Фрањо Кромер е син на пијаница, имал 13 години кога се запознале со Синкер.

Неговоте
семејство го биело лош глас, а Синкер се плашел од него.Синкер измислува приказна з атоа како
тој украп јаболки само за да не се дели од групата, но и поради стравот од Кромер.Но
проблемите започнуваат кога Кромер ќе започне да му се заканува со тоа што ќе го каже и бара
пари од него.Исто така ќе почне и да го малтретира Синкер/Се се решава кога Демијан ќе
разговара со Кромер и оттогаш не е ништо повеќе познато за него.

Макс Демијан е син на имотна вдовица, кога се пресерил во градот на Синкер постојано носел
црна врвка на раката во знак на жалост.Тој бил постар од Синкер,а учеле во латинското
училиште.Секогаш одел повозрасно од другите,не запаѓал во тепачките ниту си играл со
другите.Зборувал културно и се придржувал до својот став.Секогаш бил љубезен кон
наставниците и другарите, никогаш не се смеел гласно,но сепак со знаци и погледи, умеел да го
привлече вниманието на Синкер.Еден ден му приоѓа на Синкер и почнуваат да се
спријателуваат.Од тогаш тиа се неразделни се додека Синкер не отиде во друг град.Но, нивниот
т.н. знак не умира со заминувањето на Синкер, тие сеуште се поврзани,и Демијан многу верува
во Синкер.Верува дека тој на крајот ќе го најде патот до себе познавањето.Многу го подучувал
Синкер за тоа како да ги контролира и пренасочува мислите.Забележувал и многу ситни работи
со кои го воодушевувал Синкер.Кога Синкер оди на посета кај Демијан, забележува дека
Демијан е многу пораснат, со широки гради, цврста, машка глава, затегнати мускули, но сепак е
останат истиот Демијан кој го запозна пред многу години.На крајот Демијан предвидува дека ќе
има војна и тој за една недела оди во војска.По извесно време и Синкер е повикан во војска.Го
рануваат и го носат во една сала и се чувствувал дека е таму каде што бил повикан.Кога се
завртел околу себе, покрај него на другиот душек имало некој.Тоа бил Демијан.Имал и знак на
челото.Имале кус разговор пред Демијан да почине и последното што го изговори е секогаш
кога ќе му затреба на Синкер да го пронајде во себе.

Пистрониј бил оргулист, но неговата желба била да биде свештеник.Тој му ја раскажува

приказната на неговиот живот на Синкер.Кажува дека бил добар ученик, но тргнал по злиот пат,
навлегол во лошиот свет и затоа не ја остварил неговата долкго посакувана желба да стане
свештеник на новата религија.Живее со татко му и честопати Синкер го посетувал и заедно
лежеле на подот до каминот гледајќи во огнот и размислувајќи за многу работи. Му помогнал на
Синкер да почне да се пронаоѓа себеси.Но откако Синкер си заминува, престанува и нивното
пријателство.