Magigiting na magulang, kalayaan ang

hinahangad Karapat-dapat ba na
pagbigyan?

“Huwag na matigas ang ulo. May pandemya pa tayo and

clear na clear ang guidelines. COVID-19 is no laughing
matter. Kapag nagpabaya or nagpalusot hindi kayo
magaling, baka kayo pa ang maging reason kung bakit
nag-i-spread and COVID.” Ayon ito kay Secretary
Bernadette Romulo-Puyat, ng Department of Tourism (DOT)

Sa gitna ng ating pakikipag sagupaan sa walang tigil na

pagtaas baba ng mga kaso ng nakakahawang sakit na
COVID19 sa nakalipas na halos tatlong taon, ang mga tao ay
nabuburya na dahil sa pagiging preso nila sa sarili nilang mga
pamamahay upang maiwas ang kanilang sarili sa
napapanahong sakit. Isa kaba sa pagod na sa paulit-ulit na
pagsunod sa mga alituntunin upang maiwasan ang sakit na
covid virus? Hindi ka nag iisa, dahil ang mga magigiting
nating mga magulang ay ipinaglalaban ang ating kalayaang
lumabas ng walang iniisip na pangamba.

Sa labis na paghihigpit ng mga nasa matataas na posisyon sa

lipunan, ang mga tao ay nagrereklamo na dahil sa tila
nagiging isang negosyo na ang mga bagay sa paligid, na para
bang ang virus ay hindi na totoo at ang mga tao ay hindi na
nadadala sa dami ng mga baryant na nadidiskobre linggo-
linggo.

Sa kay tagal na tayo ay nasa bahay lamang, ang dami nating

mga nahinuha at napagtanto, sapat na araw upang ang mga
bagay-bagay sa buhay ay mapagtuonan ng pansin. Ang
pagaaral at pagtatrabaho ay ginagawa na sa bahay, mga
tindahan at pampublikong lugar ay napilitang magsarado ng
pansamantala dahil sa banta ng sakit. Pamumuhay natin dati,
posibleng maibalik pa kaya? O makakasanayan nalang mga
bagay na dala ng pandemya?

Tagal ng panahon na tayo ay nakakulong sa isang

dimensiyon, di natin maiwasang maisip ang buhay noon,
kung saan tayo ay malayang nakakapunta sa mga
destinasyong gusto nating mapuntahan, mga bagay na gusto
natin magawa kasama ang ating mga mahal sa buhay. Sa
ngayon ay malabo pa natin itong magawa dahil nga sa banta
ng virus.

Tayong lahat ay apektado sa pandemyang ito, mapa matanda

man o bata, mayaman o mahirap, tayong lahat ay nasalanta
ng mapanghawang sakit na ito, ngunit mas kaawa-awa ang
 mga walang muwang na bata. Hindi nila alam kung ano ang
totoong nangyayari sa labas ng kanilang mga tahanan kung
saan sila ay inaatasang manatili lamang at wag lumabas sa
kanilang mga kinaroronan.Nakakaawang isipin na madadala
ng mga bata ang ala-ala ng pandemya. Nakakalungkot isipin
na kailangan nilang maranasan ang lahat na paghihirap na ito.
Nagsisimula ng magkaroon ng hinala ang mga tao na ang
pandemyang ito ay gawa-gawa lamang upang makamit ang
isang hindi malaman-lamang layunin na nais nilang makamit
o sadyang gusto lang nilang perahan ang mga tao. Hindi natin
masabi kung ano nga ba ang kanilang intensiyon kung bakit
nila ginawa yun. Walang makakapagsabi kung kalian
matatapos ang di mawala walang virus na ito ngunit ang
ekonomiya natin sa bansa ay unti unti ng bumabalik. Ngunit
sa tingin mo ba ay maibabalik pa kaya ang dating sigla at
saya ng pamumuhay natin noon sa lahat ng napagdaanan
nating bagay sa nakalipas na tatlong taon?

Hangad ng mga magulang ay isang kalayaan. Kalayaan na

lumabas at gawin ang mga bagay na nararapat maranasan ng
kanilang mga anak. Ngunit sa mapanganib na panahon nga na
nito ay hindi madaling pagbigyan ang kanilang gusto. Kung
ikaw ang nasa posisyon na magdesisyon, pahihintulutan mo
ba silang makalabas at malayang gawin ang mga bagay na
kanilang gusto? Oo, bakit hindi, ngunit bago ipatupad
kailangan ng masusing pagaaral ang gagawin upang walang
aberya sa kalagitnaan ng pagsasaya.
Kung ating hihimayin ng maigi ang sensitibong usapin na ito
ay masasabi nating hindi lamang isang maliit na bagay.
Kailangan ng siyentipikong pananaliksik bago ipatupad dahil
ito ay makakaapekto hindi lang sa mga tao, kung hindi ang
lahat ng nakapaloob sa bansang ito. Isipin ang kabutihan ng
panlahat, huwag ang pansarili lamang.

May parte kung saan sumasang-ayon ako sa mga

nararamdaman ng mga magulang na naghahangad ng
kalayaan, ngunit naiintindihan ko rin ang ating mga
awtoridad na kailangan nilang pag aralan munang mabuti ang
mga hakbang na gagawin upang hindi lumala ang malala
nang sitwayson. Alam nating nagtatrabaho sila ng maigi at
ginagawa ang kanilang mga tungkulin ng maayos at bilang
isang kasapi ng mamamayang Pilipino, sila ay dapat nating
tularan. Huwag nating isipin ang pansariling kapakanan, dahil
sa huli, tayong lahat ang makikinabang.