КОШАРКА

Изработиле: Никола Атанасов, Јован Парлапанов и Виктор

Илиевски
Contents
Кошарка................................................................................................................................................3
Историја............................................................................................................................................4
Кошарка на колеџ............................................................................................................................5
Средношколска кошарка.................................................................................................................6
Професионална кошарка................................................................................................................7
Правила и прописи......................................................................................................................8
Заеднички техники и практики.............................................................................................12

2
 Кошарка

Кошарката е тимски спорт во кој две екипи, најчесто од пет играчи, кои се спротивставуваат
една на друга на правоаголен терен, се натпреваруваат со примарната цел да шутираат
кошарка (со дијаметар од околу 9,4 инчи (24 см) во дијаметар) преку обрачот на бранителот
( корпа со дијаметар од 18 инчи (46 см) со монтирана висина од 3,048 метри до табла на секој
крај од теренот) додека спречуваше противничкиот тим да шутира преку сопствениот обрач.
Целта на полето вреди два бода, освен ако не е направена од зад линијата за три поени, кога
вреди три. После фаул, запрената игра запира и играчот прави фаул или е наменет да шутира
технички фаул, се добиваат едно, две или три еднократни слободни фрлања. Тимот со
најмногу поени на крајот од играта победува, но ако истече регулаторната игра со врзан
резултат, мандат е дополнителен период на игра (продолженија).

Играчите ја унапредуваат топката со тоа да ја одбијат додека шетаат или трчаат (дриблинг) или
со додавање на соиграч, и за едните и за другите е потребна значителна вештина. Навреда,
играчите можат да користат разни удари - лежерност, скок или забивање; во одбрана, тие
можат да ја украдат топката од дриблер, да пресретнат додавања или да блокираат удари; или
напад или одбрана може да соберат скок, односно промашен удар што се одбива од раб или
одбор. Прекршок е да се подигне или влече стожерното стопало без дриблинг на топката, да
се носи, или да се држи топката со двете раце, а потоа да се продолжи со дриблинг.

Петте играчи од секоја страна паѓаат во пет играчки позиции. Највисокиот играч е обично
центар, втор највисок и најсилен е моќта напред, малку пократок, но поагилен играч е малиот
напред, а најкратки играчи или најдобри ракувачи на топки се чуварот на стрелата и шпицот,
кој го спроведува планот за игра на тренерот со управување со извршување на офанзивни и
дефанзивни игри (позиционирање на играч). Неформално, играчите можат да играат три на
три, два на два и еден на еден.

Пронајден во 1891 година од страна на канадско-американскиот наставник по фитнес

Jamesејмс Неизмит во Спрингфилд, Масачусетс, САД, кошарката еволуираше во еден од
најпопуларните и најгледани спортови во светот. Националната кошаркарска асоцијација (НБА)
е најзначајната професионална лига во кошарка во светот според популарноста, платите,
талентот и нивото на конкуренција. Надвор од Северна Америка, најдобрите клубови од
националните лиги се квалификуваат на континентални шампионати како што се Евролигата и
Кошаркарската лига на шампиони во Америка. Светскиот куп во кошарка на ФИБА и
олимпискиот турнир во кошарка за мажи се најголемите меѓународни настани во овој спорт и
привлекуваат врвни репрезентации од целиот свет. Секој континент е домаќин на регионални
натпреварувања за национални тимови, како што е Евробаскет и ФИБА Америкуп.

Светскиот куп во кошарка на ФИБА и олимпискиот турнир во кошарка за жени учествуваат

врвни репрезентации од континенталните шампионати. Главната северноамериканска лига е
ВНБА (исто така популарен е и кошаркарскиот шампионат NCенска дивизија I NCAA), додека
најсилните европски клубови учествуваат во женската Евролига.

3
 Историја

Во декември 1891 година, Naејмс Неизмит, канадски професор по физичко образование и

инструктор на Меѓународната школа за обука на млади христијански мажи (сега колеџ
Спрингфилд) во Спрингфилд, Масачусетс, се обидуваше да го одржи својот час во теретана
активен на дождлив ден. Тој бараше енергична игра во затворено за да ги задржи своите
студенти зафатени и на соодветно ниво на кондиција за време на долгите зими во Нова
Англија. Откако ги отфрли другите идеи како премногу груби или слабо прилагодени на
walиданите гимназии, тој измисли нова игра во која играчите ќе им подаваа топка на
соиграчите и ќе се обидоа да освојат поени со фрлање на топката во кошот монтиран на
wallид. Неизмит ги напиша основните правила и закова корпа праска на подигната патека.
Неизмит првично го постави кошот со праски со недопрено дно, што значеше дека топката
треба да се добие рачно по секој постигнат „кош“ или поен. Ова брзо се покажа заморно, па
Неизмит го отстрани дното на кошот за да дозволи топчињата да се исфрлаат со долг шум по
секој постигнат кош.

Кошарка во стар стил со врвки

Кошарката првично се играше со фудбалска топка. Овие тркалезни топки од „асоцијативниот

фудбал“ беа направени, во тоа време, со сет врвки за да се затвори дупката потребна за
вметнување на мочниот меур на надувување, откако другите зашиени заедно сегменти од
капакот на топката беа превртени однадвор. Овие врвки би можеле да предизвикаат
поминување на отскок и дриблингот да бидат непредвидливи. На крајот беше измислен метод
за конструкција на топки без тантела, а оваа промена во играта беше одобрена од Неисмит.
(Додека во американскиот фудбал, конструкцијата од тантела се покажа како поволна за
зафаќање и останува до денес.) Првите топки направени специјално за кошарката беа кафеави,
а Тони Хинкл беше само во доцните 1950-ти, во потрага по топка што ќе да бидат повидливи и
за играчите и за гледачите, ја воведе портокаловата топка што сега е вообичаена употреба.
Дриблингот не беше дел од првичната игра, освен „пасот за одбивање“ на соиграчите.
Донесувањето на топката беше основно средство за движење на топката. Дриблингот на крајот
беше воведен, но ограничен од асиметричниот облик на раните топки. [Сомнително -
дискутирај] Дриблингот беше вообичаен до 1896 година, со правило против двојната дриблинг
до 1898 година.

Корпите за праски се користеа сè до 1906 година кога конечно беа заменети со метални
обрачи со задни табли. Наскоро беше направена понатамошна промена, па топката
едноставно мина низ. Секогаш кога некое лице ќе ја добиеше топката во кошот, неговиот тим
ќе добиеше поен. Која екипа доби најмногу поени го доби натпреварот. Кошевите првично беа
заковани на мезанинскиот балкон на игралиштето, но ова се покажа како непрактично кога
гледачите во балконот почнаа да се мешаат во ударите. Таблата е воведена за да се спречи ова
мешање; имаше дополнителен ефект да дозволи удари од скок. Рачно напишаните дневници
на Неизмит, откриени од неговата внука на почетокот на 2006 година, укажуваат на тоа дека

4
тој бил нервозен поради новата игра што ја измислил, а која вклучувала правила од детската
игра наречена патка на карпа, бидејќи многумина не успеале пред тоа.

Френк Махан, еден од играчите од првата игра, му пристапи на Неизмит по паузата за Божиќ,
на почетокот на 1892 година, прашувајќи го како сака да ја нарече неговата нова игра. Неизмит
одговори дека не размислувал за тоа затоа што бил фокусиран само на започнување на играта.
Махан предложи да се нарече „топка од Неисмит“, на која тој се смееше велејќи дека такво
име ќе убие било која игра. Махан тогаш рече: „Зошто да не го наречеме кошарка?“ Неизмит
одговори: „Имаме кош и топка, и ми се чини дека би било добро име за тоа.“ Првиот
официјален натпревар се одигра во гимназијата ИМКА во Олбени, Newујорк, на 20 јануари
1892 година, со девет играчи. Играта заврши на 1–0; ударот беше направен од 7,6 метри, на
терен со само половина од големината на денешниот терен на Стритбол или Националната
кошаркарска асоцијација (НБА).

Во тоа време се играше фудбал со 10 во тим (кој беше зголемен на 11). Кога зимското време
стана премногу ледено за да игра фудбал, екипите беа однесени во затворено, и беше погодно
да ги разделите на половина и да играте кошарка со по пет на секоја страна. До 1897–1898
година, петчлените тимови станаа стандардни.

Кошарка на колеџ

Првите приврзаници на кошарката беа испратени до ИМКА низ САД и таа брзо се прошири низ
САД и Канада. До 1895 година, тоа беше добро воспоставено во неколку женски средни
училишта. Додека ИМКА беше одговорен за првичниот развој и ширење на играта, за една
деценија го обесхрабри новиот спорт, бидејќи грубата игра и суетниот народ почнаа да ја
намалуваат примарната мисија на ИМКА. Сепак, другите аматерски спортски клубови, колеџи
и професионални клубови брзо ја пополнија празнината. Во годините пред Првата светска
војна, Аматерскиот атлетски сојуз и Интерколегијалната атлетска асоцијација на САД
(претходник на НЦАА) се бореа за контрола над правилата за игра. Првата про-лига,
Националната кошаркарска лига, беше формирана во 1898 година за да ги заштити играчите
од експлоатација и да промовира помалку груба игра. Оваа лига траеше само пет години.

Jamesејмс Неизмит беше клучен во воспоставувањето кошарка на колеџ. Неговиот колега Ц.О.
Беамис го изведе првиот колеџ кошаркарски колектив само една година по натпреварот СМР
Спрингфилд во приградскиот колеџ Питсбург во vaенева. [14] Самиот Неизмит беше тренер на
Универзитетот во Канзас шест години, пред да му ги предаде управувањата на познатиот
тренер Форест „Фог“ Ален. Ученикот на Неисимит Амос Алонзо Стаг донесе кошарка на
Универзитетот во Чикаго, додека Адолф Руп, студент на Неизмит во Канзас, уживаше голем
успех како тренер на Универзитетот во Кентаки. На 9 февруари 1895 година, на Универзитетот

5
Хамлајн се одигра првиот меѓусебен колектив 5-на-5 помеѓу Хамлајн и Земјоделското
училиште, кое беше поврзано со Универзитетот во Минесота. Земјоделското училиште победи
во игра 9–3.

Во 1901 година, колеџи, вклучувајќи ги Универзитетот во Чикаго, Универзитетот Колумбија,

Универзитетот Корнел, Дартмут колеџ, Универзитет во Минесота, САД Морнаричката
академија, Универзитетот во Колорадо и Универзитетот Јеил започнаа да спонзорираат игри за
мажи. Во 1905 година, честите повреди на фудбалскиот терен го натераа претседателот
Теодор Рузвелт да предложи колеџите да формираат управно тело, што резултира со
создавање на Меѓуколегиска атлетска асоцијација на Соединетите држави (IAAUS). Во 1910
година, тоа тело го смени името во Национална колегиумска атлетска асоцијација (НЦАА).
Првиот канадски меѓууниверзитетски натпревар во кошарка се одигра на ИМКА во Кингстон,
Онтарио на 6 февруари 1904 година, кога Универзитетот Мекгил - мајка на Нејсимит - го посети
Универзитетот Квинс. Мекгил победи со 9-7 по продолженија; резултатот беше 7–7 на крајот
од регуларната игра, а десетминутното продолжение го реши резултатот. Добар одoutив на
гледачи го следеа натпреварот. [18]

Првиот турнир за национално првенство во машка конкуренција, Националното здружение за

меѓуколегијална кошарка, кој сè уште постои како Национален асоцијација на меѓуколегиска
атлетика (НАИА), беше организиран во 1937 година. Првиот национален шампионат за екипите
на НЦАА, Национален турнир за покани (НИТ) во Newујорк, беше организирана во 1938 година;
националниот турнир NCAA започна една година подоцна. Кошаркарската колекција беше
потресена од скандали со коцкање од 1948 до 1951 година, кога десетици играчи од врвни
екипи беа вмешани во местење на натпревари и бричење поени. Делумно поттикнат од
асоцијација со измама, НИТ ја изгуби поддршката за НЦАА турнирот.

Средношколска кошарка

Пред раширената консолидација на училишните области, повеќето американски средни

училишта беа далеку помали од нивните денешни колеги. Во текот на првите децении на 20-от
век, кошарката брзо стана идеален интер-холастичен спорт поради својата скромна опрема и
кадровски барања. Во деновите пред широко распространетата телевизиска покриеност на
професионалните и колеџските спортови, популарноста на средношколската кошарка беше
незаменлива во многу делови на Америка. Можеби најлегендарниот тим од средните
училишта беше Френклин Вондер Пет од Индијана, кој ја вознемири нацијата во текот на 1920-
тите, доминирајќи во кошарката во Индијана и заработувајќи национално признание.

Денес буквално секое средно училиште во Соединетите Држави организира кошаркарски тим
во универзално натпреварување. [19] Популарноста на кошарката останува висока, како во
руралните области каде што тие носат идентификација на целата заедница, така и во некои
поголеми училишта познати по своите кошаркарски тимови каде што многу играчи

6
продолжуваат да учествуваат на повисоки нивоа на конкуренција по дипломирањето. Во
сезоната 2016-17, 980 673 момчиња и девојчиња ги претставија своите училишта во
натпреварување во меѓукластична кошарка, според Националната федерација на здруженија
на државни средни училишта. [20] Државите Илиноис, Индијана и Кентаки се особено добро
познати по посветеноста на нивните жители кон средношколската кошарка, почесто наречена
Хустерија хистерија во Индијана; критички признатиот филм „Hoosiers“ ја покажува
длабочината на значењето на кошарката во средно училиште на овие заедници.

Во моментов нема турнир за одредување на национален шампион во средно училиште.

Најсериозен напор беше Националниот турнир во кошарка за меѓукластици на Универзитетот
во Чикаго од 1917 до 1930 година. Настанот беше организиран од Амос Алонзо Стаг и испрати
покани до тимовите на државните шампиони. Турнирот започна како претежно афера на
Среден Запад, но се зголеми. Во 1929 година имаше 29 државни шампиони. Соочени со
противење од Националната федерација на државни здруженија на средни училишта и
Северна централна асоцијација на колеџи и училишта кои носат закана дека училиштата ќе ја
изгубат акредитацијата на последниот турнир во 1930 година. Организациите изјавија дека се
загрижени дека турнирот се користи за регрутираат професионални играчи од
подготвителните редови. [21] Турнирот не покани малцински училишта или приватни /
парохиски училишта.

Националниот католички натпревар во кошарка во интерхоластика се одржа од 1924 до 1941

година на Универзитетот Лојола. [22] Националниот католички турнир за покани во кошарка
од 1954 до 1978 година играше во серија места, вклучувајќи ги и Католичкиот универзитет,
Geорџтаун и Georgeорџ Мејсон. [23] Националниот турнир за интершаластична кошарка за
средни училишта во Црна Гора се одржа од 1929 до 1942 година во Институтот Хемптон. [24]
Националниот турнир во кошарка за интерхоластичен кошарка се одржа од 1941 до 1967
година, со почеток во Институтот Тукеги. По паузата за време на Втората светска војна, таа
продолжи на Државниот колеџ Тенеси во Нешвил. Основата за шампионот се намали по 1954
година кога Браун v. Одборот за образование започна со интеграција на училиштата.
Последните турнири се одржаа на Државниот колеџ во Алабама од 1964 до 1967 година.

Професионална кошарка

Екипите изобилуваа во текот на 1920-тите. Имаше стотици машки професионални кошаркарски

тимови во градовите и градовите ширум Соединетите држави, и мала организација на
професионалната игра. Играчите скокаа од тим во тим, а тимовите играа во оклопи и чадени
сали за танцување. Лигите доаѓаа и заминуваа. Одредите од Барнсторминг, како што се
Оригиналните Селтикси и два тима од сите афроамериканци, Fiveујорк Ренесансата Петка
(„Ренс“) и (сè уште постојниот) Харлем Глобтротерс играа до двесте натпревари годишно на
нивните национални турнеи.

7
Во 1946 година е формирана Кошаркарската асоцијација на Америка (БАА). Првиот натпревар
се одигра во Торонто, Онтарио, Канада помеѓу Торонто Хаски и Newујорк Кникербокерс на 1
ноември 1946 година. Три сезони подоцна, во 1949 година, БАА се спои со Националната
кошаркарска лига (НБЛ) за да се формира Националната кошаркарска асоцијација ( НБА). До
1950-тите, кошарката станала голем колеџ спорт, со што се отвори патот за пораст на интересот
за професионалната кошарка. Во 1959 година, основана е кошаркарска сала за слава во
Спрингфилд, Масачусетс, местото на првиот натпревар. Неговите списоци вклучуваат имиња
на одлични играчи, тренери, судии и луѓе кои значително придонеле за развојот на играта.
Домот на славните има луѓе кои постигнале многу цели во својата кариера во кошарката.
Организацијата, Американската кошаркарска асоцијација, се појави во 1967 година и на кратко
се закани со доминацијата на НБА до спојувањето на АБА-НБА во 1976 година. Денес НБА е
врвната професионална кошаркарска лига во светот според популарноста, платите, талентот и
нивото на конкуренцијата.

Во НБА се претставија многу познати играчи, вклучувајќи го и Georgeорџ Микан, првиот

доминантен „голем човек“; волшебникот за ракување со топки Боб Кузи и генијот во
одбраната Бил Расел од Бостон Селтикс; харизматичен центар Вилт Чемберлејн, кој првично
играше за шумската бура Харлем Глобтротерс; секаде starsвездите Оскар Робертсон и ryери
Вест; поновите големи луѓе Карим Абдул-abабар, Шекил О'Нил, Хакем Олајувон и Карл
Мелоун; плејмејкерите Johnон Стоктон, Исаја Томас и Стив Неш; forулиус Ервинг и Чарлс
Баркли, пријатен за публиката; Европските starsвезди Дирк Новицки, Пау Гасол и Тони Паркер;
поновите суперarsвезди Леброн Jamesејмс, Ален Ајверсон и Коби Брајант; и тројцата играчи
кои имаат голема заслуга со воведувањето на професионалната игра на највисоко ниво на
популарност во текот на 1980-тите и 1990-тите: Лери Бирд, Ервин „Меџик“ Johnонсон и Мајкл
Jordanордан.

Во 2001 година, НБА формираше развојна лига, Национална лига за развој на кошарката
(подоцна позната како НБА Д-лига, а потоа и НБА Г лига по договор за брендирање со Гаторад).
Од сезоната 2018-19, Г-лигата има 27 екипи.

Правила и прописи

Мерењата и временските ограничувања дискутирани во овој дел честопати се разликуваат

меѓу турнирите и организациите; меѓународните и НБА правилата се користат во овој дел.

Целта на играта е да ги надмудри своите противници со фрлање на топката низ кошот на

противникот одозгора истовремено спречувајќи ги противниците да го сторат тоа самостојно.
Обидот да се постигне гол на овој начин се нарекува шут. Успешниот удар вреди за два поени,
или за три поени, ако се тргне од оној лак на три поени, 6,75 метри (22 стапки 2 сантиметри) од

8
кошот на меѓународните игри [34] и 23 стапки 9 инчи (7,24 м) во НБА игри. [35] Удар од еден
поен може да се заработи кога шутирате од линија на фаул откако ќе биде направен фаул.
После постигнување на тим од гол од поле или слободно фрлање, играта продолжува со аут
досуден за тимот што не постигнува гол од еден поен крај на крајната линија на теренот каде
што беа постигнати поени (-ките). [36]

Прописи за играње

Игрите се играат во четири четвртини од 10 (ФИБА) [37] или 12 минути (НБА). [38] Игри за
машки колеџи користат две 20-минутни половини, [39] колеџи за жени од 10 минути за
четвртини, [40] и повеќето игри за универзитет во средно училиште во САД користат 8-минутни
четвртини; сепак, ова варира од држава до држава. [41] [42] Дозволени се 15 минути за пауза
на полувреме според правилата на ФИБА, НБА и НЦАА [39] [43] [44] и 10 минути во средните
училишта на САД. [41] Прекувремените периоди се пет минути во должина [39] [45] [46] освен
за средно училиште, што е четири минути. [41] Екипите разменуваат кошеви за втората
половина. Дозволеното време е вистинско време за играње; часовникот е запрен додека
играта не е активна. Затоа, игрите обично траат многу подолго од даденото време на играта,
обично околу два часа.

Пет играчи од секоја екипа можат да бидат на теренот истовремено. [47] [48] [49] [50]
Замените се неограничени, но може да се направат само кога играта е запрена. Тимовите исто
така имаат тренер, кој го надгледува развојот и стратегиите на тимот, и друг персонал во
тимот, како што се помошни тренери, менаџери, статистичари, лекари и тренери.

И за машки и за женски тимови, стандардната униформа се состои од панталончиња и дрес со

јасно видлив број, единствен во тимот, отпечатен и на предната и на задната страна. Играчите
носат високи патики кои обезбедуваат дополнителна поддршка за глуждот. Типично, имињата
на тимовите, имињата на играчите и, надвор од Северна Америка, спонзорите се отпечатени
на униформите.

Дозволени се ограничен број на тајм-аути, застанувања на часовникот побарани од тренер

(или понекогаш мандат во НБА) за краток состанок со играчите. Тие обично траат не подолго
од една минута (100 секунди во НБА) освен ако не е потребна комерцијална пауза за
телевизиски игри.

Натпреварот е контролиран од службеници кои се состојат од судија (наведен како шеф на

екипажот во НБА), еден или двајца судии (наведени како судии во НБА) и службеници на
масата. За колеџ, НБА и многу средни училишта има вкупно тројца судии на теренот.
Службениците на табелата се одговорни за водење евиденција за резултатот на секој тим,
одржувањето на времето, индивидуалните и тимските фаули, замените на играчите, стрелата
за поседување на тимот и стрелениот часовник.

9
Опрема

Главни статии: Кошарка (топка), Кошаркарско игралиште и Табла (кошарка)

Традиционална кошарка со осум панели

Единствената неопходна опрема во кошаркарски натпревар е топката и теренот: рамна,

правоаголна површина со кошеви на спротивните краеви. Конкурентските нивоа бараат
употреба на повеќе опрема, како што се часовници, табели за бодови, табли со бодови, стрели
наизменично поседување и системи на стоп-часовник управувани со свирче.

Кошаркарска мрежа на отворено

Регулаторно игралиште за кошарка во меѓународни игри е 28 метри (92 стапки) долго и 15

метри (49 стапки) широко. Во НБА и НЦАА, теренот е 94 на 50 стапки (29 на 15 метри). [35]
Повеќето судови имаат дрвени подови, обично конструирани од јаворни штици што работат во
иста насока како и подолгата димензија на теренот. [51] [52] Името и логото на домашниот тим
обично се насликани на или околу централниот круг.

Кошницата е челичен раб со дијаметар од 46 инчи (46 см) со прицврстена мрежа залепена на
табла со димензии 6 на 3,5 стапки (1,8 на 1,1 метар) и по една корпа е на секој крај од теренот.
Белата оцртана кутија на задната табла е висока 18 инчи (46 см) и ширина 2 стапки (61 см). На
скоро сите нивоа на конкуренција, горниот дел од работ е точно 10 стапки (3,05 метри) над
теренот и 4 стапки (1,22 метри) во внатрешноста на основната линија. Иако е можна варијација
во димензиите на теренот и на задната табла, се смета дека е важно корпата да биде со
правилна висина - раб што е исклучен за само неколку инчи може да има негативен ефект врз
шутирањето. Мрежата мора „да ја провери топката моментално додека поминува низ кошот“
за да помогне во визуелната потврда дека топката поминала. [53] Чинот на проверка на
топката има понатамошна предност да ја забави топката, така што одбиената топка не оди
далеку.

Големината на кошарката е исто така регулирана. За мажи, официјалната топка е со обем од 75

см. 29,5 инчи (големина 7, или „топка 295“) и тешка 22 мл (623,69 грама) Ако жените играат,
официјалната големина на кошарката е 28,5 инчи (72 см) во обем (големина 6, или „топка
285“) со тежина од 20 мл (567 грама). Во 3х3, формализирана верзија на играта на полусуд 3 на
3, посветена топка со обем на топка со големина 6, но тежина на топка со големина 7 се
користи во сите натпреварувања (машки, женски и мешани тимови). [55]

Прекршувања

Топката може да се придвижи кон кошот со удари, помината помеѓу играчите, фрлена,
прислушувана, навивана или дриблинг (биејќи ја топката додека трчате)

10
Топката мора да остане во рамките на теренот; последниот тим што ја допрел топката пред да
патува надвор од границите, го губи поседот. Топката е надвор од границите ако допре до
гранична линија или допре до кој било играч или предмет што е надвор од границите.

Постојат ограничувања поставени на чекорите што играчот може да ги преземе без дриблинг,
што најчесто резултира со повреда позната како патување. Ниту еден играч не смее да го запре
дриблингот и потоа да продолжи со дриблингот. Дриблингот што ги допира двете раце се
смета за запирање на дриблингот, давајќи му на оваа повреда името двојно дриблинг. Во
рамките на дриблинг, играчот не може да ја носи топката ставајќи ја раката на дното на
топката; тоа е познато како носење топка. Екипа штом еднаш воспостави контрола на топката
во предната половина од нивниот терен, можеби нема да ја врати топката во задниот дел и да
биде првиот што ќе ја допре. Повреда на овие правила резултира со губење на поседот.

Топката не може да биде шутна, ниту да биде удрена со тупаница. За прекршокот,

прекршувањето на овие правила резултира во губење на поседот; За одбраната, повеќето лиги
го ресетираат ударот на ударот и на офанзивниот тим му се дава топката надвор од границите.

Постојат ограничувања наметнати на времето потребно пред да се напредува со топката

поминато на половина пат (8 секунди во ФИБА и НБА; 10 секунди во НЦАА и средно училиште
за двата пола), пред да се обиде удар (24 секунди во ФИБА, НБА, и У Спорт (канадски
универзитети) играат за двата пола и 30 секунди во НЦАА за двата пола), држејќи ја топката
додека е внимателно чувана (5 секунди) и остануваат во ограничената област позната како
лента за слободни фрлања, (или „клучот“) (3 секунди). Овие правила се дизајнирани да
промовираат поголемо дело.

Исто така, постојат ограничувања за тоа како играчите можат да го блокираат обидот на
противникот да постигне гол или да му помогнат на неговиот соиграч на обидот за гол на поле.
Голтентинг е допирање на дефанзивецот на топка која се наоѓа во надолен лет кон кошот,
додека поврзаното кршење на мешањето на кошот е допирање на топка што се наоѓа на раб
или над кошот, или од играч кој стигнува преку кошот од подолу. Голманското мешање и
мешањето во кошот направено од дефанзивец резултираат со доделување на кошот на
нападот, додека мешањето на кошот направено од офанзивен играч резултира со откажување
на кошот доколку се постигне еден. Одбраната добива посед во сите случаи на голман или
мешање на кошот.

Фаули

Судијата сигнализира дека е направен фаул

Главни статии: Личен фаул (кошарка) и Технички фаул

11
Обид за неправедно обесправување на противникот преку одредени видови физички контакт
е нелегален и се нарекува лична грешка. Овие најчесто ги прават дефанзивни играчи; Сепак,
тие можат да бидат извршени и од офанзивни играчи. Играчите кои се фаулирани или ја
добиваат топката за повторно да додаваат влезни влезови, или добиваат едно или повеќе
слободни фрлања ако се фаулирани при чинот на шутирање, во зависност од тоа дали ударот
бил успешен. Се доделува еден поен за изведување слободно фрлање, кое се обидува од
линијата на 15 метри (4,6 метри) од кошот.

Судијата е одговорен да процени дали контактот е нелегален, понекогаш резултира со

контроверзии. Повикувањето на фаули може да варира помеѓу игрите, лигите и судиите.

Постои втора категорија грешки наречени технички грешки, кои може да бидат обвинети за
разни прекршувања на правилата, вклучувајќи неисправно запишување играч во резултатот
или за неспортско однесување. Овие прекршувања резултираат со едно или две слободни
фрлања, кои може да ги изведе кој било од петте играчи на теренот во тоа време. Повторените
инциденти може да резултираат во дисквалификација. Очигледен фаул што вклучува физички
контакт или е претеран или непотребен, се нарекува намерен фаул (флагрантен фаул во НБА).
Во женската кошарка на ФИБА и НЦАА, фаул што резултира со исфрлање се нарекува
дисквалификуван фаул, додека во други лиги освен НБА, ваквиот фаул се нарекува флагрантен.

Ако тимот надмине одредена граница на групни грешки во даден период (четвртина или
половина) - четири за НБА, жени за НЦАА и за меѓународни игри - на противничкиот тим му се
доделени едно или две слободни фрлања на сите последователни грешки што не се шутираат
за тоа период, бројот зависи од лигата. Во американски колеџ, машка игра и средношколски
игри за двата пола, ако тимот достигне 7 грешки за половина,

Заеднички техники и практики

Позиции

Главна статија: Позиции во кошарка

Кошаркарски позиции во офанзивната зона

Иако правилата не одредуваат какви било позиции, тие еволуирале како дел од кошарката. За
време на раните години на еволуција на кошарката, беа користени двајца чувари, двајца
напаѓачи и еден центар. Во поново време, еволуирале специфични позиции, но сегашниот
тренд, застапуван од многу врвни тренери, вклучувајќи го и Мајк Кжижевски, е кон кошарка
без позиција, каде што големите играчи можат слободно да шутираат однадвор и да дриблаат
ако тоа им го дозволува вештината. [56] Популарните описи на позициите вклучуваат:

12
Поинт гард (често наречен „1“): обично најбрзиот играч во тимот, го организира прекршокот на
екипата контролирајќи ја топката и осигурувајќи се дека таа ќе дојде до вистинскиот играч во
вистинско време.

Чувар на стрелање („2“): создава голем обем на истрели при напад, главно со долг дострел; и
го чува најдобриот играч на противникот околу периметарот во одбраната.

Мал напред („3“): честопати главно одговорен за освојување поени преку намалувања на
кошот и пенетрација на дриблинг; во одбраната бара скокови и краде, но понекогаш игра
поактивно.

Форвард напред („4“): игра офанзивно често со грб кон кошот; во одбрана, игра под кошот (во
зонска одбрана) или против противничкиот силен напаѓач (во одбрана човек-човек).

Центар („5“): користи висина и големина за да постигне погодок (на напад), тесно да го
заштити кошот (во одбрана) или да скокне.

Горенаведените описи се флексибилни. За повеќето екипи денес, чуварот на стрелата и малиот

напаѓач имаат многу слични одговорности и честопати се нарекуваат крила, како што се и
моќниот напаѓач и центарот, кои честопати се нарекуваат пошта. Додека повеќето тимови
опишуваат двајца играчи како чувари, двајца како напаѓачи и еден како центар, во некои
прилики тимовите избираат да ги повикаат со различни назнаки.

Стратегија

Главна статија: Книга со кошарка

Постојат две главни одбранбени стратегии: одбранбена зона и одбрана човек-човек. Во

зонската одбрана, секој играч е назначен да чува одредена област на теренот. Одбранбените
зони честопати овозможуваат одбраната да ја удвои топката, маневар познат како стапица. Во
одбрана човек-човек, секој одбранбен играч чува специфичен противник.

Офанзивните игри се поразновидни, обично вклучуваат планирани додавања и движење од

играчи без топка. Брзо движење од офанзивен играч без топка за да се добие поволна
позиција е познато како крој. Законски обид на офанзивен играч да спречи противник да чува
соиграч, стои на начинот на одбрана, така што соиграчот сече до него, е екран или пик. Двете
игри се комбинираат во пик-рол-игра, во која играч поставува пик, а потоа се „тркала“
подалеку од пикот кон кошот. Екраните и кроевите се многу важни во офанзивните претстави;
овие овозможуваат брзи додавања и тимска работа, што може да доведе до успешен кош.

13
Тимовите скоро секогаш имаат во план неколку офанзивни претстави за да обезбедат дека
нивното движење не е предвидливо. На теренот, поинт-чуварот е обично одговорен за
индицирање која игра ќе се случи.

Шутирање

Играчот ослободува шут од скок, додека нејзиниот бранител е или соборен, или се обидува да
„преземе одговорност“

Шутирање е чин на обид да се постигнат поени со фрлање на топката низ кошот, методи кои се
разликуваат според играчите и ситуациите.

Типично, играчот е свртен кон кошот со двете нозе свртени кон кошот. Играч ќе ја потпре
топката на врвовите на прстите на доминантната рака (стрелачката рака) малку над главата, со
другата рака да ја поддржува страната на топката. Топката обично се шутира со скокање (иако
не секогаш) и продолжување на раката за шутирање. Раката за шутирање, целосно испружена
со целосно свиткан зглоб, се држи во мирување за момент по ослободувањето на топката,
познато како продолжение. Играчите честопати се обидуваат да стават стабилен грб на топката
за да го апсорбираат нејзиното влијание со раб. Идеалната траекторија на ударот е донекаде
контроверзна, но генерално се препорачува правилен лак. Играчите можат да шутираат
директно во кошот или може да ја користат таблата за пренасочување на топката во кошот.

Двете најчести удари што го користат поставувањето опишано погоре се поставениот удар и
скокот. На двата им претходи свиткано дејство што ги преоптоварува мускулите и ја зголемува
моќноста на ударот. Во сет шутот, стрелецот се исправа и фрла од стоечка позиција, а ниту
една нога не го напушта подот; ова обично се користи за слободни фрлања. За скок-шут,
фрлањето се изведува во воздухот, а топката се ослободува во близина на врвот на скокот. Ова
обезбедува многу поголема моќ и опсег, а исто така му овозможува на играчот да се издигне
над дефанзивецот. Неуспехот да се ослободи топката пред да се вратат стапалата на подот се
смета за повреда на патувањето.

Друг обичен истрел се нарекува лежење. Овој удар бара играчот да биде во движење кон
кошот и да ја "положи" топката "нагоре" и во кошот, обично од задната табла (верзијата без
табла, прикриена се нарекува ролна на прст). Најпријатната публика и типично највисокиот
процент на прецизност е шут забивањето, во кое играчот скока многу високо и ја фрла топката
надолу, низ кошот додека ја допира.

Анимација со забавено движење на забивање

Друг истрел што е поретко од лежењето е „циркус“. Циркус-ударот е истрел со низок процент
што се превртува, се крева, се брише или се фрла кон обрачот додека стрелецот е надвор од
рамнотежа, пренесува воздух, паѓа и / или е свртен настрана од кошот. Бек-удар е удар

14
направен кога играчот е свртен настрана од кошот, и може да биде погоден со доминантна
рака, или обете; но има многу мали шанси ударот да биде успешен. [57]

Ударот кој целосно го промашува и работ и задната табла се означува како воздушна топка.
Особено лош истрел, или оној што ја погодува само задната табла, се нарекува тула. Времето
на бесење е должината на времето кога играчот останува во воздухот по скокањето, или за да
направи ударен удар, лежење или скок-шут.

Повратна врска

Главна статија: Отскок (кошарка)

Играч кој прави офанзивен скок

Целта на одбивањето е успешно да се добие поседот на кошарката по промашен гол од поле

или слободно фрлање, бидејќи се одбива од обрачот или таблата. Ова игра голема улога во
играта, бидејќи повеќето поседи завршуваат кога тимот промашува удар. Постојат две
категории на скокови: офанзивни скокови, во кои топката ја обновува офанзивната страна и не
го менува поседот и дефанзивни скокови, во кои бранителот на тимот добива посед на
слободната топка. Повеќето скокови се одбранбени, бидејќи тимот во одбрана има тенденција
да биде во подобра позиција за да ги врати промашените удари.

Поминување

Видете исто така: Асистенција (кошарка)

Пас е метод на движење на топката помеѓу играчите. Повеќето додавања се придружени со

чекор напред за зголемување на моќноста и се следат со рацете за да се обезбеди точност.

Главен премин е граден премин. Топката се пренесува директно од градите на минувачот до

градите на примачот. Правилното поминување на градите вклучува надворешно
прицврстување на палците за да додадете брзина и оставате на одбраната малку време да
реагира.

Друг вид на поминување е отскокнување. Еве, додавачот ја одбива топката чисто околу две
третини од патот од сопствените гради до приемникот. Топката удира во теренот и се одбива
кон приемникот. Потребно е подолго да се заврши пасот за одбивање отколку додавањето на
градите, но за противничкиот тим е исто така потешко да се пресретне (намерно шутирање на
топката е прекршување). Така, играчите честопати го користат пасот за одбивање во преполни
моменти, или да минуваат околу дефанзивец.

15
Горното додавање се користи за додавање на топката над дефанзивецот. Топката се
ослободува додека е над главата на додавачот.

Излезната паса се случува откако тимот добива дефанзивен скок. Следното додавање по
одбиениот скок е излезно додавање.

Клучен аспект на секое добро поминување е тешко да се пресретне. Добрите додавачи можат
да ја додадат топката со голема точност и тие точно знаат каде претпочита секој друг соиграч
да ја прими топката. Посебен начин да го направите ова е додавање на топката без да гледате
во соиграчот што прима. Ова се нарекува поминување без поглед.

Друг напреден стил на додавање е додавање зад грб, што, како што подразбира описот,
вклучува фрлање на топката зад грбот на додавачот до соиграч. Иако некои играчи можат
ефикасно да изведат такво додавање, многу тренери обесхрабруваат додавања без поглед
или зад грб, верувајќи дека е тешко да се контролираат и поверојатно е да резултираат со
загубени топки или прекршувања.

дриблинг

Датотека: Кошарка-Основни видови дриблинг.веб

Демонстрација на основните видови дриблинг во кошарката

ИЗЛЕЗ Играч на Воената академија („морнарица“), лево, објавува УС Бранител на Воената

академија („Армија“).

Главна статија: „Дриблинг“

Дриблингот е чин на постојано одбивање на топката со едната рака и е услов играчот да

преземе чекори со топката. Да дриблинг, играч ја турка топката надолу кон земјата со врвовите
на прстите, наместо да ја тапка; ова обезбедува поголема контрола.

Кога дриблингувате покрај противникот, дриблерот треба да дриблингува со раката што е

најдалеку од противникот, со што на дефанзивниот играч ќе му биде потешко да стигне до
топката. Затоа е важно играчот да може компетентно да дриблингува со двете раце.

Добрите дриблери (или „ракувачи на топки“) имаат тенденција да ја одбиваат топката ниско
на земја, намалувајќи го растојанието на патувањето на топката од подот до раката, што го
отежнува дефанзивецот да ја „украде“ топката. Добрите ракувачи на топки често дриблираат
зад грб, меѓу нивните нозе и одеднаш менуваат насоки, правејќи помалку предвидлив модел
на дриблинг, од кој е потешко да се одбрани. Ова се нарекува кросовер, што е најефективниот
начин да се придвижат покрај дефанзивците додека дриблирате.

16
Квалификуван играч може да дриблинг без да гледа топка, користејќи движење на дриблинг
или периферен вид за да следи каде се наоѓа топката. Со тоа што не мора да се фокусира на
топката, играчот може да бара соиграчи или да постигнува можности, како и да избегне
опасност некој да му ја украде топката.

Блокирање

Главна статија: Блок (кошарка)

Блок се изведува кога, по обид за удар, дефанзивец успева да го смени ударот со допирање на
топката. Во скоро сите варијанти на игра, нелегално е да се допира топката откако е во
надолна патека на нејзиниот лак; ова е познато како одење во волја. Исто така е нелегално под
кошаркарската НБА и машка НЦАА да блокира удар откако ќе ја допре таблата или кога било
кој дел од топката е директно над раб. Според меѓународните правила, нелегално е да се
блокира удар што се наоѓа во надолна патека на неговиот лак или оној што ја допрел задната
табла сè додека топката не го погоди раб. Откако топката ќе го погоди раб, повторно е легално
да ја допрете, иако повеќе не се смета за изведен блок.

За да блокира удар, играчот треба да може да достигне точка повисока од онаа каде што се
ослободува ударот. Така, висината може да биде предност во блокирањето. Играчите кои се
повисоки и играат позиции напред, или центар, генерално запишуваат повеќе блокови отколку
играчи кои се пониски и играат позиции на стража. Сепак, со добар тајминг и доволно висок
вертикален скок, дури и пониските играчи можат да бидат ефикасни блокатори на шут.

17