r

Pa i
m
vae
r
Amigos
de la Ópera
Vigo

lí r i ca
2012 ra , Z
u e
arz gas
l a e
Ópe co Canti prano)
Cin uiz (s
o
aR ) or
Marí b as o (ten
nda iano
)
d i A txala Pé rez (p
l s E.
Mike Carlo igas"
Cant o o
"Cinc utull
d a obra uardo So 30 h.
a .
Estre de Ed abril, 20 igo
25 de agalicia V
x
vacai
l t u ral No
ro Cu
Cent
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

Pro
ÓPERA, ZARZUELA E CINCO CANTIGAS

Guillaume Tell - G. Rossini

Ne m'abandonne pas .... Asile hereditaire …
(Recitativo, aria e cabaletta de Arnold)

gra
Il Trovatore - G. Verdi
Tacea la notte placida...Di tale amor ...
(Aria e cabaletta de Leonora)

L'Elisir D'amore – G. Donizetti

Una furtiva lagrima
(Aria de Nemorino)

ma
La Traviata - G. Verdi
Parigi o cara
(Dúo de Violeta e Alfredo)

DESCANSO

Cinco Cantigas - E. Soutullo (Estrea)

Preludio
I – E no sagrado, en Vigo
II - Mandad'ei comigo
III - Ondas do mar de Vigo
IV - Ai ondas que eu vin veer
V - Mia irmana fremosa
"Cinco Cantigas" interpretarase sen pausas entre elas.

Madama Butterfly- G. Puccini

Tu ,tu, piccolo Iddio
(Aria de Cio Cio San)

La Tabernera del puerto - P.Sorozábal

No puede ser
(Romanza de Leandro)

Las hijas del Zebedeo- R. Chapí

Carceleras
(Romanza de Luisa)

"La pícara molinera"- P.Luna

Paxarín tu que vuelas
(Romanza de Juan)

El Caserío" - J.Guridi
Buenos días
(Dúo de Ana Mari e José Miguel)

3
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

Benqueridos amigos e amigas:

Como conselleiro de Cultura e Educación é unha honra empregar este pequeno

espazo para trasladarlles a todos vostedes un saúdo respectuoso antes de ceder
o protagonismo a quen xustamente o debe ter, os artistas e os músicos.
Saúdo por suposto tamén a esta importante iniciativa da “Primavera lírica 2012”,
que nos presenta a Asociación de Amigos da Ópera de Vigo. Unha asociación que
leva máis de cincuenta anos traballando a prol do fomento da ópera na cidade
olívica.

Grazas ao traballo de Amigos da ópera, os vigueses e viguesas de varias xeracións

puideron gozar con voces extraordinarias como as de Alfredo Kraus, Teresa
Berganza, Montserrat Caballé, Josep Carreras ou Violeta Urmana e con soberbios
espectáculos de moitas das principais óperas da historia.

Nesta ocasión, voces como as de María Ruíz ou Mikeldi Atxalandabaso, directores

como Simone Fermani, o traballo do brillante compositor galego Eduardo Soutullo
e óperas como Norma de Vincenzo Bellini, chegan á cidade para deleitar a todos os públicos que, así mesmo,
poderán gozar tamén con actuacións de excelentes intérpretes locais, neste caso da man da Coral Casablanca
e Orquestra.

Durante os máis de cincuenta anos da Asociación de Amigos de la Ópera de Vigo non houbo ocasión mellor que
a que hoxe se presenta para patrocinar desde a Xunta de Galicia un programa que continúa pola senda do
fomento dun xénero sintético, sublime e grandioso como é a ópera, pero tamén da divulgación do traballo dos
nosos compositores e intérpretes.

Nesta “Primavera lírica 2012” realízanse, ademais, un conxunto amplo de actividades formativas relacionadas
coa ópera que complementan o programa desta “Primavera lírica 2012” e completan a oferta da música culta.

Para rematar, tendo en conta que nesta ocasión se celebra dentro do programa o “30º Memorial Camilo Veiga”,
non podo deixar de lembrar a figura do fundador desta fecunda e lonxeva asociación, refírome –como xa todos
vostedes saben–, a don Camilo Veiga Prego, unha das persoas que desde os seus cargos de presidente do
Círculo Cultural Mercantil e Industrial de Vigo e da Asociación de Amigos de la Ópera máis teñen feito pola
promoción cultural nesta cidade e a súa contorna.

Xesús Vázquez Abad.

Conselleiro de Cultura, Educación e O.U.

5
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

Gustaríame aproveitar esta ocasión para felicitar os Amigos da Ópera de Vigo polo seu tesón e constancia no
traballo, pero tamén polo seu acerto e bo gusto á hora de achegarnos cada ano un programa innovador e
sorprendente. De seguro que este incansable labor contribúe a romper o illamento
que os amantes da lírica poderían sentir en Galicia de non existiren iniciativas
como as súas.

En gran medida, foron esa profesionalidade e acerto os que nos levaron desde
a Deputación de Pontevedra a colaborar coa asociación na medida das nosas
posibilidades. E sei ben que estas mesmas virtudes que atesorades nunha
traxectoria que abrangue xa case que seis décadas, así como a boa resposta
do público galego, animaron tamén aXunta de Galicia a prestar o seu máis sincero
apoio. Non dubido do éxito desta nova 'Primavera lírica 2012', asentada nun cartel
de altura que permitirá converter unha vez máis a Vigo na capital galega da
música clásica. E deséxovos de corazón que sexades quen de nos agasallar con,
polo menos, mil primaveras máis. De seguro, a constancia e o esforzo que vides
amosando na vosa tarefa altruísta é a mellor garantía de conquista do futuro.
Quixera lembrar o fundador dos Amigos da Ópera de Vigo, Camilo Veiga, que tanto
lle achegou á cultura desta cidade e á de Galicia desde as representacións sociais que ocupou e con cada
unha das súas iniciativas. Sen dúbida, a homenaxe que o colectivo lle rende este ano servirá para manter viva
a súa memoria.

Invito desde aquí a todas/os as/os galegas e galegos a que se acheguen ata Vigo para gozar dos concertos e
do excelente programa de actividades que nos teñen preparado. E quero, ademais, felicitar os organizadores
por converterse nun bo exemplo para seguir. Nestes anos convulsos da economía e da sociedade, dedicar
parte do noso tempo a desfrutar da lírica e apreciar, ou mesmo estudar, o traballo dos grandes intérpretes,
supón facer un paréntese de repouso necesario e conveniente.

Glosaba o poeta libanés Jalil Gibran que "no corazón de todos os invernos vive unha primavera palpitante".
Oxalá que no medio da tormenta que nos tocou vivir, atopemos neste remanso lírico parte do acougo preciso
para localizar as mellores decisións.

José Manuel Figueroa Vila.

Vicepresidente da Excma. Deputación Provincial de Pontevedra.

7
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

Camiño de cumprir os sesenta anos a Asociación Amigos da

Ópera de Vigo chega ao 2012 con novas expectativas e moita
ilusión. A tempada lírica supón un exemplar esforzo de unión,
de colaboración entre as institucións e entre a boa vontade
da persoas que decidiron apoiarnos, pola nosa historia e por
non perder o patrimonio dunha viaxe musical que comezou
no noso porto, ou no noso mar. Precisamente é o mar, e a
lírica que une de novo no século XXI e que suma á nosa historia
a estrea das Cantigas de Martín Codax con música dun dos
compositores europeos máis importantes, Eduardo Soutullo.
Esta tempada conta co exemplar apoio de grandes voces do
momento, como María Ruíz, Mikeldi Atxalandabaso ou o
pianista Carlos Enrique Pérez.
Se tivese que definir esta tempada creo que a denominación
perfecta é a harmonía do pasado, da actualidade e do futuro.
Unímonos co Círculo Mercantil, Coral Casablanca para homenaxear a un histórico da vida cultural da
nosa cidade, Camilo Veiga, fundador de Amigos da ópera, pero tamén para lles dar oportunidades de
responsabilidade e profesionalidade aos mozos músicos galegos co taller de ópera que organizamos
en colaboración cos conservatorios superiores de Vigo e Milán. Unha vez máis o Museo MARCO de Vigo
súmase a colaborar nunhas actividades nas que, protagonistas de excepción como Eduardo Soutullo
ou Arturo Reverter participasen en mesas redondas, nun intento de achegar aínda máis ao público o
proceso de creación ou coñecer todos os aspectos dunha ópera. Non podía faltar unha das obras máis
emblemáticas do repertorio, Norma, de Bellini, posta en escena pola compañía Escena Lírica. A achega
científica á nosa tempada vén da man do doutor Delgado, que impartirá unha conferencia sobre a
loucura na ópera.

Non me podo esquecer do esforzo de todos os que formamos parte da asociación e especialmente da
xunta directiva, aos que lles agradezo todo o seu apoio, e sen dúbida ao director artístico desta tempada,
Daniel Diz Portela e que demostraron un traballo serio, rigoroso e entusiasta por chegar con tanta
ilusión a elaborar un programa dinámico e que se converterá nun modelo para seguir, pola súa calidade
e por equilibrar os recursos en tempos tan complicados.

O noso agradecemento á Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, que co seu

responsable, don Xesús Vázquez Abad, iniciamos unha histórica colaboración coa Xunta de Galicia, e
co forte desexo que siga nos próximos anos, do mesmo xeito que á Excma. Deputación de Pontevedra
polo seu continuo e extraordinario apoio, que xunto con todos os colaboradores de excepción lograremos
converter o amor á ópera no soño dunha noite de Primavera.
Grazas!
Roberto Relova Quinteiro.
Presidente de Amigos de la Ópera de Vigo.

9
10
 Primavera Lírica 2012
MARTÍN CODAX
Martín Codax, “Chantre do mar“, como lle chama Otero Pedraio, debeu nacer en Vigo no século XIII. Figura
cos tres apelativos: Codax, Moxa e de Vigo, engadidos indistintamente ao seu nome. Sobresae pola beleza
especial e selo popular das súas cantigas de amigo.
O estraño apelido deu lugar a numerosas interpretacións e especulacións, e hoxe aínda a súa orixe é un
enigma. Armando Cotarelo emitiu unha teoría etimolóxica, que o fixo derivar de “codias”, alcume que indicaría
a condición miserable e mendicante do poeta.
Das sete cantigas que figuran no Cancioneiro da Vaticana,
soamente nunha non se cita o nome de Vigo. O desexo
do autor de honrar o seu lugar natal, como o íntimo gozo
de facelo rimar coa voz de “amigo”, ten profunda resonancia
lírica nos cancioneiros medievais.
O único oficio do que temos testemuña é o de trobador,
na corte de Afonso III de Portugal e Afonso X. É posible que
tamén fora xograr, é dicir, cantor de composicións alleas,
transhumante de corte en corte, de cidade en cidade. Polas
citas das súas cantigas, infírese que o amador é un alto
personaxe, amigo e privado do monarca, e que a amiga é
unha alta dama.
Resalta a fidelidade profunda do poeta ao mar. O escenario
de dúas das sete cantigas debe ser o distrito do mar onde espellaba a silueta románica da igrexa de Vigo.
Xosé María Álvarez Blázquez, en Martín Codax. Cantor del mar de Vigo, sitúa este escenario nun ámbito
marítimo correspondente ao actual barrio vigués do Areal. Alí a carón do mar estaría situado santuario de
Santiago de Vigo, desde onde Martín Codax podería mirar as ondas. Sexa como for o amor pola ría de Vigo,
nacido na cantiga de Mendinho, gaña corpo e matices nos sete poemas de Martín Codax, amainados pola
música das ondas. Esta música chegou a nós, a través do Pergamiño Vindel, descuberto en 1914 coa súa
orixinal notación musical. Mercé a este achado ditoso, hoxe é Codax o único poeta medieval de que, agás
o Rei Sabio, nos é dado gustar música e letra das súas cantigas, coa excepción da cantiga número 6, que
só ten texto.
As características externas deste singular caderno coinciden en moitos detalles cos diversos códices do
Cancioneiro de Santa María de Alfonso X, única colección galaico–portuguesa da Idade Media cuxa música
foi conservada.
Martín Codax fala das augas mainas, propicias para o amor máis sensual, como unha criatura favorábel e
predisposta á recepción confidencial. Personaxe solidario, cómplice, semella moverse no contorno familiar da
amiga, como a irmá, como a nai. A el acode a moza en demanda de noticias do amigo. As ondas saben e teñen
a ciencia das verdades máis íntimas; danzan abanicadas pola brisa, contempladas pola muller protagonista,
quen convida á súa irmá ao gozo da contemplación e ás amigas, que saben de amor a outro pracer carnal,
ao baño das ondas. O mar é un elemento vivo co que a namorada dialoga, un mar levado e forte, cheo de
masculinidade, protagonista con esgrevia personalidade dramática.
Como sinala Xosé María Álvarez Cáccamo en E mirarémo-las ondas!, “a visión das ondas é liturxia panteísta,
exaltación da natureza e do amor, rito colectivo que transcende do erotismo privado da parella”. É neste mar
mensaxeiro, testemuño das distancias a quen a rapaza pregunta se vistes meu amigo?
Martín Codax deixounos sete brevísimas composicións cun total de 98 versos de metros curtos, un de cada
estrofa é o refrán ou retrouso. O encanto lírico que atravesa percorre verso a verso fugas, ausencias e
lembranzas. Se engadimos que como todas as cantigas dos “cancioneiros “ foron escritas para seren cantadas,
ao encanto do texto súmaselle o da música.
Hoxe non se escribe poesía para cantar, senón para ler, pero ata ben entrado o século XV, na corte de Xoán
II non se coñece na península Ibérica outra forma de lirismo que non sexa concibida para a lira, viola ou zanfona.
11
Por Marina Inés Linares Cuerpo
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

CINCO CANTIGAS

Antes de falar da miña obra voume permitir citar o pintor Barnett Newman, quen consideraba que as explicacións
que o artista intenta facer sobre a súa propia obra “son o mesmo que o que a ornitoloxía é para os paxaros”.
En calquera caso, debo decir que nunca me interesou nin a recreación mimética dos modelos ou formas do
pasado, nin ningunha técnica de composición baseada en serialización, cálculo, combinatoria, ou calquera
outro proceso que coarte a miña intuición e liberdade. Así pois, sempre preferín utilizar algúns procedementos
que estiveron presentes na maior parte das culturas musicais ao longo da historia e que, tamén interesaron
a compositores do século XX como Messaien e Takemitsu e en España a compositores como David del Puerto,
César Camarero ou Jesús Torres. Estes procedementos son, entre outros, o emprego de diferentes escalas
modais. No caso das “Cinco Cantigas”, a primeira e a carta empregan unhas escales modais de catro notas,
mentres que as restantes empregan modos octatónicos. Os textos das "Cinco Cantigas" son os que corresponden
ás Cantigas de Amigo de Martín Codax "En o sagrado, en Vigo", "Mandad'ei comigo", "Ondas do mar de Vigo",
"Ai ondas que eu vin ver" e "Mia irmana fremosa". No aspecto estritamente musical, en la música das miñas
"Cinco Cantigas" no hai ningunha referencia ás melodías compostas por Martín Codax. Cada un dos motivos
melódicos desenvolvidos en cada unha das cantigas son xa presentados na introdución do piano a solo.

Por Eduardo Soutullo

12
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

Eduardo Soutullo (compositor)

É doutor pola Universidade de Vigo. As súas obras orquestrais foron
dirixidas por directores como Jacques Mercier, Hannu Lintu, Olli Mustonen,
Adrian Leaper, Tommy Andersson, Josep Pons, Alexix Soriano, Víctor
Pablo Pérez, Antoni Ros-Marbá, Carlos Miguel Prieto, Rubén Gimeno,
Virginia Martínez etc., e interpretadas por orquestras como Orchestre
National de Lorraine (Francia), Orquestra Sinfónica da Radio de Suecia,
Orquestra Sinfónica de San Petersburgo, Orquestra Sinfónica de Barcelona
e Nacional de Cataluña, Orquestra Sinfónica de Galicia, Orquestra Ciudad
de Granada, Orquestra de Estremadura, Orquestra Real Filharmonía de
Galicia etc. así como por ensembles como Taller Sonoro (Sevilla),
Drumming (Oporto) Art Ensemble (Barcelona), S@x21 etc. e solistas como Ananda Sukarlan, Oleg Malov, Gustavo
Díaz-Jerez, Miquel Bernat, Carmen Gurriarán etc. Recibiu encargos de entidades como Auditorio Nacional de
España, Fundación Isaac Albéniz, AEOS (Asociación Española de Orquestas Sinfónicas), Fundación Autor, Orquestra
Sinfónica de Galicia, Orquestra Real Filharmonía de Galicia, Caixa Catalunya, Residencia de Estudiantes de Madrid,
Ensemble Drumming (Oporto), Festival Via Stellae, Festival Are More etc. As súas obras foron interpretadas en
numerosos auditorios como L´Arsenal (Metz, Francia), Berwaldhallen Concert Hall (Estocolmo), Glazunov Hall
(San Petersburgo), Palau de la Música de Valencia, Gran Auditorio del Centro Cultural de Belem (Lisboa), Auditorio
Nacional de España, Auditorio Manuel de Falla (Granada), Teatro Monumental de Madrid, Gran Teatro de Cáceres,
Auditori Camp de Mart (Tarragona), Palacio de Congresos de Badajoz, Teatro Gayarre (Pamplona), Auditorio de
Galicia, Palacio da Ópera (Coruña), Sala Sugia (Casa da Música/Oporto) etc.

Mención de Honra no "LUTOSLAWSKI AWARD 2007", (Varsovia, 17 decembro 2007). Cuxo xurado estivo presidido
por Zygmunt Krauze.

Finalista no INTERNATIONAL PROKOFIEV COMPETITION (SAN PETERSBURGO, RUSIA, abril 2008), e converteuse no
primeiro compositor español en conseguir chegar á fase final e obter o (special diploma), cuxo
xurado estivo presidido por Rodion Shchedrin.

Terceiro Premio “Concurso Internacional de Compositión 150 ANIVERSARIO DA UNIFICACIÓN DE ITALIA” patrocinado
pola R.A.I . e a editorial Ricordi. O xurado estivo presidido por Maguns Lindberg. (Novembro 2011).

Finalista na edición 2009 do PREMIO REINA SOFÍA de composición musical. Obra estreada pola ORQUESTRA SINFÓNICA
DE RADIOTELEVISIÓN ESPAÑOLA dirixida por Sir Adrian Leaper no Teatro Monumental.

Primeiro Premio no Concurso Internacional de Composición "CIUTAT DE TARRAGONA, 2005” cuxo xurado estivo
presidido por Antón García Abril.

Primeiro Premio no VII Concurso Internacional de Composición Pianística “Manuel Valcárcel” 2007, convocado
pola FUNDACIÓN MARCELINO BOTÍN.

Primeiro Premio "Luis Morondo" de Composición 2006 convocado pola Coral de Cámara de Pamplona.

Terceiro Premio no “II Concurso Internacional de Composición AUDITORIO NACIONAL– FUNDACION BBVA”, cuxo xurado
estivo presidio por Tristan Murail (xaneiro 2011).

Foi un dos tres compositores seleccionados para representar a España nos WORLD MUSIC DAYS 2009 en SUECIA
convocados pola INTERNATIONAL SOCIETY OF CONTEMPORARY MUSIC.

Impartiu docencia nos Conservatorios de Vigo e Ourense, ademais de impartir seminarios e cursos de composición
en centros como a E.S.M.A.E de Oporto (Escola Superior de Música e Artes do Espectáculo), así como na Fundación
Autor, no Museo de Arte Contemporánea MACUF (A Coruña).
www.eduardosoutullo.com
13
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

María Ruiz (soprano)

Nace en Segovia onde estuda guitarra, solfexo e piano
no Conservatorio da dita cidade. Posteriormente
completa os seus estudos de canto na Escola Superior
de Madrid.
Estuda con: Victoria de los Ángeles, Istvan Cesjan,
Wolfgang Rieger, Sergio Bertocchi,Teresa Berganza,
Edelmiro Arnaltes e Pedro Lavirgen.

Finalista en diversos concursos gana o primeiro premio

en el V Concurso Internacional de Canto “Pedro Lavirgen”
(2007).

Fai o seu debut profesional en 1998 cun recital no

Festival Internacional “Juan de Borbón” en Segovia e coa Zarzuela Luisa Fernanda (Moreno Torroba) no Teatro
Villamarta de Xerez.

A partir dese momento segue a súa actividade profesional polos distintos teatros nacionais e en Italia onde
destacan: “La Médium” (Menotti) tanto no Teatro Rosalía de Castro da Coruña como no Teatro Calderón de
Valladolid; “Le Nozze di Figaro” (Mozart) en Madrid; “Pan y Toros” (Barbieri) no Teatro da Zarzuela de Madrid;
“La Traviata” (Verdi) en Madrid; “La Rondine” (Puccini) en Girona; “Madama Butterfly” (Puccini) en Lucca
(Italia); “Roberto Devereux” (Donizetti) no Teatro Barakaldo. “Pagliacci” (Leoncavallo) en Málaga, "Carmen"
(Bizet) en Almería e Madrid, "La Bohème" (Puccini) no Teatro Auditorio Baluarte de Pamplona e “Il Trovatore”
(Verdi) no Auditorio de Roquetas, Almería; La Bohème, Madama Butterfly (Puccini), La Traviata (Verdi) e Norma
(Bellini) no Teatro Compac Gran Vía de Madrid. Don Carlo (Verdi) baixo a dirección escénica de Giancarlo del
Mónaco e produción da Universidade de Alcalá. Este ano cantou “Estreno de un artista” (Gaztambide) no Teatro
da Zarzuela de Madrid e Traviata e Madama Butterfly no Teatro Madrid e no Teatro Nuevo Alcalá, Madrid. La
Leyenda del Beso (Soutullo y Vert) P. Euskalduna, Bilbao.

Entre os directores cos que traballou podemos destacar a: Jose Miguel Pérez-Sierra Josep Pons, Miguel Ortega,
Adrien Leaper, Carlos Cuesta e Guerassim Voronkov.
En maio de 2008 canta coa Orquestra de Radiotelevisión Española nunha gala lírica no Teatro Monumental
de Madrid.

Compaxina a súa actividade en teatros co recital por distintos lugares nacionais e internacionais. Actualmente
realiza unha xira internacional co Instituto Cervantes para a difusión da música clásica española e entre os
seus próximos compromisos terá lugar unha xira con The Soloist of London.

www.mariaruizsopran.com

14
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

Mikeldi Atxalandabaso (tenor)

O tenor Mikeldi Atxalandabaso realizou o seus estudos en Bilbao, a súa
cidade natal, e San Sebastián e foi premiado no Concurso de Canto “Manuel
Ausensi” en 2001.

É invitado polos máis importantes teatros, asociacións e festivais españois,

entre os que destacamos o Teatro Real de Madrid, Gran Teatre del Liceu,
ABAO, Teatro Arriaga de Bibao, Teatro Maestranza de Sevilla, Ópera de
Oviedo, Festival de Ópera da Coruña, Quincena Musical Donostiarra, Ópera
de Tenerife, Festival Mozart da Coruña, Teatros do Canal, Palacio de
Festivais de Cantabria, Auditorio Baluarte e Teatro Cervantes de Málaga
onde interpretou diversos títulos de Mozart, Rossini, Donizetti, Verdi,
Puccini, Richard Strauss, Wagner, Poulenc.
Participa no MusikFest de Bremen en Alemaña, Festival Mozart di Mantova
en Italia e Festival D’Auvers-Sur-Oise de París.

Foi dirixido polos mestres Vasily Petrenko, Aberto Zedda, Jesús López
Cobos, Marco Armiliato, Josep Pons, Juanjo Mena, Andreas Spering, Pedro
Halffter, Günther Neuhold, Friedrich Haider, Alvaro Albiach, Miquel Ortega,
Aldo Ceccato, Pier Giorgio Morandi, Antonello Allemandi, Roberto Rizzi Brignoli, Max Bragado, Josep Vicent, Roberto
Tolomelli, Stenfan Anton Reck, Víctor Pablo Pérez e Fabrizio Carminati entre outros, traballando con directores
de escena como Emilio Sagi, Jonathan Miller, Nuria Espert e Michal Znaniecki. En 2008 e 2009 interpreta “El
Retablo de Maese Pedro” (Maese Pedro) en el Teatro Real, Liceu, La Monnaie de Bruselas, Maestranza e Valladolid,
Les Mamelles de Tiresias no Arriaga, Ariadne auf Naxos, Tosca, Turandot e Poliuto en ABAO, Tosca na Ópera de
Oviedo, Rossiniana Alta en Calorías no Teatro Real, Katiuska no Arriaga, Teatro Español e Ópera de Oviedo, La Mort
du Tasse en Maestranza, e The Miserly Knight e Gianni Schicchi en Tenerife.
En concerto interpreta a Messa di Gloria de Puccini (Auditorio Nacional de Madrid, Palacio Euskalduna de Bilbao...),
a Sinfonía n.º 9 de Beethoven, Misa en Dó KV 259 de Mozart, Stabat Mater de Rossini (Kursaal), Petite Messe
Solennelle de Rossini (Auditorio Nacional de Madrid y Festival D’Auvers-Sur-Oise de París), Réquiem de Mozart
(Festival de Lourdes), Messiah de Haendel (Kursaal, Festival Relixioso de Málaga), Misa en Si menor de Bach
(Málaga), Saint Nicholas de Britten e Faust-Sinfonie de Franz Liszt (Palacio Euskalduna) e, xunto co mestre
Andreas Spering, As Sete Últimas Palabras de Cristo na Cruz en xira coa Orquestra Sinfónica de Euskadi.
Entre os seus recentes actuacións e próximos compromisos destacamos L’Elisir D’Amore (Nemorino) na Ópera
de Oviedo e ABAO, I Puritani e Les Huguenots no Teatro Real, Falstaff en ABAO, La Viejecita e Chateau Margaux
nos teatros do Canal, Parsifal e Guillaume Tell (Pescador) no Festival Xacobeo Classics, El Caserio (José Miguel)
no Teatro Arriaga e no Campoamor, Eugene Onegin na ABAO, Rigoletto (Duca) no Palacio da Ópera da Coruña, Die
Zauberflöte na Ópera de Oviedo, West Side Story (Tony) coa Orquestra Sinfónica de Castilla e León dirixido por
Vasily Petrenko, Madama Butterfly no Teatro da Maestranza de Sevilla, Guillaume Tell en Amsterdam, o Concierto
25 Aniversario da Reinauguración do Teatro Arriaga de Bilbao e un Concerto coa Filarmónica de Poznan.

Foi galardoado nos Premios Líricos Teatro Campoamor 2011 como mellor cantante de zarzuela pola súa
interpretación de José Miguel en El Caserío.
www.mikeldiatxalandabaso.com

15
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

Carlos Enrique Pérez (piano)

Nacido en Vigo, ingresa a temperá idade no
Conservatorio Superior de Música desta
cidade onde desenvolverá os seus estudos
musicais, iniciando a carreira de Piano. Nos
primeiros anos estuda con Enrique Goberna
e, posteriormente realiza estudos superiores
con Josefa Estarque.

Paralelamente desenvolve e perfecciona a

súa técnica co pianista inglés Peter Bithell
e co mestre ruso Alexander Gold. Así mesmo
estudou con diversos mestres como Luiz de
Moura, Josep Colom, Roberto Bravo, Lidia
Stratulat, etc. o que lle permite tomar contacto con algunhas das máis importantes escolas pianísticas, e no
acompañamento vocal con M. Cabero ou M. Zanetti.
Así mesmo realizou estudos no campo da pedagoxía musical xunto a Emilio Molina, Jos Wuytack ou Jose Luis
Temes, entre outros.
En 1992 gradúase brillántemente como profesor Superior de Piano, labor esta que leva desempeñando dende
hai anos en diversos centros oficiales,como os conservatorios de música de Redondela, Tui ou o Conservatorio
Profesional de Música de Pontevedra, centro do que foi director. Tamén está en posesión dos Títulos de Profesor
Superior de Música de Cámara, Solfexo Transposición e Acompañamento.
Obtivo praza por Oposición como Profesor de Piano e na actualidade exerce como pianista acompañante de
repertorio vocal e instrumental no Conservatorio Superior de música de Vigo.

A súa actividade concertística é diversa e comprende múltiples facetas. Ademais de recitais como solista está
especializado como acompañante instrumental e vocal intervindo xunto a cantantes líricos, corais, formacións
camerísticas, etc e colaborou, e colabora regularmente, como repertorista en diferentes cursos de interpretación
vocal. Tamén tomou parte como Conferenciante e intérprete no I Ciclo de compositores galegos celebrado en
1994. Como integrante do dúo pianístico xunto a Alejo Amoedo foi galardoado co Diploma de Honra do T. I .M.
e a Segunda Medalla do Concours Musical de France que tivo lugar en París en 1996. Forma dúo estable xunto
á Cellista Ana Torres, coa que actuou en diversas salas de concertos e é pianista habitual da mezzosoprano
Nuria Lorenzo.

16
 Amigos de la
Ópera Vigo Primavera Lírica 2012

María Ruiz (soprano)

“… posúe unha voz plena cun timbre unha
beleza arrebatadora.Unha expresión
dramática cunha suba á zona aguda
espectacular e uns graves de profundo relevo.
Estamos ante unha figura do bel-canto
excepcional … “
(Francisco García Rosado. La Gaceta).

Mikeldi Atxalandabaso (tenor)

"… Mikeldi Atxalandabaso demostrou estar
nun fantástico momento, destacando polo seu
timbre brillante e redondo xunto a unha dicción
nítida, un legato exquisito e unha notable
presenza escénica …"
(Teresa Albero. Ópera Actual)

17

Ne m'abandonne pas .... Asile hereditaire
Arnold
Ne m'abandonne point, espoir de la vengeance!
Guillaume est dans les fers, et mon impatience
Presse le moment des combats.
Dans cette enceinte quel silence!
J'écoute: je n'entends que le bruit de mes pas.
Entrons... Quelle terreur secrète!
Devant le seuil, malgré moi je m'arrête;
Je n'y rentrerai pas.
Asile héréditaire,
Où mes yeux s'ouvrirent au jour,
Hier encor, ton abri tutélaire
Offrait un père à mon amour.
J'appelle en vain, douleur amère!..
J'appelle, il n'entend plus ma voix!
Murs chéris qu'habitait mon père,
Je viens vous voir pour la dernière fois!
Amis, amis, secondez ma vengeance:
Si notre chef est dans les fers,
c’est à nous qu’àppartient sa défense
D'Altdorf les chemins sont ouverts.
Suivez-moi: d'un monstre perfide,
Trompons l'espérance homicide;
Arrachons Guillaume à ses coups!
Sur mes pas, aux combats
ou victoire ou trépas
Trompons l'espérance homicide:
Arrachons Guillaume à ses coups!
Tacea la notte placida...Di tale amor
Leonora
Tacea la notte placida
e bella in ciel sereno
la luna il viso argenteo
mostrava lieto e pieno...
Quando suonar per l'aere,
infino allor sì muto,
dolci s'udiro e flebili
gli accordi d'un liuto,
e versi melanconici
un trovator cantò.
Versi di prece ed umile
qual d'uom che prega Iddio,
in quella ripeteasi
un nome... il nome mio!...
Corsi al veron sollecita...
Egli era! egli era desso!...
Gioia provai che agli angeli
solo è provar concesso!...
Al core, al guardo estatico
la terra un ciel sembrò
...
Di tale amor che dirsi
mal può dalla parola,
d'amor che intendo io sola,
il cor s'inebriò!
Il mio destino compiersi
non può che a lui dappresso...
S'io non vivrò per esso,
per esso io morirò!
Guillaume Tell - G. Rossini
Arnold
Non me deixes, esperanza da vinganza!
Guillerme está encadeado, e a miña impaciencia
apresura o momento do combate.
Que silencio neste recinto!
Non escoito nada máis que o ruído dos meus pasos.
Entremos… Que secreto temor!
Ao meu pesar, detéñome no limiar;
Non volverei entrar.
Asilo hereditario
onde os meus ollos se abriron á luz do día,
Aínda onte, o teu abrigo tutelar
ofrecíalle un pai ao meu amor.
En van o chamo, amarga dolor!
Chámoo pero el non escoita xa a miña voz!
Amadas paredes que meu pai habitaba,
vin contemplalos por última vez!
Amigos, secundade a miña vinganza:
se o noso xefe é prisioneiro
correspóndenos a nós a súa defensa.
Os camiños de Altdorf están despexados.
Seguídeme! Desbaratemos o anhelo homicida
dun pérfido monstro.
Liberemos a Guillerme dos seus golpes.
Seguídeme ao combate! Vitoria ou morte.
Desbaratemos o anhelo homicida
dun pérfido monstro.
Liberemos a Guillerme dos seus golpes.
Il Trovatore - G. Verdi
Leonora
Calaba a noite plácida;
bela nun ceo sereno
a lúa mostraba o seu rostro arxentino
alegre e cheo...
Repentinamente soar na noite,
ata entón tan calada,
oíronse doces e suaves
os acordes dun laúde,
e versos melancólicos
un trobador cantou...
Versos de rogo e humildes
como dun home que ora a Deus,
e neles repetíase
un nome... o meu!
Corrín ao balcón emocionada...
Era Él! O mesmo!...
Dita sentín que aos anxos
só coñecer lles é dado...
Ao corazón, á mirada estática
a terra pareceulle un ceo.
...
Do amor que mal pode
expresarse con palabras
do amor que entendo eu soa
o meu corazón embriagouse.
O meu destino cumprirse
só pode ao seu lado
se non vivo para el,
por el morrerei. 18
Primavera Lírica 2012
Arnold
¡No me dejes, esperanza de la venganza!
Guillermo está encadenado, y mi impaciencia
apresura el momento del combate.
¡Qué silencio en este recinto!
No escucho nada más que el ruido de mis pasos.
Entremos… ¡Qué secreto temor!
A mi pesar, me detengo en el umbral;
No volveré a entrar.
Asilo hereditario
donde mis ojos se abrieron a la luz del día,
Todavía ayer, tu abrigo tutelar
ofrecía un padre a mi amor.
En vano lo llamo, ¡amargo dolor!
¡Lo llamo pero él no escucha ya mi voz!
¡Amadas paredes que mi padre habitaba,
he venido a contemplaros por última vez!
Amigos, secundad mi venganza:
si nuestro jefe es prisionero
nos corresponde a nosotros su defensa.
Los caminos de Altdorf están despejados.
¡Seguidme! Desbaratemos el anhelo homicida
de un pérfido monstruo.
Liberemos a Guillermo de sus golpes.
¡Seguidme al combate! Victoria o muerte.
Desbaratemos el anhelo homicida
de un pérfido monstruo.
Liberemos a Guillermo de sus golpes.
Leonora
Callaba la noche plácida;
bella en un cielo sereno
la luna mostraba su rostro argentino
alegre y lleno...
Repentinamente sonar en la noche,
hasta entonces tan callada,
se oyeron dulces y suaves
los acordes de un laúd,
y versos melancólicos
un trovador cantó..
Versos de ruego y humildes
como de un hombre que ora a Dios,
y en ellos repetíase
un nombre... ¡el mío!
Corrí al balcón emocionada...
¡Era Él! ¡El mismo!...
Dicha sentí que a los ángeles
sólo conocer les es dado...
Al corazón, a la mirada extática
la tierra le pareció un cielo.
...
Del amor que mal puede
expresarse con palabras
del amor que entiendo yo sola
mi corazón se embriagó.
Mi destino cumplirse
sólo puede a su lado
si no vivo para él,
por él moriré.

Nemorino
Una furtiva lagrima
negli occhi suoi spuntò...
quelle festose giovani
invidiar sembrò...
Che più cercando io vo?
M'ama, lo vedo.
Un solo istante i palpiti
del suo bel cor sentir!..
Co' suoi sospir confondere
per poco i miei sospir!...
Cielo, si può morir;
di più non chiedo.
Alfredo y Violeta
Parigi, o cara/o noi lasceremo,
La vita uniti trascorreremo:
De' corsi affanni compenso avrai,
La mia/tua salute rifiorirà.
Sospiro e luce tu mi sarai,
Tutto il futuro ne arriderà.
L'Elisir D'amore – G. Donizetti
Una furtiva lagrima
Nemorino
Unha furtiva lágrima,
nos seus ollos despuntou...
A aquelas rapazas alegres
parecía envexalas...
Que máis podo desexar?
Ámame, si, ámame, véxoo, véxoo.
Un só instante o latexo do seu
corazón desexo sentir!...
Os meus suspiros confundir
co seus!
Ceos, así poderei morrer,
non quero máis que iso.
La Traviata - G. Verdi
Parigi o cara
Alfredo y Violeta
Abandonaremos París, Oh querida/o!
Viviremos xuntos:
as penas pasadas serán
recompensadas
a túa/miña saúde florecerá.
Serás o meu suspiro e a miña luz
e o futuro sorriranos.
19
Amigos de la
Ópera Vigo
Nemorino
Una furtiva lágrima,
en sus ojos despuntó...
A aquellas jóvenes alegres
parecía envidiarlas...
¿Qué más puedo desear?
Me ama, sí, me ama, lo veo, lo veo.
¡Un solo instante el pálpito de su
corazón deseo sentir!...
¡Mis suspiros confundir
con los suyos!
Cielos, así podré morir,
no quiero más que eso.
Alfredo y Violeta
Abandonaremos París, ¡oh querida/o!
Viviremos juntos:
las penas pasadas serán
recompensadas
Tu/mi salud florecerá.
Serás mi suspiro y mi la luz
y el futuro nos sonreirá.
 Amigos de la
Ópera Vigo

Cinco Cantigas - E. Soutullo (Estrea)

Preludio

I – E no sagrado, en Vigo III - Ondas do mar de Vigo

Eno sagrado, en Vigo, Ondas do mar de Vigo,
bailava corpo velido. se vistes meu amigo?
Amor ei. E ai Deus!, se verra cedo?
En Vigo, no sagrado, Ondas do mar levado,
bailava corpo delgado. se vistes meu amado?
Amor ei. E ai Deus!, se verra cedo?
Bailava corpo velido, Se vistes meu amigo,
que nunca ouver' amigo. o por que eu sospiro?
Amor ei. E ai Deus!, se verra cedo?
Bailava corpo delgado Se vistes meu amado,
que nunca ouver' amado. por que ei gran coidado?
Amor ei. E ai Deus!, se verra cedo?
Que nunca ouver' amigo,
ergas no sagrad', en Vigo
Amor ei. IV - Ai ondas que eu vin ver
Que nunca ouver amado, Ai ondas que eu vin veer,
ergas en Vigo, no sagrado se me saberedes dizer
Amor ei. por que tarda meu amigo sen min.
Ai ondas que eu vin mirar,
se me saberedes contar
II - Mandad'ei comigo por que tarda meu amigo sen min.
Mandad'ei comigo,
ca ven meu amigo.
E irei, madr' a Vigo V - Mia irmana fremosa
Comigo'ei mandado, Mia irmana fremosa, treides comigo
ca ven meu amado. a la igreia de Vigo, u e o mar salido.
E irei, madr' a Vigo E miraremos las ondas.
Ca ven meu amigo Mia irmana fremosa, treides de grado
e ven san' e vivo. a la igreia de Vigo, u e o mar levado.
E irei, madr' a Vigo E miraremos las ondas.
Ca ven meu amado A la igreia de Vigo, u e o mar salido,
e ven viv' e sano. e verra i mia madre e o meu amigo.
E irei, madr' a Vigo E miraremos las ondas
A la igreia de Vigo, u e o mar levado,
Ca ven san' e vivo e verra i mia madre o meu amado
e d'el rei amigo E miraremos las ondas.
E irei, madr' a Vigo
Ca ven viv' e sano
e d'el rei privado.
E irei, madr' a Vigo

20

Madama Butterfly- G. Puccini
Cio Cio San
Tu? tu?piccolo Iddio!
Amore, amore mio,
fior di giglio e di rosa.
Non saperlo mai per te,
pei tuoi puri occhi,
muor Butterfly...
perché tu possa andar
di là dal mare
senza che ti rimorda
ai di maturi,
il materno abbandono.
O a me, sceso dal trono
dell'alto Paradiso,
guarda ben fiso, fiso
di tua madre la faccia!
che ten resti una traccia,
guarda ben!
Amore, addio! addio! piccolo amor!
Tu ,tu, piccolo Iddio
Cio Cio San
Ti?, Ti? Pequeno Deus!
Amor, Amor meu,
flor de lirio e de rosa.
Que non saibas nunca que por ti,
polos teus ollos puros,
morre Butterfly...
Para que ti te poidas ir
ao outro lado do mar,
sen que che remorda,
cando sexas maior,
o abandono da túa nai.
Descendiches do trono
do alto Paraíso,
mira moi fixamente, fixamente,
o rostro da túa nai,
para que che quede unha pegada del!
Mírao ben!
Adeus, amor! Adeus, pequeno amor!
21
Amigos de la
Ópera Vigo
Cio Cio San
Tú? ¿Tú?¡Pequeño Dios!
Amor, Amor mío,
flor de lirio y de rosa.
Que no sepas nunca que por ti,
por tus ojos puros,
muere Butterfly...
Para que tú puedas irte
al otro lado del mar,
sin que te remuerda,
cuando seas mayor,
el abandono de tu madre.
descendiste del trono
del alto Paraíso,
mira muy fijamente, fijamente,
el rostro de tu madre,
para que te quede una huella de él!
¡Míralo bien!
¡Adiós, amor! ¡Adiós, pequeño amor!
 Amigos de la
Ópera Vigo

La Tabernera del puerto.- P.Sorozábal Las hijas del Zebedeo - R. Chapí

No puede ser Carceleras (Al pensar en el dueño de mis amores)

Leandro Luisa
¡No puede ser! Esa mujer es buena. Al pensar en el dueño
¡No puede ser una mujer malvada! de mis amores,
En su mirar como una luz singular siento yo unos mareos
He visto que esa mujer es una desventurada. encantadores.
No puede ser una vulgar sirena Bendito sea
Que envenenó las horas de mi vida. aquel picaronazo
¡No puede ser! Porque la ví rezar, que me marea.
Porque la ví querer, A mi novio yo le quiero
Porque la ví llorar. porque roba corazones
Los ojos que lloran no saben mentir; con su gracia y su salero.
Las malas mujeres no miran así. me tiene muy ufana
Temblando en sus ojos dos lágrimas ví porque hay muchas que lo quieren
Y a mí me ilusiona que tiemblen por mí. y se quedan con la gana.
Viva luz de mi ilusión, Caprichosa yo nací,
Sé piadosa con mi amor, y lo quiero solamente,
Porque no sé fingir, solamente para mí.
Porque no sé callar, Que quitarme a mí su amor
Porque no sé vivir. es lo mismo que quitarle
las hojitas a una flor.
Yo me muero de gozo
cuando me mira,
y me vuelvo jalea
cuando suspira.
Si me echa flores
siento el corazoncito
morir de amores.
Porque tiene unos ojillos
Que me miran entornados,
muy gachones y muy pillos,
y me dicen ¡ay! lucero,
que por esa personita
me derrito yo y me muero.

22
"La pícara molinera"- P.Luna El Caserío - J.Guridi
Paxarín tú que vuelas Buenos días
Juan Ana Mari y José Miguel
Paxarín, tú que vuelas, Ana Mari- ¡Buenos días!
tiende las alas, José Miguel- ¡Buenos días!
y con tu pico de oro A.M. - ¡Ya viniste!
J.M.-¡Cómo no!
dile a mi amada, A.M.- El tío Santi…¡Se ha enfadado!
dile tú si está sola, Se ha enfadado con razón
que estoy ya loco, Esa vida que tú llevas...
porque a mi no me quiere J.M. - ¡Esta vida!¡Qué dolor!
y quiere a otro. A.M.- No te burles.... El tío Santi
Por ella no duermo piensa en eso como yo.
y es mi gran pena, J.M.- ¡Ana Mari! Tú también
tenerla yo miedo me condenas por vivir
porque no es buena. A.M.- Por gastar la juventud
sin provecho para ti
Dile tú que esta J.M. – Tú me debes comprender.
noche en la fiesta A.M. – Nadie vive como tú.
la estaré viendo, J.M. ¡Nadie sabe defender
y que si no me mira su triunfante juventud!
por ella muero. Quiero beber la savia primaveral;
Dile tú que yo deliro Quiero gozar sin freno de mi salud.
y que por ella suspiro, ¡Tiempo habrá en lo por venir
pues vivo por su amor. de atender a la virtud!
Que sin ella no rezo Si agora por mi suerte soy sano y fuerte
¡déjame que derroche la juventud!
ya a los santinos, ¿Por qué no amar
que no canto como antes la vida que pródiga
por los caminos, nos hace gozar?
y que si a veces canto, A.M.– Gozar sin freno y sin pudor
casi me afuego, la vida escandalosa
que a la vez canto y lloro, del placer vulgar;
como los neños, como los neños vivir en trémula inquietud
que a la vez canto no es fuente ni tesoro de salud.
y lloro como los neños. J.M.- ¡Pecado de juventud!
A.M.- Si tú supieras comprender
¡Ah!...Con ella sueño. lo que es un corazón
Dame vergüenza lo que yo he llorado ilusionado de mujer,
solo en mi alcoba en una sola, sin dudar
sabiendo lo mala pondrías toda la ilusión
que es esa loba. que pones en un centenar.
Dile tú que no dejo de verla Una mujer podría
por donde vivo, cambiar tu vida loca.
y abrazarme quisiera J.M.- Una mujer querría
con sus suspiros. Privarme de mi libertad.
A.M.- Piensa tú que has de perder
Dile tú que yo deliro esa hermosa juventud
y por ella suspiro, que no es eterno el jugo primaveral,
pues vivo por su amor. que el manantial se agota de la salud
J.M.- ¡Nadie sabe defender su triunfante juventud!
Quiero beber la savia primaveral;
Quiero gozar sin freno de mi salud.
A.M.- Piensa ya en el porvenir
que es la vida del hogar
J.M.- ¡Tiempo habrá en lo por venir
de encerrarse en el hogar!
A.M.- ¡Qué vas a hacer el día que en la porfía,
se haya desvanecido la juventud
J.M.- Si agora por mi suerte soy sano y fuerte,
déjame que derroche la juventud.
23
 Amigos de la
00
902 504 5
Ópera Vigo

NORMA (de V. Bellini)

María Ruiz, Enrique Ferrer, Belén López León, Ángel Rodríguez
Director: José A. Irastorza
Produción: Escena Lírica SL
24 de maio. 20.30 h.
TEATRO SALA DE CONCERTOS
NOVACAIXAGALICIA
Prezos xerais:
35 € (butaca)
30 € (1er anfiteatro)
25 € (2º anfiteatro)
20 € (3er anfiteatro).

Prezos especiais socios “Amigos de la Ópera”:

30 € €(butaca)
25 € (1er anfiteatro)
20 € (2º anfiteatro)
15 € (3er anfiteatro).

TEMPADA AMIGOS DE LA ÓPERA DE VIGO

PRIMAVERA LÍRICA 2012
ORGANIZA: AMIGOS DE LA ÓPERA DE VIGO
Xunta Directiva COLABORAN:
Presidente: Roberto F. Relova Quinteiro. MUSEO MARCO DE VIGO
Vicepresidente: Pedro Pablo Gutiérrez González. CÍRCULO MERCANTIL DE VIGO
Secretario: Daniel Diz Portela. CORAL CASABLANCA DE VIGO
Tesoureiro: José Grobas Montenegro. CONSERVATORIO SUPERIOR DE MÚSICA DE VIGO
Vogais: NOVACAIXAGALICIA
Emilia Diaz Fernández.
Marina Inés Linares Cuerpo. PATROCINAN:
Jesús López Moure. EXCMA. DEPUTACIÓN DE PONTEVEDRA
Daniel Álvarez Vázquez. AGADIC- XUNTA DE GALICIA
Presidente de Honra da Asociación: José Grobas Loredo.
Dirección Artística tempada Primavera Lírica 2012: Daniel Diz Portela.
Imaxe creativa e publicidade: IdeasPropias Publicidad S.L.
Relacións Públicas e soporte Web: Noel Gómez Espinosa.
Produción Norma: Escena Lírica SL

Síguenos en:
facebook.com/amigosdelaoperavigo
+ INFO:
www.amigosoperavigo.com
youtube.com/amigosdelaoperavigo amigosdelaoperadevigo@gmail.com
24
 Amigos de la
Ópera Vigo
INSCRICIÓN
Apelidos:
Nome:
DNI:
Domicilio
Rúa:
nº: Piso: Código Postal:
Localidade: Provincia:
Teléfono: Correo electrónico:

DATOS BANCARIOS
Banco o Caixa:
Oficina:
Cidade:

Estimados señores:
Pola presente, rogo a Vostedes sírvanse atender ata novo aviso, e con cargo á miña Conta nesa
Entidade que se indica arriba, os recibos anuais que recibirán de "Amigos de la Ópera", relativos
á miña cota de Socio.

Data:

Sen outro particular, saúdoos atentamente

Asdo.:

Titular/es da conta:

Nº de conta:

Cota anual: 30,00 €

Cubrir e remitir por correo ao apartado de correos 324 de Vigo ou escanear enviar a amigosoperavigo@gmail.com
 + INFO:
amigosdelaoperadevigo@gmail.com

www.amigosoperavigo.com
Organiza
Amigos
de la Ópera
Vigo

Colaboran

CONSERVATORIO
SUPERIOR
Vigo
DE MÚSICA

Patrocinan