Professional Documents
Culture Documents
SS5 ARALIN 11 (Module)
SS5 ARALIN 11 (Module)
Matapos maibigay ang mga babasahing panitik ni Dr. Jose P. Rizal na Noli Me Tangere at El
Filibusterismo at masuri ang panitik sa pamamagitan ng paggamit ng iba’t- ibang teorya.
Ngayon naman ay ibabahagi sa kabanatang ito ang mga sulat ni Rizal.
MGA LAYUNIN:
1. Makilala ang katauhan ng ating pangunahing bayani base sa mga liham na kanyang
isinulat
2. Malimi nang mas malalim ang ang mga laman o layunin ng bawat liham
3. Maiugnay ang uri ng pakikipagtalastasan o komunikasyon ng mga tao noon at ngayon.
PANUTO SA MAG-AARAL:
ALAMIN AT PAG-ARALAN
Kahapon, ng ika-3:10 ng hapon, ay dumating ako sa Maynila nang walang ano mang
kapansanan at may napakagandang panahon.
Natagpuan ko ang bayaw kong si Antonio at si Dando sa bahay ng kapatid niyang babae, at
kinumusta kayong mga naririyan.
Nagsisimula na ang aking mga pag-aaral; binabalak kong humingi ng ilang araw ng pagliliwaliw
upang maparaan sa piling ninyo sa dahilang diyan lamang ako nasisiyahan.
Wala ng iba, magiliwing ina, kumusta sa mababait kong mga kapatid at mga bayaw, gayon din
sa aking mga kaakit-akit na kapatid na babae. Ako nawa ay basbasan ninyong dalawa ni Ama.
JOSE RIZAL
Tanggapin ninyo sa may dala nito ang walong salop at kalahati ng kakaw na ang halaga ay 14
piso at 7 sikapat. Wala pa ang naaani ng ina ko hanggang ngayon kundi ito at nagpabili siya sa
bundol, alalaong baga ay sa mga naninirahan sa bundok upang makapagpadala pa sa inyo.
Tinanggap namin ang kape ni matandang Teang datapwat sira na.
Sinasabing ang larawan ay may kapintasan o mga kapintasan aywan ko kung nararapat tayong
kumuha niyon. Kung hindi tututol ang tagakuha ng larawan, sa palagay ko’y isang dosena
lamang ang nararapat nating kunin.
J.RIZAL
Madrid
G. Manuel T. Hidalgo
Lubhang kakaunti ang mga balitang maibibigay ko sa iyo, sapagka’t nauukol sa akin ay
ipinadala ko na sa sulat sa ating mga magulang. Tungkol sa mga balitang nauukol sa pulitika ay
mababasa na ang karamihan sa Diariong Tagalog na pinagpadalhan ko ng isang lathala.
Mangyaring ihatid lamang ninyo ang aking pakikidalamhati sa mga angkang namatayan ng
kamag-anak, samakatuwid baga’y sa mga angkang naka-uunawa at naghihintay ng mga
ganitong kaugalian sa pagsasamahan.
Sa lahat ay ipinahahatid ko ang mabuting hangad at mahigpit na yakap, at isang halik kay
Alfredito, na ninanais kong alagaan ninyong mabuti upang siya ay lumaking walang sakit at
malakas.
Ang iyong kapatid,
RIZAL
Madrid
Tinanggap ko ang iyong maikli, ngunit masaganang sulat; puno ng masasaya at nakatutuwang
balita. Hindi ko inaantay na ako ay masulatan pa ni tatay at nanay, lalung-lalo na si nanay dahil
sa kalabuan ng kaniyang paningin; matang pinag-iisipan kong gamutin kung ako ay makauwi.
Ang ikinalulungkot ko lamang ay wala akong itinagong sulat ni tatay na aking mabasa-basa.
Lahat sana ng aking sulat sa Kastila na may simulang “Mis queridos padres y hermanos”
“Minamahal kong mga magulang at mga kapatid” ay inyong tinago, dahil sa siya kong
pinagsusulatan ng lahat na nangyayari. Kung ako’y maka-uwi riyan ay aking titipunin at
paglilinawin.
Alamin mo kung ano ang kalagayan nila... at ang mga bilin ng kaawa-awang nag-alaga sa atin.
Sa mabait mong kalooban inaasahan kong hindi magiging gayong gayon.
Sabihin mo sa tatay na aking nakita ang kometang mahaba ang buntot ng isang gabing kami
nila Sangsianco, Paterno at ako’y manggaling sa bahay ni Don Pablo. Ang buntot ay mahaba at
kung sumipot ay simula sa ala-una hanggang alas-sais ng umaga.
Mabuti at si Anding ang nariyan sa atin, paano’t paano ay dating kakilala. Sina Tibusi ay tila
manding aking pang naiwan kina Sidra...
Akala ko kayo ay sawang-sawa sa pamimitas ng bungang-kahoy at pamamangka sa ilog; gabi
at araw at namamasyal. Kung ako sana ay nariyan, tayo ay mangingisdang parati.
Lumalim ba sa dati ang ating ilog? Pagbalik ko, ako ay magsasagawa ng paliligo. Di ka
maniniwalang mula pa ng kalahatian ng Agosto ay hindi ako naliligo at hindi naman ako
nagpapawis. Ganoon dito. Totoong maginaw at totoong mahal ang pampaligo. Tatlong bahagi
ang bayad ng bawat isa.
Sabihin mo kay Milo ay kumusta nang maraming-marami (kung hindi na duling) gayun din kay
Teang, Delfina at Tonyo. Wala ako sa kulambo ni Panya, ni Barselona, kundi sa Madrid. Ang
aking kasama sa bahay ay si Vicente Gonzales, kami lamang dalawa. Araw-araw ay
nahuhulugan ng ngipin at palaging sinasaktan... Ang aming tinitirhan ay ganito ang pagguhit ng
pagkaka-ayos ng tinitirhan. Kami ay may apat na malalaking salamin. Ikumusta mo ako kay Sra.
Ipia at kay Baldo. Gayon din naman kay Loleng, Sula, Marcosa at Vitoria, huwag din ikamong
makalilimot.
RIZAL
Madrid
Tinanggap ko kahapon ang inyong sulat na dalawa ni Señora Maria. Nang huwag kayong
magsabi na hindi ko kayo sinasagot, ay susulatan kita kahit na ako ay kakapusin yata ng
panahon. Labing-apat na sulat ang aking natatapos at maikli sa lahat ay ang sa iyo dahilan sa
naubos na ang aking sasabihin.
Hinihintay kong ako ay datnan ng mga haleang bayabas na akala ko ay gawa ni tatng at ni
Señora Neneng dahilang mas nag-impok sa akin dine. Huwag ninyo akong hiyain. Sa Karnabal
na darating ay isusuot ko ang aking barong gasa, kung nandito sana ang salakot kong sungay
ay inaakala kong sila ay magugulat. Sayang at hindi ko nahingi.
Si Trining ay hindi sumusulat sa akin; anhin ko si Choleng na wala sa bahay, baka ayaw
pasulatin o hindi pinasusulat. Gayunman ay kayo o ikaw ay sulatan mo akong lagi at nang ikaw
ay mabihasa. Inyong pagpisan-pisanin ang lahat ng sulat sa isang sobre at inyong timbangin,
kung wala sa 15 gramos, o alin pa ay di pa lampas sa isang selyo. Kaya ganito ang sabi ko, ay
tila kayo natatakot baka bumigat ang sulat.
Akala ko ay palagi kayong maingay diyan sa bahay kung napapariyan ang mga kaliitan. Hindi
man din kayo magkamayaw sa mesang ipil, ibig ko sana kayong makita sa isang butas ng
kosmorama. Huwag mong antaying ako ay pumuti at magmukhang Kastila.
Nariyan ba si Sra. Ipia? Kung tumatawa ba ay maliit pa rin ang mata? Kumusta kay Trining.
RIZAL
Madrid
G. Paciano Rizal
Tinanggap ko ang iyong sulat ng ika-13 ng Nobyembre at nabatid ang doo’y nilalaman.
Nakatanggap ako kay Tiyo Antonio ng 50 piso, na hindi ko inaakalang sa atin galing at
gayunman ay napapanahon ang pagkakarating sapagkat hinihintay ko ang buwanang pensiyon
ng Disyembre; hanggang ngayon ang paniwala ko ay ang kahuli-hulihang 100 piso na
tinanggap ko ay ukol sa aking mga ginamit sa taglamig at matrikula.
Ikinagagalak kong sabihin na di pala ang iyong pagkakaunawang ang halagang nakagawian
mong ipadala sa akin, na sapat at may labis pa sa Barcelone, ay hindi nagkakasya dito na ang
mga gugugol ay dalawang ibayo. Apatnapung duro ay nakasasapat kung mamumuhay nang
matipid at hindi gugugol sa damit. Sa halagang ito ay makapapasok minsan isang linggo sa
dulaan ngunit hindi na hihigit pa sa minsan lamang. Marahil ay may malalabi pang isang duro o
dalawa sa isang buwan sakaling hindi nagkaroon ng di-pangkaraniwang mga gugol. Isa sa mga
bagay na lubhang nakapagpapayat sa bulsa ay ang labada, mga sikulate at mga kape,
sapagkat yamang ako ay nakatira sa isang na totoong maginhawa ang aking kalagayan, at
kumakain sa iba, ay napipilitan akong mag-agahan sa ibang pook sapagkat walang agahan sa
kinakainan ko. Sa halagang 50 piso ay maluwag na maluwag na ang isang tao at maaari pang
makapagtipid para sa panahong gipit.
Inaari kong isang dakilang biyaya ng tadhana ang hindi natin pamumulubi sa napakaraming
sakunang nangyayari riyan.
Umaasa akong pakikinabangan at maaani mo ang asukal taglay ang kasanayan at kapalaran
gaya ng dati, sapagkat sa gayon ay maaaring matupad ang isa sa mga hangarin ko na dili iba
kundi ang makita ka dito ng isa o dalawang taon at si Marianito, Neneng at iba pa na naghahali-
halilinan. Kinakailangang maglakbay.
Sabihin mo sa iyong mga kaibigan, sa mga maykaya, na inaanyayahan ko ang kanilang mga
anak na pumunta sa mga pook na ito. Ninanais ko sanang ang susunod na salin ng lahi, ay
maging isang salin ng lahing liwanag, maningning, matalino at maunlad kapwa sa mga
mamamayang Pilipino.
RIZAL
Madrid
Natanggap ko ang iyong sulat ng ika-23 ng Disyembre at natanto ang doo’y nilalaman.
Nagpapasalamat ako sa katiyagaan mo sa pagsulat sa akin ngunit ipinatatalastas ko sa iyo na
ang iyong dalawang minamahal kong sulat, nguni’t ipinalalahay kong hindi mo pa natatanggap
ang kasagutan dangan ng kalayuan ng mga pagitan.
Dinaramdam kong lubos ang hindi mo na pagkabalik sa ating bayan at nang kayo ay
magkatipun-tipon, isa sa mga nasa ko at pag-iisip. Kasiraan ng mga tungkol sa hari.
Natuwa ako sa ibinalita mo sa akin na si Sra. Ipia ay umuwi sa Calamba noong magpapasko
dala ang aking masasayang alaala sa mga kaarawang yaon.
Di ko na sasabihin sa iyo ang mga ibang pangyayari sa akin sapagkat nasabi ko na sa mga
sulat sa bahay, kung sakali at ikaw ay maka-uwi ay iyong mahihingi.
Mabuti at wala na akong sukat hilingin sa aking kalagayam gayundin naman sa buti ng katawan
siya ko ring ninanasa sa inyong mag-asawa. Ipakumusta mo ako sa iyong mga kapatid at kay
Sra. Ipia na totoo ang akala kong mataba. Huwag kamong humisol-hisol.
Ito na lamang.
J.RIZAL
Liham ni Rizal para kay Dr. Meyer:
37 Calcoat Crescent,
Kung inaakala ninyong hindi maaaring makakita ng ibang ginoong makakahalili, ay kikilanin
kong isang malaking utang na loob sa inyo na sabihin sa akin upang maialok ko sa inyong
mapipili at sakali namang hindi, ay mapipilitan na tayong magpatuloy nang walang mahalagang
tulong ng mga Colandes, bagay na dapat damdamin.
JOSE RIZAL
Hindi ako nakatagpo ng wiski na ang tatak ay John Pomer, kaya hindi na ako nangahas bumili.
Sulatan mo ako uli upang bigyan ako ng ibang tatak. Ang piyesa ng dril (jipijapa) at
nagkakahalaga ng 20 piso bawat isang piyesang may 40 dipa. Inaakala kong magiging lalong
mabuti, sapagkat ang hinihapang ito ay hindi karaniwan diyan sa mga mag-aaral. Ang piyesa ng
dril na de hilo na may mga guhit na pahalang ay nagkakahalaga ng 23 piso; ayokong ibili ka ng
karaniwan.
Magiliw na sumasaiyo,
RIZAL
Umaasa akong natanggap na ninyo ang aking aklat na ipinadala ko sa inyo noong buwang
nakaraan. Ngayon ay nangangahas akong magpadala sa inyo ng aking retrato at humingi ng
inyong retrato. Uuwi na ako sa amin.
Bukas ay tutulak ako buhat dito, maglalakbay ako ng daraan sa Dresden, Leitmeritz, Praga,
Viena, Munchen, Nuernberg Konstranz, Basel at Genoa. Sakaling kayo ay susulat
magpapadala sa akin ng inyong larawan, ay ipadala ninyo sa Genoa (Pagpapadalang
Pangkalahatan). Darating ako roon ng mga ika-20 ng buwang ito.
Sakaling susulat kayo sa akin, pagkatapos, ay ipadala ninyo ang inyong liham sa Kapuluang
Pilipinas
Pahabol:
Tapat na sumasaiyo,
(Nilagdaan) RIZAL
Munchen
Mahal na Federico,
Malapit na akong umuwi sa aking bayang tinubuan at hindi na ako makakabalik marahil dito. Sa
paglalakbay ay daraan ako sa Suwisa, Italya, at iba pa. Sakaling may ninanais kang anumang
bagay ay sumulat ka sa akin, at gagawin ko ang lahat upang pairugin ang iyong bilin.
Kapuluang Pilipinas”
RIZAL
Sa Aking Bayan
JOSE RIZAL
Europa 1886
Liham buhat kay Rizal para kay Ponce at sa mga kasama sa “La Solidaridad
18 Rua de Rochechouart,
Paris
Tinanggap ko ngayon ang sulat mo sampu ng Solid. Totoong magaling ang numerong ito, at
pagaling nang pagaling.
Kay Graciano:
Ipinadala ko kay Naning ang isang sulat-kamay upang maipalimbag diyan. Nais kong maiwasto
ang mga pruweba. Ang magugugol sa Koreo, sa pagpapadala at iba pa ay ilagay mo sa ngalan
ko at ipadala sa akin ang dapat bayaran upang mapadalhan kita ng kuwalta, sakaling
magkulang.
Tatanggap ka ng isang kahong isda, kakaw, at mga aklat. Ang isdang daing ay galing kay
Binibinig J. at ipamamahagi mo iyan kina Neneng, Sra. Sisa, sa mga ale at kay Nor Gino. Ang
mga aklat ng musika ay regalo ni Binibining J. kina Angelica at Delfina.
Masayang dumaan sa amin ang Pasko, gaya ng dati. Naglitson kami ng Bulaw at nagluto ng
manok; inanyayahan namin ang aming mga kapitbahay; nagsayawan kami hanggang madaling
araw. Noong Disyembre 31 ay hindi kami natulog hanggang makabagong-taon.
Sa Aking Manananggol
Maaaring ang aking kapatid na babae ay makipagkita sa iyo sa bahay mo upang sumangguni
hinggil sa aking usapin. Maaaring sa kaniyang pagmamalasakit na ako ay lumaya, siya ay
magtanong sa iyo ng bagay na ikayayamot mo. Umaasa ako matutuhan mong magpaumanhin
sa mga kasugiran ng mga babae. Di ka niya kilala sa iyong katauhan. Ipinahiwatig niya sa akin
na nais niyang sumangguni sa isang abugado. Tahas kong sinasabi sa iyo, bilang aking
manananggol, yamang higit na di ko kailangan ang ibang manananggol, yamang higit akong
nagtitiwala sa karangalan ng aking manananggol kaysa sa kasanayan ng isang abugado, at
naniniwala akong ang katangiang ito ay taglay mong lubos para sa aking hamak na usapin.
Tangi sa rito, ikaw ay higit na nakatatalas sa ilang hakbang ng aking usapin kaysa ibang
abogado na di ko nakausap. Gayunman, yamang ipinagkatiwala ko ang aking usapin sa iyo, ito
ay lubos kong ipinauubaya sa iyo. Pasyahan mo ang inaakala mong siyang pinakamabuti, at
sumangguni ka, o huwag, sa iba. Nasisiyahan ako sa aking pinili... – Maynila, Disyembre 10,
1896
Dapitan
G. Ricardo Carnicero
Dapitan
Iniisip-isip kong mabuti ang mga bagay na naging paksa ng maraming pagkakapag-usap natin
nang mga araw na ito, at sinusulat ko ang aking naiisip upang iyong mapag-alaman at huwag
ninyong malimutan.
Hindi lamang lubos na ikagagalak kong makita rito ang aking mga kamag-anak at mga
kababayang nasa Holo, gaya ng ipinahayag ko na sa maraming pagkakataon, kundi hanggang
sa inaakala kong nararapat ang kanilang pagparito, para sa kanila at marahil pa ay para sa
buhay ng purok na ito. Ito ay maiibigan nila dahil sa kapakanan ng pagsasaka, at natitiyak kong
kung dito sila maninirahan ay paririto ang maraming kababayan ko, at sino ang nakaaalam kung
may paririto pang tagaibayong dako ng Luzon upang magbungkal ng malalawak na lupain ng
Mindanaw. Ako rin, na bagaman ang pinagbuhatan ko ay mga magsasaka, ngunit hindi naman
ang pagsasaka ang aking hanapbuhay, ay titira na ako rito sa habang panahon at malugod na
haharapin ang bukid, sakaling magbabago ang aking kalagayan at magagamit ko ang aking
buong kalagayan, upang bungkalin ang maliit na lupang ang pagmamay-ari, gaya ng nalalaman
ninyo, ay ninanais kong ipatala at buong karapatang magiging akin. Papaparituhin ko ang aking
mga magulang, at ipakikidala ko ang lahat ng ari-arian ko, mga sandala, mumunting mga lilok at
higit sa lahat ay ang mga aklat ko, kailanman at titiyakin sa akin ang malayang pagpasok at
malayang paggamit ng mga iyon; kung hindi magkakaganito, ay lalo kong mamabutihing
ipagkaloob ang mga iyon sa isang aklatang bayan upang mapakinabangan at hindi masira.
Magiliw na sumasainyo,
RIZAL
Paglilinaw:
Ang liham na isinulat ni Rizal sa kahilingan, na rin ni Carcinero bilang pagsunod, sa bilin ng
Gobernador Heneral Despujol. Nais matiyak ng Gobernador at upang matiyak din kung
nakalimot na si Rizal sa balak na pagpapatayo ng isang bayan-bayanan ng mga Pilipino sa
Borneo, (DLR). Sa Dapitan din ay binalak din ni Rizal na magatayo ng isang bayan-bayanan
para sa mga magsasaka (JPB).
Iba-iba ang mga may-ari ng lupang sakahang ito sa nabili ni Rizal, na humigit-kumulang sa 16
na ektarya, subalit nang sukating muli ay umaabot sa 23 ektarya. Natatamnan ang isang bahagi
nito, samantalang ang isang bahagi, ay walang tanim. Ang bahaging may tanim ay nagtataglay
ng 60 puno ng kakaw, ilang puno ng kape at namumungang mga halaman. Sa halagang 18
piso ang pagkabili ni Rizal.
22 Pebrero 1889
Nariyan na ang mahaba kong mga paalala sa mga taga-Malolos, ninyo at wasto, sapagkat dito
ay wala akong makausap ng Tagalog at parang may nalilimutan na ako. Inaakala kong dapat
sabihin sa kanila ang higit pa sa isang pangkaraniwang sulat, at iyan ay naririyan na pag-
iingatan ninyong huwag mahulog sa kamay ng mga prayle at mawala; iyan ang balangkas ng
sinulat ko, ako’y walang sipi.
Ipagpaumanhin ang maikling sulat na ito, ngunit ang paalala sa mga taga-Malolos ang siyang
ipinangalay ng kamay.
Sumasainyo,
LAONG LAAN
GINTONG BUTIL NG KAALAMAN