TUGASAN KUMPULAN

TUGASAN 1

(TUGASAN PELAJAR DELINKUENSI JUVENIL DAN PENYELEWENGAN SOSIAL)

NAMA DAN KOD KURSUS

PENYELEWENGAN SOSIAL DAN DELIKUENSI REMAJA

(KKD3023)

NAMA PENSYARAH

PROFESOR DR. MOHAMMAD AZIZ SHAH BIN MOHAMED ARIP

NAMA PROGRAM

ISMP BIMBINGAN DAN KAUNSELING

NAMA AHLI KUMPULAN NOMBOR KAD MATRIK

FIENDY BIN FRANCIS D20212098700

Geng Perempuan

Sudah disebut bahawa kebanyakan geng jalanan adalah terdiri daripada lelaki. Penyelidikan
semasa masih menggambarkan kumpulan wanita bebas di sekitar 10 peratus daripada semua
kumpulan belia (Curry dan Decker 2003:109; Maxson dan Whitlock 2002:21; J. Miller
2002). Dalam kajian awal tentang kumpulan samseng, wanita sering diklasifikasikan sebagai
ahli pinggiran geng lelaki atau sebagai ahli kumpulan wanita yang menjadi tambahan kepada
kumpulan lelaki. Ada yang berpendapat bahawa persepsi geng wanita ini adalah seksis dan
menjadi ketinggalan zaman (Campbell 1984). Sebagai contoh, dalam kajian geng di St. Louis
dan Cleveland, Jody Miller berpendapat bahawa ahli kumpulan wanita tidak terlibat dengan
kumpulan samseng kerana mereka mempunyai teman lelaki dalam kumpulan. Kebanyakan
gadis dalam kumpulan yang dikaji oleh Miller tertarik dengan kumpulan itu kerana mereka
didera di rumah mereka, mereka mengenali saudara-mara yang berada dalam kumpulan
samseng atau mereka tinggal di kawasan kejiranan berpendapatan rendah di mana kehadiran
kumpulan samseng adalah jalan yang boleh dilihat tentang cara untuk keluar daripada
keadaan ekonomi yang sukar dan gaya hidup yang menyedihkan. Dalam banyak cara,
kumpulan itu menawarkan seorang gadis peluang untuk "menjadi seseorang" (J. Miller
2001).

Penilaian stereotaip geng dan ahli kumpulan wanita mungkin telah diperkukuh oleh
kajian terdahulu, yang cenderung memberi tumpuan kepada ahli kumpulan lelaki dan mereka
persepsi tentang peranan wanita dalam kehidupan geng (Moore dan Hagedorn 2001; Curry
dan Decker 2003). Walau bagaimanapun, kajian yang lebih terkini mengenai kumpulan
samseng wanita dan ahli kumpulan samseng mampu membentangkan peranan wanita dalam
kumpulan samseng dari perspektif ahli samseng wanita itu sendiri. Kajian-kajian ini
cenderung mencabar atau sekurang-kurangnya mengubah suai pandangan tradisional bahawa
ahli kumpulan wanita adalah lebih daripada objek dan sasaran ahli kumpulan lelaki di
kawasan kejiranan.

Walau bagaimanapun, percubaan wanita untuk "menjadi seseorang" dan dibebaskan

daripada ancaman keganasan fizikal dan penderaan kadangkala boleh mendorong wanita
muda untuk menyertai kumpulan samseng, terutamanya geng campuran jantina, di mana
hubungan ahli kumpulan wanita dengan rakan sekumpulan lelaki boleh menjadi satu.
pergantungan, sama dengan stereotaip kumpulan wanita dari tahun-tahun lalu. Selalunya,
gadis yang menjadi mangsa akan beralih kepada kumpulan lelaki dan keahlian yang diingini
dalam kumpulan tersebut sebagai satu bentuk perlindungan (J. Miller 2001; Curry dan
Decker 2003). Walau bagaimanapun, perhubungan ini sering menyebabkan wanita menjadi
mangsa lebih lanjut oleh lelaki, dan ahli kumpulan wanita boleh menjadi alat dan objek
seksual untuk ahli kumpulan lelaki (J. Miller 2001; Chesney-Lind dan Shelden 2004). Satu
ciri penting dalam situasi kesat seperti ini antara ahli kumpulan lelaki dan perempuan ialah
ritual permulaan "berseks dalam" beberapa ahli kumpulan lelaki terlibat dengan wanita yang
ingin menyertai kumpulan. Seks dalam bermaksud bakal wanita mesti melakukan hubungan
seksual dengan semua atau kebanyakan ahli geng lelaki sebelum diterima sebagai ahli geng.
Kadang-kadang, seks dalam amalan adalah satu helah, dan gadis yang diperlakukan demikian
menyedari dia bukan ahli kumpulan itu. Bukan itu sahaja, ahli kumpulan wanita lain yang
mungkin telah dipukul atau dipaksa secara fizikal untuk menyertai kumpulan, mungkin
memandang rendah seorang gadis yang mengambil bahagian dalam hubungan seks sebagai
syarat keahlian geng (Miller 2001). Walau bagaimanapun, bahawa amalan itu berlaku dan
tidak pernah berlaku timbal balik di mana lelaki berseks dengan geng oleh wanita,
menunjukkan potensi penderaan seksual wanita di pengendalian ahli kumpulan lelaki.

Dalam banyak cara, ciri ahli kumpulan wanita adalah serupa dengan ahli kumpulan
lelaki. Mereka cenderung datang dari latar belakang miskin dan minoriti serta dari kawasan
kejiranan yang wujudnya kumpulan samseng. Mereka juga cenderung mengalami kesukaran
di sekolah dan sikap negatif terhadap kerja sekolah dan nilai pendidikan untuk masa depan
mereka (Chesney-Lind dan Shelden 2004). Ahli kumpulan wanita juga biasanya mempunyai
hubungan yang rapuh dengan ahli keluarga atau sekurang-kurangnya kesukaran dalam ahli
keluarga di rumah. Walau bagaimanapun, seperti yang dinyatakan sebelum ini, kesukaran
keluarga ini berpunca daripada situasi kesat, seksual dan fizikal, lebih kerap berbanding ahli
kumpulan lelaki. Di samping itu, kumpulan wanita cenderung mempunyai struktur dengan
peranan kepimpinan, sempadan fizikal atau turf yang pasti, dan pengenalan yang
dilambangkan dengan warna dan tanda (J. Miller 2001).

Seperti ahli kumpulan lelaki, terlibat dalam kumpulan samseng juga meningkatkan
kenakalan wanita. Walau bagaimanapun, kebanyakan kajian geng wanita menunjukkan
bahawa ahli geng wanita kurang ganas dan kurang terlibat dengan mengedar dadah
berbanding ahli geng lelaki, walaupun mereka lebih banyak terlibat dalam aktiviti ini
berbanding wanita Nongang (J. Miller 2001, Chesney-Lind dan Shelden 2004). Sebagai
contoh, Miller melaporkan bahawa walaupun majoriti ahli kumpulan wanita yang dikaji
melakukan beberapa tindakan jenayah yang serius, seperti bergaduh, membawa senjata
tersembunyi dan menjual dadah seperti ganja dan kokain, yang paling biasa diakui. Tetapi
kesalahan menghisap ganja, ponteng kelas, lebih berkemungkinan banyak melakukan
kesalahan berbanding wanita Nongang.

Secara keseluruhannya, gambaran yang muncul tentang kumpulan wanita pada abad
ke-21 ialah kumpulan yang menjadi lebih bebas daripada kumpulan lelaki tetapi masih
berhubung dengan lelaki untuk perlindungan dan identiti. Walaupun beberapa kajian
mencadangkan bahawa kumpulan wanita semakin meningkat, banyak kajian mencadangkan
bahagian itu kekal sekitar 10 peratus daripada semua kumpulan remaja. Ahli kumpulan
wanita pastinya terlibat dalam jenayah berat, termasuk pergaduhan dan jenis keganasan lain,
tetapi mereka lebih kerap melakukan kesalahan status dan menggunakan dadah. Ahli geng
wanita cenderung untuk berkongsi ciri yang sama dengan ahli geng lelaki, tetapi mereka
berasal dari situasi yang tidak terurus, terutamanya secara fizikal dan penderaan seksual,
lebih banyak daripada lelaki. Penderaan terhadap wanita dalam kumpulan seks campuran
sering berterusan, seperti yang dicontohkan oleh amalan berhubungan seks dengan wanita
sebagai permulaan untuk kemasukan kumpulan. Kajian moden geng wanita berbeza daripada
yang sebelumnya kerana geng wanita semakin menjadi tumpuan penyelidikan, bukannya
kajian semata-mata. Akibatnya, pengetahuan dan maklumat terperinci tentang kumpulan
samseng wanita semakin tersedia yang akan membantu untuk terus mempertajam
pemahaman kita tentang jenayah dan kenakalan wanita dalam konteks kumpulan samseng.
Mengapa Belia Sertai Geng?
Faktor Struktur

Satu penjelasan sosiologi mengenai kewujudan kumpulan samseng ialah teori kekacauan
sosial, yang dibangunkan oleh Clifford Shaw dan Henry McKay pada tahun 1930-an dan
1940-an. Kecelaruan sosial adalah kekurangan kawalan institusi yang memberi kesan ke atas
belia dalam sesebuah komuniti atau ketidakupayaan pemimpin sesebuah komuniti untuk
memenuhi keperluan dan masalahnya (Shoemaker 2005:82). Menurut Shaw dan McKay,
kekacauan sosial berlaku apabila kejiranan atau komuniti mengalami peralihan pantas dari
segi pergerakan penduduk, termasuk imigrasi dan perubahan ekonomi (Shaw dan McKay
1942; Shoemaker 2005). Kecelaruan sosial boleh mewujudkan ikatan sosial yang lemah
untuk belia dalam komuniti sehingga menyebabkan mereka terdedah kepada tarikan kuasa
dan kumpulan yang menyimpang di kawasan kejiranan.

Dalam kajian mereka tentang kumpulan samseng dan kenakalan di Chicago dan
bandar lain, Shaw dan McKay menyimpulkan bahawa kadar kenakalan adalah lebih tinggi di
bahagian tengah, atau zon, sebuah bandar berbanding di kawasan terpencil. Khususnya, kadar
kenakalan adalah tertinggi di daerah pusat perniagaan dan zon dalam peralihan, yang
keduaduanya terletak di dalam atau berhampiran pusat bandar (Shaw dan McKay 1942,
1969). Kumpulan samseng juga berleluasa di kawasan ini. Kehadiran kumpulan samseng dan
kurangnya aktiviti tersusun untuk belia, serta ikatan sosial yang lemah antara belia dan
institusi seperti keluarga, sekolah, dan gereja menjadikan kehidupan samseng lebih menarik
kepada belia yang tinggal di kawasan ini. Geng biasanya berkembang sebagai kumpulan
permainan, seperti yang didedahkan oleh kajian awal Thrasher tentang kumpulan samseng di
Chicago, tetapi mereka sering menjadi pengganti kepada ikatan institusi yang kurang dalam
kehidupan remaja seperti yang telah dibincangkan dalam bab ini. Mereka boleh menjadi
pembangkang dan terdedah kepada delinkuen apabila wakil masyarakat, seperti pegawai
sekolah, pegawai polis, pemilik kedai, dan orang dewasa secara amnya, mula melabelkan
mereka sebagai pengacau dan remaja yang delinkuen. Walau bagaimanapun, dorongan utama
untuk tarikan kumpulan, menurut teori kekacauan sosial, adalah ketiadaan kuasa membina
dan kawalan institusi dalam kehidupan orang muda, ketidakhadiran yang dirasai oleh seorang
remaja boleh diduduki oleh kumpulan itu.

Hujah struktur yang serupa untuk kumpulan samseng ialah penjelasan "kelas bawah
bandar". Kelas bawahan bandar ialah istilah yang dicipta oleh William Julius Wilson untuk
menggambarkan kehidupan dalam bandar di Chicago (1987), tetapi ia telah diterima pakai
untuk menerangkan pembangunan kumpulan di bandar-bandar di seluruh Amerika
(Jankowski 1991; Klein 1995). Ciri utama golongan bawahan bandar ialah "kemiskinan yang
berterusan dan meresap" (Klein 1995a:192). Kemiskinan yang berterusan, iaitu kemiskinan
yang seolah-olah berulang generasi demi generasi, boleh menimbulkan keputusasaan dan
keadaan struktur yang membawa kepada kurang sumber dan tarikan kepada usaha hidup
konvensional. Asas cukai merosot, menyebabkan perkhidmatan yang lebih sedikit dan
pembiayaan sekolah berkurangan. Pekerjaan perkilangan dan orang yang mempunyai
pendidikan tinggi serta berpendapatan berpindah dari kawasan dalam bandar ke lokasi
pinggir bandar. Bandar dalaman menjadi dikuasai oleh pekerjaan berorientasikan
perkhidmatan dan pengasingan kaum dan etnik. Geng berkembang sebahagiannya untuk
mengisi kekosongan yang ditinggalkan oleh kemerosotan ekonomi dan sosial daripada
kemiskinan (Klein 1995). Sebenarnya, mereka menjadi saluran mobiliti menaik atau
sekurang-kurangnya persepsi mobiliti, untuk golongan muda yang hidup dalam situasi ini.
Seperti yang dinyatakan sebelum ini, ahli kumpulan semakin tua, dan penjelasan tentang
kumpulan ini akan meramalkan perkara itu akan berlaku, kerana peluang yang sah untuk
pendidikan dan pekerjaan semakin sukar diperoleh.

Kajian terus mendokumentasikan kepentingan ciri kejiranan dalam penjelasan jenayah

dan kenakalan, termasuk tingkah laku delinkuen yang tidak berkaitan dengan kumpulan
samseng. Kajian Moving to Opportunity (MTO) yang dilaporkan dalam Kling dan rakan
sekerja (2005) dan dibincangkan dalam bab 7 menunjukkan kesan ciri kejiranan terhadap
kenakalan. Projek Pembangunan Manusia di Kejiranan Chicago (PHCDN) ialah kajian
menyeluruh terhadap lebih 6,000 belia dan 9,000 penduduk dewasa yang tinggal di 80
kawasan kejiranan Chicago yang dicirikan oleh kemerosotan fizikal dan ketidakorganisasian
sosial. Belia ini dan penjaga mereka telah ditemu bual dari 1995–2001. Di samping itu,
penyelidik memerhatikan interaksi sosial dan corak tingkah laku di kawasan kejiranan ini.
Laporan daripada temu bual ini telah muncul dari tahun 1997 hingga sekarang. Analisis ini
mendokumenkan kesan ciri-ciri kejiranan, termasuk kemiskinan dan kekacauan sosial,
terhadap kenakalan. Satu analisis awal oleh Sampson dan lain-lain (1997), sebagai contoh,
menunjukkan bahawa kejiranan yang tidak teratur dicirikan oleh kekurangankeberkesanan
kolektif. Keberkesanan kolektif merujuk kepada jangkaan bahawa jiran berkongsi nilai,
matlamat dan kebimbangan yang sama terhadap kebajikan belia mereka dan jiran ini akan
campur tangan dalam situasi yang melibatkan jenayah dan kenakalan di kalangan belia di
sesuatu kawasan. Sampson et al. (1997) menyimpulkan bahawa kekurangan keberkesanan
kolektif dikaitkan dengan kadar jenayah dan kenakalan yang lebih tinggi. Satu lagi kajian
oleh Sampson et al. (2005) merumuskan bahawa ciri-ciri kejiranan adalah lebih penting
daripada etnik dan status perkahwinan dalam penjelasan keganasan yang dilaporkan sendiri
dalam kalangan belia. Kajian lain dari siri PHDCN dibincangkan dalam Liberman (2007).

Berkaitan dengan tema kekacauan sosial dan kelas bawahan bandar ialah konsep
peluang perbezaan. Peluang perbezaan berlaku apabila sebahagian besar penduduk, seperti
kelas bawahan kurang berkemampuan untuk memanfaatkan peluang pendidikan dan peluang
pekerjaan yang sah (Cloward dan Ohlin 1960). Jenayah dan kenakalan, menjadi cara yang
diterima untuk mencapai kejayaan, sekurang-kurangnya kejayaan ekonomi bagi sesetengah
belia kelas bawah dan pekerja. Peluang perbezaan adalah serupa dengan kekacauan sosial dan
kelas bawahan bandar, tetapi ia tidak menumpukan pada kemiskinan yang berterusan, dan ia
menggambarkan keadaan masyarakat secara lebih umum, walaupun kesan peluang yang
kurang diperbesarkan di kawasan berpendapatan rendah, terutamanya di bandar. Idea ini
diperkenalkan sebagai penjelasan tentang jenayah dan penyelewengan secara umum oleh
Robert Merton dan dikaitkan dengan keadaan masyarakat anomie atau ketidaknormalan
berstruktur dalam masyarakat (Merton 1957: bab 4 dan 5). Kepentingan anomie dan peluang
perbezaan sebagai penjelasan kenakalan berkaitan geng atau tidak adalah andaian bahawa
kemiskinan dengan sendirinya tidak memadai untuk menjelaskan jenayah tanpa mengambil
kira nilai budaya sesebuah masyarakat. Seperti yang dijelaskan oleh Merton, jenayah menjadi
boleh diterima apabila budaya memuji kejayaan ekonomi tetapi menawarkan jalan terhad
untuk mencapainya secara sah untuk sebilangan besar orang, sekali lagi, seperti mereka yang
berada dalam kelas bawahan (Merton 1957:146).

Pengertian peluang perbezaan digunakan untuk menjelaskan perkembangan

kumpulan oleh Richard Cloward dan Lloyd Ohlin dalam analisis mereka tentang kumpulan
(1960). Cloward dan Ohlin berhujah bahawa geng adalah khusus, sama seperti yang
dikekalkan oleh Yablosnky, tetapi menggunakan konseptualisasi yang berbeza. Menurut
Cloward dan Ohlin, ahli kumpulan berasal dari latar belakang kelas bawahan dan pekerja,
tetapi jenis kumpulan yang berkembang bergantung pada organisasi kejiranan di mana
kumpulan itu muncul. Sumbangan mereka kepada pemahaman tentang pembangunan
kumpulan ialahpeluang untuk melakukan jenayah tidak diagihkan secara meratatetapi
bergantung kepada peluang yang diberikan oleh struktur dan ciri kejiranan. Mereka
berpendapat bahawa terdapat tiga jenis geng: penjenayah,konflik, danpengundur diri(Cloward
dan Ohlin 1960:bab 6 dan 7). Satu kumpulan penjenayah dianjurkan di sekitar jenayah
kecurian. Ia cenderung berkembang di kawasan kejiranan di mana organisasi jenayah wujud,
dicontohkan oleh kehadiran jenayah terancang. Ahli-ahlinya tidak terganggu secara psikologi
tetapi mereka mempunyai peluang terhad atau sekurang-kurangnya had yang dirasakan untuk
kejayaan dan kemajuan melalui aktiviti yang betul. Akibatnya, ahli kumpulan itu beralih
kepada cara kejayaan yang tidak sah, sekali lagi dicontohi oleh tokoh penjenayah dewasa
yang tinggal di kawasan kejiranan.

Kumpulan konflik muncul di kawasan kejiranan yang tiada organisasi dewasa. Di

kawasan-kawasan ini, remaja geng dibiarkan meluahkan kemarahan, kebencian, dan
kesenangan remaja umum tanpa pengawasan orang dewasa yang dihormati. Oleh itu,
perselisihan pendapat dan konflik selalunya diselesaikan melalui cara yang ganas.

Dalam mana-mana jenis kejiranan, ahli-ahli bekas geng kadangkala bergabung untuk
membentuk satu lagi jenis geng, geng mundur. Kumpulan retreatist tertumpu kepada
penggunaan dan penjualan dadah. Mereka telah meninggalkan atau dibuang kerja daripada
kumpulan lain, sebahagiannya disebabkan penggunaan dadah mereka. Sebenarnya, mereka
menjadi keciciran sosial atau dalam kata-kata Cloward dan Ohlin, "kegagalan berganda,"
kerana mereka bukan sahaja gagal untuk membangunkan kehidupan yang berjaya melalui
cara yang sesuai, seperti pendidikan, tetapi mereka juga telah gagal sebagai kumpulan yang
berjaya. ahli (Cloward dan Ohlin 1960:179–184).

Penjelasan struktur lain mengenai pembangunan kumpulan datang dari Albert Cohen,
yang berteori bahawa kumpulan pekerja dan kelas bawahan berkembang daripada kumpulan
belia yang mendapati diri mereka berada dalam kedudukan yang ingin mencapai kejayaan
mengikut piawaian kelas pertengahan tetapi tidak dapat melakukannya melalui cara yang sah
(Cohen 1955). Menurut Cohen, nilai kelas pertengahan menekankan perkara seperti
pemilikan harta, ketepatan masa, kebolehan berkomunikasi melalui penulisan dan
pembacaan, perancangan ke hadapan dan bercita-cita tinggi dan mengawal pencerobohan
fizikal. Tambahan pula, nilai-nilai ini bukan sahaja dipelajari di rumah tetapi juga dijelmakan
dalam sistem persekolahan, melalui guru dan pentadbir sekolah. Memandangkan nilai kelas
diajar di rumah sementara dan nilai serta piawaian kelas pertengahan ditekankan di sekolah
belia kelas bawah terutamanya belia lelaki, menggunakan arod pengukur kelas pertengahan
untuk membandingkan kemajuan dan pencapaian mereka, terutamanya dalam persekitaran
sekolah, dan dengan berbuat demikian, mereka sering gagal.
 Walaupun hampir semua belia kelas bawah berada dalam situasi ini, ada yang dapat
berusaha keluar dari situ dan berjaya walaupun di sekeliling dan latar belakang mereka. Belia
ini dirujuk sebagai "lelaki kolej," istilah yang diadaptasi daripada kajian Whyte tentang
kumpulan samseng di Boston. Lelaki kolej telah menerima pakai piawaian kelas pertengahan
yang mana semua belia diukur dan mereka cenderung melakukannya dengan baik. Mereka
mungkin mempunyai intelek yang unggul atau teladan pendidikan yang baik yang disediakan
oleh ibu bapa, saudara mara lain atau guru. Budak kolej bercita-cita untuk berjaya dan
menjadi mudah alih ke atas dalam sistem kelas pertengahan dan bukan calon yang baik untuk
kenakalan (Cohen 1955).

Sambutan yang lebih tipikal daripada budak kelas pekerja terhadap masalah
menyesuaikan diri dengan piawaian kelas pertengahan ialah menjadi "budak penjuru", istilah
lain yang diterima pakai daripada karya Whyte. Tanggapan budak sudut adalah sejenis
akomodasi kepada keadaan. Orang ini mungkin atau mungkin tidak menjadi penjenayah atau
ahli kumpulan, tetapi dia berkemungkinan akan kekal konsisten untuk sebahagian besar tetapi
tidak bergerak ke atas (Cohen 1955:104–119, 131).

Tanggapan terakhir golongan belia kelas bawah atau pekerja terhadap situasi ini ialah
"penyelesaian delinkuen," atau secara tersirat, menjadi "budak delinkuen". Budak delinkuen
dicirikan oleh tingkah laku "tidak utilitarian, berniat jahat, dan negatif". Orang ini dan
kumpulan yang dia bergaul penuh dengan kemarahan dan kebencian terhadap masyarakat
kelas pertengahan. Seolah-olah budak delinkuen itu telah membangunkan "pembentukan
reaksi" di mana dia menyasarkan kebencian dan walaupun perkara yang dia mahukan tetapi
tidak dapat dicapai, iaitu, penerimaan, pencapaian, dan penghormatan mengikut piawaian
kelas pertengahan seperti yang dinyatakan melalui sistem persekolahan. Peraturan-peraturan
masyarakat yang tidak boleh dipatuhi hendaklah “dilanggar”. Rakan sekelas akan diganas dan
diganggu di taman permainan dan di gimnasia. Mencuri dan vandalisme tidak dilakukan
untuk keuntungan tetapi selalunya "untuk kejahatan itu". Sebenarnya, dunia sistem nilai kelas
pertengahan akan "dibalikkan". Sudah tentu, keganasan dan pencerobohan termasuk dalam
sikap dan tingkah laku budak delinkuen itu.

Hujah Cohen disusun dari segi konflik nilai kelas, yang ditonjolkan secara nyata
dalam sistem sekolah. Penjelasan berasaskan nilai kelas lain mengenai kumpulan samseng
ditawarkan oleh Walter Miller yang juga berpendapat bahawa kehidupan kumpulan samseng
didominasi oleh konflik antara nilai kelas pertengahan dan kelas bawah. Walau
bagaimanapun, hujah Miller bukanlah bahawa pesalah geng penuh dengan kebencian dan
kebencian terhadap masyarakat kelas pertengahan. Sebaliknya, dia mencadangkan bahawa
belia geng, terutamanya lelaki hanya bertindak mengikut sistem nilai yang mengelilingi
kehidupan seharian mereka, "sistem nilai kelas bawah" (Miller 1958). Nilai ini dinyatakan
sebagai "kebimbangan fokus." Menurut Miller, gaya hidup kelas bawahan dipengaruhi oleh
enam kebimbangan fokus khususnya:masalah, kekuatan,kepintaran, keseronokan, nasib, dan
autonomi. Masalah merujuk kepada terlibat dengan polis atau mahkamah dan bagi lelaki,
kesukaran yang berkaitan dengan minuman keras. Kekuatan dikaitkan dengan sikap bahawa
untuk menjadi seorang lelaki adalah untuk menjadi kuat dan berani secara fizikal. Kepintaran
merujuk kepada kebijaksanaan jalanan, bukan pembelajaran buku. Keseronokan dikaitkan
dengan berpesta dan emosi yang tinggi yang dijana daripada minum dan menggunakan dadah
serta hubungan seksual. Nasib bermakna percaya masa depan seseorang itu di luar tangan
seseorang. Perkara diserahkan kepada nasib atau peluang. Autonomi adalah bertentangan
dengan takdir kerana ia merujuk kepada nilai berdikari, menjadi "orang sendiri," dan tidak
perlu mengambil apa-apa daripada sesiapa.

Secara kolektif, enam kebimbangan utama ini boleh membawa seseorang ke dalam
kehidupan jenayah atau hubungan dengan sistem peradilan juvana atau jenayah hanya dengan
mengikuti apa yang telah dipelajari semasa membesar, tidak semestinya berlaku disebabkan
kebencian terhadap masyarakat kelas pertengahan. Sebenarnya, gaya hidup kelas bawah
dalam banyak cara telah menjadi jenayah oleh undang-undang dan sistem keadilan yang
didominasi kelas pertengahan. Walau bagaimanapun, Miller berpendapat bahawa gaya hidup
kelas bawah sering dicirikan oleh ketiadaan bapa di rumah. Akibatnya, lelaki muda
cenderung kepada kumpulan itu sebahagiannya untuk mencari teman lelaki dan kepimpinan,
iaitu, peranan maskulin yang hilang dalam hidup mereka. Menurut pemerhatian Miller
terhadap ahli kumpulan, belia kumpulan, termasuk pemimpin, selalunya stabil dan dicirikan
oleh kualiti kepimpinan bukan kepala panas atau psikopat seperti yang dipertikaikan oleh
Yablonsky dan Cohen. Bahawa mereka telah terlibat dengan kehidupan samseng adalah
sebahagian daripada sistem nilai budaya mereka, bukannya konflik dalaman dengan
masyarakat.

Penjelasan budaya lain mengenai kumpulan samseng berpendapat bahawa kumpulan

samseng cenderung terbentuk kerana ahli-ahli mereka berkongsi konflik budaya yang sama
yang diwujudkan oleh perbezaan bahasa dan budaya antara persekitaran sosial mereka dan
latar belakang ibu bapa mereka (Sellin 1938). Dalam kes ini, perbezaan budaya antara remaja
dan ibu bapa mereka ditambah dengan perbezaan budaya yang pasti antara negara
penghantar, atau pendatang, dan negara tuan rumah (Amerika Syarikat). Penjelasan ini sangat
sesuai dengan latar belakang imigran ramai pemuda geng, seperti yang telah dibincangkan.
Walau bagaimanapun, penyelidikan mengenai teori ini menunjukkan bahawa konflik sebenar
bagi belia pendatang cenderung berlaku dengan pendatang generasi kedua, yang mengalami
konflik antara cara hidup ibu bapa mereka dan rakan sekelas mereka di Amerika.

Kajian ini juga menunjukkan bahawa kenakalan, penjelasan struktur geng cenderung
datang dari pengalaman generasi terdahulu yang telah menimbulkan kebimbangan bahawa
mereka tidak lagi relevan dengan kumpulan hari ini. Walau bagaimanapun, beberapa
penjelasan ini seperti teori kekacauan sosial mempunyai rakan moden seperti konsep kelas
bawah bandar. Di samping itu, banyak konsep dalam penjelasan ini masih mempunyai cincin
kebenaran kepada mereka apabila dianalisis sesuai dengan ciri-ciri kumpulan samseng dan
ahli kumpulan daripada penyelidikan semasa. Kumpulan samseng masih biasanya
berkembang di kawasan bandar dan kawasan celahan bandar. Geng juga masih dikuasai oleh
remaja lelaki yang sering datang dari latar belakang minoriti. Ahli geng masih cenderung
untuk melemahkan ikatan sosial dengan keluarga dan sekolah dalam banyak cara. Walau
bagaimanapun, di sebalik kegunaan penjelasan struktur geng, beberapa kelemahan penting
harus diperhatikan. Sebagai contoh, kajian tentang kumpulan samseng tidak mengikut secara
sistematik kategori yang disediakan oleh ahli teori seperti Cloward dan Ohlin atau
Yablonsky. Satu kajian geng, sebagai contoh, membahagikan kumpulan penjenayah kepada
kumpulan "raket" dan kecurian, menarik perhatian kepada peranan yang lebih khusus aktiviti
jenayah dewasa yang teratur mengenai bentuk dan tumpuan kumpulan remaja (Spergel 1964;
lihat juga Short dan Strodtbeck 1965) . Di samping itu, kajian geng telah gagal untuk
mengenal pasti jenis dadah tertentu atau geng retreatist seperti yang diterangkan oleh
Cloward dan Ohlin (Shoemaker 2005:124–138). Walaupun penggunaan dadah adalah perkara
biasa dalam kumpulan samseng dan sesetengah kumpulan samseng gemar menjual dadah,
geng yang terdiri daripada kegagalan berganda dan keciciran yang hidupnya diatur
menggunakan dan menjual dadah sukar dikesan. Oleh itu, pengkhususan kumpulan begitu
berlaku, tetapi tidak selalu dalam cara yang diramalkan. Walaupun sesetengah pihak, seperti
Cohen dan Klein, berpendapat bahawa pengkhususan geng adalah lemah, kemungkinan geng
kadangkala menjadi khusus, seperti dengan kumpulan yang berurusan dengan dadah, "geng
keusahawanan" (Klein 1995). Malah di sini, terdapat kontroversi mengenai bagaimana
sebenarnya geng jalanan keusahawanan dan sama ada perbezaan antara geng dadah dan geng
jalanan terlalu ketara untuk meletakkan mereka dalam kategori yang sama. Ahli geng dadah,
sebagai contoh, dianggap lebih tua daripada ahli geng jalanan biasa. Kumpulan-kumpulan itu
cenderung bersaiz lebih kecil dan lebih kuat daripada kumpulan jalanan serta lebih kepada
perniagaan menjual dadah (Klein 1995). Walaupun hampir semua kumpulan jalanan terlibat
dalam beberapa jenis keganasan, terdapat beberapa kumpulan yang mempunyai
kecenderungan yang lebih kuat terhadap keganasan,

Kesukaran kedua dengan penjelasan struktur kumpulan samseng adalah fakta yang
diakui bahawa ramai belia yang hidup dalam situasi berstruktur ketidaksamaan atau peluang
terhad untuk kemajuan yang sah tidak terlibat dengan kumpulan samseng (Klein 1995). Data
Shaw dan McKay, sebagai contoh, menunjukkan bahawa di kawasan yang mempunyai kadar
kenakalan yang tinggi, kurang daripada satu pertiga daripada penduduk juvana mempunyai
rekod kenakalan mahkamah (Shoemaker 2005:91) dan boleh diandaikan bahawa kurang
daripada ini bilangan terlibat dengan kumpulan samseng. Dalam analisis Miller terhadap ahli
kongsi gelap dan bukan geng wanita di St. Louis dan Columbus, Ohio, terdapat petunjuk jelas
bahawa ramai gadis yang hidup dalam keadaan kemiskinan atau tekanan ekonomi atau di
kawasan yang wujudnya kumpulan samseng memilih untuk tidak menyertai kumpulan
samseng sebagai jalan keluar kesukaran mereka (J. Miller 2001:38–62).

Masalah ketiga dengan penjelasan struktur kumpulan kongsi gelap ialah andaian biasa
mereka bahawa keadaan struktur terutamanya secara tidak eksklusif mempengaruhi mereka
yang berada di kawasan kelas bawah atau kelas pekerja. Andaian ini nampaknya berdasarkan
kewujudan data rasmi pada masa penjelasan ini dibangunkan. Data rasmi mengenai jenayah
dan kenakalan sering membabitkan dominasi mereka dari latar belakang kelas bawah dan
pekerja. Walau bagaimanapun, sejak tahun 1950-an, ahli sosiologi sangat menyedari
kewujudan jenayah kelas pertengahan dan kenakalan. Perkara ini juga dibangkitkan dalam
bab 3, dan terdapat beberapa penerbitan berguna yang memperincikan kewujudan kenakalan
kelas pertengahan sejak 1960-an (contohnya, Vaz 1967; Wooden dan Blazak 2001).
Beberapa, seperti Cohen (1955) dan Bohlke (1967), cuba menjelaskan kewujudan kenakalan
kelas pertengahan dengan mencadangkan bahawa delinkuen kelas pertengahan datang dari
rumah di mana nilai kelas bawah dan pekerja masih diutamakan, tetapi penjelasan ini tidak
disokong.

Maklumat mengenai kelas pertengahangengadalah lebih terhad daripada data

mengenai kenakalan kelas pertengahan secara umum. Kita tahu geng sebegitu wujud.
Perbincangan penyelidikan William Chambliss (1973) tentang kumpulan kelas pertengahan
yang dipanggil "Saints," adalah satu contoh penyelidikan tentang kumpulan kelas
pertengahan. Dalam perbincangan itu, motivasi untuk tingkah laku Orang Suci nampaknya
membosankan, tetapi Chambliss tidak memberikan banyak maklumat. Wooden dan Blazak
(2001) juga memberikan laporan tentang kumpulan kelas pertengahan, tetapi tidak banyak
perincian disediakan, dan selalunya perbincangan mereka mengaburkan perbezaan antara
kelas sosial dan "budaya belia." Dalam kes di mana geng kelas pertengahan telah dikenal
pasti dengan jelas, tidak banyak yang disediakan dari segi mengapa kanak-kanak ini
menyertai kumpulan. Seorang bekas ahli wanita geng sekolah menengah pinggir bandar
memberikan petunjuk kepada jenis tingkah laku yang dilakukan oleh remaja ini: “Mereka
seperti geng tanpa kekerasan. Mereka mempunyai upacara permulaan penuh untuk menjadi
Byrd, dan usahanya adalah untuk seks” (Wooden dan Blazak 2001:59). Sejenis geng kelas
pertengahan yang pakar dalam grafiti dan vandalisme dipanggil geng, krew, atau posse
"tagger". Walaupun ada yang merasakan bahawa penanda asli bukanlah geng jalanan yang
benar (Klein 1995), tetapi jelas bahawa sesetengah ‘tagger’ telah menjadi "penyangkut tag"
dan terlibat dengan jenayah kecurian dan keganasan (Klein 1995; Wooden dan Blazak
2001:117 –128). Tambahan pula, tidak banyak yang diketahui tentang kumpulan belia ini
atau proses perubahan daripada kru penandaan kepada kumpulan jalanan yang suka tag-
banging. Walau apa pun motivasi atau kelaziman geng kelas pertengahan, kewujudan mereka
adalah nyata dan mesti diambil kira dengan cara yang tidak menumpukan pada
ketidaksamaan berstruktur yang mencirikan gaya hidup kelas bawahan dan pekerja.

Sebab Psikologi dan Peribadi Menyertai Geng

Walaupun faktor sosiologi memainkan peranan penting dalam penjelasan mengapa geng
wujud, faktor individu dan peribadi nampaknya lebih menjelaskan mengapa belia menyertai
kumpulan samseng yang wujud. Seperti yang dibincangkan sebelum ini, penyelidik geng
sering merujuk kepada ahli geng dari segi psikologi, walaupun sifat-sifat ini tidak digunakan
untuk menjelaskan mengapa seseorang menyertai geng pada mulanya. Ada yang
menggambarkan ahli geng dari segi patologi psikologi, seperti personaliti sosiopatik
(Yablonsky), bersikap negatif, berniat jahat, dan hedonistik (Cohen), atau berkonflik (Sellin),
manakala yang lain, seperti Miller, telah mencadangkan bahawa ahli geng adalah secara
psikologi normal. Sesetengah lebih suka untuk mengenal pasti ciri-ciri tertentu peribadi yang
hampir sama dengan personaliti yang cenderung menggalakkan keahlian dan penglibatan
dalam kumpulan samseng. Mengikut Jankowski, sebagai contoh, ahli kumpulan boleh
digambarkan sebagai mempunyai ciri "individualisme yang menentang". Di samping itu, ahli
kumpulan adalah terasing secara sosial, berdikari, berhati-hati, dan berdaya saing (Jankowski
1991).

Ciri-ciri personaliti yang dikaitkan dengan ahli kumpulan sering bercanggah, satu
perkara yang dijelaskan dalam analisis Miller tentang kebimbangan fokus. Sebahagian
daripada perbezaan dalam ciri-ciri personaliti yang diandaikan ahli kumpulan mungkin
datang daripada kewujudan pelbagai jenis "ahli" daripada ahli teras kepada ahli pinggiran
kepada "wannabes," seperti yang telah diperhatikan (Klein 1995). Kajian tentang kumpulan
samseng tidak selalunya membezakan ciri-ciri keperibadian ahli pinggiran dengan jelas,
tetapi ahli teras sering diterangkan dari segi lebih banyak masalah psikologi, seperti yang
dinyatakan oleh Yablonsky. Walau apa pun profil personaliti sebenar ahli geng, biasanya
dicadangkan bahawa bakal ahli beranggapan berada dalam geng boleh memudahkan
personaliti dan membuatkan seseorang itu selesa, mungkin ketua, dalam kumpulan daripada
sebelum ini.

Perbandingan ahli geng dan Nongang dalam keadaan persekitaran yang sama
menunjukkan bahawa ahli kumpulan mempunyai motivasi yang berbeza untuk menyertai
kumpulan. Motivasi ini mungkin bertepatan atau mungkin tidak dengan corak personaliti
tertentu. Dalam kajian Miller tentang geng wanita di Cleveland dan St. Louis, ahli geng lebih
berkemungkinan mengalami keganasan, termasuk keganasan keluarga, berbanding bukan
ahli. Di samping itu, ahli kumpulan lebih berkemungkinan daripada belia Nongang
mengalami penggunaan dan penyalahgunaan dadah di rumah mereka (J. Miller 2001).
Memandangkan konteks ganas kehidupan ramai ahli kumpulan wanita, tidaklah
menghairankan untuk mengetahui bahawa ramai ahli kumpulan secara peribadi mengatakan
mereka menyertai kumpulan untuk "perlindungan," terutamanya daripada keganasan lelaki (J.
Miller 2001). Perlindungan, atau pertahanan diri.

Yang lain menyertai geng hanya untuk tergolong, seperti yang dicadangkan di atas.
Keperluan untuk diterima dan menjadi milik "suatu tempat" adalah pendorong yang kuat
untuk menyertai manamana kumpulan yang akan menerima ahli, walaupun geng delinkuen.
Seperti yang dinyatakan oleh seorang ahli kumpulan, “Mengapa kami menyertai?’ adalah
kerana mereka ingin menjadi milik sesuatu. Kita tidak boleh tergolong dalam kumpulan
sekolah, dalam majlis sekolah” (Klein 1995).

Satu lagi sebab untuk menyertai kumpulan adalah untuk ganjaran yang boleh dibawa
oleh keahlian. Ganjaran boleh berupa keuntungan kewangan walaupun selalunya menyalahi
undang-undang dan wang boleh membawa kuasa, rasa hormat, dan harta benda. Berkaitan
dengan perkara membuat wang secara haram ialah "keseronokan" dalam melakukan jenayah
dan kemungkinan ditangkap ditambah pula dengan persahabatan yang dikaitkan dengan
pergaduhan dengan kumpulan lain atau melakukan tindakan berani dan menyalahi undang-
undang dengan orang lain.

Siasatan baru-baru ini mengenal pasti faktor yang berkaitan dengan menyertai
kumpulan samseng yang boleh memisahkan wanita daripada lelaki. Untuk sebahagian besar,
kajian ini mencadangkan bahawa sebab untuk menyertai kumpulan samseng adalah sama
bagi kedua-dua jantina (Maxson dan Whitlock 2002). Walau bagaimanapun, beberapa
perbezaan telah diperhatikan. Sebagai contoh, telah disebutkan bahawa wanita sering
menyertai kumpulan kerana penderaan di rumah. Walaupun penderaan boleh menjadi perkara
biasa di kalangan ahli kumpulan lelaki, subjek penderaan seksual jarang disebut dalam latar
belakang ahli kumpulan lelaki. Di samping itu, satu kajian menyatakan bahawa ahli
kumpulan wanita kebanyakannya menyertai kumpulan kerana "keluarga dan rakan terlibat"
atau untuk "mendapatkan reputasi." Sebab yang sering disebut untuk menyertai geng di
kalangan lelaki adalah "keseronokan," “kewilayahan”, "perlindungan," dan "kepunyaan"
(Maxson dan Whitlock 2002). Kajian terhadap kumpulan remaja di Rochester, New York
sebuah "bandar kumpulan geng yang muncul," menyimpulkan bahawa lelaki tertarik kepada
kumpulan samseng jika mereka minoriti, latar belakang miskin, pendidikan ibu bapa yang
rendah, dan rumah tanpa kehadiran kedua-dua ibu bapa kandung. Bagi wanita, faktor ini tidak
berapa penting, wanita diramalkan menjadi calon yang baik untuk penglibatan kumpulan jika
mereka mempunyai ibu bapa yang tidak menyokong pendidikan, terutamanya galakan ijazah
kolej dan jika mereka telah mula keluar bersama pasangan lelaki pada usia yang agak awal
dalam hidup (Thornberry et al. 2003).
Mengapa Ahli Geng Meninggalkan Geng?

Satu lagi pendekatan untuk memahami penglibatan kumpulan adalah dengan melihat
mengapa belia keluar dari geng. Penyelidikan yang wujud menunjukkan bahawa sesetengah
ahli kumpulan mungkin tidak mahu meninggalkan kumpulan kerana ganjaran sosial dan
ekonomi keahlian kumpulan. Sesetengah ahli geng mungkin mati dalam konflik ganas atau
berlebihan serta berakhir di penjara kerana penjara adalah kejadian biasa bagi remaja geng
yang terlibat dengan pengedaran dadah (Moore 1978). Sesetengah ahli kumpulan mungkin
beralih kepada aktiviti jenayah lain, sama ada di luar konteks kumpulan asal dan secara
individu, atau sebagai sebahagian daripada "anak kapal" yang lebih kecil. Yang lain mungkin
beralih kepada jenayah terancang, sementara yang lain mendapat pekerjaan yang sah dan
meninggalkan kumpulan itu (Jankowski 1991). Walau bagaimanapun, satu persepsi tentang
kehidupan samseng bahawa keahlian sangat mengikat ahli geng sehingga mereka ingin
meninggalkan kumpulan kerana takut untuk dihukum atau kadang-kadang dibunuh kerana
berasa resah dan diancam untuk dilaporkan kegiatan jenayah itu. Walau bagaimanapun,
mereka yang telah meneliti perkara ini berhujah bahawa walaupun tindakan balas ini berlaku
atau diancam, ia lebih mitos daripada realiti (Decker dan Lauritsen 2002).

Satu kajian tentang keluar geng di St. Louis mendapati bahawa ramai ahli geng meninggalkan
kumpulan itu kerana mereka berpindah ke bandar lain, manakala yang lain berkahwin dan
mula membina keluarga dan mencari pekerjaan dan untuk berhenti. Walau bagaimanapun
sebab utama untuk keluar kumpulan adalah ketakutan untuk cedera atau dibunuh oleh
keganasan atau bosan dengan kebimbangan yang berkaitan dengan keganasan (Decker dan
Lauritsen 2002).Walaupun siasatan banyak dilakukan, tidak banyak yang benar-benar
diketahui tentang mengapa belia meninggalkan kumpulan. Sebahagian daripada masalah
ialah menentukan sama ada ahli kumpulan itu benar-benar meninggalkan kumpulan itu.
Seperti yang dikatakan oleh seorang "bekas ahli geng", "Saya tidak pernah berhenti. Anda
tidak boleh keluar daripada kumpulan itu” (Decker dan Lauritsen 2002). Sudah tentu, ada
yang berhenti sepenuhnya, malah pemberi maklumat ini berkata perkara itu boleh berlaku.
Walau bagaimanapun, bagi sesetengah orang, mungkin kebanyakan, ahli kumpulan,
meninggalkan kumpulan itu tidak dipotong dan dikeringkan. Ia boleh disertai dengan kesan
sosial dan psikologi kerana keterikatan dengan ahli kumpulan dan kepada gaya hidup mereka
serta kemunduran kewangan (Decker dan Lauritsen 2002). Situasi inilah yang dirujuk oleh
John Hagedorn (1994) dalam kajiannya tentang kumpulan samseng di Milwaukee. Hagedorn
membezakan antara "legits" dan "homeboys" sebagai jenis bekas ahli geng. Legits adalah
mereka yang berjaya keluar dari kumpulan itu, manakala homeboys adalah mereka yang cuba
meninggalkan kumpulan itu tetapi terus kembali, terutamanya atas sebab ekonomi. Walau
bagaimanapun, kegunaan kajian Hagedorn agak terhad kepada pemahaman kumpulan belia
kerana kumpulan dalam penyelidikannya adalah orang dewasa dan terlibat dalam penggunaan
dan penjualan dadah.

Ciri-ciri individu dan sebab untuk menyertai atau meninggalkan kumpulan ini telah
dikenal pasti dalam kajian bahawa ia mencerminkan kebarangkalian dan kecenderungan
statistik. Sudah tentu, ramai belia yang mempunyai sedikit atau tiada faktor ini boleh menjadi
ahli kumpulan. Selain itu, lebih banyak ciri-ciri ini dimiliki lebih besar kemungkinan
seseorang muda itu akan menjadi ahli kumpulan samseng jika wujud di kawasan kejiranan.
Seperti yang dikatakan oleh Thornberry dan rakan sekerja, "Nampaknya bukan geng itu”
keahlian dikaitkan dengan satu domain pembangunan. Sebaliknya, ahli kumpulan
mempunyai pelbagai kelemahan dalam pelbagai domain pembangunan mereka” (2003). Belia
geng mempunyai pelbagai kesukaran dan dalam terminologi teori penyelidik seperti
Thornberry dan rakan sekerja, serta ahli teori perkembangan secara amnya. Mereka
mempunyai masalah perkembangan melebihi remaja lain dan kumpulan geng berfungsi
sebagai sumber utama untuk memenuhi kekurangan tersebut dalam kehidupan remaja geng.
Oleh itu, menghapuskan kumpulan samseng atau mengurangkan kehadiran mereka dengan
ketara dalam komuniti bukanlah satu tugas yang mudah yang mudah.