Professional Documents
Culture Documents
Lost Island 4 Dancing With Fire
Lost Island 4 Dancing With Fire
by heartlessnostalgia
"Let's dance with fire until it burns, letting the ashes of broken hearts scattered
around our broken souls."
Money.
Money is the most important thing in the world for Serafine Veronica Mendez, a
trying hard scam and a wanna-be rich kid.
She believes that if you have the money, you can have everything the world can
offer, wealth, status and a position in the elite circle.
Everything is in place while she's making a living out of fooling other people
until one night when she accidentally witnessed a possible murder situation.
That incident lead him to Engineer Vioxx Ephraim Miranda. The man who taught her
that not all things can be bought by money, including the happiness, life and love.
But what if their different worlds met, what if the world they thought would
collide only crossed paths and was really not meant for each other?
They danced with fire whenever they got the chance, not knowing that the flames
they ignited would burn and hurt them in the end.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Simula
Simula
"The fire that warm us can also consume us, it is not the fault of the fire." I
read the quote I've seen on the vandal outside the bar.
It was a quote from Swami Vivekanda.
Ngumuso ako habang pinagmamasdan iyon at hinawi ang aking buhok.
Why would you dance with the fire if you know you'll just get burned in the
end?
I won't be that foolish.
"Serafine! Come back here! Let's party!" I heard Jesusa screaming while waving
her hand at me.
I smiled and nodded, iniwan ko ng tingin ang vandal na nakita sa pader at
inayos ang suot kong damit.
I made my way back to the bar, nang makapasok ay kaagad akong inabot ni Jesusa
at nagitla ako nang makita si Gino na nagtungo palapit sa akin.
"Hi, G!" I grinned when I saw him.
The handsome man smirked, inilahad ang kanyang kamay kaya tumakbo ako sa kanya
at yumakap.
"I missed you!" I exclaimed.
He chuckled, niyakap ako at humalik sa noo ko bago sumulyap.
"How are you? You're getting more beautiful, hmm?" He commented, staring at me
while I smirked and twirl infront of him.
"I know right," I laughed. "How's States?"
"Still great," He chuckled. "Still States, you?"
"Maganda pa rin." Tawa ko. "Anyway, may pasalubong ba ako?" I raised my brow.
"Of course," He laughed.
"What is it, then?" I laughed.
"How much do you want, then?"
"Kahit ilan, I'll gladly accept it." I winked. He chuckled.
"Alright, I know you won't accept gifts if it isn't money so...can we dance?"
Inilahad n'ya sa akin ang dancefloor at walang pagdadalawang-isip kong tinanggap
ang kamay n'ya at nagpahila sa kanya sa patungo sa dancefloor.
We dance to the wild song in the middle of the messy club. Hawak ko ang balikat
ni Gino habang hawak n'ya ang baywang ko.
I was smiling seductively at him, nakita ko rin ang mga kaibigan kong sumasayaw
sa hindi kalayuan at tumatalon.
I chuckled and winked at them, mas humapit sa baywang ko si Gino at sumulyap
ako sa kanya at natawa.
"Missed me so much, huh?" He looked at me.
"Yeah," He smiled. "So much,"
The night was young yet it was tiring, sama-sama ang barkada patungo sa
sasakyan ni Gino para ihatid kami pauwi.
He treated us this tonight for his comeback, naupo ako sa kanyang tabi sa
sasakyan at nagkakagulo na ang mga kaibigan sa likuran.
"Sera! When are you going to let us go to your school?" Jenny called my
attention.
I froze but then smiled and looked at her.
"Soon, Jen." I chuckled. "Busy pa roon e,"
"Kahit intrams lang," Aniya.
"Yeah, soon." I said. "Kakaibiganin ko ang guard para makapasok tayong lahat."
She showed me thumbs up, ngumisi naman ako at muling bumaling na sa harapan.
A soft song played on our way home, nakatitig lamang ako sa bintana ng sasakyan
at tahimik na pinagmamasdan ang daan.
It was a quiet, peaceful night for me. I tapped my fingers softly on the window
and closed my eyes.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 1
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 2
Kabanata 2
"Mag-la-lie-low ka muna ngayon?" Ma'am Asunta then asked me when I asked to
meet her after my shift.
"Papasok pa rin ako, Ma'am." I answered and smiled. "Kapag po na-aprubahan ang
scholarship na ina-apply ko sa university sa may bayan, baka nga po mag-lie-low
ako."
"Oh," She smiled at me and nodded. "No worries, Sera, alam ko namang matanggal
mo nang gustong ipagpatuloy ang pag-aaral mo."
"Opo, sayang at isang taon nalang at magtatapos na ako. Matagal na sana kaso
may mga priorities pa." I said softly.
"Alright," She smiled at me and tapped my back. "Balitaan mo ako, huh? You are
always welcome here, dalawang taon kang nagtrabaho sa akin kaya ayaw man kita
pakawalan ay mas mahalaga ang pag-aaral mo."
"Hindi pa naman po sigurado, pero kung sakaling matatanggap ay magtatrabaho pa
rin ako. Hindi naman pwedeng wala kasi walang bubuhay sa pamilya ko." I chuckled.
"That's really a good mind set, hija. Gustong-gusto ko talaga ang pagiging
positibo mo at pagiging responsable para sa pamilya mo." Aniya.
I smiled happily at that, the owner of the bar where I work, Miss Asunta Flores
is a great woman.
"Sana po maging sekreto muna natin ang pag-aaral kong muli, ayokong malaman ni
Nanay muna." I said softly.
"Oo naman," She smiled softly at me then slowly stood to hugged me.
Nagulat ako pero sa huli ay napangiti at niyakap s'ya pabalik.
"You were like a daughter to me, Sera." Masuyong bulong n'ya.
"Salamat, Ma'am. Ang laki ng naitulong n'yo sa akin sa pagpapapasok sa akin
dito sa bar, tsaka sa pag-offer sa akin ng trabaho. Nakatulong iyon ng malaki sa
pamilya ko." Bulong ko.
"Walang anuman, it was an honor to help you." She whispered.
I hugged her longer and felt the motherly love she is giving me, Miss Asunta is
one of the kindest and sweetest person I know.
Naalala ko noong nangangailan ako ng trabaho at nakita n'ya ako, she asked for
my resume and when she saw it, walang pagdadalawang-isip n'ya akong pinasok kahit
bilang waitress lang sa kanyang negosyo.
I remembered when she offered me a high position but I just coudn't take it,
una dahil napakalaking responsibilidad 'yun at ayokong magkamali at pangalawa,
dahil nahihiya rin ako sa dami ng tulong na naibigay n'ya.
Nang humiwalay s'ya sa akin ay may kinuha s'yang sobre sa bag at inilagay sa
kamay ko kaya nagitla ako.
I blinked, tinitigan ko ang sobra at umawang ang labi.
"M-Ma'am..." I muttered.
"Please accept it, Sera." She said. "That will be a big help to you, sa
pagpapagamot mo kay Miggy at sa tatay mo."
My tears went at the side of my eyes, I trembled a bit and stared at her and
noticed her concern look.
"M-Ma'am...masyado nang malaki ang naitulong mo." Bulong ko at pilit na inabot
sa kanya pabalik ang sobre pero umiling s'ya sa akin.
"Tanggapin mo na, Sera." Aniya. "Makakatulong 'yan sa'yo. Isa pa, magtatampo
ako kung hindi mo 'yan tatanggapin."
My heart thumped. Napasinghap ako roon at mabilis s'yang niyakap para muling
magpasalamat.
"Study hard, Sera." She whispered. "She will be really proud of what you've
become."
"P-Po?" I glanced at her and saw her shook her head and chuckled.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 3
Kabanata 3
"Girlfriend...what?" Gino suddenly asked, confused.
I noticed how he smirked probably was about to answer when I cleared my throat
and looked around.
"Uh...may girlfriend ka dito? Andun ba?" Turo ko kung saan pa.
Jenny and Jesusa looked around too.
"Oh, nandito si Veronica?" Jenny asked, looking around.
Tumiim ang bagang ni Rai habang nakatitig sa akin, I quickly noticed how he
opened his mouth to speak but I showed him my sharp glare and simply shook my head.
I saw Lucian on the couch, sipping on a glass of whisky with three other
handsome boys. He waved cutely when he saw me, I smiled awkwardly a bit and shook
his head.
I saw him said something quietly at kita kong sabay-sabay na nagsilingunan sa
akin 'yung tatlong gwapong kasama n'ya.
"Uhm, nice meeting you!" I said timidly, he raised his brow at me and eyed the
man beside me.
"Sa inyo din!" Dungaw ko sa mga lalaki roon sa couch at bahagyang umatras at
hinila si Gino roon na nagtataka sa asta ko.
"Sige, uuna na kami!" I said happily and stepped back, simply dragging my
friends away from them.
Nag-inarte pa ang dalawang babae pero sinabihan ni Gino kaya kumalma rin at
sumama.
Damn, too much for flirting handsome rich men!
Pagkababa namin ay niyaya kaagad ako magsayaw ni Gino na walang pasubali kong
tinanggihan.
I simply waved my hand at the waiter and took a glass of vodka and sipped it.
"Bakit kasi tayo umalis kaagad, Sera? I wanted to talk to Wave! Papapicture
ako!" Jesusa murmured and shook her head.
"Then go up again," I said. "Ayos lang naman, I just find it kinda awkward to
talk to them...they're kinda intimidating."
"We know pero sayang. Tsaka oo, they are intimidating but of course, may
ibubuga naman tayo! We are rich too! Maybe not to the extent that we can reach
their wealth pero pwede na!"
Kayo lang ang mayaman. Ako? Mayaman ako sa utang.
Hindi ako kaagad umimik.
I thought he's Ephraim Miranda? Why the hell is he called Vioxx?
"Anong buong pangalan 'nun?" I suddenly asked, confused.
Nakita kong natigilan ang mga kaibigan ko, mismong si Gino ay napatitig sa akin
at hinawakan ang braso ko.
"Sino? Si Vioxx? O 'yung mga pinsan n'ya?"
"Yung engineer," I answered.
"Oh, he's Vioxx Ephraim Miranda." Jesusa answered me. "But he is called by his
friends and family by his first name, I read from an interview na ayaw n'yang
patawag sa pangalang pangalan. Though, it's really hot." She chuckled.
"I suddenly imagined him choking me then I will call him Ephraim while
moaning--"
"Uminom ka nga!" Inabot ko sa kanya ang alak sa lamesa kaya natigilan s'ya.
Kumunot ang noo ko.
"Ang pangit 'nung Ephraim, mas ayos ang Vioxx. Kadiri pakinggan." Ngiwi ko at
diretsong ininom ang natitira sa baso ko.
"Anong kadiri? Ang hot nga!" Jenny exclaimed.
Ngumiwi ako at hindi na sumagot, sumandal nang maramdaman ang hilo sa biglaang
pag-inom ng alak.
"Yeah, and rich people definitely is classy! Sorry, huh, pero I don't want to
be friends with those...you know." Jesusa said and laughed.
Hindi ako nakitawa sa kanila, I remained looking at them and didn't say a word
because first, I am poor. Second is, they are good people but I don't like the way
they judge poor people like me.
"Jesusa, Jenny." Gino warned and the two stopped from laughing.
"What?" Jenny exclaimed. "Anong masama roon, huh? Totoo naman, as if Sera and
your parents would let you befriend people below us!"
"Come on, I'm gonna give you tips how to catch a wealthy man!" Ani Jesusa roon
pagkatapos tumawa.
"Come on, girls. Mag-usap nalang kayong dalawa, stop polluting Sera's mind."
Gino hised.
"What? Sera likes this kind of ideas!" Jenny chuckled.
Doon na ako natawa at napailing sa kanila.
"What? Anong tips 'yan?" Interesado kong tanong at pinagkrus ang hita. I took
another glass of vodka and sipped on it.
"Hmm, una, para malaman mong may pera, tignan mo ang may pantalon, kapag may
nakasabit na susi d'yan, may car 'yan!" Ani Jesusa at bigla akong napatawa at
napailing.
"That's just silly, Jes! Anyone can have a key on their belt! Malay mo sa
bahay?" I said.
"Oo nga, pangit naman ng tip nito!" Biglang binatukan ni Jenny si Jes kaya
napatawa ako.
Tinungga ko ang alak at napapikit nang gumuhit ang pait sa lalamunan.
"Hey, don't drink too much." Bulong ni Gino sa akin.
I groaned a bit, closed my eyes until I felt his hand on my arm.
Bahagya akong napatalon roon, bahagyang napamulat at nang makitang ambang
hahalikan n'ya ako ay nag-iwas ako kaya tumama ito sa pisngi ko.
"Come on, Gino. Hinaharot mo nanaman si Sera!" Ani Jesusa roon na tumawa pa.
I chuckled a bit, stood and I saw Gino stood instantly.
"Restroom lang," I said, a bit dizzy.
"Ihahatid kita," Ani Gino kaya umiling ako at hilaw na ngumiti.
"No...ako na." I said.
"You're drunk, Sera, baka matumba ka d'yan--"
"I can definitely go on my own, Gino..." Ngisi ko.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 4
Kabanata 4
"You don't like it, huh, daddy?" I asked, giggling.
"Shut up, Serafine!" His voice roared, annoyed.
I chuckled more, mas kumapit ako sa kanyang leeg at hinawakan n'ya ang baywang
ko para mas pumirmi.
We were inside the elevator, going up to his condo unit.
The elevator door suddenly opened, napabaling ako roon at nanliit ang mata nang
makitang may mga babaeng sumakay na kaagad lumaki ang ngiti nang makita si Rai.
"Good night, Engineer!" Sabay-sabay nilang bati roon.
"Good night." Prenteng sabi ni Rai at muli akong binalingan nang muntik nanaman
akong matumba.
"Kakargahin na kita," Banta n'ya.
"Ayaw!" I hissed and rolled my eyes. Mas kumapit ako sa kanya at bumuntong-
hininga s'ya at nanatili lang na hawak ang aking baywang.
"Spanish 'yun, Rai. Papa dè asukal." I whispered.
He cursed, humagikhik naman ako at wala sa sariling mas lumapit sa kanya at
pinaraan ang ilong sa kanyang leeg.
He smells great, very sensual and manly.
"You smell great, daddy." I whispered and moved my body closer.
"Sera..." He warned.
"Why, huh? You don't like it when I call you daddy?" I asked and moved away to
poke his nose with my finger.
I heard gasps, nang samaan ako ng tingin ni Rai ay ngumisi lang ako.
"Hmm..." I hummed and smiled naughtily again.
"U-Uh, una na kami, engineer!" Sabay-sabay na sabi ng mga natatarantang babae
roon pero hindi sila binalingan ni Rai.
His eyes were annoyed and blazing while looking at me and I remained smiling at
him.
"My head hurts but you're really...really handsome, Rai." Bulong ko at
napapikit pa at inabot ang kanyang pisngi.
"You should rest, okay?" His eyes soften as he sighed and removed the hair on
my face.
"Hmm, okie..." I answered in a sing song.
Bumaba ang tingin ko sa kanyang labi, pabalik sa kanyang mata at napalunok.
"I...suddenly wanna kiss you." Bulong ko.
He cursed, I saw how his jaw clenched a bit and gulped hard while staring down
at me.
"You're fucking drunk, baby." His voice sounded hoarse.
"Bawal ba?" I pouted.
"No...just..." He sighed again. "It's probably just the drink, I won't take
advantage because you're drunk."
"Oh...that's so sad." Malungkot kong sabi.
He chuckled, shaking his head until we heard the sound of the elevator.
We both looked at it, mabilis n'yang hinawakan ang baywang ko palabas ng
elevator.
I am dizzy, medyo nakakaintindi man ay nanlalabo ang paningin ko habang
naglalakad.
He was almost dragging me, nang hindi na ako maayos maglakad at natitipalok na
ay mabilis n'yang sinakop ang hita ko at hindi na ako nakapagreklamo.
I closed my eyes and inhaled his scent, naramdaman ko ang pagdapo ng lamig sa
balat ko at maya-maya'y naramdaman ang pagtama ng likod sa malambot na kama.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 5
Kabanata 5
I got in! I got in!
Oh my God!
"Kikay! Nakapasok ako!" I screamed at the top of my lungs.
"Huh? Saan?" Gulat n'yang sabi sa biglang pagsigaw ko. Mabilis s'yang
napasulyap sa akin habang sipsip ang straw sa iniinom na softdrinks.
I was catching my breath, ipinakita ko sa kanya ang telepono ko at kita ko ang
panlalaki ng mata n'ya nang mabasa ang email.
"I got the scholarship, Kikay!" I exclaimed and tapped her back hardly.
Bigla s'yang naubo, pumasok ang softdrinks sa ilong kaya napasinghap ako at
napailing.
"S-Sorry!" I exclaimed.
She continued coughing and we both laughed when we realized what just happened.
"Congrats, Sera!" Masayang sabi n'ya at niyakap ako.
I was chuckling, niyakap ko s'ya pabalik at hindi pa rin makapaniwala sa
nabasang mensahe mula sa email galing sa university na pinag-apply-an ko.
"I still can't..." I gasped loudly.
"Sabi ko sa'yo makukuha mo 'yan eh!" Aniya at ngumisi.
I shook my head, chuckling and nodded at her. Pilit na h'wag maiyak sa sobrang
kasiyahan na nararamdaman.
"Aling Kipay, isang softdrinks nga d'yan!" Natutuwang baling ko sa tindahan
nila Kikay.
"Aba! Aba!" Kikay's mother looked at me and groaned. "May utang ka pa--"
"Bayad na ako!" I teased and grinned. "Tsaka diba, may sobra pa sa bayad ni
Rai?"
Natigil s'ya, tila naalala ang sinabi ko. Nakita ko ang pagsimangot n'ya habang
binubuksan ang ref para kumuha ng softdrinks kaya napabungisngis ako.
"Oh, ayan!" Aniya at nilapag ang bote ng softdrinks. "Ano mo ba iyon, sugar
daddy?"
Hindi ko alam pero mas napatawa ako roon, I tilted my head and then answered.
"Secret!" I exclaimed.
"Ay, oo nga! Sera! May mga gwapo d'yan sa bahay n'yo 'nung nakaraan sabi ng mga
kapitbahay!" Ani Kikay na biglang lumitaw.
"Hindi lang 'yan, nakasasakyan!" Entrada pa ng Nanay nito.
"Wow!" Kikay stared at me. "Totoo?!"
I grinned and sipped on the softdrinks.
"Naku, kung kakaibiganin mo rin naman iyang si Sera na pala-utang, sagarin mo
na, Kikay! Paturo ka ng tips paano makakuha ng sugar daddy!" Ani Aling Kipay.
That made me laugh harder, napakurap si Kikay sa sinabi ng Nanay n'ya.
"Sera, bigyan mong tips iyang anak ko! Nang makaahon na rin kami sa buhay!
Walang masyadong kita itong tindahan at 'yung barbeque roon sa labasan!" She
exclaimed.
"Mommy naman!" Inarte roon ni Kikay kaya napangiti nalang ako.
Nothing can change my mood today, sobrang saya ko ngayong oras na ito dahil sa
natupad na ang pinagdadasal ko ng matagal na.
Pagbubutihan ko sa pag-aaral para kapag nakapagtapos ako ay mapagamot ko na si
Miggy at ang Tatay. Tapos, kapag magaling na sila, pwede na akong mag-ipon ng
sobrang dami para magpatayo kami ng magandang bahay! Bibili kami ng kama para hindi
na sasakit ang likod ni Miggy sa papag.
At 'yung subdivision na pangarap kong tirhan? Bibili ako ng bahay roon!
Magpapagawa pa ako ng indoor pool para hindi nalang pangarap ang lahat!
"Ma'am?" Halos mapatalon ako sa gulat nang lumitaw si Lando kung saan nang
maglakad na akong pabalik sa bahay.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 6
Kabanata 7
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 8
Kabanata 8
"Wala ka na bang ibang gustong gawin sa pamilyang 'to kung hindi ang
pagpapabigat?!" Isang tulak sa akin ay kaagad akong napaupo sa gulat.
"Nay! H'wag mong sasaktan si Ate!"
"Manahimik ka, Miguelito! Hindi kita kinakausap dito!" She groaned, I saw my
brother wanting to defend me, umakma s'yang haharang sa akin pero mabilis akong
tumayo at bahagyang hinawakan ang kanyang braso.
"Sa kwarto ka muna, Migs." I whispered.
"P-Pero, Ate..." His voice shuddered.
"Ayos lang, mag-uusap lang kami ni Nanay." I said softly and smiled at my
brother.
"Ate..." He whispered.
"Ayos lang, mabilis lang ako." I said.
He nodded, tinakbo n'ya ang pagitan ng kwarto mula sa aming sala at napasinghap
ako nang lumagapak ang malakas na sampal ni Nanay sa akin pisngi.
"Tangina mo, Serafine! Wala ka nang ginawang tama!" Sigaw n'ya.
Nangilid ang luha ko pero bumaling ako sa kanya at nagsalita.
"Wala akong ginagawa--"
"Anong nalaman kong nag-aaral ka ulit na tangina ka?!" She screamed. I gasped
when she pulled my hair.
Lumayo ako at umiling sa kanya.
"N-Nay, nakakuha lang po ako ng scholarship--"
"Wala akong pakialam kung anumang nakuha mong punyeta ka! Bobo ka, dapat sa'yo
ay hindi ka nag-aaral!"
I closed my eyes, huminga ako ng malalim at mariing pumikit.
"Nay--"
"Umalis ka na sa trabaho?! Ano, anong itutulong mo ngayon?!" She exclaimed,
gripping my arm tightly.
"Hindi po ako umalis, pumapasok po ako kapag kaya sa oras." Mahinahong sabi ko
at sinubukang umatras pero mabilis n'yang hinuhuli ang braso ko at hinatak.
Her fingers gripped tightly on arm, pulling me again.
"Kailangan ko ng pera, Serafine! Sinasabi ko sa'yo!"
"Nagtatrabaho naman po ako! Tutulong pa rin ako habang nag-aaral! Nay,
kapag...kapag nakatapos po ako mas lalaki po ang sweldo kaysa doon."
She slapped me again, I felt the pain on my cheek and the metal-like taste of
my blood.
"Hindi ka makakapagtapos dahil walang kang alam!" She pulled me and pushed me
on the couch.
Muling tumama ang likuran ko sa hawakan, napangiwi ako pero hindi ko pinakita
na nanghihina ako sa kanyang ginawa.
"Wala kang ginawa kung hindi ang magpakasarap! Wala kang naitulong!" She raised
her hand, was about to hurt me again.
"Divina!" My father's voice roared.
Naiwan sa ere ang kamay ni Nanay, 'yun nalang ang panghihina ko nang lumapit si
Tatay sa akin at kinuha ako sa couch at itinago sa kanyang likod.
"Anong ginagawa mo sa anak mo?!" He exclaimed.
"Hindi ko anak ang babaeng 'yan!" She screamed at the top of her lungs.
"Divina, mag-usap tayo! H'wang mong idamay ang mga bata sa usaping ito! Labas
sila rito! H'wag mong ibaling sa kanila ang galit mo!"
"Tangina, Benjamin! Paanong makakalimutan ko eh, kamukhang-kamukha ng anak mong
'yan ang haliparot n'yang ina--"
"Divina!" He roared.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 9
Kabanata 9
"Stop fucking laughing, Serafine!" His voice roared.
Instead of shutting up, mas napahagalpak ako ng tawa. My voice sounded like a
high-pitched witch laughing like a madman.
Seryosong tumitig s'ya. Nahampas ko naman ang lamesa at tinuro s'ya,
humahagalpak ng tawa.
"M-Macho dancer..." I murmured and laughed again.
"Vioxx, normal ba itong girlfriend mo?" Ani Caspian roon na nakapahalumbaba sa
may harapan ko.
"Ikaw nga tricycle driver!" I exclaimed and pointed him. "Naalala pa kita 'nung
hinatid mo ko!"
Ang ngisi nito ay unti-unting naging hilaw nang sumulyap kay Rai sa tabi ko.
"Yari si Alcantara," Wave whistled.
"I will pray for you soul, Kuya." Warrion murmured coldly.
"You what?" Mariing sabi ni Rai sa tabi ko.
"H-Huh?" Caspian blinked and I chuckled on how these cousins look so adorable!
"Hinatid daw ang baby mo, Vioxx. Payag ka? Tangina nitong si Alcantara, yari
'to kay Lars." Lucian laughed.
"You ass--" Tumayo si Rai at akmang sasapukin ang pinsan kaya mabilis ko s'yang
hinila paupo.
"Hinatid lang!" I exclaimed.
"I am a freaking driver, Vioxx! Alangan! Pasahero nga!" Aniya at nanlaki ang
mata. "May Reev ako, mga hangal!"
"You--"
"Hinatid nga lang ako, Rai!" Nanlaki ang mata ko nang makitang iritado talaga
s'ya.
"Bakit ka hinahatid? Ako lang ang pwedeng maghatid sayo, Serafine!" His voice
roared.
Natahimik kaming lahat, kita ko ang sabay-sabay na pag-awang ng labi ng
magpipinsan roon at gulat na napasulyap kay Rai na nakakunot ang noo.
"He's fucking whipped," Wave suddenly murmured.
Rai groaned and closed his eyes tightly. I saw his jaw clenched and I rolled my
eyes and smirked.
"You know, daddy..." I started.
"What the hell?" Lucian murmured. "A-Anong tawag mo, Sera?"
"Huh?" Napasulyap ako sa magpipinsan at sumulyap kay Rai na nakapikit lang roon
at kunot ang noo.
"You called him what?" Cas asked.
"Daddy--"
"Shut up, Serafine." Reklamo ni Rai at sinamaan ako ng tingin pero ngumisi lang
ako.
I pulled his head down, ibinagsak n'ya ang ulo sa balikat ko at napatawa nalang
ako nang ipaling n'ya ang ulo at sumiksik sa aking leeg.
"Ulitin mo, Sera." Ani Cas roon na malaki ang ngiti.
"He's my daddy, you know?" I said.
"Sugar daddy?" Halos mapaubo si Warrion nang marinig iyon at tumango ako.
"Yeah, but we don't call it that way. Mas gusto kong tawagin s'yang Papa dè
asukal." I said with a spanish accent.
They bursted out laughing, napatawa rin ako roon at si Rai ay nagmumura lang sa
leeg ko.
"Tangina, sugar daddy ang hayop." Caspian laughed.
"Oh, fuck you all!" Biglang nag-angat ng tingin si Rai at nagmura.
"Sshh, bad 'yan!" I exclaimed and slapped his arm.
Ngumiwi s'ya, sinamaan ako ng tingin pero nang irapan ko s'ya ay ngumuso s'ya
at isiniksik ang mukhang muli sa leeg ko.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 10
Kabanata 10
What am I doing? Anong gagawin na namin?
Nanuyo ata ang lalamunan ko habang nag-aantay kay Rai na matapos magshower.
Really... Bakit ba ako dito natulog?
Well, it's not the first time I went here to sleep but I am sane now! Hindi ako
lasing!
Malakas ang pagkabog ng puso ko, para ata akong maamong tupa naka-indian sit sa
kanyang kama.
The lights are dim, mahina ang volume ng TV at sa isang bahagi ng kwarto ay
nakaparte ang kulay puting kurtina sa isang pintuan sliding patungo sa labas kung
saan tanaw ang ilaw sa ibaba ng mga establishment.
The place is obviously owned by an architect, no doubt.
It's a combinationation of black, gray and white. High-ceiling walls, may mga
abstract painting rin akong nakita sa loob.
Halo man ang kulay ay litaw na litaw ang kulay itim, in a classic and manly
style, this room suits him really well. Sa isang pinto ay ang bathroom at ang isang
salaming pinto ay patungo sa kanyang walk-in-closet.
I stood, marahang nagtungo sa may bookshelf sa gilid malapit sa balcony. Sa
pagtayo ko ay umabot sa aking hita ang itim na shirt n'yang pinahiram sa akin
ngayon.
I check his shelf, running my fingers on the engineering and architectural
books available for reading.
Inabot ko ang isa roon at pinasadahan ng tingin, isa itong libro na gustong
ipabili sa amin ng mga professor pero hindi ko pa ata mabibili sa ngayon.
The bathroom door opened, sa paglingon ko ay napahigpit ang aking hawak sa
libro.
Rai went out of the bathroom, still wet. Nakahubad ang kanyang pang-itaas at
tanging ang boxers lang ang suot.
His hair is still wet, may nakapatong na twalyang puti roon.
Nang magkatinginan kami ay kaagad akong nag-iwas ng tingin at tumikhim, nag-
iinit ang pisngi at pinipilit na kumalma mula sa paghaharumentado ng puso.
Nagkunwari akong okupado sa ginagawa at natigilan lang nang maramdaman ang
bahagyang paghawak ni Rai sa baywang ko.
"What is it?" He whispered.
Napalunok ako, ramdam ang init ng kanyang katawan sa aking likod.
"Uh, nagbabasa lang." I chuckled a bit, raising the book I am pretending to
read.
"Maganda?" He asked.
"O-Oo, interesting." I murmured.
"You got a special talent, huh?" He whispered.
"H-Huh?" Gulong napasulyap ako sa kanya
He chuckled deeply, taking the book and shifting its position.
"Baligtad ang libro, Serafine." Natatawang bulong n'ya.
Napatulala ako, natawa naman s'ya at marahang hinawi ang buhok ko at yumakap sa
likuran ko.
"You can take it home, I heard from Engr. Magkaya that you need that?" Aniya.
"Sana...pero hindi pa kasi ako nakakabili." I said.
"Take it," Aniya. "It's yours now, I don't really need that."
"Ganun ba?" Sumulyap ako sa libro pabalik sa kanya at napangiti. "Thank you,
Rai."
He nodded, nang gumalaw akonay bahagya n'ya akong pinakawalan pero sumunod rin
sa akin. Nagtungo ako sa isang lamesa doon sa gilid.
Nakita ko ang iilang papel roon kaya kinuha ko iyon at bahagyang tinignan,
napabilog pa ang bibig ko nang makita ang pangalan ko sa pinakauna kaya nilingon ko
si Rai na napanguso at dinungaw ako.
"Hmm..." He moaned.
"You like it, huh, daddy?" I whispered.
"Yes," He breathe.
Natigilan ako nang maramdaman ko ang pagkalas ng lock ng bra ko sa likod at ang
haplos n'ya sa likod ko.
I sucked the skin of his neck, mas lumalim ang kanyang paghinga.
"Baby..." Bulong n'ya at unti-unting kong naramdaman ang pagdampi ng halik n'ya
sa aking leeg.
"Y-Yes, Rai?"
"I might lose my fucking control," He groaned lowly.
I chuckled, licking his ear.
"Then lose it," I whispered sensually pero nawala rin sa ere ang boses nang
maramdaman ang kanyang kamay sa dibdib ko.
My breath hitched when he cupped my breast, his finger gently caressing my bud.
A soft moan escape my lips, moving my hips on his growing bulge.
"Fuck, baby..." Humawak s'ya sa baywang ko.
"Hmm," My body was immediately consumed with heat and lust that I've never felt
with anyone before.
Para akong sinisilaban sa init, ang daliri n'ya sa aking dibdib ay dumaan
pabalik-balik sa aking tuktok.
I gasped when I felt him growing bigger and bigger, mas pinaraan ko ang sarili
ko sa umbok n'ya at napahalinghing nang maramdamang mas grabe ang epekto sa akin.
He kissed, nipped and sucked my neck, his one hand tilting my head to claim my
lips.
I moved my hips, dry humping his protruding bulge.
Our tongues fought, my lips parted and my fingers tangled on his hair, pushing
it everytime he'll touch my peak.
"Fuck, baby..." He cursed, bumaba ang hawak n'ya sa aking baywang at dumiin
doon.
I closed my eyes and buried my face on his neck, dry humping and feeling the
pressure it gave the both of us.
"I might fucking cum in my clothes, baby..." Bulong n'ya.
I smiled, mas kumapit ako sa kanyang leeg at naramdaman ang pamumuo ng kung ano
sa aking puson.
Lumalim ang paghinga ko, inalalayan n'ya ang aking baywang sa paggalaw sa hita
n'ya. I moved my hips more to tease his member, I felt it pulsating against the
clothes in between.
Tila napapaso ako sa kuryete at init na nararamdaman, humalik ako sa balikat ni
Rai at pagod na bumulong.
"I-I'm gonna cum, Rai..." I whispered.
"Go on, baby..." He whispered, pushing his member more on my sensitive and
pulsating spot.
A loud moan escape my lips and I bit his shoulder when I felt myself
convulsing, naramdaman ko ang init sa parteng iyon ng katawan ko at nanghihinang
napasinghap ako at napasubsob sa kanyang leeg pagkatapos.
Wala kaming imik na dalawa, I can feel the heat in between my legs underneath
my underwear.
Tanging malalim naming paghinga ang naririnig at naramdaman ko ang pagyakap ni
Rai sa akin at marahang paghalik sa ulo ko.
"Feeling fine now?" Masuyong bulong n'ya.
Napapikit ako ng mariin, nag-iinit ang pisngi sa ginawa at narinig ko ang
pagtawa n'ya ng mahina nang marinig ang mahina kong pagmumura.
"That was hot, baby." Bulong n'ya at mahinang humalakhak.
"Asshole," I slapped his arm he and kissed my head, slowly pushing me slowly.
"P-Po?"
"Donya Angelita Miranda, the company's chairwoman is here, sino ka para sumabay
sa amin sa elevator?" She asked sharply.
Kinabahan ako kaagad roon.
"S-Sorry po!" I panicked. "Hindi ko alam, pasensya na po." Bahagya akong
tumungo at humingi ng dispensa.
Walang umimik at halos magwala na ang puso ko sa kaba.
"I-Intern po kasi...may ano po, interview lang po sa HR sa engineering interns,
w-wala po akong ideya--"
"Don't you know the organizational chart of this firm?" The lady with the
chinky eyes asked.
"A-Alam po, kaso hindi ko lang talaga napansin." I confessed.
The sophisticated woman still look stern, walang imik pa ring nakatingin sa
elevator. The woman in corporate attire remained silent, tanging 'yung singkit lang
ang nagsasalita.
"Tita, we should never accept interns like this! Hindi pa nga intern boba na!"
She exclaimed.
"M-Ma'am..." I cleared my throat and lowered my head. "Pasensya na po, hindi ko
po talaga napansin, sorry po."
Shit, damn, Serafine! Anong ginagawa mo?!
The elevator door opened, naunang lumabas 'yung chairwoman kasunod ang dalawa.
Mabilis akong humabol, humihingi ng dispensa.
"Ma'am, pasensya na po--"
"Make a coffee," Bigla n'yang sabi kaya natigilan ako.
"P-Po?"
"Kape raw!" The woman with chinky eyes exclaimed.
"O-Okay po, saan po ako kukuha?" Nagpapanic kung sabi, parang naiiyak na sa
kaba.
I really have no idea!
The chairwoman didn't look back and continued walking, nilingon ako ng babae na
singkit at tinuro ang kung saan.
"Sa pantry! Stupid!" She exclaimed in my face, mabilis akong iniwan para
sumunod sa dalawa.
Nagmamadali akong nagtungo sa tinurong pantry, walang kahit sinong tao kaya
wala akong mapagtanungan.
Ano? Paano 'to? Anong kape?!
I panicked. Sinubukan kong tignan ang coffee maker at ang burong kape pero wala
akong ideya para gamitin iyon!
I glanced at my wrist and noticed that I only have five minutes before my
interview!
Nanginginig ako habang nag-iisip, sinubukang buksan ang coffee maker pero hindi
ako marunong.
Wala sa sariling napasulyap ako sa gilid at may nakitang three-in-one na kape,
wala sa sariling pinuntahan ko iyon at kumuha ng isa.
I took a disposable cup and poured it there. Saglit ko iyong hinalo at mabilis
na tinakpan bago tinakbo ang opisina ng chairwoman.
Lord, late na ako!
Halos maiyak na ako roon, nang sabihin ng naka-corporate na secretary pala na
nasa loob at ipasok na roon ang kape ay mabilis akong kumatok at pumasok.
I immediately saw the woman with chinky eyes sitting on the chair infront of
the table. Sa swivel ay naroon ang chairwoman.
"G-Good morning po," I said.
Walang-imik roon, tahimik itong tumingin sa papel sa lamesa at 'yung isa lang
ang nakataas ang kilay sa akin at mukhang nanunuya.
"Alice, napa-schedule mo na ba ang materyales doon sa site sa Manila?" The
chairwoman asked.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 11
"Ephraim!" I exclaimed.
He stopped. Narinig ko ang pagbagsak ng gamit kung saan at ang katahimikang
bumalot sa lugar.
I gasped and closed my eyes, sumulyap ako kay Rai na nagtatakang nakatingin na
sa akin.
I marched near him, hinila ko ang kanyang kamay kaya napaharap s'ya sa akin.
"What?" He asked hardly.
"Let's go," I said.
"I'm gonna talk to them--"
"No..." I shook my head.
"Why?" Takang tanong n'ya. "You need that damn interview, Serafine. I'm not
gonna stand here and do nothing!"
Napasulyap ako sa paligid, nakita ko ang tingin ng mga tao kaya kinagat ko ang
labi ko at marahang sumulyap kay Rai.
"Not now, please..." I murmured.
"Serafine--"
"Rai...please." I murmured weakly.
Tumitig s'ya sa akin, nang magkatinginan kami ay nakita ko ang galit sa mga
mata n'ya pero pumikit s'ya ng mariin at pilit na kumalma.
I saw his jaw clenched, hinaplos ko naman ang kamay n'ya para tulungan s'ya sa
pagkalma.
"We don't have to make a scene here, Rai." I murmured. "Let's talk outside."
He opened his eyes, his once annoyed brown eyes flickered, his hidden
frustration is so hard to vanish.
"Come on, baby..." Bulong ko.
Slowly, he nodded.
Nakahinga ako ng maluwang nang unti-unti n'yang hinawakan ang kamay ko at
marahan iyong pinagsaklop.
I glanced at it, umigting ang panga n'ya at marahang hinila ako palapit sa
kanya.
"Let's go." He said.
I smiled a bit, sumama ako sa kanya nang maglakad s'ya habang hawak ako. Hindi
na ako nakapagpaalam kay Marco nang madaanan s'ya dahil sa bilis ng lakad ni Rai.
Sumunod si Lando, s'ya na ang pumindot ng elevator at habang nandoon kami sa
loob ay nanatili akong tahimik.
I was biting my lower lip, sa pagsulyap ko sa elevator ay nahuli ko ang titig
ni Rai sa akin.
I tried smiling but he just shook his head at me.
"Stop pretending, Serafine." Malamig n'yang sabi.
Lando glanced at us, napatungo naman ako at napatitig nalang sa kamay namin ni
Rai.
Hanggang sa makarating kami ng ground floor ay bakas ko pa rin ang galit kay
Ephraim sa kabila ng pagpipigil n'ya.
He looks frustrated and annoyed.
Hawak n'ya ako palabas ng elevator patungo sa exit ng building pero kaagad
akong natigilan nang makita 'yung babaeng singkit na si Alice.
I froze. Abo't-abot ang naramdaman kong kaba nang magkatinginan kami.
I remembered her words, that I am Rai's whore. I remembered her scream at me
and how much I tried erasing it in my head, I just can't.
Naramdaman ko ang hapdi sa aking puso, I remembered the article I read about
Rai getting married soon to a certain Alice Tan after Akisha's death.
Desperately, I tried pulling my hand from Rai's grip.
He stopped, kunot-noo akong nilingon roon.
"W-We can walk without holding hands," I murmured and tried pulling away again
but his grip just tightened in my hand.
"R-Rai..."
"Shut up, Serafine." Mariing sabi n'ya.
He almost dragged me on the exit, kahit anong pilit ko ay ayaw n'yang pakawalan
ang hawak sa akin.
I saw how mad Alice is, matalim ang kanyang titig sa akin habang papalapit pero
alanganing nagpakita ng ngiti kay Rai.
"Hi, Vioxx!" She exclaimed and flashed a smile. "Kailan ang dinner natin--"
Walang-imik na dinaanan lang s'ya ni Rai. Umawang ang labi ko habang walang
pakialam si Ephraim at ang prioridad lang ay ang mailabas ako sa lugar na 'yun.
I glanced back and saw her frozen in place, nawala lang ang atensyon ko roon
nang makalabas kami at nasalubong kaagad ng valet.
"Engineer," Isang abot ng susi ay nasa harapan na ang sasakyan n'ya.
He opened the door for me, pumasok ako roon at nakita kong kinausap n'ya muna
si Lando bago pumasok sa sasakyan.
I immediately fixed my seatbelt, walang-imik naman n'yang pinaandar ang
sasakyan.
I sighed when I saw naot wearing his seatbelt, marahang tinanggal ko ang akin
bago marahang inabot ang seatbelt n'ya.
I saw him stunned for a while but remained silent, inayos ko ang seatbelt n'ya
bago ko ibalik ang sa akin.
I sighed, pasulyap-sulyap ako sa kanya na kunot ang noo at seryoso.
He looks tired, nilingon ko ang backseat at nakita doon ang kanyang travelling
bag.
"Kararating mo lang?" I asked.
"Yes," He said coldly.
I bit my lip, pinaglaruan ko ang daliri ko at muling sumulyap sa kanya.
"Akala ko ba hindi ka makakaabot?" I asked.
Mas umigting ang kanyang panga at humigpit ang hawak sa manibela.
"I was planning on surprising you but you surprised me instead."
"Huh?"
"I expected to see your smile the moment I came but no, instead of that smile,
I saw you crying, Serafine. Sinong hindi masusorpresa doon?" Kumunot ang noo n'ya.
Kumalabog ang puso ko, mariing napapikit ako at hinawakan ng mahigpit ang
seatbelt.
"I was late kasi..." Nag-iwas ako ng tingin. "Naligaw ako, nakalimutan ko kung
nasaan ang floor sa HR."
"What?" Nilingon n'ya ako, seryoso ang mga mata. "At hindi ka nila pinapasok
dahil roon?"
"I understand naman," I murmured. "Trabaho naman nila, Rai. I admit I am late,
masakit pero naiintindihan ko."
"I could have talk to them, Serafine." Mariing sabi n'ya.
"No..." I said and shook my head. "Ayokong gumawa ng eksena, ayokong isipin
nilang nakapasok ako dahil sa tulong ng boss nila."
"You didn't get in because of me, Serafine." Aniya. "You got in because of your
skills, your university recommended you in my firm."
Ngumuso ako at sumulyap sa kanya.
"Talaga? Wala kang ginawa?"
Hindi s'ya umimik roon, mukhang guilty. Suminghap naman ako at tumitig pang
lalo.
"Rai?"
"Okay," He sighed. "I recommended you too but that's it. Desisyon pa rin ng
dean kung sinong ipapasok at labas ako roon."
"Sayang naman, it's nice knowing I'll have my intership with you sa firm mo
kaso..."
"There'll be a second batch of applicants," Aniya at sumulyap sa akin.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 12
Kabanata 12
"Sera? May pasok ka pa bukas diba?" Ma'am Asunta asked when while I was busy
serving the customers.
"Opo, Ma'am." I smiled.
"Uhm, wala ka bang exams?" Aniya, tila nag-aalangang tignan ako habang
naglilipat ng order.
"Meron po pero kaya naman," I chuckled.
"Alam mo, ayos lang naman kung hindi ka muna mag-serve. Maraming mga empleyado
ngayon tsaka kaunti lang ang customers kasi gabi na." She smiled at me gently. "You
can study first if you like."
My eyes widen, shaking my head.
"Hindi na po," I said. "Duty ko ngayon, nakakahiya nga po at minsan lang ako
papasok pagkatapos ay magpapahinga pa ako."
"You need it, hija." Malumanay n'ya sambit.
"Salamat po, Ma'am." I smiled. "You're so kind to me even if I don't deserve
it."
"Ano ka ba?" She pouted. "Every people needs and deserves kindness and love,
mga bagay at pakiramdam na hindi pwedeng makuha sa pera."
I nodded at her, smiling.
"Tama po kayo," Mahinang sabi ko, tila hinahaplos ang puso.
"I really thought money could give you everything but I was wrong. It can give
you what you want but never what you need emotionally and mentally."
She smiled, lumapit sa akin at hinawakan ang braso ko.
"Napakabuti mong bata, Sera." Malambing n'yang sabi.
Natawa ako at umiling.
"Naku, Ma'am. Hindi po. Siguro minsan but most of the time I am not, masama po
ang ugali ko." I said.
"People share their own fair evil," She shrugged. "Pero may dahilan, diba?"
Natigilan ako pero marahang tumango.
"Sometimes we can't stop ourselves to do something bad for your love ones." I
whispered. "That isn't ideal pero minsan hindi talaga mapipigilan."
"I wish you can meet my sister," She said and smiled, staring at me softly.
"Pwede naman po," I chuckled.
"Well, I wish she was still here." She shrugged. "Pakiramdam ko sobrang
matutuwa iyon sa'yo, you got a heart of an angel, Sera."
Oh, I don't think so?
'Hindi naman, Ma'am." Natawa ako, napasulyap nang may kumuha sa tray na hawak
ko kaya bumaling ako ulit kay Ma'am.
"I really wish she could see you," She sighed.
"Tara na ba, Ma'am?" I joked. "Pwede naman natin bisitahin."
"She's gone," Aniya sa malungkot na boses.
I froze, umawang ang labi ko at napakurap sa sinabi n'ya.
"S-Sorry, I didn't know..."
"It's alright," She smiled. "Matagal na 'yun, Sera."
"Pasensya na, Ma'am, akala ko talaga..."
"Ayos lang," She smiled. "Pero samahan mo ako minsang bisitahin s'ya?"
"O-Opo!" I nodded. "Oo naman po, sasamahan kita."
She nodded, nagitla ako ng bahagya n'ya akong yakapin kaya mabilis ko s'yang
niyakap pabalik.
"Salamat, Sera." She whispered.
"Walang-anuman po," I continued the night by serving the customers, nang makuha
ko ang trenta minutos kong break ay naroon ako sa staff room at nagbasa ng notes ko
para sa exam ko bukas.
I nodded at him.
"I understand,"
"Don't worry, I will make sure of your security." Aniya. "Lando will be there
always, kapag nasa kompanya kita doon ka sa malapit sa akin, okay?"
"Okay, Daddy." Ngiti ko.
"I can lend you a condo unit--"
"Ayos lang ako sa bahay," I said.
"But that can give you extra security--"
"It's really okay, Rai. I can manage."
He sighed deeply, staring at me before nodding.
"What is it?"
"It's not that much," I started. "Gabi 'yun tapos galing kami sa bar, pauwi na
ako tapos pagdaan ko doon sa may lilim patungo sa may gubat na parte may nakita
akong weird."
He just listened to me intently.
"Tapos sumilip ako kasi nakita ko may lalaking nakaitim na may tabon sa mukha.
Medyo malaki 'yung kanyang katawan, matangkad."
Nanliit ang mata n'ya at tumango sa akin.
"I coudn't see that much because it was too dark, basta nakita kong may hila-
hila s'yang malaking itim na bag papasok doon sa gubat."
"Tapos..." Napaayos ako ng upo. "I saw a white van, malaking van."
"Do you see something unique about the van?" He asked.
"Just a normal val but I saw the weird sticker on the back. It was a dark red
letter x. May parang bungo rin." I said, remembering what I saw.
He nodded at that, inabot n'ya ang kamay ko.
"How about the plate number?" He asked.
"I saw it...but it wasn't clear to me." I murmured. "I only remember a bit,
hindi ko maalala ang pagkakasunod-sunod."
He took a paper and pen, pilit ko namang inisip ang nakita ko. It's a good
thing I have a long-term memory pero hindi iyon sapat para maalala ko ng malinaw.
I told him the few letter and numbers that I saw, he scribbled it on the paper.
"Yun lang," I said. "Hindi ko maalala ang buong plate number pero may ganyan."
"Thank you, this is a big help." Bahagya s'yang lumuhod at hinalikan ang noo
ko.
"May napansin ka bang kakaiba sa mga tao sa paligid ng bahay n'yo? Someone
acting weird or anything, covered in blood?"
"Meron," I murmured.
Napaayos s'ya ng upo roon at sumulyap sa akin.
"Who?"
Umiling ako at ngumisi.
"Wala pala, si tatay lang 'yun, nasira kasi 'yung jeep kaya inayos n'ya. Luma
na kasi, nagkumpuni s'ya sa ilalim tapos nasagi, may sugat s'ya." I said.
Nanatili ang kanyang titig sa akin.
"Sa mga kapitbahay namin, wala." I shook my head. "Yun lang naman, Rai. Sorry
kung hindi masyadong madetalye. Sana makatulong?"
He remained staring at me then slowly nodded and took my hand.
"It's alright, this is a big help for me."
"How about the CCTVs? Maybe I can help?" I asked.
"No, it's alright." He shook his head.
"Sige na, Rai. Let me see." I said.
"Are you sure?" He asked. I nodded, kinuha n'ya ang laptop at naupo sa tabi ko
bago iyon binuksan.
The first footage I saw is a video of a woman from a bar, naglalakad ito sa
parking at mukhang may inaantay.
Then I gasped when a white van stopped infront of her and dragged her inside.
Napalunok ako, sumulyap kay Rai na pinagmamasdan lamang ang reaksyon ko.
The video stopped there, ang sumunod ay ang video ng van sa may traffic lights
kung saan iyon nakatigil.
The next thing is when the van stopped. Lumabas roon ang iilang lalaki na
nakatakip ang mukha at nagtungo kung saan.
The next footage is in a convenience store, may pumasok roong mga lalaki,
nakahoodie at may mga sumbrero.
My forehead creased, naghiwa-hiwalay sila at kumuha ng mga bibilhin.
"We coudn't see their faces clearly since hindi maganda ang copy mula sa CCTV."
Aniya.
Hindi ako nakapagsalita, one man caught my attention. Naglalakad iyon patungo
sa lagayan ng tubig.
Before he could even get water, he touched his chest, tila hindi makahinga.
Kumunot ang aking noo, dali-daling kumuha ito ng tubig at binuksan bago mabilis
na ininom.
Because of that, he tilted his face up, nakita ang kaunting parte ng kanyang
mukha sa CCTV.
I froze when I saw a bit of his face and my eyes widen at that.
Si Tatay.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 13
"I just said I'll take him to you and we'll eat," Aniya.
My forehead creased, binalingan ko ang aking kapatid at hinaplos ang kanyang
noo.
"Saan kayo pumunta ni Kuya Rai?" I asked him.
"Uhm, nag-mall po kami, Ate! Tapos binilhan ako ni Kuya ng mga toys tapos ice
cream!"
Napabaling ako kay Rai at sinamaan s'ya ng tingin, nakita kong napakurap s'ya
bago namulsa at nag-iwas ng tingin.
"Let's eat?" Baling ni Rai sa amin. "Migs, favorite mo 'yung ulam."
"Talaga po? Yehey!" He exclaimed. "Bait mo po talaga, Kuya! Kaya gusto ka ng
Ate ko eh!"
"What?" I exclaimed.
Tumawa si Miggy, narinig ko rin ang halakhak ng engineer bago marahang abutin
ang baywang ko kaya napabaling ako sa kanya.
"Una ka na sa kusina, Migs." Rai smiled. "Lando, samahan mo na s'ya at kumain
ka na rin."
"Sige po, engineer, ma'am." Baling n'ya sa amin bago samahan ang kapatid ko sa
loob.
I sighed, siniko ko kaagad ang sikmura ni Rai at napamura s'ya sa ginawa ko.
"Baby," He groaned.
"Ano 'yun, huh?" I raised my brow at him.
"What? I just took him to a mall." Kumurap pa s'ya roon.
"No, I mean, paano mo nakuha kay Nanay 'yan?" I murmured, confused.
"Hmm?" He hummed, marahang pinaharap ako sa kanyang at hinaplos ang magkabilang
pisngi ko at pinatakan ako ng halik sa noo.
"Rai," I called, yumakap pa s'ya sa baywang ko at isiniksik ang mukha sa leeg
ko.
I cursed when he started kissing my collarbone.
"Ephraim!" I exclaimed. Natigilan s'ya at doon na napahiwalay.
"What?" He whinned, pouting.
"Paano mo nakuha si Migs kay Nanay?" I asked.
"I just talked to her and asked, pumayag s'ya." aniya.
"Nang ganoon kadali?" I asked.
"Hmm," He smiled.
"Pero--"
"Sshh," He placed his finger on my lips.
Ngumuso ako, pasimple kong niyakap ang kanyang baywang at humilig sa kanyang
dibdib.
"What's the matter?" He murmured when he noticed my tension.
I sighed, kumapit ako sa kanyang damit at bumuntong-hininga.
"Serafine," He called.
"I'm fine," Bulong ko. He touched my hair and kisses it.
"Everything will be alright. Whatever you're feeling now, you know you can
always count on me, right?"
"Hmm," I hummed.
I don't know, Rai. I really don't know. Sana ay ganoon lang iyon kadali.
I kissed his jaw, itinago ko ang aking mukha sa kanyang dibdib at hinaplos n'ya
ang likod ko.
I never got a call from my friends again, I saw Jenny and Jesusa's post in
social media regarding me.
Now, my circle of friends started crumbling down. They made fun of me and
cursed me, para hindi ako maging nega ay nag-deactivate nalang ako.
I stressed myself out in school, magsisimula na rin ang training ko kina Rai
kaya kailangan kong magdoble-kayod.
Every night, I'd go to the resto to work, inaasikaso na rin namin nila Tatay
ang operasyon ni Miggy.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 14
Kabanata 14
"Rai," I called and touched his arm.
He remained silent, pumarada kami sa parking ng kanyang unit.
"Dito na po tayo, engineer." Lando said.
Rai went out of the car and I watched him silently as he walked towards my door
and opened it.
Inalalayan n'ya ako palabas at hinawakan ang baywang ko habang papasok kami.
He stayed quiet, kita ko ang pag-igting ng kanyang panga sa galit. His brown
eyes remained dark na kahit batiin s'ya ng mga guard ay hindi s'ya umimik.
Lando pressed the elevator for us, pagkarating namin sa kanyang unit ay
marahang inabot ko ang kanyang kamay.
"Doon lang ako sa sofa," I murmured.
He hesitated for a while but then nodded.
Umupo ako sa couch at pinagmasdan s'yang kinakausap si Lando. I saw Lando
glanced at me before nodding.
Sumulyap ako sa phone ko at nakita ang mensahe mula kay Ma'am Asunta at Marco,
nagtatanong kung ayos lang ba ang lagay ko.
I am thankful they didn't asked me what happened, ni wala akong natanggap na
galit na mga mensahe dahil sa nangyaring kumosyon sa resto.
I received a text from Gino, nagulat pa ako roon kaya mabilis ko iyong binasa.
From: Gino
Sorry, Sera. I'm sorry for what Jenny and Jesusa did to you. Hindi ko alam na
ganoon ang gagawin nila. I hope you will talk to me.
Tumunog ang lamesa sa harapan ng sofa kaya nag-angat ako ng tingin at naabutan
si Rai na naglalapag ng first aid kit.
He then began pulling his necktie loose, unbuttoning the cuffs of my dress
shirt and pulled it up to his forearm.
He sat infront of me, inabot ang braso ko kaya bahagya akong lumapit sa kanya
para hayaan s'ya sa ginagawa.
He opened the kit and sanitize my hand first, nakita ko ang sobrang pamumula
nito dahil sa pagkapaso.
"Rai, sorry..." I murmured while looking at him.
He stopped then stared at me.
"What are you sorry about?"
"For bothering you," I whispered. "Eversince I came into your life, palagi
akong may gulong dala."
"There is nothing to be sorry about, Serafine." He said. "This is not your
fault."
My lips protruded and I sighed.
"You're probably tired from work but here you are, mending my burns."
"I knew it, that people won't do you any good." Mahinang sabi n'ya at pinaling
ang ulo, ibinaba muli ang tingin sa paso ko at nilagyan ng ointment.
"What makes you stay with me?" Wala sa sariling tanong ko habang pinagmamasdan
s'ya.
"I don't know," He murmured then placed the ointment back to the kit and grasp
my fingers.
I gasped when he softly pulled me closer to him, resting his forehead on my
ear.
I felt his breath on my neck, his fingers running back and forth on my palm.
"I just found myself wanting you beside me," He murmured.
"Thank you, Rai." Bulong ko. "For being my safe haven,"
Hindi s'ya umimik, narinig ko ang mahina n'yang paghinga sa tenga ko. I caught
his fingers, pulling his hand softly towards my lips.
"Sera!"
"Anaconda ata 'yan--" He stopped me by pushing me back to bed.
He distracted me by his kisses but my hands are stubborn enough to crawl down
his abdomen.
He cursed when I touched his pulsating member.
"Fuck!"
"Subo--"
"Shut up!" He exclaimed.
Nagpigil ako ng tawa nang mamula ang mukha n'ya.
"Sa-suggest lang!" I exclaimed.
"You naughty woman," He shook his head. "You should be punish."
"Oh," I smiled. "Kinky."
"Uh-huh," He licked my jaw and kissed my lips. "Ikaw 'yung ganun, Sera."
"Sus," Tawa ko. "But what's the punishment, huh? What would daddy punish to his
baby girl? Palo sa pwet?" I smiled.
"No moving for you," Umawang ang labi ko nang may nakuha s'yang puting panyo sa
may side table.
He showed it to me, an evil grin on his face.
"Let's tie your hands, Serafine."
Napalunok ako ng marahas nang i-angat n'ya ang aking kamay sa may headboard ng
kama. Hindi manlang ako nagreklamo, I let him do what he wants while I remained
amazed at what is happening.
"How can I touch you now, Rai?"
"You can't, you're being naughty."
"Lungkot na ako!" I exclaimed. Sinipa ko ang paa ko.
Rai laughed and tilted my chin before kissing me hardly on the lips.
"I'll make you happy then," He said and went on top of me to kiss me savagely
again.
I got lost with his kisses, I can feel his hard member near my sensitive spot.
He keeps on teasing me by moving its tip near it.
"Rai...Vioxx..." I called his name.
"Hmm?" He hummed, tila hindi nagsasawa sa pang-aasar at panghahalik.
"J-Just enter me!"
"Calm down," He chuckled, pinirmi ang aking baywang bago lumapit. "This will
hurt big time, are you ready?"
I swallowed hard and nodded.
"Yes..."
I am so damn wet, he's just teasing me but I felt like convulsing. He entered
me slowly and gently, like he's afraid to break whatever it is.
Napaigik ako kaagad nang maramdaman ang dulo 'nun.
"Rai," Kumuyom ang kamay ko pero hindi makagalaw.
"Sshh,"
"Vioxx Ephraim!" I said in frustration when he teased my bud again.
"Don't move, Sera! I'm losing it!" He cursed.
"Just..." I moved my waist and he cursed and touched my waist.
I gasped when I felt the pain, mas pinirmi n'ya ang baywang ko roon.
"Stop fucking moving, Sera!" He insisted. "You'll just get hurt."
"B-But I want--"
"Yes, I'll give it, okay? Just let's calm down." He murmured.
I didnt listen, I moved my hips more and stopped when I felt him moved so he
can enter me fully.
I shrieked, kumuyom ang kamay ko at nakita ko ang paglambot ng mata ni Rai. He
began kissing my face, distracting me to forget the pain.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 15
We're halfway to the story! Enjoy!
PS: Hi, guys! Please let us pray for the safety of people near the affected
areas now because of Taal eruption. Don't forget to wear your masks and stay
indoors. Please, take care of your pets too, kung pwede, ipasok n'yo sa bahay to be
safe.
I am praying for all of you. May God bless us.
xxx
Kabanata 15
"Ate, pagkatapos po ng opera ko po magiging okay na po ako?" I smiled when my
brother asked me while I am preparing him to go to school.
"Oo, Migs." I smiled. "And after you recover, you'll get extra energy kaya
hindi ka mabilis na mapapagod."
"Hindi na po ba ako mabilis na hindi makahinga?"
"No, Migs." I ruffled his hair. "At kapag tuluyan ka nang naging magaling, ako
ang bahala sa'yo. Magkakatrabaho na si Ate at promise ko, magbabakasyon tayo."
"Yehey!" He cheered happily. "Sana po gumaling na ako."
"Gagaling ka, Miggy. Trust me." I murmured.
Pagkalabas namin ng sala ni Migs ay natigil sa pagsisigawan ang Nanay at Tatay.
Turns out, she bought new luxurious looking dresses. Nagdadala rin s'ya ng
nagsusugal rito sa bahay at nakikipagpustahan pa kaya galit na galit si Tatay.
"Hindi pa ako tapos sa inyo!" She exclaimed and walked out.
Tatay sighed, hinilot ang kanyang sentido at pagod na tumingin sa aming
magkapatid.
"Pasensya na mga anak," He smiled sadly.
"Papasok na po kami, Tay." I said.
He nodded, napansin ko ang sobrang pagpayat ng tatay kaya lumapit ako sa kanya
at bahagyang yumakap.
He hugged me back, nakisiksik rin si Miggy kaya marahang niyakap rin s'ya ni
Tatay.
"Tay nagluto na ako ng agahan," I said. "Kain na po kayo bago dalhin ni Nanay
ang mga kasama n'ya."
"Salamat, Sera." He smiled weakly.
"Tay, kumuha rin pala ako ng kaunting ulam para sa baon ko mamaya sa opisina."
I said.
He nodded, kissing our heads, inihatid kami ni Migs sa gate ng pintuan
pagkatapos.
I believe my father can't do that, he can't possibly kill a person. I don't
think so.
Pagkahatid ko palang kay Miggy sa eskwela ay kaagad ko nang nakita ang paglitaw
ni Lando.
"Para ka talagang multo," Natatawang sabi ko.
"Ayaw ko lang na ma-weirduhan ka sa akin, Ma'am." He smiled. "Tsaka ang sabi ni
engineer, baka hindi ka komportable."
"Nasanay na ako," Tawa ko.
Sumunod ako sa kanyang paglalakad at inilahad n'ya sa akin ang kotse.
"I can definitely ride a jeep there," I said.
"Ayaw pumayag ni engineer, Ma'am." Aniya at pinagbuksan ako ng pinto.
I laughed, shaking my head and entered the car.
To: Daddy six inches
Hello, daddy! Morning! Musta ang susi natin d'yan?
Natawa ako nang wala pang ilang segundo ay may message na s'ya.
From: Daddy six inches
If I'm not in a meeting, woman, I'm telling you. Kanina pa kita hinalikan d'yan.
I giggled, mabilis na tumipa.
"Rai!" I called.
"You brat," He groaned.
I shook my head, umayos ako ng upo sa kandungan n'ya bago bahagya s'yang
nilingon.
"Saan na mug ko?" I asked.
"Walang may-ari ng mug, Serafine." Iritado n'yang sabi.
Natawa ako, he forced his face on my neck and I tilted my face and let him. He
wrapped his hand on my waist, placing his palm firmly on my stomach.
"Bakit nga pala ako nandito?" I asked.
"Does it taste good?" Iritado n'yang tanong kaya napatawa na ako sa kanya.
"Seriously, Rai?" I asked.
"Answer me, Serafine."
"Lunch ko? Oo." I smiled. "Kumain ka na ba?"
Nilingon ko s'ya.
"No," He raised his brow.
"Weh?" I asked, umayos ako ng upo at hinawakan ang kanyang panga. "Bakit hindi
ka pa kumakain?"
"I don't want to eat,"
"Why?" I asked. "Sure ka? Ano, bilhan kita sa cafeteria?"
"Ayaw," Muling niyakap n'ya ako at sumiksik sa leeg ko.
"Bakit?" I asked, I got distracted when he gave me tiny kisses on my shoulder.
"I want the foods you cooked."
"Wala akong naluto, ubos na. Paano 'yun, kailangan mo kumain." I murmured.
"Yeah, and you'll cook something for that boy yet you can't cook your boyfriend
lunch."
"B-Boyfriend?" My mouth parted, walang reaksyon si Rai at hinawi pa ang buhok
ko para halik-halikan ang batok ko.
I smacked his leg, natigil s'ya roon.
"What?" He whinned.
"What are you doing?" I murmured.
"Why? I can't kiss my girlfriend now?" Reklamo n'ya. "Hindi na nga ako nilutuan
ng lunch, bawal pa humalik?"
Napakurap ako roon, kumalabog ang puso ko at marahas na napalunok.
"T-Tayo na ba, Rai?" I asked, still in shock.
"Ayaw mo ba?" Natigil s'ya.
Hinarap ko s'ya, gulat.
"Seriously?"
"Why the heck I'd kiss you and make love to you if I am not serious?" He raised
his brow.
Bigla akong natawa, hindi makapaniwala. Hinawakan ko ang kanyang pisngi at
kinurot.
"T-Totoo? Pero bakit hindi ka nanligaw?" I suddenly asked at biglang nairita.
"Hindi ka seryoso sa akin?" I spatted, biglang tinampal ang pisngi n'ya.
"Aww," Ngiwi n'ya. "How easy for you to switch emotions, huh? Moody."
"Hindi ka seryoso sa akin, Miranda?" I spatted.
He closed his eyes, suppresing his smile. Sa pagmulat n'ya at inabot n'ya ang
baba ko at inilapit ang mukha ko para patakan ng halik ang labi ko.
"Courtship won't end because of a label, baby." Aniya. "Courtship is not just
before you said yes to be my girl, it also comes after and during the relationship.
Hindi porket sinagot na ay hindi na manunuyo."
"Ang makata naman pala ng six inches ko--"
"Serafine!" He groaned.
I laughed.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 16
Kabanata 16
"Hindi mo 'yun kawalan, Sera." Kikay sighed.
"I just thought there's something between us," I whispered.
Huminga ako ng malalim, pilit na hinahawi ang mga luha ko.
"Don't cry, he doesn't deserve your tears." Nang yakapin ako ng kaibigan ay mas
napaluha lang ako.
I hugged her back and sniffed, trying my best not to make any noise.
"G-Galing mo mag-advice," I tried joking.
"Hayop ka, Serafine." Tumawa s'ya, medyo naiiyak na rin. "Napapa-english tuloy
ako! Shit, dudugo na 'yung ilong ko."
I chuckled, sniffing. Lumayo ako sa kanya at hinawi ng kaibigan ko ang mga luha
ko.
"H'wag kang papaapekto. H'wag kang iiyak sa ganyang klaseng lalaki." Aniya.
I nodded, biting my lip.
"I-I'm Serafine Mendez, sino ba s'ya?" I murmured, trying to be strong. "He's
nothing too."
"Tama!" She exclaimed. "Tama 'yan, Sera. The Sera I know is strong, ikaw pa
ba?"
"I'm strong...sino ba s'ya, huh? He's just a stupid, ugly piece of shit." I
gritted my teeth.
"Ugly...Sure ka, 'te?" Sinilip ako ni Kikay.
Kumunot ang noo ko, tinulak ko ang noo n'ya kaya tumawa s'ya.
"Joke lang, Sera. Kung pangit s'ya, edi pangit! Aanhin mo ang ka-gwapuhan kung
manloloko, diba?" Aniya.
I sighed, muli kong niyakap ang unan at sumandal sa haligi ng bahay.
"Anong balak mo? Will you quit? Leave his firm?" Ani Kikay sa akin.
"No," I shrugged, pinag-iisipan ko na ito. "Bakit ako aalis?"
"Because you're hurt?" Takang tanong n'ya.
Muli akong umiling at binasa ang labi ko.
"Hindi ako aalis dahil hindi s'ya ang pinunta ko roon, Kikay." I murmured. "I
am having my internship there, bago pa s'ya dumating, may pangarap na ako. If he
hurt me, it doesn't mean my dreams will stop with him."
Bumilog ang kanyang bibig, napailing ako nang pumalakpak s'ya.
"Miss Universe!" She exclaimed. I smiled, shaking my head.
"I'm just being practical, kung aalis ako, saan ako mag-iintern? Intership on
his company will make a big difference in my credentials. Kapag naka-graduate ako,
magkakaroon ako ng magagandang offer, makakatulong 'yun para sa akin, sa pamilya
ko."
"Eh, paano mo s'ya pakikitunguhan?" She asked. "Like normal?"
"I don't think I still can act normal with him around, Kikay." I murmured.
"Hindi ko kayang pakisamahan s'ya kagaya ng dati."
"So...anong gagawin mo?"
"Acting casual, like how an intern treats her boss. Bahala s'yang mag-isip kung
anong mayroon sa akin, wala akong pakialam sa kanya."
"At ang card na binigay n'ya sa'yo?" Tumaas ang kilay n'ya.
"Gagamitin ko, akin 'yun." Tuso kong sabi. "It has my name there so...I have
the right to take it."
Ngumisi s'ya at siniko ako.
"Ganyan ang Sera na kilala ko, palaban!" Tawa n'ya.
"Kung tuso s'ya, mas tuso ako. He fooled me and I'll fool him too. Ano ngayon
kung gastusin ko? I'm a gold digger anyway." Tumalim ang tingin ko.
The next day, I felt how Lando glance at me, curious about what I am doing and
why I am acting up.
He greeted me good morning and I just nodded and didn't say anything.
Hindi kaagad sumunod si Lando pagpasok ko sa firm, diretso ang lakad pero
nakita ko ang papalapit na si Alice Tan kasama ang ibang engineers. They were
discussing something.
She stopped upon seeing me, a smirk plastered on her face.
My heart ache, didiretso na sana ako para iwasan s'ya pero kaagad n'ya akong
sinalubong.
"Miss Mendez!" She called cockily.
I glanced at her and saw her mocking eyes.
"Yes?" I asked seriously.
Natigilan ang mga kasama n'ya. I saw some engineers shifted their gaze at me,
curious.
"Oh, hi, Miss Sera!" Kaway ng isang engineer.
I smiled a bit, nodding my head.
"Good morning po,"
"Ang ganda mo talaga," I saw the man blushed a bit. Nagsikuhan ang mga kasama
n'ya at naglokohan.
I just smiled, I noticed how emotion on Alice's face vanished. Mukha s'yang
iritado sa nangyari.
"You're an intern, right?" Her voice is now sharp.
Bumaling ako sa kanya at tumango.
"Go and get the chairwoman a glass of coffee," She demanded.
"Bakit s'ya pa, Engineer Tan? May secretary naman si Madamè--"
"S'ya ang gusto," Kumunot ang noo ni Alice. "Kunan mo!"
"Okay," Tipid kong sabi.
She looks irritated when she saw how relaxed my face is. May sasabihin pa sana
pero bahagya na akong yumukod at umalis.
Nagtungo muna ako sa opisina, nakita ko kaagad sina Sir Roff at Trisha na
kumakaway.
I flashed a smile and nodded, saglit na kumaway bago magtungo sa table ni
Marco.
"Marco?" I called.
"Yes, Sera?" He immediately stood. "Off mo pala kahapon, hinahanap kita."
"Uhm, papatulong sana ako." I said.
"Sure, para saan?" He's now curious.
"Kasi... Kailangan ko magtimpa ng kape, pinapautos lang but I don't know how to
operate."
"Tara," Mabilis n'yang sabi at humawak sa braso ko. "Turuan kita."
"Thank you!" I smiled.
Sabay kaming naglakad ni Marco palabas sana sa opisina pero natigilan ako nang
makita ang paparating din na si Vioxx.
He looks cold but his mouth lifted for a smile when he saw
me.
I didn't flashed a smile back.
"Good morning, Engineer." Marco greeted.
He didn't answer, his confuse eyes stared at me and I immediately cleared my
throat.
"Good morning, Engineer." I said formally.
I saw his jaw clenched, his forehead creased, curious of my answer.
"Where are you headed?" Baling nito kay Marco.
"Magpapatulong lang si Sera sa coffee maker, Engineer." Ani Marco.
"Ako na," Natigilan ako nang magsalita s'ya.
"Po?"
"I'll help her," Presenta n'ya.
Halos matawa ako roon.
"Si Marco na po," I said coldly.
His eyes turned sharp, he looks frustrated with my answers.
"Ako na ang sasama sa'yo," Aniya at sinubukang hawakan ang kamay ko pero
bahagya akong umatras.
I saw how emotions flashed on his confused eyes.
"Ako nalang ang sasama," Ani Marco na humawak sa braso ko.
"Ako." Vioxx demanded, staring at me deeply. "Sasamahan ko si Serafine."
"Pero--"
"Ako na ang sasama sa kanya--"
"Sabing si Marco nga, eh!" My voice raised.
I saw how Vioxx stopped. Suminghap naman ako dahil sa biglang pagtaas ng boses
ko kaya tumikhim ako.
"We're really fine, Sir." I said, staring at his eyes.
"Sera, I--"
"You got things to do," I said, smiling a bit. "You shoudn't waste your time
with just...a girl like me."
"Serafine," He called. "What are you saying?"
I smiled and shook my head.
"Nothing," I said cooly. "Excuse us, Engineer." I said formally and left him
there, dumbfounded.
Hindi nagtanong si Marco pero pansin kong nagtataka s'ya sa asta ko. I was
thankful because he didn't asked. Tinulungan n'ya ako at tinuruan sa paggamit ng
coffee maker na dinala ko sa chairwoman.
I thought I'll get to receive her harsh words but good thing she isn't there
when I arrived. Tanging ang secretary lang ang sumalubong sa akin.
Akala ko ay magiging kalmado ang oras ko sa opisina pero hindi pala dahil ang
pesteng engineer ay kanina pa labas-pasok sa opisina. Ilang beses ko pa s'ya
nahuhuling tumitingin sa table ko pero hindi magawang lumapit.
What a good actor, Engineer Miranda.
You fooled me in believing you are concerned.
I mentally note to talk to my father, tatay ko s'ya pero hindi ko kakayanin
kung totoong may ginawa s'yang masama sa ibang tao. I will talk to him to know the
truth.
"Ma'am Sera? Pinapatawag kayo ni engineer." Hindi na ako nagulat nang lapitan
na ako ng secretary nito na kanina pa kami nakikita.
Vioxx with his weird in and out of office while obviously glancing at me and
me, not giving a single fuck about him.
"Okay," I said formally and stood.
Kumunot ang noo nito, nagtataka rin marahil pero walang masabi.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 17
Habang nasa taxi kami papunta sa bar ay wala ako sa sarili, excited sila pero
ako ay walang madamang kahit ano kung hindi ang galit.
Mag-uusap, huh? If I know, kapag nalaman n'yang nauna na kami. He'd probably
join her in a five-star hotel and fuck her senseless!
Halos itapon ko ang phone nang sunod-sunod na tawag ang natanggap ko galing sa
gagong 'yon.
I turned my phone off, kaagad na kumuha ng cocktail pagpasok palang namin.
"Let's party!" I exclaimed.
"Woah!" The loud song boomed. Napuno ng usok at mas nag-ingay ang DJ.
I saw couples making out, friends partying. Nakailang shot pa ko ng alak nang
makumbinse ako ng mga kaibigang sumayaw sa dancefloor.
Guys asked me to dance and I declined at first, mga kaibigan ko lamang ang
kasama ko pero matapos ng ilan pang inumin ay nakumbinse na ako.
I dance and flirted.
I keep on imagining how foolish I am to believe in impossible love. Ang mayroon
kami ni Rai ay pag-ibig na impossible. Kalokohan ang mayroon kami.
I remembered his words, how he made me believe his lies. Kung paano ako umasa
at iniwan lamang bigla sa ere ng walang pasabi.
"You're sexy, mind going to my place?" I almost forgot I am dancing with a
stranger.
I did not answer but grin instead. Humawak ako sa kanyang balikat at humawak
s'ya sa baywang ko.
"Tangina--"
Vioxx left me to punch the man again. Napasigaw na ako at mas nagkagulo.
Napasinghap ako nang magpalitan sila ng suntok, hinawakan ako ni Marco para
hindi makisali pero nagpumilit ako.
"Tama na!" Singhap ko.
Vioxx seems so mad, hawak n'ya ang kwelyo ng lalaki kaya dali-dali kong
hinawakan ang kanyang braso at hinatak.
"Tama na!" Sigaw ko.
He stopped. Nagpdala s'ya sa hila pero kita ko ang galit sa kanyang mga mata.
Halos bulagta na ang lalaki sa lapag, magulo ang buhok ni Vioxx at may dugo ang
gilid ng labi, nagusot din ang suot na damit.
"Sino ka ba--"
He clenched his jaw, hindi na sumagot sa lalaki at kinuha ang kamay ko.
He pulled me outside, wala akong imik habang hila-hila n'ya ako. Kitang-kita ko
ang galit sa kanyang mga mata, he was breathing a bit deeply and fast.
Halos itulak na n'ya ako papasok sa kotse. Kunot ang noo ko habang naglalakad
s'ya sa driver's seat.
Hindi ko s'ya inimik sa byahe, I saw him gripping the steering wheel hard. His
forehead creasing, akala ko ay i-uuwi na ako pero nang mapansing nasa ibang daan ay
doon na ako nagsalita.
"I-uwi mo na ako." I said.
Hindi s'ya umimik. I saw him frustatedly brushed his hair, his jaw clenched,
his intense brown eyes are staring directly in the road.
"I-uwi mo na ako," Ulit ko.
Hindi n'ya ako inimik.
"Vioxx!" I exclaimed.
"Is it too hard to call me Rai again, huh?" Mariing tanong n'ya.
"I-uwi mo na sabi ako!" I roared. "Ano ba, saan mo ako dadalhin?!"
"Mag-uusap tayo." Mariing sabi n'ya at sumulyap sa akin.
"Para saan?" Kumunot ang noo ko. "May dapat ba tayong pag-usapan?"
"We will fix this fucking problem we have, Serafine." Mariing sabi n'ya. Nang
tumigil ang sasakyan sa parking lot ng pamilyar na building ay napasinghap ako.
He went out of the car, pinagbuksan n'ya ako ng pintuan kaya mabilis akong
lumabas at tinanggihan ang kamay n'ya.
Suminghap s'ya at sumunod, padabog ako naglakad at hinayaan s'ya.
Sobrang bigat ng pakiramdam sa dibdib ko, tila ilang segundo lang ay sasabog
ako sa galit.
He followed me like a fool, pinagtitinginan na kami ng mga tao, sumakay ako sa
elevator at mabilis s'yang nakasunod.
Wala kaming imik na dalawa, malalim ang paghinga ko, nagtitimpi habang s'ya ay
kunot ang noo at umiigting ang panga.
I walked out when we reached the floor, sumunod s'ya kaagad at sinubukang
abutin ang kamay ko pero hinawi ko s'ya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 18
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 19
Hi, sorry for the late updates. I'm quite busy and I can't
promise daily updates, I'll only update if I have time.
Thank you! Enjoy!
xxx
Kabanata 19
"Kahit ngayon lang...pwede ba?" I muttered frustatedly.
Natahimik sila, Tita Asunta sighed then stared at me softly. Gulat pa rin ako
sa narinig pero wala akong lakas para magtanong, ang tanging nasa isip ko lamang ay
ang kapatid ko at ang kaligtasan n'ya.
"Sera..." She murmured.
"Aalis muna ako, siguraduhin mong magiging maayos ang anak ko pagkabalik ko,
Serafine." Nanay pointed me and rolled her eyes, walking away from me.
Sinapo ko ang mukha at mariing napapikit.
"S-Sera... I'm sorry, m-magpapaliwanag ako." Tita said.
"Pati ba naman ikaw?" I asked her weakly.
I saw the pain and regret on her eyes, she sighed and tried holding me.
"S-Sorry, hindi ko intensyong itago sa'yo." She murmured.
Hindi ako umimik at nanatiling nakatitig sa aking mga kamay na hawak n'ya.
"Sana...sana, pakinggan mo ako."
"Sa susunod na..." I murmured and stared at her. "I don't want something to bother
me this time, ang kapatid ko...mas kailangan n'ya ako ngayon."
She nodded, understanding me. Napasinghap ako nang haplusin n'ya ang kamay ko
at maya-maya'y niyakap ako.
"I understand, dito lang ako. Salamat, Sera. We will pray for Miggy." She
whispered.
My tears fell, suminghap ako at niyakap s'ya pabalik.
"M-Magiging maayos s'ya, di ba?" I whispered.
"Of course...Sssh, of course, magiging maayos s'ya." Haplos n'ya sa aking
likod.
I caught Vioxx walking towards us, may hinahanap ang mga mata at nang magtagpo
ang mata namin ay kaagad akong nag-iwas ng tingin at humiwalay kay Tita.
I harshly dried my tears, sobbing a bit and trying my best to calm down.
"Sino pong kaanak ng pasyente?" I immediately stood from my seat when the
emergency room opened and the doctor went out.
I saw Vioxx standing near the doctor, hindi ko s'ya pinansin at dumiretso sa
doktor.
"Kapatid ko po... Ano pong nangyari? Kumusta po ang kapatid ko?"
"Miss Mendez," He nodded. "As much as I want to say that he's doing fine, he's
not as of the moment."
Kumalabog ang puso ko roon at nangilid ang luha ko.
"His stress this past few days weakened his heart more, emotional stress isn't
good for him, right? And he had shortness of breath because of it. His scheduled
operation, unfortunately has to be as early as now."
I gasped, mariing naipikit ko ang mata.
I felt someone holding my arm, sa paglingon ko ay nakita ko si Vioxx na
inaalalayan ako.
"Then, let's push through the operation," He suddenly spoke, napatingin sa
kanya ang doktor at tumango.
"We will, engineer. We can't prolong the process, nasa panganib ang buhay ng
pasyente."
Hindi na ako nakapagsalita nang manginig ang katawan ko sa takot. Takot para sa
kapatid ko, takot para sa operasyon n'ya at sa kanyang kaligtasan.
"G-Gawin n'yo ang lahat, p-pakiusap...Iligtas n'yo ang kapatid ko." I murmured
desperately.
"S-Sera..."
"Kung pagmamahal ang ginawa mo, ang babaw naman." I whispered.
Tumungo s'ya, nabakas ko ang pagkalugmok roon.
Hindi na s'ya umimik pa at nanatiling nakatungo, I remained looking at him,
sighing and shaking my head.
"I'll go, salamat sa lahat ng tulong." I said, drying my tears and sighed,
staring at him briefly before walking away.
Halos isang buong araw ang inantay ko bago magising ang kapatid ko, Nanay never
showed up again which made my heart ache.
Pati manlang kay Miggy ay wala s'yang pakialam?
Si Marco at Tita lang ang kasama ko sa pag-aasikaso sa aking kapatid, hindi pa
s'ya makausap sa ngayon pero wala ayos na iyon, amg pinakamahalaga lamang sa akin
ay maging maayos s'ya.
Unfortunately, Marco and Tita had to leave for a while to check on the resto,
doon rin dumating si Nanay na hinabol pa ng nurse nang pumasok sa kwarto na may
dalang sigarilyo.
"Nay!" I warned.
Nahabol s'ya ng nurse na kaagad s'yang pinagsabihan.
"Ah, ganun ba?" She raised her brow. Tinapon ang sigarilyo at kumunot ang noo.
"Okay na?"
"Sige, Ma'am, pero sa susunod po sana--"
"Oo, umalis ka na, alam ko." She hissed.
The nurse left, suminghap ako at napailing sa kanya.
"Nay, sa labas na po tayo mag-usap." I murmured. "Si Miggy--"
"Pahingi ng pera," She suddenly said.
"Ano?" I gasped. "Nay, kakaopera lang ni Miggy, kakalibing lang ng Tatay, kahit
ngayon ba pwedeng tama na?"
She laughed, shaking her head.
"Bakit wala ka bang pera? Tang ina, di ba heredera ka? Nasaan ang mana mong
tang ina ka?"
"Pwede ba?" I shook my head. "Konsiderasyon naman, Nay!"
"Konsiderasyon? Huh! Pabigat ka nga lang sa pamilyang 'to--"
"Magkano ang ibinayad sa'yo ni Engineer?" I hissed. "Hindi pa ba iyon sapat,
huh, Nay?"
"Ipinambayad ko sa utang! Bigyan mo nalang kasi--"
"I-kwenta mo lahat ng perang ibinayad sa'yo ng lalaking 'yon."
"At bakit?" Kumunot ang noo n'ya.
"Ibabalik ang perang ginastos n'ya sa'yo, hindi ako papayag na may utang na
loob ako sa lalaking 'yon."
"May pera ka?" She mocked. "Makapagsalita ka, mayabang ka na? Porket heredera
ka?"
"Hindi 'yon, Nay." I tried my best to be patient. "Ang iniisip ko ay ang
ibinayad n'ya sa'yo, para ano? Para hindi ako saktan? Ibabalik ko kung anong
ibinayad n'ya sa'yo...at ikaw, hindi ka na tatanggap ng kahit ano--"
"Aba't--"
"Sana maisip mo ang kalagayan ng kapatid ko, kakamatay lang din ng Tatay ko
kaya kaunting konsiderasyon naman, Nay." I sighed.
"Punyeta! Wala ka talagang kwenta!" She hissed. "Pabigat ka pa rin sa buhay ko!
Hanggang ngayon!"
Umiling ako at umiwas, tahimik na umupo sa sofa at galit s'yang nagtungo sa
akin at dinuro ako.
"Wala kang utang na loob!"
I didn't say anything and just stared at her.
"Simula ngayon ikaw na ang bahala sa buhay mo! Wala na akong pakialam sa'yo!
Alagaan mo ang kapatid mo! Di ba, d'yan ka naman magaling? Ang magpanggap na may
pakialam ka? Magpanggap na santa? Sige, ikaw ang bumuhay d'yan at bahala na kayo!"
She threatened me.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 20
Kabanata 20
"Ang ingay mo, Miranda." Ngiwi ko.
He chuckled a bit and glance at me.
"Why? I just miss talking to you and I bought you some dress...may bulaklak din
sa likod."
"What?" My brow raised, mabilis na napatingin sa likuran at nasapo ang mukha
nang makita ang paperbags at pumpon ng asul na rosas ang backseat.
"Akala ko ba naghihirap ka?" My brows raised, humalukipkip ako at tinitigan
s'ya.
"Uh, I'm not the poor earlier but you have my wallet now, so...I'm kinda
broke." He licked his lower lip.
"Oh, edi sa'yo na." Inilapag ko sa hita n'ya pabalik ang wallet. "I don't
really need that."
"No," He put the wallet back on my leg. "Take it, that's yours now."
"Seriously," I sighed. "Pwede ba? I told you I don't want dealing with you
again, bakit ba sunod ka ng sunod?"
He sighed, not answering me.
"Engineer..."
"Mahal kita, Serafine." He said, stopping me.
I cleared my throat, looking away. Kumuyom ang kamay ko at tumitig sa daan.
"Bakit mo ba ako pinapahirapan?" I sighed. "It's better to just leave, alam mo
namang walang patutunguhan?"
"I won't leave without a fight, Sera." He said and sighed. "I love you...even
if you don't like it, I will pursue you."
I shook my head and heave a deep sigh, laughing a bit.
"You're crazy," I puffed a breath. "Really, really crazy, Miranda."
"I may be...but I won't just stop here." He murmured.
"You are getting married, right? To Alice Tan? Bakit nandito ka pa? Why don't
you just please her and just leave me?"
I was confused when he suddenly stopped the car, sinulyapan ko s'ya at nagtaka
roon.
"Why did we stop?"
"I can't keep this from you anymore," He tilted his head. "Fuck, I don't want
you involved here but..."
"But what?" I asked. "Tell me, hindi 'yong nagtatago ka. Tutal naman magkasama
tayo ngayon, ano pa bang ine-expect mo? Kung sino man 'yang sinasabi mo
paniguradong alam nang nandito ka kasama ako."
His jaw clenched, I saw how his hand tightened on the steering wheel.
Humalukipkip ako at hinarap na s'ya. "So?"
"We are suspecting Alice Tan for Akisha's murder," He muttered and I froze.
Halos manuyo ang lalamunan ko at gulat na napaharap sa kanya.
"W-What?"
"We still can't prove it but I know, I have men tailing her and her moves. We
just lack evidences but I know she's involved."
"What...why? Kung ganoon, b-bakit nasa opisina n'yo s'ya? Bakit kayo
magpapakasal? Bakit n'ya gagawin 'yon?"
"My Mom likes her family," Kumunot ang noo n'ya. "And I can't tell this to her
either because she might slip, baka masira ang mga plano ko."
"Then...why? Why are you telling me this? H-Hindi ka ba natatakot na masira ang
plano mo?" I asked and I saw how his weak smile plastered. His jaw clenched,
lowering his head on the steering wheel.
"Kasi mahal na mahal kita," He whispered. "I will protect you...no matter
what."
My heart pounded painfully, suminghap ako at humigpit ang pagkakakuyom sa mga
kamay.
"Is that why you said that?"
"I never wanted you to hear that," He muttered. "I just...want to stop her from
meddling with you. She keeps on asking me about us and you know I can't risk."
Hindi ako kaagad na nakaimik, I bit my lip to stop my tears from falling.
Sumulyap akong muli sa labas at inabala ang sarili ko sa pagtingin roon.
"L-Let's go, baka gabihin tayo." I murmured.
Naramdaman ko ang titig n'ya sa akin bago nagbuntong-hininga at tumango.
"Alright," He whispered.
Pagkarating namin sa probinsya ng tunay kong ina ay halos hindi pa ako
makapaniwala. I was in awe and in tears, sa pag-iisip na makakapunta ako rito, na
kahit wala na ang Mama ko ay makikilala ko pa rin s'ya.
"Ihahatid kita sa mansyon n'yo--"
"No," I immediately shook my head.
"Come on," He tried pursuading me. "Mag-gagabi na...it's dangerous at night,
baka--"
"Just let me do things my own way, Vioxx." I sighed and glance at him. "Gusto
kong pumunta roon na ako lang, ayokong kasama ka, hindi mo ba naiintindihan?"
"I understand," He nodded, licking his lip. "I just want you safe--"
"Susunduin ako ng sasakyan," I said and that stopped him. "Thank you for this
but I can go alone now."
He stared at me and sighed, nodding a bit and went out of the car. He helped me
fixing my things while waiting.
Habang nakasandal s'ya sa kotse at ako nama'y nakatitig sa maliwanag na langit
dahil sa mga bituin ay walang salitang namutawi sa akin.
"Sera?" Nilingon ko s'ya at nakita ko ang titig n'ya.
"Hmm?"
"Can...I see you again?" He asked and I immediatedly shook my head.
"No," I answered. "This ends here, Engineer."
"Please?" Nagitla ako nang hulihin n'ya ang kamay ko. I glance at him and
caught him caressing my hand, nangilid ang luha ko nang patakan n'ya iyon ng halik
at humigpit ang hawak n'ya.
"No," I murmured. "You may have a reason but I can't trust you again. I can't
trust you to not break me again."
"I love you," He whispered. My heart constricted when I caught a tear on his
cheek.
"M-Makakalimutan mo rin ako," I said and sniffed when I can't stop it anymore.
"B-Baby..." He whispered.
"I love you but I can't tolerate it anymore...I can't do it with you. Not when
I'm broken like this.." I whispered and sniffed.
I felt his hand on my cheek, mas suminghap ako nang haplusin n'ya ang pisngi ko
at hinawi ang luha ko.
"G-Give me a chance, please?" He whispered. I keep on shaking my head and he
slowly tugged my arm to hug me.
My lips quivered when I felt his warmth, I found myself breaking down while
tugging his shirt.
"S-Sorry...hindi ko alam, h-hindi ko kaya." I whispered.
He hugged me, ibinaon n'ya ako sa kanyang dibdib at patuloy na hinahaplos ang
ulo ko. He caressed my hair, slowly kissing it.
"I understand," He whispered. "I-I'm sorry, I will wait for you. But please
remember, I-I won't just stop here."
I sniffed, I keep on shaking my head as he caressed my hair.
"No,"
"Engineer, I made it clear--"
"It's not it," He murmured and I glance at him.
"What?" I asked.
"I...just..." He blushed.
"W-What?" Hinarap ko na s'ya.
"M-Maniningil lang sana ako ng pamasahe mo sa grab." He said.
"What the hell...Miranda!" I suddenly gasped.
His eyes widen, clearing his throat.
"S-Sorry, uhm, kasi di ba, nag-iipon nga ako para may budget ako para makita
ka--"
"Sabi nang ayoko nga--"
"Gusto ko," He sighed. "Take my money, sa'yo na 'yan, I am sure it could last
for atleast a year. Kailangan ko lang mag-ipon sa mga susunod."
"Vioxx!" I said frustatedly then closed my eyes. "Magkano?"
"Huh?" He blinked. "Uhm, fare mo, Five hundred fourty-three."
I gasped again, hindi ko alam pero umatras ang luha ko at nasabunutan ang buhok
ko.
"Miranda naman..."
"N-Negosyo lang," He pouted.
Umiling ako, nilabas ang wallet n'ya at inabot sa kanya.
"Take it back," I said.
He took it, sumikip ang dibdib ko nang kunin n'ya ang wallet, naisip na susuko
na talaga s'ya.
I watched him as he took the exact fare from his wallet and gave it back.
"W-What?" I asked.
"S-Sa'yo na," I said.
"No..." Nang hindi ko tanggapin ang bigay n'ya ay umawang ang labi ko nang
ilagay n'ya ang wallet sa bag ko.
"Ayoko nga--"
"Bye!" He suddenly wave before I could even get him.
Nasapo ko ang noo ko.
"See you tomorrow!" He exclaimed and I groaned when he rode his car and left.
Hindi nga s'ya nagsisinungaling. The next day, he appeared again and again.
Even at my new university for the remaining semester.
It annoys me everytime because he is too persistent, kahit nabalita na sa TV
ang pagkawala n'ya bilang CEO ng kanilang firm ay hindi s'ya nagpatinag. Mas gumulo
pa ang buhay ko 'nung wala na s'yang ginagawa at halos tumambay na sa unibersidad
ko.
He befriended the staffs, the school admin and he even got a post as an
instructor because the faculty of engineering knows "The" Vioxx Ephraim Miranda.
And my new life has him all over me.
"Wala nang test paper?" I asked from my classmate just infront of me.
"Ay, sorry, wala na, kulang eh. Hingi ka nalang kay Engineer." She smiled.
Halos tumaas ang dugo ko, I glanced at the annoying engineer. Nakangisi pero
nang makita ako ay tumikhim at nag-iwas.
He fixed his glasses using his index finger, his jaw clenched a bit when he saw
me stood from my seat.
Ang magulong buhok n'ya ay nahulog sa kanyang noo, he lowered his head to
pretend he's busy.
Nakita ko pa ang iilang kaklase kong sumusulyap at kinakagat ang ballpen habang
nakasulyap sa pangit na engineer.
My forehead creased, raising my hand a bit. Nang tamaan ng kamay ko ang batok
ng kaklase kong babae ay nag-ingay kaagad s'ya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 21
"What's that?"
"Foods, kumain ka na, kanina ka pa dito, 'di ba?" He asked.
Sa halip na sumagot ay binalingan ko ang dala n'ya.
"At paano mo napasok 'yan? Is foods even allowed here?" I asked.
"Ako pa ba?" He smiled sheepishly, tucking my hair behind my ear.
My heart thumped when our eyes met, his deep brown eyes gazed at me. From my
ear his hands fell on my cheek down my jaw.
Nanatili akong nakatitig sa kanya habang and hinlalaki ay marahang humaplos sa
labi ko.
My mouth parted, I saw how his eyes darkened more, licking his lower lip.
He moved his face closer, my heart hammered inside my chest. He tilted his head
bit before he could even kiss me, I looked away immediately.
Halos magwala ang puso ko nang tumama sa aking pisngi ang kanyang labi. He
sighed, kumuyom ang kamay ko nang unti-unting sumubsob s'ya sa balikat ko.
His hands are wrapped behind my back, bumilis ang paghinga ko sa bulong n'ya.
"I missed you," He whispered.
Hindi ako umimik.
"You should eat," He suddenly said and moved away, nag-iwas s'ya at inayos ang
pagkaing binili n'ya sa harapan ko.
I remained looking at him quietly and he seems persistent to do what he has to.
Sa harapan ko ay may tatlong rosas na kaagad kong kinuha at hinaplos.
"Hindi ba tayo pagalitan?" I asked him.
"Saan?" He asked, opening the foods.
"It's a library and we're eating?" I stared at him.
"We're hidden," Aniya. "No cameras here, si Lando naman nagbabantay doon sa
labas, nagke-kwentuhan pa sila 'nung librarian."
I pouted, nodding slowly.
I watched him fixed the food, nang ilahad n'ya ang pagkain ay inabot ko iyon.
"Thank you," I whispered. "Ikaw? Kumain ka na?" I asked him.
"Hmm, I'm good." He smiled.
I nodded, nag-umpisa na akong kumain habang s'ya ay inilalabas ang laptop n'ya.
He was encoding the grades from the other blocks.
"How's my grades?" I suddenly asked out of curiousity.
He glanced at me, licking his lower lip.
"Great," He chuckled. "You're always great at everything, baby."
Nanliit ang mata ko, tinusok ang karne at kinain.
"Weh? Baka may magic iyan?" I asked.
"No, I love you but I'm a fair person." He had this small smile.
My heart thumped, lumunok ako at kinagat ang labi ko.
"I...remembered when you forced me to review on your subject. Lahat ng tinanong
mo lumabas sa exam." I raised my brow.
"Hmm, yeah, because we reviewed it."
"Madaya..." Tinusok ko ang pisngi n'ya. "Sinadya mong lumabas? Gustong-gusto mo
akong pumasa kasi patay na patay ka sa'kin?"
He stopped, nakita ko ang pamumula ng pisngi n'ya at nangingisi na ako.
"Tama ako?"
"Yeah...give that--"
"Given what?" My lip twitched.
"You know," His lips protruded again. "Lalabas talaga sa exam kasi 'yon ang
tinuro ko--"
"Ate, doon muna ako kay Kuya Marco," Miggy suddenly said
and let go of my hand.
"Migs--"
"Bye, Te! Go, Kuya!" He cheered and ran.
"Shit..." I cursed.
"Bad mouth we got there, hmm..." He caught my waist.
Nanlaki ang mata ko nang makita ang iba pang faculty members na nakatingin sa
akin.
"Crush na crush ka ni engineer, Miss Mendez!" Ani ng isang professor.
My cheeks heated, tinulak ko si Vioxx pero mas humapit s'ya sa baywang ko.
"Well, I can make a move now?" He smiled foolishly.
Nag-asaran pa sila roon at nahihiya naman ako dahil sa kakulitan ni Vioxx.
Yakap ko ang bulaklak na bigay n'ya ay inaya n'ya ako sa labas ng hall na
pinagdausan ng graduation para makapag-usap.
Pinagbigyan ko s'ya lalo na at hindi naman s'ya naging makulit sa akin habang
nasa huling semester.
"What?" I was still smiling when we went to the side where no crowd was
present.
The sun is setting, halos magkulay kahel na ang langit. Nearby, I saw friends
taking pictures and families get together.
Kung nandito kaya ang Tatay, magiging masaya kaya s'ya?
"Sera..."
"Hmm?" I stared at him.
He looks confused and lost. His eyes were unsteady. Titingin s'ya sa akin at
kapag nagsasalubong ang mata namin ay iiwas s'ya at huhugot ng hininga.
"Hey," I called his attention.
He closed his eyes again.
"Vioxx..." I called.
Mas niyakap ko ang bulaklak at hinawakan ang braso n'ya.
"Calm down, what is it?" I asked curiously.
He licked his lip, his fingers brushed his hair frustratedly before sighing and
opening his eyes.
"You know I love you, right?" He suddenly blurted out.
My heart quickened, nanlaki ang mata ko nang hawakan n'ya ang magkabilang
pisngi ko at pinakatitigan ako.
"Hmm? Bakit?"
He stared at me.
"I love you, Sera." He breathe. "And I just want to say I am so proud of you,
so proud. I admire you for your courage, for not losing hope and the love you have
for your family." He said.
I just stared at him and saw sincerity on his eyes.
"I love you, Sera. I do." He whispered. "And it frustrates me everytime I wake
up and I don't have you."
Kumuyom ang kamay ko at napatitig.
"Vioxx..."
"I want to prove to you my love," He whispered.
"I know I am asking to much but...but please, baby, let's get married."
I gasped, mas bumilis ang kalabog ng puso ko.
"What..." I shook my head. "Y-You know I still can't trust you--"
"I will do everything," He whispered, his now bloodshot eyes stared at me.
"I know wala akong napapatunayan sa'yo, I am no one, my family disowned me, I
have nothing but I am building my own. I-I got a small company, it isn't that big
but I can assure you it will be. I-I will do my best to provide for us--"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 22
"I love you, Ma. I promise to always smile and never give up no matter what
challenge is given to me. Kahit mahirap kakayanin ko para sa sarili ko at sa
kapatid ko. I wish and pray Tatay and you will guide us both. Sana po matulungan
n'yo kaming maging maayos ang buhay at maging successful." I whispered.
I smiled, touched her tomb again and uttered a brief prayer for her before
bidding my goodbye.
Sa pag-uwi ko sa bahay namin ay naabutan ko si Miggy sa tapat ng piano at may
bagong pyesta nanamanv kinakabisa.
I smiled when I saw his teacher, tumango ito sa pagbati sa akin.
"Engineer Flores," He greeted.
I smiled, nodding.
"It's Mendez." I said softly.
Nakita kong nagulat s'ya pero napatango.
"Oh, you were known to be a Flores, I didn't know you have a different
surname?" Aniya at tumayo para batiin ako.
"Hmm, they are just used to it. My family in the career path are the Flores,
kaya 'nung nagtrabaho na rin ako, ganoon ang tawag sa akin. Well, I corrected them
but nakasanayan siguro nila kaya hinayaan ko na." I smiled.
"I see," He offered his hand. "Nice meeting you again, Engineer. It's my second
time seeing you since I began teaching Miggy."
"I've been busy," I smiled and accepted his hand for a shake. "How's my
brother?"
Lumingon ako sa kapatid kong nakasulyap na sa akin ng seryoso.
"He's doing great," Aniya. "Uhm, busy ka ba mamaya?"
Hindi ko s'ya sinagot at ngumisi ako sa kapatid kong halos nanliliit na ang
mata sa akin.
I chuckled when his sharp eyes shifted from me to his teacher behind me asking
me for time.
"Hi, Migs!" I cheered, sitting in his long chair and kissing his cheeks.
"H'wag mong pansinin, Ate." Pasimpleng sinabi n'ya nang hagkan ko s'ya.
"What? Why?" I blinked.
"You and your boys," Ngiwi n'ya at umawang ang labi ko at natawa.
"Engineer?"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 23
Kabanata 23
I've been to world class executive meetings but I was never this nervous my
entire life.
Nag-uusap silang tatlo nina Lars at Winter pero ako'y parang kahoy na tuwid
lang ang pagkakaupo.
I've moved on pero hindi ko mapagkakaila ang kabang nararandaman ko. I know I
forgot about him, ilang taon na rin ang nakalipas!
I've never stalked him once kaya nakamove-on na ako but why the hell I can
smell his perfume?! Hindi s'ya nagpalit ng pabango!
He's wearing a plain white shirt underneath his black coat and pants. I saw a
gold chain necklace on his neck, sa gilid lang nakalabas at nakatago sa loob ng
kanyang shirt ang pendant.
Gusto kong hilahin para sana tignan pero alam kong hindi na pwede iyon.
He matured a bit, well, he still looks the same but he looks more stiff now
than he was before.
"Yes, si Engineer Flores ang sinasabi ko sa'yo noon, Vioxx!" Lars said. "I met
her in Europe last year when we're in a convention, kasama ko si Cas. Eh, 'nung
meeting n'ya, naiwan akong paikot-ikot sa hotel kaya nakilala ko. I was shocked
when I found out she is an engineer, at Flores pa! Bukod sa mga Miranda at
Sandejas, kilala mga Flores internationally than here, am I right?"
Nanatili akong nakasulyap kay Vioxx pero nagitla ako nang bigla s'yang bumaling
sa akin at nagkatitigan kami.
"Sera?" Lars called.
"Oh!" Mabilis akong nag-iwas ng tingin at bumaling kay Lars.
"H-Huh?"
"Di ba?" Aniya at ngumiti.
"O-Oo," I cleared my throat, mabilis na inabot ang juice sa harapan at uminom.
Napasulyap ako kay Winter na nangingiti, I saw her resting her back on the
chair with a menacing smile.
She glanced at me and back to the man sitting beside me.
"Magkakilala kayo?" She suddenly asked.
My heart raced, I saw Lars stopped and glance at Winter back to us.
"Magkakilala kayo?" She looks confused.
I glanced at Vioxx and saw his jaw clenched a bit, licking his lower lip.
Winter's lip twitched, glancing at us back and forth again.
"So..."
"No," I suddenly said, looking away.
Lars nodded, nanliit ang mata ni Win at nang bahagya ako sumulyap kay Vioxx ay
seryoso s'ya, kagat ang ibabang labi at seryoso ang mga mata.
"Weh?" Win asked.
"Let's proceed to our business," Malamig na putol ni Vioxx at umayos ng upo.
"Y-Yeah," I murmured, opening my laptop, trying to get rid of my
hyperventilating heart.
I cleared my throat, I noticed the silent conversation of Lars and Winter
habang ako'y nanatiling seryoso doon.
The project is about a renovation project of some establishments in The Lost
Island. Marami raw kasing nasita ang management nila sa kaunting establishments
doon dahil sa paglabag sa mga rules ng isla.
They wanted the attractions there to be eco-friendly and also, the
infrastractures. Ang akala ko nga noong una ay dito ako sa Casa Amara mag-po-focus
pero isa ako sa inilagay nila sa isla.
The firm I am managing is a pro when it comes to this, kaya siguro kami kinuha
ay dahil noon pa man ay kilala ang mga Flores sa ganitong klase ng style, usually,
sa mga establishments.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 24
Kabanata 24
Nakamove-on na ako! Nakamove-on na ako!
My eyes sharpened when I saw him talking to a woman. Nagbubulungan ang team ko
habang nakaupo sa tabi ko.
"Kilala mo ang asawa, engineer?" They keep on asking me.
I shrugged, hindi muna sila pinansin at nanatiling nakatitig sa lalaking
nakakairita.
Nakamove-on na ako, okay? Tsaka, malay ko ba at may girlfriend na iyang
lalaking 'yan!
Humalukipkip ako, nakatitig sa pwesto kung nasaan si Vioxx.
He was leaning on the side of the yacht, talking to a beautiful woman. She's
tall and looked so formal, nakakulay asul na dress ang babae pero isang beses ko
lang napagmasdan ang mukha.
"Tara na kasi, isa!" Winter hissed when I caught her pulling a tall man.
Napatitig ako sa lalaking hila n'ya at napaayos ng upo.
"Oh, 'yong bellboy?" I murmured.
"Huh? Ano 'yon, Ma'am?" Baling ni Jade sa akin. I pointed the man na hila-hila
ni Winter na ayaw pa lumabas.
"Ang gwapo," Joanna whispered then gasped. "Engineer, ganito ba talaga sa lugar
n'yo? Puno ng mga gwapo?"
"Anong pangalan, Engineer?" Clarisse asked.
"Warren!" Winter hissed. "Lapitan mo na, ayan oh!"
"No, Win. Ayoko!" Warren gasped.
Para tuloy s'yang higante na hinihila ni Winter palabas.
"Sige na, arte mo. Kaya parehas kayong tuyot ng pinsan mong 'yan, eh. Sige na."
"No..." He shook his head, stared again at the woman Vioxx is talking to and
bit his lip.
"Ren!"
"Hindi talaga..." Iling ni Warren at suminghap.
"Eh..." Winter stomped her feet.
"Baby," I suddenly saw the man with green eyes walked towards her, it's
Warrion, nag-iritan ang mga katabi ko at kinalabit ako.
"Yan 'yong sinasabi namin sa'yong gwapo! May kasama pa iyong isa kanina!" Jade
whispered.
I pouted, pinagmasdang kausap ni Winter at ng asawa n'ya iyong bellboy na si
Warren.
Pwede pala 'yon? Bellboy sa yate?
I was confused but decided to glance at the annoying, ugly and old engineer
talking to the lady in blue and saw him staring at me.
Kumunot ang noo ko at sinimangutan s'ya, I saw his lip twitch as he smirked and
talked to the woman again.
"Si Architect Sandejas ba 'yan?" Halos mapatalon ako sa gulat nang lumitaw si
Engr. Silvano sa tabi ko at naupo.
"Sino?" My forehead creased and glance at him.
"Si Architect Sandejas, well, her mother is a Sandejas. Her father is a
Valderama." Aniya at tinuro ang babaeng kausap ni Vioxx.
"Sandejas-Valderama?" My forehead creased and remembered the famous surname.
"Oh..."
So, she's really high-class. Wow.
I saw Vioxx smiled when she laughed, kuryoso na ako sa topic nila pero wala
akong pakialam at napailing.
Get a grip, Serafine!
I stood from my seat, tinawag pa ako nila Jade at tinanong pero hindi ko sila
pinansin at dire-diretsong umalis.
Nadaan ko si Vioxx at ang Architect at nahuli kong tumigil
ito sa pakikipag-usap at sumulyap pa sa akin na nagtataka pero tinaasan ko s'ya ng
kilay at inirapan.
Iritado akong naglakad paalis, paikot sa yate patungo doon sa may likuran kung
saan mas tahimik at payapa.
Mag-gagabi na siguro kami makakarating ng isla.
I bit my lip and rested my arm on the metal, nakatitig ako sa payapang
paghampas ng alon sa kulay asul na dagat.
It was clear, kita ko na ang mga isda sa ilalim at corals. The sky was clear
too, kung titignan muna sa pwesto ko ang dagat ay kapantay na nito ang langit sa
malayo.
I smiled, watching the peaceful sight right infront of me.
I got everything now but why does my heart feels empty?
Inayos ko ang balabal na nasa leeg ko pero napasinghap ako nang tangayin iyon
ng hangin.
My eyes widen, mabilis na sinundan ng mata ko ang balabal at napaayos ng tayo.
Sumabit ito sa may bakal malapit sa akin kaya sinubukan kong abutin pero hindi ko
nakaya.
I sighed, tilted my head and nodded to prepare myself.
Mabilis akong tumapak sa isang parte ng bakal na hawakan at kumapit roon,
iniangat ang katawan para maabot ang balabal.
Still, I failed kaya mas tinaasan ko pa ang pag-apak sa bakal at inangat ang
kamay ko. I tried reaching for it but a scream left my lips when I felt strong arms
wrapping on my waist and pulled me away from my place.
"What--" I groaned when I saw how my scarf flew away with the wind.
"What the hell are you doing, Serafine?!" His loud voice groaned.
"Yong scarf ko!" I exclaimed.
Pilit na kumawala pero mabilis n'yang nahapit ang baywang ko pabalik kaya hindi
ko na naabutan ang scarf ko na tinangay na palayo.
My mouth parted, galit na hinarap ang humila sa akin sa sinamaan s'ya ng
tingin.
"Problema mo?!" I groaned.
His forehead remained creasing, galit s'ya ngayon, ah?
"Ako pang may problema? Sino sa atin ang umakyat d'yan habang umaandar ang
yate?!"
"I will get my scarf!"
"Bullshit, Serafine! Paano kung nahulog ka?! Are you crazy?!" He exclaimed.
"Hindi ako nahulog and I can handle myself just fine! I don't need your fucking
help--"
"I am not fucking helping you, Serafine, dahil alam mong dapat hindi mo ginawa
iyon!"
"At bakit hindi, ha?!" I groaned. "Kukunin ko lang naman--"
"Paano kung nahulog ka?! You weren't thinking! Pinag-aalala mo pa ang mga
tao--"
"Wow, ha?" I groaned and pushed him. "Who told you to care, anyway? Pakialam mo
ba sa akin? Tsaka I don't really think you should be worried!"
"I am fucking worried, Serafine!" He exclaimed, his dark eyes made my heart
thumped wild. "Hindi mo alam kung anong naramdaman ko nang nakita kitang ganyan! If
you fell, huh? What would I do?"
"A-Aba, ewan ko sa'yo!" Kumuyom ang kamay ko sa kaba.
"I would fucking jump in that fucking ocean just to find you, woman!" He said
in frustration.
I froze, mas nagwala ang puso ko at napatitig ako sa kanya at nakita ang galit
n'ya.
We stared at each other until he looked away, closed his eyes and tilted his
head, frustatedly touching the bridge of his nose.
"Tangina..." He cursed under his breath and opened his
eyes, staring at me.
"Look who is still a fool for you, in the end, I still care, huh?" His jaw
clenched.
I bit my lip, marahas akong napalunok at napatitig sa kanya.
"S-Sino ba nagsabing mag-alala ka..." I said in a small voice.
"No one, Serafine." He sighed. "Just my fucking old self again who's still
hoping like a fool for attention."
Humapdi ang dibdib ko, hindi ko alam pero nangilid ang luha ko sa sinabi n'ya.
"I...I was just cold, k-kaya ko inaabot 'yong scarf ko." Paliwanag ko sa maliit
na boses.
"It doesn't make sense when your arms are showing. Ano, leeg mo lang ang
nilalamig?" He said sarcastically kaya umirap ako.
"Moody ka!" I groaned.
His jaw clenched, tilting his head and spoke.
"I'm really getting old, I guess." He scoffed.
Nanahimik ako, I saw him removing the black jacket he's wearing. Nakatitig lang
ako sa kanya at nagulat ako nang mahubad n'ya ang jacket ay mabilis na ipinatong sa
balikat ko.
I was startled, hinawakan ko ang jacket at akmang ibabalik sa kanya pero muli
n'ya lang hinila iyon pabalik sa balikat ko.
"B-But..."
"You're cold, right? Then, take it." He said.
"Paano ka?" Humigpit ang hawak ko sa jacket n'ya sa balikat ko.
"I'm used to the cold, Engineer." He said and crossed his arms in front of me,
his tight biceps are showing. "Mas malamig ka pa d'yan."
"What..." My mouth parted and he licked his lower lip, shook his head and
turned his back.
"I'm fucking thirsty," He cursed under his breath and walked away.
Hindi ko na s'ya nakita pagkatapos 'nun. I've seen his cousins but he isn't
anywhere near my sight.
Kanina pa nangungulit ang team ko pero wala na akong ganang makipag-usap.
The jacket he gave me smelled like him, nanatili akong nakatitig at nagmamasid
sa paligid hanggang sa nagtawag na sila at nakarating na kami sa isla.
I'd expect the island to be marvelous but not this marvelous. Kahit hindi ako
magsalita ay kita ko ang pagkamangha ng mga kasamahan ko pagdating namin sa isla.
For the past years, I've been to different countries and islands but this one
is definitely one of the kind.
The coconut trees are tall and high, giving people shade from the bright sun.
My mga sun lounger sa may gilid ng dalampasigan.
Sa malayo ay may mga cabanas at sa gilid ay may bilang na resto. Walang ibang
tao sa isla kundi ang iilang empleyado na tumutulong sa pagdaong ng yate.
"Engineer, may free day din naman tayo 'no?" Jade asked.
"Hmm," I nodded, preparing my camera to take pictures.
"Wow! Buti nagdala ako ng bikinis!" Clarisse cheered.
"Yay! Nandito na tayo!" Napatalon ako sa gulat nang lumitaw si Winter at
kumapit sa braso ko.
I chuckled, clinging my arms on hers too.
"Nakita ko na 'to sa picture pero mas maganda pala sa personal." I muttered.
"Oo naman!" She giggled, her bright smile widened. "Wait 'till you see other
attractions here. May shipwreck dito." Aniya.
"I've read it pero gusto kong makita ng personal." I smiled.
"Thank you, Sera. Nice meeting you again, I didn't know you
knew my husband."
"No worries, Lars, and thank you too." I smiled at her. "I knew them years ago,
dito kasi ako nakatira dati and it happens that I met him and his cousins. Ask Cas,
he will tell you how we met."
"Is it okay?" Cas glance at me and smiled, nodding.
"It's a long time ago and what happened between me and your cousin should be
forgotten. We got our own lives now and I think, it'll be alright. Lars is my
friend and your wife so, it's fine."
Cas nodded and smiled. Nagpaalam ako sa kanila pati na rin kina Warrion at ang
asawa n'ya bago ako bumalik sa team.
Kaunti nalang ang available na cabana at cabins dahil wala na ang iba para sa
renovation, the bellboy, Warren was the one listing the designated rooms and Vioxx
is nowhere to be found.
Hinayaan ko silang mag-agawan ng kwarto at naghilahan ng kasama. Tanging ang
maliliit na rooms nalang daw ang available at nakapili na sila.
"Has anyone gor their rooms yet?" Warren askes in a thick, english accent.
Napanguso ako roon at naningkit ang mata. Sosyal ng Casa Amara kung ang bellboy
nila ay englishero na rin. Looking at him, he doesn't look like a regular bellboy
to me.
Matangkad at matipuno, gwapo rin. Hawig pa n'ya si Vioxx!
"Do you have your room?" Nang maupo si Engr. Silvano sa tabi ko ay nilingon ko
s'ya.
"Hmm? Wala pa, I will ask about my room later, nag-uunahan pa sila." I smiled.
"Hmm," He nodded and glance at me. "Kaunti nalang ang kwarto and I think it was
occupied already, I got my room at ako lang mag-isa. Do you want to share with me?"
"Uhmm,"
"Si Vioxx ang sa--" Warren stopped. "Nasaan ba 'yon?"
Oh, Vioxx? First name basis sila?
"Anyway, Vioxx is occupying one room. Wala na bang walang kwarto d'yan? It's
okay with him to share a room." He said.
I saw Vioxx's female team mates giggling, may inaasar pa silang babaeng roon at
pinipilit magtaas ng kamay.
"Sera," Engr. Silvano caught my hand.
"Anyone?" Warren asked.
I saw the lady trying a bit to raise her hand pero competitive akong nagtaas ng
kamay at inuhan s'ya.
"Ako!" I exclaimed at natahimik sila.
Warren glanced at me and smiled.
"Yes, Engr. Mendez?" He smirked at me and I noticed his menacing eyes.
"A-Ako nalang sasama sa kwarto..." I said.
"Serafine," Engr. Silvano called. "Sa kwarto ko nalang, ayos lang sa akin."
"Is it fine with you, Engineer? He's a man and you're a woman?" Warren is
serious but I know he's trying his best to stop his smile!
"Why not?" Tumikhim pa ako. "Vioxx is my friend and nothing's wrong. We're
colleagues." I said seriously.
I saw the glares from his team, ang mga kasama ko naman sa team, lalo na ang
mga babae ay napanganga sa biglaang desisyon ko.
"Okay, it's settled then, anyone can go to their respective rooms." Warren
smiled.
May dumating na babae at nakita kong ayon ang kausap ni Vioxx kanina. 'Yong
architect?
"Uh, is there any rooms left? Sorry, I am late." The beautiful lady asked but
Warren just shrugged and took her arm.
"You'll stay in my room," He said timidly and I blinked rapidly at what I saw.
Nangungulit ang team ko kung bakit daw ako nagdesisyon na ganoon, kung sigurado
ba raw ako. Even Engr. Silvano is annoyed for my decision but I keep on telling
them my side.
"Nothing's wrong, really. Dito ako nakatira dati and it happens that Engr.
Miranda is my friend and it's not a big deal!"
"Pero si Engr. Miranda iyon, ang super gwapong Engineer ng taon." Clarisse was
amazed.
"Kaso, Engr., diba married na?" She suddenly whispered. "Ano 'yon, pwede ba
'yon?"
"Sandali," I said, pinauna ang mga lalaki at hinila ang mga kaibigan ko.
"Bakit?" Joanna asked curiously and I answered them in a small voice.
"H'wag kayong maingay, okay?" I said and they all nodded at me.
"Ako ang secret wife," I said in a small voice and I watched them as their
mouth parted exaggeratedly and I almost laugh when they believed me.
"Charot--" I was about to say when I felt a grip on my waist and a baritone
voice in my ear.
"That's supposed to be a secret, baby. Pinagkakalat mo na pala?" Natatawa pero
malambing na boses ang narinig ko at nanlaki ang mata ko.
I saw how my friend's jaw dropped when they heard that, halos magwala naman ang
puso ko at nag-init ang pisngi ng ang kamay nito sa baywang ko ay mas humigpit,
marahang humaplos sa tiyan ko.
"Engr. Miranda!" Clarisse exclaimed and looked at me, back to him. "T-Totoo po?
Secret ang..."
Pasimple kong kinurot si Vioxx para sirain ang ngisi n'ya pero pinisil n'ya
lang ang baywang ko kaya napaigtad ako.
"Guess my secret wife told you about our secret wedding, huh..." He said,
emphasizing the word secret.
"Uhm," I cleared my throat and tried pushing him away. "J-Joke lang--"
Sinubukan kong pagtakpan ang kasinungalingan ko nang marahang hinila ako ni Vioxx
kaya napasubsob ako sa dibdib n'ya.
"What the hell--" I pushed him but he pulled me back on his chest again.
"But can you keep this a secret first, ladies?" He asked in a baritone at gusto
ko mang makita ang reaksyon ng mga kasama ay hindi ako hinayaan ni Vioxx.
"S-Sure!"
"O-Opo, Engineer!" Nag-unahan pa sila sa pagsagot sa kanya at halos maging tuod
nalang ako.
"Thank you, ladies. Medyo maselan kasi itong misis ko sa ganyang usapan." I
noticed the amusement on his voice kaya malakas ko s'yang kinurot hanggang sa
mabitawan n'ya.
Tulala pa ang mga kaibigan ko at parang nakakita ng multo kaya dali-dali akong
nagsalita.
"G-Goodnight! P-Papahinga na kami." I said, hindi na inaantay ang sagot nila at
mabilis na hinila si Vioxx na nakangisi pa at kumakaway sa mga kaibigan ko.
"Bye, guys. Papahinga lang ang asawa ko!" He exclaimed like a kid, waving his
hand.
Kumakaway pa s'ya hanggang sa makalayo kami at nang mawala ang mga kaibigan ko
ay malakas ko s'yang sinuntok sa braso kaya napaigik s'ya.
"Ouch!" He whined. "Inaano kita?"
"Ano 'yong sinasabi mo 'dun?"
"Ah? You started it first, my wife." He smirked. "Kailan pala tayo kinasal?
Parang hindi ako invited 'nung kasal natin, ah?"
"Miranda!" I groaned.
"Yes, baby? Papalambing ka?" He said in amusement at nang makitang masama na
ang tingin ko sa kanya ay bigla s'yang kumaripas ng takbo kaya sumigaw ako at
hinabol s'ya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 25
"Disappointed?" He mocked.
"Anyway, saan ako matutulog?" I asked him.
"Sa lapag," Aniya at ngumuso sa comforter doon.
"Huh?" Pinanlakihan ko s'ya ng mata.
"What? You wanna share a cabin with me, Engineer. I'm the original tenant so
you..." He pointed the floor and smirked. "Will sleep on the floor."
Bago pa man ako makapagreklamo ay pumasok na s'ya ng banyo at inabahan ko lang
s'ya ng suntok sa inis bago s'ya nawala.
Ano pa bang magagawa ko?
I prepared the soft comforter and laid it on the floor, sinubukan kong humiga
at medyo komportable naman pero medyo malamig.
I sighed and closed my eyes.
Is it a good thing I ask to be with him while I stay here? Is it for good? Or I
was just looking for closure for what happened to our relationship years ago?
Napaupo ako ng lumabas s'ya.
He was fresh from the bath, basa pa ang buhok at ang twalya ay nasa ulo pa at
tinutuyo iyon. He was wearing his black shirt and boxers, nanliit pa ang mata ko ng
makitang black rin iyon.
Parang dapat medyo light para mas kita ang bakat-- What the hell, Serafine?
Pasimpleng sinampal ko ang sarili sa kahibangan.
"Stop it, Serafine." Seryoso n'yang sita.
"Huh?"
"Why are you hurting yourself? Take a shower and rest." He lectured.
Ngumuso ako at tumango, kinuha ang hinanda kong damit bago naglakad sa banyo. I
smelled his shower gel kaya nang makapasok ako sa banyo ay inamoy ko ang shower gel
roon hanggang sa makita ang ginamit n'ya.
I took a shower and wore a comfy satin night dress, pagkalabas ko ng kwarto ay
napansin kong dim light na ang nakabukas kaya sumilip ako at nakitang wala s'ya sa
kama.
"Where is he?" I whispered.
I walked towards the other side and was startled when I saw him on the floor,
resting on the sheets I prepared.
Lumapit ako sa kanya at bahagyang nag-squat para silipin s'ya at nakapikit na
nga.
"Bakit ka nand'yan?" I asked.
He almost jumped, napakurap ako nang mabilis s'yang nagmulat ng mata at
nilingon ako.
"You should rest, woman." He said, his tired and sleepy eyes stared at me.
"Bakit ka nasa lapag? Akala ko ba ako d'yan?" I asked.
His forehead creased, bumaling sa suot kong itim na night dress at muling
bumaling sa mukha ko.
"Don't you have any long dress or pajamas, woman? It's cold tapos ganyan lang
ang suot mo?"
I glanced at my dress, back to him.
"It's comfy," I said. "Don't mind me, alis na d'yan, tutulog na ako."
"You sleep on the bed," Aniya at nagkatitigan kami.
"Bakit? I thought..."
"I changed my mind, the bed isn't that comfortable so, you stay there." Aniya
at tinakpan ang mata ng braso.
"Weh? Syempre, mas komportable ang kama. Doon ka nalang--"
"Quiet, I'm sleepy." He yawned and hid his face kaya ngumuso nalang ako at
tahimik na umakyat sa kama.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 26
"It's my dream to date her, I mean, who wouldn't like to date her? Engr. Mendez
is beautiful and flawless...so perfect." He muttered, hiding his smirk, his eyes
are teasing me.
I bit my lip harder this time, kinurot ko na ang likod n'ya pero hindi manlang
s'ya papatinag.
"Right?" Baling n'ya sa kasamahan na dali-daling napatango.
"Yes!" The boys agreed.
"O-Oo nga naman." Ani nila Jade at sinuko pa ang ibang tulala pa rin para um-
oo.
"Y-Yeah..." They nodded.
Shit! Kung pwede lang kainin ng lupa!
"So, excuse us for tonight. My date's tired, good night." He smiled, touched my
waist and slowly assisted me away from the crowd.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 27
"I was planning to get you pregnant since the very first
time--"
"Miranda!" My eyes widen but then remembered he didn't use protection that time
too!
He smiled cockily, giving me a kiss.
"Pero paano nga?" I looked at him and he smirked, touching my face.
"I'll marry you," He muttered and my mouth parted.
"Uhm..."
"Sshh," He whispered. "I will wait until you're ready, even if it's long
overdue."
"Rai..."
"Don't be pressured, baby. I am not forcing you to say yes, I will wait."
Nangilid ang luha ko habang nakamasid sa kanya.
"Rai,"
"No, I'm alright. I won't pressure you, I will wait for you. If...If asking you
like that years ago pressured you, ayoko na ulit."
May humaplos sa puso ko at napasinghap ako.
"I can wait, baby. I will wait, I don't want losing you like that again. I'm
afraid." He whispered.
I gasped, mabilis kong niyakap ang kanyang batok kaya napasubsob s'ya sa aking
leeg. He was breathing deeply but trying his best to console me.
"S-Sorry..." I murmured.
"It's not your fault, don't say sorry." He whispered sweetly.
Humiwalay s'ya sa akin, akmang tatayo na pero sabay kaming natigilan nang may
kung anong tunog sa kama.
My eyes immediately scanned the bed and I gasped loudly when it made a creak
sound and the lower side of the bed fell.
Shit!
Mabilis akong nahawakan ni Rai kaya napatayo ako at binalot ang sarili habang
nakanganga at nakatitig sa bumagsak na kama.
"R-Rai," I gulped hard. "N-Nawasak 'yong kama."
Hindi ko alam kung paano kami nakatulog ni Rai sa sobrang tawanan. It was
awkward but epic.
Wala kaming choice at sa lapag natulog dahil doon. We put comforters, hindi
naman ako masyadong nilamig dahil sa binalot ako nito ng kumot na may pabaon pang
yakap.
It was a wonderful night that I thought I was only dreaming, sa paggising ko at
wala ito sa tabi ko ay bigla akong kinabahan.
Is it a dream, then?
I stood up, panicking, mabilis akong lumabas at nakahinga ng maluwang nang
makita si Rai na nakadungaw sa dagat, hawak ang kape.
The creak of the door made him look at my direction, nang magtagpo ang mata
namin ay halos takbuhin ko s'ya para lang yakapin.
"Woah, baby..." I heard him chuckled, nakataas pa ang kamay sa gulat sa akin.
"Miss me that much, huh?" Biro pa n'ya pero nang mapansing hindi ako natawa ay
ibinaba n'ya ang kape at marahang niyakap ako pabalik.
"What is it?" He whispered.
Hindi ako umimik, I hugged him tightly and he caressed my back, slowly kissing
my head.
"Sera," He called.
"I-I thought it's just a dream," I whispered.
"Hmm, what is it, then? Wet dreams?" He whispered.
Nawala ang paiyak na sanang ako, tinulak ko s'ya, sinamaan ng tingin at bigla
s'yang natawa at pinisil ang ilong ko.
"Kidding," He chuckled. "Good morning, sleepy head. It wasn't a dream."
Rai touched his neck at parang papakain nalang ako sa lupa nang makitang may
hickey din s'ya roon!
Weeks passed and the renovation is going well and great, hindi rin kami
nakapamasyal ni Rai dahil nga sa deadline at para matapos namin kaagad ang project.
It was satisfying, seeing our hard work paid off. Gusto ko pa sana magtagal,
para makita ang finishing touch sa isla at makapamasyal pero nang matanggap ang
tawag mula sa isang kilala ni Nanay ay nagmamadali akong pabalik.
Rai kept on calming me down but I just can't, pagkadaong pa lamang ng yate ay
dali-dali na kaming nagtungo sa ospital.
They said Nanay was stabbed because of a debt.
She may not be a good mother to me but she is still my mother, sa kanya ako
lumaki. Kahit hindi naging maganda ang relasyon naming dalawa ay nanay ko pa rin
s'ya.
"What happened..." I asked when I saw the doctor from the emergency room
assigned to her.
"Kaano-ano n'yo po ang pasyente?" He asked, nakita kong sumulyap s'ya kay Rai
na katabi ko at nakahawak sa baywang ko.
"She's my mother." I said. "Doc, kumusta si Nanay?"
"She's stable, Miss Mendez." He said. "She was stabbed in the stomach but
thankfully, it missed her vital organs."
Kabanata 28
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 29
"Miranda!" I exclaimed.
He laughed, touching my waist and winking.
I shook my head then glance at him. "Pero ano ngang business mo doon sa babae?"
He was left dumbfounded.
"Hmm," I raised my brow. "Ano, Miranda? Sagot!"
"Next time, baby. I can't answer--"
"Impossibleng construction iyon, eh, ang business ay jewelry!" I spatted.
Ngumuso lang s'ya.
"Rai," I called.
"Soon, baby? Okay? Right now, let's talk about that barangay captain of
yours--"
"Inaano ka ni Intoy?" Kumunot ang noo ko.
"Intoy, huh? Ano iyon, manliligaw mo rin?"
"H'wag mong ibahin ang usapan, we were talking about that heiress of yours. Ano
iyong business, huh?"
"Wala, Serafine. I'll tell you but not now. Let's talk first about your boy--"
"Wala nga akong lalaki!" I exclaimed, iritado na sa kanya. "Bakit mo nililipat
sa akin?"
"Gwen is nothing--"
"Huh! Gwen? First name basis kayo?" Napaupo na ako sa irita.
"Kumusta naman 'yang Intoy mo? Anong tawag sa'yo? Darling? Ang corny ang
puta--"
"Bakit mo ako sinisigawan?!" I exclaimed.
Napaupo s'ya at tinitigan ako.
"I am not shouting, Serafine--"
"Oh, look! Galit ka naman!" My eyes swelled. "W-Wala naman akong ginagawa!
Bakit mo ko inaaway!"
He sighed.
"Serafine--"
"Sabing wala nga kong lalaki! Pinagbibintangan mo ko! Bakit mo ko inaaway?!" My
tears fell.
"What...the hell..."
"Minumura mo ko?!" Hinawi ko ang luha ko.
"No!" His eyes widen. "Fuck...shit, baby, why are you crying?"
"Baby na! Kanina kung makatawag ka sa aking Serafine!" I exclaimed.
"Baby..." Inabot n'ya ako pero tinampal ko s'ya, humikbi ako at mabilis na
nagtakip ng kumot.
"Baby," He whispered. "I'm sorry...I'm not shouting, stop crying."
He touched the blanket.
"H'wag mo ko hawakan! Alis ka doon!" I sobbed.
"Sera..." He whispered. "I'm sorry, hindi na..."
"Ayaw! No!"
"Gwen was nothing," He explained.
"Okay!" I exclaimed.
"Baby..."
"Hmp!" I sulked.
"Okay, I personally asked her to meet me." Aniya at kaagad akong nairita.
"Kita mo na!" I exclaimed.
"Let me finish, okay? Hmm?" Hindi ako umimik at suminghot.
"She has good eyes and hands in terms of jewelries so, I asked her."
Huh, talagang napansin n'ya ang mata at kamay 'nung babae!
"I asked her to make the ring I personally designed for you." He said.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 30
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wakas
She was smiling brightly that day and I thought her lips
would taste more sweeter than the cake she offered me.
I started thinking of the family I will build for her, for our baby. I promise
to work harder for the both of them. I promise to be better.
I promise to love you everyday until the day I die.
I suddenly remembered the game earlier in my office, slowly, I moved away from
here. Inilagay ko ang unan sa ulo n'ya at binalot s'ya ng kumot bago nagtungo sa
upuan ko sa may gilid ng higaan.
I immediately took one scratch paper and started scribbling the meaning of F-L-
A-M-E-S.
Vioxx Ephraim Miranda
Serafine Veronica Mendez
I got busy, I crossed out the letters our name both has. Malaki pa ang ngiti
nang makitang marami akong na-cross out.
I began counting each letter and they both has a total of thirty-three.
I started counting and my smile froze when I got the letter A.
F - Friends
L - Lovers
A - Anger
M - Marriage
E - Enemy
S - Soulmates
"Fuck..." I muttered under my breath.
I must be wrong.
I started writing our names again, scribbling nad crossing out some letters and
my forehead creased when I still got the same!
"Shit!" I hissed, I crumpled the paper and threw it away, annoyed.
"What's the matter?" Natigilan lang ako nang makitang gising si Serafine at
kunot ang noo sa akin.
"Nothing, baby." I sighed. "Sleep again, I'll join you in a while."
She didn't listen, I saw her wore my shirt and walked, marahanh kinuha ang
tinapon kong papel sa lapag at naglakad palapit sa akin.
"What's this?" She asked, sitting on my lap.
"Just...some childish fucking game." I whispered and hugged her waist.
Nagtago ako sa kanyang leeg, narinig ko ang pagbukas n'ya ng papel at maya-maya
ay humagalpak ng tawa.
"What the heck, Daddy? Flames? Seriously?" She exclaimed.
I sighed, natawa s'ya ulit at hinawakan ang pisngi ko.
"Who taught you this?"
"No one," I said, umiwas at akmang magtatago sa leeg n'ya pero muli n'ya akong
inabot.
"Come on, Rai. Why are you sulking?"
"I fucking got an A." I said.
She laughed, muling tinignan ang papel.
"Anger?" She chuckled. "This isn't true, Rai."
"They say that will show you if destined ka sa partner mo--"
"Silly, naniwala ka? Eh, ikakasal na nga tayo?" She asked.
My forehead creased and sighed.
"Atleast an M or S would do! Bakit anger? Galit ka ba sa akin?" I sulked and
she chuckled, cupping my cheek and kissing my lips.
"No!" Her eyes danced in amusement. "I love you, Rai."
"Magpapapalit na ako ng pangalan," I said and she laughed again, shaking her
head.
"Oh my God, Rai! It's just a game!"
"Eh, hindi tayo meant-to-be!" I groaned angrily.
"Oh, no, daddy." She shook her head, touching my jaw.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
xxx
DWF Special Chapter
"Good evening po, Engineer Miranda." I smiled when they greeted me.
"Good evening." I said and then left.
Striding the long, and a bit dark hallway, I walked a bit fast. I glanced at my
watch and cursed under my breath when I almost forgot our dinner date tonight.
I got a bit busy with my work today and I forgot about it! Ngayon, para na
akong napa-praning sa paglalakad makapunta lang sa parking.
I missed my husband calls, naka-silent pa ang telepono ko at hindi ko alam kung
anong iniisip 'nun. He promised to fetch me at seven and now it's eight pero hindi
man lang ako nakababa ng maaga!
He didn't go to my office too and I am thinking na baka galit na iyon.
"Engineer, magandang gabi."
"Good evening," I smiled and nodded before going out.
My eyes immediately roamed around the parking lot and I cursed under my breath
when I saw my husband's familiar car.
My heart beat rapidly inside my chest, naiinis sa sariling hindi ko s'ya
napuntahan kaagad at mas inuna pa ang trabaho.
I bit my lip, touched my shoulder bag as I walked faster towards his car.
"Rai—" I froze, stopped when I saw my husband sleeping inside his car with the
window slightly opened.
"Gosh, daddy." I sighed, my heart fell while looking at my husband.
We're now working in the same company, years ago, after our marriage, we
decided to merge the Miranda and Flores firm. Hindi lang kami masyadong nagkakasama
sa opisina ngayon dahil palagi s'yang nasa site habang ako ay nasa opisina.
Now, we had our time to dine outside. Maaga s'yang umalis sa site pero ako
naman itong huli!
"Rai?" I called, knocking his window a bit. "Daddy?" I said and I saw how he
stirred on his seat, his sleepy eyes glanced at me and I smiled awkwardly.
"Bakit ka natutulog d'yan?" I asked and I saw him closed his eyes a bit, umayos
s'ya ng upo at napaatras ako nang buksan n'ya ang pintuan ng sasakyan.
"You're here..." He immediately muttered and I sighed, I moved immediately at
him and my heart swelled when he offered his arms for a hug and I rested his head
on my shoulder.
"Sorry, baby." I whispered a bit, slowly putting my bag on his dashboard so I
could hug him more.
"Paper works?" He whispered and I nodded, sighing. I touched his hair a bit and
he hugged me more and I felt him kissed my neck.
"Hmm," I hummed. "How about the site?"
"Doing good too," he whispered, his husky voice lingered at me and slowly
pushed me to touch my cheeks.
"Let's go?" He asked and I pouted, slowly kissed his lips.
"Sorry, daddy." I muttered. "Usapan natin seven pero eight na."
"It's alright," he smiled a bit, "nakatulog naman ako."
"Pero sana umakyat ka na lang, doon ka muna natulog sa opisina." I said and he
smirked.
I saw how his brown eyes glistened a bit, his lips protruded and glanced at me.
"Kiss na lang," he said and I chuckled, shaking my head, I pinched his nose and
tap his cheek.