Name: Alleiah Keisha T.

Catague:

Grade and Section: 9 UNITY

Subject: Aral Pan

Teacher Maria Liza D. Murillo

3RD QUARTER

PAGPAPALAWAK NG KAALAMAN 335

A.

Noong 2021, tinatayang 676 libong manggagawang Pilipino ang na-deploy sa ibang bansa, na
sumasalamin sa 69 porsiyentong pagbaba mula sa nakaraang taon. Bumaba nang husto ang bilang ng
mga naka-deploy na overseas Filipino workers (OFWs) simula noong 2020.

▪ Ang bilang ng mga Overseas Filipino Workers (OFWs) noong 2020 ay tinatayang nasa 1.77 milyon, na
mas mababa sa 2.18 milyon na iniulat noong 2019.

▪ Bumaba ang bilang ng mga Overseas Contract Workers (OCWs) sa 1.71 milyon noong 2020 mula sa
2.11 milyon noong 2019.

▪ Ang kabuuang remittance na ipinadala noong 2020 ay umabot sa 134.77 bilyong piso, na mas mababa
sa 210.40 bilyong piso na iniulat noong 2019.

▪ Sa karaniwan, humigit-kumulang 86.81 thousand pesos na remittance kada OFW ang naipadala noong
2020, isang halagang mas mababa sa 106.62 thousand pesos na average na remittance na ipinadala kada
OFW noong 2019.

B.

Ang Overseas Filipino Workers ay tinatayang nasa 2.3 milyon

Ang bilang ng mga Overseas Filipino Workers (OFWs) na nagtrabaho sa ibang bansa anumang oras sa
panahon ng Abril hanggang Setyembre 2018 ay tinatayang nasa 2.3 milyon. Ang mga Overseas Contract
Workers (OCWs) na may kasalukuyang kontrata sa trabaho ay binubuo ng 96.2 porsiyento ng kabuuang
OFW sa panahon ng Abril hanggang Setyembre 2018. Ang natitira (3.8%) ay nagtrabaho sa ibang bansa
nang walang kontrata

Ang CALABARZON ang may pinakamalaking bahagi ng mga OFW

Iniulat ng CALABARZON ang pinakamalaking bahagi ng mga OFW na may 17.9 porsiyento na sinundan ng
Central Luzon na may 14.3 porsiyento, at ang National Capital Region at Ilocos Region na may tig-9.7
porsiyentong bahagi. Limampung porsyento ng kabuuang OFW ay nagmula sa apat na rehiyong ito

Mas marami ang mga babaeng OFW kaysa mga lalaking OFW

Mas marami ang mga babae kaysa sa mga lalaki sa mga OFW, kung saan ang mga babaeng OFW ay
binubuo ng 55.8 porsyento ng kabuuang mga OFW. Ang mga babaeng OFW ay karaniwang mas bata
kaysa sa mga lalaking OFW, na may humigit-kumulang kalahati (47.5%) ng mga babaeng OFW na
kabilang sa pangkat ng edad na 25 hanggang 34 na taon. Kung ikukumpara, ang mga lalaking OFW sa
pangkat ng edad na ito ay bumubuo ng 38.9 porsyento. Ang mga lalaking OFW na may edad na 45 taong
gulang at mas matanda ay umabot sa 21.2 porsiyento ng lahat ng mga lalaking OFW habang ang kanilang
mga babaeng katapat sa pangkat ng edad na ito ay bumubuo ng 14.5 porsiyento

Nananatiling nangungunang destinasyon ng mga OFW ang Saudi Arabia

Isa sa apat (24.3%) na OFW ang nagtrabaho sa Saudi Arabia, na nanatiling nangungunang destinasyon ng
mga OFW noong Abril hanggang Setyembre 2018. Ang mga OFW na nagtrabaho sa United Arab Emirates
ay binubuo ng 15.7 porsiyento. Hongkong (6.3%), Kuwait (5.7%), Taiwan (5.5%) at Qatar (5.2%) ang iba
pang sikat na destinasyon ng mga OFW.

Ang mga trabaho sa elementarya ay ang pinakamalaking grupo ng mga OFW

Sa mga grupo ng trabaho, ang mga elementarya na trabaho (37.1%) ang pinakamalaking grupo ng mga
OFW. Ang iba pang malalaking grupo ng trabaho ay ang mga manggagawa sa serbisyo at pagbebenta
(18.8%) at mga operator at assembler ng halaman at makina (13.8%). Mahigit kalahati ng mga babaeng
OFW ay nasa elementarya (58.7%). Sa mga lalaking OFW, ang pinakamalaking grupo ay mga planta at
machine operator at assemblers workers (27.8%).

Umabot sa 235.9 billion pesos ang kabuuang remittance

Ang kabuuang remittance na ipinadala ng mga OFW sa panahon ng Abril hanggang Setyembre 2018 ay
tinatayang nasa 235.9 bilyong piso. Kasama sa mga remittances na ito ang cash na naiuwi (169.4 billion
pesos), cash na naiuwi (55.2 billion pesos) at remittance in kind (11.2 billion pesos) (Talahanayan 6).
Karamihan sa mga OFW ay nagpadala ng kanilang remittance sa pamamagitan ng mga bangko (52.8%),
money transfer services (45.0%), mga ahensya o lokal na opisina (2.0%) at ang iba ay sa pamamagitan ng
mga kaibigan o katrabaho, door to door at iba pa, sa 0.1 percent bawat isa. , ayon sa pagkakabanggit

Ang mga remittances na ipinadala ng mga OFW sa kani-kanilang pamilya ay maaaring bahagi lamang ng
kabuuang sahod na natatanggap ng mga OFW. Ang datos ng mga remittance sa ulat na ito ay batay sa
mga sagot na ibinigay ng mga respondent sa survey sa mga tanong kung gaano karaming cash
remittance ang natanggap ng pamilya noong Abril hanggang Setyembre 2018 mula sa isang miyembro
ng pamilya na isang OFW at kung magkano ang cash na ginawa nito. iuwi ng miyembro sa panahon ng
sanggunian, kung mayroon man. Dagdag pa, kung ang pamilya ay nakatanggap sa panahon ng
sanggunian ng mga produkto at produkto na ipinadala ng OFW na ito, ang imputed na halaga ng
naturang mga kalakal ay kasama sa kanyang kabuuang remittance.
Isa sa bawat tatlong OFW ang nakalaan para makaipon mula sa kanilang mga cash remittances

Ang kabuuang bilang ng mga OFW na nagpadala ng cash remittances sa kanilang mga pamilya mula Abril
hanggang Setyembre 2018 ay nasa 2.0 milyong OFW. Sa bilang na ito, 44.8 percent ang nakapag-ipon
mula sa kanilang mga cash remittances

Anuman ang halaga ng mga cash remittances na ipinadala, sa bawat sampung OFW na ang mga pamilya
ay nag-ulat ng ipon mula sa cash remittances na natanggap, humigit-kumulang pito (66.0%) ang
nakapag-ipon ng mas mababa sa 25 porsiyento ng kabuuang halaga na natanggap, dalawa (22.8%) ang
nakapag-ipon. upang makatipid mula 25 hanggang 49 porsiyento nito, at isa (11.2%) ang nakatipid ng 50
porsiyento o higit pa
PAGPAPALAWAK NG KAALAMAN 355

1.

a. Ang pangunahing dahilan kung bakit naipasa ang TRAIN law ay dahil ang TRAIN Act ay
naglalayong makabuo ng kita para makamit ang 2022 at 2040 vision ng administrasyong
Duterte, ibig sabihin, puksain ang matinding kahirapan, lumikha ng mga institusyong inklusibo
na mag-aalok ng pantay na pagkakataon sa lahat, at upang makamit ang katayuan ng bansang
mas mataas ang kita
b. Ang Tax Reform for Acceleration and Inclusion Act (TRAIN) ay nagtaas ng kita o kapangyarihan sa
paggastos ng mga Pilipinong consumer sa higit pa sa makeup para sa katamtamang pagtaas ng
inflation na nangyayari sa mabilis na lumalagong mga ekonomiya, ayon sa Department of
Finance (DOF).
c. Ang TRAIN Law ay inclusive dahil ito ay naglalayon din na gawing mas simple, patas at mas
mahusay ang sistema ng buwis. Anuman, ang mga pagtatalo tungkol sa pagpasa ng batas na ito
ay naroroon na sa simula at ang kasunod na pagtanggap ng mga tao mula noong ito ay naging
kontrobersyal.
d. Ang batas ng TRAIN ay maaaring magbigay sa ating ekonomiya, ibig sabihin, pagtulong sa
pagpapataas ng gitnang uri, habang potensyal na paganahin ang parehong pangkalahatang
programa sa pangangalagang pangkalusugan sa Pilipinas at ang mas malaking walang
kundisyong cash transfer na pondo sa mahihirap na sambahayan. I-offset ng TRAIN ang mga
pagbawas sa PIT na nakakasira ng kita sa pamamagitan ng mga hakbang sa pagpapahusay ng
kita gaya ng pagpapalawak ng value-added tax (VAT) base; pagsasaayos ng mga excise tax sa
mga gasolina, sasakyan, at mga produktong alak at tabako; at pagpapasok ng buwis sa mga
sugar-sweetened beverage (SSBs) na may mga exemption.

2.

Hindi sumasang-ayon, dahil hindi ngayon ang oras para magtipid, ngayon ang panahon para
gumastos ng malaki ang gobyerno... Paano magiging competitive ang ekonomiya kung patay na ang
ekonomiya nito, kung maraming tao ang may sakit, kung hindi na makakabalik sa paaralan ang mga
estudyante. , at mayroon tayong krisis sa pag-aaral sa populasyon? Sa mga hindi nasagot na
problemang ito, paano tayo makakaasa na mababayaran ang ating mga utang? Sa kabuuan, ang
pagtaas ng utang ng Pilipinas sa bawat isa ay hindi gaanong nakakabahala kaysa sa inaakala ng
karamihan sa mga Pilipino. Ito ay ganap na normal para sa mga pamahalaan na humiram lalo na sa
oras ng krisis, kapag ang paghiram ay maaaring magsilbing isang literal na linya ng buhay.

Higit na mahalaga ay ang kakayahan ng bansa na bayaran ang utang nito, na nakadepende naman sa
kakayahan ng gobyerno na magamit nang mabuti ang mga bagong utang. Gayunpaman, may mga
ulat na bilyun-bilyong magagamit na mga pondo ng Covid-19 ang nanatiling hindi nagastos at nai-
remit lamang pabalik sa Treasury.

Kailangang subaybayan ng mga Pilipino ang paggasta ng gobyerno nang higit pa kaysa dati. Ang
pagbangon ng ating ekonomiya ay nakataya.

PAGPAPALAWAK NG KAALAMAN 378

1. Ayon sa kaugalian, ang mga checking account ay hindi mga account na may interes tulad ng mga
savings account, dahil idinisenyo ang mga ito para sa panandaliang cash na gagastusin mo sa
lalong madaling panahon. Ang mga savings account ay mas kilala sa pagkakaroon ng interes,
ngunit ang mga account na ito ay karaniwang nililimitahan kung gaano kadalas ka makakagawa
ng ilang mga withdrawal mula sa account.
2. Ang pinakakaraniwang sanhi ng pagkabigo sa bangko ay nangyayari kapag ang halaga ng mga
ari-arian ng bangko ay bumaba sa mas mababa sa halaga ng pamilihan ng mga pananagutan ng
bangko, na siyang mga obligasyon ng bangko sa mga nagpapautang at nagdedeposito. Maaaring
mangyari ito dahil masyadong malaki ang nalulugi ng bangko sa mga pamumuhunan nito. Ang
isang paraan na maaari nilang gawin ay sa pamamagitan ng pagbibigay ng deposit insurance sa
mga depositor. Ang unang sistema ng deposit insurance ay itinatag sa America bilang tugon sa
Great depression. Layunin nito na pigilan ang mga bank run na nag-ambag sa Depresyon na
maulit. Ang PDIC ay isang instrumentalidad ng gobyerno na nilikha noong 1963 sa bisa ng
Republic Act 3591 upang masiguro ang mga deposito ng lahat ng mga bangko.
3. Makukuha mo ang interes nang maaga. Sa minimum na Php 500,000, matamasa mo na ang
mataas na ani.
4. Sa dekada na ito, lumawak ang suporta ng World Bank para sa panlipunang proteksyon, pag-
unlad na hinimok ng komunidad, pagbuo ng kapayapaan sa Mindanao, edukasyon, pag-unlad sa
kanayunan (kabilang ang repormang agraryo), at suplay ng tubig at kalinisan. Mula noong 1945,
pinakilos nito ang pagpopondo, pandaigdigang kaalaman, at pakikipagtulungan upang
suportahan ang pagsisikap ng Pilipinas na maibsan ang kahirapan, i-upgrade ang imprastraktura,
mapabuti ang kalusugan, nutrisyon, at edukasyon, palakasin ang katatagan laban sa pagbabago
ng klima at mga natural na sakuna, itaguyod ang kapayapaan, at pahusayin ang pandaigdigang
kompetisyon. Ang World Bank ay unang nagbigay ng US$505 milyon sa financing kasama ang
SWDRP Project para makatulong na palakasin ang performance ng DSWD bilang social
protection agency, para i-setup ang database para sa national household targeting system, at
para ipatupad ang CCT. Nakatulong din ang proyekto na palakasin ang kapasidad ng DSWD na
magsagawa ng pagsusuri sa patakaran at estratehikong pagpaplano na may kaugnayan sa
proteksyong panlipunan. Sa ilalim ng SWDRP II, ang World Bank ay nagbigay ng US$450 milyon
para ipagpatuloy ang suporta para sa CCT program mula 2016-2019. Isa pang US$300 milyon ang
ibinibigay upang patuloy na paunlarin at palakasin ang programa hanggang 2021. Nakatulong
ang mga proyekto upang mapabilis ang takbo ng agenda ng reporma sa proteksyong panlipunan
ng gobyerno sa pamamagitan ng pagpapalawak ng programang conditional cash transfer (CCT)
at pag-update ng pinag-isang sistema ng pagta-target. May kabuuang 20 milyong Pilipino na
kumakatawan sa 4.4 milyong kabahayan na may mga batang wala pang 18 taong gulang ang
nakatala sa CCT program na nagbibigay ng mga insentibo para sa mga magulang na mamuhunan
sa kalusugan at edukasyon ng kanilang mga anak. Ang programa ay kasalukuyang pang-apat na
pinakamalaking CCT program sa mundo. Ang mga benepisyaryo ay pinili sa pamamagitan ng
sistema ng pagta-target na tinatawag na Listahanan, isang social registry para sa mahihirap na
sumasaklaw sa 75 porsiyento ng populasyon.