Mga Anak ng Tinabunan ng Pulbos na Lupa

Isang araw nang si Tarang ay pitong taong gulang, umuwi ang kanyang ama mula sa Malig kasama
ang kalabaw na si Bokal, na pag-aari ng kanilang kapitbahay na si Longinos, na nakatira sa clearing
sa kabilang ilog.Ang kalabaw ay humila ng isang kareta na may nag-iisang basket para sa kargada
nito. “Harao!” sabi ng kanyang ama, hinila si Bokal para tumigil. Habang tumatakbo si Tarang para
saluhin ang tingga na lubid na inihagis sa kanya, pinabukaka ni Bokal ang mga butas ng ilong nito at
tinitigan siya ng malapad na mga mata, na parang nagsasabing, “Buweno, Anak, narito na tayo!
Naging mabuti ka ba?” Siya ay naglalaro ng mag-isa sa bakuran, sa mahabang pahinga ng hapon, at
naging mabuti, maliban sa sinabi ni Nanay kung bakit hindi siya pumunta sa kubo at doon gawin
ang kanyang paglalaro upang sa parehong oras ay tumingin siya. pagkatapos ng kanyang
nakababatang kapatid na babae na si Cris, tong lumaki, kahit na! Kaya ang ginawa niya ay
tumahimik nang tumawag siya. At pagkatapos ay pinalo niya si Cris dahil sa hindi pag-idlip sa
hapon; at narinig ni Tarang ang pagtawag nito sa kanya: "Makikita mo pagdating ng iyong tatay!" At
kaya siya ay lumakad sa tabing ilog at nangalap ng ilang bayabas, at kinain ang mga hinog na kasing
bilis ng pagkakuha niya ng mga ito; at ngayon ay nagdadampi siya, amoy bayabas ang kanyang
hininga. Marahil ay amoy bayabas din ang kanyang buhok, bakit si Bokal ay magpapabukaka ng mga
butas ng ilong nito? Habang nakaakbay si Cris sa kanyang balakang, bumaba si Nanay sa kubo, na
nagsasabing, “Maaaring bigyan mo ang iyong matigas na ulo na anak mo sa pananatili sa labas sa
sikat ng araw buong hapon; Pero tumawa lang si Tarang, “Talaga?” sabi niya, at pagkatapos ay
nagtanong, "Para malaman mo kung ano ang dinala ko dito!" “Anong oras na ito?” tanong ni Nanay.
Tiningnan ni Tarang ang basket sa sled. "Kung kailangan mong malaman, ito ay isang baboy!" Sabi
ni Tatay. Inalis na niya ang kareta at inakay ang kalabaw palayo. "Ngayon huwag mong subukang
hawakan ito," babala ng kanyang ina kay Tarang. "Para may aalagaan ang bata," sabi ni Tatay mula
sa ilalim ng puno sa tapat ng bakuran, kung saan niya tinipon ang kalabaw. Mula sa pagbaba ng
kareta ay hinila ni Tarang ang basket, at sa katunayan, dalawang itim na paa ang kasalukuyang
nakatusok mula dito. Ang sulok ng basket ay may malaking butas, at ngayon ay may tumubong isa
pang paa. Pinutol ni Tatay ang basket gamit ang kanyang bolo, at nagpumiglas ang baboy. "Ikaw na
ang bahala," sabi niya sa bata. Nakatayo roon si Nanay sa tabi niya at, na inihagis si Cris sa kabilang
balakang, sinimulan niyang kalmutin ang tiyan ng baboy gamit ang kanyang hinlalaki sa paa.
"Gawin ito nang madalas, at ito ay magiging maamo," sabi niya. At kay Tatay; “ Ngayon kung
hahawakan mo si Cris saglit –“ Pagkatapos ay kinuha niya ang bolo at, sa pagtawid sa bakuran,
dumaan siya sa puno ng hinagdong kung saan naroon si Bokal at papunta sa underbrush. Bumalik
siya na may dalang anim na bagong hinog na papaya, gusto niya noon at si tere na putulin ang mga
ito at pakainin ang baboy sa kanila. Pero sabi ni Tatay, “Eto, hawak mo si Cris.” Nabawi niya ang
bolo kay Nanay; isinilid ito sa kaluban, at nagmamadaling bumaba sa daan patungo sa kaingin.
Kitang-kita ni Tarang ang matataas na patay na puno ng clearing sa kabila ng puno ng hinagdong at
ang pangalawang paglaki. Ang araw ng hapon ay nagpakinang ang mga balat ng mga puno na
parang talim ng bolo mismo. Akala niya ay matagal nang malayo ang kanyang ama, ngunit nakabalik
kaagad si Tatay na may kahabaan ng puno ng kahoy na hindi pa nasusunog nang araw na iyon ay
sinunog nila ang clearing. Ang butas lamang ng baul ang kinain ng apoy, kung kaya't ang dala ni
Tatay ay talagang labangan na ginawa ng kaingin. Ngayon ay pinutol ni Tatay nang maayos ang mga
dulo at pinatag ang isang gilid upang ang labangan ay maupo sa lupa. Nakaupo silang lahat doon
habang pinapanood ang baboy na kumakain sa labangan. Ilang sandali pa ay itim na ang nguso nito
dahil sa pagkuskos sa nasunog na ilalim at tagiliran. “Saan galing itong baboy? Wala kang sinabi ni
isang salita,” sabi ni Nanay. “Well, andun ako sa barrio. At sino ang nakikita ko kundi si Paula - kung
saan ang lahat ng oras ay sinadya kong hindi makakuha ng kahit anino sa kanya. Nakatitig si Tarang
sa kanilang dalawa, hindi alam kung ano ang kanilang pinag-uusapan. Umupo si Cris sa braso ni
Nanay, pinagmamasdan din ang baboy, at gumagawa ng maliliit na tunog ng bula sa kanyang bibig.
"Babayaran namin lahat ng utang namin sa kanila sa susunod na ani'" sabi ni Nanay. Ayun, nakita
niya ako,” patuloy ni Tatay. “Tinanong niya kung pwede ba akong pumunta sa bahay niya at doon
kumain ng tanghali? Kaya pumunta ako, at kumain sa kusina. Pagkatapos ay tinanong niya kung
maaari ba akong kumuha ng tubig at punan ang mga garapon? At maaari ba akong maghati ng ilang
panggatong? At maaari ba akong lumabas doon sa sulok ng bakuran at tingnan ang kanyang mga
baboy? "Mayroon siyang tatlo sa kanila, isa ay baboy-ramo," patuloy ni Tatay. "At kung hindi talaga
ako natatakot na sabihan akong ayusin ang bakod o panulat, sinungaling ako sa sandaling ito."
“Pero sa isang ganta o limang chupa ng asin, siguro. Bakit hindi?" tanong ni Nanay. “Tama ang hula
mo. Sinabi niya, "Ayusin mo, para sa ganta ng asin na nakuha mo sa tindahan noong nakaraan."
Nandiyan ka na pala!" “Yun ang gulo, nandoon ako. Pero sabi niya, “Para alagaan ng iyong maliit na
anak—kung gusto mo. Oo, bakit hindi magsama ng isang inahing baboy?" At sinabi ko: "Para sa
aking anak? Kasi, believe me I was proud and happy na naalala ni Paula ang anak namin. Ang sabi
niya: "Kung maaari mong patabain ito at hayaan itong magkalat, mas mabuti para sa atin." Kaya
inuwi ko ang baboy." Naghagis pa si Nanay ng mga piraso ng hinog na papaya sa labangan. Kinamot
ni Tarang ang baboy na may ibang bagay sa loob ng tiyan nito. ‘‘Kung may magkalat, kalahati tayo,”
sinasabi ng kanyang ama; at pagkatapos ay sinabi ng kanyang ina: “Iyan ay sapat na.” "Kung gayon,
pakainin mo itong mabuti, Anak!" sabi ng kanyang ama. "At sabi mo, may baboy-ramo sa panulat na
iyon?" tanong ng kanyang ina. Isang malaki at masiglang baboy-ramo,” sabi ng kanyang ama.
Ngumiti si Nanay at saka naglakad papunta sa kusina para mag-apoy sa kalan. Nang kainin ng baboy
ang lahat ng hinog na papaya, kumuha si Tatay ng isang lubid at ginawang harness ito sa balikat ng
baboy. Dito, mas mabuting masanay ka na,” sabi ni Tatay. Kaya't hinila ni Tarang ang lubid at
kinaladkad ang pigacross sa bakuran. Ang kanyang ama ay humantong sa daan sa pamamagitan ng
bush, sa gilid ng kaingin pinakamalapit sa kubo. Doon nila itinali ang baboy sa isang tuod ng puno.
Pagkatapos ay pinutol ng kanyang ama ang ilang pusta para gawin ang panulat.