10.

Infantilna amnezija

je stabilan fenomen, čije je tumačenje i dalje kotraverzno

Jedan od objašnjena jeste da do ove vrste amnezije dolazi zbog toga što na takvom ranom uzrastu
mozak još nije dovoljno razvijen, što djecu čini u osnovi sličnim amnezičarima

Drugo mišljenje jeste da je odsustvo jezika kod vrlo male djece glavna varijabla za nastanak infantilne
amnezije dok se treće gledište poziva na tvrdnju kako odrasli toliko različito opažaju svijet od načina na
koji to čine djeca da iako sjećanja postoje mi ne posjedujemo adekvatan pristup njima što predstavlja
objašnjenje dato u terminima zavisnosti od konteksta.

Psihoanaliza je takođe ponudila jedno objašnjenje, a to je da su naša rana iskustav potisnuta iz

emotivnih razloga.

Ono što predstavlja problem prilikom tumačenja infantilne amnezije je uzrast na kome se desio događaj,
vremenski razmak između događaja I ispitivanja kao I uzrast ispitanika u momentu prisjećanja.

Šeldon I Teri su izveli jedno istraživanje čija je tema bila sposobnost djeteta da se sjeti rođenja mlađe
sestre ili brata. Oni su se usredsredili na djecu koja su dobila brata ili sestru u dobi od 3do11godina
starosti, provjeravajući taj događaj na djecu uzrasta 4, 6, 8 I 12godina. Kao I na studentima I majkama te
djece kakobi se provjerilo sjećanje. Sjećanja su ispitivanaj pomoću opštig pitanja izloženih u 37
specifičnih uoitnika, majke su bile u stanju da odgovore u prosjeku na 18 pitanja, a djeca na 12. Obim
sjećanja na detalje nije značajano opao, niti kod djece niti kod majki. Predmet drugog istraživanja bilo je
zavisnost sjećanja od uzrasta na kome je dijete dobilo brata ili sestru. Rezultati su pokazali da uzrast u
kome je stečeno iskustvo ima vrlo uočljiv efekat na potonje sjećanje, pri čemu djeca koja su dobila brata
ili sestru na uzrastu od 3 god ili manje praktično uopšte ne mogu da se sjete tog događaja

Iskrivljena sjećanja . faktori koji utiču na to da dodje do iskrivljenih sjećanja su priroda događaja, broj
zahtjevanih detalja prilikom prisjećanja I emocionalni faktori.

Barkli opisuje istraživanje u kome je pokušao da razvije test sjećanja koji bi bio više zahtjevan nego što su
to bile dnevničke studije. On je od svojih ispitanika tražio da vode dnevnike, a potom je provjeravao
njihova sjećanja. Međutim, umjesto navođenog sjećanja, koristio je postupak prepoznavanja tako što je
koristio kao jake distraktore, neke elemente različitih događaja o kojima je pisaio ispitanik, proizvodeći
tako stavke koje su bile netačne ali koje su posjedovale mnoge zajedničke karakteristkesa događajima
koje je ispitanik zbilja doživio. Greške su u tim slučajevima bile česte I razmatrajući svoje rezultate Barkli
podvlači razliku između ISTINITOSTI sjećanja I njegove tačnosti. Sjećanje je istinito ukoliko predstavlja
opšte iskustvo osobe u nekoj situaciji a tačno je samo ako su detalji ispravno reprodukovani.

36 Amnezije nastale kao posledica zatvoree povrede glave

U Amnezije nastale kao posledica zatvoree povrede glave

Postraumatska amnezija je stanje relativne zbunenosti i ometene aktivnosti koje nastupa nakon
nesvjesti koja je uzrokovana teškom povredom glave. Mjerenje dužine trajanje ove vrste amnezije ima
izvjestan značaj, jer j e ono jedan od prediktora stepena nesposobnosti koji treba očekivati, mada ne
mora uvijek biti previše precizan

Sledeća je

Retrogradna amanezija- to je otežano prisjećanja događaja koji su se desili PRIJE momenta povrede.
Ovo otežano prisjećanje se može proširiti i na događaje pd prije nekoliko godina. Retrogradna amnezija
se obično sužava tako što se sjećanja vraćaju postepeno, idući ka momentu oštećenja . skorašnja
sjećanja su najjače oštećenja i po pravilu se nepovratno izgubljena ona sjećanja neposredno prije
nesreće. Ovo je ilustrovano stujiom o maeričkim fudbalerima koji su doživjeli potres mozga tokom
utakmice. Dok su ih odnosili aterena fudbaleri su bili sposobni da se sjete naziva odigrane kombinacije.
Ali ne i nekoliko minuta kasnije. Pošto je informacija očigledno bila pohranjena neuspjeh da se kasnije
prisjete može biti posledica toga što memorijski trag nije uspio da se konsoliduje.

Međutim neki autori sugerišu da problem prije treba tražiti u neuspjehu u izvlačenju nego u neuspjehu u
konsolidaciji.

Anterogradna amnezija se odnosi na probleme u tekućem pamćenju i novom učenju. Ona je natipičnija
odlika skoro svih deficita pamćenja. Postoje slučajevi u kojima je retrogradna amnezija prisutna, ali
nema anterogradnih poteškoća u učenju I oni sugerišu da su ovo odvojive funkcije, ali takvi slučajevi us
vrlo rijetki. Ukoliko se pojave izolovani oblici deficita, najčešće se javlja anterogradna amnezija koja nije
praćena retrogradnom amnezijom, obrnut slučja je vrlo rijedak. Anterogradna amnezija pogađa širok
opsjeg novog učenja, Deficiti u novom učenju rijetko kada se odnose na izolovane sadržaje, čak I ond
akada su oštećenja mozga lokalizovana