Prometeu e donte njeriun më shumë se olimpët, të cilët kishin dëbuar shumicën e familjes së tij në

Tartarus. Pra, kur Zeusi dekretoi që njeriu duhet t'i paraqesë perëndive një pjesë të çdo kafshe që ai e
rrëmbeu, Prometeu vendosi të mashtrojë Zeusin. Ai krijoi dy pirgje, njërën me kockat e mbështjella me
yndyrë të lëngshme, tjetrën me mishin e mirë të fshehur në lëkurë. Më pas ai urdhëroi Zeusin të
zgjidhte. Zeusi zgjodhi kockat. Meqenëse ai kishte dhënë fjalën e tij, Zeusi duhej ta pranonte këtë
grumbull si pjesën e tij për sakrificat e ardhshme. Në zemërimin e tij për mashtrimin, ai i hoqi zjarrin
njeriut. Megjithatë, Prometeu ndezi një pishtar nga dielli dhe ia ktheu përsëri njeriut. Zeusi u tërbua që
njeriu përsëri kishte zjarr. Ai vendosi t'i jepte një dënim të tmerrshëm si njeriut ashtu edhe Prometeut.

Për të ndëshkuar njeriun, Zeusi bëri që Hefesti të krijonte një të vdekshme me bukuri mahnitëse. Zotat i
dhanë të vdekshmit shumë dhurata të kamjes. Ai më pas i kërkoi Hermesit t'i jepte të vdekshmes një
zemër mashtruese dhe një gjuhë gënjeshtare. Ky krijim ishte Pandora, gruaja e parë. Dhurata e fundit
ishte një kavanoz të cilin Pandorës iu ndalua ta hapte. Kështu, Zeusi dërgoi Pandorën te Epimeteu, i cili
po qëndronte mes njerëzve.

Duke qenë një bukuri që fjalët nuk mund ta përshkruanin, Pandora iu bë dhuratë Epimeteut. Kurioziteti i
Pandorës për kavanozin që e ndaluan ta hapte u bë i patolerueshëm për të. Ajo hapi kavanozin dhe
fluturuan jashtë çdo lloj të keqeje, pikëllimi, murtajeje dhe fatkeqësie. Sidoqoftë, fundi i kavanozit
mbante një gjë të mirë - shpresën.

Zeusi e kapi Prometeun, e çoi në malet e Kaukazit dhe e lidhi me zinxhirë në një shkëmb me zinxhirë të
pathyeshëm. Këtu e mundonte ditë e natë një shqiponjë gjigante që i griste mëlçinë. Zeusi i dha
Prometeut dy mënyra për të dalë nga kjo mundim. Ai mund t'i tregonte Zeusit se cila ishte nëna e
fëmijës që do ta rrëzonte nga froni, ose të plotësonte dy kushte. E para ishte se një i pavdekshëm duhet
të dalë vullnetar për të vdekur për Prometeun, dhe i dyti ishte se një i vdekshëm duhet të vriste
shqiponjën dhe ta zgjidhë atë.

Prometeu i tha Zeusit se nimfa e detit Thetis do të lindte një djalë që do të bëhej më i madherishem se
babai i tij. Ky ishte informacion i rëndësishëm. Si Zeusi ashtu edhe vëllai i tij Poseidoni dëshiruan
Thetisin, por ata rregulluan që ajo të martohej me një të vdekshëm në mënyrë që djali i saj të mos
përbënte një sfidë për fuqinë e tyre.

Zeusi dërgoi Herkulin/Herakliun për të qëlluar shqiponjën që mundonte Prometeun dhe për të thyer
zinxhirët që e lidhnin. Pas viteve të vuajtjes së tij, Prometeu ishte i lirë. Për ta shpërblyer
Herkulin/Herakliun për ndihmën e tij, Prometeu e këshilloi se si të merrte Mollët e arta të Hesperides,
një nga 12 punët që heroi i famshëm duhej të kryente.