Crazed with Desire

Mims

Published: 2023

Source: https://www.wattpad.com

New story.

Daniel is a part of my first generation. Don't be confused. :)

Prologue

Follow me on twitter @vampiremims for more updates. :)

--

"DANIEL, wala ka bang balak magbakasyon man lang?" tanong ni Hunter sa kanya habang
nakaupo ito sa may couch sa bahay niya. He was working on something on his laptop
when his cousin invaded his house. He just finished a case involving a private
plane crash, just like what happened to his family. Gustuhin man niyang magreklamo
na mga ganoong kaso ang ibinibigay sa kanya, hindi naman siya pwedeng tumanggi.

"Magkaaway ba kayo ng asawa mo kaya nandito ka?" tanong niya sa pinsan na hindi ito
nililingon.
"Nah, I actually scored last night..." humahalakhak na sabi nito sa kanya.
Napailing na lang siya rito. "Mukha kang tanga," saad niya sa pinsan bago muling
nagbasa ng mga reports na nasa laptop niya.

"I am whipped, too, brother..." nakangising sagot ni Hunter sa kanya. "But I'm dead
serious. Wala ka bang plano magbakasyon? Hindi ka ba nagsasawa na puro baril ang
kaharap mo? Iba naman paputukin mo..."

Nag-angat siya ng tingin sa pinsan. "My sex life's fine, thank you."

Hindi napigilan ni Hunter ang malakas na pagtawa. "Gago. I mean... it's been a
while, Daniel. Wala ka bang planong mag-asawa ulit?" sumeryoso si Hunter nang
sabihin iyon sa kanya.

Tumigil sa ginagawa si Daniel at huminga ng malalim. "Hindi ko alam..." iyon lamang

ang isinagot niya at bumalik na siya sa ginagawa. Wala sa isip niya ang ganoong
bagay. He's just trying to live day by day.

"Ayaw mo bang ikalat 'yang lahi mo at—"

"I'm fine, Hunter. Bakit ba pinoproblema mo ang buhay ko?" tanong niya sa pinsan.
Alam nito ang nangyari kaya naman lagi na lamang itong nagtatanong sa kanya ng mga
ganoong bagay. Nagkibit-balikat ito. "Kasal na si Thunder, ako at si Michelle. Ikaw
rin dapat, eh."

"I'm fine," he dismissed him. Wala siyang balak na makipag-usap sa mga ganoong
bagay kay Hunter. He witnessed all their weddings. Hindi masama ang loob niya sa
nangyari pero hindi niya naman din maiwasang isipin na kasalanan niya ang nangyari
sa pamilya niya.

Siguro ay katulad sila ng nasirang asawa niya sa mga pinsan niya kung hindi
nangyari ang nangyari.

Sabay pa silang napalingon sa cellphone ni Hunter nang mag-ilaw iyon at lumabas ang
mukha ni Zyline sa screen. "Shoot. Looks like I need to go now..." tumayo na si
Hunter at tinapik ang balikat ni Daniel. "Seriously, man. Kung ako deserve kong
sumaya, ano ka pa? Think about it." Nagpaalam na ito at umalis sa bahay niya.

Again, he's alone in his big house.

Nawala na sa konsentrasyon si Daniel dahil sa panggugulo ni Hunter kaya naman

tumigil na lang siya sa ginagawa at isinara na lamang ang laptop niya. He should
ban him in his house. Hindi nakakatulong na si Hunter ang nag-design ng bahay niya
kaya alam nito ang pasikot-sikot doon. Malaya itong nakakapasok kahit pa yata
isarado ni Daniel lahat ng pwedeng mapasukan nito.

He just decided to go out and have a drink.

What a fucking life.

He just hopped in inside his car and went out. Hindi pa man siya nakakalayo sa
bahay niya nang biglang may babaeng humarang sa daraanan niya. Agad naman siyang
nagpreno bago pa man niya mabangga ang babae.

"What the fuck?" akmang lalabas na siya ng sasakyan nang biglang pumasok naman sa
loob ng sasakyan niya ang babaeng nakaharang sa daraanan niya.

Napakunot nang lalo ang noo ni Daniel habang nakatingin sa babae. "Miss, what are
you—"
"Paandarin mo 'yung sasakyan kung ayaw mong patayin kita!" asik ng babae sa kanya.

"What?" he asked her. Seryoso ba ang babae sa pagbabanta sa kanya? He looked at her
and despite the scene she's making, Daniel acknowledged the girl's beauty.

He smiled.

"Paandarin mo na sabi, eh! Gusto mo bang isaksak ko sa'yo 'to?" inalabas nito ang
hawak na kutsilyo at inilapit iyon kay Daniel. Pinagmasdan niyang maigi ang babae
at pilit na pinigilan ang sarili na matawa sa ginagawa nito.

"Fine. Don't kill me," ani Daniel na hindi naitago ang amusement sa boses.

Tinitigan siya ng masama ng babae. "Huwag mo akong tawanan!" malakas na singhal

nito sa kanya. Nilingon ito ni Daniel na tila hindi man lang kinakabahan sa banta
ng babae na sasaksakin siya.

It's damn easy for him to get the knife from her.

"Saan tayo pupunta?" tanong niya sa babae.

"Kaht saan! Basta! Basta umalis na tayo rito, please... papatayin kita kapag
tumanggi ka!" muling pagbabanta nito sa kanya, Napansin niya ang panginginig ng
kamay nito na may hawak na kutsilyo.

He wanted to smirk at her

"Alright," he nodded and start the engine again. Hindi niya alam kung anong trip ng
babaeng ito para bigla na lang siyang pagbantaan pero alam niyang palabas lang ang
katapangan na ipinapakita nito. She's tensed and scared.

Kahit pa hindi lalabis sa limang segundo bago niya maagaw ang patalim sa babae ay
hindi niya ginagawa ang bagay na iyon.

"What's your name?" he asked while driving. Paikot-ikot na lamang siya sa

subdivision kung saan siya nakatira. Ni hindi niya malaman kung paano bang
nakapasok ito sa loob ng subdivision nila. Nakasandal ito at nakatingin sa labas
habang hawak pa rin ang kutsilyo nito.

"Wala kang pakialam."

He smiled again. "Fine. I'll call you baby, then."

Hinihintay niyang sumagot ang babae ngunit ganoon na lang ang pagngiti niya nang
makitang natutulog na ito nang mahimbing.

"Ang lakas mo magbanta na papatayin mo ako, ang antukin mo naman pala..." iiling-
iling na nagmaneho pabalik sa bahay niya si Daniel.

Bukas na niya siguro aalamin kung paano siya papatayin ng magandang babaeng bigla
na lang sumulpot sa harap ng sasakyan niya.

CWD1
Madilim.

Masikip.

Hindi niya alam kung paano ba siyang makakatakas sa lugar na iyon. Hindi niya alam
kung may magagawa ba siya para ipagtanggol ang sarili niya sa oras na iyon. Hindi
niya alam kung may kahihitnan pa ba siya o ano. Tila gusto na niyang panghinaan ng
loob dahil sa kalagayan niya.

Sinubukan niyang kumilos pero sadyang nananakit ang katawan niya. Nararamdaman niya
din ang kirot ng mga sugat niya. Isa lang ang alam niyang dapat niyang gawin. Ang
makatakas... wala siyang balak mamatay sa lugar na iyon. Lalo pa sa kamay ng
lalaking iyon.

Idinilat niya ang mga mata at pinagmasdang maigi ang kwartong kinalalagyan niya.
Napakaliit lamang noon. Para siyang nasa kulungan. Nahihirapan siyang huminga. Doon
siya inilagay nang mga kumuha sa kanya nang magtangka siyang tumakas.

Hindi niya mapigilang mapapikit at mapamura ng paulit-ulit sa isipan. How could she
be so blind? Dapat ay hindi niya hinayaan na mangyari ang lahat ng ito. Hindi niya
dapat hinayaan na magkaganito ang lahat ngunit alam niyang wala na siyang magagawa
ngayon kung hindi ang umisip ng paraan kung paano makakatakas... kung paano
makakaligtas. Kung paano mabubuhay.

Naging alisto ang kanyang pandinig nang may marinig siyang mga yapak papalapit sa
kanya. Pigil ang paghinga nang bumukas ang pinto. Nasilaw siya sa liwanag na
tumambad sa mukha niya.

"Mabuti naman at gising ka na..." ani ng nakakakilabot na tinig. Hindi niya

napigilang taasan ng balahibo nang marinig iyon. Akala niya noon ay masasanay siya
sa mga ganoong klaseng tinig na nakapaligid naman sa bahay nila ngunit hindi...
nakakaramdam siya ng takot.

Nag-angat siya ng tingin ngunit nanlalabo pa ang paningin niya kaya hindi niya
makita ang itsura ng lalaki. Malaking tao ang lalaki at hindi niya ito mamukhaan.

Lumapit ito at pilit niyang iginalaw ang katawan upang lumayo. Napapiksi siya nang
tumama ang sugat niya sa kung saan at nakaramdam siya ng hapdi.

"Huwag mo ng tangkain pang tumakas muli. Kahit na kailangan kang ingatan, tatamaan
ka sa akin sa susunod na subukan mo na namang pumuslit," ani ng lalaki sa kanya.

Hindi niya alam kung kaninong tinig iyon pero tiyak niyang isa iyon sa mga tauhan
ng amain niya sa bahay nila."Pakawalan niyo na kasi ako..." sagot naman niya. Alam
niyang mistula siyang tanga sa sinabi pero wala siyang pakialam. They took her. Not
because she said they should let her go, they will do so. Inutusan ang mga ito para
dakpin siya. Inutusan para ilayo siya o di kaya ay ibalik siya.

"Wala pang abiso si Boss. Mamaya ay padadalhan ka ng pagkain dito. Wag ka ng maging
pahirap. Dahil malilintikan ka sa akin!" pagbabanta nitong muli sa kanya.

She looked at him."You'll hurt me?" naglakas-loob niyang sinabi."Anong sasabihin mo

kapag nakita niya ang mga pasa ko? Ang mga sugat ko? Sa tingin mo ba ay matutuwa
siya sa inyo?" tanong niya sa lalaki. Alam niyang wala siyang laban sa mga baril at
maging sa laki ng katawan ng mga ito, pero alam niya rin na takot ang mga ito sa
Boss na sinasabi nito at alam na alam niya kung ano ang kailangan ng Boss ng mga
ito

Hindi sumagot ang lalaki sa kanya kaya nagpatuloy siya.

"I won't run away. Pero ayoko rito. Napakasikip. Nasasakal ako. Hindi na ako
tatakas, pangako. Pero ialis niyo ako rito..." pinalambot niya ang tinig upang
makuha ang gusto. Kailangan niyang mag-isip ng paraan kung paano unti-unting
makakawala roon. Kailangan niyang paganahin ang isip niya. Hindi siya pwedeng
maging mahina.

Nakita niya ang pagkuha ng lalaki sa cellphone nito sa bulsa ng suot na pantalon at
may tinawagan.

"Magpapunta ka ng dalawang tao rito..." iyon lamang at ibinaba na nito ang tawag.
Ilang sandali lamang ay may dalawang lalaki na dumating. Agad na inutusan ang mga
ito na ialis siya roon kaya naman kahit papaano ay nakaramdam siya ng kaunting
ginhawa.

Kahit na nanghihina pa ang mga tuhod ay tumayo siya habang akay-akay ng dalawang
lalaki. Inilibot niya ang mata. Nasa isang bahay sila na hindi niya alam kung saan.
Mahigpit ang hawak sa kanyang dalawang lalaki.

Nasa isang bahay naman pala, ipinagtataka niyang bakit kailangan siyang ilagak ng
mga ito sa isang kwarto na mistulang bodega?

Napansin niya rin na bukod sa dalawang lalaking naroon ay mayroon pang tatlo na
nasa paligid at tila nakabantay sa bawat gagawin niya. Mistulang takot na takot ang
mga ito na makatakas siya.

"Ikulong niyo siya sa kwartong iyan at bantayan niyo. Siguraduhin niyong hindi siya
makakatakas. Papadalhan ko ng pagkain at gamot dahil malilintikan tayo kay Boss
kapag nakita ang mga sugat niyan," matigas na sabi ng lalaki bago naglakad papalayo
sa kanila.

Ipinasok naman siya ng dalawang lalaki sa isang kwarto.

Maliit lang ang kwartong pinagdalhan sa kanya ngunit kumpara sa kaninang

kinalalagyan niya ay mas maayos na iyon ngunit kulong na kulong pa rin siya roon.
May ibinigay rin sa kanya na damit na maari niyang isuot kasabay ng pagkain at
gamot. Habang kumakain ay nag-iisip na siya ng paraan na pwede niyang gawin.

May higit sa lima ang mga lalaking naroon. Lahat ay may baril...sigurado siyang
kung tatakas siyang muli, malaki ang tsansa na babarilin na lang siya ng mga ito.

Matapos kumain ay nilinis niya ang katawan niya. Alam niyang anumang sandali o oras
ay may magsasabi sa kanya na aalis na sila. Naghihintay lamang ang mga ito ng utos
mula sa sinasabi nitong Boss.

Hindi nga siya nagkamali dahil ilang oras lamang ang lumipas ay bumalik na ang
lalaking malaki ang katawan at iginapos siyang muli.

"Saan tayo pupunta? Kailangan ba talagang itali mo pa ako ulit?" tanong niya sa
lalaki.

"Sa palagay mo ay saan?" tanong nito sa kanya. Sinalakay ng kaba ang dibdib niya.
Alam niyang hindi siya dapat bumalik sa lugar na iyon. Mas mapapahamak siya at kung
babalik siya, hindi na siya makakatakas pa.
"No, please. Wag niyo akong ibalik doon..." pagmamakaawa niya sa lalaki ngunit tila
bingi ito at walang pakialam sa kanya. Inakay siya nito papalabas at pinapasok sa
sasakyan nito. Wala siyang nagawa kundi ang sumunod. Nakarating sila sa pier kung
saan narinig niya na roon sila sasakay.

Iyon na lamang ang pagkakataon niya na makaalis. Iyon na lamang ang tanging tsansa
niyang makawala sa mga lalaking iyon.

"K-kailangan kong magbanyo..." sabi niya sa lalaki nang lumabas siya ng sasakyan.

"Sa loob ka na magbanyo at--"

"Hindi ko na mapipigilan, eh..." pamimilit niya sa mga ito. "Mabilis lang naman
ako..." dagdag pa niya sa mga ito. Napailing na lang ang lalaki sa kanya. "Sige na.
Bilisan mo," sagot nito bago bumaling sa isang lalaki na nasa tabi niya. "Samahan
mo yan at bantayan mong maigi," bilin nito. Tumango naman ang lalaki at inakay na
siya papunta sa CR na naroon.

"Pwede bang pakitanggal ang tali ko? Hindi ako makakapagbanyo ng maayos..." ani
niya sa lalaki. Tinatakpan ng tela ang kamay niya na nakatali upang hindi mapuna ng
ibang tao ang kalagayan niya.

Hindi ito kumikilos at tila iniisip kung ano ang gagawin.

"Please? Lalabas na talaga, eh..." sabi niyang muli rito.

Nagpakawala ang lalaki ng malalim na buntong-hininga bago kinalagan ang tali sa

kamay niya.

"Bilisan mo," utos nito sa kanya. Tumango naman siya at pumasok sa loob ng banyo.
Naghanap siya ng kahit na anong magagamit niya upang makatakas ngunit wala siyang
nakita na makakatulong sa kanya upang makalaban.

"God, help me. Kailangan kong makatakas..." huminga siya ng malalim bago niya
nakita ang hawak na lubid. Mabilis ang pagtibok ng puso niya.

Gaano kataas ang tsansa niya na makatakas sa lalaking iyon gamit ang lubid? Maliit
lang...

Pero susugal siya.

Mas gugustuhin niyang sumugal kaysa manatili at sumama sa mga ito.

Hinintay niyang kumatok ang lalaki. Nagtago siya sa likod ng ng pinto at nang
buksan nito iyon, agad niyang itinulak ang pinto upang tumama rito. Ipinulupot niya
ang lubid na ginamit nito sa pagtatali ng kamay niya sa leeg nito at sinakal ang
lalaki.

"Sorry... I'm so sorry... I'm sorry..." paulit-ulit na sabi niya habang

nagpupumiglas ang lalaki sa kanya. Pumapalag ito at alam niyang maaari siya nitong
barilin ngunit laking pasasalamat niya nang tila hindi na ito makahinga at
bumagsak.

Agad niya itong nilapitan at kinapa ang pulso nito. Hindi ito patay, nawalan lamang
ng malay dahil siguro sa kakapusan ng hininga kanina.

Agad siyang tumayo para umalis nang may maisipang kunin.

Kinuha niya ang baril ng lalaki at agad na itinago sa suot na damit at mabilis na
tumakbo papalayo.

Hindi niya alam kung nasaan siya pero kailangan niyang makalayo. Kailangan niyang
makaalis sa lugar na iyon.

"Hindi naman ako magnanakaw pero kailangan ko lang..." ani niya nang kunin niya ang
bag na nakita niya roon. Kailangan niya ng ibang damit kung hindi ay mahuhuli siya
ng mga lalaking iyon.

Laking pasasalamat niya na damit ang laman ng bag at may laman ding wallet na may
pera. Itinago niya iyon at sinabi sa sarili na babayaran niya ang mga iyon kapag
maayos na ang lahat.

Suot ang jacket at cap, nagtanong siya sa mga naroon kung saan ang sakayan papunta
sa Maynila. Tsaka lamang niya nalaman na nasa Cebu pala sila. Mabuti na lamang at
may pera ang bag at nakabili siya ng ticket sa barko. Naging mahirap pa sa kanyaang
pagsakay roon dahil nakikita niya ang limang lalaki na hinahanap siya. Ngunit tila
may plano ang Panginoon sa kanya at hindi siya pinabayaan Nito.

Nang makarating sa Maynila ay binalak niyang puntahan ang Tiyuhin niya na roon
nakatira, kapatid ito ng ina niya at alam niyang tutulungan siya nito ngunit kahit
saan nga yata ay may halang ang kaluluwa. Kamuntik na siyang pagsamantalahan ng
driver ng taxi na sinakyan niya at nang tutukan niya ito ng baril ay basta na
lamang siya nitong ibinaba sa isang kalye na hindi niya alam kung saan.

"Ano na bang gagawin ko?!" nanghihinang pagmamaktol niya. Hindi na niya malaman
kung ano ba ang dapat niyang gawin dahil tila lagi na lamang may sasalubong sa
kanyang panibagong problema.

Nagugutom na siya at pagod na rin. Makirot pa rin ang mga sugat niya at gusto na
niyang magpahinga pero wala na siyang sapat na pera... wala na rin siyang
mapupuntahan pa. Alam niya rin na pinaghahahanap pa siya ng mga lalaking iyon.

"Saan ba aabot ang 30 pesos ko?" tanong niya habang nakatingin sa isang bente at
dalawang limang piso na nasa palad niya. Iyon na lamang ang natira sa kanya dahil
naiwan sa sinakyang taxi ang bag na dala niya.

Naglakad-lakad lang muna siya, siguro naman ay may murang makakainan katulad noon
sa labas ng eskwelahan niya na gustong-gusto niyang subukan ngunit hindi na niya
nagawa.

Nang may makitang karinderya ay kumain siya at laking pasasalamat niya na may
nagkasya sa trenta pesos na pera niya. Napatingin siya sa kutsilyong naroon.

Kailangan niya ng mga gamit pamproteksyon sa sarili niya dahil alam niyang kung
gagamitin niya ang baril ay mauubos din ang bala nito.

Luminga-linga siya bago ipinuslit ang kutsilyo na naroon at matapos magbayad ay

umalis na ng mabilis.

Nagpatuloy siya sa paglalakad. Walang direksyon. Kailangan niyang makaisip ng

mapupuntahan. Habang kumakain ay naisipan na niyang baka tinawagan ng Mama niya ang
Tiyuhin niya at kung ganoon ang mangyayari, mahahanap siya ng mga lalaking iyon.

"Ah, bahala na!" nagpakawala siya ng buntong hininga bago lakas loob na humarang sa
harap ng isang sasakyan.

She was hoping the car would stop before it hit her. Mariin niyang ipinikit ang mga
mata nang magtuloy-tuloy ang sasakyan ngunit sakto naman ang paghinto nito.
Hindi pa man nakakabawi sa pagkabigla ay agad na siyang pumasok sa sasakyan ng kung
sino mang tao iyon. Bahala na kung masabihan siya na makapal ang mukha o ano.

"Miss what are you—"

"Paandarin mo 'yung sasakyan kung ayaw mong patayin kita!" sabi niya sa lalaki nang
magsalita ito. Wala siyang ibang pagpipilian kundi maging makapal ang mukha na
gawin iyon. Malamang ay ipapulis na lamang siya ng lalaki dahil sa kagagahang
ginagawa niya pero kailangan niya iyong gawin!

"What?" tila namamanghang tanong nito sa kanya. Tinignan pa siya ng lalaki.

Nakita niya ang pagtaas ng gilid ng labi ng lalaki.

"Paandarin mo na sabi, eh! Gusto mo bang isaksak ko sa'yo 'to?" inilabas niya ang
hawak na kutsilyo at inilapit ito sa binata. Bakas ang pagpipigil ng ngiti ng
binata sa kanya.

Iyon ang unang pagkakataon na nagawa niyang magbanta ng ganoon sa isang tao kaya
naman hindi niya mapigilang hindi kabahan at paninginigan ng kamay. Subalit hindi
siya maaaring magpatalo sa mga ito.

"Fine. Don't kill me."

"Huwag mo akong tawanan!" singhal niya sa lalaki. Tumingin naman ito sa kanya.
Hindi niya matiyak kung sineseryoso na ba siya ng lalaki o hindi.

"Saan tayo pupunta?" tanong nito sa kanya.

"Kahit saan! Basta! Basta umalis na tayo dito, please... papatayin kita kapag
tumanggi ka!" malakas na sabi niya dito. Nanginginig ang kamay niyang may hawak na
kutsilyo at pilit na pinapatapang ang sarili.

"Alright..." tumango ang lalaki sa kanya. Hindi ito kumibo habang patuloy sa
pagmamaneho. Iniisip niya kung saan ba siya pupunta para roon siya magpapababa sa
lalaki. Wala naman siyang tiyak na pupuntahan. Gusto lamang niyang makalayo na sa
mga iyon.

"What's your name?" tanong nito sa kanya habang nagmamaneho. Nakasandal siya habang
nakatingin sa labas. Namimigat na ang talukap ng mga mata niya at pilit na
nilalabanan ang antok na nararamdaman.

"Wala kang pakialam," asik niya sa lalaki. Wala siyang planong makipagkaibigan dito
kahit pa napansin niya kanina na gwapo ito. Hindi niya nga dapat naiisip ang mga
ganoong bagay sa ngayon.

"Fine, I'll call you baby, then."

It wasn't clear but she heard it... and the way he said baby... something in her
stomach moved and she fell asleep while the butterflies in her stomach danced.

Mas magaan ang pakiramdam niya nang magising siya mula sa pagkakatulog. Ilang araw
na rin siyang hirap sa pagtulog at hindi komportable ang hinihigaan.

Natigilan siya nang maisip ang kinaroroonan.

Komportable ang higaan niya, nakabalik na siya sa bahay nila?

Napabalikwas siya ng bangon at pinagmasdan ang paligid. Hindi pamilyar sa kanya ang
kwartong naroon. Hindi iyon ang kwarto niyang kulay asul ang karamihan ng gamit.
Putting-puti ang kwarto at tila iniiwasan ng dumi.

"Nasaan ako?" takang tanong niya sa sarili. Napatingin din siya sa mga sugat niya
na nalapatan na ng gamot. Mas kumunot naman ang noo niya dahil doon. Tinignan niya
rin ang kasuotan niya. Isang puting t-shirt na malaki sa kanya, at boxers.

Nakita niya ang baril niya sa gilid ng kama at agad na kinuha iyon at naglakad
papalabas ng kwarto habang hawak ng mahigpit ang baril.

Dahan-dahan siyang naglalakad sa malaking bahay. Wala siyang makitang kahit na

sino. Napakatahimik ng paligid, tila gusto na niyang magduda kung may kasama ba
siya roon o wala.

Nakuha na ba nila ako ulit?

"Kailangan kong makaalis dito..." mahinang sabi niya sa sarili habang naglalakad.

Napalingon siya nang may marinig sa bandang likod ng bahay kaya agad siyang
nagpunta roon. Nang makalapit ay mas pinag-ingat niya ang bawat hakbang, ayaw
niyang makagawa ng kahit na anong ingay.

Marahan siyang sumilip doon. Halos mapaluwa ang mga mata niya nang makita niya ang
lalaki sa sasakyan na naroon sa swimming pool. Kakaahon lamang nito at basang-basa
ang katawan.

Oh, my God!

Napalunok siya sa nakita.

"Dinala niya ako sa bahay niya?" mahinang usal niya. Muli niyang tinignan ang
lalaki at ganon na lamang ang panlalaki ng mata niya nang makita niyang nakatingin
ito sa kanya. Napatuwid siya ng tayo at mabilis na naglakad pabalik sa loob ng
bahay ngunit sinundan naman siya ng lalaki at maagap na hinawakan upang pigilan.

"Let go of me!" pagpupumiglas niya habang hawak siya nito.

"Wait," ani ng lalaki habang hawak pa rin siya. Nararamdaman niya ang init ng
katawan nito at hindi naman din nakaligtas sa pandinig niya ang mababang tinig
nito.

"Bitawan mo ako!" humarap siya sa lalaki at itinutok ang hawak na baril dito. Hindi
pa kailanman siya nakagamit ng baril kaya naman ganoon na lang ang bilis ng tibok
ng puso niya.

Hindi naman kinakikitaan ng kahit na anong takot ang mukha ng lalaki habang
nakatingin sa kanya. Tila hindi nito alintana ang baril na nakatutok rito.

"Huwag mo akong lalapitan. Sino ka?" tanong niya habang hawak ng mahigpit ang
baril. Kung tutuusin ay wala siyang laban sa lalaki. Malaki ang katawan nito at
halatang malakas din, pero kung uunahan niya ito ng pagbaril, sigurado siyang
magkakaroon siya ng sapat na oras para tumakas.

Napatingin siya sa katawan nito na basa pa rin ng tubig. Nakikita niya pa ang
mumunting butil na gumugulong pababa sa tiyan nito na hindi man lang niya mabakasan
ng kahit na anong taba. Mukhang alagang-alaga rin nito ang katawan.

Tumikhim ang lalaki na nagpabalik sa paningin niya sa mukha nito. May mapaglarong
ngiti sa labi nito habang nakatingin sa kanya.

Damn it! Huwag ka ngang magpaapekto sa ganda ng katawan niya!

"Sino ka?!" malakas na tanong niya sa lalaki, upang mapagtakpan na rin ang
pagkapahiyang nararamdaman. "Hindi ako mangingiming barilin ka!" pagbabanta niyang
muli habang hawak ng mahigpit ang baril.

"I'm Daniel dela Cruz."

"A-anong ginawa mo sa akin? Bakit ako nandito?" tanong niyang muli sa lalaking
Daniel pala ang pangalan.

"Baby, you were the one who—"

"Baby?" kumunot ang noo niya sa itinawag nito sa kanya.

"I asked for your name yesterday but you refused to give it to me so I decided to
call you baby and—"

"Don't call me baby!" asik niya sa lalaki. Anong kalokohan ang naiisip nito at
tinatawag siya nitong baby?

Natawa si Daniel sa kanya. Nagsimula na siyang mairita sa lalaki dahil palagi na

lamang itong parang tinatawanan siya. Akala ba nito'y biro lang ang lahat sa kanya?

"Huwag mo akong pagtawanan, babarilin talaga kita, hindi ako nagbibiro!" iritang
sabi niya sa lalaki. Sumeryoso naman ang mukha ni Daniel bago ito humakbang
papalapit sa kanya.

Nanlaki naman ang mga mata niya at mas hinigpitan ang hawak sa baril.

"Huwag kang lalapit, babarilin kita!" sabi niya dito ngunit nagpatuloy ito sa
paglapit kaya naman humahakbang siyang paatras.

"Hindi ako nagbibiro! Babarilin talaga kita kapag—"

"Here..." napasinghap siya nang abutin nito ang dulo ng baril at itutok iyon sa
dibdib nito. Hindi niya maialis ang pagkakatitig sa lalaki dahil sa ginawa nito.

Seryoso ito habang nakatingin sa kanya.

"W-what?" nanginginig ang mga labi niya habang nakatingin dito.

"If you're going to shoot me, shoot me here..." seryoso pa rin ang mukha at ang
boses ng lalaki. Walang bakas na nagbibiro ito habang nakatingin sa kanya.

Is he serious?

Ngumiti ang lalaki sa kanya makalipas ang ilang sandali at kinuha ang baril mula sa
kamay niya.

"You can't."

Nagpaubaya naman siya sa lalaki at hinayaang makuha nito ang baril sa kanya.

"If you're going to threaten someone that you're going to shoot them, at least make
sure your gun is loaded," sabi nito sa kanya bago ipakita na wala ang lalagyan ng
bala sa baril na hawak nito.
"S-sino ka ba?" tanong niyang muli sa lalaki.

"Daniel dela Cruz, at your service."

Tinignan niya ito. "You said that already. I want to know why I'm here..." saad
niya sa lalaki. Naglakad ito kaya naman sumunod siya sa lalaki. "Anong ginagawa ko
rito?" tanong niyang muli sa lalaki.

"Nakatulog ka sa sasakyan ko," nagkibit balikat ang lalaki at inalis ang takip na
naroon sa may lamesa. Biglang nakaramdam siya ng gutom nang makita ang pagkain na
nakahain doon.

"T-tapos..." tanong niya habang nakatingin sa pagkain. Nagugutom na talaga siya at

kahit na simpleng sinangag, itlog, hotdog at ham ang nakahain ay parang natakam na
siya ng sobra.

Daniel smiled while looking at her. "Kumain ka na muna, then we will talk about
it," sabi nito sa kanya. Hindi naman na siya tumanggi pa at umupo na siya upang
makakain. Naupo na rin si Daniel at ito pa ang naglagay ng pagkain sa plato niya.

Nakakaramdam siya ng pagkailang sa pagtitig sa kanyang lalaki ngunit ayaw niyang

magpadarang sa init ng titig ng lalaki sa kanya.

Matapos kumain ay sinabihan na siya ni Daniel na umakyat na muna sa kwartong

inookupa niya at ito na lamang ang magpupunta sa kanya.

Nakaupo siya sa kamang naroon habang naghihintay sa lalaki. Inililibot niya ang
paningin sa loob ng silid at hindi tulad sa pinaglagyan sa kanya ng mga tauhan ng
amahin niya, hindi niya nararamdaman na nakakulong siya roon.

Iniisip niya pa rin kung saan ba siya magpupunta at kung ano na ang gagawin niya
upang makatakas. Alam niyang ligtas ang mommy niya at walang gagawing masama ang
amahin dito. Marahil nga ay galit pa ang kanyang ina sa kanya dahil baka nakagawa
na ng kwento ang amahin niya rito.

Nasa malalim na pag-iisip siya nang bumukas ang pinto at pumasok si Daniel na
nakasuot ng puting plain na shirt at jeans. Hindi niya maipaliwanag kung bakit ba
hindi nakakaligtas sa paningin niya ang kagwapuhan ng lalaki.

Pumasok ito sa loob ng silid. Hindi ito nagsasalita at nakatingin lang sa kanya.
Siya ang unang nagbaba ng tingin dahil hindi niya magawang tagalan ang pagtitig
nito sa kanya.

"Kailangan kong umalis dito at—"

"What's your name?" putol ni Daniel sa sinasabi niya. Nakatayo lang ito habang
nakatuon ang pangingin sa kanya.

"It doesn't matter. Hindi mo naman kailangan malaman ang pangalan ko.Ang kailangan
ko, makaalis dito at—"

"I need to know your name, Sweets," putol nitong muli sa kanya.

She looked at him and creased her forehead. "Bakit ba?" Ano bang kailangan nito sa
kanya at gusto nitong alamin ang pangalan niya? Irereport ba siya nito sa mga pulis
dahil sa mga pagbabantang ginawa niya?

Tumiim ang tingin nito sa kanya bago nagsalita. "Para alam ko ang pangalan ng
babaeng papatayin ko."

Nanlaki ang mga mata niya at napatayo dahil sa sinabi nito sa kanya.

She knew it! He's one of them!

Sinasabi na nga ba't hindi siya ligtas sa lalaking ito!

"Tauhan ka ba niya?!" malakas na sabi niya sa lalaki. Kahit saan ay hindi siya
ligtas. Kahit saan siya magpunta ay wala siyang kawala.

"What?" tanong nito sa kanya.

"Kung ibabalik mo lang ako sa kanya, mas mainam pa na patayin mo na lang talaga
ako! Huwag mo akong ibalik doon. Patayin mo na lang ako kaagad para naman tapos
na..." hindi niya napigilan ang pagtulo ng luha sa mga mata na agad niyang pinalis.

"What are you talking about?" tanong nito sa kanya. Lumapit ito kaya naman umatras
siyang muli dahilan upang mapaupo siya sa kama.

Tinignan niya ang lalaki. "Please, patayin mo na lang ako kaysa ibalik mo ako sa
kanya..." hindi niya na napigilang mapahagulgol.

Wala na siyang pag-asang makaligtas.

Naramdaman niya ang paghawak ni Daniel sa kamay niya at alisin ito sa pagkakatakip
sa mukha niya.

"Sino ang tinutukoy mo?" tanong ni Daniel sa kanya. Hindi siya sumagot. "Tell me.
Sino ang kinatatakutan mo?" tanong nitong muli sa kanya.

"Patayin mo na lang ako, please... para matapos na..." humahagulgol na sabi niya.

"No, Sweets..." masuyong bulong ni Daniel sa babae. Parang gusto nitong sapakin ang
sarili dahil nais lamang naman niyang biruin ang babae ngunit tila mali ang bagay
na iyon.

She looked at him and stared at his face.

"I won't kill you. I will never do that. I'm sorry..." he cupped her face and
looked at her. "I was just..." he sighed. "I'm sorry."

"H-hindi ka niya tauhan?" tanong niya kay Daniel. Umiling ito sa kanya habang hawak
pa rin ang magkabilang pisngi niya.

Walang ideya si Daniel kung ano ba ang problema ng babae pero natitiyak niyang
hindi isang simpleng bagay ang kinatatakutan nito na mas ninanais na lang nitong
mamatay.

"I need to go... kailangan kong umalis..." aniya kay Daniel.

Ngumiti ito sa kanya bago umiling. "No. You can stay here. You have nothing to
worry about. You're safe here. You're safe with me."

She stared at him and she couldn't explain why she does feels safe with him.
CWD2

DANIEL was busy scanning the papers on the table when the woman's face popped in
inside his mind. Hindi niya pa rin alam ang pangalan nito at tila wala naman itong
planong sabihin sa kanya. Hindi naman niya rin pwedeng pilitin ito dahil sa palagay
niya ay may kung anong takot ang nararamdaman ang babae.

Para sa kung saan ay hindi niya alam.

Isinandal niya ang likod sa upuan at saka huminga ng malalim. Hunter said he should
have a vacation, but this thing happened. Iniabot na lamang niya ang basong may
laman na alak at nilagok ang laman niyon.

Wala pa naman siyang bagong kasong hinahawakan ngayon. Kahit naman na siya ang
nagmamay-ari ng ahensya na tumutulong sa mga kapulisan at mga pribadong tao para sa
seguridad ng mga ito, hindi tumitigil si Daniel sa pagtanggap ng mga kaso na
makakatulong siyang masolusyunan.

Ilang malalaking drug lords na rin ang nahuli nila at naipakulong. Simula nang
nangyari ang trahedya sa buhay ni Daniel, ibinuhos na niya ang atensyon sa trabaho
at sa mga pinsan niyang nangangailangan ng tulong.

Oftentimes, they'll tell him to look for someone to be with, allow himself to love
someone again, but that's impossible to do.

Napatingin siya sa larawan ng mag-ina niyang nasa lamesa.

Wala namang araw na hindi siya nangungulila sa pamilya niya. He built this house
for them. He built this house to be their home. Hindi niya lubos akalain na siya
lang pala mag-isa ang titira sa napakalaking bahay na iyon.

Sa dami na ng kasong naisara niya, dami ng taong natulungan niya, mismong kaso ng
pamilya niya ang hindi niya pa rin mabigyan ng sagot.

Humigpit ang hawak niya sa baso habang nakatitig sa nakangiting mukha ni Bea sa
larawan. He's not going to stop. Hindi siya maaaring tumigil hangga't hindi niya
nalalaman kung bakit nangyari iyon sa pamilya niya.

Kumunot ang noo niya nang magring ang cellphone niya. Napailing na lamang siya nang
sagutin ang tawag ng pinsan niya.

"What?" tanong niya rito bago tumayo upang muling magsalin ng alak sa basong hawak
niya.

"Nothing, just checking on you," sagot ni Hunter sa kabilang linya.

"Don't you have a family to attend to? I'm fine. I'm dropping the call now," sabi
niya rito bago ibinaba ang tawag at ibinulsa ang cellphone. Yes, Hunter wants him
to be happy, but he's fine.

Sa palagay naman niya ay hindi niya pa rin naman kayang buksan ang puso niya para
magmahal ulit. Bea was the love of his life. Hindi madaling palitan sa puso niya
ang babae kahit pa nga taon na ang lumipas sa nangyari.
Inisang lagok niya ang alak na isinalin sa baso bago lumabas sa sariling opisina sa
loob ng bahay niya. Nagtuloy siya sa kusina upang maghanda ng makakain. May
nagpupunta sa bahay niya tuwing Sabado at Linggo upang maglinis. He never hired a
stay-in maid because he wants to be alone. Isa pa ay lalaki siya at malamang na
babae ang magiging kasambahay niya.

Hindi sa malisyoso siya pero hindi lang magandang tignan ang bagay na iyon. Sa
bahay naman din ng mga magulang niya nanggagaling ang naglilinis ng bahay niya. No
one's living in that house. Hindi naman din magawang ibenta ni Daniel dahil ala-ala
iyon ng mga magulang niya. Bumibisita siya roon paminsan-minsan.

Maging bahay ng magulang ni Bea ay nasa ilalim na ng pangalan niya dahil ipinama
iyon kay Alexandra ng mga ito. Ang mga negosyo ng mga ito ay ang mga kapatid naman
ni Bea ang namamahala, wala namang balak si Daniel na makipag-agawan sa mga ito
roon kahit pa may parte si Bea sa mga iyon.

Matapos siyang magluto ay tinungo na niya ang kwartong kinaroroonan ng bisita.

Marahan siyang kumatok sa pinto nito. "Sweets?" tawag niya sa babae. He just felt
like calling her that. Ayaw naman nitong magpatawag ng baby, eh.

Parang gustong matawa ni Daniel sa ginawa niyang iyon. Hindi niya rin malaman kung
bakit ba parang gusto niyang asarin ang babae dahil ayaw nitong sabihin ang
pangalan kaya iyon ang sinabi niya. As usual, nagalit lang ito sa kanya.

"Sweets, the food is ready. Aren't you hungry?" tanong niya sa babae bago pinihit
ang seradura ng pinto at buksan iyon. He found her laying down in bed, sleeping
peacefully.

Tila ba noon lang ito nakatulog nang mahimbing base sa mahinang paghilik nito at
pagyakap sa unan. Suot pa rin ng babae ang t-shirt niiya at boxers na ipinalit niya
sa suot nito noong araw na nagkita silang dalawa.

Bakas pa ang mag sugat at pasa sa braso at maging sa binti at hita nito. Hindi
malaman ni Daniel kung ano ba ang nangyari sa babae, marahil ay maaari niyang
maitanong iyon dito sa ibang pagkakataon.

Sa ngayon, kailangan niyang makuha ang tiwala nito. Gusto niyang tulungan ito sa
kung anuman ang pinoproblema nito o kung anuman ang bumabagabag dito. It's palpable
that she's not okay and she's scared.

He looked at her face. Ngayon na tila mas relax na ito, mas nakikita niyang maganda
ang babae. Makinis ang balat nito sa kabila ng mga pasa at sugat. Mahaba ang
pilikmata nito kumpara sa iba at may katangusan din ang ilong at mahaba ang tuwid
at itim na itim nitong buhok.

Kung mayroon mang kasiguraduhan sa isip ni Daniel, iyon ay alam niyang may kaya sa
buhay ang babae dahil mistula itong katulad ng pinsang si Mika.

Napagdesisyunan niyang lumabas na lamang at ipagtabi ang babae ng makakain mamayang

paggising nito at huwag na lang muna itong gambalain sa pagtulog. Mukhang kailangan
pa nito ng lakas at pahinga.

Wala siyang ibang mapapagkilanlan sa babae dahil wala naman itong ibang dala
maliban sa baril nito at sa kutsilyong ipinangbabanta nitong isasaksak sa kanya.
Wala naman din sa itsura ng babae na kaya nitong manakit, sa palagay niya ay
talagang ginagawa lamang iyon ng babae para protektahan ang sarili nito.

He remembers what she said. She was asking him if he's one of someone's men.
Whoever that is, that's the person she's hiding from.
But who the hell is he?

He heaved a sigh and closed his eyes. Well, maybe this is the kind of vacation
Hunter was asking him to have.

"No! No! Don't come near me!"

Napadilat si Daniel at napalinga sa paligid. "What the hell?" mabilis siyang tumayo
at tinakbo ang daan papunta sa kwarto ng babae. Patuloy ang malakas na pagsigaw
nito habang papalapit siya sa kwarto nito.

Mabilis niya iyong binuksan at nakita niya ang babae na nakahiga pa rin sa kama at
nagpupumiglas na tila ba may humahawak dito. Patuloy rin ang pagdaloy ng luha sa
mga mata nito.

"Hey, hey..." humakbang siyang papalapit dito at dinaluhan ang dalaga.

Nagpapabaling-baling ang ulo nito habang iginagalaw rin ang mga kamay na tila
nanlalaban.

"Sweets, Sweets, wake up," hinawakan niya ang magkabilang balikat nito at pilit na
ginigising. She's having a bad dream and based on what he's seeing, the dream is
somewhat related to what's happening to her life now.

"No! Get away from me! Don't!" patuloy ang pagsigaw ng babae na bakas na bakas ang
takot sa mukha. Daniel looked at her and puller her up.

"Sweets, wake up!" mas nilakasan niya ang boses upang magising ang babae. "Hey,
you're just dreaming, wake up now," aniya pa rito bago marahang niyugyog ang
balikat ng babae.

She sucked a deep breath before opening her eyes. Agad na nagtagpo ang mga mata
nilang dalawa. "Daniel! Daniel, he's coming after me!" hindi pa rin naaalis ang
takot sa mukha nito.

"You're safe here, Sweets. No one's going to hurt you here..." sabi ni Daniel sa
babae nang hawakan nito ang magkabilang pisngi ng babae. "I won't let anyone hurt
you."

Those weren't just words for Daniel. He meant every word. Hindi man niya lubos na
kilala ang babae, alam niyang kailangan nito ng tulong at proteksyon at handa
siyang tulungan at protektahan ang babaeng ito.

"No, you don't understand! He's going to get me, kill me!" malakas na sabi nito sa
kanya bago siya itulak papalayo. "He's coming to get me and... he's going to kill
my mom, too..." she looked at him and tears start to crawl down on her cheeks
again.

Umiling si Daniel at muling lumapit sa babae. "Hindi ka niya masasaktan ulit,

naiintindihan mo ako? I won't let anyone to hurt you, Sweets. Kahit sino pa 'yan. I
promise."

Pinagmasdan ng babae si Daniel at may kung ano sa sinabi nito, sa pinangako nito
ang nagsasabi sa kanya na mapapagkatiwalaan niyang tunay ang lalaki.

Kung tutuusin ay ito lang ang tanging mayroon siya ngayon. Ito lang ang kasama niya
at ito lang ang mapapagkatiwalaan niya sa mga sandaling iyon.

"That's just a dream, Sweets. Just a dream..." masuyong sabi ni Daniel bago inakay
ang babae papalapit sa dibdib niya at niyakap ng mahigpit.

"It felt so real..." she tried to stop her sobs. Iniyakap niya ang mga kamay sa
lalaki at hinayaang yakapin siya nito. Hindi niya pa rin naman lubusang kilala si
Daniel pero may kung anong nag-uudyok sa kanya na pagkatiwalaan ito. May kung ano
sa loob niya nag nagsasabing mabuti itong tao at hindi siya sasaktan nito.

"You're just tired that's why you're thinking things like that. It's not true. It's
just a dream," muling sabi ni Daniel bago hinalikan ang tuktok ng ulo ng babae.
Nagtaasan naman ang mga balahibo niya dahil sa ginawa nito.

Nag-angat siya ng tingin dito at pinagmasdan si Daniel. He smiled at her, a kind of

smile that is assuring her that she's safe with him.

"Hush now, Sweets. No one can harm you as long as you're under my watch," he said,
softly. Tumango siya sa lalaki habang nananatiling nakatingin dito.

"Are you hungry? I cooked already."

Parang natakam na naman siyang muli nang sabihin nitong nagluto na ito ng makakain
nila. Hindi naman siya nagugutuman noon at hindi siya mabilis matakam sa pagkain
pero pakiramdam niya ngayon ay lagi siyang nanghihina at kailangan ng makakain.

Nag-init ang pisngi niya nang kumalam ang sikmura niya. Tiyak niyang narinig din
iyon ng lalaki kaya naman mabilis siyang nag-iwas ng tingin dito.

He smiled at her. "Let's go. You need to eat a lot," aya nito sa kanya bago siya
inalalayan na makatayo mula sa kama. Hindi naman na siya kailangan pang muling
pilitin dahil sumama na siya sa lalaki upang makakain.

Inilibot niya ang mga mata sa kabahayan ni Daniel nang makalabas sila ng kwarto.
Malaki talaga ang bahay nito pero wala siyang nakitang ibang tao roon maliban sa
kanilang dalawa.

Nakasunod lang siya sa lalaki habang naglalakad sila. May alam siya sa mga
mamahaling gamit dahil pulos mamahaling gamit naman din ang nasa bahay nila sa
Davao. Tinignan niya ang lalaki sa unahan na naglalakad.

Does it mean, he's rich, too?

Pumasok sila sa loob ng isang kwarto na nagsisilbing dining room sa bahay na iyon.
Muli niyang inilibot ang mga mata sa loob ng silid.

"I-ikaw lang mag-isa rito?" tanong niya sa lalaki. Nilingon siya ni Daniel bago
ipinaghila ng upuan.

"Yeah, I live alone. I'll just get your food," sabi nito sa kanya bago nagtungo sa
isa pang pinto. Sinundan niya ito ng tingin habang nakaupo. Napabuga na lamang siya
ng malalim na buntong-hininga at muling pinagmasdan ang mga nakalagay sa pader ng
dining room.

Namimiss niya na ang bahay nila, ang mommy niya... pero alam niyang mas mabuti na
malayo siya rito sa ngayon. Hangga't hindi siya nakakahingi ng tulong sa mga taong
talagang tutulong sa kanya, hindi siya dapat bumalik sa kanila.

Isinandal niya ang likod sa upuan at hinintay na bumalik si Daniel. Nakaramdam siya
ng kirot sa sugat niya sa braso kaya naman ininspeksyon niya iyon at ang iba pang
mga sugat at galos niya na nalapatan na ni Daniel ng lunas.
Itinaas niya ang manggas ng suot na t-shirt upang tignan pa ang braso niya nang
matigilan siya. Napatuwid ang likod niya at bumaba ang tingin sa damit na suot
niya.

Oh my gosh!

Napalingon siya nang bumalik si Daniel na may dalang tray. Inilapag nito iyon sa
lamesa at tumingin sa kanya. Kumunot ang noo nito nang makita ang reaksyon niya.

"What's wrong?" tanong nito na akmang hahawakan siya ngunit mabilis siyang tumayo
mula sa kinauupuan niya.

"S-sinong nagpalit ng... ng damit ko?" tanong niya kay Daniel kahit pa may sagot na
sa isipan niya. Walang ibang taong naroon sa bahay na iyon maliban sa kanilang
dalawa kaya walang ibang gagawa ng bagay na iyon kundi si Daniel.

He looked at her and smiled. "Ngayon mo lang naisipang itanong 'yan? I am sure you
know the answer, Sweets."

"Bakit mo ako pinalitan ng damit? And... and, that means... " pinamulahan siya ng
mukha sa naiisip. Wala siyang suot na bra sa ngayon at pinalitan siya ng damit ng
lalaki. Iisa lang ang ibig sabihin niyon.

He saw everything!

"You fainted and I needed to treat your wounds. Basa ka na rin ng pawis at madumi
ang damit mo kaya nagkusa na akong palitan ka ng damit at gamutin ang mga sugat
mo," paliwanag nito sa kanya na tila balewala lamang dito na nakita nito ang
katawan niya.

"Kahit na! Dapat hinayaan mo na lang ako kaysa—" natigilan siya sa sasabihin kaya
naman kinagat na lamang niya ang labi.

He once again smiled at her. "You're safe with me, don't worry. Now, eat, Sweets.
You need to gain your strength back," sabi nito sa kanya na naupo na at sinenyasan
na siyang maupo.

Kahit pa nag-iinit pa rin ang magkabilang pisngi ay sumunod na lamang siya at naupo
na rin. Ang magkabilang kamay niya ay nakatakip sa dibdib niya na tila ba magagawa
nung alisin ang katotohanan na nakita na nito ang katawan niya.

Nakamasid lang sa kanya si Daniel habang kumakain siya. Siguro nga'y gutom na rin
talaga siya kaya naman naubos niya ang hinanda nito sa kanya. Umusal siya ng
pasasalamat sa lalaki nang matapos siyang kumain.

"Treat this house as your own for now, Sweets—"

"Adelaide... my name is Adelaide," putol niya sa sasabihin nito. He nods at her and
smiled. "Alright, Adelaide..." sabi nito bago hinawakan ang kamay niya.

CWD3
PINAGMAMASDAN ni Adelaide ang mga halaman sa may pool area ni Daniel habang nakaupo
siya sa mga upuang pampahingahan doon. It's been 3 days since she met Daniel.
Naghihilom na rin paunti-unti ang mga sugat niya dahil na rin sa palagiang pag-
aasikaso ng lalaki sa kanya.

Tulad noong unang araw niya roon, damit pa rin ni Daniel ang suot niya dahil wala
naman siyang ibang dala maliban sa kutsilyo at baril niya. Nasa kwartong inookupa
niya ang mga iyon at hindi kinukuha ni Daniel dahil ani ng lalaki ay tanda iyon na
maaari niya itong pagkatiwalaan.

Trusting him wasn't that hard to do. Sa loob ng tatlong araw niyang pamamalagi sa
bahay nito, wala naman itong ibang ginawa kundi siguraduhin na kumportable siya at
maayos ang lagay niya.

How she wished she can do the same with her mom. Gusto niyang malaman ang lagay
nito, kung kamusta na ba ito subalit alam naman niya na kapag tumawag siya rito,
sasabihin lamang iyon ng ina sa amahin at malamang sa malamang ay mahahanap siya ng
mga ito kaya naman kahit pa sabik na siyang muling makasama ang ina ay hindi niya
ginagawa ang pagtawag dito.

"Hey, are you okay?" ani Daniel mula sa likuran niya. Nilingon niya ito at nakita
na naman niya ang lalaking walang suot na pang-itaas. Mabilis siyang nag-iwas ng
tingin sa lalaki nang makita niya ang hubad na dibdib nito. Ang alam niya ay nasa
gym ito ng bahay nito kanina at nag-eensayo.

Sa loob naman din ng tatlong araw na pamamalagi niya roon, nalaman niya na ang
routine ni Daniel. Ito pa rin ang naghahanda ng makakain nilang dalawa dahil kahit
na sinubukan naman niyang gumising ng maaga upang maghanda, naunahan pa rin siya ng
lalaki.

Wala rin itong kasambahay roon kaya naman silang dalawa lang talaga ang nasa loob
ng malaking bahay na iyon. Adelaide is just so thankful that his house doesn't look
like a haunted house, or else she'll freak out every damn time.

"H-hey..." aniya na muling ibinaling ang tingin sa mga halaman na naroon. She's
amazed on how a man like Daniel has those kinds of plants in his house. Hindi naman
din mukhang napapabayaan ang mga iyon base sa berdeng-berdeng kulay ng mga dahon na
iyon. Sa bahay nila sa Davao, nakapaligid din ang mga sari-saring mga halaman na
alaga ng mommy niya, pero may mga kasambahay naman din sila na tumitingin sa mga
iyon. Hindi naman siya ganoon kahilig sa mga halaman at bulaklak kaya hanggang
tingin lamang siya sa mga iyon.

"Are you hungry?" naupo ito sa kalapit na upuan at binuksan ang lalagyan ng tubig
na hawak nito at uminom doon.

"You already cooked our lunch," nilingon niya ang lalaki. Hindi naman nakaligtas sa
mga mata niya ang katawan nitong nananatiling hubad dahil nagpupunas ito ng pawis.
Talaga namang walang makita si Adelaide na taba sa katawan ni Daniel. Nasa tamang
lugar ang lahat ng laman at muscles nito.

"Yes, before I hit my gym," he replied before he put the towel on the side and
looked at her. Napansin ni Daniel ang suot ng babae. T-shirt at boxers na pagmamay-
ari ng lalaki. Wala namang ibang mapahiram si Daniel, liban na lamang kung
ipapahiram ng lalaki ang mga damit ng nasirang asawa.

"I can do the chores, you know? Wala naman akong ginagawa rito," sabi ni Adelaide
sa lalaki nang muling lumingon dito. Ngumisi naman si Daniel sa kanya. "You're my
visitor, it's fine with me, Sweets," sagot nito sa kanya.
He's still calling her Sweets—the nickname he gave to her. Sometimes he's using her
name, but most of the time, he prefer that pet name.

Tumango na lamang siya sa lalaki. Ang tanging paraan niya sa pagbawi sa lalaki ay
ang paghuhugas nila ng pinagkainan pagkatapos nilang kumain. Doon ay hindi na
nagagawang tumanggi ni Daniel dahil inuunahan na agad ni Adelaide ang pag-aasikaso
sa mga hugasin.

Habang kumakain silang dalawa ay hindi na nakatiis si Adelaide at nag-usisa na siya

sa lalaki.

"Tayo lang talagang dalawa ang narito sa bahay mo?" tanong niya sa lalaki. Magana
siyang kumakain dahil lagi namang masarap ang inihahain ni Daniel sa kanya. Minsan
niya na itong pinanuod na magluto at hindi niya mapigilang humanga sa lalaki dahil
maalam ito talaga sa kusina.

Nilingon siya nito at saka tumango. "Yes, though every weekend someone's cleaning
the house, and doing the laundry," sabi naman nito sa kanya. Tumango-tango siya
bago muling sumubo.

"How about your family?" usisa niyang muli rito. Nakikita naman niya ang suot
nitong singsing sa daliri nito kaya naisip ni Adelaide na kasal na ang lalaki. May
nakikita rin siyang larawan nito at ng isang babae kasama ang isang maliit na
babae. Naisip ni Adelaide na iyon ang asawa ni Daniel.

Natigilan si Daniel bago lumingon sa kanya. "Let's not talk about them," sabi nito
bago pinapormal ang mukha at nagpatuloy sa pagkain. Hindi naman napigilan ni
Adelaide na pagmasdan si Daniel.

May nasabi ba akong mali? Gusto ko lang naman malaman kung may-asawa ba siya, pero
mukha namang mayroon. Napalingon siya sa daliri nitong may suot na singsing.

Ipinagpatuloy na lamang niya ang pagkain at hindi na lang nagsalita. She felt like
with what she asked, Daniel's mood shifted to a different side. Parang bigla itong
naging seryoso dahil hindi na niya muling nasilayan ang ngiti nito habang kumakain
sila na kalimitan naman nitong ginagawa sa kanya.

Sa panahon na magkasama silang dalawa, parati naman itong may nakahandang ngiti
para sa kanya na parang iyon ang paraan nito ng pagsasabi sa kanya na nasa maayos
siyang kalagayan at ligtas siya, subalit ngayon, hindi niya makita ang ngiting
iyon.

Matapos nilang kumain ay halos hindi na niya nakita si Daniel dahil nasa loob ito
ng opisina nito at nagsabi lang sa kanya na may trabaho itong aasikasuhin.
Nagpalipas na lang ng oras si Adelaide sa may malaking entertainment room sa bahay
ni Daniel at nanuod ng kung ano-ano.

"Ang laki-laki ng bahay niya, tapos siya lang mag-isa ang nakatira..." nagpakawala
siya ng buntong-hininga bago itinuon ang atensyon sa pamimili ng palabas na naroon.
Siguro nga ay kung ibang sirkumstansya ang nangyayari, makakaramdam ng takot si
Adelaide sa sitwasyon niya ngayon. She's alone in a big house with a man... kung
tutuusin ay sa bulto ng katawan ni Daniel, kayang-kaya siya nitong gawan ng masama,
pero iba ang nangyayari.

Walang makapang takot si Adelaide, sa halip, kahit hindi niya maipaliwanag ay alam
niyang ligtas siya habang kasama ang lalaking nagkukulong sa opisina nito sa mga
sandaling iyon.

Sa kawalan ng magawa ay tila nalibang naman na si Adelaide sa panunuod ng pelikula

na naroon. She loves to watch a movie with an action scene in it. Hindi niya rin
maipaliwanag pero mas gusto pa niyang nanunuod ng mga ganoon kaysa sa mga love
story na dapat nga ay mas pinapaboran niya.

Napalingon siya sa malaking bintana na naroon na natatabingan ng puting kurtina at

napansin na madilim na.

"Lumabas na kaya siya?" napalingon siya sa pinto bago tumayo at lumabas na rin sa
entertainment room. Mabagal at dahan-dahan ang ginagawa niyang paghakbang habang
lumilinga-linga sa paligid.

Huminto lamang siya sa paglalakad nang tumapat sa office ni Daniel. Wala siyang
nakitang bakas ng ilaw sa ilalim ng pinto nito, mukhang walang tao roon.

"Baka lumabas?" nagkibit-balikat na lang siya at nagtuloy papunta sa kusina. Nakita

niyang wala pang kahit na anong nailuluto para sa hapunan nilang dalawa ni Daniel
kaya naman siya na ang nagkusang makialam at magluto.

Maybe he's really upset with the question she asked. Hindi naman mawari ni Adelaide
kung bakit ganoon ang naging reaksyon ni Daniel. Kung siya naman ang tatanungin
nito tungkol sa pamilya niya ay magkukwento siya, pero ang lalaki, iniiwasan iyon
at iniwasan na rin siya.

"Baka naman hiniwalayan siya?" hindi pa rin niya mapigilang umisip ng rason kung
bakit ganoon ang naging reaksyon ni Daniel.

Inabala na lamang niya ang sarili sa pagluluto at nang matapos siya, muli niyang
binalikan ang opisina ng lalaki upang katukin ito.

"Daniel?" tawag niya sa lalaki. "Daniel, kakain na..." mas nilakasan niya ang boses
ngunit wala siyang narinig na kahit na anong sagot mula sa loob ng opisina nito.
Kumunot ang noo niya at hinawakan ang seradura nito, marahan niya iyong ipinihit at
sumungaw sa loob nito.

Kadiliman ang sumalubong sa mga mata ni Adelaide kaya naman mas binuksan niya pa
ang pinto upang pumasok ang liwanag roon. Kinapa niya ang pader at pinindot ang
switch na naroon, mabilis na kumalat ang liwanag sa loob ng silid.

Muli niyang inilibot ang tingin at kahit anino ni Daniel ay hindi niya nakita sa
kwartong iyon. Mistula iyong library dahil sa dami ng librong naroon. Humakbang
papalapit si Adelaide sa lamesang naroon at tulad ng malaking portrait na nakita
niya sa living room, may larawan din doon ng babae at isang bata.

Kinuha niya iyon at pinagmasdan ang mukha ng babae. She's so beautiful...

Napabuga siya ng malalim na buntong-hininga bago muling inilapag iyon. Wala roon si
Daniel, hindi naman alam ni Adelaide kung nasaan ito kaya minabuti na lamang niyang
lumabas na at magpunta sa komedor.

It seems like she's going to eat alone. Mabilis na lang niyang tinapos ang pagkain
at tinabihan ng makakain ang lalaki. Pagtapos ay bumalik na siya sa silid na
inookupa at naupo sa kama. Balak niyang maglinis ng katawan pero nahihirapan naman
din siya dahil wala siyang damit na pamalit.

Tanging mga t-shirt ni Daniel at boxers ang nausuot niya at nahihiya naman siyang
magsabi sa lalaki na kung pwede silang mamili ng gamit niya. Naisip niyang sabihin
dito na papalitan na lamang niya ang gagastusin nito pero nauunahan pa rin siya ng
hiya.
Kinuha na lamang niya ang isang puting shirt at boxers at nagtuloy na sa banyo.

Habang nasa loob ng banyo ay hindi mapigilan ni

na maisip ang mommy niyang naiwan sa poder ng amahin. Miss na miss na niya ito pero
wala siyang lakas ng loob na tawagan ito dahil baka ang amahin ang makasagot ng
tawag niya.

Ayaw niyang bumalik doon habang naroon ang lalaki. Hindi siya ligtas doon.

How she wished her daddy didn't die. Siguro ay iba ang buhay niya ngayon kung
kasama pa rin nilang dalawa ang daddy niya. She's a daddy's girl that's why a
thought about her father can make Adelaide cry like a baby.

It's been five years since he's gone but it's still painful as hell.

Pagtapos niyang maligo ay sumampa na siya sa kama habang pinapatuyo ang buhok.
Kumuha siya ng ilang libro sa library ni Daniel dahil naisip niyang magbasa-basa
para antukin. Mag-isa lamang siya sa bahay na iyon, sinubukan niyang katukin ang
kwarto nito ngunit wala ito, wala rin ito sa gym kaya naman nang lumabas siya
kanina upang tignan ang mga sasakyan ng lalaki, nasiguro niyang lumabas ito nang
mapansing kulang iyon ng isa.

Marahil ay may pinuntahan ang lalaki. Wala naman siyang karapatan na mag-usisa sa
lalaki kaya nanatili na lamang siya sa kwarto niya. Isinandal niya ang katawan sa
uluhan ng kama at nagsimulang magbasa.

Hindi niya napansin ang oras at halos hatinggabi na nang mapalingon siya sa orasan
sa pader na naroon. Nakaramdam siya ng gutom kaya naman lumabas na lang siya sa
kwarto niya at nagpunta sa kusina. Tahimik pa rin ang paligid at madilim. She made
sure to turn off the lights before she went upstairs earlier.

Bahagya siyang yumuko upang magtingin sa loob ng refrigerator ng makakain. She

wanted something light since it's already midnight. Nagugutom lang talaga siya
dahil kaunti lang ang nakain niya kanina.

"Why are you still up?"

Halos mapatalon si Adelaide sa gulat nang may magsalita sa likod niya. Agad siyang
tumayo at nakitang naroon si Daniel at may hawak na bote ng beer.

"K-kanina ka pa riyan?" tanong niya rito. Mukhang kakauwi lang nito, o marahil ay
hindi. Napansin niya ang hawak nitong beer na halos kalahati na lamang ang laman.

"I just heard a noise. Why are you still up?" he asked her. He eyed her from head
to toe.

"Nagutom kasi ako... I was just looking for something to eat," sagot niya sa
lalaki. "Ikaw? Kumain ka na ba?" tanong niya rito. "Gusto mong kumain?" dagdag niya
pa.

"I'm good. Go upstairs after that," sabi nito bago mabilis siyang tinalikuran.

Hindi naman niya napigilang mapasimangot. Bakit ba tila galit pa rin sa kanya si
Daniel? Hindi pa rin ba nito nakakalimutan ang tanong niya rito kanina?

Muli siyang yumuko at napansin ang sarili. Nanlaki ang mga mata niya nang maalalang
hinubad ang suot na boxers kanina. "Oh my gosh..." pinamulahan siya ng mukha sa
naisip.
He saw her... almost naked!

CWD4

He went out after staying inside his office for a couple of hours. Matapos silang
kumaing dalawa ni Adelaide ay nagsabi siya sa babae na mananatili na muna sa
opisina niya pero makalipas lang ng halos dalawang oras, lumabas na rin siya at
umalis sa bahay niya dahil pakiramdam niya ay may kung anong mabigat na naman ang
nasa dibdib niya.

Wala namang masama sa itinanong ni Adelaide sa kanya. Kung tutuusin, alam ni Daniel
na maaari itong magtanong sa kanya ng mga ganoong bagay dahil nakakapagtaka naman
talaga na sa laki ng bahay niya, silang dalawa lamang ang naroon at may larawan ni
Bea at Alexandra ang bahay niya.

Natural na magtataka ang babae kung sino ang mga nasa larawan, pero hindi pa kayang
magsabi ni Daniel sa ibang tao ng tungkol sa nangyari sa pamilya niya. Maliban sa
pamilya nila Thunder at mga malalapit na kaibigan nito na naging kaibigan na rin
niya, wala naman siyang ibang napapagsabihan ng nangyari. It's been years already
but he would be lying if he'll say it's not hurting him anymore. Or haunting him.

He was just looking at the sea while thinking about his family. He's one of those
unfortunate people in this world. Wala siyang nailibing na bangkay ng kahit na sino
sa pamilya niya. Hindi na nakita ang mga katawan ng mga ito kaya naman sa tuwina ay
sa malapit sa dagat na lang siya nagpupunta. It makes him feel that they're around
him whenever he's near the sea.

Three days with Adelaide somehow distract him from everything. May mga pagkakataon
na ang babae ang nasa isip ni Daniel hanggang sa bago siya matulog. He's still
trying to know her more. Sinusubukan niyang maghanap ng mga impormasyon na maaari
niyang magamit para makilala pa ang babae at maging ang rason kung bakit ito tila
may tinataguan.

She could be a spy, but no. Alam ni Daniel na hindi kalaban si Adelaide. Maging ang
tamang paghawak ng baril ay hindi nito alam, kaya sigurado siyang ang babae ang
biktima ng kung sinong kriminal.

Nagyuko na lamang siya sa hawak niyang bulaklak.

Babe, I don't know why she came into my life, but can you help me? Can you help me
help her? He sighed deeply. Sa nangyari, iniisip na lang niya na isa ang nasirang
asawa sa mga tumutulong sa kanya sa mga kasong hinahawakan niya. Kapag sa palagay
niya ay nahihirapan na siya at wala ng pag-usad ang kaso, he talk to his wife and
after that, things will be okay.

He sighed heavily again before throwing the flower in the water. Hindi niya alam
kung dapat ba siyang matawa o maawa sa sarili. It feels like, he's being toyed with
fate. Kung kailan siya sobrang masaya, at saka naman binawi ang lahat sa kanya.

It was already late when he decided to go home. Iniisip na lang niyang iinom siya
ng kaunti para na rin makatulog siya kaagad. He still needs to leave tomorrow
morning.

Pagdating niya sa bahay niya ay nakapatay na ang lahat ng ilaw kaya naman hindi
niya napigilang mapangiti. Malamang ay pinatay ni Adelaide ang mga iyon. Tinignan
niya ang orasan at nakitang halos hatinggabi na rin naman. She's probably sleeping
right now.

He's hoping she prepared herself a dinner. Hindi na nakapagluto si Daniel kanina,
kumpleto naman ang stock sa bahay niya kaya umaasa siyang marunong naman magluto
ang babae dahil hindi naman iisang beses lamang itong nagprisinta sa kanya na ito
na lamang ang magluluto ng pagkain nilang dalawa.

Hindi na siya nag-abalang buhayin ang mga ilaw sa bahay niya. May mumunting liwanag
namang pumapasok sa loob mula sa poste na nasa labas kaya hindi problema sa kanya
ang dilim.

Dumiretso siya sa kusina upang kumuha ng ilang bote ng beers para magpaantok bago
umakyat sa kwarto niya. Nanatili siya sa may sala habang umiinom at nakapatay ang
ilaw.

Inilibot niya ang mga mata sa kabahayan, he smiled bitterly. Noong nangyari ang
aksidente, gustong-gusto ni Daniel na ibenta na lamang ang bahay na iyon pero hindi
niya magawa dahil ang bahay na iyon ang isa sa mga nagsisilbing ala-ala ni Bea sa
kanya.

They planned together their life inside that house, they made it their home. Naisip
nilang dalawa kung paanong panunuorin ang mga anak nilang lumaki sa bahay na iyon
na puno ng pagmamahal nilang dalawa, at sa isang iglap lang, lahat ng pangarap na
iyon, nawala na lang.

His cousin Hunter was right. He's still young actually. Maaari pa naman talaga
siyang maghanap ng mapapangasawa at makakasama sa buhay pero hindi niya magawa ang
bagay na iyon dahil bukod sa abala sa trabaho, iniisip ni Daniel na ipapahamak
lamang niya ang kung sinong makakasama niya sa buhay.

Gaya na lamang noon.

Naputol ang iniisip niya nang matanaw si Adelaide na pababa ng hagdan. Tulad niyia
ay hindi na rin ito nagbukas ng mga ilaw at diretsong tinungo nito ang kusina.

She's still awake.

Wala sa loob na tumayo ang lalaki at sinundan ang parte ng bahay na tinungo ng
babae. Naabutan niya itong nasa tapat ng fridge at nakatuwad na tila may kung anong
hinahanap sa loob.

Napatingin siya sa binti nito na noon pa man ay napansin na niyang maputi at

makinis, naglandas pang paitaas ang mga mata niya papunta sa mga hita nito na wala
siyang maipintas dahil alam niyang nib akas ng isang peklat ay wala ito. He knows
that because he changed her clothes the day they met. Wala naman siyang ibang
pagpipilian noon dahil wala siyang ibang kasama sa bahay niya.

Sinubukan niyang hindi makita ang mga parteng hindi niya dapat makita ngunit hindi
naman niya maiiwasan ang ganoong bagay.

Halos mapamura si Daniel nang mapansin na walang suot ang babae na pang-ibaba.
She's just wearing an oversized shirt! Muli itong gumalaw dahilan upang mas
mapatuwad pa ito.
Gustuhin man ni Daniel na iiwas ang mga mata ay hindi niya mapigilang hindi tignan
ang tila inihahain sa kanya ng babae ngayon. She's not aware that he's around and
he should be ashamed that he's having a boner right now, but damn.

Hindi maganda ang nararamdaman niya dahil nag-iinit ang katawan niya at alam na
alam ni Daniel na hindi iyon dahil sa alak na nainom niya. Hindi pa nga niya
nauubos ang isang bote kaya naman paanong mapapainit nito ang katawan niya?

It's all because of Adelaide.

Napagdesisyunan niyang magsalita na upang umayos na ito ng tayo dahil hindi na

talaga tama ang nararamdaman ni Daniel sa mga oras na iyon. Heck, he's picturing
himself kissing Adelaide while pinning her slim body against that fucking
refrigerator!

"Why are you still up?" tanong niya sa babae upang palising ang kamunduhang naiisip
niya. Naninikip na ang pantalon niya at gusto na lamang niyang suntukin ang sarili
dahil sa nangyayari.

Nakita niyang nagulat ang babae at agad na tumayo at lumingon sa kinaroroonan niya.
"K-kanina ka pa riyan?" tanong sa kanya ng babae.

Fuck, yes. Kanina pa at nakita ko na ang hindi ko dapat na nakita.

"I just heard a noise. Why are you still up?" he tried his best to sound normal but
he's fucking tempted to run his fingers over that legs. He looked at her from head
down to her legs.

Fuck.

"Nagutom kasi ako... I was just looking for something to eat," sagot nito sa kanya.
"Ikaw?" kumain ka na ba? Gusto mong kumain?" sunod-sunod na tanong nito sa kanya.
He stared at her face for a while. Gusto niyang sagutin ito na iba ang nais niyang
kainin sa mga oras na iyon pero pinanaig ni Daniel ang katinuan kahit pa ramdam na
ramdam niya ang pagtigas ng alaga sa loob ng suot na pantalon.

"I'm good. Go upstairs after that," he said before turning his back on her.
Malamang ay kung hindi pa siya aalis doon , may mangyayaring maaari nilang
pagsisihan na dalawa.

Hindi na niya tinapos ang pag-inom at umakyat na lang sa sariling silid. Mabilis
niyang hinubad ang t-shirt at ang suot na pantalon. He looked down on his pet and
he cursed when he saw him hard-rock.

Tangina, bakit ang bilis ko naman yatang tigasan dahil sa babaeng 'yon?

He shook his head and walked to the bathroom. Siguro ay kulang lang siya sa sex,
naisip ni Daniel. It's been a while, too. Masyado siyang abala sa trabaho kaya
naman hindi niya na masyadong nahaharap ang sex life niya kaya ngayon na may
babaeng kasama siya sa bahay niya ay ganoon na lang ang reaksyon ng alaga niya.

He took a cold shower and tried to calm himself.

The next morning, he woke up late. Gusto niyang sisihin si Adelaide dahil talagang
nahirapan siyang matulog dahil sa babae. Hindi siya pinatahimik sa nakita, dagdag
pa ang pagpasok sa isip niya noong araw na pinalitan niya ito ng damit. Maganda ang
hubog ng katawan ng babae, hindi man ganoon kalaki ang dibdib nito ay hindi
nakabawas iyon upang hindi nito mapainit ang katawan niya.
Bumaba na lang siya upang makainom ng kape at mainitan ang tiyan. Hindi niya
kailangan ngayon ang mag-init ang katawan niya dahil may kailangan pa siyang gawin
mamaya. Napakunot ang noo niya nang makitang may almusal nang nakahain sa lamesa.
Mukhang nagising ng maaga ang babae. Hindi pa naman siya nakakaramdam ng gutom kaya
nagtimpla na lamang siya ng kape at kumuha ng isang tinapay at naglakad papunta sa
opisina niya nang mapansin na tila may bultong naroon sa swimming pool ng bahay
niya.

Tinungo niya iyon habang hawak ang tasa ng kape.

Putangina.

Hindi niya maialis ang paningin kay Adelaide na kasalukuyang nakalutang sa pool
habang nakapikit. Bahagya lang nitong iginagalaw ang mga kamay at paa ngunit ang
mga mata nito ay mariin ang pagkakapikit.

She was wearing a boxers shorts now, thank God. Pero hindi nakaligtas kay Daniel
ang suot ng babae pang-itaas. Puting t-shirt pang-itaas ang suot ng babae at bakat
na bakat doon ang dibdib nito. Kitang-kta ni Daniel ang hubog ng mga utong nito sa
damit na basa na siyang dahilan upang mag-init na naman ang katawan ng lalaki.

Tumalikod na lamang siya at mabilis na nagpunta sa kusina.

He's a having a fucking boner again. Whatever his plans are today, he's just going
to cancel it. Hindi siya makakapagconcentrate ganitong ang tanging naiisip niya ay
ang mga labi sa dibdib ni Adelaide habang umuungol ito.

Naupo na lamang siya at pilit ikinakalma ang sarili. It's too early for him to act
like that. He's acting like a horny high school kid. That's not the right way for
him to act.

Pinilit na lamang niyang kumain bago nagpunta sa kwarto niya. Iba na lamang ang
agenda niya sa araw na iyon imbes na puntahan si Thunder at tulungan ito. He needs
to do something else. Para rin naman sa kanya ang gagawin kaya uunahin na lamang
niya iyon. Tatawagan na lamang niya si Thunder at sasabihan na bukas na lamang siya
magtutungo sa bahay nito at ng asawang si Rain.

Hustong nakalabas na siya nang kwarto nang makita si Adelaide na papalabas na rin.
Di yata't tapos na itong maligo t-shirt niya pa rin ang suot nito.

"Where are you going?" tanong niya sa babae na iniiwas mapatingin sa dibdib nito.
Her nipples are hard. Pansin na pansin iyon ni Daniel.

"Mgaluluto ng tanghalian natin," sagot nito sa kanya.

"Don't bother. We'll eat outside," sabi niya rito na ikinakunot nito ng noo.

"Lalabas tayo?" tanong nito sa kanya na ikinatango naman niya. \

"We'll buy you clothes," sagot niya sa babae. As much as he wants to see her on his
clothes, hindi nakakabuti sa kanya, sa kanilang dalawa ang mga naiisip niya. Gaya
na lamang ngayon.

"Talaga? Hindi ba nakakahiya naman sa'yo at—"

"It's okay," sagot niya rito. He needs to buy her clothes, underwear, and all the
other things that a girl needs. Alam niyang may mga kailangan ito para sa sarili.

She smiled at her. "Thank you. Babayaran ko na lang ang lahat ng magiging gastos mo
sa akin kapag pwede na akong umuwi sa amin."

A kiss will do.

"Hindi naman kailangan. Magbihis ka na, aalis tayo in ten minutes," sabi niya bago
tumalikod ngunit maagap siyang pinigilan ni Adelaide.

"W-wala akong damit na pamalit," nakayuko ito nang lingunin niya. Napahinga siya ng
malalim. Of course, wala nga pala itong damit na magagamit.

"I'll get something for you to wear," aniya bago muling naglakad papunta sa isang
kwarto. As much as possible he doesn't want her to wear any of her clothes...

Kumuha na lang siya ng isa sa mga iyon kahit ang nasa isip niya ay tila mas gusto
niya pang makita ang babae na hubad. Talaga nga yatang natitigang na siya.

CWD5

KANINA pa pinagmamasdan ni Adelaide ang sarili sa salamin. Maaga siyang nagising

kanina dahil hindi siya makatulog dahil sa nangyari kagabi. Hindi naman niya
sinasadya ang nangyari, inisip niya lang na hindi naman siya lalabas ng kwarto kaya
maayos lang kahit na hubarin niya na lang ang suot na boxers.

Hindi naman niya rin lubos-akalain na gising pa pala ang lalaki, o tamang sabihing
nakauwi na pala ito. All the lights were still off, ano ba namang malay niya kung
naroon na ito, pero nangyari na ang nangyari. Wala naman na siyang magagawa sa
bagay na iyon.

Kung nakita nito ang parteng iyon ng katawan niya ay hindi niya matiyak pero gayun
pa man, hindi pa rin nawawala sa isip niya ang kahihiyan. Paano kung iniisip ni
Daniel na inaakit niya ito?

Bakit, hindi nga ba? Ani ng isip niya.

Napabuga na lamang siya ng malalim na hininga at muling tinignan ang sarili.

Bahagyang masikip sa kanya ang damit, marahil ay mas payat sa kanya ang may-ari ng
damit na iyon. May kaiksian din iyon sa kanya dahil halos kalahati lamang ng mga
hita niya ang natatakpan niyon. Hindi naman pangit tignan sa kanya ngunit sadyang
maiksi lamang. Iniisip niya lang ang posibleng isipin ni Daniel sa kanya.

Napatingin siya sa pinto nang muling kumatok si Daniel. "Done?" tanong nito sa
kanya. Muli niyang hinagod ang sarili ng tingin bago nagpunta sa pinto at buksan
iyon.

"Yes..." mahinang sabi niya habang nakayuko.

Hindi naman kaagad nagsalita si Daniel kaya nag-angat ng tingin si Adelaide rito.
Nakatingin ito sa kanya at tila pinagmamasdan siya. May tila amusement sa mga mata
nito na nawala rin kaagad nang ikaway niya ang kamay sa harap nito. "Daniel? Are
you okay?" tanong niya sa lalaki. Mukhang hindi nito nagustuhan ang ayos niya.
He cleared his throat.

"Okay lang ba? Hindi ba masyadong maiksi para sa akin at—"

"It's okay," putol ni Daniel sa sasabihin niya. Napatango na lamang siya sa lalaki
at sumunod dito nang magsimula na itong maglakad. Hindi naman nagsalita si Adelaide
hanggang sa makasakay na sila sa sasakyan nito. Gusto niyang tanungin ang lalaki
kung ayos lang ba talaga ang suot niya dahil parang hindi naman nito nagustuhan.

Hindi man lang nga nito siya muling sinulyapan habang nasa biyahe silang dalawa.

Kanino kaya 'tong damit? Ani ng isip ni Adelaide habang nilalaro-laro ang laylayan
ng suot na bestida. She was wearing Daniel's boxers as her underwear. Naiisip na
niya ang mga dapat niyang bilhin habang nasa daan sila.

"Do you want to eat first before we buy your clothes?" si Daniel ang nagsalita.
Nilingon niya ito at ang mga mata ng lalaki ay nananatili sa daan. Parang iwas na
iwas itong makita siya...

Maybe he's mad because of what happened last night. Sa naisip ay pinamulahan ng
pisngi si Adelaide at wala sa loob na hinilang pababa ang laylayan ng suot na
damit. Dahil nakaupo siya, mas hantad ang mga hita niya kaysa kapag nakatayo.

Wala naman sigurong nakita si Daniel maliban sa hita niya, pero alam ni Adelaide na
posible ring mayroon dahil sa pagkakatanda niya, nakayuko siya at naghahanap ng
makakain sa fridge nang nakita siya nito.

"Hey, I'm asking you," sabi nito nang huminto pansamantala dahil pula pa ang nasa
ilaw-trapiko.

"Ha? Ano... i-ikaw na lang ang bahala. Gutom ka na ba?" tanong niya sa lalaki.
Nilingon niya ito at napansin niyang ang mga mata nito ay nakapokus sa bandang hita
niya. Hindi naman malaman ni Adelaide kung bakit ba tila may maliit na tinig sa
loob niya ang nagsasabing hayaan lang ang lalaki at mayroon namang tinig na
nagsasabing hilahin niya pang muli ang damit upang maalis ang tingin ni Daniel
doon.

Bakit parang mas gusto kong tignan niya ako?

Si Daniel naman ang unang nagbawi ng tingin mula sa pagtingin nito sa hita niya,
nagtaas ito ng tingin at sinalubong ang mga mata niya. "I'm not that hungry. We
should buy you clothes first," sabi nito sa kanya bago muling pinaandar ang
sasakyan.

Tanging tango lamang ang nasagot niya rito. Gusto niyang sumimangot dahil tila
balewala sa lalaki ang nakikita nito sa kanya. Modesty aside, Adelaide knew she's
pretty. Iyon naman ang laging sinasabi sa kanya ng mga kaklase noon. Ilang beses na
rin siyang pinapasali sa mga pageant sa school nila noon pero sadyang wala lang
siyang hilig sa ganoon. Masyado siyang abala sa pag-aaral para salihan pa ang mga
ganoong bagay.

Maganda rin ang hubog ng katawan niya dahil na rin sa hilig niya talagang gawing
ehersisyo ang paglangoy.

Pero mas mabuti naman yata kung wala akong epekto sa kanya. Eventually,
maghihiwalay naman din kami ng landas...

She sighed heavily as she looked outside. Parang may mabigat sa dibdib niya sa
naisip na kapag maayos na ang problema niya, maghihiwalay na rin silang dalawa ni
Daniel... pero iyon naman ang totoo. He's just helping her, no more and no less.

Muli niyang nilingon ang lalaking ang buong atensyon ay nasa pagmamaneho. Sa
palagay ni Adelaide ay hindi naman ganoon kalaki ang agwat ng edad nilang dalawa.
Mukha namang bata pa rin ang lalaki sa kabila ng pagiging matured nito. Maybe he's
in his late 20's? Wala siyang ideya.

Walang-wala ang mga naging kaklase ni Adelaide kung ikukumpara sa lalaki. He looks
like a real man. Hindi tulad ng mga nakakasalamuha niya noon sa unibersidad na
pinapasukan maging ang anak ng kaibigan ng daddy niya na si Wesley.

But Wesley's a nice guy, and he loves me...

Huminga siya ng malalim bago muling tumingin sa labas ng sasakyan. Oo, mabait si
Wesley. He's too good to be true, kaya nga mas lalong ginusto ng daddy niya na
magkaigihan sila ng lalaki pero wala siyang kahit na anong nararamdaman para rito
maliban sa pagiging magkaibigan. Hanggang doon lamang ang kaya niyang ibigay rito.
Hindi niya nakikita ang sarili na kasama ito hanggang sa pagtanda, kasamang bumuo
ng pamilya.

At si Daniel, nakikita mong kasama mo?

She let another harsh sigh. Di yata't hindi na nagiging maganda ang epekto sa kanya
ng lalaki. Aminin man niya o hindi, there's something about Daniel that attracts
her.

"Are you okay? Kanina ka pa bumubuntong-hininga diyan," puna ni Daniel sa kanya

bago siya nito nilingon. Sinulyapan naman ito ni Adelaide at tinanguan. "Okay lang
ako. Naninibago lang siguro ako..." pagdadahilan niya sa lalaki na halata namang
hindi pinaniwalaan ang sinabi niya ngunit tumango na rin upang hindi siya mapahiya

Pinilit niyang huwag na muling lingunin si Daniel at abalahin na lang ang sarili sa
pagtingin sa labas.

Ilang sandali pa ang lumipas at dumating na sila sa isang sikat na mall. Matapos
iparada ni Daniel ang sasakyan ay lumabas na ito at nagpunta sa pwesto niya at
pinagbuksan siya ng pinto. Ayaw man ni Adelaide ay hindi niya napigilan na
pamulahan ng pisngi dahil sa ginawa ng lalaki.

"Let's go," ani Daniel bago hinawakan ang siko niya at inakay na siya papasok sa
loob ng mall. Hindi nito binibitiwan ang braso niya habang naglalakad sila patungo
sa isang boutique na pambabae.

Nilingon niya si Daniel na seryoso ang mukha habang naglalakad. He's really hard to
read. Tila ba marami itong iniisip at kahit na hulaan niya ang nasa isip nito,
malaki ang tsansa na hindi pa rin tatama ang sagot niya.

"Good afternoon, Sir, Ma'am," nakangiting bati sa kanilang dalawa ng saleslady sa

isang tindahang pinuntahan nilang dalawa. Tinanguan ito ni Daniel habang inililibot
ang mata sa paligid.

"Good afternoon, din," bati niya sa babaeng nasa harap nila ngunit na kay Daniel
lamang ang tingin. Tila yata't napako ang atensyon nito kay Daniel.

"Can you help her get all the things she needs?" sabi ni Daniel sa babae bago
lumingon sa kanya. "Pick anything you want, don't worry about the price, okay?"
sabi nito bago siya iginiya papasok sa loob. "I'll wait for you here," muling sabi
nito bago naupo sa isang upuan malapit sa fitting room.
Is he serious? Pwede niyang kunin ang kahit na anong gusto niya? Pero hindi ba
mukhang ang kapal naman ng mukha niya kung aabusuhin niya ang tulong na binibigay
nito sa kanya?

"Ma'am, let's go po?" aya ng babae sa kanya na halata namang ayaw umalis sa
kinaroroonan ni Daniel. Nilingon niyang muli ang lalaki at tinanguan siya nito. "Go
now," sabi nito bago nag-dekwatro pa ng upo.

Tumango na lamang siya at sumama sa babae at tumingin sa mga damit na naroon.

Gaya ng nasa isip niya kanina, una siyang nagpunta sa underwear section ng tindahan
na iyon. Nagtingin siya ng bra at panty na sukat sa kanya at kumuha ng
magkakapares. Nilingon niya si Daniel na nakaupo pa rin at may kung anong binabasa
sa cellphone nito, tila hindi nito napapansin ang ilang costumers na tumitingin
dito.

"Ma'am, ang swerte niyo naman po sa boyfriend niyo," ani ng saleslady na nakasunod
sa kanya. May kung ano sa loob niya ang nagalak sa sinabi ng babae. Ibig sabihin ay
napagkamalan nitong boyfriend si Daniel. Kung siya ang papapiliin ay tila ayaw na
niyang itama ang sinabi nito pero hindi naman niya maaaring hayaan na ganoon ang
isipin nito.

Nakakahiya pa rin para kay Daniel.

"Hindi ko siya boyfriend," sagot niya sa babae bago muling naglakad at nagtingin sa
iba pang naroon. She tried her best to be as quick as possible. Hindi na rin niyia
isinukat ang mga piniling mga damit dahil naiisip niyang baka naiinip na ang lalaki
sa paghihintay sa kanya.

Kagat ang labi siyang lumapit kay Daniel nang matapos na siyang makapamili ng mga
damit na bibilhin. "Daniel..."

Nag-angat ito ng tingin sa kanya. "You're done?" tanong nito sa kanya. Tumango
naman siya at napatungo. Tumayo na ang lalaki at hinawakan ang braso niya. "Bayaran
na natin. Nagugutom na ako," sabi nito bago sila naglakad papunta sa cashier.
Sumunod na lamang siya sa lalaki.

Nakatingin lang siya kay Daniel habang nagbabayad ito sa pinamili niya. Akmang
kukunin niya ang paper bags matapos itong magbayad nang tinignan siya ni Daniel.
"Ako na. Let's go," sabi nito bago nagpatinunang maglakad.

Wala naman siyang nagawa kundi sundan na lamang ang lalaki. Naiisip ni Adelaide na
baka galit ito dahil lagpas diyes mil ang binayaran nito para sa mga damit niya.
Hindi naman niya akalain na aabot ng ganoon, may kamahalan naman din kasi sa
pinuntahan nilang shop. Pwede naman na sa department store na lang, hindi naman
siya mapili.

"Daniel..." untag niya sa lalaki habang naglalakad ito. Nilingon naman siya nito.
"Yeah?" tanong nito bago muling tumingin sa dinaraanan.

"I'm sorry..." nakayukong sabi niya sa lalaki. Naiisip niya naman talagang bayaran
ang mga gagastusin nito para sa kanya, maging ang pagkain, ang pagpapatira sa kanya
sa bahay nito, lahat iyon ay babayaran ni Adelaide kapag naging maayos na ang lahat
sa kanya.

She heard him chuckle. "Why are you saying sorry? Wala namang kaso sa akin na
naghintay ako."

Napakunot ang noo niya sa sinabi nito. "Hindi... b-bukod doon. Iyong gastos mo
kasi..." muli siyang nagyuko ng tingin. "Papalitan ko na lang at—"

"Forget about it. It's okay," he smiled at her. "I'm famished. Do you want pasta or
rice? Parang mas gusto kong kumain ng kanin, eh," sabi nito sa kanya bago siya
inakay papunta sa isang Filipino restaurant.

Inilapag nito ang mga pinamili sa isang upuan bago siya ipinaghila ng sariling
upuan. Umusal na lamang siya ng pasasalamat sa lalaki.

Si Daniel na ang umorder ng pagkain nilang dalawa at wala namang naging problema
ang bagay na iyon kay Adelaide. Hinayaan na lamang niya ang lalaki.

"Here," sabi nito sa kanya na ikinalingon niya. He was handing her a paper bag.
Kumunot naman ang noo niya rito.

"Change your clothes," utos nito sa kanya. Inabot naman niya ang paper bag at
tinignan ang laman niyon. Isang dress at underwear ang laman ng paper bag na iyon.
Di yata't ipinabukod iyon ng lalaki ng hindi niya napapansin.

"Ngayon na?" tanong niya rito na sinagot nito ng tango. She just nods a little
before getting up. Nagtanong siya sa isang waiter kung nasaan ang CR at agad naman
niyang tinungo ang direksyon nito.

She checked the dress and creases her forehead. Hindi niya maalalang pinili ang
damit na iyon, maging ang underwear na naroon ay alam niyang hindi niya pinili
habang namimili siya ng damit.

She smiled a little before changing her clothes, there's something about the
gesture that made her heart flutter. He picked that dress for her, for what reason,
Adelaide remains clueless and that is okay.

Somehow, she feels like Daniel is becoming her happy pill.

CWD6

Hacienda Hernandez, Davao City.

"WALA pa rin ba kayong balita kay Adelaide?" tanong ni Maricar kay Fernando. Bakas
ang pag-aalala sa mukha ng ginang nang makibalita ito tungkol sa anak. She left
their home almost a month ago already.

"Maricar, huwag ka ng masyadong mag-alala at ginagawa ko naman ang lahat ng

makakaya ko upang mahanap na kaagad si Adelaide. Kilala mo naman ang anak mong
iyon, talaga namang suwail at matigas ang ulo, palagay ko ay gusto lamang ng anak
mo ng atensyon," ani ng lalaki na yumakap sa asawa mula sa likuran. Hindi naman
iyon ang unang pagkakataon na nagtanong ang babae tungkol sa nawawalang anak nito.
Hindi naman din kinukunsidera ni Fernando na nawawala si Adelaide dahil naglayas
ito, at ginagawa niya ang makakaya niya upang mahanap at maibalik sa lugar nila ang
babae.

Simula nang mamatay ang ama ni Adelaide, ang buong atensyon ng ina na si Maricar ay
natuon sa anak at sa haciendang iniwan sa kanila ng namayapang si Edmundo. May mga
negosyo rin sa bayan ang mga ito na pinamamahalaan ng mga mapapagkatiwalaang tauhan
ng lalaki na siyang hinayaan ni Maricar na patuloy na mamahala sa mga iyon dahil
wala naman itong alam sa negosyo. Lahat ng iyon ay nasa pangalan naman din ni
Adelaide at ito ang solong tagapag-mana ni Edmundo.

"I couldn't help but to blame myself for what happened. Kung hindi kami
nagkasagutan ng gabing iyon, hindi maglalayas si Adelaide at—"

"Come on, Maricar, alam naman natin ang dahilan ng pagkakaganoon ni Adelaide. She's
jealous of you," nakangising sabi ng lalaki sa asawa.

Lumingon si Maricar sa asawang si Fernando. May kung anong mapait ang nalasahan
niya sa bibig habang nakatingin sa lalaki.

Magandang lalaki si Fernando at higit na mas bata kumpara sa kanya. Alam ni Maricar
na hindi nagustuhan ng anak niyang si Adelaide ang naging desisyon niyang
magpakasal sa lalaki makalipas ang ilang taon nang pumanaw ang asawa niya na ama ni
Adelaide na si Edmundo. Naging malaking balita ang pangyayaring iyon sa lugar nila
dahil kilala ang yumaong asawa sa lugar na iyon.

She wanted to protect her daughter. Hindi naman basta namatay si Edmundo, he was
killed, but the murderers were still wandering around, free.

Dating bodyguard nito si Fernando kaya naman mas nagpaigting iyon sa kaisipan ni
Maricar na mapoprotektahan nito ang anak sa kung sinumang magtatangka sa buhay
nito. Fernando's also a charmer, totoong matipuno ito, magandang lalaki at matikas,
kaya marahil nang alukin siya nito ng kasal, pumayag na rin siya kahit pa alam
niyang marami ang nagtaka at nagulat sa desisyon niyang iyon.

"I just want to see my daughter again," sabi niya na muling tumingin sa labas at
pinagmasdan ang lupain na kinatatayuan ng iba't ibang punong kahoy. Malawak ang
lupain na iyon at maraming tanim na siyang isa rin sa pinagkukunan ng yaman ng
pamilya Hernandez.

Gusto niyang panindigan ng balahibo nang maramdaman ang labi ng lalaki sa balikat
niya. Alam niya ang obligasyon sa lalaki at bilang mas bata ito sa kanya, mas
mabilis na mag-init ang katawan nito kaysa sa kanya.

"You will... but for now, I want to see you first," muling anas ng lalaki bago
kinalag ang tali ng roba na suot niya at dinama ang katawang natatakpan ng manipis
na kasuotan.

Fernando is still on the look for Adelaide. Kailangan niyang libangin ang asawa
upang hindi ito magtanong nang magtanong tungkol sa anak nitong naglayas. Nakuha na
ng mga tauhan niya ang babae ngunit nakatakas itong muli kaya naman ipinapahanap na
niya ito. Ilang mura rin ang inabot ng mga ito sa kanya.

Kailangan niya si Adelaide upang makuha ang yaman ng pamilya nito. Hindi sapat na
pinakasalan niya si Maricar dahil lahat ng ari-arian ng mga ito ay nakapangalan kay
Adelaide. He should have married her instead, but he knows it won't be easy. Kahit
naman noong nabubuhay pa ang ama nito ay ilag na sa kanya si Adelaide kaya alam
niyang kung si Adelaide ang pinuntirya niyang pakasalan, hindi siya magiging parte
ng pamilya ng babae.

Ngunit hindi naman siya hangal upang hindi ituloy ang plano. He's just using
Maricar to get Adelaide. Kung magiging kanya si Adelaide, hindi lamang siya
magkakaroon ng yamang kahit yata mga apo niya ay hindi mauubos, magkakaroon pa siya
ng isang napakagandang asawa.
He just needs to find her and make sure she'll stay with her...

Makati City

"How do I look?" tanong ni Adelaide nang bumalik siya sa lamesang kinaroonan ni

Daniel. Nakita niyang naroon na rin ang mga pagkaing inorder nito at hindi niya
mapigilang mamangha sa dami ng mga iyon.

"M-may kasama ba tayo?" muli niyang tanong bago naupo sa upuan. Ang mga mata ay
nakatingin pa rin sa pagkain na hindi niya maisip kung paano nilang mauubos na
dalawa.

"Wala. Just us, why?" tanong ni Daniel sa kanya nang tignan siya. "And you look
good," dagdag pa nito.

Parang nag-init naman ang pisngi ni Adelaide sa narinig mula sa lalaki. Napayuko na
lang siya at nagkunwaring inaayos ang table napkin na kinuha niya sa lamesa.

"You should eat. I have no idea what you like so, I ordered a lot," he chuckled
before putting food on her plate. Hindi mapigilan ni Adelaide malula sa dami ng
pagkain. Sanay naman siya na nahahainan ng marami at hindi naman din siya kalakasan
kumain noon.

Well, that was before. Simula kasi nang nagsalo sila ni Daniel sa pagkain, naging
magana siyang lalo sa pagkain, siguro marahil ay dahil may kasabay siya hindi tulad
noon sa bahay nila sa Davao.

"Ako na..."

Hinawakan niya ang serving spoon dahilan upang magdikit ang kamay nilang dalawa ni
Daniel. Agad siyang nag-angat ng tingin sa lalaki ngunit siya rin ang naunang
magbawi ng tingin dahil hindi naman talaga niya kayang makipagtitigan sa lalaki.

Masyadong malalim ang mga mata ni Daniel na sa palagay ni Adelaide, hindi

magtatagal ay malulunod siya roon at hindi makakaahon.

Kung sa ibang pagkakataon siguro, maaari niyang kalingahin ang atraksyon na

nararamdaman para sa lalaki pero hindi sa ngayon.

He's just helping her. Iyon lang ang nangyayari kaya magkasama silang dalawa. She
should be thankful that he's genuinely helping her, hindi na dapat siya nag-iisip
ng mga kung anu-anong bagay pa.

"Ako na. It's okay," ani Daniel sa mas magaan na tinig bago ngumiti sa kanya.
Binawi na lang din ni Adelaide ang kamay at nagyuko dahil sa pag-iinit ng pisngi
niya.

She was just thinking that she should not be swayed with his charms, but she's now
blushing for Pete's sake.

Does he even know he's hot and he's really dangerous to someone's sanity? Sa kabila
ng mga dapat na unahin at intindihin ni Adelaide, hindi niya maiwasan ang umuusbong
na damdamin para kay Daniel.

Ilang araw pa lang silang magkakilala ng lalaki, kung tutuusin ay hindi nga niya pa
ito kilala. Tanging pangalan lamang nito ang alam niya. Wala pa siyang alam sa
pagkatao nito.

Maliban sa ayaw nitong napapag-usapan ang tungkol sa pamilya nito.

"It's a good thing your wounds are healing fast," si Daniel ang unang nagsalita
habang kumakain silang dalawa. Nilingon niya ito at tumango. Nanunuyo na ang mga
sugat niya at mas gumagaling na rin ang mga pasa sa braso at binti niya.

"Salamat sa'yo. Hindi mo ako pinababayaan," sagot niya sa lalaki.

He smiled at her again and her heart leaped.

Nagyuko na lamang siya at pilit na itinuon ang atensyon sa kinakain. Kung sana ay
hindi siya naaapektuhan sa ngiti nito ay makikipagngitian pa siya ng matagal sa
lalaki pero hindi. She's so damn affected.

"We'll go to Summer's later," muling sabi nito sa kanya. Kumunot naman ang noo niya
rito. "Anong gagawin natin doon?" tanong niya rito. Alam niyang isang sikat na
supermarket ang tinutukoy nito. She lived in Manila to study. Sa Maynila siya
pinapasok ng daddy niya noon kaya hindi naman siyia ignorante sa mga
establisyamento na naroon.

"You need more things like your toiletries, sanitary napkins, panty liners and—"

"Daniel!" saway niya sa lalaki nang marinig ang mga sinabi nito. Napalingon siya sa
paligid at napansin ang kalapit na mesa sa kanila na nangingiti dahil sa narinig.

"What? You need those things and—"

"Oo na nga! Huwagka na lang maingay diyan!" pinanlakihan niya ito ng mga mata.
Natawa naman ang lalaki sa kanya at napailing.

Matapos silang kumain na dalawa ay inaya naman siya ni Daniel papunta sa isa na
namang store. He was checking some phones and she was watching him.

He's intimidating, yes. Sa taas ni Daniel, talaga namang kailangan mong pang mag-
angat ng tingin sa kanya. He's also well-built. Maganda ang katawan nito na nakita
naman na rin niya noong nagswimming ito.

"Adelaide," tawag nito sa pangalan niya. He's saying her name softly. Maari na para
lamang sa pandinig niya iyon pero gustong-gusto niya kapag binabanggit nito ang
pangalan niya. It's somewhat soothing.

Lumapit naman siya sa lalaki at tinignan ang mga cellphone na nakalapag sa lamesa.

"Which one do you like?" tanong nito sa kanya habang nakatingin sa mga cellphone na
naroon. Dinampot pa nito ang isa at inusisa ang staff na naroon tungkol sa specs ng
telepono.

"You're going to buy me a phone?" tanong niya sa lalaki.

"Yes. I need to have contact with you," sagot nito sa kanya. "This one is better,"
ipinakita sa kanya nito ang isang unit na hawak nito. "What color do you want?
Pink?" tanong nito sa kanya bago tumingin sa staff na nakamasid lamang sa kanilang
dalawa. "May pink ba kayo nito?" tanong nito sa lalaki.

"Ah, titignan ko po, Sir," magalang na sagot naman ng lalaki rito. Agad na umiling
si Adelaide upang awatin ang staff. "No, I don't like pink," sabi niya bago
lumingon kay Daniel.

"Bakit mo ako bibilhan ng cellphone?" tanong niya sa lalaki na nakakunot ang noo
habang nakatingin sa kanya.
"To reach you."

Natigilan si Adelaide sa sinabi nito. Ibinuka niya ang bibig ngunit naunahan siya
ni Daniel na magsalita. "I don't want to call my home number whenever I'm out just
to check you. Besides, you need it."

Of course... ano bang inaasahan niyang dapat na isagot sa kanya ng lalaki?

"I'll get one of this, and if you have a pink case, much better..." sabi nito bago
siya nilingon at nginisihan.

"B-babayaran ko na lang din 'yan sa'yo. Itatabi ko lahat ng resibo para—"

"Don't worry about it," he cut her off. Napansin niyang wala sa kanya ang atensyon
ni Daniel. Kung kanina ay nakangiti pa ito sa kanya, ngayon ay tila tensed na ang
lahat ng muscles nito.

He's looking around, too. Akmang lilingon din si Adelaide nang hawakan ni Daniel
ang magkabilang balikat niya upang pigilin siya.

"What's wrong?" tanong niya sa lalaki. May kung anong sumalakay na kaba sa dibdib
niya dahil sa ikinikilos nito. Ano bang nangyayari sa paligid nila? Bakit bigla
itong nagsing seryoso?

"Just stay still."

Kahit na gusto niyang malaman kung ano ba ang nakikita nito, pinili niyang sundin
na lamang ang lalaki. Nakatayo lang siya sa harap nito at nakatingin sa lalaki. Mas
mataas ito sa kanya kaya naman bahagya siyang nakatingala rito.

Naramdaman niya ang higpit ng hawak nito sa kanya. "Daniel, ano bang problema?"
tanong niya ngunit sa halip na sumagot ito ay hinila siya nito palapit sa dibdib
nito at niyakap ng mahigpit. Nanlaki ang mga mata ni Adelaide sa ginawa nito.

Her face was pressed against his chest... she could feel his heart beating.

CWD7

"I THOUGHT we're going to Summer's?" nilingon ni Adelaide si Daniel na nagmamaneho

pabalik sa bahay nito. Seryoso pa rin ang mukha nito. Magmula nang bigla siyang
kabigin nito hanggang sa mga sandaling iyon, wala siyang makitang ibang reaksyon
mula rito.

"What's wrong? Ano bang nakita mo sa mall?" lakas-loob niyang tanong sa lalaki nang
hindi ito magsalita.

"Nothing," he replied dryly. Hindi napigilan ni Adelaide ang mapasimangot kaya

naman tumingin na lang siya sa labas ng sasakyan ni Daniel at pinagmasdan ang mga
kasabay nilang sasakyan sa daan. Maaga pa naman kung tutuusin pero kailan ba hindi
naging problema ng Maynila ang trapiko?
She just sighed heavily. Hawak niya ang cellphone na hindi naman niya alam kung
saan niya gagamitin. Naiisip niyang tawagan ang ina pero nangangamba rin siya na
baka ang amahin ang makasagot sa tawag niya at may mangyari pang hindi niya gusto.

"Magpapadeliver na lang ako ng pagkain mo ngayong gabi. May kailangan akong

puntahan mamaya," sabi nito sa kanya maya-maya. Nilingon niya ito at nananatiling
seryoso ang mukha nito habang nagmamaneho.

Hindi napigilan ng dalaga na suriin ang lalaking kasama at samantalahin ang

pagkakataon na tignan ito. Alam na niyang gwapo si Daniel, matipuno, maganda ang
katawan... pero parang habang tumatagal mas nagiging gwapo pa ito sa paningin niya.

Pinagmasdan niya ang braso nito na bahagyang gumagalaw ang muscles habang
nagmamaneho. Nag-init ang pisngi niya nang maalala kung paano siyang nakulong sa
bisig nito kanina lamang. She should be ashamed of herself. Kung ano-anong naiisip
niya dahil lang sa pag-aalala ni Daniel sa kanya.

Hindi niya maunawaan ang nararamdaman pero nang yakapin siya ng lalaki kanina,
pakiramdam ni Adelaide ay ligtas siya rito. Pakiramdam niya ay walang kayang
manakit sa kanya hangga't kasama niya si Daniel. Malayo siya sa panganib.

"Done checking me?" kaswal na tanong ng lalaki sa kanya na napapansin pala ang
ginagawa niyang pagsipat dito. Muling pinamulahan ng mukha si Adelaide dahil doon
at nag-iwas na muli ng tingin.

He chuckled a little. Wala naman na itong ibang sinabi pa sa kanya at nagpatuloy

lang sa pagmamaneho hanggang makarating sila sa bahay nito.

"Make sure you'll lock all the doors and windows, okay?" paalala nito sa kanya nang
bumaba na siya ng sasakyan nito. Mukhang walang balak ito na bumaba man lang ng
sasakyan. Kung saan ito pupunta ay hindi siya sigurado.

Hindi naman din niya magawang magtanong dahil siguradong magtataka ito kung bakit
nagtatanong siya ng ganoong bagay. Wala naman dapat siyang pakialam kung saan man
magtungo ang lalaki pero may parte kay Adelaide na gustong pigilan ito.

But why would I do that?

Tumango na lamang siya bago pumasok sa loob ng gate ng bahay nito. Pinagmasdan niya
ang sasakyan ni Daniel nang umandar na iyong muli at umalis.

She sighed heavily as she walked back to the house. Bitbit niya ang mga paper bags
na naglalaman ng mga pinamili nilang damit kanina. Siguro'y mas tamang abalahin na
lamang niya ang sarili kaysa isipin si Daniel.

Sigurado naman siyang uuwi rin ang lalaki sa bahay nito, wala siyang dapat na ipag-
alala.

Tinungo na lamang niya ang kwarto niya at mabilis na nagpalit ng damit. Kahit na
bumili naman sila ni Daniel ng shirts at shorts niya, mas pinili ni Adelaide na
suotin ang isa sa mga damit na pinahiram sa kanya ng lalaki.

She feels comfortable wearing his shirt... plus she could smell his scent.

Marahil nga ay nababaliw na siya para maisip pa ang ganoong bagay. Ang dapat na
iniisip niya ay kung paano makakausap ang ina ng hindi nalalaman ang ginagawa ng
asawa nito, at kung paanong makakalaya silang dalawa sa poder nito.
Hindi lingid sa kaalaman ng inang si Maricar na tutol siya sa naging desisyon
nitong magpakasal kay Fernando. Para kay Adelaide, isa lang ang kaya niyang ituring
na ama at namayapa na ang taong iyon. Walang ibang pwedeng maging padre de pamilya
ang pamilya nila maliban sa ama niya.

Gayun pa man, nagpakasal ang ina sa lalaki, isa ito sa mga bodyguards ng daddy niya
noong nabubuhay pa at noon pa man, ayaw na ni Adelaide sa lalaki.

Nang mamatay ang ama, hindi nito nilisan ang buhay nila. They said her dad told
them to protect her and her mom... after a few years, nag-iba ang pakikitungo nito
sa ina niya. Since he's the 'head of the security' sa bahay nila, ito ang laging
nakakausap ng mommy niya.

Kahit tutol siya, wala naman siyang nagawa nang pumayag ang ina niyang magpakasal
sa lalaki. Simpleng kasal lang iyon at hindi na ginawang magarbo ng dalawa na
ipinagpapasalamat ni Adelaide. Hindi niya alam kung paanong haharapin ang mga
bisita nila kung sakali man.

Nagtampo siya sa ina dahil doon. Hindi niya maintindihan ang desisyon nito kahit
sinasabi nitong para sa kanya kaya nito ginawa ang bagay na iyon ay hindi pa rin
niya kayang tanggapin ang lalaki bilang bagong ama.

She hates him. He's arrogant and full of himself.

He wants her to call him Daddy, or even Papa, but no. Adelaide calls him Fernando.
Kahit pa Tiyo ay hindi niya magawang itawag sa lalaki.

Nagbaba siya ng tingin at napabuga ng malalim na buntong-hininga. The last time she
talked to her mother about him, she got mad at her. Sabi nito ay hindi niya
binibigyan ng pagkakataon ang lalaki upang mas maipakita sa kanya na malinis ang
motibo nito sa kanilang mag-ina.

She wasn't blind. Hindi niya kayang ibigay sa ina ang gusto nitong mangyari. Hindi
niya kayang sikmurain ang lalaki. Hindi niya kailanman kakayanin.

Inilapag na lamang niya ang cellphone na binili ni Daniel sa kama matapos siyang
magpadala ng mensahe sa lalaki na huwag na itong magpadeliver para sa kanya.
Magluluto na lang siya nang sa gayon ay mas malibang ang isip niya.

Pababa na siya ng hagdan ng makarinig ng pagbukas ng pinto. Napakunot ang noo niya.
Nakabalik na ba agad si Daniel?

Ipinagpatuloy niya ang paglalakad pababa upang salubungin ang lalaki. Ang hindi nga
lang maunawaan ni Adelaide, mabilis ang tibok ng puso niya at kinakabahan siya.

Hindi naman siya nakakaramdam ng ganoon kay Daniel.

Kumunot ang noo niya nang mapansin ang isang bulto na nakaupo sa may bar area sa
bahay ni Daniel. Pinagmasdan niya iyong maigi.

Nanlaki ang mga mata niya nang mapagtanto na hindi si Daniel ang lalaki. Agad
siyang naghanap ng maaaring magamit pamproteksyon sa sarili. Mabilis niyang
dinampot ang payong na nakita niya sa may gilid at lumapit sa lalaki.

"Magnanakaw ka!" mabilis niyang hinampas ang ulo nito at halatang nagulat sa ginawa
niya.

"What the fuck?" nilingon siya nito ngunit muli niya itong hinampas, mas malakas.
Wala na siyang pakialam kung masira ang payong na iyon. Walang inaasahan na bisita
si Daniel, wala naman ding nagpupunta sa bahay na iyon sa nakalipas na mga araw
kaya paanong may lalaki roon ngayon?

"Lumayas ka! Magnanakaw ka! Magnanakaw!" patuloy ang pagsigaw niya habang
hinahampas pa rin ng payong ang lalaki. "Tulong! Tulungan niyo ako! May magnanakaw
rito!" malakas na sabi niya.

"Tangina," mabilis na inagaw ng lalaki ang payong at binato sa gilid. Nanlaki naman
ang mga mata ni Adelaide sa ginawa nito at humakbang paatras.

"Sino ka? Anong ginagawa mo rito? Paano ka nakapasok dito?" sunod-sunod na tanong
niya sa lalaking nakatingin sa kanya. Bago pa man ito makasagot ay tumakbo na si
Adelaide.

"Tulong! Tulungan niyo ako!" malakas na sigaw niya habang tumatakbo. Nilingon niya
ang lalaki at nanlaki ang mga mata niya nang habulin siya nito. Mabilis itong
nakarating sa pintuan at itinulak iyon bago pa niya mabuksan.

She gasped in horror. Sino ba ang lalaking ito?

Is he one of Fernando's men? Kung isa ito sa kanila, tiyak niyang ibabalik na siya
nito sa Davao! Hindi maaari! Kailangan niyang makalayo mula sa lalaking ito!

Kinapa niya ang bulsa at hindi niya napigilang murahin ang sarili nang maalala na
inilapag niya ang cellphone sa lamesa sa kwarto niya, hindi niya tuloy ngayon
magawang tawagan si Daniel upang sumaklolo.

Nilingon niya ang lalaki na titig na titig sa kanya. Itinulak niya ito ng malakas
bago muling nagtangka na buksan ang pinto upang tumakbo papalabas ng bahay.

"Who the fuck are you?" tanong nito sa kanya habang nakatukod ang kamay sa pinto
upang hindi niya mabuksan iyon.

Tinignan niya ang lalaki. Hindi siya kilala nito? Ibig sabihin ba noon ay hindi ito
isa sa mga tauhan ni Fernando? Hindi ang pagkuha sa kanya ang pakay nito?

"I'm asking you, who are you?" hinawakan nito ang kamay niya ng mahigpit. Nanlaki
ang mga mata ni Adelaide at pilit na binabawi ang kamay mula sa lalaki.

"Bitawan mo ako!" malakas na sigaw niya sa lalaki. Mas mataas ito sa kanya at
malaki rin naman ang pangangatawan. Alam niyang mas malakas ito pero wala siyang
balak na hayaan ito sa gustong gawin. Gagawa siya ng paraan para makatakas sa
lalaking ito.

"Not unless you'll tell me who you are and what are you doing here," matigas na
sabi nito bago siyang hinila papalapit dito.

Muli siyang napasinghap dahil sa ginawa nito. Tinaasan siya ng kilay nito. "What
are you doing here in Daniel's house?" tanong nito sa kanya. Natigilan siya.

Kilala nito si Daniel?

"Magnanakaw ka ba?" usisa nito sa kanya bago siya tinignan mula ulo hanggang paa.
Nakaramdam siya ng iritasyon dahil sa ginawa nito.

"Hindi ako magnanakaw!" angil niya sa lalaki. "Ikaw, sino ka? Bakit kilala mo si
Daniel?" tanong niya sa lalaki. Pilit niyang binabawi ang kamay na hawak pa rin
nito.
He cocked his head on the side when she mentioned Daniel's name. Maya-maya ay
napangisi ito at binitiwan ang kamay niya.

"I'm Hunter," inilahad nito ang kamay sa kanya. Tinignan niya iyon. Bakit naman
siya makikipagkamay sa lalaking ito? Hindi niya naman ito kilala. Maaaring kilala
nito si Daniel pero hindi pa rin siya nakakasiguro sa kaligtasan niya sa lalaking
ito.

He chuckled and put his hand on his pocket. "I'm Hunter dela Cruz. I'm Daniel's
cousin." Nakatingin ang lalaki sa kanya nang sabihin iyon.

Natigilan siya sa sinabi nito. Pinsan nito si Daniel? Tinitigan niya ang lalaki.
Totoo kaya ang sinasabi nito sa kanya? Paano naman siya makakasiguro na nagsasabi
ito ng totoo?

"Tanginang tingin 'yan. Puno ng duda, ah?" napapailing na sabi nito bago kinuha ang
cellphone mula sa bulsa. "Gago lang ako, pero hindi ako sinungaling."

Pinagmamasdan lamang niya ang lalaki hanggang sa makarinig siya ng ring mula sa
tinawagan nitong numero. Hindi siya kumikibo pero nakamasid siya rito.

"What the hell do you want?" sagot ng tinawagan nito. It's Daniel. Hindi siya
maaaring magkamali. Boses ni Daniel ang narinig niya na sumagot.

"I want you to explain what's happening. Daniel. Who's this girl you're keeping
here?" tanong ni Hunter kay Daniel habang nakatingin sa kanya. May mapaglarong
ngiti sa mga labi nito na parang gustong burahin ni Adelaide.

"You're in my house? What are you doing there?" tanong naman ni Daniel sa lalaki.
Nakarinig siya ng malutong na mura mula sa lalaki. Bago pa man makapagpaliwanag si
Hunter ay sinabi ni Daniel dito na pauwi na siya at hintayin siya nito.

"Naniniwala ka ng pinsan niya ako?" tanong ni Hunter sa kanya.

Nag-iwas naman siya ng tingin dito. Nag-iingat lang naman siya. She made sure all
the doors are locked, as well as the windows kaya nang makita niyang may ibang tao
ay nataranta siya, natakot at naghinala.

"I already said my name. You are?" sabing muli ni Hunter sa kanya. May himig
pakikipagkaibigan ang boses nito habang nakatingin sa kanya.

"Adelaide Hernandez," pakilala niya sa lalaki. Hindi na ito nakipagkamay, naisip

niya na mabuti na rin iyon dahil hindi niya naman din tatanggapin iyon.

"Nice to meet you, Adelaide," ngumisi ito sa kanya bago naglakad pabalik sa bar
habang hawak ang ulo na kanina'y pinaghahampas niya ng payong. Panigurado niyang
masakit iyon.

Kagat ang labi siyang pumunta sa kusina para ikuha ng ice pack ang lalaki.

CWD8
NAKATINGIN lang siya sa lalaki habang hawak nito ang ibinigay niyang ice pack dito.
He was also holding a glass and drinking. Sumulyap ito sa kanya kaya naman nag-iwas
siya ng tingin. Mukhang totoo nga ang sinabi nito na pinsan ito ni Daniel. He has
the same aura like Daniel, iyon nga lang ay mas nakakakaba ang aura ni Daniel para
sa kanya kaysa sa lalaking nakaupo ngayon.

Kaninang pinagmamasdan niya ito, nakikita niya rin na may pagkakatulad ito at ang
lalaki pero mas malaki ang katawan ni Daniel kumpara rito. Mukhang magkasing-
tangkad lang naman ang dalawa.

"You haven't told me why you're here, Adelaide," sabi ni Hunter sa kanya. "I'm sure
you're not here to guard the house and hit someone with an umbrella whenever you
want. You can't possibly make someone invalid with that," may amusement sa boses ni
Hunter habang nakangiti sa kanya.

Inirapan niya ito. "I thought you're an intruder." Totoo naman din na iyon ang
naisip niya kaya pinaghahahampas niya ito. Hindi niya malaman sa lalaki kung bakit
ba kasi basta na lang itong pumasok doon sa bahay ni Daniel na parang ito ang may-
ari. Natural naman na magugulat siya rito. Hindi naman siya inabisuhan din ni
Daniel na may ineexpect siyang bisita ngayong gabi.

Napailing na lang ito at muling uminom sa basong hawak nito. Hinayaan na lang niya
ang lalaki roon at nagtungo na sa kusina upang maghanda ng makakain. Sabi ni Daniel
ay uuwi na ito kaya malamang ay sabay-sabay na silang maghahapunang tatlo.

Inabala na lamang niya ang sarili sa paghahanda kahit pa nararamdaman niya ang
panaka-nakang sulyap ni Hunter sa direksyon niya. Pinilit niyang ignorahin ang
presensya nito at ipinagpatuloy na lang ang ginagawa.

Napaangat siya ng tingin nang marinig ang pagdating ng sasakyan ni Daniel. Maging
si Hunter ay nilingon din ang pinto na maya-maya lamang ay bumukas at iniluwa si
Daniel.

He grinned at him. "Bilis, ah?" pagkantyaw nito sa pinsan. "Ilang red light ang
nilabag mo?"

"What are you doing here?" tanong ni Daniel sa pinsan na hindi man lang pinansin
ang pang-aasar nito. Pinalis din nito ang kamay ni Hunter na akmang aakbay rito.
"Where is she?" luminga ito at naglakad papunta sa kusina.

Agad na nagtama ang mga mata nilang dalawa. May kung anong emosyon ang mabilis na
dumaan sa mga mata ni Daniel nang tignan nito si Adelaide. Kung ano man iyon ay
hindi na nagawang bigyang pangalan ng dalaga dahil nawala rin agad iyon.

"What are you doing?" humakbang itong palapit sa kanya.

"Cooking..." mahinang sagot niya sa lalaki. Now that he's here, suddenly she feels
more comfortable. Hindi niya talaga maipaliwanag kung bakit ba naiilang siya kay
Hunter.

It looks like he's really his cousin, napapansin naman na rin ni Adelaide ang
similarities ng mga ito.

"I'll help you," prisinta ng lalaki na agad niyang tinutulan.

"Ako na... ako na lang," sagot niya rito bago nilingon si Hunter na nakasandal sa
pintuan ng kusina at nakatingin sa kanilang dalawa ni Daniel. Iniisip ni Daniel na
baka kailangan nilang mag-usap na dalawa.
"I said I'll help you," seryosong sabi ni Daniel sa kanya. Sabay naman silang
napalingon kay Hunter nang magsalita ito.

"Too much sexual tension. Why don't you two just fuck and—"

"Hunter, shut up."

Pinamulahan siya ng pisngi dahil sa sinabi ng pinsan ni Daniel. Is he that blunt to

say those kinds of things to someone he just met? Sa mga araw na kasama niya si
Daniel, ni hindi nga nagsalita ng ganoon ang lalaki. Pero ang lalaking ito, wala pa
nga silang isang oras na magkasama ay sobrang blunt na agad nito.

He chuckled and walked towards Daniel. He tapped his shoulder. "Hintayin kita sa
labas. May pinapasabi si Thunder, eh," sabi nito bago muling sumulyap sa kanya.
Ngumiti ito bago nagsalita.

"You're forgiven for hitting me an umbrella," sabi nito bago nilingon si Daniel.
"You're keeping my cousin company so, it's okay," ngumisi ito kay Daniel na
sinamaan naman nito ng tingin.

"She should have hit you harder. Mukhang kulang ka pa sa palo," sagot naman ni
Daniel sa pinsan bago siya nilingon. "You sure you're fine here? I'll just talk to
this asshole and I'll help you," sabi nito sa kanya bago nilingon si Hunter.

"Let's go to my office," sabi nito sa lalaki bago siya iniwan ng dalawa sa kusina.

She just heaved a sigh and continues what she's doing. Mabuti na lang talaga at
naranasan niya noon na tumirang mag-isa sa condo na iniregalo sa kanya ng daddy
niya. She learned how to cook. Hindi man siya ganoon kagaling, mabuti na rin na may
alam siya.

It crossed her mind to go to her condo unit, but she's afraid Fernando's men are
already guarding the area. Malamang ay kahit sa entrance ng building ay hindi na
siya makapasok dahil makukuha na siya ng mga iyon.

Sigurado siyang hindi naman titigil ang lalaki upang makuha siyang pabalik sa
kanila.

Muli siyang napabuga ng hangin nang maisip ang ina. She must be so worried about
her now. Nagkatampuhan man silang dalawa, alam ni Adelaide na mahal na mahal siya
nito. She's planning to call her, but she's looking for a right time to do it.

Daniel looked at Hunter as he settled on his seat. Hindi alam ng lalaki na

magpupunta roon ang pinsan nito. Adelaide's probably shocked upon seeing this beast
inside his house.

Sa mga nakalipas na araw, silang dalawa lamang ang naroon kaya naman tiyak na
magtataka talaga ito kung sino iyon. Nalaman pa niya ang ginawa ni Adelaide kay
Hunter.

It somewhat made him laugh. He could imagine her face while shouting at Hunter.

"Who's she?" unatg ni Hunter sa kanya. Umayos siya ng upo at muling tumingin sa
lalaki.

"What are you doing here?" tanong niya sa halip. Sanay naman siyang biglang
sumusulpot ang pinsan niya sa bahay niya pero ngayon na may ibang tao roon, dapat
ay masabihan niya si Hunter na magpaabiso muna bago manggulo.
"You didn't answer my question," he laughed and drink from his glass. "Well, I came
here to talk to you. Thunder was planning to send you to New York because I told
him you don't want to take a vacation."

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "Gago ba kayong dalawa ng kapatid mo?" parang
gusto niyang matawa sa tinuran nito.

"Gago ako, pero hindi ako sinungaling."

"Tangina mo. Don't use that line on me," napailing na lang siya. "What made you
both think I'll take orders from you?" he said sarcastically. Alam naman niyang
nag-aalala lamang ang mga ito sa kanya pero sinabi na niya sa mga ito na ayos lang
siya at hindi naman dapat na iniintindi pa siya ng mga ito. May kanya-kanya ng
pamilya ang mga pinsan niya.

"Come on, Daniel. You're our family. Sa ayaw at sa gusto mo, kami na lang naman ang
natitirang pamilya mo. Bigyan mo naman ng kalaro sina Theon at ang kambal," sagot
naman nito.

"Don't use them, asshole."

They knew it works every damn time. Siya ang unang nagkaroon ng anak sa kanilang
lahat, pero siya rin ang unang nawalan. Asawa at anak, parehong nawala sa kanya sa
isang iglap lang.

Itinaas ni Hunter ang dalawang kamay na tila sumusuko dahil sa talim ng tingin ni
Daniel dito pagtapos ay tumawa. "We're just really worried about you, dude."

"I'm fine and I don't that vacation. Magbabakasyon ako kung kailan ko gusto."

Actually, when Hunter told him he should take a vacation, a part of him agreed to
the idea. Pumasok sa isip niya ang iba't ibang lugar na maaari niyang puntahan.
Nagbago nga lang ang lahat ng iyon nang humarang si Adelaide sa harap ng sasakyan
niya.

"May kinalaman ba 'yung bisita mo kaya ayaw mo?" tanong ni Hunter. He was looking
at him playfully. Gustong batuhin ni Daniel si Hunter ng teleponong nakapatong sa
mesa niya.

"Pinagsasasabi mo diyan?" masungit na tanong ni Daniel dito. Kung mayroon yatang

taong walang takot na biruin siya ng kung ano-ano, si Hunter na iyon.

"I'm not blind," he shrugged.

"You're not but you're imaginative, Hunter. Nothing's going on between us. I'm just
helping her," sagot niya sa lalaki kahit pa may kung ano sa loob niya ang parang
nalungkot sa sinabi niyang iyon.

Pero iyon naman talaga ang totoo. He's just helping her. Alam ni Daniel na sa oras
na maging maayos na ang lahat sa buhay ng babae, aalis na rin ito at iiwan siya.

"Helping my ass, Daniel. I would bet my house on it, I know you're hot for her.
Imposibleng hindi man lang nag-iinit 'yang katawan mo dahil sa kanya," sinundan
iyon ni Hunter ng pagtawa.

"Tangina ka. Puro ka talaga kabastusan na lang ba ang alam mo?" tanong niya sa
pinsan na patuloy ang pagtawa.

"No, but most of the time, yes," nakangising sabi ng lalaki bago inubos ang laman
ng basong hawak nito. "But, I am serious, Daniel. Gagaguhin mo lang ako kung
sasabihin mo sa aking hindi ka naaapektuhan ng babaeng 'yun. She's even wearing
your shirt," sabi nito bago tumayo.

"Are you going home now?" tanong niya sa halip na pansinin pa ang sinabi nito.
Napansin din niya kanina na suot ng babae ang damit na ipinahiram niya rito sa
halip na magsuot ng isa sa mga damit na pinamili nila kanina.

"Yeah, Zyline will cook dinner tonight."

Tumayo na rin siya upang ihatid papalabas ang lalaki pero huminto si Hunter habang
naglalakad silang dalawa. "Wait, I think I should at least say goodbye to
Adelaide," ani ng lalaki na may himig pang-aasar.

"You're not friends, it's not necessary," sabi naman ni Daniel na hinawakan na ang
braso ni Hunter upang akayin papalabas ng bahay niya. Hindi naman napigilan ni
Hunter ang pagtawa dahil sa inaakto ni Daniel.

"I'll just go back tomorrow, then," sabi nitong muli sa kanya. Tinignan naman niya
ng masama si Hunter.

"Don't make me regret asking you before to design my house, Hunter."

That was the only favor he asked from him before. Alam naman niya ang kapasidad ng
lalaki at alam niyang magiging maayos ang disenyo ng bahay niya. Maging si Bea ay
nagustuhan ang ginawa nito na iyon, ang hindi lang talaga niya gusto ay ang alam
nito ang buong pasikot-sikot doon.

"Dude, she's safe with me. I have Zyline, remember?" tinapik ni Hunter ang balikat
niya habang naglalakad silang dalawa.

Oo, alam ni Daniel iyon. Alam niya rin naman kung gaano kamahal ni Hunter ang
asawang si Zyline, but still, he's Hunter dela Cruz. Alam na alam niya rin ang
likaw ng bituka ng pinsan niya.

"Just go home, Hunter." Huminto na siya sa paglalakad at tinignan ang pinsan.

"Don't go here tomorrow. I'll just go to your place and visit the twins," he said,
dismissing his cousin.

"Yeah, sure," sagot nito na binuksan na ang pinto ng sasakyan ngunit lumingong muli
sa kanya. "Pag-isipan mo 'yung alok namin ni Thunder, okay?" bago pa man siya
sumagot ay sumakay na ito sa sasakyan nito at nagsimulang magmaneho.

Nanatili siyang nakatayo roon kahit na wala na ang sasakyan ni Hunter. He's
thinking about the offer they are making. Alam niya na gusto ng mga ito na maging
maayos siya. Parang gusto pa nga niyang tawanan ang dalawa sa pag-aalok sa kanya na
sasagutin ng mga ito ang gastos. Kayang-kaya niya namang magpunta sa kahit na saan
ng hindi siya nililibre.

Pumasok na lamang siya sa loob makalipas ang ilang sandali at dumiretso sa kusina.
Nakita niya ang babae na nakatalikod at abala pa rin sa niluluto nito. Hindi niya
mapigilang hindi tignan ito. Magkaiba ito at si Bea. Mas malaman si Adelaide at mas
makurba ang katawan kaysa sa asawa, kaya naman nang sinuot ni Adelaide ang damit ni
Bea ay humakab iyon sa katawan nito at mas nahantad ang mga hita.

He stopped himself from walking towards her and hug her from the back. Hindi niya
mawari kung bakit may ganoong pakiramdam siyang nadarama habang nakatingin dito.

"Oh, you're there. Nasaan na 'yung pinsan mo?" tanong nito sa kanya nang humarap sa
kanya.

"He went home," sagot niya habang nakatingin sa babae. Tumango naman ito sa kanya.

Hindi niya gustong malaman kung bakit parang ayaw niyang makita ito at si Hunter na
nag-uusap. He shouldn't feel those things towards her, in the end, he knows she'll
leave him, too.

CWD9

HINDI napigilan ni Adelaide ang mapakunot ang noo nang bumaba siya at may makitang
mga babaeng naroon na naglilinis sa may sala. Nabanggit sa kanya ni Daniel noon na
may nagpupunta sa bahay nito tuwing Sabado at Linggo para maglinis at kung ano-ano
pa.

Bahagya siyang tinanghali ng gising kaya naman noon lamang siya nakababa.
Nakakaramdam na rin siya ng gutom at naisip niyang magluto ng almusal, medyo umasa
rin siya na nakapagluto na si Daniel.

Simula kagabi ay hindi pa sila muling nagkakausap ng lalaki. Hindi niya malaman
kung bakit parang nawala na naman iyon sa mood. Sabay silang kumain ng hapunan
dahil pinuntahan niya ang lalaki matapos siyang magluto pero hindi naman ito
masyadong kumikibo.

Sapantaha ni Adelaide ay may kinalaman marahil iyon sa pagpunta ni Hunter sa bahay

nito, pero naisip niya rin naman na sobrang close siguro ng dalawa para makapasok
si Hunter sa bahay nito nang ganoon na lamang.

Akmang aakyat na lamang siya pabalik sa kwarto nang tawagin ng matandang babae na
kasama ng mga babaeng naglilinis ang pangalan niya.

"Gising ka na pala, ineng," bati nito sa kanya. Nakangiti ito sa kanya kaya naman
ngumiting pabalik si Adelaide rito.

"Hello po, good morning po..." nahihiyang bati niya bago humakbang pababa.
Tinitignan niya ang mga babaeng naroon na kasalukuyang naglilinis, nilingon niya
ang matandang babae.

"Nagugutom ka na ba? Magpapahanda ako ng almusal mo. Gusto mo ba ng mainit na

gatas?" tanong nito sa kanya habang nakatitig sa mukha niya.

"Uhm, okay lang po ako. A-ako na lang po ang maghahanda at—"

"Kuu... ano bang ikaw ang maghahanda? Nakapaghanda na kami ng almusal kanina pa.
Kumain na rin si Daniel bago umalis. Halina sa kusina..." aya ng matanda sa kanya
bago nagpatiuna sa paglalakad papunta sa dining room.

Wala naman siyang nagawa kundi ang sumunod na lamang sa matanda. Nginitian siya ng
mga babaeng naglilinis sa may sala kaya naman sinuklian din niya iyon ng ngiti.

"Ineng, ano bang gusto mo? Juice o gatas at ipaghahain ka nila," ani ng matanda na
inabswertuhan siyang paupo. She suddenly feels like she's home. She feels like
she's in Davao because of the old woman's treatment.

"Okay lang po ako. Ako na lang po talaga at—"

"Juice o gatas?" putol nito sa sinasabi niya habang nakatingi. Nagyuko na lang ang
babae bago sumagot. "Gatas po..."

"Maupo ka na habang ipinaghahain ka nila, ineng," masuyong sabi ng matanda sa

kanya. Wala namang ibang nagawa si Adelaide kundi sumunod na lamang. Nakatingin
lamang siya sa mga ito habang naghahain ng almusal niya.

"Nagdala na rin kami ng iba pang supplies ni Daniel dito dahil alam naman namin
kung gaano kabala ang batang iyon. Ano bang gusto mong panghimagas, may hinog na
papaya riyan, ineng..."

"Naku, hindi na po. Okay lang po talaga ako, Manang..." she bit her lower lip.
Hindi niya pa pala natatanong ang pangalan ng matanda.

"Ester. Manang Ester, ineng," nakangiti pa ring sabi sagot sa kanya ng matanda.
Tumango naman siya rito at ngumiti. "Kayo po ba, kumain na po kayo?" tanong niya sa
matanda habang kumakain siya.

"Nag-almusal na kami bago kami nagpunta rito, nagpapahanda na rin ako ng tanghalian
para mamaya. May gusto ka bang kainin mamaya? Nagluluto si Tinang ng menudo
ngayon," mababakas ni Adelaide sa matanda na mabait talaga ito base na rin sa
paraan nito ng pakikitungo sa mga kasambahay na naroon.

"Favorite ko po ang menudo," nakangiting sabi niya. Ang pagkailang na naramdaman

niya kanina nang maabutan ang matanda roon ay unti-unti naman ng nawala dahil na
rin marahil sa alam niyang mabait ang matandang babae.

"Mabuti naman, ineng. Kung may kailangan ka ay magsabi ka lang, ha?" patuloy ang
pag-eestima sa kanya ni Manang Ester kahit pa nga hindi naman siya nito kilala.
Marahil ay nasabi nan i Daniel s matanda ang dahilan kung bakit siya naroon.

"Tuwing weekends lang po talaga kayo nagpupunta rito?" pag-uusisa niya kay Manang
Ester. Kahit papaano naman ay nakakapaglinis si Adelaide roon kaya alam niyang
hindi naman masyadong mahihirapan ang mga iyon doon.

"Oo. Ayaw ni Daniel na magkaroon ng stay-in na kasambahay rito kahit anong pilit ko
sa kanya at ng mga pinsan niya. Hindi naman din namin masisisi ang batang iyon
dahil may katwiran naman ito sa pagtanggi sa amin," ngumiting muli si Manang Ester
sa kanya.

"Ako nga po pala si—"

"Adelaide ang pangalan mo, hindi ba?" putol ng matanda sa sasabihin niya. Napatango
na lamang siya bilang sagot. Nasabi na nga ni Daniel kung sino siya.

"Opo. Pagtapos ko pong kumain, pwede akong tumulong sa kanila at—"

"Trabaho nila iyan, ineng. Isa pa'y bisita ka ni Daniel, hindi ka nararapat na
gumagawa ng trabaho rito lalo pa ngayon na narito naman kami.

Bisita.

Iyon pala ang sinabi ni Daniel sa matanda. Kunsabagay, ano ba ang dapat na itawag
sa kanya? Kung tutuusin ay sapilitan naman ang ginawa niyang pagtira roon sa bahay
ni Daniel noong una, pero maaari naman siyang paalisin ni Daniel na hindi nito
ginagawa.

Marahil ay pati kay Hunter, iyon ang sinabi ni Daniel. Bisita siya nito.

"Okay lang naman po, Manang Ester. Isa pa ay wala naman akong ginagawa rito kaya
mas mainam po kung tutulong na lang ako para mapabilis ang trabaho," nakangiti
niyang sabi.

"Ay kung mapilit ka, sige. Samahan mo na lamang ako mamaya sa kwarto ni Daniel at
kailangan ding linisin iyon. Sa ngayon ay kumain ka na muna diyan," sabi nito na
wala naman na ring nagawa sa pagpupumilit ni Adelaide.

Matapos kumain ay nakipagkwentuhan na muna si Adelaide sa mga naroon. She felt like
she's home. Sa bahay nila sa Davao ay malimit naman din siyang makipagkwentuhan sa
mga kasambahay nila kapag naghahanda ang mga ito ng makakain nila. They never let
her help them, though. Alam nila na kagagalitan sila ni Fernando kaya naman hindi
pumapayag ang mga ito kahit pa anong pilit niya sa mga ito.

"Mabait naman talaga iyon si Sir Daniel, Ma'am Adelaide. Noong unang araw ko nga po
sa malaking bahay, sila pa ang nagwelcome sa akin, eh. Mabait talaga ang pamilya
nila..." sabi ni Tinang na masiglang nagkukwento.

"Ilang taon ka na ba sa kanila?" tanong niya sa babaeng sa palagay niya ay kasing-

edad niya lang halos.

"Halos lima na rin, Ma'am," sagot nito sa kanya.

"You look young. How old are you?" hindi na niya napigilang itanong dito.

"Bata pa talaga iyang si Tinang, Ma'am Adelaide. Kaswerte nga ng batang iyan at
pinag-aaral ng mga dela Cruz kahit wala na ang dalawang matanda..." sabi naman ng
isang babae na tila mas matanda sa kanilang dalawa.

"Talaga? That's great. You should really pursue your studies," nakangiti niyang
sabi kay Tinang. Iyon naman din ang laging sinasabi sa kanya ng ama niya noon pa
man.

Kailangan niyang mag-aral ng mabuti dahil iyon ang tanging pamanang hindi mawawala
sa kanya kahit na anong mangyari.

Nakakalungkot lang na hindi na nito inabot ang graduation niya.

"Iyon nga po ang laging sinasabi rin ni Sir Daniel sa amin," she smiled at her.
"Bukod po kasi sa akin, ang iba pang mga anak ng kasambahay nila ay pinapaaral din
nito."

Hindi niya napigilang mapangiti sa narinig. So, he's really a good man.

"Sayang nga lang po at maagang nawala ang pamilya ni Sir. Sigurado akong magiging
mabuting ama siya sa anak niya..."

Napatuwid ang likod ni Adelaide sa narinig. May alam ang mga ito sa nangyari kay
Daniel? Hindi niya gustong mag-usisa ngunit magsisinungaling naman siya kung
sasabihin niyang hindi niya naiisip ang tungkol sa bagay na iyon.

"Kilala niyo ang a-asawa ni Daniel?" tanong niya sa mga ito. Bigla namang tila
walang gustong sumagot sa tanong niya.
Adelaide was wondering where they are. Tanging pictures lang ang nakikita niya na
maaaring magsabi sa kanya na iyon ang asawa ni Daniel.

"Naku, Ma'am, maglilinis pa pala kami ng pool!" biglang tumayo ang isang kasambahay
at inaya na ang nasa tabi nito na agad naman ding sumama sa babae. Maging ang
dalawang babae pa na kanina ay kasama nila ay mabilis na ring lumabas.

Napakunot ang noo ni Adelaide. "What's wrong?" tinignan niya si Tinang na nag-iwas
naman din ng tingin sa kanya.

Hindi niya mapigilang magtaka. Hindi ba pwedeng magsabi ang mga ito tungkol sa
bagay na iyon?

"Adelaide," napalingon siya nang tawagin siya ni Manang Ester. Agad siyang tumayo
mula sa kinauupuan. "Sabi mo'y gusto mong tumulong hindi, ba? Samahan mo ako sa
kwarto ni Daniel," aya ng matandang babae sa kanya. Tumango naman siya at mabilis
na sumama sa matanda.

Tahimik lang siya habang nakasunod. Nagdadalawang-isip siya kung dapat ba siyang
magtanong dahil base sa reaksyon ng mga kasambahay na naroon, mukhang hindi naman
dapat na pinag-uusapan ang tungkol doon.

"Ikaw na lang ang mag-ayos ng kama ni Daniel habang pinapalinis ko ang banyo,
ineng," nakangiting sabi ni Manang Ester sa kanya.Sinunod niya naman ang sinabi
nito at mabilis na kumuha ng bagong bed sheet upang palitan ang kobre kama ni
Daniel.

Napansin niya ang larawan na nakapatong sa gilid ng mesa nito.

Wala sa loob na kinuha niya iyon at pinagmasdan ang babaeng naroon.

"Si Bea ang babaeng iyan," may lungkot sa tinig ni Manang Ester nang sabihin iyon
sa kanya. Nilingon niya ito. Maybe it's the right time to ask her things about Bea.

"Matagal ko na nga pong nakikita ang larawan niya rito sa bahay ni Daniel pero
hindi ko pa siya nakikita kahit isang beses... nasaan po siya?" tanong niya sa
matanda.

She smiled sadly as she walk towards her. Kinuha nito ang picture frame mula sa
kamay niya. "Si Bea ang asawa ni Daniel. Mabait na bata, maaalalahanin, malambing.
Gustong-gusto siya ng pamilya ni Daniel..."

Nakatingin lang siya sa mukha ng babae habang nagsasalita ang matanda. She's
curious to know who she is.

"Mahal na mahal ni Daniel si Bea, maging ang anak nilang si Alexandra," naupo ang
matanda sa kamaya kaya naman tumabi na lang din si Adelaide rito. May kung anong
kumirot sa dibdib niya nang sabihin ng matanda na mahal na mahal ni Daniel ang
babae. Kirot na hindi naman dapat niyang nararamdaman dahil una sa lahat, hindi
naman siya dapat na magkaroon ng pagtingin kay Daniel.

"Nasaan na po sila ngayon?" tanong niya sa matandang babae. Iniwan ban g mga ito si
Daniel? Pero bakit?

"Lulan ang pamilya ni Daniel, ang pamilya ni Bea at ang ilang tauhan nila nang
maaksidente ang eroplanong sinasakyan ng mga ito... wala ni isa sa mga ito ang
nakaligtas..."

Parang pinanlamigan si Adelaide sa narinig nito. Wala ng pamilya si Daniel?

"Ibig niyo po bang sabihin ay..."

Tumango ang matanda sa kanya. "Tanging ang mga pinsan ni Daniel ang nagsisilbing
pamilya nito. Namatay ang mga magulang niya kasabay ang mag-ina niya sa
aksidente..." napabuga ng malalim na hininga ang matanda. "Hindi ko magawang isipin
kung paanong nakaya ni Daniel ang lahat..." ngumiti ito ng malungkot habang
nakatingin sa larawan ni Bea.

Kahit siya ay hindi niya lubos maisip kung paanong nagawa ni Daniel na makaahon
mula sa pangyayaring iyon. Nanatili lamang siyang walang kibo habang pinagmamasdan
ang mukha ni Bea.

Mahal na mahal ito ni Daniel... hindi niya mapigilang mapaisip kung paano ba
magmahal ang isang kaya ni Daniel dela Cruz.

Makalipas ang ilang sandali ay nagpatuloy na sila sa pag-aayos ng kwarto ni Daniel.

Hindi na siya muling nagtanong dahil hindi na agad nawala sa isip niya ang sinabi
ng matanda. Gusto niyang mainis sa sarili sa pagkaramdam ng paninibugho dahil sa
nalaman. Somehow, she's feeling envious towards Bea and she knows, it's not a good
sign.

CWD10

Hello.

Since I received comments and messages regarding sa pagbili nila ng soft copy ng
Hunter's Temptation because hindi sila umabot before, I am opening up the selling
of the pdf copy.

For those who wants to avail the pdf file / epub copy, kindly answer the google
form so I can get your details once payment is confirmed. (visit my wall for the
link sa form)

PDF copy file is Php 375.

Mode of payment : Gcash / Paymaya / BDO

You may send it to : 09651888649

Thank you.

============================
SHE had dinner alone. Naghanda sila Tinang ng makakain nila ni Daniel at gustuhin
man niyang hintayin ang lalaki para sabay sana silang kumain na dalawa ay malamang
na malipasan na lamang siya ng gutom, hindi pa ito dumarating. Hindi naman din niya
alam kung nasaan ba ito at sa palagay niya ay wala naman din siya sa posisyon para
usisain ang personal na buhay ng lalaki.

Sabi nila Manang Ester sa kanya ay babalik ang mga ito bukas para ipagpatuloy ang
paglilinis. Dalawang araw naman talaga ang schedule ng mga ito sa paglilinis doon
dahil may kalakihan ang bahay ni Daniel. Gusto ni Adelaide na muling tumulong sa
mga ito sapagkat wala naman din siyang ginagawa.

She's trying to entertain herself there but she's getting bored.

Kaya tumulong na lang siya sa mga ito. Isa pa ay hindi niya mapigilan ang sariling
isipin kung sino ba talaga si Bea. Ano bang klaseng babae siya, kung ano ba ang
nangyaring aksidente...

Her father died in an accident, too. Siguro nga ay mas maswerte pa siya kumpara kay
Daniel dahil mayroon pa rin siyang ina na nakakasama niya, hindi tulad ng lalaki.

Wala na ang mga magulang nito, maging ang asawa at anak. Marahil ay napakahirap
tanggapin ng pangyayaring iyon sa buhay ng lalaki.

I can't imagine the pain he went through...

Niyakap na lang niya ang unan at ipinikit ang mga mata. Alam niyang hindi siya
talaga dapat na makialam sa personal na buhay ni Daniel pero desidido siyang
mamilit na malaman kung ano ba ang nangyari sa babae para naman kahit papaano,
makatulong din siya sa lalaki gaya ng ginagawa nitong pagtulong sa kanya sa ngayon.

Gusto niyang makabawi kahit sa simpleng paraan lang.

Kinabukasan ay mas maagang nagising si Adelaide kahit na hindi kaagad siya nadalaw
ng antok. Mabilis niyang inayos ang kama na siyang tinulugan niya at agad naman din
siyang nag-ayos ng sarili at lumabas ng kwarto. Gaya ng eksena kahapon ay naroon na
muli sina Manang Ester. May hawak itong tasa ng kape.

"Good morning po," bati niya sa matandang babae na agad naman din siyang sinuklian
ng isang ngiti.

"Gising ka na pala, Ineng, tama lang ang baba mo at nakahanda na ang hapag,
makakakain ka na," masuyong sabi nito sa kanya na tinanguan naman niya. Alam niyang
kung tatanggi siya ay pipilitin lamang siya nito, at sa totoo lang ay namiss niya
naman din na talaga ang lutong bahay na katulad ng inihahanda ni Manang Ester at ng
mga kasama nito.

"Si Daniel po?" painosenteng tanong niya kahit pa talaga namang gusto niyang
malaman kung naroon pa ang lalaki. Sa palagay ni Adelaide ay umuwi ang lalaki noong
tulog na siya. Magkasabay silang naglakad ni Manang Ester sa komedor.

"May pupuntahan daw siya kaya maagang umalis ang batang iyon. Wala pa kami rito'y
nakaalis na. Tumawag lang siya sa mansion para sabihing magpunta kami ng mas
maaga't wala kang kasama rito sa bahay," sagot naman nito sa kanya bago inutusan
ang babaeng naroon na kumuha ng mainit na gatas para sa kanya.

"Kayo po? Nag-almusal na po ba kayo?" tanong niya rito nang maupo na rin.Nakahanda
na nga sa lamesa ang umuusok pang sinangag, itlog at ham, at may mansanas na
nakahiwa na rin bilang panghimagas.
Naupo na siya at sinamahan naman siya ni Manang Ester sa hapag ngunit nagsabi ito
na hindi ito kakain dahil nakapag-almusal na raw sila roon sa mansion.

"Kamusta ang tulog mo?" tanong sa kanya ni Manang Ester. Nginitian naman ito ni
Adelaide bago sumagot. "It was okay po. Nakatulog naman ako ng maayos," sabi na
lamang niya dahil hindi naman niya pwedeng sabihin dito na hindi siya naging
kumportable dahil sa kakaisip kay Daniel.

"Can I help you clean again later?" she asked. Ayaw lang niya talaga na walang
gagawin.

"Sigurado ka ba? Eh, bisita ka ni Daniel, hindi namin gustong maabala ka sa

pagpapahinga mo," sagot naman sa kanya ng matanda. Umiling siya rito bilang sagot.
"No po, I want to help..." giit niya sa matanda. Wala naman itong nagawa kundi
pumayag sa gusto niya.

Matapos siyang kumain ay nagprisinta na siya sa paglilinis ng pinagkainan niya,

hinintay naman siya ni Manang Ester na matapos at magkasabay silang umakyat sa
itaas ng bahay ni Daniel para maglinis. Hindi sila natapos sa paglilinis kahapon
kaya naman ang kwarto ni Daniel ang muli nilang pinasok.

Pinupunasan niya ang mga gamit doon at hindi niya maiwasang hindi mapalingon sa
pictures na naroon sa lamesa sa tabi ng kama ni Daniel.

She's really beautiful...

"Manang Ester..." tawag niya sa matanda habang nagtutupi ito ng damit ni Daniel.
Nilingon naman siya ng matanda.

"Si... Daniel po. Wala ba siyang ibang nagustuhan matapos ang nangyari kay... sa
asawa niya?" pagtatanong niya. Nakita niya ang pagtataka sa mukha ng matanda dahil
sa tanong niya pero agad naman din iyong nawala.

"Sorry... I am just really curious po..." napayuko siya at muling tumalikod para
ipagpatuloy ang paglilinis.

"Wala akong naaalalang may binanggit siya na babaeng nagustuhan niya matapos ang
nangyari kay Bea..." panimula ni Manang Ester sa pagkukuwento. Lumingon siya rito
habang magkasaklop ang dalawang kamay.

"Inabala niya ang sarili sa pagtatrabaho, hindi siya nagpapahinga kahit na anong
pagpapayo sa kanya ng mga pinsan niya. Inisip namin na marahil ay talagang iyon ang
kanyang naging paraan kung paano matatanggap ang nangyari..."

May kung anong kumirot sa puso ni Adelaide habang nagkukwento si Manang Ester sa
kanya. Who would've thought that behind that toughness, he's hurting? That he's
grieving?

"Tiyak ko na kung nabubuhay lang ang mga magulang ni Daniel, hindi rin sila
magiging masaya sa nangyayari sa anak nila. Kita mo na may malaking bahay siya
ngunit walang buhay..." ngumiti ng malungkot ang matanda bago lumingon kay
Adelaide. "Kaya nagpapasalamat din ako sa iyo dahil nariyan ka at kinaibigan mo si
Daniel."

She just smiled a little.

Kaibigan at bisita ang pakilala sa kanya ng mga lalaki sa kanya kahit pa hindi
naman talaga iyon ang totoo.
Nagkibit-balikat na lamang siya at maghapon silang naglinis at hindi na niya
namalayan ang oras. She was busy wiping the table at the library when someone
cleared his throat behind her.

Nang lingunin niya iyon ay nakita niya si Daniel na nakatayo roon.

He's wearing a black shirt and jeans. He showed her a small smile when she turned
her physique on him. Hindi niya alam na naroon na pala ang lalaki.

Nagpaalam siya kanina sa mga kasama niya na roon na lang siya sa library maglilinis
dahil nagsabi ang mga ito na maghahanda ng hapunan para sa kanila.

Hindi niya rin naisip na maagang uuwi ang lalaki ngayon dahil nitong nakaraan ay
hindi niya na ito halos nakikita.

"Manang Ester told me you're here. Why are you cleaning my table?" humakbang ang
lalaki palapit sa kanya at kinuha ang hawak niyang pamunas. She could smell his
cologne.

It was so manly... sexy.

"I didn't know you'd go home early..." huminga siya nang malalim at iniwas ang
tingin dahil napalapit ang katawan ni Daniel sa kanya.

"I was able to finish my job sooner," he smiled at her. "They told me you helped
them clean the house? Why?" sumandal ito sa lamesa at pinagkrus ang mga braso sa
dibdib nito.

Napakamot naman siya ng ulo at napanguso. "I was bored... and they thought I am
your friend and visitor and--"

"Aren't you?" he asked and chuckled a little.

Napalingon si Adelaide sa lalaki. How can he be this calm? Or how can he keep under
the wraps what he's really feeling?

Based on what Manang Ester said, he's still hurting. Kahit pa ilang taon na ang
nakalipas, hindi pa ito nakakalimot sa nangyari.

Hindi naman din talaga madaling makalimot pero mukhang hanggang ngayon ay hindi pa
rin nito matanggap ang nangyari sa pamilya nito.

She just shrugged and looked at Daniel. He promised her she will help him but she
still doesn't know what to ask for. Gusto niyang umuwi sa Davao para sa mommy niya
pero natatakot naman din siyang makita si ni Fernando at hindi na siya makaalis na
muli sa kanila.

"Have you eaten? I bought us food," ani Daniel sa kanila bago umayos ng tayo at
inaya siya na lumabas na para kumain.

"Sila Manang Ester?" tanong niya sa lalaki nang sumunod siya rito sa paglalakad.
Napansin niya na tahimik na muli sa loob ng bahay ni Daniel nang makalabas silang
dalawa. Kumunot ang noo niya. "Where are they?" she asked him.

He started placing the plates on the table. He looked at her and smiled a little.
"They went home already, I told them not to cook."

Napansin niya ang dala nitong pagkain. Base sa nakalagay sa lalagyan, galing ito sa
Autumn's. May branch noon sa kanila kaya naman alam niyang masarap ang pagkain nila
roon.

"Take a seat, Kitten," he smiled at her. Tumango naman ito sa kanya bago naupo at
pinagmasdan na lang si Daniel habang naghahanda ito ng pagkain nilang dalawa.

"Sorry, I didn't ask what you like, I just went to Autumn's and ordered food," he
said before putting food on her plate. She muttered a soft thank you before eating.

Tahimik lang silang dalawa habang kumakain. Si Daniel lang ang madalas nag-oopen ng
topic na pag-uusapan nilang dalawa.

"They told me they will cook. Hindi nila sinabi sa akin na aalis na sila," ani
Adelaide kay Daniel. Nakita niya naman itong natawa.

"I was the one who told them to leave. They don't really like to stay here, they
said it feels empty in here," he shrugged. "Is that true?" he asked her.

Kumunot naman ang noo niya at umiling. "It's not..." lumingon siya sa paligid.
Hindi naman talaga iyon ang nararamdaman niya lalo kapag naroon si Daniel. It's a
big damn house, and when she's alone, it feels empty.

But whenever Daniel is with her, like what's happening now, she feels like the
house is just as warm as their house before... when her dad was still alive.

"Anyway, they don't really stay here, I told them to just go home. Nakalimutan na
sigurong sabihan ka."

Tumango na lang siya ng marahan sa lalaki.

"How's your stay here so far? Do you need anything? Baka bored ka na rito." he
asked while eating. Nag-angat ng tingin si Adelaide sa lalaki. Hindi niya mapigilan
na hindi humanga sa lalaki dahil kahit kumakain, masasabi niyang hot pa ring tignan
ito.

"No, no... I am good." Umiling naman siya bilang sagot. Wala naman talaga siyang
kailangan dahil kumpleto ang mga gamit sa bahay ni Daniel. She can use everything
in there, that's what Daniel told her.

"I see, that's good to know," he replied.

"Yes, thank you," she said softly. Pinagpatuloy na lang niya ang pagkain. Hindi
niya akalain na gutom na gutom na siya dahil napapalakas ang kain niya.

"I heard you were in my room earlier..." he said after a few minutes. Natigilan
naman si Adelaide bago nag-angat ng tingin muli sa lalaki. She bit her lower lip
and nodded. "I... I helped Manang Ester clean your room..." Inabot niya rin ang
baso at uminom ng tubig.

His lips formed a small smile. "You saw her?" He lifted his face and looked at me.
"Bea."

Humigpit ang hawak niya sa kubyertos bago tumango ng marahan sa lalaki. Hindi niya
rin maintindihan kung bakit ganoon na lang din ang bilis ng tibok ng puso niya.
Bakit tila siya kinakabahan na tinatanong siya ni Daniel tungkol sa bagay na iyon?

"Bea was my wife..." he shrugged and continued to eat.

Hindi na niya nagawang kumain pa dahil napatingin na lang siya kay Daniel. Alam
niya naman ang tungkol sa bagay na iyon dahil sa pang-uusisa niya.

"They all died..." he added, his voice laced with sadness. Kahit na hindi niya
sabihin na malungkot siya ay mahahalata iyon sa mukha ni Daniel.

"I... I'm sorry..." mahinang sabi niya sa lalaki.

Napailing ang lalaki bago huminga ng malalim. "Maybe that's why they think this
house is empty. Because it was never like the way it was when Bea was still
here..."

She bit her lower lip hard before getting up and walked towards him. Hindi niya rin
alam kung ano ba ang nakain niya at ginawa niya iyon. May kung ano sa loob niya ang
hindi niya maipaliwanag sa tuwing nababanggit ni Daniel ang nasirang asawa pero
hindi naman niya ito masisisi.

Gaya ng sinasabi nilang lahat, mahal na mahal ni Daniel ang babae.

Lumapit siya sa lalaki at hinawakan ang balikat nito.

"I know... it's not easy to lose someone..." panimula niya. "In your case, you...
you lost them all..." she bit her lower lip. Hindi niya alam kung bakit pero nag-
iinit din ang mga mata niya habang nakatingin kay Daniel.

He was just looking at her.

She tried to smile at him. "But I am here... I will listen to you..."

"You don't know what you're saying, Kitten. You should never involve yourself with
a dela Cruz, you'll end up hating knowing me."

Umiling siya at pinilit na ngumiti. "I didn't regret stopping in front of your car
and getting to know you..."

He just stared at her, he held her hand and squeezed it, he smiled a little.

"I am just here..." she moved and gathered all the guts she had and hugged him.

I promise I am just here...

"Thank you, Kitten..." he whispered before hugging her tighter.

Damn. Why does this feel so good?

CWD11

Nang magising si Adelaide ay nasa loob na siya ng kwarto na inookupa niya.

Napalingon siya sa orasan sa gilid ng kama at nakita niya na halos alas otso na ng
umaga. Madilim pa sa loob ng kwarto ng dalaga dahil na rin nakasara pa ang mga
bintana roon. Nang maglinis sina Nanay Ester sa bahay ni Daniel, pinalitan ng mga
ito ang kurtina kaya naman ang dating puti na kurtina sa kwartong iyon ay naging
asul.
Nag-inat siya matapos bumangon habang inaalala ang sinabi niya kay Daniel kagabi.

Napailing si Adelaide nang maalala ang pagyakap na ginawa niya sa lalaki. For her
defense, she thinks Daniel needed that hug.

Alam naman niya na hindi siya dapat makialam o makisali sa kung ano man ang
pinagdadaanan ni Daniel dahil alam ni Adelaide na hindi magtatagal, aalis naman din
siya sa bahay ng lalaki.

Tila naman siya nakaramdam ng lungkot nang maisip niya ang bagay na iyon.
Napalingon siya sa paligid ng inookupang kwarto niya. Alam niya naman na hindi rin
magtatagal at kakailanganin niyang umalis doon.

Hindi naman siya pwedeng manirahan doon ng matagal. Hindi magtatagal at magkakaroon
ng pamilya si Daniel...

What the hell, Adelaide?

Tinapik-tapik niya ang mga pisngi para alisin ang kung anumang naiisip niya tungkol
kay Daniel at sa kinabukasan ng lalaki.

"Kung ano man ang plano niya sa buhay, wala ka ng pakialam doon, okay?" pakikipag-
usap niya sa sarili niya habang naghihilamos siya. Iniisip na rin niya na malamang
ay wala naman na siyang aabutan na Daniel sa ibaba dahil lagi naman itong wala sa
tuwing bababa siya. Madalas na nagluluto lang ang lalaki ng almusal at iiwan na
siyang mag-isa sa malaking bahay na iyon.

Matapos siyang makapagpalit ng damit ay bumaba na siya para kumain ng almusal. She
wanted to groan with the thought of her staying inside the house and just sit and
do nothing.

Wala naman siyang laging ginagawa sa bahay ni Daniel. Nagluluto siya ng pagkain
niya, kakain, maghahanap ng libro na mababasa o di kaya ay manunuod.

Hindi naman din siya pwedeng lumabas dahil delikado para sa kanya.

She sighed as she walked towards the kitchen. Ganoon na lang ang pagtataka niya
nang abutan niya si Daniel na nasa komedor at umiinom ng kape habang may binabasang
kung ano sa iPad nito.

"G-good morning..." mahinang bati niya sa lalaki bago mabilis na sinipat kung
maayos ba ang buhok niya at ang damit niya. Lihim niyang ipinagpasalamat na
naghilamos siya at nagpalit ng damit bago siya bumaba.

"Good morning," he greeted her back. "Take a seat and let's eat," ani Daniel sa
kanya na itinuro pa ang upuan sa gilid nito.

Tumango naman si Adelaide at agad tumalima sa sinabi ng lalaki. Naupo siya sa

silyang naroon at tinignan ang nasa lamesa.

"Wow..." she smiled when she saw the food on the table.

May tuyo, sinangag, itlog at kamatis na nakahain. May suka rin na nakalagay roon
bilang sawsawan.

"You cooked?" she asked Daniel the obvious question. Daniel smiled at her and
nodded his head. "You like it?" tanong ng lalaki habang nakatingin kay Adelaide.

Agad naman siyang tumango at ngumiti. "Sa amin, I always ask our maids to cook tuyo
for me. Kaso ayaw ni Fernando kasi..." natigilan naman si Adelaide nang mabanggit
ang pangalan ng lalaki.

"Hmm?" Daniel asked her. She shook her head and smiled instead. "I like having
these for breakfast," she replied. "Maghuhugas lang ako ng kamay," paalam niya sa
lalaki bago tumayo at naghugas na ng kamay dahil hindi siya sanay na kumain ng tuyo
na hindi nagkakamay.

Her dad taught her how to do it when she was still a kid.

"Do you want coffee? Or juice?" tanong ni Daniel sa kanya na tumayo na rin pala
mula sa pagkakaupo nito.

"Ha? Water lang ako..." sagot naman ni Adelaide sa lalaki. Hindi siya mahilig
uminom ng juice o kaya ay kape. Napipilitan lang siya minsan na gawin iyon dahil na
rin sa mga nagbibigay sa kanya.

"Really?" he asked. Tumango naman ang dalaga bago muling naupo at naglagay ng
pagkain sa plato niya. She muttered a short and silent prayer before eating.

Daniel looked at her and smiled.

Alam niyang galing ang babae sa may-kaya na pamilya. Kung sasabihin ni Adelaide sa
kanya na mahirap lang ito, hindi siya maniniwala base na rin sa balat ng babae
kahit pa pulos ito galos at may pasa pa noong una niyang makita.

But despite being an heiress, she's simple...

Inilapag ni Daniel ang baso sa lamesa. Adelaide looked at him and uttered a soft
thank you. Tinanguan naman siya ng lalaki.

"How about you? Aren't you going to eat?" she asked him. He smiled at him before
putting food on his plate.

"This is good! I really love garlic rice," ani Adelaide kay Daniel habang kumakain
ito. Hindi naman napigilan ni Daniel na hindi mapangiti dahil sa inaasal ng kasama
niya.

Matagal na rin simula nang kumain siya sa bahay niya na hindi mabigat ang loob
niya. Lagi niyang naiisip ang tungkol sa nasira niyang asawa at panghihinayang na
sana ay kasama niya pa ang mga ito ngayon.

With Adelaide around, unti-unting nababawasan ang bigat na nararamdaman ni Daniel.

Hindi niya alam kung nasasanay lang ba siya sa presensya ng babae o ano pero alam
niyang hindi niya dapat palalimin kung anuman ang nararamdaman niya.

Sabay silang napalingon na dalawa nang may tumikhim mula sa pintuan ng komedor.

"Mukhang masarap ang kainan niyo, ah?" ani ni Hunter na nakangisi habang nakatingin
kay Daniel at Adelaide.

Napatuwid naman ang likod ni Adelaide at tinignan ang bagong dating na lalaki.
"Good morning..." bati niya rito. "Kumain ka na ba? Nagluto si Daniel..." nilingon
ni Adelaide si Daniel para humingi ng permiso dahil inaalok niya si Hunter.

"I'm good," he said before he walked towards the table and pulled a chair.
"Okay..." she said before she continued eating.

"What are you doing here?" Daniel asked his cousin. Hunter smiled at him and tapped
his arm. "Sungit mo, ah? Mukhang hindi ka pa nakapagdilig," pang-aasar nito sa
kanya.

Kumunot naman ang noo ni Adelaide sa sinabi ni Hunter.

"Nagdilig kami ni Nanay Ester kahapon..." hindi niya mapigilang sabat sa lalaki.

Nilingon siya ni Hunter at ngumiti. "Really? That's good," he replied while

suppressing a laugh.

Napalingon naman si Adelaide kay Daniel na seryoso pa rin ang mukha.

"Can you just tell me what you need and go out of my house?" he told Hunter. Tila
naman balewala kay Hunter ang pagsusungit ni Daniel dahil tinawanan pa nito ang
lalaki.

Pangalawang beses pa lang niyang nakikita si Hunter pero pakiramdam ni Adelaide ay

hindi basta-basta ang lalaki. Base na rin sa nakikita niya, malaki ang pagkakaiba
ni Daniel at Hunter.

Seryoso si Daniel habang si Hunter naman ay maloko.

"Mom told me to remind you about the party later," ani Hunter kay Daniel. Inabot pa
nito ang sobre sa lalaki.

Napakunot naman ang noo ni Adelaide at napatingin sa lalaki. Aalis din pala ito
ngayon. Maiiwan pa rin pala siyang mag-isa sa bahay nito.

Pinagpatuloy na lang niya ang pagkain habang nag-uusap ang dalawang lalaki. Hindi
niya maiwasang hindi mainis kay Hunter dahil kung hindi ito dumating ay marahil
nag-uusap pa sila ni Daniel, ngayon ay sinabihan pa ito ng lalaki na kailangan
nitong magpunta sa party.

"I'll just see you later, then?" tanong ni Hunter sa lalaki.

"I don't have a choice, asshole," ani Daniel sa lalaki. Tumatawang tumayo naman si
Hunter at nagpaalam sa kanilang dalawa ni Daniel. He looked at her and smiled. "See
you, Adelaide," he said before walking out of the house.

"Let's look for something you can wear?" ani ng lalaki sa kanya. Napakunot naman
ang noo ni Adelaide sa kanya.

"What? What for?" she asked him. Tapos na siyang kumain. Tapos na rin si Daniel
kaya naman nililigpit na niya ang pinagkainan nilang dalawa.

"My Auntie's birthday," Daniel replied to him. Mas lumalim naman ang kunot sa noo
ni Adelaide dahil sa sinabi nito sa kanya. Alam niya naalis ito dahil sa sinabi ni
Hunter pero wala naman itong sinabi na isama siya nito.

"Is that okay? I'm not invited and--"

"You're going with me," Daniel shrugged. "And this invitation is for you," he
showed the invitation and she saw her name on the envelope. Hindi niya malaman kung
bakit pati siya ay invited pero wala naman na siyang nagawa kundi sumama kay Daniel
nang mag-aya itong lumabas para magtingin sila ng isusuot niya.
"Ang taas na siguro ng utang ko sa iyo," ani niya kay Daniel habang nagmamaneho ito
papunta sa mall. Nakalagay sa invitation na dapat ay naka-pula ang mga tao na
attend sa party ng tiyahin ni Daniel kaya naman kailangan naming maghanap ng red
gown.

"I don't know. I'm not computing it because you don't have to pay for it" Daniel
replied while driving.

"I should pay for it..." ani ni Adelaide na ikinangiti lang ni Daniel.

Alam naman niya na hindi siya pinagbabayad ng lalaki pero nakakahiya na aalis na
lang siyang basta roon.

Wala ng kumukibo sa kanilang dalawa hanggang sa makarating sila sa isang mall. Nang
makapagpark sila ay agad siyang pinagbuksan ni Daniel ng pinto at hinawakan ang
braso papasok sa loob ng mall at tumingin ng maaari niyang magamit sa party mamaya.

May mga boutiques silang napuntahan ngunit sa isang boutique lang sila may nakitang
pulang gown na pwede niyang magamit mamayang gabi.

"Try it," napakamot sa ulo si Adelaide nang iabot sa kanya ng lalaki ang gown para
sukatin niya. It was an a-line gown. May halo itong itim sa bandang ibaba ng gown.

Huminga siya ng malalim bago naghubad at isinuot ang gown na iyon.

She looked at herself in the mirror. Hindi niya maiwasan na mapangiti ng malungkot.
Kung gowns at dresses lang din naman ay marami siya sa bahay nila sa Davao dahil
madalas naman din ang pag-attend nila sa mga parties at kung ano-ano pa.

She stared at herself and smiled sadly.

She misses her home, she misses her mom... pero kailangan niya pa ring lumayo na
muna upang hindi siya mas mapahamak sa kamay ng walanghiyang lalaking iyon.

She closed her eyes and heaved a sigh. Hindi niya pa rin alam kung paano ang
gagawin niya para mapaalis sa buhay nila ng mommy niya ang lalaking iyon.

"Adelaide? Are you done?"

Tinig ni Daniel ang nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan. Huminga siya ng malalim

bago lumabas ng dressing room at ipinakita kay Daniel ang gown na suot niya.

Hindi naman napigilan ni Daniel na hindi titigan ang babae nang lumabas ito.

"Ang ganda po sa inyo, Ma'am..." puri sa kanya ng sales lady ng boutique. She
smiled a little and looked at Daniel. "What... what do you think?" she asked him
and turned around to make him see the detail of the gown.

"You look perfect," he said, smiling.

Hindi naman niya rin napigilan na hindi ngumiti dahil sa sinabi ng lalaki sa kanya.

"We'll get it," ani Daniel sa babae. Lumapit ito sa kanya at hinawakan ang braso
niya. "Go, change. I will wait for you in here," masuyong sabi nito sa kanya.
Tumango naman siya at sumunod sa sinabi ng lalaki.

Matapos makagpalit ay lumabas na siya ng fitting room at naupo sa tabi ni Daniel

habang nagmamasid sa paligid.
Napalingon siya nang hawakan ni Daniel ang kamay niya at pisilin ito.

"Don't worry about it, okay? My family, they are nice. Gago lang talaga si Hunter
pero mabait naman ang mga kapatid 'nun," sabi pa nito sa kanya.

Ngumiti naman siya ng tipid sa lalaki.

"I think Hunter is nice..." she said.

Tumaas ang kilay sa kanya ni Daniel. "You do? Really?" he asked.

Hindi napigilan ni Adelaide matawa bago umiling. "No, I don't," she replied. Daniel
laughed, too. She looked at him and couldn't stop herself from admiring him.

He looks tough yet he's sweet, thoughtful and caring...

Matapos lang ang ilang minuto ay ibinigay na sa kanila ang gown na binili nila. Si
Daniel na ang nagbuhat nito at sinamahan siya papunta sa salon.

"Hindi na..." tanggi niya sa lalaki. "I'll just do my makeup..." she added.
Marunong naman siya dahil madalas naman niya iyong ginagawa noon.

Daniel insisted on buying her things she will need. Wala naman nang nagawa si
Adelaide nang akayin na siya ng lalaki.

The party will start at 7 pm. 3 pm pa lang ay nakabalik naman na sila ni Daniel sa
bahay nito. Sinabihan siya nito na aalis sila ng 6 pm kaya may oras pa si Adelaide
para mag-ayos.

Matapos siyang maligo ay pinatuyo na muna niya ang buhok niya. Plano niyang lagyan
lang iyon ng mga bahagyang kulot at hayaan lang na nakalugay.

Ano kayang pakiramdam na mapasama sa pamilya ni Daniel? Mababait kaya silang lahat?
O para silang si Hunter?

She was busy thinking about those thoughts while she's doing her makeup. Hindi
naman na siya naglagay ng maraming kolorete sa mukha dahil sabi ng mommy niya sa
kanya noon ay hindi bagay sa kanya kapag makapal ang nilalagay niiyang makeup.

Bago pa man mag-alas sais ng gabi ay nakabihis na si Adelaide. Pinagmamasdan niya

ang sarili sa salamin.

When she's already okay with her look, she goes out of her room.

Nakita niya si Daniel na lumabas na rin ng kwarto nito. He's wearing a suit.

Marami na siyang nakitang lalaking nakasuot nito pero si Daniel pa lang yata ang
nakita niyang binagayan ng suit.

She tried to hide her smile.

She really couldn't stop herself from admiring Daniel.

Parang kahit ba hindi niya pa lubos na kilala ang lalaki, hindi talaga siya
magdadalawang isip na pagkatiwalaan ito dahil alam niya rin na hindi siya
pababayaan nito.

"You look beautiful," he said while looking at her. Hindi niya mapangalanan ang
kung anong nakita niya sa mga mata ni Daniel.

She smiled a little. "Thank you. You, too..."

"Hmm?" Daniel asked her. Hinawakan nito ang likod niya at iginiya na siya sa
paglalakad.

"I mean... you look good, too..." she said softly.

He chuckled as they walked towards the car. Maaga pa pero tumatawag na si Hunter
kay Daniel kaya naman umalis na rin silang dalawa.

Tahimik lang si Adelaide habang nasa sasakyan. Hindi niya alam kung bakit ba siya
kinakabahan, kung tutuusin ay pupunta lang naman silang dalawa sa party.

Nakakakaba bang makilala ang pamilya ni Daniel?

She heaved a sigh.

Oo.

"Are you okay, Kitten?" Daniel asked her while driving. She looked at her and
smiled a little. "Uhm... do you think they will like me?" she asked immediately,
not realizing the meaning of what she said.

"I... I mean..." she bit her lower lip.

Daniel looked at her face down to her lips. He looked away and looked back at the
road.

"They will like you, that's for sure..." sagot nito sa kanya na hindi na siya
nilingon ulit.

Tumango na lang si Adelaide at hanggang sa makarating sila sa bahay ng mga tiyahin

ni Daniel ay hindi na sila nagkibuan.

Tinulungan siyang makababa ng lalaki at inalalayan papasok sa loob.

May mga naroon na rin na mga mukhang mayayaman base na rin sa mga kotseng naroon at
mga suot ng mga bisitang naroon.

"You're early," bati ni Hunter sa kanilang dalawa nang makapasok sila. "Hon, this
is Adelaide, Daniel's date," pakilala ni Hunter sa kanila. "Adelaide, this is
Zyline, my wife," he added.

"Oh, hi! I'm so glad you came," Zyline smiled at her. Hidi niya maiwasang hindi
humanga nang makita si Zyline dahil napakaganda naman talaga nito.

Nakilala niya rin sila Rain na asawa naman ng isa pang pinsan ni Daniel na si
Thunder at si Mika na kapatid ng mga ito.

Nakatayo lang siya sa may gilid habang nakatingin sa mga bisitang naroon. Daniel's
with Thunder and Hunter.

She looked around.

"You know, I am really glad Kuya Daniel brought a date."

Napalingon siya sa tabi niya at nakita niya si Mika na naroon. Gusto niyang
mainggit sa genes na mayroon ang mga Dela Cruz dahil kahit sino sa mga ito ang
tignan ni Adelaide ay hindi hindi niya mapigilan na hindi humanga sa mga ito.

"Hunter invited me... I am not his date..." mahinang pagtatama niya naman sa
sinabin ni Mika sa kanya.

She chuckled and shrugged. "Kuya Daniel will not bring you here just because Kuya
Hunter said so," Mika smiled at her.

"What do you mean?" she asked her.

Kumunot ang noo ni Mika sa babae. "Seriously?" She asked them. "They all have the
audacity to tell me I'm noob and slow, yet ang totorpe nilang lahat..." she rolled
her eyes. Nilingon siya nito at nginitian. "Just know that... you're the first girl
he introduced to us after what happened..."

Napalingon naman siya kay Daniel na kumaway sa kanya. Nagpaalam ito sa mga kasama
nito para pumunta sa kanya.

Nagpaalam na rin muna si Mika sa kanya dahil hinahanap nito ang asawa nito.

"You met the brat," he smiled at her. She nodded. "She's nice, though..." she
commented.

"Let's go, they're staring at you," hinawakan ni Daniel ang kamay ni Adelaide at
iginiya sa loob ng bahay. Hindi naman siya nagprotesta at sumama na lang sa lalaki.
Hindi naman din siya kumportable na naroon siya sa labas.

She looked around while walking. May mga bumabati kay Daniel pero hindi nito
pinansin ang mga iyon.

Dinala siya ng lalaki sa loob ng library. Kumunot ang noo niya nang tignan niya si
Daniel.

"What are we--"

Nanlaki ang mga mata niya ng lumapit ang lalaki sa kanya at hinapit siya at nang
maramdaman ang labi nito sa labi niya.

Did he just kiss her?

She could feel his lips against hers...

He's really kissing her... on the lips.

Oh my God.

-----

A/N: This I think is sabaw. I'll make bawi sa next chapter na lang. :)
CWD12

She wasn't able to close her eyes when she felt his lips on her.

Mabilis ang tibok ng puso ni Adelaide patuloy si Daniel sa paghalik sa kanya. She
had her first kiss before but it was just a peck.

Itong paghalik na ginagawa ni Daniel sa kanya ngayon ay malayong-malayo sa halik na

naranasan niya noon.

Daniel moved his head a little and looked at Adelaide. Alam ng dalaga na namumula
ang kanyang pisngi dahil nararamdaman niya ang pag-iinit ng mga iyon. Napakagat
siya ng ibabang labi niya at napaiwas ng tingin.

Hindi niya alam kung bakit ba bigla na lang siyang hinila ni Daniel para halikan.
Wala naman itong kahit na anong sinabi, basta na lang siyang hinila ng lalaki
papunta sa library.

She cleared her throat. Tila kahit na malaki ang kwarto ay kulang ang hangin na
nalalanghap niya.

Daniel chuckled while looking at her. He cornered her on the side of the table.
Inilagay nito ang magkabilang kamay sa may lamesang nasa likuran at sinasandalan ni
Adelaide.

"What... Why are you laughing?" ani Adelaide matapos ipunin ang lakas ng loob niya
upang lingunin si Daniel. Napakalapit pa rin ng mukha ng lalaki sa kanya. Kitang-
kita niya ang ganda ng mga mata nito, ang tangos ng ilong, ang kapal ng kilay at
ang labi nitong mamula-mula.

Goodness, Adelaide! Calm yourself.

He grinned and looked at her. "You're beautiful..." he said, complimenting her.

Adelaide gave him a small smile. "Thank you..." sagot niya sa lalaki. Muli siyang
nag-iwas ng tingin sa lalaki dahil hindi niya alam kung kaya ba niyang tapatan ang
tingin nio.

Nakakatunaw tumingin si Daniel. Para bang kapag tumitingin ang lalaki, inaalam nito
ang buong pagkatao niya, na parang inaalam nito kung ano ang nasa isipan niya.

He smiled a little before moving away, giving her space .

She cleared her throat again. Naglakad siya papalayo habang pinagmamasdan ang
kabuuan ng library ng bahay ng mga magulang ni Hunter.

"Are you okay?" umupo si Daniel sa couch na naroon habang nakatingin kay Adelaide.
Hindi siya sigurado kung kumportable ba ito ngayon.

Nilingon siya nito at ngumiti ng tipid.

She's really beautiful when she's smiling.

"You're really close with Hunter's family, no?" ani Adelaide. Hinawi ng babae ang
kurtina sa bintana para tignan ang party sa labas. Marami pa rin ang tao roon,
karamihan ay hindi naman kilala ni Daniel.

He also doubts if Thunder and Hunter know everyone in the party.

"They're my only family," he replied. Isinandal niya ang ulo sa couch na inuupuan.
Wala naman talaga siyang plano na magpunta roon pero alam niya na magtatampo sa
kanya ang tiyahin niya kung hindi siya magpapakita.

Isa pa ay alam niyang guguluhin ni Hunter si Adelaide kung hindi sila magpapakita.

Tuwing bumibisita siya sa bahay ng mga ito, sa library lang naman din siya
nananatili. He likes how quiet that place is.

Ang madalas lang naman na gumagamit ng library ay si Thunder at ang ama nito noong
nabubuhay pa.

Adelaide looked at him. Kahit papaano ay may alam naman na siya tungkol sa nangyari
sa buhay ni Daniel dahil na rin kina Nanay Ester.

Hindi niya magawang itanong sa lalaki kung bakit ba siya nito biglang hinalikan.
Hindi naman din nagsabi ng kahit na ano ang lalaki sa kanya.

Naglakad na lang siya papalapit dito at naupo sa tabi ng lalaki. "You don't like to
socialize with the guests?" tanong ni Adelaide sa lalaki. Nakapikit ang mga mata
nito kaya hindi alam ni Adelaide kung nakaidlip na ba ang lalaki o hindi.

"I'm okay in here," he replied. He opened his eyes and looked at Adelaide. "Mas
gustong kong dito lang at kasama ka."

May tila mga paruparo ang naglaro sa sikmura ni Adelaide dahil sa sinabi ng lalaki.

She would lie if she says she's not attracted to Daniel. Kahit sinong makakasama ng
lalaki ay tiyak na mahuhulog dito. Hindi naman din mahirap magustuhan ang lalaki
lalo pa at maalaga ito, mabait, at lagi nitong pinaparamdam kay Adelaide na
pinoprotektahan siya nito.

"Ako rin..." mahinang sabi niya. Iyon naman din ang totoo dahil wala naman siyang
kilala sa mga taong nasa labas. She's more comfortable when she's with Daniel.

Napatingin siya sa lalaki nang hawakan nito ang kamay niya at marahang pisilin
iyon. His hand is warm and it's much bigger than hers. Napangiti siya nang
pagmasdan ang kamay nilang dalawa.

No one ever made her feel like that.

Simpleng paghawak lang ng kamay niya ay tila may mumunting kuryente siyang
nararamdaman. Alam niyang hindi niya naman dapat palawigin pa ang sumisibol na
damdamin niya para sa lalaki dahil hindi naman din magtatagal ay aalis siya.

Pero... hindi ba pwedeng magkagusto ako sa kanya habang magkasama pa kami? Nang sa
gayon ay may babaunin akong alaala niya...

"Your hand is bigger than mine. You also have long fingers..." puna ni Adelaide sa
kamay ni Daniel habang nakatingin dito.

Narinig niya naman ang mahinang tawa ni Daniel kaya nilingon niya ang lalaki, puno
ng pagtataka ang mukha niya.

"May sinabi ba akong nakakatawa?" kunot ang noo niyang tanong sa lalaki.
"None, Kitten. You're just too cute, do you know that?" Daniel smiled before
bringing her hand to his lips and kissed her knuckles.

She bit her lip.

"Are you hungry?" he asked after kissing her hand. Tipid na ngumiti si Adelaide
bago tumango. Hindi naman din talaga siya nakakain kaninang hapon dahil nag-asikaso
siya para sa part na iyon.

Hindi rin naman siya nakakuha agad din ng pagkain nang dumating sila kanina dahil
nakipag-usap pa siya sa mga pinsan ni Daniel.

They're all nice.

Naiisip nga ni Adelaide na kung magkakaroon man ng isang tao na muling magpapatibok
sa puso ni Daniel, napaka swerte ng taong iyon dahil mabait ang pamilya ng lalaki.

Hindi sila matapobre at hindi rin sila mahirap na pakisamahan.

"I will just get our food," paalam ng lalaki sa kanya bago ito tumayo at tinungo
ang pinto papalabas kaya naman naiwan siyang mag-isa sa loob ng library.

Muli siyang napalingon sa paligid. She remembers their library back at their home.
Noon ay palagi rin siyang laman noon kasama ang Daddy niya noong nabubuhay pa ito.
She used to watch him review contracts and study for their business.

Pinuno niya ng hangin ang dibdib bago muling tumayo at tumingin sa labas. Alam niya
na dapat ay nagpaplano na siya kung paano niya mapaalis si Fernando sa buhay nila
ng kanyang ina. Sa dami ng koneksyon nito, nahihirapan siyang gumawa ng paraan.

Malaking bagay na ang nakatakas siya mula sa mga tauhan nito noon. Wala siyang
planong bumalik sa Davao ng wala siyang tiyak na solusyon para sa kanilang dalawa
ng kanyang ina.

Naudlot naman ang pag-iisip niya nang bumukas ang pinto at may pumasok na isang
lalaki. Kumunot ang noo niya dahil hindi iyon si Thunder o Hunter. Hindi rin naman
iyon si Daniel.

"Oh, hi..." the man greeted Adelaide.

"Hello..." mahinang sagot niya rito. Hindi naman sa kanya ang bahay kaya alam
niyang wala naman siyang karapatan na magtanong kung sino ang lalaki. Marahil ay
bisita ito nila Thunder at sinabihan na magpunta sa library.

"I didn't know that this room was occupied already," he said, and she heard him
chuckle. Adelaide looked at him.

"No, it's okay. I was just waiting for... Daniel," she replied. Hindi matukoy ni
Adelaide kung lalabas na lang ba siya o mananatili roon para hintayin ang lalaki.
"Uhm, are you gonna use this room for a meeting? I'm sorry. I think I'll just go
out..." paalam niya bago naglakad papunta sa pinto.

"Oh, no. I was looking for Daniel, actually. Knowing Daniel, I thought he'll be
here instead of socializing outside," he stopped her from going out.

"Nash Santillan," pakilala ng lalaki sa kanya, inilahad pa nito ang kamay para
kamayan siya.
"Adelaide Hernandez..." pagpapakilala niya rin bago inabot ang kamay nito.

"Pleasure to meet you, Miss," he smiled again. Tinignan ito ni Adelaide, mukhang
mas bata ito kay Daniel kaya naman hindi siya sigurado kung katrabaho pa ito ng
lalaki. Katulad naman ni Daniel ay well-built din ang pangangatawan ni Nash.

Sabay silang napalingon sa pinto nang pumasok si Daniel. May nakasunod dito na
kasambahay at may dala itong tray ng pagkain.

"What are you doing here?" tanong ni Daniel sa lalaki bago nilapitan si Adelaide.
Hinawakan nito ang likod niya. Nilingon niya ang lalaki at nakakunot ang noo ng
lalaki.

"I was looking for you, Sir." Sumeryoso naman ang mukha ni Nash habang nakatingin
kay Daniel. "But I understand this is not the right time to discuss that matter to
you," nilingon ni Nash si Adelaide na nasa tabi ni Daniel.

Daniel looked at Adelaide before looking at Nash again. "I'll just see you
tomorrow," he said, dismissing him.

"Alright, Sir," tumango ito bago lumingon kay Adelaide. "It was nice meeting you,
Miss." Paalam nito bago naglakad palabas ng pinto.

Nakasunod lang ng tingin si Adelaide sa lalaki hanggang sa maisara na nito ang

pinto. She looked at Daniel. "Is he your co-worker?" she asked him. Hindi niya
naman din talaga alam kung ano ba ang trabaho ni Daniel kaya sa tingin niya ay
katrabaho ito ni Nash.

"Yes," iyon lang ang sinabi nito bago siya iginiya sa lamesa. Inilapag ng
kasambahay ang pagkain nila roon.

Mukhang wala namang balak si Daniel na sabihin kay Adelaide ang tungkol doon kaya
hindi na lang din siya nagtanong pa ng tungkol doon.

"Is it okay to eat here?" she asked him as he pulled the chair for her.

Daniel nodded at her. "Think of it like we're eating dinner at a library-like

restaurant?" he jokingly said before putting her plate in front of her.

"Ang dami naman nito," natatawang sabi ni Adelaide nang makita ang pagkain niya.
May ibang putahe pang nasa lamesa.

"You should eat more, Kitten." Tumabi na sa kanya si Daniel. "Let's eat?" aya nito
sa kanya at nagsimula na silang kumain.

Gusto niyang matawa sa sarili dahil noon ay iniisip niya na napaka boring kumain
nang walang pinag-uusapan. Ang boring kapag walang ginagawa kapag nasa isang date.

Hindi naman date ang nangyayari sa kanila ni Daniel pero hindi naman din siya
nakakaramdam ng boredom kahit na hindi sila nag-uusap ni Daniel.

It was like his presence was enough.

"You met all my cousins?" he asked after a while. Tumango naman si Adelaide sa
lalaki. "Nakilala ko rin si Mika," sabi niya rito.

"Anong dinaldal ni Mika tungkol sa akin?" he smirked and looked at her. Napangiti
na lang din si Adelaide. "Nothing much, she just said that I am the first girl you
introduced after... after..." natigilan siya nang muntik niyang maidagdag ang
nangyari noon kay Daniel.

"It's okay," sabi ng lalaki nang marahil napansin na natigilan siya. "Wala naman
talaga akong ibang ipinakilala sa kanila simula noon. Ikaw pa lang," dinala nito
ang kamay sa mukha niya, naramdaman ni Adelaide ang hinlalaki ni Daniel sa gilid ng
labi niya at pinunasan ito.

Tila nag-init na naman ang pisngi ng babae kaya napaatras ito. Nang makita niyang
dinala iyon ni Daniel sa bibig nito at sinipsip ang daliri nito ay parang umakyat
lahat ng dugo niya sa ulo niya.

May kung ano rin na tila sumisirko sa sikmura niya.

Pumasok din sa isip niya ang tungkol sa halik na pinagsaluhan nila ni Daniel
kanina.

Nag-iwas siya ng tingin at huminga ng malalim.

Daniel looked at her and smiled.

Nang matapos silang kumain ay inaya naman na siya ni Daniel na lumabas dahil na rin
nagpunta roon ang isang kasambahay at pinatawag ang lalaki ng tiyahin nito.

Maraming mga bisita ang nakatingin kay Daniel. Mas humigpit naman ang hawak niya sa
braso nito.

Nilingon siya ni Daniel at nginitian. Hinawakan nito ang kamay niyang nasa braso ng
lalaki. They walked towards the living room. Naroon ang mga pinsan nito kasama ang
mga asawa nito.

"Sus, finally! Akala ko ginawa niyo ng motel ang bahay ni Mommy, eh," ani Hunter na
ikinatawa ni Thunder.

"Hon! Ikaw talaga," saway ni Zyline sa asawa nito. She even rolled her eyes.

Napayuko naman si Adelaide dahil sa sinabi ni Hunter.

"Gago ka talaga kahit kailan," sabi naman ni Daniel bago iginiya si Adelaide paupo.

"Pare-pareho lang kaya kayo," ani Mika na nakaupo at katabi ang asawa nito na
nakilala niya rin kanina.

"Linis naman pala ni Kerko," puna ni Thunder na ngumisi rin.

Napailing na lang si Daniel.

"Mamaya mailang si Adelaide dahil sa inyo, lagot kayo kay Daniel," sabi ng asawa ni
Thunder na Einah ang pangalan.

"No, no. It's okay," umiling naman siya at ngumiti. "Mukhang close na close nga
kayong lahat, eh..." kumento niya sa mga ito. Siguro noong nabubuhay pa ang asawa
ni Daniel, ganito rin ito sa mga pinsan ng lalaki.

They're talking to her, as if she's really part of their group. Ang kaninang ilang
na nararamdaman niya ay unti-unti na ring naglaho dahil hindi naman talaga
maitatanggi na mabait ang mga ito.

Malakas lang mang-asar at laging si Daniel ang inaasar ng mga ito.

Buong magdamag ay hawak ni Daniel ang kamay ni Adelaide. He did not let her go.

Nang magpaalam silang dalawa sa mga kasama nila ay niyakap din siya ng mahigpit
nila Einah, Zyline at Mika. Hindi niya mapigilang mapangiti na tila tanggap siya ng
mga ito para kay Daniel.

Pero wala namang kami...

Inalalayan naman siya ni Daniel na makasakay sa sasakyan nito. Nakatingin lang siya
sa labas habang nagmamaneho ang lalaki.

"I'm sorry about what happened back there. Did they make you uncomfortable?" he
asked her. She turned her head and looked at Daniel.

"No... it's okay. Masaya silang kasama..." sabi niya naman. She's sincere about
that. Noong una ay naiilang siya pero pinaramdam sa kanya ng mga dela Cruz na
welcome siya sa pamilya nito.

She looked at Daniel's face. Hindi niya alam kung gaano na ba siya katagal
nakatingin sa lalaki dahil nang huminto ito ay tumingin sa kanya.

"Why are you staring at me?" ngumiti ito sa kanya.

Umiling naman si Adelaide. "Wala..."

Naisip niya lang na pakaswerte ng babaeng mamahalin ni Daniel. Iyong babaeng

magiging dahilan para sumaya ulit ang lalaki.

May kung ano sa loob niya ang umasang sana ay siya ang babaeng iyon.

He chuckled and leaned forward. "They're all looking at you earlier, but it was
good that you're with me..." he said before looking at her lips again.

"No... they're looking at you..."

Umiling si Daniel bago hinapit ang batok ni Adelaide at muling hinalikan ang mga
labi nito habang nasa loob pa sila ng sasakyan.

This time, she was able to close her eyes while he's kissing her...

CWD13

She was left all alone in the car while she waited for Daniel. Nakatingin lang siya
sa labas habang namimili ang lalaki sa convenience store na nadaanan nila habang
pauwi na sila sa bahay ni Daniel.

It was already 2 in the morning and they're still out. Hindi pa rin sila nakakauwi
dahil nahinto sila sa daan dahil na rin sa nangyari.

Pigil ang ngiti na sinapo ni Adelaide ang magkabilang pisngi nang maramdaman ang
pag-iinit ng mga ito. Huminga siya ng malalim upang pakalmahin ang sarili dahil
hindi niya naman gustong maabutan siya ni Daniel na tila teenager na kinikilig.
She touched her lips and smiled a little. He kissed her again.

She's not an expert when it comes to kissing but she knows that Daniel is good at
it. Wala naman siyang experience sa paghalik pero sa paraan ng paghalik ni Daniel,
sa palagay ni Adelaide ay hindi lang iilang babae ang nahumaling dito.

Pero... bakit ba niya ako hinalikan? Does that mean that... he likes me?

She bit her lower lip while looking at Daniel who's walking back towards his car.
Heavily tinted ang sasakyan ni Daniel kaya alam niyang hindi siya nakikita nito na
nakatingin sa lalaki. He's really good-looking. Matipuno ang lalaki, ito ang tipo
ng lalaking talagang inaalagaan ang katawan sa pamamagitan ng pagpunta sa gym.

Kung sa mukha naman, wala naman din siyang makitang hindi dapat hangaan sa lalaki
dahil mula sa noo nito na kahit nakakunot ay natutuwa siya, patungo sa kilay nitong
sakto ang kapal, matang tila laging nangungusap, tamang tangos ng ilong, mga labing
alam ni Adelaide na napakalambot, sa palagay niya ay wala naman siyang maipipintas
dito.

"Paano ka kaya na-in love kay Bea...?" tanong ni Adelaide habang nakatingin kay
Daniel na naglalakad pa rin. Pinuno niya ng hangin ang dibdib bago sumandal.

Maybe Bea is really a wonderful woman for Daniel to fall in love with. Napaka
swerte ng babae na mahal na mahal siya ni Daniel.

She smiled a little when Daniel got inside his car. He put the paper bags on the
back and looked at her. "Matagal ako?" he asked her before caressing her cheek.

Umiling naman si Adelaide. "No, it's okay," she added. Nilingon niya ang pinamili
ng lalaki. He bought chips and snacks since she said she wants to watch a movie
tonight. Hindi pa siya inaantok kaya sinabi niya iyon sa lalaki.

"Beers?" nilingon niyang muli si Daniel nang makita na may mga lata ng beers na
binili ang lalaki. "Are you gonna drink?" tanong niyang muli sa lalaki. Hindi naman
umiinom si Adelaide kaya naisip niyang ang lahat ng iyon ay si Daniel ang iinom.

"I didn't drink earlier because I'll drive us home," he said before he started the
engine. Napatango na lang siya sa lalaki bago ibinalik ang paper bag sa likod at
tumingin na muli sa labas.

"You got bored at the party?" tanong ni Daniel sa kanila habang nasa daan. Halos
wala na rin silang kasabay na mga sasakyan kaya mabilis na lang ang biyahe nilang
dalawa.

Umiling si Adelaide bilang sagot. Hindi naman din siya nagsisinungaling dahil hindi
naman talaga siya nabored sa party. She was uncomfortable at first but when Daniel
finally held her, she felt at ease. Isa pa ay hindi naman din siya nahirapang
pakisamahan ang mga kamag-anak ng lalaki.

"Lagi kayong may party sa family niyo? It's always that big?" she asked him.
Magsisinungaling naman siya kung sasabihin niya na hindi sumagi sa kanya na parang
gusto niyang maging parte ng pamilya ni Daniel, pero hindi naman din malakas ang
loob niya para sabihin iyon sa lalaki.

"Sa family nila Thunder, yes. They're always like that," he chuckled. "This is the
first time I joined them again, and it's good," he looked at her and smiled.
"They're all looking at my date."
Pinamulahan naman ng pisngi si Adelaide dahil sa sinabi ng lalaki. She just rolled
her eyes and looked outside the car to hide her blushing face. "They're looking at
you because you look so good in your suit," ani Adelaide. Iyon naman talaga ang
totoo. Hindi naman iisang babae ang nakita niyang tinapunan ng malagkit na tingin
ang lalaki.

Daniel laughed and shook his head. "I wasn't aware they're looking at me. I was
busy looking at you."

Muling napasulyap ang dalaga sa lalaki dahil sa sinabi nito.

Hindi niya tiyak kung aware ba ang lalaki na ang mga simpleng salita nito ng ganoon
ay nakakaapekto sa kanya. Hindi niya alam kung may ideya man lang ba ang lalaki na
tila nagririgodon ang puso niya dahil dito.

Hindi nagtagal ay nakarating na silang dalawa sa bahay ni Daniel. Nauna na ring

lumabas si Adelaide at pumasok sa loob matapos magpaalam sa lalaki. Nakita niyang
kinuha pa nito ang pinamili kaya dumiretso na rin muna siya sa kwarto na inookupa
niya upang magpalit ng damit.

She's just going to get the chips he bought for her.

Dali-dali na rin siyang naligo upang maalis lahat ng dumi na nasagap niya sa
paglabas niya. Nang matapos siyang maligo ay agad na siyang nagbihis at ibinalot
ang buhok sa tuwalya bago lumabas ng kwarto para kunin sa kusina ang tsitsirya na
kakainin niya habang nanunuod. Sinabihan naman niya si Daniel kanina na roon na
lang iwan ang mga iyon.

Halos mapasigaw naman siya nang makita niyang nasa labas ng kwarto niya si Daniel.
Nakaligo na rin ito at nakasuot ng sandong puti at shorts.

"Hey..." bati ni Adelaide sa lalaki. Mabilis siyang yumuko para tignan ang sarili.
Disente naman ang t-shirt at shorts na sinuot niya. Marahan niyang nakagat ang labi
nang maalalang hindi siya nagsuot ng panloob dahil hindi naman talaga siya
nagsusuot nito kapag matutulog na siya.

"Let's go? Sa kabilang kwarto tayo, nakaayos na ang panunuorin mo," ani Daniel sa
kanya bago hinawakan ang kamay niya at hinila siya ng marahan papunta sa kabilang
kwarto na sinasabi nito.

Hindi naman na siya nakatanggi kaya sumunod na lang siya sa lalaki. May kakapalan
naman ang suot niya kaya sa tingin niya ay hindi naman iyon mahahalata ni Daniel.

Gaya ng sabi ng lalaki, nakaayos na nga ang kwartong iyon. Nakabukas ang malaking
TV at nasa lamesang naroon ang mga chips at alak na pinamili nito.

"Hindi ako iinom, ah?" sabi ni Adelaide bago naupo at kinuha ang isang chips.

"I won't let you, too, though. Those are for me. Pampatulog," sabi ng lalaki bago
naupo rin at nagsimulang maghanap ng papanuorin. Adelaide was watching him while
he's moving.

Hindi niya mapigilang humanga sa lalaki dahil sa kabila ng pagiging maskulado nito,
may finesse sa paggalawa nito. Halatang aral at hindi basta-basta lang.

"Bakit hindi ka makatulog sa gabi?" tanong niya habang pilit na binubuksan ang
chips. Inabot naman ni Daniel iyon at ang lalaki na ang nagbukas para sa kanya.

He shrugged. "Go, watch," he said instead.

Napatango na lang siya ng marahan sa lalaki. Naisip niya na marahil ay hindi pa ito
handa na pag-usapan ang nakaraan nito at kung tutuusin din naman, naiisip ni
Adelaide na wala naman din siyang karapatan na alamin ang mga bagay na iyon.

Maybe he's thinking about his wife...

Lumingon na lang siya sa malaking screen ng TV at nagsimulang kumain. Napapansin

niya ang pagkilos ni Daniel. Kinuha nito ang isang lata ng beer at uminom habang
nanunuod ng TV.

"Gusto mo?" tanong niya sa lalaki nang ialok ang hawak niya. Umiling naman ito kaya
napasimangot siya. Humalukipkip na lang siya at isinandal ang katawan habang
kumakain.

Adelaide was actually having fun while watching. Hindi niya rin naman alam kung
bakit ba romantic comedy ang napili ni Daniel dahil hindi naman mukhang nanunuod
ito ng mga ganoong pelikula.

Nilingon niya ang lalaki at nahuli niyang nakatingin sa kanya ito. Ngumiti ito sa
kanya kaya ginantihan niya rin ng ngiti.

Madaling-araw na ngunit magkasama pa rin silang dalawa. Nasa magkabilang dulo sila
ng sofa pero pakiramdam ni Adelaide ay kuntento naman na rin siya.

Hindi niya gustong palawigin kung anuman ang nararamdaman niya para sa lalaki
ngunit hindi naman din niya mapigilan ang paghanga rito.

Maybe I am attracted to him...

Huminga na lang siya ng malalim habang nakatingin sa screen. Her eyes were on the
screen but she's thinking about the man who's on the other side of the couch.
Marami pa siyang gustong malaman sa lalaki pero alam niyang hindi naman nito
gustong magsabi sa kanya at kailangan niyang irespeto iyon.

"Are you sleepy?" tanong ni Daniel sa kanya kaya naman napalingon siya rito.
Umiling naman siya bilang sagot.

"Why are you frowning, then?" he asked again as he moved closer to her. "What's
wrong?" he added.

"Wala..." mahinang sabi niya bago kinagat ang labi. Gusto niyang mainis sa sarili
niya na para na namang may naghahabulan sa dibdib niya nang lumapit sa kanya ang
lalaki.

"Hmm?" He even cocked his head and looked at her face. "Wala?" tanong nito na may
halong pang-aasar. "Or you're thinking about Santillan?" he asked her.

Kumunot naman ang noo ni Adelaide kay Daniel. "Santillan? Who? Nash?" tanong niya
sa lalaki. Tumango naman ito sa kanya bilang sagot. "I barely talked to him for
like 5 minutes. Bakit ko naman siya iisipin?" sumimangot siyang muli sa lalaki.

Gusto niyang paluin ang noo ng lalaki dahil sa sinabi nito. Hindi naman niya
iniisip ang katrabaho nito. Gusto niyang sabihin na wala namang ibang umookupa sa
isipan niya ngayon kundi ito lamang.

"Good. Don't think of him, okay?" he said before caressing her head.

Mas sumimangot naman si Adelaide at iniiwas ang ulo mula kay Daniel. Hindi naman na
ito umusog palayo sa kanya. Naupo na ito roon habang umiinom.

Kanina ay hinalikan siya nito, ngayon naman ay parang bata siya kung itrato.
Napairap na lang siya at sumandal sa gilid ng couch.

"If you're sleepy--"

"I'm not yet sleepy!" inis na sabi niya sa lalaki. Sumimangot siyang muli at
tumingin sa TV. Wala na siyang naiintindihan sa pinanunuod niya pero ayaw naman
niyang lingunin si Daniel na ramdam niya ang titig sa kanya.

"What's your problem?" he chuckled and reached for her hand. "You're frowning yet
you still look good. No doubt why the male guests wanted to ask for your name," he
added.

Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ng lalaki at nilingon ito. "What are you
talking about?" she asked him. Wala naman siyang ibang nakausap sa part na iyon
kundi silang magkakamag-anak at si Nash na katrabaho ni Daniel.

"You don't have any idea how beautiful you are, do you?" He smiled at her. "Aside
from Mika, Zyline and Einah, they're staring at you, too..." he looked at her eyes
down to her lips.

"Too bad, you got a date already and I won't let them go anywhere near you. So,
you're safe," he grinned at him. Bahagyang namumula na rin ang mukha ni Daniel.

Hindi niya matiyak kung dahil ba iyon sa alak o may ibang dahilan.

Wala sa loob na naiangat ni Adelaide ang kamay at hinaplos ang mukha ni Daniel.
Bakas naman ang gulat sa mukha nito dahil sa ginawa niya.

"I don't want to be with them..." mahinang sabi niya sa lalaki. "I am happy to be
with you already. Ayoko silang makasama..." dagdag niya.

Daniel stared at her before he pulled away and cleared his throat.

Natigilan naman si Adelaide dahil sa ginawang paglayo sa kanya ng lalaki. Mariin

niyang nakagat ang labi at nag-iwas ng tingin.

Gusto niyang sabunutan ang sarili dahil para na rin niyang inaamin sa lalaki na may
atraksyon siyang nararamdaman para rito. Alam niya naman na hindi sila pareho ng
nararamdaman, hindi naman siya ang tipo ng babae na magugustuhan nito.

Isa pa, hindi naman din siya magtatagal sa buhay ng lalaki. Aalis at aalis din
naman siya at makakahanap ito ng babaeng katulad ni Bea.

Hindi naman siya iyon.

"I... I will go to my room now..." mahinang sabi niya bago tumayo mula sa
kinauupuan. Hindi na rin niya hinintay ang sagot ng lalaki at mabilis na lumabas ng
kwarto at naglakad papunta sa kanya.

Gusto niyang mainis dahil mukhang nailang si Daniel dahil sa sinabi niya. She's
also scared at the same time, she's thinking maybe he'll change his approach
towards her.

"Kitten," he called her.

Napalingon naman si Adelaide sa lalaki nang tawagin siya nito. Hindi naman niya
gustong iwan ito basta roon pero hindi niya rin kasi mapigilang mahiya.

He walked towards her and pulled her by her nape.

"What are you--" he pressed her lips on hers to quiet her. She tasted the beer on
his lips and to her surprise, she liked the taste of it on his lips.

She moaned a little when she felt Daniel carried her and pinned her on the wall on
the hallway. She wrapped her arms around his neck and tried to copy the movement of
his lips.

He groaned when she accidentally bit his lip. She felt his hand on her waist,
kneading it gently. Tila hinulma ang bewang ng babae para sa mga kamay ni Daniel.

He's still kissing her when he opens the door. Hindi niya tiyak kung saang kwarto
ba ba sila naroon dahil mas pinalalim ni Daniel ang paghalik sa kanya.

"Kiss me, baby," he softly whispered while kissing his lips. She tried her best to
kiss him back, she earned a soft moan from what she did.

Napakapit siya sa leeg ni Daniel nang maramdaman niya ang malambot na kama sa
likuran niya. Iminulat niya ang mga mata at napatingin kay Daniel.

He was on top of her, staring at her.

"Daniel..." mahinang tawag niya sa lalaki.

"I am happy to have you, too," ani Daniel bago muling yumuko at siniil ang labi
niya ng halik.

Hindi niya napigilang umungol nang maramdaman ang kamay ng lalaki sa dibdib niya.

I am not wearing a bra!

Namatay ang boses sa isip niya nang marahang pisilin ni Daniel ang bahaging iyon ng
katawan niya.

Oh my gosh... this feels good...

CWD14

Daniel began kissing Adelaide's neck. He could smell the sweet scent of her while
his lips were on her neck. He moved his hand that was on her boob and gently
squeezed it.

"Hmm..." Adelaide let out a soft moan. Iminulat niya ang mata ngunit hindi niya
makita ang mukha ng lalaki dahil kasalukuyan nitong hinahalikan ang leeg niya.

Nararamdaman niya ang mga labi nito na masuyong dumadampi sa balat niya. Hindi niya
kailanman naramdaman ang ganoong klase ng pakiramdam... ngayon pa lang.
"Daniel..." she called her name as she moved her hand to hold his head. Pinamulahan
siya ng pisngi nang mag-angat ng tingin ang lalaki sa kanya. He looked at her and
down to her lips again.

Wala sa loob na nakagat niya ang labi habang nakatingin sa lalaki.

He smiled a little before giving her lips a peck. Muli nitong marahan na pinisil
ang dibdib niya kaya naman hindi niya napigilang muling mapaungol.

Wala pang ibang nakahawak sa kanya roon maliban sa lalaki...

"You're not wearing a bra, Kitten..." he said huskily. He's teasing her nipple
while nibbling her lip. His other hand was on her waist, gently kneading it.

"Ahh..." she tried to move her head away so she could reply. Hindi naman talaga
siya nagsusuot ng panloob kapag matutulog na kaya hindi na siya nag-abala na
magsuot nito ngayon. Hindi naman din niya nakakasama na si Daniel nang mga nagdaan
na gabi kaya hindi na talaga siya nagsusuot nito sa gabi, sinusuot na lang niya
iyon kinabukasan bago siya lumabas ng kwarto niya.

"Hmm...?" he smiled against her lips. Adelaide looked at him, his face is also red.
Hindi siya sigurado kung lasing ba ito o ano pero sa sapantaha niya ay hindi naman
ito lasing.

Nakainom lang.

Nanlaki ang mga mata niya nang sinilid ng lalaki ang kamay sa loob ng damit niya.
Naramdaman niya ang palad nito sa tiyan niya. Nilingon niya ang lalaki.

"What... what are you doing?" bumibigat ang paghinga niya habang nakatingin sa
lalaki. Wala pa siyang karanasan sa bagay na ito pero hindi naman ibig sabihin ay
talagang inosente siya sa bagay na iyon.

"What do you think?" he asked her. Tumingin sa kanya ang lalaki at ngumiti. Bago pa
siya nakasagot ay nasakop na ng palad nito ang dibdib niya.

"Ohh..." napasinghap siya nang maramdaman ang init ng palad ni Daniel sa dibdib
niya. Nilingon niya ang lalaki at nakita niyang nakatingin ito sa kanya, na tila
pinapanuod nito ang reaksyon niya sa ginagawa nito sa kanya.

"Daniel..." she arched her back when he gave it a gentle squeeze. Ipinikit niya ang
mata dahil sa nararamdaman na sensasyon dahil sa ginagawa ng lalaki.

Alam niya na dapat ay sinasabihan na niya ang lalaki na huminto ito, na tumigil...
ngunit hindi niya magawang bigkasin ang mga salitang iyon. Hindi niya magawang
magsalita habang patuloy ang lalaki sa ginagawa nitong pagdama sa katawan niya.

"Damn..."

Narinig niyang nagmura ito kaya napamulat siya ng mga mata. Lumayo ito kaya naman
inakala ni Adelaide na may mali siyang nagawa ngunit ganoon na lang ang gulat niya
nang hawakan ni Daniel ang damit niya at hinubad iyon mula sa kanya.

"H-hey..." napayakap siya sa sarili habang nakatingin sa lalaki. Napaiwas siya ng

tingin dahil sa tingin niya ay hindi niya kayang tapatan ng tingin ang lalaki.

She could fire in his eyes. Hindi niya alam na possibleng makita iyon sa mata ng
isang tao pero iyon ang nakikita niya sa mata ni Daniel.
Does he like her? Does he want her?

Hindi niya alam ang sagot sa mga iyon kaya naman hindi niya alam kung bakit tila
may nakikita siyang paninibugho sa mga mata ng lalaki.

"Why are you covering yourself?" tanong nito sa kanya habang nananatiling
nakatingin sa kanya. Malumanay ang boses nito, may halong lambing kung tutuusin.

"Uhm..." muli niyang kinagat ang labi habang nakayakap sa sarili niya.

Narinig niya ang marahang pagtawa nito bago naramdaman ang kamay nitong hinawakan
ang braso niya.

"You don't have to be shy about yourself, Kitten..." dahan-dahan nitong inalis ang
mga kamay niya sa pagkakatakip sa dibdib niya, hindi nito hinaluan ng kahit anong
pwersa ang paghawak sa kanya.

Hindi niya mapigilan ang sarili na pagmasdan ang lalaki. He could easily force
her... mas malaki ang katawan nito at di hamak na mas malakas ito kaysa sa kanya,
ngunit hindi man lang gumamit ng lakas ang lalaki sa kanya.

She watched him as he looked at her. Bumaba ang tingin nito sa mga dibdib niya.
Muling nag-init ang mga pisngi niya nang mapansin ang pagtitig ng lalaki sa parteng
iyon ng katawan niya.

Wala pang kahit na sinong lalaki ang nakakita sa kanya sa ganoong pagkakataon.

"Stop staring at me..." halos walang boses niya sabi niya sa lalaki. Nakita niya
ang pagngiti nito sa kanya bago yumukod at muling kinitlan ng halik ang labi niya.

"I can't help it. You're beautiful, baby..." he whispered before claiming her lips
again.

Mabilis ang tibok ng puso niya habang patuloy ang paghalik sa kanya ni Daniel.
Sinusubukan niyang gumanti ng halik sa lalaki ngunit talagang baguhan siya kung
ituturing sa paraan ng paghalik ng lalaki.

He kissed her deeper as he thrust his tongue inside her mouth. She felt his tongue
teasing hers, she moaned against his mouth.

Iginalaw naman ng lalaki ang kamay at muling sinapo ang dibdib niyang hubad na
ngayon. Marahan nitong hinahaplos ang mga iyon habang nilalaro ang nasa tuktok ng
kanyang dibdib.

Impit siyang napaungol nang maramdaman ang pinong pagpisil nito sa parteng iyon ng
dibdib niya.

"Fuck," he breathed as he travelled south, kissing her jaw down to her neck. He's
kissing and licking her skin and he's leaving traces of himself on her skin.

Bumibigat ang paghinga ni Adelaide sa bawat paghalik ni Daniel sa kanya. She's

getting an idea where he's heading, too, but despite knowing it, she still couldn't
stop herself from gasping when his lips finally met her nipple.

Shit... so, this is how it feels...

She arched her back while biting her lip. She could feel his tongue on her nipple,
gently licking it, teasing it.
May kung ano sa loob ni Adelaide ang tila sinisilaban ngayon dahil sa init na
nararamdaman niya. She never experienced that before, she never felt that before...

Kay Daniel pa lang...

She heard him groan as he started sucking her nipple.

"Ahh..." she moaned again as she felt him tugging her nipple. Pinagmasdan niya ang
lalaki at nakita niyang nakatingin ito sa kanya habang kagat-kagat ang parteng iyon
ng dibdib niya.

"What are you... doing...?" tanong niya bago muling napaungol. He started sucking
it again while looking at her. Hindi siya sigurado kung may ideya ba si Daniel kung
gaano siya nito naaapektuhan dahil sa ginagawa nito.

She pressed her legs as he continued to suck her nipple. His hand was on the other
one, gently squeezing it.

Alam niyang mali ang ginagawa niya na pagpapaubaya sa ginagawa ng lalaki. She
really should stop him, but she can't... she doesn't want him to stop.

Ayaw man niyang aminin, ayaw niyang tumigil ang lalaki sa ginagawa nito ngayon sa
kanya. Iniwas niya na lang ang tingin habang patuloy ang lalaki sa ginagawa nito sa
dibdib niya.

"Hmm..." he moaned as he sucked her nipple harder.

"Ahhh..." napahawak siya sa balikat ng lalaki nang dumiin ang pagkagat nito sa
dibdib niya. It will surely leave a mark on her boob. Hindi niya masabi ang
protesta niya dahil nakukulong ito sa mga labi niya at tanging mga ungol ang
lumalabas dito.

She heard him chuckling as he moved his hand towards her tummy.

Mabilis nitong naipasok ang kamay sa loob ng shorts at underwear niya bago pa man
siya makapagsalita.

"Daniel!"

"Hmm?" He looked at her and smiled at her. Ngumiti ito sa kanya na tila ba napaka
normal lang ng ginagawa nito ngayon sa kanya.

"What are you... ahhh..." she tried to move away when she felt his fingers on her
center. Nag-init ang pisngi niya dahil na rin nararamdaman niyang naaapektuhan siya
sa ginagawa ng lalaki.

"You're wet, Kitten," Daniel stated the obvious. Alam naman niya ang bagay na iyon
dahil nararamdaman niya ang epekto nito sa kanya.

"Stop..." she said when he started moving his fingers, rubbing the sensitive bud on
her center.

"Really? Stop?" He teased her as he pressed his fingers on her bud. Ngumiti ito sa
kanya bago muling hinalikan ang dibdib niya.

"Shit... stop..." she gasped as she pressed her legs harder. With every rub he
makes, it sends a tingling sensation that's making her moan... making her want more
than that.
Muli nitong sinakop ang didbib niya gamit ang mga labi nito habang masuyong
sinisipsip ang koronang naroon. Hindi mapigilan ni Adelaide ang paggalaw ng katawan
dahil sa kiliting hatid ng bawat paggalaw ng daliri ni Daniel sa parteng iyon ng
katawan niya.

Mariin niyang kinagat ang labi niya habang nakapikit ang mga mata. Hindi niya
mapigilan ang mga ungol na kumakawala sa mga labi niya.

Hindi niya naman akalain na ganoon pala ang pakiramdam kapag ginagawa ang bagay na
iyon. Nababasa niya lang iyon sa mga libro, napapanuod sa mga pelikula... pero iba
pala kapag aktwal na ginagawa iyon.

"Ahh... stop..." she moaned again as she started to feel something building up
inside her. She moved her body but Daniel just moved with her. He's sucking her
nipple gently while rubbing her bud, he's making her so wet right now.

"Baby," he looked at her and smiled at her. "You're so wet..."

"I..." huminga siya ng malalim. Hindi niya malaman kung ano ba ang isasagot sa
lalaki dahil talagang naapektuhan siya sa ginagawa nito.

Hindi niya naman din maipaliwanag kung ano ang mararamdaman dahil ito ang unang
beses niyang naramdaman ang bagay na ito.

She's a virgin...

And she's scared to tell that to him.

Nawala ang iniisip niya nang muling igalaw ng lalaki ang daliri nito. "Ahhh..."
napahawak siya ng mahigpit sa lalaki at naigalaw ang balakang dahil sa ginagawa
nito.

May may karanasan ang lalaki sa bagay na iyon kaya natitiyak ni Adelaide na alam na
alam nito kung ano ang ginagawa nito sa kanya. Alam nito kung paano siyang
maaapektuhan sa ginagawa nito.

"Ohhh..." huminga siya ng malalim nang gumalaw si Daniel. Hinalikan nito ang
pagitan ng dibdib niya pababa sa tiyan at pusod niya.

"Daniel... where are you..." she bit her lower lip when Daniel pulled her shorts
down together with her underwear.

Before she could press her legs, she held them and spread them for him to see her
more.

"Ohh..." pinamulahan siya ng pisngi nang makita ang pagtitig ni Daniel sa kaselanan
niya.

"Don't look..." nahihiyang sabi niya sa lalaki. Nahihiya siyang makita na

nakatingin sa kanya ang lalaki. "I haven't..."

"You're beautiful, baby," he said before moving his head closer to her.

"What are you..." naputol ang sasabihin niya nang mapaungol siya. Naramdaman niya
ang labi nito sa pagkababae niya.

She was once curious how it feels...

Daniel pulled her closer as he licked her bud and traced it with his tongue. He
knows he needs to stop and move away from her but he can't.

He can't stop kissing her, touching her...

He's trying his best not to like Adelaide but it's close to impossible already.

Adelaide moaned again and it was like music to his ears. He moved his tongue and
traced her bud again. She's wet and he couldn't stop himself from licking her
folds.

He loved how responsive her body was to him. He could make her wet and it satisfies
him. His tongue runs down on her entrance and gently teases it.

Mas lumalakas naman ang pag-ungol ni Adelaide sa bawat paggalaw ng labi at dila ni
Daniel sa pagkababae niya. She never thought she'd be able to feel this kind of
sensation.

Mariin niya pa ring kagat ang labi nang tignan ang lalaki na kasalukuyang
hinahalikan ang pagkababae niya.

"Ahhh... Daniel..." hindi niya maiwasang ungol sa pangalan ng lalaki dahil sa

patuloy na ginagawa nito. Napahawak siya sa bedsheet ng kama habang patuloy na
nilalasap ang sensasyon na ibinibigay sa kanya ni Daniel.

Napalingon siya sa lalaki nang tumayo ito. Nakatingin ito sa kanya nang hubarin
nito ang damit nito maging ang suot na shorts at boxers.

Pinilit ni Adelaide na hindi mapatingin sa pagkalalaki nito. Pinanatili niya ang

tingin sa mukha hanggang sa katawan ng lalaki.

Napakaganda ng katawan ng lalaki, wala siyang makitang maipipintas dito dahil

talaga namang alaga nito ang katawan.

Bumaba ang tingin niya sa abs nito. Nakikita niya lang ang mga ganoong katawan sa
magazine, movie at sa internet... ngayon ay nasa harap niya na mismo.

He chuckled, that's why she looked at his face. Ngumiti ang lalaki sa kanya bago
lumapit at siniil siyang muli ng halik. Umibabaw ang lalaki sa kanya habang patuloy
ang masuyong paghalik nito sa mga labi niya.

Tila may sariling isip ang mga kamay ni Adelaide at yumakap ang mga iyon sa leeg ng
lalaki habang patuloy ang paghalik nito sa kanya.

"Hmm..." hinawakan nito ang bewang niya, idinikit ang katawan nito sa kanya kaya
naman naramdaman niya ang kahandaan nito.

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya at napalingon sa lalaki.

"Daniel..." napahawak siya sa braso nito. May kaba siyang nararamdaman ngunit hindi
niya rin maitanggi na may parte sa kanya ang tila nasasabik sa bagay na ito.

Hinawakan ni Daniel ang pisngi ni Adelaide at marahang hinaplos iyon.

She bit her lower lip while looking at him. Wala pang tumingin sa kanya sa paraan
ng pagtingin ng lalaki sa kanya.

"I'll be gentle..." he whispered as he kissed her lips gently. "I promise..." he

added. She welcomed his lips and responded to his kisses.
"Hug me, baby," he asked her as he positioned himself on her.

Mas iniyakap naman ni Adelaide ang mga braso sa lalaki. Mabilis ang tibok ng puso
niya at nagtatalo ang kaba at excitement sa kanya habang nararamdaman ang lalaki.

She heard him chuckling softly. She looked at him and creased her forehead.

"Why are you--"

He sealed her lips with a kiss as he thrust himself inside her.

Oh, fuck!

Bumaon ang kuko niya sa likod ni Daniel nang maramdaman niya ang pagbaon nito sa
loob niya.

"Ahhh..." she moved her head as she felt the pain when he finally thrust himself
inside her. Mariin niyang kinagat ang labi habang nakapikit.

Naramdaman niya ang pagtulo ng luha niya sa sulok ng mga mata niya.

"Baby..." Daniel called her, he wasn't surprised to find out that she's still a
virgin.

Niyakap niya ng mahigpit ang lalaki at ibinaon ang mukha sa leeg nito upang itago
ang hiya.

Daniel hugged her tight and kissed her head.

"I'm your first..." he said while kissing her head. Hindi na muna ito gumalaw para
masanay ang katawan ng babae na nasa loob niya.

Adelaide hugged him tight.

I want you to be my last...

She looked at his face and initiated the kiss.

CWD15

Adelaide moaned loudly as Daniel began moving on top of her. She could feel him
filling her in. Daniel's manhood is undeniably big and she was a virgin.

She never experienced this thing before, it was all new to her and she's glad that
she's experiencing it with Daniel. She's experiencing things like this with someone
like the man she's with right now.

Wala siyang ibang nakikita na gugustuhin niyang maranasan ang mga bagay na ito
maliban sa lalaki. Sandaling panahon pa lang silang magkasama pero hindi niya
maitanggi sa sarili niya na nagkakaroon ng espesyal na puwang sa puso niya ang
lalaki.
Only Daniel caught her attention like this... only Daniel made her crave for
something she never experienced before...

"Fuck..." he groaned as he kissed her neck, he moved his hips and thrusts deeper
inside her. He's moving deep yet he's still so gentle. It was as if he's really
controlling himself because it's her first time.

"Ahhh..." hindi niya mapigilang mai-arko ang katawan dahil sa ginagawang paggalaw
ni Daniel sa ibabaw niya. Sinusuportahan ng lalaki ang sariling bigat upang hindi
siya maipit dahil talaga namang mas malaki ang bulto ng pangangatawan nito kumpara
kay Adelaide.

She could feel his lips on her neck, kissing her softly, not leaving any of skin
unloved but him. She tilted her head and gave him more access and that made Daniel
smile.

He moved away a little and looked at her face. Adelaide looked at Daniel's face and
couldn't stop herself from blushing.

May mumunting pawis sa noo ng lalaki ngunit tila mas nagpadagdag lang iyon ng
appeal nito. Ang mga mata ni Daniel ay nakatingin sa kanya na tila binabasa kung
ano ba ang nasa isipan niya.

She could see the desire written on his eyes.

Wala sa loob na inangat niya ang kamay at hinawakan ang pisngi ng lalaki. Marahan
niyang hinaplos iyon. She could feel his growing stubbles and that actually
satisfied her. Hindi niya alam kung bakit dahil lagi namang ang mga crush niya ay
gusto niyang malinis talaga at walang balbas o bigote... pero kay Daniel... it
added to his appeal and it made him look hotter.

"Hmm...?" he asked her, smiling a little as he thrusted himself deeper inside her.
She gasped and moved a little. "Ahhh..." she bit her lip after moaning. It was
painful but it was also so pleasing...

She looked at Daniel again, she moved her thumb and rubbed his lips as she bit
hers. "Hmm..." she touched his soft lips while her other hand was on his nape,
caressing his hair on his back.

Daniel looked at her and licked his thumb. she gasped but that made her feel the
butterflies in her stomach. She watched her as he sucked her thumb while he's not
breaking their eye contact.

She could feel his tongue on her finger and that made her feel more hot. She bit
her lip hard while watching Daniel. She never thought watching a man do this can
affect her big time.

Daniel reached for lips and made them parted, stopping her from biting her lower
lip. He let her thumb go as he moved his head closer to her. "Let me bite it for
you..." he whispered before claiming her lips for a kiss.

She welcomed him by parting her lips and Daniel took that advantage as he thrusted
his tongue inside her mouth. His tongue was playing with hers and that made
Adelaide moan loudly against his lips.

His hand moved and cupped her boob again, palming her nipple. It was already hard
but Daniel kept on rubbing it, teasing it.
"Hmm..." she moaned again against his lips.

Every moan Adelaide makes adds up to the fire Daniel was feeling. Sa bawat ungol na
lumalabas kay Adelaide, mas bumibilis ang paggalaw ng lalaki, mas dumidiin ito at
mas ibinabaon ang sarili sa dalaga.

"Ahhh..." iniyakap niya ang mga braso kay Daniel habang pabilis nang pabilis ang
paggalaw nito. Sinisimulan niyang gayahin ang paggalaw nito kaya naman marahan niya
ring iniaangat ang balakang upang salubungin ang pagglaw ng binata.

Tila naman mas nagustuhan ni Daniel ang ginawa nito dahil narinig niya ang pag-
ungol nito. Nang abandunahin ni Daniel ang mga labi niya, agad naman nitong
hinalikan ang leeg niya patungo sa dibdib niya.

Oh, shit...

Pinagmasdan niya ang lalaki habang marahang inilalaro ang dila sa koronang nasa
dibdib niya. Hindi niya akalain na mararamdaman niya ang ganitong klaseng sensasyon
sa buong buhay niya...

He looked at her as he began sucking her nipple. He cupped the other one with his
hand and kneaded it hard. He's moving his hips while he's sucking her nipple.

Napapikit naman si Adelaide dahil sa nararamdamang nag-uumapaw na sensasyon dahil

sa ginagawa ni Daniel. Inaarko niya ang katawan, mistulang mas ibinibigay ang
sarili sa lalaki pero marahil ay iyon naman talaga ang ginagawa niya.

Ibinibigay niya ang buong sarili niya sa lalaki.

As much as she wanted to watch him suck her nipple, she's afraid she'll pull him
closer to her boob when she sees how Daniel is enjoying what he's doing...

Napadilat ang mga mata niya nang maramdaman ang pagbaba ng kamay ni Daniel sa
pagkababae niya.

"What...?" she looked at him. He was still sucking her nipple, he was also looking
at her. She blushed when she felt his fingers on her bud.

"What are you... doing...?" she gasped when he moved his fingers to rub her bud.
"Ahhh..." napahawak siya ng mahigpit sa bed sheet habang patuloy ang paggalaw ni
Daniel sa ibabaw niya, ngayon ay kasabay na rin ang paggalaw ng mga daliri nito sa
pagkababae niya.

"Ahhh... Daniel..."

"Hmm...?" he smiled as he tugged her nipple with his teeth. Adelaide looked at him
and Daniel sucked her nipple again, this time, harder. "Ohhh..."

He groaned as he moved faster, pumping harder on top of her. He moved his fingers
faster, rubbing her bud frantically.

"Shit... wait..." she tried to move away when she felt something inside her was
building up and wanted to be released. It was as if she's about to pee.

"Daniel... ahhh... wait..." She tried to push him away from her but Daniel just
kept on thrusting inside her. The pain she felt earlier was long gone already.

Kung may sakit man siyang nararamdaman, napakaliit na lang noon kumpara sa kiliti,
sarap at sensasyong ipinaparamdam sa kanya ni Daniel ngayon.
"I'm... ahhh... I'm going to pee..." she held his head to look at her. "I'm going
to pee... stop..." she told him but Daniel just gave her a smile.

"What... ahhh..." napahawak siya sa balikat ng lalaki nang muli nitong galawin ang
mga daliri sa pagkababae niya.

Mariin niyang kinagat ang labi niya nang muling bumaba ang mukha ni Daniel at
muling hinalikan ang dibdib niya. Pinagmasdan niya ang lalaki habang mistula itong
nasisiyahan sa ginagawang paghalik sa dibdib niya.

"You're about to cum?" he asked her and it made her crease her forehead. He smiled
again as he moved harder. His fingers rubbed her bud faster and it made Adelaide
moan even more.

"Ahhh... Daniel..."

He started guiding her hips to move and meet his thrusts, she immediately picked it
up and moved her hips on her own and took him all inside her.

She feels so full having him inside her.

Daniel groaned and moved a little, he held her legs and spread them wider and
looked at her center. Muling pinamulahan ng pisngi si Adelaide dahil sa nakita
niyang paraan ng pagtingin sa kanya ng lalwaki.

"Daniel..."

"You're fucking beautiful..." he said, desire was visible in his eyes while looking
at her. He moved his hand and rubbed her bud again.

"Stop... ahh..." she pressed her legs together but Daniel held her leg to stop her.
He continued to move his hips. burying himself deeper inside her.

"Ahhh..." bumibigat na ang bawat paghinga ni Adelaide habang patuloy ang paggalaw
ni Daniel.

"Sweets..." he called her again using her favorite pet name for her and moved
harder. He leaned forward and hugged her again. She wrapped her arms around his
neck and responded to his kisses.

Her moans were trapped inside his mouth as he kept on moving on top of her, his
pace became faster and faster as Adelaide moved her hips to meet his thrusts.

Hindi niya akalain na magagawa niya ang mga bagay na iyo pero marahil ay talagang
lumalalim na ang nararamdaman niya para sa lalaki para magpaubaya... para ibigay
ang sarili rito.

"I'm... ahhh..." bumaon ang kuko niya sa likod ng lalaki nang maramdaman na may
kung anong gustong lumabas mula sa kanya. Mariin niyang ipinikit ang mga mata
itiningala ang ulo. "Ahhh..." she bit her lip hard.

Daniel moved faster and deeper inside her. He was also groaning while he's burying
himself inside Adelaide.

"Fuck..." he looked at her and rubbed her bud again. "Cum, sweets..." he said as he
moved his fingers harder.

"Shit..." she tried to move away when she felt his fingers. Mariin ang pagkakabaon
ng mga kuko niya sa likod ng lalaki. "Ahhh..." she pulled her closer and hugged him
tight.

Oh, God...

She buried her face on his chest as she released her juice while he's still inside
her. He didn't change his pace, he just kept on moving and thrusting inside her.

"Daniel..." mabigat ang paghinga na tumingin siya sa lalaki. Ngumiti ito sa kanya
bago siya muling siniil ng halik. Hinawakan nito ang bewang ni Adelaide at
nagpatuloy sa mabilis na mga paggalaw na tila may hinahabol ito.

Masuyo ang paghalik nito sa kanya sa kabila ng mabilis na paglabas-masok nito sa

kanya.

He groaned against her lips as he gently pulled himself out of her. Napalingon siya
sa lalaki at naramdaman niya ang kung anong mainit na likido sa may hita niya.

"Fuck..." he nuzzled on her neck and hugged her tight. "I'll clean you up, baby."

Pinamulahan siya ng pisngi nang maramdaman niya ang pagkalalaki nito sa may hita
niya.

He's still hard after... cumming?

Muli niyang iniyakap ang mga braso sa lalaki at masuyong hinaplos ang buhok nito.
Naramdaman niya naman ang pagngiti ng lalaki sa leeg niya.

She breathed heavily and smiled a little.

I just gave myself to him...

Hinahanap niya sa sarili ang pagsisisi ngunit wala siyang makapang ganoon sa kanya.
Ginusto niya rin ang nangyari kung siya ang tatanungin.

She felt him planting soft kisses on her neck so she closed her eyes. Sumisilay na
rin ang araw sa labas ng bintana ng kwarto kaya alam niyang mag-uumaga na.

Niyakap niya ang lalaki at hindi niya namalayang nakatulog na siya sa sobrang pagod
niya.

Nang magising si Adelaide ay nasa may kama niya na siya at nakabihis na rin siya.
Marahan siyang bumangon dahil ramdam niya pa ang pananakit ng katawan niya.
Tinignan niya ang orasan sa lamesa niya at halos alas-tres na ng hapon. Hindi na
siya nakapag-almusal at tanghalian kaya siguro kumakalam na ngayon ang sikmura
niya.

Inilibot niya ang mga mata ngunit hindi niya nakita si Daniel doon. Naisip niya na
marahil ay umalis nang muli ang lalaki.

Napabuntong-hininga na lang siya bago inalis ang kumot at akmang tatayo nang
bumukas ang pinto at pumasok si Daniel na may dalang tray at nakita niyang may
umuusok mula roon na marahil ay pagkain.

Kumunot ang noo niya habang nakatingin sa lalaki. "Hindi ka... hindi ka umalis?"
tanong niya rito.

Ngumiti naman ito sa kanya at humakbang papalapit sa kanya. Naupo ito sa kama at
inilapag ang dalang tray na may lamang pagkain para sa dalawang tao.
"No, I fell asleep, too. Nauna lang akong nagising sa'yo kaya hindi na kita
ginising para makakain tayo," sabi naman ni Daniel bago hinawi ang buhok niyang
tumatakip sa mukha niya. "Gutom ka na?" tanong nito sa kanya.

Napatango naman siya ng marahan. "Oo..."

"Let's eat," ngumiti naman ito sa kanya at inayos ang pagkain nilang dalawa.

"Marunong ka pala magluto...?" tanong ni Adelaide sa lalaki bago tikman ang niluto
nitong sinigang na hipon. Hindi niya naman napigilang kiligin nang maasiman sa luto
nito.

Ganoon na lamang ang tawa ni Daniel dahil sa naging reaksyon niya. "Are you okay,
baby?" pinipigilan pa rin nito ang tawa bago siya inabutan ng tubig. "Sobrang asim
ba? Sinigang kasi 'yan, eh..."

Uminom naman siya at tinignan ang lalaki. "No, it's okay. Masarap..." sabi niya sa
lalaki na ikinangiti naman nito.

Nagpatuloy na lang silang dalawa sa pagkain at si Daniel na rin ang nagbalat ng mga
hipon para sa babae. Hanggang sa matapos sila ay pinagsilbihan siya nito.

Hindi ito pumayag na tumulong siya kaya nanatili na lang siya sa kama niya. Naiisip
niya ang nangyari sa kanilang dalawa ni Daniel.

Wala itong sinabi man lang sa kanya na kahit ano tungkol doon.

"Ano kayang nasa isip niya...?" she sighed heavily and hugged herself.

Dahan-dahan na lang siyang tumayo at naglakad papunta sa banyo para maligo.

Iniligay niya ang damit na suot sa lagayan niya ng maruruming damit at hindi niya
naiwasang isipin na si Daniel ang nagbihis sa kanya.

Tinignan niya kaya ang katawan ko...?

Umiling na lang siya sa naisip. Nakita naman na nito ang katawan niya kaya sa
tingin niya ay wala naman na siyang maitatago sa lalaki.

Pumasok na siya sa loob ng shower area at binuksan iyon. Huminga siya ng malalim
habang dinadama ang pagpatak ng tubig sa katawan niya. Naaalala niya ang
nangyari... kung paanong hinalikan siya ni Daniel.

Kung paano siyang inangkin ng lalaki.

Aabutin niya na sana ang sabon nang marinig ang pagbukas ng pinto ng banyo. Nakita
niyang naroon si Daniel an naghuhubad ng damit.

"What are you doing?" tanong niya habang nakayakap sa sarili at itago ang dibdib.

Lumingon naman ito sa kanya at ngumiti. Dinaluhan siya nito sa loob ng shower area
kaya naman napaatras siya hanggang sa naramdaman niya ang malamig na tiles sa likod
niya.

Napalingon siya roon bago napatingin sa lalaki na nakatingin sa kanya at nakangiti

ito.

"I'll join you, baby," he said before holding my arms and removing them from my
chest. "Don't hide them, I love looking at them..."
Pinamulahan naman siyang muli ng pisngi. Napasinghap siya nang sapuhin muli ng
lalaki ang dibdib niya.

He pinned her on the wall and lowered his face on her.

"Daniel..." She called his name.

He smiled and moved closer. "Moan for me, baby..."

Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi nito pero hindi niya napigilang mapasinghap
nang muli niyang maramdaman ang kamay nito sa pagkababae niya.

Oh, shit. Is he gonna fuck me here? Damn.

CWD16

Vote, comment and follow! :)

=============

He went inside the bathroom knowing Adelaide was there. He's not sure what's gotten
into him and he made love with her earlier. Alam naman din ni Daniel na
kakailanganin niyang magpaliwanag sa babae ngunit hindi niya rin naman talaga lubos
na maunawaan kung bakit napakalakas ng atraksyon niya sa babae.

Pinihit niya na ang pinto at tahimik na pumasok sa loob. Napalingon sa kanya ang
babae at halatang nagulat na naroon siya sa loob. Niyakap nito ang sarili para
marahil ito sa kanya ang katawan nito.

Hindi niya napigilang mapangiti nang makita ang katawan ng babae at maging ang
ginagawa nitong pagtatakip doon. Wala naman din siyang maipintas dito dahil nasa
tamang kurba ang mga laman nito. Alam niyang hindi athletic ang babae base na rin
sa mga kilos nito pero wala naman siyang nakikitang hindi maganda rito.

He's not that drunk, he knew what they were doing. Nakita niya kung gaano kaganda
ang katawan ng babae na alam niyang alagang-alaga nito. Noong nakita niya ito noon,
may mga galos at pasa ito pero ngayon na naghilom na ang lahat ng iyon, kitang-kita
na niya ang tla porselanang kutis ng babae.

He could smell the scene of her shampoo and body wash inside her bathroom. He could
just use his own bathroom and shower, but no. Daniel opted to join Adelaide.

Gusto niya na ring murahin ang sarili niya dahil hindi naman na siya bata na tila
nagkaka-crush sa isang babae pero sadyang malakas ang atraksyon na nararamdaman
niya para sa babae.

Marahan siyang pumasok sa loob ng shower room at hinawakan ang bewang ng babae
dahilan upang mapalingon ito sa kanya. Bakas ang gulat sa magandang mukha ng babae
habang nakatingin sa kanya.

"I'll join you, baby," he said before holding her arms and removing them from her
chest. "Don't hide them, I love looking at them..." He gently pulled her arms away
from her chest, exposing her breasts, giving him a good view of those perfect
twins.

He gave her a small smile before moving closer to her. Lust licked his skin again,
making him hard while just holding her arm, staring at her breasts.

What more if I lick her down there?

Humakbang siya papalapit sa babae hanggang sa mapasandal ito sa pader ng banyo.

Ngumiti siya nang banggitin nito ang pangalan niya.

Adelaide's voice has an effect on him, too. Most especially when she's calling his
name.

He smiled and moved closer to her face. "Moan for me, baby..."

I saw her forehead creased but that instantly vanished when her eyes widened as I
cupped her center again.

Fuck.

Tinawid niya na rin ang distansya sa pagitan ng kanilang mga mukha at muling siniil
ng halik ang labi ng dalaga. Impit itong napaungol dahil sa ginagawa niya.

He circled his thumb against her clitoris and that made Adelaide's body move. She
moved her hips and wrapped her arms around his neck.

"Hmm..." he moaned as he teased her bud more. Patuloy ang paglabas ng tubig sa
shower pero hindi maikakaila ang nagiging epekto niya sa babae na ngayon ay
nararamdaman niya.

She's getting wet and Daniel is satisfied to know that.

He moved away a little to look at her but Adelaide pulled him closer and kissed his
lips. Daniel smiled against her lips and parted his lips to deepen the kiss.

Muling nilaro ng daliri niya ang munting laman na naroon sa pagkakababae ni

Adelaide. Hindi naman siya binigo ni Adelaide nang lumakas ang mga ungol at
halinghing nito sa bawat paggalaw na ginagawa niya.

"Ohh, shit..." kumuyom ang mga kamay ni Adelaide habang nakatingin sa lalaki.
Ngumiti naman si Daniel dito bago ibinaba ang ulo para halikan ang leeg ng babae.
Ibinaling naman ng babae ang ulo nito upang mas bigyan ng espasyo si Daniel sa
plano nitong gawin.

He continued rubbing her clit and teasing her entrance while he's licking her skin,
tasting her.

Sa kabila ng lamig ng tubig na lumalabas sa shower, hindi mapatay nito ang apoy na
nararamdmana ni Daniel ngayon, sigurado siyang maging si Adelaide ay nakakaramdam
ng init na iyon. Ebidensya na rin ang pamamasa ng gitnang bahagi ng katawan nito
ngayon.

"Ohhh..." she closed her eyes when she felt Daniel's lips on her nipple again. Tila
may sariling isip ang mga kamay niya nang hawakan ang ulo nito at mas yakapin pa,
mas idiin pa ito sa sarili niya.

She should be really ashamed right now, but no. All her inhibitions are far gone
now. She's still shy but Daniel's doing his best to make her feel comfortable.

He tugged her nipple while he's looking at her. He's sucking it and it makes her
moan louder. He's playing with her nipples and her insides are clenching because of
that sexy assault he's doing to her.

Patuloy ang paggalaw ng mga daliri nito sa pagitan ng mga hita niya. Gustuhin man
niyang pagdikitin ng mariin ang mga hita niya ay hindi niya magawa dahil nakikita
niya rin ang satisfaction sa mukha ni Daniel dahil sa ginagawa nito sa kanya.

Mariin niyang nakagat ang labi nang abandonahin ng lalaki ang dibdib niya at
hinalikan nito ang sikmura niya papunta sa pusod niya.

"What..." bumibigat ang paghinga niya habang nakatingin sa lalaki. "What are you
doing...?" tila siya sinisilaban sa init dahil sa nakikita niyang ginagawa ng
lalaki. May ideya siya sa plano nitong gawin pero hindi pa niya naranasan iyon.

Ang lahat ng bagay na ginagawa ni Daniel sa kanya, sa lalaki pa lang niya

narananasan.

Napakislot siya nang muling laruin ng lalaki ang munting laman niyang naroon sa
pagkababae niya. "Ohhh..."

Naramdaman niya ang pag-angat ni Daniel sa hita niya at ipatong iyon sa balikat
nito. Masuyo nitong hinalikan ang hita niya habang patuloy ang paggalaw ng daliri
nito sa pagkababae niya.

She's wet, and she knows that. Daniel has the ability to make her this wet.

"What are you... ohh..." napasandal siya sa malamig na tiles ng banyo nang
maramdmaan ang labi ng lalaki sa pagkababae niya.

"Ohhh, shit..." napatingala siya habang pinipigilan ang sariling gumalaw mula sa
ginagawa ni Daniel.

He's licking her clitoris while kneading her leg. She's so wet and it made him
hungrier to do her. To make her cum again, to moan for him again.

He's licking and nibbling her clit and Adelaide is rewarding him with loud moans.
Tila naman nito mas pinasisilab ang init na nararamdaman ng lalaki.

He sucked her fold while he moved his fingers to circled on her clitoris again.
Adelaide opened her eyes and looked at Daniel while he's doing those wicked things
on her.

Para siyang mababaliw sa sensasyong ginagawa ng lalaki sa kanya. Buong akala niya
ay ang nangyari na sa kanila kagabi ang magiging pamantayaan ng init na mararamdman
niya sa buong buhay niya.

Hindi pala.

Umuungol si Daniel habang patuloy ang paghalik niya sa pagkababae ni Adelaide at

hindi naman din maiwasan ni Adelaide ang impit na pag-ungol. Lakas-loob niyang
hinawakan ang ulo ng lalaki.

She raked her fingers on his wet hair and gently pushed her more to her. She began
moving her hips against his lips.

Oh, fuck. Adelaide. You're releasing your inner slut because of him!
She read somewhere that eventually, all people will meet someone who will make them
release their inner sluts.

And maybe, hers is Daniel.

"Ahhh..." mas lumakas ang ungol niya nang maramdaman na kinakagat-kagat ng lalaki
ang laman niyang naroon. Tila ito nagpapadala ng mumunting kuryente sa buong
katawan niya.

He looked at her as he sucked her clitoris and Daniel smiled when he saw her
reactions. He moved his head and she felt his tongue on her entrance.

"Oh, shit... wait..." bago pa siya makakilos ay naramdaman niya na ang pagpasok ng
dila nito sa kanya.

Fuck!

Damang-dama niya ang mainit na dila nito sa loob niya. Marahan itong gumagalaw sa
loob niya, dinadama ang loob nita kaya naman hindi na rin mapaliwanag ni Adelaide
ang mararamdaman sa mga oras na iyon.

He's still rubbing her clitoris while his tongue is moving inside her.

"Ahhh... ahhh... Daniel..." malakas na ungol niya habang patuloy ang lalaki sa
ginagawa nito.

Hindi niya akalain na aabot silang dalawa sa ganoong eksena. When she meets Daniel,
she knows she's someone she'll get attracted to. Hindi mahirap magustuhan ang
lalaki at hindi rin naman madaling ignorahin ang atraksyon na nararamdaman niya
para sa lalaki.

Naiisip niyang makulong sa bisig ng lalaki, mahalikan ito, pero ang ganitong
pangyayari? Higit pa ito sa inaasahan niya.

Muling napalingon si Adelaide sa lalaki nang marahan itong lumayo sa kanya at

ngumiti. She could see the traces of her juice on her lips and chin.

Pinamulahan siya ng pisngi ngunit mas nakadagdag pa iyon sa init na nararamdaman

niya na ngayon. Ngumiti sa kanya ang lalaki at dahan-dahan itong tumayo.

Napakagat sa labi si Adelaide habang pinagmamasdan ang lalaki. Mula sa mukha nito
papunta sa balikat nito, makisig ang pangangatawan ng lalaki na hindi nga yata niya
pagsasawaan na titigan.

She looked down at his chest and she could see some scars on it. Inangat niya ang
kamay at marahan iyong hinaplos. Umigting naman ang panga ni Daniel nang maramdaman
ang kamay ng babae sa dibdib niya.

Naisip ng dalaga na marahil ay nakuha iyon ni Daniel dahil na rin sa trabaho nito.

Nag-angat siya ng tingin sa lalaki at nakita niya ang tingin nito sa kanya na may
halong pag-aalala. Marahil ay na-conscious ito na nakikita ni Adelaide ngayon ang
mga marka na iyon pero kung tutuusin ay wala naman itong dapat na ipag-alala dahil
hindi iyon nakabawas sa atrakson na mayroon siya ngayon para sa lalaki.

"I don't know what you're doing to me..." mahinang sabi ni Daniel sa kanya habang
hawak ang pisngi niya. Tumingin siya sa lalaki habang dinadama ang init ng palad
nito. Sinalubong niya ang tingin nito at sinuklian niya ang lalaki ng maliit na
ngiti.

"I don't know what you are doing to me..." she told him, emphasizing the word you.
Ngumiti si Daniel sa kanya. Ang mga ngiti na iyon ni Daniel ang mas nagpapabilis ng
tibok ng puso ni Adelaide, mga ngiti nito na tila nagbibigay ng pag-asa kay
Adelaide na baka... baka pwede silang dalawa.

"Silly, Sweets," umiling ito at muli siyang siniil ng halik sa mga labi. She could
taste herself from his mouth and instead of feeling disgusted about it, it turned
her on even more. He deepened the kiss and pulled her closer to him.

Hinawakan ni Daniel ang kanyang pang-upo at marahan siyang inangat. Napasinghap

naman si Adelaide kaya agad siyang humawak sa balikat ng lalaki. Nararamdaman niya
sa mga hita niya ang pagkalalaki nito at hindi niya mapigilang makaramdam ng kaba
dahil alam niya naman kung gaano kalaki ang lalaki.

She's nervous and excited at the same time. She once again raked her fingers on
Daniel's wet hair as he licked and kissed her neck.

"Hmm..." domain ang hawak ng isang kamay niya sa balikat ng lalaki habang ang isang
kamay niya ay nasa batok nito.

"Oh, fuck," he groaned as he positioned himself on her entrance. Halos mapamura

naman si Adelaide nang gumalaw si Daniel at ibaon ang sarili sa kanya.

"Ahhh..." napayakap siya ng mahigpit sa lalaki nang mas idiin pa nito at ibaon ang
sarili niya sa kanya. She's so full because of Daniel's member. He's undeniably
huge and Adelaide was still sore from what they did earlier.

"Ohh..." patulong ang paghalinghing at ungol niya habang patuloy na gumagalaw si

Daniel. He's moving in and out of her entrance, thrusting deeper every after
withdrawal.

He pinned her harder on the wall as he thrust deeper inside her. Inaalalayan ni
Daniel ang bigat ni Adelaide kaya naman dahil sa posisyon nilang iyon, mas
naibabaon niya ang sarili kay Adelaide.

Bawat ulos ni Daniel ay tila hagdan na hinahatid si Adelaide sa kung saan man. She
never thought something else could exceed what they did earlier, but she was wrong.
Kayang tapatan ni Daniel ang sariling performance nito.

"Ahhh... ohhh..." iniyakap ni Adelaide ang mga kamay kay Daniel habang patuloy
naman ang lalaki sa paghalik sa leeg niya, kinakagat niya rin iyon at marahang
sinisipsip.

He's groaning while he's easing his hard member in and out of her. Mabilis ang
paggalaw ni Daniel na tila ito may hinahabol kaya naman nang muli niyang siniil ang
mga labi ni Adelaide, nagsimula ring tumugon ang babae.

Sinusubukan niyang tapatan kung paano siyang halikan ng lalaki.

Mukha namang nagustuhan ni Daniel ang ginagawa ng dalaga kaya mas idiniin pa ang
sarili nito sa kanya. Napaungol siya sa pagitan ng halik nito.

"Daniel... ahh... I'm..." kinagat niya ng mariin ang mga labi nang muli niyang
maramdaman na tila siya naiihi. May kung anong gustong kumawala na naman sa kanya
dahil sa sensasyong ginagawa ng lalaki.

He smiled at him and to her surprise, he reached for her clitoris again and rubbed
it while he's moving in and out of her, filling her in with his hard member.

"Ohhh... gosh!" mariin siyang napakapit sa lalaki at kusa na rin niyang iginalaw
ang balakang para salubungin ang galaw ng lalaki. Mas pinabilis naman ni Daniel ang
ginagawa ng mga daliri nito kaya mas lalong lumakas ang mga ungol na lumalabas mula
sa mga labi niya.

Ibinaon niya ang mukha sa leeg ng lalaki nang maramdaman niya ang paglabas ng
likido mula sa pagkababae niya at naramdaman niya ang panghihina ng mga binti at
hita niya. Mabigat ang paghinga niya habang ang lalaki ay patuloy ang paggalaw sa
kanya.

"Hmm... Daniel..." mahinang bulong niya sa lalaki.

Daniel smiled at her and thrust deeper. He hugged her tight before he gently pulled
himself out and released his juice.

"Hmm..." nananatiling nakapikit si Adelaide habang nakayakap sa lalaki. Napalingon

si Daniel dito at hindi nito napigilan na mapangiti.

Niyakap niya ng mahigpit ang babae na tila nakatulog na sa pagod. He reached for
the towel and patted her dry before he walked out of the bathroom while carrying
her. Ibinaba niya ito sa may kama.

Napatingin siya sa katawan ng babae. Nakikita niya ang mga markang inilalagay niya
sa babae. Hinila niya ang kumot para takpan ito bago pagmasdan ang maamong mukha ng
babae.

He caressed her cheek and kissed her forehead.

"I don't know why, but... I feel like I can't lose you now, too..." mahinang sabi
niya bago hawiin ang buhok na tumatakip sa mukha nito.

"Just stay with me, Adelaide..." he whispered as he pecked on her lips.

CWD17

Vote, comment and follow! :)

========================

She slowly opened her eyes when she felt a weight on her stomach. Tila may
nakapatong doon kaya naman sinubukan niyang gumalaw ngunit hindi niya magawa.
Napatingin siya sa may tiyan niya at nakita niya ang brasong nakayakap sa kanya.
Nilingon niya ang katabi at nakita niya ang natutulog na si Daniel. Nakayakap ito
sa kanya habang ang mukha ay halos nakadikit na rin sa kanya.

Hindi niya napigilang hindi mapangiti habang pinagmamasdan ang lalaki. Hindi niya
maikakaila na napaka gwapo ng lalaki. Manly itong talaga at wala rin siyang
maipintas dito.

Tila ito hinulma ng napakahusay na sculptor para maging ganito kaperpekto ang
itsura nito. Ang mga pilat naman nito sa katawan ay hindi nakakabawas sa appeal ng
lalaki. Mas lalo lang iyong nakadagdag sa nakakaakit na pagkatao ng lalaki.

She looked at his face down to his lips. Pinamulahan siya ng pisngi nang maalala
kung saan-saan dumapo ang labi ng lalaki sa katawan niya. They did it, more than
twice. Hindi naman iisang round lang ang ginagawa ni Daniel sa kanya.

She should be scared, but... she trusts him...

Hindi niya rin maipaliwanag kung bakit pero nagtitiwala siya sa lalaki, pero
marahil ay dapat niya ring bigyan ng limitasyon ang pagtitiwala na iyon. Hindi
naman malinaw kung ano ba ang mayroon sa kanila ng lalaki.

In time, aalis naman din ako...

Iginalaw niya ang kamay at masuyong hinaplos ang mukha ng lalaki. Napangiti siya
nang maramdaman ang mga stubbles nito sa palad niya. Adelaide finds it amusing that
Daniel looked ragged and soft at the same time. Alam ni Adelaide na hindi katulad
ng mga tauhan ni Fernando, he's good, he's protective.

She's happy that she met someone like Daniel.

Marahan niyang hinahaplos ang kilay ng lalaki at napangiti siya nang kumunot ang
noo nito. Alam ni Adelaide na hindi pa niya lubos na kilala ang lalaki at kung siya
ang papipiliin, gusto niyang kilalanin pa ito ng lubusan, pero alam niya naman din
na hindi naman ganoon kadali ang lahat.

Nahuhulog na ang loob niya sa lalaki kahit na sandaling panahon pa lang silang
magkasama. No one made her feel like what Daniel made her feel.

Isa pa, wala pang sinuman ang hinayaan ni Adelaide na gawin ang bagay na ginawa ni
Daniel sa kanya.

"Hmm... are you done staring at me?" maya-maya ay dumilat na si Daniel at tinignan
siya. Nanlaki ang mga mata ni Adelaide at agad na binawi ang kamay na nakahawak sa
mukha ng lalaki at nag-iwas ng tingin.

Sa palagay niya ay mas mapula pa siya sa kamatis ngayon dahil sa nangyari. Hindi
naman niya alam na gising na ang lalaki, hindi naman din ito kumikibo.

"Good morning, Sweets," he said before kissing her shoulder. Napalingon siya sa
lalaki habang kagat ang labi. She could feel his warm body against her skin.
Sigurado si Adelaide na wala siyang damit sa ilalim ng kumot at hindi niya naman
magawang silipin iyon dahil alam niyang wala ring saplot si Daniel.

"What are you thinking?" marahan itong tumawa na tila ibinabalik dito ang atensyon
niya. Umiling naman siya bilang sagot. Hindi niya naman pwedeng sabihin sa lalaki
na iniisip niyang silipin ang nasa ilalim ng kumot.

"Hmm..." he nodded a little and hugged her again. Mas idinikit ni Daniel ang
katawan sa kanya kas mas naramdaman niya ang init na nanggagaling doon. Ibinaon ng
lalaki ang mukha sa leeg niya kaya humugot si Adelaide ng malalim na hininga.

Are we going to do it again?

Daniel kissed her neck again, she bit her lip hard as she felt his lips against her
skin. Nagiging pamilyar na ang pakiramdam na iyon sa kanya.

"Hmm..." hindi niya napigilang mapaungol nang muling sipsipin ni Daniel ang balat
niya. She felt him smile against her neck before he moved away, he looked at her.

"You're hungry?" He asked her. Tinignan niya ang lalaki, seryoso ba itong
nagtatanong kung nagugutom siya matapos siya nitong halikan sa leeg?

Imbes na magreklamo ay tumango na lang si Adelaide bilang sagot. Hindi niya naman
din magagawang sabihin kay Daniel na mas gusto niyang halikan siya nito kaysa
kumain...

"Alright, I'll prepare the food," sabi nito bago siya mabilis na hinalikan sa mga
labi.

"Okay," she didn't mean to sound off or mad, it's just she's a bit disappointed...
pero naisip niya rin naman na bakit ba siya madidismaya?

They already had sex and they need to eat.

Gusto niyang sabunutan ang sarili sa pag-iisip na gagawin nila ulit iyon. Mukhang
ito na ang hindi magandang epekto sa kanya ng nangyayari... gusto niya ulit.

Daniel smiled at her and pecked on her lips again. "Don't frown, baby. You need to
eat, okay?" he said before pulling the blanket away.

"Hey!" napabangon siya at nayakap ang sarili nang maramdaman ang lamig nang maalis
ang kumot na kanina ay tumatakip sa katawan niya. She was right, she's naked, and
so is Daniel. Pero hindi naman natanggal ang takip sa ibabang parte ng katawan
nila.

"What? I'll just have my appetizer first," sabi ni Daniel bago hinawakan ang
magkabilang kamay niya na tumatakip sa mga dibdib niya.

"W-what?" naguguluhang tanong niya at bago pa siya muling makapagtanong, nasa loob
na ng bibig ni Daniel ang korona ng dibdib niya.

"Ohh..." muling ungol niya habang patuloy ang pagsipsip ni Daniel doon habang
marahang pinipisil ang kabilang dibdib niya.

Napakuyom ang kamay niya nang mas sinipsip iyon ng lalaki. He was looking at her,
watching her reaction and to Adelaide, watching Daniel suck her nipple bring her to
another level of lust.

He's making sounds while sucking her nipple, his other hand was kneading her boob,
teasing her other nipple.

"Ahhh..." she bit her lip again while looking at Daniel. Ngumiti naman si Daniel sa
kanya bago kinagat ng marahan ang korona sa dibdib niya at marahang hinila iyon
gamit ang ngipin nito.

"Daniel..." hindi na napigilan ni Adelaide ang kamay at hinawakan ang ulo ng lalaki
para mas idiin pa ito sa dibdib niya. She likes the feeling of having her nipple
inside his mouth. "Hmm..." she moaned again.

Her moans ignited Daniel's aggressiveness, he sucked her nipple harder before
moving to the other one, he cupped the boob he just abandoned and played with her
nipple.

Bumibigat ang paghinga ni Adelaide at nararamdaman niya ang pag-iinit na rin ng

katawan niya pababa sa pagkababae niya. Nababasa niya lang ang mga ganito sa libro
pero hindi niya alam na ganito ang pakiramdam nito.

Napasandal siya sa head board ng kama habang patuloy ang ginagawa ni Daniel sa
kanya, nakapikit ang mga mata habang dinadama ang patuloy na pagsipsip ng lalaki sa
dibdib niya.

Daniel's groaning while sucking her nipple, he moved his hand and cupped her center
and that made Adelaide open her eyes.

"What...? Ohh..." she bit her lip hard as his fingers started to rub her bud.
Napakapit siya sa balikat ng lalaki nang patuloy ang paggalaw ng daliri nito sa
pagkababae niya. Lumayo ng kaunti si Daniel sa dibdib niya upang tignan siya.

"I love how I make you this wet, Sweets," he smiled at her. Pinamulahan naman siya
ng pisngi higit lalo nang muling igalaw ng lalaki ang mga daliri nito upang laruin
ang munting laman niyang naroon.

What he's doing sends her tingling sensation up to her spine. Bumibigat ang
paghinga ni Adelaide habang patuloy si Daniel sa ginagawa nito. Muli itong yumukod
upang muling halikan ang dibdib niya habang patuloy ang daliri nito sa ginagawa.

"Ahhh... Oh, Daniel..." napapakislot sa sarap ang katawan ni Adelaide habang

bumibilis ang paggalaw ng daliri ni Daniel sa pagkababae niya.

She's so wet right now and Daniel's fingers teasing her bud is just making her want
more. Napapikit na lang siya habang patuloy ang ginagawa ng lalaki.

His expert fingers are teasing her bud, rubbing her folds and touching her
entrance.

"Ohh... shit..." napaarko siya ng katawan nang maramdaman na may kung anong malapit
nang lumabas mula sa kanya. Daniel knew exactly what's going to happen so he moved
his head and kissed her lips while his fingers were frantically rubbing her bud.

"Ahhhh..." she managed to moan against his lips. He licked her lips and smiled at
her. "Cum, baby," he whispered against her lips.

He looked at her and nodded a little. She also wanted to please him... she pulled
him by his nape and kissed his lips as she released her juice while his fingers
were still rubbing her bud.

He deepened the kiss and thrust his tongue inside her mouth and played with hers.
Adelaide moaned in pleasure. It was like music for Daniel's ears.

After a few moments, Daniel moved away and looked at Adelaide. He smiled at her and
kissed her forehead. "Indeed a good morning, Sweets..."

Pinamulahan naman siya ng mukha dahil sa sinabi nito. Daniel looked at his fingers
and licked them.

"Hey..." awat niya sa lalaki ngunit nadala na nito ang mga daliri sa labi upang
tikman ang likidong naroon.

Ngumiti ito sa kanya bago muli siyang siniil ng halik sa mga labi. Once again,
she's tasting herself because of Daniel's lips.

"Stay here, okay? I'll get our food," he said before moving away. Tumango naman
siya sa lalaki bago hinila ang kumot para takpan na ang katawan niya. Tumayo naman
na ang lalaki at nakita niya ang kahubaran nito.

Hindi na ito nag-abalang takpan ang sarili at sa totoo lang, kahit siguro sinong
lalaki ang may ganoong katawan ay hindi naman talaga mahihiya. She watched him walk
towards her door and go out.

Kipkip ang kumot sa dibdib niya ay napakagat siya sa labi niya.

Hindi man niya aminin ay nasisiyahan siya sa nangyayari sa kanila ni Daniel dahil
nagsisimula na siyang magkagusto sa lalaki.

She filled her lungs with air.

Pero anong gagawin ko? Aalis din naman ako... Isa pa, hindi naman niya sinasabing
gusto niya ako...

Muli na lang siyang humiga at niyakap ang unan na ginamit ng lalaki at sinamyo ang
amoy na naiwan nito roon. Mula ng dumating siya roon, hindi niya na naasikaso ang
dapat ay inaasikaso niya.

Kailangan niyang makausap ang ina niya para ipaliwanag ang totoong pakay ni
Fernando sa kanya pero hindi niya pa rin alam kung paano niya ba gagawin iyon. Mas
pinapanigan ng ina niya ang lalaki kaysa sa kanya.

She just closed her eyes and hugged the pillow Daniel used.

One day at a time.

Muli siyang nakatulog habang iniisip ang tungkol sa kanila ni Daniel at sa inang
naiwan niya sa probinsya.

Nagmulat lang siyang muli ng mga mata nang tapikin siya ni Daniel ng marahan.
Sinulyapan niya ang lalaki at nakasuot na ito ng puting t-shirt at shorts.

"What...?" bumangon naman siya at tinignan ang lalaki. Ngumiti ito sa kanya at
bumaba ang mga mata nito sa dibdib niya. Sinundan naman iyon ni Adelaide ng tingin
at nakitang nakatingin ang lalaki roon kaya muli niyang niyakap ang sarili.

"There's no point in doing that, baby. I saw them, I licked them, I sucked them
already," kaswal na sabi ng lalaki sa kanya. Napanguso naman si Adelaide ngunit
hindi pa rin niya inalis ang kamay na nakatakip sa dibdib niya.

"I'll get you clothes," tumayo ito pero pinigilan niya. Tumingin si Daniel sa kanya
na nakakunot ang noo. "You want to be just naked? I won't be able to eat properly
if I keep on seeing your nipples, baby," muling diretsong sabi ni Daniel.

"That's not what I meant!" nahihiyang sabi niya sa lalaki. "I... I just want your
clothes..." napayuko siya. Gusto niyang ang suotin ay ang damit ni Daniel kaysa sa
mga damit niyang naroon. Gusto niya lang naman talaga na suotin ang damit nito
dahil nanunuot doon ang amoy ng lalaki.

"You want me naked, then?" nakangiting tanong ni Daniel sa kanya. Tinignan naman ni
Adelaide ang lalaki at mas lalo siyang napasimangot.

"Nevermind. Hayaan mo na lang at--" natigilan siya nang hubarin ng lalaki ang suot
na damit at ibigay sa kanya. "Here," he smiled at her. "Use this instead," sabi
nito sa kanya.

Napangiti siya at sinuot iyon. Madalas na kulay puti ang damit ng lalaki. Lumingon
siya kay Daniel at ngumiti.

He looked at her and Daniel almost groaned while looking at her. She looked really
hot when she's wearing his clothes.

Tahimik lang silang kumakain na dalawa. Si Daniel ang nagsisimula ng pag-uusap

nila.

"As much as I want you to just wear my shirt inside this house, don't go out
without your underwears," sabi nito sa kanya na ikinakunot niya naman ng noo. Hindi
naman talaga siya lumalabas ng kwarto ng walang bra maliban na lang noong una dahil
wala pa siyang gamit noon.

"Hunter can get inside this house, I don't want him to see you like that..." he
said before looking at her boobs. Napatingin naman siya sa katawan niya at
naintindihan niya ang sinasabi nito.

Bakat ang nipples niya sa damit na suot niya.

"Hmm... okay..." ngumiti siya rito. Mukha naman nasiyahan si Daniel sa sinabi
niyang pagsunod sa lalaki dahil ngumiti ito.

Matapos silang kumain ay si Daniel na rin ang nagbaba ng pinagkainan nila.

Nagpaalam naman si Adelaide na maliligo na at nagawa niya naman iyon ng maayos.
Mukhang maging ang lalaki ay naligo sa sariling banyo nito.

Nang matapos siyang maligo ay lumabas na siya ng kwarto niya. May kirot pa siyang
nararamdaman sa gitnang parte ng katawan niya ngunit mas tolerable naman na iyon
kaysa noong una.

"What the hell are you two doing here?" narinig niyang sabi ni Daniel kaya naman
naglakad siya papunta sa living room.

"Just making sure you're still alive?" sagot ng lalaki kay Daniel. "You're not
answering your phone, putangina mo."

Kumunot ang noo niya sa sinabi nitong sunod kaya napasilip siya kung sino iyon.

Ang mga pinsan ni Daniel na sina Hunter at Thunder. Si Thunder pala ang kausap ng
lalaki habang si Hunter naman ay nakaupo lang sa couch.

"Why are you two so clingy? Dinaig niyo pa ang bunso niyo," reklamo ni Daniel.
nakatingin lang si Adelaide sa lalaki na nakakunot ang noo. Marahil ay dahil sa
unannounced visit ng mga pinsan nito.

"Why are you hiding behind that plant, Adelaide?"

Pinanlamigan naman siya nang magsalita si Hunter habang nakatingin sa kanya. Maging
ang dalawang lalaki ay napalingon sa kanya. Nawalan na siya ng pagpipilian kung
hindi ang tumayo at magpakita sa mga ito.

"Ah, kaya busy," iyon lang ang sinabi ni Hunter bago tinapik si Thunder. "Alam mo
na?" sinundan nito iyon ng pagtawa.

"Putangina mo."

Napalingon siya kay Daniel nang magmura rin ito. Mukhang kailangan niya na ring
masanay na naririnig itong nagmumura kapag ang kasama nila ay ang mga pinsan nito.

"Why are you two here, really?" tanong ni Daniel sa mga lalaki.

"I'll just get you juice," paalam naman ni Adelaide bago nag-excuse at nagtungo na
sa kusina. Kung anuman ang pakay nila Thunder at Hunter kay Daniel ay sa tingin
niyang hindi niya na dapat malaman ang bagay na iyon dahil marahil ay usaping
pampamilya iyon.

Naghanda na lang siya ng merienda at inumin para sa tatlong lalaki. Nang matapos ay
dinala niya na iyon sa mga lalaki gamit ang tray at inilagay iyon sa may lamesa.

"Uhm., are you gonna stay for dinner? I'll cook and--"

Daniel sighed and looked at her. "We'll leave, Sweets. This asshole planned for a
family trip and their mom's asking us to go," sabi nito sa kanya. Kumunot naman ang
noo niya.

"Kasama ako?" pagkukumpirma niya. Sinabi nito na family trip iyon, bakit siya
kasama?

Hunter chuckled and looked at Adelaide. "You're now part of the family, Adelaide."

Mas lumalim ang kunot sa noo niya dahil sa sinabi ng lalaki. Tinignan niya si
Daniel na tumayo at hinawakan ang kamay niya.

"Go pack your things, we'll leave in two hours," sabi nito sa kanya. Nilingon
niyang muli si Hunter na nakangisi sa kanya at si Thunder na seryoso ang mukha.

"But..." that's a family trip.

"You're my family now," Daniel smiled at her and kissed her forehead. Pinamulahan
naman siya ng pisngi sa sinabi nito.

She looked at his face and smiled a little.

"Okay..." sumang-ayon siya bago naglakad pabalik sa kwarto niya. Iniisip pa rin ang
sinabi ni Daniel.

I am his family now? As what?

Napahinga na lang siya ng malalim at tinapik ang dibdib.

"Kumalma ka, hindi ka niya nililigawan."

Napasimangot siya at kinuha na lang ang bag na lalagyan niya ng damit niya.

CWD18
Vote, comment and follow! :)

=========================

Tahimik lang si Adelaide habang nasa sasakyan ni Daniel at nakatingin sa labas.

Sinusundan nila ngayon ang sasakyan ni Thunder at nasa likod naman ng sasakyan ni
Daniel si Hunter dahil na rin sabi ng mga ito ay baka biglang hindi sumunod si
Daniel kung nasa dulo ito.

Base sa narinig niya kanina nang makarating kami sa malaking bahay ng mga dela
Cruz, nauna na roon sina Mika kasama ang asawa nito dahil ang mga ito ang
maghahanda ng makakain doon.

"Are you okay? You want to sleep?" Daniel asked him before reaching for her hand
and gently squeezed it. Napalingon naman siya sa lalaki at napangiti ng tipid. Sa
totoo lang ay pagod pa talaga siya at gusto niyang magpahinga pero ayaw naman
niyang isaboses ang nasa isip na iyon dahil kasama nila ang pamilya ni Daniel.

Umiling siya sa lalaki at isinandal ang ulo sa may upuan at pinagmasdan si Daniel
na napangiti nang tila maramdaman nito na nakatingin siya rito.

"Why? What is it?" he asked again, he's not letting her hand go. He's using his
other hand to navigate the car gear. She could feel her heart fluttering because of
that gesture but she tried from smiling widely.

Hindi niya gusto na talagang lumantad ang nararamdaman niya para sa lalaki.

"You seemed happy..." she commented. Hindi rin siya nag-abala na bawiin ang kamay
mula sa lalaki at hinayaan lang ito sa ginagawa. Napalingon siya sa kamay nilang
magkahawak at hindi niya mapigilang hindi mapangiti.

Higit na mas malaki ang kamay nito kumpara sa kanya ngunit sa pakiramdam ni
Adelaide ay sakto lang ang sukat ng mga kamay nila para sa isa't isa. Para bang
hinulma ang mga iyon para sa mga ganitong pagkakataon.

She's really enjoying his company and she's hoping it's the same for Daniel. Alam
naman niyang hindi magtatagal ay aalis din siya sa bahay ng lalaki kaya naman
iniisip na lang din ni Adelaide na sulitin ang pagkakataon na kasama niya ang
lalaki.

In case I won't be able to go out of Davao City again, I have memories of Daniel
with me...

She sighed and looked outside again. Kung siya lang ang papipiliin, ayaw niyang
dumating ang panahon na aalis siya sa bahay ni Daniel. Kung siya lang ang
papipiliin, gusto niyang makasama pa si Daniel ng mas mataga na panahon...

Pero hindi naman siya ang papipiliin. It will depend on fate.

"What's with the deep sigh?" Daniel asked her and squeezed her hand gently to get
her attention again. Lumingon si Adelaide sa lalaki at napansin na na tila nag-
aalala ito dahil na rin sa pagbuntong hininga niya.

Napangiti siya at muling umiling. "Nothing, masakit lang ang... katawan ko..." she
bit her lip as she felt her blood rushing towards her head. Nag-init ang pisngi
niya dahil sa sinabi niya.

She remembered what happened.

On her bed, in the bathroom...

Daniel chuckled sexily and kissed the back of her hand. Parang mas lalong nag-init
ang pisngi niya dahil sa ginawa ng lalaki.

He's really gentle, soft and sweet...

Sa palagay ni Adelaide ay kahit na sino ay hindi imposibleng hindi mahulog sa

lalaki...

But he reserved himself after his wife died. Wala itong ibang hinayaan na makapasok
sa buhay nito base na rin sa mga kwento sa kanya ng mga tao roon, siya pa lang.

"Sorry, I can't say no to them, that's why we're here now. You can rest later
though, Sweets. I'll tell them that--"

"No, don't!" mabilis na awat ni Adelaide sa sinasabi ni Daniel. Ayaw niyang isipin
ng pamilya ni Daniel na hindi siya madaling pakisamahan at ayaw niyang maging hindi
sila kumportable dahil sa kanya.

Daniel looked at her and creased his forehead. "Hmm?"

Napasimangot siya at tumingin sa labas ng sasakyan. "I'm okay. I'm resting now. Wag
mo na sabihin sa kanila na... na masakit ang katawan ko at kailangan ko magpahinga
kasi... magtatanong sila kung bakit at..." She bit her lip hard. Malaki ang tsansa
na magtatanong sila Thunder at Hunter kung bakit at hindi ito ang mga tipo ng tao
na inosente.

They will know that something happened to them.

"Okay, just stay with me, then," Daniel finally agreed to her and kissed her hand
once again. Hindi naman na muling nagsalita pa si Adelaide at hinayaan na lang niya
na buong biyahe ay hawak ni Daniel ang kamay niya.

It actually feels right and she feels safe so it was really okay with her. She just
chose to enjoy that ride with Daniel while his hand is holding hers.

Hindi nagtagal ay ipinarada na rin ni Daniel ang sasakyan kasunod ng sasakyan ni

Thunder. Nakita ni Adelaide ang pagbaba nila Rain na kasama si Theon at ang ina
nila Hunter.

Huminga siya ng malalim bago lumingon kay Daniel na nakatitig pala sa kanya habang
pinagmamasdan niya ang pamilya nila Thunder.

"Don't be scared, they like you," he muttered before kissing her forehead. Nauna na
itong bumitiw sa pagkakahawak ng kamay nilang dalawa at mabilis na tinungo ang
pinto ng sasakyan sa side niya at pinagbuksan siya ng pinto. Hinawakan din nito ang
ulo niya para alalayan na hindi siya mauntog.
"Finally! Nagmamaktol na itong si Keij, eh," narinig niyang sabi ni Zyline nang
makababa na rin ang mga ito ng sasakyan. Hinawakan ito ni Hunter sa bewang at
hinayaan na ang mga kasambahay na ipasok sa bahay ang mga anak ng mga ito.

She watched them and smiled. It was so obvious that Hunter loves his wife, and so
is Thunder. Mukhang marami ang nagkakagusto rin sa mga ito pero hindi naman na rin
nagtataka si Adelaide kung wala ng ibang papansinin ang dalawang lalaki dahil
napakaganda at napakabuting tao ni Zyline at Einah.

"You're here!" masayang salubong sa kanila ni Mika nang makapasok na sila sa loob
ng bahay. She was looking around when she saw someone carrying a baby. Kumunot ang
noo niya nang makita ang lalaki.

"Mikael, come here na. Tulog na yata yang si Cherinna," ngumiti si Mika sa amin.
"Adelaide, this is Kerko Mikael, my husband. You can call him Kerko," pakilala nito
sa lalaki. "Love, this is Adelaide. She's Kuya Daniel's..." halatang binitin nito
ang sasabihin habang nanunuksong tumingin sa katabi kong lalaki. "She's Kuya
Daniel's friend daw," she followed it with a laugh.

"Hi, it was nice meeting you," ani ng asawa ni Mika sa kanya. Ngumiti lang din siya
sa lalaki dahil hindi naman ito nakipagkamay sa kanya.

"I think I need a massage, sweetheart," sabi ni Thunder sa asawa nito na marahan
naman itong tinapik sa dibdib para sawayin. "What?" he frowned.

"Sparring na lang kayo ni Daniel, para ka rin namang minassage niyan," sambit naman
ni Hunter na nakangisi sa kanila.

"Kayo na lang magsuntukan. Gawain niyo naman noon, diba?" Daniel chuckled as he
teased him. He earned a couple of cuss after that.

Hindi na rin napigilan ni Adelaide na matawa habang nag-aasaran si Daniel at

Hunter, si Thunder ay nanahimik na.

"Are you guys hungry? Mikael cooked already," narinig niyang sabi muli ni Mika pero
tumanggi na muna ang mga kasama nila dahil mag-aakyat daw muna ng mga gamit sa mga
kwartong gagamitin nila.

"Wait for me here, okay?" Daniel told him, she nodded at him. They were somewhere
in La Union and she heard Thunder owns this place. Hindi naman na nagtataka si
Adelaide kung ano pa ang properties ng mga ito dahil halata namang mayayaman ang
mga ito.

Huminga siya ng malalim bago muling luminga-linga sa paligid niya. Halos mapatalon
naman siya sa gulat nang makita si Mika na nasa likod niya at nakangiti. Isa iyon
sa mga napansin ni Adelaide sa mga kamag-anak ni Daniel, si Mika ang tila pinaka
masiyahin sa mga ito.

"Is Kuya Daniel courting you already?" diretsong tanong sa kanya ni Mika na
ikinapula ng pisngi niya. She smiled again and snaked her arm around her. "Well, I
want to say thank you to you," muling sabi ni Mika sa kanya kahit na hindi pa naman
siya nakasagot sa unang tanong nito sa kanya.

Kumunot ang noo niya nang tignan niya ang babae. She smiled sweetly and looked at
her. "Thank you kasi you're there for Kuya Daniel," muli itong ngumiti sa kanya.
"We thought we won't be able to see him happy again, but earlier, he's joking
around, laughing..."
Hindi niya alam kung bakit pero tila tumaba ang puso niya dahil sa narinig mula sa
babae. Iniisip ng mga ito na dahilan siya ng kasiyahan ni Daniel.

Sana nga ay ganoon ang totoo...

"So, thank you, Ate Adelaide..." Mika smiled at her again. "I guess, I should start
calling you ate from now on," she added.

"Uhm, Daniel is really kind and he's just helping me..." panimula niya. Tinignan
naman siya ni Mika na tila hindi kumbinsido na iyon lang ang dahilan. "But don't
call me that..." ngumiwi siya sa babae. Kumunot naman ang noo nito.

"I prefer Adelaide, sila na lang tawagin nating Ate?" sabi niya na tinutukoy sila
Rain and Zyline.

Natahimik si Mika at tinignan siya. Hindi niya naman malaman kung bakit tila siya
kinabahan sa pagtitig sa kanya ni Mika.

Maybe there's something about the Dela Cruz that makes you frightened when they're
staring at you? Ganoon din naman ang nararamdaman niya kay Daniel, pero hindi takot
iyon.

"Hmm, okay. Adelaide, then," ngumiti ito sa kanya at inaya na siya na samahan sila
sa dining room. Nagpaunlak naman na siya at hinayaan na akayin siya ni Mika papunta
roon.

Naabutan niya naman ang asawa nito na nag-aayos ng lamesa. Hindi nagtagal ay
dumating na rin ang mga kasama nila at dinaluhan na sila sa hapag-kainan. Hinila ni
Daniel ang isang upuan at pinaupo siya roon, tinabihan naman siya ng lalaki.

"Is Daniel treating you well, hija?" Daniel's aunt asked her. Napangiti naman siya
sa babae bago tumango. "Yes po, he's treating me well," sagot niya naman sa babae.
Naramdaman niya ang paghawak ni Daniel sa kamay niya sa ilalim ng lamesa kaya naman
nilingon niya ang lalaki.

"He's eating you well?" Hunter asked him and they all glared at him. "Ano bang
tanong mo, Mommy? Hindi ko masyado narinig," ngumiti itong muli. Marahan namang
kinurot ni Zyline ang asawa dahil sa kapilyuhan nito.

"Ikaw talaga, Hunter, kahit kailan ka!" napapailing na sabi ng ina nito sa kanya.
Napayuko na lang si Adelaide dahil dito.

"Ignore that beast and eat," masuyong bulong ni Daniel sa kanya bago hinaplos ang
kamay niya. Ito ang naglagay ng pagkain sa plato niya kaya umusal naman siya ng
pasasalamat.

They were all talking while eating and Adelaide somehow felt that she's part of the
family. Hindi naman nakakalimutan ng mga ito na isama siya sa usapan kaya kahit na
papaano ay nakapalagayan niya rin ng loob ang mga ito.

Tumulong naman na siyang mag-urong ng mga plato matapos silang kumain. Hindi naman
siya tinutulan ng mga ito, sa halip ay tinulungan pa siya ni Daniel.

Napansin niya ang ngiti ng lalaki habang nakatingin sa kanya. Kinunutan niya ito ng
noo. "Why?" she asked him as she passed the clean plate to him.

"They like you," he said while pat drying the plate. Nilingon na muli ni Adelaide
ang lalaki at ngumiti naman ito bago nagyuko at mabilis siyang hinagkan sa mga
labi.
"Daniel!" napaatras siya at napalingon sa paligid. Hindi niya alam kung may tao ba
at baka may makakita sa kanilang dalawa ng lalaki.

He chuckled and looked at her. "What?" he asked.

Napasimangot naman siya kaya ipinagpatuloy niya na lang ang ginagawa. Mabilis lang
naman silang natapos dahil na rin tinutulungan siya ng lalaki. Pumasok naman si
Mika sa kusina at sinabihan sila na lalabas ang mga ito at sumunod na lang sa
kanila.

Sumagot naman si Daniel dito kaya naman naisip na lang din ni Adelaide na malamang
ay kasama siya sa pagsunod sa mga ito.

Matapos siyang magpunas ng mga kamay ay inakay na siya ni Daniel papunta sa itaas
kung saan naroon ang kwartong ookupahin niya. Sinundan niya ang lalaki hanggang sa
makapasok sila sa loob ng isang kwarto.

Napatingin siya sa bintana na naroon at tanaw na tanaw ang beach na nasa labas. She
smiled and stared at the sea.

Napalingon siya nang maramdaman niya si Daniel na yumakap sa kanya mula sa likuran.
Pinagsaklop nito ang mga kamay sa may bandang tiyan niya at niyakap siya ng
mahigpit."This will be our room," he rested his chin on her shoulder.

"Our?" nagtatakang tanong niya. Ibig sabihin ay magkasama silang dalawa sa isang
kwarto?

Daniel chuckled and she felt his chest vibrate against her back because of that
chuckle. Nilingon niya ang lalaki at mabilis nitong sinakop ang mga labi niya.

He was kissing her lips while he's hugging her from the back.

Nang tila mahirapan ay pinaharap siya ni Daniel sa kanya at ito na mismo ang
nagkawit sa mga kamay niya sa leeg nito at lumapit sa kanya para isandal siya sa
pader ng kwarto.

"Yes, Sweets. Ours..." he said when he moved his head closer to hers and brushed
his lips against her.

Mabilis ang tibok ng puso ni Adelaide habang nakakaramdam ng init dahil sa ginagawa
ni Daniel ngayon. She was about to move her head to look away when Daniel pressed
his lips against her.

Damn.

She closed her eyes and opted to just respond to his kisses. It was addicting and
Adelaide was already addicted to his kisses. She knew she should stop him, but she
doesn't want to.

She pulled him closer and she felt him smile against her lips.

Daniel moved away a little and that made Adelaide frown. Hindi niya malaman kung
bakit huminto ang lalaki sa paghalik sa kanya.

"You have swimsuits, right?" he asked him. Naguguluhan man ay tumango ang dalaga
dahil nagbaon naman talaga siya ng swimsuits dahil bilin iyon ni Daniel sa kanya
kanina.
"I'm gonna mark you first," sabi nito na hindi malinaw sa babae kung ano ang
tinutukoy nito. Ngumiti naman si Daniel sa kanya bago hinawi ang buhok niya at
inilapit ang mukha sa leeg niya.

She felt him kiss and lick her neck and that made her moan his name. Napakapit siya
sa lalaki dahil sa ginagawa nito at mas binigyan pa ito ng espasyo sa leeg niya.

She's enjoying what he's doing when she suddenly gasps when Daniel starts sucking
her neck. Hindi niya alam kung bakit nito sinisipsip ang balat niyang naroon!

"What... ahhh..."

She closed her eyes and just let him do what he wanted. Nakawak lang siya sa lalaki
habang patuloy ito sa ginagawa sa kanya. Mariin ang kagat niya sa labi niya nang
humiwalay si Daniel sa kanya at ngumiti.

"What did you do...?" she asked him as he touched the part of her neck that he
sucked.

"I marked you. You're mine," he said before kissing her lips again.

I am what?

CWD19

Sorry kung medyo natagalan update, I was kind of busy with work and other stuff.

Vote, comment and follow! :)

====================

"Is Daniel courting you already?"

Napalingon si Adelaide kay Zyline na katabi niya habang naghahanda ng kakainin nila
Nagpunta silang lahat sa may beach na naroon kaya naman napilitan na rin siyang
magsuot ng swimsuit. Kanina ay may dala siyang pamatong na damit ngunit pinaiwan
iyon ni Mika kaya naman wala na rin siyang nagawa.

Hindi naman na bago kay Adelaide ang pagsusuot ng mga ganoon dahil malapit naman
din sa dagat ang bahay nila sa Davao at may sarili ring pool ang bahay nila.
Madalas ay umaalis din sila nila Wesley para mamasyal at lumangoy kaya hindi niya
rin maintindihan kung bakit tila masyado siyang conscious ngayon kung maayos ba ang
itsura niya.

"Uhm..." napakamot siya sa leeg niya na agad niyang pinagsisihan dahil napatingin
si Zyline sa parteng iyon ng katawan niya.

She chuckled and shook her head. "Hay, ang mga Dela Cruz talaga, hindi marurunong
sa label," she rolled her eyes and nudged Rain who's looking at Thunder.

"Nagkalabel kayo agad ni Thunder o hindi?" tanong nito sa babae. Lumingon naman sa
kanila si Rain at natawa ng marahan. "They will just ask you why the fuck they need
some labels."

Natawa naman din si Zyline sa sinabi ng babae. Pinagmamasdan lang sila ni Adelaide
na tila inaabsorb kung ano ba ang tinutukoy ng mga ito.

She knows they're asking about her and Daniel, but, really... They don't have any
labels.

"Adelaide, Daniel is really a good guy, no doubt about that. We can all attest to
that," Zyline gave her a sandwich and she accepted it while looking at her. "But,
you have to ask him, okay? Mahalaga na alam mo kung ano ba kayong dalawa, rather
than thinking if he's into you or what?" she shrugged and smiled at her.

"Gayahin mo si Mika, hindi tinigilan si Kerko hanggang sa maging girlfriend siya,"

sabing muli ni Zyline sa kanya bago nagpaalam na hahatiran ng pagkain ang mga
kasama nila. Hindi niya napigilang pagmasdan ito habang inaasikaso ang mga kasama
nila.

Sa sandaling panahon na nakasama ni Adelaide ang mga ito, napansin na agad niya ang
solid bond ng mga ito. Napansin niya na kahit na hindi kapatid nila Thunder si
Daniel, hindi ito iba sa mga ito at parang magkakapatid ang turing nila sa isa't
isa.

"He marked you already?" sabi naman ni Rain sa kanya na ikinakunot niya ng noo.
Napansin niya ang mga mata nitong nakapako sa leeg niya kaya mabilis niya iyong
tinakpan ng buhok niya.

She chuckled and showed her mark on the neck, too. "They like marking what's
theirs," hinawakan nito ang kamay niya at ngumiti. "But, Zyline was right, okay? We
can attest that Daniel is a good person, he's a good man, but have the courage to
know your status," dagdag nitong sabi sa kanya.

Napatango naman siya kahit na hindi niya naman din alam paano ba siya magtatanong
kay Daniel kung ano ba silang dalawa. She's scared because of a few things.

Una, kung tatanungin niya si Daniel, paano kung wala itong plano? Ibig sabihin ay
hihinto silang dalawa?

Pero kung tutuusin naman talaga ay dapat na walang nagaganap sa kanila dahil hindi
naman din magtatagal, aalis naman din siya sa poder ng lalaki. Tinutulungan lang
siya nito ngayon at walang kasiguraduhan na magtatagal silang magsasama ng lalaki.

Pangalawa... she's starting to get scared of the thought of losing him even though
he's not hers in the first place. Natatakot siyang mawala sa kanya si Daniel.

She heaved a sigh before looking at Rain. "Thank you for the concern," she uttered
before looking at them. Nasa dagat si Daniel, Hunter at Thunder at lumalangoy.
"I... I like him, but things are complicated between us. Hindi ko alam kung
hanggang kailan ako nasa bahay ni Daniel at--"

"Did we mention to you that no matter where you are, if a Dela Cruz loves you, they
will find you?" Rain chuckled before getting on her feet. "Pag-isipan mo, Adelaide.
We want Daniel to be happy, of course, but we also want you to be happy," she added
before excusing herself and walked towards her husband.
Hindi nagtagal ay nakita niya ang pag-ahon ni Daniel at ang paglalakad nito patungo
sa direksyon niya. She stayed still and waited for him. He was just wearing beach
shorts with nothing on top that's why she had the time to appreciate his body.

"Why are you here? Ayaw mong lumangot?" tumabi sa kanya ang lalaki at yumuko upang
kumagat sa hawak niyang sandwich. Napalingon naman siya rito.

"What's wrong, sweets?" he asked again while looking at her. Pinagmasdan niya ang
muukha ng lalaki na bahagyang basa pa rin dahil kakaahon lang nito. Maging ang
buhok nito ay may tumutulong tubig pa.

"You want to eat?" she asked him instead. Nakita niya naman ang pagngiti ni Daniel
sa kanya kaya niyakap siya nito. Halos mapasinghap naman siya nang maramdaman ang
katawan nito sa kanya dahil na rin wala naman siyang ibang suot maliban sa swimsuit
niyang tumatakip lang naman din sa pribadong parte ng katawan niya.

"Daniel..."

"Hmm... I like it when you're calling my name, sweets," sabi nito bago ibinaon ang
mukha sa leeg niya. Napakagat naman siya sa labi niya at hinanap ng mga mata niya
ang mga kasama nilang abala sa paliligo sa dagat kaya naman walang nakatingin sa
kanilang dalawa.

He felt his lips on her neck.

"Daniel!" marahan niya itong itinulak dahil naramdaman niya ang pamumula ng pisngi
niya. Iniisip niyang makikita siya ng mga pinsan nito o di kaya ay ng tiyahin nito.

He looked at her and cocked his head on the side. "Did I make you feel
uncomfortable...?" he asked her before shaking his head. He cleared his throat and
looked at his family. "I am sorry, sweets. I just can't help it and--"

"Adelaide, let's swim!" malakas na sabi ni Mika na umagaw sa atensiyon nilang

dalawa ni Daniel. Napalingon naman siya rito at tumango. Tinignan niya si Daniel
bago inalok ang kamay. "Let's go?" tanong niya sa lalaki na inabot naman ang kamay
nito kahit na tila naiinis dahil naudlot ang usapan nila dagil sa pagtawag ni
Mikaela sa sa kanya.

They walked hand in hand towards the sea and Adelaide couldn't stop laughing when
Daniel carried her on his shoulder and ran towards the water.

Magkakasama silang naliligo at mabuti na lang din ay hindi pa naman kalakasan ang
mga alon. Nagbilin sa kanila ang ina nila Thunder na huwag na ring masyadong
magbabad dahil sa palagay nito ay lalakas ang alon maya-maya.

Hunter was hugging Zyline at the back while they're on the water.

Ganoon din naman si Thunder at Rain habang si Mika naman ay nasa likod ni Kerko at
nakayakap sa asawa nito. Napalingon siya kay Daniel na hawak ang kamay niya at tila
ayaw rin siyang mapawalay rito.

Naiisip ni Adelaide ang posibilidad na magiging katulad ba silang dalawa ni Daniel

ng mga ito. Happily married...

Or maybe when Bea was alive, they're like this, too?

Napalingon siya kay Daniel na muli nang hapitin siya nito papalapit sa lalaki, ang
kamay nito ay nasa tiyan niya habang nasa likod niya rin ito.
"W-what...?" she asked him. He shook his head and hugged her from the back, too.
"Just stay here with me," he said while they're still with them.

Nilingon niya ito at halos magdikit ang ilong nilang dalawa dahil na rin nakatingin
sa kanya ang lalaki. "I won't leave..." marahang sabi niya sa lalaki.

He looked at her lips and smiled at her.

They stayed there for a while. Sila Hunter ang kumukuha ng pagkain nila habang
naroon lang sila sa may tubig na magkakasama. Kahit papaano ay nakakapalagayan na
niya ng loob ang mga babae habang hindi pa rin siya masyadong nakikipag-usap kina
Hunter at Thunder. Si Kerko naman ay tahimik lang din.

Nag-uusap ang tatlong lalaki tungkol sa negosyo, trabaho at mga plano na

pagbabakasyon habang nakikinig lang sila sa mga ito. Kahit papaano ay nakikilala ni
Adelaide ang mga ito at kung ano ang mga ginagawa ng mga ito sa buhay.

"Langoy lang ako," paalam niya kay Daniel na tumango naman sa kanya at marahan
siyang binitawan. Ngumiti siya sa lalaki at nagsimulang lumangoy.

She missed swimming on the beach.

May pool naman din sa bahay ni Daniel pero iba lang din kapag sa dagat na talagang
hinahanap-hanap ni Adelaide. Malamig ang tubig kaya tiyak niyang mangangatog siya
mamaya kapag umahon na sila pero pinili niya na munang i-enjoy na naroon siya.

Humahampas sa katawan niya ang alon at mabuti na lang din ay marunong siyang
lumangoy kaya naman hindi siya sobrang nangangamba sa bagay na iyon.

She was enjoying herself when she felt her bikini top was missing!

"What the..." agad niyang niyakap ang sarili habang lumilinga-linga upang hanapin
ang damit niya. Gusto niyag mainis na hindi siya nag-one piece na lang sana upang
hindi nangyari iyon.

"Nasaan na 'yun?" gamit ang isang kamay ay tinakpan niya ang dibdib niya habang
hinahawi ang tubig ng isang kamay niya upang makapa kung naroon ang pang-itaas
niya. Muli naman siyang hinampas ng alon kaya napalubog si Adelaide sa tubig.

Shit.

Mabilis siyang umahon at huminga ng malalim. Iniisip niyang kailangan niyang

mahanap ang bikini top niya dahil hindi niya magagawang bumalik sa mga kasama nila
na walang pang-itaas.

Muli ay humampas ang malakas na alon sa kanya.

Shit naman talaga!

"Adelaide!" malakas na tawag ni Daniel sa kanya nang makaahon siya. Napansin niyang
wala na ang mga kasama nito at nagsipag-ahon na at lumangoy papalapit sa kanya ang
lalaki. She bit her lip hard because she's still naked from the top to her waist.

Nang muling umalon ay napailalim na sa tubig si Adelaide at hindi siya kaagad

nakaahon dahil sa malalakas na alon sa dagat.

Daniel!

Nakakaramdam na siya ng takot at kaba nang may humawak sa kanya at hilahin siyang
pataas upang makaahon siya sa tubig. Naghahabol siya ng paghinga nang yumakap sa
lalaki. "Daniel..."

"Are you okay?" Mahigpit ang hawak sa kanya ng lalaki upang hindi na muling
matangay ng alon.

Mahigpit ang yakap niya kay Daniel at hindi niya tiyak kung alam na ba nitong wala
siyang pang-itaas dahil na rin nakadiin sa katawan nito ang katawan niya.

"My... I lost my bikini top... I tried to look for it and--" she bit her lip again.

Daniel looked at her and hugged her tight. "Lumalakas 'yung alon, sweets. Dapat ay
tinawag mo ako para natulungan kitang maghanap. Paano kung nalunod ka o natangay ka
ng tuluyan?" tanong nito sa kanya. Hindi naman siya nakasagot dahil alam niyang
tama naman ang sinabi nito.

"Let's go..." aya ni Daniel sa kanya na inakay siya upang makabalik sa mga kasama.

"Wala akong pang-itaas..." awat niya sa lalaki. Pinagmasdan naman ito ni Daniel at
napatango ito. Tumingin ito sa paligid bago lumangoy papunta sa mga malalaking bato
na naroon.

Gusto namang sabunutan ni Adelaide ang sarili dahil sa kabila ng nangyayari ay

hindi niya maitangging nararamdaman niya ang init ng katawan ni Daniel sa kanya.

She could feel his warm and hard chest on her nipples and it's making her core
ache.

Mabilis namang nakahawak si Daniel sa mga bato na naroon at inalalayan siyang

makasampa sa mga iyon at dahil kailangan niyang humawak sa mga bato, hindi niya na
nagawang takpan ang dibdib niya.

Pinamulahan siya ng pisngi nang makita si Daniel na nakatingin doon.

"Daniel!" saway niya sa lalaki na tila hindi man lang natinag dahil nananatili ang
mga mata roon. Nang makaupo siya ay agad niyang tinakpan ang dibdib niya.

He chuckled and looked at her. "Wait here, I'll get you a shirt," paalam nito sa
kanya bago lumangoy papunta sa mga kasama nila. Naiwanan naman siyang naroon habang
yakap ang sarili niya.

She patiently waited for Daniel while looking at the sea. Malalakas pa rin ang alon
kaya naman kahit na naroon na siya sa mga bato ay humahampas pa rin doon ang tubig.

Habang nakatingin sa dagat ay naiisip niya ang sinabi ni Rain at Zyline sa kanya.
Alam niya naman na walang intensyong masama ang mga ito at kung tutuusin ay tama
naman din ang mga ito na dapat ay iniisip niya kung ano ba ang mayroon sa kanilang
dalawa ni Daniel.

Napalingon siya kay Daniel nang lumapit ito sa kanya at umakyat na rin sa mga
batong naroon. Hawak nito ang puting damit nito at ibinigay sa kanya.

Mabilis naman niyang isinuot ito at tumingin sa lalaki. Napasimangot siya rito.

Daniel looked at her and chuckled. "Maganda," kumento nito sa kanya.

"You can see my nipples!" niyuko ni Adelaide ang suot na damit at totoo namang
bakat ang dibdib niya roon. Tinignan niya si Daniel na ngumiti lang sa kanya.
"I told you, wag kang lalayo sa akin," ani Daniel nang maupo na ito ng tuluyan sa
tabi niya at tumingin sa dagat. Inabot nito ang kamay niya habang ang mga mata ay
nananatili sa dagat kung saan nagsasalubong din ang mga alon.

"I'm sorry..." mahinang usal niya sa lalaki. "Gusto ko lang naman lumangoy at--"

"Paano kung may nangyaring masama sa'yo?" tanong ni Daniel sa kanya. "Paano kung
wala akong magawa para sagipin ka?" He looked at her and despite the light from the
sunset, she could see sadness on his face. Nakikita niya ang pinaghalong lungkot,
panghihinayang at takot sa mga mata ni Daniel.

"Daniel..." he reached for his cheek and caressed it. Hindi niya tiyak kung bakit
may mga ganoong emosyon si Daniel para sa kanya dahil sa nangyari pero ang
sapantaha ni Adelaide ay may kinalaman iyon kay Bea.

He looked at her and he heaved a sigh. "Adelaide, you have no idea how important
you are to me right now..." hinawakan nito ang kamay niya at dinala iyon sa mga
labi niya. "This is so fucked up but I am fucking scared to lose you, do you know
that...?" halos paos ang boses ni Daniel habang nakatingin sa lalaki.

Hindi siya nakasagot, sa halip ay nakatingin lang siya sa lalaki. Hinihintay ang
sasabihin nito sa kanya.

Takot din siyang mawala ang lalaki sa kanya. Ayaw man niyang aminin, pero sa kabila
ng maiksing panahon na magkasama silang dalawa, nahuhulog ang loob niya sa lalaki
at hindi niya alam kung paano pipigilan iyon.

"Please, stay with me..." mahinang sabi ni Daniel bago lumapit sa mukha niya.
"Don't leave me..." he added before he claimed her lips, she closed her eyes and
responded to his kisses.

I won't because I love you...

I hope you love me, too...

She moved her arms and hugged him tight.

CWD20

Vote, comment, follow! :)

=====================

"Adelaide!"
Napalingon siya nang marinig ang pagtawag sa kanya ni Hunter. Napasimangot naman
siya nang lingunin ang lalaki. Hindi niya malaman kung bakit ba tila lagi na lang
siyang kinukulit ng pinsan ni Daniel. Simula pa lang nang nakilala niya si Hunter,
napansin na ni Adelaide ang pagiging pilyo nito.

They always talk about sex. Ito at ang kapatid nito na si Thunder. Laking
pasasalamat na nga lang ni Adelaide na hindi nahahawa si Daniel sa dalawang lalaki.

"Hey," pigil nito sa kanya at hinawakan ang braso
walang reaksyon sa mukha. Malapit na maggabi kaya
at kay Rain na maghanda ng makakain nila. Si Mika
kanina pa nila hindi kasama, si Daniel at Thunder
bonfire dahil nag-aya ang mga pinsan ni Daniel na
niya. Tinignan niya ito nang
naman tutulong siya sa asawa nito
ay kasama ang asawa nito at
naman ay abala sa paggawa ng
uminom.

Hunter chuckled as he looked at her. Para namang gusto niyang tapakan ang paa ng
lalaki dahil sa pagtawa nito sa kanya. Wala namang nakakatawa kaya hindi niya ito
maintindihan.

"What is it?" she asked him before she looked at Daniel who's concentrating on the
bonfire they're trying to make. Gusto na rin niyang mainis sa lalaking iyon dahil
nakipagpustahan pa kay Thunder na kaya niyang sindihan ang bonfire ng hindi
gumagamit ng lighter o posporo dahil trained naman daw itong gawin iyon.

Minsan ay parang bata rin si Daniel kung umasta.

She finds it cute, but now, it's annoying. Lalo pa at si Hunter ang lumapit sa
kanya.

"I just want to know something," ani Hunter na nakatingin na rin kay Daniel.
Nilingon niya ang lalaki. Kung kanina ay tila playful ang aura nito, ngayon ay mas
visible na ang strong features ng mukha nito. They all had that strong feature,
maybe it runs in their blood? No doubt that Mika's features are soft and she really
looks like a princess, too.

Hindi siya kumibo at tinignan lang si Hunter, hinintay niya ang sasabihin ng lalaki
sa kanya. Niyuko naman siya nito, seryoso pa rin ang mukha nito.

Katulad nila Thunder at Daniel, walang suot na pang-itaas si Hunter.

"You like him, right?" tanong ni Hunter sa kanya at kahit na hindi pangalanan ng
lalaki ang tinutukoy nito, naiintindihan iyon ni Adelaide. Alam niya na si Daniel
ang tinutukoy nito.

"What...?" napaiwas siya ng tingin dahil naramdaman niya ang pag-iinit ng pisngi
niya. Hindi niya alam kung sobrang obvious na ba siya at napansin ni Hunter ang
bagay na iyon.

Hindi mahirap na magustuhan si Daniel. Hindi mahirap mahalin ang katulad ng lalaki
kaya naman hindi na nagtataka si Adelaide sa sarili niya kung paano siyang nahulog
dito kahit pa hindi pa naman sila ganoon katagal na magkakilalang dalawa.

Hunter examined her before showing her a small smile. "I asked the obvious, didn't
I?" he said before his smile grew bigger. "Don't worry, I don't have any plans to
confuse you or whatsoever," he shrugged and looked at Daniel again.

"We all want that fucker to be happy again."

Maging si Adelaide ay napatingin sa direksyon ni Daniel na nakikipag-asaran kay

Daniel dahil nagsisimula ng umapoy ang ginawa nitong mga ito para sa bonfire nila
mamaya. Hindi niya naman tiyak kung ano ba ang pinagpustahan ng mga ito pero base
sa mga naririnig niyang mga usapan dito, may natalo na noon ng sasakyan dahil sa
pustahan.

"If you're making him happy, then I will be supportive as fuck."

Kumunot ang noo ni Adelaide nang maramdaman ang kamay ni Hunter sa ulo niya at
guluhin ang buhok niya. Agad niya itong nilingon at iniiwas ang ulo.

"Of course, I will make him happy!" wala sa loob na sabi niya bago dumiretso ng
pasok sa loob ng bahay upang puntahan ang mga babae at makatulong sa mga ito.

Daniel hasn't admitted his feelings towards her. Hindi naman din alam ni Adelaide
kung ano ba ang ibig sabihin ng mga binitiwang salita ng lalaki.

He told her that she's his and he doesn't want her to leave but their relationship
is not very clear to her.

She's scared to know his answer, that's why she can't ask him questions...
natatakot siyang mawala sa kanya si Daniel kahit pa nga hindi naman sa kanya ang
lalaki.

"Why are you frowning? Nag-away kayo ni Daniel?" Zyline asked her as she helped
them put the food on the plate. Sumimangot naman siya at pinigilan ang sarili na
sabihin na ang papansin kasi ng asawa nito at naiinis siya.

Maybe Hunter is really like that? Playful? Easy going? Hindi katulad ni Daniel.

Ngumiti naman si Rain sa kanya bago tinikman ang niluluto nito. "You know what,
Adelaide? Masasanay ka rin na makasalamuha si Thunder at Hunter," sinundan iyon ng
mahinang pagtawa. "Once he makes it official, you're already a dela Cruz. They used
to play before but the moment love hit them? Hindi ka nila papakawalan," pinatay na
nito ang apoy at lumingon sa kanya.

"I know you're still confused about what he feels for you," aning muli ni Rain sa
kanya. "But be more courageous, okay?" she smiled genuinely at her. Mas lumabas
naman ang ganda nito kahit na napakasimple lang dahil sa pagngiti nito sa kanya.
Nakapusod lang ang buhok nito at nakasimpleng pambahay pero hindi maipapagkaila na
napaka classy ng dating ni Rain.

"Wag ka masyado padadala sa mga halik 'nun," pagsundot namang sabi ni Zyline sa
kanya kaya hindi niya mapigilang pamulahan ng pisngi.

"As if that's possible, Zy! Iba humalik ang Dela Cruz!" napapailing na sabi ni Rain
na natatawa rin naman.

Kahit pa nahihiya siya sa nagiging usapan nila dahil wala naman siyang balak na i-
open up ang tungkol sa nangyayari sa kanila ni Daniel sa mga ito, nakakaramdam ng
ginhawa si Adelaide na nagiging malapit siya sa mga taong malapit din kay Daniel.

Matapos silang makapagluto ay tumulong naman siya sa pag-aayos ng lamesa sa labas.

Ang mga lalaki ang naglalabas ng pagkain habang inaayos nila ang lamesa na
pinaglalagyan ng mga ito.

Si Hunter naman ang kumuha ng malaking cooler na nilagyan nito ng maraming yelo at
naglagay ng mga bote ng alak doon.

"Alak na alak ka?" tanong ng kapatid nito rito na sinagot naman nito ng mura.
Sinaway lang ito ng kanilang ina bago nagpatuloy sa kanya-kanyang ginagawa.

May mga kasama silang kasambahay na siyang nagbabantay naman sa mga anak ng mga ito
kaya malayang nakakakilos ang mga ito habang magkakasama sila.

Tinabihan siya ni Daniel nang maayos na nila ang lahat at ito pa mismo ang naglagay
ng pagkain sa plato niya. Ngumiti siya sa lalaki at nagprisinta na rin sa
paglalagay ng pagkain sa plato nito.

"Eat before you drink," ani Adelaide sa lalaki na tinanguan naman nito.

She never felt she's an outcast while they're having dinner. Sinasali siya ng mga
ito sa usapan habang kumakain. Kahit na pwede naman na silang magsimulang uminom ay
napansin ni Adelaide na hindi naglalabas ng alak si Hunter. Ito ang malapit sa
cooler na inihanda nito.

"Ayaw ni Tita," bulong ni Daniel sa kanya nang marahil mapansin ang pagtataka sa
mukha niya. Napatango na lang siya bago nagpatuloy sa pagkain.

"Ako na, baby," bulong ni Daniel na ipinagbalat siya ng mga hipon habang kumakain.
She instantly smiled when he started putting the uncovered shrimp on her plate.
Nilingon niya si Daniel na nagbabalat ng hipon habang nakikipag-usap sa mga pinsan
nito kaya naman kinuha niya ang isa at sinubuan ang lalaki.

Tumingin naman sa kanya si Daniel at ngumiti.

"Tanginang 'yan," kumento ni Hunter na siniko ni Zyline. "Subuan mo nga rin ako,"
sabi nito sa asawa na muling humampas sa braso nito. "Ah, it's the other way
around, my bad. Ikaw pala ang--" natigil sa pagsasalita si Hunter nang subuan ito
ni Zyline ng pagkain.

"Daldal, Hunter," inirapan pa nito ang asawa bago nagpatuloy sa pagkain.

"Mikael, I want fried orange," ani Mika na nakatingin sa itlog na nababalot ng

harina na naroon sa lamesa. Ginawa ito nila Kerko kaninang merienda dahil
nagrerequest si Mika ng mga fish balls at kikiams.

"Fried orange?" hindi niya napigilang tanungin si Mika na ngumiti sa kanya.

Kerko chuckled softly as he took one egg and placed it on one bowl. "She loves
naming things, I just accept and understand most of it."

Napangiti na lang siya dahil doon. It was obvious that he loves her wife, at
mukhang ganoon naman din sina Thunder at Hunter sa mga asawa nito.

Ganoon din kaya si Daniel noon kay Bea?

Huminga na lang siya ng malalim para palisin ang nasa isipan niya. Ayaw niyang
masira ang moment nila ngayon kaya dapat ay iwasan niya ang pag-iisip sa kung ano-
ano. Nilingon na lang niyang muli si Daniel habang patuloy ito sa pag-aasikaso sa
kanya sa pagkain niya.

Nang matapos silang kumain ay tumulong na rin siya sa pagliligpit sa pinagkainan

nila ngunit hindi na siya pinatulong ng mga kasambahay sa paghuhugas dahil na rin
nagyaya ang mga kasama nila na manatili sa labas dahil nagpaplano na uminom.

Nagpaalam naman na ang ina nila Hunter na aakyat na sa kwarto nito upang magpaantok
o di kaya ay manuod ng mga movies na naroon. Hindi naman na nila ito pinigilan
upang makapagpahinga na rin sa biyahe nila kanina.
Paglabas niya naman ay nagsisimula na ang mga ito. Katabi ni Thunder si Rain at
nakaakbay ang una sa huli, sa tabi ni Hunter ay naroon naman si Zyline na
nakasandig ang ulo sa balikat ng asawa at si Mika naman ay nasa kandungan ni Kerko.

Kumunot ang noo niya nang mapansin na wala si Daniel sa paligid kaya naman luminga-
linga siya upang hanapin ang lalaki. Wala namang sinabi ito sa kanya na pupuntahan.

Naglakad na lang siya papalapit sa mga kasama nila nang hindi magtagumpay sa
paghahanap sa lalaki nang biglang may humawak sa kamay niya at hinila siya. Pasigaw
na siya nang makita na si Daniel iyon at nakangiti sa kanya.

"Daniel? Where have you been?" tanong niya rito nang huminto ito sa paglalakad at
dinala siya sa may dalampasigan. Tanaw pa rin naman niya ang mga kasama nang
nilingon niya ang mga ito at hindi naman din niya tiyak kung hinahanap ba sila ng
mga ito.

"Dito lang. I was waiting for you," sabi nito bago naupo sa isang bato na naroon at
tumingin sa kanya. Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi nito. Naglakad na lang
siyang papalapit sa lalaki at naupo rin sa tabi nito.

"Ayaw mo roon?" ani Adelaide na ininguso ang kinaroroonan ng mga kasama nila. "The
whole point of this trip is for you to get together..." paalala niya sa lalaki na
tinanguan naman nito, tanda na sang-ayon ito sa sinabi niya.

"I just like it more when I am with you."

Napalingon siya sa lalaki dahil sa sinabi nito. Walang bakas ng pagbibiro sa mga
mata nito habang nakatingin sa kanya. Hindi niya mawari kung ano ba ang dapat na
sabihin niya sa tinuran ng lalaki.

"I..." she bit her lip to stop herself from talking. Kung minsan ay naiisip niyang
ang sarili niya rin ang magpapahamak sa kanya sa di kalaunan. Baka hindi niya
mapigilan ang sarili na umamin sa lalaki.

Iginalaw ni Daniel ang kamay at inabot ang kamay niya. He gave it a gentle squeeze
before kissing it. "Thank you, baby," he whispered as he looked at her. She felt
the sincerity in his voice, it was as if he's really thankful to have her in his
life...

She smiled at him and reached for his cheek. Masuyo niyang hinaplos ang pisngi ng
lalaki. "I should be the one who's thankful, you know? You helped me... you gave me
what I needed..." She smiled a little. "Nakilala ko sila..." muli niyang nilingon
ang mga kasama na tila hindi na nabahala na wala pa silang dalawa ni Daniel.

Marahil ay naisip na rin ng mga ito na magkasama naman silang dalawa ni Daniel.

"I am really thankful that I met you and I--" lumingon siya sa lalaki ngunit
naputol na ang sasabihin niya nang sakupin ng mga labi nito ang labi niya.

She was surprised for a moment but Daniel held her on her waist and pulled her,
making her sit on his lap.

"Daniel..." she managed to moan against his lips. He smiled against her lips and
deepened the kiss while hugging her.

Adelaide got lost on his kisses when he slid his tongue inside her mouth again,
gently playing with hers, teasing her. Her hands automatically clung to his
shoulders and responded to his kisses.
Tila naman mas nagustuhan ni Daniel ang ginawa niya kaya mas pinalalim nito ang
halik sa kanya, patuloy ang paghawak at masuyong paghaplos nito sa katawan niya.

Napadiin ang hawak niya sa lalaki nang maramdaman ang kamay nito sa dibdib niya,
marahan nito iyong pinsil dahilan upang mapasinghap siya.

"Daniel!" lumayo siya ng kaunti sa lalaki at pinagmasdan ito. He was also looking
at her, waiting for her to say anything.

Napakagat labi siya nang lumingon sa paligid dahil naisip niyang maaaring may
makakita sa kanila roon at iyon ang ginagawa nila. Naramdaman niya naman ang
marahang pagtawa ni Daniel at pagyakap sa kanya.

"I am sorry, I'm sorry. I couldn't help it. It made you uncomfortable..." ani
Daniel habang nakayakap sa kanya. Nananatili siyang nasa kandungan nito at paharap
sa lalaki. Hinalikan nito ang ulo niya habang hawak pa rin siya.

"You want to go back to them?" tanong nito sa kanya. Hindi naman siya sumagot at
iniyakap lang ang mga braso sa lalaki. Wala naman siyang sinabi na gusto niyang
bumalik doon...

"Baby..." he called her again.

She bit her lower lip. Alam niyang namumula pa rin ang pisngi niya kaya hindi niya
magawang ipakita ang mukha sa lalaki. Nais na niyang sabunutan ang sarili dahil na
rin sa pagtatraydor nito sa kanya.

She's aroused already.

Because of that kiss and touches, she's getting wet and she can't say it to Daniel.
Nahihiya siyang sabihin sa lalaki na gusto niyang angkinin siya nitong muli ngayong
gabi.

"Baby?" tawag nitong muli sa kanya. She closed her eyes before heaving a sigh. Nag-
angat siya ng tingin sa lalaki at tumango ng marahan.

"Yeah, let's just go back to them..." mahinang sabi niya rito bago akmang tatayo na
ngunit maagap siyang napigilan ni Daniel.

She looked at her and he smiled at her.

"I don't want to go back there knowing you're not satisfied..." ani Daniel sa kanya
na ikinakunot niya ng noo. Hindi niya agad naunawaan ang sinabi ng lalaki ngunit
hindi niya napigilan ang malakas na pag-ungol nang paharapin siya nito ng upo sa
kandungan nito at ipasok nito ang kamay sa loob ng shorts at underwear niya.

"Daniel!" she bit her lip hard when his fingers targeted his clitoris.

She felt his chest vibrate when he chuckled. Napahawak siya ng mahigpit sa braso
nang lalaki nang magsimulang igalaw nito ang daliri sa pagkababae niya.

"Fucking wet already, sweets..." he whispered at he kissed her neck. "I'll make you
cum first," he added as he rubbed her clitoris harder.

"Daniel..." she moaned as he continued his sweet assault on her center.

Damn... they're right. How can I resist him?

How can I resist Daniel's touches and kisses when it's this damn good?

She closed her eyes and voluntarily moved her hips against his touches.

Oh, fuck. He really made me so wet.

CWD21

Vote and comment! Share your thoughts. 🤗

=========

Magkahawak ang kamay nila ni Daniel na nagpunta sa mga kasama nila matapos na
makapaligo silang dalawa. He was squeezing her hand while they're walking.
Magkasabay rin silang dalawa na naligo bago naisipang daluhan na ang mga kasama
nila.

Daniel really played with her core earlier. His expert fingers rubbed her clitoris
and made her moan loudly, he just covered her lips with his and continued
assaulting her center. He rubbed and teased her. Dinala siya nito sa may tubig
kahit pa may kalamigan na iyon at doon mabilis na isinilid ang daliri sa loob niya.

Mahigpit ang kapit niya sa braso ni Daniel habang ginagawa iyon. Mabuti na lang din
at may kadiliman sa pwesto nila at talagang walang nakakita sa kanilang dalawa.

After she cum twice, Daniel carried her and they went inside the house to take a
bath. In all fairness to Daniel, even though Adelaide felt his hard member behind
her, he didn't thrust it inside her. They really just took a bath.

Gusto namang sabunutan ni Adelaide ang sarili dahil nag-iinit ang katawan niya
kapag naiisip niyang aangkinin siya ni Daniel doon. Isasasandal siya sa pader ng
banyo habang nakayakap ang binti niya sa bewang nito at mabilis ang ginagawang
paggalaw upang mas mapalalim ang sarili nito sa loob niya.

"You okay, baby?" tanong sa kanya ni Daniel bago ito naupo at tapikin ang espasyo
sa tabi nito na tila sinasabihan siya na maupo roon. Hindi naman na nagtanong pa si
Adelaide at naupo na sa tabi ng lalaki.

Nakita niyang may mga bote na ng alak na walang laman at may mga hawak din si
Thunder at Hunter, ganoon din ang mga asawa nito at si Kerko. Si Mika ay may hawak
na isang balot ng chips at kumakain.

"Buti naisipan niyo na bumaba?" tanong ni Hunter sa kanila habang nakasandal si

Zyline sa dibdib nito. "We thought you're already having your honeymoon and--"

"Shut up, beast," Daniel cut him off. He shook his head and reached for a bottle
and opened it. Pinagmasdan naman ito ni Adelaide habang iniinom nito ang alak.

"Alam mo, kapag si Keij at Kol namana 'yang ganyan mo, ikaw talaga mamroblema sa
kanila, ha," asik ni Zyline sa asawa, umirap pa ito pagtapos.

Rain chuckled as she leaned towards her husband's shoulder. "Sila ni Thunder ang
mamroblema sa kanila," she added before looking at Thunder.

"You're not going to drink, Adelaide?" tanong ni Mika sa kanya na kasalukuyang may
hawak na potato chip sa kamay nito bago isubo iyon sa asawa.

"Drink water later, Ai," paalala ni Kerko sa asawa na tinanguan naman nito.

"Yes, she's not going to drink," si Daniel ang sumagot para sa kanya. Hindi naman
siya nagreklamo sa sagot nito dahil hindi naman talaga siya pala-inom ng alak kaya
naman walang kaso sa kanya na hindi siya iinom ngayong gabi.

"You're too protective! Tayo-tayo lang naman nandito, eh," ani Zyline kay Daniel na
sinagot lang nito ng kibit-balikat. Zyline rolled her eyes and drank from the
bottle she's holding.

Napangiti naman siya rito. "Hindi lang talaga ako pala-inom," sambit niya upang
suportahan na rin si Daniel dahil sinisimangutan ito nila Zyline at Rain.

"Dapat nga hindi rin kayo umiinom na dalawa, mapilit lang 'tong si Zyline sa'yo,
eh," ani Thunder habang nakatingin sa asawa nito. Nginitan lang ito ni Rain bilang
sagot.

Hindi naman din talaga siya napilit ng mga ito na uminom, gaya ni Mika ay kumakain
lang din siya ng chips habang kasama ang mga ito. Nalaman niya na kaya hindi
umiinom si Mika ay mabilis daw itong malasing kaya pinagbabawalan ng asawa nito.

"Who would've thought we would be like this, right?" ani Thunder habang nakasandal
at nakaakbay ang braso sa balikat ng asawa. "We're all here, happy, with the one we
love..." sabi nito bago mabilis na hinalikan ang labi ng asawa.

Hindi niya napigilang mapangiti sa sinabi ni Thunder. Hindi naman niya alam ang
buong kwento ng mga Dela Cruz pero masaya rin siya na nakakasama niya ang mga ito
ngayon.

Daniel held her hand and gave it a soft squeeze. Napangiti naman siya sa lalaki at
isinandal din ang ulo sa balikat nito. Alam niya naman na wala pang matatawag na
label ang relasyon nila ni Daniel pero hindi niya rin maikaila sa sarili niya na
masaya siya.

Sobrang masaya siya kapag kasama niya ang lalaki at wala pa naman din siyang napag-
alayan ng sarili niya katulad ng pag-aalay ng sarili niya kay Daniel.

Tanging ito pa lang ang nakaangkin sa kanya.

"And we're actually so glad to have you here with us, Adelaide," si Mika ang
nagsalita kaya naman nag-isang ulo ang lahat na lumingon sa babae. Ngumiti ito sa
kanya. "We're thankful, you know? Kasi..." lumingon ito kay Daniel bago muling
tumingin sa kanya. "We can see that Kuya Daniel is really happy and that's what
matters the most to us. So, please, don't be uncomfortable, okay? You'll be Dela
Cruz soon!"

Nag-init naman ang pisngi niya dahil sa sinabi ng babae. Hindi niya magawang
sumagot dito dahil na rin sa hindi naman niya alam kung magiging isa ba talaga
siyang Dela Cruz, kung oo, tiyak na magiging masaya talaga siya.

"Where are you from, Adelaide? I hope you don't mind me asking..." ani Zyline sa
kanya. "We just want to know you more, paano kayo nagkakilala nitong si Daniel,
something like that..." dagdag pa nito sa kanya.
Napangiti naman si Daniel bago siya nilingon. "She pointed a gun at me," diretsong
sabi ni Daniel. Dahilan para mamilog ang mga mata ng mga kasama nila roon.

"What? For real?" Mika exclaimed as she looked at Adelaide and Daniel. "Totoo ba?"
tanong niyang muli sa kanila.

Napayuko naman si Adelaide dahil sa hiya. Hindi niya alam nasasabihin iyon ni
Daniel pero alam niya naman na iyon ang totoo. Talaga namang tinutukan niya ng
baril ang lalaki noon para tulungan siya.

"I... I..." she bit her lip hard and creased her forehead when Daniel chuckled.
"What...?" she asked him and he pulled her closer to his body.

"Yes, she did that, so don't ask her too many questions, she knows how to use gun
as well," dagdag na sabi ni Daniel sa mga kasama bago kinindatan si Adelaide.
Mabilis naman niya itong siniko sa bandang tiyan nito dahil sa tinuran.

Iniisip niyang mamaya ay maniwala ang mga kasama nila at mailang sa kanya, ayaw
naman niyang maisip ng mga ito na hindi siya maayos na babae.

"That's good! Para si Adelaide mismo, kaya kang disiplinahin," ani Mika na ngumiti
ng muli sa kanya. Alanganin naman siyang napangiti rin dito.

Thunder looked at her, as if examining her. Para bang binabasa rin nito kung ano
ang nasa isipan niya habang nakatingin ito sa kanya.

"Regardless of where she came from, what matters is that she's with Daniel and
she's making this asshole happy," ani ng lalaki habang nakatingin sa kanya bago
bumaling kay Daniel. "So, man up, fucker. You know what I mean," he added before
drinking his beer.

Daniel just chuckled and looked at her, he smiled and Adelaide felt that something
was behind that smile. Hindi niya lang mabigyan ng pangalan sa ngayon pero may
kakaiba sa ngiti nito sa kanya.

Hindi naman na muli siyang tinanong ng mga ito ng tungkol sa personal na buhay
niya. Hindi naman din niya alam kung paano ba siya magkukwento sa mga ito. Kahit
naman kay Daniel ay hindi pa niya nasubukang sabihin ang tungkol sa buhay niya sa
Davao kaya naman hindi niya alam kung paano ba sisimulan iyon.

It's weird that she feels that she could trust them, but she's stopping herself
from telling her story since she's afraid one day, she'll leave them, too.

Habang lumalalim ang gabi ay patuloy naman sa pag-inom ang mga kasama niya. Hindi
pa rin sila umiinom ni Mika kaya naman silang dalawa ang mas na kumakain ng mga
pagkain na naroon. Nagpaalam lang si Kerko na magluluto nang magrequest si Mika ng
pancit canton dito.

"Are you okay?" tanong niya kay Daniel nang sumandal ito sa balikat niya at hawak
ang kamay niya. "Daniel..." he called him.

Marami-rami na ring nainom ang mga kasama nilang lalaki. Si Zyline at Rain ay naka-
tatlong bote lang naman at umayaw na dahil nabanggit nilang may mga aalagaan pa
silang asawa pagtapos ng pag-iinuman ng mga ito.

Napangiti siya nang makita ang pagsimangot ni Daniel. Sa ilang linggo na kasama
niya ang lalaki, alam niya naman na hindi ito mabilis malasing kaya alam niyang
hindi naman siya mahihirapan mamaya pagtapos nila roon.
"Daniel, are you going to Vietnam next week?" tanong ni Thunder sa pinsan nito na
ikinakunot niya ng noo. Vietnam? Wala namang nabanggit si Daniel sa kanya na aalis
ito.

Nagtaas ng ulo si Daniel at tinignan ang pinsan. "Ikaw alam mo, putangina mo."

"Daniel!" saway niya sa lalaki nang murahin nito si Thunder. Natawan naman ang
lalaki at tumingin sa kanya. "She didn't know?" he asked him, he scoffed at him.

"Sweetheart," saway naman ni Rain sa asawa nito, umiling-iling pa ito. Ang mga mata
naman ni Adelaide ay nananatili sa mukha ni Daniel. Hindi niya naman talaga alam
ang plano na pagpunta sa kung saan nito, wala itong nabanggit sa kanya.

Pero hindi niya rin naman obligasyon na sabihin sa akin iyon...

Napaiwas na lang siya ng tingin at muling nilantakan ang pagkain na naroon. Ramdam
niyang nakatingin pa rin si Daniel sa kanya pero pilit niyang nilabanan ang
temptasyon na lingunin ang lalaki.

Marahil ay maitatanong niya ang bagay na iyon sa lalaki kinabukasan.

Pasado alas-dos na sila ng madaling araw natapos kaya naman tinulungan na lang din
niya si Mika at Kerko na ayusin ang lamesang ginamit nila at magligpit ng kalat. Si
Thunder at Rain ay umakyat na sa kwarto nito, ganoon din naman si Hunter at Zyline.

"Ako na rito," sabi niya kina Mika at Kerko. "You two should rest," dagdag niya pa
bago dinala ang mga ginamit nila sa loob ng bahay papunta sa kusina.

"Alright, good night, Adelaide," ngumiti si Mika sa kanya na nakahawak sa kamay ni

Kerko. Tinanguan naman siya ng lalaki bago nagtungo na rin sa kwarto ng mga ito.
Inabala na lang niya muna ang sarili sa paglilinis ng mga ginamit nila upang
makabawas sa kailangan na linisin kinabukasan.

Pinauna na rin niya si Daniel sa kwartong inookupa nila para makapahinga na ang
lalaki.

She was busy washing the dishes when someone hugged her from behind.

"Hey..." she looked back and saw Daniel hugging her. "Sandali lang, matatapos na
ako maghugas..." sabi niya sa lalaki. Ramdam niya ang init ng mga palad nito sa may
bandang tiyan niya.

"Tagal," ani Daniel na tila naiinis dahil hindi kaagad siya sumunod dito. Halos
mapasinghap naman siya nang sakupin ng kamay nito ang didbib niya. "Tagal pa?"
tanong nitong muli sa kanya.

"Daniel," saway niya sa lalaki na tila binalewala iyon at pinisil pa ang dibdib
niya. Hindi niya napigilan ang pagkawala ng ungol sa mga labi niya dahil na rin sa
ginawa ng lalaki. Ramdam niya rin ang matipunong pangangatawan nito sa likod niya,
maging ang matigas na pagkalalaki nito sa likod niya.

Hindi nito inalis sa dibdib niya ang kamay nito hanggang sa matapos siya sa
ginagawa. Magsisinungaling si Adelaide kung sasabihin niya rin na hindi siya
naaapektuhan sa ginagawa ng lalaki sa kanya.

Nag-iinit ang katawan niya at alam niyang hindi niya maitatanggi iyon dahil na rin
sa pamamasa ng gitnang parte ng katawan niya.

When she finally wiped her hand, Daniel made her turn around and claimed her lips
to a deep and hot kiss. He was holding her waist while kissing her lips deeper, she
immediately wrapped her arms around his neck and pulled him closer to her.

Mabilis naman siya nitong isinampa sa may lamesa at mas pinalalim pa ang halik.
Maririnig ang munting mga ungol na kumakawala sa labi ni Adelaide sa pagitan ng
halikan nilang dalawa ni Daniel.

He moved his hips and gently rubbed his bulge on her covered mound, she couldn't
stop herself from moaning his name when she felt his hard member.

"Damn it," Daniel tugged her lip and gently sucked it as he rubbed himself on her,
making her want him more. Hindi maikaila ni Adelaide na nagugustuhan niya ang
ginagawang iyon ng lalaki sa kanya.

"Hmm..." nakayakap siya sa lalaki habang patuloy ang ginagawa nito sa labi niya.

"Fuck," he groaned as he cupped her breast again and gave it a squeeze. Daniel
loves doing that to her. Gustong-gusto nitong hinahawakan ang dibdib niya at
pinipisil iyon.

"Daniel..." She called his name and he looked at her. Alam niyang namumula na rin
ang pisngi niya dahil na rin sa sensasyong dinudulot nito sa kanya.

Bahagyang lumayo si Daniel sa kanya ngunit si Adelaide na mismo ang humawak sa

damit ng lalaki at hinila ito papalapit sa kanya upang halikan ang mga labi ng
lalaki.

Daniel moaned because of what she did, it was as if Adelaide triggered him more so
he kissed her harder and pulled her closer to him.

Nang tila hindi na makapagpigil pa si Daniel ay agad siya nitong niyakap at

binuhat. Nakaharap siya sa lalaki kaya naman ikinawit niya ang mga braso sa leeg
nito at ibinaon doon ang mukha.

She loves sniffing his scent, it was so manly and sexy. It suits Daniel so much.

Marahan siyang napangiti bago nagsimulang halikan ang leeg ng lalaki habang
nananatiling nakayakap siya rito, tila naman nagustuhan ni Daniel ang ginagawa niya
dahil sa pag-ungol nito.

Nang marating nilang dalawa ang kwarto nila ay muli siyang hinalikan ni Daniel sa
mga labi pababa sa leeg niya. Tanging pag-ungol ang nagagawa niyang isagot sa
lalaki hanggang sa pareho na silang maging hubad sa harap ng isa't isa.

Daniel looked at her with admiration. Despite the fact that he saw her body before,
everytime he sees her, it was as if it was the first time. The fascination in his
eyes is always there.

Tuluyan na siyang inihiga nito sa kama at kumubabaw na si Daniel sa kanya. Iniyakap

niya ang mga braso sa lalaki at inihanda ang sarili sa gagawin ni Daniel sa kanya.
Hindi niya magawang magreklamo rito dahil maging siya naman ay gusto iyon.

"Daniel..." she called his name as he looked at his face.

He looked at her with tenderness and caressed her cheek. "Adelaide..." tawag nito
sa kanya. May dagdag na lambing ang pagbanggit nito sa pangalan niya kaya naman
hindi niya mapigilang mapakunot ang noo.

"What's wrong...?" she asked him. Hindi niya alam kung may problema ba ngunit tila
may bumabagabag kay Daniel ngayon. "Daniel..." untag niyang muli sa lalaki.

Umiling ito sa kanya at mabilis siyang hinalikan sa mga labi. Niyakap niya ang
lalaki at muling pinagmasdan ito.

"I won't let anything bad happen to you..." bulong nito sa kanya habang hinahaplos
ang pisngi niya. "It won't happen again... I won't lose you..." dagdag nito habang
nakatingin sa kanya. Ibinaba nito ang katawan at yumakap sa kanya. Ang mga pisngi
ni Daniel ay nasa dibdib niya habang yakap niya ito.

"Daniel..."

"Don't leave me, too..." he whispered as he hugged her tight. "Don't leave me
alone, too... just stay with me and I promise... I promise I will protect you..."

May kung anong tila kumurot sa puso niya nang sabihin iyon ng lalaki. Basag ang
tinig nito kaya naman alam niyang nahihirapan ito.

Niyakap niya ng mahigpit ang lalaki at hinalikan ang ulo nito.

"I will never leave you..." bulong niya sa lalaki na nag-angat ng tingin sa kanya
at pinagmasdan siya. Tipid siyang ngumiti rito.

Hindi niya alam kung bakit ngunit umaasa siya na magiging maayos ang relasyon
nilang dalawa ni Daniel... na kung anuman ang mayroon sa kanila, umusbong pa
iyon...

Dahil ayaw niya ring mapawalay kay Daniel...

Ayaw niya dahil mahal niya na ito.

Mahal niya na si Daniel.

CWD22

Why ayaw niyo comment? :(

----

Kinabukasan ay maaga ring bumangon si Adelaide at naligo. Halos alas siyete pa lang
ay nakaligo na siya at nasa ibaba na ng bahay para maghanda ng almusal para sa mga
kasama niyang naroon. Alam niyang may mga stocks na naroon dahil nakapagtulong
naman na siya kina Mika na mag-ayos ng pagkain nila nang nagdaan na araw.

Wala naman ding kaso sa kanya ang bagay na iyon dahil una sa lahat, siya naman ang
nakikibagay sa mga ito, nakikisama siya. Gusto niyang kahit na papaano ay may
magawa naman siya para sa mga ito.

She was humming while cooking and though it was weird, she felt giddy doing things
like this, most especially for Daniel.

Para kaming mag-asawa.

Hindi naman na rin siya nakatanggi nang tumulong sa kanya ang mga kasambahay na
kasama nila. Pero siniguro pa rin ni Adelaide na siya ang magluluto ng mga kakainin
nila ngayong umaga.

"You know Daniel?" Adelaide asked them while she's helping them setting the table.
They smiled at her and nodded their heads.

"Opo, Ma'am. Madalas din po kasing nagtutungo si Sir Daniel sa bahay nila Ma'am
kaya kilala po namin siya," magalang na sabi ng babae sa kanya at ipinagpatuloy na
nito ang ginagawa. Napatango naman siya habang pinagmamasdan ang lamesa.

Marahil ay kilala rin ng mga ito si Bea, pero kung sakali man, hindi naman na
nakakapagtaka iyon dahil na rin asawa iyon ni Daniel.

"Aga mo ah?" ani Hunter na halatang bagong gising at may kargang batang malaki.
Hindi pa rin niya matukoy kay Keij at Kol kung sino ito dahil na rin sa talagang
pagkakahawig ng kambal. Iniisip na lang din ni Adelaide na marahil ay kapag
nakasama niya ng matagal ang mga ito, mas makikilala niya ito.

"I cooked breakfast," tipid niyang sagot sa lalaki. Tumango naman ito sa kanya at
nilingon ang mga kasabay nitong bumaba. Sas likod nito ay nakita naman niya si
Zyline na may karga rin na isa sa mga anak ng mga ito. Kung si Keij o si Kol iyon
ay hindi niya alam.

"Good morning," bati niya kay Zyline na ginantihan din siya ng pagbati. Halatang
nagulat naman ito na nagluto siya ng agahan dahil nasabihan naman siya ng mga ito
na hayaan na lang din ang kasambahay nila na maghanda ng makakain nila ngayong
umaga.

"Ang aga mo naman yata nagising?" ani Zyline bago bumaling sa kasunod na yaya ng
mga anak nito. "Take Kol and let him sleep on his crib first," sabi nito kaya naman
natukoy niyang si Kol ang karga nito.

"Baka namahay," sagot naman ni Adelaide sa halip na sabihin na halos wala pa siyang
tulog kung tutuusin. Hindi naman niya rin masabi sa mga ito ang nangyari dahil kung
may dapat man siyang kausapin tungkol sa bagay na iyon, si Daniel iyon.

Huminga siya ng malalim bago ipinagpatuloy ang ginagawa. She's trying not to think
about that, what she saw, what she witnessed...

Alam niya naman na may dahilan kung bakit ganoon ang nangyari.

Ilang sandali pa ay bumaba na rin ang iba nilang kasama. Buhat ni Thunder ang anak
na si Theon habang hawak ang kamay ng asawang si Einah. Kasunod nito si Kerko at
Mika. Nabanggit ng mga ito na tulog pa ang mga anak nito kaya binabantayan pa ng
yaya ng mga ito.

"Where's Kuya Daniel?" Mika asked as she settled on her seat beside her husband.
Nilingon naman din siya ni Kerko na tila nagtatanong.

Para namang lahat sila ay naghihintay sa sagot niya kaya minabuti na lang niyang
tumayo. "I will just call him," ani Adelaide sa mga ito bago naglakad papalabas ng
kusina at paakyat sa kwarto nilang dalawa ni Daniel.

Hindi niya alam kung tulog pa rin ba ang lalaki dahil kung sakali man na gising ito
ay hindi niya alam kung bakit hindi pa ito bumababa gayong napansin naman marahil
nito na wala siya sa tabi nito.
Huminga siya ng malalim bago pinihit ang seradura ng pinto at pumasok doon.
Inilibot niya ang mata dahil sa pagbabakasakali na gising na ang lalaki ngunit
kumunot ang noo niya nang makita na nasa kama pa rin ito at yakap ang unan na gamit
niya.

He's still sleeping.

Pinagmasdan niya ang lalaki habang humahakbang papalapit sa kama na ginamit nilang
dalawa. Nakatagilid ito habang nanatiling natutulog at yakap ng mahigpit ang unan
niya.

"Daniel?" tawag niya sa lalaki upang gisingin ito. Naupo siya sa may kama habang
marahang iniyuyugyog ang braso nito upang gisingin ito. "Daniel, gising na..."
tawag niyang muli sa lalaki.

Her eyes were still on Daniel while thinking about what happened.

It was around 4 am when Daniel started grunting, crying... he was crying. Hindi
niya alam kung ano ba ang napanaginipan ng lalaki ngunit alam niyang konektado iyon
kay Bea dahil na rin sa pagtawag ng lalaki sa pangalan ng nasirang asawa.

He was calling her, he was crying and he just stopped when he opened his eyes and
saw her. Nang magising si Daniel ay mahigpit siya nitong niyakap na tila ba naging
tagapagligtas siya nito sa kung anuman na bumabangungot dito.

"I know you haven't moved on yet..." mahinang sabi ni Adelaide habang hinahaplos
ang buhok ni Daniel. Nananatiling nakapikit ang lalaki. "And I still don't know why
I developed feelings for you still..." She smiled a little.

"But I am here..." masuyong bulong niya habang nakatingin dito. Hindi naman lingid
sa kaalaman niya na anuman ang mayroon sa kanila ni Daniel, balang-araw, matatapos
din.

Pero siguro, pipiliin niya na lang na magkaroon ng magandang alaala kasama si

Daniel para may baunin siya kung sakaling hindi na siya makalabas ng Davao kahit na
kailanman.

"Hmm..." Daniel groaned and that made Adelaide move her hand away from him.
Iginalaw ng lalaki ang ulo at halos hindi naman gumagalaw si Adelaide hanggang sa
tignan siya ng lalaki.

"Baby?" he called her. He sometimes calls her sweets, baby, and her name, Adelaide.
Depende sa kung ano ang gusto ng lalaki.

"Hey..." bati niya sa lalaki habang nakatingin ito sa kanya.

"Why are you up already?" sumimangot si Daniel at inabot ang kamay niya upang
halikan. "Hmm?" he hummed when she didn't reply.

"Nagising lang ako ng maaga. Bumangon ka na kasi nakaluto na ako ng breakfast," aya
naman niya sa lalaki na muli siyang pinagmasdan. May mga tumutubo ng stubbles sa
mukha ni Daniel dahil na rin ilang araw na itong hindi nakakapag-ahit ngunit hindi
iyon nakakabawas sa gandang lalaki nito.

It made him look hotter, actually.

"Bangon na, kasi nandoon na silang lahat..." sabi niyang muli sa lalaki nang ito
naman ang hindi nagsalita. Nakatingin lang ito sa kanya na tila may malalim na
iniisip.
"Daniel," untag niyang muli sa lalaki bago ito tumango sa kanya at inalis ang kumot
na tumatakip sa katawan nito. Halos mapatili naman si Adelaide nang makita na
walang saplot si Daniel sa ilalim ng kumot.

Yes, they slept naked together.

Kahit pa yata ilang beses nilang gawin iyon ni Daniel, mahihiya at mahihiya pa rin
siyang makita ang hubad na katawan ng lalaki.

Napaiwas siya ng tingin dahil na rin nakita niya ang pagkalalaki nito. Hindi niya
rin malaman kung bakit ganoon iyon ngayong umaga.

"Of course, I have a morning wood, baby," ani Daniel na tila nalaman kung bakit
nakaiwas siya ng tingin at namumula ang mukha. Hindi naman sumagot si Adelaide sa
sinabi ng lalaki.

Nababasa niya ang mga ganoon sa mga kwentong nababasa niya pero si Daniel pa lang
naman ang nakasama niya ng ganito kaya naman ngayon pa lang niya nararanasan ang
mga ganoon.

Daniel chuckled and walked towards the bathroom.

"Su... sumunod ka na lang sa ibaba!" malakas niyang sabi sa lalaki bago mabilis na
tumayo at lumabas ng kwarto nila. Mabilis din ang tibok ng puso niya habang papunta
sa komedor kung saan naroon ang mga kasama nila.

"Si Daniel?" tanong sa kanya ng ina nila Thunder. Matapos siyang bumati rito ng
magandang umaga, sinagot niya naman ito na pababa na ang lalaki at nagbibihis lang.

Ilang sandali pa ay dinaluhan na rin sila ni Daniel sa hapag-kainan. Tumabi ito sa

kanya at nagpatimpla ng kape sa kasambahay na naroon.

Sila Daniel, Hunter at Thunder lang ang pinaka nag-uusap sa hapag dahil na rin may
mga tungkol sa negosyo silang pinag-uusapan. Hindi naman na sinaway nila Einah ang
mga asawa nitong mga ito dahil mahalaga naman din na mapag-usapan nila ang mga
iyon.

Inabala niya naman ang sarili niya sa pagkain at nang matapos sila, hindi na siya
hinayaan ni Daniel na tumulong sa paghuhugas ng mga plato.

He excused them and went out of the house. He was holding her hand while they're
walking. Daniel was silent, as if he's in deep thoughts again.

"Daniel?" untag niya sa lalaki habang naglalakad sila. Nakatingin sa may mga
buhangin na dinaraanan nila. Hinubad niya kanina ang tsinelas niya dahil mas gusto
niyang maramdaman ang buhangin sa mga paa niya.

"Hmm?" sagot naman nito sa kanya bago siya nilingon. "You're bothered?" tanong nito
sa kanya na hindi niya agad nasagot. Hindi niya alam kung ganoon ba siya
katransparent o talagang alam nito ang moods niya.

"Why do you think I am bothered?" tanong niya sa lalaki.

Daniel chuckled as they stopped walking. He faced the sea and watched the waves
move, he watched how the water meets the rocks on the shore and how birds fly above
the blue sea.

"I am aware of the nightmare, baby," he said as the smile vanished on his face. He
looked at her and the sadness was visible on his face. "Alam ko na iniisip mo iyon
at gusto kong humingi ng patawad dahil alam ko na... alam ko na nasaktan ka dahil
doon," sabi ni Daniel sa kanya habang ang mga mata ay nananatiling nakatingin sa
mukha niya.

Hindi naman siya kumibo at hinayaan lang ito na magsalita. Alam niyang kailangan
niya rin itong pakinggan, alamin ang sasabihin nito upang hindi rin siya mag-isip
ng kung ano-ano.

It can also help her not to conclude based on her emotions.

"It wasn't a nightmare, actually. It was just a dream..." panimula ni Daniel. Muli
itong bumaling sa dagat. Napansin niya na madalas itong nakatitig doon simula nang
dumating sila roon. Hindi niya alam ang dahilan kung bakit ngunit iyon ang isa sa
napansin niya kay Daniel.

"I saw Bea," he smiled a little. Adelaide opted not to say anything about it. Alam
naman din niya kung sino si Bea sa buhay ni Daniel at kung may sasabihin man siyang
kung ano tungkol kay Bea, wala siyang karapatan dahil hindi niya naman kilala ang
babae.

Base rin naman sa mga kwento sa kanya ng mga kapamilya ni Daniel, mabuting tao si
Bea.

"We were at the helipad, kiung saan hinatid ko sila ni Alexandra," dugtong nito na
tila iniiisp ang nangyari sa panaginip nito. "It was like I was brought back to the
time where I last saw them," he looked at her and he smiled sadly.

Nagyuko lang si Adelaide dahil hindi niya rin alam ano ba ang sasabihin niya sa
lalaki. Wala siyang ideya kung paano ba niya ito icocomfort...

"I was calling them, but they couldn't hear me..." muli itong bumaling sa dagat.
"Hindi nila ako marinig. I tried calling them, calling Bea, but to no avail. Hindi
niya ako nakikita, hindi niya ako naririnig. It was so frustrating..." nagyuko si
Daniel at huminga ng malalim. "I was stuck in there, I was just there. I was alone,
I was all by myself..."

Hinawakan ni Adelaide ang kamay ng lalaki at marahan iyong pinisil. Hindi niya alam
kung ano ba ang maitutulong niya sa lalaki pero kahit sa simpleng pagpaparamdam na
naroon siya, gusto niyang malaman ng lalaki na hindi niya ito iiwan.

"And this happened..." Daniel looked at her. Kumunot ang noo ni Adelaide dahil sa
sinabi ng lalaki. Hindi niya naintindihan kung ano ba ang nais nitong iparating sa
kanya.

"You came, you saw me, and all of a sudden, I am no longer alone..."

Natigilan siya sa sinabi ng lalaki. Nag-angat siya ng tingin dito at sinalubong ang
mga mata ni Daniel na taimtim na nakatingin sa kanya. Nakakalunod ang paraan ng
pagtitig nito sa kanya ngunit kung tutuusin ay matagal niya nang tinanggap na
malunod doon.

"What... what do you mean?" tanong niya sa lalaki.

Humarap sa kanya si Daniel at hinawakan ang magkabilang pisngi niya. Hindi niya
malaman kung bakit nag-iinit ang mga mata niya habang nakatingin sa lalaki.
Pakiramdam niya ay anumang oras ay iiyak siya at gusto niyang sabunutan ang sarili
niya dahil doon.
"You came into my life, and when you did, everything made sense again," masuyong
bulong ni Daniel sa kanya. "I have a reason to continue, I have something to look
forward to when waking up, going home, because I know you are there, Adelaide..."

"Daniel..." she bit her lower lip. She doesn't want to assume but she's hoping what
he's going to say next will be the thing she's waiting for, too. Muli siyang
lumingon sa lalaki at hindi niya na napigilan ang pagtulo ng luha niya.

Ngumiti naman ang lalaki sa kanya at pinalis ang mga luha sa pisngi niya gamit ang
daliri nito.

"Bea will always be a part of my life, Adelaide. I know you understand that... but,
this time... I want to continue my life. I want to feel that happiness again, I
want to make you happy, too..." idinikit nito ang noo sa kanya habang hawak pa rin
ang magkabilang pisngi niya.

Pabilis naman ng pabilis ang tibok ng puso niya habang hawak siya ni Daniel.
Hinihintay kung ano ang sasabihin nito sa kanya.

"Adelaide, I know I caused confusion and I caused you pain, as well..." muling sabi
ni Daniel sa kanya. "But let me make it up with you this time. Allow me to fix
things between us..."

Muli niyang sinulyapan ang lalaki habang kagat ang labi niya.

Ngumiti si Daniel sa kanya at hinawakan ang baba niya upang pawalan niya ang labing
kagat niya. "Please allow me to have the job of biting this lip, wiping your tears
whenever you cry, and hugging you whenever you feel you need one..."

"What...?"

"Please, accept me as your boyfriend..." he said while looking at her. "I promise,
I will be a good one..."

CWD23

Comment your thoughts. :)

=================

Magkahawak ang kamay nilang dalawa ni Daniel nang maglakad silang dalawa pabalik sa
bahay na inookupa nila, sa palagay naman din ni Adelaide ay hinahanap na sila ng
mga kasama nila dahil na rin nagsabi na ang mga ito kanina sa kanya na huwag silang
lalayo at mag-aayos na sila ng gamit dahil uuwi na rin sila.

Inalis niya ang suot na tsinelas at hawak iyon sa isang kamay niya. Hindi niya
mapigilan na mapangiti habang nakatingin sa kamay ni Daniel na mahigpit ang hawak
sa isang kamay niya.
She said yes to him.

Hindi niya alam kung masyado ba siyang naging mabilis sa pag-iisip dahil hindi na
siya humingi pa ng panahon para mag-isip, um-oo siya sa sinabi ni Daniel at ngayon
nga ay opisyal na sa kanilang dalawa na sila na talaga.

He's now her boyfriend.

Nawala na sa isipan ni Adelaide ang katotohanan na kailangan niya ring umalis at

ayusin ang problema niya sa pamilya niya sa Davao, nawala na rin sa isipan niya na
kung tutuusin ay bisita lang naman siya ni Daniel, dahil ngayon ang nasa isip niya
ay kung ano ang mayroon sa kanilang dalawa ni Daniel.

She had suitors back in Davao, isa na roon si Wesley na anak ng bestfriend ng Daddy
niya. Wesley likes her but she already told him she's not ready for a relationship
then. He was a good man, though. Noong namatay ang Daddy niya ay ito ang isa sa mga
hindi nang-iwan sa kanya.

Maybe I will call him so he could check on my mom...

"Baby," Daniel called her when he noticed she was spacing out. "Are you okay?"
tanong nito sa kanya na agad niya namang sinagot ng tango at tipid na ngiti. Hindi
niya pa magawang sabihin kay Daniel ang tungkol sa buhay niya sa Davao kahit pa
ngayon na sila ng dalawa.

She's thinking maybe it will turn him off...

Or worst, he will let her go in case he'll say he doesn't want to be involved in
her life's mess.

"Why does it feel like you're not happy to have me as your boyfriend?" Daniel said
again and cocked his head on the side. He stared at her.

Napasimangot naman si Adelaide sa tinuran ng lalaki at mabilis itong kinurot sa

tagiliran. "Of course, I am happy!" malakas na sabi niya sa lalaki. "I was just
thinking but I am happy, Daniel. I am so happy," she said and smiled at him.

Ngumiti naman si Daniel sa kanya bago siya hinapit at binuhat.

"Hey!" malakas na tili niya nang isampa siya nitong muli sa balikat nito. "Daniel!"
hindi niya mapigilang matawa nang kumapit siya sa katawan ng lalaki. Ang tiyan niya
ang nasa balikat nito kaya naman pilit siyang nag-angat ng pang-itaas na katawan
upang may ibang makita pa maliban sa likod ng lalaki.

"Why are you wearing short shorts?" he asked as he patted her butt.

Pinamulahan naman siya ng pisngi dahil sa ginawa ng lalaki. Maiksing shorts at

sleeveless na pang-itaas ang isinuot niya dahil nasa beach lang naman din sila.

"Hey, where are we going?" tanong niya sa lalaki nang mapansin niya na iba ang
tinatahak na daan nito. "Daniel!" untag niya sa lalaki na muling pinalo ang pang-
upo niya.

Napasinghap siya sa ginawa ng lalaki.

Hindi niya alam kung may ideya ba ito sa epekto ng ginagawa nito sa kanya! Those
simple gestures make her body hot. It makes her want him.
Kung minsan ay napapaisip na rin siya kung mabuting impluwensiya ba talaga si
Daniel sa kanya o hindi.

"Where are we--" natigilan siya nang maramdaman niya ang tubig. "Basa na naman
tayo!" natatawang sabi niya kay Daniel na nakatayo sa harap niya.

"They will swim again, too. Hindi pa naman tayo makakaalis agad," sabi nito sa
kanya bago siya niyakap habang nasa tubig silang dalawa. "Kahit pa, no? Para sana
hindi na tayo mahirapan mamaya," sagot naman ni Adelaide sa lalaki.

Hinawakan nito ang magkabilang kamay niya at ito na mismo ang nagkusa na ilagay ang
mga iton sa leeg nito. Napangiti si Adelaide dahil sa ginawa ng lalaki. Lumapit pa
siya rito at mabilis na hinalikan ang labi nito.

Sumimangot naman si Daniel nang lumayo siya ng kaunti.

"Why? You don't want me to kiss you?" tanong niya sa lalaki. Napalabi siya at
tumingin sa dagat. "Let's just swim, then," sabi niya kay Daniel bago akmang lalayo
ngunit hinigpitan ng lalaki ang pagkakahawak sa kanya.

"Who told you I don't want you to kiss me?" he smirked and moved his head closer to
hers. Adelaide looked at Daniel, confused because based on his expression earlier,
he didn't like her kiss.

"I frowned because it was too short, baby. You should kiss me like this," sabi nito
bago tinawid ang distansya sa pagitan ng mukha nilang dalawa at hinalikan siya ng
malalim. Hinapit pa siya nito at idiniin ang katawan niya sa katawan ng lalaki.

"Hmm..." hindi niya napigilan ang pagkawala ng ungol sa labi niya nang maramdaman
ang kapusukan sa paghalik sa kanya ni Daniel. She could feel the cold water of the
sea, but something inside her is starting to heat up.

Mabilis na naipasok ni Daniel ang dila sa loob ng bibig niya at mas pinalalim pa
ang paghalik sa kanya. Wala namang ibang nagawa si Adelaide kundi lasapin ang sarap
sa ginagawa ng lalaki sa kanya.

"Fuck," he groaned against her lips and moved his hips. She felt his bulge and it
added to the heat she's feeling. Nagsimulang maglikot ang kamay ni Daniel na kanina
ay nasa bewang niya.

Dahil nasa tubig sila ay malaya nitong nagagalaw ang kamay nitong humahaplos sa
pang-upo niya. Mahihinang ungol naman ang pinakakawalan ni Adelaide habang
nakayakap pa rin sa lalaki.

"Daniel..." tawag niya sa pangalan ng lalaki. Gustuhin man niyang mahiya ay tila
nawala na iyon sa isip niya dahil ilang beses na rin naman nilang nagawa ni Daniel
ang bagay na ito. Magiging impokrita rin naman siya kung sasabihin niyang hindi
niya nagugustuhan ang nangyayari dahil wala naman silang pagniniig na hindi niya
nagustuhan.

Mukha namang naintindihan ni Daniel ang nais niyang iparating at agad siya nitong
inakay sa mabatong parte ng dagat na hindi basta-basta makikita kapag galing sa
bahay.

"H-here...?" napakagat-labi si Adelaide nang lumingon sa paligid. Wala naman siyang

nakikitang ibang tao na possibleng makakita sa kanya.

Naghahalo ang pangamba at init ng katawan sa kanya.

Isinandal siya ni Daniel sa malaking bato na naroon at mabilis na siniil ang mga
labi niya ng mainit na halik. Napakapit naman siya kaagad sa leeg ng lalaki at
ginantihan ang mga halik nito. She even welcomed his tongue inside her mouth and
played with it.

She tried sucking it and that made Daniel growl in pleasure.

"Hmm..." she moaned when Daniel started kneading her boob. She was still wearing
her sleeveless top and she's also wearing a bra. Ayaw ni Daniel na may nakakakita
sa kanya na walang bra dahil possibleng bumakat ang nipples niya.

Naririnig niya ang paghampas ng alon sa mga bato at ang pag-ungol ni Daniel habang
minamasahe nito ang didbib niya. Ang kaninang init na nararamdaman niya ay naging
isang apoy na ngayon na patuloy ang pagniningas dahil na rin sa ginagawa ni Daniel
sa kanya.

Naramdman niya ang pagtaas nito sa damit na suot niya. Panandaliang nagkawalay ang
kanilang mga labi nang tuluyang hubarin ni Daniel ang damit niya at damit nito.
Mabilis namang muling siniil siya ng halik ng lalaki at marahas na inalis ang bra
na suot niya.

Hubad na muli ang katawan niyang naksandal sa bato habang nasa harap si Daniel.
Nararamdaman niya rin ang lamig ng bato sa likod niya ngunit walang-wala iyon sa
init ng katawan ni Daniel na idinidikit sa kanya.

"Hmm... Daniel..." muli siyang napaungol nang maramdaman ang kamay nito sa pagitan
ng mga hita niya. He was rubbing her center against her wet shorts and underwear.

What the fuck. This is so hot.

Inabandona ni Daniel ang mga labi niya at bumaba ang mga iyon sa leeg niya.
Hinahabol ang hininga na pinagmasdan ni Adelaide ang lalaki habang tinatahak nito
ang daan papunta sa dibdib niya.

"Ohh..." she bit her lip hard when Daniel took one nipple inside his mouth and
sucked it. Napasandal ang katawan ni Adelaide sa bato habang patuloy si Daniel sa
pagsipsip sa korona ng dibdib niya.

"Daniel..." kumuyom ang mga kamay ni Adelaide nang hilahin pababa ni Daniel ang
suot niyang shorts at underwear. She could feel her face heating up because of the
sensation he's giving her.

Nang tuluyan na nitong mahubad ang lahat ng damit niya ay mabilis nitong hinawakan
ang pagkababae niya at hinaplos ang maliit na laman na naroon dahilan upang
mapaungol ng malakas si Adelaide.

Malalakas din naman ang mga paghampas ng alon sa mga bato kaya sa palagay niya ay
hindi naman maririnig ang mga ungol niya.

"Fuck, baby..." Daniel tugged her nipple and looked at her center.

"Hey..." hinawakan niya ang magkabilang pisngi nito upang paharapin sa kanya dahil
kahit na ilang beses na nilang ginagawa iyon, nahihiya pa rin siya kapag tinitignan
ni Daniel ang pagkababae niya.

"You are beautiful, baby..." he smiled at her, his fingers beginning to rub her
bud.

Fuck.
She closed her eyes and voluntarily moved his hips. He is circling his finger
around her sensitive bud and it makes Adelaide feverishly.

Muli namang hinalikan ni Daniel ang dibdib niya. Nararamdaman niya ang dila nito sa
paligid ng koronang naroon kaya naman palalim nang palalim ang paghinga niya.

Never in her life did she think she would do this in broad daylight!

She felt Daniel chuckled. She opened her eyes only to gasp when he thrusted two
fingers inside her.

"Daniel!" malakas na sabi niya sa lalaki. Napakagat siya ng labi nang magsimulang
gumalaw ang daliri nito sa loob niya. Naglalabas-masok ang mga ito at hindi niya
maipaliwanag ang sarap na nararamdaman niya.

All she read in the books and saw from the movies she watched, none of it explained
what it really feels like when making love with someone. Hindi niya akalain na
ganito iyon.

Hindi niya akalain na ganito kasarap ang bagay na iyon.

She experienced all of it with Daniel.

"Hmm..."

Napadilat siya ng mata nang abandunahin ni Daniel ang magkabilang didbib niya at
maramadaman ang labi at dila nito sa tiyan niya pababa pa sa kung nasaan ang mga
daliri nito.

"Daniel..." she moaned his name.

He looked at her and smiled, he looked at her center and she saw his tongue reach
his clitoris.

"Oh, fuck!" she moaned again.

He's licking her bud while moving his finger inside her. Ang isang kamay naman nito
ay inabot ang dibdib niya at marahang nilalaro ang koronang naroon.

He was also groaning while he's licking and sucking her bud. Bumibilis ang paggalaw
ng daliri nito sa loob niya kaya naman hindi mapigilan ni Adelaide ang malalakas na
pag-ungol. It was driving her crazy!

She moved her hand and held Daniel's hand. She must be really crazy because she's
pushing his head towards her bud more. She's loving how he sucks and licks her bud.

"Ohhh..."

He started sucking her bud harder. Bumibigat ang paghinga niya habang patuloy ito
sa ginagawa sa kanya. Nakadagdag na rin sa init na nararamdaman niya na nasa labas
sila at possibleng may makakita sa kanila.

After a few moments, Daniel pulled out his fingers and rubbed her bud with it.
"Ahhh...." She looked at Daniel and he smiled at her.

"I love how you moaned for me, baby," he said as he pulled out his hard member and
positioned it on her. She was spreading her legs wider so she got the chance to see
him.
She bit her lower lip as she stared at his hard member. His size is really not a
joke.

He rubbed the tip of it on his bud and Adelaide moved her hips a little. Tila siya
nilalagnat sa init na nararamdaman niya ngayon kahit pa nararamdaman niya naman ang
malamig na tubig sa dagat.

"Fuck it," he groaned as he thrust himself inside her.

"Ohh..." agad na niyakap siya ni Daniel habang naglalabas-masok sa kanya ang

pagkalalaki nito. She feels so full! She had him inside her countless times already
but the feeling never changed.

It was like always the first time!

Namamangha pa rin siya kung paano niyang nagagawang tanggapin ito ng buo kahit na
napakalaki nito!

"Ahh, fuck, baby..." he groaned as he continue to thrust deeper inside her. Burying
his long shaft.

Iniyakap niya rin ang katawan sa lalaki at marahang iginagalaw ang balakang upang
salubungin ang pag-ulos ni Daniel sa loob niya.

"Fuck..." muli siyang hinalikan ni Daniel habang mariin at mabilis ang paggalaw
nito sa ibabaw niya. She welcomed him again and responded to his kisses, his groans
were trapped in her mouth.

Napaarko ang likod ni Adelaide nang ibaon ng husto ni Daniel ang pagkalalaki nito
sa kanya. Hindi niya napigilang kagatin ang labi ni Daniel dahil doon. Napaungol
namang muli ang lalaki bago nito muling haplusin ang hiyas sa pagkababae niya at
muling imasahe iyon gamit ang daliri.

"Fuck..." she couldn't stop herself from swearing when she felt the orgasm coming
up. "Daniel... I.... Fuck..." she closed her eyes hard as she released her juice.
Daniel then kissed her lips hard and moved his hips faster.

Animo ito ay may hinahabol. Umuungol ito habang mabilis ang paggalaw sa ibabaw
niya. Kumapit siya sa braso nito hanggang sa lumayo ng kaunti si Daniel sa kanya at
naramdaman ang mainit na likido sa may hita niya.

"Fuck, it's so good!" ani Daniel habang hinihingal din dahil sa ginawa nila. She
looked at him and she saw his hard member. It's still hard.

"Don't look if you want to go back to the house now," Daniel told her as he moved
closer to her again and claimed her lips. She wrapped her arms around his neck and
hugged him tight.

"Hmm...?" Daniel caressed her back and hugged her. "What is it, baby?"

Umiling si Adelaide at iniyakap niya lang ang pagod na katawan sa lalaki.

He chuckled and kissed her head. "Tired?" he asked and he answered him with a nod.

"I love you..." mahinang sabi niya sa lalaki. She buried her face on his chest and
hugged him tighter.

Daniel looked at her and his lips formed a small smile. His girlfriend just
 confessed her feelings to him. He hugged her tighter and kissed her head again.

"I love you," he replied.

CWD24

Hi, I am also writing stories in Patreon! I posted my new storty there, it's part
of the second generation's story.

You can also be a patron, visit my account.

patreon.com/vampiremims

Subscription starts at 50 pesos per month.

Thank you!

️️️
️️

Daniel was holding Adelaide's hand while he's driving. Ilang beses na siyang
sinabihan ng babae na magmaneho muna ngunit tila walang naririnig ito. Sa halip,
dinadala pa ni Daniel sa mga labi ang kamay niya upang halikan.

"I'm not going anywhere," natatawang sabi ni Adelaide sa lalaki. Daniel looked at
her and smirked. "As if I will let you leave, sweets," sabi ni Daniel sa
kasintahan.

Hindi napigilan ni Adelaide na mapangiti dahil sa sinabi ng lalaki. Yes, she said
yes to him and yes, she's now his girlfriend.

May mga pangamba at alinlangan pa ba siya? If she will be honest, yes, but those
voices are shallow and weak to make her say no.

Hindi niya magagawang itanggi sa sarili niya na umiibig siya kay Daniel at hindi
naman mahirap gawin ang bagay na iyon. He's protective of her, he takes care of
her, he's prioritizing her and she couldn't be any happier because of Daniel.

Daniel made her feel things she thought she would never feel because she knows that
there's no future for her outside her home. Alam niya na hindi magtatagal,
kailangan niyang sabihin ang totoo sa lalaki, kailangan niyang isalaysay rito ang
dahilan ng pagkikita nila.

It was embarrassing but it will also make him know her more, and maybe... maybe she
could help her and her mom.

Pinagmamasdan niya lang si Daniel na nagmamaneho, hindi katulad ng mga nagdaang

araw, maaliwalas ang ngiti nito ngayon at gustong isipin ni Adelaide na isa siya sa
mga dahilan kung bakit.

"Are you happy?" tanong niya sa lalaki. He turned his head to her side and
chuckled. "Very, thanks to you, sweets," sabi naman sa kanya ni Daniel.

"Well, I am, too," sabi naman niya habang hawak ang kamay ng lalaki. She gently
rubbed her fingers on his hand and teased him. Hindi niya maiwasang hindi matawa sa
tuwing lumilingon sa kanya si Daniel.

"Stop teasing, baby," he said while his eyes were still on the road. Napanguso
naman si Adelaide sa sinabi nito kaya binitiwan niya ang kamay ng lalaki.

"What the...?" He looked at her and she rolled her eyes, she heard him laugh before
pulling over on the side and turning off the engine.

Kumunot ang noo ni Adelaide bago nilingon si Daniel na hinihintay lang siyang
humarap at mabilis siniil ng halik ang mga labi niya.

"Uhmpp--" she tried to stop him but Daniel started kissing her lips passionately.
Unti-unti namang bumigay si Adelaide at gumanti ng halik sa lalaki. She even heard
him chuckle a little while they were kissing.

Hinawakan nito ang batok niya at kinabig pa siyang muli para mas palalimin ang
halik. Wala namang ibang nagawa si Adelaide kundi tanggapin at gumanti ng halik sa
lalaki. Nakakalasing ang mga halik ni Daniel dahil na rin napakalambot ng mga labi
nito.

Bahagyang humiwalay si Daniel sa kanya ngunit kagat nito ang pang-ibabang labi ni
Adelaide, ngumiti ito sa kanya bago iyon sinipsip.

God, he knows how to turn me on!

"Hmm..." hindi niya napigilang umungol, doon naman inabandona ni Daniel ang labi ni
Adelaide at ngumiti sa kanya. "You know now how frustrating it is?" sabi nito sa
kanya bago siya mabilis na hinalikan sa mga labi.

Pinamulahan naman siya ng mga pisngi dahil sa sinabi nito. Hindi naman niya
intensyon na tuksuhin si Daniel ng ganoon! Gusto lang niyang hawakan ang kamay
nito, lambingin ito, hindi naman niya alam na maapektuhan ito ng ganoon sa kanya.

"Now, let me just hold your hand, let me drive in peace so we can go home and I can
kiss you better, okay, sweets?" sabi ng lalaki sa kanya bago pinagsaklop muli ang
mga kamay nila at binuhay ang makina ng sasakyan nito.

Tumango naman siya ng nakangiti rito. Natural na may hiya pa siyang nararamdaman
dahil bago pa lang silang dalawa ni Daniel pero laking pasasalamat na lang din niya
dahil hindi naman siya pinababayaan ng lalaki.

Hindi na binitiwan ni Daniel ang kamay niya hanggang sa makauwi silang dalawa sa
bahay nito. Tinawagan na lang ng lalaki ang pinsan nito para sabihin na didiretso
na silang dalawa ng uwi. Kinantiyawan naman ni Thunder si Daniel kaya binabaan na
lang nito ang pinsan.

She noticed their closeness and she's happy to get to know them. Gaya ng sabi sa
kanya nila Zyline at Rain, masarap maging parte ng pamilyang Dela Cruz, lalo na ang
mahalin ng isang Dela Cruz.

"Get the keys, baby," ani Daniel sa kanya na binitbit na ang mga bag na dala nila.
Nilingon niya naman ito at kinunutan ng noo. Kahit na nagtataka ay lumapit siya sa
lalaki para kuhanin ang susi upang makapasok na silang dalawa.

"Where's the key?" tanong niya rito.

"Pocket," sagot naman sa kanya ni Daniel. Bumaba ang tingin niya sa katawan nito at
ipinasok ang kamay sa may bulsa nito.

"Hmm..."

Nag-angat siya ng tingin sa lalaki nang umungol ito. "Bakit?" inosenteng tanong
niya. Muli niyang iginalaw ang kamay upang makuha ang susi sa loob ng bulsa nito.

"Wag kang magulo kaya!" ani Adelaide kay Daniel. Ngumisi naman ito sa kanya
hanggang sa makuha niya na ang susi ng bahay. Nagprisinta siya na magbuhat ng bag
ngunit tumanggi na si Daniel at pinauna na siya sa loob ng bahay.

Agad naman siyang pumasok sa loob at dumiretso sa kusina upang uminom ng tubig.
Naghanda na rin siya ng tubig na maiinom ni Daniel at dinala iyon sa may sala dahil
alam naman niya na doon pupunta ang lalaki ngunit pagharap niya ay naroon na si
Daniel kaya naman natapon sa kanya ang dalang tubig.

"Shit, ang lamig!" singhap niya na mabilis inilapag ang baso sa may lamesa at
kumuha ng paper towel na naroon para punasan ang suot na damit. She was wearing a
white loose dress, manipis ang tela ng damit niya na iyon kaya naman bumakat agad
ang suot niyang itim na bra.

Hindi naman nakaligtas ang tanawin na iyon sa mga mata ni Daniel.

"Nabasa ka ba?" tanong ni Adelaide sa lalaki. Napansin niya na nabasa rin ang suot
nitong damit kaya kumuha pa siya ng paper towel at pinunasan iyon. "Sorry, hindi ko
naman kasi alam na nandito ka na, eh. Dadalahan sana kita ng tubig," aniya bago
nag-angat ng tingin kay Daniel.

Nakatitig sa kanya ang lalaki na tila ba nabibighani sa kanya. Daniel always looks
at her like that and whenever he does that, her heart flutters. Iba ang epekto sa
kanya ng mga ganyang tingin ni Daniel.

"Why...?" he asked him and a small smile appeared on his lips.

"Nothing, I just realized how lucky I am to have you, baby," he smiled and cupped
her face, he brushed his thumb against her cheeks and pecked on her lips. "Thank
you, Adelaide..." masuyong sabi ni Daniel sa kanya.

Para namang sasabog na muli ang dibdib ni Adelaide sa nararamdaman niya. Hindi niya
alam na possible pala na makaramdam ng ganoon pero masaya siyang nararamdaman niya
iyon ngayon kay Daniel.

He makes her feel free and alive.

Masuyo siya nitong hinalikan sa mga labi.

"Daniel... we're in the kitchen," saway niya sa lalaki ngunit tila nabingi ito at
bumaba ang mga labi sa leeg niya. Naramdaman niya ang paghalik nito sa leeg niya at
maging ang dila nito na animo ay kinakabisa ang parteng iyon ng katawan niya.

"Hmm... we're in the kitchen..." muli niyang sinubukan na pigilan si Daniel ngunit
maliit na kagat sa leeg ang isinukli nito sa kanya.

Impit siyang napaungol dahil doon at kinuha naman ni Daniel ang pagkakataon upang
iupo siya sa lamesang naroon.

"Daniel!" napakapit siya sa balikat ng lalaki. "What are you doing?" tanong niya sa
lalaking nakangiti sa harap niya.

"What? I am just kissing you, sweets," he chuckled and lowered his head again and
licked her neck while holding her waist.

"Stop it..." si Adelaide naman ang humawak sa mga pisngi ni Daniel at ikinulong
iyon sa mga palad niya. Pinagmasdan niya ang mukha ng kasintahan at mabilis na
hinalikan ang mga labi. Ngumiti naman si Daniel sa kanya at muling inilapit ang
mukha upang halikan siyang muli.

He smiled against her lips and kissed her deeper.

Maliit na ungol ang kumawala sa mga labi ni Adelaide nang muling maramdaman ang
kamay ni Daniel sa dibdib niya. Kahit na may suot na damit at panloob ay dama niya
ang init ng palad ni Daniel.

"Hmm..." muling ungol niya nang pisilin iyon ni Daniel.

"Your dress is wet, you should get out of it," sabi ni Daniel sa kanya bago
hinawakan ang damit at hinila iyon pataas upang mahubad sa kanya.

"Hey..." natatawang tinakpan niya ang dibdib niya, nakita niya si Daniel na
napasimangot dahil sa ginawa niya. Hinubad na rin ng lalaki ang suot na t-shirt at
inilagay iyon sa upuan na naroon kasama ang bestida niyang hinubad din nito.

"Don't cover it," hinawakan ni Daniel ang magkabilang kamay niya at inalis ang mga
iyon sa pagkakatakip ng dibdib niya. Namula naman ang mga pisngi niya ang tignan ni
Daniel ang bahaging iyon ng katawan niya na kahit may takip ay kita ang kagustuhan
ng lalaki na halikan ang mga iyon.

He looked at her, as if asking permission to kiss her boobs. Kinagat naman ni

Adelaide ang labi at marahang tumango sa lalaki. Lumawak ang ngiti nito at inabot
ang pagkaka-hook ng bra niya at inalis ito mula sa kanya.

Tumambad sa harap ni Daniel ang dibdib niya na mabilis naman nitong kinalinga sa
pamamagitan ng mga labi nito.

"Ohhh..." ungol ni Adelaide habang nakatingin sa lalaki. Sinakop nito ang korona sa
dibdib niya habang ang isa naman ay sapo ng palad ni Daniel, marahang pinipisil na
tila ba ayaw nitong masyadong panggigilan iyon.

He's groaning while sucking her nipple and that added the intensity and hotness
Adelaide was feeling. Every suck on her nipple that Daniel is doing makes her moan
louder.

Hindi niya alam kung kailan ba siya masasanay sa tuwing ginagawa iyon ni Daniel sa
kanya ngunit sa palagay niya ay hindi mangyayari iyon, sa bawat gagawin nila iyon,
tila mas hinihigitan ni Daniel ang sarap na pinaramdam nito sa kanya.

Mas nag-init pa ang katawan ni Adelaide nang makita niya kung paano ipitin ni
Daniel gamit ang mga ngipin nito ang nipple niya at sipsipin itong muli.

Goodness! Why is he making me this hot?

Hindi naman hinayaan ni Daniel ang kabilang dibdib niya na hindi nito makalinga
kaya naman lumipat ang mga labi roon ng lalaki at iyon naman ang hinalikan at
sinipsip ng marahan.

Napakapit siya sa balikat ng lalaki, bumabaon din ang kuko niya sa likod nito dahil
sa ginagawa nito sa kanya.

Bumibigat ang paghinga niya habang pilit na pinapanuod ang ginagawa ni Daniel.
Watching him suck her nipple makes it hotter for her. She never felt this erotic
her entire life, ngayon lang dahil kay Daniel.

"Lay down," anas ni Daniel sa kanya na iginiya siya upang mahiga sa lamesang
kinauupuan niya.

"What...?" halos walang boses niyang sabi habang nakatingin sa lalaki. Ngumiti lang
ito sa kanya hanggang sa tuluyan siyang maihiga nito roon. Muli niyang kinagat ang
labi niya nang ipatong din ni Daniel ang mga paa niya sa lamesa at paghiwalayin ang
mga iyon.

"Daniel!" singhap niya nang gawin iyon ng lalaki. Tumingin ito sa kanya at masuyong
hinalikan ang tuhod niya pababa sa hita niya. Para namang mumunting apoy ang
nililikha ng mga halik ni Daniel sa balat niya.

Kumuyom ang palad ni Adelaide nang marating ni Daniel ang pakay nito at ipinuwesto
ang mukha sa gitna ng mga hita niya, sa harap ng pagkababae niya.

Ngumiti ito at inihagod ang daliri sa pagitan ng pagkababae niya. Tila siya
nakuryente sa ginawa nito kaya naman hindi niya napigilang mapakislot nang daanan
ng daliri nito ang munting laman niyang naroon.

"Hmm... how long have you been this wet, sweets?" Daniel asked her, he rubbed his
finger again in between her folds. Mariin niya namang nakagat ang mga labi dahil
alam niyang alam na ni Daniel ang pamamasa ng pagkababae niya.

She's been wet since he kissed her when he pulled over. Hindi niya maunawaan kung
bakit mabilis siyang maapektuhan ng mga halik ni Daniel ngunit ganoon na nga ang
nangyari.

"Stop... teasing me..." she pleaded when Daniel rubbed her clit against her
underwear again. She knows he's teasing her and it gives him pleasure to see her
like that.

"Hmm?" He kissed her inner thigh while still rubbing her bud, making her more wet.

Tumingin si Adelaide sa lalaki habang kagat ang labi. Ngumiti naman si Daniel sa
kanya at marahang tumango.

"Alright, baby..." he whispered and pulled her panties down and removed them from
her. He spread her legs again and before Adelaide could say another word, Daniel
kissed her wet cunt.

"Ahhh..." she closed her eyes and arched her back while Daniel was feasting on her
wetness. He's kissing and sucking her bud like how he sucked her nipples a while
ago. She's clenching her fist while curling her toes because of the sensation she's
feeling right now.

Daniel knows how to make her want him more!

Habang hinahalikan ang pagkababae niya ay sinapo nitong muli ang magkabilang dibdib
niya at nilalaro ang koronang nasa tuktok nito. Hindi naman malaman ni Adelaide
kung saan pa ba ipapaling ang ulo dahil sa ginagawa ng kasintahan.

"Daniel... ohh..." she voluntarily moved her hips when she felt his tongue teasing
her entrance. It's so damn good, she couldn't help but to offer herself more to
him!

He smiled against her wetness and thrust his tongue inside her. Halos mabaliw naman
si Adelaide nang igalaw ni Daniel ang dila sa loob niya.

Papalakas nang papalakas ang mga ungol na lumalabas sa mga labi niya. Iginagalaw
niya rin ang balakang upang salubungin ang mga galaw ni Daniel.

"Ohhh... fuck..." she looked at Daniel and he was watching her. She bit her lip
hard and reached for his hands on her boobs, she guided him to squeeze her boobs
gently.

Mas tila nagpainit iyon kay Daniel at mas pinag-igi pa ang paglalabas-masok ng dila
nito sa pagkababae niya.

"Ahhh.... I'm... ahhh..." she closed her eyes hard as she reached her orgasm.
Hinawakan niya ang ulo ni Daniel at itinulak iyon papalapit sa kanya habang
inilalabas niya ang katas mula sa pagkababae niya.

"Ohh..." kagat pa rin ang labi ay bahagya na niyang inilayo ang sarili kay Daniel.
Nag-init ang pisngi niya nang makita ang basang labi nito at baba dahil sa kanya.

"You taste so good, sweets," ani Daniel sa kanya na mas lalo pang nagpainit ng
pisngi niya.

Inalalayan naman siya nitong makatayo at pakiramdam niya ay mabubuwal siya dahil
nanghihina pa ang tuhod niya.

That's one hell of an orgasm!

"Do you want to get dressed or stay naked? I prefer the latter, baby," ani Daniel
sa kanya. Inabot nito ang sariling t-shirt at isinuot iyon.

"Daniel!"

He chuckled and kissed her forehead. Hindi na nito isinuot sa kanya ang bra na
inalis nito, sa halip ay pinagsuot na lang siya nito ng bestida niya at underwear.
Hustong tapos na siyang magbihis nang marinig nilang dalawa ang tunog ng doorbell.

Kumunot ang noo ni Adelaide nang tignan si Daniel. "May bisita ka?" tanong niya sa
kasintahan. Nagkibit-balikat naman ito sa kanya.

"I'll go check it," he said before kissing her head. Tumango naman si Adelaide sa
lalaki.

Nang mawala na si Daniel sa kusina ay napansin ni Adelaide ang katas niyang naiwan
sa lamesa. Muli ay parang kamatis na naman sa pula ang mga pisngi niya. Agad niyang
nilinis iyon gamit ang basahan at alcohol na naroon.

She was washing her hand when Daniel came back, what caught her attention was the
girl behind him. Pamilyar ang mukha ng babae sa kanya. Hindi lang niya maalala kung
saan ito nakita.

"Adelaide, this is Julianna. Julianna, this is Adelaide," pakilala ni Daniel sa

babae. Tumingin siya sa lalaki dahil hindi niya alam kung sino o ano ba ang
koneksyon nito rito.

Julianna looked at her from head to toe before walking towards her. "I'm Julianna,
Bea's sister. Can I have juice, please? sabi nito sa kanya bago lumingon kay Daniel
at ngumiti. Sa palagay ni Adelaide ay napagkamalan siya nitong katulong ni Daniel.

"I'm Adelaide. Daniel's girlfriend, and sure, I'll serve you your juice," sagot
niya matapos taasan ng kilay si Daniel na nakatingin sa kanya.

CWD25

He smiled at her when she raised her eyebrow on him and that made Adelaide frown
even more. Baka akala ni Daniel ay natutuwa siya sa bisita nito, nagkakamali ito.

Una sa lahat, napagkamalan siya nitong katulong ng lalaki, pangalawa, hindi

maunawaan ni Adelaide kung bakit tila umaakto itong may-ari ng bahay. She heard it,
she's Bea's sister, but she's not Bea to act like one.

Kahit na masama ang loob niya ay nagtimpla siya ng juice para sa bisita ni Daniel.
Inayos na rin niya ang sarili dahil hindi niya nasuot ang bra kanina nang dumating
ito. Matapos ilagay sa tray ang lahat ng kailangan ay nagpunta na siya sa may sala
kung saan nakaupo ito sa pang-isahang silya.

Naupo naman na rin siya sa tabi ni Daniel pagtapos.

"It's been long since the last time I was here, no?" sabi ni Julianna kay Daniel
habang nakatitig sa lalaki. Tumango naman ang lalaki rito at inabot ang kamay niya
at marahang pinisil.

Adelaide was still pissed so she pulled her hand back and glared at Daniel.

She saw him smile playfully before looking at her, she rolled her eyes on him.

Lumingon si Julianna sa kanilang dalawa ni Daniel, mas nagtagal ang titig nito sa
kanya. Hindi naman nagbaba ng tingin si Adelaide sa babaeng nasa kabilang silya.

"When you said you are with your girlfriend, I thought you were just saying that as
an excuse, Daniel," maarteng tumawa ito bago tumingin kay Adelaide. Nalaman niya na
sinabi naman pala ni Daniel sa babae na kasintahan siya nito. Hindi lang nito
inulit noong ipinakilala siya rito.

"Why would I lie about that?" he replied before turning his head on her. "Adelaide
is my girlfriend," he added before smiling at her.

Doon naman tila nabawasan ang inis na nararamdaman niya sa lalaki at bahagya na
ring ngumiti habang nakatitig ito sa kanya.

"I just thought that you lied," she shrugged and sipped on the glass she was
holding. "I also pretty sure that Bea won't like it if you will be alone for the
rest of your life, maybe she just didn't know it'll be soon?" muli itong tumawa at
lumingin kay Adelaide. "Oh, I don't mean to offend you or anything, ha? I just know
my sister. She loves Daniel so much and he loves her, too."

Kahit na parang gusto niyang hilahin ang pekeng pilik-mata ng babaeng kaharap niya
ay pinili niyang pakalmahin ang sarili niya bago sumagot dito.
"I know that Bea is a big part of Daniel's life. They loved each other, they had
their time together, and like what you said, Bea won't like it if Daniel will be
alone for the rest of his life. It won't happen because I am here. I will stay with
him," sabi niya sa babae bago hinawakan ang braso ni Daniel.

Halata namang nabigla ang babae sa pagsagot niya rito. Hindi naman siguro tama na
ipamukha sa kanya nito ang disgusto nito sa kanya lalo pa at ngayon lang naman sila
nagkita at nagkausap.

Daniel's family like her. Sino ba itong Julia na ito para diktahan sila?

Mabilis naman nababasa ni Daniel ang sitwasyon kaya hinawakan nitong muli ang kamay
niya at pinisil iyon. Na para bang sinasabi nito sa kanya na hayaan na lang niya
ang lalaki na makipag-usap sa kapatid ni Bea.

"What brings you here, by the way?" Daniel asked Julianna.

Para magpapansin sa iyo.

Adelaide mentally rolled her eyes. Pinisil niya ang kamay ni Daniel kaya nakita
niya ang maliit na ngiti sa mga labi nito.

"Oh, well, I just got back from Paris. I visit the house and it feels so empty
since they're all..." hindi na nito itinuloy ang salita pa. Kung tutuusin ay wala
pang masyadong alam talaga si Adelaide kay Bea. Ngayon lang niya nalaman na may
kapatid ito at kung ano ba talagang klaseng tao ito maliban sa mga sinasabi sa
kanya na mabait ito.

"Yeah, I talked to someone already to look after the house and take care of it,"
sabi naman ni Daniel sa babae na napapailing.

"Why don't you just sell it? You have your own house, you don't need that," sagot
naman nito sa lalaki. Napakunot naman ang noo ni Adelaide sa sinabi nito.

If she is not mistaken based on their conversation, they are talking about their
house. Bea's house. Their parent's house. Bakit naman nito gustong ibenta na lang
iyon?

Baliw ba ito?

Daniel smiled a little and cleared his throat. "I don't have any plans to do that,
I already told you that, Julianna. That is your house," he replied.

"I am not allowed to go there," sumimangot naman ito sa lalaki. Doon na tila hindi
maintindihan ni Adelaide kung bakit hindi ito pwedeng magpunta roon. She made a
mental note to ask Daniel about that later.

Iniba naman na ni Daniel ang usapan at kinamusta ito. Nang mapalingon si Adelaide
ay tsaka niya pa lang napansin ang maleta na dala ng babaeng iyon.

Hinila niya ang t-shirt na suot ni Daniel upang kuhanin ang atensyon nito. Hindi
naman siya nito binigo dahil agad na nagyuko si Daniel sa kanya.

"Why, baby?" he asked her.

Nilingon niya naman ang mga maleta ng babae kaya tinignan din iyon ni Daniel. Sabay
silang lumingon kay Julianna na nakangiti kay Daniel.

Humakbang itong papalapit sa lalaki at inabot ang kamay nito.

Muling tumaas ang kilay ni Adelaide.

"Since I just got back, I don't want to stay at the hotel anymore..." sabi nito sa
lalaki. Nakatingin lang si Adelaide dito at kung nakakalusaw lang ang tingin ay
baka anyong tubig na ngayon ang babae. "You're the only family I have here...
technically..." dagdag pa nito.

Kumuyom ang palad ni Adelaide nang matiyak niyang tama ang naglalaro sa isip niya
nang muling magsalita ang babae.

"I can stay here, right?" tanong nito kay Daniel. Nagpakita pa ito ng malaking
ngiti sa lalaki.

Natigilan naman siya sa plano niyang pag-irap nang humarap sa kanya ang lalaki.
Binawi na rin nito ang kamay mula kay Julianna at hinawakan ang kamay niya.

"I have to talk to her first, Julianna. I need Adelaide's approval regarding that
matter," sabi naman nito sa babae bago siya inakay pabalik sa kusina.

Naiwan naman si Julianna sa may sala na nakabuka ang bibig at gulat dahil sa sinabi
ni Daniel dito.

Nang makarating na sila sa kusina, agad siyang napasimangot sa lalaki.

Daniel chuckled and cupped her face and pecked on her lips. "Why is my baby angry?"
he asked her while still holding her cheeks.

"Why do I feel that she likes you...?" napalabi siya habang nakatingin kay Daniel.

Natawa naman itong muli sa kanya at hinalikan ang noo niya. "I love you."

Iniyakap niya ang kamay sa lalaki at tinignan ito. "I love you, too..." she said
softly while staring at him.

"She's Bea's step-sister, sweets," sabi ni Daniel sa kanya. "It was on the last
will and testament of Bea's dad that she's not allowed to go to their house anymore
since they had a conflict before," dagdag ni Daniel.

"Hmm?"

"That's why she is here. She lost everyone and she thinks that since I married Bea,
I became part of their family," paliwanag pa ni Daniel sa kanya. "But if you don't
want her here, it is okay, baby. Mas mahalaga pa rin sa akin na kumportable ka."

Nagbaba naman siya ng tingin. Alam niya naman na siya ang pinagdedesisyon ni Daniel
pero naiisip niya din na hindi naman tama kung tanggihan niya ang babaeng iyon
kahit na ba halata na may gusto ito kay Daniel...

"Baby..." untag ni Daniel sa kanya dahilan kaya nag-angat siya ng tingin.

"You promised me that you will stay away from her? I mean... I think she likes you
and I don't want you to like her and--" naputol ang sinasabi niya nang siilin siya
ng halik ni Daniel.

"Hmm..." mas naiyakap niya ang kamay niya sa bewang ng lalaki.

Pinalalim naman nito ang halik sa kanya kaya mas lumakas pa ang ungol niya. Ngumiti
si Daniel sa pagitan ng mga labi nila bago ito humiwalay sa kanya.
"I love you, you don't have to think about that, baby," he said while tracing her
lips with his thumb. "Also, you will sleep with me from now on," he added and
pecked on her lips again.

"What...?" kumunot ang noo ni Adelaide. Hindi niya alam kung dinadaya lang ba siya
ng pandinig o sinabi talaga ni Daniel iyon sa kanya.

"Tabi na tayong matutulog..." sabi nitong muli sa kanya. "I want to sleep beside
you and wake up beside you, sweets. I want you to be the last person I see before I
sleep and the first person I will see when I wake up."

Ngumiti naman siya sa lalaki at niyakap ito ng mas mahigpit pa at tumango. "Yes...
I want that, too..."

Sa huli ay pinayagan na rin ni Daniel ang babae na manatili roon. Ang sinabi nito
ay isang buwan lang naman dahil aalis ulit ito papuntang Paris. Itinuro na lang ni
Daniel ang kuwarto na gagamitin nito habang inabala ni Adelaide ang sarili sa
pagluluto ng hapunan nila.

She wanted to ask her if she's allergic to anything so she can cook whatever she's
allergic to. Huminga siya ng malalim upang kontrolin ang sarili dahil sa inis sa
babaeng iyon.

Hindi niya pa naman talaga ito lubos na kilala ngunit hindi niya na rin maalis sa
kanya na hindi maging kumportable rito.

There's something about her that makes her really uncomfortable...

She finished cooking when Daniel went back to her and hugged her from behind.
Inilagay nito ang baba sa may balikat niya habang tila ito gumuguhit ng mga bilog
sa may tiyan niya gamit ang daliri nito.

"Natulungan mo na siya? Kaya ka matagal?" nakasimangot na sabi niya sa lalaki.

Natawa naman ito kaya naramdaman niya ang pag-vibrate ng dibdib nito sa may likod
niya.

"I took your clothes and transferred it all to our room," sabi naman nito sa kanya.
Nilingon niya ang lalaki at kinagat nito ang tungki ng ilong niya.

"Daniel..."

"Selos ka ba? You don't have, too, because I love you, baby," he smiled and pecked
on her lips again.

"Fine..." nag-iwas naman na siya ng tingin para itago ang ngiti. Tinulungan na rin
siya ni Daniel na mag-ayos ng lamesa.

"I will just call her," paalam ni Daniel sa kanya na agad niyang pinigilan. "Ako
na. Maupo ka diyan," sabi niya naman dito bago lumabas ng komedor at tinungo ang
kwarto na inookupa ni Julianna.

Kumatok na muna ako sa pinto nito at ganoon na lang ang panlalaki ng mata ko nang
makita ko ang suot nitong nighties na halos wala namang tinatakpan!

Her nipples are almost showing!

What the hell?

Paano pala kung si Daniel ang umakyat talaga?

"Oh... it's you..." isinuot nito ang roba na terno sa silk nighties nito at
tumingin sa akin. "What is it?" she asked me.

"I already prepared the dinner, you can join us if you want," she coldly said
before turning around to go back to Daniel. She stopped on her track and turned
around again to see Julianna.

Tumingin naman sa kanya ito. "Yes, you forgot something?" she asked her.

Adelaide flashed her sweet smile to her. "Yeah, since we will be eating, maybe you
can wear something decent. Mahiya na lang sana sa pagkain," iyon lang at muli na
siyang naglakad pababa sa may komedor upang kumain.

Si Daniel naman at naghihintay lang sa kanya kaya tumabi na siya sa lalaki.

Ito na rin ang naglagay ng pagkain sa plato niya.

"Si Julianna?" tanong ni Daniel sa kanya.

"Baka nagbibihis pa," she shrugged and started eating. Natawa naman si Daniel sa
sinabi niya at nagsimula na ring kumain. They're talking about the trip they had
when Julianna came in. She's now wearing a blouse and shorts.

"Have dinner with us. Adelaide cooked all of these," may pagmamalaking sabi ni
Daniel bago lumingon sa kanya. Nginitian niya naman ang lalaki tapos ay tumingin
kay Julianna.

She smiled and took a seat. Naglagay na rin ito ng pagkain sa plato at nagsimulang
kumain.

"I remember you liked adobo with catsup, right? You said Bea's adobo is your
favorite," sabi ni Julianna habang kumakain.

Natigilan naman si Adelaide sa sinabi ng babae at lumingon kay Daniel.

"Yeah, I liked that and I liked this, too," sabi ni Daniel sa babae. "It's sweet
and it's like Adelaide. Sweet, so, I don't have any complaints," dagdag na sabi
nito na ikinatahimik ni Julianna.

"May canned goods naman diyan kung ayaw mo 'yung ulam..." pasimpleng sabi niya na
halatang ikinabigla ni Julianna. She's trying to be nice despite the fact that
she's uncomfortable.

But she should know the word respect.

Matapos silang kumain ay si Adelaide na rin ang nagprisinta na maglinis ng

pinagkainan nila. Kahit na nag-aaya si Julianna na magkape sila ni Daniel ay
tumanggi na ito at hinintay na lang siya na matapos upang makapanhik na sa kwarto
nila.

"I'm done!" nakangiting sabi niya sa lalaki na lumaki ang pagkakangiti. Binuhat
naman siya nito at ipinatong sa balikat nito.

"Daniel!" impit na napatili siya dahil sa ginawa nito. Hindi niya malaman kung
bakit ba gustong-gusto nito na binubuhat siya!

Dumiretso ito sa kwarto nito na ngayon ay kwarto na nilang dalawa. Ibinaba lang
siya nito nang nasa loob na silang dalawa.

"Ikaw, kakakain lang, eh!" saway niya rito bago ipinusod ang buhok. Inilibot niya
ang mga mata sa loob ng kwarto at napansin na maayos na nga nitong nailagay ang
ilang mga gamit niya roon.

She smiled at him.

Nagtuloy siya sa paglalakad hanggang sa closet ni Daniel at mapansin na may mga

gamit na rin siyang naroon. She looked at the big mirror and saw Daniel walking
towards her. She smiled as he hugged her from behind again.

"I love you..." he whispered gently to her ears.

Pinamulahan naman siya ng pisngi dahil may kakaibang sensasyon ang ginawa nitong
pagbulong lalo pa at naramdaman niya ang dila nito sa may puno ng tainga niya.

"I love you, too..." she replied.

Daniel chuckled when he looked at their reflection. Nakangiti lang din si Adelaide
nang biglang mapasinghap ng sakupin ulit ng kamay ni Daniel ang dibdib niya.

"H-hey..." hinawakan niya ang kamay nito ngunit mas napaungol siya nang pisilin
iyon ng lalaki. She bit her lower lip and she saw their reflection in the mirror.
She's still wearing her dress while his hand is on her boob, squeezing it. The
other is on her tummy, pulling her closer.

"Daniel..."

Nakakapang-init ng katawan makita kung paano igalaw ng lalaki ang kamay nito sa
katawan niya. Gusto niyang alisin ang tingin sa salamin lalo nang hubarin ni Daniel
ang bestidang suot ngunit tila napako na ang mga iyon doon.

Pinagmamasdan kung paano haplusin at damhin ni Daniel ang katawan niya.

He licked her neck and smiled against her skin. "You're jealous of her...?" he said
while kissing her.

"Hmm...?" doon niya ito nilingon ngunit iyon ang pagkakataon na kinuha ni Daniel
upang ipasok ang kamay sa loob ng underwear niya at muling damhin ang pagkababae
niya.

"Ahhh..." napahawak siya sa braso nito at napatingin muli sa salamin. Kitang-kita

niya roon kung paanong iginagalaw ni Daniel ang kamay sa loob ng underwear niya.

Fuck.

"You don't have to, sweets... I am only yours... and I will prove that to you again
and again..." he also looked at the mirror and smiled at her.

"What..." she bit her lip and moaned when he thrusted a finger inside her. Damn...

Daniel stared at her through the mirror and whispered to her ear again.

"Watch how I do this, baby..." he said while rubbing her bud and movig a finger
inside her. She bit her lip hard.

"Daniel..."
He smiled again and rubbed it faster.

"Don't worry, I am just yours, baby..." he said before kissing her neck again.

Oh, yes... just mine...

CWD26

Hello! Leave a comment, it will be appreciated. Thank you. 🖤

***

Naunang nagising si Adelaide kaysa kay Daniel kaya naman ginamit ng una ang
pagkakataon upang pagmasdan ang lalaki habang mahimbing ang pagtulog nito. Nakaunan
siya sa braso ng lalaki habang nakayakap ito sa kanya.

They're both naked underneath the blanket. She could feel his warm body against her
frame and it's impossible for her not to feel him.

She tried to divert her attention by caressing his jaw. May mga tumutubo ng
mumunting balbas doon kaya hindi na nagtataka si Adelaide kung bakit nakikiliti
siya sa tuwing hinahalikan siya ng nobyo. Bahagya namang kumunot ang noo ni Daniel
na marahil ay naramdaman ang haplos niya. Hindi niya mapigilang mapangiti rito.

Huminga siya ng malalim bago marahang nagtangka na bumangon upang makapaghanda ng

almusal. Maingat niyang inangat ang kamay ni Daniel na nakayakap sa kanya ngunit
mas niyakap siya ng lalaki at sinapo pa ang dibdib niya at hinila siyang papalapit
dito.

"Daniel..." She looked at him to see if he's already awake but his eyes were still
closed. Napailing na lang siya bago nagtangka muling bumangon ngunit naramdaman
niya ang pang-ibabang katawan ng lalaki sa may likod niya kaya mabilis siyang
lumingon sa kasintahan.

"You're awake," nakasimangot na sabi niya rito. Unti-unting sumilay ang ngiti sa
mga labi ni Daniel at iminulat ang mga mata at tinignan siya. "Hmm? Where are you
going?" he asked her using his bedroom voice.

Pilit namang humarap si Adelaide rito dahil napatalikod siya kaninang dapat na
babangon na siya. Hawak pa rin ni Daniel ang dibdib niya.

"Magluluto ako ng breakfast natin," sabi naman niya sa lalaki na sumimangot at

niyakap siya ng mas mahigpit pa. Ibinaon din nito sa may leeg niya ang mukha at
nagsimulang humalik ng maliit sa balat niya.

"Daniel..." awat niya rito ngunit tila bingi ang lalaki dahil nagsimula nitong
sipsipin ang balat sa leeg niya at pisilin ng marahan ang dibdib niya. Impit naman
siyang napaungol dahil sa ginawa nito.
"Hey... I need to cook..." hinawakan niya ang kamay nitong nasa dibdib niya at
pilit na pinipigilan ito ngunit mas pinisil iyon ni Daniel ng mariin dahilan upang
mas mapaungol siya.

"Daniel!" She tried to move away from him but since his frame was much bigger than
hers, he immediately imprisoned her in his arms. Napahagikgik siya nang halikan na
muli ni Daniel ang leeg niya.

"Stop, magluluto kaya ako para makakain ka pa muna!" pinanlakihan niya ng mata ang
nobyo nang nilingon ito pero umiling lang si Daniel sa kanya at mas niyakap pa
siya. "I want to eat something else," he said huskily.

Kumunot ang noo ni Adelaide nang tinignan ang lalaki. She was about to ask him what
he wanted to eat when Daniel moved down to kiss her boobs.

"Ohh..."

Mabilis na sinakop ng labi ng lalaki ang kanyang dibdib at marahang nilaro ang
koronang naroon habang sapo ang kabilang dibdib at marahang pinipisil iyon.

"Daniel..." hinawakan niya ang braso nito upang pigilin ito ngunit mas bumaba pa
ang ulo ng lalaki papunta sa may tiyan niya pababa sa may puson. Alam na niya kung
saan ang planong puntahan ni Daniel at gusto niya namang sabunutan ang sarili dahil
sa mabilis na epekto sa kanya ng ginagawa ng lalaki.

She feels hot!

They made love before they fell asleep and now, it looks like they're about to do
it again. She's not complaining because every lovemaking they do makes her crave
for more, also, it feels so good.

"Hmmm..." napakagat siya sa labi nang maramdaman na ang mga labi ni Daniel sa
pagkababae niya. Inalis nito ang kumot na humaharang sa katawan niya kaya naman
kitang-kita niya si Daniel sa pagitan ng mga hita niya.

He smirked at her before he licked her bud, teasing her by drawing circles around
it. Hawak ni Daniel ang magkabilang hita niya kaya naman kahit na pilit niyang
isinasara iyon ay hindi niya magawa.

Napapaarko rin ang likod niya sa tuwing hinahalikan ng lalaki ang laman niyang
naroon. He knows how to arouse her and he knows what she likes...

"Hmm..." Daniel moaned as he licked her folds, tasting her juice. Pinamulahan naman
ng pisngi si Adelaide habang nakatingin sa lalaki na animo ay sarap na sarap sa
kinakaing handa sa harap nito.

"Daniel... please..." she pleaded as she moved her hips voluntarily. She felt his
tongue against her bud so she moved her hips again to rub herself more to him. Tila
naman nagustuhan ng lalaki ang ginawa niya kaya hinila pa siya nitong muli bago
nagsimulang mas pagbutihin pa ang paghalik sa pagkababae niya.

She knows she's soaking wet right now and Daniel loves it. Pruweba na rin ang
malalakas na ungol na ginagawa ng lalaki habang patuloy ang ginagawa nito sa kanya.
Sinubukan niyang panuorin ang lalaki ngunit hindi niya magawang tignan ito dahil
napapapikit siya sa ginagawa nitong pagromansa sa kanya.

"Shit..." humigit ang hawak ni Adelaide sa sapin ng kama nilang dalawa ni Daniel
nang maramdaman niya ang pagpasok ng dila nito sa loob niya. Ang daliri nito ang
naglalaro na ngayon sa munting laman niyang naroon.

He was rubbing her bud fast and hard while he's thrusting his tongue in and out of
her. She bit her lip hard to suppress her moans. Nararamdaman niya rin ang
panginginig ng katawan. She's near so she tried to hold Daniel's head and push him
to her center more.

Mukhang naintindihan naman ni Daniel ang ibig sabihin ni Adelaide dahil mabilis
nitong pinagpalit ang mga labi at daliri. He swiftly inserted two fingers inside
her and sucked her bud again.

"Ahhh... Daniel... ahhh..." hindi na malaman ni Adelaide kung saan pa ba niya

ipapaling ang ulo dahil tila nabablangko na ang paningin niya dahil sa ginagawa ni
Daniel.

He tugged her bud and that triggered her to release her juice and have an orgasm.
Ngumiti si Daniel dahil alam niya ang nangyari. Hindi naman ito nagsayang ng oras
at muling hinalikan ang pagkababae niya.

Hinihingal na ibinagsak ni Adelaide ang katawan sa kama at ipinikit ang mga mata.

"Hmm..." Daniel smiled against her bud, he licked his way back to her neck again.
She opened her eyes and looked at him. "You're such a tease..." nakasimangot na
sabi ni Adelaide rito.

He laughed softly and kissed her head. "I can't help it, baby..." niyakap siyang
muli nito bago bumulong sa kanya. "I like to have that for my breakfast every day,"
sabi nito bago dinilaan ang tainga niya.

Mabilis naman niyang hinampas ang matigas na dibdib ng lalaki at pinanlakihan ito
ng mga mata. "Daniel!"

Mas natawa naman si Daniel dahil alam naman nito na hindi niya pa kayang
makipagsabayan sa ganoong usapin at hindi naman siya pinipilit ng lalaki. Alam nito
kung hanggang saan pa lamang ang kaya niya sa ngayon.

"I love you, baby," he whispered as he caressed her cheek. Ngumiti naman ng matamis
si Adelaide rito bago niyakap ang lalaki. "I love you, too," sagot niya sa lalaki.

Akala ni Adelaide ay aangkinin siyang muli ng lalaki ngunit hindi iyon nangyari
dahil na rin sa pagkatok ni Julianna sa kwarto nilang dalawa. Gusto niyang mapairap
nang talagang hindi umalis ang babae sa labas ng kwarto nila hangga't hindi
binubuksan ang pintuan.

Dinampot na lang niya ang robang naroon at isinuot bago nagtungo sa banyo upang
maghilamos at makapagbihis para makapagluto siya. She could hear her voice while
talking to Daniel.

"Can you come with me today, please? I promise, I will get my car today so I can
drive on my own, but for now, please?" narinig niyang sabi ng babae. She rolled her
eyes while looking at herself in the mirror.

Halata naman sa boses ng babae ang pasimpleng paglandi nito kay Daniel. Mabuti na
lang at naririnig niya ang pagtanggi ni Daniel sa babae dahil naiisip na ni
Adelaide kung paano niyang aawayin ito kung sakali.

"You're not like that before, Daniel," himig nagtatampo na sabi ni Julianna.
Lumabas naman na siya ng banyo matapos makapagbihis at nilingon siya ng babae at
may talim ang tingin na ibinigay nito sa kanya.
"I'll just cook our breakfast," sabi niya sa mga ito bago lumapit kay Daniel at
humalik sa labi ng lalaki at lumabas na ng kwarto nila. Ramdam niya ang talim ng
titig ni Julianna sa kanya at pinili niyang huwag na lang lingunin ito at dumiretso
na sa may kusina para maghanda ng makakain.

Mabilis siyang nagsaing ng kanin nila at naghanap ng mailuluto. Nagtimpla na rin

siya ng kape ni Daniel at gatas para sa kanya. Inihanda na rin niya ang lamesa at
sakto namang bumaba na rin si Daniel na nakapaligo na.

Lumapit ito sa kanya at hinalikan siya sa ulo at nagtanong kung ano pa ang
maitutulong nito sa kanya. Sinabihan na lang niya ito na maupo na para makakain
sila.

Kahit pa hindi niya gustong naroon si Julianna ay pinaghain na rin niya ito ng
plato para makakain ito ng almusal.

Tumabi naman na siya sa lalaki nang maihanda na niya ang lahat. Si Daniel na rin
ang naglagay ng pagkain sa plato nilang dalawa at naabutan iyon ni Julianna kaya
mas humaba na naman ang mukha nito dahil doon.

"Eat with us," alok niya sa babae. Sa palagay niya ay gusto siya nitong irapan
ngunit hindi nito nagawa dahil nakatingin si Daniel dito. Naupo na lang din ito at
nagsimulang kumain.

"Come with me today," sabi sa kanya ni Daniel habang kumakain sila. Nilingon niya
naman ito dahil wala naman siyang naaalala na pupuntahan nilang dalawa.

"Where to?" tanong niya habang kumakain sila. Humigop naman na muna ito sa kape na
hawak nito bago nagsalita. Magpupunta silang dalawa sa mall ngayon para dagdagan pa
ang mga damit niya.

"You'll buy her clothes?" tanong ni Julianna sa kanilang dalawa ni Daniel.

Napalingon naman siya kay Daniel at hindi niya napigilan na hindi makaramdam ng
hiya dahil totoo naman iyon. Ibibili siya ng damit ng lalaki.

Iniisip marahil ni Julianna na ginagamit lang niya si Daniel.

"It's my money, I can do whatever I want," sabi naman ni Daniel dito bago lumingon
sa kanya. Hinawakan nito ang kamay niya na tila ba sinasabi sa kanya na huwag
niyang pansinin ang babaeng kasama nila sa komedor.

Hindi naman na rin nagsalita si Adelaide hanggang sa matapos silang kumain lahat at
siya na rin ang nag-urong ng mga plato dahil halata naman sa mga kuko ni Julianna
na wala itong alam sa gawaing bahay.

"We're really going out?" sabi niya kay Daniel na nakangiti. Nakapagpalit na siya
ng damit at nakaupo naman si Daniel sa may kama habang nakatingin sa kanya. Tumango
ito sa kanya at ngumiti. "Ayaw mo?" tanong nito sa kanya.

Inirapan niya naman ito. "Siyempre gusto ko!" sabi niya sa lalaki. Tumayo naman si
Daniel at naglakad papunta sa kanya at pumuwesto sa may likod niya. Nakatingin siya
sa repleksyon nilang dalawa sa salamin.

Natigilan siya nang makita ang kwintas na hawak nito at nang maramdaman niya ang
malamig na materyal na iyon sa kanyang leeg.

"What...?" hinawakan niya iyon habang nakatingin kay Daniel sa may salamin. Ngumiti
ang lalaki sa kanya. Heart-shaped iyon at nang mas tinitigan at hawakan ni
Adelaide, napansin niyang may mga mumunting bato na naroon.

"Hey, this is too much..." humarap siya sa lalaki. At sa halip na sumagot sa kanya
si Daniel ay siniil nito ng halik ang mga labi niya. Iniyakap niya naman kaagad ang
mga kamay sa lalaki at gumanti ng halik.

"I love you... and you hold my heart, baby." sabi nito habang nakadikit ang noo sa
kanya. Ngumiti naman siya rito at niyakap ng mahigpit ang lalaki.

Nang matapos at ma-check na lahat ni Adelaide ng kailangan ay lumabas na rin sila

ni Daniel at sumakay sa sasakyan nito. Nauna ng umalis si Julianna sa kanila na
alam niyang masama ang loob dahil hindi pinagbigyan ni Daniel na samahan.

Hawak ni Daniel ang kamay niya habang nagmamaneho ito, nilalaro nito ang daliri
niya at hindi maipapagkaila ni Adelaide na masaya siya sa mga simpleng bagay na
ginagawa ni Daniel para sa kanya.

Nararamdaman niyang mahal siya nito at mahal niya ang lalaki.

Alam niya na kailangan niya ring ipaalam sa lalaki ang buong katotohanan tungkol sa
pagkatao niya at hindi niya pwedeng ilihim iyon ng matagal dahil na rin gusto
niyang makasama habambuhay ang lalaki.

Huminga siya ng malalim nang naisip ang ina na naiwan sa Davao. Naiisip ni Adelaide
kung kumusta na ba ito, kung hinahanap ba man lang siya nito o talagang nalason na
ni Fernando ang isip nito.

Ilang beses naman din niyang naihiling na sana ay hindi na lang nawala ang daddy
niya, iba siguro ang sitwasyon nila ng kanyang ina.

Muli siyang huminga ng malalim kaya naman pinisil ni Daniel ang kamay niya.

"Are you okay, baby?" tanong nito sa kanya na lumingon pa. Napatango naman siya at
pilit na ngumiti. Hindi pa alam ni Daniel ang tungkol doon kaya naman sinubukan
niya na lang na kausapin ito tungkol sa ibang bagay.

Nang makarating naman silang dalawa sa mall ay nag-aya na muna siya sa grocery para
sa stocks nilang dalawa sa bahay. Hindi naman tumutol si Daniel sa kanya at
hinawakan ang kamay niya habang tulak nito ang cart.

Inuna na nila ang mga non-food items na kakailanganin sa bahay. Hindi naman niya
mapigilan na kiligin dahil napapansin ni Adelaide na marami ang tumitingin kay
Daniel pero walang pinapansin ang lalaki, sa halip ay laging sa kanya ang tingin
nito.

"Anong magandang brand ng gatas para sa magiging anak natin?" tanong ni Daniel sa
kanya. Pinanlakihan naman niya ito ng mata dahil may mga taong naroon sa aisle na
iyon na tumingin sa kanila. Ngumiti naman si Daniel sa kanya.

"This one?" sabi nito sabay turo sa isang kilalang brand ng gatas. "Ah, breastfeed
pala muna sila, diba, baby?" sabi pa ni Daniel. Pinalo niya naman ang braso nito
bago nauna na maglakad. Naririnig niya pa ang tawa nito kaya naman napailing na
lang siya.

Sakto namang pagliko niya ng cart ay nabangga niya ang isang lalaki. Agad siyang
humingi ng pasensya sa lalaki ngunit ganoon na lang ang gulat niya ng makilala ito.

"Wesley?"
Tumingin ito sa kanya at nagliwanag ang mukha nito nang pakatitigan siya.
"Adelaide!" ngumiti ito at mabilis siyang niyakap. "Shit, where have you been?"
tanong nito habang nakayakap pa rin sa kanya.

"Kailan ka pa rito?" tanong niya sa lalaki. She looked around to see if he's with
someone.

"Where have you been?" muling tanong ng lalaki sa kanya.

"I--"

"Baby," tawag sa kanya ni Daniel. Agad siyang napalingon dito. Kunot ang noo nito
habang nakatingin sa kanilang dalawa ni Wesley. Maging ang kababata ay nakakunot
din ang noo dahil sa pagtawag nito kay Adelaide.

Ngumiti si Adelaide sa kasintahan at hinawakan ang kamay nito. "Daniel, this is

Wesley, my friend. Wesley, si Daniel. Boyfriend ko," pakilala niya sa dalawang
lalaki.

Tila naman nagsukatan ng tingin ang dalawa bago naunang makipagkamay si Daniel na
seryoso ang mukha.

"Daniel Luke Dela Cruz," pakilala nito sa lalaki.

"Wesley Morales," sagot naman ng kaibigan niya. "I didn't know you have a boyfriend
already," bumaling ito sa kanya. Ngumiti naman si Adelaide rito bago pinisil ang
kamay ni Daniel.

"But now you know it," sabing muli ni Daniel. Kumunot ang noo ni Adelaide at
nilingon ang kasintahan. Tumingin ito sa kanya at tinaasan siya ng kilay.

Nagtataka naman siya sa inasal nito.

Wesley invited them for lunch and even though it feels like Daniel doesn't want to,
he agreed to join them.

Pero sa buong panahon na magkakasama sila, hindi nito binitiwan ang kamay niya.
Para bang sa pakiwari yata ni Daniel ay may aagaw sa kanya mula rito.

Napapailing na lang si Adelaide.

Hindi naman siya mawawala, ano ba ang problema nito?

She looked at him and he frowned at her, she chuckled and pecked on his lips.

Nang ginawa niya iyon, doon lang ngumiting muli ang lalaki.

CWD27

Kanina pa nakatayo si Adelaide sa may pinto papunta sa may swimming pool habang may
hawak na baso ng gatas. Daniel is doing his work-out while she's watching him.
Nakahubad ang damit ng lalaki kaya naman kitang-kita ni Adelaide ang katawan nito.
Pinagmamasdan niya ito habang nakikita niya rin ang pagtulo ng pawis sa katawan
nito.

Kung noon tatanungin si Adelaide kung ano ang tingin niya sa mga ganoong view,
malamang ay sasabihin niyang ayaw niyang nakakakita ng ganoon dahil parang hindi
sila malinis tignan, ngunit ngayon, hindi niya mapigilang hindi humanga kay
Daniel... at sa katawan nitong talaga namang maganda. From his broad shoulder to
his chest, down to his abs... walang maipipintas sa lalaki.

She smiled when Daniel looked at her. Inalis nito ang suot na earbuds para kung
sakaling may sasabihin siya ay maririnig nito.

Inaya siya nito kanina na samahan siya ngunit talagang hindi siya nagwowork-out,
kaya siguro napakahina ng katawan niya, sinubukan niya dati na sumali sa mga
taekwondo at iba pang sports pero hindi talaga niya kayang magtagal sa mga iyon.
Isa pa, hindi niya alam kung saan ba kumukuha ng lakas si Daniel ngayong umaga
samantalang parang nanghihina pa nga ang katawan niya dahil sa ginawa nila kagabi.

Daniel was sweet and hard last night. They made love on the bed, on the couch and
the bathroom. Halos alas-dos na yata ng umaga nang pagpahingahin siya ni Daniel.

Not that she's complaining, she's just amazed by his stamina.

"What do you want for breakfast?" tanong niyang muli sa lalaki. Tumigil naman ito
pansamantala at tumingin sa kanya. "Anything you want is okay with me, baby," he
replied. Napangiti naman siyang lalo dahil ganoon naman talaga ang ginagawa ni
Daniel.

Kahit may request itong ibang kakainin, kapag nagsabi si Adelaide ng gusto niya,
ipagpapabukas na lang ni Daniel ang gusto niya. He always put Adelaide's wants and
needs first.

Hindi na rin nakakapagtaka kung bakit tila mas nahuhulog pa ng husto si Adelaide sa
lalaki dahil na rin sa mga ginagawa nito para sa kanya. Everyday, he's making sure
she feels the love he's giving her and she's so thankful for that.

She could still remember his reaction when he met Wesley at the Supermarket before.
Halos hindi maipinta ng kahit na sinong mahusay na pintor ang mukha ng lalaki.
Iritasyon, selos, bugnot, lahat na yata ng ganoong emosyon ay nasa mukha ni Daniel
nang panahon na iyon. He just smiled when she kissed him. Doon lang parang nawala
ang inis ng lalaki sa kanya.

Hindi akalain ni Adelaide na makikita niya kung paanong magseselos si Daniel.

Napailing na lang siya nang muli nang bumalik sa ginagawa si Daniel kaya naglakad
na lang na siya papunta sa kusina upang makapaghanda na ng makakain nilang tatlo.

Julianna was still living with them. Hindi naman ito nagsasabi ng plano na pag-alis
kahit pa nakaka-isang linggo na ito roon.

"What are you going to cook?" tanong ni Julianna kay Adelaide nang bumaba na rin
ito at pumunta sa kusina. Kinuha nito ang gatas sa may refrigerator at kumuha na
rin ng baso at nagsalin doon.

"French toast," sagot naman niya bago ipinagpatuloy ang ginagawa. Sinabihan siya ni
Daniel na para hindi siya mainis ay huwag na lang niyang pansinin ang babae ngunit
parang ang gawin iyon ay pagpapatuyo ng dagat.

She's everywhere! Madalas pa nitong pilit na kinakausap si Daniel kaya naman mas
naiinis si Adelaide sa babae ngunit dahil kapatid ito ni Bea, hindi naman niya rin
magawang sabihin kay Daniel na paalisin ito.

She dislikes her, but she still knows how to respect her.

Huwag lang talaga itong gagawa ng bagay na hindi niya magugustuhan at talagang
sasabihin niya kay Daniel na paalisin ito roon.

"Can I help?" tanong naman nito sa kanya. Muli niyang nilingon ang babae. Tsaka
lang niya napansin ang suot nitong croptop na halos sa ilalim ng dibdib lang ang
laylayan at napaka-iksing shorts!

"What are you wearing?" tanong niya sa babae. Hindi matiyak ni Adelaide kung may
suot ba itong panloob dahil sa sapantaha niya ay kapag itinaas nito ang dalawang
kamay ay makikita na ang dibdib nito.

"Hmm? I just woke up and I'm hungry, why, may mali ba sa suot ko?" tanong naman
nito na sinipat pa ang sarili. "I use this when I sleep," she shrugged and moved
closer to her to help her. Napaatras naman siya habang nakatingin pa rin sa babae.

"We're going to have breakfast, I think you should at least change your clothes,"
sabi niyang muli rito. She was right, she was not wearing a bra!

Kakain silang tatlo kasama si Daniel at ganoon ang suot ng babaeng ito, ano bang
akala nito, kasama siya sa ihahain upang kainin ni Daniel? Bakit ba kailangan na
ganoon ang laging isinusuot nito roon?

"Honey, it's okay. It's decent," sabi naman nito sa kanya na ngumiti ng maarte. "I
don't wear boring clothes like yours. Sorry," dagdag pa nito bago tumawa at
ipinagpatuloy ang kanina ay ginagawa niya.

She glared at her and controlled herself from pulling her hair hard. She looked at
herself and she looked decent! Anong karapatan nitong sabihan siya na boring ang
suot niya?

She's wearing her sleepwear. Hindi iyon shorts kaya naman nababalutan ang buong
legs niya at nakasuot din siya ng t-shirt. Iyon naman talaga ang ginagamit niyang
pantulog, kung minsan ay nagsusuot siya ng shorts.

Hindi naman boring ito, ah?

Napalingon siya nang pumasok si Daniel sa may kusina. "Hmm, what's that smell,
bango, ah?" sabi nito at halatang natigilan nang makita si Julianna na nagluluto at
siya na nakasandal lang sa may refrigerator.

Tinignan naman ng masama ni Adelaide si Daniel dahil sa sinabi nito. Napangiti ang
lalaki bago lumapit sa kanya at mabilis siyang ninakawan ng halik sa mga labi.
"Nakasimangot ka na naman," bulong nito sa kanya bago siya hinapit sa bewang at
muling hinalikan ang mga labi niya. Tila hindi nito alintana na naroon si Julianna
sa loob ng kusina at hinahalikan siya nito sa mga labi! Inirapan niya ang lalaki
bago hinawakan ang kamay at hinila papalabas ng kusina.

"Julianna, ikaw na muna ang maghanda ng almusal, ha?" sabi niya sa babae bago
tuluyan nang hinila si Daniel paakyat sa kwarto nilang dalawa. Kahit naman naiinis
siya sa babaeng kinukulang lagi sa tela ang damit, ayaw niyang ipakita ang
paghahalikan nilang dalawa ni Daniel dito.

Natatawa naman si Daniel sa inaasal ng kasintahan kaya naman binuhat na niya ito
upang makarating silang dalawa kaagad sa kwarto nila.
"Daniel!" impit na tili niya nang isampa siya nito sa balikat at ito na ang nagdala
sa kanilang dalawa papunta sa may kwarto. Mabilis namang nakapasok sa loob ng
kwarto si Daniel at ibinagsak ang katawan ni Adelaide sa kama.

Sumunod naman ang lalaki at ipinatong ang sarili sa kanya. Napalingon siya rito at
agad na pinamulahan ng pisngi.

"Hey..." hinawakan niya ang dibdib nito upang awatin ito sa kung anumang
pinaplanong gawin. Malakas naman ang tawang isinukli ni Daniel sa kanya bago
bumangon ito at hinila siya upang makaupo.

"What did you think? I'll do something?" tanong ni Daniel sa kanya habang tumatawa
pa rin. Nakasimangot na tumingin si Adelaide sa kasintahan. "Hindi, no," sabi na
lang niya upang itago ang pagkapahiya.

Hindi naman niya talaga na maiwasan na may mangyayari sa kanila ni Daniel kapag
nasa kama silang dalawa. Hindi na nga yata normal ang takbo ng isip ni Adelaide
kaya naiisip niya na agad na aangkinin siya nito.

"Talaga ba?" Daniel teased her again and pecked on her lips. "Mamayang gabi na
lang, para makapahinga ka muna ulit," sabi nitong muli habang nakangiti ng
nakakaloko.

Tinignan niya naman ng masama si Daniel kaya muli itong tumawa habang nakatingin sa
kanya. Niyakap naman siya nito at ipinatong ang baba sa may balikat niya. "I miss
your smiles, baby. You're always frowning whenever you're with Julianna, baby."

Kumunot ang noo niya at tumingin sa lalaki. Hindi niya alam na napapansin pala ni
Daniel ang bagay na iyon. Hindi naman na kasi siya nagsabi ng kahit na ano hinggil
sa pananatili ni Julianna sa bahay ng lalaki... pero hindi lang talaga siya
kumportable.

Sinusubukan naman niyang pakisamahan ito pero naiinis talaga siya sa babaeng iyon.
She never hated someone as much as she hates Fernando. Si Julianna pa lang ang kung
sakali.

"I'm sorry. I know she's Bea's sister and--"

Daniel pecked on her lips and smiled at her. "You don't have to say sorry, baby. If
you are uncomfortable with her, I will talk to her, I will ask her to look for
another place to stay..." sabi ni Daniel sa kanya.

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ng lalaki at tintigan iyon. Kung minsan ay
hindi niya alam kung talaga bang deserve niya na magkaroon ng isang katulad nito.
Na mahalin siya ng katulad ng pagmamahal ni Daniel sa kanya.

"You are my priority, baby. I want you to feel safe here, with me, and if something
bothers you, I want you to tell me that because I want to be the one who will be
there for you, to protect you, to love you, to take care of you..." sinserong sabi
pa nito bago muling hinalikan ang mga labi niya.

Tila naman nag-iinit ang mga mata ni Adelaide kaya pinili niyang ipikit na lamang
iyon at gantihan ng halik si Daniel. Pinalalim nito ang halik sa kanya,
nararamdaman niya ang pagmamahal na mayroon ang lalaki para sa kanya at
nagpapasalamat siya na nakilala niya ito.

Alam naman ni Adelaide na marami pa silang pagdadaanan na dalawa, lalo kung mas
makikilala siya nito ngunit sa ngayon, gusto niyang maranasan ang buhay na masaya
kasama si Daniel.

Sabay na silang dalawa ni Daniel na bumaba nang matapos silang makaligo. Pinauna na
niya si Daniel dahil galing pa ito sa pag-e-ehersisyo bago siya naligo. Naabutan
naman nilang dalawa na nakahain na nga ang pagkain at nakasimangot si Julianna.

"What took you both so long?" she asked them, angrily. Tumaas naman ang kilay ni
Adelaide sa kanya dahil sa pagtaas nito ng boses sa kanilang dalawa ni Daniel.

"If you were hungry, you should've eaten by yourself," sabi ni Daniel sa babae bago
siya ipinaghila ng upuan at naupo na rin sa tabi niya.

"I prepared those for us," sagot naman nito na tila ayaw pa rin magpatalo. Hindi
naman niya rin inakala na maghihintay ito sa kanila, isa pa, mas ayos pa sana kung
hindi na ito naghintay sa kanilang dalawa ni Daniel.

"Let's eat, then," Daniel said before putting food on her plate. Hindi nagsasalita
si Adelaide habang pinagmamasdan lang ang nangyayari sa kanila roon.

"I haven't asked you how you two met, right? Where did you meet Daniel, Adelaide?"
tanong ni Julianna sa kanya habang kumakain sila. Nag-angat naman siya ng tingin sa
babae. She looked at her and smiled.

"I bumped into his car one day, he helped me," sabi ni Adelaide. Hindi niya gustong
magbigay ng detalye kung paano sila nagkakilala ni Daniel dahil kung may
pagsasabihan man siya ng tungkol sa buhay niya, kay Daniel lang niya plano. Hindi
kay Julianna.

"And? That was it? You two fell in love with each other?" patuyang tumawa si
Julianna. Nilingon naman ito ni Daniel bago ito nagsalita.

"Yes, we fell in love with each other," sabi nito bago hinawakan ang kamay niya na
tila ba sinasabi sa kanya ni Daniel na hayaan lang niya ang lalaki na kausapin ang
babaeng kasama nila at huwag na siyang mag-alala.

"You're not the type that will fall in love easily!" she chuckled and reached for
her coffee. "I remember before, you and Bea, it took you months before you admitted
to yourself that you are in love with her, now..." she chuckled again before
looking at Adelaide. "Have you met her family?" tanong nitong muli kay Daniel.

Doon naman tila pinanlamigan ng kamay si Adelaide. Hindi niya alam kung may alam ba
si Julianna tungkol sa buhay niya o talagang masama lang ang ugali ng babaeng ito
kaya kung ano-ano ang sinasabi sa kanila ngayon.

She looked at her. Bumigat ang paghinga niya habang nakatingin sa babae. She was
about to say something but Daniel squeezed her hand.

"I haven't, but I will surely know her family and ask for her hand from them," sabi
naman nito sa babae.

"If you say so..." Julianna smiled wickedly and Adelaide had no idea why she felt
danger with that smile. It was as if she knew something that could put her in
danger, her family in danger.

She could be just overthinking. The chances were too little as well. Impossible
naman na may malaman ito tungkol sa pagkatao niya.

Matapos silang kumain ay si Adelaide na ang nagsabi na maghuhugas ng pinagkainan

nila at hindi naman tumanggi si Julianna dahil ang sabi nito ay may pupuntahan pa
ito kaya hindi na rin ito nakausap pa muna ni Daniel.

He promised her that he will talk to her tonight about asking her to move to
another place. She's hoping that Julianna will move out soon. She made her feel
really uncomfortable. Pilit na lang niyang winawaksi sa isip niya ang tungkol sa
sinabi nito.

It could be just her comment. Since she witnessed how Daniel treated Bea before,
maybe she's thinking why he didn't do the same with me...

Huminga siyang muli ng malalim bago naghugas ng kamay.

Kumunot ang noo niya nang makarinig ng doorbell mula sa labas. Si Daniel na ang
nagpunta roon dahil nasa may living room ito. Wala naman siyang alam na inaasahan
nito na bisita.

It could be his cousin, or maybe Nash? Ang alam niya ay may pinapagawa si Daniel sa
lalaki. Hindi naman siya masyadong nagtatanong tungkol sa trabaho ni Daniel dahil
ang alam niya sa mga ganoong bagay ay classified informations.

Lumabas na rin kaagad siya upang silipin kung sino ang bisita niya ngunit ganoon na
lang ang gulat niya nang makita si Wesley na naroon at may dala pang bulaklak!

Nilingon niya si Daniel na salubong ang kilay habang nakatingin sa kanya.

She bit her lip and reached for his hand and gave it a small squeeze.

Mukhang nagseselos na naman si Daniel...

Susuyuin niya na lang mamaya ang lalaki, sa ngayon, kailangan niyang kausapin si
Wesley tungkol sa ina niyang nasa Davao.

She looked at Daniel again and he frowned at her, she smiled a little and mouthed
the words I love you.

Kahit nakasimangot, sumagot naman si Daniel sa kanya ng I love you, too.

CWD28

Nakatingin lang si Adelaide sa mga bulaklak na ibinigay ni Wesley habang nasa may
pool area silang dalawa at nag-uusap. Hinayaan naman siya na muna ni Daniel na
makipag-usap sa kababata dahil siguro ay naisip nito na kailangan niyang makausap
din ang kaibigan.

She needs to talk to him about her family. Kung nakakauwi sa Davao si Wesley ay
makakakuha siya ng impormasyon tungkol sa kanyang ina. Kung may malalaman ba siyang
bago o kung may progress na ba roon, para malaman niya kung ano ang possible niyang
sunod na gagawin.

"Hindi ako pinapayagan na makapasok sa bahay niyo dahil galit pa rin ang amahin mo,
Adelaide," sabi ni Wesley sa kanya nang lingunin siya nito. "He suspects you're
with me, that dumb man thought that when I was always asking the guards if you're
home," napailing pa ito. Hindi naman na nagtaka si Adelaide na iniisip iyon ni
Fernando dahil malapit siya kay Wesley. Iniisip nito na itinatago siya ni Wesley
pero hindi niya gustong idamay ang lalaki sa problema ng pamilya niya.

Si Fernando lang naman talaga ang problema nila.

"You never got the chance to talk to my mom?" tanong niyang muli sa lalaki.
Malungkot na umiling naman si Wesley sa kanya. Noong nabubuhay pa ang Daddy niya,
malaya naman talagang nakakapunta sa bahay nila ang lalaki dahil bukod sa business
partners ang mga ama nila, nililigawan siya nito pero hindi naman siya kailanman
tumugon sa nararamdaman nito para sa kanya.

Lalo na ngayon na may kasama na siyang isang Daniel Dela Cruz.

"Hindi mo rin ba siya nasubukang tawagan?" usisa nito sa kanya na sinagot naman
niya ng iling at malalim na buntong-hininga. Pinagmasdan niya ang mga halaman na
naroon. May mga bagong itinanim siya roon na inaprubahan naman ni Daniel.

"I am afraid Fernando will be the one who'll answer my call..." sabi niya sa
lalaki.

"Mas mahigpit ang bantay sa bahay niyo, Adelaide," he informed her. "Don't you want
to just go home instead? Para makausap mo ang mommy mo. I am pretty sure she misses
you. Matagal ka ng wala sa inyo," inabot nito ang kamay niya. "Maybe it's about
time to go home..."

Kumuyom ang kamay niya at binawi iyon. She doesn't want to go home. She doesn't
want to go home knowing that person is still there. She misses her mom but she
wants her to realize that Fernando is the one ruining their family.

"You don't understand. It's not that easy, Wesley. Nakikita mo naman ang ginagawa
ni Fernando sa bahay namin, kung uuwi ako, para akong magiging isang preso roon.
He's possessive of mommy, he's possessive of me. Hindi niya kami pagmamay-ari pero
dahil pinakasalan siya ni mommy, ganoon ang tingin niya sa sarili niya..." masama
ang loob na sabi niya. Namimiss niya ang ina pero hindi maitatanggi na masama ang
loob niya rito dahil sa nangyari, sa naging desisyon nito.

Tinignan naman siya ni Wesley at marahang tumango sa kanya na tila ngayon lang siya
naintindihan at kung bakit siya lumayo. "Alright, I won't force you to go home now,
but I will be going home next month. You still have time to think, Adelaide, and
since I know where you are now, I can be at peace knowing I can see you anytime I
want," ngumiti ito sa kanya. Napatitig siya sa lalaki at hindi niya mapigilang
isipin kung bakit ba siya nagustuhan nito kahit na hindi naman niya kailanman
sinabi na may pag-asa ito sa kanya.

Isa ito sa pinaka gwapong tao sa lugar nila. Alam ni Adelaide na marami naman din
talaga ang may gusto sa lalaki at marami ang naiinis sa kanya dahil sa tuwing may
kasiyahan o di kaya ay may pista silang pinupuntahan dahil silang dalawa talaga ni
Wesley ang magkasama.

Maging ang ibang mayayaman na naroon at lagi silang sinasabihan na sila ang
magpapakasal balang-araw.

"You can't visit me anytime, Wes. This is not my house. Kay Daniel ito at hindi ko
naman pwedeng sabihin sa kanya na–"

"Is he really your boyfriend? He looks too old for you," sabi nito sa kanya na
ikinakunot ng noo niya bago natawa. "No, he's not that old, and yes, he's really my
boyfriend," muli siyang ngumiti sa lalaki. Hindi naman talaga malayo ang agwat ng
edad nila ng lalaki. Sadyang mas matured lang talaga ito kumpara sa kanya, o kay
Wesley.

Nasa library ngayon si Daniel dahil dumating din kanina si Nash ilang minuto bago
dumating si Wesley. Mukhang may mga reports ang mga ito na pinag-uusapan kaya naman
hindi talaga nakatanggi si Daniel kanina sa kanya na maiwan muna silang dalawa ni
Wesley.

"He looks dangerous, though," nagkibit-balikat ito sa kanya at hindi maitago ni

Adelaide ang pagngiti dahil iyon naman talaga ang unang napapansin sa lalaki pero
isa rin iyon sa nakakadagdag sa sex appeal nito.

Hindi naman iilang babae lang ang lumilingon sa kanilang dalawa kapag magkasama
sila para tignan si Daniel dahil mahirap talagang hindi mapansin ang lalaki.

"Paano mo pala nalaman ang bahay ni Daniel?" tanong niya sa lalaki. Lumingon si
Wesley sa kanya at nagkibit-balikat ito. "I asked him," sabi nito na ikinakunot ng
noo ni Adelaide.

"He gave his calling card to me," paliwanag ni Wesley kaya napatango na lang si
Adelaide rito. Hindi nabanggit sa kanya ni Daniel ang bagay na iyon, hindi niya
naman napigilan ang sarili na mas humanga sa lalaki dahil kahit na mukhang
nagseselos ito, ginawa pa rin iyon ng lalaki dahil marahil naisip nito na kailangan
niya ring makausap si Wesley.

Nag-usap pa sila ni Wesley ng mga tungkol sa nangyari noon sa kanila sa Davao bago
mawala ang kanyang ama. Maayos naman talaga ang lahat noon, nagbago lang noong
pumasok sa buhay nilang mag-ina si Fernando.

Napalingon si Adelaide nang lumabas si Daniel at sumandal sa may pintuan. He looked

at Wesley before looking at her. Adelaide smiled at her. "Your meeting is done?"
tanong niya sa kasintahan. Tumango naman sa kanya si Daniel bago inokupa ang
espasyo sa tabi niya at naupo na rin doon. Hinawakan nito ang kamay niya at
hinalikan iyon, mas napangiti naman si Adelaide dahil doon.

Inimbitahan na lang din niya si Wesley na roon na kumain ngunit tumanggi na ang
lalaki at nagsabi na lang sa kanya na aalis na rin ito dahil may meeting pa ito
ngayong gabi. Hindi naman na ito pinilit ni Adelaide at niyakap na lang siya ng
lalaki ng mahigpit nang ihatid niya ito sa may sasakyan nito.

"Take care, okay? And I am really happy to see you," sabi niya rito bago umatras at
pagmasdan ang lalaki na sumakay sa loob ng sasakyan nito. Kumaway siya rito at
pinagmasdan na ang papalayong sasakyan ng lalaki.

"He still likes you," sabi ni Daniel na nasa likod na niya. Nilingon niya ito at
hindi niya napigilang matawa ng mahina. "I don't know. Wala naman siyang nasabi,"
sagot ni Adelaide bago hinawakan ang kamay ni Daniel upang akayin na ito papasok sa
loob ng bahay.

"You didn't tell me you gave your address to him, though," lumingon siya sa lalaki.
Nagkibit-balikat ito sa kanya. "He's part of your life and I think you can open
things with him and not to me yet, so I thought you need someone to talk to about
the things you are not ready to share with me," sagot ni Daniel sa kanya.

Napahinto naman siya at hinarap ang lalaki. She felt guilty about it. Hindi niya
alam na ganoon pala ang nararamdaman ng lalaki.

She breathed heavily and looked at Daniel. "It's not like that..." hinawakan niya
ang pisngi ng lalaki. "I just think, compared to your life, mine's a mess..."
hinaplos niya ang pisngi nito pababa sa may panga na tinutubuan na ng buhok.

He chuckled and shook his head. "Baby, my life isn't perfect. It's a mess, too.
Wala na akong magulang, maaga akong nabalo, hanggang ngayon hindi ko alam kung ano
ba ang nangyari sa pamilya ko," huminga ito ng malalim at tumingin sa kanya. "We
all have flaws and you have to understand that I love you and all your flaws. I
won't force you to tell me anything you're not ready to share, I will wait for you.
I will always wait for you, you should keep that in your mind, okay?" hinawakan na
rin ni Daniel ang magkabilang pisngi niya at hinalikan siya sa noo.

"Mahal na mahal kita, Adelaide," mahinang bulong nito sa kanya. Niyakap niya naman
ang lalaki at isinandal ang ulo sa may dibdib nito habang nakayakap pa rin ng
mahigpit dito.

Hindi niya alam kung deserve ba niyang mahalin siya ng ganito ni Daniel pero
nagpapasalamat siya na nahanap siya ni Daniel... na nagtagpo ang landas nilang
dalawa.

"I love you..." muling sabi ni Daniel bago hinawakan ang magkabilang pisngi niya at
siilin siya ng malalim na halik. Hindi naman nagdalawang isip si Adelaide at
tinugon nito ang mainit na halik ng lalaki. Pinulupot na rin niya ang mga braso sa
leeg nito dahilan upang umungol si Daniel sa pagitan ng mga halik nito sa kanya.

Napahiwalay siya sa lalaki nang maramdaman ang pagbuhat nito sa kanya. They both
chuckled when Daniel went inside the house and walked towards the living room.
Naupo ito roon habang nakaupo naman si Adelaide sa may kandungan nito paharap sa
lalaki.

"Oh..." pinamulahan siya nang may maramdaman na matigas sa pagitan ng mga hita ni
Daniel. Tumingin siya kay Daniel na nakangiti sa kanya. "Don't act surprised, baby.
As if you don't know what's your effect to me..." sabi nito sa kanya habang ang
kamay ay nasa bewang niya.

Mas pinamulahan naman siya ng mukha sa sinabi nito at isinandal na lang ang sarili
sa lalaki at niyakap ito. "You can also affect me, you know that," halos pabulong
na sabi niya sa rito dahilan upang matawa si Daniel sa kanya.

Sumimangot si Adelaide nang tignan niya ang nobyo. "You're laughing at me, huh?"
salubong ang kilay na sabi niya sa lalaki ngunit hindi iyon ininda ni Daniel, sa
halip ay lumapit ito sa kanya at kinagat ang pag-ibabang labi at saka sinipsip
iyon.

"Daniel..." nakatingin siya sa lalaki at ngumiti naman ito bago ipinagpatuloy ang
ginagawa. Napahawak siya sa mga braso nito at hindi niya namamalayan na mas
naididiin niya na ang katawan sa katawan ng lalaki, dahilan upang mas maramdaman
niya ang kahandaan nito.

She bit her lip when he finally cupped her boob. Tinignan niya ang lalaki at
hinawakan ang kamay nitong nakahawak sa dibdib niya. "Daniel..." bigkas niya sa
pangalan ng lalaki. Lumayo naman ito ng kaunti sa kanya habang nakangiti pa rin.

"Ohh..." napaungol siya nang pisilin iyon ng lalaki.

"Stop it..." saway niya rito bago lumingon sa paligid. "Baka mamaya makita tayo ni
Julianna rito," sabi niya sa lalaki bago nilingon ito. Napangiti naman ito bago
muling pinisil ang dibdib niya.

"Daniel!" pinanlakihan niya ng mata ang lalaki kahit na nakakaramdaman na siya ng

init dahil sa ginagawa nito. Mabilis siyang maapektuhan ng ginagawa ni Daniel at
hindi niya rin magawang itanggi ang bagay na iyon dahil kung hahawakan ni Daniel
ang pagkababae niya, malalaman nito na gusto niya ang ginagawa nito sa kanya.

"Lambot," ngumiti ito bago inilapit ang mukha sa may dibdib niya at hinalikan iyon
sa kabila ng suot pa rin niya ang damit at panloob niya.

"Hey..." hinawakan niya ang mukha nito at pilit niyang ipinaharap sa kanya. "I
thought we'll take a rest?" pang-aasar niya sa lalaki, hinaplos niya ang labi nito
at naging maagap naman si Daniel na hinuli iyon at kinagat ng marahan ang daliri
niya.

She couldn't stop herself from laughing.

"I changed my mind," sabi nito sa kanya bago muling sinapo ang dibdib niya at
pinisil iyon. "I want to see them..." sabi ni Daniel na tila ba may sariling
pagkatao ang mga dibdib niya. "I want to see them, kiss them, lick them..." he
looked at her and she could see the desire in his eyes. Bahagyang namumula na rin
ang lalaki.

"Not here..." sabi niya sa lalaki na mukhang naunawaan naman ang gusto niyang
sabihin kaya kinarga siya nitong muli at buong akala ni Adelaide ay sa kwarto nila
siya nito dadalhin ngunit dinala siya ni Daniel sa library at sa sofa na naroon
naupo.

Gaya kanina ay nakakandong siya sa lalaki paharap dito.

Hinawakan ni Daniel ang damit niya at ito na ang naghubad doon maging sa panloob na
suot niya. Tumambad naman sa mukha nito ang dibdib niya na agad hinawakan ni
Daniel. He was caressing her boobs while looking at her.

She blushed while looking at him. He's looking at her boobs with greediness in his
eyes. Hinawakan niya ang batok ng lalaki at siya na ang nagtulak dito upang idikit
ang labi sa dibdib niya. Tila naman nagustuhan ni Daniel ang ginawa niya at
sinimulan ng halikan ang koronang naroon.

"Hmm..." hinahaplos niya ang buhok ni Daniel habang dinadama ang mga labi at dila
nito sa may dibdib niya. He was kissing, licking and sucking her nipple like what
he said earlier. Talagang ginagawa ni Daniel kapag sinabi niya.

"Daniel..." muli siyang napaungol nang kagatin iyon ng lalaki at sipsipin ng

marahan. He looked at her and smiled as he sucked her nipple harder. Hindi naman
nito pinabayaan ang isang dibdib niya dahil hinawakan iyon ng isang kamay nito at
marahang minasahe habang nilalaro sa palad nito ang koronang naroon.

"Ahhh..." she arched her back, as if offering herself to him more and that made
Daniel groan in pleasure. She could feel his hard-on against her folds, Adelaide
moved her hips to tease him more.

She knows she's already wet and it's only a matter of time before Daniel will touch
her core and make love with her again.

She moved her hips again and rubbed herself on the bulge between Daniel's legs. Mas
nanggigil naman si Daniel dahil sa ginawa niya kaya naman inihiga siya nito sa may
center table at pinagmasdan ang katawan niya.

"Daniel..." she bit her lower lip.

Tinignan naman siya ng lalaki bago iginalaw nito ang kamay at hinawakan ang
pagkababae niya at hagurin ng daliri nito ang parteng iyon ng katawan niya.

"Oh, fuck..." mas dumiin ang kagat niya sa labi nang maramdaman ang hinlalaki ni
Daniel na idinidiin ang sensitibong laman niya roon.

"You're teasing me, huh?" he smirked and rubbed her clitoris again using his thumb.
"How about this, baby? You like it?" he asked her and rubbed it harder. She was
still wearing her shorts and underwear but it can't stop the sensation she's
feeling from Daniel's thumb.

Tumango siya sa lalaki at pinagmasdan ito. "Stop teasing me..." hinawakan niya ang
kamay nito para pigilan ang ginagawa ngunit mas diniinan ni Daniel ang daliri at
maging ang paghagod ng daliri nito sa pagkababae niya ay mas idinidiin nito.

"Ohhh..." kumuyom ang daliri niya habang nakatingin dito. "Baby..." she bit her lip
when she saw Daniel smiled when she called him that.

"Damn," he pulled her up and kissed her lips. She responded to his kisses and
wrapped her arms around his neck.

Hindi na maalala ni Adelaide kung paanong nakapaghubad si Daniel ng damit at paano

nitong natanggal ang suot niyang shorts at underwear.

The next thing she knew, he's already inside her while she's still sitting on top
of him!

"Ahhh, fuck. It's so good..." he grunted as he held her waist and licked her
nipple. Nakawak naman si Adelaide sa magkabilang balikat ng lalaki habang siya ang
gumagalaw at itinataas-baba ang balakang upang salubungin ang paggalaw ng lalaki.

She's so full right now. Mas nakabaon sa kanya ang pagkalalaki nito at hindi niya
maikaila na mas nasasarapan siya ngayon na siya ang tila nagmamando sa gagawin
nilang dalawa ni Daniel.

"Move faster, baby," bulong ni Daniel sa kanya na hawak pa rin ang bewang niya at
iginigya siya sa paggalaw. Tumango naman siya sa lalaki at mas binilisan pa ang
tila pangangabayo niya sa ibabaw ni Daniel.

"Ahhh... Daniel..." malakas na ungol ni Adelaide nang maramdaman na rin niya ang
madiin na pagsalubong ni Daniel sa kanya. "Ohh, fuck..."

Niyakap niya ang lalaki habang hinihingal at ito na muna ang gumalaw nang
maramdaman nito ang panginginig ng katawan niya. She's kissing his neck while
trying to squeeze him inside her.

Mas lumalakas ang ungol ni Daniel sa tuwing sinusubukan niya iyon, tanda na
nagugustuhan ng lalaki ang ginagawa niya.

"Ahhh..." mahigpit niyang niyakap ang lalaki at ibinaon ang mukha sa leeg nang
maramdaman niyang malapit na siyang umabot sa sukdulan.

"I'm cumming..." Daniel announced and pulled her closer to him. Ibinaon nito ang
sarili sa kanya at matapos ang ilang paglabas-masok nito sa kanya naramdaman niya
ang mainit na likido sa loob niya.

Hinihingal na nilingon niya si Daniel na naghahabol din ng hininga.

Pinunasan niya ang noo nito na pinagpawisan. Tumingin sa kanya si Daniel at niyakap
siya ng mahigpit.
"I love you so much..." bulong nito sa kanya.

Ngumiti naman siya kay Daniel bago nagsalita. "I love you, too..." she whispered.

Hinahaplos nito ang likod niya nang muli itong magsalita.

"You'll marry me, right?" he asked her. Tumingin siya sa lalaki at nakita niya na
seryoso ang mukha nito.

"What...?"

Daniel smiled at her and kissed her head.

"You'll be a Dela Cruz, too. Right?" sabi nito sa kanya.

Hindi nawala ang kunot sa noo niya dahil sa sinabi nito.

Is he proposing? Proposal na ba iyon o ano?

CWD29

Adelaide's head was on Daniel's chest while they're still in bed. After the hot
lovemaking they did, they opted to just lay down now, both naked under the blanket.

Hinahaplos ng nobyo niya ang buhok niya habang nilalaro-laro naman niya ang kamay
nito. Sinusukat niya iyon at hindi niya mapigilan na hindi matawa kapag nakikita
niya kung gaano kalaki ang kamay nito kumpara sa kanya.

"Hmm...?" Daniel hummed when he noticed she's giggling again. Nilingon niya naman
ang lalaki at ngumiti ng matamis dito. Pinagsaklop niya rin ang kamay nilang dalawa
at tinignan iyon. "You really have big hands," kumento niya habang nakatingin sa
mga daliri ni Daniel.

Ito naman ang natawa dahil sa sinabi niya. Hinigit siyang papalapit ng lalaki at
hinalikan ang ulo niya. "My hands and fingers are talented, too," sabi nito sa
kanya na ikinakunot niya ng noo kaya nilingon niya ang lalaki.

"What...?" she asked him, confused. Pinagmasdan siya ng lalaki at ngumiti bago
inilapit ang bibig sa tainga niya at may binulong.

Mabilis na nag-init ang pisngi ni Adelaide dahil sa sinabi ng lalaki kaya nahampas
niya ang matigas at hubad na dibdib nito.

"Daniel!" saway niya rito na animo ay nahihiya. Kahit na wala namang ibang
nakarinig sa kanilang dalawa, hindi niya mapigilan na hindi makaramdam ng hiya
dahil sa sinabi nito sa kanya. Malakas naman ang tawa ng lalaki bago siya niyakap
at hinalikan ang noo.

"I love you," he whispered and kissed the tip of her nose. She smiled and hugged
him tighter. "I love you, too, Daniel..." nag-angat siya ng tingin sa lalaki at
hinawakan ang pisngi nito. "I am really thankful, you know? Hindi ko alam kung
bakit at paano pero nagpapasalamat ako kasi nakilala kita..." dagdag niya habang
nakatingin dito.

Sumilay ang isang matamis na ngiti sa labi ni Daniel habang nakatitig pa rin sa
kanya. "It's the other way around, sweets. I am thankful that you came into my
life. I was lost, I was a mess, I didn't have any directions to follow. You came
and suddenly, it was like I have a purpose again. It was like I have a reason again
to keep going because you are here with me and you made me feel how it was to fall
in love again, to be loved again..."

What he said was overwhelming. Hindi alam niya alam kung ano ba ang dapat na isagot
sa lalaki dahil nararamdaman niya ang sinseridad at pagmamahal nito sa kanya.

"You're making me blush," isiniksik niya ang mukha sa dibdib nito kaya naramdaman
niya ang pagtawa ni Daniel.

"You're driving me crazy. Fair enough?" he said and hugged her tight again. "How
was the talk with Wesley?" tanong nito sa kanya maya-maya.

"It's okay..." tipid niyang sagot bago bahagyang gumalaw at tinignan ang lalaki.
"You're jealous of him, right? Bakit mo siya hinayaan na lumapit sa akin?" tanong
ko sa kanya bago inangat ang kamay at hinawakan ang buhok nito. "Hindi ka na
nagseselos sa kanya?" tanong niyang muli nang hindi pa kumibo si Daniel.

"Oh, I'm still jealous of him, baby," he smirked and seconds after, he heaved a
sigh. "But, I can't force you to say things you are not ready to say. I am jealous
of him, but I love you and I trust you. Kahit na payagan ko pa siyang tumapak sa
pamamahay ko, hindi naman magbabago na akin ka, e. I trust the love you have for
me, Adelaide. Nagseselos lang ako kapag tumatawa ka kapag kausap mo siya," he
chuckled again.

Maging siya ay natawa sa sinabi ng lalaki pero tila mas nahuhulog siya rito dahil
sa pagiging sobrang understanding ni Daniel.

Totoo ba ito? Hindi niya alam kung saan kumukuha si Daniel ng pang-unawa at pag-
intindi sa kanya pero labis siyang nagpapasalamat doon.

"I love you, and only you, okay?" lumapit siya at mabilis na hinalikan ang labi ng
lalaki kaya ngumiti na rin ito sa kanya.

"Is everything okay with your family, though?" tanong nito habang nakatingin sa
kanya. Pinagmasdan niya si Daniel at inisip ang mga napag-usapan nila ni Wesley,
maging ang kalagayan ng kanyang ina sa Davao.

Daniel was never nosy about it. Gaya ng sinasabi nito sa kanya, hindi ito namimilit
na magsabi siya. It was as if he's patiently waiting for her to speak about it.

Iniisip niya na baka nga unfair iyon sa lalaki dahil ipinapakilala nito ang sarili
sa kanya habang siya ay nananatiling naglilihim, hindi ipinapakilala kung sino ba
siya o kung saan siya nanggaling.

Despite being secretive about herself, Daniel chose to trust her and love her. Isa
iyon sa mga bagay na hindi niya maunawaan sa lalaki pero ipinagpapasalamat niya.

"I'm from Davao..." panimula niya habang nakatingin sa malayo habang nakasandal ang
pisngi sa dibdib ng lalaki. "Well, my family lives there, my mom, I mean..." dagdag
niya. Hindi naman kumibo si Daniel pero nararamdaman niya ang paghaplos ng kamay
nito sa may buhok niya.
"My dad... he died a few years ago..." huminga siya ng malalim dahil unti-unti
niyang naiisip ang nangyari sa kanila noon.

"Baby, you don't have to tell me things if you're not ready," narinig niyang sabi
ni Daniel. Ngumiti siya ng maliit at saka inalala ang buhay niya noon para sabihin
kay Daniel ang tungkol sa pagkatao niya.

"Mom, look!" Adelaide smiled while she was holding a kitten. Kakauwi niya lang
galing sa Maynila para makapagbakasyon siya sa mansion nila at unang nakita niya
ang kuting na nasa may hagdan sa labas ng bahay nila. "Kanino siya?" she asked her
mom while looking at the white kitten.

"Hindi ko alam, hija. Baka alaga ng kasambahay," sabi ng ina niya bago lumapit sa
kanya. "At talagang ang kuting na iyan ang una mong nilapatan, Adelaide?" sabi nito
na parang nagtatampo sa kanya kaya naman natawa siya bago humalik sa pisngi ng ina.

"Of course, I saw you! Naisip ko lang na baka matapakan ni Daddy, e," pagpapalusot
niya naman bago sinulyapan ang ama na kabababa lang ng sasakyan dahil ito mismo ang
sumundo sa kanya sa Maynila.

"Daddy, look! Can I keep..." sinipat niya pa kung babae ba o lalaki ang kuting pero
napasimangot siya nang hindi niya malaman kung ano ba ang kasarian nito. "Can I
keep this kitten?" she asked him. Lumapit naman ang daddy niya sa kanya at
inakbayan siya bago tumingin sa kanyang ina.

"Can she keep the kitten?" he asked her mom and Adelaide looked at her with
pleading eyes. "Please, mommy?" malambing na pakikiusap niya. "Look, o. Ang cute
niya talaga. Hindi ka ba naaawa, mommy?" muling tanong ni Adelaide sa ina at sa
huli ay napapayag niya rin ito na kupkupin niya ang kuting.

She named her Pepper.

Tuwing bakasyon ay nagpupunta roon si Adelaide pero dahil hindi naman niya pwedeng
dalhin sa Maynila ang alagang pusa ay lagi na itong maiiwan sa kwarto niya pero
nagbibilin siya palagi sa ina na alagaan ito para sa kanya.

"Is it just me or do you have more guards now?" tanong niya sa mga magulang habang
nag-aalmusal silang pamilya sa may garden ng bahay nila. Nilingon niya ang paligid
at may mga nakasuot ng civilian na nakapaikot sa bahay nila.

"Election is near, hija," paliwanag naman ng Daddy niya na mas ikinasimangot niya.
Hindi naman tumatakbong kandidato ang Daddy niya pero ang best friend nito na ama
ni Wesley ay oo. Sinusuportahan nito ang campaign ng Tito Alejandrino niya, ang ama
ni Wesley na matagal na rin nagsasabi sa kanya na gusto siya nito.

"Hindi ka naman tumatakbo, e," napasimangot siya nang tumingin sa ama. Nakita niya
ang pagtawa ng ina na hinawakan ang kamay niya.

"That's what I told your father before, Adelaide. Ang kaso ay marami ang kalaban ng
Tito Alejandrino mo kaya naman marami ang nagagalit sa daddy mo dahil
sinusuportahan ang kaibigan niya," napapailing na sabi ng mommy niya bago ito
sumimsim sa tsaa na nasa tasa.

That's one thing she hates about politics. May mga tao talaga na gusto ng labis na
kapangyarihan kaya gagawing daan ang eleksyon para madomina ang nasasakupan nito.
Their place is actually okay, thanks to her Tito Alejandrino, but some people want
to sit in the higher position to kick him out.

"Maricar, matalik na kaibigan ko si Alejandrino kaya naman walang kaso sa atin na

tumulong dito," sabi naman ng daddy niya na ngumiti sa kanya. "Isa pa ay
nagkakamabutihan si Adelaide at si Wesley, hindi ba?" panunudyo nito sa kanya na
mas nagpasimangot sa kanya.

Wala pa naman sa isipan niya ang sagutin ang lalaki o magkaroon ng kasintahan dahil
wala naman siyang nakikita na gusto niya talaga na makatuluyan. For her, Wesley is
just a friend. Nothing more, nothing less.

Bago sila matapos na kumain ay lumapit sa kanilang mesa ang head ng security sa
bahay nila. It was Fernando. She feels uncomfortable with him around since it looks
like he's keeping an eye on her. Sinabi niya naman iyon sa ina pero ang sabi lang
nito sa kanya ay natural na bantayan siya nito dahil na rin iyon naman ang trabaho
nito.

"Can I go with you?" nakatingin siya sa ama habang inilalagay ng kasambahay nila
ang dadalhin na gamit nito. Papunta ito ngayon sa Maynila dahil may kakausapin na
business partners nito. Ang alam niya ay may pupuntahan pa ang mga ito pagtapos ng
meeting at baka magpunta ito kasama ang business partners nito roon sa bahay nila
para maipasyal din ang mga ito sa bukid nila.

"Your mom will feel bad again because you always want to be with me," he chuckled
and carried Pepper and rubbed her head. "Isa pa, hindi ba at aalagaan mo kamo itong
pusa mo?" sabi nito sa kanya bago inabot sa kanya ang pusa.

Hindi nawala ang lungkot sa mukha ni Adelaide habang nakatingin sa ama. Hindi niya
rin alam kung bakit ba gusto niya talagang sumama rito magpunta sa Maynila.

"I will be back next week. Ano ba ang gusto mong pasalubong?" tanong nito sa kanya
na tila inaalo siya dahil nakikita nito na malungkot siya.

Umiling siya at inilapag ang alagang pusa sa may gilid at niyakap ang ama.
"Nothing, I just want you back safe..." sabi niya rito. Ngumiti naman ang ama sa
kanya at hinalikan ang noo niya bago nagpaalam na rin sa kanyang ina.

She waved her hand and watched his car disappear in her sight.

Lumingon siya sa mommy niya at ngumiti ng tipid. She's really closer to her dad but
it didn't make her love her mom less. Pareho lang naman niyang mahal ang dalawa,
mas malapit lang talaga siya sa ama dahil na rin siguro naging spoiled siya sa
lalaki.

The next day, she went out to see how the farmers work. Iniisip niya rin naman na
balang-araw, siya ang magmamana ng mga negosyo nila kaya dapat ay may alam din siya
kahit na papaano.

Halos hapon na rin nang makita niya ang papalapit na kasambahay. Humahangos ito at
mas nagulat siya nang makitang umiiyak ito.

"Anong nangyari?" tanong niya kaagad nang makalapit ito sa kanya. Sinalakay ng
takot ang dibdib niya dahil baka may kung anong nangyari sa ina niyang iniwan niya
sa bahay nila.

"Ang daddy niyo po... wala na po ang daddy niyo..."

Tila iyon isang bombang sumabog sa harap niya. Natigilan siya sa sinabi nito at
tila kandila siyang nauupos habang ang mga tao ay lumalapit sa kanya.

They were talking but she couldn't understand what they were saying. Tanging ang
sinabi ng kasambahay nila ang paulit-ulit na naririnig niya.
Hindi niya tiyak kung paano siyang nakarating sa bahay nila, nakita niya ang ina na
panay ang iyak at mahigpit siyang niyakap. Hindi rin niya maawat ang patuloy na
pagpatak ng luha niya habang naroon ang Tito Alejandrino niya.

"No, that's not true, right? Buhay pa si daddy. Sabi niya babalik siya, e!"
humahagulgol na sabi ni Adelaide habang nakatingin sa lalaki. She turned her head
and looked at her mom. "Mommy, sabi ni daddy, babalik siya. He even asked me what I
wanted. He promised he would be back. Never naman siyang hindi tumupad sa promises
niya, e..."

That day, she lost her dad and the worst part of it was they never recovered the
body.

Bumagsak ang sinasakyan na helicopter nito at ang katawan nito at ng mga kasama
nito ay hindi na nakita pa.

Months passed and it feels like she's living in a black and white movie. She
couldn't move on. Hindi niya magawang matanggap na huling pagkikita na nila ng
kanyang ama ang araw na iyon.

Sana pala sumama na lang siya, iyon ang paulit-ulit niyang iniisip.

"Can you just stay here?" tanong ng kanyang ina habang kumakain silang dalawa.
Lumingon siya rito at hindi niya magawang sumagot.

"It has been months, Adelaide. I am sure your dad doesn't want to see you like
that," hinawakan nito ang kamay niya at ngumiti ng tipid sa kanya. "We have to
accept the fact that he's gone, hindi na siya kailanman babalik..." nakita niya ang
pagtulo ng luha sa mga mata nito.

It was easier said than done.

Hindi madaling makalimot. Hindi madaling matanggap ang pangyayari...

She agreed with her mom and stayed with her in their house. May namamalakad naman
ng negosyo nila at ang mommy niya rin naman ang nag-aasikaso nito.

"You know, you will be needing a father figure when boys here starts to court you,"
narinig niyang sabi ni Fernando sa kanya nang lumabas siya isang umaga. Tinignan
niya ito at inirapan. "My mom and I are fine," sabi niya sa lalaki. "I don't
understand why you're still here. Tapos naman na ang eleksyon, wala na rin si
daddy. Bakit ba nandito pa kayo?" tanong niya sa lalaki.

She's still uncomfortable with them around.

"You and your mom will be needing security, Adelaide. And, I am very much willing
to be a father to you, too," he said and smiled. She grimaced in disgust.

"Excuse me, wala akong balak na maging tatay ka," binuhat na niya si Pepper bago
pumasok sa loob ng bahay nila.

Natigilan naman siya nang makasalubong ang ina na nilingon si Fernando. Tila ito
may nais sabihin sa kanya ngunit natigilan ito at hinayaan na lang siyang maglakad.

Ilang buwan pa ang lumipas at nangyari na ang hindi inaasahan ni Adelaide.

Pinatawag siya ng kanyang ina sa library ng daddy niya at doon, sinabi sa kanya ni
Fernando na ikakasal ito at ang kanyang ina.
"Are you crazy? No! Hindi ako papayag!" sabi niya sa mga ito. Tinignan niya ang
ina. "Mommy? Why do you have to get married again? What is this all about?" tanong
niya rito.

"Your mom only wants the best for you. Kakailanganin mo ng isang ama sa paglaki mo,
Adelaide, and I am the best fit for that role. Ayaw mo bang maging masaya ang iyong
ina? Ipagdadamot mo ba sa kanya ang kasiyahan na iyon?" tanong nito sa kanya.

Matalim niyang tinignan ang lalaki bago tumingin sa kanyang ina. Hindi siya
makapaniwala sa naririnig niya. Hindi niya akalain na ganoon ang mangyayari sa
kanila.

They insisted on the plan and that made her hate her mom. Hindi siya nagpunta sa
simpleng kasal ng dalawa, sa halip ay nasa may kwarto lang niya siya habang kasama
si Pepper. She was crying her heart out because she misses her father so much.

Iniisip niyang iba ang sitwasyon ngayon kung hindi nawala ang kanyang ama.

"You preferred to be with that stupid cat rather than attend your mother's
wedding?" asik sa kanya ni Fernando kinabukasan nang bumaba siya. Doon na rin ito
sa bahay nila nakatira kaya naman mas naiinis si Adelaide.

"Compared to you and Pepper, I think you're the stupid one," she said coldly.
Iniisip ba ng mga ito na pupunta siya roon? Hindi niya kaya. Hindi niya kayang
masikmura ang desisyon ng mga ito.

Her mom tried to talk to her but she still doesn't want to hear anything from her.
Hindi niya alam kung ano ba ang pumasok sa isipan nito at ginawa nito ang bagay na
iyon.

Kinabukasan ay nagising siyang wala si Pepper sa tabi niya. Iniisip niyang lumabas
ito o kaya ay pinapakain ng mga kasambahay nila kaya naman lumabas na rin siya
upang kumain.

"Have you seen Pepper?" she asked them but they all shook their heads. Doon na siya
nagtaka kaya naman lumabas na rin siya ng bahay nila upang hanapin ang alaga.

"Pepper? Where are you?" tawag niya sa pusa. Kadalasan ay lalapit kaagad ito sa
kanya kapag naririnig nito ang boses niya pero ngayon ay wala.

"Pepper?" luminga-linga siyang muli.

"What's wrong?" her mom walked towards her and looked at her.

"Nawawala si Pepper..." sabi niya habang lumilinga-linga pa rin. "Pepper!" tawag

niya pa rin sa alaga niya at nag-ikot na sa bakuran nila upang hanapin ito.

Nakita niya ang pagparada ng sasakyan ni Fernando sa may labas ng bahay nila at
nakita niya na kinausap nito ang ina. Halatang nabigla ito sa sinabi ng lalaki kaya
naman lumakad siya papunta rito. Nakita niya ang isang box na naroon at ganoon na
lang ang gulat niya nang makita ang katawan ng alagang pusa.

"Pepper?"

She looked at her lifeless body. Puno ng dugo ang katawan nito

"What happened?!" panay ang hagulgol niya habang nakatingin sa alaga niyang pusa.
Naramdaman niya ang pagyakap ng mommy niya sa kanya.
"I saw her on the road, some asshole driver must have hit her. Nakita ko siyang
wala ng buhay," sabi nito sa kanya.

"Daddy gave her to me..." mahigpit niyang hawak ang box habang hindi niya maawat
ang patuloy niyang pag-iyak.

Inilibing ng hardinero nila ang alaga niya at ibinigay sa kanya ang collar na suot
nito na nalinisan na rin ng kasambahay nila.

"She killed him..." sabi niya sa ina habang umiiyak pa rin siya. Hindi siya
naniniwala na iba ang nakasagasa sa alaga niya. Sa palagay niya ay si Fernando
iyon. Pinatay nito ang alagang pusa niya.

"Adelaide, you heard him. Marami talaga ang kaskasero na driver ngayon," sabi naman
ng ina niya na nilingon niya.

"Mom, why are you siding on him?" tanong niya sa ina na puno ng sama ng loob.
Simula nang maging malapit ito kay Fernando nang mawala ang kanyang ama, naging mas
malaki na ang pagitan nilang dalawa.

Mas lumayo ang loob niya sa mga ito higit lalo nang pagbawalan pa siya ng mga ito
na makabalik ng Maynila. Hindi rin iilang beses niyang nakita ang pagtitig sa kanya
ni Fernando sa tuwing maliligo siya sa pool nila o kaya naman ay kahit na sa loob
ng bahay nila.

"I want to go back to Manila," sabi niya sa ina na hindi nito sinang-ayunan. "Ayoko
rito! Hindi ako kumportable, hindi ko gusto ang naging desisyon mong magpakasal sa
lalaking iyon! Mom, pakiramdam ko ay hinuhubaran niya ako kapag tumitingin siya sa
akin! I am not comfortable!" sabi niya sa ina.

"I hate your decision. Kung hindi nawala si daddy hindi ganito, e. I hate you and
your stupid decision and-" she cut her off by slapping her on her face.

Natigilan siya sa ginawa nito at dali-daling bumalik sa kwarto niya na masama ang
loob. It was the first time she laid a hand on her.

Noong gabi na iyon, naglayas siya sa kanila hanggang sa dinala na siya ng tadhana
kay Daniel.

Hindi niya namalayan na umiiyak na siya habang patuloy ang pagkukwento sa

kasintahan. Mahigpit ang yakap sa kanya ni Daniel na tila inaalo siya sa nangyari.

"I hate him... and I miss my mom..." sabi niya habang patuloy ang pag-iyak. Hindi
niya alam kung paano niya bang makakausap ang ina na hindi malalaman ni Fernando
dahil ayaw niyang bumalik sa kanila kung ikukulong lang siya nitong muli roon.

"Shh... you're safe with me, baby. Hindi ka malalapitan ng lalaking iyon. Pangako."

Hindi siya sumagot ngunit mas humigpit ang yakap niya kay Daniel. Alam niyang
tutuparin nito ang pangako nito sa kanya.

She didn't see but Daniel's jaw tightened as he made a mental note to haunt the
person who made Adelaide cry.

He will start by him.

CWD30

She was watching him sleep when she caressed his cheek. She told him the things she
tried keeping. Ang nasa isip kasi niya ay hindi naman dapat na malaman ni Daniel
ang mga bagay na iyon pero sa palagay niya ay mali siya ng inaakala dahil na rin
kung tutuusin, ito lang ang nag-iisang kakampi niya ngayon.

Ito lang ang taong mapagkakatiwalaan niya. She's pretty confident that she could
rely on Daniel. Ngumiti siya nang bahagyang nalukot ang sa may bandang ilong ni
Daniel nang galawin niya iyon.

She traced his nose down to his lips. Ilang beses na niyang nasabi na maswerte siya
pero hindi yata magbabago ang pananaw niya na napaka swerte niya talaga kay Daniel
dahil bukod naman talaga sa pag-aalaga at pagkalinga na ginagawa nito sa kanya,
napaka gwapo nito. Alam ni Adelaide na marami ang may gusto sa lalaki. Sadyang
pinalad lang siya na siya ang nagustuhan ng lalaki.

Lumapit siya sa lalaki at nagtanim ng mumunting halik sa mga labi nito. Ngumiti
siya nang marinig ang munting ungol mula sa labi nito. She bit his lip and sucked
it gently while looking at him.

"Hmm..." she moaned as she sucked his lip. Mas inilapit niya rin ang katawan sa
lalaki at siya na mismo ang naglagay ng kamay ni Daniel sa may dibdib niya. They're
still both naked under the blanket. It was almost 1 pm and they hadn't eaten
anything yet and it's weird that she feels hot again.

Hindi niya na rin alam kung normal ba na ganoon ang nararamdaman niya kay Daniel.
It's as if she always wants him inside her. Was this the effect of the Dela Cruz
that Rain and Zyline were talking about before?

She guided his hand to squeeze her boob, she moaned softly while still tugging his
lip.

"Hmm..." Daniel groaned and it definitely affected Adelaide. She could feel the
sharp tingling sensation on her stomach down to her core. Her nipples are hard,
too. While she's guiding his hand to cup her boob, she was rubbing her other boob
on Daniel's arm.

Fuck.

She let go of his lip and looked at Daniel who's still sleeping. She bit her lip
hard and flushed when the naughty thought crossed her mind again. Will Daniel be
mad at her? She has no idea... but maybe it's worth the try?

Marahan siyang bumangon at inalis ang kumot na tumatakip sa katawan niya. Napansin
niya ang ilang mapupulang marka sa katawan niya tanda ng mga ginagawa nila ni
Daniel. Muli niyang nilingon si Daniel at huminga ng malalim.

"Don't be mad..." she whispered and got up to sit on Daniel's face.

Pakiramdam ni Adelaide ay pulang-pula ang mukha niya nang maramdaman sa pagkababae

niya ang labi ni Daniel, alam niyang magigising ang lalaki dahil sa ginagawa niya
at alam niya ang posibleng kahantungan ng ginagawa niya ngayon.
It's either Daniel will make love with her again, or he will be mad. She believes
there's a ninety five percent chance that the first one will happen.

She moved her hips gently to rub her wetness on his lips. Napakapit na rin siya sa
may headboard ng kama upang kumuha ng suporta nang nagbaba siya ng tingin upang
tignan si Daniel.

"Hmm..." She moved her hips again and rubbed her folds on his lips.

After a few movements, she felt Daniel's hand on her legs. Nilingon niya ang lalaki
at nakita niyang nakadilat na ito at nakatingin sa kanya. She's still biting her
lip while looking at him.

"Uhm... hi..." halos pabulong na sabi niya sa lalaki. He moved her so he could
speak. "Hello, baby," he said and smiled at me. "You prepared my breakfast in bed?"
he asked and licked her bud.

"Ohh..." impit siyang napaungol nang maramdaman ang dila ng lalaki sa pagkababae
niya. It's really different when Daniel makes the move. "Hmm...?" hinawakan ni
Daniel ang magkabilang hita niya at hinila pa siyang papalapit dito upang mas
hagkan ang pagkababae niya.

"Oh my..." humigpit ang hawak niya sa headboard ng kama nang magsimula si Daniel na
halikan ang pagkababae niya. "Ahhh..." she voluntarily moved her hips when she felt
him sucking her clitoris.

Maging si Daniel ay umuungol na kaya naman mas nag-iinit ang pakiramdam ni Adelaide
dahil sa ginagawa ng lalaki. Muli niya itong sinulyapan at nakita niyang nakapikit
ito habang sinisipsip ang munting laman niya roon na nagdudulot ng hindi
maipaliwanag na sarap sa kanya.

"Ahhh... Daniel..." she added speed on his hips as he rubbed herself more to
Daniel's lips. She loves how his bud connects with Daniel's lips. Hindi nito
hinahayaan na hindi mahagkan o kaya ay mapansin ang kanyang pagkababae.

"Daniel..." muli niyang tawag sa lalaki nang maramdaman niya ang pagbaba ng labi
nito at pagpasok ng dila nito sa loob niya.

"Shit! Ahhh..."

Daniel moved his hand and rubbed her bud while easing his tongue in and out of her
wetness. Ang isang kamay naman nito ay nasa dibdib ni Adelaide ay pinipisil iyon,
nilalaro rin nito ang munting koronang naninigas doon.

"Yes... ahhh... that's so good..." she bit her lip again. Mabilis ang tibok ng
dibdib niya at nag-iinit ang buong katawan niya dahil sa ginagawa nilang dalawa ni
Daniel. Hindi ito nagalit sa kanya, sa halip ay pinaliligaya pa siya ng lalaki.

She could feel his tongue exploring her insides, she moved her hips and pressed
herself more to Daniel. Bumaba ang kamay niya sa buhok nito habang gumagalaw ang
balakang upang mas idiin ang sarili sa lalaki.

"Ahhh... fuck..." he rubbed her bud with speed and that made Adelaide moan louder.
Wala na nga yata siyang pakialam kung may makarinig pa sa ungol niya. Daniel is
making her crazy, he's making her cum!

"Yes..." she looked at Daniel and nodded at him. Tila naman naintindihan ni Daniel
ang sinasabi niya kaya muling ibinalik nito ang labi sa munting laman niyang naroon
at sinipsip iyon ng mas madiin.
"Ohh..." she pressed herself more to Daniel and released her juice on his mouth.
Hinihingal na nakatingin siya sa lalaki na patuloy ang paghalik sa pagkababae niya,
animo ay nililinis ang katas na lumabas mula sa kanya.

Pinamulahan siya ng pisngi nang makita ang namamasa na baba ni Daniel. Mabilis
siyang kumuha ng tissue sa may lamesa at pinunasan iyon. Naupo naman siya sa may
hubad na dibdib ni Daniel.

Ngumiti si Daniel sa kanya habang pinupunasan niya ang labi nito at ang baba nito.
"Sarap, baby," sabi nito sa kanya na mas nagpamula pa ng pisngi niya.

"Daniel!" pinanlakihan niya ito ng mata upang itago ang hiya ngunit may ibang balak
pa si Daniel kaya hinawakan ang hita niya upang mas ibuka pa iyon at makita nito
ang pagkababae niyang alam niyang basa pa rin hanggang ngayon.

"This is beautiful," he said as he rubbed her folds. Hindi naman nakasagot si

Adelaide dahil naramdaman niya ang paghagot ng daliri nito sa pagkababae niya. "And
this is mine," he smirked at her.

"M-maligo na tayo para... para makakain tayo..." nag-iwas siya ng tingin sa lalaki
at natawa naman si Daniel sa sinabi niya kaya nilingon niya ang lalaki.

"Not that fast, baby," he said and in a swift movement, she's now laying down and
facing the bed. Nasa likod niya si Daniel habang hawak ang bewang niya.

"Daniel..."

"Hmm...?" he said and moments after she felt his lips on her back. "You smell so
good, you know that?" He was sniffing and licking her skin. Napapikit naman ng mata
si Adelaide dahil mas tumitindi ang init na nararamdaman niya ngayon.

"Oh, fuck!" she exclaimed when he cupped her wetness from behind and rubbed her bud
while kissing her back. "Daniel..."

"Do you want me hard, or nah?" he said, teasing her. He's rubbing her bud and
Adelaide couldn't stop her moans. Iginagalaw niya rin ang balakang niya,
sinasabayan ang paggalaw ni Daniel.

"Nevermind," he chuckled and thrust a finger inside her.

"Shit!" napahawak siya ng mahigpit sa may sapin ng kama nilang dalawa. Naglalabas-
masok ang daliri ni Daniel sa loob niya habang hinahalikan siya ng lalaki sa may
leeg niya.

"Baby, please..." she pleaded as she tried to look at Daniel.

"Please, what?" he said and added a digit inside her. Muli siyang napaungol nang
mas lumalim ang mga daliri nito sa loob niya. "You're fucking wet, Adelaide..."

"Hmm... Daniel..."

She closed her eyes when he moved his fingers deep and fast. It feels good already.
She couldn't wait for him to take her again. What the hell is happening to her?

"Please..." she said, almost a whisper. She tried moving her hips, it only made him
deepen his fingers inside her. Mas lumakas ang ungol ni Adelaide.

"I'll teach you to talk dirty soon, baby," Daniel kissed her neck and she could
feel the tip of his manhood poking her entrance already. "I'm gonna go in now," he
whispered and pulled out his fingers inside her, he immediately thrust himself
inside her.

"Ahhhh..." it was the familiar tingling sensation whenever Daniel was taking her.
He was big, hot and hard! She's so full with him inside her.

"Fuck."

He held her waist and moved his hips deeper. Mas ibinabaon nito ang sarili sa kanya
kaya naman mas lumalakas ang ungol ni Adelaide. Sinapo ng isang kamay ni Daniel ang
dibdib niya at marahang pinipisil iyon, nakakadagdag sa init na nararamdaman niya
kaya naman hindi niya maawat ang sarili na mas umungol pa.

"Oh, fuck... fucking mine," Daniel grunted as he moved deeper. She tried squeezing
him inside her and that made him moan more. It was like music to her ears that's
why she tried doing it again.

"Ahhh..." she moved her hips to meet his thrust.

Mas lumalakas ang ungol nilang dalawa.

Mas malalim ang ginagawang paggalaw ni Daniel sa loob niya.

Mabilis. Malalim. Madiin.

"Baby... oh fuck..." Daniel grunted and held her waist hard and moved faster.
Humawak namang muli si Adelaide sa may headboard ng kama nilang dalawa dahil sa
mabilis na paggalaw ni Daniel.

Naglalabas-masok ang pagkalalaki nito sa loob niya at hindi niya maitanggi na

nasasarapan siya ng sobra roon. Hinawakan niya ang kamay ni Daniel at inihatid niya
iyon sa pagkababae niya upang hawakan nito iyon.

Daniel understood what she wanted and gladly rubbed her bud hard.

"Ahhh... I'm... near..." she managed to say in between her moans. Mas binilisan
naman ni Daniel ang paggalaw at maging ang paghagod nito sa pagkababae niya.

"Shit, ahhh..." kinagat niya ng mariin ang labi nang maramdaman ang paglabas muli
ng katas mula sa kanya, kasunod noon ay nakaramdam siyang muli ng mainit na likido
mula kay Daniel.

"Fuck... it's so fucking good..." Daniel said as he hugged her tight while
releasing his juice inside her.

Niyakap siya ng mahigpit nito at ito ang humiga habang nasa ibabaw siya nito,
nananatiling nasa loob niya si Daniel. Nakayakap ito sa kanya, ang kamay ay nasa
dibdib niya habang ang isa ay nasa pagkababae niya.

"Hmm..." he said while still rubbing her bud.

"Stop... my knees are already weak..." she whispered and Daniel chuckled.
Hinigpitan nito ang yakap sa kanya.

"I love you so much..." he whispered and kissed her neck.

"Hmm... I love you, too..." sagot naman niya habang napipikit na dahil sa pagod.
Siya ang nagsimula noon pero siya rin ang unang napagod at mukhang makakatulog
ulit.

She felt him pulled out from her and that made her moan while her eyes were still
closed. Naramdaman niya rin na niyakap siyang muli ng lalaki hanggang sa igupo na
muli siya ng pagod at antok at nakatulog na.

Paggising niya ay mag-isa lang siya sa kwarto at nananakit pa rin ang katawan niya
dahil sa ginawa nila ni Daniel. She remembered how bold she was to do that. She sat
on Daniel's face! Hindi niya akalain na magagawa niya ang bagay na iyon.

Bumangon na siya upang maligo at mag-ayos ng sarili. It was time for dinner
already. Hindi na siya nakakain ng almusal at tanghalian dahil sa kagagawan niya.

Nang makababa siya ay nakarinig siya ng tawa mula sa kusina kaya naman tinungo niya
na kaagad iyon at nakita niya naman si Julianna at Daniel na magkausap habang
nagluluto ang huli.

Kumunot ang noo niya.

Napalingon naman si Daniel sa kanya at agad na ngumiti. "Baby," he acknowledged her

and smiled. Lumapit ito sa kanya para halikan ang pisngi niya. "How was your
sleep?" he asked her.

"It was good..." tipid na sagot niya bago tumingin kay Julianna.

"Hi, Adelaide. You're just in time. Patapos na kami magluto ni Daniel ng dinner
natin," sabi naman nito sa kanya na sinundan ng ngiti. Ngiti na alam niyang hindi
naman totoo.

"Ganoon ba? I'll just help prepare the table, then," she told them and got some
plates. Hindi naman siya pinakialaman ni Julianna ngunit tinulungan siya ni Daniel.

Mabilis lang naman siyang nakapag-ayos ng mesa at nakapaghanda na rin agad sila ng
makakain. Katabi niya si Daniel na naglalagay ng pagkain sa plato niya.

She was about to do the same for Daniel but Julianna took his plate and put food on
it. Muling kumunot ang noo niya sa babae. Hindi niya maiwasang hindi mainis sa
inaakto nito.

"Thank you for letting me stay here," sabi nito nang nakangiti. She almost rolled
her eyes on her, she just forced herself to stop it. Alam niyang hindi magugustuhan
ni Daniel kung gagawin niya iyon sa kamag-anak ni Bea.

Kumain na lang siya ng tahimik habang si Julianna at Daniel ang nag-uusap. Julianna
was bringing back past memories with Daniel, isinasali naman siya ni Daniel upang
hindi siya ma-out of place.

Nagprisinta na siyang maghugas ng pinagkainan nila nang matapos silang kumain.

Nagpaalam naman si Julianna na pupunta muna sa kwarto nito at hindi naman ito
pinakialaman ni Adelaide.

"Bakit nagsusungit ang baby?" tanong ni Daniel sa kanya habang nakayakap sa likod
niya. She looked at him and frowned. "She definitely likes you," she said.

He chuckled and hugged her tight. "If that is the case, baby, you have nothing to
worry about. I am in love with you," sabi nito sa kanya at hinalikan ang balikat
niya.

Huminga siya ng malalim at tumingin sa lalaki. "You never liked her?" she asked him
again. Napangiti si Daniel at umiling. "Dalawang babae lang ang nagustuhan ko. Si
Bea, at ikaw... Bea is gone and she will be a part of my life, and you are here. I
am building my life with you, baby. Ikaw ang mahal ko," sabi nito sa kanya,
pinapakampante siya na hindi siya dapat nangangamba.

Tumango naman siya sa lalaki at niyakap ito. Of course, she trusts him. Mahal niya
si Daniel at may tiwala siya rito.

Kay Julianna lang talaga wala.

It's as if she's up to something...

Adelaide shook her head to shrug off all the negativities and hugged Daniel tight.

Silang dalawa naman ang mahalaga. Silang dalawa lang.

CWD31

Leave a comment! :)

-----

She's almost finished watering the plants when she receives a call from Wesley.
Matapos patayin ni Adelaide ang gripo ay agad na sinagot niya ang tawag ng kababata
upang alamin kung may balita ba ito sa kanyang ina sa Davao.

Daniel knows that she's talking to Wesley and she's been very open about it.
Sinasabi niya naman din ang lahat ng napag-uusapan nila ng lalaki sa kasintahan
upang hindi ito mag-isip ng kung ano tungkol sa kanya at kay Wesley.

"Hello, Wesley?" sagot ni Adelaide sa lalaki. Naupo na rin muna siya sa silyang
nasa may garden. Nasa may isang sulok ang mga ginamit niya kanina na panglinis at
pangtanggal sa mga patay na dahon sa mga halaman na naroon. Natutuwa nga siya na
namumukadkad ang mga bulaklak na naroon kahit na noong una niyang pinakialaman ang
mga iyon ay natatakot siya na masira niya ang mga tanim na halaman doon.

"Hey, Adelaide, how are you?" tanong naman ng binata sa kabilang linya. Napangiti
siya ng tipid dahil kahit naman papaano ay masaya siyang may nakakausap siyang
parte talaga ng buhay niya sa Davao.

"I am okay, I think better?" sinundan niya iyon ng mahinang pagtawa. Iyon naman din
talaga ang nararamdaman niya dahil wala naman silang nagiging problema ni Daniel sa
ngayon. Maaga itong umalis kanina dahil sinundo ito ni Nash–ang acting assistant
nito, na sa totoo lang ay hindi naman alam ni Adelaide kung ano ba talaga ang
ginagawa.

Yesterday, they baked some cookies and of course, they ended up on their bed after.
Daniel is really sweet and he's caring and gentle. Parang kahit nga na anong
hilingin ni Adelaide ay buong puso nitong ibinibigay.

"Really? That's good to know," sagot naman nito sa kanya. "Anyway, I still don't
have news about your mom but I might go home next week. I'll try to visit her and–"

"You think they will let you in?" She cut him off. Alam naman niyang hindi ito
papayagan ni Fernando na makapasok sa bahay nila dahil na rin alam nito na
manliligaw niya si Wesley. Isa pa, baka idamay lang nito ang lalaki.

"There's no harm in trying?" She heard him chuckling and she shook her head. Alam
niya na hindi nito hahayaan na makapasok si Wesley sa bakuran nila. Sinubukan iyon
ng lalaki noong panahon matapos ikasal ito at ang kanyang ina at kinailangan niya
pang pumunta sa gate nila upang papasukin ang binata.

"I don't know... I just want to know if she's okay, but I can't call her because
there's a possibility that he will answer the call. Ayokong makausap siya," sabi ni
Adelaide sa kaibigan. Alam din ni Daniel kung gaano niya kadisgusto ang lalaking
iyon. Ni sa panaginip ay hindi niya gustong makasama si Fernando.

"I understand and even my dad doesn't like that guy, Adelaide," sabi naman ni
Wesley. Only if she could ask help from her Tito Alejandrino, she would, but
unfortunately, he lost the last election. Masyadong naging marumi ang eleksyon sa
kanila kaya maraming bumili ng kalabang partido na sa pagkakaalam ni Adelaide ay
kilala ni Fernando.

"Just... Can you call me if you have any news about my mom? That would mean a lot,
Wes..." she said, almost pleading. Kahit na masama ang loob niya sa ina, hindi niya
maitatanggi ang pangungulila rito at maging ang pag-aalala. Hindi niya alam kung
tinatrato ba ng tama ni Fernando ang kanyang ina.

"Of course, Adelaide..."

"Thank you, Wesley..." iyon lang at ibinaba niya na ang tawag. Napasandal siya sa
upuan bago huminga ng malalim. Isinuksok na lang niyang muli ang cellphone sa bulsa
bago tumayo upang ipagpatuloy ang ginagawa.

Natigilan naman siya nang makita si Julianna na naglalakad papunta sa swimming

pool. Napataas ang kilay niya nang makitang halos wala namang tinatakpan ang suot
nitong swimsuit. It was as if she's just covering her nipples and the slit between
her legs.

Inilapag nito ang shades sa lamesang naroon kasabay ang robe na bitbit nito bago
tumingin sa kanya at ngumiti. "Hi," maarteng bati nit sa kanya. Tumango lang siya
ng tipid dito.

Lumusong na ito sa pool kaya naman napailing na lang si Adelaide at tinapos na ang
ginagawa upang makapagluto ng tanghalian. Alam niyang hindi uuwi si Daniel ngayong
tanghali dahil nagpadala na ito ng mensahe sa kanya kanina kaya naman silang dalawa
lang ni Julianna ang kakain ngayong tanghali.

She just tied her hair and started cooking. Sa tagal na naroon si Julianna, hindi
sila kailanman nagkaroon ng pag-uusap na tumagal ng kalahating oras. Wala naman din
siyang masasabi sa babae at kahit na gustuhin pa niyang pakisamahan ang babae, may
kung anong bumubulong sa kanya na nagsasabi na hindi ito mapagkakatiwalaan.
Yes, she's Bea's sister but by the look of it, they're both very different people.
Malayo ang personality ng dalawa kahit na sa pictures niya lang naman nakita si
Bea.

Napangiti siya ng tumawag si Daniel sa kanya kaya naman agad niyang sinagot na
iyon. Nakapagsaing naman na siya kaya magluluto na lang siya ng uulamin nilang
dalawa ni Julianna.

"Hi, baby," Daniel greeted her and that made Adelaide smile. She really likes it
when he calls her baby. It's sweet and it instantly brings a smile to her face.

"Hi..." bati niya sa lalaki. Naupo na muna siya habang tinitignan ang cook book na
nakita niya sa kusina ni Daniel at naghahanap ng mabilis lang na malulutong ulam
para sa tanghalian nila ni Julianna. Kahit pa ayaw niya sa babae, hindi naman niya
pwedeng hindi pakainin ito dahil bisita pa rin ito ni Daniel.

"Have you eaten? Or you want me to order food for you?" tanong nito sa kanya.
Naririnig niya rin ang mga tila nag-uusap sa background ni Daniel.

"No need. I'll just cook," tanggi niya naman dito. Ganoon kadalasan ang ginagawa ni
Daniel sa tuwing umaalis ito. Nagpapadeliver na lang ito ng pagkain para sa kanya
para hindi na siya mapagod pang magluto.

"Are you sure?" he asked her again. Napangiti naman siya at tumango kahit pa hindi
naman siya nakikita nito.

"Yes, I am," sagot niya rito. "What time will you be home? May gusto ka for
dinner?" tanong niyang muli kay Daniel habang patuloy sa pagscan sa mga recipes na
naroon sa cook book.

"I want you for my dinner," diretsong sabi ni Daniel na dahilan upang mamula ang
pisngi ni Adelaide. He even chuckled sexily!

"Daniel!" she sneered at him to hide what she felt. Hindi naman madaling hindi
maapektuhan sa mga ganoong sinasabi ni Daniel. Simpleng mga salitang ganoon ng
lalaki ay talaga namang nakakaapekto sa kanya.

Hindi nga niya rin maintindihan kung bakit ba tila mas mabilis siyang maapektuhan
sa mga sinasabi at ginagawa ni Daniel. With just a mere caress on her boobs makes
her wet.

"What? I am serious," sabi nito sa kanya. Napansin niyang tumahimik na rin ang
background nito dahil nawala na ang mga nag-uusap na naririnig niya kanina.

She rolled her eyes and heaved a sigh. "Then go home early so you can do whatever
you want with me," she said. Narinig niya ang pagtikhim nito sa kabilang linya
tanda na naapektuhan ito sa sinabi niya. Something inside her celebrated because of
that.

"Like asking you to sit on my face again?" He teased her.

Nag-akyatan ang dugo sa ulo ni Adelaide dahil damang-dama niya ang pag-iinit ng
pisngi niya dahil sa sinabi nito. She did that because she was feeling so hot at
that time and she wanted to try it. Daniel was very vocal in saying that he liked
it and he wants her to do that again. Hindi pa nga lang ulit nagagawa ni Adelaide
ang bagay na iyon sa lalaki.

"Baby," saway niya sa kasintahan dahil nararamdaman niya ang pag-iinit ng katawan
niya dahil sa sinasabi nito. Hindi naman normal na lagi na lang nag-iinit ang
pakiramdam niya kaya iyon din ang isa sa pinagtataka ni Adelaide sa sarili niya.

"Hmm?" Daniel moaned in purpose to tease her more.

"Baby," muling saway niya sa lalaki. Natawa naman ito sa kabilang linya. "Okay,
okay, I will stop," sabi nito sa kanya. She sighed in relief when he said that.

"I'll be home before 7 pm, do you want anything?" tanong nito sa kanyang muli.
Kinagat niya ang labi niya at nag-isip ng ipapabili sa lalaki.

"Baby?" untag ni Daniel nang hindi kaagad siya nagsalita.

She smiled and replied to him. "I want an ice cream. Cookies and cream flavor,"
sabi niya sa lalaki.

"We have that in the freezer, baby," sabi ni Daniel dahilan para mapasimangot naman
si Adelaide.

"Gusto ko nasa cone," sabi niya sa lalaki habang nakasimangot. Alam niyang may mga
ice cream sila pero mas gusto kasi niyang kainin ang ice cream na nasa cone ngayon.

"I'll just buy some sugar cones?" Daniel asked her again. She rolled her eyes
again. "No, I want ice cream na nasa cone," paliwanag niya naman sa lalaki.

"Oh... okay, just that?" tanong nito sa kanya.

"Yes..." sagot niya sa binata. "See you later..." aniya sa lalaki dahil may naisip
na siyang lulutuin ngayong tanghali.

"Alright, I love you," paalam ni Daniel sa kanya. Ngumiti naman siya bago
nagsalita. "I love you, too," iyon lang at ibinaba na rin niya ang tawag at muling
bumalik sa harap ng refrigerator para magluto.

She was almost done cooking when she saw Julianna walk towards the fridge. Tapos na
rin itong mag swimming at nakapagbihis na rin ng damit nito.

"What did you cook?" tanong nito habang hawak pa rin ang isang bote ng tubig.

Nilingon niya ang babae at nagkibit-balikat. "Tortang talong?" sagot niya naman
dito bago dinala iyon sa may lamesa. Kumuha na rin siya ng dalawang placemat para
sa kanilang dalawa.

"I'm not eating that," sabi nito sa kanya bago ito naghanap ng makakain sa loob ng
refrigerator. Tinignan ito ni Adelaide at hindi niya napigilang mapataas ang kilay.
Napairap na lang siya at hinayaan ang babae sa plano nitong gawin.

Nagsimula na lang siyang kumain ng tahimik.

"I can't believe you're feeding Daniel those kinds of food," napapailing na sabi
nito. She saw her slicing some vegetables and putting it on the bowl. "So
unhealthy," muling sabi nito kahit na hindi naman na nagsasalita si Adelaide.

When she finished what she's doing, she occupied the seat in front of her and put
the vegetable salad she made. She started eating before looking at her. "What?" she
asked her.

Nagkibit-balikat naman si Adelaide at nagpatuloy na lang sa pagkain. Hindi niya

nanaising mawalan ng gana dahil sa sinasabi ng babaeng kaharap niya dahil talaga
namang nagcrave siya bigla sa tortang talong habang kausap si Daniel.
"You know, if Bea's here, she won't let Daniel eat those kinds of food you cook.
Too bad, she's gone," iiling-iling na sabi nito bago muling kumain.

Huminga siya ng malalim bago tumingin sa babae. "I am sure of that, too," sagot na
lang niya dahil alam niya naman talaga na hindi sila magkatulad ni Bea. Also, she's
the first person Daniel loved.

"That's good, because you're actually nothing compared to Bea," diretsong sabi ni
Julianna sa kanya. Natigilan si Adelaide at nag-angat ng tingin sa babaeng tila
nasisiyahan sa naging reaksyon niya.

"Excuse me?" she asked her. Mahigpit ang hawak niya sa kubyertos habang nakatingin
sa babaeng nasa harap niya.

"You are nothing compared to Bea," ulit na sabi nito sa kanya. "I mean, have you
seen her? Sa pictures niya, they way she dressed up, dolled up?" sinundan nito iyon
ng pagtawa. "Compare yourself to her, you're literally a dust compared to her,"
sabi nito na iiling-iling pa bago muling kumain.

Hindi makagalaw si Adelaide dahil sa mga sinasabi ni Julianna sa kanya ngayon.

Mataas ang respeto niya kay Bea dahil talaga namang nauna ito sa buhay ni Daniel at
kailanman ay hindi naman talaga niya ito mapapalitan sa buhay ng lalaki.

Huminga siya ng malalim bago maingat na ibinaba ang mga hawak at tumingin sa babae.
"I know that Bea will be a part of Daniel's life and I am not here to compete with
her because her place in his life is irreplaceable," sabi niya habang diretsong
nakatingin sa babae. "But I don't think it's right to say those things to the
girlfriend of the owner of the house you're in," kumuyom ang kamay niya habang
nakatingin sa babae.

Hindi niya mapigilang hindi makaramdam ng sakit at galit dahil sa mga sinasabi ng
babaeng ito sa kanya. Naramdaman niya na noon pa man na may kakaiba rito pero hindi
niya akalain na magbibitaw ang babaeng ito ng mga ganoong salita sa kanya.

"Did I hit a nerve? It's true though. Panakib-butas ka lang naman ni Daniel para
lang masabi niya sa mga tao na okay siya na wala na si Bea. That'll be your role in
his life. Don't expect to be like Bea in his life. That won't happen and, darling,
please. Look at yourself. Do you really think Daniel is serious about you? He's
just playing with you because you're so gullible. I know that because I know him
longer than you," she chuckled and shook her head.

She gritted her teeth as he stared at her. "You don't know anything about me and
Daniel and–"

"Oh, I know that he's helping you and you seduced him, but you're too innocent to
see that he's just using you. Uulitin ko, Adelaide. Panakip-butas ka lang ni Daniel
dahil nawala si Bea sa buhay niya," she smiled wickedly.

She pushed her plate away a little. "I'm done. I lost my appetite," she rolled her
eyes on her and left her alone.

Nararamdaman niya ang diin ng kuko niya sa palad niya dahil sa diin ng pagkakakuyom
niya. Ilang beses niya ring ikinurap ang mga mata upang pigilan ang mga luhang
kumawala sa mga mata niya dahil sa mga sinabi ni Julianna sa kanya.

Napayuko siya at tuluyan niyang pinakawalan ang mga luha sa mga mata niya at
mabilis na pinalis ang mga iyon upang awatin ang sarili sa pag-iyak. Naiinis siya
sa sarili niya na naapektuhan siya sa sinasabi nito kahit na hindi naman dapat,
naiinis siya na umiiyak siya ngayon imbes na lumaban siya sa babaeng iyon.

Mabigat ang loob niyang nilinis ang pinagkainan kahit pa hindi pa marami ang nakain
niya. Nagtungo na lang siya sa kwarto nilang dalawa ni Daniel para magkulong at
hintayin ang lalaki.

Hustong nakarating na siya sa may pinto ng kwarto nilang dalawa nang makaramdam
siya ng pagkahilo. Mahigpit siyang kumapit sa seradura ng pinto dahil pakiramdam
niya at tila siya mabubuwal.

She managed to open the door but the moment she got inside, everything turned black
and she fell on the floor.

CWD32

Leave a comment! ❤

●●●

Nang magmulat ng mata si Adelaide ay napansin niyang nasa kama na siya ngayon at
nakahiga. Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nawalan ng malay, ang huling
naaalala niya lang ay sumakit ang ulo niya at nahilo siya, pagtapos ay nawalan na
siya ng malay at tuluyang nabuwal.

She looked around the room, she's alone. It's possible that Daniel's home and he
saw her on the floor and he carried her to their bed.

Maingat siyang bumangon para makaupo, napalingon naman siya sa may pinto nang
bumukas ito at iluwa si Daniel na may dalang tray na may kung anong umuusok doon.
Kumunot ang noo niya sa lalaki.

"Baby, you're awake," agad na lumapit sa kanya si Daniel matapos nitong ilapag sa
may lamesa ang dalang tray. Naupo ito sa may gilid ng kama at hinawakan ang
magkabilang kamay niya. "You scared the shit out of me, what happened?" he asked
her. He squeezed her hand while his eyes were on hers.

Pinagmasdan siya ni Adelaide at napailing. "I don't know... nahilo lang ako kaya
ako natumba," paliwanag niya naman sa lalaki. Tinitigan siya ni Daniel na tila ba
sinusuri nito kung nagsasabi ba siya ng totoo.

"Let's go to the hospital so they can check on you," sabi nito sa kanya na agad
niyang pinigilan. "There's no need for that," awat niya sa lalaki. "I'm fine now,
nainitan lang siguro ako kanina kaya nawalan ako ng malay, but I am all good now,
Daniel," hinawakan niya ang kamay ng lalaki at pinisil iyon. "Don't worry, okay?"
inangat niya ang isang kamay upang haplusin ang pisngi nito at ngumiti siya ng
matamis sa kasintahan.

Halata namang napipilitang tumango si Daniel sa kanya kaya ginawaran niya na lang
ito ng mabilis na halik sa mga labi. "Thank you..." bulong niya sa lalaki.

"I love you," sabi naman nito bago hinalikan ang noo niya. "I brought you some
soup," sabi nito bago tinignan ang tray na dala kanina. Maging si Adelaide ay
lumingon na rin doon. Parang kumalam ang sikmura niya nang maamoy niya iyon dahil
hindi naman din talaga siya nakakain ng maayos kanina noong kasama niya si
Julianna.

Naalala niya na naman ang mga sinabi ng babaeng iyon sa kanya. Kung paanong
ipamukha nito sa kanya na walang-wala siya kay Bea sa buhay ni Daniel. Wala naman
siyang plano na makipagkumpetensya kay Bea, alam niya naman ang lugar niya sa buhay
nito at alam niya na kailanman ay hindi naman niya talaga mapapalitan ang babae sa
buhay ng kasintahan niya.

"I love you, too," masuyong sabi niya kay Daniel. Ngumiti naman ito sa kanya bago
kinuha ang mangkok na may lamang soup na inihanda nito. Kahit pa nagpipilit siya na
siya na lamang ang kakain na mag-isa, hindi siya hinayaan ni Daniel kaya naman ito
ang nagsubo sa kanya hanggang sa maubos niya ang laman ng mangkok na hawak nito.

"It's good," sabi ni Adelaide bago sumandal sa headboard ng kama. "I liked it,"
dagdag niya pang sabi sa lalaki.

"I'm glad you liked it," ngumiti ito sa kanya bago inabot ang baso na may lamang
tubig. "Are you sure you're okay? If you don't want to go to the hospital, I can
just call a doctor and ask him to go here to check on you," hinaplos ni Daniel ang
pisngi ni Adelaide kaya naman mas napangiti siya dahil bakas na bakas sa mukha ni
Daniel na nag-aalala ito sa kanya.

"I'm okay, now..." sabi niya rito upang mawala ang pag-aalala nito sa kanya. Kahit
na hindi kumbinsido ay tumango ito sa kanya at hinalikan siya sa noo. Adelaide
smiled at him and pulled him in a hug.

Wala namang nagawa si Daniel at niyakap na rin si Adelaide. Nahiga ito sa tabi niya
kaya mas hinigpitan ni Adelaide ang yakap sa lalaki.

"You missed me?" Daniel asked her, he kissed the tip of her nose.

She smiled and nodded her head. "I missed your scent," she nuzzled her head on his
neck and sniffed him. She smiled when she inhaled his scent and kissed his neck.

"Baby," tawag sa kanya ni Daniel.

"Hmm?" she asked and kissed his neck, she moved again and went on top of Daniel.
Hinawakan naman ni Daniel ang magkabilang bewang niya upang alalayan. Naramdaman
niya ang mahinang pagtawa ng kasintahan kaya naman bumangon kaunti si Adelaide
upang pagmasdan ito.

She was sitting right on top of his bulge and she could feel him growing against
her folds.

"What's funny?" tanong niya sa lalaki. Tinaasan ng kilay ni Adelaide ang kasintahan
bago marahang iginalaw ang balakang upang tudyuhin ang pagkalalaki nito. Nakuha
naman niya ang gustong reaksyon dito nang umungol si Daniel at pisilin ang balakang
niya.

"Baby..." he groaned and squeezed her waist more.

"Hmm? What's funny?" she asked him again and to her surprise, Daniel pulled her
closer to him and hugged her tight.

"Since when did you become a tease?" he asked her as he rubbed her back. He was
kissing her head while his hips was also moving, rubbing his hard member on her
center.
"Hmm..." ungol niya nang maramdaman ang pagdikit ng katawan nilang dalawa sa kabila
ng mga suot na damit. Nag-angat siya ng tingin kay Daniel at nakita niyang
nakatingin din ang lalaki sa kanya.

"Undress me," mahinang sabi niya sa lalaki. Nakikita niya ang pamumula ng mukha ni
Daniel, tanda na kahit ito ay naapektuhan sa ginagawa nilang dalawa sa ngayon.

"Gladly," he said before reaching the hem of her shirt, he pulled it up and because
she was not wearing a bra, he immediately saw her breast and that made Daniel smile
while looking at her.

Pinaupo siyang muli ni Daniel bago ito bumangon ng kaunti at sumandal sa headboard
ng kama. Pinagmamasdan niya ang lalaki ngunit may iba itong balak dahil ang
dalawang kamay nito ay nasa dibdib niya na.

He's squeezing her boobs, teasing her nipples. He's tugging it using his fingers
and that made her feel so good. Hindi maiwasan ni Adelaide na mapaungol dahil sa
ginagawa ni Daniel sa kanya.

"They're really beautiful," he whispered before he lowered his head and licked her
nipple. Nang maramdaman niya ang init ng mga labi ni Daniel sa dibdib niya ay hindi
niya napigilang mapaarko ang likod, mas ialay ang sarili sa lalaki.

"Ohh..." she bit her lip as she held his head, pushing him more to her breast.
Daniel began licking and sucking her nipple, tugging it with his teeth.

"Hmm..." she moaned again. She personally liked it whenever Daniel is sucking her
nipple, it's making her feel hot even more.

He cupped the other one and palmed her nipple while kissing, licking and sucking
the other one. Hindi mapigilan ni Adelaide ang mga pag-ungol dahil sa ginagawa ni
Daniel.

Inabot niya naman ang mga butones sa suot nitong longsleeves na polong puti at
inalis ang mga iyon upang hubaran ang lalaki. Hindi naman siya pinahirapan ni
Daniel dahil ito na rin mismo ang nag-alis sa suot nito.

Adelaide looked at Daniel and maybe, she will never get tired seeing this man's
body. She held onto his shoulder as he sucked her nipple again.

"Daniel..." she moaned her name and cupped his face to kiss his lips. He didn't
waste any time and kissed her hungrily. He was kissing her deep, hard and rough,
but at the same time, he was gentle. He was careful with his moves.

She smiled against his lips when she felt him pulling her shorts down. She knows
exactly what's gonna happen and she has no plans on protesting because she likes it
and she wants it.

Kinabukasan ay nauna siyang magising kay Daniel. Napangiti pa si Adelaide nang

maabutan ang lalaki sa tabi niya habang yakap-yakap siya nito. After what they did,
Daniel ordered food for them.

After eating they had one more round before they finally went to sleep. Kung minsan
ay hindi na rin alam ni Adelaide paano ba niya masasabayan ang energy ni Daniel.
Kumpara naman kasi sa lalaki ay mas mahina talaga ang katawan niya. Daniel loves
hitting the gym while Adelaide loves watching Daniel working out.

Marahan siyang bumangon at kinuha ang damit na nasa sahig. Mabilis lang siyang
nagbihis upang makapaghanda ng almusal nila ng lalaki kaya matapos siyang magbihis
at maghilamos ay bumaba na rin siya kaagad para maghanda ng pagkain.

"You're still gonna feed Daniel some trash?" tanong ni Julianna. Base sa itsura
nito ay mukhang nag jogging ito ngayong umaga.

"I'm going to make him breakfast," sagot niya naman sa babae. Hindi na lang niya
ito tinapunan pa ng tingin para hindi masira ang umaga niya. Okay silang dalawa ni
Daniel kaya wala namang dahilan para pag-awayan nilang dalawa ang mga walang
kwentang bagay na sinasabi ni Julianna.

She busied herself cooking their breakfast. Naghihiwa siya ng mga gulay na ilalagay
niya sa omelette na gagawin nang sadyaing banggain ni Julianna ang kamay niya
dahilan upang mahiwa niya ang sariling daliri.

"What the..." natigilan si Adelaide nang makita ang dugo sa kamay niya kaya dali-
dali siyang nagtungo sa lababo upang hugasan ang kamay. Tinignan niya si Julianna
na painosenteng nagkibit-balikat.

"That's what you get when you're clumsy," she said and drank from her glass.

"What is your problem?" hindi napigilan na sabihin ni Adelaide habang nakatingin sa

babae. Alam niyang wala naman siyang ginagawa sa babaeng kaharap pero hindi niya
lubos na maunawaan bakit ba tila galit na galit ito sa kanya.

"You're the problem here, Adelaide. Can't you see? Pinagsisiksikan mo ang sarili mo
kay Daniel. Bakit? Umaasa ka na makikita ka niya bilang si Bea? In case you didn't
hear me yesterday, I will say it again. You are nothing compared to Bea, stop
trying so hard to be like her!" diretsong sabi sa kanya ni Julianna.

Kumunot ang noo niya sa babae dahil sa mga sinasabi nito sa kanya. "I'm not trying
to be someone like Bea," depensa niya sa sarili niya. "I don't know what you're
talking about or where you got those ideas, but I have no plans to be someone like
her. Magkaiba kaming dalawa!"

"Then leave Daniel alone! You're just ruining his life! Simula ng dumating ka sa
buhay niya, mas nagulo lang siya, e. Tinulungan ka na, inaabuso mo pa. Ngayon,
inaakit mo? Mahiya ka nga!" sabing muli ni Julianna sa kanya.

Napakuyom ng kamay si Adelaide habang ang mga mata ay nananatili kay Julianna.
Hindi niya malaman kung bakit ba ganoon na lang katindi ang galit ng babaeng ito sa
kanya.

Was it because she's Bea's sister and she doesn't want Daniel to have someone else
in his life or was it something else?

"If I were you, you should leave! Hindi naman din kayo magtatagal ni Daniel,"
dagdag pa ng babae bago umalis sa kusina at iwan si Adelaide na mag-isa.

She clenched her fists tight and breathed heavily. Pinilit na lang niya ang sarili
na ituloy ang ginagawa dahil para naman iyon kay Daniel.

Hustong tapos na siyang magluto nang bumaba si Daniel. Agad itong lumapit sa kanya
nang makita siya nito sa kusina at niyakap mula sa likod.

"Hmm... you're up early," he said and kissed her head. She looked at him and smiled
a little. "I cooked breakfast, that is why," she replied and pecked on his lips.

Ngumiti naman si Daniel sa kanya at nagprisinta na itong magtimpla ng kape nito at

gatas para sa kanya. Hindi naman na siya tumanggi hanggang sa makapaghain na siya
ng pagkain nilang dalawa.

Mabigat pa rin ang loob niya dahil sa mga sinasabi ni Julianna sa kanya pero pilit
na lamang niya iyong iniignora dahil alam niya naman ang totoo sa sarili niya.

Marami lang talagang taong mahilig manghusga at magsabi ng kung ano-ano ng hindi
naman alam ang totoo. Marami lang talagang tao ang madaling magbitaw ng masasakit
na salita na hindi iniisip ang kapakanan ng kapwa kung makakasakit o hindi.

Maraming insensitive sa mundo na ang iniisip ay pansariling kapakanan lang.

"What happened to this?" hinawakan ni Daniel ang kamay ni Adelaide na may band-aid.
Napatingin din si Adelaide roon at ngumiti ng maliit. "I was cutting the onion
earlier... nadulas..." sabi na lang niya na ikinasimangot naman ni Daniel.

"Be more careful, baby," sabi nito sa kanya bago hinalikan ang daliring may band-
aid. Tumango naman siya sa lalaki at ngumiti.

Nagpaalam naman si Daniel na sasagutin lang ang tawag sa telepono nito kaya muling
naiwan na mag-isa sa kusina si Adelaide. Naisip na naman niya ang sinabi ni Juliana
kaya napailing na lang siya upang iwaksi iyon sa isipan niya.

Naupo na lang siya at hinintay si Daniel para makapag-almusal silang dalawa.

Nakarinig siya ng kung anong nabasag kaya naman agad siyang nagtungo roon.

Laking gulat niya nang makita na ang portrait nila Daniel at Bea ang nasa sahig at
basag ang salamin ng frame nito. Napalingon siya sa paligid upang malaman kung
paanong nabasag iyon.

"What did you do?!" malakas ang boses na sabi ni Julianna sa kanya. Napalingon siya
sa babaeng pinanlalakihan siya ng mga mata. "Talagang inaambisyon mong palitan si
Bea sa bahay na ito, ha?!" sabi nito sa kanya bago hinila ang buhok niya.

Masakit ang pagkakahila nito sa buhok niya at pakiramdam ni Adelaide ay matatanggal

ang mga buhok niya mula sa anit niya dahil sa ginagawa ng babaeng iyon sa kanya.

"No, stop! It wasn't me!" sabi niya habang hawak ang buhok at pilit na pumipiglas
sa babae. "Daniel!" malakas na sigaw niya upang daluhan siya ng lalaki.

Ilang sandali lang ay narinig niya na ang boses ni Daniel at binitawan ni Julianna
ang buhok niya. Tumingin siya sa babae na nakatingin din ng masama sa kanya.

"What's happening here?" tanong ni Daniel na nakatingin sa kanya. Nakita rin nito
ang frame na nakakalat sa sahig. Kita ang pagkabigla sa mukha ng lalaki dahil sa
nakita.

"What happened?" he asked again.

"It's her! Binasag niya dahil gusto niyang palitan si Bea rito sa bahay mo!" sabi
ni Julianna kay Daniel. Napatingin naman siya kay Daniel at umiling.

"It was not me," depensa niya sa sarili. "I'm sorry that it happened, but I am
serious, it was not me..." sabi niyang muli habang nakatingin kay Daniel.

Huminga ito ng malalim bago lumapit sa kanya at hinawakan ang kamay niya. "I know,
I know. Ipapalinis ko na lang iyan. Nasugatan ka ba?" tanong ni Daniel sa kanya,
hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya. "Don't cry, baby. I am not mad," pag-
aalo ni Daniel sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. "I am not mad..." bulong nito
habang yakap-yakap siya nito.

Hindi niya alam kung bakit ba galit na galit si Julianna sa kanya pero isa lang ang
sigurado siya sa ginagawa nito...

Gusto nitong mawala siya sa buhay ni Daniel...

She hugged Daniel tight as the thought of losing him creeped to her mind.

Hindi niya kaya...

Hindi niya kayang mawala si Daniel sa kanya.

CWD33

Hunter's Temptation Book is now available for pre-order. Visit Immac Watty Online
Shoppe on Facebook to know the full details! :)

------

"Where are you going?" She watches him dressed up while she's hugging his pillow.
Narooon pa ang amoy ni Daniel kaya naman mahigpit ang yakap doon ni Adelaide.
Nakatakip sa katawan ni Adelaide ang kumot habang nakasilip pa rin siya at
pinapanuod ang kasintahan habang nagbibihis ito.

Hindi niya mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan ang lalaki.

"Thunder is asking me to help him," he shrugged and looked at her. Lumapit ito sa
kanya at naupo sa kama. Hinaplos ni Daniel ang pisngi ni Adelaide bago yumuko at
mabilis na dinampian ng halik ang labi niya.

"This early? Hindi pa ako nakakapagluto ng almusal, e," reklamo niya naman sa
lalaki. Hinawakan niya rin ang butones ng polo nito at binubuksan ito.

Daniel chuckled and pecked on her lips again. "It's okay, baby. I'll just eat
there," sabi nito sa kanya. Hindi naman siya nagsalita habang nakatingin siya sa
lalaki. "Why? What's wrong?" he asked her.

Umiling naman si Adelaide bilang sagot dito. "What time are you going home?" tanong
niya na lang sa halip. Idinantay niya ang pisngi sa unan habang nakatingin sa
lalaki.

Ngumiti si Daniel sa kanya at hinawakan ang kamay niya bago dinala sa mga labi nito
upang halikan iyon. "I'll try to be home early, baby," he told her. Tumango na lang
siya dahil alam niya naman na wala naman siyang magagawa dahil may trabaho si
Daniel. She's pretty sure Thunder called him because they wanted him to do
something.

"It's okay, I will be fine here..." sabi niya sa lalaki at pilit na ngumiti.
Lumambot ang ekspresyon ng mukha ni Daniel habang nakatingin sa kanya. "I'm sorry
about Julianna. I will talk to her and will tell her to look for another place to
stay, okay? I will deal with her, baby," sabi nito sa kanya bago muling masuyong
hinaplos ang pisngi niya.

Wala siyang sinabi na kung ano kay Daniel dahil alam niya naman na kahit ampon lang
ng pamilya nila Bea si Julianna, alam niya na matatawag pa ring pamilya ito ni
Daniel.

"Okay..." sumang-ayon na lang siya sa lalaki. Ngumiti ito sa kanya at muling

yumukod upang halikan ang mga labi niya. Tinanggap naman iyon ni Adelaide at kung
hindi pa tumunog ang cellphone ni Daniel ay malamang na kung saan pa silang dalawa
aabot.

"I got to go. Eat, okay? Call me if you need anything," sabi ni Daniel bago
hinalikan ang noo niya at kinuha ang wallet nito at ang cellphone na nasa lamesa.
Tumango lang siya rito at pinagmasdan ito hanggang sa makaalis ito ng kwarto.

She stayed in bed for another ten minutes. Hindi niya rin malaman kung bakit ba
parang mabigat ang pakiramdam niya ngayon gayong kahapon naman ay ayos lang siya.
It was as if she's too lazy to get up and all she wanted to do is to sleep
throughout the day.

Tinignan niya ang cellphone niya kung may balita galing kay Wesley pero wala naman
din siyang nakita. Iilan lang naman ang taong may alam ng phone number niya.

Si Daniel, si Hunter, si Zyline, si Rain at si Wesley.

Hustong alas nueve nang mapagdesisyunan niyang bumangon na lang upang makapag-
almusal. Wala siyang gana na magluto kaya naman iniisip na lang ni Adelaide na
kumain ng cereals ngayong umaga.

She's silently praying that Julianna went out today because she doesn't want to
deal with her today.

Natigilan si Adelaide sa paghakbang nang muling makaramdam ng pangangasim sa

sikmura niya. Napatakip din siya sa bibig nang pakiramdam niya ay masusuka kaya
mabilis na tinungo niya ang banyo at inangat ang takip ng toilet bowl at saka
sumuka.

Mahigpit ang kapit niya habang panay pa rin ang pagsuka niya. Hindi niya malaman
kung bakit ba nitong nakaraan ay madalas ang pagduduwal niya at mabilis din siyang
mahilo. Nang pakiramdam niya ay wala na siyang maisusuka ay dahan-dahan siyang
tumayo at nagflush sa banyo bago tumungo sa lababo upang maghilamos.

She heaved as sigh as she looked at herself. Iniisip niya na marahil ay dala ng
stress niya kay Julianna kaya parang sumasama ang pakiramdam niya. Panalangin niya
lang talaga sana na wala si Julianna para naman makapagpahinga siya mula sa mga
matatalas na salitang binibitawan nito sa kanya.

Lumabas na rin siya ng kwarto pagtapos at tinungo niya na ang kusina para kumuha ng
cereal. Lumilinga-linga rin siya dahil wala siyang naririnig na kahit anong ingay.
Mukha ngang wala si Julianna kaya naman kahit papaano ay nakahinga ng maluwag si
Adelaide.
Kinuha na lang niya ang galon ng gatas na naroon at tinungo ang lamesa upang mag-
almusal na. Wala naman talaga siyang gagawin maghapon dahil nakapaglinis naman
noong nakaraan ang mga kasambahay sa bahay nila Daniel. She's alone in that big
house.

Hindi naman din siya basta na lang pwedeng lumabas dahil hindi naman siya sigurado
kung hindi siya makikita ng mga tauhan ni Fernando. Kung kasama niya si Daniel, ay
alam niyang ligtas siya pero kung siya lang na mag-isa, wala siyang laban sa mga
iyon.

Maybe I should ask Daniel to teach me how to use a gun...

Napailing na lang din siya sa naisip dahil alam niya naman na hindi papayag ang
lalaki. Sasabihin lang nito sa kanya na kaya naman nitong ipagtanggol siya kaya
hindi niya kakailanganin na malaman kung paano gumamit ng baril.

Matapos kumain ay nilibang na lang ni Adelaide ang sarili sa pag-aalaga sa mga

bulaklak na naroon. Napalingon na lang siya sa may gate nang marinig ang
pagdoorbell ng kung sinuman ang naroon.

Naghugas na lang na muna siya ng kamay bago tinungo ang gate para silipin kung sino
ang naroon. Napakunot ang noo niya nang makitang naroon si Rain at Zyline.

Pinagbuksan niya ang mga ito at diretso namang pumasok ang dalawa.

"Uhm..."

"Hi!" bati ni Zyline sa kanya bago bumeso sa kanya, ganoon din naman ang ginawa ni
Rain. "Daniel said you're alone here and my husband called him so, we're here to be
with you!" sabi ni Rain sa kanya.

Nakatingin pa rin siya sa dalawang babaeng naroon na tila nagtataka.

"Oh, come on. Let's go inside," hinawakan ni Zyline ang braso ni Adelaide at inakay
na siya papasok sa bahay ni Daniel. Wala naman na siyang nagawa kundi sumama sa
dalawang Mrs. Dela Cruz.

"Do you want juice? Water? Coffee?" alok niya sa mga ito nang makaupo na sa couch
na naroon. Zyline smiled at her. "We'll just order our lunch, okay? I also told
Steph, Cristine and Cyan to meet us at Sweet Desire later," sabi nito na para bang
naplano na ng mga ito kung ano ang gagawin nila maghapon.

"Mika's sick so she's with Kerko now," sabi naman ni Rain sa kanya. Tumango na lang
din siya at ikinuha ng maiinom ang dalawang bisita niya.

Kinuha niya rin ang cellphone niya upang tawagan si Daniel. Isang ring pa lang ay
sinagot na agad ng lalaki ang tawag niya.

"What's happening?" she asked her. She was looking at the kitchen's doorway in case
one of them followed her there.

"What do you mean what's happening, baby?" painosenteng sagot naman ni Daniel sa
kanya. She rolled her eyes and frowned.

"Zyline Dela Cruz and Rain Dela Cruz are here. What's happening?" tanong niyang
muli sa kasintahan. Narinig niya naman ang pagtawa ni Daniel sa kabilang linya.
"Daniel," tawag niya sa lalaki.
"They're just here to be with you, baby. And you'll be a Dela Cruz, too," he said
cheerfully. Napailing na lang siya. "They said we'll go to Sweet Desire later,"
pag-iinform niya sa lalaki para kung sakali na hanapin siya nito ay alam nito kung
nasaan siya.

"Alright, baby. Sunduin na lang kita mamaya roon," sabi nito sa kanya. "Eat, okay?
I gotta go. I love you," sabi nito sa kanya bago ibinaba ang tawag.

Bumalik na lang siya sa dalawang babae habang dala ang juice para sa mga ito.
Naabutan niya si Zyline na may kung anong dino-drawing sa sketchpad nito habang
lumilinga-linga sa kabuuan ng bahay ni Daniel.

"What are you doing?" tanong niya sa babae. Ngumiti naman si Zyline sa kanya at
nagkibit-balikat. "I have a client who wants me to design his house and I am just
getting inspiration from Daniel's house," she smiled at her.

"She's an interior designer, that is why," pagpapaliwanag naman ni Rain sa kanya.

Napatango na lang siya rito. "You should get dressed, we'll just eat at Sweet
Desire," sabi nito sa kanya kaya naman kumunot ang noo niya.

"I thought we're going to order?" tanong niya rito.

"Change of plans," Rain smiled at her.

Nagtataka man ay tumayo na rin si Adelaide para maligo at makapagbihis na. Simpleng
bestidang kulay asul ang sinuot niya. Flat sandals lang din ang sinuot niya at
inilugay niya lang ang buhok niya. Nagwisik lang din siya ng pabango bago lumabas
ng kwarto para puntahan ang dalawang bisita.

"You look really pretty," sabi ni Zyline sa kanya bago tumingin kay Rain at
ngumiti.

"Yeah, no wonder Daniel is so whipped," she chuckled and got up from her seat.
"Let's go? I'm starving," sabi nito sa kanila ni Zyline. Tuumango naman si Zyline
bago niligpit ang gamit at inakay na rin siya papalabas ng bahay.

Nang masigurong secured na ang lahat ay lumabas na rin siya at sumakay sa sasakyan
ni Zyline na nasa labas. Ito ang magmamaneho at nasa tabi naman nito si Rain.

"What do you want to eat, Adelaide?" tanong nito sa kanya habang nagmamaneho.
"Italian, Japanese, Chinese?" nilingon pa siya nito nang hindi agas siya nakasagot.

"Korean?" sabi niya rito at alanganing ngumiti.

"Korean?" nilingon naman siya ni Rain na kunot ang noo. She bit her lip and nodded
her head a little. "I... I want kimchi rice... or anything with kimchi..."
nahihiyang sabi niya rito. "But, I am okay with whatever you want. Okay lang sa
akin," sabi niya rin kaagad dahil naisip niya na marahil ay hindi gusto iyon ng mga
kasama niya.

"No, it's okay. Let's have Korean food," she looked at Zyline and smiled at her.
Zyline nodded her head and continued driving.

"So, how are you and Daniel?" tanong ni Zyline sa kanya. Nakatingin ito sa salamin
kaya nakikita siya nito. Tipid siyang ngumiti rito. "Okay naman kaming dalawa..."
sagot niya rito. She chuckled and asked her again. "I mean, how's the sex life
and–"

"Zyline!" natatawang saway ni Rain sa katabi.

Pinamulahan naman ng pisngi si Adelaide at napayuko dahil sa tanong ni Zyline sa
kanya. Sa palagay niya ay nahawa na yata si Zyline sa asawang si Hunter sa pagiging
blunt nito magsalita.

Ilang sandali pa ay nakarating na sila sa isang korean restaurant at hinayaan na

lang niya ang dalawa na umorder ng pagkain nila. Kung tutuusin ay hindi naman na
siya naiilang sa mga ito, lamang na nahihiya siya dahil hindi niya alam kung baka
may masabi siyang hindi nito magugustuhan at tumutol din ang mga ito sa kanya para
kay Daniel.

Na baka hindi siya katulad ni Bea at ikumpara rin siya ng mga ito sa nasirang asawa
ng kasintahan niya. Kahit na pakiramdam niya ay hindi naman katulad ni Julianna ang
dalawang babaeng kasama, maging si Mika, ay hindi pa rin niya mapigilang isipin na
baka iniisip ng mga ito na hindi siya bagay para sa lalaki.

"Let's eat!" sabi ni Zyline sa kanya bago sila nagsimulang kumain. Masagana naman
siyang kumain dahil talaga namang naisip niya kanina ang korean food at bigla
siyang nag-crave para roon. Buti na lang at pumayag ang mga ito na roon na lang
sila kumain.

"You liked spicy food?" tanong ni Rain sa kanya nang mapansin na magana siyang
kumain ng kimchi. Ngumiti siya ng tipid bago umiling. "No... I don't know,
actually. Bigla ko lang siyang gustong kainin..."

Napansin niya ang pagtingin ni Rain kay Zyline at ngumiti ito sa babae. "Is that
so? Go, kumain ka lang, ha?" sabi nito sa kanya. Hindi niya alam ang mga ibig
sabihin ng mga titig at ngiti ng mga ito ngunit hindi na lang din siya nagtanong.

Matapos silang kumain ay nagtake out pa si Rain ng kimchi para sa kanya. Hindi rin
ito pumayag na hindi niya tanggapin iyon.

Dumiretso sila sa Sweet Desire pagtapos at hindi lang ang mga babaeng nabanggit ni
Zyline ang naabutan nila roon. Naroon na rin ang mga asawa nito at si Daniel.

"What are you doing here?" tanong niya kay Daniel nang makalapit sa lalaki.
Hinawakan naman nito ang bewang niya at hinalikan ang noo niya. "I told you, I will
just pick you up," he chuckled and looked at Zyline and Rain. "I hope you didn't
tell her negative things about me," pabirong sabi nito sa dalawa.

"I was thinking about it, baka sa susunod na lang," natatawa namang sabi ni Zyline
bago nagpaalam para puntahan ang asawa na kausap ni Thunder. Ganoon din naman si
Rain kaya naiwan silang dalawa ni Daniel sa labas ng Sweet Desire.

"Are you okay, baby?" tanong ni Daniel sa kanya. Tinignan niya ang lalaki at
ngumiti rito bago tumango. "Yes..." she nodded her head. Iniyakap niya rin ang mga
kamay sa lalaki at sinamyo ang mabangong amoy nito.

"I missed you already..." sabi niya habang nakadantay ang pisngi sa dibdib nito.

He chuckled and kissed her head. "I missed you, too..." hinigpitan nito ang yakap
sa kanya. "Come with me," sabi nito sa kanya bago hinawakan ang kamay niya at
naglakad papunta sa may likod ng Sweet Desire.

"Where are you taking me?" natatawang tanong niya sa lalaki. Lumilinga siya sa
paligid hanggang sa makita niya ang isang balon na naroon. Daniel stopped when they
were beside the well.

May pagtatakang tumingin si Adelaide sa lalaki.

"You know, Mika used to tell us that she once wished to be with Kerko here,"
panimula ni Daniel sa kanya. Nakatingin lang siya sa lalaki at nakikinig. "I told
her that, it's a coincidence. I mean, I don't believe that this well can make
wishes come true," hinawakan ni Daniel ang kamay niya at huminga ng malalim.

"When I met you, I thought to myself, I will just help you and that's it. I never
thought that I would thank Hunter for bugging me that day. Because I went out and I
met you..." he brought her hands to his lips and kissed her knuckles. She smiled a
little.

"I told you, I don't believe in this wishing well, but right now, baby, I am
wishing that you will never leave me and you will stay with me until the end
because I can't imagine waking up every morning without you by my side. I can't
imagine living a life without you in it..." Daniel smiled a little before he
kneeled down.

Natigilan naman si Adelaide sa ginawa ng lalaki.

"What..." mabilis ang tibok ng puso niya habang nakatingin sa lalaki.

"I don't plan on making this grand because what matters to me is you, baby. You..."
huminga ng malalim si Daniel bago kinuha ang maliit na box at ibinukas iyon.

Napatingin siya sa singsing na napapalibutan ng malilit na diyamante.

"Daniel..."

"The reason I was out today was because I had to get this..." he smiled a little.
"And I was planning to just do this at the house but Zyline and Rain changed the
plans and told us to just meet here. Their whipped husbands couldn't say no to
them, so here we are..."

He cleared his throat again.

"Maria Adelaide Hernandez, will you do the honor of becoming my wife?" tanong ni
Daniel sa kanya habang matiim na nakatitig sa kanya. Nakatingin naman siya sa
lalaki at nanalalabo ang mga mata dahil kanina pa lang na sinasabi ni Daniel sa
kanya ang tungkol sa pagkikita ay nagiging emosyonal na siya.

"Will you marry me, baby?" he asked her again.

She smiled at him and nodded her head. "Of course..." sabi niya rito bago niyakap
ang lalaki. Ginantihan naman siya ng yakap ni Daniel bago ito bumitaw at isinuot
ang singsing sa kanya.

Nakita niya ang mga kasama nila na nakatingin sa kanila at pumapalakpak. "What..."

Daniel smiled at her and when she turned on him, she saw him drop some coins in the
well. Kumunot ang noo niya sa lalaki.

Ngumisi sa kanya si Daniel. "Just for assurance," he said and that made her
chuckle. He pulled her closer and kissed her lips. Mas naging malakas ang palakpak
at sigaw ng mga naroon dahil sa ginawa ni Daniel.

Naglapitan naman sila sa kanila ni Daniel at binati silang dalawa. They were
congratulating them and telling them that they're also happy for them. She smiled
and thanked them.
Tinignan niya ang kamay na may suot na singsing at hindi niya napigilang mapangiti
dahil doon.

She looked at the well and silently wished, too.

I wish that Daniel and I will be together, always and forever.

CWD34

Leave a comment if you like the story! :)

====

Adelaide was smiling while looking at the ring on her finger. Nakapaglinis na siya
ng katawan niya at kasalukuyang nakaupo sa may kama at sinusuklay ang buhok niya
nang pansamantalang tumigil upang muling pagmasdan ang singsing sa daliri niya.
Tila hindi niya maalis ang ngiti sa mga labi habang nakatingin pa rin doon.

Kanina ay pinisil-pisil niya ang pisngi upang siguraduhin na hindi siya nananaginip
at totoo ang lahat ng nangyayari sa buhay niya. Upang siguraduhin na hindi siya
nananaginip at talagang inalok siya ni Daniel ng kasal.

She touched the diamonds on the ring and smiled sweetly. Most of the time, she
feels like everything is really just a dream. A fantasy. May mga umaga pa rin na
kinukurot niya ng pino ang sarili upang malaman na totoo ang lahat ng nangyayari sa
buhay niya.

Sino ba naman ang mag-aakala na dahil sa nangyari ay makakatagpo siya ng katulad ni

Daniel? Na sa kalagitnaan ng pinagdadaanan niya, makakahanap siya ng lalaking
mamahalin siya ng lubos.

Parang kahit na sinong tanungin ni Adelaide ay sasabihan siyang imposible ang bagay
na iyon.

"Why are you smiling?"

Nag-angat siya ng tingin sa lalaki nang magsalita ito. Katatapos lang din maligo ni
Daniel kaya naman nakahubad pa ito at nakatapis lang ng tuwalya ang ibabang parte
ng katawan nito. May hawak din itong isa pang tuwalya na siyang gamit nito sa
pagpapatuyo ng buhok nito. He was also leaning on the doorway and that made him
look hotter in Adelaide's eyes.

Mas ngumiti siya nang pagmasdan ang lalaki. "I'm just happy..." she replied as she
glanced at her ring again. It looked so good on her hand. Iniisip na ni Adelaide
kung paanong ingat ang gagawin niya sa singsing na iyon upang masiguro niyang hindi
iyon mawawala.

Sa palagay nga niya ay dapat na maipasa niya iyon sa magiging anak nila ni Daniel
para sa mapapangasawa rin nito...

"It's good to know that you are happy, sweets," he walked towards her and reached
for her hand. He smiled at her and kissed her knuckles. "Because I don't want
anything else in this world aside from your happiness..."

Napahagikgik naman si Adelaide dahil sa sinabi nito.

Gumapang naman ang halik nito papunta sa balikat niya.

"Alam mo, mambobola ka talaga!" napapailing na sabi niya bago mahinang tinapik ang
pisngi ng lalaki. "Nakuha mo na ako, hindi mo na kailangan na mambola pa, Mr. Dela
Cruz," natatawang dugtong niya.

Maging si Daniel ay natawa dahil sa ginawa niya pero mabilis nitong hinuli ang
magkabilang kamay niya. "Hindi ako nambobola. I'm just saying I want you to be
happy because I'm happy whenever you are happy," pagpapaliwanag nito sa kanya.
Tumango naman si Adelaide sa lalaki bago maingat na kinuha ang dalawang kamay at
ipinulupot iyon sa leeg ni Daniel upang yakapin ito ng mahigpit.

"I'm happy and I am thankful to have you..." masuyong bulong niya sa lalaki bago
mabilis na idinikit ang labi sa labi nito.

She rubbed the tip of her nose on his and hugged him tight. "I love you..."

Daniel smiled and hugged her tighter. "I love you most, Adelaide..." bulong nito sa
kanya bago hinawakan ang pisngi niya at masuyo siyang hinalikan sa mga labi. She
smiled when his lips touched hers.

It was soft and tender and at the same time, warm.

She welcomed his lips and responded to his kisses. Nararamdaman niya pa ang medyo
basa na buhok ni Daniel nang pinaglandas niya ang daliri sa buhok nito at tila mas
naging senyales iyon kay Daniel upang mas palalimin pa ang paghalik sa kanya.

His kisses were hot, passionate and seeking. He thrusted his tongue inside her
mouth and teased hers. Adelaide couldn't stop a soft moan from coming out of her
lips.

Napangiti si Daniel dahil sa ungol na iyon kaya naman pinaglandas nito ang kamay
papunta sa dibdib ni Adelaide. She's not wearing a bra that's why she instantly
could feel the warmth of Daniel's palm.

Manipis ang pantulog na suot niya kaya hindi rin nakakapagtaka na maramdaman na
agad ng lalaki ang paninigas ng koronang nasa dibdib niya.

"Hmm..." she moaned as she tried to copy the way he kisses her. Nararamdaman niya
ang pagngiti ni Daniel dahil sa ginagawa niya pero hindi niya rin magawang
ignorahin na lang basta ang kamay nitong pinipisil ang dibdib niya.

"You love squeezing it..." mahinang sabi niya nang saglit na maghiwalay ang mga
labi nilang dalawa. Ngumisi naman si Daniel sa kanya bago tumango ng marahan.

"Not just squeezing, baby. I love touching, squeezing, licking and kissing your
boobs..." he said while looking directly into her eyes. Mas nag-init naman ang
pakiramdam ni Adelaide dahil sa sinabi nito.

Hindi niya maunawaan kung bakit sa tuwing nagiging ganoon kaprangka si Daniel,
parang may kung ano sa loob niya ang mas nakakaramdam ng tawag ng laman. May kung
ano sa kanya ang mas nag-iinit at gustong maramdaman muli ang katawan ng lalaki.

He's making her feel... horny... and it's okay with her.

Wala naman siyang balak na gawin ang bagay na iyon sa iba maliban kay Daniel.

"Daniel..." she bit her lower lip when he reached the hem of her nighties and
pulled it up to remove it from her. Kahit pa malamig ang kwarto nilang dalawa dahil
na rin sa nakabukas na aircon ay hindi iyon naramdaman ni Adelaide dahil na rin
hinawakan agad ni Daniel ang katawan niya.

"You're fucking perfect..." he whispered as he cupped one of her breast again.

Mariing kagat ni Adelaide ang labi habang ang daliri ni Daniel ay tinutudyo ang
koronang nasa dibdib niya. Hindi niya mapigilan ang impit na mga ungol na
kumakawala sa labi niya habang patuloy na nilalaro ng lalaki ang dunggot na nasa
dibdib niya.

"Stop... teasing me..." she pleaded as she looked at Daniel.

He smiled at her and made her lay down on bed. Mabigat ang paghinga niya habang
nakatingin sa lalaki na sumunod naman din kaagad sa kanya. She's only wearing her
underwear and she knows that any minute now, he will remove it.

At hindi naman din siya tatanggi.

Bumaba ang mukha ni Daniel sa mga labi niya at muling siniil siya ng mainit at
mapusok na halik. Ang mga kamay niya ay muli niyang ipinulupot sa leeg ng lalaki
habang sinusubukang sabayan ang galaw ng mga labi nito.

He was kissing her hotly while making her move her tongue with him. Parang inaapoy
sa init ang nararamdaman ni Adelaide ngayon dahil na rin sa ginagawa ng kasintahan.

"Hmm..." ungol niya nang abandonahin nito ang mga labi at maglandas ito papunta sa
leeg niya upang halikan naman iyon. She tilted her head to give him more access and
Daniel smiled with what she did.

Ang isang kamay ng lalaki ay nasa dibdib niya habang ang isa naman ay naglandas sa
mga puson niya pababa sa pagkababae niya.

"Oh, fuck..." she closed her eyes as she felt his fingers gently rub her bud.
Pinipisil nito ang dibdib niya habang ang isang kamay nito ay patuloy sa paghaplos
sa pagkababae niya.

Ang mga labi ni Daniel ay abala sa paghalik sa leeg niya, marahang kinakagat iyon
at sinisipsip. She's sure as hell that what he's doing will leave a mark and she
actually doesn't care. He can mark her all he wants. She is his.

"Daniel..." she moaned softly.

"Hmm...?" he asked as he looked at her. Bumaba pa ang mga labi nito papunta sa
dibdib niya at tila lalagnatin si Adelaide habang pinagmamasdan si Daniel sa
paghalik sa dibdib niya.

He was licking and sucking her nipples while his eyes were closed. It was as if
he's really enjoying sucking it.

Pinagsasalitan nito ang paghalik at pagsipsip sa magkabilang dibdib niya habang ang
isang kamay nito ay patuloy naman sa pagtudyo ng pagkababae niya.

She couldn't stop her waist from moving against his hand.

"Ahhh..." she arched her back when he started tugging her nipples. He opened his
eyes and looked at her and smiled at her. He started sucking her nipple harder and
Adelaide couldn't suppress her moans. Mas lumalakas ang mga ungol niya at tila iyon
isang magandang musika para kay Daniel.

"You're damn wet, baby."

Hinihingal na pinagmasdan niya ang lalaki. "Hey..." mas pinamulahan siya ng pisngi
nang makita ang daliri nito na kanina pa humahagod sa pagkababae niya at dinala
iyon ni Daniel sa sariling mga bibig upang tikman ang katas niyang naroon.

He tasted her so many times but Adelaide still felt shy about it.

"You tasted good, baby..." he smiled and kissed her tummy down to her navel.

Huminga ng malalim si Adelaide nang hawakan na ni Daniel ang underwear niya at

marahan iyong ibaba upang tuluyang hubarin mula sa katawan niya. She looked at
Daniel and he was staring at her center while smiling.

Para bang siyang-siya ito sa nakikita mula roon.

She tried closing her legs but Daniel stopped her while he's frowning. "Don't. I
want to see it."

"Daniel..." ani Adelaide sa nahihiyang tinig.

Tila naunawaan naman ni Daniel ang nasa isip niya kaya marahan itong tumango sa
kanya. "You have nothing to be ashamed of, baby. You're fucking beautiful... and
you are mine."

She bit her lip when she nodded a little. Muli niyang naramdaman ang kamay ni
Daniel na marahang hinahaplos ang pagkababae niya. He was rubbing her bud,
spreading her juice around her folds.

She's so wet, she could feel it. Damang-dama niya ang pamamasa ng pagkababae niya
dahil na rin sa ginagawa ni Daniel sa kanya ngayon.

"Ohh..."

He thrusted two fingers inside her and he lowered his head to kiss her bud. Bumaba
ang tingin ni Adelaide sa pagitan ng mga hita niya at nakita niyang nakatingin sa
kanya si Daniel habang hinahalikan nito ang pagkababae niya.

"Ahh... Daniel..."

He was moving his fingers while licking her bud. Ang isang kamay nito ay nasa
dibdib niya at marahang pinipisil iyon habang patuloy ang paghalik nito sa
pagkababae niya. He's making soft and low groans while sucking her bud.

Damn...

Bumaba ang kamay ni Adelaide at hinawakan ang ulo ni Daniel. She pushed his head
closer to her, making him suck her bud harder. Lumalakas ang ungol niya sa bawat
halik na ginagawa ni Daniel kaya naman iginagalaw niya rin ang balakang upang
salubungin ang halik nito sa kanya.

"Fuck... this is so good..." he growned before sucking her bud again.

Bumibilis din ang paglalabas-masok ng mga daliri nito sa kanya habang patuloy ang
ginagawang pagpapaligaya nito sa kanya. She was arching her back while enjoying
what he's doing. Hindi niya malaman saan ba siya lilingon dahil tila nabablangko
ang isip niya dahil na rin sa sarap ng ginagawa ni Daniel sa kanya ngayon.

"Ahh... I'm... ahh... Daniel..." napasabunot siya sa buhok ng lalaki at tila hindi
alintana iyon ni Daniel. He knows what will happen next so he continues with what
he's doing and licks her juice when she finally has her orgasm.

Hinahabol ang hininga na nilingon ni Adelaide ang kasintahan na pinagmamasdan siya.

Nakikita rin niya ang katas niyang nasa labi nito.

"Daniel..."

"We're not yet done, baby..." he smiled at her and gently pulled her up.

"What...?" she asked him as she hugged him tight. Nilingon niya ang lalaki at
marahang pinunasan ang labi nito na basa pa dahil sa katas niya. Pinamulahan siya
ng pisngi nang dalhin ni Daniel sa bibig nito ang daliri niya at sipsipin ang katas
na naroon.

"Hey..." saway niya sa lalaki ngunit ngumiti lang ito sa kanya. Inalalayan siya
nitong makatayo bago ito pumuwesto sa likod niya. Nilingon niya ang lalaki na kunot
ang noo.

"What are you planning...?" nagtatakang tanong niya rito.

"Just stay still, baby... and look at yourself..." he said before pointing out at
the mirror. Napatingin siya roon at pinamulahan siya ng pisngi nang makita ang
sariling hubad na repleksyon doon.

"Why... ohh..." napatingin siya sa lalaki nang hawakan nito ang bewang niya at
maramdaman sa pagitan ng mga hita niya ang pagkalalaki nito. "Daniel..."

His length was between her legs. He didn't put it inside her. He was just simply
rubbing his length on her folds, teasing her.

Nararamdaman niya ang kahandaan nito habang patuloy ito sa paghagod sa pagkababae
niya. She could see the tip of his thing and she couldn't stop herself, she lowered
down her hand and reached for it. She guided it to her bud to rub it on her.

"Ohh..."

"Fuck, baby..." Daniel grunted while looking at her reflection. Maging si Adelaide
ay nagtaas ng tingin at pinagmamasdan niya si Daniel mula sa salamin. Ang isang
kamay nito ay nasa dibdib niya at pinipisil iyon habang ang isa naman ay nasa
bewang niya.

"Stop teasing me... please..." she pleaded again as she felt the extreme need of
having him inside her. Rubbing his length on her isn't enough for her. Hindi niya
gusto na ganoon lang ang gagawin ni Daniel sa kanya.

She saw Daniel chuckled before he nodded his head.

Inalalayan siya nito na maupo sa mga hita nito na lubos na ipinagtaka ni Adelaide.
Lilingon sana siya kay Daniel nang awatin siya nito.

"Just look at the mirror, baby..." he whispered.

Kahit pa nagtataka ay muling tumingin si Adelaide sa salamin. Nakaupo siya sa

kandungan ni Daniel habang pareho silang nakahubad.

"What are you planning...?" she asked him.

Instead of answering her, he lifted her a little and spread her legs. "Daniel!"
nanlaki ang mga mata niya dahil sa ginawa nito. She could see herself in the
mirror.

Namumula ang pagkababae niya dahil na rin sa mga daliri at bibig ni Daniel.

Naramdaman niya ang mahinang pagtawa nito. Bago pa niya lingunin ang lalaki ay
naramdaman niya ang marahang pagpasok ng pagkalalaki nito sa loob niya.

"Ohhh..." napakuyom ang mga kamay niya nang pagmasdan kung paano itong nakapasok sa
loob niya. She watched him move his hip and thrust himself deep inside her.

She could see how wet she was and how easy it was for him to thrust inside her.

"Fuck... so good..." Daniel said as he moved his hips gently.

"Hmm..." maging si Adelaide ay hindi na rin napigil ang pag-ungol habang

pinagmamasdan ang pag-iisa ng katawan nilang dalawa. Watching her take him full
makes her feel hot. Pakiramdam niya at may apoy sa balat niya dahil sa init na
nararamdaman niya.

"Ahh... Daniel..."

He guided her to move her hips while they're both watching themselves through the
mirror. Sabay ang pag-ungol nilang dalawa sa tuwing mas dumidiin ang pagpasok ng
pagkalalaki nito sa kanya.

Nang masanay ang sarili sa paggalaw sa ibabaw ni Daniel ay hinawakan na ni Adelaide

ang kamay ng kasintahan at dinala iyon sa pagkababae niya. She was urging him to
rub her bud while she was taking him inside her.

Hindi naman siya binigo ni Daniel at mabilis na hinaplos ang pagkababae niya.

"Fuck, baby. This is so fucking good..." bulong ni Daniel sa kanya habang

hinahalikan ang leeg niya.

"Oh, yes... ahhh..." she bit her lower lip as she moved her hips to take him deeper
inside her. Mas ramdam niya sa loob niya si Daniel sa ganoong posisyon at hindi
niya maitago ang nararamdaman, patunay roon ang malalakas na ungol na pinakakawalan
niya sa bawat pag-ulos ng pagkalalaki ni Daniel sa loob niya.

He started rubbing her bud faster. Napahawakan naman ng mahigpit si Adelaide kay
Daniel dahil na rin sa nararamdaman na kiliti at sensayon dulot ng ginagawa nilang
dalawa. Isinandal niya ang sarili sa lalaki habang patuloy si Daniel sa ginagawa
nito.

He moved his hips to thrust faster and harder inside her.

"Ahhh... I'm near..." she bit her lip and squeezed Daniel's hand. "Baby, I'm
near..." muling sabi niya sa lalaki.

"Look at the mirror, baby..." sabi nito sa kanya at kahit na gustong pumikit ni
Adelaide ay pilit niyang nilabanan iyon upang pagmasdan ang katawan nilang dalawa
ni Daniel.

He thrusted faster and harder inside her while rubbing her bud.

It was just a moment after when she released her juice again while he was still
thrusting inside her. Patuloy din ang daliri nito sa paghaplos sa pagkababae niya.

"Ahhh..." ungol niya nang maramdaman ang mainit na likido mula kay Daniel.

"Fuck..."

Daniel hugged her tight as he released his load inside her. Hinahalikan nito ng
marahan ang balikat niya habang nakatingin sila pareho sa isa't isa sa salamin.

"Hmm..." she moaned as she tried to catch her breath.

"We'll have our own family soon..." bulong ni Daniel sa kanya habang nakangiti.

She looked at him and smiled a little. Tumango rin siya rito.

Bumaba ang tingin niya sa pagkababae niya at nakikita niya ang paglabas ng katas ni
Daniel mula roon.

Pinamulahan siya ng pisngi habang pinagmamasdan iyon.

Nilingon niya si Daniel at ngumiti ng maliit sa lalaki.

"I love you... so much..." masuyong sabi niya rito.

Ngumiti naman ito sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

"I love you, too, baby. You and our soon to be family..." he said as he kissed her
temple.

She nodded her head.

Yes, their soon to be family.

CWD35

Leave a comment if you like the story! :)

=====
"Are you sure that you will be fine here?"

Adelaide smiled at Daniel when he asked her that question the nth time already.
Kanina pa ito hindi mapakali at tanong nang tanong sa kanya kung magiging ayos lang
ba siya dahil may kailangan asikasuhin ang lalaki ngayong araw. She already told
him that it's fine and there's nothing to worry about.

Secured naman ang bahay ni Daniel kaya alam niyang wala namang mangyayaring masama
sa kanya.

Also, he will be out for just a day. Sabi ni Daniel sa kanya ay pinaka late na uwi
na nito ay bukas ng umaga kaya naman may chance na makakauwi ito ng gabi.

"Yes, I am fine. I have food here, I
almost rolled her eyes. "Julianna is
sabi ni Adelaide sa lalaki. Kahit na
pakisamahan ito dahil na rin kapatid
respeto ni Adelaide sa babae.
have plants to take care of, and..." she
here to accompany me," halos labas sa ilong na
inis siya sa babae, pinipilit pa rin niyang
ito ni Bea, hindi naman pwedeng mawala ang

Daniel looked at her and frowned a little. "I can call Rain or Zyline to stay with
you here, or I can bring you to their house so you have someone to be with..."
lumapit si Daniel sa kanya at hinawakan ang magkabilang kamay niya. "I'm no longer
comfortable leaving you alone here," he said while playing with the ring on her
finger.

"I'm fine, I promise," she gave him a smile before moving her face to give his lips
a peck. Daniel smiled at her and cupped her cheeks and kissed her lips fully.
Iniyakap naman ni Adelaide ang kamay sa leeg ng lalaki at ginantihan ang halik na
ibinibigay nito.

Sabay na rin silang bumaba na dalawa. Sasamahan pa siya ni Daniel na kumain ng

umagahan pero kailangan na rin agad nitong umalis kaya naman gumising talaga ng
maaga si Adelaide kahit na may nararamdaman na pananakit ng ulo.

Puyat at pagod siya dahil na rin sa ginagawa nila ni Daniel tuwing gabi. She's not
complaining, though. Every night, Daniel is proving to her how much he loves her
and she loves him equally.

Hindi naman din iisang beses kinuwestiyon ni Adelaide ang sarili kung bakit nga ba
siya nagustuhan ni Daniel pero hindi naman din ipinararamdaman ni Daniel sa kanya
na may dapat siyang ikabahala. She already told him what happened to her... she
trusts Daniel and she knows that he won't do anything that could harm her...

"I'll be home as soon as I can," sabi ni Daniel sa kanya nang ihatid niya ito sa
sasakyan nito. Umiling naman siya sa lalaki at gusto niyang matawa nang mangunot
ang noo nito.

"Don't rush, I don't want anything bad to happen to you. Pag-uwi mo naman, nandito
pa rin ako, e. Hindi ako mawawala..." sabi niya bago niyakap ng mahigpit si Daniel.
Naramdaman naman din niya ang pagyakap nito sa kanya. Daniel's body is much bigger
than hers, that's why he's really covering her.

"I love you so much," he whispered as he kissed her head.

"I love you, too," sagot naman niya bago nag-angat ng tingin sa lalaki at ngumiti.
Si Adelaide na rin ang unang bumitiw sa yakap nilang dalawa dahil naiisip niyang
baka hindi niya payagan na umalis ang lalaki kapag nagtagal. She's being so clingy
the past few days. Mandalas na gusto niyang yakap niya si Daniel dahil gustong-
gusto niya ang amoy ng lalaki.

Mariin naman siyang hinalikan ni Daniel sa mga labi at ramdam niya ang pag-aalangan
nitong bitiwan ang mga labi niya kaya naman tinapik niya ang dibdib nito.

"Take care, okay?" she smiled at him and waved her hand. Tumango naman si Daniel
bago binuksan ang pinto ng sasakyan nito.

"Wait for me, okay?" sabi nito bago ngumiti at pumasok na sa loob ng sasakyan. He
even gave Adelaide a flying kiss which she found cute.

Pinagmasdan niya lang ang sasakyan ni Daniel hanggang sa makalabas na ito ng

bakuran nito. Malalim siyang bumuntong hininga bago pumasok sa loob ng bahay para
magpunta sa isang kwarto kung saan naroon ang mga gamit niya para sa naisip niyang
gawing libangan.

She's making scented candles and she's planning to give it to Daniel's family.
Iniisip niyang ipagluto ang mga ito pero alam naman niya na marurunong naman din
ang mga ito kaya naman kahit na wala siyang ideya kung paano ay nag-aaral siya kung
paano gumawa.

Daniel also likes scented candles.

Napansin iyon ni Adelaide dahil bawat kwarto sa bahay na iyon ay may scented
candles na nakalagay at sa mismong banyo sa kwarto Daniel ay mayroon din. She once
asked him why he likes it and he just told her it helps him to relax and calm his
mind.

She's smiling while mixing the wax. May mga essential oils din siyang inihanda
roon.

"What the fuck are you doing?"

Nag-angat siya ng tingin nang marinig ang boses ni Julianna na nakatingin sa

ginagawa niya. "What is that cheap thing you're doing? Aren't you supposed to be
cleaning this house?" nakataas ang kilay nito sa kanya habang nakatingin sa kanya.
"You're just really wasting Daniel's money and time. I can't believe how blind he
is to see that," muli itong tumingin sa kanya ng matalim.

"May kailangan ka?" tanong ni Adelaide rito kaysa pansinin ang mga sinasabi nito.
Naisip niya naman na galit ito sa kanya dahil may gusto ito kay Daniel pero alam
niyang kapatid lang naman ang turing ni Daniel dito.

Pinakikisamahan lang din ito dahil na rin kay Bea.

Julianna looked at her sharply again. "Enjoy your stay here, bitch. Hindi naman
magtatagal, aalis ka na rin," inirapan siya nito bago naglakad papaalis. Dinig niya
ang tunog ng takong nito na tumatapak sa marmol na sahig ng bahay ni Daniel.

She just heaved a sigh and continued what she's doing.

Hindi niya napansin ang oras kaya hindi siya agad nakakain ng tanghalian. Inilagay
niya ang mga iyon sa mga maliliit na lalagyan at hinayaan na matuyo bago lumabas at
naghanda ng makakain niya.

Ilang araw na rin siyang laging gusto ng pagkain na maanghang at napapansin niya
rin iyon. Mabuti na lang din at gusto rin naman ni Daniel ng maanghang kaya walang
problema sa niluluto niya.

She's almost done cooking when Wesley called her.

"Hello?" she answered her phone as she sat on the chair.

"Hello, Adelaide," bati ni Wesley sa kanya. "I'm in front of your house right now
and I tried visiting Tita Maricar. Hindi ako pinapayagan na pumasok. Bawal daw ang
bisita sa bahay niyo," pagbabalita nito sa kanya.

Napasandal naman siya sa upuan at hindi niya napigilan na hindi makaramdam ng

lungkot dahil umasa siya na kahit papaano ay may malalaman siya tungkol sa kanyang
ina.

"Hindi mo nakita si Mommy?" tanong niya kay Wesley.

"Hindi, e. I will just try again tomorrow. I will ask my dad if he can help me,"
sabi nito sa kanya na tila ba pinapalakas ang loob niya sa kabila ng nangyayari.

"Thank you, Wesley... take care, okay?" sabi niya sa lalaki bago ibinaba ang tawag
nito. Sakto naman din na tumawag si Daniel sa kanya kaya agad niyang sinagot iyon.

"Hi..."

"Kumain ka na?" tanong ni Daniel pagsagot niya ng tawag nito.

"I'm actually just about to eat..." sagot naman niya rito bago kinuha ang tinidor
at nagsimulang kumain. "You?" she asked him back.

"Yeah, we're done. I just really checked on you, baby. I will see you tomorrow,
okay?" sabi nito sa kanya at tumango naman si Adelaide kahit na hindi naman siya
nakikita ng lalaki.

"I love you..." sambit ni Daniel na nagpangiti kay Adelaide kahit na may bigat na
nararamdaman dahil sa balita ni Wesley sa kanya.

"I love you, too..." she said before hanging up.

Ipinagpatuloy na lang niya ang pagkain at hinugasan na rin agad iyon pagtapos.
Hustong tapos naman na siyang mahugas ng pinggan nang marinig ang doorbell kaya
mabilis na tinuyo niya ang kamay at lumabas para silipin kung sino ang nasa labas
ng bahay.

Kumunot ang noo ni Adelaide nang mapansin na wala namang tao roon. She even looked
around but no one was around. She was about to go inside when she saw a box on the
ground.

"What..." namuo ang kaba sa dibdib niya dahil doon kaya maingat niyang dinampot
iyon. Nanginginig ang kamay niya nang buksan niya iyon at makita na may isang
cellphone na laman ang box.

"What's this...?"

Halos napapitlag siya nang magring iyon at lumabas ang isang hindi pamilyar na
numero sa kanya. She was reluctant to answer the call but summoned the courage to
get it and press it.

"H-hello...?" halos walang boses na sabi niya nang dalhin niya iyon sa may tainga
niya.

"Sweet Adelaide... how are you...?"

Nanlaki ang mga mata niya at mabilis na ibinaba ang tawag dahil hindi siya maaaring
magkamali sa pagkakakilanlan ng tinig na narinig niya.

It was Fernando's voice.

His voice always makes her terrified.

Muli siyang nag-angat ng tingin at luminga sa paligid. Pinadala ni Fernando sa

bahay ni Daniel ang telepono na iyon, ibig sabihin ay alam nito kung nasaan siya.
Alam nito ang tungkol kay Daniel!

"No..."

Muling nagring ang telepono kaya mabilis na pinatay iyon ni Adelaide. Kung alam na
nito kung nasaan siya, hindi magtatagal at pupunta ang lalaking iyon sa bahay ni
Daniel.

Tila pinanghinaan siya ng tuhod dahil sa nangyari. Hindi niya alam kung ano ba ang
dapat niyang isipin. Hindi niya alam kung paanong nalaman ng lalaki kung nasaan
siya.

Hindi ba siya naging maingat kapag lumalabas?

As much as possible hindi naman siya lumalabas kung hindi kailangan. Paanong
nalaman nito kung nasaan siya?

Paanong nakapasok ito sa subdivision na ito na alam naman din niya na mahigpit ang
security...?

Mabilis niyang ibinalik ang telepono sa karton na kasama nito at itinapon iyon sa
basurahan. Pagpasok niya ay nakasalubong niya si Julia na nakatingin sa kanya.

"Para kang nakakita ng multo," kumento nito sa kanya pero wala siyang panahon para
paglaanan ito ng pansin kaya dumiretso na lang siya sa kwarto ni Daniel at naupo sa
kamang naroon.

Hindi nawawala ang takot at kaba sa dibdib niya. Sari-sari ang tumatakbo sa isipan
niya at nangingibabaw ang takot na anumang sandali, baka dumating si Fernando at
kunin siya.

Hindi niya natanong kay Wesley kung naroon ang lalaki pero kahit na naroon ito,
marami itong tauhan na pwedeng utusan na kunin siya...

Nag-uunahan ang pagpatak ng luha sa mga mata niya habang pilit na nilalabanan ang
takot na nararamdaman...

"Daniel..."

Kinuha niya ang cellphone at tinawagan ang lalaki.

"Daniel..." she bit her lower lip while listening to the ringing sound on the other
end of the line. Alam niyang may trabaho ang lalaki at posibleng hindi nito masagot
ang tawag niya... hindi niya lang alam ngayon kung sino ba ang pwede niyang
tawagan...
She hugged herself as she tried to calm down.

"No... I am safe here... I am safe here..." pagpapalakas niya sa loob niya habang
hawak ng mahigpit ang telepono niya. She sent Daniel a message to call her once
he's available.

Nagkulong lang si Adelaide sa loob ng kwarto ni Daniel dahil na rin sa takot niya
na baka may dumating na tauhan ni Fernando at kunin siya.

It was almost 8 in the evening when her phone rang.

Mabilis niyang sinagot ang tawag ni Daniel.

"Baby? What's wrong?" Daniel asked him when she picked up her call.

Nag-uunahan ang pagpatak ng luha niya nang marinig ang boses ng lalaki. She was
also worried that something happened to him.

Alam niya ang kapasidad ni Fernando... pwedeng may gawin itong masama kay Daniel.

"I..." she bit her lip hard. "Are you coming home tonight...?" She tried as much as
possible to not make any sound. Ayaw niyang iparinig kay Daniel na umiiyak siya.

"Why? What's wrong, baby?" he asked her again.

She bit her lip hard again.

"Adelaide," he called her name.

"I... I just miss you..." she looked down at her legs. "I just missed you and I
would like to eat dinner with you..."

She clenched her fist as she said those lines.

Habang kausap niya si Daniel, naisip niya na kung uuwi ito, baka mas mapahamak pa
ito dahil alam ni Fernando kung nasaan siya.

"Oh, I missed you more, baby. I will be home soon..." sagot ni Daniel sa kanya. "Do
you want anything when I get home?"

She shook her head as she wiped her cheek. "You... just you... safe..."

He chuckled. "Alright, I'll be home safe, baby. I love you..."

"I love you, too..." mahinang sabi ni Adelaide bago ibinaba ang tawag.

She knows that she should say it to him... but she's also scared that it would just
bring the danger closer to Daniel...

Hindi naman dapat ito madamay sa problema niya...

Hindi naman dapat na mapahamak si Daniel dahil sa kanya...

She hugged herself tight again as she sobbed while thinking about the possibilities
of Daniel getting hurt because of him.

Hindi niya kayang may mangyaring masama sa lalaki.

Pero ano ang gagawin niya...?

Napatingin siya sa telepono niya nang umilaw ito at mabasa ang mensahe ni Daniel sa
kanya.

I am going home now. I know you're not okay, so tell me everything when I get
there. I love you and I will always keep you safe, okay? Wait for me.

She bit her lip as she continued to cry.

Hindi niya alam kung ano ba ang nagawa niya para mahalin siya ni Daniel ng sobra...
pero nagpapasalamat siya...

She nodded her head as she stared at his message...

He will take care of her...

Hindi siya pababayaan ni Daniel.

CWD36

Leave a comment if you like the story! :)

=====

"Just fucking get the CCTV copies, okay?" malakas ang boses ni Daniel habang may
kausap ito sa telepono. Gaya nga ng sabi nito, umuwi ito ngayong gabi at naabutan
siya nitong umiiyak sa kama nila kanina.

Hindi mawala sa isipan niya ang nangyari.

Alam ni Fernando kung nasaan siya at kung siya ang tatanungin, gusto niyang umalis
sila ni Daniel sa lalong madaling panahon! Alam niya ang kapasidad ng amain niya
dahil na rin nasaksihan niya naman iyon noong nasa Davao pa siya. Alam niya na
balewala ang batas sa lalaking iyon dahil alam nitong malulusutan lang nito iyon.

"Daniel..." tawag niya sa lalaking kanina pa palakad-lakad habang may kausap ito sa
cellphone nito.

Lumingon naman ito agad sa kanya at ibinaba ang hawak.

"What is it, baby?" he asked her. Hinawakan niya ang kamay nito at pinisil iyon ng
marahan. "Calm down..." mahinang sabi niya rito dahil nakikita niya na mainit ang
ulo nito.

Alam naman niya na hindi ito ang inaasahan nitong sasalubong rito sa pag-uwi nito.
Pero naisip din ni Adelaide na hindi naman niya pwedeng ilihim ang bagay na ito kay
Daniel lalo pa at pwedeng madamay ang lalaki sa problema niya.

"I am just fucking pissed that they let them go inside this subdivision. Napakahina
ng seguridad dito!" inis pa ring sabi ni Daniel. "Tangina, paano kung napano ka?
Masasagot ba ako ng guard?"

She caressed his cheek and gave him a small smile. "I am here... and you're here. I
know that whenever you are around me, I will be safe. Walang mangyayaring masama sa
akin..." sabi ni Adelaide bago ipinulupot ang braso sa leeg ni Daniel at yakapin
ito ng mahigpit.

"Baby..."

"I got scared... because I know he might hurt you..." nag-init ang mga mata ni
Adelaide. "Natakot ako dahil baka idamay ka niya... baka saktan ka niya..." she
buried her face on his shoulder. "Hindi ko kaya na mawala ka..." sabi niya pa
habang umiiyak.

Si Daniel naman ang yumakap sa kanya at hinalikan ang sentido niya. He was hugging
her tight, as if telling her that he will protect her and nothing bad will happen
to her.

"Adelaide, mas takot akong mawala ka. Ikaw lang ang mayroon ako, paano na lang kung
mawawala ka sa akin? Hindi ko hahayaan na mangyari ang bagay na iyon. Hindi..."

Tumango siya habang yakap pa rin ang lalaki.

Sa buong maghapon mula nang malaman niyang alam na ni Fernando kung nasaan siya, sa
mga sandaling iyon lamang tila ba naging payapa ang pakiramdam niya. Naibsan ng
yakap ni Daniel ang takot na nararamdaman niya.

"I'm going to find out how this happened, baby. I promise..."

Umiling naman si Adelaide sa lalaki at tinignan ito. "Let's just... I don't know...
leave?" malungkot siyang tumingin sa nobyo. Just the thought of Daniel getting hurt
hurts Adelaide. Lalo pa at alam niyang siya ang magiging dahilan ng bagay na iyon
kung sakali.

Tumingin sa kanya si Daniel na tila ba pinag-iisipan ang sinabi niya.

"I... I just don't want anything bad to happen to you..." napayuko si Adelaide nang
maramdaman niya ang pagpatak ng mga luha sa mga mata niya. She's so damn emotional
right now and she hates it.

Tila ba siya isang basong mabilis mabasag... tila isang bata na kaunting dapa lang
ay iiyak na... hindi niya alam kung bakit.

Maybe it was because she loves Daniel too much and she doesn't want anything bad to
happen to him because she will really blame herself if ever.

"Fine. We will leave. Stop crying, baby..." hinawakan ni Daniel ang magkabilang
pisngi niya at mabining pinalis ang luha sa mga iyon. "Stop crying," masuyong sabi
nito at hinalikan ang mga mata niya.

Niyakap naman niya ng mahigpit ang lalaki.

"I love you..." she whispered as she tightened the hug.

Daniel chuckled, maybe amused that she's hugging him tight. "I love you most,
baby..." he replied and rubbed her back.

Siya na ang nag-ayos ng mga gamit na dadalhin nilang dalawa. Hindi niya pa alam
kung saan sila pupunta pero kahit saan naman ay alam niyang sasama siya kay Daniel.
Naglabas siya ng mga pares na damit niya at ganoon din kay Daniel para mailagay na
iyon sa bag na ibinigay ni Daniel sa kanya.

Abala ang lalaki sa mga kausap nito sa telepono. If she's not mistaken, she heard
him talking to Nash earlier. Ang alam niya ay isa si Nash sa mga tao ni Daniel at
pinagkakatiwalaan ito ng lalaki.

Binalikan din naman siya kaagad ni Daniel ilang sandali ang nakalipas at ito na rin
ang nagtapos ng ginagawa niya.

"Saan tayo pupunta...?" tanong niya rito habang nakaupo sa kama.

"I can't involve Thunder or Hunter. Mika will kill me if something happens to her
brothers," Daniel smiled at me. "We can go to my parent's house. No one lives there
aside from the maids," sabi nito sa kanya at tanging tango ang nasagot niya rito.

He was right.

Naisip ni Adelaide na humingi ng tulong sa mga pinsan ni Daniel pero tama ito...
possibleng madamay pa ang mga ito sa problema niya. May mga anak na ang mga ito at
hindi naman din tama na madamay pa ang mga ito dahil sa kanya.

After checking their things, Daniel carried the bags and asked her to hold his
hand. Sabay silang dalawa na lumabas ng bahay papunta sa sasakyan. Akmang lalakad
si Adelaide sa sasakyan na laging gamit ni Daniel nang awatin siya nito.

"We'll use this one instead," he told her. Napatingin siya sa Ford Ranger na puti.
Nabanggit ni Daniel sa kanya noon na bulletproof ang sasakyan na iyon.

Ito na ang naglagay ng gamit nilang dalawa sa loob ng sasakyan bago siya nito
pinagbuksan. Sumakay na rin naman kaagad si Daniel pagtapos. Nasa labas na sila ng
bahay nito nang maalala niya si Julianna.

"Daniel, si... si Julianna..." sabi niya sa lalaki na hinawakan niya pa ang braso
para awatin itong magmaneho. "Hindi ba natin siya isasama?" tanong niyang muli bago
sumulyap sa bahay ni Daniel.

She heard Daniel laugh softly.

"Why?" puno ng pagtataka na tanong niya rito.

"Nothing... it's just..." he reached for her hand and kissed the back of her palm.
"I know you hate Julianna, but you're worried about her. I don't know if you're a
saint or what, but damn. You're making me love you even more."

Napatitig naman siya sa lalaki at natigilan. Unti-unti ring pinamulahan siya ng

pisngi.

"I'm just worried... ayoko na may mangyari sa kahit na sino..." sabi niya sa lalaki
na muling hinalikan ang kamay niya.

"I already talked to her and told her she should have a vacation elsewhere. I just
told her we will renovate the house. She left earlier."
Nakahinga naman ng maluwag si Adelaide sa kaalamang iyon at hinayaan na si Daniel
na magmaneho.

"He didn't say anything to you?" tanong nito sa kanya habang nagmamaneho sila.

Umiling naman siya. "I got scared when I heard his voice. Hindi ko nagawang
magtanong o makipagkwentuhan sa kanya..." sumimangot siya bago tumingin kay Daniel.
Hindi naman ngumiti si Daniel sa kanya kaya napaayos na siya ng upo.

"Pinatay ko agad 'yung phone tapos itinapon ko sa basurahan. Walang tao sa labas
nung lumabas ako pero natakot ako kaya nagpunta ako agad sa kwarto..." paliwanag
niya sa lalaki. Tumango naman ito sa kanya.

"We will not talk about it for now, baby. I am sorry for asking. Nash will handle
it for now..." si Daniel ang muling nagsalita.

"So, what do you want to talk about?" tanong niya sa lalaki. She knows that he just
wants to distract her.

"Hmm... did you pack underwear for me?" Daniel asked her, chuckling.

Natigilan siya at napalingon sa lalaki.

"Oh my gosh..." she bit her lip and looked at him.

Napalingon din si Daniel sa kanya. "No? You didn't pack any?" he asked her.
Lumilipat ang tingin nito sa kanya at sa daan.

"Sorry... I was too distracted and–"

"Well, we will sleep naked, then."

Namilog naman ang mga mata ni Adelaide dahil sa sinabi ng lalaki at hinampas ang
braso nito. "Naked ka d'yan!" sabi niya rito. "Of course, nagdala ako!"

Daniel smirked and looked at her. "I made up my mind already. We will sleep naked."

"Daniel!"

He chuckled and continued to drive.

Nakarating naman sila sa bahay ng mga magulang ni Daniel sa Alabang ng walang

aberya. Diretso lang nitong ipinasok ang sasakyan at sinalubong naman din sila nila
Manang Ester. Ang mga ito na ang nagdala ng mga gamit nila patungo sa kwarto ni
Daniel na siyang tutuluyan nilang dalawa.

Hinawakan ni Daniel ang bewang ni Adelaide at ipinaharap siya rito.

"Are you hungry?" he asked her. Hindi pa sila nakakain ng hapunan at halos alas dos
na ng madaling araw.

Umiling naman siya rito at humikab. "I'll just wash up and will probably sleep..."
sagot niya sa lalaki. Tumango naman ito at hinalikan ang noo niya.

Sabay na rin silang umakyat sa kwarto nito at nagpatiuna nang pumasok si Adelaide.
"Mag shower lang ako..." sabi niya sa lalaki na tumango naman sa kanya at itinuro
ang pinto ng banyo. Malaki rin ang kwarto ni Daniel sa bahay na iyon.

Maybe because he's an only child?

Kumuha na muna siya ng damit bago tinungo ang banyo at hinubad ang mga damit para
mag hot shower. She needed that to calm her nerves and herself as well. Kailangan
niyang makatulog at makapagpahinga.

She was resting her forehead on the wall when she felt someone hug her from behind.
Napatingin siya rito at nakita si Daniel na katulad niya ay wala ring saplot.

"Daniel!"

He just smiled at her and hugged her tighter. "Hmm..." he kissed the top of her
head. "Relax, it's me."

Napangiti at napailing na lang siya ng maliit bago sumandal sa matigas na dibdib ni

Daniel. She's used to it...

Sanay na ang katawan niya sa katawan ng lalaki. Sanay na siya sa mga dampi ng kamay
nito sa katawan niya.

"I won't let anyone hurt you..." he whispered as he cupped her breast with his
hands. Sabay nitong pinipisil ang dibdib niya at kahit pa pigilan ni Adelaide ang
pag-ungol ay hindi niya magawa dahil na rin sa paglalaro ng lalaki sa magkabilang
korona sa dibdib niya.

"Daniel..." she bit her lip when he gave them a soft squeeze. Her boobs were extra
sensitive now... and she's aroused immediately. Nararamdaman niya na sa kabila ng
tubig na tumatama sa kanila mula sa shower ay namamasa na rin ang nasa pagitan ng
kanyang hita.

"Hmm...? Yes, baby?" painosente namang tanong ni Daniel bago ito yumuko at halikan
ang leeg niya. Inarko naman niya iyon para mas bigyang espasyo ang mga labi ng
lalaki sa paghalik sa leeg niya. She felt him smile against her neck.

Naunawaan niya kung bakit nang maramdaman ang pagkalalaki nito sa may bandang pang-
upo niya.

Damn, he's hard.

"Hmm..." muling ungol niya at bahagyang iginalaw ang puwitan para idikit pa iyon sa
pagkalalaki ni Daniel.

Tila naman nagustuhan iyon ni Daniel dahil na rin ipinusisyon nito ang pagkalalaki
sa pagitan ng mga hita...

He was rubbing his length against her center and that actually made Adelaide wet.
Daniel was moving his hips to rub himself more to him. Napayuko si Adelaide at
nakikita niya ang ulo ng pagkalalaki ni Daniel.

"Ahhh..." napahawak siya sa pader na tiles nang dumiin ang pisil ni Daniel sa
dibdib niya. Bumaba rin ang isang kamay nito papunta sa pagkababae niya.

He gently rubbed her clitoris while his length was rubbing her folds.

"Baby..." he moaned as he hugged her tight and kissed her neck again. "Forget
everything and just think about me... us... now..." he said between his kisses.

She nodded her head and felt him rubbing her clitoris harder.

"Ahhh..." mas lumalakas pa ang ungol niya dahil sa ginagawa ni Daniel. She wants
more... she wants him to do her harder...

"H-harder..." she bit her lip after uttering that word.

Klaro naman sa pandinig ni Daniel ang sinabi niya kaya naman hindi na rin ito
nagsayang pa ng oras. Hinawakan nito ang bewang niya at bahagya siyang pinatuwad
upang mas maiposisyon nito ang sarili papasok sa kanya.

"Daniel..."

He squeezed her waist as he thrusted himself inside her.

"Ahhh... ahhh..." ungol niya nang idiin ni Daniel ang sarili sa kanya. Pinatay na
rin nito ang shower kaya naman tanging ang ungol lang nilang dalawa at ang
pagdidikit ng katawan nila ang tanging naririnig niya.

Hindi alam ni Adelaide kung mas nakakapagpainit rin ba sa kanya ang pag-echo ng mga
ungol nilang dalawa ni Daniel o sadyang naliligayahan siya sa ginagawa ng
kasintahan niya.

"Fuck..." mahigpit ang hawak ni Daniel sa bewang niya habang patuloy ang mabilis na
paglalabas-masok nito sa loob niya.

Daniel's size is not a joke and having him thrusting his length to her center makes
Adelaide's vision blurry.

"Daniel... ahhh..." malakas ang naging pag-ungol niya nang mas bilisan pa ng lalaki
ang paggalawa. Tila ba ito may hinahabol kaya mas mabilis at mariin ang nagiging
paggalaw nito.

"Ahhh..." kumuyom ang mga kamay ni Adelaide at naramdaman niya ang panginginig ng
mga hita niya tanda na lumabas ang katas niya dahil sa ginagawa ni Daniel sa kanya.
Naramdaman niya naman ang paghugot ni Daniel sa pagkalalaki nito.

She was about to look back but she felt his mouth in her center.

"Ahhh... Fuck..."

His tongue was licking her folds, tasting her juice.

Pulang-pula ang mukha ni Adelaide dahil sa ginagawa ni Daniel pero hindi niya
magawang maawat ito dahil na rin ayaw niyang ihinto nito ang ginagawa.

He spread her legs more and licked her folds more, sucked it even.

Nang makuntento ito ay tumayo na rin ito.

Nanlalambot na ang tuhod ni Adelaide at akala niya ay tapos na sila pero hinawakan
siya nito sa bewang at pinaharap siya rito.

Namumula rin si Daniel at nakatingin ito sa kanya.

"Daniel..." ikinawit niya ang mga kamay sa batok nito.

"Last..." he chuckled and she almost shrieked when he carried her and pinned her on
the wall. He chuckled and kissed her neck. "I know you're tired, I'll move..." he
smiled against her neck and thrusted himself again inside her.

"Ahhh..." she closed her eyes when he began moving again.

Mabilis ang pagkilos ni Daniel habang nakasandal siya sa malamig na tiles ng banyo.

She tried squeezing him and that made Daniel moan. He claimed her lips and thrusted
faster and deeper. Bumaba rin ang mga labi nito papunta sa dibdib niya at marahang
sinipsip ang koronang naroon.

Bumabaon na ang mga kuko ni Adelaide sa likod ni Daniel ngunit tila balewala iyon
sa lalaki. Ipinagpatuloy lang nito ang bilis nito at sa bawat ulos nito ay
malalakas na ungol ang isinusukli ni Adelaide.

"I'm gonna cum..." Daniel announced.

Adelaided hugged him tighter and gave him a squeeze. Napamura si Daniel sa ginawa
ni Adelaide at mas idiniin pa ang sarili rito.

"Ahhh..." sabay silang napaungol nang maramdaman ni Adelaide ang mainit na likido
mula kay Daniel sa loob niya.

"Fuck... ahhh..." ungol ni Daniel habang yakap siya ng mahigpit.

Hinihingal at nanghihina namang iniyakap na ni Adelaide ang sarili sa kasintahan.

Daniel looked at her and smiled.

"First day here, and we made love already," he whispered and chuckled softly.

"Your fault..." mahinang sabi ni Adelaide na unti-unti na ring iginugupo ng antok

dahil sa pagod.

Naramamdaman na lang niya na naglalakad si Daniel pero wala na siyang lakas

magmulat pa ng mga mata kaya hinayaan na lang niya ang lalaki sa gustong gawin
nito.

Naramdaman niya ang malambot na kama sa likod niya at ang pagtabi ni Daniel sa
kanya. Ikinulong siya nito sa mga bisig nito at hinalikan ang ulo niya.

"I told you, we will sleep naked," she heard him say.

She just gave him a small smile and hugged him tight.

She did what he said she should do... she will focus on him... them... now.

CWD37

Leave a comment :)

==
"Yes, yes. We're fine. Just be careful, too, okay? I am still working on knowing
how to fucking stop him."

Kumunot ang noo Adelaide nang marinig ang boses ni Daniel. Agad niyang niyakap ang
lalaki pero napadilat siya nang hindi niya maramdaman ang lalaki. Napalingon siya
kaagad sa paligid at nakita niyang nakaupo si Daniel at may kung anong ginagawa sa
may study table na naroon.

Nakatalikod din ito sa kanya kaya marahil ay hindi siya nakita nito nang magising
siya.

Marahan siyang bumangon at ibinalot ang kumot sa hubad pa rin niyang katawan. Base
sa orasan na nakasabit sa pader ng kwarto ni Daniel, halos alas onse na ng umaga.

Hindi na rin siya nagtaka na tanghali na siya nagising dahil na rin sa sobrang
pagod nang nagdaan na gabi at sa ginawa nila ni Daniel.

She walked towards Daniel and put her hand on his shoulder. Hinawakan naman agad
iyon ni Daniel at nilingon siya.

"I'll just call you later, Thunder," Daniel said and ended the call.

"What is it?" tanong niya sa lalaki na agad naman siyang niyakap at pinaupo sa may
kandungan nito. Tanging ang kumot lang ang nakabalot sa katawan ni Adelaide at agad
namang inalis ni Daniel iyon.

"Daniel!" hindi niya napigilang matawa nang yakapin siya ng lalaki habang nakahubad
siya.

"Do you know how much I wanted to shoot Thunder for calling me when I actually have
plans on waking you up and making love to you again?" he asked her as he caressed
her back. Napangiti naman din si Daniel nang makita ang pamumula ng pisngi niya
dahil sa sinabi nito.

"Bakit siya tumawag?" pag-iiba ni Adelaide ng topic nilang dalawa.

"I left them a message last night to be careful, I wasn't able to fill them in with
the details. I asked Nash to go to them, though." His hand travelled south and
caressed her buttcheeks, he gave them a soft squeeze.

"Daniel..."

He smiled at her and pecked on her lips. "You look so fucking good, do you know
that, baby?" he asked her and she replied with a smile.

"Don't smile at me, Adelaide. Even your smile can turn me on."

Namilog naman ang mga mata niya dahil sa sinabi nito at hindi napigilan na matawa.
"Daniel! You're a pervert!" pang-aasar niya sa lalaki pero niyakap lang siya nito
ng mahigpit.

"Baby, you're the one who's naked. Who's the pervert now?" he asked her and kissed
her shoulder.

"Ah, ganoon? Bitawan mo nga ako at magbibihis na ako!" sabi naman niya sa lalaki
pero mas hinigpitan lang nito ang yakap sa kanya at muling hinalikan ang balikat
niya.

"Daniel!"

He chuckled and looked at her. "I love you," he said and pecked on her lips again.

Adelaide rolled her eyes and pouted a little. "Ang aga mo mambwisit," sabi niya
naman sa lalaki pero tinawanan lang siya ni Daniel at muling hinalikan ang mga labi
niya.

"Daniel..."

"I know a way to make you feel better," sabi nito sa kanya. Tumaas naman ang isang
kilay niya rito at bago pa siya makapagsalita ay pinaupo siya ni Daniel sa study
table nito.

"Daniel!"

"Shh..." he chuckled and kissed her inner thigh.

"What... are you doing...?" she bit her lower lip as she watched him kiss her legs.
Walang kahit na anong saplot si Adelaide kaya naman madali lang magagawa ni Daniel
ang plano nito at wala namang planong tumanggi si Adelaide sa gusto nito.

"Hmm..." she bit her lip when Daniel started to move towards her center.

"Daniel..." hinawakan nito ang ulo ng lalaki upang pigilin ito pero ngumiti lang
ito sa kanya at nagpatuloy sa balak nitong gawin.

"Ohh..." napakapit siya ng mahigpit sa mesa nang maramdaman ang labi ng lalaki sa
pagkababae niya. Ipinatong ni Daniel ang magkabilang hita niya sa mga balikat nito
upang mas mahalikan pa ang sentro niya.

"Ahhh..." hindi niya napigilan ang malakas na ungol nang simulang halikan ng
kasintahan ang pagkababae niya. He's not just kissing it, he was licking, sucking,
teasing her.

"Hmm..." he groaned as he licked her folds more. Ramdam na ramdam ni Adelaide ang
pamamasa ng pagkababae niya ngunit iyon ang siyang pakay ni Daniel. He wanted her
wet, he wanted her aroused with the things he's doing to her.

"Ahhh..." muli siyang napaungol nang malakas nang muling gumalaw ang dila ni Daniel
sa pagkababae niya. She looked up and let her body feel the pleasure he's giving
her.

Ang mga kamay naman ni Daniel ay dumako sa mga dibdib ni Adelaide. He gave them
soft squeezes and Adelaide instantly felt the tingling sensation from her nipples.
Napansin niya na sobrang sensitive na ng nipples niya nitong nagdaan kaya mas
mabilis siyang maapektuhan sa tuwing hinahawakan iyon ni Daniel.

Kusang gumalaw na rin ang kamay niya at hinawakan ang ulo ni Daniel. Namumula ang
mga pisngi na mas idiniriin niya pa ang ulo nito sa pagkababae niya upang mas pag-
igihan pa ni Daniel ang ginagawa.

Ungol at halinghing ni Adelaide ang tanging ingay na maririnig sa loob ng kwarto ni

Daniel. She couldn't stop herself from moaning when he thrust his tongue inside
her. He was licking her inside while squeezing her boobs.
"Ahhh... Daniel..." napapaangat siya sa kinauupuan habang patuloy ang lalaki sa
pagpapaligaya sa kanya. Impit siyang napaungol nang maramdaman ang panginginig ng
mga binti niya, she was near and Daniel knew that. He moved his hand and started
rubbing her bud while moving his expert tongue inside her.

"Daniel..." she called his name as she released her juice. Hindi naman tumigil si
Daniel sa ginagawa nito, he was licking her juice while looking at her.

Pakiramdam ni Adelaide ay kasing pula na ng kamatis ang mukha niya habang

pinapanuod si Daniel sa ginagawa nito.

"Hmm... sweet," Daniel commented after he moved away a little from her center and
kissed her thigh again.

"Are you still pissed?" he chuckled as he got up from his seat and hugged her
tight.

Adelaide just shook her head and hugged him tight. "Saan nanggagaling ang energy
mo?" tanong niya rito at natawa naman ng marahan si Daniel dahil doon at mabilis na
hinalikan ang labi niya. "Do you want to eat? I assume you're hungry?" he chuckled.

She nodded her head. "I am. Pero maliligo muna ako," sabi niya rito bago nagpabuhat
kay Daniel upang makababa siya sa lamesa. Hinawakan naman nito ang bewang niya at
kinarga siya upang ibaba.

"I'll join you," sabi ni Daniel sa kanya na mabilis niya ring pinigil.

"No! Kapag sumama ka, hindi na naman ako makakaligo ng maayos," she said. As much
as she wanted to be with him, and to make love with him again and again, she needed
to take a bath alone so she could really take a bath.

Daniel pouted a little but Adelaide just shook her head and pecked on his lips
before walking towards the bathroom.

Mabilis lang din siyang naligo para makakain na rin dahil nararamdaman niya ang
pagkulo ng sikmura niya. Naisip niya na marahil ay sa gutom iyon. Napapalakas din
ang pagkain niya ngayon kaya naman talagang minadali na niya ang pagligo at maging
ang pagbibihis niya.

Naabutan niya na sa komedor si Daniel kaya naupo na rin siya. Tanghalian na ang
pagkain nila dahil hindi na siya nakakain pa ng almusal kanina.

"Thank you," she smiled at the helper and started eating.

"Thunder called again. Since Fernando knew your whereabouts, I asked them to go out
of town," sabi ni Daniel kay Adelaide.

"A-anong sabi nila?" tanong niya rito. Hindi niya napigilan na makaramdam ng guilt
na may mga nadadamay pang tao dahil sa problema niya. Kung maaari nga lang na sa
lalong madaling panahon ay matapos ang problema niya kay Fernando ay ginawa niya na
dahil talaga namang gusto na niyang mawala ang lalaki sa buhay niya... sa buhay
nilang mag-ina.

"Of course they refused to do so, but it's fine. Hunter dealt with his family
already," he replied.

She nodded her head and looked down.

Inabot naman ni Daniel ang kamay niya at marahang pinisil iyon. "Baby, it's okay.
You're a family and they know that. Don't feel sad or guilty or anything, okay? I
won't let anything bad happen to you," dinala nito sa mga labi ang kamay at
masuyong hinagkan iyon.

"I just... I can't help it..." pag-amin niya sa lalaki. "Hindi ko alam kung anong
gagawin ko kung mapapahamak ka dahil sa akin. Paano kung... paano kung saktan ka
niya? Paano kung... gawan ka niya ng masama?" namuo ang luha sa mga mata ni
Adelaide nang tignan ang lalaki. Maisip lang niya na may mangyayaring masama kay
Daniel ay hindi na niya kayang tanggapin, paano pa kung ipapatay ito ni Fernando?

"Is that before or after I hurt him?" Daniel smiled at her. "Baby, he won't be able
to hurt me, okay? I'll be fine," sabi pa nito upang mas palakasin ang loob niya.

Tumango na lang siya ng mahina bilang sagot dito kahit na hindi pa rin nawawala ang
takot sa dibdib niya sa posibleng mangyari. Kasama niya si Daniel ngayon, alam
niyang hindi siya pababayaan ng lalaki pero hindi pa rin niya maalis ang takot na
nararamdaman niya.

Kasama pa rin ni Fernando ang ina niya at alam niyang kailangan niya pa ring
iligtas ito mula sa kamay ng lalaking iyon.

Matapos kumain ay nagpaalam na muna si Adelaide na magtutungong muli sa kwarto para

magpahinga. She feels exhausted, mentally and physically.

Wala namang problema sa pagod na nararamdaman ng katawan niya dahil maipapahinga

naman niya iyon, pero hindi niya mapigilang isipin kung paano ba mareresolba ang
problema niya.

Alam niyang hindi naman siya hahayaan ni Daniel na sumama rito para makipag-usap sa
kung sino man na kausap nito para mahuli si Fernando.

Kinuha na lang niya ang cellphone niya at tinawagan si Wesley para makibalita rito.

"Hello, Adelaide? I called you yesterday. Where are you?" tanong nito sa kanya nang
sagutin nito ang tawag niya.

"Uhm, I can't say it..." sagot niya sa lalaki. "May balita ka ba kay mommy?" tanong
niya sa lalaki habang nakasandal at yakap ang unan.

"I don't know if this is news, though..."

"What is it?"

"Nagpunta sa bahay niyo ang nagdedeliver ng mga prutas at gulay para sa supplies,
ang sabi sa akin ng mga nagpunta ay hindi nila nakita ang mommy mo sa mansion."

Napasandal ng ulo si Adelaide at huminga ng malalim. "Maybe she's locked in her

room..." may bahid ng lungkot ang boses niya. She missed her mom so much, but she's
also afraid that Fernando might do something to her in case she shows up.

"Siguro nga. Pabalik na ako ng Manila bukas, pero magpapatulong pa rin ako kay Dad
na makapasok sa bahay niyo para makita si Tita."

"Thank you, Wesley... and take care, okay?" bigong ibinaba ni Adelaide ang
telepono. As much as she wanted to blame her mom, she couldn't. Hindi naman ito ang
may kasalanan ng lahat.

It was Fernando.
Muli siyang napalingon sa cellphone niya nang magring iyon at isang unknown number
ang lumabas. Kumunot ang noo niya dahil wala namang may alam ng number niya kaya
agad niyang kinuha iyon.

Pumasok naman si Daniel sa loob ng kwarto nito kaya nagkatinginan silang dalawa at
nakita nito ang hawak niya.

"Who's that?" he asked her as he walked towards her.

Umiling naman siya bilang pagsagot dahil hindi naman talaga niya alam kung sino ang
tumatawag na iyon. Daniel immediately took her phone and checked the number. Naupo
rin ito sa may silya nito bago may tinipa sa laptop nitong naroon.

"Could it be him?" halos walang boses na sabi ni Adelaide. "Ibig sabihin... alam
niya 'yung number ko at..." parang pinanlamigan siya sa naiisip niya. "Alam niya
kung nasaan tayo...?"

"No," sabi ni Daniel sa kanya bago ito may kinausap sa sariling telepono. "Trace
it. I need to know the result ASAP."

Lumingon si Daniel sa kanya at mabilis na tumabi sa kanya ang lalaki. "Baby, look
at me. Look at me," hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya. "You remember what
I told you? Hindi kita pababayaan. Hindi ka niya masasaktan."

She looked at Daniel and her tears escaped her eyes.

"Shh... shh... I am here..." he pulled her in a hug and kissed her head. "He won't
get anywhere near you, okay?" sabi nitong muli sa kanya. Tumango naman siya rito at
niyakap niya ng mahigpit si Daniel. She's scared for her mom, for herself, and for
Daniel... hindi niya alam kung ano ang gagawin niya kung sakaling sasaktan ni
Fernando si Daniel... hindi niya kaya...

Ilang sandali pa ay ang telepono na ni Daniel ang nagring. Parehong number iyon
nang tumawag sa kanya.

"Daniel..." hinawakan niya ang kamay nito pero sinabihan siya nito na ayos lang
iyon. Mas mabuti iyon para mas matrace nito kung sino iyon.

He answered his phone.

"Daniel!" malakas ang sigaw ng babaeng umiiyak sa kabilang linya. Kumunot ang noo
ni Daniel at tumingin sa kanya. "Julianna?"

"Daniel, tulungan mo ako! Papatayin nila ako!" sigaw pa rin nito habang umiiyak.

"What? What-"

"Napakadali sa aming hanapin siya, Daniel Dela Cruz," sabi ng isang lalaki sa
kabilang linya. Humigpit ang kapit ni Adelaide sa lalaki habang nakikinig dito.

"Sino ka?" tanong ni Daniel sa lalaki.

"Ang taong hindi mo dapat kinakalaban," sagot nito na sinundan iyon ng tawa.
"Ibigay mo sa akin si Adelaide at papakawalan ko ang babaeng ito at-"

"Daniel! Daniel, tulungan mo ako! Tulungan mo ako!" sigaw pa rin ni Julianna sa

kabilang linya.

"Manahimik ka!" sigaw ng lalaki rito. "Sisiguraduhin kong matatagpuan ka ni Daniel

na may bala sa ulo kung hindi niya ibibigay sa akin si Adelaide."

Napatingin si Adelaide kay Daniel na seryoso ang mukha.

"Daniel... tulungan mo ako..." patuloy ang paghagulgol ni Julianna.

Kumuyom ang kamay ni Adelaide habang pinakikinggan ang iyak ng babae. Hindi niya
mapigilan na hindi sisihin ang sarili sa nangyayari lalo pa at wala namang
kinalaman si Julianna sa nangyayari...

"Don't fucking hide on someone's skirt, asshole. You will never get Adelaide, you
hear me? I will come and find you, and I'll make sure you will regret living."
Daniel ended the call. Adelaide saw him clenched his fist.

"Daniel... si Julianna..."

"I'll save her..." Daniel looked at her and she nodded her head. Tumayo na itong
muli at tinawagan si Nash para sa plano nilang gawin.

Wala namang nagawa si Adelaide kung hindi hayaan si Daniel sa gagawin nito. Alam
niyang mahalaga si Julianna para sa lalaki. She may not like her, but she's not bad
enough to hope she won't make it.

In less than an hour, they already made a plan. Nakuha na rin nila kung nasaan si
Julianna at ang mga ito. May mga katulong na rin ito sa pulisya para mahuli si
Fernando. Hindi pumayag si Daniel na hindi siya makakasama dahil na rin gusto
nitong mahuli si Fernando.

"Daniel..." hinawakan niya ang kamay nito. "Mag-iingat ka..."

He smiled at her and nodded his head. He pecked on his lips before going inside his
car. Pinanuod niya naman ang lalaki na makaalis ng bahay nito at paulit-ulit ang
pagdarasal niya na walang mangyari sa mga ito.

Hindi pa siya nakakabalik sa kwarto nang biglang tumunog muli ang cellphone niya.
Unknown number pa rin iyon. She was about to ignore it when she received a text
message.

Come with me and I will let him live.

Nanigas si Adelaide sa kinatatayuan niya nang mabasa ang mensahe na iyon. Naisip
niya kaagad si Daniel at ang posibilidad na may mangyaring masama kay Daniel.

Muling nagring ang cellphone niya at nanginginig ang kamay na sinagot niya iyon.

"H-hello...?" halos walang boses niyang sagot doon.

"Hello, Adelaide... it's been a while," sagot sa kanya ng lalaki sa kabilang linya.

"What do you want...?" hindi na napigilan ni Adelaide ang pagtulo ng luha niya
habang kausap ang lalaki. "Please... please, don't hurt him..." napayuko siya nang
maisip niya ang pwedeng mangyari sa lalaki.

"I won't... if you will be a good girl and you will go out now and come with me."

"No..." nagtuloy ang hikbi niya habang kausap niya ang lalaki. "No, please..."

"I don't mind killing him, Adelaide. Him and his entire family and-"
"No..." patuloy ang pag-iyak niya habang inihahakbang ang paa patungo sa gate ng
bahay ni Daniel. Paulit-ulit na naglalaro sa isipan niya ang nakangiting mukha ni
Daniel. "Don't hurt him... I'll... I'll go with you..."

"I won't, if you go out now. We're behind schedule already. We need to pick up your
mom in the hospital."

Natigilan si Adelaide nang mabuksan niya ang gate.

"What...? Anong ginawa mo kay mommy?"

Bago pa man niya marinig ang sagot ni Fernando ay may humila sa kanya papalabas at
tinakpan ang ilong at bibig niya.

Hindi niya na nagawang sumigaw at huling nakita niya ay ang mukha ni Fernando na
nakatingin sa kanya.

CWD38

Leave a comment :)

==

Nanakit ang ulo na nagmulat ng mga mata si Adelaide. Sobrang sakit ng ulo niya na
tila ba'y may pumupukpok roon kaya naman sapo niya ang noo nang bumangon siya.
Halos ayaw niya ring imulat ang mga mata dahil sa nararamdamang sakit ng ulo.

She stayed still for a moment and immediately opened her eyes.

Agad siyang natigilan nang naalala ang nangyari kaya mabilis niyang inilibot ang
paningin sa kwartong kinaroroon niya.

"No... no... no..." she's in her room... in their house!

Tinignan niya ang damit niya at nakita niyang napalitan na iyon ng isa sa mga damit
niyang alam niyang iniwan niya sa bahay nilang iyon.

Mabilis siyang nagtungo sa pinto at binuksan iyon pero bigo siya nang mapagtanto na
nakakandado iyon mula sa labas. Bumibilis ang tibok ng puso niya dahil sa takot na
nararamdaman habang pilit na binubuksan iyon.

Malakas niyang kinatok ang pinto habang pilit na binubuksan ito at itinutulak.
"Hello? May tao ba diyan? Palabasin niyo ako rito!" malakas na sigaw niya, umaasang
may tao sa labas na tutulong sa kanya ngayon. "Let me out!" she shouted again, this
time it was louder. "Mommy! Mommy, help me!" kumuyom ang kamay niya habang
kinakatok pa rin ang pinto.

"Let me out!"

"No one will help you, Adelaide."

Napapitlag siya nang may marinig sa loob ng kwarto niya. Inilibot niya ang mata at
nakita niya kaagad ang radyo na naroon sa may lamesa sa tabi ng kama niya.
Napatitig siya roon habang hawak pa rin ang seradura ng pinto ng kwarto niya.

"No one will help you here," muling sabi ni Fernando sa kanya mula sa radyo. Hindi
siya maaaring magkamali, alam niya na tinig iyon ni Fernando. He was the last
person she saw before she passed out.

Nasundan siya nito at dinala muli pauwi sa kanila!

Inisip niya kung gaano ba siya katagal nawalan ng malay at nadala na siya nito roon
ng walang kahirap-hirap. She remembered following Daniel... sobrang natatakot
siyang may mangyayaring masama sa lalaki kaya naman sinundan niya ito... hindi niya
alam na naroon sila Fernando para dakpin siya.

Tumalikod siya at muling kinatok ng malakas ang pinto. "Let me out! Palabasin niyo
ako rito! Tulungan niyo ako!" namamanhid na ang kamay ni Adelaide sa pagkatok sa
pinto ngunit wala paring dumarating na tulong para sa kanya. She's crying for help
but to no avail.

"Mommy! Mommy, help me!" malakas na sabi niya habang nararamdaman ang pagpatak ng
luha niya ngunit kahit ang Mommy niya ay hindi dumarating para tulungan siya.

"Mommy..." she looked down and clenched her fist. Matalim na nilingon niya ang
radyong nasa lamesa at mabilis na kinuha iyon.

"Anong ginawa mo sa mommy ko?" mariin na tanong ko kay Fernando. "Anong ginawa mo
sa kanya?" ulit ko rito habang mahigpit ang hawak sa radyo.

Narinig niya ang pagtawa ni Fernando mula sa radyong hawak niya. Nakakapanindig
balahibo ang tawa nito... sa palagay ni Adelaide ay tawa iyon ng isang demonyo.

"Adelaide, your mom is safe... but she agrees with me that you need to be
disciplined. She agreed to lock you up, hija."

"No... no! Alam kong hindi papayag si Mommy sa ginagawa mong ito. Palabasin mo ako
rito ngayon!" mahigpit pa rin ang pagkakakuyom ni Adelaide sa kamay niya habang
masama ang tingin sa radyong hawak sa isang kamay.

Napalingon si Adelaide sa kabuuan ng kwarto niya. Initsa niya ang radyo sa kama
bago nagpunta sa bintanang naroon. Agad niyang binuksan iyon at laking pasasalamat
niya nang walang harang ang mga iyon.

Buong akala niya ay nilagyan na iyon ng grills ni Fernando at talagang ginawa

siyang bilanggo sa sarili niyang kwarto. She opened the window and looked down. Ang
kaninang pag-asang naramdaman niya ay mabilis na naglaho nang makita kung gaano
kataas ang distansya niya sa lupa. Idagdag pa ang nakita niyang bakod na inilagay
roon na tiyak niyang bubutas sa paa niya kung sakaling tatalon siya pababa...

Nanghihina na sumandal si Adelaide sa pader ng kwarto niya at napayuko na lang.

Tiyak niyang nag-aalala na ngayon si Daniel sa kanya. He's also probably blaming
himself for leaving her alone...
Wala siyang access sa kahit anong telepono kaya alam niyang hindi niya makakausap
si Daniel... hindi niya masasabi rito na kailangan niya ng tulong... o kung nasaan
man siya.

Hindi niya na napigilan ang pagpatak ng luha niya at sunod-sunod na paghikbi habang
yakap niya ang tuhod. She made a mistake... hindi dapat siya umalis nang sabihan
siya ni Daniel na manatili lamang sa bahay nito....

Ngayon, naiisip niyang posibleng hindi na niya muling makita ang lalaki. Posibleng
hindi na sila magkita na dalawa.

Sunod-sunod ang pagpatak ng luha ni Adelaide habang nananatili sa isip si Daniel.

She's hoping and praying that he's fine... na sana ay hindi ito dinamay ni Fernando
at hinayaan na lang ito.

Nag-angat siya ng tingin nang bumukas ang pinto ng kwarto niya. Mabilis siyang
tumayo at naglakad papunta roon ngunit mabilis na napaatras nang makita si Fernando
na nakatayo roon.

May kasunod itong kasambahay nila na may dalang pagkain. Pumasok ang mga iyon at
inilapag sa lamesa ang mga tray na dala bago dali-dali ring lumabas ng kwarto niya.

"A-anong ginawa mo sa mommy ko?" tanong niya sa lalaki na humakbang papasok sa

kwarto niya. Umatras siyang muli hanggang sa maramdaman niya ang kama sa likod ng
tuhod niya kaya napatigil siya.

He smirked at her. Nakaramdam ng kilabot si Adelaide dahil sa ngisi na iyon.

"Natatakot ka?" tanong nito sa kanya. Hindi magawang magsalita ni Adelaide habang
nakatingin sa lalaki. Yes, she's scared... but she'll try her best not to show it.
She won't give him the satisfaction.

"That's good, Adelaide. Matakot ka!" malakas na sabi nito sa kanya.

"I am not scared of you!" sigaw niyang pabalik sa lalaki. "I'm not scared of a
monster like you! You're a murderer!" ramdam niya ang pananakit ng lalamunan dahil
sa pagsigaw niya sa lalaki. Sunod-sunod din ang pagpatak ng luha niya.

"You're not scared?" he asked her and walked towards her. Kumuyom lalo ang kamay ni
Adelaide at napapitlag siya nang hawaka ni Fernando ang mukha niya gamit ang isang
kamay at pisilin iyon. Ramdam niya ang diin ng daliri nito sa pisngi niya.

"Bitawan mo ako!" hinawakan niya ang braso nito ngunit tila iyon bakal na hindi
niya matinag. "Bitawan mo ako!" she said again and tried pushing him again. "Let me
go!" malakas na sabi niya bago hinawakan ag mukha ng lalaki at kinalmot ito.

Itinulak siya ni Fernando sa kama nang maramdaman nito ang hapdi ng kalmot niya.
Nakita niyang hinawakan nito ang pisngi nito at nakita ang dugo na naroon. He
looked at her sharply.

"Punyeta!" marahas nitong hinila ang braso niya upang itayo siya at mabilis na
sinampal ang pisngi niya. Muling napabagsak sa kama si Adelaide sapo ang pisnging
nararamdaman niya ang kirot dahil sa malakas na sampal ng lalaki. Sa pakiwari
niya'y magkakaroon iyon ng pasa o kaya ay mamamaga dahil sa lakas ng sampal na
ibinigay sa kanya.

"You really think you can escape now? Ako na ang nagsasabi sa'yo, Adelaide. Hindi!
Hindi ka makakaalis na muli sa pamamamahay na ito!" malakas at mariin na sabi nito
sa kanya bago naglakad papunta sa pintuan.

Adelaide looked at him with disgust.

Fernando looked at her again and smirked. "You think that guy can save you? I'm
sorry to disappoint you, anak. He's already dead."

Nagbago ang eskpresyon sa mukha ni Adelaide dahil sa sinabi nito. Nag-uunahan ang
mga luha sa mga mata niya habang nakatingin sa lalaki.

"No... leave him alone! No... he's not dead!" sabi niya at bago pa tuluyang
makalapit sa lalaki ay isinara na muli nito ang pintuan, leaving her alone again.

Sinalakay ng takot ang dibdib ni Adelaide. Hindi niya magawang makagalaw habang
paulit-ulit ang sinabi ni Fernando sa kanya.

Patay na si Daniel.

"That's not true..." mahinang sabi niya habang humihikbi. "That's not true..." ang
mahihinang hikbi niya'y napalitan ng paghagulgol habang iniisip ang sinapit ng
lalaki dahil sa kanya...

Kung lumayo siya noon kaagad kay Daniel, alam niyang hindi mapapahamak ang lalaki.
Alam niyang walang magiging problema ito... pero hindi... hindi niya ginawa.

At ngayon, ang lalaki ang nagbayad sa pagkakamali niya na iyon.

Dalawang araw ang lumipas at nasa loob pa rin ng kwarto niya si Adelaide.
Hinahatiran siya ng pagkain ng mga kasambahay nila at hindi rin siya makahingi ng
tulong sa mga ito dahil laging may kasama itong armadong tao ni Fernando.

She's been thinking of ways to escape... pero palaging hindi matagumpay ang nasa
isip niyang scenario.

Malawak ang bakuran nila at sa bawat sulok nito ay may nakabantay. Nakita niya iyon
sa tuwing sumisilip siya sa bintana ng kwarto niya. Palaging may nakikita siyang
mga lalaki na nagbabantay roon.

Kahit pa wala siyang planong kumain ng dinadala sa kanya, wala rin siyang nagawa
dahil nakakaramdam na siya ng labis na gutom at panghihina ng katawan. Madalas din
ang nagiging pagsusuka niya na hindi niya sinasabi kay Fernando o sa kahit na sino.

Hinala niya'y may nilalagay ang mga ito sa pagkain niya dahilan kung bakit siya
nagkakasakit. Kung anuman iyon ay hindi niya mawari.

Napabalikwas ng bangon si Adelaide nang marinig ang pagbukas ng pinto ng kwarto

niya. Agad niyang nakita ang Mommy niya na naroon, kasama si Fernando.

"Mommy...?" bumangon siya kaagad at lumapit sa ina at niyakap ito ng mahigpit.

"Mommy..." nakaramdam siya ng ginhawa na nakita niya ang mommy niya. Napansin niya
ang pagbaba ng timbang nito at panlalalim ng mga mata.

"Mommy, are you okay?" tanong niya sa ina habang nakatingin dito. Bumaling siya kay
Fernando at matalas na tinignan ito. "What did you do to her?" malakas na tanong ni
Adelaide sa lalaki.

"I'm fine, Adelaide..." hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya at ngumiti sa
kanya. "I missed you, anak... sobrang namiss kita," sabi nito sa sa kanya na
nangingilid ang mga luha sa mga mata. "I missed you..." she said again before
hugging her tight.

"I missed you, too, Mommy..." bulong niya sa ina habang yakap ito ng mahigpit.
She's just really so happy to see her mom again. Makalipas ang ilang buwan ay
kasama niya na muli ito.

"Fernando, let her go out of her room. This is also her house," sabi ng ina niya sa
asawa nito. She looked at Fernando and he walked towards them and held her mom's
arms.

"Maricar, we already talked about why we need to lock her up, right?" sabi nito sa
ina niya habang hawak ang magkabilang braso. "Your daughter might escape again.
Sinabihan ka na ng doctor mo na bawal kang mastress at ang paglalayas ng anak mo
ang dahilan ng sakit mo, hindi ba?" sabi nito sa ina niya bago lumingon sa kanya.

"What are you talking about?" tanong ni Adelaide sa lalaki.

"Your mom got sick because of you. Labis mong pinag-alala ang iyong ina kaya
nagkasakit siya!" sabi nito sa kanya habang hawak pa rin ang kanyang ina.

Kumunot ang noo niya bago lumapit sa ina.

"Mommy..."

Her mom looked at her and tried to smile at her. "I am okay now... you're here now,
Adelaide..." sabi nito sa kanya. "Fernando, please... don't lock her up."

"You heard her. And I am here now. I will take care of my mom."

Fernando chuckled softly and nodded his head to her mom. "Maricar, you need to
rest, sweetheart. I will talk to your daughter about the conditions so she can go
out of her room again."

Tumingin naman sa kanya ang ina at naramdaman ni Adelaide na may gusto itong
sabihin ngunit pinili na lamang na manahimik. Tumango ito sa lalaki bago muling
yumakap sa kanya at lumabas na rin ng kwarto niya.

Isinara ni Fernando ang pinto ng kwarto niya kaya naman muli silang naiwan na
dalawa na lamang doon.

"What are you doing to my mom?" tanong na muli ni Adelaide sa lalaki. "Anong
ginagawa mo sa kanya?"

"Adelaide... can't you see? You're the reason why she's sick. You're being a
rebellious daughter. You're making your mom sick and that's not a good thing,"
umiiling-iling na sabi nito. "Bilang ama mo, dapat lang naman na disiplinahin
kita."

Nangilabot si Adelaide sa sinabi nito. "Ama ko? I will never accept you as my
father. Isa lang ang tatay ko at mas mabuti pang ikaw ang namatay kaysa sa kanya!"

Napabaling na muli ang mukha ni Adelaide nang sampalin siya ng lalaki. Nalasahan
niya ang sariling dugo sa sulok ng mga labi niya dahil sa malakas na sampal nito.
Kumuyom ang kamay niya bago tumingin sa lalaki.

"Kahit anong gawin mo, hinding-hindi kita matatanggap!" muling sabi niya sa lalaki.

He looked at her and smirked devilishly. Inilabas nito ang cellphone at may kung
anong pinindot doon bago ipakita sa kanya.
Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang naroon.

It was Daniel. Buhay si Daniel!

Nakapiring ito habang nakatali sa isang upuan at puno ng dugo ang mukha nito.

"Ito ba ang ipinagmamalaki mo sa akin?" tanong nito sa kanya. "Alam mo bang isang
sabi ko lamang ay mamamatay ang lalaking ito ngayon?"

Umiling si Adelaide sa lalaki habang nakatingin pa rin sa screen at ipinapakita si

Daniel. Kumukuyom ang mga kamay niya habang nakatingin sa lalaki.

"Let him go..." halos walang boses na sabi niya sa lalaki. "Pakawalan mo siya..."
naramdaman niya ang panlalabo ng mga mata niya habang nakatingin sa lalaking nasa
screen.

"Sa palagay mo ba ay matutulungan ka ng lalaking ito?" sinundan nito ng pagtawa ang

sinabi at muling tumingin si Adelaide sa kanya.

"Pakawalan mo siya... pakawalan mo siya, pangako, hindi ako aalis dito..." nag-
unahan ang mga luha niya sa pagpatak habang nakatingin kay Fernando.

Muli siyang lumingon sa lalaki habang pilit na pinipigilan ang paghikbi.

"Pakawalan mo siya! I will stay here! I will stay here, I won't go anywhere!"
pakiusap niya bago nagyuko at kinagat ng mariin ang mga labi.

Unti-unting bumaba si Adelaide upang lumuhod at tumingin sa lalaki.

"I will stay here... just please... let him go..." pakiusap niyang muli sa lalaki.

Natatawang pinatay nito ang cellphone at tumingin sa kanya.

May tinawagan ito sa telepono nito. "Pakawalan niyo na iyan. Siguraduhin niyong
walang ebidensya na makikita ang hayop na 'yan," sabi nito sa kausap bago tumingin
sa kanya. "Now, you will keep your word, Adelaide. You will stay here."

Napaupo siya sa sahig habang tahimik na umiiyak, tsaka lamang niya pinakawalan ang
paghagulgol nang makalabas ang lalaki at muli siyang maiwan.

Ang tanging iniisip na lamang niya ay buhay si Daniel... iyon ang mahalaga.

Kahit pa magkalayo sila, buhay ang lalaki.

At tila siya naman ang nakaramdam ng pagkamatay... dahil alam niyang hindi na sila
muling magkikita pa nito.

Kahit na kailan.

CWD39
Leave a comment :)

==

Hindi masikmura ni Adelaide na kumain kahit pa noong isang gabi pa siya huling
kumain. Hindi pa rin siya hinahayaan na makalabas ng kwarto niya kahit anong
pakiusap niya kay Fernando, he locked her up and the only person she sees is the
maid who's bringing her food.

Pilit siyang humihingi ng tulong dito pero bakas din ang takot sa mukha nito kaya
wala rin itong nagagawa para sa kanya.

She felt like her head was being hammered. Masakit iyon na makirot kaya naman
nananatili lang siya sa kama. Kaninang umaga pa rin siya nagsusuka na akala niya
noon ay natapos na noong nasa Maynila pa siya.

She often feels bad the past weeks. Hindi naman siya umiinom ng gamot dahil hindi
niya rin tiyak kung ano ba ang dapat na inumin niya.

Isang katok ang nagpamulat sa mga mata niya. Lumingon siya sa pinto at naghintay ng
pagbukas nito at ilang sandali lamang, bumukas iyon at bumungad sa kanya ang ina.

That was the first time she saw her... nagkakausap lang sila ng ina sa pagitan ng
pinto niya ngunit hindi niya pa ito nakikita simula nang ikulong siya ni Fernando,
ngayon pa lamang.

"M-mommy..." nangilid ang luha niya nang makita niya ito. Kapansin-pansin ang
pagbaba ng timbang nito kumpara sa huling nakita niya ito. Gaya niya ay namamasa
rin ang mata ng ina dala na rin marahil ng pangungulila sa kanya dahil sa ilang
buwan din na ang nakalipas nang umalis siya at hindi sila nagkausap na muli.

"Adelaide..." lumapit ito sa kanya at naupo sa kama niya. Bumangon naman siya kahit
na nanghihina at niyakap ng mahigpit ang ina. She missed her... she missed her so
much. Ito na lang ang natatanging pamilya niya simula nang mawala ang ama niya.

She never treated Fernando as a family. Alam niya ang masamang balak nito dahil
kahit siya ay nais na pagsamantalahan nito. He never succeeded in doing so... at
hindi siya kailanman papayag na mapagsamantalahan siya nito.

"Kumusta ka, anak ko?" naluluhang tanong sa kanya ng ina. "I missed you... so
much..." hinalikan nito ang noo niya habang yakap-yakap siya nito.

Wala namang naging sagot si Adelaide kung hindi ang pag-iyak habang yakap ng
mahigpit ang ina. Walang araw simula nang umalis siya na hindi niya naiisip ang
ina. She even asked for Wesley's help just to check on her, but Fernando's goons
won't let him pass the gate.

"I am sorry... I am sorry that I failed you..." umiiyak din na sabi ni Maricar sa
kanya sa nagsisising tinig. Alam nito kung gaanong nasasaktan ang anak sa
nangyayari. She never wanted any of that to happen, and she regretted everything
she did that caused Adelaide pain.
Hindi nito inakala na ganoon ang mangyayari. Ilang beses na nitong pinakiusapan si
Fernando na hayaan na lumabas ng silid nito si Adelaide ngunit palagi na lang ding
nauuwi sa away ang nangyayari at pagbabanta ng lalaki na kapag nagpumilit ito ay
sasaktan nito si Adelaide.

She shook her head and looked at her mom. "I'm sorry, Mommy... I am sorry if I left
you here alone with that demon. I am sorry..." humihikbi na sabi niya bago
hinawakan ang kamay ng ina. "Let's get out of here... kahit saan. Umalis na
tayo..."

Hindi niya rin alam kung saan silang dalawa tutungo na hindi sila matutunton ng
lalaki pero ayaw ni Adelaide na mamalagi pa sa mansion lalo pa at para silang preso
roon na dalawa. Anywhere she looked, she could see a man holding a gun. It was as
if they were all ready to pull the trigger and she didn't feel safe.

Tumango ng marahan ang ina sa kanya. "I'll try to talk to your dad's lawyer, and
ask for his help... it has been months since I last heard from Atty. Clave, but I
will try..." mahina lang ang pagkakasabi nito sa kanya.

She looked at her mother again and hugged her tight.

"Aren't you done talking to her?" bumukas na muli ang pinto at pumasok si Fernando
sa loob ng silid ni Adelaide. Tinignan niya ng masama ang lalaki bago nagsalita.

"What are you doing in my room? Get out!" sa kabila ng panghihina ay nagawa niyang
sigawan ang lalaki sa sobrang sama ng loob na nararamdaman niya.

Fernando smirked at her and walked towards her. Hinila nito ang ina mula sa
pagkakahawak niya at ang galit na nararamdaman ay napalitan ng pag-aalala sa ina.

"Let her go!" muling sabi ni Adelaide sa lalaki. "Bitiwan mo si Mommy!"

Muli, ngumisi ang lalaki sa kanya. "Ang sabi mo ay kakausapin mo ang anak mo dahil
matigas ang ulo at ayaw kumain?" mahigpit ang hawak nito sa braso ng ina.

"She did, okay? She talked to me and I... I agreed to eat! Let her go!" tumayo siya
upang hawakan ang ina ngunit malakas na sampal ang ibinigay sa kanya ni Fernando
dahilan upang muli siyang mabuwal sa kama.

Pakiramdam ni Adelaide ay namanhid ang pisngi niya sa lakas ng sampal na natanggap

niya.

"Fernando! You don't have to do that!" sabi naman ni Maricar sa lalaki bago pilit
na nagpumiglas mula rito ngunit kagaya ng anak ay binigyan din ni Fernando ng
malakas na sampal.

"Punyeta! Sinabi ko sa iyo na kausapin mo ang anak mo dahil matigas ang ulo! Hindi
aluhin ang pag-iinarte ng babaeng iyan!" malakas ang pagkakasabi nito sa babae.

Adelaide looked at him again, this time it was full of anger. Muli siyang bumangon
para itulak ang lalaki ngunit higit na mas malakas at malaki ito sa kanya kaya
naman para lamang siyang papel na itinulak nito pabalik sa kama niya.

"I will deal with you later," may pagbabanta na sabi nito sa kanya bago hinila
papalabas ang ina.

"Let her go! Fernando, let her go!" habol ni Adelaide rito bago pilit na binubuksan
ang pinto nang lumabas ang mga ito. "Let her go..." humahagulgol na sabi niya dahil
alam niyang sasaktan ito ng lalaki.

Her dad never laid a finger on her and on her mom... hindi sila kailanman sinaktan
nito sa kahit na anong paraan...

"Let her go..." napaupo siya sa may tabi ng pinto habang pilit na kinakatok iyon.
Umaasa siyang maririnig siya nito.

Wala siyang narinig na anuman mula sa mga ito hanggang sa muli siyang hatiran ng
pagkain ng kasambahay. She didn't say a word. Tumayo lang siya at lumapit sa lamesa
at tahimik na kumain.

She remembers what Daniel told her before... palagi nitong sinasabi sa kanya na
kailangan nitong kumain para kung sakaling kailanganin nito ng lakas, makakalaban
ito. She always thought he was just kidding and just telling her to eat...

Pero totoo pala iyon.

Hindi siya makakalaban kay Fernando kung mahina siya. Hindi siya makakalaban kay
Fernando kung wala siyang lakas para masaktan man lang niya ito.

Masakit ang pisngi niya at napansin niya ang pasa na naroon dahil sa sampal ng
lalaki ngunit pilit niyang ininda ang mga iyon hanggang sa matapos siyang kumain.
Lumabas naman na rin kaagad ang kasambahay nila kaya naiwan siyang mag-isa sa loob
ng kwarto niya.

Nasa isip niya si Daniel habang nakatingin sa labas ng bintana niya. Naiisip niya
kung pinakawalan ba ito ni Fernando...

She's hoping that he did... After all, she's here...

Muling bumukas ang pinto ng kwarto niya at pumasok na muli si Fernando roon.
Tinapunan lang ito ni Adelaide ng maiksing tingin at muling bumaling sa labas ng
bintana niya. Pinagmamasdan niya ang kadiliman sa labas.

She'd rather look at the darkness than to look at the man who just entered her
room.

"Adelaide," tawag nito sa kanya na hindi niya pinansin.

"Look, you're here, that means you're in my custody. Kayo ng mommy mo," panimula
nito. Gusto niyang matawa sa sinasabi nito. Hindi niya kailanman ginusto na maging
under ng custody nito. She's not a teenager that needs a guardian.

"Ang mommy mo, she's been very upset and sad because of what you did."

Kumunot ang noo ni Adelaide sa sinabi ng lalaki bago ito nilingon. How all of this
was her fault now?

"Umalis ka, hindi ka bumalik, hindi ka tumawag sa kanya. Labis na nalungkot ang
mommy mo. Nagkakasakit siya nang dahil sa iyo."

"What are you talking about?" she asked him. "Ano ang nangyari sa mommy ko?"

"Hindi rin matiyak ng doctor ang sakit ng mommy mo pero patuloy ang pagbaba ng
timbang nito at maging ng resistensya nito. That was the reason I brought you back
here... for you mommy. Pero hindi ko akalain na ikaw pa rin ang magiging dahilan
kung bakit siya mas malulungkot at masasaktan. You're really a pain in the ass,
just like your father."
Tumalim ang tingin niya sa lalaki dahil sa huling sinabi. Wala siyang pakialam kung
husgahan siya nito o sabihan siya nito ng hindi maganda ngunit hindi siya kailanman
papayag na lapastanganin nito ang alaala ng ama niya.

He was never a pain in the ass.

"Ang kapal ng mukha mo," matigas na sabi ni Adelaide habang nakakuyom ang mga
kamay. "Napaka kapal ng mukha mo. Ikaw ang dahilan kung bakit nagkakasakit si
Mommy. Ikaw ang dahilan kung bakit nasasaktan si Mommy! You're a monster!"
nanginginig sa galit na sabi ni Adelaide rito.

Unti-unting ngumiti si Fernando sa kanya bago humakbang papalapit sa kinaroroonan

niya. Napahawak siya ng mahigpit sa may bintana habang nakatingin sa lalaki.

"You know, that's why I think you're the better Hernandez, Adelaide. You're feisty.
You're challenging. Hindi katulad ng nanay mo," natatawang sabi nito habang
nakatingin sa kanya. Inilibot nito ang mata sa katawan niya kaya naman nakaramdam
ng kilabot si Adelaide sa ginawa nito.

He was looking at her like he was stripping her!

Humakbang pa itong muli papalapit sa kanya at nanlaki ang mga mata ni Adelaide nang
hilahin siya nito palapit dito at akmang hahalikan. Mabilis na nahagip ng kamay
niya ang vase na nasa may lamesa at hinampas iyon sa lalaki.

"Napaka baboy mo!" sigaw niya sa lalaki. "Baboy!" mahigpit ang pagkakakuyom ng mga
kamay niya habang nakatingin sa lalaki. Hinihingal din siya sa tindi ng galit na
nararamdaman niya.

Fernando glared at her and pushed her on the wall while holding her face.
Ipinapaling niya naman ang mukha niya sa ibang direksyon habang napakalapit ng
mukha nito sa kanya.

"Let me go." Pilit na nagpupumiglas si Adelaide sa lalaki.

"You think you can escape, Adelaide? You think you will be able to leave again and
be with that man?" natatawang sabi nito sa kanya. Ramdam na ramdam niya ang buga ng
hinga nito sa pisngi niya.

"How can he save you when he's already dead?"

Natigilan siya sa sinabi nito.

"W-what...?"

Binitiwan siya nito habang nakangisi. "Your lover boy is dead," ulit nitong sabi sa
kanya.

She looked at him with disbelief in her eyes. "What do you mean by... by..."
napayuko si Adelaide dahil sa sinabi nito. It can't be... hindi niya inaasahan na
iyon ang sasabihin nito sa kanya.

"You... you promised me! You told me you will let him go..."

He looked at her and nodded his head. "I did. He's now very free, may he rest in
peace, Adelaide," tumawa ito ng malakas habang nakatingin sa kanya.

"No... no! Hindi... tell me you're lying!" sinugod niya ito at pinagsusuntok ang
dibdib nito ngunit hinawakan nito ang magkabilang kamay niya at itinulak siyang
muli.

"He is dead!"

Napaupo si Adelaide habang pilit na iwinawaksi sa isipan ang sinabi nito. Hindi
iyon maaari. Hindi maaaring patay na si Daniel...

Umiiling siya habang patuloy ang pagpatak ng luha niya. "You... you told me you
will let him go! You're a murderer!" malakas na sabi niya habang umiiyak. She
thought if she stayed there and made a deal with Fernando, he would not touch
him...

Fernando chuckled at her. "So, no need to protect yourself, Adelaide. Wala ng

magtatanggol sa'yo. And in no time, I will be able to own you. Alam mo bang sa iyo
iniwan lahat ng mana ng ama mo?" naupo ito sa silyang naroon habang nakatingin sa
kanya.

She looked at him with disgust.

"You will never have me. Never!" sagot niya rito pero binalewala iyon ng lalaki at
dinampot ang larawan nila ng ama niya na nasa lamesa niya.

"If only your dad chose to be a good man, that didn't happen to him," he chuckled
and shook his head. "It was so easy for me to blow up his plane, you know?"

"A-anong sabi mo...?" basa ng luha ang mukha na nag-angat siyang muli ng tingin.
She always thought he had something to do with what happened to her dad, but she
never thought he actually did it.

He shrugged and got up from his seat. "Mourn all you want now," he threw her
Daniel's watch. Napatingin siya roon habang tila nilulukob siya ng sakit.

"Hayop ka..." puno ng pagkasuklam na sabi niya nang tignan niya ang lalaki.
Tumatawa itong lumabas ng kwarto niya.

Kinuha naman niya kaagad ang relo ni Daniel at dinala iyon sa dibdib niya habang
tumatangis ng pag-iyak. She never thought that would happen to him...

He's gone...

It's her fault... kasalanan niya...

"Daniel..." nagyuko siya habang paulit-ulit na binabanggit ang pangalan niya.

Muli, ang naramdaman niyang sakit nang mawala ang ama niya ay muli niyang
naramdaman ngayon... dalawang taong mahal niyang parehong wala na.

CWD40

Ito na po 'yung update after 50 years. :)

Leave a comment :)

==

He could smell the familiar scent of alcohol all over the room. He tried moving his
hand but he instantly felt the pain from it. Iminulat niya ang mga mata at hindi
siya nagkamali nang iniisip.

He's in the hospital room, and he's probably sedated with drugs since he's still
feeling groggy. Sumasakit din ang ulo niya at mas gusto niyang ipikit ang mga iyon.

"Daniel?" He heard his cousin's voice. Iminulat niyang muli ang mga mata at
bumaling sa pinanggalingan ng boses na iyon. Nakita niyang naroon si Hunter habang
nakatingin sa kanya. Nasa may likuran naman nito si Thunder na nakatingin sa labas
at may kausap sa telepono nito.

"Why are you here?" he asked them, his voice was rough and hoarse. Inabot naman ni
Hunter ang tubig na nasa may gilid na lamesa bago inalalayan siya na makaupo para
makainom.

"Akala namin patay ka na, e. Tatlong araw ka ng hindi gumagalaw," sabi ni Hunter sa
kanya. Kumunot ang noo niya dahil doon. He was out for that long?

Damn.

Thunder looked at him and shoved his phone back to his pocket. "Who did this to
you, Daniel?" tanong nito sa kanya. Kumuyom ang kamay niya habang iniisip ang
nangyari at hindi niya alintana ang kirot na nararamdaman mula roon.

He was so stupid. He thought he was able to save Adelaide... but he couldn't.

"I have to go. I have to–" hinawakan niya ang pinaglagyan ng suwero niya at hinila
iyon bago pilit na tumayo. Hinawakan naman siya ng dalawang lalaki at pinigilan sa
gusto niyang gawin. Hunter was holding his arms while Thunder was stopping him by
his shoulders.

"Let me fucking go," piglas niya sa mga ito na mahigpit ang hawak niya. "Ano ba,
bitawan niyo nga akong dalawa!"

"Call a fucking doctor, Thunder," utos ni Hunter sa kapatid nito na mahigpit na

hawak pa rin ang mga braso niya. He looked at Hunter. "Bitawan mo ako, Hunter,"
sabi niya na may kasamang pagbabanta.

"Not a chance," he said as he pulled him down to lay on bed again.

"What the fuck are you doing? Adelaide needs me!" malakas na sabi niya rito. Nakita
niya na parang wala lang ang sinasabi niya sa pinsan kaya mas nainis si Daniel
dahil doon. Wala bang pakialam ang mga ito sa babaeng mahal niya?

Hindi man lang ba nag-aalala ang mga ito para kay Adelaide?

"Putangina, bitawan mo ako!" malakas na sabi niyang muli sa pinsan. Hunter looked
at him.

"Putangina mo rin."
Ilang sandali pa ay dumating ang doctor kasunod ang dalawang nurse at si Thunder.
He glared at him. "Thunder, I needed to go to her! Just fucking let me go!"

Hindi nakaligtas si Thunder sa mga malulutong na mura ni Daniel habang pilit na

pinapakalma siya ng mga ito. It was after they drugged him he lost consciousness.
Muling inayos ng mga nurse ang suwero niya at sinabihan ang mga kasama nito na
tawagin sila kung sakaling may kailangan na tulong.

Thunder shook his head while looking at Daniel. It was Hunter who received the call
that Daniel was in the hospital. Si Hunter ang nasa emergency contact details ni
Daniel dahil na rin wala na itong magulang, walang kapatid...

He tapped Hunter's shoulder. "He will be fine, Hunter."

Tumango naman ito sa kapatid at tumingin kay Daniel. He's full of wounds and
bruises. Good thing was he didn't have head damage. He was unconscious for almost
three days. Masyadong nabugbog ang katawan nito at hindi rin nila maintindihan ni
Thunder kung bakit parang hindi man lang lumaban si Daniel.

They saw him fight before. Kahit pa anim o higit pa ay kayang patumbahin ng pinsan
nila. Hindi nila malaman kung bakit parang walang ginawa si Daniel. It was as if he
let them beat him up.

"I'll go home now. Zyline and the twins are staying at our house, I will just tell
her you will stay here."

Tumango naman ito sa kapatid. Hindi na nila sinama pa ang mga asawa nila para
magbantay kay Daniel, kahit si Mika ay hindi na rin nila pinayagan na magpunta.
What happened to Daniel is pretty serious. Hindi pa rin naman sila nakakasiguro na
walang nagmamasid kay Daniel sa ospital kaya naman siniguro na lang din nila ang
kaligtasan ng mga asawa at kapatid.

It was almost 11 pm when Daniel woke up again. He saw Hunter laying on the couch,
sleeping. He heaved a sigh and tried to get up. Mukhang nagising naman si Hunter
kaya bumangon din ito.

"You need help?" he asked him. Daniel looked at Hunter and nodded his head a
little. Narinig niya naman ang pagtawa nito bago tumayo at inalalayan siyang
makaupo upang makainom ng tubig.

"Thunder left already. He will be here tomorrow," ani Hunter sa kanya nang luminga
siya sa paligid. Marahan naman siyang tumango sa sinabi ng pinsan niya.

"Are you ready to talk about what happened?" he asked him again. Hinila nito ang
isang silya at naupo malapit sa hospital bed niya. Sumandal naman si Daniel bago
tumingin sa malayo. Hindi mawala sa isipan niya si Adelaide.

"You know, we still have no idea what happened and–"

"It was my fault," he cut him off. "I should've made sure she's safe before I
left... no, I shouldn't have left her. Maybe she's still with me and she's safe..."
his jaw tightened as he remembered what happened.

He got a call that Julianna was kidnapped. Adelaide was trying to stop him but he
thought he was protecting her when she left her at her house. She thought that
place was safe enough for her...

When he got to the location where Julianna was, she saw her there. Nakatali ito sa
isang upuan, may takip ang bibig at piring sa mata at panay ang iyak. Napakawalan
niya si Julianna at pinatakas niya ngunit hindi kaagad siyang nakaalis. He asked
Nash to drive Julianna home so he was left alone in that warehouse.

One of the men received a call and when he showed his phone to him, he saw Adelaide
sleeping in the backseat of someone's car.

He tried to fight back but they threatened Adelaide. Sa bawat suntok na pakakawalan
niya, sasaktan ng mga ito si Adelaide kaya wala siyang nagawa kung hindi hayaan ang
mga ito at tanggapin ang bawat suntok, tadyak, palo ng baril sa kanya.

He was fucking mad at that time. He wanted to put holes in those assholes heads,
but in return, they would hurt Adelaide. Hindi niya kayang mangyari iyon.

Hindi niya gustong masaktan si Adelaide kaya naman tinanggap na lang niya ang lahat
ng pananakit na gagawin sa kanya. Alam niyang kaya niya iyon. Alam niyang matitiis
niya ang mga iyon.

When he couldn't move, they took him and tied him up, too. Halos hindi niya
maidilat ang mga mata pero alam niyang panay ang kuha ng video sa kanya... possible
proof of what's happening to him...

And he also had an idea that they will use it to pursue Adelaide to stay with them.
Adelaide will do what they want if she sees that he's hurting... as much as he
wants to look okay, the wounds and bruises he got will tell her otherwise.

Hindi niya rin alam kung gaano katagal siyang naroon. Maybe two days? Three days,
maximum. Tanging tubig lang ang ibinibigay sa kanya ng mga lalaking kumuha sa
kanya.

"Sabi ni boss ay dispatsahin niyo na 'yan. Wala naman na 'yang pakinabang." Narinig
niyang sabi ng lalaki dito. Ikinuyom niya ang mga kamay at mabilis na nag-isip kung
paanong maliligtas ang sarili at paanong maliligtas si Adelaide.

Naramdaman niya ang suot niyang relo, mabilis niyang pinindot ang maliit na button
na inilagay ni Nash doon bago kinalas ang lock nito upang lumuwag mula sa kamay
niya.

Hinawakan siya ng mga lalaking naroon at pilit isinakay sa isang sasakyan. Hindi
niya malaman kung nasaan sila dahil nilagyan na rin siya ng piring sa mga mata. He
could feel the physical pain but he tried to stay up. Hindi siya pwedeng mamatay,
kailangan niyang iligtas si Adelaide.

"Pwede na rito 'yan. Ilaglag niyo na lang diyan sa tabi at pagulungin niyo," sabi
ng isang lalaki. Kinalas ng mga ito ang tali sa kamay niya kaya naman nalaglag ang
relo na suot niya. Inalis din nito ang piring sa mga mata niya at kahit na
nahihirapan sa pagdilat, pilit niyang tinandaan ang mga mukha ng mga ito.

"Oh, pakita mo kay boss. Ebidensya na nadispatsa na 'tong gago na 'to. Wala naman
palang palag, e. Akala ko malakas," nagtawanan ang mga ito. He took that chance to
push the man outside the van. Nauna itong nalaglag sa kanya at mabilis siyang
nagpagulong din upang maitulak ang lalaki pababa sa bangin na naroon.

Sinigawan siya ng mga kasama ng lalaki. Nagpatihulog din siya sa bangin ngunit
mabilis na kumapit sa bato na naroon. He was holding on to the rock tight. He tried
to hide from them as long as he could...

Naririnig niya ang pagsasalita ng mga lalaki habang sumisilip ang mga ito ngunit
isiniksik niya ang sarili sa mga bato na naroon. Sumasakit na ang kamay niya ngunit
pilit niyang inisip na kailangan niyang makaligtas... kailangan niyang iligtas si
Adelaide.

After what he's been through, hindi niya hahayaan na manatili sa kamay ng mga ito
ang babae.

Makalipas ang ilang sandali ay narinig niya ang papalayong sasakyan. He waited for
a minute or two before he pushed himself up. Gamit ang buong lakas na umakyat
siyang muli at ganoon na lang ang paghinga niya nang mahigang muli sa lupa.

He's tired... and he's in pain.

As much as he wanted to stay awake, he started to lose consciousness, the next

thing he remembered was he heard an ambulance coming for him.

"It wasn't your fault, Daniel. Stop blaming yourself," Hunter patted his arm.
"You're safe. That's what matters, okay?"

He shook his head and looked at Hunter. "I have to make sure that Adelaide is safe,
Hunter. He took her and he's probably hurting her. Kailangan kong masigurado na
maayos si Adelaide."

He heaved a sigh and nodded his head. "But you have to be okay first. You can't
save her in that condition, Daniel. Mas mapapahamak mo lang siya kung hindi mo rin
magagawang humawak ng baril kung mahina ka pa."

Hunter was right. He needed all the energy he could get to save Adelaide. Hindi
siya pwedeng basta na lang sumugod ng walang plano. Hindi siya pwedeng basta
magpunta roon dahil ikakapahamak iyon ng babae.

Kahit labag sa loob niya, nanatili pa siya ng ilang araw sa ospital. Pakiramdam
niya ay napakatagal ng panahon siyang naroon. Days feel like weeks already. Hindi
siya mapakali.

Nash on the other hand is getting all the information that he could get about
Fernando. He also asked him to track his watch. Sa palagay niya ay ibibigay iyon ng
mga lalaking kumuha sa kanya sa lalaki... and he will probably give it to Adelaide
to tell her that he's dead.

He's just hoping that Adelaide won't fall for it.

Hustong isang linggo nang makalabas siya ng ospital. Sa bahay niya siya dumiretso
kahit pa nagpupumilit ang mga pinsan niya na manatili siya sa bahay ng mga ito. He
needed time to think... to prepare.

Pagpasok pa lang sa bahay niya ay naramdaman niya kaagad ang kawalan ni Adelaide.
It was as if a big part of him was gone, too. Nakasanayan niya na talaga na naroon
si Adelaide. Her absence makes his chest hurt.

"I will save you, baby... no matter what..." kumuyom ang kamay niya bago pumasok sa
isang kwarto at itinulak ang malaking pader na naroon. He was hiding all his guns
there... something Adelaide has no idea about. Hindi niya rin ipinapaalam sa babae.

Sinagot niya rin kaagad ang tawag ni Nash habang sinisipat ang mga baril na naroon.

"You have news for me?" he asked him.

"I tracked your watch already. You were right, it's on a farm in Davao."
Humigpit ang hawak niya sa baril habang nakikinig sa lalaki. He was right, he
brought her back there... ang lugar na pilit tinakasan ni Adelaide.

"What do you want me to do?" Nash asked him again. "I can send some men over there
and–"

"I'll just call you regarding the plan. Thanks," he ended the call and looked at
his gun again. Nangako siya kay Adelaide na poprotektahan niya ang babae. He failed
her already, hindi niya hahayaan na maulit ang bagay na iyon.

"So, what's your plan?"

He looked back and saw Thunder and Hunter.

"What are you two doing here?" tanong niya sa magkapatid habang nakatingin sa mga
ito. It annoys him that Hunter can easily get inside and out of his house.

"You were always there for us, Daniel. It's time to pay you back," sabi ni Thunder
sa kanya. "I talked to PJ already and he will let us use his plane to go there. So,
what's the plan?" he asked him again.

"You don't have to involve yourself. I can handle it and–"

"What's the point of having a gun if I can't use it to protect my family?" Hunter
cut him off. "You said it yourself, you don't want to stay with us because you
think they will involve our families. Unahan na lang natin sila."

He looked at them with disbelief in his eyes. Hindi niya mawari kung seryoso ba ang
magkapatid sa plano ng mga ito na sumama sa kanya. Hindi naman simpleng lakad ang
pupuntahan niya kung sakali. He will be there and it could be dangerous.

"I will try to talk to that guy. You said he's a businessman. I'll offer him a
business and maybe we can get a lead from there," si Thunder ang muling nagsalita.

"Why are you doing this? You're supposed to stay with your wives," sabi niyang muli
sa mga ito.

"You're family. Adelaide is family, too," he said and tapped his arm.

Huminga siya ng malalim at tinignan ang dalawang lalaki. As much as he doesn't want
to involve civilians in what he's going to do, he will be needing help.

"Fine, but you won't bring any guns. You will be there just to stall him while I
try to sneak in and get Adelaide."

Hunter scoffed and looked at him. "You want us to miss out on the action?"

"I'm serious."

"Fine," Thunder said and looked at Hunter, nodding his head a little. "Just tell us
your plan."

Siya naman ang tumango sa lalaki. Pinapunta na rin niya si Nash sa bahay niya upang
mapag-usapan nila ang plano.

Julianna was calling him but he ignored her calls. Ang alam niya ay nasa isang
hotel ito dahil sa trauma na naranasan. Hinayaan niya na muna ang babae para
makapagpahinga ito.
All of them will go to Davao tonight, Thunder's secretary is already in contact
with Fernando's secretary to set up a meeting. Nash also alarmed the other agencies
of the plan so they could send him some back-up.

Kailangan din na malaman muna nila kung ilan ang tauhan sa pinaglalagyan ni
Adelaide bago sila makapasok at mailigtas ang babae at si Daniel ang gagawa ng
trabaho na iyon.

Hunter tapped his arm when they're inside the plane to Davao. Hindi na pinasama ni
Thunder sina PJ sa kanila kahit pa gusto ng mga kaibigan nito.

"She's going to be fine..." he said.

Huminga siya ng malalim at tumango ng maliit.

She should be... because he will never be able to forgive himself if something bad
happens to her...

And the thought of losing her hurt him.

Hindi niya kaya kung tuluyang mawawala si Adelaide sa kanya.

CWD41

50 years later... lol.

Leave a comment :)

==

Nagmamadali siyang nagpunta sa banyo nang maramdaman ulit ang pangangasim ng

sikmura niya. Pakiramdam ni Adelaide ay lahat ng kakaunting kinain niya ay
isinusuka niya rin. Halos wala na siyang kinakain dahil sa kawalan niya ng gana
ngunit hindi pa rin nawawala ang pagsusuka niya sa umaga, kung minsan ay kahit sa
gabi. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niya. She feels tired all the time,
she's dizzy and she feels like she's getting heavy, too. Hindi niya rin sinasabi
ang nangyayari sa kanya sa kahit na sinong pumapasok sa kwarto niya.

Naupo siya sa malamig na tiles habang nakahawak sa may toilet bowl at

pinapakiramdaman ang sarili. Hindi niya maalala na nangyari ang ganito sa kanya
kahit noon pa. Kung nagkakasakit naman siya ay kahit na walang gamot ay gumagaling
siya... pero iba ngayon.

She looked down and sighed heavily. Marahan siyang tumayo upang magmumog at
maghilamos na rin ng mukha. Halos patapos na siya nang marinig ang pagbukas ng
pinto ng kwarto niya.

Kumuha siya ng towel upang punasan ang mukha bago lumabas. Nakita niyang nandoon si
Fernando at mukhang hinahanap siya nito ng tingin.
"What are you doing here?" she asked him as she walked towards her bed. Wala naman
siyang magawa sa loob ng kwarto niya kung hindi ang magbasa, matulog, kumain...
kung minsan ay umiyak.

Madalas na itinatabi niya sa pagtulog niya ang relo ni Daniel. She's now more
excited to sleep because she knows she will see him in her dreams.

Hindi niya na rin nakausap muli ang Mommy niya. Nasa iisang bahay sila pero hindi
man lang siya makalabas ng kwarto niya.

"You're still thinking about that dead guy?" tanong ni Fernando sa kanya. Humigpit
ang hawak niya sa tuwalya na hawak. Pinili niyang huwag na lang kumibo sa sinasabi
nito. Labis ang galit na nararamdaman niya para sa lalaki. Hindi niya alam kung
mapapatawad niya pa ito.

"Come on, Adelaide. He's not even good at fighting. Walang kakwenta-kwenta. You
think if he survived, he will help you?" tumawa ito bago naglakad papunta sa kanya.

"Don't come any closer to me," matigas na sabi ni Adelaide nang makita niya ang mga
sapatos nito habang nakayuko siya.

"You disgust me..." mahina ngunit mariin niyang sabi sa lalaki bago nag-angat ng
tingin dito. "You think I will forgive you for what you did? I never thought I am
capable of hating, but I hate you. I fucking hate you. I will never forgive you."
Matalim ang tingin na ibinigay niya sa lalaki.

Kuyom ang mga kamay na nakatingin siya sa lalaki. "You better make sure that your
men keep an eye on me, because I am telling you... once I get out, you will never
find me again, you murderer!"

Bumakas ang galit sa mukha ng lalaki kaya marahas siya nitong hinila sa braso. Ang
kamay at bumabaon doon at nararamdaman ni Adelaide ang sakit na idinudulot nito sa
kanya. Sinubukan niyang magpumiglas ngunit mas hinila siya nito papalapit dito.

"You think I will let you out again? No, Adelaide. You will stay here with me until
I say so. You will stay with me until I want you to. Hindi ka makakaalis dito!"

Sinubukan niyang hilahin ang bisig mula sa lalaki, itinutulak niya ito papalayo sa
kanya dhailan upang makalmot niya ang mukha nito. Isang malakas na sampal muli ang
ibinigay nito sa kanya. Hindi pa ito nakuntento at hinila siyang muli bago sinampal
sa kabilang pisngi.

Napaupo si Adelaide sa sahig habang pinipigilan ang pag-iyak. Hindi siya kailanman
napagbuhatan ng kamay ng sariling ama. Hindi siya sinaktan nito kahit noong
nabubuhay pa ito.

"Sa tingin mo ba ay hanggang dulo ay makakapagmatigas ka? Hindi, Adelaide. Sa ayaw

at sa gusto mo, mapapa sa akin ka. Ikaw at ang buong haciendang ito!"

Yumukod ito at hinawakan ang baba niya. Pinisil nito ang ang mukha gamit ang kamay
nito at pilit siyang pinapatingin dito.

Tinignan niya ang lalaki na puno ng poot ang nararamdaman.

"Mabubulok ka sa impyerno, hayop ka..." sabi niya sa kabila ng hirap dahil sa

pagpisil nito sa mukha niya.

Ngumisi ito sa kanya habang nakatitig sa mukha niya. "You haven't heard the best
part of blowing up your dad's plane..."
Marahas na tinulak nito ang mukha niya kaya napasandal siya sa kama niya. She
looked at him with confusion in her eyes. Ano pa ba ang hindi nito nasasabi sa
kanya?

She also wonders if her mother knows about what he did... kung alam nito, bakit
wala itong ginagawa? Bakit hinahayaan pa rin nito ang mamamatay-tao na lalaking ito
sa bahay nila, sa buhay nila?

"Your dad is meeting up with some people, his potential business partners,
remember?" he chuckled as he walked around her room. Dinampot nito ang isang
larawan na naroon kung saan kasama niya ang daddy niya. Tumawa itong muli bago
ibinalik iyon sa lamesa.

"Do you know who he's meeting with?" tumingin ito sa kanya at makahulugang ngumiti.
"I think I hit two birds with that one stone, or one bomb, to be exact."

"What... what did you do...?" nanginginig ang kamay na tanong niya sa lalaki.

"You should actually thank me, Adelaide," sabi nito sa kanya habang nakangisi pa
rin. "You will never see how angry he will be with you once he finds out that...
your stepfather blew up the plane where his whole family was riding. Kung buhay
siya, sa palagay mo ba ay mapapatawad ka niya?"

Para siyang pinanlamigan sa narinig. Napatuwid ang likod niya habang nakatingin sa
lalaki.

"W-what...?"

"That asshole's whole family. They were with your dad."

Sunod-sunod na pumatak ang luha sa mga mata ni Adelaide. She could remember how
Daniel told her what happened to his family... kung paano ito nasaktan sa
nangyari... kung paanong nahirapan itong tanggapin na ang buong pamilya nito,
nawala sa isang trahedya.

"You... you killed them all..."

Tumawa ito na tila ba nababaliw na habang nakatingin sa kanya. Tumango rin ito sa
kanya. "I never thought I would be happy that they were on the plane. I always
thought they were just some collateral damage because I really need to kill your
father. Turns out, I did good by blowing up that plane with them on it. All of it."

Hindi siya makapaniwala sa mga naririnig mula rito. Paano nitong nagawa ang bagay
na iyon?

"Good thing is now he's reunited with his family, right?" he chuckled and looked at
her.

"Hayop ka..." tumayo siya at sinugod ang lalaki. Pinaghahampas niya ito habang
patuloy ang pagsigaw niya rito. "Hayop ka! Mamamatay-tao ka! Mabubulok ka sa
kulungan! Hayop ka!" sigaw niya habang patuloy ang pag-iyak niya.

She felt sad and guilty about what happened. She felt sad and mad because of what
the monster in front of her did to her dad, and she's also sad, mad and guilty that
he also killed Daniel's family.

"Napaka hayop mo! Demonyo ka!" sigaw niyang muli sa lalaki. Hinawakan nito ang
dalawang kamay niya at mahigpit na pinisil ang mga iyon dahilan upang mapaigtad
siya. Itinulak siya nito ng malakas papunta sa kama niya.

"Gusto mong malaman kung gaano ako kademonyo?" tanong nito sa kanya. Nakakakilabot
ang boses nito maging ang pagtingin nito sa kanya. "Gusto mong malaman, Adelaide?"
sigaw nito sa kanya. He pinned her on her bed and went on top of her.

Iniwas niya ang mukha sa lalaki habang pilit na pinipigilan ang mga hikbi.

He chuckled and moved his face closer to her. Ramdam niya ang paghinga nito sa
pisngi niya at hindi niya mapigilan na hindi makaramdam ng pandidiri rito. Kumuyom
ang kamay niya habang pilit na nilalabanan ang takot na nararamdaman.

"I always get what I want, Adelaide. Sa kahit anong paraan. Stop fighting, stop
resisting. We both know you want me, too."

Nanlaki ang mga mata niya nang maramdaman ang pagkalalaki nito na idinikit sa
bandang hita niya. Kahit pa nasa loob iyon ng pantalon nito, ramdam niya iyon kaya
nagpumiglas siya rito. She tried her best to push him away.

Hindi siya makakapayag. Hindi niya hahayaan na makuha siya nito.

She'd rather die than to be with that monster. Mas gugustuhin niyang mamatay na
lang siya kaysa maangkin siya nito.

"Sooner or later, you won't have a choice..." he smirked at her as he let her go.
"You must remember, I still have your mom."

"Hayop ka..." mariin na sabi niya rito. Tumawa naman ito bago naglakad papalabas sa
kwarto niya.

Nang mailapat nito ang pinto pasara ay tsaka lamang niya pinakawalan ang mga luhang
kanina pa niya pilit na nilalabanan. Hindi niya maipaliwanag ang sakit na
nararamdaman.

Seeing the man who killed her father was already painful enough... ngayon, nalaman
niya na ito rin ang responsable sa pagkamatay ng buong pamilya ng lalaking mahal
niya. How will Daniel forgive her? Napahamak ang buong pamilya nito, at maging ito
mismo...

Buong pamilya nito... naging ulila ito dahil sa kasamaan ni Fernando... all because
he wanted to have their money, to have her...

Ibinaon niya ang mukha sa unan habang patuloy ang paghikbi.

She cried so hard and passed out while having Daniel on her mind, saying sorry to
him.

"I think you should just stay here, Daniel. Let us talk to him first," sabi ni
Thunder sa kanya habang nakaupo siya at pinakikinggan ang plano na ginagawa ng mga
ito.

Alas siyete ng gabi ang napag-usapang meeting nila Thunder at Hunter kay Fernando
sa isang restaurant sa bayan. Nakahanda na ang lahat para sa meeting ng mga ito.
Pinaplano ng magkapatid na magtayo ng negosyo sa Davao, kakausapin ng mga ito si
Fernando dahil hawak nito–ng pamilya ni Adelaide–ang malawak na sakahan sa lugar na
iyon, pati na rin ang iba pang mga produktong pagkakakitaan nila.

Of course, those were all lies.

They just needed to get his attention, see what he can do, and what he's capable
of.

"Not a chance," he said while looking at them.

Hunter looked at him and shook his head. "Huwag ka ngang makulit, tangina mo ka.
You might just ruin the plan and shoot his head."

"Why not?" he asked him. Kuyom ang kamay niya habang nakatingin sa pinsan. "That
would be easier."

"Daniel, he will be in jail for what he did to Adelaide and her mother, and to you.
No need to put his blood on your hand. It's not worth it."

Tumingin siya kay Thunder na nagsalita.

"We will save her, okay?" dagdag pa nito bago sinenyasan si Hunter na lumabas na.
Hindi siya nagsalita at hinayaan lang ang mga ito. Nash already put microphones on
them so they will be able to listen in. May mga undercovers din na kasama ang
dalawa para mabantayan ang mga ito.

Hindi rin naman gugustuhin ni Daniel na mapahamak ang dalawang lalaki dahil
tinutulungan siya ng mga ito. He doesn't want to be the bearer of bad news to their
wives.

Kung maaari lang, hindi siya hihingi ng tulong sa mga ito. Hindi niya gustong
madawit ang mga ito pero hindi niya rin magagawa ang plano niya nang siya lang.

Nakaupo lang siya habang pinakikinggan ang nangyayari.

"He's in, Sir."

He looked at Nash and looked at the equipment he set up. Pinakikinggan niya ang mga
ito.

"Good evening, Mr. Dela Cruz," narinig niyang bati ng isang babae sa mga ito. "Sir,
this is Mr. Thunder and Hunter Dela Cruz, they are the ones who plan to start their
business here and partner with our company."

"Good evening. Good evening to both of you."

Kumuyom ang kamay niya nang marinig ang boses ng lalaki.

"Good evening," Thunder replied. Tahimik lang si Daniel habang nakikinig sa mga ito
habang nagkakamustahan tungkol sa flight ng mga ito.

"Alright. Just keep an eye on them," Nash said before looking at him. "Sir, our men
said Fernando has 6 men with him."

Tumango siya rito. Hindi niya alam kung gaano pa karami ang nasa mansion nila
Adelaide pero kung wala si Fernando roon, naiisip niyang mas magiging madali sa
kanya ang makapasok doon.

Habang naririnig niya ang boses ng lalaki ay mas lalong nabubuhay ang galit sa
dibdib niya. Alam niyang hindi niya kailanman dapat na dinadawit ang personal
niyang buhay sa trabaho... but Fernando made it personal.

Pasimple niyang kinuha ang isang baril bago tumayo. Tumingin si Nash sa kanya.
"Keep me posted if anything happens. I'll just take some air," sabi niya rito at
ngumiti naman si Nash sa kanya. Hindi ito naniniwala sa kanya dahil sa tagal na rin
ng pinagsamahan nilang dalawa. Alam nito na may pinaplano siya at hindi siya nito
pinigilan. Alam naman din ng lalaki na hindi sya magpapapigil.

Lumabas siya at dumiretso sa sasakyan na naroon at nagmaneho papunta sa hacienda.

Hindi niya alam kung gaano katagal ang oras na makukuha nila Hunter mula sa lalaki
pero kailangan niyang masiguro na nasa maayos na kalagayan si Adelaide.

Kailangan niyang iligtas ang babae at iyon ang nasa isipan niya habang nagmamaneho.
Nang makarating siya sa mansion ay ipinarada niya ang sasakyan sa mapunong bahagi
bago lumabas at siniguro na dala niya ang baril na kinuha kanina.

He looked around and checked where he could enter. May bantay sa gate at nakita
niyang armado iyon kaya hindi siya maaaring pumasok doon. He checked the walls and
moved around. Sa bandang kaliwa ng bakod siya nakakita ng pagkakataon na makapasok.
Maingat na naakyat niya ang puno bago tumalon para makapunta sa bakod. He was
hanging on the wall when he heard someone talking. Mahigpit siyang kumapit habang
hinihintay na mawala ang mga iyon.

Nang sa palagay niya ay nakalayo na ang mga ito, hinila niya ang lakas niya upang
makatawid sa kabilang bakod at mabilis na tumakbo papasok sa loob ng malaking
bahay.

"Damn it." He looked around and saw a couple of men holding their arsenal.
Nakakalat ang mga ito sa paligid at mukha ring handang bumaril nang walang pag-
aalinlangan.

Hawak ang baril ay dahan-dahan siyang pumasok sa loob. Maingat ang bawat hakbang
niya at lumilinga sa paligid. Hindi niya alam kung saan ang kwarto ni Adelaide pero
kailangan niyang bilisan ang bawat kilos niya.

Napansin niya rin ang mga cameras sa paligid kaya mas naging maingat pa siya at mas
binilisan ang paggalaw. Umakyat siya sa pangalawang palapag at nagsimulang hanapin
ang kwarto ng babae. Natitiyak niyang naroon ang babae sa mansion dahil na rin sa
relo niyang tiyak na ibinigay ni Fernando sa babae.

Mabilis siyang napaatras nang makita ang dalawang lalaki na nagbabantay sa isang
pinto. Lumakas ang hinala niyang naroon si Adelaide.

Umalis ang isang lalaki at isa na lang ang naiwan kaya naman hindi na iyon
pinalagpas pa ni Daniel at mabilis na hinampas ng baril sa batok ang lalaki.
Tumumba naman kaagad ito at kinuha niya ang susi mula sa bulsa nito bago binuksan
ang pinto ng kwarto.

Pigil niya ang paghinga nang makita ang babaeng nakahiga sa kama at himbing na
natutulog. Hindi niya akalain na makakaramdam siyang muli ng ginhawa ngayon na
nakikita niya ang babae kahit pa wala itong malay.

Nilapitan niya ito kaagad at hinawakan ang kamay.

"Baby..." he called her. "Adelaide..."

Kumunot ang noo ng babae at marahang nagmulat ng mga mata. Ilang beses nitong
kinurap ang mga mata bago siya nito tinitigan.

"D-Daniel..." halos walang boses na sabi nito sa kanya. It was like a music to his
ears... marinig na muli ang boses ng babaeng pinaka mamahal niya.
"Yes, baby... it's me. I am here..."

"You're alive... you're alive..." sunod-sunod ang pagpatak ng luha sa mga mata nito
kaya kinabig niya ito at niyakap ng mahigpit.

Damn, I missed you so much, baby...

"Yes... I am. I can't just die like that, baby. Hindi pwede," he kissed her head
and hugged her tight. "Now, we need to get out. We don't have much time, baby."

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ni Adelaide habang pinapalis ang luha sa mga
mata nito. "Let's go..." hiawakan niya ang kamay nito upang itayo nang pigilan siya
ng babae.

"I can't..." sabi nito habang umiiyak.

"What? What do you mean you can't?" he asked her again. "Baby, if you are scared, I
will protect you. Hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa iyo..."

Umiling ito sa kanya at hinawakan ang mga kamay niya.

"I can't go with you now..." humihikbing sagot ni Adelaide sa kanya.

Hindi niya mapigilan na magtaka sa sinasabi nito. Ano ang ginawa ni Fernando sa
babae at ayaw nitong sumama sa kanya?

Ano ang sinabi nito kay Adelaide para tanggihan siya?

"Baby..."

She sobbed as she held his hand. "I am sorry..." paulit-ulit na sinasabi nito sa
kanya.

Hindi niya alam kung para saan pero alam niyang may nagbago...

Alam niyang may nangyari kay Adelaide at mas nadagdagan ang kinikimkim niyang galit
kay Fernando.

CWD42

Bitin po ulit kasi may 3 chapters pa. Hehe.

Leave a comment :)

==
"Adelaide, there's no time, baby. You have to come with me..." hinawakan ni Daniel
ang magkabilang pisngi niya habang pilit siyang hinihila nito mula sa pagkakaupo.
He's stronger than her, that's why it was so easy for him to carry her.

"Daniel, no..." humihikbi pa rin na sabi niya sa lalaki. Bakas ang pagtataka sa
mukha nito kung bakit siya tumatanggi sa pagsama rito. Kung siya lang ang
masusunod, sasama siya... sasama siya sa lalaki kahit saan pa sila magpunta.

Aalis siya roon, hindi siya magdadalawang-isip... pero hindi maaari.

"Baby... what's going on?" Daniel asked her before looking at the door. Hindi niya
rin alam kung ilang minuto pa ang mayroon siya para maitakasa si Adelaide sa lugar
na iyon. Natitiyak niyang babalik ang isang lalaki at malalaman nito na naroon siya
sa loob ng kwarto ni Adelaide.

Humihikbi si Adelaide habang nakatingin sa lalaki. Kanina ay iniisip niyang

panaginip lang ang lahat nang makita niya ito. Iniisip niyang panaginip lang na
muli niyang nahawakan ang lalaki, pero totoo ang lahat...

Buhay ito at nagagalak ang puso niya sa kaalaman na iyon dahil wala siyang ibang
ipinagdasal sa mga nakalipas na araw kung hindi sana ay kasinungalingan lamang ang
sinabi ni Fernando sa kanya. Pinanalangin niya na ligtas si Daniel at nasa maayos
na kalagayan.

"I... I am so glad to see you again..." hinawakan niya ang pisngin ni Daniel at
hinaplos iyon. Pingmamasdan niya ang mukha ng lalaki at pilit na kinakabisa ang
bawat parte nito.

"Adelaide, I am here, okay? I am here and we really have to leave. Now," he held
her hand to pull her but she pulled her hand back. Nagtatakang tumingin si Daniel
sa kanya.

Alam niyang naguguluhan ito... maybe... maybe if he came earlier, things would be
different. Hindi siya magdadalawang-isip na sumama sa lalaki.

Fernando came to her room earlier... he mentioned they received an invitation for a
meeting with someone from Manila. Sinabi nito sa kanya na Thunder at Hunter ang
pangalan ng mga kakausapin nito. He kept asking her if they were related to Daniel
and she denied it. Paulit-ulit niyang sinabing hindi niya kilala ang mga lalaki
ngunit hindi pa rin naniwala si Fernando sa kanya.

He took her mom away. Inalis nito ang mommy niya sa mansion at hindi niya alam kung
saan ito dinala ni Fernando.

His condition was clear...

Kapag naabutan niya si Adelaide sa mansion sa oras na umuwi ito, ibabalik nito ang
ina niya sa mansion. He would let them be together as well.

Nang sabihin sa kanya ni Fernando na pupunta sina Thunder, pumasok sa isipan niya
na maaaring buhay si Daniel... pilit niyang binuhay ang pag-asa na iyon sa isipan
niya kahit na maliit lang iyon.

"I can't leave..." muling sabi niya kay Daniel nang hawakan nito ang mga kamay
niya. He looked at his hands and he really missed holding him... sobrang namiss
niya ang lalaki at sobrang nangungulila siya rito...

Pero hindi niya kayang hayaan na mapahamak ang mommy niya dahil magiging makasarili
siya. Hindi niya kayang may mangyaring masama sa mommy niya dahil alam niyang hindi
niya kailanman mapapatawad ang sarili niya kapag nagkataon.

"If you're worried about your mom, we will also get her and–"

"He took her..." napayuko siya at napahagulgol habang iniisip ang posibleng gawin
ni Fernando sa mommy niya kapag umalis siya roon. He could easily manipulate the
people there and turn the table against me, and my mom.

"He took my mom and he will hurt her if I leave, Daniel... ayokong may mangyaring
masama sa mommy ko..."

Dinala siya ni Daniel sa dibdib nito at niyakap ng mahigpit. His jaw clenched as he
hugged her tight. Alam niyang hindi niya maaring iwan ang babae roon. Hindi na siya
makakapayag pa na mawala ito sa paningin niya.

"We will save your mom, too... but you have to come with me first, baby. I promise
you, I will do anything in my power to save your mom..." hinawakan ni Daniel ang
magkabilang pisngi niya.

"You have to trust me, baby. Please..." puno ng pagsasamo na sabi nito habang
nakatingin sa kanya. He needs to do everything to make her come with him. Hinding-
hindi niya iiwan ang babae sa lugar na iyon, sa ganoong sitwasyon. Hindi maaari.

"Daniel..."

"We will save her, okay?" matigas na sabi nito sa kanya bago siya hinila na upang
makalabas sila ng kwarto. Nakita niya ang lalaking nakahandusay sa labas ng kwarto
niya kaya naman napasinghap siya.

"Just be quiet, baby," Daniel told her as he guided her where they would go. Kagat
niya ang labi na sumunod sa lalaki kahit na puno ng pangamba at takot ang dibdib
niya. Hindi mawala sa isipan niya ang mommy niya.

Hindi naman din binibitawan ni Daniel ang kamay niya hanggang sa makababa silang
dalawa ng hagdan. Mabilis ang tibok ng puso niya sa tuwing may nakikita siya na
armadong lalaki na naroon at naglalakad.

"Stay low." He breathed and looked at the man outside.

Tinignan niya naman si Daniel na hinawakan ang baril nito. She saw his arsenals a
few times already, but she never saw Daniel hold a gun during a fight.

Hinawakan niya ang braso nito at sinenyasan siya na tumakbo ng mabilis papunta sa
kabilang dako ng bahay nila. Kinakabahan man ay tumango siya rito at nang sinabihan
siya nito na tumakbo ay tumakbo siya ng mabilis.

She didn't look back until she reached the wall. Hinanap ng mga mata niya si Daniel
at nakita niyang maingat ngunit mabilis na sumunod ito sa kanya.

"Are you okay?" tanong nito sa kanya. Hindi man lang niya nakitaan ng paghahabol ng
hininga ang lalaki. He looked around again. Nakita niyang nagtumpukan ang mga
bantay at mukhang nalaman na ng mga ito na wala si Adelaide sa kwarto nito.

"Let's go, let's go..." sabi nito sa kanya bago hinawakan ito upang tumakbo kung
saan siya umakyat kanina upang makalabas sila sa bakuran ng mansion.

Napamura si Daniel nang makita rin ang papasok na sasakyan ni Fernando sa bakuran.
He's supposed to stay with Thunder and Hunter until later. Iniisip niya na rin kung
ano ang naging problema sa pagkikita ng mga ito.
Hinihingal na si Adelaide sa pagtakbo at nanlalambot na rin ang mga tuhod niya.
Ilang araw siyang halos walang kinain kaya naman wala rin siyang lakas para sa
ganoong uri ng pagtakbo.

"We're almost there, baby," sabi ni Daniel sa kanya at tumango siya at pilit na
ipinangtatakbo pa ang mga paa.

They were almost at the tall wall when they heard gunshots.

Natigilan si Adelaide at pinanlamigan siya sa kinatatayuan bago lumingon sa

mansion.

Maging si Daniel ay natigilan at agad na hinila si Adelaide para makapagtago silang

dalawa.

"Adelaide!" malakas na sigaw ni Fernando. Mahigpit ang hawak niya sa kamay ni

Daniel.

"Shh... you're with me..." bulong nito sa kanya habang yakap siya ng mahigpit. "You
are with me..."

"Is he more important than your mother?" muling sabi ni Fernando sa kanya. Kumuyom
ang mga kamay niya habang pinakikinggan ang lalaki. "Iiwan mo ang mommy mo para sa
lalaking alam mong kamumuhian ka?"

She bit her lip as she looked down. Kumunot naman ang noo ni Daniel sa sinasabi ni
Fernando. Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin nito sa kamumuhian niya si
Adelaide.

"You know he will never accept what happened! He will also never forgive you!"
malakas na sabi ni Fernando. He was using the megaphone to talk. Buong mansion ang
nakakarinig dito.

"What is he talking about?" Daniel asked her. He looked at her and all she could
see was Adelaide's face, crying. Kagat nito ang labi habang patuloy ang pag-iyak.

"Baby, what is he talking about?" tanong na muli ni Daniel sa kanya. "What is it?"

Nag-angat siya ng tingin sa lalaki at umiling dito. Bumitaw siya sa pagkakahawak sa

lalaki. "U-umalis ka na, Daniel... Umalis ka na..."

"What? No!" hinawakan ni Daniel ang kamay niya. "I am not leaving without you!"
mariin na sabi nito sa kanya.

"You should!" anas niya habang nakatingin sa lalaki. "You should, Daniel... because
what he's saying is true..." muling tumulo ang luha mula sa mga mata ni Adelaide
habang nakatingin sa lalaki.

"Adelaide!" muling tawag ni Fernando sa kanya. "This is your last chance. Come back
here now to see your mother again!"

She looked back at the mansion before looking at Daniel.

"Adelaide..." hinawakan nito ang kamay niya. "We will save her. I will save her.
Just come with me and–"

"I am sorry..." hinila niya ang kamay mula sa lalaki at yumuko. "I... I'm sorry..."
tumalikod siya rito at tumakbo pabalik sa mansion. She really wanted to go with
Daniel... gustong-gusto niya na sumama sa lalaki... pero paano ang mommy niya?

Paano kung sa pagsama niya kay Daniel, mapahamak ang mommy niya sa kamay ni
Fernando? Hindi iyon kaya ng konsensya niya.

"Adelaide!" malakas na sigaw ni Daniel sa pangalan niya. Natigilan siya sa

paglalakad at nilingon ito. Nakita niyang tumatakbo ito papalapit sa kanya.

"What are you doing?" tanong niya rito. "You should leave! He will kill you!"
Hinawakan niya ang kamay nito. "Please, Daniel. Leave... just leave..."

"I am not going anywhere without you," mariin na sabi nito sa kanya. "Ililigtas
natin ang mommy mo, isasama natin siya."

"Daniel..."

He pulled her and hugged her tight. Hindi niya kayang mawala ulit sa piling niya si
Adelaide. If he dies tonight, he will die trying to save her life. Hindi niya
hahayaan na hindi magiging malaya sina Adelaide kay Fernando.

"There you are!" pumarada ang isang sasakyan sa tapat nila at bumaba roon ang mga
armadong tauhan ni Fernando. Pinalibutan sila ng mga ito kaya naman hinarangan ni
Daniel si Adelaide upang protektahan ito.

"Adelaide, sweetheart. Come on," inilahad ni Fernando ang kamay sa kanya. "Your mom
is waiting for you."

She looked at him and she felt Daniel's grip on her hand tightened.

"Where is my mom?" tanong niya sa lalaki. Tinignan niya rin ang mga lalaki na
nakapalibot sa kanya at mahahaba ang mga baril nito at alam niyang si Daniel ang
target ng mga ito.

"Some place safe... though I can't guarantee you her safety if you keep being this
stubborn, Adelaide. Now, come here..." muling sabi nito sa kanya.

"She's not going anywhere with you." Si Daniel ang nagsalita habang nakatingin kay
Fernando. Tumingin naman dito ang lalaki at ngumisi.

"You're one lucky bastard and I have incompetent people! Papatayin ka na lang ay
pumalpak pa! Sana ngayon ay kasama mo na ang pamilya mo at ang mag-ina mo, diba? Or
should I say... mag-iina?"

Nanlaki ang mga mata ni Adelaide nang sabihin iyon ni Fernando kay Daniel.

Bahagyang kumunot ang noo ng lalaki sa sinabi nito. Nagtagis din ang bagang nito
bago nagsalita.

"Don't you fucking dare drag my family here."

Tumawa si Fernando habang nakatingin sa lalaki, maging ang mga tauhan nito ay
nagtawanan din.

"But they're actually involved, Daniel." Ngumisi ito bago tumingin kay Adelaide.
Pigil ang paghinga ni Adelaide habang hawak siya ni Daniel.

"What the fuck are you talking about?" nagngangalit ang tinig ni Daniel habang ang
mga mata ay diretsong nakatingin lang kay Fernando. Hindi niya alam kung ano ang
sinasabi nito na involved ang pamilya niya ngunit hindi niya mapapalampas na idawit
nito ang nasirang asawa, ang mga anak niya at ang mga magulang niya at ni Bea na
nasawi sa trahedya.

He laughed again and looked at Daniel. "Little Adelaide here didn't inform you?"

"Stop it, you monster!" sigaw ni Adelaide sa lalaki. Alam niya na higit na
masasaktan si Daniel sa malalaman nito.

Daniel looked at her and she took a long deep breath. "Daniel..."

"It was supposedly just her dad," Fernando said and laughed. "But your family also
went with him. The plan was really smooth..." muli itong tumawa habang nakatingin
kay Daniel. "You were supposed to be there, but you chose to work, right? You
could've saved them..." umiling ito habang natatawa.

"Daniel..." hinawakan ni Adelaide ang kamay nito.

"Was it really an accident? A tragic accident?" he laughed again and looked at

Daniel. "Your family was just collateral damage. You want to know who blew up the
plane?"

Kumuyom ang kamay ni Daniel habang matalim ang tingin sa lalaki.

"Putangina mo!" mabilis nitong sinugod ang lalaki ngunit ang mga tauhan ni Fernando
ay agad ding hinawakan si Daniel at pinagsusuntok.

"Stop! Stop it! Let him go!" sigaw ni Adelaide habang umiiyak. May dalawang lalaki
na humawak sa kanya at kinaladkad siya papunta kay Fernando.

"Let him go, please! Let him go!" pagmamakaawa niya habang nakatingin kay Daniel.
He was trying to fight them. May mga napapatumba si Daniel but he was outnumbered.

"Please, let him go! I am begging you!" lumuhod si Adelaide habang umiiyak.
"Please, pakawalan mo siya... pakawalan mo siya..." humahagulgol na tumingin siya
sa lalaki. "Please..."

Hinawakan ng apat na lalaki si Daniel. He's again covered in blood. May sugat ang
mukha nito at dumudugo ang bibig at ilong. Sinusubukan pa rin nitong kumawala mula
sa mga ito.

"I'm going to fucking kill you..." he said while looking at Fernando.

He smiled at him and looked at the men who were holding Adelaide. "Take her back to
her room."

"What? No! No!" nagpupumiglas siya nang hilahin siya ng mga ito. "No! Pakawalan mo
si Daniel!" sigaw niya habang umiiyak. She tried to get away from them. Hinila siya
ng malakas ng mga ito para pumasok sa loob ng bahay.

"Let me go! Bitawan niyo–" nanlaki ang mga mata niya nang makarinig ng malakas na
putok ng baril sa labas.

"No... no... Daniel!" She pushed them hard and ran back to Daniel. Puno ng takot
ang dibdib niyang lumabas sa pag-aakalang binaril ni Fernando si Daniel.

The next thing she knew, Daniel was hugging her and dragging her to hide.

And she kept hearing gunshots.

CWD43

She could feel Daniel's tight hug on her while the gunshot continued. He was
covering her and protecting her. Ang dalawang lalaking humila sa kanya kanina ay
nakahandusay na ngayon at hindi niya malaman kung wala na bang buhay ang mga iyon o
mayroon pa.

"Daniel..." tawag niya sa lalaki na pilit niyang nililingon.

"I'm here, baby. I'm here..." sabi nito sa kanya bago siya inalalayan na tumayo at
hinila upang tumakbo para muling magtago. Sa tuwina ng makakarinig siya putok ng
baril ay napapapitlag siya sa takot.

She didn't grow up in that environment, ngunit simula nang dumating si Fernando sa
buhay nilang mag-ina, sa buhay nila noong naroon pa ang daddy niya, nagkaroon na
siya ng ideya sa karahasan.

"Hury up, baby. You need to hide," sabi ni Daniel sa kanya at pilit na binuksan ang
isang pinto na nasa dulo ng mansion. Nabuksan nito ang pinto ng walang kahirap-
hirap at hinila siyang papasok doon.

"Just stay here, okay? I need to help them," hinawakan ni Daniel ang magkabilang
pisngi niya. "Promise me, you will stay here and you will wait."

"Daniel..." pigil niya sa lalaki habang nakatingin siya rito. Puno ng sugat ang
mukha nito mula sa pambubugbog rito kanina habang nakatingin sa kanya. Kahit sa
kaliwang mata nito ay may sugat at bahagyang namumukol iyon. "Just stay here with
me... please..." pakiusap niya sa lalaki.

Natatakot siya...

Natatakot siyang may mangyaring masama kay Daniel lalo pa at hindi pa rin tumitigil
ang mga putok ng baril sa paligid. She could also hear screams and shouts from
Fernando's men and Daniel's reinforcement.

"Just stay here..." mahigpit ang hawak niya sa kamay ng lalaki at sabay rin silang
napatingin sa pinto nang may malapit na putok ng baril silang narinig na dalawa.
Daniel immediately pulled her to the side and make her sit down.

"Baby, I have to help them. I need to make sure no one will get hurt," hinawakan
nito ang pisngi niya at tipid na ngumiti sa kanya. "You have no idea how happy I am
to see you again, Adelaide..."

Sunod-sunod ang pagpatak ng luha ni Adelaide habang nakatingin sa lalaki.

"Daniel..."

"I will be fine, so please... just stay here and wait for me. Do not open the door
to anyone else aside from me. Pangako ko, babalik ako. Babalik ako sa'yo."

Kinabig siya nito at mahigpit na niyakap na muli. "I will come back, baby. I
promise you that."
Alam ni Adelaide na kahit makiusap siya sa lalaki, hindi ito mananatili roon lalo
pa at naroon ang mga kasama nito. Hindi ito mapapakali hangga't hindi natitiyak na
walang nasaktan sa mga tao nito.

"Please... take care... a-ayokong may mangyaring masama sa'yo..."

Daniel nodded his head and gave her a small smile before kissing her lips.

"I will..." sabi nito sa kanya bago ito naglakad papalayo at papalabas ng kwarto.
Naiwan si Adelaide na nakaupo sa sahig, nakatago sa may gilid ng kama habang
nagdarasal na walang mangyari kay Daniel.

Tila iyon ang pinaka mahabang gabi para sa kanya dahil hindi niya mabilang ilang
putok ng baril ang narinig niya. Halos pigil ang hininga niya at sa bawat naririnig
niyang pagputok ng baril, paulit-ulit ang dalangin niya na walang mangyaring masama
kay Daniel.

Parang walang katapusan ang nangyayari at hindi niya rin magawang gumalaw sa
kinauupuan niya. She's scared... scared of what's happening outside, scared of what
Fernando might do to her mom, scared of what might happen to Daniel...

But she's also trying to be optimistic...

Na matatapos na ang kasamaan ni Fernando.

Na mawawala na ito sa buhay nila ng mommy niya at magiging malaya silang muli.

Hilam ang mga mata sa pag-iyak nang marinig ang pagkatok sa pinto. Wala na siyang
naririnig na mga putok ng baril at tanging malakas na sirena ng ambulansya at
pulisya ang nangingibabaw na ingay sa buong kabahayan nila.

Agad niyang nilingon iyon at napasiksik siya sa pader nang hindi magsalita ang kung
sinong naroon sa labas.

"Baby, it's me..."

"Daniel!" mabilis siyang tumayo at tinungo ang pinto at binuksan iyon. Agad niyang
niyakap ang lalaki habang tumatangis dahil sa labis na pag-aalala. "I was so
scared... akala ko... akala ko hindi na kita makikita ulit..." patuloy ang pag-iyak
niya habang yakap ang lalaki.

She felt him hugged her tightly and kissed her head.

"I promised you I will protect you, right?" he whispered and hugged her tighter. "I
will always find you, and I will always come back to you, Adelaide."

She nodded her head and buried her face on his chest.

"Oh, God. I missed you..." he said as he kissed her head again. "I missed you so
much..."

Adelaide looked at him and raised her hands to cup his cheeks. "I missed you,
too... and I'm sorry... I'm sorry if... if you think I didn't trust you..."
humihikbi siya habang nakatingin sa lalaki. "I was just so scared..."

Daniel wiped her tears and kissed her forehead. "You don't have to say sorry, baby.
I know that and I understand... your safety is my top priority."
Adelaide sniffed and looked at Daniel. "You got hurt..." sabi niya habang
nakatingin sa mga sugat nito sa mukha. "Are you... are you okay? Hindi ka ba
nabaril?" she moved away a little to check on him and he shook his head.

"I am good..." he said and pulled her to hug her again.

"Sir. I am sorry to interrupt..."

Sabay silang napalingon kay Nash nang magsalita ito. He looked at her and gave her
a small smile. "It was nice seeing you again, Ms. Adelaide."

Humihikbi na tumango naman ng maliit si Adelaide dito.

"What is it?" Daniel asked him. Hawak pa rin nito ang bewang niya habang kausap ang
lalaki.

"We have arrested almost all of them, including Fernando's right arm..."

Nakatingin lang din si Adelaide sa lalaki habang nagsasabi ito ng report kay
Daniel.

"Continue."

"Fernando got away. We're still tracking where he's going. One of our men saw him
get inside a runaway car. We're also tracing who's the person helping him."

"Putangina."

Adelaide looked at Daniel. "Does... does that mean he's still free?" she asked her
and Daniel clenched his jaw.

"Not for too long. I will make sure he will spend the rest of his fucking life
behind the bars," seryosong sabi ni Daniel bago tumingin kay Nash. "Make sure to
get all the information you need. The sooner we caught that asshole, the better."

Nash nodded his head and excused himself. Sinabi rin nito na may mga medic sa labas
kaya naman pwede na magpatingin si Daniel dito.

"Let's go..." aya ni Daniel sa kanya at sabay silang lumabas ng mansion.

Nash wasn't kidding when he said they caught all of them. Napakarami ng mga tauhan
ni Fernando ang isinasakay na ngayon para dalhin sa kulungan. Marami rin ang mga
baril at iba pang armas na nakuha sa mga ito.

Ang iba ay sa ospital dinala dahil sa mga tinamong bala. Ang iba ay namatay na.

May ilan din na tinamaan ng bala sa side ni Daniel pero halos daplis lang mga iyon.

"Don't you know when a bullet's coming for you? Putangina mo, ang tanga mo."

Napalingon siya nang marinig ang boses ni Thunder, maging si Daniel ay tumingin sa
pinsan nito at sabay silang naglakad papalapit sa mga ito. Hunter was sitting at
the back of an ambulance.

"What the hell happened to you?" tanong ni Daniel sa lalaki.

Hunter looked at him and creased his forehead. "Mas mukha ka pang kawawa sa akin,
bakit ako tinatanong mo?" he looked at the nurse and pointed at Daniel. "Gamutin mo
kaya muna siya?" sabi nito sa lalaki.
"He got shot," Thunder said. "But he's fine. He'll live."

Daniel looked at Hunter and he smirked at him. "Just transfer 5M in my account,

then we're even."

"Okay."

"It's nice to see you, Adelaide," Thunder said while looking at her. Napatungo siya
habang nakatingin sa lalaki at mahinang nagpasalamat din.

Hindi niya alam na maging ang mga ito ay naroon para tulungan siya at napahamak pa
si Hunter. Mabuti na lang at hindi naman grabe ang natamo nitong tama. Naiwan siya
roon habang kinakausap ni Daniel si Nash.

"He really loves you, you know?" Hunter told her while the nurse was wrapping his
arm.

She looked at him and she nodded her head a little before looking at Daniel.

And I love him, too...

"We're glad you came into his life, Adelaide. We thought we would never see him
fall in love again, but you came and you made that happen. So we thank you for that
and we will always be here if you need us. We're family," sabi naman ni Thunder sa
kanya.

"Thank you... sa inyo... and I am sorry that you've been dragged here because of
me..."

Hunter chuckled and shook his head. "It's okay."

Ilang sandali pa ay lumapit na rin sa kanila si Daniel at sinabihan na si Hunter na

magtungo na sa ospital para sa tama ng bala nito. Sumakay na rin ito at si Thunder
ambulansya at naunang umalis ang mga ito.

"Let's go to the hospital, baby," sabi ni Daniel sa kanya. "We will meet your mom
there. Nash was able to locate her before they got here, and she's already there."

"Really? Is she... is she okay?" para siyang nabunutan ng tinik sa narinig. Nag-
aalala siya sa ina at hindi niya alam kung saan ito hahanapin, mabuti na lang at
nahanap ito agad nila Daniel.

"She is. May nagbabantay sa kanya roon kaya pupunta tayo para makasama mo rin
siya."

She hugged Daniel tight and kept saying thank you to him. Sobra-sobrang pagliligtas
ang ginawa nito sa kanya, sa kanya at sa mommy niya.

Umalis sila ng mansion habang patuloy ang pagkwestiyon sa mga kasambahay nila na
mabuti na lang din ay naprotektahan nila Nash.

Magkahawak ang kamay nila habang naglalakad papunta sa kwarto ng Mommy niya. Wala
namang problema rito ngunit nalaman din na sadya itong pinaiinom ni Fernando ng
kung ano-anong gamot dahilan para bumaba ang resistensya nito at magkasakit.

Sinabihan siya ng doctor na isang linggo muna nilang oobserbahan ang mommy niya
bago sila makakauwi sa kanila.
Si Daniel naman ay nagpapatingin na rin sa doctor para sa mga sugat na tinamo nito.
Nakatayo lang siya sa labas ng kwarto kung saan ginagamot si Daniel habang
nakatingin sa lalaki.

Kung hindi dumating si Daniel, hindi niya alam kung paano pa silang makakaalis ng
Mommy niya sa poder ni Fernando. No one will help them... si Daniel lang ang
tanging naglakas ang loob na tulungan sila...

She was about to call him when she suddenly felt dizzy. Napahawak siya sa upuan na
nasa labas habang umiiling upang mawala ang sakit ng ulo niya.

"Are you okay, Miss?" tanong ng nurse sa kanya nang lapitan siya nito nang makita
na tila siya nahihirapan.

"I..." she tried to calm her breathing. She looked at the nurse and tried to stand
on her own, bumitaw siya sa pagkakahawak sa upuan at akmang lalapit dito upang
manghingi ng tubig ngunit para siyang pinawalan ng lakas at nabuwal.

"Miss! Miss!" malakas na sabi ng nurse habang nakatingin kay Adelaide. Tumawag
naman ito ng ibang kasama at binuhat ang babae papunta sa isang kwarto upang
matignan ito. Hindi na nalaman ni Adelaide ang nangyari dahil tuluyan na siyang
nawalan ng malay.

She woke up a day after and she felt Daniel's hand holding hers. Nilingon niya ang
lalaki at nakitang natutulog ito sa gilid ng kama niya. Nakayuko ang ulo nito
habang hawak ang kamay niya.

Nakita niya rin ang nakakabit sa kanya na suwero kaya maingat siyang gumalaw ngunit
nagising pa rin kaagad si Daniel dahil doon.

Mabilis na lumingon sa kanya si Daniel.

"Baby... are you okay?" tanong kaagad nito bago may pinindot para tawagin ang nurse
at sabihin na gising na siya. Napansin niya ang mga benda sa mukha ni Daniel.

"I... I am... What happened?" she asked him as she tried to get up. Pinigilan naman
siya ng lalaki.

"You lost consciousness due to fatigue and stress, Adelaide. Mamaya ay dadalhin ng
doctor ang resulta ng tests mo," sabi ni Daniel sa kanya na muling hinawakan ang
kamay niya. "How are you feeling?" he asked her again, his voice was soft.

Parang napakalayo sa Daniel na nagmumura noon sa loob ng mansion nila.

She stared at his face and raised her hand to caress his cheek.

"I'm fine..." halos walang boses na sabi niya sa lalaki. "How are you...?" she
asked him, too. Hinawakan ni Daniel ang kamay niyang nasa pisngi nito at hinalikan
iyon. "I am more than fine just now..." he smiled at her.

Ngumiti rin si Adelaide sa lalaki. "How's my mom?" tanong niya rin sa lalaki.
Sinabihan naman siya ni Daniel na nasa maayos na lagay ang Mommy niya at may bantay
ito kaya hindi makakalapit si Fernando rito.

Nakahinga siya ng maluwag sa sinabi nito. Dumating din naman ang nurse at nagcheck
ito ng vitals niya at sinabihan siya na magpahinga muna habang hinihintay nila ang
doctor. Pumasok din si Nash sa loob ng kwarto at tinawag si Daniel dahil may
kailangan daw itong sabihin sa kanya kaya naman naiwan na muli siyang mag-isa sa
kwarto.
She was just waiting for Daniel when the door opened again. Kumunot ang noo niya
nang makita kung sino ang pumasok sa kwarto niya.

"What are you doing here...?" she asked her.

Julianna smiled at her and walked towards her. "Daniel asked me to look after you
since he's talking to... I don't know what his name was."

Mas kumunot ang noo niya nang sabihin iyon sa kanya ni Julianna. Hindi niya alam na
kasama ni Daniel ang babae na nagpunta roon.

"And... Daniel said you need some fresh air," inilapag ni Julianna ang bag nito sa
gilid at hindi niya napigilan na pagmasdan ang babae dahil may hindi siya magandang
nararamdaman sa ginagawa nito.

"Where is Daniel...?" she asked her. She moved her hand to reach for the button to
call the nurse but Julianna held her hand tight.

She looked at her and smiled. "Oh, he will be here soon," she replied before
pulling out a handkerchief and covering her nose and mouth.

"Hmmph–" she was trying to push her hand away but she's still weak. Pilit niyang
nilalabanan ang ginagawa ng babae ngunit sa huli, tanging pagpipiglas lang ang
nagawa niya at nawalan na siya ng malay.

Julianna rolled her eyes and shook her head. Kinuha nito ang cellphone at mabilis
na may tinawagan doon.

"It's done. Now get her before Daniel comes back!" sabi nito sa kausap. Ilang
sandali lang ang lumipas at may lalaking pumasok sa kwarto ni Adelaide na nakabihis
na nurse at nailabas ang babae mula roon gamit ang tulak na wheelchair.

Si Julianna ang nakipag-usap sa mga bantay na nasa labas at sinabihan na tinatawag

ni Daniel kaya umalis ang mga ito.

Julianna smirked at the man while he was pushing the wheelchair.

"So, what's your plan?" she asked him.

Sabay na pumasok ang dalawa habang tulak si Adelaide sa elevator papunta sa roof
deck.

"I will kill her," sabi nito bago siniko ng malakas sa mukha si Julianna at
napatumba at nawalan na rin ng malay at iniwan ito sa loob ng elevator.

Fernando removed his mask and looked at Adelaide.

"Kung hindi ka rin naman mapapa sa akin, mamamatay ka na lang, Adelaide... at

papanuorin ka ng lalaking iyon na mamatay," he said as he pushed the wheelchair out
of the elevator.

Nakakatakot ang ngiti nito habang nakatingin kay Adelaide. Malakas na sinampal niya
ang babae dahilan para magkamalay ito.

Adelaide raised her head and saw Fernando's face again.

"What..." lumingon siya sa paligid ngunit wala siyang ni isa na makita. Silang
dalawa lang ni Fernando. "What are you doing here?" tanong niya sa lalaki. Iniisip
niya rin kung paano siyang makakahingi ng tulong... paano niyang matatawag si
Daniel sa sitwasyon niya ngayon.

"Hello, Adelaide. Are you ready to die now?" tanong ni Fernando sa kanya at mariin
na itinutok ang baril sa noo niya.

CWD44

"Why... why are you doing this to me...?" nangingilid ang luha sa mga mata ni
Adelaide habang nakatingin kay Fernando. Nakatutok pa rin ang baril sa ulo niya at
hindi nawawala ang takot na nararamdaman niya na anumang segundo, maaari nitong
iputok ang baril sa kanya.

Maaaring iyon na ang katapusan ng buhay niya.

Akala niya ay magiging ayos na ang lahat... akala niya ay kahit papaano,
makakahinga na sila ng mommy niya ng maluwag dahil wala na si Fernando sa buhay
nila...

Hindi pa rin pala...

He's still here, and he's here to kill her.

"Why?" Fernando chuckled. Nakakakilabot ang tawang pinakawalan nito habang

nakatingin sa kanya. Mahigpit na hinawakan nito ang baba niya at pinisil iyon.
Sinubukan niyang iiwas ang mukha ngunit pilit siyang pinahaharap ng lalaki rito.

"Your money should be mine! I took care of you fucking mother when your dad died
and–"

"You killed my dad!" malakas na sabi niya na dahilan bakit muling dumapo ang palad
nito sa mukha niya.Nakaramdam siya ng kirot mula sa pagkakasampal nito ngunit
pinili niyang huwag magpakita ng emosyon maliban sa galit sa lalaki.

Kumuyom ang kamay niya nang tignan ng matalim ang lalaki.

"He deserved that!" sigaw ni Fernando sa kanya. "He deserved to die, Adelaide. You
all deserved to die!"

Hindi siya makapaniwala sa naririnig. After all those years that her father helped
him, after what he did to her mom, to her... sila pa ang dapat na mamatay? Sila pa
ang deserving na mamatay?

"Ano bang kasalanan namin sa'yo?" tanong niya rito habang pilit na iniipon ang
lakas para makatayo at makatakbo papalayo rito. Kanina ay simple niyang pinagmasdan
ang roofdeck ng ospital. Malawak iyon at nasa dulo pa ang pinto pababa kaya alam
niyang mahabang pagtakbo ang kailangan niyang gawin... but she will do it.

She will try to fight.

She will try to survive this.

"Anong nagawa ng pamilya ko sa iyo? You want all of our money? Fine! I will give it
to you... but you have to disappear from our lives. Sa amin ng mommy ko. Ayaw ko ng
makikita ka pang muli," muli niyang sabi sa lalaki.

Alam niyang pinaghirapan ng Daddy niya ang lahat ng mayroon sila pero alam niya rin
na kung nabubuhay ito, hahayaan nitong mawala sa kanila ang lahat, wag lang may
mangyaring masama sa kanila ng mommy niya...

And she promised she will protect her mom.

Fernando looked at her and chuckled. Natatawa ito habang ikinakamot sa sentido ang
dulo ng baril.

"Oh, it's not that easy anymore, Adelaide. I told your mom about that already, she
refused to do so. Inilipat niya sa'yo ang lahat ng ari-arian niyo. All your money,
all the money I worked hard for when your dad died, when you left! Lahat ay
inilagay ng magaling mong ina sa pangalan mo!"

"Then... I will just give that to you! I will do everything just let me go and
leave us alone. Tigilan mo na kami ng mommy ko..."

"I took care of your mom, and just like your dad, she didn't care. Ni hindi ako
binahagian ng pera ng ina mo! I knew I should've married you instead!"

Kinilabutan siya sa sinabi ng lalaki.

Hindi niya maisip na ikakasal siya rito kailanman. Kinamumuhian niya ang lalaki at
ang pag-iisip na magiging asawa niya ito ay sapat ng dahilan para bumaliktad ang
sikmura niya.

"Yeah... yeah..." he laughed maniacally and looked at her. "You said you will do
everything," ngumisi ito sa kanya at hinila siyang papalapit sa lalaki.

"Let me go!" She was trying to push him away from her but his grip on her arm was
too tight.

"You will marry me," Fernando laughed again. Tila ito nababaliw na sa paningin ni
Adelaide. It was as if his greed for money made him like that. "You will marry me
and I will have all your money, your mansion, the business. All of it!"

"I don't want to marry you!" nagpupumiglas na sigaw niya rito at buong lakas na
tinuhod ito sa pagitan ng mga hita at mabilis na tumakbo ngunit mabilis ding
napahinto nang makarinig ng putok ng baril.

"Try to runaway and I put a fucking bullet in that man's head!"

Iika-ikang naglakad papalapit sa kanya si Fernando. "I will kill him, and all the
people he met, Adelaide. All of them."

"What's your problem?" nag-uunahan ang luha sa mga mata ni Adelaide. "Can't you
see? It's over. Sumuko ka na lang sa mga pulis! Pagbayaran mo lahat ng kasamaan na
ginawa mo!"

Mahigpit na hinawakan nito ang braso niya at hinilang muli.

"Ako? Susuko? Nababaliw ka na, Adelaide, kung iniisip mong gagawin ko ang bagay na
iyon! Hindi ko pinlano ang lahat ng ito para lang walang makuha mula sa pamilya
niyo!"
He pushed her on the side and pointed the gun at her again.

"You will marry me or I will kill all of them. Hindi ako nagbibiro, Adelaide.
Sisimulan ko sa putanginang lalaking iyon!"

Umiiling si Adelaide na nakatingin dito.

"No... please, no..." nag-uunahan ang pagpatak ng luha sa mga mata niya habang
palipat-lipat ang tingin niya sa baril at sa mukha ni Fernando.

Tiim ang bagang na tumingin si Fernando sa kanya dahil sa paulit-ulit niyang

pagtanggi. Hindi niya gustong makasal dito. Hindi siya makakapayag sa gustong
mangyari nito.

"Bitawan mo ako! Let me go!" marahas siyang hinawakan muli ng lalaki at dinala sa
pinakasulok at pilit na tinutulak doon.

"Kung hindi ka lang din naman magpapakasal sa akin, mabuti pang mamatay ka na lang
din, Adelaide. Magsama kayo ng tatay mo sa impyerno!"

"No!" nagpupumiglas siya mula sa pagkakahawak nito sa kanya at pilit na nanlalaban.

He held her neck and choked her while pushing her to the side. Nahihirapan siyang
huminga ngunit pinipilit niya ang sarili na lumaban mula sa lalaki.

She held his arm tight to stop what he's doing.

"Let... me... go..." pilit niyang sinasabi habang mariin ang pagsakal sa kanya ni
Fernando.

"Let her go!"

Sa isang iglap ay nawala ang kamay ni Fernando sa kanya kaya napaupo siya sa sahig
habang hinahabol ang paghinga. Nakita niya si Daniel na nakatayo sa may harap niya,
nakaharang ito sa harap niya, pinoprotektahan siya mula sa lalaki.

"The savior arrived," natatawang sabi ni Fernando bago kinuha ang baril at tinutok
iyon kay Daniel. "Anong magagawa mo, ha? Anong magagawa mo para iligtas ang babaeng
iyan?"

Daniel looked at him and clenched his fist. Lumingon ito ng mabilis sa kanya bago
muling lumingon kay Fernando.

"I can kill you, and trust me. I will kill you."

Tumingin si Fernando sa kanya at unti-unting humalakhak. "Kill me? You're kidding,

Daniel Dela Cruz. Baka ikaw pa ang isunod ko sa mag-iina mo at sa mga magulang mo."

"Daniel..." tumayo siya mula sa pagkakaupo at lumapit sa lalaki at hinawakan ang

kamay nito. Daniel squeezed her hand and breathed heavily.

"Yeah, you killed all of them... and you will pay for it. I will make sure you will
pay for all of it." Mariin ang pagkakasabi ni Daniel, it was as if he's containing
his anger. Sinusubukan nitong kontrolin ang galit na nararamdaman.

"Sumuko ka na, dahil hindi ko maipapangako sa'yo ang ang magagawa ko kung
manlalaban ka ngayon at hindi ka susuko sa mga pulis," dagdag ni Daniel habang
diretso pa ring nakatingin sa lalaking may hawak na baril.
"Gago ka ba?" itinutok nito kay Daniel ang baril at napaatras si Adelaide dahil
doon. Hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ni Daniel ngunit hindi naman natinag ang
lalaki. He was looking at Fernando's eyes, not minding the gun pointed in front of
him.

"Sa palagay mo ay susuko ako? Hinding-hindi ako susuko sa inyo!" Malakas na sigaw
ni Fernando bago ito tumingin sa kanya. "At ikaw, papatayin kita!" sumugod itong
papalapit sa kanila at napasigaw si Adelaide nang hawakan ni Daniel ang mga kamay
ni Fernando.

"Daniel!" sigaw niya habang nakatingin sa dalawa habang pilit na inaagaw ni Daniel
ang baril mula sa lalaki. Fernando was also strong, he was her dad's bodyguard
before so she knew he's also physically strong.

Daniel's fist's landed on his face and kicked the gun in her direction. Napatingin
si Adelaide roon habang nanlalaban pa rin si Fernando kay Daniel. Makikita sa bawat
suntok na pinakakawalan ni Daniel ang galit nito sa lalaki.

He was looking at him with deadly glares while throwing punches on his face. Hawak
nito ang kwelyo ng damit ni Fernando habang sinusuntok ang mukha nito.

"Hayop ka!" sigaw ni Daniel habang patuloy ang ginagawa nitong pagsuntok sa lalaki.

"Daniel... that's enough..." naluluhang sabi ni Adelaide at lumapit sa lalaki at

inawat ito. Hindi na gumagalaw si Fernando habang sumusuntok pa rin ang lalaki
rito.

"That's enough, Daniel..." niyakap niya ang lalaki mula sa likod upang pigilan ito.
"That's enough..." iyak niya habang nakabaon ang mukha sa likod ng lalaki.

Hindi niya kailanman nakita si Daniel na nagalit ng ganoon. Alam niya kung gaanong
kabigat ang loob nito ngayong nasa harap nito ang lalaking dahilan kung bakit
namatay ang pamilya nito...

She doesn't want him to be consumed by the anger he's feeling right now...

Tumigil si Daniel at binitawan ang nanghihinang si Fernando sa sahig. Puno ng dugo

ang mukha nito at umuubo rin ito ng dugo. Tumayo si Daniel at hinawakan ang kamay
niya.

"Nash will take care of that asshole," sabi ni Daniel habang hawak siya nito para
bumaba na roon. Kuyom pa rin ang kamay nito habang naglalakad silang dalawa.

Hindi niya alam kung ano ba ang sasabihin sa lalaki kaya naglakad na lang siya at
sumunod dito. Hindi pa sila nakakarating sa pinto nang malakas na sumigaw si
Fernando at tinawag ang pangalan niya.

Sabay silang lumingon na dalawa at nanlaki ang mga mata niya nang makitang hawak
muli ni Fernando ang baril at nakatutok sa kanila.

"Adelaide!" mabilis na niyakap siya ni Daniel at may narinig siyang putok ng baril.

Natigilan siya at agad na nag-aalalang tumingin kay Daniel. He was also looking at
her and she felt like she was holding her breath until Nash showed up holding his
gun.

"Are you okay, Sir?" he asked Daniel before looking at her. "Are you okay, Ms.
Adelaide?" he asked her, too.
"I am..." Daniel replied and looked at her. He cupped her face. "Are you okay,
Adelaide?" he asked her and she nodded her head a little.

May mga sumunod naman kay Nash na mga lalaki at lumapit kay Fernando. Nilingon ni
Adelaide ang lalaki at nakita niya ang pag-agos ng dugo mula sa noo nito.

It looks like Nash was able to shoot him before he pulled the trigger towards them.

Sabay na silang bumaba ni Daniel at agad naman silang sinalubong ng mga nurses para
tignan kung mayroon silang mga sugat. May mga police rin na naroon at sinabihan na
rin ni Daniel si Nash na ito na ang bahalang magbigay ng statement sa mga iyon.

Nakahiga siya sa kama habang si Daniel ay nakaupo at tahimik lang, malalim ang
iniisip nito. Marahan siyang naupo kaya inalalayan siya ng lalaki at hinawakan niya
ang kamay nito.

"Daniel..."

He looked at her but he didn't say anything.

"Daniel..." tawag niyang muli sa lalaki at huminga ito ng malalim bago tumingin sa
kanya. Seryoso ang mukha nito at napansin niya ang pamumula ng mga mata. Tanda ng
kalungkutan na nararamdaman nito.

Nakaramdam ng lungkot si Adelaide habang nakatingin dito.

He was so busy saving her... he was so busy protecting her that he never had the
chance to feel something about what he learned... ngayon lang.

Ngayon lang nito tila hinayaan ang sarili na maramdaman ang lungkot sa nalaman
tungkol sa pamilya nito.

Adelaide caressed his cheeks and pulled him closer to her and hugged her tight.
"I'm sorry... I know... I know, nasasaktan ka... and it's okay..." pilit niyang
pinipigilan ang mga luha ngunit tila hindi niya magagawa iyon lalo pa at bumibigat
din ang nararamdaman niya.

"They're not mad at you, I know that. They know you tried your best to protect
them... Bea, your kids, your parents, Bea's parents... hindi sila galit sa'yo...
they're all very proud of you for being so strong..."

Naramdaman niya ang paghikbi ni Daniel habang yakap niya ito. She hugged him tight
and rubbed his back. "They love you... I know they do, and they're always looking
after you..."

He hugged her tight as he let himself cry.

Adelaide breathed heavily as she let him cry on her shoulders. Daniel's always the
one making sure that everyone is safe... no one actually looked after him, or maybe
some did... but he never let anyone in.

Sinolo nito ang lahat ng lungkot na nararamdaman nito.

Ang lahat ng sakit...

Hindi siya nagsalita at hinayaan lang ang lalaki hanggang sa tila naging kalmado na
ito. He looked at her and held her cheek.

"I'm not mad at you, Adelaide. It's not your fault, so please, don't feel guilty
about it. Hindi mo kasalanan ang ginawa ni Fernando. You're also a victim..."

Marahan siyang tumango sa lalaki at pinunasan ang luha nito.

"And I'm really glad to see you..." he added before kissing her head.

Pumasok naman ang doctor sa loob ng kwarto niya kaya umayos ng upo si Adelaide at
si Daniel naman ay tumayo sa tabi niya.

"Ms. Adelaide, Mr. Dela Cruz," he greeted them. "I understand that a lot of things
happened already in a span of two days and you're probably still want to rest, but
I already have the results of Ms. Adelaide..."

Napatingin silang dalawa sa doctor. Hinawakan niya ang kamay ni Daniel habang
nakatingin dito dahil hindi niya alam kung magandang balita ba ang sasabihin nito
sa kanila.

"How's the result?" si Daniel ang nagsalita.

The doctor cleared his throat and looked at her. "I guess, after all the bad things
that happened... you deserved a good one, Ms. Adelaide..."

Kumunot ang noo niya rito.

"A-anong ibig niyong sabihin?" tanong niya rito. Maging si Daniel ay nakakunot din
ang noo sa lalaki.

He smiled at them.

"Congratulations, Ms. Adelaide. You're pregnant."

Napatuwid ang likod niya sa narinig at napatingin kay Daniel.

Halatang nabigla rin si Daniel ngunit mabilis na nawala iyon at tumingin sa kanya.

Namumuo ang kaba sa dibdib ni Adelaide habang nakatingin ang lalaki sa kanya...
nawala lamang iyon nang sumilay ang isang ngiti sa labi nito.

"You're pregnant..."

She bit her lip and she felt a tear escaping her eyes. "W-we... we are..."

Daniel chuckled a little and hugged her tight.

"Yes, baby. We are... we're pregnant..." he said and kissed her head again.

The doctor congratulated them and left them alone. Hindi naman binitawan ni Daniel
ang kamay niya habang nakatingin sa kanya.

"Hindi ko alam na... na buntis ako at–"

"Let's get married."

Napatingin siya sa sinabi ni Daniel. Seryoso ang mukha nito habang hawak ang kamay
niya... at mukhang buo ang desisyon nito sa gustong gawin...

"Ask my mom first..." natatawa na naiiyak na sabi niya sa lalaki at ngumiti ito sa
kanya.
"I already did, and she said yes."

"Oh, Daniel..."

He smiled at her and kissed her hand.

"I told you, I will marry you, right? I will make you Mrs. Dela Cruz, Adelaide.
Just marry me..." sabi nito sa kanya.

Sa lahat ng nangyari sa kanila, wala na siyang planong sayangin pa ang lahat ng

oras na mayroon siya. Hindi niya hahayaan na mawala pa ang saya na nararamdaman
niya.

Tumango siya sa lalaki at ngumiti.

"I want to be your Mrs. Dela Cruz..."

Daniel smiled and claimed her lips again...

Oh, how she missed him so much...

CWD45

Note: Last Chapter na ito. Next is Epilogue na po.

Thank you!

====

Nagising si Adelaide nang nakarinig ng ingay sa labas ng mansion at nang silipin

niya ang orasan sa lamesa sa tabi ng kama ay nalaman niyang pasado alas nueve na
rin ng umaga. She frowned a little and hugged the pillow tight.

Simula nang malaman na buntis siya at tila mas naging antukin siya kaysa noong
hindi niya pa alam ang bagay na iyon. Mas gusto niyang matulog sa kwarto kaysa
lumabas at makipag-usap sa mga tao.

It has been a week already since they were discharged from the hospital. Sa mansion
sila bumalik at habang nasa ospital silang dalawa ng Mommy niya ay si Daniel ang
nag-asikaso ng lahat sa bahay nila. Ipinaayos nito ang lahat ng kailangan na
ipaayos. Ipinalinis nito ang lahat at siniguradong walang naiwan na bakas ni
Fernando.

Kung paanong nagawa lahatni Daniel ang lahat ng iyon ay hindi niya rin mawari. Ang
sapantaha niya ay kumuha ito ng maraming tao upang mapagtulungan ang lahat ng iyon.

Wala pang limang minuto nang malaman niya ang oras ay nakarinig na siya ng katok sa
pintuan niya. Nilingon niya iyon at hinintay na magsalita kung sinuman ang
kumakatok doon. Hindi siya nag-abalang tumayo man lang.

"Baby, it's me. Are you awake?" tanong ni Daniel mula sa labas ng pinto.

Adelaide automatically smiled.

"No."

Daniel chuckled and opened the door and walked towards her. Nakangiti naman siya
habang pinagmamasdan ang lalaki na may dalang tray na naglalaman ng pagkain niya.

"I figured you're awake since they made a noise." Lumapit ito sa kanya at mabilis
na hinalikan siya sa mga labi bago hinila ang lamesang nasa gilid din ng kama niya
at inilapag doon ang almusal niya.

Naupo naman si Adelaide at pinagmasdan si Daniel. Simula nang nagpunta ito sa

Davao, hindi pa ito muling bumalik sa Manila.

Thunder and Hunter went home already. Nakausap na rin niya si Zyline at nanghingi
siya ng pasensya dahil sa tinamo ni Hunter na siyang tinawanan lang ni Zyline dahil
napakalayo naman daw sa bituka, sadyang nag-iinarte lang si Hunter nang alagaan
siya ng asawa.

Rain also told her that everything is fine and none of them were mad at her for
what happened. Sabi rin nito na lahat sila ay excited na makita siyang muli at ang
magiging bagong Dela Cruz.

"What's happening outside?" she asked him when he sat beside her. Kinuha niya na
muna ang gatas at iyon ang ininom habang nakatingin kay Daniel.

"Your mom decided to throw a party..." sabi ni Daniel sa kanya na ikinakunot ng noo
niya. Wala naman siyang naaalalang okasyon ngayon kaya hindi niya alam kung para
saan ba ang sinasabi nitong party.

"Party?" she asked him and he nodded his head. Hinawakan nito ang kamay niya at
pinisil ng magaan.

"She said you both went through a lot, and she wanted to celebrate your liberty,"
nakangiting sabi ni Daniel. "I can't say no to her, baby. I need to make a good
impression."

Siya naman ang napangiti sa sinabi nito dahil hindi naman kailangan na gawin ni
Daniel iyon. What he did was already too much. Iniligtas sila nito mula kay
Fernando at labis-labis na iyon kung tutuusin.

"You know that my mom likes you already, right?" sabi niya naman sa lalaki na
huminga ng malalim at tinitigan siya. Simula nang nangyari sa ospital, hindi na
umalis sa tabi niya si Daniel. He doesn't sleep in her room, though. He's occupying
one of the guest rooms. Noong una ay nagprisinta itong sa hotel na lang sila ni
Nash ngunit ang mommy na rin niya ang nagpumilit na sa bahay na lang sila dahil
marami namang kwarto na magagamit nila.

"That's the plan, baby. For her to like me..." he chuckled and kissed her hand.
"How are you?" he asked and put his hand on her tummy. She smiled and heaved a
sigh.
"Well, I think this little Dela Cruz is just like you, Daniel. Hindi naman niya ako
pinapahirapan. Mas gusto niyang lagi akong tulog," natatawang sabi niya bago
hinawakan din ang tiyan na nagsisimula ng umubok.

Gusto niyang matawa sa nangyari dahil noong hindi pa nila alam ang tungkol sa
pagbubuntis niya, hindi niya makitang umumbok ang tiyan niya. Napapansin niya ang
pagdagdag ng timbang niya noon, at pagbawas din noong panahon na kasama nila si
Fernando... pero ngayon na alam na nila ang lagay niya ay naging mas visible na ang
tiyan niya...

Naisip niya rin na marahil dahil alam na nila ay mas naglalaan sila ng atensyon sa
bagay na iyon hindi tulad noon.

"That's good, then. Did you know that there's no female first born in our family?
Well... aside from Alexandra, of course..." sabi ni Daniel sa kanya.

Hinawakan niya ang kamay nito at pinisil iyon.

"Well, maybe our baby will be a girl, too..." sabi niya naman sa lalaki at
nginitian ito.

He nodded and looked at her. Ngumiti rin ito sa kanya.

"Maybe..." he heaved a sigh and kissed her head. "Now, you should eat your
breakfast, baby."

"Opo," nakangiting sagot niya naman sa lalaki at nagsimula na ring kumain. Laking
pasasalamat na lang din ni Adelaide na hindi naman ganoon kaselan ang pagbubuntis
niya.

She already consulted an OB. Hindi rin naman pumayag si Daniel na lumabas sila ng
ospital ng hindi siya nakapagpacheck up tungkol sa pagbubuntis niya.

May mga vitamins siyang iniinom pero maliban doon ay wala naman daw problema dahil
hindi naman siya maselan magbuntis. Tinanong niya rin si Rain at si Zyline tungkol
sa mga naranasan nito sa pagbubuntis dahil sinabihan siya ni Daniel na huwag na
huwag tatanungin si Mika.

It was almost 4 pm when Daniel accompanied her to go out. Pagbaba niya ay abala na
ang lahat ng tao dahil alas sais ng gabi ay darating ang mga bisita. Hindi niya
matiyak kung gaano ba karami ang imbitado ngunit sabi ng mommy niya ay ang mga
kaibigan ng daddy niya at mga malalapit na kaibigan nila ang pinaunlakan nito.

"Are you okay, mommy?" she asked her when she sat beside her. Pinagmamasdan nito
ang hardin nila kung saan gaganapin ang salu-salo.

"Naiisip ko lang ang daddy mo, Adelaide..." she smiled sadly. "I am sure if she's
here, he would be so happy and he would be so proud of you..." nilingon siya nito
at hinawakan ang kamay niya.

Napayuko siya at napatango ng marahan. "I missed him..." mahinang sabi niya.

"I missed him, too, anak..." pinisil ng mommy niya ang kamay niya. "And I want to
apologize for my part in everything that happened..."

She looked at her and shook her head. "I know you just tried to protect me and...
and you're also a victim, Mommy. Ang mahalaga ay tapos na iyon. Wala na siya, hindi
na niya tayo muling masasaktan pang muli."
"I caused you so much pain... I wasn't able to protect you, anak..." nangilid ang
luha sa mga mata ni Maricar habang nakatingin sa kanya.

"We're okay now, Mommy. Iyon naman po ang mahalaga..." niyakap niya ng mahigpit ang
mommy niya. "At hindi na tayo magkakalayo ulit. Hindi na ulit..." sabi niya habang
yakap ito. Tumango naman ang mommy niya sa kanya.

Wala siyang galit na nararamdaman dito... marahil noon, sumama ang loob niya ngunit
alam niyang biktima lang din ang mommy niya kaya hindi niya magawang makaramdam ng
galit dito. Alam niya na katulad niya, nahirapan at nasaktan din ito. Walang
dahilan para sisihin niya ito.

Nagbihis na rin siya nang malapit ng mag-alas singko at naglagay rin ng kaunting
makeup. She just wore a simple baby pink dress and flat sandals. Hinintay naman
siya ni Daniel at sabay na rin silang bumaba nang mag-alas sais na.

Dumarating na rin ang mga bisita nila na siyang mga nagpahayag ng pagkagalak nila
na muli silang nakatapak sa mansion.

Simula nang si Fernando ang nangasiwa sa lahat, walang nakakapasok sa mansion nila.
Ibang-iba noong ang daddy niya ang naroon.

"Adelaide!"

She looked at Wesley who walked towards her and hugged her tight. Kababalik lamang
nito galing sa Maynila at nalaman na nito ang mga nangyari.

"Wesley," she smiled at him and hugged him back. "How are you?" she asked and he
smiled at her.

"It's good to see you finally smiling, Adelaide..." sabi nito bago tumingin kay
Daniel. "Thank you for helping them, Daniel. You did what no one here ever tried to
do..."

"Everything for Adelaide," Daniel said before looking at her. "I'll give you time
to talk, baby," he said before kissing her temple and joining Nash on the side
who's watching all the visitors. Kanina ay inasar pa ni Adelaide ang lalaki na
ngumiti dahil napaka seryoso ng mukha nito habang nagbabantay.

"Are you really okay now?" Wesley asked her when they were left alone. Naupo na rin
sila at ngumiti si Adelaide sa kanya.

"I am more than okay..." she smiled at him and looked at her tummy. Lumingon din si
Wesley roon at doon lang nito napagtanto na nagdadalang-tao siya.

"You're pregnant?" he asked her and she nodded her head.

"And... I am also engaged..." sabi niya habang nakatingi sa lalaki. Halatang

nabigla ito ngunit ngumiti rin sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

"I am happy for you, Adelaide..." he smiled at her. "I mean... you know that I have
feelings for you, right? But, I know he makes you happy. Hindi ko hahadlangan ang
kasiyahan mong iyon."

Hinawakan niya ang kamay ni Wesley at nginitian muli ang lalaki.

"Thank you, Wesley... for all the help and all the love you gave me and my family.
And I sincerely hope for your happiness..." sabi niya sa lalaki na tumango naman sa
kanya.

Nang lumabas sila ng bahay ay hinanap ng mga mata niya si Daniel ngunit hindi niya
ito nakita kaya naman lumapit na siya kay Nash na nakatayo sa gilid at umiinom.

"Nash," she called him. Ibinaba naman nito ang hawak at tumingin sa kanya.

"Ms. Adelaide," he greeted her.

"Si Daniel? Hindi ko siya makita kasi... alam mo ba kung nasaan siya?" she asked
him and he nodded his head. "He's at the back, Ma'am. I'll escort you and–"

"No, no. It's okay. Ako na lang," she smiled at him before finding her way to
Daniel. Nakita niya naman ito na nakatingala sa langit habang nag-iisa roon.

She smiled and walked towards him and hugged him from the back.

"There you are..." she smiled while hugging him. Napangiti naman si Daniel at
hinawakan ang kamay niya bago humarap at niyakap din siya.

"What are you doing here?" tanong niya sa lalaki. "The party's on the other side,"
she added and looked at the sky. Puno ng bituin ang kalangitan at maliwanag din ang
buwan.

"Just thinking... and talking to them..."

Kumunot ang noo ni Adelaide sa sinabi nito. "Them? Who?" she asked and looked
around.

Natawa si Daniel sa ginawa niya at mabilis na hinalikan siya sa mga labi. "Them. My
family, your dad..." muli itong tumingala sa kalangitan.

Napatingin siya kay Daniel nang muli itong magsalita. "I asked for your dad's
approval," he smiled. "I told him that I will take care of you and I will make you
happy..."

Hindi siya nakapagsalita habang ang mga mata at nananatili kay Daniel. Nangingilid
din ang luha sa mga mata niya habang nakatingin sa lalaki.

"I also asked for my parent's guidance to make me the best man for you, and to
forgive me... for being able to protect them..."

"Daniel..."

"And I also talked to Bea..."
he hugged her tight. "I asked
to protect her, Alexandra and
really love you, Adelaide..."
eyes.
he cleared his throat while looking at the stars as
for her peace and forgiveness... that I was not able
our baby... I asked for her blessings because I
he looked at her and she saw a tear escaping from his

"I love Bea and I love you, too... I am asking her to bless our love, our child..."

She smiled and sniffed. Tumingin din siya sa langit at pinagmasdan ang mga bituin
na naroon.

"Bea... it's me, Adelaide..." panimula niya. "I know that... you love Daniel so
much, and it was unfortunate that you had to go and leave him..." naramdaman niya
ang yakap ni Daniel sa kanya. "I love him, Bea... I love him so much and I know...
I know that I won't be able to replace you in his life. I will not do that. Hindi
kita mapapalitan at hindi kita papalitan..." she looked at Daniel and smiled.
"Instead, I will be an addition to his life. Dagdag sa mga taong nagmamahal sa
kanya. Nag-aalaga sa kanya. I promise that I will take care of him, gaya ng gusto
mong gawin na pag-aalaga sa kanya. Hindi kita aalisin sa buhay niya, Bea. You will
always be a part of him, part of us..."

Sunod-sunod ang pagpatak ng luha sa mga mata niya. "And I am hoping you will give
us your blessing..."

"And... dad, this is Daniel. Inaalagaan niya ako, kami ni Mommy... and you told me
before that I will be able to find someone who will take care of me, and love me...
nahanap ko na siya... at ikakasal na rin kami..."

She looked at him again and smiled. "Mahal na mahal ko po siya..."

Daniel kissed her head and hugged her tight. Isinandal niya ang likod sa dibdib ng
lalaki habang sabay silang nanunuod sa mga bituin.

"Sandali nga bitiwan mo ako! I need to talk to Daniel!"

Napalingon silang dalawa ni Daniel nang marinig ang boses ng isang babae. Kumunot
ang noo niya nang makita si Julianna na naroon.

"Julianna? What... what are you doing here?"

Nabanggit ni Daniel sa kanya ang involvement ni Julianna sa lahat ng nangyari. She

was the one who told Fernando about her. Ito ang nagturo kung nasaan ito, ito rin
ang tumulong sa lalaki na makatakas noon.

"What are you doing here?" Daniel asked Julianna. Hinawakan siya nito at humarang
ito sa kanya.

"What are you doing here, Daniel? Talaga bang papakasalan mo ang babaeng iyan?"
tanong nito sa lalaki. "Hindi mo ba naiisip si Bea? Iyang babae na iyan ang
ipapalit mo sa kapatid ko? That girl is a fucking evil!"

Lumapit si Nash sa babae at hinawakan ito sa magkabilang kamay. "I apologize, Sir,
Ms. Adelaide," sabi nito bago hinila si Julianna. Sinabi nito na nagpanggap si
Julianna na isa sa mga staff ng catering kaya nakapasok ito sa loob.

"Ano ba! Let me go! Who do you think you are?" nagpupumiglas na sabi nito kay Nash.
"I need to talk to Daniel! Bitawan mo nga ako!"

"Stop it, Julianna. You've done enough!" si Daniel ang nagsalita habang nakatingin
sa babae. "You already put us all through danger. Isn't that enough?" he asked her.
"Tumigil ka na."

"But I love you! You should be with me. Noon pa man, you should be with me instead
of that wench, Bea!"

Hinawakan ni Adelaide ang kamay ni Daniel. Hindi niya akalain na labis ang
pagmamahal ni Julianna sa lalaki na gagawa ito ng ikakapahamak ng ibang tao.

"Tama lang talaga na pinasabog ni Fernando ang sinasakyan nilang lahat! They all
deserved to die!"

"Take her out, Nash. You know what you should do," sabi ni Daniel na tiim ang
bagang habang nakatingin sa babae. Patuloy ang paghihisterya nito habang hinihila
ni Nash.
"What..."

"I'm sorry, Adelaide..." sabi nito sa kanya. Hinawakan niya ang kamay ng lalaki at
umiling siya rito. "You don't have to say sorry, Daniel. Hindi mo kasalanan..."

He heaved a sigh and looked at her. "She will pay for what she did, that's what I
am sure, Adelaide. Hindi ko hahayaan ang kahit na sino na saktan kang muli.
Hinding-hindi..."

"Alam ko..." she smiled and hugged him tight. "I love you so much, Daniel..." sabi
niya habang nakasandal sa lalaki.

"I love you, most..." he whispered.

Bumalik silang dalawa kung nasaan ang mga bisita. Kinumusta naman ni Adelaide ang
ilan sa mga ito at ipinakilala na rin si Daniel sa mga ito.

Kasama niya si Nash na kumukuha ng pagkain nang marinig na may nagsalita sa gitna.

"Good evening..."

Kumunot ang noo niya nang marinig ang boses ni Daniel.

"What is he doing?" tanong niya sa kasama. He smiled and took her plate and held
her hand. Inalalayan siya nito para magpunta sa malapit sa lalaki.

"First, thank you all for coming here... I know that you're probably thinking who
the fuck I am... I mean, who I am," he cleared his throat.

"Gago ka talaga, no?" natatawang sabi ni Hunter.

Nabigla si Adelaide nang makita ito na naroon. Hindi lang ito, kung hindi ang buong
pamilya nito. Zyline, the twins, Rain, Thunder, Theon, Mika, Kerko, Jahann, their
twins and Daniel's aunt.

Lahat sila ay naroon at hindi man lang niya nakita ang mga ito kanina.

"Hunter," pinanlakihan naman ng mata ni Zyline ang asawa.

"I am Daniel Dela Cruz and I am not from here," he smiled a little.

"What are you doing?" she mouthed and he smiled at her. Lumapit ito sa kanya at
hinawakan ang kamay niya. Iginiya siya nito papunta sa gitna.

"You came into my life when I thought I would never feel happy again. When I
thought happiness and love is something that I will never feel again. You pointed a
gun at me at our first meeting, but that actually made me surrender myself to you,
Adelaide. I don't know how, or when, or why I fell in love with you, but I did. At
hindi ako nagsisising minahal kita. I woke up one day feeling scared that I will
not be able to see you again. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang mawala ka pa..."

"Daniel..."

"I can't afford to lose you, baby. I will literally catch a bullet for you, cover a
bomb for you if necessary," ngumiti ito nang kinurot ni Adelaide ang tiyan nito.
"What I am saying is that... I will do everything in my power to protect you and
our baby..."
Pinunasan niya ang luha sa mga mata niya habang nakatingin pa rin siya kay Daniel.
Natigilan siya nang lumuhod ito at ilabas ang singsing at ipakita sa kanya iyon.

"I know that I asked you already, but I want to do it right now... in front of my
family, your mom, and them..." he chuckled and looked at her.

"Will you please be my Mrs. Dela Cruz, Adelaide Hernandez?" tanong ni Daniel habang
nakatingin sa kanya.

Adelaide smiled and nodded her head. "My answer won't change, Daniel... I will
marry you..."

Nagsigawan at palakpakan ang mga taong naroon nang sumagot siya. Nakangiting
isinuot ni Daniel sa kanya ang singsing at niyakap siya ng mahigpit. Isa-isa namang
lumapit sa kanila ang mga naroon at binati sila.

"Congratulations!" bati sa kanya nila Rain at ni Zyline.

"Welcome to the family! Naging Anderson lang ako, dumami na kayong babaeng Dela
Cruz!" Mika smiled at her and hugged her tight.

"Welcome to the family, Adelaide," Hunter said and hugged her. Si Thunder din ay
binati silang dalawa ni Daniel.

"Welcome to our family, Daniel," her mom told him and he smiled at her.

Matamis namang ngumiti si Adelaide sa lalaki bago ito niyakap ng mahigpit. "Mahal
na mahal kita..." masuyong sabi niya sa lalaki.

Niyakap siya ng mahigpit ni Daniel at tahimik na nagpasalamat sa pagdating ni

Adelaide sa buhay niya.

At gaya ng babae, mahal na mahal niya rin ito.

Ito at ang magiging anak nilang dalawa.

He looked at her and pecked on her lips.

"I love you, sweets."

Adelaide smiled and hugged him tight.

They're both ready to enter a new chapter of their lives.

As Mr. and Mrs. Dela Cruz.

Epilogue

"Everything's ready!"

Parang mas kinabahan si Adelaide nang marinig ang boses ni Zyline nang sabihin
iyon. Natapos na ang photoshoot nila para sa kasal at aayusan naman na sila ngayon
dahil alas diyes ng umaga ang seremonya ng kasal nila ni Daniel.

Halos hindi nakatulog si Adelaide kagabi sa pag-iisip ng mga mangyayari. Alam niya
naman na wala na si Fernando sa buhay nila, si Julianna ay kasalukuyang nakakulong
pero hindi niya maiwasan na kabahan.

May takot sa dibdib niya na namumuhay na paano kung may hindi magandang mangyari sa
araw na iyon? Ano ang gagawin nilang dalawa ni Daniel?

"Are you okay?" hinawakan ni Rain ang balikat niya at nginitian siya nito. Ang
buong pamilya ng Dela Cruz ang nagpunta sa Davao para roon sila ikasal ni Daniel.
Noong una ay hindi siya makapaniwala nang sabihin ni Daniel sa kanya na walang
problema sa mga ito na roon na lamang sila ikasal, akala niya ay maiinis sa kanya
ang mga ito dahil sa perwisyo na dala niya dahil lahat ng ito ay sa Maynila
naninirahan.

She looked at Rain and nodded her head. Zyline, Rain and Mika really helped her
with the wedding. May wedding coordinator naman silang kinuha ni Daniel at naging
maayos naman ang lahat, laking pasasalamat na lang din ni Adelaide na naroon ang
mga babae.

They all experienced getting married so she got some insights from them.

Matapos ang proposal ni Daniel ay inasikaso na rin nila ang kasal. Hiling din iyon
ng mommy niya habang hindi pa lumolobo ang tiyan niya para kapag lumabas ang anak
nila ni Daniel ay lehitimong Dela Cruz ito. Wala namang naging problema kay Daniel
at agad itong nanghingi ng tulong sa mga asawa ng pinsan kung ano ang gagawin.

After that, hindi na nag-alisan ng Davao ang mga ito at naging abala ang lahat para
sa kasal nila ni Daniel.

"I am sure, you'll look more beautiful later," sabi ni Rain sa kanya. "I remember
when I married Thunder, I felt like I was the most beautiful girl ever," she
chuckled.

"When you marry a Dela Cruz, you'll really feel like you're the most beautiful. The
luckiest even," Zyline smiled at her, too. "So, you need to relax and just wait. I
am sure Daniel will be there," pagbibiro nito sa kanya na kinunutan niya ng noo.

"What... what do you mean?" Adelaide asked Zyline.

Natawa naman din si Rain at tinapik ang balikat niya. "Just ignore her. Zyline has
this thing about weddings," pang-aasar ni Rain sa babae.

Nanlaki ang mga mata ni Zyline at tinignan si Rain. "That was just one time, Einah
Villegas-Dela Cruz! And, I was a bitch back then. Tsaka hindi naman kalahi ni
Daniel si Cupid, e." Muling ibinalik ni Zyline ang tingin sa kanya. "So, don't
worry. Hindi ka maku-Cupid."

Hindi pa rin nawala ang kunot sa noo niya dahil hindi niya maunawaan ang mga
sinasabi nito sa kanya.

Nagsimula na rin silang ayusan kaya pinanuod na lamang ni Adelaide ang sariling
repleksyon sa salamin. Ang makeup artist ay panay rin ang pagbibigay ng papuri sa
kanya habang inaayusan siya.

Unti-unti na ring nawawala ang pangamba sa kanya habang papalapit ang oras ng pag-
iisang dibdib nila ni Daniel. Hindi sila pinayagan na magkita kahapon dahil na rin
sa pamahiin, ni mag-usap ay hindi nila ginawa.

Noong isang araw pa umalis sila Daniel sa mansion upang manuluyan sa hotel kasama
si Nash, si Thunder, si Hunter, at si Kerko. Those three were against the idea of
being away from their wives but Daniel insisted that he will be away from her, so
they should be, too.

Maging si Mika ay inaway si Daniel dahil doon.

"Napakaganda mo, anak ko..." sabi ng mommy niya nang pumasok ito sa silid kung saan
siya inaayusan. She smiled at her and kissed her cheek as she hugged her.

"Thank you, Mommy..." usal niya naman habang nakatingin dito.

Mapapansin ang umbok ng tiyan niya sa gown na suot niya ngunit mas nagustuhan ni
Adelaide iyon dahil nakikita niya ang bunga ng pagmamahalan nila ni Daniel. Alam
naman din ng mga tao sa kanila na buntis siya kaya hindi niya nais ilihim iyon sa
pagsuot ng malalaking gown na tatakip sa tiyan niya.

"Parang kailan lang ay hinahabol ka pa namin ng daddy mo dahil gusto mong laging
nasa hardin," hinawakan nito ang pisngi niya at hinaplos iyon. "Ngayon, ikakasal ka
na sa lalaking alam kong handang alagaan ka, protektahan ka, at mamahalin ka ng
higit sa buhay niya..."

"Sayang lang at wala na si Daddy, Mommy. I think he would also be happy and he
would also like Daniel for me..." nangilid ang luha sa mga mata niya.

"Naku! Huwag kang umiyak, hija. Masisira ang ayos mo," agad na kumuha ang mommy
niya ng tissue at binigay sa kanya bago kumuha ng para sa sarili dahil maging ang
ito ay naluluha.

Natawa siya sa babae at niyakap ito ng mahigpit. "I missed him, too, Mommy..."

Tinapik-tapik nito ang likod niya. "Alam ko na kung nasaan man ang Daddy mo,
masayang-masaya siya para sa unica hija niya. Masaya siya na ang nahanap mong
lalaki ay ang magmamahal sa'yo ng tunay at totoo."

She nodded her head and looked at her mom. "Daniel's really a good person,
Mommy..."

"I know, anak. Kaya nga panatag akong siya ang pakakasalan mo dahil alam kong
hinding-hindi ka niya pababayaan..."

Muli niyang niyakap ang ina at pinasalamatan dahil sa pagbibigay nito ng basbas sa
kanilang dalawa ni Daniel. Nagpapasalamat siya na nagustuhan din ng Mommy niya ang
lalaki para sa kanya.

Huminga siya ng malalim bago sila naglakad papalabas ng mansion. Ang mga tauhan
doon ay nakatingin lahat sa kanya at bakas sa mga mukha ng mga ito ang saya habang
nakatingin sa kanya. Ang mga kasama niyang babae kanina ay sinundo na rin para
magpunta sa simbahan.

Ang Mommy niya ang makakasama niya sa sasakyan papunta sa simbahan kung saan sila
ikakasal ni Daniel.

Habang nasa daan ay mahigpit ang hawak niya sa bulaklak habang patuloy ang
pagdarasal na walang maging problema, at gabayan sila nawa ng Poong Maykapal sa
kasal nila ni Daniel.
Hinawakan ng Mommy niya ang kamay niya at pinisil iyon. "Everything will be okay,
hija," sabi nito sa kanya na tinanguan naman niya at nginitian.

It was quarter to 10 when they reached the church. Nakikita niya na ang mga
bulaklak sa labas at ang mga taong tila hinihintay siya. Agad naman din na
nagpasukan ang mga ito nang ianunsyo na magsisimula na ang kasal.

"I just want to tell you that I am so proud of you, Adelaide... and I am really
happy for you, anak..."

She looked at her mom and smiled. "Thank you, Mommy... and thank you for staying
strong for me..." niyakap niyang muli ito.

Sabay na rin silang lumabas ng sasakyan at huminga siya ng malalim habang

naglalakad papunta sa pinto kung saan siya maglalakad ng mag-isa.

She closed her eyes and breathed heavily.

"Daddy... I know that you're with me right now... and I missed you... so much..."
she said and opened her eyes.

Nang magsimulang tumugtog ang Canon in D, nagsimula na rin siyang maglakad papunta
sa altar.

Nakita niyang naroon si Daniel at katabi nito si Nash.

She smiled at the sight of him. Hindi siya makapaniwala na darating silang dalawa
sa puntong iyon ng buhay nila... mula sa hindi inaasahang pagkikita, pagmamahalang
nabuo at sa pag-iisang dibdib.

Pinipigilan niyang mapaluha habang naglalakad siya. Ang mga mata ay diretso lamang
kay Daniel na naghihintay sa kanya. Hindi niya na nabatid ang mga paghanga sa
tingin ng mga naroon sa simbahan.

When she finally reached Daniel's spot, lumapit din ang ina sa kanya at kay Daniel.

"Ingatan mo ang anak ko, Daniel... at ituring mo na rin akong ina. You're are our
family now, too..." sabi nito sa lalaki at niyakap din ito.

"Thank you, Ma'am... or should I say Mom?" He smiled and looked at her. Malaking
ngiti ang ibinigay ni Daniel sa kanya.

"Finally..." he said and kissed her hand.

Tumango naman si Adelaide sa lalaki at tinungo na nilang dalawa ang altar para sa
opisyal na seremonya ng kasal.

Naging matiwasay ang lahat habang ikinakasal sila ni Daniel na siyang

ipinagpapasalamat niya. Walang naging problema at ramdam niya ang saya at
pagmamahal ng mga taong naroon para sa kanilang dalawa ni Daniel.

"I am actually at a loss of words to tell you how lucky I am to have you, or to
tell you how much I love you. Good thing was Kerko was just a room next to mine,"
Daniel chuckled and looked at her. "I was at my darkest when you came into my life,
I thought I would never experience the joy the people around me are feeling... but
you came. You came and changed everything, Adelaide. You came to my life
accidentally but that was my favorite accident. Forever will never be enough for
us, it will never be enough for me to show you how much I love you so let me make
the most of it every moment. I will cherish and love you as long as I am breathing,
baby. With this ring, I promise you that you will never have to be afraid again...
I will never let you go, and I will always be with you every step of the way. I
love you so much, my Adelaide."

Sunod-sunod ang pagpatak ng luha sa mga mata niya habang nakatingin sa lalaki.

"How can I top that?" tanong niya rito na ikinatawa ni Daniel. She cleared her
throat and looked at Daniel.

"Daniel... First, I thank you for being the person that accepted me and stayed with
me during the times that you know could be dangerous. You know you got my mom's
vote because of that?" I smiled and the people in there chuckled. "Kidding aside, I
am very fortunate to find someone like you... whom I can call my home. You became
my home when I was lost, too. You became the shelter that protected me when I
thought all I could ever feel was pain. You were heaven-sent... with this ring, I
vow to honor you, love you, cherish you from this day forward. I can't wait to
start a new life as your wife, my love..."

She smiled and wiped his eyes when she saw a tear escaping from them.

Nagpalakpakan naman ang mga tao roon nang halikan siya ni Daniel nang ianunsyo na
silang dalawa ay mag-asawa na.

Nilapitan sila ng mga kamag-anak ni Daniel at ng Mommy niya at panay ang bati sa
kanilang dalawa. Ramdam na ramdam ni Adelaide ang saya ng lahat para sa kanila.

Hindi binitawan ni Daniel ang kamay niya hanggang sa paglabas nila ng simbahan. Ang
mga bisita naman ay pinadiretso na nilang lahat sa mansion kung saan gaganapin ang
reception. Maayos na rin ang lahat doon bago pa man umalis sina Adelaide kanina.

She smiled at their hands while she looked at them. Napansin ni Adelaide ang ngiti
ni Adelaide kaya naman hinalikan nito ang kamay niya.

"Are you happy, baby?" he asked her and she nodded her head. "Very..." she said and
leaned her head on his shoulder.

Pagdating din nila sa mansion ay naroon na ang mga bisita. Hindi na muna nagpalit
ng damit si Adelaide dahil na rin marami ang kumausap sa kanila roon.

Napangiti siya nang makita ang bakanteng mga silya.

Naglaan sila ng mga silya para sa mga taong hindi na nila kasama sa okasyon na
iyon.

Ang daddy niya, mga magulang ni Daniel, si Bea, ang anak ng mga ito na si
Alexandra, ang mga magulang ni Bea.

She looked at Daniel and smiled at him. Hindi niya kailanman nanaisin na alisin
nito sa buhay ang unang asawa. Bea will always be part of their lives and she's
okay with that. Alam niyang mahal nito ang asawa niya... at nangako rin siya rito
na mamahalin niya si Daniel hanggang dulo. Hindi niya ito pababayaan.

She will love him with all her heart.

"Are you okay?" tanong ni Daniel sa kanya habang nasa kusina sila at katatapos lang
na mag-almusal. Nakabalik na sila sa bahay nito at doon nila napagdesisyunan na
manirahan. Ang Mommy naman niya ang naiwan sa Davao para sa mga negosyo nila.

She nodded her head while leaning on the counter. Nilingon niya rin ang malaking
umbok sa tiyan niya. Kabuwanan niya na pero sa sunod na linggo pa ang due niya kaya
hindi pa sila nagpupunta ni Daniel sa ospital.

"You have a meeting, right?" she asked him and he frowned.

"Fuck that meeting. I am staying with you," he said and looked at her. "Are you
sure that you feel okay? Let's go to the hospital."

Napangiti siya dahil bakas na bakas sa mukha ng lalaki ang pag-aalala sa kanya.
Walang araw na hindi siya kinukumusta ni Daniel. He's very hands on with her
pregnancy. Lahat din ng gastos sa check up, gamot, vitamins niya ay ito ang
nagbabayad.

Narenovate na rin ang kwarto sa tabi ng kwarto nila para sa anak nilang dalawa.
Hunter and Zyline helped them.

"I'm really ok–" natigilan siya nang may maramdaman na lumabas mula sa kanya.
Maging si Daniel ay nilingon ang binti niya at nakita na may umaagos doon.

"Daniel... I think my water just broke..." sabi niya sa lalaki. Tumango naman ito
at inalalayan na siyang makapunta sa sasakyan nila. Noong isang linggo pa nilagay
ni Daniel sa sasakyan ang gamit na dadalhin nila sa ospital dahil sabi nito ay ayaw
nitong mataranta ito kung sakali kaya naman inayos na nito ang lahat.

He was driving fast but carefully. Hinahawak-hawakan din nito ang kamay niya habang
nagmamaneho ito.

"It's going to be fine, baby..." he said and she nodded her head.

Ang kinuha nilang kasambahay ay sinabihan na rin ni Adelaide na sabihan ang doctor
niya na papunta sila roon. Ito rin ang mag-aalaga sa anak nila ni Daniel paglabas
kasama niya. Daniel insisted on getting help since she will need time to recover.

Pagdating naman nila sa ospital ay ipinasok na siya kaagad sa delivery room. Naiwan
si Daniel na nasa labas at naghihintay. Nagsabi na rin ito sa mga pinsan nito na
manganganak na ang asawa.

Daniel was sitting outside the delivery room when the doctor came out and walked
towards him.

"Doc, how's my wife? Kumusta sila ng anak namin?" tanong nito sa doctor.

Ngumiti naman ito sa lalaki. "Congratulations, Mr. Dela Cruz. It was a safe
delivery. Ligtas ang mag-ina mo. Please just wait for a moment, they will bring
Mrs. Dela Cruz to her room. Ang anak niyo naman ay lilinisan lang at maaari niyo na
ring makita."

Tila nakahinga ng maluwag si Daniel sa sinabi ng doctor at nagpasalamat dito.

Inayos na muna ni Daniel ang lahat ng kailangan at ibinigay na rin sa nurse ang mga
damit ng anak nila ni Adelaide.

Nang mailipat na sa sariling kwarto ang asawa ay pinuntahan na rin kaagad ito ni
Daniel. She was sleeping when he came in.

Naupo siya sa tabi ng asawa at hinawakan ang kamay nito. Yumukod ang lalaki at
hinalikan ang noo ni Adelaide at hinintay itong magising.

Dumating naman din ang mga pinsan niya at ang mga asawa nito nang kinahapunan.
Gising na rin si Adelaide at panay pagbati ang mga sinasabi ng mga ito. May dala
rin itong mga prutas at pagkain para kay Adelaide at Daniel na rin.

"Can we see him?" Mika asked while leaning on Kerko.

"They will bring him here," sabi ni Daniel sa mga ito.

"How is he?" si Adelaide ang nagtanong at pinisil ni Daniel ang kamay nito. "He's
very healthy, baby..."

She smiled and sighed in relief. "That was good to know..."

"How are you feeling, Adelaide?" Rain asked her.

Nag-uusap sila nang pumasok ang isang nurse na may dalang bata. Lahat naman ay tila
na-excite nang makita ito.

"He's so cute!" Mika smiled at them. "Ang cute, I can remember when I first saw
Jahann..."

Adelaide smiled when she finally had him in her arms.

"Hi, baby..." she smiled and kissed his forehead. "I'm your mommy..." She looked at
Daniel and showed him their baby boy. Hinawakan din ni Daniel ang kamay nito at
ngumiti.

"What's his name?" tanong ni Hunter sa kanila. Ngayon lang din nalaman ng mga ito
na lalaki ang anak nila dahil sila lamang ni Daniel ang nakakaalam ng kasarian ng
anak nila.

Adelaide smiled while looking at their baby. Hindi pa alam ni Daniel kung ano ang
pangalan ng anak dahil si Adelaide ang hinayaan nito na magdecide ng iyon.

"Duke..." Adelaide looked at Daniel. "Duke Alexander Dela Cruz."

Daniel looked at her. Hindi nito alam na sinunod ni Adelaide sa anak nito ang
pangalan ng anak nilang dalawa. He smiled at her and nodded his head.

"I like that, baby..." he said and looked at Duke.

Their visitor stayed until 7 pm and just promised that they will be back tomorrow.
Tinanong din sila ng mga ito kung may kailangan para madala nila at si Daniel na
ang nakipag-usap sa mga ito.

"Are you happy...?" Adelaide asked him while nursing Duke.

Daniel looked at her and smiled at her. Tumango siya sa babae at hinalikan ang noo
nito. "You have no idea how happy I am, baby..."

She smiled and pecked on his lips. "I love you..." she said.

"I love you... you and Duke..."

Adelaide smiled and looked at their son.

Wala na siyang mahihiling pa.

Alam niyang magiging masaya ang buong pamilya nila.

Daniel looked at her and smiled, too...

He could see a happy life with them... with his own family.

Hindi na siya ulit mag-iisa.

Hindi na.

=====

AUTHOR'S NOTE:

Date finished: May 1, 2023

Thank you for waiting for years to finally finish the story. You have witnessed
their love story and I am thankful you stayed with them.

Thank you for your patience, your support and your love.

This is the end of my first generation stories.

Duke's story will be part of the second generation stories.

Thank you again! :)

Crazed With Desire Book

Hi, loves!

How are you? :)

I just want to inform everyone that Crazed With Desire book is now available! Na-
️launched ang book last MIBF 2023 and now, available na po ang book for preorder! ️
🙏🏻

️️I hope you can also avail the book version of Daniel and Adelaide's story. ️
BOOK DETAILS:

* Paper: Smooth Light Cream OR Cream (whichever available on the supplier)

* Size: 6 x 9

* Inclusions: Bookmark and postcard

* Signature: Either Digital or handwritten

* Additional 5 special chapters (wala sa VIP and Patreon, nasa book lang)

* Price: SRP - ₱799, Discounted price - ₱779

IMMAC SPECIAL FREEBIE:

* FOR 1st 30 EARLY PAYERS - will get 1 free totebag with lot of merches inside

ORDERING & PAYMENT PERIOD:

📆 Start: September 20, 2023

📆 End: October 30, 2023

RELEASE DATE: To be announced.

G-LINK ORDER FORM: https://forms.gle/TXCw5BXfnH5L9o4WA (Or visit Immac Printing and

Publishing House on Facebook to get the link)

Other information:

* After this ordering period, will be available at Shoppe but much higher than the
SRP (more or less 7-8% add up)

* Also, it will be availabe on Immac website after the pre-order period

THANK YOU!