Jednym z popularniejszych motywów, wykorzystywanych przez twórców różnych epok, był

motyw zbrodni i kary. Tam bowiem gdzie jest wina musi być kara, svvvvvvvvvzczególne
zainteresowanie wzbudził on wśród twórców polskiego romantyzmu.

Przykładem dzieła, które posługuje się motywem zbrodni i kary, jest “Balladyna” -
dramat autorstwa Juliusza Słowackiego. W głownej mierze mozemy dostrzec , ze
morderstwa Balladyny długo uchodzą jej płazem. Bohaterka konsekwentnie eliminuje
nie tylko tych, którzy stoją jej na drodze do tronu, ale i tych, którzy wiedzieli o
zabójstwie Aliny. Ostatecznie nie ma w otoczeniu Balladyny żadnego świadka. Zdaje
się, że dziewczyna osiągnęła swój cel i już nikt nie będzie w stanie jej odebrać
wywalczonego statusu. Sprawiedliwości jednak staje się zadość. Do głosu dochodzą
siły nadprzyrodzone i Balladyna-królowa ginie rażona piorunem. Nie była to jedyna
kara za jej zbrodnie. Za dużo dotkliwsze konsekwencje można uznać – niecichnące
wyrzuty sumienia, które doprowadzały bohaterkę do obłędu oraz niemożność odkupienia
swoich win. Bohaterka trzykrotnie wyznacza sobie wyrok śmierci, a po ostatnim z
nich zostaje rażona piorunem. Wszystkie jej zbrodnie zostają więc sprawiedliwie
ukarana przez siłę wyższą, która zdecydowała się wymierzyć na Balladynie wyrok.
Motyw winy i kary jest również ukazany w Dziadach cz. II.
Motyw ten obecny jest w losach: Widma Złego Pana, Józia i Rózi, pasterki Zosi.Widmo
to duch okrutnego dziedzica. Za życia znęcał się nad chłopami, którzy dla niego
pracowali. Karą za brak miłosierdzia i sprawiedliwości za życia jest wieczna
tułaczka: „Kto nie był ni razu człowiekiem temu człowiek nic nie pomoże". Złego
Pana rozszarpują i dręczą ptaki – wspomnienie osób, które skrzywdził jako
dziedzic.ózio i Rózia byli dziećmi rozpieszczonymi, chowanymi z dala od codziennych
trosk. Duchy nie mogą od razu wejść do nieba, ponieważ na ziemi wiodły błahe i w
pewnym sensie nieprawdziwe życie:
„Kto nie doznał goryczy ni razu, ten nie dozna słodyczy w niebie”.
Karę ponieść musi także Zosia, ponieważ igrała z uczuciami swoich adoratorów i z
beztroską bagatelizowała ich cierpienie. Była niezdolna do współczucia i zapatrzona
we własną urodę.„Kto nie dotknął ziemi ni razu ten nigdy nie może być w niebie”.

Przedstawiając losy bohaterów wybranych utworów literackich, widzimy że każda

popełniona wina nie zostaje bez kary. U jednych karą była śmierć, u innych wyrzuty
sumienia i obłęd