Present Script: Kasabay ang panghihinayang

Daluyong Sa matang nangungulila

Naaaninag ko ang pasibsib na araw Sabik sa pagmamahal at nagiisa

Unti-unti itong nilalamon ng dilim

Aking yapak sa daan ay tinatanaw ——Nakita ko ang aking ama,

Bagtas ang daan, yaring galak ay taimtim Sinubukan ko naman na humanap ng

masusumpungan
Pauwi na ako, Uuwi ako.
‘Di ko lubos akalain pati kay ama
madadama’y kabiguan
Ramdam ko ang pagkahumaling niyo sa gábi Sa ipinagbabawal na gamot nilulong ang
Maiingay na taong patuloy dumaragsâ kanyang sarili

Mga pagal na matang apuhap ang hikbî
Dagundong ang mga tawang nangungutiyâ
Màtang may takot, galit, lungkot, tuwâ
Marami akong narinig na kuwento tungkol sa
dilim
Animo’y ito na lamang ang lunas sa buhay
niyang kay lupit
Minasdan ko siya habang mismong siya nang
ama ko’y di ako makilala
Humahalakhak siya at lahat ng kanyang
salita’y di ko na matarok

Siyang haligi ko’y gumuho na mismo sa aking

paningin
——Ang sabi ng aking ina,

Teka, ano nga ba ang sabi niya?

Siguro ay hindi naman
Hindi ko yata lubos na maalaala kung ano
ang lagi niyang turan Mukhang malabô
Lalo na’t paggising ko sa umaga may mga Baka may pag-asa pa
muta pa sa mata
Gumuhit ang matatalim na kidlat sa langit
Hanggang sa pag-uwi ko sa hapon na ako’y
hapong hapo na Nagbabadyâ ang malakas na ulan

Maging sa mga gabing ang kailangan ko Bumubulong na ito’t umiihip ang hangin
sana’y kalinga Kaalinsunod ng pag-asang ako’y may
Naroon si inay na laman ng kalsada kung makakasama
saan sari-sari ang kwento Sa paghihirap at pagdurusa
Kasama ang mga kaibigan nagbubulungan at
nagtatawanan
——Tinawag ko ang aking ate,
Dadaan ang umaga at gabi ni hindi man ako
maatim na makumusta Ngunit hindi man lamang siya lumingon sa
akin.

Naroon siya sa kalsada pinipigil ang mga

Patuloy lang ang aking paghakbang magagarang sasakyan
Suot-suot ang mga damit niyang halos makita
na ang kaluluwa
Maginaw—sobrang ginaw yaring umusbong
Akala ko ba ang turo sa atin, sagrado ang
ating katawan Pangamba at pag-aalala

Subalit bakit naman yata di ito tinalima ng Lumalalim na ang gábi

aking kapatid Inilinga ang tingin sa paligid
Sa lansangan o sa lasingan ibinenta na niya Sinalo ng sinag ng ilaw itong paningin
ang sarili
Bumilis ang ritmo ng púlso
Walang pakundangan sa kanyang
patutunguhan Ramdam ko ang aking buhay

Mas lalong bumuhos ang ulan

Malapit na ako sa amin, sa wakas!

Matatahimik na rin itong isipan mula sa ingay Walang na akong marinig

Tumahimik na ang paligid, ulan ay lumakas Paatras na hakbang ang tanging pagkilos

Walang espasyo ang hindi mababasa Kung ang langit na bùhay ay maging kutang
piitan
Wala ng tao ngunit bakit kay sìkip
Ramdam ko na ang katapusan
Isiniksik ang sarili sa kapirasong halaga ko
Sa muling pag-atras ay pagpihit upang
Hindi ko na makita ang daan tumakbo
Kung bakit ako nandito Pauwi na ako, uuwi ako

Pilit na atras ang tanging pagkilos

Narito na naman ako. Naparam na sa aking lunggati ang sumisibsib
Sa mga araw at oras na akala ko kaya ko. na araw

Mga oras na pinapaniwala ko ang sariling
pagod lamang ito.
Ngunit hindi na ito katulad ng pagod na
kayang maibsan ng tulog.
Patong-patong na naman ang kailangang
tapusin.
Ang ritmo ng púlso ang siyang nakaibabaw
Bitbit ng gàbi ang mga alaala
Ngunit takot sa isip ay naninirahan.
Payapa na ang kalawakan
Maari na ba sumuko?

Subalit ni katiting na lakas ay wala na yatang Tahimik na ang gàbi

natitira.
Tahimik na ang lahat—-nakabibingi
Sinusubukan ko naman.
(scene na magcocommit na siya ng suicide)
Maniwala kayo.
Nais kong humiyaw ng saklolo
Sinusubukan ko talaga.
Ngunit walang ni isang nakarinig...kasalanan
Ngunit tila malapit na yata talaga akong ko ba ito?
bumitaw.
Anong kasalanan ko sa iyo
Bakit ako nasa sitwasyon na ito?
Pinabayaan mo na ba talaga ako?
Kung nariyan ka, nasaan ka sa mga ganitong
oras?
Anong sagot mo sa pinagdaraan ko!
Hindi ko na kaya.
Ang yakap na kay higpit, sabi, “kay tagal
kitang hinintay”
Minasdan ko silang pamilya, nandoon sila sa
sabsaban.
Payak. Tahimik. Maligaya. Mapayapa.
Nalulugod sa aking pagdating.
Nalulugod din akong matagpuan sila.

(Song enters)

Naghintay ako ng sagot. Walang tumugon.

Ganyan ka na ba talaga?

Napakahina ko na ba talaga pati sayo.

Akala ko ba kapwa mo kaming mahal na mga

anak mo?

Totoo ka ba? Nandyan ka ba talaga?

Diyos ko, bakit pati ako pinabayaan mo na.

Naniwala ako. Nagtiwala ako. Nanalig ako.

Bibiguin mo rin ba ako Panginoon ko?

Ganito yata talaga ang tadhana.

Kung kailan binigyan mo na ng hangganan

ang iyong sarili

Akalain mo nga naman saan ako dinala ng

aking mga paa.

Sa sobrang liwanag ako ay nasisilaw.

Sa sobrang tahimik ako ay nabibingi.

Sa aking pagkaligaw, mahahanap ko pa rin

pala.

Ang tinig na nagsasabing “anak lumaban ka”

Ang bisig na nagpaparamdam na “anak ligtas

ka”

Ang lugar na nagsasaad na “hindi ka na

muling maliligaw”