 ‘60-tih godina XX veka Masters i Johnson u nauku

uvode seksualnu terapiju

 Porodični terapeuti ovu vrstu terapije (teoriju i
tehnike) smatraju ograničenom; više upotrebljavaju
pristup Helen Kaplan (1974, 1979, 1983)
 Pristup Helen Kaplan kombinuje uvide i tehnike
psihoanalize sa bihejvioralnom metodom
 Porodični terapeuti smatraju da se seks najbolje
može razumeti u kontekstu širih porodičnih
obrazaca; značajni pristupi: Fremo – 1970, 1976,
Paul & Grosser – 1981, Williamson – 1981, 1982a,
1982b)
 Istraživanje spornih pitanja pola i seksualnosti u
kontekstu razvoja članova para u porodicama
porekla i rođenja
 Istraživanje je u funkciji razrešenja specifičnih
seksualnih disfunkcija
 Akcenat je na istraživanju uticaja porodičnih
lojalnosti, seksualnoti, intimnosti, tajni i “skriptova”
na seksualno funkcionisanje
 Dijagnostičko sredstvo i terapijsko sredstvo:
omogućava planiranje intervencija
 Tro – generacijski dijagram koji može da uključi bilo
koje podatke koje terapeut želi da ima
 Nudi pogled odozgo: olakšava razumevanje sila
koje utiču na razvoj i funkcionisanje pojedinca,
para i porodičnog sistema
 Daje prostor za razgovor o osećanjima, mitovima i
pričama o značajnim događajima
 Izdvaja kritične informacije na način koji
obezbeđuje poverenje i radoznalost
 Pojedincima dozvoljava da se bave porodičnim
seksualnim tajnama, obrascima interakcije,
međugeneracijskim scenarijima, kognitivnim
iskrivljenjima koja se prenose generacijama, da
ispoljavaju skrivene afekte, objektivnije vide
seksualna sporna pitanja
 Vodi do razrešenja tekućeg seksualnog problema i
dugoročnijeg poboljšanja kvaliteta odnosa među
klijentima
 Preduslovi: klima uzajamnog poverenja, odsustvo
akutnih bračnih kriza, saglasnost para da se istraže
sporna seksualna pitanja i problemi
 Faze procesa: 1. uvod, 2. pravljenje i istraživanje
genograma, 3. pravljenje i istraživanje seksualnog
genograma, 4. istraživanje i rasprava o spornim
pitanjima genograma, 5. pregledanje procesa i
plan tretmana - integracija
 Objašnjenja relevantnih koncepata i ciljeva: uloga
ranijeg učenja i međugeneracijskih procesa na razvoj
pojedinca, para i porodičnih sistema, koncepti
životnog skripta i porodičnog skripta (James i
Jongeward, 1971; Boszromenyi-Nagy i Spark, 1973)
 Tehnike: ne-preteći način komunikacije - neutralnost,
reuokviravanje, pobuđivanje interesovanja, crpljenje
pozitivnih i negativnih primera klijenata – narativi,
terapeutovo samoprikazivanje u funkciji
normalizacije, refleksivnost u odnosu na seksualni
problem
 Cilj: da klijenti shvate značaj uticaja porodica porekla
na njihov razvoj, odnose i seksualni problem
 Pored činjenica bitno je i klijentovo viđenje činjenica i
događaja (rođenja, smrti, brakovi, razdvajanja, razvodi)
 Fleksibilna izrada genograma (porodična seansa,
individualna seansa, klijentov dom)
 Podstiče se kreativnost klijenata, daje im se sloboda (življi
proces); sećanja i iz prošlosti i iz sadašnjosti (fotografije,
albumi, praznine, tajne); osećanja, misli i maštanja dok se
radi genogram; skupljanja informacija iz porodice porekla
ako je otvorena za to (Guerin i Pendagast, 1976, Minuchin,
1974, Duhl, 1981, Hof i Miller, 1981, Wachtel, 1982)
 Terapeut pomaže klijentu da popuni praznine, afektivno
poveže čvorne događaje, prepozna otvorene i prikrivene
obrasce, priseti se pozitivnih prikaza koji će klijente
povezati sa članovima porodice.
 Partneri tokom nedelju dana razmišljaju o sledećim pitanjima:
- Otvorene/prikrivene poruke u porodici u odnosu na
seksualnost/intimnost? U odnosu na muškost/ženstvenost?
- Ko je bio upadljivo tih/odsutan na polju seksualnosti/intimnosti?
- Kako je seksualnost/intimnost podsticana/obeshrabrivana?
Kontrolisana, u okviru generacije/međugeneracijski?
- Šta su bile tajne u vašoj porodici u odnosu na
seksualnost/intimnost (incest, neželjene trudnoće, vanbračni
odnosi...)
 Bitno je da: odgovori budu slobodno napisani, da autor
kontroliše šta će da iznese, dozvoljene modifikacije početnog
g-ma, ohrabrivanje razmene među partnerima
 U terapijskoj seansi istražuju se značenja, uvidi, ideje uz pomoć
identifikacije, analize, generalizacije ili učenja; odlučuje se koja
sporna pitanja istražiti sa drugim članovima porodice ako ima
potrebe za tim.
 Cilj je postepeno, ne-konfrontirajuće povezivanje, počinje
zahtevom za informacije i pojašnjavanje porodičnih
iskustava
 Planira se vreme između dva kontakta da bi se interakcije
između roditelja i dece “slegle”.
 Strahovanja klijenta se otvaraju za raspravu
 Klijenti se podstiču da kontaktiraju licem u lice (telefon,
pismo, imejl), bez bez prisustva partnera, istovremeno
samo sa jednim članom porodice, seksulanim sadržajima
se pristupa posle drugih istorijskih
 Proces istraživanja: roditelji otkrivaju seksualne tajne
(trudnoće, zlostavljanja; ne može sve na jednom sastanku;
drugi članovi porodice altrnativno; bez uzajamnih
procena partnera; terapeut je dostupan za telefonske
konsultacije i sessije sa proširenom porodicom, ako je
indikovano
 Refleksivno se pregleda celokupan proces rada na
genogramu (pitanja: “Šta ste naučili?” “Kako da
iskoristimo naučeno da nam pomogne u razrešenju
seksualnog problema?”)
 Uvidi, osećanja i nasleđa daju nove perspektive;
javlja se veće uvažavanje, empatija i objektivnost
 Integracija ovih ideja i učenja sa tradicionalnijim
bihejvioralnim planom tretmana seksualne terapije