De Pentagrammen in de

Theogonia van Hesiodus Joannes Richter

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
3 Moira A B H I T Υ
Palamedes Γ Δ Θ Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Ρ Σ Χ
Simonides Ε Ζ Φ Ω
Epicharmus Π Ψ
Het Griekse Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
alfabet α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ σ τ υ φ χ ψ ω

Tabel 1 De introductie van het Griekse alfabet, volgens Hyginus, Fabulae, sectie 277

Inleiding
De introductie van de alfabetten werd begeleid door het inzicht, dat de menselijke stem in vijf
articulatiepunten ontstaat1, die elk vertegenwoordigd worden door vijf speciale categorieën
genaamd: linguaal, palataal, gutturaal, labiaal en dentaal.
In de Theogonia van Hesiodus (7e eeuw v.Chr.) kan men de introductie van de 5-
grammenpentagrammen aflezen in de namen Zeus (DiEUS) en diens eerste twee echtgenoten:
METIS (wijsheid) en ThEMIS (justitie). Zeus was achtereenvolgens getrouwd met zeven
echtgenoten: METIS, ThEMIS, Eurynome, Demeter, Mnemosyne, Leto, Hera, maar alleen de eerste
twee vrouwen METIS en ThEMIS vormen pentagrammen.
In Italië verliep de introductie van de pentagrammen kennelijk synchroon in de hemelgod Jupiter
(DIOUS PITER) en met enige vertraging MENRVA en MINERVA, die overeenkomen met de
Etruscische, respectievelijk Romeinse equivalenten van de Helleense godin Metis, de godin van de
wijsheid.
In de taalkunde vinden de pentagrammen kennelijk op bepaalde tijdstippen plaats, die zich in de
archaïsche woordenschat als sporen van een vulkaanuitbarsting rond het introductie van de
alfabetten laten aflezen. In Griekenland vinden deze erupties plaats rond de stichting van de Griekse
stad Thebe (ThIVA).
Rond het tijdstip, waarin Jason als aanvoerder van de Argonauten optreedt, eindigt het ontstaan van
de pentagrammen in de mythologische legenden. Wel ontstaan er nog enkele decaden of eeuwen
eenvoudigere pentagrammen, zoals de LÚKOS – serie (23 helden en 11 rivieren, die in de appendix
gedocumenteerd zijn).
Tot de modernere pentagrammen behoren de koningsnamen “ChLOVIS” (“ChLOUIS”) en
CLOVIS (Chlodwig) der Merovingen, die de koninklijke afkomst afleidt van een legendarische,
voorvader Quinotaur (lat. Quinotaurus) in de gestalte van een stier “met vijf horens”, die wellicht
de koe van Cadmus bij de introductie van het Griekse alfabet en de stichting van Thebe en de stier
van Jason in Colchis overeenkomt.

1 In articulatory phonetics, the place of articulation (also point of articulation) of a consonant is a location along the
vocal tract where its production occurs.[1]
De pentagrammen als articulatiepunten
Tot de (18) passieve & actieve articulatiepunten behoren:

1. Exo-labiaal, 2. Endo-labiaal, 3. Dentaal, 4. Alveolair, 5. Post-alveolair, 6. Pre-

palataal, 7. Palataal, 8. Velaar, 9. Uvulaar, 10. Faryngaal, 11. Glottaal, 12. Epiglottaal,
13. Radicaal, 14. Postero-dorsaal, 15. Antero-dorsaal, 16. Laminaal, 17. Apicaal, 18.
Sub-apicaal 2.

In geen enkele bekende taal kan men alle articulatiepunten volgens een beschreven definitie
onderscheiden, zodat de theorie de definities minder nauwkeurig formuleren moet[1]3.
In de praktijk werkten de oude taalkundigen niet met 18 classificaties, maar pasten voor de letters
vijf gestandaardiseerde, onafhankelijk beweeglijke articulatiepunten toe: linguaal, palataal,
gutturaal, labiaal en dentaal.
Eventueel beperkten de ontwerpers van het alfabet de categorisatie tot een vijftal
onafhankelijk bewegelijke structuren in het vocale klanksysteem. Dit vijftal bestaat dan
uit (1) de lippen, (2) de beweeglijke tip van de tong, (3) het beweeglijke tongenlichaam,
(4) de tongwortel met het strotklepje[2] of epiglottis[3] en (5) de glottis. Deze
elementen zijn in de bewegingen van elkaar onafhankelijk en twee of meerdere
elementen kunnen samenwerken in wat men coarticulatie noemt. [1]: 10-11  4

(Originele tekst:) The active articulators are movable parts of the vocal apparatus that impede or direct the
airstream, typically some part of the tongue or lips. [3]: 4  There are five major parts of the vocal tract that
move: the lips, the flexible front of the tongue, the body of the tongue, the root of the tongue together
with the epiglottis5, and the glottis (Glottis)6. They are discrete in that they can act independently of
each other, and two or more may work together in what is called coarticulation.[1]: 10-11  7

De tong is kennelijk in vrijwel alle categorieën, wat de complexiteit van de categorisatie verhoogt
en ook nog van taal tot taal kan variëren. De vijfvoudige categorisatie heeft zich echter tot een
tamelijk stabiel en veelzijdig werktuig ontwikkeld.

2 Place_of_articulation
3 Ladefoged, Peter (1996). The sounds of the world's languages. Ian Maddieson. Oxford, OX, UK: Blackwell
Publishers. ISBN 0-631-19814-8. OCLC 31867443.
4 Vertaald in het Nederlands uit het Engels: Active articulators in Place_of_articulation
5 The epiglottis is a leaf-shaped flap in the throat that prevents food and water from entering the trachea and the lungs.
6 The glottis is crucial in producing vowels and voiced consonants.
7 Bronvermelding: Active articulators in Place_of_articulation (in het Engels)
De categorieën van Zeus en Diwia in Linear-B
Volgens de Lijst der Myceense godheden (List of Mycenaean deities) zijn de godennamen voor
Zeus met diens begeleidster als volgt gereconstrueerd:
In Linear-B geldt als spelling DI-WE ofwel DI-WO, die overeenkomt met een oude PIE-kern
*DIEUS voor de naam ZEUS:
Zeus - hemelgod (Linear B:, DI-WE, DI-WO)[14][72][73]

Voor de godin Diwia geldt:

DIWIA – wellicht de vrouwelijke partner van Zeus, eventueel in de variante Dione in
een latere Griekse taalversie (Linear B: DI-U-JA, DI-WI-JA)[2][14][16][29] 8

De namen Zeus (DIEUS) en een denkbare partnerin DIWIA zijn wellicht al vóór de introductie van
het Griekse alfabet als pentagram in gebruik geweest.

8 List of Mycenaean deities

De sporen van de 5 categorieën in de legenden

Het gevecht tussen de door Cadmus uitgezaaide tanden

De vijf overlevenden uit het gevecht tussen de door Cadmus uitgezaaide tanden van een draak
vertegenwoordigen wellicht de 5 articulatiepunten, die kunnen worden ontcijferd aan de hand van
de namen “slang” (de tong), “drempel” (als de tanden), “onderaards” (als het strottenhoofd),
“bovenstaande man” (het palatum) en “het Grote“ (de lippen).
Volgens de Bibliotheca, was de draak gewijd aan Ares. Athena gaf Cadmus de helft van de
tanden van de draak en raadde hem de tanden uit te zaaien. Kort daarna sprongen uit de
geulen zwaarbewapende soldaten. Cadmus probeerde hen af te leiden door hen met een
steen te storen. Omdat zij geloofden dat andere soldaten de steen hadden gegooid, vochten
zij met elkaar tot er slechts vijf levend overbleven9:
1. Echion (Ἐχῑῑων, ἘΧῙῑΩΝ, de vader van Pentheus), afgeleid van ἔχις echis "adder"[1]10),
2. Udaeus (Ουδαιος11, afgeleid van ουδος 'drempel' of ουδαιος 'op de grond'.
3. Chthonius (Χθόνιος, afgeleid van de god van de “onderwereld”12),
4. Hyperenor (Ὺπερήνωρ), Oud-Grieks: Ὺπερήνωρ in de betekenis 'bovenstaande man'13
5. en Pelorus (Πέλωρος), πέλωρος monsterachtig, enorm, prachtig ... 5, 3. Thuc. 4, 2514) 15.

Het volgende overzicht documenteert de namen van de legendarische stichters van de stad Thebe
en de met deze namen overeenkomende articulatiepunten16:
Latijnse Griekse Categorieën Commentaren articulatie- cate- voor-
namen namen en details punt gorie beeld

1 Echion Ἐχῑῑων ἘΧῙῑΩΝ "adder" Tong linguals D

2 Hyperenor Ὺπερήνωρ ῪΠΕΡΉΝΩΡ 'man who comes up' Gehemelte palatals I
3 Chthonius Χθόνιος ΧΘΌΝΙΟΣ “onderwereld” Keel gutturals A
4 Pelorus Πέλωρος ΠΈΛΩΡΟΣ monsterachtig, prachtig Lippen labials U
5 Udaeus Ουδαιος ΟΥΔΑΙΟΣ ουδος 'drempel' of Tanden dentals S
ουδαιος 'op de grond'.

Tabel 2 de legendarische stichters van de stad Thebe en de bijbehorende articulatiepunten

De tweede helft van de tanden van de draak werden aan overhandigd aan de leider van de
Argonauten, IÁSŌN, die in de kolonie van Colchis aan de Zwarte Zee op zoek was naar het
Gouden Vlies.
Ook in deze expeditie werden de tanden van de draak uitgezaaid en veranderden in
zwaarbewapende soldaten, die elkaar neersloegen. Van dit legertje bleef geen soldaat in leven. De
kolonisatie van Colchis veroorzaakte dus geen problemen bij de introductie van het Griekse
alfabet17.
9 Apollod. 3.4.1.
10 Robert Graves. The Greek Myths (1960)
11 Sparti (Spartoi) - Earth-Born Warriors of Thebes in Greek Mythology
12 χθόνιος - Ancient Greek (LSJ)
13 Scholia on Apollonius Rhodius, 3.1179 = 1186; Apollodorus, 3.4.1; Hyginus, Fabulae 178; Pausanias, 9.5.3
14 πέλωρ - Dictionary of Greek
15 Pelorus (Πέλωρος), an ancient Greek name for, probably, the modern-day Aragvi; see Artoces of Iberia
16 Source for details: An Alternative History for the Alphabet
17 The Role of the Dragon's Teeth in the Archaic Greek Legends
Thebe
Alhoewel de historische documentatie nogal onbetrouwbaar blijkt te zijn, bevatten de legenden toch
een relatief realistische introductie van het Griekse alfabet, waarin de eerste fase de invoering van
de beginletters “Τ H Ι Β Α Υ” door de schikgodin (in de vorm van de 3 Moirai. De Griekse naam
van de te stichten stad is ΘΗΗΒΑΙ, ofwel ThÊBAI (f. pl.) en in het Latijn ThEBAE. De moderne
spelling luidt Thiva (ofwel ThIVA).
Volgens de overlevering werden de overige letters ingevoerd door Palamedes (gedateerd: rond de
Trojaanse Oorlog), Simonides (c. 556–468 BC) en Epicharmus (c. 550 - c. 460 BC). Het grootste
deel van de alfabetische symbolen werden vastgelegd rond de Trojaanse Oorlog. De overgebleven
letters (Ε, Ζ, Φ, Ω, Π, Ψ) kan men ook als toegevoegde “luxe” letters kan beschouwen.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

3 Moirai A B H I T Υ
Palamedes Γ Δ Θ Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Ρ Σ Χ
Simonides Ε Ζ Φ Ω
Epicharmus Π Ψ
Het Griekse Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
alfabet α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ σ τ υ φ χ ψ ω

Tabel 3 De invoering van het Griekse alfabet volgens Hyginus, Fabulae, sectie 277

De pentagrammen in de koninklijke stambomen en de riviernamen

Het aantal geregistreerde pentagrammen moet worden uitgebreid. Met name het aantal koninklijke
namen van de Minoïsche beschaving is indrukwekkend.
# Pentagram P Beschrijving Definitie Taal
1. A AÍSŌN P ΑἼΣΩΝ (AÍSŌN), de vader van Jason. Aeson Grieks

2. I IÁSŌN P ἸΆΣΩΝ (IÁSŌN), de zoon van AÍSŌN Jason Grieks

(“de helende”)

3. L LÚKOS P 3 koningsnamen, afgeleid van LÚKOS, "wolf") Lykos Grieks

Lykos (Λύκος Lýkos), koning van Thebe, (Thebe)
Lykos, als regent van de 1-jarige Laios
4. L LÚKOS P Talloze (23) namen LÚKOS, "wolf"). Daarnaast: (11) Lycus Grieks
riviernamen Lycus in de omgeving van de Middellandse Zee (mythologie)
5. L LAIUS P Laius of Laios (ΛΆΪΟΣ), de vader van Oedipus) Laius Grieks
6. M MINOS P Minos - koninklijke naam op Kreta Minos Lineair A
Tabel 4 De Griekse namen Lycus, Laius, Minos, Jason en Aeson

• De verzameling namen van de mythische koningen in Thebe (in Griekenland) bevatten

hoofdzakelijk de naam “Lycus” (Oud-Grieks: Λύκος → LÚKOS). Ook werden er 11 riviernamen
Λύκος / LÚKOS in de omgeving van de Middellandse Zee gevonden (zie appendix).
• Laius of Laios (ΛΆΪΟΣ) is de vader van Oedipus). Deze naam behoort tot de koninklijke lijst van de
vorsten van Thebe.
• De koninklijke naam MINOS vormt een pentagram voor de titel “koning” of voor een van
de koningen van Kreta.
De volgorde in de Theogonia van Hesiodus
De Theogonia (Grieks): Θεογονία, Theogonía, i.e. "De afstamming of geboorte der
goden"[1]) is een gedicht van a Hesiodus (8e–7e eeuw v. C.), met de oorsprong van de
Griekse goden, samengesteld rond c. 730–700 BC.[2] 18

Een aantal goden en godinnen zijn pentagrammen, die in de Theogonia in een passende volgorde en
omgeving worden beschreven.
De Theogonie is een eerste autoritaire poging om orde te scheppen in de organisch
gegroeide Griekse godenfamilie, door de goden in genealogieën te rangschikken en
aldus tevens tot een coherente ontstaansgeschiedenis van de wereld te komen.

De pentagrammen, die de lezer in de volgorde identificeert, kan de introductie van het alfabet
waarnemen, omdat vanaf Zeus een reeks pentagrammen verschijnt: Zeus (DiÉUS PITER), Metis
(de nimf METIS (ΜΗΗΤΙΣ), Themis (ThEMIS (ΘEMIΣ), Aphrodite (VENUS), Minos (MINOS),
Cadmus (ΚΆΔΜΟΣ) en Jason (ἸΆΣΩΝ).
In Hesiod's Theogony vormt Jason de laatste naam, die men als pentagram tegenkomt.
De Griekse legenden beschrijven de geboorte en jeugd van de hemelgod Zeus, die de wijsheid en
rechtspraak nog moet leren. In het Latijn wordt deze jeugdfase van de hemelgod overgeslagen. De
hemelgod Jupiter is al volwassen, “wijs” en “rechtvaardig”. In feite is hij een familievader (DIOUS
PITER), die al een groot deel wijsheid aan zijn dochter MINERVA overgedragen heeft.
Als laatste fase in de Helleense mythologie vertegenwoordigt de godin Athene de wijsheid en
rechtspraak van de god Zeus. In Italië symboliseren de pentagrammen MENRVA en MINERVA de
wijsheid en de rechtspraak, die in de Etruskische, respectievelijk Romeinse taal de Griekse godin
Athene vertegenwoordigen, die in feite afstamt van haar moeder Metis (METIS), de
oorspronkelijke godin der wijsheid. De belangrijkste deugden van de hemelgod (DiÉUS PITER)
worden gevormd door de pentagrammen wijsheid (METIS) en rechtvaardigheid ( ThEMIS).
Voor mijn studie van de tekst consulteer ik de Duitse vertaling in Übersetzung von Johann Heinrich
Voß auf Projekt Gutenberg-DE (1751-1826). Deze tekst bevat circa 1000 regels. Voor de namen,
met name de zeven echtgenoten van Zeus, analyseer ik de Engelse vertaling in Wikipedia.
De volgende uittreksels van de godennamen met pentagrammen stammen uit een Engelse vertaling
van de Theogonia: 19

De mythe der Opvolging

In de "Mythe der opvolgende generaties", beschrijft hoe Cronus Uranus opvolgde, en hoe Zeus
Cronus en diens Titanen opvolgde, waardoor Zeus uiteindelijk in staat was zijn overheersing van de
Kosmos voorgoed te vestigen.[9]

Zeus en Metis
Op het advies van Gaia werd Zeus tot koning der goden verkozen. [23] Zeus (DiÉUS
PITER) sloot vervolgens een eerste huwelijk met Metis (de nimf METIS (ΜΗΗΤΙΣ))
maar leerde dat Metis in verwachting was van een zoon die hem van zijn regering zou
kunnen stoten. Op advies van Gaia en Uranus slokte Metis op, die nog in verwachting
was van Athena, waardoor Zeus de reeks opvolgingen onderbrak en zich verzekerde van
zijn eeuwige overheersing van de kosmos[24].

18 Theogonia
19 Theogony 886–900 (Most, pp. 74, 75).
De genealogie
• 3.1 The first gods
• 3.2 Children of Gaia and Uranus

Themis
Uranus verkeerde met Gaia, en zij baarde een twaalftal Titanen: Oceanus, Coeus, Crius,
Hyperion, Iapetus, Theia, Rhea, Themis (ThEMIS (ΘEMIΣ)), Mnemosyne, Phoebe,
Tethys en Cronus;[29]

• 3.3 Children of Gaia and Uranus' blood, and Uranus' genitals

Venus
Cronus wierp de the afgesneden genitaliën in de zee, waaromheen de zee schuimde. Uit
het schuim vormde zich de godin Aphrodite (VENUS).[33]

• 3.4 Descendants of Nyx

• 3.5 Descendants of Gaia and Pontus
• 3.6 Descendants of Echidna and Typhon
• 3.7 Descendants of the Titans

De nimf Metis
Het echtpaar Oceanus en Tethys bracht 3000 riviergoden voort (waaronder de Nilus [Nijl], Alpheus,
en Scamander) en 3000 Oceaniden nimfen (waaronder Doris, Electra, Callirhoe, Styx, Clymene,
Metis (METIS), Eurynome, Perseis, and Idyia). Opvallend is, dat alleen de naam Metis een
pentagram vormt.

• 3.8 Children of Zeus and his seven wives

Zeus
Zeus huwelijkte zeven echtgenoten: METIS, ThEMIS, Eurynome, Demeter, Mnemosyne, Leto,
Hera. In de Helleense mythologie was de hemelgod als een onschuldig en onwetend kind, dat nog
de wijsheid en rechtspraak moest leren. Daartoe raadpleegde hij zijn eerste twee echtgenoten Metis
(wijsheid) en Themis (rechtspraak).
1. Zijn eerste echtgenote was de Oceanide Metis (METIS), die in verwachting raakte van
Athena, Metis moest door haar echtgenoot Zeus opgeslokt worden, waardoor Zeus in een
wijze god veranderde.
2. De tweede echtgenoot van Zeus was diens tante, de Titane Themis (ThEMIS), die drie
Horae (jaargetijden) en drie schikgodinnen Moirai (Fates) baarde[70]. De 3 Moirai
ontwierpen de 6 beginletters “Τ H Ι Β Α Υ” van Cadmus' alfabet.
3. Zeus huwelijkte een derde echtgenote, een tweede Oceanide, Eurynome, die drie Charites
(Graces) baarde.
4. Zeus' vierde echtgenote was zijn zuster, Demeter, die Persephone baarde.
5. De vijfde echtgenote van Zeus was weer een tante, de titane Mnemosyne, die de 9 Musen
baarde.
6. Zijn zesde echtgenote was de titane Leto, die Apollo en Artemis ter wereld bracht.
7. Zeus' zevende en laatste echtgenote was zijn zuster Hera, de moeder van Hebe, Ares en
Eileithyia.[72]
• Zeus baarde uiteindelijk ook zelf Athena, die uit zijn hoofd sprong [73]. Athena is de godin,
die de wijsheid en rechtspraak van de hemelgod Zeus vertegenwoordigt.
 • 3.9 Other descendants of divine fathers

Minos
Zeus en de sterfelijke Semele, dochter van Harmonia en Cadmus (ΚΆΔΜΟΣ), de
stichter en eerste koning van Thebe, kregen als kind Dionysus, die Ariadne trouwde, de
dochter van Minos (MINOS), koning van Kreta.[80]

• 3.10 Children of divine mothers with mortal fathers

Jason (de aanvoerder van de Argonauten)

Medea trouwde met de sterfelijke Jason ((ἸΆΣΩΝ)), en baarde de Medius.

Na de expeditie van de Argonauten onder leiding van Jason (ἸΆΣΩΝ) eindigde de reeks
pentagrammen in de mythologische legenden. De traditionele, minder bekende pentagrammen,
zoals de LÚKOS – series (23 helden en 11 rivieren, die in de appendix beschreven worden) kunnen
nog enkele tientallen jaren of zelfs eeuwen doorgroeien. Na enkele tientallen jaren heeft men echter
het symbolisme van de vijf letters in de pentagrammen en de 5 categorieën (linguaal, palataal,
gutturaal, labiaal en dentaal), respectievelijk de 5 articulatiepunten (tong, gehemelte, keel, lippen en
tanden) kennelijk vergeten.

De helden en rivieren Lúkos

Naast de rivieren LÚKOS kunnen nog een groot aantal rivieren als pentagram zijn benoemd,
waartoe ook de rivieren van het Aards Paradijs behoren: de MEZIN, FIRAT, PISON, PASIN.
De hoofdstad van het Aardse Paradijs was Eridu (ERIDU), aan de monding van de vier
rivieren Tigris, Euphrates, Pis(h)on and Gihon. Opvallend is, dat de stad Eridu en de
vier rivieren tot de pentagrammen behoren: MEZIN, FIRAT, PISON, PASIN en
ERIDU). ERIDU was de zuidelijkste stad van de Sumerische steden met tempels, die
met elkaar in zichtcontact bleven. 20

Deze namen zijn echter al ontstaan vóór de introductie van het Griekse alfabet.

20 The (5) Paradises, their Cities and their Rivers

De pentagrammen in de taal van de Franken
Op een aanwijsbaar punt der mythologie (bijvoorbeeld bij Jason, de aanvoerder der
Argonauten) kan het ontstaan van pentagrammen ophouden, maar er ontstaan op gegeven
moment weer nieuwe pentagrammen, zoals in de taal van de Franken.

Frank
De kern van het volk der “Franken” is FRANK (“vrij”). Dit is het eerste pentagram in de
geschiedenis van de Franken.

Chlodio en de Quinotaurus (448 AD)

Chlodio, ook wel bekend als Clodio, Cloio, Chlogio, "Clodion" of Chlodian VI (? -
ca. 448) was een belangrijk krijgsheer van de Salische Franken omstreeks 428. Hij
wordt in de Kronieken van Fredegar de zoon van Theudemer genoemd. Volgens latere
bronnen zou hij de zoon van de legendarische koning Pharamond zijn geweest.

Waarschijnlijk ergens tussen 445 en 450 viel Chlodio het Romeinse Rijk binnen en
bezette de steden Kamerijk en Doornik.[1] 21

Hij werd opgevolgd door Merovech, die vermoedelijk zijn zoon of schoonzoon was.
Volgens een alternatieve hypothese werd Chlodio opgevolgd door Chlodebaudes, terwijl
Merovech een verwant zou zijn geweest.[2]

De Quinotaurus wordt door Fredegar kennelijk als een zeemonster met vijf hoorns beschouwd. De
taurus geldt in analogie van de Minotaurus als een “stier”. Voor het vijftal hoorns is echter geen
goede reden beschikbaar.
In zijn navertelling van Gregorius interpoleerde de tot fabulering neigende Fredegar rond
660 een verhaal over een mogelijke conceptie van Merovech door een zeemonster:

Het wordt gezegd dat, toen Chlodio in de zomer met zijn vrouw aan de kust verbleef,
zijn vrouw tegen de middag naar zee ging om te baden en een beest van Neptunus
gelijkend op de Quinotaurus haar uitzocht. Terstond werd ze bezwangerd ofwel door
het beest ofwel door haar man, en daarna beviel ze van een zoon genaamd
Meroveus, naar wie de koningen van de Franken later Merovingen werden genoemd.
[3]

Basin (481 AD)

Volgens Gregory van Tours, werd Childeric in een 8-jarige ballingschap weggestuurd naar
"Thuringia", en wel wegens een slecht gedrag en de verleiding van jonge vrouwen.[6]
Intussen liet zich, alweer volgens Gregory van Tours, Aegidius met de titel “koning der Franken”
aanspreken. Bij zijn terugkeer uit het ballingschap verenigde Childeric I zich met koningin Basina
(BASINA), die haar eerste zoon CLOVIS noemde.[7]
Tot de concentratie van pentagrammen behoren de namen CLOVIS, BASIN, BASINA en later ook
nog LOUIS.
Basina (ca. 463–477), dochter van de Thüringse koning BASIN en BASIN(A), een
Saksische prinses, was koningin van Thüringen in het midden van de vijfde eeuw.

21 Chlodio
 Ze verliet haar man koning Bisinus en ging naar het Romeinse Gallië. Zij nam zelf het
initiatief om de hand te vragen van Childerik I († 481), koning van de Franken en trouwde in
463 met hem.
Zij gaf als reden: "Ik wil de machtigste man ter wereld, ook al moet ik voor hem de oceaan
oversteken." Deze opmerking heeft waarschijnlijk te maken met Childeriks overwinning op
het Romeinse Rijk en zijn poging om een Frankisch rijk te stichten op Romeins
grondgebied.22
BASIN(A)'s naam is waarschijnlijk Nederfrankisch voor 'vrouwelijke baas' (BAZIN). Zij is de
moeder van de man die bekend is als de stichter van het Frankische rijk en het moderne Frankrijk.
Zij (niet haar man Childerik) noemde haar zoon Chlodovech.

Clovis († 511)
Chlodovech is beter bekend onder zijn gelatiniseerd naam Clovis (CLOVIS) († 511). Het feit dat de
naam Chlodovech van Basina komt, is opmerkelijk voor die tijd; het was namelijk de gewoonte
onder de Franken een zoon te vernoemen naar een familielid uit de mannelijke lijn.
CLOVIS, eventueel ook “ChLOVIS” (“ChLOUIS”) wordt beschouwd als de stamvader van de
Merovingische dynastie.

Blois (832 AD)

In de Rennaissance gold de stad Blois (832 AD) (BLOIS) als de officiale residentie van de Koning
van Frankrijk.

Louis (1836 AD)

De later afgeleide naam LOUIS van het Franse koningsrijk geldt tot het recente jaar 1836, waarin
men wellicht de laatste Franse koningskandidaat zich nog in 1836 tot koning LOUIS XIX had
kunnen verheffen....

22 Bronvermelding: Basina
De relatie tussen de pentagrammen en de “Quinotaur”
De 5-letter woorden, die men pentagrammen noemen kan, kunnen wellicht samenhangen met de
Quinotaur (de "stier met vijf hoorns"), die de vrouw van de Frankenvorst Chlodio bezwangerd
heeft om het koningschap van de Merovingische koningen te stabiliseren.
De naam “Quinotaur” is afgeleid van het Latijn en wordt vertaald "stier met 5 hoorns”, wat men
normaal gesproken als symbolen van de god Neptunus met zijn drietand en de 2 hoorns van de
mythische gestalte van de Minotaur. 23
Cadmus had bij de stichting van de stad Thebe de vestiging afgelezen van de rustplaats waar de koe
van Ares op de grond ging liggen, terwijl de leider Jason van de Argonauten in Colchis een veld
moest ploegen met behulp van een ploeg met twee gevaarlijke, vuurspuwende stieren.
Bij de stichting van de stad Thebe werden er tanden van een draak uitgestrooid, waaruit een aantal
soldaten opsprongen en met elkaar vochten. Na die strijd bleven er 5 soldaten in leven, waarin het
getal 5 eventueel samenhangt met de pentagrammen.

De relatie tussen de Quinotaur, Cadmus' koe en Jasons stier

Men kan nu meerdere toepassingen van de pentagrammen met elkaar verbinden, bijvoorbeeld:
1. De Quinotaur (de 5-hoornige stier van Fredegar), die samenhangt met de pentagrammen
FRANK, CLOVIS, BASIN, BASINA en later ook nog BLOIS en LOUIS (in het Engels:
LEWIS) als de 5-letter koninklijke namen der Franken.
2. De koe van Cadmus en de 5 (uit de uitgestrooide tanden) overgebleven soldaten “Τ H Ι Β Α
Υ”, die bij de introductie van het alfabet (de eerste 6 letters) en de stichting van Thebe
(ThIVA) een rol spelen.
3. De tweespan vuurspuwende stieren van Jason (ἸΆΣΩΝ) in Colchis en de (uit de
uitgestrooide tanden) ditmaal uitgeschakelde soldaten bij de stichting van de Griekse
kolonie Colchis.
De legendarische verbinding tussen deze drie groepen pentagrammen, de stieren en de koe, de
uitgestrooide tanden van de draak en de soldaten vormen een hechte band tussen de introductie van
het Griekse alfabet, de vijf articulatiepunten, de stichting van Thebe, de runderen (stier en koe) als
krachtsymbool, de kolonisatie van Colchis en de stabiliteit van het Frankenrijk.
In dit concept kan de Quinotaur de 5 fonetische articulatiepunten (lingual, palatal, guttural, labial en
dental) van het Griekse alfabet symboliseren.

23 Quinotaur
Samenvatting
• De introductie van de alfabetten werd begeleid door het inzicht, dat de menselijke stem in
vijf articulatiepunten (de tong, het gehemelte, de keel, de lippen en de tanden) ontstaat24, die
elk vertegenwoordigd worden door vijf speciale fonetische categorieën genaamd: linguaal,
palataal, gutturaal, labiaal en dentaal.
• In de Theogonia van Hesiodus (7e eeuw v.Chr.) kan men de introductie van de 5-
grammenpentagrammen aflezen in de namen Zeus (DiEUS) en diens eerste twee
echtgenoten: METIS (wijsheid) en ThEMIS (justitie). Zeus was achtereenvolgens getrouwd
met zeven echtgenoten: METIS, ThEMIS, Eurynome, Demeter, Mnemosyne, Leto, Hera,
maar alleen de eerste twee vrouwen METIS en ThEMIS vormen pentagrammen.
• In Italië verliep de introductie van de pentagrammen kennelijk synchroon in de hemelgod
Jupiter (DIOUS PITER) en met enige vertraging MENRVA en MINERVA, die
overeenkomen met de Etruscische, respectievelijk Romeinse equivalenten van de Helleense
godin Metis, de godin (METIS) van de wijsheid.
• In de taalkunde vinden de pentagrammen kennelijk op bepaalde tijdstippen plaats, die zich
in de archaïsche woordenschat (“Τ H Ι Β Α Υ”) als sporen van een vulkaanuitbarsting rond
het introductie van de alfabetten laten aflezen. In Griekenland vinden deze erupties plaats
rond de stichting van de Griekse stad Thebe (ThIVA).
• Rond het tijdstip, waarin Jason als aanvoerder van de Argonauten optreedt, eindigt het
ontstaan van de pentagrammen in de mythologische legenden. Wel ontstaan er nog enkele
decaden of eeuwen eenvoudigere pentagrammen, zoals de LÚKOS – serie (23 helden en 11
rivieren, die in de appendix gedocumenteerd zijn).
• Tot de modernere pentagrammen behoren de koningsnaam “ChLOVIS” (“ChLOUIS”) resp.
CLOVIS (Chlodwig) der Merovingen, die de koninklijke afkomst afleidt van een
legendarische voorvader Quinotaur (lat. Quinotaurus) in de gestalte van een stier “met vijf
horens”, die wellicht met de koe van Cadmus bij de introductie van het Griekse alfabet, de
stichting van Thebe en de stier van Jason in Colchis overeenkomt.
• De pentagrammen van de Franken en Franse koningen vormen een lange reeks koninklijke
regalia, waaronder men wellicht de laatste Franse koningskandidaat nog in 1836 tot koning
LOUIS XIX (in het Engels: LEWIS) had kunnen verheffen....

24 In articulatory phonetics, the place of articulation (also point of articulation) of a consonant is a location along the
vocal tract where its production occurs.[1]
Inhoud
Inleiding................................................................................................................................................1
De pentagrammen als articulatiepunten...............................................................................................2
De categorieën van Zeus en Diwia in Linear-B...............................................................................3
De sporen van de 5 categorieën in de legenden....................................................................................4
Het gevecht tussen de door Cadmus uitgezaaide tanden.................................................................4
Thebe...............................................................................................................................................5
De pentagrammen in de koninklijke stambomen en de riviernamen...............................................5
De volgorde in de Theogonia van Hesiodus.........................................................................................6
De mythe der Opvolging..................................................................................................................6
Zeus en Metis.........................................................................................................................6
De genealogie .................................................................................................................................7
Themis....................................................................................................................................7
Venus......................................................................................................................................7
De nimf Metis.........................................................................................................................7
Zeus........................................................................................................................................7
Minos......................................................................................................................................8
Jason (de aanvoerder van de Argonauten)..............................................................................8
De helden en rivieren Lúkos..................................................................................................8
De pentagrammen in de taal van de Franken.......................................................................................9
Frank................................................................................................................................................9
Chlodio en de Quinotaurus (448 AD)..............................................................................................9
Basin (481 AD)................................................................................................................................9
Clovis († 511)................................................................................................................................10
Blois (832 AD)...............................................................................................................................10
Louis (1836 AD)............................................................................................................................10
De relatie tussen de pentagrammen en de “Quinotaur”......................................................................11
De relatie tussen de Quinotaur, Cadmus' koe en Jasons stier.......................................................11
Samenvatting......................................................................................................................................12
Appendix - De breed gestrooide pentagrammen ...............................................................................14
Lycus (mythologie)........................................................................................................................14
Lykos in de riviernamen................................................................................................................15
Appendix - De breed gestrooide pentagrammen
Afgezien van de pentagrammen uit de Theogonia en de pentagrammen van het Frankenrijk zijn er
breed gestrooide pentagrammen, die voor een aantal helden en rivieren gereserveerd zijn.
In de archaïsche Griekse legenden domineerde de naam LÚKOS bij de naamgeving voor 23 helden
en 11 rivieren. Wellicht zijn veel LÚKOS–namen korte tijd na de introductie van het Griekse
alfabetten ingevoerd.
Lycus (Oud Grieks: Λύκος Lúkos, "wolf") is de naam voor talloze personen in de Griekse
mythologie25. In de Griekse mythologie was Lycus of Lykos (Oud Grieks: Λύκος, Lúkos, lit. 'wolf')
een heerser in de oude stad Thebe (Boeotia)26.

Lycus (mythologie)
De details met betrekking tot de namen in deze lijsten zijn niet naar het Nederlands vertaald.
Het aantal name in deze lijst is 23:
1. LÚKOS, one of the Telchines[1] who fought under Dionysus in his Indian campaign.[2] He
is otherwise said to have erected a temple to Apollo Lycius on the banks of Xanthus river.[3]
2. LÚKOS, son of Prometheus and Celaeno, brother of Chimaerus. The brothers are said to
have had tombs in the Troad; they are otherwise unknown.[4]
3. LÚKOS of Athens, a wolf-shaped herο, whose shrine stood by the jurycourt, and the first
jurors were named after him.[5]
4. LÚKOS, an Egyptian prince as one of the sons of King Aegyptus. He suffered the same fate
as his other brothers, save Lynceus of Argos, when they were slain on their wedding night
by their wives who obeyed the command of their father King Danaus of Libya. Lycus was
the son of Aegyptus by Argyphia, a woman of royal blood and thus full brother of Lynceus,
Proteus, Enceladus, Busiris and Daiphron.[6] In some accounts, he could be a son of
Aegyptus either by Eurryroe, daughter of the river-god Nilus,[7] or Isaie, daughter of King
Agenor of Tyre.[8] Lycus married the Danaid Agave, daughter of Danaus and Europe.[6]
5. LÚKOS, son of Poseidon and Celaeno.[9]
6. LÚKOS, the "loudvoiced" satyr herald of Dionysus during the Indian War.[10] In secret
union, Hermes fathered him, Pherespondus and Pronomus, by Iphthime, daughter of Dorus.
[11] Eiraphiotes (i.e. Dionysus) entrusted to these three satyr brothers the dignity of 'the staff
of their wisdom-fostering father, the herald of heaven'.[12]
7. LÚKOS, son of Arrhetus and Laobie, who, together with his father and brothers, fought
under Deriades against Dionysus.[13]
8. LÚKOS, son of Pandion II and brother of King Aegeus of Athens.[14]
9. LÚKOS, son of Hyrieus and Clonia, and brother of Nycteus. He became the guardian of
Labdacus and Laius. Nycteus, unable to retrieve his daughter Antiope from Epopeus of
Sicyon, sent his brother Lycus to take her. He invaded Sicyon, killed Epopeus and gave
Antiope as a slave to his own wife, Dirce.[15]
10. LÚKOS, a descendant of the above Lycus, said to have usurped the power over Thebes.[16]
11. LÚKOS, son of Dascylus of Mysia or Mariandyne. He was hospitable towards the
Argonauts[17] and Heracles, who conquered the land of the Bebryces (Heraclea Pontica).
25 Source: Lycus_(mythology)
26 In Greek mythology, Lycus or Lykos was a ruler of the ancient city of Ancient Thebes (Boeotia). His rule was
preceded by the regency of Nycteus and in turn, Lycus was succeeded by the twins Amphion and Zethus.
 [18] He is apparently identical with the Lycus given as a son of Titias, brother of Priolaus
and eponym of a city.[19]
12. LÚKOS, same as Lycurgus (of Nemea).[20]
13. LÚKOS, the mortal lover of Coronis, mother of Asclepius.[21] He is otherwise commonly
known as Ischys, son of Elatus.
14. LÚKOS, a Thracian killed by Cycnus in single combat.[22]
15. LÚKOS, a centaur at the wedding of Pirithous and Hippodamia, was killed by Pirithous.[23]
16. LÚKOS, a defender of Thebes in the war of the Seven against Thebes.[24]
17. LÚKOS and Pernis are listed by Hyginus[25] as parents of Ascalaphus and Ialmenus, who
are otherwise known as sons of Ares and Astyoche.
18. LÚKOS, son of Ares and a Libyan king.[26]
19. LÚKOS, a Cretan princes as the son of King Idomeneus and Meda, probably the brother of
Orsilochus, Cleisithyra and Iphiclus. Together with the latter, they were slain by the usurper
Leucus.[27]
20. LÚKOS, one of the companions of Diomedes that were changed into birds in Italy[28]
21. LÚKOS, a lost companion of Aeneas[29]
22. LÚKOS, another companion of Aeneas, killed by Turnus.[30]
23. LÚKOS and Termerus were two notorious brigands in Caria.[31]

Lykos in de riviernamen27
De volgende riviernamen baseren op de naam LÚKOS (in de betekenis van “wolf”):
1. LÚKOS Lykos (Kilikien), an unidentified river to the Mediterranean Sea between Pyramos
(Ceyhan) and Pinaros (Payas Çayı or Deli Çayı) in Cilicia.
2. LÚKOS Lykos (Phrygien), a secondary river of the upper Meandros (Great Meander),
today: Çürüksu Çayı, near Laodikeia at Lykos
3. LÚKOS Lykos (Lydien), an unidentified secondary river of the Hyllus or directly the
Hermos (Gediz) in Lydia (İzmir/Manisa)
4. LÚKOS Lykos (Bithynien), an unidentified river to Pontus Euxeinos (the Black Sea) near
Heraclea Pontica
5. LÚKOS Lykos (Phrygien), a river in Phrygia, a secondary river of the upper Meandros
(Great Meander), today Çürüksu Çayı.
De naam Lykos (LÚKOS) geldt in het Oude Grieks ook voor de volgende 6 rivieren:
1. Kouris, a river to the Mediterranean sea at Cyprus (Cypros) near Kourion
2. Nahr al-Kalb, a river to the Mediterranean sea in Phoenicia (Libanon)
3. Kelkit Çayı, a river to Pontus Euxeinos (the Black Sea) near Nicopolis (Armenia)
4. Kalmius, a river to Palus Maeotis (the Asowic Sea) in Sarmatia (Ukraine)
5. Manytsch, a secondary river of the Tanais (Don) near the Thyssagetes (today's Southern
Russia)
6. Great Zab, a secondary river of the Tigris in Gordyene (Turkey)

27 Lykos_(Begriffsklärung) in German