ความประเสริฐของบรรดาสหายทานนบี

ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม
[ ไทย – Thai – ‫] ﺗﺎﻳﻼﻧﺪي‬

มุหัมมัด บิน อิบรอฮีม อัตตุวัยญิรีย

แปลโดย : อันวา สะอุ

ตรวจทานโดย : ซุฟอัม อุษมาน
ที่มา : หนังสือมุคตะศ็อร อัลฟกฮิล อิสลามีย

2013 - 1434
‫ﺎﺋﻞ أﺻﺤﺎب اﻨﻟﻲﺒ ﷺ‬
‫» ﺎلﻠﻐﺔ اﺘﻟﺎﻳﻼﻧﺪﻳﺔ «‬

‫ﻤﺪ ﺑﻦ إﺑﺮاﻫﻴﻢ اﺘﻟﻮ�ﺮي‬

‫ﺮﻤﺟﺔ‪ :‬أﻧﻮر إﺳﻤﺎﻋﻴﻞ‬

‫مﺮاﺟﻌﺔ‪ :‬ﺎﻲﻓ ﻋﺜﻤﺎن‬
‫ﻤﻟﺼﺪر‪ :‬ﺘﺮﺼ اﻟﻔﻘﻪ اﻹﺳﻼ�‬

‫‪2013 - 1434‬‬
 ดวยพระนามของอัลลอฮฺ ผูทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ

ความประเสริฐของบรรดาสหายทานนบี
ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะสัลลัม

ความประเสริฐของเศาะหาบะฮฺ
1. อัลลอฮฺ ไดตรัสวา
�َ ِ َّ ‫حۡ�ن‬ ُ َُّ َ ّ
ٰ َ ِ ‫وهم �ِإ‬ ‫ع‬ ‫ب‬َ� ‫ِين‬
َ�‫ٱ‬
َ ‫ار‬ َ َ ۡ�‫�ن َوٱ‬
‫نص‬
َ ُّ‫ٱ ّٰ ُ َ َو‬
َ ‫ون م َِن ٱل ۡ ُم َ�ٰجر‬ ‫﴿ َل�َبِقون �َۡل‬
ٖ ِ ِ ِ
ٗ َ َ ٓ َ َ ٰ َ ُ ٰ َ ۡ َ ۡ�‫َ ۡ َ َ ٱ‬ َۡ ّٰ � ۡ َُ ّ ‫ُّ َ ۡ ُ ۡ َ َ ُ ْ َ ۡ ُ أع د‬
ۚ�‫ت � ِري �تها ن�ر � ِ�ِين �ِيها �بد‬ ٖ ََ ‫�َ �نهم ورضوا �نه ََََ لهم‬
[١٠٠ :‫ ﴾ ]ﺘﻟﻮ�ﺔ‬١ ‫يم‬ ُ ِ‫َ�ٰل َِك ٱلۡ َف ۡو ُز ٱلۡ َعظ‬

ความวา “บรรดาบรรพชนรุน แรกในหมูผูอพยพ ) ชาวมุฮ าญี

รีนจากมักกะฮฺ( และในหมูผูใ หความชวยเหลือ ) ชาวอัน ศอรฺ
จากมะดีนะฮฺ( และบรรดาผูดําเนินตามพวกเขาดวยการทําดี
นั้น อัลลอฮฺทรงพอพระทัยในพวกเขา และพวกเขาก็พ อใจใน
พระองคดวย และพระองคท รงเตรียมไวใ หพ วกเขาแลว ซึ่ง
บรรดาสวนสวรรคที่มีแ มน้ํา หลายสายไหลผา นอยูเ บื้อ งลา ง
พวกเขาจะพํา นัก อยูในนั้น ตลอดกาล นั่น คือ ชัยชนะอัน ใหญ
หลวง” (อัต -เตาบะฮฺ : 100 )
3
2. จากทานอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กลาววา ทาน
เราะซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กลาววา
َ ْ َ‫ُ أ‬ َ‫ّ أ‬ ‫ي �َﻔْﻲﺴ‬ ‫ ﻻ �َﺴ ُ ُﺒ ﻮّ ﺤ‬،ِ‫»ﺴُﺒُّﻮا أَﺻْﺤَﺎﻲﺑ‬
‫ لَﻮْ أَنَ َﺣ َﺪ�ﻢْ �ﻔ َﻖ‬،ِ ‫ �ِﻴَﺪِه‬
ِ َِّ‫ اﺬﻟ‬، ‫ا أَﺻْ ﺎَ ِﻲﺑ‬
َُ َ َ‫ّ أ‬ ‫ﺎ أَد‬
.«‫ﻣَ ْرَكَ ﻣُﺪَ َﺣ ِﺪ ِﻫـﻢْ وَﻻ ﻧ ِﺼﻴﻔﻪ‬ ً‫ِﺜْﻞَ أُﺣُﺪٍذﻫﺒﺎ‬
ความวา “พวกทา นอยา ดา วา บรรดาสหายของฉัน , พวก
ทานอยาดาวา บรรดาสหายของฉัน, ขอสาบานดวยผูซึ่ง ชีวิต
ของฉันอยูในพระหัตถของพระองค หากคนใดในหมูพวกทาน
บริจ าคทองคํา เทา กับภูเ ขาอุหุด ก็ไ มเ ทา กับ หนึ่ง มุด ด( การ
ตวงโดยใชส องมือตัก)ของคนหนึ่ง คนใดในหมูพ วกเขา และ
แมแ ตเ พีย งครึ ่ง มุด ด( ก็ไ มเ ทา (” (บัน ทึก โดยอัล บุค อรีย  :
3673 และมุสลิม : 2540)

ความประเสริฐของวงศวานทานนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิ
วะสัลลัม
1. จากทานหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา กลาววา

4
َ ‫ﺠ‬
‫ﺎء‬ َ َ‫ مُﺮَﺣَ ٌﻞ ﻣﻦْ َﺷ ْﻌﺮ أَ ْﺳﻮَدَ ﻓ‬
ّ ٌ ‫ُِ ﺻَ�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَّﻢَ ﻏَﺪَاةًوَﻋَﻠَﻴْﻪِ مِﺮْط‬ ّ ‫َﺧ َﺮ َج‬
ٍ ِ
َ‫ّ َ َ ْ ﻓَ ُ ﻓَ َدْ َﻠ‬ َّ‫ُ ﻢ‬
‫ﺎﻃﻤَﺔ ﺄ ﺧ َﻬﺎ‬ �َ‫ُْﺴ‬ ّ
ِ ‫َﺴَﻦُ �ْﻦُ ﻲﻠﻋَ َدْﺧَﻠَﻪُ � ﺟَﺎءَ اﺤﻟ ُْ ﻓَﺪَﺧَﻞَ ﻣَﻌَﻪُ �ُﻢَ ﺟﺎءت‬
َ َ ّ ‫ٍِﻓَﺄَد‬
:‫ ﺟَﺎءَ ﻲﻠﻋٌَِّ ْﺧَﻠَﻪُ �ُﻢَ ﻗﺎل‬
َ ُ
ٗ ‫ت َو ُ� َط ّه َر� ۡم � ۡطه‬ ۡ َ ۡ َ ۡ‫ن� ُم ّج‬ ُ َ َ ُۡ ُّ ُ ُ َّ
﴾٣ �� ِ ِ ِ ‫ٱلر َس أهل ٱ�َ ۡي‬ ِ ‫﴿ ِ�َما ي ِر�د �َ ِ�ذهِب ع‬
[٣٣ :‫]اﻷﺣﺰاب‬
ความวา “ทานนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ไดออกมาใน
ตอนเชาวันหนึ่ง บนตัวทานมีผาหม สีดําปกลายดวยเสนขนสี
ดํา เมื่อหะซัน บุตรของอะลีม าถึง ทานก็ใหเ ขาไปอยูใ นผาหม
หลัง จากนั้น หุเ สนมาถึง ก็เ ขา ไปอยูดว ย จากนั้น ฟาฏิม ะฮฺไ ด
มาถึง ทานก็ไดใหเขาไปอยูดวย เมื่ออะลียมาถึง ทานก็ใ หเ ขา
ไปอยูในผาหมกับทานดวย แลวทานนบี ศ็อลลัล ลอฮุอะลัยฮิ
วะสัลลัม ไดกลาววา อัน ที่จ ริง อัล ลอฮฺทรงประสงคที่จ ะขจัด
ความโสมมออกจากพวกเจา โอ อะฮฺลุล บัย ตฺ (ครอบครัว
ของนบี) และทรงประสงคที ่จ ะชํ า ระพวกเจา ใหส ะอาด
บริสุทธิ์” (บันทึกโดยมุสลิม :2424)

2. จากอับ ดุร เราะหฺม าน บิน อบู ลัย ลา กลา ววา กะอับ บิน
อุจ ญเ ราะฮฺ ไดพ บกับฉัน แลว เขากลา ววา จะเอาไหมฉัน จะ
5
มอบของขวัญชิ้นหนึ่งใหกับทาน แทจริงทานนบีไดออกมาพบ
พวกเราและพวกเราถามทา นวา โอทา นเราะซูล ของอัล ลอฮฺ
พวกเรารูแ ลว ถึง การกลา วสลามแดทา นแตท วา พวกเราไมรู
ถึง การกลา วเศาะละวาตแดท า น ทา นนบี ศ็อ ลลัล ลอฮุอ ะ
ลัยฮิวะสัลลัม กลาววา พวกทานจงกลาววา
َ‫ﺖ ﻋَﻠَـﻰ آل إ ﺑْﺮَاﻫ ﻴﻢ‬ َ ْ‫َُﻤَ ﺪ ﻛَﻤَ ﺎ َﻠَّﻴ‬
ّ ‫َُﻤَ ﺪ َوﻋَﻠَـﻰ آل‬
ّ ‫َﻞِ ﻋَﻠَـﻰ‬ ّ
�‫»ا‬
ِ ِ ِ ٍ ِ ٍ
ْ
َ � ‫ﺎر‬ َ‫َﻠ‬
ّ ‫َُﻤَ ﺪ َوﻋ ـﻰ آل‬
َ َ‫َُﻤَ ﺪ ﻛَﻤَ ﺎ ﺑ‬ َ‫َﻠ‬ ْ‫ك‬
ّ ‫ ا� ﺑَﺎر ﻋ ـﻰ‬، ‫ﻴﺪ‬ ٌ َ ٌ َ َ ّ
‫ﺖ‬ ٍ ِ ٍ ِ �
ِ ‫ﺣ ﻴﺪ‬ ِ ‫ِﻧَ ﻚ‬
‫ ﻣﺘﻔﻖ ﻋﻠﻴﻪ‬.« ‫� ﻴﺪ‬
ٌ َ ٌ َ َ‫ﻋَﻠَـﻰ آل إ ﺑْﺮَاﻫ ﻴﻢ‬
ِ ‫ﻧَّﻚَ ﻤﺣ ﻴﺪ‬
ِ ِ ِ ِ
ความวา “โออัลลอฮฺ! ขอไดโปรดประทานพรแกมุฮัมหมัด และ
วงศวานของมุฮัมหมัด เชนเดียวกับที่ไดทรงประทานพรแกอิบรอ
ฮีมและวงศวานของอิบรอฮีมมาแลว แนแทพระองคเปนผูทรง
ไดรับการสรรเสริญยิ่งและทรงไวซึ่งเกียรติอันสูงศักดิ์ โออัลลอฮฺ
! ขอไดโปรดประทานความสิริมงคลแดมุฮัมหมัดและวงศวาน
ของมุฮัมหมัด เชนเดียวกับที่พระองคไดประทานความศิริมงคล
แกอิบรอฮีมและวงศวานของอิบรอฮีมมาแลว แนแทพระองค
เปนผูทรงไดรับการสรรเสริญยิ่งและทรงไวซึ่งเกียรติอันสูงศักดิ์”
(บันทึกโดย อัลบุคอรีย : 6357 และมุสลิม : 406)

3. จากทานสะอัด กลาววา
6
 ‫ﺎن َﺳ ْﻌﺪًا‪َ �َ ،‬ﻘ َﺎل‪ :‬ﻣَﻨَﻌ َﻚَ أَنْ �َﺴُﺐَّ أَﺑَﺎ اﻟﺮﺘَُّاب؟ َ� َﻘ َﺎل‪ّ :‬‬ ‫ﺎ ﺔُ �ْﻦُ أَﻲ ُ ْﻴَ َ‬
‫َﻣَﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ِﺑ ﺳﻔ‬ ‫ﺃﹶﻣ‪‬ﺮ‪ُ ‬ﻌَوِ� َ‬
‫ّ ُ ََ ْ َ ُ َ‬ ‫ﻢَّ‬ ‫ذَﻛَﺮْتُ ﺛَﻼَﺛًﺎ َ‬
‫ﻗﺎلَﻬُﻦَّ ﻪﻟَُ رَﺳُﻮلُ اﷲِ ﺻَ�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَ ‪َ ،‬ﻠَﻦْ أَﺳُﺒَﻪ‪ ،‬ﻷن ﺗ�ﻮن‬
‫ﻣِﻦْ ﻤﺣُْﺮِ اﻨﻟَﻌَﻢ ‪ ،‬ﻤِﻌْﺖُ رَﺳُﻮلَ اﷲِ ﺻَ�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَّﻢَ‬
‫ّ‬
‫ِ‬ ‫ِﺪَةٌ ﻣﻨْﻬُﻦَّ أَﺣَﺐُّ إِﻲﻟََّ‬
‫ِ‬
‫ﺧَﻠَّﻔْﺘَ� ﻣَﻊ ﺴَّ‬ ‫ﻣَﻐَ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬
‫ِ َ اﻟنِ ﺎ ِء‬ ‫ٌِّ‬
‫ﺎلَ ﻪﻟَُ ﻲﻠﻋَ‪ :‬ﺎ رَﺳُﻮلَ اﷲِ‬ ‫ﺎز� ِﻪ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫ ﺧَﻠَّﻔَﻪُ ﻲﻓ �َﻌ ِﺾ‬
‫ِ‬ ‫ُﻮل ﻪﻟَُ‬
‫ّ‬ ‫ّ ﺒْﻴَ ﺎ‬
‫ أَنْ ﺗَ�ُﻮنَ ﻣِ� ِّ‬ ‫ﺎن‪َ ،‬لَ ﻪﻟَُ رَﺳُﻮلُ اﷲِ ﺻَ�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَﻢَ ‪» :‬ﻣَﺎ ﺗَﺮْﻰﺿَ‬ ‫َالﺼِ ِ‬
‫ْ‬
‫َّ �َﻧَّﻪُ ﻻَ �ُﺒُﻮَةَ �َﻌﺪي«‪َ ،‬ﺳَﻤِﻌْﺘُﻪُ �َﻘُﻮلُ ﻳَﻮْم َ ﺧَﻴْﺮ ََ‬ ‫َ‬ ‫ﺎ‬
‫ﺒ‪:‬‬ ‫ِ‬
‫ّ‬ ‫ِﻤَ� ِْﻟَﺔِ ﻫَرُونَ ﻣِﻦْ مُﻮﻰﺳ‪،‬‬
‫لَ‬ ‫ُُ َ َ‬ ‫»ﻋْﻄِ� ََّ الﺮَّاﻳَﺔَ رَﺟُﻼً�ُِﺐُّ ﷲَ وَرَﺳُﻮﻪﻟَ ُ‬
‫ّﻪُ اﷲُ وَرَﺳُﻮﻪﻟ« ﻗﺎل‪َ :‬ﺘَﻄ ﺎَوَﻨﻟَْﺎ َﻬﺎ‪،‬‬ ‫‪ُِ� ،‬ﺒُ‬
‫ﻟَْﻪ‪�َ ،‬ﻔَﺘَ َﺢ ُ‬ ‫ّ ﺄُﻲﺗ‬ ‫ََ َ‬
‫اﷲ‬ ‫َﻴْﻨ ِﻪ‪ ،‬دَ�َﻊَ الﺮَّاﻳَﺔَ إِﻴ ِ‬
‫َ ﺑِﻪِ أَرْﻣَﺪَ �َﺒَﺼَﻖَ ﻲﻓ � ِ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫�ﻘﺎل‪ْ» :‬ﻋُﻮا ﻲﻟِ ﻋَﻠِﻴًﺎ«‬
‫ْ ُ َُۡ َ َ ْ َ ُ َ ٓ َ َ ٓ ُ‬ ‫ّ َ َ َ ْ ﻫَ‬
‫ﺖ ِﺬ ِه اﻵﻳَﺔ ﴿�قل � َعال ۡوا ندۡ ع � ۡ� َنا َءنا َو� ۡ� َنا َء� ۡم ‪] ﴾..‬آل‬ ‫ﻋَﻠَﻴْ ِﻪ‪َ ،‬لَﻤَﺎ ﻧﺰﻟ‬
‫ّ َﻓَ ﻤَﺔَ‬ ‫ﻋﻤﺮان‪ َ [٦١ :‬ر ُ‬
‫ﺎﻃ َوﺣَﺴَﻨًﺎ َو ُﺣﺴَ يْﻨًﺎ‬ ‫اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَّﻢَ ﻋَﻠِﻴًﺎ و ِ‬
‫َﺳُﻮل اﷲِ ﺻَ�َّ‬
‫ﻫَ ﻻَ أَﻫْ‬ ‫ََ َ‬
‫�ﻘﺎل‪» :‬ا� ُﺆ ِء ِ�«‪.‬‬
‫‪ความวา “ทานมุอาวิยะฮฺ บิน อบู สุฟยาน ไดสั่งทานสะอัดเรื่อง‬‬
‫ู‪หนึ่ง ทานมุอาวิยะฮฺกลาววา เหตุอันใดที่หามทานจากการดาอบ‬‬
‫‪ตุ ร อบ (ฉายาของท า นอะลี ย บิ น อบู ฏอลิ บ )? ท า นตอบว า‬‬
‫ิ‪แทจ ริ ง ฉั น ได นึ ก ถึ ง คํ า กล าวของท านนบี ศ็ อ ลลั ล ลอฮุ อ ะลั ย ฮ‬‬
‫‪วะสัลลัม สามประการ ที่ทานนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม‬‬
‫็‪กลาวถึงตัวเขา หากฉันมีคุณลักษณะเชนเขาสักหนึ่งประการก‬‬
‫‪จะเปนการดียิ่งกวาฉันไดรับอูฐสีแดงเสียอีก ฉันเคยไดยินทาน‬‬
‫‪เราะซู ล ศ็ อ ลลั ล ลอฮุ อะลั ยฮิ ว ะสั ล ลั ม เคยแต ง ตั้ ง เขาใหเ ป น‬‬
‫‪7‬‬
ผูสําเร็จราชการแทนในภาวะสงครามครั้งหนึ่ง แลวอะลียกลาว
วา โอทานเราะซูลุลลอฮฺ ทานจะทิ้งฉันไวกับพวกผูหญิงและเด็ก
ๆ หรื อ ? ทานเราะซูล ศ็อลลัล ลอฮุ อะลั ยฮิวะสัล ลัมกลาววา:
“ทานไมพอใจหรือกับการที่ทานกับฉันมีสถานะเปนเหมือนฮารูน
กับมูซา เพียงแตวามันจะไมมีนบีอีกหลังจากฉัน” และฉันไดยิน
ทานนบี ศ็ อลลั ลลอฮุอะลัยฮิ วะสัล ลั ม ไดกลาวถึง เขาตอนทํา
สงครามค็อยบัรฺวา “พรุงนี้ฉันจะมอบธงรบใหกับผูที่รักอัลลอฮฺ
และเราะซูลของพระองค อัลลอฮฺและเราะซูลของพระองคก็รัก
เขา” แลวพวกเราก็ตางตั้งหนาตั้งตาเพื่อจะไดรับมอบหมายให
ถือธงนั้น(ตั้งหนาตั้งตาคอยดูวาชายที่ทานบีจะมอบธงใหนั้นคือ
ใคร) แลวทานนบีกลาวว า “พวกทานจงเรี ยกอะลียมาหาฉัน ”
แลวทานอะลียก็ไดถูกนําตัวมาพบทานนบี ทานไดเสกเปา(ที่ตา
ของอะลียที่กําลังเจ็บ) แลวทานไดมอบธงใหแกอะลีย จนกระทั่ง
อัลลอฮฺไดใหปอมเมืองค็อยบัรฺถูกพิชิตดวยมือของเขาและครั้น
เมื่ออายะฮฺนี้ไดถูกประทานลงมา...
ُ ٓ َ َ ٓ َ ُ َ ْ َ َ َُۡ
[٦١ :‫﴾ ]آل ﻋﻤﺮان‬.. ‫﴿�قل � َعال ۡوا ندۡ ع � ۡ� َنا َءنا َو� ۡ� َنا َء� ۡم‬
ความวา “ก็จงกลาวเถิดวา ทานทั้งหลายจงมาเถิด จงเรียกลูกๆ
ของเรา และลูกๆ ของพวกทาน”
8
‫‪ทานเราะซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ก็ไดเรียกทานอะลีย‬‬
‫ฺ‪ฟาฏิมะฮฺ หะซันและหุเสนมาหา แลวทานไดกลาววา โอ อัลลอฮ‬‬
‫‪พวกเขาเหลานี้คือ ครอบครัวของฉัน” (บันทึกโดย อัลบุคอรีย :‬‬
‫)‪3706 และมุสลิม : 2404‬‬

‫‪4. จากทานหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา กลาววา‬‬

‫ْ ‬
‫َّﻲﺒِِّ ﺻَ�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَّﻢَ ‪ ،‬ﺎلَ اﻨﻟَّﻲﺒُِّ‬ ‫ﻓَﺎﻃِﻤَﺔُ �َﻤْﻲﺸِ ﻛَﺄَنَّ مِﺸْيَﺘَﻬ َﺎ مَﻲﺸُْ اﻨ ﻟ‬
‫ﻪﻟ‪ّ ،‬‬ ‫ﺎ‬ ‫ﺎ‬ ‫ّﻢَ َﺮْﺣَﺒًﺎ ﺑِﺎﺑْنَﻲ‬
‫ُﻢَ‬ ‫ِﺘ«‪ ،‬ﻢَّ أَﺟْﻠَﺴَﻬَ �َﻦْ ﻳَﻤِﻴﻨِﻪِ أَوْ �َﻦْ ﺷِﻤَ ِ ِ‬ ‫�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَ ‪» :‬‬
‫ﻜﺖ‪ْ،‬‬ ‫َ‬ ‫َْ َ َ ً‬ ‫َْ َ َ ً َﺒَ َ ْ َ ُ ﻠْ ُ لَ َ ﻢَ �َﺒْ �َ ّ أَﺮﺳَ‬ ‫ﺳَ‬
‫ﻓَﻀَﺤ‬
‫ِ‬ ‫ّ إِﻴﻟﻬﺎ ﺣ ِﺪﻳﺜﺎ‬
‫ﻜ ؟‪َ ،‬‬ ‫ِ‬ ‫ّ إِﻴﻟﻬﺎ ﺣ ِﺪﻳﺜﺎ � ﻜﺖ‪� ،‬ﻘ ﺖ ﻬﺎ‪ :‬ل ِ‬ ‫َ‬
‫ﺖ‪ :‬ﻣَ ﺎ‬ ‫ﺎ رَأَﻳْﺖُ ﺎﻛَﻟَْﻮْمِ ﻓَ َﺮ ًﺣﺎ أَﻗْﺮَبَ ﻣﻦْ ُﺣ ْﺰن‪َ ،‬ﺴَﺄَﺘ ْ ُﻟ َﻬﺎ ّ‬
‫َﻤَﺎ ﻗَ َﺎل‪َ �َ ،‬ﻘﺎﻟَ ْ‬ ‫ﻴ‬
‫ﺖ‪:‬‬ ‫َ� ُﻘﻠْ ُ‬
‫ٍ‬ ‫ِ‬
‫ّ‬ ‫ّ‬
‫ِﺾَ اﻨﻟَّﻲﺒُِّ ﺻَ�َ ُ‬
‫اﷲ‬ ‫ُ ﻷُِﻓْﻲﺸَِ ﺮﺳَِّ رَﺳُﻮلِ اﷲِ ﺻَ�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَﻢَ ‪ ،‬ﻗُ ﺒ‬
‫َّ‬ ‫ﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَّﻢَ ﻓَﺴَﺄَﺘ ْ ُﻟ َﻬﺎ‪َ �َ ،‬ﻘﺎﻟَ ْ‬
‫ِﻲﻟََّ إِنَّ ﺟِﺮﺒْ�ﻞَ ﺎﻛَنَ �ُﻌَﺎرِﺿُ�ِ اﻟْﻘُﺮْآنَ ﻞﻛُ ﺳَﻨَﺔٍ‬
‫ِ‬ ‫‪:‬‬‫ﺖ‬
‫ّ �َ�ْ ﻻَ أُرَاهُ إِﻻَّ ﺣَﺮ ََ أَ َ ِﻧ ّﻚِ أَوَّلُ أَﻫْﻞِ ﺑَيْﻲ‬ ‫َﺮَةً‪ِ ،‬ﻧ َّﻪُ ﺎﻋَرَﺿَ� ِ ﺎ‬ ‫ّ‬
‫ِﺘ‬ ‫ﻀ ﺟ ِ�‪َ ،‬‬ ‫ اﻟْﻌَمَ مَﺮَ ِ ‪،‬‬
‫ّ أَ‬ ‫ﺎ ﺗَﺮْﺿَ�َْ أَنْ ﺗَ�ُﻮ‬
‫�ِ ﺳَﻴِّﺪَةَ �ِﺴَﺎءِ أَﻫْﻞِ اﺠﻟَْﻨَ ِﺔ‪ْ ،‬و �ِﺴَ ﺎ ِء‬
‫َﺒَ َﻴْ ُ ﺎ‬
‫ﺖ‪َ ،‬لَ أَﻣَ‬ ‫ﻗًﺎ ﻲﺑ‪ � ،‬ﻜ‬ ‫ََ ﺎ‬
‫ِ‬
‫َ‬
‫َﻀَﺤِﻜْﺖُ ﺬﻟَلِﻚ‪.‬‬
‫ِ‬ ‫الْﻤﺆ ِْﻣ ِﻨ�َ ؟‪،‬‬
‫ُ‬

‫‪ความวา “ทานหญิงฟาฏิมะฮฺเดินมุงหนามาทาทางการเดินของ‬‬
‫ิ‪นางไมผิดจากทาทางการเดินของทานนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮ‬‬
‫‪วะสั ล ลั ม แล ว ท า นนบี ศ็ อ ลลั ล ลอฮุ อ ะลั ย ฮิ ว ะสั ล ลั ม กล า ว‬‬

‫‪9‬‬
ตอนรั บนางว า “ยิน ดีตอนรั บ ลู กสาวของฉัน ” จากนั้นทานให
นางนั่งลงอยูทางขวามือของทานหรือทางซายมือ แลวทานนบี
ศ็อลลั ล ลอฮุ อะลั ยฮิ วะสั ล ลั ม ได คุยด วยเสี ยงค อยอยูกั บนาง
ตอมาปรากฏวานางรองไห แลวฉันจึงกลาวแกนางวา ทําไมเธอ
ถึงรองไห? จากนั้นทานนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ไดคุย
ดวยเสียงคอยกับนางอีก ตอมาปรากฏวานางหัวเราะ ฉันกลาว
วา ฉันไมเคยเห็นนางมีอาการทั้งเศราโศกและปลื้มปติดังเชน
วันนี้เ ลย ฉัน จึง ถามนางว าท านนบีไ ดกล าวอะไรบางแกนาง?
นางตอบวา ฉันจะไมเปดเผยความลับของทานนบี ศ็อลลัลลอ
ฮุอะลั ยฮิวะสั ล ลั ม จนกระทั่ ง เมื่ อท านนบี ศ็อลลั ล ลอฮุ อะลั ยฮิ
วะสัลลัม สิ้นชีวิต ฉันจึงถามตอในสิ่งที่ทานนบี ศ็อลลัลลอฮุอะ
ลัยฮิวะสัลลัม ไดบอกแกนาง นางบอกวา ทานนบี ศ็อลลัลลอ
ฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ไดบอกแกฉันวา “ปกติแลวในทุกปญิบรีลจะ
ลงมาทวนอัลกุรอานกับฉันปละหนึ่งครั้ง แตในปนี้ญิบรีลลงมา
ทวนถึงสองครั้งซึ่งไมมีเหตุใดนอกจากฉันคิดวาฉันใกลสิ้นชีวิต
แล ว และเธอเป น ผู แ รกจากสมาชิ กในครอบครั วของฉั น ที่ จ ะ
ติดตามฉันไป” ดังนั้นฉันจึงรองไห แลวทานก็กลาววา “เธอไม
พอใจหรือที่เธอจะไดเปนผูนําบรรดาสตรีในสวนสวรรค หรือผูนํา
10
บรรดาสตรี ข องผู ศ รั ท ธา” ฉั น จึ ง หั ว เราะเพราะเหตุ ดั ง กล า ว
(บันทึกโดย อัลบุคอรีย : 3623 และมุสลิม : 2450)

ความประเสริฐของชาวมุฮาญิรีน(มุ สลิ มที่ อพยพมาจาก

เมืองมักกะฮฺ) และชาวอันศอรฺ (ชาวเมืองมะดีนะฮฺที่คอย
ชวยเหลือชาวมุฮาญิรีน)
1. อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสวา
ّ ٗ ۡ َ َ ُ َ َ ْ ۡ ُ َ ّ َ َُۡ َٓ َ ُۡ
ِ َ� ‫ِين أخرِ ُجوا مِن دِ�ٰرِه ِۡم َوأ ۡم َ�ٰل ِ ِه ۡم يَ ۡب َتغون فض� ّم َِن‬ َ� ‫جرِ�ن‬ِ ٰ �‫﴿ ل ِلفقراءِ ٱلم‬
‫�َ َار‬ّ ‫َبَوَ ُءو‬
ّ ‫ِين‬ َ َ�‫ َ ّٱ‬٨ ‫ون‬
َ ُ ٰ ّ ُ ُ َ ٰ ٓ �ْ‫َ ۡ َ ٰ ٗ َ َ ُ ُ َ ّ َ َ َ ُ َ ُ ٓ ُو‬
‫ورِض�نا و�ن�ون �َ ورسو� ۚۥ َ�ِك هم ل�َدِق‬
ّٓ َٗ َ ۡ
‫� ُدون ِ� ُص ُدورِهِم حاجة ِّمَا‬
َ َ ََ ۡ َۡ َ َ َ ۡ َ َ ّ ۡ َۡ َ َ ۡ ‫َو‬
ِ �‫ٱ�ي�ٰن مِن �بل ِ ِهم ُِبُون من هاجر إِ� ِهم و‬ ِ
َۡ ّ ‫ َ َ ُ َ ح‬ٞ َ َ َ ۡ َ َ َۡ َ ۡ ُ َ َٰٓ َ ُ ۡ ُ َ ْ ُ ُ
‫س ِهم ولو �ن ب ِ ِهم خصاصة ۚ ومن يوق َُ �فسِ هِۦ‬ ِ ‫أوتوا و�ؤث ِرون َ أنف‬
َ ۡ ۡ ُ َ ٓ ‫َأ‬
[٩-٨ :‫ ﴾ ]ﻟﺮﺸ‬٩ ‫ُوْ� َٰ�ِك ه ُم ٱل ُمفل ُِحون‬
ความวา “(สิ่งที่ยึดมาไดจากพวกยะฮูด (เปนของบรรดาผู
อพยพที่ขัดสน ซึ่งถูกขับไลออกจากบานเกิดเมืองนอนของพวก
เขาและทอดทิ้งทรัพ ยสินของพวกเขาเพื่ อแสวงหาความโปรด
ปรานจากอัลลอฮฺ และความยินดีของพระองค และชวยเหลือ
อัลลอฮฺและเราะซูลของพระองค ชนเหลานั้นพวกเขาคือผูสัตย
11
จริง และบรรดาผูที่ไดตั้งหลักแหลงอยูที่นครมะดีนะฮฺ) ชาวอัน
ศอรฺ( และพวกเขาศรัทธากอนหนาการอพยพของพวกเขา) ชาว
มุฮาญิรีน( พวกเขารักใครผูที่อพยพมายังพวกเขา และจะไม
พบความตองการหรือความอิจฉาอยูในทรวงอกของพวกเขาใน
สิ่งที่ไดถูกประทานให และไดเสียสละใหสิทธิผูอื่นกอนตัวของ
พวกเขาเอง ถึงแมวาพวกเขายังมีความตองการอยูมากก็ตาม
และผูใดที่ไดรับการปกปองจากความตระหนี่ที่อยูในตัวของเขา
ชนเหลานั้นพวกเขาเปนผูประสบความสําเร็จ” (อัลหัชรฺ : 8 – 9 )

2. และอัลลอฮฺไดตรัสอีกวา
َ ٓ ْ ُ َ َّ ْ َ َ َ ّ ّ َ ْ ُ َ َ َ ْ ُ َ ََ ْ َُ َ َ ّ
‫� ٓوا ُوْ� َٰ�ِك‬ ِ ِ ‫﴿ َٱ�َِين ءامنوا وهاجروا و�ٰهدوا ِ� سب‬
‫يل �َِ َٱ�َِين ءاووا َن‬
َ ُ ۡ ُۡ ُ ُ
ٞ ‫ق َكر‬ٞ ‫ َور ۡز‬ٞ ‫ون َح ّٗقا ۚ َ ّ ُهم َّ ۡغف َِرة‬
[٧٤ :‫ ﴾ ]اﻷﻧﻔﺎل‬٧ ‫�م‬ ِ ِ ‫هم ٱلمؤمِن‬
ความวา “และบรรดาผูที่ศรัทธาและอพยพ และตอสูในหนทาง
ของอัลลอฮฺ และบรรดาผูที่ใหที่พักอาศัย และความชวยเหลือ
นั้น ชนเหลานี้แหละ พวกเขาคือผูศรัทธาโดยแทจริง ซึ่งพวกเขา
จะไดรับการอภัยโทษ และเครื่องยังชีพอันมากมาย” (อัล
อันฟาล : 74)

12
3. ทานอบู ฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กลาววา ทานเราะซูล
ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กลาววา
َ
ُ ‫اﻷﻧ ْ َﺼ‬ َ َ‫ً َﻠ‬ ُ ً‫ْ ُ َ ُ ﻨْ ُ ْ ا‬ َ‫ل‬
‫ﺎر‬ ‫ﺖ‬ِ ‫َادﻳﺎ َوﺳ ﻜ‬
ِ ‫ وَلَﻮْ ﺳَﻠَﻚَ اﻨﻟَّﺎس و‬،ِ‫الﻬﺠﺮَة ﻟﻜ ﺖ ام َﺮء ﻦَ اﻷْﻧﺼَﺎر‬ ِ ‫» ﻮْﻻ‬
َ َ‫َ ْ َ أَ ْ ْﺐ‬
َ ْ‫اﻷﻧ‬ ُ ‫ﻜ‬ْ َ‫ً لَﺴَﻠ‬ ْ َ‫وَادﻳﺎ ً أ‬
‫ ﻣﺘﻔﻖ ﻋﻠﻴﻪ‬.«‫ﺎر‬ ِ ‫ﺼ‬ ‫ﻌ‬‫ﺷ‬ِ ‫و‬ ‫ﺎر‬
ِ ‫ﺼ‬ ‫ﻧ‬ ‫اﻷ‬ ‫ي‬ ‫َاد‬
ِ ‫و‬ ‫ﺖ‬ ‫ﻌْﺒﺎ‬ ‫ﺷ‬
ِ ‫و‬ ِ
ความวา “หากไมมีการอพยพ แนนอนฉันอาจจะเปนคนหนึ่งใน
หมูชาวอันศอรฺ หากวาผูคนมุงที่จะไปที่หุบเขาหนึ่ง แตชาวอัน
ศอรฺมุงไปที่อีกหุบเขาหนึ่ง แนนอนฉันก็จะมุงตรงไปที่หุบเขาของ
ชาวอันศอรฺ” (บันทึกโดยอัลบุคอรีย : 7244 และมุสลิม : 1059)

ความประเสริฐของบรรดาเคาะลีฟะฮฺผูทรงธรรม
1. จากทานอบู มูซา เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กลาววา
َ ‫ﺠ‬
‫ﺎء‬ َ َ‫ ﻓ‬،‫ أَمَﺮَ�ِ ﺤﺑِﻔْﻆ ِ ﺑَﺎبِ اﺤﻟَْﺎﺋﻂ‬،‫ﻨﻟَﻲﺒَِّ ﺻَ�َّ اﷲُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَّﻢَ دَ ﺧَﻞَ َﺣﺎﺋﻄً ﺎ‬
ّ
ِِ ِ ِ
َ َ َ ّ ْ َ‫ّ ﻓ‬ َُ‫َ ُ ٌ َﺴْﺘَ ُ َ َ َ نْ ﻪﻟ‬
‫ﺎء آﺧ ُﺮ‬ ‫ ُﻢَ ﺟ‬،‫ ِﺈذَا أَﺑُﻮ ﺑَ� ٍﺮ‬،«‫وَ�َﺮﺸ ِ ّْهُ ﺑِﺎﺠﻟَْﻨَ ِﺔ‬ » : ‫ �ﻘﺎل‬،‫رﺟﻞ � ﺄ ِْذن‬
ُ َ َ َ ّ ُ َ‫ّ ﻓ‬ ْ َ ْ‫ُ َ َ َ اﺋ‬
،‫ﺎء آﺧ ُﺮ � َﺴْﺘَﺄ ِْذن‬ ‫ ُﻢَ ﺟ‬، ‫ ِﺈذَا �ﻤَ ُﺮ‬،«‫ » ﺬن وَ�َﺮﺸ ِ ّْهُ ﺑِﺎﺠﻟَْﻨَ ِﺔ‬:‫ �ﻘﺎل‬،‫� َﺴْﺘَﺄ ِْذن‬
ُ ُ َ‫ُ ﻓ‬ ْ‫ﻓَﺴَ َ َ ُﻨَﻴْ َﺔً ّ َ َ ﺋْﺬَنْ ﻪﻟَ ُ ِّْهُ ﺑ ﺎﺠﻟَْﻨَّﺔِ ََ ﺑَﻠ‬
‫ﻰﻠﻋ َﻮى ﺳَﺘُ ِﺼﻴﺒُﻪ« ِﺈذَا �ﺜْﻤَ ﺎن‬ ِ ، » : ‫ ُﻢَ ﻗﺎل‬، ‫ﻜﺖ ﻫ ﻬ‬
َ ّ
‫ ﻣﺘﻔﻖ ﻋﻠﻴﻪ‬.‫ْﻦُ �َﻔَﺎن‬

13
ความวา “แทจริงทานนบีไดเขายังกําแพงสวนแหงหนึ่งแลวทาน
ไดสั่งใหฉันเฝาประตูกําแพงนั้น ตอมามีชายคนหนึ่งขออนุญาต
เขาพบทาน ทานนบีจึงกลาววา “จงอนุญาตใหเขาเขามาและจง
แจงขาวดีวาเขาจะไดรับสวนสวรรค”) เมื่อเปดประตู(ปรากฏวา
เปนทานอบู บักรฺ จากนั้นมีชายอีกคนขออนุญาตเขาพบทาน
ทานนบีจึงกลาววา “จงอนุญาตใหเขาเขามาและจงแจงขาวดีวา
เขาจะไดรับสวนสวรรค”) เมื่อเปดประตู(ปรากฏวาเปนทานอุมัรฺ
ตอมามีชายอีกคนขออนุญาตเขาพบทาน ทานนบีนิ่งอยูสักครู
แลวกลาววา “จงอนุญาตใหเขาเขามาและจงแจงขาวดีวาเขาจะ
ได รั บ สวนสวรรค ใ นสิ่ ง ที่ เ ขาจะถู ก ทดสอบ” ) เมื่ อ เป ด ประตู (
ปรากฏวาเปนทาน อุษมาน บิน อัฟฟาน) บันทึกโดยอัลบุคอรีย :
3695 และมุสลิม : 2403)

2. จากทานสะอัด บิน อบู วักก็อศ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กลาววา

َ ََ َ‫ﻏ‬ ُ‫َ رَ ُﻮلُ اﷲِ ﺻَ�َّ اﷲ‬
‫ ﻳَﺎ‬:‫ �ﻘﺎل‬، َ‫ﻲﺑِ ﻃَﻟِﺐٍ ِﻲﻓ ْﺰو َِة �َﺒُﻮك‬ ‫ﺎ‬ َ‫ﻋَﻠَﻴْﻪِ وَﺳَﻠَّﻢَ ﻲﻠﻋَ �ْﻦ‬
ّ
َِ ‫ﺳ‬
ِّ ‫ﻣَﺎ ﺗَﺮْﻰﺿ‬ َ ََ َ‫ﺒْﻴ‬ ّ ‫ﺎ‬
�ِ‫ أَنْ ﺗَ�ُﻮنَ ﻣ‬ َ » :‫ �ﻘﺎل‬، ‫ﺎن ِ؟‬ ِ ِ‫لَ اﷲِ ﺨﺗَُﻠِّﻔُ�ِ ﻲﻓِ اﻟنِّﺴَءِ وَالﺼ‬
ْ َ� ّ َ َ ‫ﺎ‬
‫ ْ �َﻧَّﻪُ ﻻَ ﻧَﻲﺒَِ ﻌ ِﺪي« ﻣﺘﻔﻖ ﻋﻠﻴﻪ‬،‫ِﻤَ� ِْﻟَﺔِ ﻫَرُونَ ﻣِﻦْ مُﻮﻰﺳ‬

14
ความวา “ท า นเราะซู ล เคยแต ง ตั้ ง อะลี ย บิ น อบี ฏอลิบ เป น
ผูสําเร็จราชการแทนในชวงสงครามตะบูก ทานอะลียก็ไดกลาว
วา : โอทานเราะซูลุลลอฮฺ ทานจะทิ้งฉันไวกับพวกผูหญิงและ
เด็ก ๆ กระนั้นหรือ ? ทานเราะซูลกลาววา: ทานไมพอใจหรือ
กับการที่ทานกับฉันมีสถานะเปนเหมือนฮารูนกับมูซา เพียงแต
วา มันจะไมมีนบีอีกหลังจากฉัน” (บันทึกโดยอัลบุคอรีย : 4416
และมุสลิม : 2404)

3. และจากทานอบู ฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ แทจริงทาน

เราะซูลไดยืนบนหะรออ(หินดําที่เกิดจากลาวาภูเขาไฟ) พรอม
กับอบู บักรฺ, อุมัร, อุษมาน และฏ็อลหะฮฺ บิน อัซ-ซุบัยรฺ แตแลว
กอนหินเกิดสั่นไหวทานนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กลาว
วา
ٌ َ ْ ٌ ّ ْ‫اﻫْ َأ‬
‫ أﺧﺮﺟﻪ مﺴﻠﻢ‬.«‫أو ﺷ ِﻬﻴﺪ‬ ‫ �َﻤَ ﺎ َﻋﻚَ إﻻَّ ﻧَﻲﺒٌِّ أوْ ﺻِﺪِﻳﻖ‬، ‫» ﺪ‬
ความวา “เจาจงสงบเถิดไมใครอื่นใดที่อยูบนเจานอกจากนบี
ศิดดีก) ผูมีสัจจะ (และชะฮีด (ผูที่จะไดตายชะฮีด)”) บันทึกโดย
มุสลิม : 2417(
15