Pagdating ng A raw

ika'y lilisan
K CARINGAL
ISINULAT NI DERE

Pagmamahalang wagas, Pagmamahalang handang isakripisyo ang

lahat tila isang panaginip na lamang sa panahong kay daming
mga mang-gogoyo. Saksi ang buwan at araw sa papatunayang
pagmamahalan ng yaong pinagtagpo ngunit hindi itinadhana.
Isang araw ay napakaliwanag ng buwan, ngunit ipinapakita
lamang ang kanyang mukha sa gabi. Siya ay mailang at
pinalilibutan ang sarili ng kadiliman. Ang araw ay
nagbibigay ng anumang bagay upang masulyapan ang Buwan na
nagliliwanag sa magandang kalangitan sa gabi. At habang ang
Araw ay sumikat, alam niyang ang Buwan ay maaaring
kumikinang. Ang Araw ay umibig tulad ng isang nyebe na
humaharang sa isang bundok. "humayo," bulong niya sa kanya
isa sa mga gabing iyon, ang kanyang boses ay kasing tamis
at kalungkutan gaya ng huling liwanag ng umaga. “Humayo ka
at hayaan mo akong huminga, dahil ikaw at ako ay
nakapagpasya na ng kapalaran. Ikaw ang nagbibigay liwanag
sa araw, at ako ay nagliliwanag sa gabi."Huwag kang
mangahas na talikuran ang iyong pagpapala ng liwanag para
sa aking kadiliman." At iyon ang mga huling salita na sapat
ang lakas ng Buwan para magsalita sa Araw. Siya ay
mamamatay bawat gabi upang hayaan ang kanyang tunay na pag-
ibig na huminga, dahil ito ang magwawakas sa lahat ng
kanyang paghihirap.