...‬‬
‫‪--‬چی شده‪...‬‬
‫خدایا صداش‪ ...‬نفس نفس میزد‪ ..‬صداشم لرزشی داشت‪...‬‬
‫یهو به خودم اومدم‪...‬‬
‫انگار بدش اومده بود از اینکارم‪...‬‬
‫خودمم بدم اومد‪ ...‬اخمام یهو رفت تو هم‪...‬‬
‫عصبی شدم‪ ..‬از دست خودم‪...‬‬
‫این بچه بازیا چیه مهلا ‪..‬اَه‪...‬‬
‫‪-‬هیچی‪...‬هیچی نشده‪..‬‬
‫خودمو سرزنش کردم‪...‬‬
‫که چرا دستشو گرفتم‪...‬‬
‫دستش همونطور روی پیراهنم خشک شده بود و نگاهم میکرد‪...‬‬
‫خودم یکی از دکمه های تاپمو باز کردم‪...‬‬
‫بعدی رو با دست اون‪...‬‬
‫اخمای اون‪.‬که باز شدن حال خودمم خوب شد و باز هم چسبیدمش‪..‬‬
‫دیگه حواسم بود‪...‬‬
‫کاری نمیکردم که اینطور با اعصابمون بازی شه‪..‬‬
‫**************‬
‫حوله ام رو دور موهام پیچیدم‪...‬‬
‫حوله ی فرزامم روی شونه هاش بود‪...‬‬
‫با اهنگی که تز تلوزیون پخش میشد خودمو تکون تکون میدادم‪...‬‬
‫شونه های فرزامم تکون میخوردن‪...‬‬
‫همزمان با ریتم اهنگ‪..‬‬
‫وقتی دیدم باهاش میخونه خودمم همراهیش کردم‪...‬‬
‫اره‪...‬باید عاشق این اهنگم بشم‪...‬‬
‫‪ #‬اره اره قلبم‪ ...‬عاشق بیچاره قلبم‪...‬چه بی قراره قلبم‪..‬اخه همه ش تو انتظاره قلبم‪..‬نگو سرکاره‬
‫قلبم‪...‬نگو دوستت نداره قلبم‪...‬دست خودش نیست‪#...‬‬
‫مثل اون روز تو ویلا الانم یه نوتلای خوشمزه تو دستم بود‪...‬‬
‫دیگه چیزی نبود که اذیتمون کنه‪...‬‬
‫هردمون شاد بودیم‪...‬‬
‫فرزام اهنگ میخوند‪...‬با انگشتاش روی میز ضرب گرفته بود‪...‬‬
‫من برای خودم تکون تکون میخوردم‪...‬‬
‫نوتلا میخوردم‪...‬‬
‫خوشی بالاتر از این؟‬
‫‪ #‬دونه دونه بارون‪...‬از آسمونه بارون‪..‬رو سقف خونه بارون‪..‬دیدی دست خودم نیست‪...‬عاشقونه‬
‫بارون‪...‬اخه نامهربونه بارون‪..‬رو سقف خونه بارون‪...‬اینا که کم‪.‬نیست ‪#‬‬
‫با خنده از جا بلند شدم‪...‬‬
‫خودم وسیله ها رو جمع کردم و شستم‪...‬‬
‫دیگه نذاشتم فرزام کاری کنه‪...‬‬
‫از خدا خواسته سریع رفت تو پذیرایی و مشغول تماشای تلوزیون شد‪...‬‬
‫بعد از تموم شدن کارام رفتم پیشش‪..‬‬
‫با اینکه علاقه ای به دیدن مسابقات ورزشی نداشتم ولی کنارش نشستم‪...‬‬
‫پاهاشو که دراز کرده بود و روی میز گذاشته بود عجیب بهم چشمک میزدن‪..‬‬
‫تا دراز بکشم و سرمو بذارم روی پاهاش‪...‬‬
‫سریع دراز کشیدم‪..‬‬
‫پس بدش نیومده بود‪...‬‬
‫دستی توی موهام کشید‪...‬‬
‫با لبخند خیره شدم بهش‪...‬‬
‫نگاهشو دوخت به تلوزیون‪..‬‬
‫ولی من نه‪...‬‬
‫همونطور نگاهش کردم‪...‬‬
‫اینقدر نگاهش میکردم تا بالاخره از رو بره‪...‬‬
‫وقتی من پیششم نباید برنامه ببینه‪...‬‬
‫فقط باید خودمو نگاه کنه‪...‬‬
‫خودخواهی نبود‪..‬‬
‫همه از عشق بودن‪...‬‬
‫خنده ش گرفت‪...‬اما نخندید‪...‬‬
‫نگاهم کرد و خم شد رو صورتم و چشماشو بست‪...‬‬
‫لباشو رو لبام گذاشت و کمی بوسیدم‪..‬ازم جدا شد‪..‬‬
‫ولی کمرشو صاف نکرد‪..‬‬
‫هنوزم فاصله زیادی بین صورتامون نبود‪...‬‬
‫‪--‬مهلا انگار یکی دیگه شدی‪...‬‬
‫‪-‬چطور‪...‬‬
‫‪--‬دیدن این کارا ازت برام خیلی جالبه ‪..‬‬
‫منتظر نگاهش کردم‪...‬‬
‫باید میفهمید منتظر بقیه حرفشم‪...‬‬
‫‪--‬اوایل قکر میکردم از این دخترای چشم و گوش بسته ای که باید آب بندیت کنم‪...‬‬
‫به پهلو دراز کشیدم‪....‬‬
‫دستمو زیر سرم گذاشتم ‪ ...‬اونم کمرشو صاف کرد‪...‬‬
‫‪-‬نه بابا‪...‬من؟ یه ادمی بووودم‪...‬رو نمیکردم‪...‬‬
‫اینبار اونم خنده ی کوتاه و آرومی کرد‪...‬‬
‫خیره شدیم به هم‪...‬‬
‫این لحظات غیر قابل توصیف بودن‪...‬‬
‫‪--‬مهلا ‪..‬‬
‫آروم صدام کرد‪...‬‬
‫دیگه نگفتم بله‪...‬‬
‫‪-‬جونم‪...‬‬
‫‪--‬جونت سلامت‪...‬‬
‫لبخند گرمی بهش زدم‪...‬‬
‫‪--‬از بابت عروسی‪...‬ناراحت نیستی؟‬
‫سریع جوابشو دادم‪..‬‬
‫لحظه ای مکث نکردم‪..‬‬
‫‪-‬نه ‪..‬بخدا نه‪...‬فرزام من یه جشن عقد به چشم دیدم که می ارزید به صدتا عروسی‪...‬‬
‫اینبار سریع نشستم کنارش‪...‬‬
‫‪-‬تورو که کنارم دارم بسه‪...‬‬
‫‪--‬دوستت دارم مهلا‪...‬‬
‫لبخند زد و لباشو چسبوند به پیشونیم و بوسید‪...‬‬
‫چشمامو از شوق بستم‪...‬‬
‫خدایا شکرت برای اینهمه آرامش‪...‬‬
‫**************‬
‫چند ماه بعد ‪:‬‬
‫وارد خونه شدیم‪...‬‬
‫با خنده نگاهی به سقف خونه انداختم‪...‬‬
‫و مثلا کف خونه ی طبقه دوم‪...‬‬
‫خوشحال بودم که هانیه هم توی همین مجتمع ساکن شده‪...‬‬
‫سریع گوشی رو که فرزام برام به عنوان عیدی گرفته بود رو از توی کیفم دراوردم‪...‬‬
‫پیامی برای هانیه زدم‪...‬‬
‫یه پیام خنده دار ‪...‬‬
‫از اون پیامایی که ذهن منحرفش عجیب میپسندید‪...‬‬
‫یه پیام مخصوص عروس و داماد‪...‬‬
‫اونشب عروسی هانیه به بهترین شکل ممکن برگزار شد‪...‬‬
‫همه خوشحال ‪..‬‬
‫همه شاد‪..‬‬
‫دیدن اشک تو چشمای ماندانا جون و عمو‪..‬‬
‫و پدر و مادر ابتین‪..‬‬
‫همه اینها هم شوق داشتن‪...‬‬
‫کسی نبود که ناراحت باشه ‪..‬‬
‫همه شاد بودن و میخندیدن‪...‬‬
‫حتی دوتا برادرای ابتین هم خیلی خوشحال بودن‪..‬‬
‫اون دوتا سر و سامون گرفته بودن‪...‬‬
‫حالا هم نوبت برادر کوچیکشون بود‪...‬‬
‫اونشب کسی توجهی به گذشته ی ابتین نداشت‪...‬‬
‫مهم نبود قبلا ازدواج کرده یا نه‪...‬‬
‫مهم این بود که هانیه رو دوست داره‪...‬‬
‫کاملا مشخص بود علاقه ش به هانیه رو‪...‬‬
‫به خواست خود هانیه مراسمشون رو گذاشته بودن بعد از کنکورش‪...‬‬
‫تا دیگه راحت باشه‪...‬‬
‫رفتارای ابتین برام خیلی جالب بود‪...‬‬
‫همه ش دنبال یه اخم بودم ازش‪...‬‬
‫یه نگاه بد ‪..‬‬
‫شاید حتی یه بد بینی کوچیک‪...‬‬
‫یا حتی مناطر بودم ببینم از هانیه میپرسه چرا اینکارو کردی ‪..‬‬
‫یا اون کارو نکردی‪...‬‬
‫ولی هیچکدوم نشد‪...‬‬
‫حرفای فرزام هیچ کدوم اتفاق نیوفتادن‪...‬‬
‫ابتین از گل بالاتر به هانیه حرفی نمیزد‪...‬‬
‫معلوم بود که خیلی دوستش داره ‪..‬‬
‫منم از این اتفاق خوشحال بودم‪...‬‬
‫خوشحالی از ته قلبم ‪..‬‬
‫دیدن خوشبختی هانیه برام مهم ترین چیز بود‪...‬‬
‫من این خوشبختی ها رو مدیون هانیه بودم‪...‬‬
‫هانیه بود که باعث شد من چشمم به فرزام بیوفته ‪..‬‬
‫اون باعث شد من بتونم یه تکون به خودم بدم‪...‬‬
‫دیدن خنده های از ته دل هانیه امشب کل وجودمو شاد میکرد‪...‬‬
‫رفتم تو اتاق ‪..‬‬
‫صدای دوش اب میومد و نشون میداد فرزام تو حمامه‪..‬‬
‫لباسامک عوض کردم‪...‬‬
‫خودم راحت موهامو باز کردم‪...‬‬
‫حوله م رو تنم کردم‪...‬‬
‫توجهی به سرگیچه هام نکردم‪...‬‬
‫برام مهم نبود دلیل این دردا چیه ‪..‬‬
‫رفتم سمت حمام‪..‬‬
‫انگار دیگه خودمم عادت کرده بودم به شیطونی‪...‬‬
‫شده بود عادت‪...‬‬
‫ترکم نمیشد‪..‬‬
‫تقه زدم به در‪...‬صداش اومد ‪:‬‬
‫‪--‬بله‪...‬‬
‫‪-‬میخوام حمام کنم‪..‬‬
‫‪--‬ده دقیقه دیگه میام‪...‬‬
‫‪-‬الان میخوام حمام کنم‪...‬که سریع بخوابم‪..‬‬
‫میدونستم الان میگیره‪...‬‬
‫حدسمم درست بود‪...‬‬
‫در حمامو باز کرد‪...‬‬
‫خنده م گرفت‪..‬‬
‫خودشم از خداش بود‪...‬‬
‫تصمیم گرفته بودم هانیه اینا رو پاگشا کنم‪...‬‬
‫سومین خونه ای که دعوت شدن پیش ما بود‪..‬‬
‫در یخچالو باز کردم‪...‬‬
‫ژله هام خوب خودشونو گرفته بودن‪...‬‬
‫در یخچالو که بستم صدای در خونه هم اومد‪...‬‬
‫فرزام بود‪...‬‬
‫چلو کبابی رو هم از بیرون گرفته بود‪...‬‬
‫جلوم گذاشتشون روی اپن‪...‬‬
‫تا بذارم توی فر ‪...‬تا گرم بمونن‪...‬‬
‫پلاستیکشو باز کردم‪...‬‬
‫بوش خورد به بینی م‪...‬‬
‫یهو دلم پیچید به هم‪...‬‬
‫صورتم جمع شد‪...‬‬
‫ولی حالم بهم نخورد‪...‬‬
‫فرزام متوجه شد یه چیزیم شده ‪..‬‬
‫‪--‬حالت خوبه؟‬
‫‪-‬اره‪..‬‬
‫حرفمو باور نکرد‪...‬‬
‫یک هفته قبل از ازدواج هانیه این حالتام شروع شده بود‪...‬‬
‫از همون اول که به بعضی چیزا حساسیت نشون میدادم تو ذهنم شکل گرفته بود که ممکنه باردار‬
‫باشم‪...‬‬
‫اصلا ناراحت نبودم‪...‬‬
‫مگه میشه ناراحت بود؟‬
‫اگر واقعا هم بچه ای باشه ناراحتی نداره‪..‬‬
‫ترسی هم از خراب شدن هیکلم نداشتم‪..‬‬
‫لاغر شدن که سخت نبود‪ِ..‬‬
‫دوباره میشد این هیکلو برگردوند‪ِ..‬‬
‫حتی برام مهم نبود که هفده هجده سال بیشتر ندارم‪...‬‬
‫مادر شدن اصلا هم برام زود نبود‪..‬‬
‫فرزام هنوزم نگاه میکرد‪..‬‬
‫به قول مامان خدابیامرزم‪....‬‬
‫اره‪...‬‬
‫به قول اون یه هدیه دوست داشتنی از طرف خدا بود که ما هم با روی باز قبولش میکردیم‪..‬‬
‫هم من ‪ ...‬و هم فرزام‪..‬‬
‫سریع غذا ها رو برداشتم و زود هل دادم توی فر‪...‬‬
‫صداشو از پشت سرم شنیدم‪...‬‬
‫‪--‬مهلا این چند روزه چت شده‪...‬‬
‫برگشتم سمتش‪...‬‬
‫‪-‬چیزی نیست‪..‬‬
‫‪--‬چی شده‪...‬‬
‫خوشم میومدم باورم نمیکرد‪..‬‬
‫باید دقیقا میفهمید چه خبره ‪..‬‬
‫فردا‪...‬‬
‫تا فردا صبر کن فرزام‪...‬‬
‫خبرت میکنم‪...‬‬
‫همه چیزو بهت میگم‪ ...‬صدای در که اومد خوشحال شدم که تونستم از زیر جواب دادن به‬
‫سوالاش در برم‪..‬‬
‫وقتی گیر میداد به چیزی دیگه ول نمیکرد‪...‬‬
‫شالمو روی موهام صاف کردم‪...‬‬
‫اوایل فکر میکردم برای فرزام مهم نیست جلوی کیا رعایت میکنم حجابو یا نه‪..‬‬
‫اما میگفت دوست داره جلوی فامیل روسریم رو سر کنم‪..‬‬
‫میدیدم بقیه رو‪..‬‬
‫کسی شال نمیزد‪..‬توی مجالس خانوادگیشون‪..‬‬
‫حتی هانیه‪...‬‬
‫یعنی براشون عادی بود‪..‬‬
‫اما فرزام دوست داشت من روسری بزنم‪...‬‬
‫منم برام مهم نبود بقیه حجاب دارن یانه‪...‬‬
‫خیلی سفت و سخت نبودم‪..‬‬
‫ولی حداقل شالی رو روی سرم مینداختم‪...‬‬
‫سلام علیکی کردیم‪...‬‬
‫با دیدن هانیه با خنده بغلش کردم‪...‬‬
‫دعوتشون کردیم تو و روی مبلا نشستن‪...‬‬
‫سریع براشون شربت اوردم‪...‬‬
‫هانیه میگفت تازه از بازار اومدن‪...‬‬
‫سریع وسیله ی تزئینی رو که خریده بود از تو کیفش نشونم داد‪...‬‬
‫همه مشغول شوخی و خنده بودیم‪...‬‬
‫فرزام و ابتین سر به سر ما میذاشتن‪...‬‬
‫ماهم همراهشون میخندیدیم و مثلا نشون میدادیم داره حرصمون میگیره‪...‬‬
‫اما میدونستیم تنها برای شوخیه این کاراشون‪...‬‬
‫موقع شام بود‪...‬‬
‫با هانیه رفتیم تو آشپزخونه‪...‬‬
‫با سرعت غذاها رو کشیدم‪...‬‬
‫اومدم برم سمت فر ‪..‬‬
‫یهو ایستادم‪...‬‬
‫میترسیدم حالم بد بشه‪...‬هانیه داشت به سالاد ناخنک میزد‪..‬‬
‫‪-‬ناخنک نزن‪...‬برو اروم اون غذا ها رو از تو فر دربیار‪...‬‬
‫نفسمو گرفتم‪...‬خدایا عجب چیزی بود‪...‬‬
‫منی که کباب دوست داشتم الان‪..‬‬
‫حالم ازش بهم میخورد‪..‬‬
‫ولی عیب نداره‪...‬‬
‫فدای سر نی نیم‪...‬‬
‫لبخند زدم و لیوانا رو کنار بشقابا گذاشتم‪...‬‬
‫‪--‬چرا زحمت کشیدین‪...‬دستتون درد نکنه‪...‬‬
‫‪-‬نوش جونتون عزیزم‪..‬کاری نکردیم‪...‬‬
‫ظرف رو باز کرد تا کبابا رو توی ظرف بچینه‪...‬سریع روم رو برگردوندم‪...‬‬
‫از میز دور شدم‪...‬‬
‫واقعا بدم اومده بود ازش‪...‬‬
‫‪--‬چه خوشمزه هم هست‪..‬از کچا گرفتین‪...‬‬
‫به زور گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬نمیدونم فرزام گرفت‪...‬‬
‫‪--‬نمیخوری؟ بیا ببین خوبه هااا‪...‬‬
‫گرفتش سمت صورتم‪...‬‬
‫دیگه واقعا حالم داشت بهم میخورد‪..‬‬
‫زدم زیر دستش ‪...‬‬
‫‪-‬نه نمیخورم ببرش اونور‪..‬بخورش بره دیگه‪..‬‬
‫‪--‬چته مهلا؟ دوست داشتی که‪..‬‬
‫‪-‬دیگه دوست ندارم‪...‬‬
‫‪--‬شاید از طعم اون دفعه ای که بدت اومده دیگه نمیخوری‪...‬جون هانیه باز کن دهنتو‪...‬‬
‫‪-‬وای چه گیری دادی ‪..‬‬
‫دیگه نتونستم تحمل کنم‪...‬‬
‫سریع دوییدم سمت دستشویی و همه با تعجب نگاهم کردن‪...‬‬
‫همه ش تقصیر هانیه بود‪...‬‬
‫سرم گیج میرفت‪...‬‬
‫سریع چند تا مشت اب به صورتم زدم‪...‬‬
‫چند مشت اب یخ‪...‬‬
‫اونقدر یخ که به خودم از سرما لرزیدم‪...‬‬
‫صدای فرزام و هانیه رو میشیندم‪..‬‬
‫‪--‬هانیه بمیره مهلا چت شد‪. .‬‬
‫‪--‬ساکت شو یه دقیقه هانیه‪...‬بذار ببینم چشه‪..‬برو بشین پیش شوهرت ‪..‬میایم الان‪..‬‬
‫بعد چند تا تقه به در خورد‪..‬‬
‫اینقدر بهم فشار اومده بود که از چشمم اشک دراومده بود‪...‬‬
‫‪--‬مهلا جان‪..‬باز میکنی درو؟‬
‫‪-‬خوبم‪...‬‬
‫‪--‬میدونم خوبی ‪.‬باز کن درو‪...‬‬
‫سریع قفلو چرخوندم‪...‬‬
‫خودش در رو باز کرد و نگاهم کرد‪..‬‬
‫‪--‬چی میگی خوبم؟ رنگت پریده ‪..‬‬
‫‪-‬یهو حالم بد شد‪...‬‬
‫‪--‬کلا تو چند وقته یه جوری شدی‪...‬میخوای بریم دکتر؟‬
‫‪-‬نه بابا‪...‬مهمونا رو ول کنیم بریم دکتر؟‬
‫‪--‬خب فردا میریم ‪..‬‬
‫سری تکون دادم و اومدم بیرون‪...‬‬
‫هانیه خودش میزو چید ‪...‬‬
‫همه نشستیم‪...‬‬
‫اشتهام رو از دست داده بودم ‪..‬‬
‫اما خب ‪..‬‬
‫کنارشون نشستم و هرجور بود دو تا قاشق غذا خوردم‪...‬‬
‫بعد از خوردن میوه و چایی ‪...‬‬
‫یکمم بازی کردن و خنده و شوخی هانیه و ابتین بلند شدن‪...‬‬
‫تعارفی بهشون زدم‪...‬‬
‫البته چون میدونستم قبول نمیکنن گفتم‪...‬‬
‫چون دیگه حوصله مهمونی و مهمون داری رو نداشتم‪...‬‬
‫اومدم وسایل و ظرف های میوه رو جمع کنم‪...‬‬
‫حالم واقعا بد بود‪...‬‬
‫خوابم میومد و سرگیجه هم داشتم‪...‬‬
‫چشمام به زور باز مونده بودن‪..‬‬
‫فرزام کمکم بشقاب هایی رو برد تو اشپزخونه و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تو برو دراز بکش ‪..‬معلومه خوب نیستی ‪..‬خودم جمع میکنم فردا میشوریمشون‪..‬‬
‫قبول نکردم‪...‬‬
‫نمیتونستم بذارم کارام نصفه بمونن و بخوابم ‪..‬‬
‫بشقاب هایی رو که توی هم گذاشته بودم رو بلند کردم‪...‬‬
‫حواسم نبود و پام به لبه ی پله ی اشپزخونه گیر کرد‪...‬‬
‫داشتم کله پا میشدم‪...‬‬
‫هر طور بود خودمو گرفتم اما بشقاب از دستم لیز خورد و افتاد‪...‬‬
‫فرزام سریع دستمو گرفت و نذاشت بیوفتم‪...‬‬
‫بشقابا رو گذاشتم رو اپن‪...‬‬
‫‪--‬چرا اینقدر تو لجبازی‪..‬‬
‫خواستم برم تو‪...‬‬
‫باید خورده شیشه ها رو جمع میکردم‪..‬‬
‫سریع دستشو جلوم گرفت‪..‬‬
‫‪--‬نیای تو‪...‬بایست همونجا ‪..‬نه ‪...‬برو دراز بکش‪...‬‬
‫خودش جارو اورد و مشغول جمع کردنشون شد ‪..‬‬
‫افتادم روی مبل‪...‬‬
‫نمیدونم از خستگی بود یا نه‪...‬‬
‫ولی اینقدر زود خوابم برد که خودمم تعجب کردم ‪..‬‬
‫باهم از اتاق دکتر خارج شدیم ‪..‬‬
‫باید میرفتیم آزمایشگاه‪...‬‬
‫تا گفته بودم متاهلم برام آزمایش نوشته بود‪...‬‬
‫‪--‬نمیترسی که؟‬
‫‪-‬از چی‪..‬‬
‫‪--‬امپول‪...‬ازمایش‪..‬‬
‫‪-‬نه بابا مگه بچه م‪..‬‬
‫سری تکون داد و روی یکی از صندلیا نشست‪...‬‬
‫رفتم تو اتاقی که مخصوص گرفتن ازمایش خانم ها بود‪...‬‬
‫خانمی که اونجا بود ازمایشی که دکتر نوشته بود رو دید و سریع ازم آزمایش گرفت‪...‬‬
‫دکتر جواب رو سریع میخواست ‪...‬‬
‫رفتم و کنار فرزام نشستم‪...‬‬
‫‪--‬آزمایش دادی؟‬
‫‪-‬اره‪.‬‬
‫اومدم آستینمو بزنم بالا و جای سرنگ رو نشونش بدم‪...‬‬
‫‪--‬باشه بابا نمیخواد‪...‬جلو همه آستینتو نزن بالا‪..‬‬
‫سریع قبول کردم‪..‬‬
‫درستم نبود‪...‬راست میگفت‪...‬‬
‫‪--‬گفت چقدر طول میکشه تا جوابشو بدن؟‬
‫‪-‬ربع ساعت‪...‬‬
‫بند کیفمو تو دستم گرفته بودم‪..‬‬
‫تابش میدادم‪..‬‬
‫فشارش میدادم‪...‬‬
‫استرس داشتم‪...‬‬
‫فرزامم متوجه شده بود ‪..‬‬
‫‪--‬از چی اینقد میترسی؟‬
‫‪-‬هیچی‪...‬‬
‫‪--‬ببین میدونم چته و از چی میترسی‪..‬مطمئن باش بارداری مهلا‪...‬به هر حال خنگ که نیستم‬
‫میفهمم‪..‬تو میترسی که من بچه نخوام نه؟‬
‫ساکت نگاهش کردم ‪..‬‬
‫چه خوبم فهمید‪..‬‬
‫‪--‬نگران نباش‪...‬تو چقدر بچه دوست داری؟‬
‫‪-‬خیلی‪...‬‬
‫‪--‬منم خیلی بیشنر از اینی که تو میگی بچه دوست دارم‪...‬مخصوصا بچه ای که مال خودم باشه‪...‬‬
‫ته دلمو قرص کرد‪..‬‬
‫همون لحظه اسممون رو خوندن‪...‬‬
‫‪--‬بیا کوچولو‪...‬‬
‫از جا بلند شدیم و به سمت خانمی که جواب ازمایشم رو تو دست گرفته بود رفتیم‪..‬‬
‫خانمی جوابو به سمتمون گرفت و با خنده گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شیرینش یادتون نره‪...‬‬
‫لبخند بزرگی یهو نشست رو لبم‪...‬‬
‫با اون لبخندای خوشگلش خیره شده بود به جواب ازمایشم‪...‬‬
‫بازوش رو تو دست گرفتم‪...‬‬
‫لبخند بهم زد و اروم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مبارکمون باشه‪...‬‬
‫از اون خانم تشکر کردیم و فرزام هم بهش پولی رو به عنوان شیرینی داد‪...‬‬
‫قبول نمیکرد ولی مجبورش کردیم به خاطر بچه مون بگیره‪...‬‬
‫از ازمایشگاه رفتیم بیرون‪...‬‬
‫هردو واقعا خوشحال بودیم‪...‬‬
‫فرزام هنوزم سرش تو اون برگه بود‪...‬‬
‫محکم دستشو تو دستم گرفتم‪...‬‬
‫نگاهم کرد و خندید‪...‬‬
‫‪-‬چقدر بی احساسی‪..‬فکر میکردم بیشتر از اینا خوشحال شی‪...‬‬
‫‪--‬من بی احساسم؟‬
‫‪-‬اوهوم‪..‬‬
‫‪--‬جاش نبود خوشحالی کنم ‪ ...‬انتظار داری جلو همه شروع کنم بپر بپر؟‬
‫خندیدم ‪...‬‬
‫همچین انتظاری هم نداشتم ‪.‬‬
‫قصدم شوخی بود‪...‬‬
‫در ماشینو باز کرد و نشستیم ‪..‬‬
‫مثل همیشه برام اهنگ گذاشت‪...‬‬
‫میخندید‪...‬شاد بود‪...‬خوشحال بود ‪..‬‬
‫خوشحالی فرزام یعنی همین‪...‬‬
‫با خنده های بلند و از ته دلش نشون میداد که چقدر خوشحاله‪...‬‬
‫جلوی یه مغازه که لباس بچگونه میفروخت نگه داشت ‪..‬‬
‫با تعجب نگاهش کردم‪...‬‬
‫به قیافه متعجبم خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬چته‪...‬‬
‫‪-‬برای چی اینجا ایستادی‪..‬‬
‫‪--‬معلوم نیس؟‬
‫اخمی کردم‪...‬‬
‫چرا عادت نداشت درست جواب بده؟‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫‪--‬بالاخره باید یه جوری به مامان اینا بگیم یا نه‪...‬‬
‫بدون اینکه بذاره من حرفی بزنم از ماشین پیاده شد‪...‬‬
‫من باهاش نرفتم ‪..‬‬
‫ازمایشم رو از روی داشبورد برداشتم ‪..‬‬
‫این برگه ثابت میکرد که باردارم‪..‬‬
‫بچه‪...‬بچه ی من و فرزام‪. .‬‬
‫بتای آزمایشم هم خوب بود‪...‬مطمئنا عدد ‪ 58۵‬خیلی خوب بود‪...‬‬
‫لبخند زدم‪...‬هنوز هیچی نشده عاشق این بچه ی کوچولو شده بودم‪...‬‬
‫فرزام سریع برگشت‪...‬‬
‫سوار شد و با ذوقی که تا به حال ازش ندیده بودم لباس کوچولوی سفید که یه خرس خوشگل‬
‫قرمز روش بود رو جلوم گرفت‪...‬‬
‫با ذوق لباسو گرفتم ‪..‬‬
‫بوش کردم ‪..‬‬
‫با اینکه تن هیچ بچه ای هم نرفته بود بازم حس میکردن بوی خوبی میده‪. .‬‬
‫بوی دوست داشتنی ‪..‬‬
‫لباسو روی پاهام گذاشتم‪...‬‬
‫خدایا چقدر کوچیک بود‪...‬‬
‫‪-‬کی بهشون بگیم فرزام‪...‬‬
‫‪--‬دوست داری کی بگیم؟‬
‫فکر کردم و زود گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬شب‪...‬‬
‫‪--‬چشم گلم‪.‬‬
‫با لبخند حرکت کرد‪...‬‬
‫خدایا ممنونم ازت‪...‬‬
‫فرزام سریع گوشیشو دراورد‪...‬‬
‫‪-‬به میخوای زنگ بزنی؟‬
‫‪--‬فضووول‪..‬‬
‫‪-‬بگو دیگه ‪..‬‬
‫جوابمو نداد و گوشی رو دم گوشش گذاشت‪...‬‬
‫‪--‬سلام قربونت برم‪...‬خوبی؟ عزیزمی تو ‪...‬‬
‫چشم غره ای بهش رفتم‪...‬‬
‫شانس صدای تلفنم کم بود و نمیتونستم بشنوم اون طرف خط مانداناست یا هانیه‪...‬‬
‫غیر از اینا با کی میتونست اینطور حرف بزنه؟‬
‫برای اذیت کردنم چه کارها که نمیکرد‪...‬‬
‫‪--‬خیل خب داریم میایم سمتتون‪..‬خداحافظ‪..‬‬
‫تلفنو قطع کرد‪..‬‬
‫نگاهم کرد و شروع کرد به خنده‪...‬‬
‫رومو ازش گرفتم و گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬به هر حال یا هانیه بود یا ماندانا جون‪..‬‬
‫بلند تر خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬هرکی که بود‪..‬حالا چرا قهر کردی؟‬
‫‪-‬قهر نکردم‪...‬‬
‫‪--‬کاملا معلومه‪..‬خانم قهر قهرو و لوس و ننر خودم‪...‬‬
‫دستشو بالا اورد و لپمو کشید‪..‬‬
‫از اینکارش خندیدم‪...‬‬
‫این عادتشو دوست داشتم‪...‬‬
‫‪--‬خندیدی دیگه‪...‬‬
‫‪-‬چقدر رمانتیک با هانیه حرف میزدی‪...‬‬
‫‪--‬صرفا برای اذیت کردنت بود‪...‬‬
‫پوزخند زدم ‪..‬‬
‫‪-‬عجب صداقتی‪...‬‬
‫خندید و گفت ‪:‬‬
‫‪--‬شوهر راستگو بهترین نعمته ها‪..‬خدا خیلی دوستت داشته منو نصیبت کرده ‪..‬‬
‫از ته دلم گفتم ‪:‬‬
‫‪--‬صد در صد‪. .‬بهتر از تو نیست‪...‬تو یکی از لطفای خدایی‪...‬‬
‫دستشو رو دستم گذاشت‪..‬‬
‫‪--‬منم باید بشینم فکر کنم‪...‬‬
‫‪-‬به چی؟‬
‫‪--‬به اینکه ببینم چه خوبی در راه خدا کردم که تو پاداشش بودی‪...‬‬
‫خندیدم و دستشو بالا اوردم‪...‬‬
‫سریع دستشو بوسیدم ‪..‬‬
‫دستشو کشید‪...‬‬
‫‪--‬چیکار میکنی دختر‪...‬‬
‫‪-‬باید همیشه دستتو ببوسم‪...‬دست تورو نبوسم دست کی رو ببوسم ‪...‬‬
‫خندید و اونم پشت دستمو بوسید‪...‬‬
‫خدایا بازم شکرت‪..‬‬
‫شکرت برای اینهمه خوشی‪...‬‬
‫اینهمه خوشبختی و شادی‪. .‬‬
‫فرزام جلوی شیرینی فروشی نگه داشت‪...‬‬
‫‪-‬شیرینی؟‬
‫با تعجب‪..‬‬
‫‪--‬شیرینی ندم؟ عمرا‪...‬‬
‫سریع پیاده شد‪..‬‬
‫خوشبحالش چقدر ذوق و شوق داشت‪...‬‬
‫راست میگفت‪...‬‬
‫اونجا تو ازمایشگاه جاش نبود که خوشحالی کنه‪...‬‬
‫ولی واقعا خوشحال بود‪...‬‬
‫خوشحالی اون منو هم خوشحال تر کرد‪...‬‬
‫همین که میدیدم لبخند رو لبشه و میخنده‪...‬‬
‫شوخی میکنه و سر به سرم میذاره‪...‬‬
‫اینا خودشون یه دنیا ارزش داشتن‪...‬‬
‫سریع با یه جعبه بزرگ شیرینی برگشت‪...‬‬
‫نشست و جعبه رو روی پاهام گذاشت و حرکت کرد‪...‬‬
‫خیلی زود رسیدیم‪..‬‬
‫چون شیریتی فروشی و خونه ی ماندانا جون خیلی فاصله ی آنچنانی نداشتن‪..‬‬
‫ماشینو دم در پارک کرد‪..‬‬
‫فرزام در رو باز کرد و پیاده شد‪...‬‬
‫سریع در رو باز کرد و جعبه شیرینی رو ازم گرفت‪...‬‬
‫با خنده پیاده شدم‪- .‬زوده برای بلند نکردن چیزها‪..‬هرچند این جعبه که وزنی نداره ‪.‬‬
‫‪--‬دیگه نمیذارم یه قاشقو بلند کنی ‪..‬ملکه ی قلب من‪...‬‬
‫‪-‬اوهو‪..‬چه رمانتیک شدی الان‪..‬‬
‫زنگ واحدشون رو زدم‪...‬‬
‫فرزام در گوشم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تا حالا نبودم مگه؟‬
‫‪-‬نه‪..‬من که چیزی یادم نمیاد‪..‬‬
‫انتظار داشتم الان بگه دوستت دارم‪...‬بگه که براش مهمم‪..‬‬
‫یه چیز رمانتیک بگه‪..‬‬
‫تا من خوشم بیاد‪..‬‬
‫ولی اروم در گوشم گفت ‪:‬‬
‫‪--‬بودم مهلا ‪..‬یه عاشق که کارای رمانتیکم میکرد‪...‬بذار بریم خونه ‪..‬بهت رمانتیک بودنو نشون‬
‫میدم‪...‬‬
‫بیشتر خوشم اومد‪...‬‬
‫لبخندمم بزرگتر شد ‪..‬‬
‫در خراب بود‪...‬‬
‫بالاخره هانیه با کلی زور تونست در رو باز کنه‪...‬‬
‫رفتیم بالا‪...‬‬
‫مطمئنا همه با دیدن اون جعبه شیرینی تو دستمون تعجب میکردن‪...‬‬
‫اگرم میفهمیدن که ذوق میکردن‪...‬‬
‫مخصوصا برای اولین نوه ‪..‬‬
‫رفتیم بالا ‪..‬‬
‫ماندانا خانم در واحد ایستاده بود منتظرمون‪...‬‬
‫با دیدن جعبه تو دستمون سریع گفت ‪:‬‬
‫‪--‬به به دستتون درد نکنه‪...‬پس چرا زحمت دادین به خودتون عزیزم ‪..‬‬
‫هم من و هم فرزام رو بوسید‪...‬‬
‫رفتیم تو‪...‬‬
‫دلم میخواست زودار بفهمن‪...‬‬
‫تا ببینم چکار میکنن‪.‬‬
‫عمو هم خونه بود‪..‬‬
‫چقدر خوب که همه بودن ‪ ..‬عمو هم از دیدن اون جعبه تعجب کرده بود‪..‬‬
‫با اینکه بار اول نبود که اینجور نمیرفتیم خونه شون بازم انگار همه شک کرده بودن خبریه که‬
‫اینطور نگاهمون میکردن‪...‬‬
‫هانیه که عاشق شیرینی بود با دیدن جعبه ی شیرینی کلا سلامم یادش رفت‪..‬‬
‫‪--‬وااای‪...‬رولتی هم داره؟‬
‫‪--‬علیک سلام‪..‬شکمو دو ردیفش رولته‪...‬‬
‫هانیه سریع جعبه رو باز کرد و یکیشون رو برداشت‪...‬‬
‫اصلا نپرسید دلیلش چیه‪. .‬‬
‫نشستیم روی مبل‪...‬‬
‫ماندانا جون به خواست خودمون دو تا لیوان آب سرد برامون اورد‪..‬‬
‫تو اون گرما فقط اب سرد خوب بود‪...‬‬
‫نشست کنارمون‪...‬‬
‫هانیه داشت دومی رو میخورد و من و فرزامم فقط میخندیدیم‪...‬‬
‫‪--‬راستی هانیه ابتین کو‪...‬‬
‫هانیه همونطور که شیرینی تو دهنش بود گفت ‪:‬‬
‫‪--‬تا شب سر کاره‪...‬نخواستم خونه تنها بمونم‪...‬اتفاقا اومدم دم خونه تون‪...‬نبودین‪...‬دیگه اومدم‬

‫پیش مامان‪...‬‬
‫سومی رو برداشت‪...‬‬
‫ماندانا خانم عصبی شد‪...‬‬
‫‪--‬بسته هانیه‪...‬اونا رو بذار تو یخچال بیا بشین دیگه‪...‬اینقدر شیرینی میخوری قندت میره هزار‬
‫‪..‬بسه دیگه‪...‬‬
‫‪--‬اشکال نداره بابا شیرینی عمه شدنشه‪...‬بذار بخوره ‪..‬‬
‫خیره شدم بهشون‪...‬‬
‫به چشمای متعجب ماندانا جون‪...‬‬
‫به عمو که با لبخندی نگاهمون میکرد و مثل فرزام خوشحالی از تو چشماش پیدا بود‪...‬‬
‫به هانیه که دستش تو هوا خشک شد و نگاهمون کرد ‪..‬‬
‫یهو هانیه جیغ کشید و دویید سمتمون‪...‬‬
‫محکم بغلم کرد‪...‬‬
‫‪--‬وااای خدااا‪...‬وااای‪...‬‬
‫با شوق میخندیدیم‪...‬‬
‫ماندانا خانمم بلند شد و با خوشحالی هردومون رو بغل کرد ‪..‬‬
‫عمو هم هردومون رو بوسید‪...‬‬
‫کلا معلوم بود چقدر ذوق زده شدن ‪ ..‬هانیه که از همه خوشحال تر بود‪...‬‬
‫لباسی رو که خریده بودسم رو نشون دادیم بهشون‪...‬‬
‫برای اون لباس کوچولوی خوشگلم کلی ذوق کردن‪...‬‬
‫عجب ذوقی داشتن برای نوه اولشون‪..‬‬
‫همزمان به هم لبخند زدیم‪...‬‬
‫خدایا خوشبخت تر از من هم هست؟‬
‫خدایا شکرت‪...‬شکرت‪...‬‬
‫************‬
‫خانم دکتر کمکم کرد تا بلند شم‪...‬مانتوم رو تنم کردم‪...‬‬
‫بازم توصیه های دکتر رو گوش دادم‪...‬‬
‫برای اینکه زیر هجده سالگی باردار شده بودم استراحت داشتم‪...‬‬
‫این استراحت هم برام شیرین بود‪...‬‬
‫از دکتر تشکری کردم و از مطب خارج شدم‪...‬‬
‫بعد از من سریع یه خانم دیگه رفت تو‪...‬‬
‫فرزام با دیدنم بلند شد و هردو مطب رو ترک کردیم‪...‬‬
‫به محض نشستن تو ماشین دوتا بلوزی رو که گرفته بودیم جلوم گرفت ‪..‬‬
‫یکی آبی و اون یکی صورتی‪....‬‬
‫‪--‬کدومشون مهلا؟‬
‫با خنده نگاهش کردم‪...‬‬
‫منتظر بود تا جنسیت بچه مون رو بهش بگم‪. .‬‬
‫لباسا رو تکون داد‪..‬‬
‫‪--‬یکیشونو بگیر دیگه ‪..‬‬
‫خندیدم و سریع پیراهن صورتی رنگ رو از دستش گرفتم‪...‬‬
‫خندید و با خوشحالی عجیبی گفت ‪:‬‬
‫‪--‬مهتا‪...‬اسمشو میذاریم مهتا‪. .‬‬
‫‪-‬نه‪...‬من دوست دارم یه چیزی بذارم که به اسم تو بیاد‪...‬‬
‫‪--‬اتفاقا مهتا خوبه‪...‬‬
‫‪-‬حالا وقت هست برای انتخاب اسمش‪...‬‬
‫فرزام حرکت کرد ‪..‬‬
‫سریع زنگ زد به ماندانا خانم تا بهش بگه که بچه دختره‪...‬‬
‫اول فکر میکردم فرزام و خانواده ش پسر میخوان‪...‬‬
‫اما الان بهم ثابت شد براشون فرق نداره‪..‬‬
‫واقعا خوشحال بودن‪...‬‬
‫تا به دنیا اومدن بچه فقط ‪ 4‬ماه مونده بود‪...‬‬
‫با اینکه کم و بیش حالم بد میشد ولی دوستش داشتم ‪..‬‬
‫وقتی که فرزام باهاش حرف میزد و اون تکون میخورد هردو یه عالمه ذوق میکردیم‪...‬‬
‫صدای ما دوتا رو میشناخت‪...‬‬
‫خیلی خوب بود‪...‬‬
‫یه حس عالی ‪..‬‬
‫مادر شدن یه حس خیلی والاست‪...‬‬
‫دوستش دارم ‪..‬‬
‫بیشتر دوستام میگفتن زود بود که مامان بشی‪...‬‬
‫ولی خودم راضیم‪. .‬‬
‫اونا متوجه نمیشن که چه حسیه‪...‬‬
‫که یه نفر که از وجود خودت و عشقته رو توی شکمت داشته باشی‪.‬‬
‫یکی که از خون من و فرزامه‪...‬‬
‫برای همینه میگم حس خوبی بود‪. .‬‬
‫**************‬
‫به سختی از جا بلند شدم‪...‬‬
‫بسیار ورم کرده بودم و واقعا بلند شدن برام سخت بود ‪..‬‬
‫اواخر بارداریم بود‪...‬‬
‫دکتر گفته بود که هرلحظه باید منتظر باشیم‪. .‬‬
‫ماندانا جون به خاطرم اومده بود اینجا‪...‬‬
‫هانیه هم پیشم بود‪...‬‬
‫همه منتظرش بودیم‪...‬‬
‫منتظر اون کوچولویی که با اومدنش حتما برامون کلی شادی و خوشحالی به همراه داشت ‪..‬‬
‫درد هام کم بودن‪...‬‬
‫میگرفتن‪ ...‬سه ساعت درد نداشتم و دوباره درد‪...‬‬
‫چندین بار به بیمارستان رفتم‪...‬‬
‫به خیال زایمان‪...‬‬
‫اما گفتن هنوز زوده‪...‬‬
‫فرزام داشت لباساش رو میپوشید‪...‬‬
‫اون روز ماندانا جون برگشته بود خونه و قرار بود تا عصر سعتی بعد از تحویل سال دوباره برگرده‬
‫پیشم ‪..‬‬
‫خواست خودم بود بریم پیششون‪...‬‬
‫من که چیزیم نبود‪...‬‬
‫نه درد داشتم و نه ناراحتی و راه هم میرفتم‪...‬‬
‫شمع ها رو فوت کردم‪...‬‬
‫تلوزیون رو که داشت ویژه برنامه تحویل سال رو هم نشون میداد خاموش کردم‪.‬‬
‫فرزام از اتاق اومد بیرون ‪..‬‬
‫کیفم توی دستش بود‪..‬‬
‫‪--‬اینو میخوای؟‬
‫‪-‬اره‪..‬‬
‫ازش گرفتم و روی دستم انداختم ‪..‬‬
‫از خونه رفتم بیرون‪...‬‬
‫فرزام هم در رو باز کرد ‪..‬‬
‫اومدم در آسانسور رو باز کنم‪...‬‬
‫یهو کمرم تیر کشید ‪..‬‬
‫دوباره دردم رفت‪. .‬‬
‫تا اومدم دوباره در رو باز کنم دوباره تیر کشید و دیگه ول نکرد‪...‬‬
‫دردم به زیر دلمم رفت‪...‬‬
‫لحظه به لحظه شدید تر میشد‪...‬‬
‫فرزام از صورتم متوجه شد یه چیزیم شده‪..‬‬
‫‪--‬مهلا حالت خوبه؟‬
‫به زور گفتم ‪:‬‬
‫‪-‬آره‪...‬‬
‫تا اومدم یه قدم بردارم دردم بیشتر شد‪...‬‬
‫دیگه نمیتونستم هیچکاری کنم‪..‬‬
‫روی زانوهام نشستم رو زمین‪.‬‬
‫فرزام سریع دستمو گرفت‪. .‬‬
‫ترسیده بود یکم‪-- .‬مهلا‪...‬‬
‫حس یه چیزی مثل آب‪...‬‬
‫یا یه مایع لزج روی پام‪...‬یا بالای زانوم حالمو بدتر کرد‪...‬‬
‫بچه که نبودم‪..‬‬
‫فهمیدم کیسه ی آب بچه پاره شده ‪..‬‬
‫محکم دستشو گرفتم ‪..‬‬
‫دردم بیشتر شده بود‪..‬‬
‫‪-‬ببرم ‪..‬ببرم بیمارستان‪..‬‬
‫انگار منتظر همین جمله بود تا از عالن هپروت دربیاد‪...‬‬
‫زیر بغلم رو گرفت و بلندم کرد ‪..‬‬
‫هرچی جون داشتم ریختم تو پاهام‪...‬‬
‫تا بتونم تا پیش ماشین برم ‪..‬‬
‫سریع نشوندم تو ماشین و با سرعت حرکت کرد‪...‬‬
‫در همین حین زنگ زد به ماندانا جون‪...‬‬
‫به قدری حالم بد بود که اصلا نمیفهمیدم فرزام داره چی میگه‪...‬‬
‫ناله هام داشت شروع میشد ‪..‬‬
‫یه درد شدید‪...‬‬
‫جلوی خودمو میگرفتم‪...‬‬
‫جیغ نمیزدم‪...‬‬
‫ولی ناله هام بلند شده بودن‪...‬‬
‫تحمل واقعا سخت بود‪...‬‬
‫با دیدن تابلوی بیمارستان جشمام باز شد ‪..‬‬
‫خدا رو شکر که رسیدیم‪...‬‬
‫کمرم رو نمیتونستم صاف کنم‪...‬‬
‫اشکام صورتم رو خیس کرده بود‪...‬‬
‫واقعا تحمل این همه درد برام سخت بود‪...‬‬
‫فرزام بردم توی بیمارستان‪...‬‬
‫با دیدنم روی تختی درازم کردن‪...‬‬
‫دیگه چشمام باز نمیشدن‪...‬‬
‫ولی هنوزم گریه میکردم‪...‬‬
‫فقط میخواستم زودتر این دردا تموم شه‪...‬‬
‫فقط صدای فرزامو شنیدم که بهم کفت نترسیا‪...‬‬
‫ترسم رفت‪...‬‬
‫ولی دردم نه‪...‬‬
‫از خدا خواستم کمکم کنه ‪..‬بهم قدرتی رو بده که بتونم تحمل کنم این درد ها رو‪...‬‬
‫تا بتونم دخترمو بغل کنم‪...‬‬
‫وارد اتاق زایمان که شدیم شروع کردم صلوات فرستادن‪...‬‬
‫میتونستم اینطور به خودم آرامش بدم‪...‬‬
‫مهلا تموم میشه‪...‬‬
‫تو یه مادر قوی هستی‪...‬‬
‫نباید بترسی‪...‬‬
‫************‬
‫همه دور بچه رو گرفته بودن‪...‬‬
‫هانیه با موبایل دورش بود و عکس میگرفت‪...‬‬
‫ماندانا جون هم قربون صدقه ش میرفت ‪..‬‬
‫ابتین و عمو هم با شوق نگاهش میکردن‪...‬‬
‫فرزام از در اتاق اومد تو‪...‬‬
‫با دسته گل خوشگلی که توی دستش بود‪...‬‬
‫لبخندی بهش زدم ‪..‬‬
‫تا اینجا بود بچه رو نیاورده بودن ببینه‪..‬‬
‫اما تا رفت برام گل بخره بچه رو اوردن‪..‬‬
‫گل رو کنارم روی تخت گذاشت و خم شد روی صورتم و پیشونیم رو بوسید‪...‬‬
‫‪-‬برو ببینش فرزام‪...‬‬
‫از شدت دردم حتی صدامم به زور درمیومد‪..‬‬
‫ولی اروم میشدم ‪..‬‬
‫میدونم ‪..‬‬
‫دوست داشتم ببینه دخترمون رو‪..‬‬
‫دختری که بی نهایت شبیه خودش بود‪ ...‬فرزام همه رو کنار زد‪...‬‬
‫تا بتونه دختر خوشگلمون رو ببینه‪...‬‬
‫با خوشحالی خیره شد به اون بچه ی کوچولو‪...‬‬
‫دیدن لبخند فرزام باعث شد تمام دردام رو از یاد ببرم‪...‬‬
‫انگار کلا دردی نبوده و نیست‪...‬‬
‫انگار میترسید بغلش کنه‪...‬‬
‫فرزام با بیست و پنج سال سن میترسید از بغل کردن یه بچه کوچیک‪...‬‬
‫هر طور بود ماندانا جون دخترمون رو تو بغلش گذاشت‪...‬فرزام جوری نگاهش میکرد که همه رو به‬
‫خودش خیره کرده بود‪...‬عشق پدر و دختری هم عجب چیزی بود‪...‬بوسه ای روی دستش زد‪...‬دلم‬
‫گرم شد ‪..‬خدایا ‪..‬من و خانواده م رو برای هم حفظ کن‪...‬فرزام رو برای من‪...‬من رو برای‬
‫فرزام‪...‬دخترمون رو برای ما‪...‬‬
‫‪--‬اسمشو بگید زووود‪...‬‬
‫قبل از اینکه من چیزی بگم فرزام گفت ‪:‬‬
‫‪--‬اسمشو میذاریم مهتا‪. .‬‬
‫نگاهم کرد‪..‬ناچار لبخند زدم‪...‬برای دختر بعد جبران میکردم‪...‬‬
‫چشمامو بستم‪...‬مامان کجایی تا ببینی این دختر کوچولو رو‪...‬‬
‫خدایا مواظب مادرمم باش ‪..‬‬
‫‪-‬فرزام‪...‬‬
‫‪--‬جانم عزیزم‪..‬‬
‫لبامو با زبون تر کردم‪...‬‬
‫‪-‬میشه اسمشو بذاریم فاطمه؟‬
‫نگاهم کرد ‪..‬همه یهو ساکت شدن ‪..‬اشک جمع شد تو چشمم‪. .‬‬
‫‪-‬خیلی دوست دارم اسم مادرم رو زنده نگه دارم‪...‬بذاریم فاطمه ‪..‬اگر بخوای مهتا صداش‬
‫میکنیم‪...‬ولی بذار تو شناسنامه فاطمه باشه‪...‬‬
‫فرزام بعد کمی مکث دوباره دست دخترمون رو بوسید و اروم توی تختی که کنار تختم بود‬
‫گذاشت‪...‬‬
‫‪--‬فاطمه قشنگ تره‪...‬نیازی هم نیست مهتا صداش کنیم ‪..‬فاطمه میذاریم‪...‬‬
‫لبخند بزرگی زدم‪...‬‬
‫‪-‬ازت ممنونم‪...‬‬
‫مامان تو رفتی‪...‬ولی الان من یه فاطمه ی دیگه دارم‪...‬خدایا شکرت‪...‬بابت تمام خوبی هات‬
‫شکرت‪..‬‬
‫********‬
‫گوشه ی شلوارم رو تو دستش گرفته بود و با چشمای اشکی خیره شده بود بهم‪...‬تازه یاد گرفته‬
‫بود چهار دست و پا بره‪...‬‬
‫بلندش کردم و روی پام نشوندمش‪...‬بوسه ی محکمی رو گونه ش گذاشتم ‪..‬خودشو میکشید جلو‬
‫تا به کیبورد کامپیوتر برسه و با دست بکوبه سرش‪...‬‬
‫با شوق به کلمه ی پایان اخر نوشته هام خیره شدم‪...‬سریع رفتم اولین صفحه وقتش بود‪...‬‬
‫تایپ کردم " سیندرلا "‬
‫باز هم فاطمه رو محکم بوسیدم‪...‬‬
‫فرزام پشت سرم ایستاد‪..‬‬
‫‪--‬تمام؟‬
‫‪-‬فقط مونده یه جمله‪...‬فرزام فاطمه رو ازم گرفت‪...‬سریع نوشتم ‪ :‬این کتاب رو تقدیم میکنم به‬
‫مادر عزیزم که یادش همیشه در قلبم جاودان خواهد بود ‪..‬‬
‫سر بلند کردم و به فرزام نگاه کردم و به فاطمه که اروم تو بغل باباش ایستاده بود و با اون چشمای‬
‫نازش نگاهم میکرد‪...‬‬
‫بی شک خوشبختی یعنی همین‪ ...‬پایان‪...‬‬
‫این رمان رمان اختصاصی سایت و انجمن رمان های عاشقانه میباشد و تمامی حقوق این اثر برای‬
‫رمانهای عاشقانه محفوظ میباشد ‪.‬‬
‫برای دریافت رمانهای بیشتر به سایت رمان های عاشقانه مراجعه کنین ‪.‬‬
‫‪www.romankade.com‬‬
‫سیندرال – محدثه رجبی‬ ROMANKADE.COM

سیندرلا

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

سیندرلا

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

‫سیندرال – محدثه رجبی‬ ROMANKADE.

‫طراحی و صفحه آرایی ‪ :‬رمان های عاشقانه‬

‫آدرس سایت ‪wWw.Romankade.com :‬‬

‫کانال تلگرام ‪@romankade_com‬‬

‫‪--‬بیا دخترم‪ ...‬اینو بخور‬

‫لیوانو گرفتم و قُلُپی خوردم‪...‬‬

‫مامان تنها دست روی دستم گذاشت و گفت ‪:‬‬

‫‪--‬مهلا‪ ..‬دخترم ‪..‬گریه نکن‪..‬‬

‫سرم رو روی شونه ش گذاشتم و نفس عمیق کشیدم‪..‬‬

‫‪--‬باید تحمل کنیم‪..‬‬

‫‪-‬اخه چقد تحمل‪...‬‬

‫حرفمو نصفه گذاشتم و رو به روی مامان نشستم‪..‬‬

‫بدون هیچ مشکل و بدون هیچ گونه دغدغه فکری‪...‬‬

‫‪--‬چی شده مهلا‪..‬‬

‫با استرس به مامان نگاه کردم‪..‬فهمیدم اونم کم کم داره نگران میشه‪..‬‬

‫‪-‬مامان ‪ ..‬ببین‪..‬پولایی که بی بی داده بود داره تموم میشه‪..‬‬

‫‪--‬چکار میتونیم بکنیم مادر‪..‬مجبوریم دوباره قرض کنیم‪..‬‬

‫مامان پرید وسط حرفم و گفت ‪:‬‬

‫مامان بشقابا رو بلند کرد و به سمت آشپزخونه رفت‪..‬‬

‫‪--‬گفتم نه یعنی نه‪...‬من کار میکنم بشه دیگه‪..‬‬

‫بلند شدم و دنبالش رفتم‪..‬‬

‫‪-‬آخه مگه مردم چقدر کلاه و شال بافتنی میخوان‪...‬‬

‫مامان مشغول شستن شد‪...‬به سمتش رفتم تا کمکش کنم‪..‬‬

‫‪--‬نگران نباش مهلا‪..‬با خیاطی هم خیلی کارا میشه کرد‪..‬‬

‫با حس دستی روی بازوم چشمام رو باز کردم‪...‬‬

‫‪-‬تو برو استراحت کن مامان‪..‬خودم تمیز میکنم‪..‬‬

‫‪--‬قربونت برم دخترم ‪..‬‬

‫مامان یه ساندویچ کوچیک نون و پنیر به سمتم گرفت و گفت ‪:‬‬

‫‪--‬بیا مهلا جان‪.‬اینو تو راه بخور‪..‬یهو ضعف نکنی بیوفتی مادر‪..‬‬

‫ازش گرفتم و صورتشو بوسیدم‪..‬‬

‫‪-‬دستت درد نکنه‪..‬حتما میخورم‪..‬‬

‫‪-‬چشم چشم چشم‪...‬فعلا مامان‪..‬‬

‫‪--‬خدا به همراهت‪...‬مواظب باش‪..‬‬

‫‪--‬سلام مهلا خانم‪..‬‬

‫‪--‬آره خوووب‪ ..‬درس نخوندم‪...‬مدیونی اگه فلسفه به دادم نرسی‪...‬‬

‫دست دور شونه ش انداختم و گفتم ‪:‬‬

‫با شوق بلند شد و روی میز نشست و گفت ‪:‬‬

‫سری تکون دادم‪..‬‬

‫با خنده گفت ‪:‬‬

‫لبخند زدم و گفتم ‪:‬‬

‫‪-‬مادرم برای تو همیشه وقت داره عزیزم‪..‬‬

‫‪-‬باشه عزیزم خوشحالم خوشتون اومده‪..‬‬

‫‪--‬نمیرین از خنده یه وقت‪...‬‬

‫‪--‬اوهوی‪...‬اینم برا ما آدم شده حالا‪..‬بشین سر جات بابا‬

‫نگین با خنده ادامه داد‪..‬‬

‫نگین بی ادبانه ادامه داد ‪...‬‬

‫‪-‬هانی توروخدا شر درست نکنی زنگ تفریح‪...‬‬

‫‪--‬اگه اون شر و ور نگه من کاریش ندارم که‪...‬‬

‫‪-‬هانیه دلم نمیخواد باهاش دهن به دهن بشی ‪..‬‬

‫‪-‬به من گفت بابا‪...‬‬

‫‪--‬چه فرقی داره‪..‬به تو گفته ‪..‬توهم دوستمی‪..‬منم اجاز‬

‫ه نمیدم کسی به دوستام توهین کنه‪..‬والا فکر کرده کیه‬

‫قلبی هم کنارش کشیدم تا اوج احساسمو نشونش بدم‪...‬‬

‫لبخند زد و گوشه کتابم به صورت نقاشی نوشت " ‪" me too‬‬

‫نگاهم به ابمیوه پرتقال و آلبالو افتاد‪...‬‬

‫‪-‬چرا زحمت کشیدی‪...‬‬

‫‪--‬چه زحمتی‪...‬نوش جونت‪..‬‬

‫‪--‬وای مهلا تورو جون هرکی دوست داری به دادم برس‪...‬‬

‫‪-‬باشه دعا کن جات رو عوض نکنه‪.‬‬

‫‪--‬وای اره یاااادم نبود‬

‫سریع بلند شد و رو به لاله که پشت سرمن مینشست گفت ‪:‬‬

‫‪--‬پاشو بیا جفت مهلا‪..‬‬

‫‪--‬چرا؟ من راحتم ‪...‬‬

‫خنده م گرفت‪ ...‬هانیه عجب آدم زرنگی بود‪...‬‬