Professional Documents
Culture Documents
ﭘرﺳش : 1
ﺷﻣﺎ دﯾروز ﮔﻔﺗﯾد ﮐﮫ اﻧﮕﯾزه ی رھﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺳﺎﻣﺎدھﯽ ﻧﯾز ﯾﮏ ﺗﻧش و ﺑﺎر اﺳت ،اﻣﺎ اﯾن درﺳت
ﮐﮫ آن ﯾﮏ آرزو ﻧﯾﺳت اﻣﺎ آﯾﺎ ﻋروج ﯾﺎ ﺗﺷﻧﮕﯽ ذاﺗﯽ اﻧﺳﺎن ﻧﯾز ﻧﯾﺳت ؟
ﺗو ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت ﻣﻌﻧﺎی آرزو را درک ﮐﻧﯽ ،و ﻣذاھب در اﯾن ﻣورد ﺗو را ﮔﯾﺞ ﮐرده اﻧد .اﮔر
ﭼﯾزی از ﺟﮭﺎن را آرزو ﮐﻧﯽ ،آﻧﮭﺎ آن را آرزو ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻧد .اﮔر آرزوی ﭼﯾزی از ﺟﮭﺎن
دﯾﮕر را ﮐﻧﯽ ،ﻧﺎﻣﯽ دﯾﮕر ﺑر آن ﻣﯽ ﻧﮭﻧد .اﯾن ﭼرﻧد اﺳت ! آرزو ،آرزو اﺳت ! ﻣوﺿوع
آرزو ﭼﯾزی را ﻋوض ﻧﻣﯽ ﮐﻧد .ﻣوﺿوع ھر ﭼﯾزی ﻣﻣﮑن اﺳت ﺑﺎﺷد – از ﺟﮭﺎن ،ﻣﺎدی ،
ﯾﺎ از ﺟﮭﺎن دﯾﮕر ،روﺣﺎﻧﯽ – اﻣﺎ آرزو ﮐردن ھﻣﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧد .
ھر آرزوﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﺎﻧﻊ اﺳت .ﺣﺗﯽ اﮔر ﺧدا را آرزو ﮐﻧﯽ ،ﯾﮏ ﻣﺎﻧﻊ اﺳت ؛ ﺣﺗﯽ اﮔر رھﺎﯾﯽ
را آرزو ﮐﻧﯽ ﯾﮏ ﻣﺎﻧﻊ اﺳت .و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ اﯾن آرزو ﮐردن ﮐﺎﻣﻼً از ﻣﯾﺎن ﻧرود رھﺎﯾﯽ
ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد روی دھد .ﭘس ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش ،ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ رھﺎﯾﯽ را آرزو ﮐﻧﯽ ،
ﻏﯾرﻣﻣﮑن اﺳت ؛ ﺿد و ﻧﻘﯾض اﺳت .ﺗو ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﯽ آرزو ﺷوی ،و ﺑﻌد رھﺎﯾﯽ روی ﻣﯽ
دھد .اﻣﺎ آن ﻧﺗﯾﺟﮫ ی آرزوی ﺗو ﻧﯾﺳت .ﺑﻠﮑﮫ آن ﻧﺗﯾﺟﮫ ی ﻣﻧطﻘﯽ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ اﺳت .
ﭘس ﺳﻌﯽ ﮐن ﺑﻔﮭﻣﯽ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﭼﯾﺳت .آرزو ﯾﻌﻧﯽ ھﻣﯾﻧﮏ ﺗو روﺑﮫ راه ﻧﯾﺳﺗﯽ ،راﺣت
ﻧﯾﺳﺗﯽ .در ھﻣﯾن ﻟﺣظﮫ ﺑﺎ ﺧودت راﺣت ﻧﯾﺳﺗﯽ ،و اﮔر ﭼﯾز دﯾﮕری در آﯾﻧده ﺑرآورده ﺷود
آراﻣش را ﺑرای ﺗو ﺧواھد آورد .ﺑرآورده ﺷدن ھﻣﯾﺷﮫ در آﯾﻧده اﺳت ؛ ھرﮔز در اﯾﻧﺟﺎ و
اﮐﻧون ﻧﯾﺳت .اﯾن ﺗﻧش ذھن ﺑرای آﯾﻧده آرزو اﺳت .آرزو ﯾﻌﻧﯽ ﺗو در ﻟﺣظﮫ ی ﺣﺎل ﻧﯾﺳﺗﯽ،
و ھﻣﮫ ی آﻧﭼﮫ ﮐﮫ وﺟود دارد ﻓﻘط در ﻟﺣظﮫ ی ﺣﺎل اﺳت .ﺗو ﺟﺎﯾﯽ در آﯾﻧده ای ﮐﮫ ھرﮔز
ﻧﺧواھد ﺑود .ھرﭼﮫ ھﺳت در ﻟﺣظﮫ ی ﺣﺎل اﺳت – اﯾن ﻟﺣظﮫ .
اﯾن ﺑﺎزﺗﺎب ﺑرآورده ﺷدﻧت در ﺟﺎﯾﯽ در آﯾﻧده ،آرزو اﺳت .ﭘس آﻧﭼﮫ در آﯾﻧده ﺑرآورده ﻣﯽ
ﺷود ﺑﯽ رﺑط اﺳت .ﺷﺎﯾد ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺧداوﻧد ،ﺑﮭﺷت ،ﻧﯾرواﻧﺎ ،ﺷﺎﯾد ھر ﭼﯾزی ،اﻣﺎ اﮔر در
آﯾﻧده ﺑﺎﺷد ،آرزو اﺳت .و ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ در ﺣﺎل آرزو ﮐﻧﯽ ،ﺑﮫ ﯾﺎد ﺑﺳﭘﺎر ؛ آن ﻏﯾر ﻣﻣﮑن
اﺳت .در ﺣﺎل ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﺎﺷﯽ ،ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ آرزو ﮐﻧﯽ .ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ در ﺣﺎل
آرزو ﮐﻧﯽ ؟
آرزو ﺑﮫ آﯾﻧده ،ﺑﮫ ﺧﯾﺎل ،ﺑﮫ روﯾﺎ رھﻧﻣون اﺳت .ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل اﺳت ﮐﮫ ﺑودا اﯾن ھﻣﮫ ﺑر ﺑﯽ
آرزوﯾﯽ اﺻرار ﻣﯽ ورزد .زﯾرا ﻓﻘط در ﺑﯽ آرزوﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺗو در واﻗﻌﯾت ﺣرﮐت ﻣﯽ
ﮐﻧﯽ .ﺑﺎ آرزو در روﯾﺎ ﺣرﮐت ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .
آﯾﻧده روﯾﺎ اﺳت ،و وﻗﺗﯽ در آﯾﻧده ﺑﺎزﺗﺎب ﻣﯽ دھﯽ ﻧﺎ اﻣﯾد ﻣﯽ ﺷوی .ﺗو ھﻣﯾﻧﮏ واﻗﻌﯾت را
ﺑرای روﯾﺎھﺎی آﯾﻧده ﻧﺎﺑود ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .و اﯾن ﺧوی ذھن ﺑﺎ ﺗو ﻣﯽ ﻣﺎﻧد .و ھر روز ﻗوی ﺗر ﻣﯽ
ﺷود .ﭘس وﻗﺗﯽ آﯾﻧده ات ﻣﯽ آﯾد در ﺷﮑﻠﯽ از ﺣﺎل ﻣﯽ آﯾد ،و ذھﻧت دوﺑﺎره ﺑﮫ ﺳوی آﯾﻧده
ای دﯾﮕر ﺣرﮐت ﻣﯽ ﮐﻧد .ﺣﺗﯽ اﮔر ﻣﯽ ﺗواﻧﺳﺗﯽ ﺑﮫ ﺧدا ﺑرﺳﯽ ،راﺿﯽ ﻧﻣﯽ ﺷدی .آﻧﮕوﻧﮫ
ﮐﮫ ھﺳﺗﯽ ،ﻏﯾر ﻣﻣﮑن اﺳت .ﺣﺗﯽ در ﺣﺿور ﺧدا ،ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت ﺑﮫ آﯾﻧده ﺣرﮐت ﮐﻧﯽ .
ذھﻧت ھﻣﯾﺷﮫ ﺑﮫ آﯾﻧده ﺣرﮐت ﻣﯽ ﮐﻧد .اﯾن ﺣرﮐت ذھن ﺑﮫ آﯾﻧده آرزو اﺳت .آرزو ﮐﺎری ﺑﺎ
ﻣوﺿوع ﻧدارد ،ﭼﮫ آرزوی ﺳﮑس ﮐﻧﯽ ﯾﺎ ﻣدﯾﺗﯾﺷن ﻓرﻗﯽ ﻧﻣﯽ ﮐﻧد .آرزو ﮐردن ﭼﯾزی اﺳت
ﮐﮫ آرزو ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .ﯾﻌﻧﯽ اﯾﻧﺟﺎ ﻧﯾﺳﺗﯽ .ﯾﻌﻧﯽ در اﯾن ﻟﺣظﮫ ی واﻗﻌﯽ ﻧﯾﺳﺗﯽ ،و ﻟﺣظﮫ ی ﺣﺎل
ﺗﻧﮭﺎ دروازه ی ھﺳﺗﯽ اﺳت .ﮔذﺷﺗﮫ و آﯾﻧده در ﻧﯾﺳﺗﻧد ،دﯾوارﻧد .
ﭘس ﻣن ﻧﻣﯽ ﺗواﻧم ھﯾﭻ آرزوﯾﯽ را روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺧواﻧم .آرزو دﻧﯾوی اﺳت .آرزو دﻧﯾﺎ اﺳت .
آرزوی روﺣﺎﻧﯽ وﺟود ﻧدارد .ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﺑﺎﺷد .آن ﻓرﯾب ذھن اﺳت .ﺗو ﻧﻣﯽ ﺧواھﯽ آرزو
را رھﺎ ﮐﻧﯽ ،ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﻣوﺿوع را ﺗﻐﯾﯾر ﻣﯽ دھﯽ .ﻧﺧﺳت آرزوی ﺳﻼﻣﺗﯽ ،ﭘرﺳﺗﯾژ و
ﻗدرت ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .اﯾﻧﮏ ﻣﯽ ﮔوﯾﯽ آرزو ﻧﻣﯽ ﮐﻧم و اﯾﻧﮭﺎ ﭼﯾزھﺎی دﻧﯾوی ھﺳﺗﻧد .آﻧﮭﺎ را
ﻣﺣﮑوم ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ،و ﮐﺳﺎﻧﯽ را ﮐﮫ آرزوی آﻧﮭﺎ را دارﻧد را ﺳرزﻧش ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .اﯾﻧﮏ ﺧدا را
آرزو ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ،ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺧدا را ،ﻧﯾرواﻧﺎ را ،ﻣوﮐﺷﺎ را ،اﺑدﯾت را ،ﺳت ﭼﯾت آﻧﺎﻧدا ،
ﺑرھﻣن .اﯾﻧﮏ اﯾﻧﮭﺎ را آرزو ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ،و اﺣﺳﺎس ﺧوﺑﯽ داری .ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﻣﺗﺣول ﺷده
ای ،اﻣﺎ ﺗو ھﯾﭻ ﮐﺎری ﻧﮑرده ای .ھﻣﺎن ﮐﮫ ﺑودی ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ .
ﻓﻘط ﺧودت را ﮔول زده ای ،و اﯾﻧﮏ در ﺑدﺑﺧﺗﯽ ﺑزرﮔﺗری ﻣﯽ اﻓﺗﯽ زﯾرا ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮐﮫ
اﯾن آرزو ﮐردن ﻧﯾﺳت .ھﻣﺎن ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ .ذھن ھﻣﺎن ﻣﯽ ﻣﺎﻧد ،ﻋﻣﻠﮑرد ذھن ھﻣﺎن ﻣﯽ ﻣﺎﻧد .
ھﻧوز اﯾﻧﺟﺎ ﻧﯾﺳﺗﯽ .ﻣوﺿوﻋﺎت آرزو ﺗﻐﯾﯾر ﮐرده اﺳت ،اﻣﺎ دوﯾدن ،روﯾﺎ دﯾدن ،ﺑﺎﻗﯽ
ﻣﺎﻧده .و روﯾﺎ دﯾدن آرزو اﺳت – ﻧﮫ ﻣوﺿوع .
ﭘس ﺳﻌﯽ ﮐن ﻣرا ﺑﻔﮭﻣﯽ .ﻣن ﻣﯽ ﮔوﯾم ﮐﮫ ھر آرزوﯾﯽ دﻧﯾوی اﺳت زﯾرا آرزو دﻧﯾﺎﺳت .
ﭘس ﻣﺳﺄﻟﮫ ی ﺗﻐﯾﯾر آرزو ﻧﯾﺳت ،ﻣﺳﺄﻟﮫ در ﺗﻐﯾﯾر ﻣوﺿوع ﻧﯾﺳت .ﻣﺳﺄﻟﮫ ی دﮔرﮔوﻧﯽ اﺳت.
ﻣﺳﺄﻟﮫ ی ﺗﺣول از آرزو ﺑﮫ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ اﺳت ؛ از آرزو ﺑﮫ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ،ﻧﮫ از آرزوھﺎی
ﻗدﯾﻣﯽ ﺑﮫ آرزوھﺎی ﺟدﯾد ،از آرزوھﺎی دﻧﯾوی ﺑﮫ آرزوھﺎی ﺟﮭﺎن دﯾﮕری ،از آرزوھﺎی
ﻣﺎدی ﺑﮫ آرزوھﺎی ﻣﻌﻧوی ،ﻧﮫ ! از آرزو ﺑﮫ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﺗﺣول اﺳت !
اﻣﺎ ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗوان از آرزو ﺑﮫ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﺣرﮐت ﮐرد ؟ ﺗو ﻓﻘط زﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺣرﮐت
ﮐﻧﯽ ﮐﮫ آرزوﯾﯽ وﺟود داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد .اﮔر اﻧﮕﯾزه ی ﻣﻧﻔﻌت ،طﻣﻊ و ﺳودی ﺑﺎﺷد ﻓﻘط ﺑﻌد از
آن اﺳت ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ از آرزو ﺑﮫ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﺣرﮐت ﮐﻧﯽ .اﻣﺎ ﺑﻌد ﺗو دﯾﮕر ھرﮔز ﺣرﮐت
ﻧﺧواھﯽ ﮐرد .ﻣن ﻣﯽ ﮔوﯾم ﮐﮫ ﺑﺎ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﺑﮫ ﺳﻌﺎدت اﺑدی دﺳت ﻣﯽ ﯾﺎﺑﯽ .اﯾن درﺳت
اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﺳﻌﺎدت اﺑدی روی ﻣﯽ دھد اﻣﺎ اﮔر ﻣن ﺑﮫ ﺗو ﺑﮕوﯾم ﮐﮫ ﺑﺎ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ
ﺑﮫ ﺷﺎدی اﺑدی دﺳت ﻣﯽ ﯾﺎﺑﯽ ،ﺗو از آن ﻣوﺿوع آرزو ﻣﯽ ﺳﺎزی آﻧﮕﺎه ﮐل ﻧﮑﺗﮫ را از دﺳت
ﻣﯽ دھﯽ .
آن ﯾﮏ ﻧﺗﯾﺟﮫ ﻧﯾﺳت ،آن ﻧﺗﯾﺟﮫ ی ﻣﻧطﻘﯽ درک ﻋﻣﯾق اﺳت .ﭘس ﺳﻌﯽ ﮐن ﺑﻔﮭﻣﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ
آرزو ﺑدﺑﺧﺗﯽ وﺟود دارد ،و ﻓﮑر ﻧﮑن ﮐﮫ ﭘﯾﺷﺎﭘﯾش آن را ﻣﯽ داﻧﯽ .ﻧﻣﯽ داﻧﯽ ؛ وﮔرﻧﮫ
ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ در آرزو ﺣرﮐت ﮐﻧﯽ ؟ ﺗو ھﻧوز آﮔﺎه ﻧﺷده ای ﮐﮫ آرزو ﺑدﺑﺧﺗﯽ اﺳت ،
آرزو ﺟﮭﻧم اﺳت .آﮔﺎه ﺑﺎش .وﻗﺗﯽ آرزو ﻣﯽ ﮐﻧﯽ آﮔﺎه ﺑﺎش .آﻧﮕﺎه ﺑﺎ ﺑﯾداری ﺗﻣﺎم در آرزو
ﺣرﮐت ﮐن ،آﻧﮕﺎه ﺑﮫ ﺟﮭﻧم ﻣﯽ رﺳﯽ .
ھر آرزوﯾﯽ ﺑﮫ ﺟﮭﻧم رھﻧﻣون اﺳت ،ﭼﮫ ﺑرآورده ﺷود ﯾﺎ ﻧﮫ .اﮔر ﺑرآورده ﺷود ،زود
رھﻧﻣون ﻣﯽ ﺷود ؛ ﺑرآورده ﻧﺷود زﻣﺎن ﻣﯽ ﺑرد – اﻣﺎ ھر آرزوﯾﯽ ﺑﮫ ﺑدﺑﺧﺗﯽ رھﻧﻣون اﺳت.
از ﮐل ﺟرﯾﺎن آﮔﺎه ﺑﺎش و ﺑﺎ آن ﺣرﮐت ﮐن .ﻋﺟﻠﮫ ای ﻧﯾﺳت زﯾرا ھﯾﭻ ﮐﺎری ﺑﺎ ﻋﺟﻠﮫ ﺑﮫ
اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽ رﺳد ،و رﺷد ﻣﻌﻧوی ﺑﺎ ﻋﺟﻠﮫ اﻣﮑﺎن ﭘذﯾر ﻧﯾﺳت .آھﺳﺗﮫ ﺣرﮐت ﮐن ،ﺻﺑوراﻧﮫ .
ھر آرزو را ﻧﮕﺎه ﮐن و ﺑﺑﯾن ﮐﮫ ﭼﮕوﻧﮫ ھر آرزوﯾﯽ دری ﺑﮫ ﺟﮭﻧم ﻣﯽ ﺷود .اﮔر ﺗﻣﺎﺷﺎﮔر
ھﺳﺗﯽ ،دﯾر ﯾﺎ زود در ﻣﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﮐﮫ آرزو ﮐردن ﺟﮭﻧم اﺳت .ﻟﺣظﮫ ای ﮐﮫ آن درک روی ﻣﯽ
دھد ،دﯾﮕر آرزوﯾﯽ ﻧﺧواھد ﺑود .ﻧﺎﮔﮭﺎن آرزو ھﺎ ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷوﻧد ،و ﺗو در وﺿﻌﯾت ﺑﯽ
آرزوﯾﯽ ﻗرار ﺧواھﯽ ﮔرﻓت .
ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ آن را ﺗﻣرﯾن ﮐﻧﯽ ،ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش ؛ ﻓﻘط آرزوھﺎ ﻣﯽ ﺗواﻧﻧد ﺗﻣرﯾن ﺷوﻧد .
ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ را ﺗﻣرﯾن ﮐﻧﯽ ؟ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ آن را ﺗﻣرﯾن ﮐﻧﯽ ،ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ
آرزوھﺎ را ﺗﻣرﯾن ﮐﻧﯽ .اﻣﺎ اﮔر ﺑﯾدار ﺑﺎﺷﯽ ،آﮔﺎه ﻣﯽ ﺷوی ﮐﮫ آﻧﮭﺎ ﺑﮫ ﺑدﺑﺧﺗﯽ رھﻧﻣون اﻧد .
و وﻗﺗﯽ ھر آرزوﯾﯽ ﺑﮫ ﺑدﺑﺧﺗﯽ رھﻧﻣون اﺳت ،زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ اﯾن درک در ﺗو روی داد – ﻧﮫ
ﯾﮏ ﻋﻘﯾده ی ﺗﻧﮭﺎ و داﻧش ،ﺑﻠﮑﮫ درک واﻗﻌﯽ – آرزو ﮐردن ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود ،ﻏﯾر ﻣﻣﮑن
ﻣﯽ ﺷود .ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺧودت را ﺑﮫ ﺑدﺑﺧﺗﯽ رھﻧﻣون ﮐﻧﯽ ؟ ﺗو ھﻣﯾﺷﮫ "ﺧودت را ﺑﮫ
ﺷﺎدی رھﻧﻣون ﻣﯽ ﮐﻧﯽ" – ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮐﮫ اﯾﻧطور اﺳت – و ھﻣﯾﺷﮫ در ﺑدﺑﺧﺗﯽ ﺣرﮐت ﻣﯽ
ﮐﻧﯽ .اﯾن ﺑرای زﻧدﮔﯽ ھﺎ و زﻧدﮔﯽ ھﺎ روی ﻣﯽ دھد .ھﻣﯾﺷﮫ ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮐﮫ اﯾن ﯾﺎ آن در
،دری ﺑﮫ ﺑﮭﺷت اﺳت .و وﻗﺗﯽ وارد ﻣﯽ ﺷوی ھﻣﯾﺷﮫ ﻣﯽ ﻓﮭﻣﯽ ﮐﮫ اﯾن ﺟﮭﻧم اﺳت .و ﺑﯽ
ھﯾﭻ اﺳﺗﺛﻧﺎﯾﯽ ھﻣﯾﺷﮫ ﭼﻧﯾن ﺑوده ؛ ھﻣﯾﺷﮫ ھﻣﯾن ﻗﺿﯾﮫ اﺳت .
در ھر آرزوﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻔﮑر ﺣرﮐت ﮐن ،و اﺟﺎزه ﺑده ھر آرزوﯾﯽ ﺗو را ﺑﮫ ﺑدﺑﺧﺗﯽ رھﻧﻣون ﮐﻧد .
ﺑﻌد ﻧﺎﮔﮭﺎن ﯾﮏ روز ﺑﻠوغ در ﺗو روی ﻣﯽ دھد ،اﯾن ﭘﺧﺗﮕﯽ در ﺗو روی ﻣﯽ دھد :درک ﻣﯽ
ﮐﻧﯽ ﮐﮫ ھر آرزوﯾﯽ ﺑدﺑﺧﺗﯽ اﺳت .ﻟﺣظﮫ ای ﮐﮫ آن را درک ﮐردی ،آرزو ﮐردن ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ
ﺷود .اﯾﻧﮏ ﻧﯾﺎز ﺑﮫ اﻧﺟﺎم ھﯾﭻ ﮐﺎری ﻧﯾﺳت ؛ آرزو ﮐردن ﺑﮫ ﺳﺎدﮔﯽ ﮐﻧﺎر ﮔذاﺷﺗﮫ ﺷده و ﺗو
در وﺿﻌﯾت ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ھﺳﺗﯽ .در آن ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﻧﯾرواﻧﺎ ھﺳت .ﺳرور ﮐﺎﻣل ھﺳت .ﺷﺎﯾد
آن را ﺧدا ﺑﻧﺎﻣﯽ ،ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺧداوﻧد ﯾﺎ ھر ﭼﮫ ﮐﮫ اﻧﺗﺧﺎب ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﺗﺎ آن را ﺑﻧﺎﻣﯽ ،اﻣﺎ ﺑﮫ
ﺧوﺑﯽ ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش ﮐﮫ اﯾن ﻧﺗﯾﺟﮫ ی آرزو ﮐردن ﺗو ﻧﯾﺳت .اﯾن ﻧﺗﯾﺟﮫ ی ﻣﻧطﻘﯽ ﺑﯽ
آرزوﯾﯽ اﺳت ،و ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﺗﻣرﯾن ﺷود .
آﻧﮭﺎ ﮐﮫ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ را ﺗﻣرﯾن ﻣﯽ ﮐﻧﻧد ،ﺧودﺷﺎن را ﻓرﯾب ﻣﯽ دھﻧد .در دﻧﯾﺎ ﺑﺳﯾﺎری ھﺳﺗﻧد
– ﺑﯾﺧو ھﺎ ،ﺳﺎﻧﯾﺎﺳﯾن ھﺎ – ﮐﮫ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ را ﺗﻣرﯾن ﻣﯽ ﮐﻧﻧد .ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﯽ آرزوﯾﯽ
را ﺗﻣرﯾن ﮐﻧﯽ ؛ ھﯾﭻ ﭼﯾز ﻣﻧﻔﯽ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﺗﻣرﯾن ﺷود .در زﯾر آﻧﮭﺎ آرزو ﻣﯽ ﮐﻧﻧد ،آﻧﮭﺎ
ﻣﺷﺗﺎق ﺧدا ھﺳﺗﻧد ،آراﻣﺷﯽ ﮐﮫ روی ﺧواھد داد ،ﺳروری ﮐﮫ در ﺟﺎﯾﯽ در آﯾﻧده ﺑﻌد از
ﻣرگ اﻧﺗظﺎر آﻧﮭﺎ را ﻣﯽ ﮐﺷد .آﻧﮭﺎ آرزو ﻣﯽ ﮐﻧﻧد ،و آﻧﮭﺎ ﻓﻘط آرزوﯾﺷﺎن را آرزوی
ﻣﻌﻧوی ﻣﯽ ﺧواﻧﻧد .
ﺗو ﺑﮫ آﺳﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺧودت را ﻓرﯾب دھﯽ .ﮐﻠﻣﺎت ﺑﺳﯾﺎر ﻓرﯾب دھﻧده اﻧد و ﺗو ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ
ﺗوﺟﯾﮫ ﻣﻧطﻘﯽ ﮐﻧﯽ .ﺗو ﺳم را ﺷﮭد ﻣﯽ ﻧﺎﻣﯽ و وﻗﺗﯽ آن را ﺷﮭد ﻣﯽ ﻧﺎﻣﯽ ھﻣﭼون ﺷﮭد
آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷود .ﮐﻠﻣﺎت ھﯾﭘﻧوﺗﯾزم ﻣﯽ ﮐﻧﻧد ،آن ﯾﮏ ﭼﯾز اﺳت .اﻣﺎ اﯾن اﺣﺳﺎس ،اﯾن درک
ﮐﮫ آرزو ﺑدﺑﺧﺗﯽ اﺳت ﺑﺎﯾد ﻣﺎل ﺧودت ﺑﺎﺷد .
ﻣﺎری اﺳﺗﯾوﻧس در ﺟﺎﯾﯽ ﻧوﺷﺗﮫ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ی دوﺳﺗش رﻓت و دﺧﺗر دوﺳﺗش ﻧﺎﺑﯾﻧﺎ ﺑود .
ﻣﺎری اﺳﺗﯾوﻧس ﺑﺳﯾﺎر ﺗﻌﺟب ﮐرد زﯾرا آن دﺧﺗر ﻣﯽ ﮔﻔت " :ﻓﻼﻧﯽ زﺷت اﺳت ،دوﺳﺗش
ﻧدارم " و " رﻧﮓ اﯾن ﻟﺑﺎس زﯾﺑﺎﺳت " .ﺑﺎ اﯾن ﮐﮫ ﻧﺎﺑﯾﻧﺎ ﺑود .
ﻣﺎری اﺳﺗﯾوﻧس ﭘرﺳﯾد " :ﭼﮕوﻧﮫ ﺣس ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮐﺳﯽ زﺷت اﺳت و آن رﻧﮓ زﯾﺑﺎﺳت ؟ "
دﺧﺗر ﮔﻔت " :ﺧواھراﻧم اﯾن را ﺑﮫ ﻣن ﻣﯽ ﮔوﯾﻧد " .
اﯾن داﻧش اﺳت .
ﺑودا ﮔﻔﺗﮫ ﮐﮫ آرزو ﺑدﺑﺧﺗﯽ اﺳت و ﺗو آن را ﺗﮑرار ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .اﯾن داﻧش اﺳت .ﺗو آرزو ﻣﯽ
ﮐﻧﯽ ،و ھرﮔز ﻧدﯾده ای ﮐﮫ آرزو ﺑدﺑﺧﺗﯽ اﺳت .ﺗو ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت ﺻرﻓﺎ ً ﺣرف ﺑودا را ﺷﻧﯾده
ﺑﺎﺷﯽ .اﯾن ﮐﺎر ﻧﺧواھد ﮐرد .ﺗو ﺑﮫ ﺳﺎدﮔﯽ زﻧدﮔﯽ و ﻓرﺻﺗت را از دﺳت ﻣﯽ دھﯽ .ﺗﺟرﺑﮫ
ی ﺧودت ﻣﯽ ﺗواﻧد ﺗو را ﺗﻐﯾﯾر دھد ؛ ﭼﯾز دﯾﮕری ﺗﻐﯾﯾر ﻧﻣﯽ ﮐﻧد .ﺷﻧﺎﺧت ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﻗرﺿﯽ
ﺑﺎﺷد .اﮔر ﻗرﺿﯽ ﺑﺎﺷد ،دروغ اﺳت .ﺷﺑﯾﮫ ﺷﻧﺎﺧت اﺳت ،اﻣﺎ ﻧﯾﺳت .اﻣﺎ ﭼرا ﻣﺎ ﭘﯾرو ﺑودا
ﯾﺎ ﻣﺳﯾﺢ ھﺳﺗﯾم ؟ ﺑﮫ ﺧﺎطر طﻣﻊ ﻣﺎن .ﻣﺎ ﺑﮫ ﭼﺷﻣﺎن ﺑودا ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻧﯾم ،و آﻧﮭﺎ ﭼﻧﺎن آراﻣﻧد
ﮐﮫ ﻣﺎ ﺣﺳودی ﻣﯽ ﮐﻧﯾم ،آرزوی ﭼﮕوﻧﮫ دﺳت ﯾﺎﻓﺗن ﺑﮫ آن ﺑرﻣﯽ ﺧﯾزد .ﺑودا ﺑﺳﯾﺎر زﯾﺑﺎﺳت
– ھر ﻟﺣظﮫ در وﺟد اﺳت .آرزوی ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﺎﻧﻧد ﺑودا ﺷدن ﺑر ﻣﯽ ﺧﯾزد .ﻣﺎ ﻧﯾز ﭼﻧﺎن
ﻣوﻗﻌﯾت ھﺎﯾﯽ را آرزو ﻣﯽ ﮐﻧﯾم .
ﺑﻌد ﻣﯽ ﭘرﺳﯾم ﺑودا ﭼﮕوﻧﮫ ﺑﮫ اﯾن دﺳت ﯾﺎﻓﺗﮫ ،ﭼﮕوﻧﮫ اﺗﻔﺎق اﻓﺗﺎده " .ﭼﮕوﻧﮫ " ﻣﺷﮑﻼت
ﺑﺳﯾﺎری ﻣﯽ آﻓرﯾﻧد زﯾرا ﺑﻌد ﺑودا ﺧواھد ﮔﻔت ﮐﮫ در " ﺑﯽ آرزوﯾﯽ " رخ ﻣﯽ دھد .و او
درﺳت ﻣﯽ ﮔوﯾد ،در ﺑﯽ آرزوﯾﯽ رخ داده اﺳت .اﻣﺎ وﻗﺗﯽ ﻣﯽ ﺷﻧوﯾم ﮐﮫ در ﺑﯽ آرزوﯾﯽ رخ
داده ﺷروع ﺑﮫ ﺗﻣرﯾن ﺑﯽ آرزوﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻧﯾم ،ﺷروع ﺑﮫ رھﺎ ﮐردن آرزوھﺎ ﻣﯽ ﮐﻧﯾم ،و ﮐل
ﺗﻼش آرزوی ﺑودا ﮔون ﺑودن اﺳت .
ﺑودا ﺳﻌﯽ ﻧﮑرد ﻣﺎﻧﻧد ﮐﺳﯽ دﯾﮕر ﺷود ؛ او ﻧﺧواﺳت ﮐﮫ ﺑودا ﺷود .او ﺑﮫ ﺳﺎدﮔﯽ ﺳﻌﯽ ﮐرد
ﺑدﺑﺧﺗﯽ ﺧودش را درک ﮐﻧد – و ھرﭼﮫ درک ﺑﯾﺷﺗری در او طﻠوع ﮐرد ،ﺑدﺑﺧﺗﯽ ﺑﯾﺷﺗری
ﻧﺎﭘدﯾد ﺷد .آﻧﮕﺎه ﯾﮏ روز درک ﮐرد ﮐﮫ آرزو ﺳم اﺳت .اﮔر آرزو ﮐﻧﯽ ﻗرﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷوی ؛
اﯾﻧﮏ دﯾﮕر اﻣﮑﺎن ﺷﺎدی ﻧﺧواھﯽ داﺷت .ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ اﻣﯾد داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯽ – اﻣﯾد و ﻧﺎ اﻣﯾدی
داﺷﺗن ،ﺳﭘس اﻣﯾد و ﻧﺎاﻣﯾدی ﺑﯾﺷﺗر :اﯾن ﭼرﺧﮫ ی ﺗو ﺧواھد ﺑود .و وﻗﺗﯽ ﺑﯾﺷﺗر ﻧﺎاﻣﯾد ﻣﯽ
ﺷوی ﺑﯾﺷﺗر اﻣﯾدوار ﻣﯽ ﺷوی ،زﯾرا آن ﺗﻧﮭﺎ ﺗﺳﻠﯽ ﺧﺎطر اﺳت .ﺗو ﺑﮫ آﯾﻧده ﺣرﮐت ﻣﯽ ﮐﻧﯽ
زﯾرا در ﺣﺎل ھﻣﯾﺷﮫ ﻧﺎاﻣﯾدی ،و ﻧﺎاﻣﯾدی ﺑﮫ دﻟﯾل ﮔذﺷﺗﮫ ات ﻣﯽ آﯾد .
در ﮔذﺷﺗﮫ اﯾن ﺣﺎل آﯾﻧده ﺑود ،و ﺗو ﺑﮫ اﻣﯾد آن ﺑودی .اﯾﻧﮏ ﻧﺎاﻣﯾدی ھﺳت .ﭘس ﺗو دوﺑﺎره
ﺑﮫ اﻣﯾد آﯾﻧده ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ ،و زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ آﯾﻧده ﺑﮫ ﺣﺎل ﺗﺑدﯾل ﺷود دوﺑﺎره ﻧﺎاﻣﯾد ﻣﯽ ﺷوی .ﭘس
دوﺑﺎره اﻣﯾد ﻣﯽ ﺑﻧدی .آﻧﮕﺎه ﻧﺎاﻣﯾدی ﺑﯾﺷﺗر ،اﻣﯾد ﺑﯾﺷﺗر ،و ﺑﺎ اﻣﯾد ﺑﯾﺷﺗر ،ھﻣﭼﻧﺎن ﻧﺎاﻣﯾدی
ﺑﯾﺷﺗر .اﯾن ﯾﮏ ﭼرﺧﮫ ی ﻣﻌﯾوب اﺳت .اﯾن ﭼرخ ﺳﺎﻧﺳﺎرا اﺳت .
اﻣﺎ ھﯾﭻ ﺑوداﯾﯽ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﭼﺷﻣﺎﻧش را ﺑﮫ ﺗو ﺑدھد .و اﯾن ﺧوب اﺳت ﮐﮫ آن ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﺑﮫ ﺗو
داده ﺷود ؛ وﮔرﻧﮫ ھﻣﯾﺷﮫ دروﻏﯾن ﻣﯽ ﻣﺎﻧدی ،ﺗﺎ اﺑد .آﻧﮕﺎه ھﯾﭼﮕﺎه اﺻﯾل ﻧﻣﯽ ﺷدی .رﻧﺞ
ﺧوب اﺳت زﯾرا ﻓﻘط از طرﯾق رﻧﺞ ﮐﺷﯾدن اﺳت ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ اﺻﯾل و واﻗﻌﯽ ﺷوی .ﭘس
ﻧﺧﺳت :ﺑﺎ آرزوھﺎﯾت ﺣرﮐت ﮐن ﺗﺎ ﺑﺗواﻧﯽ درک ﮐﻧﯽ ﮐﮫ آﻧﮭﺎ واﻗﻌﺎ ً ﭼﯾﺳﺗﻧد .ھر رﻧﺟﯽ ﮐﮫ
ﭘﻧﮭﺎن اﺳت را ﺗﺟرﺑﮫ ﮐن .ﺑﮕذار ﺑراﯾت آﺷﮑﺎر ﺷود .آن ﻓﻘط رﯾﺎﺿت اﺳت – آن ﻓﻘط
ﺗﺎﭘﺎﭼﺎرﯾﺎ اﺳت .
ﻧﺎروﭘﺎ ﻣﯽ ﮔوﯾد اﮔر ﺑﺗواﻧﯽ ﺑﯾدار ﺑﺎﺷﯽ ھر آرزوﯾﯽ ﺑﮫ ﻧﯾرواﻧﺎ رھﻧﻣون اﺳت ،و اﯾن ﻣﻌﻧﺎ
اﺳت ،زﯾرا اﮔر ﺑﯾدار ﺑﺎﺷﯽ ،ﻣﯽ داﻧﯽ ﮐﮫ ھر آرزوﯾﯽ ﺑدﺑﺧﺗﯽ اﺳت .و وﻗﺗﯽ ھﻣﮫ ی ﮔوﺷﮫ
و ﮐﻧﺎر آرزو را ﺟﺳﺗﺟو ﮐردی ،ﻧﺎﮔﮭﺎن ﻣﺗوﻗف ﻣﯽ ﺷوی .در آن ﺗوﻗف اﺗﻔﺎق ھﺳت ،و
ھﻣﯾﺷﮫ آﻧﺟﺎﺳت .آن اﺗﻔﺎق ھﻣﯾﺷﮫ در اﻧﺗظﺎر ﺗوﺳت ،ﻣﻧﺗظر اﺳت ﺗﺎ ﺗو را در ﻟﺣظﮫ ی ﺣﺎل
ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻧد ،اﻣﺎ ﺗو ھﯾﭼﮕﺎه در ﺣﺎل ﻧﯾﺳﺗﯽ ،ھﻣﯾﺷﮫ در ﺣﺎل روﯾﺎ ﺑﯾﻧﯽ ھﺳﺗﯽ .واﻗﻌﯾت از
ﺗو ﺣﻣﺎﯾت ﻣﯽ ﮐﻧد .ﺑﮫ ﺧﺎطر واﻗﻌﯽ زﻧده ای ؛ ﺑﮫ ﺧﺎطر واﻗﻌﯽ وﺟود داری .اﻣﺎ ﺗو ﺑﮫ ﺳﻣت
ﻏﯾر واﻗﻌﯽ ﻣﯽ روی .ﻏﯾر واﻗﻌﯽ ﺑﺳﯾﺎر ھﯾﭘﻧوﺗﯾزم ﮐﻧﻧده اﺳت .
ﻣن ﯾﮏ ﺟوک ﯾﮭودی ﺷﻧﯾده ام .دو دوﺳت ﺑﻌد از ﺳﺎﻟﮭﺎی ﺑﺳﯾﺎر ھﻣدﯾﮕر را ﻣﯽ ﺑﯾﻧﻧد .ﯾﮑﯽ
از آﻧﮭﺎ ﺑﮫ دﯾﮕری ﻣﯽ ﮔوﯾد " :ﺑﯾﺳت و ﭘﻧﺞ ﺳﺎل اﺳت ﺗو را ﻧدﯾده ام .ﭘﺳرت ھری ﭼطور
اﺳت ؟ "
دﯾﮕری ﻣﯽ ﮔوﯾد " :ﭘﺳرم ؛ ﺷﺎﻋر ﺑزرﮔﯽ اﺳت .ﺗﻣﺎم ﺳرزﻣﯾن ﺻداﯾش را ﺷﻧﯾده اﻧد ،ﺗراﻧﮫ
ھﺎﯾش ﺧواﻧده ﻣﯽ ﺷوﻧد ،و ﮐﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺷﻌر ﺷﻧﺎس اﻧد ﻣﯽ ﮔوﯾﻧد ﺑﮫ زودی ﺟﺎﯾزه ی ﻧوﺑل را
ﻣﯽ ﮔﯾرد " .
دوﺳت دﯾﮕر ﻣﯽ ﮔوﯾد " :ﻓوق اﻟﻌﺎده اﺳت ! و درﺑﺎره ی ﭘﺳر دوﻣت ﺑﻧﯽ ﺑﮫ ﻣن ﺑﮕو " .
دوﺳت ﻣﯽ ﮔوﯾد " :ﻣن در ﻣورد ﭘﺳر دوﻣم ﺑﺳﯾﺎر ﺧوﺷﺣﺎﻟم .او ﯾﮏ رھﺑر اﺳت ،ﯾﮏ
رھﺑر ﺳﯾﺎﺳﯽ ﺑزرگ .ھزاران و ھزاران ﻧﻔر ﭘﯾرو او ھﺳﺗﻧد ،و ﻣن ﻣطﻣﺋﻧم ﮐﮫ او ﺑﮫ زودی
رﯾﯾس ﺟﻣﮭور اﯾن ﺳرزﻣﯾن ﺧواھد ﺷد " .
آﻧﮕﺎه آن دوﺳت ﮔﻔت " :اوه ! ﺗو ﭼﮫ ﺧوﺷﺑﺧﺗﯽ ! و در ﻣورد ﭘﺳر ﺳوﻣت اﯾزی ﭼطور ؟ "
ﭘدر ﺑﺳﯾﺎر ﻏﻣﮕﯾن ﺷد و ﮔﻔت " :اﯾزی ؟ او ھﻣﭼﻧﺎن اﯾزی اﺳت .او ﺧﯾﺎط اﺳت .اﻣﺎ ﺑﮫ ﺗو
ﻣﯽ ﮔوﯾم ﮐﮫ اﮔر اﯾزی ﻧﺑود ﻣﺎ ھﻣﮕﯽ از ﮔرﺳﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﻣردﯾم " .
اﻣﺎ ﭘدر ﻏﻣﮕﯾن ﺑود زﯾرا اﯾزی ﻓﻘط ﯾﮏ ﺧﯾﺎط اﺳت .و ﺷﺎﻋر و ﺳﯾﺎﺳﺗﻣدار ﺑزرگ ،رھﺑر
ﺑزرگ – آﻧﮭﺎ روﯾﺎ ھﺳﺗﻧد .اﯾزی واﻗﻌﯾت اﺳت – ﯾﮏ ﺧﯾﺎط .او ﮔﻔت " :اﻣﺎ اﮔر اﯾزی ﻧﺑود
ﻣﺎ ھﻣﮫ از ﮔرﺳﻧﮕﯽ ﻣرده ﺑودﯾم ".
ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﺳﺗﯽ در اﯾن ﻟﺣظﮫ وﺟود داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯽ .آن واﻗﻌﯽ اﺳت .اﻣﺎ ﺗو ھرﮔز در ﻣوردش
ﺧوﺷﺣﺎل ﻧﯾﺳﺗﯽ .ﺗو در روﯾﺎھﺎﯾت در ﻣورد ﺟﺎﯾزه ی ﻧوﺑل و رﯾﯾس ﺟﻣﮭوری ﺧوﺷﺣﺎﻟﯽ .
ھﻣﯾن ﺣﺎﻻ " ،اﯾزی ﻓﻘط ﯾﮏ ﺧﯾﺎط اﺳت ".
واﻗﻌﯾﺗت در ﺟﺎﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ در آن رﯾﺷﮫ داری .روﯾﺎھﺎﯾت رﯾﺷﮫ ی ﺗو ﻧﯾﺳﺗﻧد .آﻧﮭﺎ دروﻏﯾن
اﻧد .ﺑﮫ ﺷراﯾط واﻗﻌﯾﺗت در ﻟﺣظﮫ ی ﺣﺎل ﺑﯾﺎ .ﺑﺎ آن روﺑرو ﺷو ،ھر ﭼﮫ ﮐﮫ ھﺳت ﺑﺎ آن رو
در رو ﺷو ،و ﺑﮫ ذھن اﺟﺎزه ﻧده ﺑﮫ آﯾﻧده ﺑرود .آﯾﻧده آرزوﺳت .اﮔر ﺑﺗواﻧﯽ اﯾﻧﺟﺎ و اﮐﻧون
ﺑﺎﺷﯽ ،ﺑوداﯾﯽ .اﮔر ﻧﺗواﻧﯽ اﯾﻧﺟﺎ و اﮐﻧون ﺑﺎﺷﯽ ،آﻧﮕﺎه ھﻣﮫ ﭼﯾز ﻓﻘط از ﺟﻧس روﯾﺎﺳت .
و ﺗو ﻣﺟﺑوری ﺑﺎزﮔردی زﯾرا روﯾﺎھﺎ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﻧد ﺗو را ﺑﮫ ﺟﺎﯾﯽ رھﻧﻣون ﮐﻧﻧد .آﻧﮭﺎ ﻓﻘط ﻣﯽ
ﺗواﻧﻧد ﺗو را ﺑﮫ ﺳوی اﻣﯾد و ﻧﺎاﻣﯾدی رھﻧﻣون ﮐﻧﻧد ،اﻣﺎ واﻗﻌﺎ ً ھﯾﭻ ﭼﯾز از طرﯾق آﻧﮭﺎ رخ
ﻧﻣﯽ دھد .اﻣﺎ ﻧﮑﺗﮫ ام را ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش ﮐﮫ ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺗﻘﻠﯾد ﮐﻧﯽ .ﺗو ﺑﺎﯾد از رﻧﺞ
ﺑﮕذری .رﻧﺞ راه اﺳت .ﺗو را ﺧﺎﻟص ﻣﯽ ﮐﻧد ،ﺗو را ﺑﯾدار ﻣﯽ ﮐﻧد ،ﺗو را آﮔﺎه ﻣﯽ ﮐﻧد .
ھرﭼﮫ ﺑﯾﺷﺗر آﮔﺎه ﺷوی ﮐﻣﺗر از آرزو اﻧﺑﺎﺷﺗﮫ ﻣﯽ ﺷوی .اﮔر ﮐﺎﻣﻼً آﮔﺎه ﺷوی ھﯾﭻ آرزوﯾﯽ
رخ ﻧﻣﯽ دھد ،و ﻣدﯾﺗﯾﺷن ﭼﯾزی ﻧﯾﺳت ﺟز آﮔﺎھﯽ ﮐﺎﻣل .
ﭘرﺳش : 2
ﻟطﻔﺎ ً ﺗوﺿﯾﺢ دھﯾد ﮐﮫ ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﻣﮑن اﺳت ﮐﮫ ﻓرد ﺑﺗواﻧد ﺑﺎ ﺑودن ﮐﺎﻣل در ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ﮐﮫ از ﺧﺷم
و ﻧﻔرت و ﺧﺷوﻧت ھﺳﺗﻧد از ﻧظر ﻣﻌﻧوی ﻣﺗﺣول ﺷود .
ﺑﻠﮫ ،ﺗو ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ از طرﯾق ﺧﺷم و ﻧﻔرت و ﺧﺷوﻧت ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺗﺣول ﺷوی .و راه دﯾﮕری
ﻧﯾﺳت – زﯾرا ﺗو در ﺧﺷوﻧت ،ﺧﺷم ،طﻣﻊ و ﺷﮭوت ھﺳﺗﯽ .از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ ھﺳﺗﯽ ،ﻓﻘط از
آﻧﺟﺎ ،راه آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷود .ﻣن ﺑﮫ ﺗو ﻧﻣﯽ ﮔوﯾم ﮐﮫ ﺑﯽ طﻣﻌﯽ را در ﻣﺧﺎﻟﻔت ﺑﺎ طﻣﻊ ﺧﻠق ﮐن؛
ﻣﯽ ﮔوﯾم ﮐﮫ ﮐﺎﻣﻼً طﻣﻊ ﮐﺎر ﺑﺎش ،اﻣﺎ ﺑﺎ ذھن ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯾدار – ﺧﺷن ﺑﺎش ،ﺧﺷﻣﮕﯾن ﺑﺎش ،اﻣﺎ
ﮐﺎﻣل ﺑﺎش ﺗﺎ ﮐﺎﻣﻼً رﻧﺞ ﺑﮑﺷﯽ ،ﺗﺎ ﺑﺗواﻧﯽ ﮐل ﺳم آن را ﺣس ﮐﻧﯽ .ﺗو ﺑﺎﯾد از اﯾن آﺗش ﻋﺑور
ﮐﻧﯽ .ھﯾﭼﮑس دﯾﮕری ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﺑﮫ ﺟﺎی ﺗو ﻋﺑور ﮐﻧد ؛ ھﯾﭻ وﮐﯾﻠﯽ ﻣﻣﮑن ﻧﯾﺳت .ﺗو ﺑﺎﯾد
از ﻣﯾﺎن آن ﻋﺑور ﮐﻧﯽ ،و ﺗو ھﻣﯾﺷﮫ ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮐﮫ ﮐﺳﯽ دﯾﮕر آن را اﻧﺟﺎم ﺧواھد داد .
ﻣﺳﯾﺣﯾﺎن ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﻧد ﮐﮫ از طرﯾق ﻣﺳﯾﺢ ﻧﺟﺎت وﺟود دارد .آن ھﻧوز روی ﻧداده اﺳت .
ﺟﮭﺎن ھﻣﺎن اﺳت ﮐﮫ ﺑود .از ﺑﮫ ﺻﻠﯾب ﮐﺷﯾده ﺷدن ﻣﺳﯾﺢ دو ھزار ﺳﺎل ﻣﯽ ﮔذرد ،و ﻣﺎ
ھﻣﭼﻧﺎن اﻣﯾدوارﯾم ﮐﮫ ﮐﺳﯽ دﯾﮕر رﻧﺞ ﺑﮑﺷد و ﻣﺎ ﺑﮫ ﺳرور ﺑرﺳﯾم .ﻧﮫ ! ھرﮐﺳﯽ ﺑﺎﯾد ﺻﻠﯾب
ﺧودش را ﺣﻣل ﮐﻧد .
ﻣﺳﯾﺢ ﺑﮫ ﺻﻠﯾب رﻓت ؛ او ﺑﮫ ھدف رﺳﯾد .ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑرﺳﯽ .ﺗو ﺧودت ﺑﺎﯾد از آن ﺑﮫ
ﺻﻠﯾب رﻓﺗن ﻋﺑور ﮐﻧﯽ .و اﯾن ﺑﮫ ﺻﻠﯾب رﻓﺗن اﺳت – ﺧﺷم آﻧﺟﺎﺳت ،ﺣﺳﺎدت آﻧﺟﺎﺳت .
ﺑﺎ آﻧﮭﺎ ﭼﮫ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ؟ ﺟﺎﻣﻌﮫ اﯾﺟﺎد ﻗطب ﻣﺧﺎﻟف را آﻣوزش ﻣﯽ دھد .طﻣﻊ وﺟود دارد ،ﭘس
ﺳرﮐوﺑش ﮐن و ذھن ﺑﯽ طﻣﻊ را ﺑﯾﺎﻓرﯾن .ﺧﺷم وﺟود دارد ،ﭘس ﺳرﮐوﺑش ﮐن .ﻋﺻﺑﺎﻧﯽ
ﻧﺷو .اﻧرژی را ﺑﮫ ﻋﻘب ھل ﺑده و ﻟﺑﺧﻧد ﺑزن .ﭼﮫ روی ﻣﯽ دھد ؟
ﺧﺷم در درون روی ھم اﻧﺑﺎﺷﺗﮫ ﻣﯽ ﺷود ،و ﺗو ﺑﯾﺷﺗر و ﺑﯾﺷﺗر ﺧﺷﻣﮕﯾن ﻣﯽ ﺷوی ،زﯾرا ﺑﺎ
ﺳرﮐوب ﺧﺷم اﻧرژی ﺑﯾﺷﺗر و ﺑﯾﺷﺗری در درون اﻧﺑﺎﺷﺗﮫ ﻣﯽ ﺷود .آن ﺑﮫ ﻣﺧزن ﻧﺎھوﺷﯾﺎر ﺗو
ﺗﺑدﯾل ﻣﯽ ﺷود .و در ﺑراﺑر اﯾن ﺧﺷم ﻟﺑﺧﻧد ﻣﯽ زﻧﯽ .آن ﻟﺑﺧﻧد دروﻏﯾن ﻣﯽ ﺷود ،زﯾرا
وﻗﺗﯽ ﺧﺷم در دروﻧت ﺿرﺑﮫ ﻣﯽ زﻧد ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﻟﺑﺧﻧد ﺑزﻧﯽ ؟ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﻟﺑﺧﻧد ﺑزﻧﯽ ،
اﻣﺎ آن ﯾﮏ ﻟﺑﺧﻧد دروﻏﯾن ﺧواھد ﺑود .
ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﺗو ﺑﮫ دو ﺑﺧش ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﺷوی – ﻟﺑﺧﻧد دروﻏﯽ و ﺧﺷم واﻗﻌﯽ .ﻟﺑﺧﻧد دروﻏﯽ
ﺷﺧﺻﯾﺗت ﻣﯽ ﺷود و ﺧﺷم واﻗﻌﯽ روﺣت ﻣﯽ ﻣﺎﻧد .ﺑر ﻋﻠﯾﮫ ﺧودت ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﺷوی ،و
ﻣﺑﺎرزه ای ھﻣﯾﺷﮕﯽ آﻧﺟﺎ ﺧواھد ﺑود .و ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺑﺧﻧد دروﻏﯽ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﯽ .ھﯾﭼﮑس
ﻓرﯾب ﻧﻣﯽ ﺧورد .ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﺎ ﺧﺷم ﭘﻧﮭﺎﻧﯽ ﮐﮫ ھﻣﯾﺷﮫ ﺳﻌﯽ در ﺑﯾرون آﻣدن دارد ﺷﺎد
ﺑﺎﺷﯽ .آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺑد اﺳت واﻗﻌﯽ اﺳت .واﻗﻌﯽ را در درون ﺣﻣل ﻣﯽ ﮐﻧﯽ و دروﻏﯽ را در
ﺑﯾرون ﻧﻣﺎﯾش ﻣﯽ دھﯽ .اﯾن ﺷﯾزوﻓرﻧﯾﮏ اﺳت ،و ھر اﻧﺳﺎﻧﯽ ﺷﯾزوﻓرﻧﯾﮏ ﺷده اﺳت ،
ﺗﻘﺳﯾم ﺷده – ﻧﮫ ﻓﻘط ﺗﻘﺳﯾم ﺷده ،ﺑﻠﮑﮫ ﻣدام ﺑﺎ ﺧودش ﻣﺑﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻧد .ﮐل زﻧدﮔﯽ و اﻧرژی
در اﯾن ﻣﺑﺎرزه ﺗﻠف ﻣﯽ ﺷود و ﭘراﮐﻧده ﻣﯽ ﺷود .و ﻣﺑﺎرزه اﺣﻣﻘﺎﻧﮫ اﺳت ،اﻣﺎ اﯾن روی ﻣﯽ
دھد .
ﭘﯾﺷﻧﮭﺎد ﻣن اﯾن اﺳت ﮐﮫ ھﯾﭻ دروﻏﯽ در اطراﻓت ﻧﯾﺎﻓرﯾن .دروغ ھﯾﭼﮕﺎه ﺗو را ﺑﮫ واﻗﻌﯽ
رھﻧﻣون ﻧﯾﺳت ؛ دروغ ﺗو را ﺑﮫ دروغ ﺑﯾﺷﺗر ﻣﯽ ﺑرد .ﮐﺎر دروﻏﯾن ﻧﮑن و ﺑﮕذار واﻗﻌﯽ
ﺧودش را ﮐﺎﻣل اﺑراز ﮐﻧد .وﻗﺗﯽ اﯾن را ﻣﯽ ﮔوﯾم ﺷﺎﯾد ﺑﺗرﺳﯽ ،زﯾرا ﺧﺷوﻧت آﻧﺟﺎﺳت و
ﺷﺎﯾد ﺑﺧواھﯽ ﮐﺳﯽ را ﺑﮑﺷﯽ .ﭘس ﻣﻧظورم اﯾن اﺳت ﮐﮫ ﺑرو و ﺑﮑش ؟ ﻧﮫ ! ﺑر آن ﻣراﻗﺑﮫ
ﮐن .در اﺗﺎﻗت را ﺑﺑﻧد و ﺑﮫ ﺧﺷوﻧﺗت اﺟﺎزه ی ظﮭور ﺑده .ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ آن را ﺑر ﺳر ﯾﮏ ﺑﺎﻟش
ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻧﯽ ،ﯾﮏ ﻋﮑس ،ھر ﭼﯾزی ،ﻧﯾﺎزی ﺑﮫ رﻓﺗن و ﮐﺷﺗن ﮐﺳﯽ ﻧﯾﺳت ،زﯾرا آن ﮐﻣﮑﯽ
ﻧﺧواھد ﮐرد .آن ﻣﺷﮑﻼت ﺑﯾﺷﺗر و زﻧﺟﯾره ﺑﮫ وﺟود ﺧواھد آورد .
روی ﺑﺎﻟش اﺳم دﺷﻣن ﯾﺎ دوﺳﺗت را ﺑﻧوﯾس – و ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش ،ﻣﺎ ﺑﯾﺷﺗر از دوﺳﺗﻣﺎن
ﻋﺻﺑﺎﻧﯽ ھﺳﺗﯾم ﺗﺎ دﺷﻣﻧﻣﺎن .ﻓﻘط ﻋﮑس ھﻣﺳر ﯾﺎ ﺷوھرت را ﺑر ﺑﺎﻟش ﺑﭼﺳﺑﺎن ،و ﺧﺷوﻧﺗت
را ﺑﯾرون ﺑﮑش .ﺑﺎﻟش را ﺑزن ،ﺑﺎﻟش را ﺑﮑش ،و ھر ﮐﺎری دوﺳت داری اﻧﺟﺎم ﺑده .و
ﻓﮑر ﻧﮑن ﮐﮫ داری ﮐﺎری اﺣﻣﻘﺎﻧﮫ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .اﯾن ھﻣﺎن ﭼﯾزی اﺳت ﮐﮫ ﻣﯽ ﺧواھﯽ ﺑر
ﻣوﺿوع واﻗﻌﯽ اﻧﺟﺎم دھﯽ ،و آن اﺣﻣﻘﺎﻧﮫ ﺗر ﺧواھد ﺑود .ﻓﮑر ﻧﮑن ﮐﮫ اﯾن ﮐﺎر ﻣﺳﺧره
اﺳت .ﺗو اﯾﻧﯽ :ﺗو ﻣﺳﺧره ای ،اﺑﻠﮫ ای ،ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﺎ ﺳرﮐوﺑش ﺗﻐﯾﯾر ﮐﻧﯽ .ﺑﮫ اﯾن
ﻣﺳﺧرﮔﯽ ﻧﮕﺎه ﮐن .ﺑﺑﯾن ﮐﮫ ﺗو ﭼﮕوﻧﮫ ای .ﺑﮫ ﺧودت اﺟﺎزه ﺑده ﮐﺎﻣل اﺑراز ﺷود ؛ ﻋﻣل ﮐن.
و اﮔر ﺑﺗواﻧﯽ واﻗﻌﯽ ﺑﺎﺷﯽ ،ﺑرای اوﻟﯾن ﺑﺎر درک ﺧواھﯽ ﮐرد ﮐﮫ ﭼﮫ ﺧﺷم و ﺧﺷوﻧﺗﯽ در ﺗو
ﭘﻧﮭﺎن اﺳت .ﺗو ﮐوه آﺗﺷﻔﺷﺎﻧﯽ ،و اﯾن ھر ﻟﺣظﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧد از ﺗو ﻓوران ﺑزﻧد .
در ھر وﺿﻌﯾﺗﯽ ،آﺗﺷﻔﺷﺎن ﻣﻣﮑن اﺳت ﻓوران ﺑزﻧد .آن ھر روز ﻓوران ﻣﯽ زﻧد .ﮐﺳﯽ
ﮐﺳﯽ را ﻣﯽ ﮐﺷد ،و روز ﻗﺑﻠش او اﻧﺳﺎن ﻧرﻣﺎﻟﯽ ھﻣﭼون ﺗو ﺑود .ھﯾﭼﮑس ﮔﻣﺎن ﻧﻣﯽ ﮐرد
ﮐﮫ او ﯾﮏ ﻗﺎﺗل ﺑﺎﺷد .ھﯾﭼﮑس ﺑﮫ ﺗو ﮔﻣﺎن ﻧﻣﯽ ﺑرد ،و ﺗو اﻓﮑﺎر ﺑﺳﯾﺎر درﺑﺎره ی ﮐﺷﺗن در
ﺳر داری .ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت اﻧدﯾﺷﯾده ﺑﺎﺷﯽ ،ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت ﺑﺎرھﺎ ﻧﻘﺷﮫ ﮐﺷﯾده ﺑﺎﺷﯽ .ﺧﯾﺎل ﮐﺷﺗن
ﮐﺳﯽ ﯾﺎ ﺧودت را داﺷﺗﮫ ای .اﮔر ﮐﺎﻣﻼً اﺑﻠﮫ ﻧﺑوده ﺑﺎﺷﯽ آن ﺧﯾﺎل ﺑر ﺗو رخ داده .روان
ﺷﻧﺎﺳﺎن ﻣﯽ ﮔوﯾﻧد ﯾﮏ اﻧﺳﺎن ﺑﺎھوش در زﻧدﮔﯽ اش ﺣداﻗل ده ﺑﺎر ﺑﮫ ﺧودﮐﺷﯽ ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧد
– ﺣداﻗل ده ﺑﺎر ! – و ده ھزار ﺑﺎر ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮐﺳﯽ دﯾﮕر را ﺑﮑﺷﯽ .ھرﮔز اﻧﺟﺎﻣش ﻧﻣﯽ
دھﯽ ،آن ﻣوﺿوﻋﯽ دﯾﮕر اﺳت .اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ اﻧﺟﺎﻣش دھﯽ ؛ ھﻣﯾﺷﮫ اﻣﮑﺎﻧش وﺟود دارد .
ﺧﺷﻣت را ﻋﻣﻠﯽ ﮐﺎﻣل در ﻣدﯾﺗﯾﺷن ﮐن ،و ﺑﺑﯾن ﭼﮫ روی ﻣﯽ دھد .آن را ﺣس ﺧواھﯽ ﮐرد
ﮐﮫ از ﺗﻣﺎم ﺑدﻧت ﻣﯽ آﯾد .اﮔر ﺑﮫ آن اﺟﺎزه دھﯽ ،ھر ﺳﻠول ﺑدﻧت در آن ﺧواھد ﺑود .ھر
روزﻧﮫ ،ھر ﻻﯾﮫ از ﺑدﻧت ﺧﺷن ﺧواھد ﺷد .ﮐل ﺑدﻧت در ﯾﮏ وﺿﻌﯾت دﯾواﻧﮫ وار ﺧواھد
ﺑود .دﯾواﻧﮫ ﺧواھد ﺷد ،اﻣﺎ ﺑﮫ آن اﺟﺎزه ﺑده ،ﺧودداری ﻧﮑن .ﺑﺎ ﺟرﯾﺎن ﺣرﮐت ﮐن ،و
وﻗﺗﯽ ﮔردﺑﺎد ﺗﻣﺎم ﺷد ،ﺑرای ﻧﺧﺳﺗﯾن ﺑﺎر ﻣرﮐز ﻋﻣﯾﻘﯽ را در دروﻧت ﺣس ﺧواھﯽ ﮐرد .
آراﻣش ﻟطﯾﻔﯽ رخ ﺧواھد داد .وﻗﺗﯽ ﺧﺷم ﺑرود ،ﭘﺷﯾﻣﺎﻧﯽ ای ﻧﺧواھد ﺑود زﯾرا ﺗو آن را ﺑر
ﻋﻠﯾﮫ ﮐﺳﯽ ﺑﮫ ﮐﺎر ﻧﮕرﻓﺗﮫ ای .ﺟرﻣﯽ ﻧﺧواھد ﺑود .ﺗو ﺑﯽ ﮔﻧﺎه ﺧواھﯽ ﺑود .وﻗﺗﯽ اﯾن ﺧﺷم
ﺑﮫ ﺑﯾرون اﻧداﺧﺗﮫ ﺷود و ﺳﮑوت ﺑﯾﺎﯾد ،آن ﺳﮑوت واﻗﻌﯽ اﺳت – ﻧﮫ ﺗﺣﻣﯾﻠﯽ .
ﺗو ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ھﻣﭼون ﺑودا در ﭘﺎدﻣﺎﺳﺎﻧﺎ ﺑﻧﺷﯾﻧﯽ ،در ﺣﺎﻟت ﯾﮏ ﯾوﮔﯽ .ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺧودت را
ﻣﺟﺑور ﮐﻧﯽ ،اﻣﺎ ﻣﯾﻣون دروﻧت ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯾن ﻣﯽ ﭘرد .اﯾﻧﮏ ﻓﻘط ﺑدن اﯾﺳﺗﺎ اﺳت .ذھن
دﯾواﻧﮫ ﺗر از ﻗﺑل اﺳت .ھر وﻗت ﺑرای ﻣدﯾﺗﯾﺷن ﻣﯽ ﻧﺷﯾﻧﯽ ،آﻧﭼﮫ را ﮐﮫ روی ﻣﯽ دھد را
ﺣس ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .وﻗﺗﯽ ﻣدﯾﺗﯾﺷن ﻧﻣﯽ ﮐﻧﯽ ھﯾﭼﮕﺎه در درون اﯾن ﻗدر ﺷﻠوغ و ﭘر ﺳر و ﺻدا
ﻧﯾﺳﺗﯽ .ﭘس ﭼرا وﻗﺗﯽ ﻣدﯾﺗﯾﺷن ﻣﯽ ﮐﻧﯽ اﯾن ﻗدر ﺳر و ﺻدا رخ ﻣﯽ دھد ؟
ﺟرا ذھن اﯾن ﻗدر درﺑدر ﻣﯽ ﺷود ؟
ﭼرا اﻓﮑﺎر ﺑﺳﯾﺎری در ﯾﮏ ﺗوده ﻣﯽ آﯾﻧد ؟ زﯾرا ﺑدﻧت اﯾﺳﺗﺎ اﺳت و از طرﯾق اﯾن اﯾﺳﺗﺎﯾﯽ
ﺑدﻧت ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﻣﯾﻣون وار ﺑودن ذھﻧت را ﺑﯾﺷﺗر ﺣس ﮐﻧﯽ .ﺗﺿﺎد آﻧﺟﺎﺳت .
اﻣﺎ ﺳﮑوت ﺗﺣﻣﯾﻠﯽ ھﯾﭻ ﻓﺎﯾده ای ﻧدارد .ﭼﮫ در آن ﻣوﻓق ﺷوی ﭼﮫ ﻧﺷوی ﺑﮫ ﺧواب ﻣﯽ
روی .ﺳﮑوت ﺗﺣﻣﯾﻠﯽ اﮔر ﻣوﻓق ﺑﺎﺷد ﺑﮫ ﺧواب ﺗﺑدﯾل ﻣﯽ ﺷود .ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧواب ﻣرﺑوط
اﺳت ﺧوب اﺳت وﮔرﻧﮫ ﻓﺎﯾده ای ﻧدارد .ﺳﮑوت واﻗﻌﯽ ھﻣﯾﺷﮫ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ اﻧرژی ﻣﺣﺻور
رھﺎ ﻣﯽ ﺷود رخ ﻣﯽ دھد .اﺧﺗﻼل ﺑﮫ دﻟﯾل اﻧرژی ﻣﺣﺻور ﺷده وﺟود داﺷت .آن اﻧرژی
ﺳرﮐوب ﺷده ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐرد ﻓوران ﮐﻧد ،ﻣﺷﮑل آﻧﺟﺎ ﺑود ،اﺧﺗﻼل در آﻧﺟﺎ ﺑود .وﻗﺗﯽ رھﺎ
ﺷد ،ﺗو ﺳﺑﮏ ﺷدی .
آﻧﮕﺎه ھر ﻻﯾﮫ از وﺟودت آﺳوده ﺷد .در آن آﺳودﮔﯽ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﮕوﯾﯽ ﮐﮫ در وﺿﻌﯾت ﺑﯽ
ﺧﺷﻣﯽ ھﺳﺗﯽ .آن ﺑر ﻋﻠﯾﮫ ﺧﺷم ﻧﯾﺳت ؛ آن ﺻرﻓﺎ ً ﻧﺑود ﺧﺷم اﺳت .ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش ،
واﻗﻌﯽ ھﻣﯾﺷﮫ ﻏﺎﯾب اﺳت ،ﻧﮫ ﻣﺧﺎﻟف – ﻧﮫ ﻣﺧﺎﻟف ! آن ھﻣﯾﺷﮫ ﻏﺎﯾب اﺳت – ﻧﺑود طﻣﻊ ،
ﻧﺑود ﺳﮑس ،ﻧﺑود ﺣﺳﺎدت – اﻣﺎ در آن ﻧﺑود ،واﻗﻌﯾﺗت ﺷﮑوﻓﺎ ﻣﯽ ﺷود زﯾرا ﺑﯾﻣﺎری رﻓﺗﮫ
اﺳت .اﯾﻧﮏ ﺳﻼﻣت دروﻧﯽ ات ﻣﯽ ﺗواﻧد ﺷﮑوﻓﺎ ﺷود .و ﯾﮑﺑﺎر ﮐﮫ ﺷروع ﺑﮫ ﺷﮑوﻓﺎ ﺷدن
ﮐرد ،ﺧﺷم را اﻧﺑﺎﺷﺗﮫ ﻧﺧواھﯽ ﮐرد .ﺗو ﻓﻘط ﺑﮫ دﻟﯾل ﮔم ﮐردن ﺧودت اﺳت ﮐﮫ ﺧﺷم را
اﻧﺑﺎﺷﺗﮫ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .
در واﻗﻊ ،ﺗو از ﮐﺳﯽ ﺧﺷﻣﮕﯾن ﻧﯾﺳﺗﯽ ،ﺧﺷم در درون ﺗوﺳت .اﻣﺎ ﺗو ﺧﺷم را ﺑر دﯾﮕران
ﻣﻧﻌﮑس ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ؛ وﮔرﻧﮫ دﯾواﻧﮫ ﻣﯽ ﺷوی ،ﭘس ﺑﮫ دﻧﺑﺎل دﻟﯾل و ﺑﮭﺎﻧﮫ ﻣﯽ ﮔردی .در واﻗﻊ
ﺑﮫ اﯾن دﻟﯾل ﺧﺷﻣﮕﯾﻧﯽ ﮐﮫ ﺧودت را ﮔم ﮐرده ای ،ﺳرﻧوﺷﺗت را ﮔم ﮐرده ای .آﻧﭼﮫ ﮐﮫ
ﺑراﯾت ﻣﻣﮑن اﺳت روی ﻧﻣﯽ دھد ،و ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل اﺳت ﮐﮫ ﺧﺷﻣﮕﯾﻧﯽ .ﺑراﯾت اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻣﯽ
اﻓﺗد ،و زﻣﺎن ﻣﯽ ﮔذرد .ﻣرگ ﻧزدﯾﮏ ﺗر ﻣﯽ ﺷود ،و ﺗو ﻧﺎﺧﺷﻧود ﺗر از ھﻣﯾﺷﮫ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ
ﻣﺎﻧﯽ . .ﺑﮫ ﻧظر ﻣﯽ رﺳد ھﯾﭻ اﻣﮑﺎن ﺧﺷﻧودی وﺟود ﻧدارد .ﺑﮫ اﯾن دﻟﯾل ﮐﮫ ﺗو ﭘﺗﺎﻧﺳﯾل
ﺧوﯾش را درک ﻧﮑرده ای ،زﯾرا ﺗو ﻧﺷده ای آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت ﻣﯽ ﺷدی ،ﺗو ﺧﺷﻣﮕﯾﻧﯽ .
و ﺑﻌد ﺑﮫ دﻧﺑﺎل دﻟﯾل و ﺑﮭﺎﻧﮫ ﻣﯽ ﮔردی .
ﺧﺷﻣت را ﺑر اﯾن و ﺑر آن ﻣﯽ اﻓﮑﻧﯽ .در واﻗﻊ ﻣﺳﺄﻟﮫ در ﺧﺷم ﻧﯾﺳت و اﮔر ﺗو ﺧﺷم را
ﻣﺳﺄﻟﮫ ﺳﺎزی ،ﺗﺷﺧﯾﺻت اﺷﺗﺑﺎه اﺳت .ﻣﺳﺄﻟﮫ در درک ﺧوﯾش اﺳت .ﭼرا ﻓرد ﺧﺷن اﺳت ؟
ﭼرا ﻓرد ﻣﺧرب اﺳت ؟ زﯾرا ﺑر ﻋﻠﯾﮫ ﺧودش ﺧﺷﻣﮕﯾن اﺳت ،ﺑر ﻋﻠﯾﮫ ھﻣﯾن وﺟود – زﯾرا
ﮐﮫ او ھﺳت .و ﺑﻌد اﺣﺳﺎس ﻣﯽ ﮐﻧد ﮐﮫ ﺑر ﻋﻠﯾﮫ ﺗﻣﺎم دﻧﯾﺎﺳت .
ﯾﮏ ﺑودا ﺳﺎﮐت اﺳت ،ﺑدون ﺧﺷوﻧت ،ﻧﮫ ﺑﮫ اﯾن دﻟﯾل ﮐﮫ آن را ﺗﻣرﯾن ﮐرده ﺑﺎﺷد ،ﺑﻠﮑﮫ ﺑﮫ
اﯾن دﻟﯾل ﮐﮫ اﯾﻧﮏ ﺧودش را درک ﮐرده اﺳت .اﯾﻧﮏ ﮔل ﺑﮫ ﺷﮑوﻓﺎﯾﯽ ﮐﺎﻣل ﺧود رﺳﯾده
اﺳت ،و دﯾﮕر ﭼﯾزی ﺑرای رھﺎ ﺷدن وﺟود ﻧدارد .او ﺧﺷﻧود اﺳت .
ﺳﭘﺎﺳﮕذاری ﺳﺎده ﺑﮫ ھﺳﺗﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧد .اﯾﻧﮏ دﯾﮕر ﺷﮑﺎﯾﺗﯽ وﺟود ﻧدارد ؛ ھﯾﭻ ﭼﯾز اﺷﺗﺑﺎه
ﻧﯾﺳت .وﻗﺗﯽ واﻗﻌﺎ ً ﺷﮑوﻓﺎ ﺷوی ،ھﻣﮫ ﭼﯾز روﺑﮫ راه ﻣﯽ ﺷود ؛ ھﻣﮫ ﭼﯾز ﺧوب اﺳت .ﺑﮫ
ھﻣﯾن دﻟﯾل ﺑودا ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﺳت ﻣﺷﮑﻼت را ﺑﺑﯾﻧد .ھﻣﮫ ﭼﯾز ﺧوب اﺳت !
ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل ﺑودا اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﺑود .ﺑرای اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑودن ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳﺗﯽ ﻗﺎدر ﺑﮫ دﯾدن ﺑدﺑﺧﺗﯽ ﺑﺎﺷﯽ ،
ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت ﻗﺎدر ﺑﮫ دﯾدن ﮐل ﺑدﺑﺧﺗﯽ و ﺟﮭﻧم ﭘﯾراﻣون ﺑﺎﺷﯽ .ﺑرای اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑودن ،ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺳت
اﺣﺳﺎس ﮐﻧﯽ ﮐﮫ ھﻣﮫ ﭼﯾز اﺷﺗﺑﺎه اﺳت .ﻓﻘط ﺑﻌد از آن اﺳت ﮐﮫ ﺗو اﻧﻘﻼﺑﯽ ھﺳﺗﯽ .ﺑودا در
اﯾن ﺳرزﻣﯾن ﺑود ،ﻣﺎھﺎوﯾرا در اﯾن ﺳرزﻣﯾن ﺑود ،اﻣﺎ آﻧﮭﺎ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﺑودﻧد .ﭼرا ؟ اﯾن
ﭘرﺳش ﭘﯾش ﻣﯽ آﯾد :ﭼرا ؟
وﻗﺗﯽ ﻓرد ﺑﺎ ﺧود آﺳوده ﺑﺎﺷد ،ھﻣﮫ ﭼﯾز ﺧوب اﺳت .او ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﻣﺧرب ﺑﺎﺷد ،ﻓﻘط ﻣﯽ
ﺗواﻧد آﻓرﯾﻧﻧده ﺑﺎﺷد .ﺗﺣول او ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧد آﻓرﯾﻧﻧده ﺑﺎﺷد ،و ﺗو ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ آﻧﭼﮫ را ﮐﮫ
آﻓرﯾده ﺷده ﺑﺑﯾﻧﯽ .وﻗﺗﯽ ﮐﺳﯽ ﭼﯾزی را ﺧراب ﻣﯽ ﮐﻧد ،ﻓﻘط آﻧﮕﺎه اﺳت ﮐﮫ ﺗﺑدﯾل ﺑﮫ اﺧﺑﺎر
ﻣﯽ ﺷود ؛ ﻓﻘط آﻧﮕﺎه اﺳت ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﺑﯾﻧﯽ اش .
ﻟﻧﯾن ھﻣﭼون ﯾﮏ اﻧﻘﻼﺑﯽ دﯾده ﻣﯽ ﺷود ﻧﮫ ھﻣﭼون ﺑودا .اﯾﻧﮏ در ﺗﻣﺎم ﺟﮭﺎن اﻧﻘﻼﺑﯾون وﺟود
دارﻧد ،و رﺷد ﻣﯽ ﮐﻧﻧد .و دﻟﯾل ؟ ﺑﮫ دﻟﯾل اﯾن ﮐﮫ اﻓراد ﮐﻣﺗر و ﮐﻣﺗری ﭘﺗﺎﻧﺳﯾل ﺧوﯾش را
درک ﻣﯽ ﮐﻧﻧد .آﻧﮭﺎ ﺧﺷن اﻧد و ﻣﯽ ﺧواھﻧد ﺧراب ﮐﻧﻧد – زﯾرا اﮔر در زﻧدﮔﯽ ﺷﺎن ﻣﻌﻧﺎﯾﯽ
ﻧﺑﺎﺷد ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﻧد ﺣس ﮐﻧﻧد ﮐﮫ ﻣﻌﻧﺎ ﻣﯽ ﺗواﻧد در زﻧدﮔﯽ دﯾﮕران وﺟود داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ؟
ﻣﺎھﺎوﯾرا ﭼﻧﺎن آﮔﺎه اﺳت ﮐﮫ ﺣﺗﯽ ﯾﮏ ﺣﺷره ﯾﺎ ﭘﺷﮫ را ﻧﻣﯽ ﮐﺷد ،زﯾرا ﺧودش را درک
ﮐرده اﺳت .اﯾﻧﮏ او ﻣﯽ داﻧد ﮐﮫ ﺣﺗﯽ ﺑرای ﯾﮏ ﭘﺷﮫ ﭼﮫ اﻣﮑﺎﻧﯽ وﺟود دارد .ﯾﮏ ﭘﺷﮫ ﻓﻘط
ﯾﮏ ﭘﺷﮫ ﻧﯾﺳت ؛ اﯾن ﯾﮏ اﻣﮑﺎن اﺳت .اﻣﮑﺎﻧﯽ ھﻣﯾﺷﮕﯽ آﻧﺟﺎﺳت :اﯾن ﭘﺷﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧد
روﺣﺎﻧﯽ ﺷود .او ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد آن را ﻧﺎﺑود ﮐﻧد ،ﻏﯾر ﻣﻣﮑن اﺳت .ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧد ﮐﻣﮏ ﮐﻧد .
او ﻓﻘط ﺑﮫ اﯾن ﺗوﺟﮫ دارد ﮐﮫ ﭼﮕوﻧﮫ ﺑﮫ او ﮐﻣﮏ ﮐﻧد ﺗﺎ ﭘﺗﺎﻧﺳﯾل ﺑﮫ واﻗﻌﯽ ﺗﺑدﯾل ﺷود .
ﺷﻣﺎ ﻓﻘط داﻧﮫ اﯾد .ﺳرﻧوﺷت ﺑزرﮔﯽ ﭘﻧﮭﺎن اﺳت ،اﻣﺎ ھﯾﭻ ﭼﯾز درک ﻧﺷده اﺳت .ﭘﺗﺎﻧﺳﯾل
ھدر رﻓﺗﮫ اﺳت ؛ داﻧﮫ داﻧﮫ ﻣﯽ ﻣﺎﻧد .اﺣﺳﺎس ﺧﺷم ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .ﻧﺳل ﻣدرن از ﻧﺳل ﻗدﯾﻣﯽ
ﺧﺷﻣﮕﯾن ﺗر اﺳت زﯾرا آﮔﺎھﯽ از اﻣﮑﺎن ﺑﯾﺷﺗر ﺷده و ﺧﺷﻧودی ﮐﻣﺗر .اﯾﻧﮏ ﻧﺳل ﺟدﯾد آﻧﭼﮫ
را ﮐﮫ اﻣﮑﺎن دارد را از ﻧﺳل ﻗدﯾم ﺑﯾﺷﺗر ﻣﯽ داﻧد .اﻣﺎ ھﯾﭻ ﭼﯾز روی ﻧداده و ھﯾﭻ ﭼﯾز
واﻗﻌﯽ ﻧﺷده ،ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﻧﺎاﻣﯾدی ﺑﯾﺷﺗری وﺟود دارد .اﮔر ﻧﺗواﻧﯽ آﻓرﯾﻧﻧده ﺑﺎﺷﯽ ،ﺣداﻗل ﻣﯽ
ﺗواﻧﯽ ﻣﺧرب ﺑﺎﺷﯽ ؛ ﻗدرﺗت را در ﻣﺧرب ﺑودن ﺣس ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .ﺧﺷم و ﺧﺷوﻧت ﻧﯾروھﺎی
ﻣﺧرب ھﺳﺗﻧد .آﻧﮭﺎ آﻧﺟﺎ ھﺳﺗﻧد زﯾرا ﺧﻼﻗﯾت آﻧﺟﺎ ﻧﯾﺳت .
ﺑﺎ آﻧﮭﺎ ﻣﺧﺎﻟﻔت ﻧﮑن .ﺑﻠﮑﮫ ﺑﮫ آﻧﮭﺎ ﮐﻣﮏ ﮐن ﺗﺎ رھﺎ ﺷوﻧد .آﻧﮭﺎ را ﺳرﮐوب ﻧﮑن ؛ ﺑﮫ آﻧﮭﺎ
اﺟﺎزه ﺑده از ﺗو ﺑﺧﺎر ﺷوﻧد .آﻧﮕﺎه آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﻣﺗﺿﺎد اﺳت ﻏﺎﯾب اﺳت .وﻗﺗﯽ آﻧﮭﺎ
ﺑﺧﺎر ﺷوﻧد ،ﻧﺎﮔﮭﺎن در ﻣﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﮐﮫ ﺳﮑوت آﻧﺟﺎﺳت ،ﮐﮫ ﻋﺷق آﻧﺟﺎﺳت ،ﻣﮭر آﻧﺟﺎﺳت .
آﻧﮭﺎ ﮐﺎﺷﺗﮫ ﺷده ﻧﯾﺳﺗﻧد .آﻧﮭﺎ ﻣﺎﻧﻧد ﻧﮭری ھﺳﺗﻧد ﮐﮫ در ﮐوھﺳﺗﺎن ﭘﻧﮭﺎن ﺷده .ﺗو ﮐوھﺳﺗﺎن را
ﺣذف ﻣﯽ ﮐﻧﯽ و ﻧﮭر ﺷروع ﺑﮫ ﺟﺎری ﺷدن ﻣﯽ ﮐﻧد .ﻧﮭر ﻣﺧﺎﻟف ﮐوھﺳﺗﺎن ﻧﯾﺳت ،ﻣﺗﺿﺎد
ﮐوھﺳﺗﺎن ﻧﯾﺳت .ﻓﻘط ﻧﺑود ﮐوھﺳﺗﺎن اﺳت ،و ﯾﮏ ﮔﺷﺎﯾﺷﯽ ﺣﺎﺻل ﻣﯽ ﺷود و ﻧﮭر ﺷروع
ﺑﮫ ﺟﺎری ﺷدن ﻣﯽ ﮐﻧد .
ﻋﺷق دروﻧت ﻣﺎﻧﻧد ﻧﮭر اﺳت ،ﺧﺷم دروﻧت ﻣﺎﻧﻧد ﮐوھﺳﺗﺎن اﺳت .آن را ﺣذف ﮐن .اﻣﺎ ﺗو
آن را ﺑﮫ درون ھل ﻣﯽ دھﯽ .ﺑﻌد ﺑﮫ ﺧوﺑﯽ ﻧﮭر را ھل ﻣﯽ دھﯽ ﺗﺎ ﺑﯾﺷﺗر ﺑﮫ درون ﺑرود .
اﯾن ﮐوھﺳﺗﺎن را ﺑﯾﻧداز .ﻧﯾﺎزی ﻧﯾﺳت ﺗﺎ ﮐﺳﯽ را ﺑﺎ آن ﺑزﻧﯽ .ﺗو ﻣﯽ ﺧواھﯽ ﮐﺳﯽ را ﺑزﻧﯽ
زﯾرا ﻧﻣﯽ داﻧﯽ ﭼﮕوﻧﮫ آن را ﺑدون زدن ﮐﺳﯽ ﺑﯾﻧدازی .اﯾن ﭼﯾزی اﺳت ﮐﮫ ﻣن آﻣوزش ﻣﯽ
دھم :اﻧداﺧﺗن آن ﺑدون زدن ﮐﺳﯽ .ﻧﯾﺎزی ﺑﮫ زدن ﮐﺳﯽ ﻧﯾﺳت .و اﮔر ﺑﺗواﻧﯽ اﯾن ﮐوھﺳﺗﺎن
را ﺑدون زدن ﮐﺳﯽ ﺑﯾﻧدازی ،ھﻣﮫ از آن ﺳود ﺧواھﻧد ﺑرد .ﺗو ﺷﺎﯾد آن را ﺑر ﺳر دﯾﮕران
ﻧﯾﺎﻧدازی ،اﻣﺎ آن ھﻣﯾﺷﮫ آﻧﺟﺎﺳت و دﯾﮕران ﺣﺳش ﻣﯽ ﮐﻧﻧد .
وﻗﺗﯽ ﻋﺻﺑﺎﻧﯽ ھﺳﺗﯽ ،ھر ﻗدر آن را ﺳرﮐوب ﮐﻧﯽ ﺧﺷﻣت ﺣس ﻣﯽ ﺷود .آن را ارﺗﻌﺎش
ﻣﯽ دھﯽ ؛ ﭘﯾراﻣوﻧت را ﻏم ﻣﻼﯾﻣﯽ ﻓرا ﻣﯽ ﮔﯾرد .ھرﮐﺳﯽ آﮔﺎه ﻣﯽ ﺷود ﮐﮫ ﺑﯾﻣﺎری ای
وارد ﺷده اﺳت .ھﻣﮫ ﻣﯽ ﺧواھﻧد ﺗو را ﺗرک ﮐﻧﻧد ؛ ﺗو داﻓﻊ ﻣﯽ ﺷوی .ھﻣﯾن ﻧﮕرﺷت ﺑوی
ﺑدی ﺑﮫ ﺗو ﻣﯽ دھد .
ﺷﺎﯾد آﮔﺎه ﻧﺑﺎﺷﯽ ،اﻣﺎ ﺷﯾﻣﯽ داﻧﮭﺎ ﻣﯽ ﮔوﯾﻧد ﮐﮫ وﻗﺗﯽ ﮐﺳﯽ در ﻋﺷق ﯾﺎ ﺧﺷم ﯾﺎ در ﺳﮑس
اﺳت ،ﺑوھﺎی ﻣﺗﻔﺎوﺗﯽ از ﺑدن ﺑر ﻣﯽ ﺧﯾزﻧد – در واﻗﻌﯾت ﻧﮫ اﺳﺗﻌﺎره ای .وﻗﺗﯽ در ﺧﺷﻣﯽ
،ﺑوی ﺑدی از ﺑدﻧت ﺑر ﻣﯽ ﺧﯾزد .وﻗﺗﯽ در ﻋﺷﻘﯽ ،ﺑوی ﻣﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑرﻣﯽ ﺧﯾزد .
ﺣﯾواﻧﺎت ﺗوﺳط ﺑو ﺟذب ﻣﯽ ﺷوﻧد – زﯾرا زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﺎده آﻣﺎده اﺳت ،ﺑوی ﻣﻼﯾﻣﯽ از
اﻋﺿﺎی ﺳﮑس او ﺑر ﻣﯽ ﺧﯾزد و ﻧر ﺟذب ﻣﯽ ﺷود .ﺑدون آن ﺑو ،ﻣﺎده آﻣﺎده ﻧﯾﺳت .ﺑﮫ
ھﻣﯾن دﻟﯾل اﺳت ﮐﮫ ﺷﻣﺎ ﺳﮕﮭﺎ را در ﺣﺎل ﺑوﯾﯾدن ﻣﯽ ﺑﯾﻧﯾد :آﻧﮭﺎ ﻣﯽ ﺗواﻧﻧد ﺳﮑس را ﺑو ﮐﻧﻧد.
اﮔر ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ داری ،ﺗو ﻧﯾز ﺑوی ﻣﻼﯾﻣﯽ از ﺧودت ﺳﺎﺗﻊ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .اﮔر ﺧﺷﻣﮕﯾﻧﯽ ،
آﻧﮕﺎه ﻧﯾز – زﯾرا ﻣواد ﺷﯾﻣﯾﺎﯾﯽ ﻣﺗﻔﺎوﺗﯽ در ﺳﯾﺳﺗم ﺧون رھﺎ ﻣﯽ ﺷوﻧد .ﺷﺎﯾد ﮐﺳﯽ
ھوﺷﯾﺎراﻧﮫ ﺑﮫ آن ﺗوﺟﮫ ﻧﮑﻧد ،اﻣﺎ ﻧﺎھوﺷﯾﺎراﻧﮫ ھﻣﮫ ﺑﮫ آن ﺗوﺟﮫ ﻣﯽ ﮐﻧﻧد .ﺗو ﺳﻧﮕﯾﻧﯽ –
داﻓﻌﯽ ،ﻣﺧرﺑﯽ .اﯾن ﺳم را از ﺳﯾﺳﺗﻣت ﺑﯾﺎﻧداز .
ﭘس اﯾن را ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش :ﺧوب اﺳت ﮐﮫ در ﻓﺿﺎی ﺧﺎﻟﯽ رھﺎ ﮐﻧﯽ .و آﺳﻣﺎن آن ﻗدر
ﺑزرگ اﺳت ﮐﮫ آن دﯾﮕر ﺑﮫ ﺗو ﺑﺎزﻧﮕردد .ﺑﮫ ﺳﺎدﮔﯽ آن را ﺟذب ﻣﯽ ﮐﻧد ،و ﺗو رھﺎ ﻣﯽ
ﺷوی .ﭘس ھر ﮐﺎری را ﻣراﻗﺑﮫ ﮔون و ﮐﺎﻣل اﻧﺟﺎم ﺑده ،ﺣﺗﯽ ﺧﺷم ،ﺣﺗﯽ ﺧﺷوﻧت ،ﺣﺗﯽ
ﺳﮑس .اﻣﺎ ﺗو ﻧﯾز ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺗﺻور ﮐﻧﯽ ﮐﮫ ﭼﮕوﻧﮫ در ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ﺧﺷﻣﮕﯾن ﺑﺎﺷﯽ ،اﻣﺎ ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ
ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑزم ﺳﮑﺳﯽ ﺑﮫ ﺷﮑﻠﯽ ﻣراﻗﺑﮫ ﮔون اﯾﺟﺎد ﮐﻧﯽ .و ﺑﻌد از آن ﮐﯾﻔﯾت ﻣﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺧواھﯽ
داﺷت .
زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ،اﺗﺎﻗت را ﺑﺑﻧد و طوری ﻋﻣل ﮐن ﮐﮫ در ﺳﮑس ﻋﻣل ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .ﺑﮫ ﮐل ﺑدﻧت
اﺟﺎزه ﺑده ﺣرﮐت ﮐﻧد .ﺑﭘر و ﻓرﯾﺎد ﺑزن ؛ ھر ﮐﺎری دوﺳت داری اﻧﺟﺎم ﺑده .ﺑﺎ ﺗﻣﺎم وﺟودت
اﻧﺟﺎم ﺑده .ھﻣﮫ ﭼﯾز را ﻓراﻣوش ﮐن .ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ و ﻣراﻗﺑﮫ ﮔون در ﺳﮑس ﺑرو ،اﻣﺎ ﺗﻣﺎم
ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ ات را در آن ﺑﮑﺎر ﮔﯾر .
ﺑﺎ دﯾﮕری ،ﺟﺎﻣﻌﮫ ھﻣﯾﺷﮫ ﺣﺎﺿر اﺳت زﯾرا دﯾﮕری ﺣﺎﺿر اﺳت .و ﺳﺧت اﺳت در ﭼﻧﺎن
ﻋﺷﻘﯽ ﻓرو روی ﮐﮫ اﺣﺳﺎس ﮐﻧﯽ دﯾﮕری ﺣﺿور ﻧدارد .ﻓرد در ﻋﺷق ﻋﻣﯾق ،در ﯾﮏ
ﺻﻣﯾﻣﯾت ﻋﻣﯾق ،ﻣﻣﮑن اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﮔوﻧﮫ ای ﺑﺎ ﻋﺷﻘش ﯾﺎ ھﻣﺳرش ﯾﺎ ﺷوھرش ﺑﺎﺷد ﮐﮫ
ﮔوﯾﯽ ﺣﺿور ﻧدارد .
اﯾن ﻣﻌﻧﺎی ﺻﻣﯾﻣﯾت ﻋﻣﯾق اﺳت :اﮔر ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ در اﺗﺎﻗﯽ ﺗﻧﮭﺎ ﺑﺎ ﻋﺷﻘت ﺑدون ھﯾﭻ ﺗرﺳﯽ از
او ﺑﺎﺷﯽ ،ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻣﺎم وﺟودت در ﻋﻣل ﺳﮑس ﺑﺎﺷﯽ ؛ وﮔرﻧﮫ دﯾﮕری ھﻣﯾﺷﮫ ﺣﺿوری
ﺑﺎزدارﻧده دارد .دﯾﮕری ﺑﮫ ﺗو ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻧد ":ﭼﮫ ﻓﮑری ﺧواھد ﮐرد ؟ ﺗو ﭼﮫ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ؟
ﻣﺎﻧﻧد ﯾﮏ ﺣﯾوان ﻋﻣل ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ؟ "
ﭼﻧد روز ﻗﺑل ﺧﺎﻧﻣﯽ اﯾﻧﺟﺎ ﺑود .او آﻣده ﺑود ﺗﺎ از ﺷوھرش ﺷﮑﺎﯾت ﮐﻧد .او ﮔﻔت " :ﻣن ﻧﻣﯽ
ﺗواﻧم او را ﺗﺣﻣل ﮐﻧم .وﻗﺗﯽ ﺑﮫ ﻣن ﻋﺷق ﻣﯽ ورزد ،ﺷروع ﻣﯽ ﮐﻧد ﺑﮫ ھﻣﭼون ﺣﯾوان
رﻓﺗﺎر ﮐردن " .
وﻗﺗﯽ دﯾﮕری ﺣﺎﺿر اﺳت ،ﺑﮫ ﺗو ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻧد " :ﭼﮫ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ؟ " و ﺗو ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮐﮫ
ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ھﺳت ﮐﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ اﻧﺟﺎم دھﯽ و ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ھﺳت ﮐﮫ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ اﻧﺟﺎم دھﯽ .آن ﻣﺎﻧﻊ
ﻣﯽ ﺷود ؛ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻣﺎم وﺟودت ﻋﻣل ﮐﻧﯽ .
اﮔر ﻋﺷق واﻗﻌﺎ ً وﺟود داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ،آﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ آﻧﮕوﻧﮫ ﮐﮫ در ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ھﺳﺗﯽ ﻋﻣل ﮐﻧﯽ .
و وﻗﺗﯽ دو ﺑدن ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺷوﻧد ،رﯾﺗم واﺣدی دارﻧد .آﻧﮕﺎه دوﮔﺎﻧﮕﯽ ﮔم ﻣﯽ ﺷود ،و ﺳﮑس
ﻣﯽ ﺗواﻧد ﮐﺎﻣﻼً رھﺎ ﺷود .و آن ﻣﺎﻧﻧد ﺧﺷم ﻧﯾﺳت ؛ ﺧﺷم ھﻣﯾﺷﮫ زﺷت اﺳت ،اﻣﺎ ﺳﮑس
ھﻣﯾﺷﮫ زﺷت ﻧﯾﺳت .ﺑﻌﺿﯽ اوﻗﺎت زﯾﺑﺎﺗرﯾن ﭼﯾز ﻣﻣﮑن ﻣﯽ ﺷود – اﻣﺎ ﻓﻘط ﺑﻌﺿﯽ اوﻗﺎت .
وﻗﺗﯽ دﯾدار ﻋﺎﻟﯽ اﺳت ،وﻗﺗﯽ دو ﺑﮫ ﯾﮏ رﯾﺗم ﺗﺑدﯾل ﻣﯽ ﺷوﻧد ،وﻗﺗﯽ ﺗﻧﻔﺳﺷﺎن ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺷود
و ﭘراﻧﺎی آﻧﺎن ،اﻧرژی ،در داﯾره ﺟرﯾﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﺑد ،وﻗﺗﯽ دو ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود و دو ﺑدن
ﯾﮏ ﮐل واﺣد ﻣﯽ ﺷوﻧد ،وﻗﺗﯽ ﻣﻧﻔﯽ و ﻣﺛﺑت ،ﻧر و ﻣﺎده ،دﯾﮕر آﻧﺟﺎ ﻧﯾﺳﺗﻧد ،آﻧﮕﺎه ﺳﮑس
زﯾﺑﺎﺗرﯾن ﭼﯾز ﻣﻣﮑن اﺳت .اﻣﺎ ھﻣﯾﺷﮫ اﯾﻧﮕوﻧﮫ ﻧﯾﺳت .
زﯾﺑﺎﺗرﯾن ﭼﯾز ﻣﻣﮑن ﻣﯽ ﺷود – اﻣﺎ ﻓﻘط ﺑﻌﺿﯽ اوﻗﺎت .وﻗﺗﯽ دﯾدار ﻋﺎﻟﯽ اﺳت ،وﻗﺗﯽ دو
ﺑﮫ ﯾﮏ رﯾﺗم ﺗﺑدﯾل ﻣﯽ ﺷوﻧد ،وﻗﺗﯽ ﺗﻧﻔﺳﺷﺎن ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺷود و ﭘراﻧﺎی آﻧﺎن ،اﻧرژی ،در
داﯾره ﺟرﯾﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﺑد ،وﻗﺗﯽ دو ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود و دو ﺑدن ﯾﮏ ﮐل واﺣد ﻣﯽ ﺷوﻧد ،
وﻗﺗﯽ ﻣﻧﻔﯽ و ﻣﺛﺑت ،ﻧر و ﻣﺎده ،دﯾﮕر آﻧﺟﺎ ﻧﯾﺳﺗﻧد ،آﻧﮕﺎه ﺳﮑس زﯾﺑﺎﺗرﯾن ﭼﯾز ﻣﻣﮑن اﺳت .
اﻣﺎ ھﻣﯾﺷﮫ اﯾﻧﮕوﻧﮫ ﻧﯾﺳت .
اﮔر آن ﻏﯾر ﻣﻣﮑن اﺳت ،ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ﻋﻣل ﺳﮑﺳت را ﺑﮫ اوج دﯾواﻧﮕﯽ و
ﺷورﯾدﮔﯽ ﺑﯾﺎوری .در ﯾﮏ ﻣود ﻣراﻗﺑﮫ ﮔون .اﺗﺎق را ﺑﺑﻧد ،در آن ﻣدﯾﺗﯾت ﮐن ،و ﺑﮫ ﺑدﻧت
اﺟﺎزه ﺑده طوری ﺣرﮐت ﮐﻧد ﮐﮫ در ﮐﻧﺗرﻟت ﻧﺑﺎﺷد .ﺗﻣﺎم ﮐﻧﺗرﻟﮭﺎ را از دﺳت ﺑده !
زوﺟﮭﺎ ﻣﯽ ﺗواﻧﻧد ﯾﺎری دھﻧده ﺑﺎﺷﻧد ،و ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً در ﺗﺎﻧﺗرا :ھﻣﺳرت ،ﺷوھرت ﯾﺎ دوﺳﺗت
ﻣﯽ ﺗواﻧد ﺑﺳﯾﺎر ﮐﻣﮏ ﮐﻧد اﮔر ھر دو ﻋﻣﯾﻘﺎ ً ﺗﺟرﺑﮫ ﮐﻧﯾد .آﻧﮕﺎه ﺑﮫ ھم اﺟﺎزه دھﯾد ﺑدون ﮐﻧﺗرل
ﺑﺎﺷﯾد .ﺗﻣدن را ﻓراﻣوش ﮐﻧﯾد ﮔوﯾﯽ ﮐﮫ ھرﮔز ﻧﺑوده اﺳت ؛ ﺑﮫ ﺑﺎغ ﻋدن ﺑﺎزﮔردﯾد .آدم و
ﺣوای ﺑﺎغ ﻋدﻧﯽ ﺑﺎﺷﯾد ﮐﮫ ھﻧوز از ﺑﺎغ ﺑﯾرون ﻧﺷده اﻧد .ﺑرﮔردﯾد ! ﻣﺎﻧﻧد ﺣﯾواﻧﺎت ﻣﻌﺻوم
ﺑﺎﺷﯾد ،و ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ ﺗﺎن را در ﺗﻣﺎم و ﮐﻣﺎﻟش ﺑروز دھﯾد .ھرﮔز دوﺑﺎره ھﻣﺎن ﻧﺧواھﯾد
ﺑود .
دو ﭼﯾز روی ﺧواھد داد .ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷوﻧد .ﺳﮑس ﻣﻣﮑن اﺳت ﺑﻣﺎﻧد ،اﻣﺎ
ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷوﻧد .و وﻗﺗﯽ ﺗﻣﺎﯾﻠﯽ ﻧﺑﺎﺷد ،ﺳﮑس روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷود .
وﻗﺗﯽ اﺷﺗﯾﺎق ﻓﮑری آﻧﺟﺎ ﻧﺑﺎﺷد ،وﻗﺗﯽ ﺑﮫ آن ﻓﮑر ﻧﮑﻧﯽ ،وﻗﺗﯽ ﺑﮫ ﯾﮏ درﮔﯾری ﺳﺎده ﺗﺑدﯾل
ﺷود – ﯾﮏ ﻋﻣل ﮐﺎﻣل ،ﺣرﮐت ﮐل وﺟودت ،ﻧﮫ ﻓﻘط ذھن – آن روﺣﺎﻧﯽ اﺳت .ﻧﺧﺳت
ﺗﻣﺎﯾﻼت ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷوﻧد ،و ﺑﻌد ﺷﺎﯾد ﺳﮑس ﻧﯾز ﻧﺎﭘدﯾد ﺷود ،زﯾرا وﻗﺗﯽ ﯾﮑﺑﺎر ﻣرﮐز ﻋﻣﯾق
ﺗر آن را ﺑﺷﻧﺎﺳﯽ ،ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑدون ﺳﮑس ﺑﮫ آن ﺑرﺳﯽ .
اﻣﺎ ﺗو آن ﻣرﮐز ﻋﻣﯾق ﺗر را ﻧﻣﯽ ﺷﻧﺎﺳﯽ ،ﭘس ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﮫ آن ﺑرﺳﯽ ؟ اوﻟﯾن ﻟﻣﺣﮫ
از طرﯾق ﺳﮑس ﮐﺎﻣل ﻣﯽ آﯾد .ﯾﮑﺑﺎر ﮐﮫ ﺷﻧﺎﺧﺗﮫ ﺷد ،راه ﻣﯽ ﺗواﻧد از طرﯾق روﺷﮭﺎی دﯾﮕر
ﻧﯾز طﯽ ﺷود .ﻓﻘط ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐردن ﺑﮫ ﯾﮏ ﮔل ،ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ در ھﻣﺎن وﺟدی ﺑﺎﺷﯽ ﮐﮫ در زﻣﺎﻧﯽ
ﮐﮫ ﺑﺎ زوﺟت در اوج ﺑودی ،ﺑودی .ﻓﻘط ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐردن ﺑﮫ ﺳﺗﺎرﮔﺎن ،ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ در آن
ﺣرﮐت ﮐﻧﯽ .
ﯾﮑﺑﺎر ﮐﮫ راه را ﺷﻧﺎﺧﺗﯽ ،ﻣﯽ داﻧﯽ آن در درون ﺗوﺳت .ﺷرﯾﮑت ﻓﻘط ﮐﻣﮑت ﻣﯽ ﮐﻧد آن را
ﺑﺷﻧﺎﺳﯽ .و ﺗو ﺑﮫ ﺷرﯾﮑت ﮐﻣﮏ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﺗﺎ آن را ﺑﺷﻧﺎﺳد .آن درون ﺗوﺳت ! دﯾﮕری ﻓﻘط
ﯾﮏ ﻣﺣرک ﺑود .دﯾﮕری ﻓﻘط ﯾﮏ ﭼﺎﻟش ﺑود ﺗﺎ ﺑﮫ ﺗو ﮐﻣﮏ ﮐﻧد ﭼﯾزی را ﺑﺷﻧﺎﺳﯽ ﮐﮫ ھﻣﯾﺷﮫ
در دروﻧت ﺑوده .
و اﯾن ﭼﯾزی اﺳت ﮐﮫ ﺑﯾن اﺳﺗﺎد و ﺷﺎﮔرد رخ ﻣﯽ دھد .اﺳﺗﺎد ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧد ﭼﺎﻟﺷﯽ ﺑرای ﺗو
ﺑﺎﺷد ﺗﺎ آن ﭼﮫ را ﮐﮫ ھﻣﯾﺷﮫ در ﺗو ﭘﻧﮭﺎن ﺑوده را ﻧﺷﺎن ﺑدھد .اﺳﺗﺎد ﭼﯾزی ﺑﮫ ﺗو ﻧﻣﯽ دھد .
ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﺑدھد ؛ ﭼﯾزی ﺑرای دادن وﺟود ﻧدارد .و ﺗﻣﺎم آن ﭼﯾزھﺎﯾﯽ ﮐﮫ دادﻧﯽ ھﺳﺗﻧد ﺑﯽ
ارزش اﻧد زﯾرا آن ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧد ﯾﮏ ﺷﯽ ء ﺑﺎﺷد .
آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد داده ﺷود اﻣﺎ آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧد ﺑراﻧﮕﯾزاﻧد ارزﺷﻣﻧد اﺳت .ﯾﮏ اﺳﺗﺎد
ﻓﻘط ﺗو را ﺗﺣرﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﻧد .او ﻓﻘط ﻣﯽ ﺗواﻧد ﺗو را ﺑﮫ ﻣﺑﺎرزه دﻋوت ﮐﻧد ﺗﺎ ﺑﮫ ﺗو ﮐﻣﮏ ﮐﻧد
ﺑﮫ ﻧﻘطﮫ ای ﺑرﺳﯽ ﮐﮫ ﺑﺗواﻧﯽ آﻧﭼﮫ را ﮐﮫ ﭘﯾﺷﺎﭘﯾش آﻧﺟﺎﺳت درﯾﺎﺑﯽ .ﯾﮑﺑﺎر ﮐﮫ ﺷﻧﺎﺧﺗﯽ اش ،
دﯾﮕر ﺑﮫ اﺳﺗﺎد ﻧﯾﺎزی ﻧﯾﺳت .
ﺳﮑس ﺷﺎﯾد ﻧﺎﭘدﯾد ﺷود ،اﻣﺎ ﻧﺧﺳت ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷوﻧد .آﻧﮕﺎه ﺳﮑس ﺧﺎﻟص ﻣﯽ
ﺷود ،ﻋﻣﻠﯽ ﻣﻌﺻوم ؛ آﻧﮕﺎه ﺳﮑس ﻧﯾز ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود .آﻧﮕﺎه ﺑراھﻣﺎﭼﺎرﯾﺎ ھﺳت ،ﺗﺟرد .
آن ﻣﺧﺎﻟف ﺳﮑس ﻧﯾﺳت ؛ آن ﻓﻘط ﻧﺑود آن اﺳت .و اﯾن ﺗﻔﺎوت را ﺑﮫ ﯾﺎد داﺷﺗﮫ ﺑﺎش .اﯾن در
آﮔﺎھﯽ ﺗو ﻧﯾﺳت .
ﻣذاھب ﻗدﯾﻣﯽ ﺧﺷم و ﺳﮑس را ﻣﺣﮑوم ﻣﯽ ﮐردﻧد ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﮔوﯾﯽ اﯾن دو ﻣﺎﻧﻧد ھم ھﺳﺗﻧد ﯾﺎ اﯾن
ﮐﮫ در ﯾﮏ ﻣﻘوﻟﮫ اﻧد .آﻧﮭﺎ ﻧﯾﺳﺗﻧد ! ﺧﺷم ﻣﺧرب اﺳت ؛ ﺳﮑس آﻓرﯾﻧﻧده اﺳت .ﺗﻣﺎم ﻣذاھب
ﻗدﯾﻣﯽ اﯾن دو را ﺑﮫ ﯾﮏ روش ﻣﺣﮑوم ﮐرده اﻧد ،ﮔوﯾﯽ ﮐﮫ ﺧﺷم و ﺳﮑس ،طﻣﻊ و ﺳﮑس ،
ﺣﺳﺎدت و ﺳﮑس ﺷﺑﯾﮫ اﻧد .آﻧﮭﺎ ﺷﺑﯾﮫ ﻧﯾﺳﺗﻧد ! ﺣﺳﺎدت ﻣﺧرب اﺳت – ھﻣﯾﺷﮫ ! ھرﮔز
آﻓرﯾﻧﻧده ﻧﯾﺳت ؛ ھﯾﭻ ﭼﯾزی از آن ﺑﯾرون ﻧﻣﯽ آﯾد .ﺧﺷم ھﻣﯾﺷﮫ ﻣﺧرب اﺳت ،اﻣﺎ ﻧﮫ ﺑﺎ
ﺳﮑس !
ﺳﮑس ﻣﻧﺑﻊ ﺧﻼﻗﯾت اﺳت .ھﺳﺗﯽ آن را ﺑرای آﻓرﯾدن ﺑﮫ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮔﯾرد .
ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ ﻣﺎﻧﻧد ﺣﺳﺎدت ،ﺧﺷم و طﻣﻊ اﺳت :آن ھﻣﯾﺷﮫ ﻣﺧرب اﺳت .ﺳﮑس ﻧﯾﺳت –
اﻣﺎ ﻣﺎ ﺳﮑس ﻧﺎب را ﻧﻣﯽ ﺷﻧﺎﺳﯾم .ﻣﺎ ﻓﻘط ﺗﻣﺎﯾﻼت را ﻣﯽ ﺷﻧﺎﺳﯾم .ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﺗﺻوﯾر ﯾﺎ ﻓﯾﻠم
ﭘورﻧوﮔراﻓﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﯾﻧد ،ﺑﮫ دﻧﺑﺎل ﺳﮑس ﻧﯾﺳت ؛ ﺑﮫ دﻧﺑﺎل ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ اﺳت .ﻣن ﮐﺳﺎﻧﯽ
را ﻣﯽ ﺷﻧﺎﺳم ﮐﮫ ﺑدون دﯾدن ﺗﺻﺎوﯾر ﻣﺟﻼت ﮐﺛﯾف ﯾﺎ ﮐﺗﺎﺑﮭﺎ ﯾﺎ ﻋﮑﺳﮭﺎ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﻧد ﺑﺎ
ھﻣﺳرﺷﺎن ﻋﺷق ورزی ﮐﻧﻧد ،آﻧﮭﺎ ﺑﺎ دﯾدن اﯾﻧﮭﺎ ﺑراﻧﮕﯾﺧﺗﮫ ﻣﯽ ﺷوﻧد .ھﻣﺳر واﻗﻌﯽ ﺑرای
آﻧﺎن ھﯾﭻ اﺳت .ﯾﮏ ﺗﺻوﯾر ،ﯾﮏ ﺗﺻوﯾر ﺑرھﻧﮫ ،ﺑرای آﻧﮭﺎ ﺟذاب ﺗر اﺳت .آن ﺟذاﺑﯾت در
دل ﻧﯾﺳت ؛ در ذھن و ﺳر اﺳت .
ﺳﮑس ﻣﻧﺗﻘل ﺷده ﺑﮫ ﺳر ﺗﻣﺎﯾﻼت ﺳﮑﺳﯽ اﺳت ؛ ﻓﮑر ﮐردن درﺑﺎره اش ﺗﻣﺎﯾﻼت اﺳت .
زﻧدﮔﯽ ﮐردﻧش ﭼﯾز ﻣﺗﻔﺎوﺗﯽ اﺳت ،و اﮔر ﺑﺗواﻧﯽ آن را زﻧدﮔﯽ ﮐﻧﯽ ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﮫ ورای آن
ﺑروی .ھر ﭼﯾزی ﮐﮫ ﮐﺎﻣل زﻧدﮔﯽ ﺷود ﺑﮫ ﻣﺎورا رھﻧﻣون اﺳت .ﭘس از ھﯾﭻ ﭼﯾز ﻧﺗرس .
آن را زﻧدﮔﯽ ﮐن ! اﮔر ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﺑرای دﯾﮕران ﻣﺧرب اﺳت ،در ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ﺣرﮐت ﮐن ،ﺑﺎ
دﯾﮕران اﻧﺟﺎﻣش ﻧده .اﮔر ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ آﻓرﯾﻧﻧده اﺳت ،آﻧﮕﺎه ﺷرﯾﮏ ﭘﯾدا ﮐن ،دوﺳت ﭘﯾدا
ﮐن .ﯾﮏ زوج ﺷو ،ﯾﮏ زوج ﺗﺎﻧﺗرﯾﮏ ،و ﺑﺎ ﺗﻣﺎم وﺟود در آن ﺣرﮐت ﮐن .اﮔر ھﻧوز
ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﺣﺿور دﯾﮕری ﻣﺎﻧﻊ اﺳت ،ﭘس ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ اﻧﺟﺎﻣش دھﯽ .
ﭘرﺳش آﺧر
ﭘرﺳش : 3
آﯾﺎ ﺷﺧص روﺷن ﺑﯾن روﯾﺎ ﻣﯽ ﺑﯾﻧد ؟ ﻣﯽ ﺗواﻧﯾد ﺑﮫ ﻣﺎ درﺑﺎره ی ﮐﯾﻔﯾت و طﺑﯾﻌت ﺧواب
ﺷﺧص روﺷن ﺑﯾن ﺑﮕوﯾﯾد ؟
ﻧﮫ ،ﺷﺧص روﺷن ﺑﯾن ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد روﯾﺎ ﺑﺑﯾﻧد .و اﮔر ﺗو روﯾﺎھﺎ را ﺧﯾﻠﯽ دوﺳت داری ،
ھرﮔز روﺷن ﺑﯾن ﻧﻣﯽ ﺷوی .آﮔﺎه ﺑﺎش ! روﯾﺎﺑﯾﻧﯽ ﺑﺧﺷﯽ از ﺧواب اﺳت .اوﻟﯾن ﭼﯾزی ﮐﮫ
ﺑرای روﯾﺎ دﯾدن ﺑﺎﯾد روی دھد اﯾن اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﺧواب روی .ﺑرای روﯾﺎھﺎی ﻣﻌﻣوﻟﯽ ﺑﺎﯾد
ﺑﮫ ﺧواب ﺑروی .در ﺧواب ﻧﺎھوﺷﯾﺎر ﻣﯽ ﺷوی .وﻗﺗﯽ ﻧﺎھوﺷﯾﺎری ،روﯾﺎھﺎ ﻣﯽ ﺗواﻧﻧد رخ
دھﻧد .آﻧﮭﺎ ﻓﻘط در ﻧﺎھوﺷﯾﺎری ات رخ ﻣﯽ دھﻧد .
ﯾﮏ ﺷﺧص روﺷن ﺑﯾن ھوﺷﯾﺎر اﺳت .او ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﻧﺎھوﺷﯾﺎر ﺷود .ﺣﺗﯽ اﮔر ﺑﮫ او داروی
ﺑﯾﮭوﺷﯽ ﺑدھﯽ ﯾﺎ ﭼﯾزی ﺷﺑﯾﮫ آن – ﻓﻘط ﭘﯾراﻣون او ﺑﮫ ﺧواب ﻣﯽ رود .او ھوﺷﯾﺎر ﻣﯽ ﻣﺎﻧد ؛
ھوﺷﯾﺎری او ﻣﺧﺗل ﻧﻣﯽ ﺷود .
ﮐرﯾﺷﻧﺎ در ﮔﯾﺗﺎ ﻣﯽ ﮔوﯾد وﻗﺗﯽ ھﻣﮫ در ﺧواب اﻧد ﯾوﮔﯽ ﺑﯾدار اﺳت .ﻧﮫ اﯾن ﮐﮫ ﯾوﮔﯽ ھﺎ ﺷﺑﮭﺎ
ﻧﻣﯽ ﺧواﺑﻧد ؛ آﻧﮭﺎ ﻧﯾز ﻣﯽ ﺧواﺑﻧد ،اﻣﺎ ﺧواب آﻧﮭﺎ ﮐﯾﻔﯾت ﻣﺗﻔﺎوﺗﯽ دارد .ﻓﻘط ﺑدﻧﺷﺎن ﻣﯽ
ﺧواﺑد ،و ﺑﻌد ﺧواﺑﺷﺎن زﯾﺑﺎﺳت .آن ﯾﮏ اﺳﺗراﺣت اﺳت .
ﺧواب ﺷﻣﺎ اﺳﺗراﺣت ﻧﯾﺳت .ﺣﺗﺎ ﻣﻣﮑن اﺳت ﯾﮏ ﺗﻘﻼ ﺑﺎﺷد ،و در ھﻧﮕﺎم ﺻﺑﺢ ﺷﺎﯾد ﺑﯾﺷﺗر
از ﻋﺻر اﺣﺳﺎس ﺧﺳﺗﮕﯽ ﮐﻧﯽ .ﮐل ﺷب را ﺧواﺑﯾده ای و در ﺻﺑﺢ ﺑﯾﺷﺗر ﺧﺳﺗﮫ ای – ﭼﮫ
روی داده اﺳت ؟ ﺗو ﯾﮏ ﻣﻌﺟزه ای ! ﮐل ﺷب ﯾﮏ آﺷﻔﺗﮕﯽ دروﻧﯽ ﺑوده .ﺑدﻧت در آراﻣش
ﻧﺑود زﯾرا ذھن ﺑﺳﯾﺎر ﻓﻌﺎل ﺑود .ﻓﻌﺎﻟﯾت ذھن ﺑدن را ﺑﮫ ﺗﻘﻼ وا ﻣﯽ دارد ،زﯾرا ﺑدون ﺑدن ،
ذھن ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﻋﻣل ﮐﻧد .ﻓﻌﺎﻟﯾت ذھن ﯾﻌﻧﯽ ﻓﻌﺎﻟﯾت ﻣوازی ﺑدن ،ﭘس ﮐل ﺷب ﺑدﻧت ﺣرﮐت
ﻣﯽ ﮐﻧد و ﻓﻌﺎل اﺳت .ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل در ھﻧﮕﺎم ﺻﺑﺢ اﺣﺳﺎس ﺧﺳﺗﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .
روﺷن ﺑﯾن ﺷدن ﮐﺳﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﭼﮫ ؟ ﯾﮏ ﻣﻌﻧﺎ دارد :اﯾﻧﮏ او ﮐﺎﻣﻼً ھوﺷﯾﺎر اﺳت .از ھر
ﭼﯾزی ﮐﮫ در ذھﻧش ﻣﯽ ﮔذرد آﮔﺎه اﺳت .و ﻟﺣظﮫ ای ﮐﮫ ﺑﯾدار ﻣﯽ ﺷوی ،ﭼﯾزھﺎی
ﻣﺷﺧﺻﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺗوﻗف ﻣﯽ ﺷوﻧد .ﻓﻘط از طرﯾق آﮔﺎھﯽ آﻧﮭﺎ ﻣﺗوﻗف ﻣﯽ ﺷوﻧد .ﻣﺎﻧﻧد اﯾن
اﺳت ﮐﮫ اﯾن اﺗﺎق ﺗﺎرﯾﮏ اﺳت و ﺗو ﺷﻣﻊ ﻣﯽ آوری :ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود .ھﯾﭻ ﭼﯾز
ﻧﺎﭘدﯾد ﻧﻣﯽ ﺷود .اﯾن ﻗﻔﺳﮫ ھﺎی ﮐﺗﺎب اﯾﻧﺟﺎ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻧد ،و اﮔر اﯾﻧﺟﺎ ﺑﻧﺷﯾﻧﯾم ،اﯾﻧﺟﺎ ﺧواھﯾم
ﺑود .ﺑﺎ آوردن ﺷﻣﻊ ﻓﻘط ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود .
وﻗﺗﯽ ﮐﺳﯽ روﺷن ﺑﯾن ﻣﯽ ﺷود ،اﯾﻧﮏ او ﻧوری دروﻧﯽ دارد .ﻧور دروﻧﯽ آﮔﺎھﯽ اﺳت .از
طرﯾق آن آﮔﺎھﯽ ﺧواب ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود – ﻧﮫ ﭼﯾز دﯾﮕر .اﻣﺎ ﭼون ﺧواب ﻧﺎﭘدﯾد ﻣﯽ ﺷود ،
ﮐﯾﻔﯾت ھﻣﮫ ﭼﯾز ﺗﻐﯾﯾر ﻣﯽ ﮐﻧد .اﯾﻧﮏ ھر ﮐﺎری اﻧﺟﺎم دھد در ﺑﯾداری ﮐﺎﻣل ﺧواھد ﺑود ،و
آن ﭼﯾزی ﮐﮫ ﭘﯾش ﻧﯾﺎزش ﻧﺎآﮔﺎھﯽ اﺳت اﯾﻧﮏ ﻏﯾر ﻣﻣﮑن ﻣﯽ ﺷود .
او ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﺧﺷﻣﮕﯾن ﺷود – ﻧﮫ ﺑﮫ اﯾن دﻟﯾل ﮐﮫ ﺗﺻﻣﯾم ﮔرﻓﺗﮫ ﺧﺷﻣﮕﯾن ﻧﺷود ؛ او ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد
ﺧﺷﻣﮕﯾن ﺷود .ﺧﺷم ﻓﻘط زﻣﺎﻧﯽ وﺟود دارد ﮐﮫ ﺗو ﻧﺎھوﺷﯾﺎری .اﯾﻧﮏ ﻧﺎھوﺷﯾﺎری آﻧﺟﺎ
ﻧﯾﺳت .ﭘس ،زﻣﯾﻧﮫ وﺟود ﻧدارد و ﺧﺷم ﻏﯾر ﻣﻣﮑن اﺳت .او ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد ﻣﺗﻧﻔر ﺑﺎﺷد :ﻧﻔرت
ﻓﻘط زﻣﺎﻧﯽ وﺟود دارد ﮐﮫ ﺗو ﻧﺎھوﺷﯾﺎر ﺑﺎﺷﯽ .او ﻋﺷق ﻣﯽ ﺷود – ﻧﮫ ﺑﮫ دﻟﯾل ﺗﺻﻣﯾم
ﺧودش .وﻗﺗﯽ ﻧور آﻧﺟﺎﺳت ،وﻗﺗﯽ ھوﺷﯾﺎری آﻧﺟﺎﺳت ،ﻋﺷق ﺟرﯾﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﺑد ؛ آن طﺑﯾﻌﯽ
اﺳت .روﯾﺎ ﺑﯾﻧﯽ ﻏﯾر ﻣﻣﮑن ﻣﯽ ﺷود زﯾرا روﯾﺎ اول از ھﻣﮫ ﺑﮫ ﻧﺎھوﺷﯾﺎری ﻧﯾﺎزﻣﻧد اﺳت و
او ﻧﺎھوﺷﯾﺎر ﻧﯾﺳت .
ﻣرﯾد ﺑودا ،آﻧﺎﻧدا ﺑﮫ او ﮔﻔت ،ﺑﻌد از ﺧواﺑﯾدن و زﻧدﮔﯽ ﮐردن در ھﻣﺎن اﺗﺎق ،در ھﻣﺎن
ﻣﮑﺎن ﺑﺎ ﺑودا " : ،اﯾن ﻣﻌﺟزه اﺳت " .ﺑودا ھﻣﯾﺷﮫ ﮐل ﺷب را در ﯾﮏ ﺣﺎﻟت ﻣﯽ ﺧواﺑﯾد .
ھﻣﺎﻧﮕوﻧﮫ ﮐﮫ در آﻏﺎز ﺧواﺑﯾدن ﺑود ،در ھﻧﮕﺎم ﺑﯾدار ﺷدن ھم ھﻣﺎن ﺣﺎﻟت ﺑود .و دﺳﺗش
دﻗﯾﻘﺎ ً در ھﻣﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﺑود ﮐﮫ ﻗرار داده ﺑود .
ﺷﺎﯾد ﻋﮑس ﺑودا را در ﺣﺎﻟت ﺧواب دﯾده ﺑﺎﺷﯾد .ﺣﺎﻟت او " ﺣﺎﻟت دراز ﮐﺷﯾدن " ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽ
ﺷود .ﮐل ﺷب را در ھﻣﺎن ﺣﺎﻟت ﻣﯽ ﻣﺎﻧد .آﻧﺎﻧدا ﺳﺎﻟﮭﺎ او را ﺗﻣﺎﺷﺎ ﮐرده ﺑود .ھر وﻗت ﺑودا
را ﻣﯽ دﯾد ﺑودا در ھﻣﺎن ﺣﺎﻟت ﺑود .ﭘس آﻧﺎﻧدا ﭘرﺳﯾد " :ﺑﮫ ﻣن ﺑﮕو ،ﮐل ﺷب را ﭼﮫ ﻣﯽ
ﮐﻧﯽ ؟ در ﯾﮏ ﺣﺎﻟت ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ " .
ﺑودا ﮔﻔت " :ﻓﻘط ﯾﮑﺑﺎر در ﺧواب ﺗﮑﺎن ﺧوردم ،اﻣﺎ در آن زﻣﺎن ﺑودا ﻧﺑودم .ﭼﻧد روز ﻗﺑل
از روﺷن ﺑﯾن ﺷدن در ﺧواب ﺗﮑﺎن ﺧوردم .اﻣﺎ ﻧﺎﮔﮭﺎن آﮔﺎه ﺷدم و ﺗﻌﺟب ﮐردم ،ﭼرا
ﺣرﮐت ﮐردم ؟ ﻣن ﺑدون اﯾن ﮐﮫ آﮔﺎه ﺑﺎﺷم ﺣرﮐت ﮐردم .اﻣﺎ ﺑﻌد از روﺷن ﺑﯾﻧﯽ ﻧﯾﺎزی
ﻧﯾﺳت .اﮔر ﺑﺧواھم ﻣﯽ ﺗواﻧم ﺣرﮐت ﮐﻧم ،اﻣﺎ ﻧﯾﺎزی ﻧﯾﺳت .و ﺑدن ﺑﺳﯾﺎر آﺳوده اﺳت ...
ھوﺷﯾﺎری ﺣﺗﺎ در ﺧواب ﻧﯾز ﻧﻔوذ ﻣﯽ ﮐﻧد .اﻣﺎ ﺷﻣﺎ ﻣﯽ ﺗواﻧﯾد ﮐل ﺷب را در ﯾﮏ ﺣﺎﻟت
ﺑﺧواﺑﯾد و ﺷﻣﺎ روﺷن ﺑﯾن ﻧﺧواھﯾد ﺷد .ﻣﯽ ﺗواﻧﯽ آن را ﺗﻣرﯾن ﮐﻧﯽ ؛ دﺷوار ﻧﯾﺳت .ﻣﯽ
ﺗواﻧﯽ ﺧودت را ﻣﺟﺑور ﮐﻧﯽ ؛ آﻧﮕﺎه ﺑﻌد از ﭼﻧد روز ﻗﺎدر ﺑﮫ اﯾن ﮐﺎر ﺧواھﯽ ﺑود .اﻣﺎ ﻧﮑﺗﮫ
اﯾن ﻧﯾﺳت .اﮔر ﺑﮫ ﺣرﮐت ﻣﺳﯾﺢ ﻧﮕﺎه ﮐﻧﯽ ،ﻓﮑر ﻧﮑن " ﭼرا او ﺣرﮐت ﻣﯽ ﮐﻧد ؟ " ﺑﺳﺗﮕﯽ
دارد .اﮔر ﻣﺳﯾﺢ در ﺧواب ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧورد ،ھوﺷﯾﺎر اﺳت .اﮔر ﻣﯽ ﺧواھد ﺣرﮐت ﮐﻧد ،
ﺣرﮐت ﻣﯽ ﮐﻧد .
ﺑرای ﻣن ﮐﺎﻣﻼً ﺑرﻋﮑس اﺗﻔﺎق اﻓﺗﺎد .ﻗﺑل از اﯾن ﮐﮫ ﺑﮫ آﮔﺎھﯽ ﺑرﺳم ﮐل ﺷب را در ﯾﮏ ﺣﺎﻟت
ﻣﯽ ﺧواﺑﯾدم .اﻣﺎ ﺑﻌد از آن ﮐل ﺷب را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧورم .ﺑرای ﻣن ﻣﺎﻧدن در ﯾﮏ ﺣﺎﻟت ﺣﺗﺎ
ﺑﮫ ﻣدت ﭘﻧﺞ دﻗﯾﻘﮫ ھم ﮐﺎﻓﯽ اﺳت .ﺑﺎﯾد ﺑﺎرھﺎ و ﺑﺎرھﺎ ﺗﮑﺎن ﺑﺧورم .ﮐﺎﻣﻼً آﮔﺎھم ﮐﮫ اﯾن در
واﻗﻊ اﺻﻼً ﺧواب ﻧﯾﺳت .ﭘس ﺑﺳﺗﮕﯽ دارد .اﻣﺎ ﺷﻣﺎ ﻧﻣﯽ ﺗواﻧﯾد ﭼﯾزی از ﺑﯾرون درﯾﺎﻓت
ﮐﻧﯾد .ھﻣﯾﺷﮫ ،اﯾن ﻓﻘط از درون اﻣﮑﺎن ﭘذﯾر اﺳت .
ﺑرای ﯾﮏ روﺷن ﺑﯾن آﮔﺎھﯽ ﺣﺗﺎ در ﺧواب ﻧﯾز ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧد ،و ﺑﻌد روﯾﺎھﺎ ﻧﺎﻣﻣﮑن ﻣﯽ
ﺷوﻧد .آﻧﮭﺎ ﻣﺳﺗﻠزم ﻧﺎھوﺷﯾﺎری اﻧد – آن ﯾﮏ ﭼﯾز اﺳت – و آﻧﮭﺎ ﻣﺳﺗﻠزم ﺗﺟرﺑﮫ ھﺎی ﻣﻌوﻗﮫ
ھﺳﺗﻧد :آن دوﻣﯾن ﻧﮑﺗﮫ اﺳت .و ﺑرای ﻓرد روﺷن ﺑﯾن ﺗﺟرﺑﮫ ی ﻣﻌوﻗﮫ وﺟود ﻧدارد – ھﯾﭻ
ﺗﺟرﺑﮫ ی ﻧﺎﻗﺻﯽ .ھﻣﮫ ﭼﯾز ﮐﺎﻣل اﺳت .او ﻏذاﯾش را ﻣﯽ ﺧورد ؛ اﯾﻧﮏ او دوﺑﺎره ﺑﮫ
ﺧوردن ﻓﮑر ﻧﻣﯽ ﮐﻧد .وﻗﺗﯽ اﺣﺳﺎس ﮔرﺳﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﻧد دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺧورد ،اﻣﺎ در اﯾن ﺑﯾن ﺑﮫ
ﺧوردن ﻓﮑر ﻧﻣﯽ ﮐﻧد .
او دوش ﻣﯽ ﮔﯾرد ؛ اﯾﻧﮏ ﺑﮫ دوش ﻓردا ﻓﮑر ﻧﻣﯽ ﮐﻧد .وﻗﺗﯽ زﻣﺎﻧش ﺑرﺳد ،اﮔر زﻧده ﺑﺎﺷد
دوش ﺧواھد ﮔرﻓت .اﮔر ﻣوﻗﻌﯾت اﺟﺎزه دھد روی ﺧواھد داد .اﻣﺎ ﻓﮑر ﮐردﻧﯽ وﺟود ﻧدارد .
اﻋﻣﺎل وﺟود دارﻧد ،اﻣﺎ ﻧﮫ ھﯾﭻ ﻓﮑری در ﻣورد آﻧﺎن .
ﺗو ﭼﮫ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ؟ ﻣدام ﺗﻣرﯾن ﻣﯽ ﮐﻧﯽ – ﻣدام ﺑرای ﻓردا ﺗﻣرﯾن ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ﮔوﯾﯽ ﮐﮫ
ﺑﺎزﯾﮕری و ﺑﺎﯾد ﭼﯾزی را ﻧﻣﺎﯾش دھﯽ .ﭼرا ﺗﻣرﯾن ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ؟ وﻗﺗﯽ زﻣﺎﻧش ﺑرﺳد ،آﻧﺟﺎ
ﺧواھﯽ ﺑود .
ﻓرد روﺷن ﺑﯾن در ﻟﺣظﮫ زﻧدﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻧد ،در ﻋﻣل ،و او ﭼﻧﺎن ﮐﺎﻣل زﻧدﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻧد ﮐﮫ آن
ﻧﺎﻗص ﻧﯾﺳت .اﮔر ﭼﯾزی ﻧﺎﻗص ﺑﺎﺷد ،آﻧﮕﺎه در روﯾﺎ ﮐﺎﻣل ﻣﯽ ﺷود .روﯾﺎ ﺗﮑﻣﯾل ﮐﻧﻧده
اﺳت .ﺑﮫ اﯾن دﻟﯾل روی ﻣﯽ دھد ﮐﮫ ذھن اﺟﺎزه ﻧﻣﯽ دھد ﭼﯾزی ﻧﺎﻗص ﺑﺎﺷد .اﮔر ﭼﯾز
ﻧﺎﻗص اﺳت ،ﻧﺎراﺣﺗﯽ دروﻧﯽ وﺟود دارد .در ﻓﮑر اﯾن اﺳت ﮐﮫ ﭼﮕوﻧﮫ ﮐﺎﻣﻠش ﮐﻧد .آﻧﮕﺎه
در روﯾﺎ ﮐﺎﻣﻠش ﻣﯽ ﮐﻧﯽ ،و آﺳوده ﻣﯽ ﺷوی .ﺣﺗﺎ اﮔر در روﯾﺎ ﮐﺎﻣل ﺷود ،ﺑرای ذھن
آراﻣش ﺑﺧش اﺳت .
ﭼﮫ روﯾﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﯾﻧﯽ ؟ ﺗو ﻓﻘط آن اﻋﻣﺎل ﻧﺎﻗﺻﯽ را ﮐﮫ در روز ﻧﺗواﻧﺳﺗﮫ ای ﮐﺎﻣل ﮐﻧﯽ ،در
روﯾﺎ ﮐﺎﻣل ﻣﯽ ﮐﻧﯽ .در روز ﺷﺎﯾد ﻣﯽ ﺧواﺳﺗﯽ زﻧﯽ را ﺑﺑوﺳﯽ ،و ﻧﺗواﻧﺳﺗﯽ ﺑﺑوﺳﯽ .اﯾﻧﮏ
در روﯾﺎﯾت او را ﻣﯽ ﺑوﺳﯽ ،و ذھﻧت اﺣﺳﺎس آﺳودﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻧد ؛ ﺗﻧش رھﺎ ﻣﯽ ﺷود .
روﯾﺎﯾت ﭼﯾزی ﻧﯾﺳت ﺟز ﻧﺎﻗﺻﯽ ،و ﻓرد روﺷن ﺑﯾن ﮐﺎﻣل اﺳت .ھر ﮐﺎری ﮐﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽ
دھد ،ﺑﺳﯾﺎر ﮐﺎﻣل و ﺗﻣﺎم اﻧﺟﺎم ﻣﯽ دھد ،ﭼﯾزی ﻣﻌوﻗﮫ ﻧﻣﯽ ﻣﺎﻧد .ﻧﯾﺎزی ﺑﮫ روﯾﺎ دﯾدن
ﻧﯾﺳت .روﯾﺎ ﺑﯾﻧﯽ در ﺷب ﻣﺗوﻗف ﻣﯽ ﺷود و ﻓﮑر ﮐردن در روز ﻧﯾز ﻣﺗوﻗف ﻣﯽ ﺷود .
ﻧﮫ اﯾن ﮐﮫ ﻗﺎدر ﺑﮫ ﻓﮑر ﮐردن ﻧﺑﺎﺷد .اﮔر ﻧﯾﺎز داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﻣﯽ اﻧدﯾﺷد .اﮔر ﭘرﺳﺷﯽ از او
ﺑﭘرﺳﯾد ﻓورا ً ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧد ،اﻣﺎ ھﯾﭻ ﺗﻣرﯾﻧﯽ ﻧﯾﺎز ﻧﯾﺳت .ﺗو ﻧﺧﺳت ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧﯽ و ﺑﻌد ﺟواب
ﻣﯽ دھﯽ ،اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ او اﻧدﯾﺷﮫ ی اوﺳت .او ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧد و ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ دھد .ﮔﻔﺗن آن ﻧﯾز
درﺳت ﻧﯾﺳت ،زﯾرا در واﻗﻊ ﻓﺎﺻﻠﮫ ای وﺟود ﻧدارد .آن ھم زﻣﺎن اﺳت .او ﺑﻠﻧد ﻓﮑر ﻣﯽ
ﮐﻧد ،اﻣﺎ ﺗﻣرﯾﻧﯽ وﺟود ﻧدارد ،ھﯾﭻ ﺗﻔﮑری ،ھﯾﭻ روﯾﺎﯾﯽ .او زﻧدﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻧد .ﺗو ﺑﺎ ﺗﻔﮑر
و روﯾﺎﺑﯾﻧﯽ زﻧدﮔﯽ را از دﺳت ﻣﯽ دھﯽ .