Walong daan at limang araw na ang nakalipas mula noong inimbestigahan ang kauna-

unahang hinihinalang kaso ng Covid-19 sa bansang Pilipinas. Kahindik-hindik ang balitang ito at
munting pagbabalik tanaw, nagdulot ito sa libo-libong mga Pilipino mula sa iba’t ibang sulok ng
bansa upang apurahang dumayo sa bawat pamilihang makukuhanan ng facemask. Nagsilbi lamang
itong ebidensya na ninanais ng masa na maging handa at magkaroon ng katiyakan sa possibleng
pakikipagsapalaran sa isang epidemya. Pitong daan siyamnapu't pitong mahahabang araw na ang
nagdaan mula nang makumpirma sa bansa ang unang kaso ng Covid-19. At sa bawat paggalaw ng
mga kamay ng orasan, higit na tumitindi ang pagkabagabag na nadarama ng bawat indibidwal.
Kalaunan, unti-unting nagsimula ang mga Pilipinong ihiyag ang kanilang masidhing pag-aalala para
sa kapakanan ng bawat isa nang mahalatang mas inuuna ng bansa ang koneksyon sa bansang Tsina sa
halip na ipanukala na ang pag-ban sa paglalakbay ng mga mula sa bansang ito tungo sa Pilipinas
upang pigilan ang paglaganap ng mga kaso. “Sa totoo lang, hindi coronavirus ang papatay sating
lahat. yung pagiging incompetent at pagiging negligent ng gobyerno natin yung papatay satin.”
mungkahi ng isa sa mga umaasa at nag-aalalang kabataan. Sa parehong ugat, ipinahiwatig din ng isa
pang kabataan ang kaniyang pagkasiphayo ukol sa tugon ng gobyerno sa pandemya. Ika niya, “Ban
all flights. Forget about diplomacy and tourism. If other countries can do it, why can’t we? Hindi
tayo evacuation center ng China..” Libo-libong mga pahayag pa ang masisilayan sa iba’t ibang social
media platforms patungkol sa pandemyang ito at sa gobyerno. Nagmula ito sa mga taong pare-
parehong nakasilid sa kanilang mga tahanan, walang pinanghahawakan subalit mas piniling gamitin
ang mulat na mata at ang kanilang mga makapangyarihan na boses upang ipaglaban ang kanilang mga
paniniwala. Inilahad ng isang ganap na estranghero sa isang maaraw na umaga na ang kabataang sa
masa pumapanig, buong pusong titindig. Puno ng damdamin ang pahayag na ito at tila ba binibigyang
diin din ang kasabihang ang mga kabataan ang pag-asa ng bayan. Kung milyon-milyong mga taong
umaasa ang nasa ating mga kamay, naghihintay ng sandigan, hindi ba dapat hindi sila binibigo? Sa
halip ay alayan natin sila ng hindi mabilang-bilang na mga rason upang magpatuloy sa pagkapit at
pagtitiwala. Ako ang kumakatawan bilang Pangulo ng Sangguniang Kabataan at narito ako upang
magtanim ng isang katanungan sa inyong isipan at sa pagtatapos ng aking talumpati inaasam kong
may mamumukadkad na kasagutan mula sa iyo. Milyon-milyong nasuklob na hinaing ang kailangang
matugunan, kailan ka kikilos?
Kung ihahambing ang dalawang taon, masasabi nating mas maganda ang 2021 kaysa 2020.
Dahil ang 2020, ang taon kung kailan lubhang naapektuhan ng pandemya ang Pilipinas. Ang unang
bahagi ng 2020 ay ang pagtatapos ng ating normal na pamumuhay samantalang sa kalagitnaan ng
parehong taon nagsimulang naging mapaminsala ang naturang virus. Maraming tao ang naapektuhan
nito, karamihan sa mga negosyo ay nahinto, at maging ang mga paaralan ay naging sarado. Ang
sitwasyong ito ay isang bagay na hindi natin pinaghandaan. Pagdating ng taong 2021, patuloy pa ring
hindi nasasaksihan ang pagbabago at pagasenso. Bagamat lumuwag ang patakarang kailangang
sundin, hindi pa rin sapat ito upang mapunan ng pag-asa ang mga nagdadalamhating puso. Milyon-
milyong ginintuang buhay na ang ninakaw ng epidemya at lubos na napakaswerte nating narito pa rin
tayo, nasasaksihan ang kagandahan ng mundo sa kabila ng lahat. Bilang isang umaasang Pilipino,
handa ka bang makibilang sa solusyon?

Bagama’t patuloy na hinahanapan ng solusiyon upang malutasan ang paghihirap na dinaranas

ng ating bansa, hahayaan na lang ba natin ang ating mga sarili na umasa sa gobyerno at mga opisyal
gayong alam nating hindi masyadong pulido ang kanilang mga gawa? Bakit hindi natin simulan sa
ating mga sarili? Paano? Simple lang, unang una ay ang pagkakaroon ng disiplina. Alagaan natin ang
ating mga sarili, sundin ang mga protocols at iwasan ang pagiging pasaway. Sama-sama tayong
maging modelo bilang kabataan na maghihikayat upang ayusin ang sarili tungo sa ika-aayos din ng
bayan. Isa pang halimbawa ay ang kukumbinsi sa madla na magpabakuna, ika nga ni Dr. Benito
Atienza, “Matakot po sa COVID wag sa bakuna. Tanggalin po natin ang agam agam ukol sa
vaccination. Pabakunahan natin ang ating mga anak para po maprotektahan sila”. Hindi ba’t
magandang halimbawa ang pagbabakuna upang mapataas ang porsyento ng ating kalusugan? Bakit?
Dahil ang mga eksperto na mismo ang nagpatunay na epektibo at ligtas ito para sa ating katawan. Ba’t
hindi natin subukan, wala namang mawawala hindi ba? Bilang pangulo ng sanguniang ito, ako mismo
ang magsasabi sa inyo na huwag kayo mababahala at magdalawang isip gumawa ng karapat-dapat.
Hindi ka nag-iisa sa paghakbang tungo sa tamang desisyon. Ikaw kasama ang libo-libo pang mga
anino ay may mayroong nag-iisang motibo.Tumindig ka sapgkat kung hindi mismo ang ating mga
sarili ang magsisimulang gumalaw para sa komunidad, sino?