Flores, Nian Josh C.

TVL ICT 12- Ogasawara

Sa bawat kasaysayan ng isang bansa, isa ang wika sa may pinakamahalagang

ginagampanan sa buhay ng bawat indibidwal. Nabibilang ang ating bansa sa may
mga maraming etnolinggwistikong grupo. Samu’t-sari rin ang ating lenggwahe at
dayalektong ginagamit.

Idagdag pa natin ang mga global na wika na ating natutunan sa ating mga
kaibigang dayuhan, pati na rin ang mga namana natin sa mga mananakop tulad
ng Espanyol. Ang wika ay nagbibigay ng pagkakaisa ngunit kung minsan naman
ay ang hindi pagkakaunawaan.

Sa dami ng wika na ating ginagamit, hatid nito ay kalituhan. Ibang lugar, iba ang
lenggwahe, at ibang uri ng lahi, iba rin ang wikang gamit. Dahil sa suliraning ito
ng di pagkakaunawaan, isinabatas at iprinoklama ng noo’y Presidente na si
Manuel Luis Quezon ang pagkakaroon ng wikang Pilipino bilang ating wikang
pambansa. Mula noon ay binansagan na siya na ama ng wikang pambansa.

Napakahalaga ng wika sa kasaysayan at kultura ng bawat lugar. Ito ang ating

gabay sa pakikipagtalastasan, sa pagpapahayag ng ating mga damdamin,
ekspresyon, ideya, mga pananaw at opinyon, wika ang ating gamit. Sa
pamamagitan nito malinaw nating naipaparating ang ating mga mensahe, sa
panulat man o sa pananalita.

Sa paglinang at paghubog ng ating pagkatao at kaisipan, wika rin ang

instrumentong gamit sa anumang uri at antas ng paaralan. Magmula sa ating
simpleng abakada hanggang sa pagtatapos ng ating mga propesyon, wika ang
tanging gabay at naging patnubay ng ating mga guro.

Sa gitna ng anumang sigalot, away at maging sa digmaan, wika ang

pinakamalakas na sandata. Sa mga lugar na kung saan may bangayan at gusot,
wika ang ating gamit pangpakalma ng sitwasyon at susi sa
pagkikipagnegosasyon. Lahat ay nadadaan sa mahinahon at mabuting
pakiusapan kapag tamang salita o wika ang ginagamit.

Maging sa mga pinakamataas na lider ng ating lipunan wika rin ang kanilang
kalansag at sandata sa pagpapahupa ng anumang tensiyon sa kanilang kapwa
lider o maging sa mga tagasunod. Gamit ang wika, mas malaki ang tsansa na
nagkakabuklod-buklod ang mga nagkakawatak-watak.

Dahil sa wika ay nalalaman ng bawat indibidwal ang ating pinanggalingan at

kung saan pa ang tatahakin sa ating hinaharap. Sadyang napakakapangyarihan
ang wika. Instrumento ito sa pagkakalat, paglilimbag at paglalathala ng anumang
uri ng babasahin.
Lumipas man ang iba’t-ibang uri ng henerasyon, at kahit mawala pa ang ibang
wika sa ating sirkulasyon, walang detalye ang makakaligtaan at habang buhay na
magiging parte ng ating historya gamit ang wika. Sa panulat man o sa pananalita
parehong mahalaga ang wika. Kung hindi man maisulat ng lapis sa papel ay
maaari namang mabigkas ng bibig.

Mula sa kamusmusan, pagkamulat ng ating kaisipan at hanggang sa ating

pagtanda habang buhay nating magiging instrumento, gabay, kalasag at sandata
ang ating wika. Lilipas man ang mga makalupang panahon at iba pang salik lahi,
ang wika ay mananatili pa rin.

Sa pagdating sana ng mga modernong kaalaman at kagamitan, isabay din natin

ang pagtaas ng ating kalinangan at kaisipan sa pag-aaral sa ating sarilng wika.
Tumulong tayo sa pagpanatili nito at huwag nating hayaan ang unti-unti nitong
pagkawala o pagkaluma sa sirkulasyon ng iba pang mga wika.

Hikayatin natin ang bawat kabataan at mamamayan na bigyan ito ng

pagpapahalaga at respeto. Gamitin natin ito ng may buong puso at
pagmamalaki. Dahil saang dako ka man ng mundo mapadpad, ito ang iyong
magiging tatak at sagisag bilang isang tunay na Pilipino.