NASTRÓJ

Zaburzenia afektywne (emocje i struktura zachowania), zaburzenia nastroju

(emocje)
ZABURZENIA NASTROJU
➔ 15-30
➔ Częściej kobiety niż mężczyźni
➔ Częściej występują epizody depresyjne niż dwubiegunowe zaburzenia
afektywne
➔ Zaburzenia nastroju są znacznie częstsze niż schizofrenia, czy inne
zespoły paranoidalne
DEPRESJA F32, F33, F34
➔ Silny komponent genetyczny, 60% środowisko GENY ROLA ZNACZĄCA
ALE NIE DECYDUJĄCA 40%
➔ Depresja właściwa (endogenna, jednobiegunowa) – zaburzenia w
układzie nerwowym i hormonalnym (spadek serotoniny, noradrenaliny)
Objawy resztkowe!!!
➔ Doświadczenie wczesnej utraty
➔ Czynnikiem spustowym jest często ponowne doświadczenie utraty bądź
rozczarowania
➔ Depresja jest ekspresją złości do wewnątrz, co prowadzi do umniejszania
swojej wartości
Czynniki zwiększające podatność na depresję
- doświadczenia z wczesnego dzieciństwa:
Zaniedbywanie, strata poniesiona w dzieciństwie, rodzice emocjonalnie
niedostępni, nadmiernie surowi
-czynniki dziedziczne
-czynniki biologiczne
Przewlekły stres, zmiany hormonalne, niepożądane działania leków,
nadużywanie alkoholu i środków psychotropowych, choroba somatyczna
-czynniki działające aktualnie lub w niedawnej przeszłości
Utrata bliskiej osoby, straty egzystencjalne, świadomość własnej śmiertelności
DEPRESJA – KWESTIONARIUSZ ZMIAN ŻYCIOWYCH
SKALA DEPRESJI BECKA
OBJAWY KLINICZNE DEPRESJI
➔ Widoczne zmęczenie
➔ Unikanie kontaktu wzrokowego
➔ Spowolnienie ruchów lub nerwowość
➔ Zaniedbanie
➔ Obniżenie nastroju, poczucie beznadziejności, smutku, apatia, drażliwość
➔ Uczucie zmęczenia, wyczerpania
➔ Zmniejszenie/zwiększenie apetytu/wagi
➔ Anhedonia
➔ Okołodobowe zmiany nastroju
➔ Utrzymujący się smutek
➔ Utrata zainteresowań
➔ Lęk, niepokój
➔ Zniechęcenie
➔ Problemy z libido
➔ Trudności w koncentracji
➔ Zaburzenia snu
➔ Myśli i próby samobójcze
RODZINA ZAUWAŻA TENDENCJĘ DO IZOLACJI, ZOBOJĘTNIENIE EMOCJONALNE

„jest inny świat”

EPIZOD DEPRESYJNY F32 (ŁAGODNY, UMIARKOWANY, CIĘŻKI)
Typowy epizod depresyjny – łagodny, umiarkowany lub ciężki – charakteryzuje
się obniżonym nastrojem itd
➔ Epizod depresyjny w tych trzech postaciach rozpoznaje się wtedy, gdy
zmiany nastroju i napędu psychoruchowego obejmują odpowiednią
liczbę objawów oraaz utrzymują się przez co najmniej dwa tygodnie
➔ W lżejszych stanach pacjenci mają poczucie choroby i cierpią z powodu
swojej niemocy, w umiarkowanym mają wyraźne trudności z
wykonywaniem pracy i obowiązków domowych, w ciężkich epizodach
prawie zawsze występują objawy somatyczne, a towarzyszącemu
 stanowi przygnębienia i braku wartości i braku wartości towarzyszy
ryzyko samobójstwa
➔ W epizodzie ciężkim z objawami psychotycznymi pacjenci są przekonani,
że dokonali wielkiego przestępstwa za które powinni ponieść karę
OBJAWY OSIOWE – obniżony nastrój, anhedonia, zmniejszona energia,
utrata zainteresowań
ŁAGODNY F32.0 – łączna liczba objawów wynosi 4 lub więcej
UMIARKOWANY F32.1 – łączna liczba objawów wynosi 5 lub więcej
F32.2 – EPIZOD DEPRESJI CIĘŻKI BEZ OBJAWÓW PSYCHOTYCZNYCH
CIĘŻKI F32.3 – liczba łączna wynosi 7 lub więcej w tym 3 osiowe, ciężkie z
objawami psychotycznymi: epizod z urojeniami, omamami oraz nasilonym
zahamowaniem psychoruchowym, aż do osłupienia, połączone z
mutyzmem, towarzyszą temu nasilone objawy somatyczne
DEPRESJA NAWRACAJĄCA F33
➔ Przypadają zazwyczaj na piątą dekadę życia i charakteryzują się co
najmniej 2 epizodami trwającymi nie krócej niż dwa tygodnie
➔ Czas trwania tych epizodów mieści się w przedziale od 3 do 12 miesięcy,
okresy między nawrotami przyjmują postać powrotu do pełnego zdrowia
albo niewyraźnych zaburzeń nastroju
➔ Poszczególne epizody są często wyzwalane przez wydarzenia życiowe
➔ Dwukrotnie częstsze u kobiet
REMISJA – WYGASZENIE OBJAWÓW
UPORCZYWE (UTRWALONE) ZABURZENIA – DYSTYMIA F34
➔ Szczególna postać depresji, przejawia się przewlekle obniżonym
nasrojem, ale nie spełnia kryteriów nawracających zaburzeń
depresyjnych
➔ osoby z dystymią miewają okresy dobrego samopoczucia, ale przez
większość czasu u nich uczucia zmęczenia i przygnębienia, wszystko robią
z ogromnym wysiłkiem i brakiem zadowolenia. Nie są w stanie
wywiązywać się z codziennych obowiązków, są zniechęcone i cierpiące,
skarżą się na zaburzenia snu. Są w stanie pracować.
➔ Zazwyczaj zaczyna się w młodości i przez wiele lat utrzymuje na
podobnym poziomie
CYKLOTYMIA
➔ Stałe wahania nastroju spontaniczne w postaci licznych epizodów
łagodnej depresji i stanów wzmożonego samopoczucia NIE MA
STRESORA ZEWNĘTRZNEGO
➔ Nie powoduje zwykle upośledzenia w funkcjonowaniu społecznym,
szczególnie w odgrywanych rolach zawodowych i rodzinnych. Co
najwyżej otoczenie obserwuje u osoby raz okres wzmożonej aktywności,
dążenia do realizacji wielu celów, podejmowania się bardzo ambitnych
zadań, czasami wyraźnie przerastających jej siły i możliwości; drugi raz
okres wycofania się z podjętych przedsięwzięć i realizowanych zadań,
narastającego zmęczenia i rozdrażnienia, unikanie ludzi i wrogie do nich
nastawienie
MELANCHOLIA ANTONI KĘPIŃSKI
DEPRESJA POPORODOWA F53
Dyssymulować – zaprzeczać
Kobiety doświadczają różnych postaci zaburzeń przypominających stany
depresyjne na krótko przed menstruacją, po urodzeniu dziecka i w okresie
menopauzy. Te wszystkie sytuacje łączy spadek poziomu estrogenu.
W okresie poporodowym można rozpoznać trzy odrębne zjawiska depresyjne:
➔ Poporodowe przygnębienie – większość kobiet po urodzeniu dziecka
przeżywa stany obniżonego nastroju. Stają się one płaczliwe,
przygnębione, zalęknione i tracą apetyt. Temu samopoczuciu często
towarzyszy przekonanie o własnej bezradności i bezsilności w
sprawowaniu opieki nad dzieckiem. Po kilku dniach podczas których w
organizmie kobiety dochodzi do wyrównania obniżonego na skutek
porodu poziomu estrogenu i progesteronu następuje poprawa.
➔ Depresja poporodowa – w postaci pojedynczego epizodu albo
uporczywie powracającego zaburzenia depresyjnego. Stan
psychofizyczny kobiety spełnia kryteria wielkiej depresji, czyli objawy
występują co najmniej dwa tygodnie i dotyczą różnych sfer
funkcjonowania. Obniżeniu nastroju towarzyszą zaburzenia w sferze
relacji społecznych, motywacji do działania oraz zaburzenia rytmu
biologicznego i liczne objawy somatyczne. Istnieje też poważne
zagrożenie wystąpienia prób samobójczych. Ponieważ tylko 10-15%
kobied zapada na depresję poporodową stąd przyjmuje się, że już
 przedtem doświadczały one znacznego stresu lub cierpiały z powodu
depresji.
➔ Psychotyczna depresja poporodowa – zaburzeniom nastroju towarzyszą
urojenia i halucynacje na temat dziecka. Urojenia, że dziecko jest
demonem lub wcieleniem zła powodują, że matka zachowuje się w
sposób niebezpieczny dla noworodka

NEUROPRZEKAŹNIKI MONOAMINOWE
SEROTONINA 5-HT
DOPAMINA DA
NORADRENALINA NA
GABA KWAS GAMMA AMINOMASŁOWY

KATECHOLAMINOWY MODEL ZABURZEŃ AFEKTYWNYCH

Niedobór neuroprzekaźników monoaminowych powoduje depresję, a ich nadmiar manię
JEST TO BŁĘDNY MODEL!!!!!!!!!!