საზოგადოების ორად გაყოფა ყოველტვის მარადიული პრობლემა იყო.

ასევე
სამოქალაქო დაპირისპირებაც, რომელიც მსგავსად ორად გაყოფისა მოსახლეობაში
უპერსპექტივობის განცდას და ქვეყნის განუვიტარებლობის წინაპირობას წარმოადგენს .
სწორედ ამ პრობლემაზე წერს გურამ ოდიშარია ნაწყვეტში წიგნიდან ,, სოხუმში
დაბრუნება“.

გურამ ოდიშარია აღწერს, როგორ მოხვდნენ აფხაზეთიდან დევნილები

სამოქალაქო ომის ეპიცენტრში.მათ სურვილს, რომ გახიზნულ ოჯახებთან ჩაეღწიათ
ცხენისწყალი აშორებდა, რომლის გაღმა ჯარისკაცები არიან გამაგრებული . როდესაც
ხიდს მიადგნენ ლამის აფხაზეთის ომი გაუხდატ სანატრებელი.

ნაწარმოებში ნათლად ჩანს როგორ არის გახლეჩილი საზოგადოება ორ ნაწილად ,

როდესაც სოხუმელებს ერთ-ერთი ქალი შევარდნაძისტებს ეძახის.ლირიკული გმირი ასევე
გვეუბნება, რომ თბილისშიც გამოჩნდება ხალხი, რომელიც იტყვის რომ
ლტოლვილები ,,პადრიად“ ზვიადისტები არიან.

მოქალაქეების დაპირისპირებაზე ავტორი ნაწარმოების ბოლოში საუბრობს .

ავტობუსში მყოფ ადამიანებს მოპაექრეთა დაზავების ხილვა სურთ. ლირიკული გმირი
იცავს სოხუმელი ქალბატონების ღირსებას და შდეგად მას ემადლიერებიან კიდევაც .

ჩემი აზრით, საზოგადოების ორად გაყოფა და დაპირისპირებაა ყოველივე

უპერპექტივობის და განუვიტარებლობის წინაპირობა.

ამ ეპიზოდთან იდეურ თანხვედრაშია დავიტ გურამიშვილის ,, ქართლის

ჭირი“.გურამიშვილი შიდა სლილობასა და ხალხის ერთმანეთძე გადაკიდებას მამალტა
გადამტერებას ადარებს. მოსახლეობის დაპირისპირება მისი აზრით დაასუსტებს ქვეყანას
და უპერსპექტივოს გახდის.

დღეს ეს პრობლემა საკმაოდ აქტუალურია. ადამიანების ორად გაყოფას და

დაპირისპირებას გარკვეული მიზეზები იწვევს მაგალიტად: პოლიტიკა ,რელიგია და
განსხვავებული შეხედულებები. მიმაჩნია, რომ საქართველოში პოლიტიკურად პარტიები
ნამდვილად ორად არიან გაყოფილები. ზოგი ერთ მხარეს უჭერს მხარეს,ზოგი მეორეს.
სწორედ ამ დროს ისინი უპირისპირდებიან ერთმანეტს და ქვეყანა ვერ ვიტარდება .
ახალგაზრდებს კი უპერსპექტივობის განცდა ეუფლებათ და ყოველდღე უფრო და უფრო
მეტი ქართველი ტოვებს ქვეყანას, რაც შემდეგ ქვეყნის განუვითარებლობაზე აისახება .

მე ვფიქრობ, დღეს ამ პრობლემის აქტუალურობას, ორად გაყოფილი და

ერთამნეთს დაპირისპირებული საზოგადოება განაპირობებს, რომელიც რა თქმა უნდა
უპერპექტივობის და განუვითარებლობის წინაპირობაა.