Κύρια Σημεία

-Προσπάθειες ορισμού του μύθου.

-Τι σημαίνει μυθολογία (δύο σημασίες). Τι είναι η μυθογραφία;

-Χαρακτηριστικά (ως προς τη δημιουργία, τη μετάδοση, το περιεχόμενο) και λειτουργίες

του μύθου

-Διαφορές και ομοιότητες μύθου και παραμυθιού. Να σχολιαστούν οι όροι μύθος, αἶνος,

fabula. Η συμβολή του Chr. G. Heyne στη χρήση της λέξης μύθος.

-Ποιες σημασίες πήρε η λέξης μύθος στην αρχαιότητα;

-Πηγές για τη μελέτη των μύθων.

-Η χρήση του μύθου ως παραδείγματος (exemplum) : Όμηρος, ρήτορες.

-Τι σημαίνει αἴτιον; Παραδείγματα αιτιολογικής λειτουργίας των μύθων.

-Η κριτική των αρχαίων Ελλήνων για τους μύθους.

-Τρόποι ερμηνείας του μύθου στην αρχαιότητα (αλληγορία, εκλογίκευση, ευημερισμός)

-Πώς χρησιμοποίησε ο Χριστιανισμός τον ευημερισμό;

-Πώς επιβίωσαν οι μύθοι κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση (περιληπτικά);

-Ποια η συμβολή της εγκυκλοπαιδικής παράδοσης στη διάσωση του μυθολογικού υλικού;

Οι Père Lafitau (1681-1746) και Fontenelle (1657-1757) ως πρόδρομοι της συγκριτικής

μελέτης των μύθων.

Ο G. Vico (1668-1744) ως πρόδρομος του ρομαντισμού και της εξελικτικής θεωρίας (ή

εξελιξιαρχίας). Ποια είναι τα τρία στάδια μέσα από τα οποία προχωρεί η ιστορία της

ανθρωπότητας, σύμφωνα με το Vico.

Πώς αντιλαμβάνεται το μύθο ο Ρομαντισμός (ρήξη με τον ορθολογισμό);

-Ο Max Müller (1823-1900) και ο μύθος ως « ασθένεια της γλώσσας ». Τι σημαίνει « φυσική

μυθολογία »;

-Η αναζήτηση των αρχών των ελληνικών μύθων στην Ανατολή (τέλη 18ου αι. κ. εξ.).
-Aγγλική Ανθρωπολογική Σχολή (τέλη 19ου αι.) : A. Lang, E. Tylor. Ο J. Frazer (1854-1941)

και τα τρία στάδια του ανθρώπινου πολιτισμού σύμφωνα με το εξελικτικό μοντέλο.

- Γερμανική φιλολογική σχολή : Chr. G. Heyne και K. O. Müller.

-« Σχολή του Μύθου και της Τελετουργίας » (Myth and Ritual School) ή « Σχολή του

Cambridge » (τέλη 19ου αι.-20ος αι.): J. H. Harrison, G. Murray, F. Cornford (συνεχιστές του

έργου του J. Frazer). Οι παγκόσμιες κατηγορίες-έννοιες που εφευρίσκουν οι

ανθρωπολόγοι και ο άκριτος συγκριτισμός. Τι σημαίνει τελετουργία; Πώς σχετίζεται με

το μύθο;

-Οι Β. Malinowski (1884-1942) και E. R. Radcliffe-Brown (1881-1955) και η « λειτουργική » ή

φονξιοναλιστική ερμηνεία των μύθων. Η « θεωρία του μύθου καταστατικού χάρτη» ή

charter theory of myth.

-Η ψυχαναλυτική ερμηνεία των μύθων (Sigmund Freud (1856-1939), Μύθος και όνειρο,

« συλλογικό ασυνείδητο », Κ. Jung και « αρχέτυπα »).

-Πρόδρομοι του Lévi-Strauss : M. Mauss, M. Granet, L. Gernet και G. Dumézil. (το « Δοκίμιο

για το δώρο » (1923-4) του M. Mauss, ο L. Gernet (1882-1962) και η ιστορία του δικαίου, ο G.

Dumézil και η « ινδοευρωπαϊκή ιδεολογία ».

-O Cl. Lévi-Strauss  (1908-2009) και ο δομισμός ή στρουκτουραλισμός. Η « άγρια σκέψη », η

« λογική του συγκεκριμένου » και οι αρχές της δομικής ανάλυσης των μύθων.

- Ο I. Meyerson (1888-1983) και η « Ιστορική ψυχολογία ».

-H « Παρισινή Σχολή »: J. P. Vernant (1914-2007), P. Vidal-Naquet (1930-2006), N. Loraux

(1943-2003) και M. Detienne. Βασικά έργα, προβληματισμοί και διαφοροποιήσεις των

μελών.