Title: Dalawang Ama, Tunay na

Magkaiba
Tauhan:
• Aladin
• Duke Briseo
• Adolfo
• Sultan Ali-adab
• Florante
[Scene: Isang madilim na gubat. Naririnig ang malalakas na
hagikhik ni Florante.]
Narator: Narinig ni Aladin ang mga panaghaoy ni Florante,
ang kabataang itinapon at nagdurusa sa gubat. Subalit hindi
niya agad nilapitan si Florante. Sa halip, nagtungo siya sa
isang tagong sulok, kung saan pumatak ang mga luhang
diwa sa kanyang mga alaala.
[Umupo si Aladin sa isang malaking bato at napabuntong-
hininga.]
Aladin: (nag-iisip) Ang mga panaghoy ni Florante, tunog ng
paghihinagpis at pagkabigo. Bakit hindi ko siya agad
nilapitan? Bakit may kaba at takot na gumapos sa aking
dibdib?
[Biglang tumingin si Aladin sa malayo, kung saan naririnig niya
ang mga kwento ni Florante.]
Florante: (nagsasalita sa malayo) O, Aladin, ang aking
kawalang-hanggan na kalungkutan ay isang patunay ng
kadiliman ng mundo. Ang aking ama, Duke Briseo, isang ilaw
na nagningning sa buhay ko, ay nawala sa kamay ni Adolfo.
Ang kanyang pagpanaw ay isang dakilang sakripisyo, isang
simbolo ng pagmamahal at kabutihan na hindi
matatawaran.
[Umupo si Aladin, na nabighani sa mga salitang lumalabas
mula sa bibig ni Florante.]
Aladin: (sariling nag-iisip) Duke Briseo, isang halimbawa ng
kadakilaan at pagmamahal. Isang ama na nag-alay ng lahat
para sa kanyang anak. Gayunman, ang ama ko, Sultan Ali-
adab, ay isang saksi rin ng aking buhay. Ngunit ang kanyang
pagsasamantala at karahasan ang naging dagdag na
pighati sa aking puso. Sa bawat pagtatagpo namin, walang
pagmamalasakit at pag-ibig na kanyang ipinakita.
[Naglakad si Aladin patungo kay Florante, na patuloy na
nagkwento sa malayo.]
Aladin: (tinig na puno ng pang-unawa) Florante, kaibigan ko,
ako rin ay nababalot ng kalungkutan at pighati dahil sa aking
ama. Ngunit sa iyong mga salita, aking naalala ang
kahalagahan ng pagmamahal at kabutihan. Ang iyong
pagdurusa ay isang liwanag, na nagdudulot sa akin ng pag-
asa.
[Lumapit si Aladin kay Florante, habang ang mga tala ay unti-
unting nagpapailaw sa paligid.]
Florante: (tuwang-tuwa) Aladin, aking kaibigan, salamat sa
iyong pagpapakita ng pag-ibig at pang-unawa. Tayo'y
magtulungan at magbigayan ng lakas upang labanan ang
dilim ng mundo.
[Umupo sina Aladin at Florante sa ilalim ng mga bituin,
habang ang kanilang mga puso'y napapawi ng mga
tagpong nangyari.]
Narator: Sa gitna ng mga tagpong puno ng
matatalinhagang pananalita at simbolismo, ang dalawang
magkaibang ama ay nagdulot ng pag-asa at pag-ibig sa
isa't isa. Sa paglalakbay nila tungo sa liwanag, natuklasan nila
ang kakanyahan ng kanilang mga buhay at ang
kahalagahan ng pagtanggap at pagkakaisa.
[Umupo sina Aladin at Florante sa ilalim ng mga bituin,
habang ang kanilang mga puso'y napapawi ng mga
tagpong nangyari.]
Aladin: (nagmumuni-muni) Florante, ang ating
pagkakaibigan ay isang paglalakbay patungo sa pag-asa at
kaligayahan. Ikaw ay naging tanglaw sa aking madilim na
kalooban, isang alitaptap ng pag-asa sa gitna ng kadiliman.
Florante: (ngiting puno ng pasasalamat) Aladin, ang iyong
paglapit at pakikinig ay nagbigay-buhay sa aking pag-asang
magpatuloy. Kung hindi dahil sa iyong pagtanggap, hindi ko
mararanasan ang kasiguraduhan na mayroon pa ring mga
mabuting tao sa mundo.
Narator: Ang mga panalangin ng dalawang ama ay
nagsanib at naging isang hulma ng pag-ibig at pag-unawa.
Sa pamamagitan ng kanilang mga pagsasama, sila'y
nagpatuloy sa kanilang paglalakbay, humaharap sa mga
pagsubok at panganib na naghihintay sa kanilang landas.
[Isang masidhing bagyo ang biglang dumating, sumasagisag
sa mga hamon ng buhay.]
Aladin: (nagsisigaw laban sa hangin) Ito ba ay isa pang
pagsubok na kailangan nating harapin, Florante? Ang hangin
ay sumisimbolo ng pagbabago at kawalan ng kontrol.
Florante: (matapang na ngiti) Aladin, sa likas na pag-iral ng
mga unos, tayo'y matatag. Ang ating pagkakaibigan ay
nagbibigay sa atin ng lakas na harapin ang mga unos at
hamon ng buhay. Ang hangin ng pagbabago ay maaari ring
magdala ng pag-asa at pag-angat.
Narator: Sa pamamagitan ng kanilang pagkakaibigan, ang
mga ama ay natutunan ang halaga ng pag-asa at
pagharap sa mga pagbabago. Ang bawat karanasang
pinagdaanan nila ay nagbigay-daan sa pagpapalalim ng
kanilang pagsasama at pagtitiwala sa isa't isa.
[Ang bagyo ay unti-unting bumaba, naglalayo sa dalawang
magkaibang ama.]
Aladin: (tiningnan si Florante) Ito ay isa pang tagumpay na
ating nalampasan, kaibigan. Ang mga unos ay maaaring
dumaan, ngunit ang ating pagkakaibigan ay magpapatuloy.
Florante: (nakangiting tumango)
Tama ka, Aladin. Ang ating pagkakaibigan ay isang alitaptap
ng pag-asa na patuloy na magliliwanag sa ating mga landas.
Narator: Sa paglipas ng panahon, ang dalawang
magkaibang ama ay patuloy na lumalakbay sa landas ng
buhay. Sa bawat tagumpay at pagsubok na kanilang
hinaharap, ang kanilang pagkakaibigan ay nagiging isang
haligi ng kanilang mga puso at isang tanglaw sa kawalan ng
pag-asa.
Katapusan.
Note: Ang script na ito ay naglalayong ipakita ang mga
matatalinhagang pananalita, simbolismo, at tayutay sa
pamamagitan ng mga karakter at mga pangyayari. Maaring
dagdagan o baguhin ang script base sa inyong kagustuhan.