Opisyal Na Wika

T inatawag na opisyal na wika ang isang wika na binbjyan ng natatanging pagkilala sa

konstitusyon bilang wikang gagamitin sa mga opisyal na transaksiyon ng pamahalaan. May
dalawang opisyal na wika ang Pilipinas—ang Filipino at Ingles.
Ayon sa Artikulo IV, Seksiyon 7, ang mga wikang opisyal ng Pilipinas ay Filipino, at
hangga’t walang ibang itinatadhana ang batas, Ingles. 

Bilang mga opisyal na wika, may tiyak at magkahiwalay na gamit ang Filipino at Ingles. 

Gagamitin ang Filipino bilang opisyal na wika sa pag-akda ng mga batas at mga dokumento
ng pamahalaan. Ito rin ang wikang gagamitin sa mga talakay at diskurso sa loob ng bansa,
halimbawa, sa mga talumpati ng pangulo, mga deliberasyon sa kongreso at senado, pagtuturo
sa mga paaralan, mga paglilitis sa korte, at iba pa. Mahalaga ang paggamit ng Filipino sa mga
talumpati ng pangulo at sa mga talakay at diskurso upang maunawaan ng mga mamamayan
ang mahahalagang usapin ng bansa. Bukod sa pagiging pambansang wika at isa sa mga
opisyal na wika ng Pilipinas, gumaganap din ang Filipino bilang lingua franca o tulay ng
komunikasyon sa bansa. Kapag may dalawang taong mag-uusap na may magkaiba o
magkahiwalay na kultura at sosyolingguwistikong grupo, halimbawa, ang isa ay
Kapampangan at ang isa naman ay Bikolano, gagamitin nila ang Filipino para
magkaunawaan. 

Samantala, gagamitin naman ang Ingles bilang isa pang opisyal na wika ng Pilipinas sa
pakikipag-usap sa mga banyagang nasa Pilipinas at sa pakikipagkomunikasyon sa iba’t ibang
bansa sa daigdig. Ingles ang itinuturing na lingua franca ng daigdig. lto ang ginagamit ng mga
tao mula sa ibait ibang bansa para mag-usap at magkaunawaan.

SANGGUNIAN:

https://www.elcomblus.com/opisyal-na-wika/

KASAYSAYAN NG WIKANG PAMBANSA

Ayon kina Carpio et. al, ang ating bansa ay binubuo ng mahigit pitong libong pulo
na siyang dahilan kung bakit tayo ay itinuturing na multilingual na bansa o maraming
wikang umiiral. Dahilan ito upang maging mahirap ang pakikipag-ugnayan natin sa isa’t
isa at makabuo ng iisang bansa o nasyon. Sa layuning maging isa at magbuklod, sinikap
ng ating mga ninuno na magkaroon ng isang wikang gagamitin natin tungo sa
pambansang kaisahan.

Unang nagkaroon ng banggit o hugis sa pagkakaroon ng wikang magbubuklod sa

ating lahi noong mapagkasunduan ng mga Katipunero batay sa Saligang Batas ng Biak na
Bato ng 1897 na gawing opisyal na wika ng rebolusyon ang wikang Tagalog. Ito ay sa
kadahilanang kailangan ng isang wikang magbibigkis sa himagsikan at nagkataong
karamihan sa mga nanguna sa rebolusyon ay mga Tagalog. Makalipas ang ilang taon,
nakamtan nga natin ang kalayaan subalit sa sandaling panahon lamang. Pumalit naman
sa mga Kastila ang mga Amerikano na ibang-iba ang ginamit na estilo sa pagsakop.
kanilang naging atake kung saan ang mga bagay na ipinagkait o wala sa atin ang kanila
namang ipinagkaloob tulad ng demokratikong pamumuhay, edukasyon at maging ang
wikang dayuhan.

Ang ginawang hakbang ng mga Amerikano ay labis na naging mabisa pagkat sa

pagtuturo nila ng kanilang wikang Ingles, tumalab ito hanggang sa ngayon upang ituring
ng maraming Pilipino na ito na nga ang wika ng daigdig at pinakamakapangyarihan! Sa
kabila nito, binabanggit nina Resuma at Semorlan (2002) na batay sa sarbey ng
Komisyong Monroe noong 1925, napatunayang may kakulangan pa rin sa paggamit ng
Ingles bilang wikang panturo sa primarya. Ito raw ang dahilan kung bakit noong 1931,
nagmungkahi ang noo’y Bise GobernadorHeneral at kalihim din ng pampublikong
edukasyon na si Butte, na gamitin na ang mga bernakular na wika upang gawing
midyum sa pagtuturo. (Garcia et. al., 2010)

Matapos na maisagawa ng Surian ang atas ng batas, noong Disyembre 30, 1937
ay ipinahayag ni Pangulong Quezon ang Kautusang Tagapagpaganap Blg. 134 na
nagrerekomenda na Tagalog ang gawing saligan ng Wikang Pambansa na nagsasaad ng
ganito:
 Sapagkat batay sa mga pag-aaral na ito ay napatunayan ng mga
Kagawad ng Surian na sa mga wika sa Pilipinas ang Tagalog ang siyang
tumutugon sa halos lahat ng hinihingi ng Batas Komonwelt 184; sapagkat
ang kongklusyong ito ay kumakatawan hindi lamang sa paniniwala ng mga
Kagawad ng Surian kundi pati na rin sa mga opinyon ng mga iskolar at
makabayang Pilipino na magkakaiba ang mga pinanggalingan, edukasyon
at mga hilig na buong pagkakaisang umaayon sa pagpili sa Tagalog bilang
saligang wikang pambansa dahil sa nakita ito na ginagamit at tinanggap
ng pinakamaraming mga Pilipino, bukod sa tahasang pahayag ng lokal na
mga pahayagan, mga publikasyon at indibidwal na mga manunulat…….
Dahil dito’y ipinapasya…… na piliin….. ng Surian ng Wikang Pambansa….
ang wikang Tagalog bilang batayan para sa paglinang at pagpapatibay ng
wikang pambansa ng Pilipinas.

Ayon kina Bernales et. al, Tagalog ang naging saligan ng Wikang
Pambansa sa dahilang ito’y nahahawig sa maraming wikain sa bansa. Sa
madaling salita ay hindi magiging mahirap ang Tagalog sa mga di-Tagalog
dahil kahawig ito ng lahat ng wika ng Pilipino sa ganitong ayos:
59.6% sa Kapampangan,
48.2% sa Cebuano,
46.6% sa Hiligaynon,
39.5% sa Bikol,
31.3% sa Ilokano at iba pa.

Bukod sa pagkakahawig sa maraming wikain sa Pilipinas, ang

Tagalog ang siyang naging batayan ng Wikang Pambansa ay nagtataglay
ng humigit-
kumulang na 5,000 salitang hiram sa Kastila, 1,500 sa Ingles, 1,500 sa Instik, at
3,000 sa Malay.
 Dagdag pa nina Carpio et.al, nagkaroon ng kongkretong pangalan ang wikang
pambansa matapos ang 24 na taon. Sa wakas, tinawag itong PILIPINO noong Agosto 13,
1959 sa bisa ng
Kautusang Pangkagawaran Blg. 7 mula sa Kalihim ng Kagawaran ng Edukasyon, Jose E.
Romero (Garcia et al., 2010).

Matapos ang rebolusyong EDSA I, tuluyan nang tiniyak ng Konstitusyon ng 1987

(Artikulo XIV, Seksyon 6-9), ang kasalukuyang ngalan ng pambansang wika ng Pilipinas,
ang FILIPINO!

Sek. 6 – ang wikang pambansa ng Pilipinas ay Filipino. Samantalang

nililinang, ito ay dapat payabungin at pagyamanin pa salig sa umiiral na
wika sa Pilipinas at sa iba pang mga wika.

Alinsunod sa nakatadhana ng batas at sang-ayon sa nararapat na

maaaring ipasya ng Kongreso, dapat magsagawa ng hakbangin ang
pamahalaan upang ibunsod at puspusang itaguyod ang paggamit ng
wikang Filipino bilang midyum ng opisyal na komunikasyon at bilang wika
ng pagtuturo sa sistemang pang-edukasyon.
Sek. 7 – ukol sa mga layunin ng komunikasyon at pagtuturo, ang
mga wikang opisyal ng Pilipinas ay Filipino at hangga’t walang ibang
itinatadhana ang batas, Ingles.

Ang mga wikang panrehiyon ay pantulong sa mga wikang opisyal sa

mga rehiyon at magsisilbing pantulong sa mga wikang panturo roon.

Sek. 8 – ang Konstitusyong ito ay dapat ipahayag sa Filipino at

Ingles; at dapat isalin sa mga pangunahing wikang panrehiyon, Arabic at
Kastila.
 Sek. 9 – dapat magtatag ang Konggreso ng isang Komisyon ng
Wikang Pambansa na binubuo ng mga kinatawan sa iba’t ibang mga
rehiyon at mga disiplina na magsasagawa, mag-uugnay at magtataguyod
ng mga pananaliksik sa Filipino at iba pang mga wika para sa kanilang
pagpapaunlad, pagpapalaganap at pagpapanatili.

Upang higit na maunawaan ang mahahalagang pangyayari sa kasaysayan ng

Wikang Pambansa, narito ang ilan pa sa mga batas pangwika:

• Kautusang Tagapagpaganap Blg. 96 – mula kay Pangulong Marcos na nagtatadhana

sa pagsasa-Pilipino ng mga pangalan ng gusali, edipisyo at opisina ng gobyerno.

• Kautusang Tagapagpaganap Blg. 24 (Nobyembre 14, 1962) – nilagdaan ni Kalihim

Jose Romero at nag-uutos na simula sa taong-aralan 1963-1964 ang mga sertipiko at
diploma ng pagtatapos ay ipalilimbag sa Wikang Pilipino.

• Kautusang Tagapagpaganap Blg. 60 (Disyembre 19, 1963) – nilagdaan ni Pangulong

Diosdado Macapagal na nag-uutos na awitin ang Pambansang Awit sa titik nitong
Pilipino

• Memorandum Sirkular Blg. 172 (Marso 27, 1968) – pinalabas ni Kalihim

Tagapagpaganap Rafael Salas at ipinag-utos na ang mga letter heads ng mga
tanggapan ng pamahalaan ay isulat sa Pilipino, kalakip ang kanilang teksto sa Ingles.
Ipinag-utos din na ang pormularyo sa panunumpa sa tungkulin ng mga pinuno at
kawani ng pamahalaan ay sa Pilipino gawin.

• Kautusang Tagapagpaganap Blg. 187 (Agosto 6, 1968) – nilagdaan ni Pangulong

Marcos at nag-uutos sa lahat ng kagawaran, kawanihan, tanggapan at iba pang
sangay ng pamahalaan na gamitin ang wikang Pilipino hangga’t maaari sa Linggo ng
 Wikang Pambansa at pagkaraan nito sa lahat ng opisyal na komunikasyon at
transaksyon.

• Kautusang Tagapagpaganap Blg. 304 (Marso 16, 1971) nilagdaan ni Pangulong

Marcos na nagpapanauli sa dating kayarian ng Surian ng Wikang Pambansa at
nililiwanag ang mga kapangyarihan at tungkulin nito.

• Atas ng Pangulo Blg. 73 (1972) – nag-aatas sa Surian ng Wikang Pambansa na isalin

ang teksto ng Saligang Batas sa mga wikang sinasalita ng 50,000 mamamayan
alinsunod sa probisyon ng Saligang Batas Art. XV, Sek. 3.

• Kautusang Pangministri Blg. 22 (Hulyo 21, 1978) – isinasaad na kailangang ituro ang
6 na yunit ng Pilipino sa lahat ng kurso sa antas ng tersyarya maliban sa kurikulum ng
edukasyon na ang 12 yunit ng Pilipino ay pananatilihin.

• Kautusang Pangkagawaran Blg. 22 (1987) – paggamit ng katawagang Filipino sa

pagtukoy sa wikang pambansa ng Pilipinas. Nilagdaan ni Kalihim Lourdes Quisumbing
ng Kagawaran ng Edukasyon, Kultura at Isports.

• Kautusan Blg. 52 (1987) – ang patakaran sa Edukasyong Bilinggwal ng 1987.

• Kautusang Pangkagawaran Blg. 81 (1987) – ang Alpabeto at Patnubay ng Wikang

Filipino.

• Kautusang Tagapagpaganap Blg. 335 – nag-aatas sa lahat ng kagawaran, kawanihan,

tanggapan, ahensya, instrumentaliti ng pamahalaan na magsagawa ng mga hakbang
para sa layuning magamit ang wikang Filipino sa mga opisyal na transaksyon,
komunikasyon at korespondensya. Nilagdaan ni Pangulong Corazon Aquino.
• Batas Republika Blg. 7104 (Agosto 14, 1991) – nilagdaan ng Pangulong Corazon
Aquino na lumilikha ng Komisyon sa Wikang Filipino, nagtatakda ng mga
kapangyarihan nito, mga tungkullin at mga Gawain, naglalaan ng gugulin ukol dito, at
para sa iba pang layunin.

• Kautusang Tagapagpaganap Blg. 343 (Hunyo 12, 1996) – nilagdaan ni Pangulong

Ramos na nagpapatibay sa Panunumpa ng Katapatan sa Watawat bilang opisyal na
panata ng katapatan para sa lahat ng Pilipino.

• Proklamasyon Blg. 1041 (Hulyo 15, 1997) – sa bisa ng lagda ni Pangulong Ramos
inilipat ang pagdiriwang ng Linggo ng Wika. Sa halip na linggo, ginawanng isang
buong buwan ng Agosto ang pagdiriwang ng Wikang Pambansa.

SANGGUNIAN:
Bernales, Rolando A. et.al, (2011) Akademikong Filipino tungo sa Epektibong Komunikasyon,
Mutya Publishing House, Inc.

Carpio, Perla D. et.al, (2014) Komunikasyon sa Akademikong Filipino, Jimczyville Publication.