NL SE Gedocumenteerd Schrijven

Joe Biden, president van de VS
Bronnen
Rick Verbraak, V6T Mv. Sjollema-Non

Hoofdvraag: Is Joe Biden wat de Verenigde Staten nu nodig heeft?
Deelvragen:
 Wat heeft Biden in zijn eerste paar maanden al gedaan?
 Wat is Bidens politieke verleden?
 Zal Biden een betere president zijn dan Trump?
 Zal Biden op internationaal niveau veel aanrichten?
Bronnenlijst
1. Houwelingen, K. van. (2021). De eerste weken van Joe Biden: zeer doortastend en
lekker saai.
Geraadpleegd op 2 maart, 2021, van
https://www.ad.nl/buitenland/de-eerste-weken-van-joe-biden-zeer-doortastend-en-
lekker-saai-br~aacda05b/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
2. Bilt, E. van de. (2020). Wie is de ‘empathische kandidaat’ Joe Biden?
https://www.jstor.org/stable/pdf/48600592.pdf?refreqid=excelsior
%3A352bb61eb96120731d6a2ea3949bc7d5
3. Katz, J. en Theunissen, P. (2020). 4 goede plannen van Joe Biden (+ 2 best wel
slechte).
https://www.vno-ncw.nl/forum/4-goede-plannen-van-joe-biden-twee-best-wel-
slechte
4. Berentsen, L. (2020). Joe Biden is van plan rijke Amerikanen veel meer belasting te
laten betalen.
https://fd.nl/-/1364357/joe-biden-is-van-plan-rijke-amerikanen-veel-meer-belasting-
te-laten-betalen
5. Geen auteur. (2020). Trump ‘heeft soms echt wel een punt’.
https://advance.lexis.com/document/?pdmfid=1516831&crid=5cea369a-cf45-4a01-
979e-d2a848967cb7&pddocfullpath=%2Fshared%2Fdocument%2Fnews%2Furn
%3AcontentItem%3A6162-HMN1-DYRY-X3R6-00000-
00&pdcontentcomponentid=149020&pdteaserkey=sr4&pditab=allpods&ecomp=Lbq
2k&earg=sr4&prid=e0abe719-dc09-411d-89c0-ca0f87a1b09a#
6. Valk, G. en Vooren, W. van. (2019). ‘Rutte zei: Donald, kijk eens wat je hebt bereikt.’
https://advance.lexis.com/document/?pdmfid=1516831&crid=7a4872eb-8bc4-4742-
9187-6883c108cdd9&pddocfullpath=%2Fshared%2Fdocument%2Fnews%2Furn
%3AcontentItem%3A5X7Y-W5S1-DYMH-R00R-00000-
00&pdcontentcomponentid=300171&pdteaserkey=sr14&pditab=allpods&ecomp=Lb
q2k&earg=sr14&prid=a63b99a1-9f36-40f0-855c-569c050daee5
7. Geen auteur. (2008). Lange ervaring Joe Biden sluit blunders niet uit.
https://advance.lexis.com/document/?pdmfid=1516831&crid=ecb9b74b-02b7-4f8b-
bfdc-0d2c89b0121a&pddocfullpath=%2Fshared%2Fdocument%2Fnews%2Furn
%3AcontentItem%3A4TVH-XYX0-TX38-70BK-00000-
00&pdcontentcomponentid=259062&pdteaserkey=sr8&pditab=allpods&ecomp=Lbq
2k&earg=sr8&prid=ec91c03b-2fbe-4e74-abe6-e7d3d0b6d549
8. Hond, B. den. (2019). Het 2019 van Donald Trump: eigenlijk best een mooi jaar.
https://www.trouw.nl/nieuws/het-2019-van-donald-trump-eigenlijk-best-een-mooi-
jaar~b6981a14/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
9. Geen auteur. (2020). Deze zes beleidsmaatregelen wil Biden het liefst zo snel mogelijk
doorvoeren.
https://www.nu.nl/verkiezingen-vs/6089046/deze-zes-beleidsmaatregelen-wil-
biden-het-liefst-zo-snel-mogelijk-doorvoeren.html
10. Goes, L. en Greef, J. de. (2020). Vicepresident onder Obama, politieke veteraan, maar
ook (groot)vader met een tragisch verleden: wie is Joe Biden?
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/10/30/derde-keer-goede-keer-voor-joe-biden-
wat-moet-u-over-die-man-we/
11. Houwelingen, K. van. (2020). Nee, het tijdperk Trump is nog lang niet voorbij.
https://www.parool.nl/wereld/nee-het-tijdperk-trump-is-nog-lang-niet-
voorbij~b8cc5df5/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
12. Persson, M. en Driel, A. van. (2020). Vragenuurtjes Trump en Biden tonen gapend
verschil in plannen, stijl en zelfreflectie.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/vragenuurtjes-trump-en-biden-
tonen-gapend-verschil-in-plannen-stijl-en-zelfreflectie~bf741dec/?referrer=https%3A
%2F%2Fwww.google.com%2F
13. Lambrecht, P. (2021). Joe Biden neemt vliegende start.
https://www.tijd.be/politiek-economie/internationaal/vs/joe-biden-neemt-
vliegende-start/10280567.html
Artikel 1
De eerste weken van Joe Biden: zeer

doortastend en lekker saai
PRESIDENT VSJoe Biden manoeuvreert zich stilletjes door de wittebroodsweken van zijn
presidentschap. Hoe lang kan hij de lieve vrede bewaren?
Karlijn van Houwelingen 16-02-21, 10:00 Laatste update: 10:25
Wat houdt de president van de VS bezig? We hoefden er de afgelopen vier jaar zelden naar
te raden; Donald Trump zette zijn onderbuikgevoel zeker een paar keer per dag op Twitter.
Wat Joe Biden in z’n hoofd heeft, is moeilijker in te schatten. Hij verscheen sinds hij
president van de VS werd overwegend voor camera’s in strak geregisseerde optredens.
Hij las een boodschap voor, ondertekende een besluit, beantwoordde een paar vragen van
journalisten - en dat was het. Het presidentieel Twitter-account verspreidt beleidsplannen en
platitudes van een communicatieteam, en in het weekend laat Biden zelden van zich horen.
Die strakke agenda is geen toeval. In de meervoudige crises waar de VS mee te maken
heeft wil Biden gezien worden als toegewijde probleemoplosser, die in de politieke show van
zijn voorganger weinig trek heeft. Over het impeachmentproces tegen Trump horen we hem
bijvoorbeeld amper. Prikken en geld in de economie pompen, daar gaat het om, wil zijn team
uitstralen.
Geluk
,,Als het land geluk heeft, zullen hele dagen voorbijgaan zonder dat de activiteiten van de
president het publiek in beroering brengen”, hoopt John Dickerson, journalist en kenner van
het presidentschap in The Atlantic. Het Witte Huis heeft na jaren turbulentie saaiheid nodig,
analyseerde hij, en Biden is bezig een lekker saaie president te worden. Biden zal het land
misschien niet aan zijn lippen hebben hangen, maar kan zo wel effectief zijn, denkt
Dickerson.
Onder Republikeinen blijft de mythe dat hij niet legitiem

gekozen is levend, en is maar 11 procent van de kiezers
positief
De politieke temperatuur rond het Witte Huis is een paar graden gedaald, en daar snakten
veel Amerikanen naar. Biden haalt haast Noord-Koreaans aandoende populariteitsscores
onder Democratische kiezers: 98 procent van hen zegt tevreden te zijn met zijn eerste
weken, in kiezersonderzoek van Gallup. Onder Republikeinen blijft de mythe dat hij niet
legitiem gekozen is levend, en is maar 11 procent van de kiezers positief. Maar partijloze
kiezers denken ook overwegend positief over Biden, waardoor zijn populariteitsscore met 57
procent hoger ligt dan die van voorganger Trump net na zijn aantreden.
Biden is doortastend aan de slag gegaan. Hij tikte vorige week 200 miljoen extra vaccins op
de kop, en stuurde direct een voorstel voor een breedvoerige nieuwe immigratiewet naar het
Congres. Hij ondertekende ook al dertig presidentiële decreten, een record in zo’n korte tijd.
Dat zijn besluiten die hij buiten het Congres om neemt. Zo besloot hij de VS weer aan te
sluiten bij het Parijse klimaatakkoord. Hij schafte Trumps ban op transgender Amerikanen in
het leger af, perkte privatisering van federale gevangenissen in en verlengde tijdelijke
stopzetting van huisuitzettingen en terugbetaling van studieleningen.
Zulke presidentiële decreten zijn makkelijk weer ongedaan te maken door een volgende
president. Biden schrapte een aantal van de besluiten die Trump op dezelfde manier nam.
Sommigen zijn ook vooral symbolisch en bereiken nog weinig: ze creëren een taskforce, of
dragen instanties op informatie te verzamelen. Een rechter blokkeerde het besluit om
uitzettingen van migranten voor honderd dagen op te schorten.
Radicale dingen
Maar Biden manoeuvreert zo rap om het Congres heen, dat het scheve gezichten
veroorzaakte. Is Biden niet de man die steeds over ‘eenheid’ en ‘verzoening’ preekt en
zichzelf neerzet als man van het midden? Ondertussen doet hij toch echt best radicale
dingen, vinden rechtse politici. ,,President Biden praat als een centrist”, vond Republikeins
senator Marco Rubio, ,,maar hij bestuurt als iemand van extreemlinks.”
“Er staat evenveel druk op Republikeinen om met de

president samen te werken als op president Biden om
met Republikeinen samen te werken
~ Anita Dunn
Zijn besluiten gaan bijvoorbeeld over LHBT-rechten, bestrijding van raciale ongelijkheid -
onderwerpen die voor diepe kloven in de samenleving zorgen. Biden besloot ook nieuwe
olie- en gascontracten op federaal land op te schorten, en stopte de aanleg van de Keystone
XL oliepijplijn. ,,President Biden beloofde eenheid, maar zijn eerste stap is banen om zeep
helpen”, klaagde Republikeins senator Tom Cotton op Twitter.
Biden stelt dat al die decreten nodig zijn, na de turbulente Trump-jaren. ,,Er is veel gepraat,
met goede redenen, over het aantal decreten dat ik heb getekend”, zei Biden begin deze
maand zelf. ,,Ik maak geen nieuwe wetten, ik schrap alleen slecht beleid.”
Eenheid
Op zoek naar de ‘eenheid’ waar hij het keer op keer over heeft nodigde Biden tien
Republikeinse senatoren uit in het Witte Huis en sprak twee uur lang met hen over het
coronahulppakket dat hij wil samenstellen. Maar hij stopte direct daarna met onderhandelen
toen ze het te gortig vonden. En vooralsnog houdt hij vast aan het plan dat hij al in
gedachten had: een gigantisch hulppakket ter waarde van bijna 2000 miljard dollar. Biden wil
veel meer geld in de economie pompen dan Obama in de bankencrisis van 2008.
En dat kan ook zonder steun van Republikeinen in de Senaat. Zij vinden het niet in zijn
streven naar eenheid passen, maar het Witte Huis wijst erop dat eenheid niet van één kant
komt. ,,President Biden zal contact blijven zoeken met Republikeinen en Democraten over
dit noodpakket, maar er staat evenveel druk op Republikeinen om met de president samen
te werken als op president Biden om met Republikeinen samen te werken”, zei zijn adviseur
Anita Dunn.
Bovendien: de meeste Amerikanen zijn vóór. In een peiling van CBS News vond 79 procent
van de deelnemers de omvang van Bidens gigasteunpakket goed of nog te klein - en dat
geldt volgens die peiling ook voor een meerderheid in de Republikeinse achterban.
,,Mensen verliezen hoop”, zei Biden erover in een speech vanuit het Witte Huis. ,,Ik geloof
dat Amerikanen op dit moment naar hun overheid kijken voor hulp, om ons werk te doen en
hen niet te laten zitten. Dus ik ga handelen, en snel. Dat doe ik graag met steun van
Republikeinen, maar ze zijn gewoon niet bereid zover te gaan als ik denk dat nodig is.” Hij
doet liever te veel om worstelende Amerikanen door de crisis te helpen, zei hij, dan te
weinig.
De politieke pers lijkt vooralsnog vooral blij dat ze niet
meer continu voor vijand van het volk wordt uitgemaakt
Politieke vechtpartijtjes
Vooralsnog krijgt hij de meest progressieve vleugel van zijn eigen partij mee. Senator,
progressieve held en voormalig presidentskandidaat Bernie Sanders overlegt nu geregeld
met Biden.
Activisten krijgen uitnodigingen om hun ideeën te delen met medewerkers van het Witte
Huis. ,,Hij reikt ons de hand en neemt sommige ideeën over, wat logisch is gezien de huidige
crisis”, constateerde Sanders tevreden.
Maar hoe lang kan Biden zich afzijdig houden van politieke vechtpartijtjes? Hij zit nog in de
wittebroodsweken van zijn presidentschap. De Republikeinse partij is druk met haar eigen
interne strijd, tussen de Trumpiaanse vleugel en gematigde conservatieven die de
provocatieve oud-president beu zijn.
De politieke pers lijkt vooralsnog vooral blij dat ze niet meer continu voor vijand van het volk
wordt uitgemaakt.
Weerstand
De gigacrisis helpt ook om de rijen gesloten te houden - iederéén wil corona aanpakken.
Maar het immigratiebeleid zo hervormen dat miljoenen immigranten zonder papieren
staatsburger kunnen worden, of het zorgsysteem op de schop nemen? Dat gaat niet zonder
flinke weerstand.
Gewapende milities staan op scherp, weten we sinds ze op 6 januari optrokken naar het
Capitool, en Biden zal gaan vastlopen in het Congres. De Republikeinse oppositie kan
dankzij de regels van de Senaat sommige plannen blokkeren. De activistische linkervleugel
van zijn eigen partij zal hem juist onder druk blijven zetten om gedurfde progressieve
maatregelen te nemen. Dan wordt het pas écht lastig.
Artikel 2
Wie is de ‘empathische kandidaat’ Joe Biden?
Author(s): Eduard van de Bilt
Source: Atlantisch Perspectief , 2020, Vol. 44, No. 5 (2020), pp. 17-21 Published by:
Stichting Atlantische Commissie
Stable URL: https://www.jstor.org/stable/10.2307/48600592
JSTOR is a not-for-profit service that helps scholars, researchers, and students discover, use, and build upon a wide range of
content in a trusted digital archive. We use information technology and tools to increase productivity and facilitate new
forms of scholarship. For more information about JSTOR, please contact support@jstor.org.
Your use of the JSTOR archive indicates your acceptance of the Terms & Conditions of Use, available at
https://about.jstor.org/terms
Stichting Atlantische Commissie is collaborating with JSTOR to digitize, preserve and extend access to Atlantisch
Perspectief
This content downloaded from 80.61.78.111 on Sun, 14 Mar 2021 13:19:01 UTC
All use subject to https://about.jstor.org/terms

BESCHOUWING
Wie is de
‘empathische
kandidaat’ Joe
Biden?
De kracht en zwakte van zijn aanpak Eduard van de Bilt
Er bestaat een lange traditie van schrijvers, intellectuelen en activisten in de Verenigde
Staten die persoonlijke ontmoetingen als de hoeksteen van samenleving en democratie
ziet. Schrijfster Harriet Beecher Stowe propageerde dit perspectief in haar negentiende-
eeuwse antislavernij roman Uncle Tom’s Cabin. Decennia later benadrukte filosoof
John Dewey het belang van dergelijke samenkomsten in zijn pleidooi voor een bloeiend
publiek domein. In de jaren ’50 en ‘60 probeerden vertegenwoordigers van de
burgerrechtenbeweging voor zwarten een geschiedenis van racisme en vooroordelen
tegen te gaan, onder andere door witte en zwarte Amerikanen in gespreksgroepen bij
elkaar te brengen.1 De politiek van de Verenigde Staten kan in dit perspectief niet
zonder deze ontmoetingen: zij worden gevoed door, en stimuleren, een
inlevingsvermogen dat essentieel onderdeel van een democratie is.
Presidentskandidaat Joe Biden past in deze traditie van ontmoeten. Zijn persoonlijkheid, carrière in Washington
en kandidatuur zijn gebaseerd op het contact met anderen. Voor hem is het persoonlijke politiek en de politiek
persoonlijk: oog in oog met een medemens, al pratend een band smedend. Door op individueel niveau zaken te
bespreken komt hij samen met die medemens tot gemeenschappelijke standpunten en tot een oplossing van een
mogelijk probleem. Als weinig andere politici was en is Biden in staat dit perspectief uit te dragen.
Tegelijkertijd laat hij onbedoeld zien dat er vraagtekens geplaatst kunnen worden bij dit democratisch ideaal van
persoonlijk contact en openheid richting anderen. Bidens ‘ontmoetingen’ lossen maar in beperkte mate
problemen op. Sterker nog, ze zijn soms zelfs de bron van problemen.
Dit jaar lijkt Joe Biden de ideale kandidaat voor het hoogste politieke ambt van de Verenigde Staten. Het land
dreigt uiteen te vallen in elkaar demoniserende politieke kampen en lijdt onder een pandemie, die inmiddels
meer dan tweehonderduizend slachtoffers kent. De zwarte burgers van de natie proberen ondertussen opnieuw,
met de nodige tegenstand, een einde te maken aan een traditie van racisme en vooroordelen. Er zijn maar weinig
figuren en instellingen die het land lijken te kunnen herenigen en helen. Bidens tegenstander bij de
presidentsverkiezingen, de huidige president Donald Trump, is niet geïnteresseerd in de rol van hereniger en
heler. Biden daarentegen staat in de Amerikaanse politiek al jaren bekend om zijn openheid naar anderen en
bereidheid politieke meningsverschillen te overbruggen. De zwarte psychiater Kenneth Clark wilde, zo bleek uit
een toespraak voor de American Psychological Association begin jaren ‘70, desnoods met medicijnen de
politieke leiders van de Verenigde Staten meer empathisch maken. Dit om de kloof tussen witten en zwarten in
het land te dichten. Met de verkiezing van Barack Obama in 2008 leek hij eindelijk zijn zin te hebben gekregen:
als geen ander benadrukte Obama het belang van empathie.
Met Joe Biden als mogelijke opvolger van Donald Trump lijkt Clarks empathie opnieuw haar intrede te doen in
het Witte Huis. Meer nog dan Bill Clinton, van wie altijd werd gezegd dat hij de pijn van anderen voelde (of
althans die schijn wekte), staat Biden voor het gevoel van medemenselijkheid die iedereen aanspoort
medemensen in nood
BESCHOUWING
De Verenigde Staten gaan gebukt onder de COVID-19-pandemie en het land is ook nog eens diep verdeeld in elkaar
demoniserende politieke kampen. Afgebeeld zijn een betoger en een politieagent in Kenosha, Wisconsin. In de stad
braken ongeregeldheden uit nadat arrestant Jacob Blake ernstig gewond was geraakt door politiekogels
te helpen. Empathie en Biden gaan al een leven lang samen. Toen hij net tot senator voor de deelstaat Delaware
werd verkozen in 1972, verloor Biden zijn eerste vrouw en een dochtertje bij een auto-ongeluk. Zijn zoon Beau
overleefde het ongeluk. Hij overleed in 2015, tijdens de tweede ambtstermijn van Obama, aan de gevolgen van
kanker. Als één van de kandidaten in de race om het presidentschap op de empathie van de kiezers kan rekenen,
is dat Obama’s vicepresident. Deze dramatische gebeurtenissen hebben Bidens vermogen om zich in de positie
van anderen te verplaatsen alleen maar versterkt.
BRUGGENBOUWER
Bidens jeugd kan gezien worden als een, soms ongewilde en noodzakelijke, oefening in empathie. Hij groeide
op in een deels Iers katholiek gezin, in een tijd dat een katholieke presidentskandidaat als John F. Kennedy nog
wantrouwen onder protestantse kiezers opriep. Geboren in 1942, in een oorspronkelijk welgesteld huishouden in
Pennsylvania, ondervond hij aan den lijve dat welvaart niet gegarandeerd was. Zijn vader kwam in financiële
problemen en hield de middenklasse-status van zijn gezin met de nodige moeite overeind als autoverkoper.
Biden stotterde als kind. De omgang met anderen vormde een potentieel mijnenveld dat hij met de nodige
moeite wist te neutraliseren. Al deze omstandigheden maakten Biden bewust van het belang van de
buitenwereld en verbreedden zijn kijk op de samenleving. Zijn jeugd gaf hem een gerichtheid op anderen en, in
meer positieve zin, het vermogen zich in de positie van die ander te verplaatsen.
Een politieke carrière die onder meer tot het voorzitterschap van de senaatscommissie voor Juridische en
Buitenlandse Zaken zou leiden was na deze ervaringen een logische keuze. Bidens vermogen om met anderen
om te gaan maakte hem bij uitstek geschikt voor een rol binnen de Amerikaanse politiek. Na een, in zijn ogen,
saaie studie rechten, werd hij politiek actief in Delaware. Het Amerikaanse politieke systeem is voor een
belangrijk deel gebaseerd op contact tussen politici en hun electoraat en Biden wist dan ook in 1972, weliswaar
tot verbazing van menigeen, een van de senaatszetels van de
18 Atlantischperspectief
kleine deelstaat te winnen. Hij was net oud genoeg om volgens de Amerikaanse grondwet het ambt te mogen
bekleden.
Bidens behoefte en verlangen om iedereen persoonlijk te ontmoeten en om te praten sloten uitstekend aan bij de
omstandigheden en tradities van de lokale politiek. De senaat bleek hem eveneens op het lijf geschreven. Biden
opereerde binnen een partij en instelling waarbinnen conservatieve zuidelijke collega’s een prominente rol
hadden. Hij blonk uit omdat hij ook hier bruggen kon bouwen en goede contacten met zijn omgeving wist te
bewerkstelligen, iets wat des te gemakkelijker was aangezien de senaat zich nog afficheerde als een vriendelijke
mannenclub, waarin de leden beleefd met elkaar omgingen, vriendschappen sloten die partijverschillen te boven
gingen, en politieke compromissen sloten. De politiek was persoonlijk en dat gold voor een deel ook voor
buitenlandse betrekkingen, waarin Biden geïnteresseerd raakte.
PERSOONLIJK CONTACT
Als één van de weinige politici staat Biden bekend om zijn vermogen om mensen bij elkaar te brengen door
middel van persoonlijk contact. Eindelijk rijk geworden na zijn vicepresidentschap (hij was een van de weinige
‘arme’ senatoren), kan hij zich nog steeds met werklui identificeren, en omgekeerd. Zelfs zijn leeftijd, die door
Trump tegen hem wordt gebruikt, werkt in zijn voordeel: hij wordt door velen gezien als een wijze grootvader
die met al zijn levenservaring boven de politiek kan staan - een van de vereisten voor het presidentschap. Zoals
Frans historicus Pierre Rosanvallon aangeeft, verwachten kiezers in een democratie tegenwoordig in hun
pogingen de overheid dichterbij de burgers te brengen empathie van hun leiders.2 Biden past in dit plaatje en is
in staat om Amerikanen weer te verbinden.
Zijn inlevingsvermogen moet echter niet te rooskleurig worden afgeschilderd. Het heeft zo zijn beperkingen en
niet alleen tijdens een campagne waarin de coronacrisis het contact met de kiezer inperkt. Empathie is ook in de
politiek geen panacee. De Amerikaanse president is niet alleen de ‘comforter in chief’ die de familie en
vrienden van overleden Amerikanen troost biedt, maar ook een calculerende leider die kil en rationeel de
belangen van het land behartigt. Eén van de punten van kritiek op president Obama, zelfs onder Democraten,
was dat hij voortdurend hamerde op het belang van empathie voor goed burgerschap, maar tegelijkertijd zelf als
president uitermate afstandelijk beslissingen nam. Obama was ongetwijfeld bekend met de omschrijving die
Harriet Beecher Stowe in haar roman aan inlevingsvermogen gaf: christelijk mededogen, medelijden met
mensen in
Als één van de weinige politici staat Biden bekend om zijn vermogen om mensen bij elkaar te brengen door middel
van persoonlijk contact. Afgebeeld staat Joe Biden die in september vorig jaar aanhangers ontmoet in Des Moines
(Iowa)(foto: Michael F. Hiatt/Shutterstock.com)
pijn, het helpen van slachtoffers. Maar Obama hanteerde in beleidsaangelegenheden vooral de definitie die
Hannah Arendt aan het begrip gaf: het rationele vermogen zich te verplaatsen in de positie van een ander. 3
Minder dan bij de academicus Obama lijkt bij Biden sprake van zelfreflectie met betrekking tot empathie: Biden
is geen intellectueel en heeft de reputatie gevoelsmatig te opereren—en vaak emotioneel te worden. Zijn
emotionele openheid richting anderen heeft nadelen: impulsieve reacties zijn er een onderdeel van.
MAN VAN HET MIDDEN?
Dat Biden na de dood van vrouw en dochtertje in de senaat aanvankelijk niet naar behoren functioneerde, valt
hem nauwelijks aan te rekenen. Zijn huidige vrouw Jill hielp hem door zijn crisistijd heen en Biden groeide
uiteindelijk uit tot een gerespecteerd lid van de senaat, en voorzitter van senaatscommissies. Zijn latere
beleidsmaatregelen zijn hem wel aan te rekenen.4 Toen Kamala Harris in een recent debat tussen de
Democratische presidentskandidaten Biden hard onderuithaalde vanwege zijn positie over busing in de jaren
‘70, raakte zij een gevoelige snaar. Biden had zich destijds tegen het door de overheid voorgestelde vervoer van
zwarte leerlingen naar witte scholen uitgesproken, omdat een meerderheid van de inwoners van de deelstaat
Delaware tegen deze beleidsmaatregel ter bevordering van integratie was. In navolging van eenzelfde
meerderheid van kiezers steunde Biden onder meer Ronald Reagans War Crime Control Act van 1984 en
Clintons voorstellen voor hardere straffen voor wetsovertreders. Biden was in 1996 ook voorstander van de
Defense of Marriage Act. Die wet definieerde een huwelijk enkel als huwelijk tussen man en vrouw. Sterker
nog, de wet stond deelstaten toe om
Atlantisch perspectief 19
BESCHOUWING
Dat Biden na de dood van vrouw en dochtertje in de senaat aanvankelijk niet naar behoren functioneerde, valt hem
nauwelijks aan te rekenen. Zijn huidige vrouw Jill hielp hem door zijn crisistijd heen en Biden groeide uiteindelijk
uit tot een gerespecteerd lid van de senaat. Afgebeeld is Joe Biden die in 2016 zijn vrouw Jill omhelst (foto: mark
reinstein/Shutterstock.com).
homohuwelijken niet te erkennen. Tijdens de senaatszitting rond de benoeming van Clarence Thomas tot lid van
het Amerikaanse hooggerechtshof was Biden een van de witte mannelijke senatoren die Anita Hills
beschuldigingen van seksuele intimidatie aan het adres van Thomas niet serieus leken te nemen.
Biden probeerde deze ongelukkige politieke keuzes naderhand goed te maken door zich in te zetten voor de
Violence Against Women Act van 1994 die door zowel Republikeinen als Democraten werd gesteund. Later zou
hij Obama aanzetten tot acceptatie van het homohuwelijk. Meer recentelijk zou hij de zwarte eis van hervorming
van het rechtssysteem onderschrijven. Zoals zijn senaatscarrière aangeeft, blijkt zijn eerder geschetste empathie
in belangrijke beleidsaangelegenheden behoorlijk begrensd. Zijn inlevingsvermogen is gemakkelijk verenigbaar
met een positie in het ‘veilige’ (witte) midden van het politieke spectrum.
BIDENS ONVOLKOMENHEDEN
Ook anderszins kende Bidens openheid richting anderen zo haar onvolkomenheden. Toen hij in 1988 voor het
eerst een poging waagde het presidentschap van de Verenigde Staten te bemachtigen, werd Bidens campagne
binnen de kortste keren ontregeld door de ontdekking van plagiaat: een video van een speech waarin hij zonder
bronverwijzing de woorden van de Britse politicus Neil Kinnock herhaalde, werd Biden fataal. Eind november
1987 stapte hij uit de race nadat eveneens een plagiaatkwestie tijdens zijn studie rechten en een ‘verfraaiing’ van
zijn cv de aandacht hadden getrokken. Hij claimde ten onrechte aan marsen van de burgerrechtenbeweging voor
zwarten te hebben deelgenomen. Ook andere zaken speelden Biden parten. In zijn persoonlijke ontmoetingen is
Biden soms te ‘enthousiast’: versprekingen, misplaatste opmerkingen en ongepast lichamelijk contact
achtervolgen hem.
Bidens carrière maakt de tekortkomingen die critici van het concept empathie hebben overduidelijk. Zoals
psycholoog Paul Bloom in een recente studie over inlevingsvermogen opmerkt, richt empathie zich vooral op
mensen die op ons lijken en is persoonlijk contact (of een emotionele reactie) niet de beste voorwaarde voor de
oplossing van problemen die om sterke, institutioneel verankerde,
20 Atlantischperspectief
maatregelen vragen. Projectie is onderdeel van het begrip en maakt het minder altruïstisch dan de aanhangers
van inlevingsvermogen suggereren.5 Bidens empathisch gedrag doet daarnaast vermoeden dat inlevingsvermogen
gemakkelijk een gematigde politieke positie verbloemt of zelfs een gebrek aan overtuigingen laat zien.
In What It Takes, zijn ‘klassieke’ studie over de presidentsverkiezingen van 1988, probeert journalist Richar Ben
Cramer te achterhalen wat politici ertoe drijft om mee te doen aan het ‘gedoe’ dat de Amerikaanse
presidentsverkiezingen zijn. Wat is het in hun persoonlijkheid of persoonlijke geschiedenis dat hen motiveert?
Cramer heeft in 1988 moeite om Biden te duiden. Hij schetst Biden als een politicus die belangstelling heeft voor
iedereen in zijn omgeving en als een compulsieve prater die met een stortvloed aan woorden anderen, vaak tegen
hun beter weten in, kan ompraten.6
Dat Biden meer bekendstaat als de empathische kandidaat dan als politicus die te vuur en te zwaard zijn idealen
verdedigt, betekent niet dat hij een lege huls is. Hij heeft sterke persoonlijke overtuigingen en is bereid die uit te
dragen en te verdedigen. Maar zijn neiging de politiek persoonlijk te maken heeft nadelen. Hij sluit misschien te
makkelijk compromissen. Obama wendde zich als president niet alleen tot Biden voor advies op buitenlands
terrein; zijn vicepresident zorgde op verschillende momenten voor compromissen met de Republikeinen op het
gebied van de overheidsbegroting en belastingaangelegenheden. Zo faciliteerde Biden schikkingen die weinig
deden om de inkomensongelijkheid in de Verenigde Staten te verkleinen, toch een belangrijk punt voor de
Democraten. Juist vanwege een besef van eenieders menselijkheid is hij geneigd compromissen aan te gaan, dus
ook met politici. Daarom heeft hij vaak een stevige duw in de rug van anderen nodig om vooruit te komen. Het
slechte nieuws daarin is dat hij meer volgt dan leidt. Het goede nieuws is dat hij meebeweegt. Zo was hij zelf
bijvoorbeeld eerst meer rechts dan links; Nixon dreef hem, zoals zoveel Amerikanen, naar de Democratische
partij.
Biden is bereid anderen serieus te nemen en wil altijd wel praten en dat is al heel wat in het huidige
gepolariseerde politieke klimaat in de Verenigde Staten. Het gesprek met de ander is wat veel activisten en
intellectuelen in de Amerikaanse geschiedenis altijd als oplossing voor hun politieke problemen hebben
gepropageerd: democratie is gebouwd op ontmoetingen, discussies en vertrouwen. Op politici die dichtbij hun
kiezers staan en hun noden begrijpen. Dit verkiezingsjaar zorgen het karakter van president Trump en de
coronacrisis, die contact tussen personen bemoeilijkt, voor zowel ongekende mogelijkheden als problemen voor
Biden. Het moge duidelijk zijn dat niet alleen zijn tegenstander en de pandemie voor Biden obstakels vormen.
Zijn grootste kracht, inlevingsvermogen, vormt tevens één van zijn zwaktes. Over een aantal dagen wordt
bekend wie Amerika mag leiden: de empathische Biden of de straatvechter Trump.
Artikel 3
4 GOEDE PLANNEN VAN JOE BIDEN (+ TWEE BEST

WEL SLECHTE)
10-11-2020
Het lijkt alsof de hele wereld opgelucht adem haalde toen Joe Biden werd gekozen tot
nieuwe president van de Verenigde Staten. Maar is het echt halleluja met deze Democraat,
of hebben ondernemers ook wat van hem te vrezen? Dit zijn vier goede en twee slechte
ideeën van de nieuwe president elect.
Hier houden ondernemers wel van:
1. Samen de schouders onder het Klimaatakkoord

Op dag nadat de Amerikanen naar de stembus gingen, stapten de Verenigde Staten officieel
uit het Klimaatakkoord van Parijs. Trump zag de overeenkomst uit 2015 als een slechte deal
voor Amerika en als ondermijning van de gas- en olie-industrie. Klimaatverandering zou
bedacht zijn door de Chinezen om de Amerikaanse maakindustrie een loer te draaien, aldus
Trump op Twitter.
Het Clean Power Plan van Obama, dat inzette op de verschuiving naar schone en duurzame
energie, vond Trump niks. Biden gaat daar verandering in brengen. De eerste stap is
natuurlijk weer het aansluiten van Amerika bij het Klimaatakkoord. En dat is nog maar het
begin. Biden belooft verder 'historische investeringen' te willen doen in energie-innovatie en
de ontwikkeling van schone energietechnologie aan te jagen on a scale well beyond the
Apollo programme. U weet wel: dat programma dat zorgde voor de eerste mensen op de
maan in 1969.
Biden is van plan om maar liefst 2000 miljard te investeren in clean tech, wat dan bovendien
moet zorgen voor een opleving van de Amerikaanse economie en moet zorgen voor banen
die sneuvelen in de fossiele-energiesector. Als Bidens plan werkt, komt in 2035 alle
elektriciteit uit hernieuwbare bronnen. In Europa wordt daar ook positief op gereageerd: 'De
klimaatcrisis gaat niet om intellectueel eigendom of wie er het eerst is: op dit moment is het
alle hens aan dek en moet iedereen zich storten op de uitdagingen.' Dus óók Amerika. Extra
fijn voor Nederland én voor Europa: zo hebben Europese bedrijven geen slechtere
concurrentiepositie omdat de VS zich niet aan de klimaatafspraken houden.
2. Weer rust en stabiliteit

Trump en de rest van wereld: dat ging maar moeizaam. Hij heeft hier en daar wel vrienden
(voornamelijk in autocratische landen), maar bij de WTO kunnen ze hem wel schieten.
Dankzij Trump raakten de VS verwikkeld in meerdere handelsoorlogen onder meer met
China en Europa die volgens hem good en easy to win waren. Verder wierp hij
importbarrières op, bijvoorbeeld op Europees staal en aluminium. Het is moeilijk te
ontkennen dat Trump zich op het internationale toneel gedroeg als een olifant in de
porseleinkast. Met Joe Biden verandert dat. Alleen al omdat zijn toon anders is dan die van
Trump. Maar ook omdat de Democraat veel meer vertrouwen heeft in internationale
spelregels, zoals de objectieve geschillenbeslechting van de Wereldhandelsorganisatie
Onderhandelen over een handelsakkoord met de EU ligt ook weer voor de hand met Biden
aan het roer. Voor Nederlandse bedrijven is het in elk geval fijn als er niet te pas en te onpas
handelsbelemmeringen worden ingevoerd. Vanuit Nederland wordt er jaarlijks voor zo'n 27
miljard geëxporteerd naar de VS. En omgekeerd investeren Amerikaanse bedrijven ook
miljarden euro's in de Nederlandse economie. Stabiliteit in z'n algemeenheid is bovendien
prettig voor ondernemers, die baat hebben bij zoveel mogelijk rust en zo weinig mogelijk
veranderingen op het gebied van handelsbelemmeringen en importtarieven.
3. Investeren in infrastructuur
Zo'n mooi plan van Trump: het aanpakken van Amerikaanse bruggen en wegen. Hij was van
plan een groot investeringsfonds op te richten om alle infrastructuur weer op orde te
krijgen, maar dat kwam nooit van de grond. Veel is er dus niet veranderd de afgelopen vier
jaar. Nu is de beurt aan Biden. Die, wellicht niet zo verrassend, infrastructuur veel breder
ziet. Namelijk niet alleen als beton en asfalt, maar vooral als manier om van A naar B te
komen.
Hij wil bruggen en wegen aanpakken én ze gelijk smart maken om de veiligheid omhoog te
schroeven. Ook het Amerikaanse, niet al te beste, netwerk van treinen wil hij verbeteren.
Dat in tegenstelling tot Trump, die meerdere treinverbindingen zonder pardon schrapte. Ook
in steden wil Biden aan de slag. Buslijnen moeten beter en 'micro-mobiliteit' opties zoals
escooters en fietsen moeten meer aandacht krijgen. Wat dat betreft kunnen Bidens plannen
voor infrastructuur en transport ook niet los gezien worden van zijn klimaatplannen.
Investeren in openbaar vervoer – dat behalve in grote Amerikaanse steden wel een
flinke upgrade kan gebruiken – is daar onderdeel van. Voor ondernemers is goede
infrastructuur onontbeerlijk: hoe minder files en oponthoud, hoe beter.
4. Steun voor het mkb

Amerika telt zo'n 32 miljoen mkb-bedrijven, waarvan een deel het de laatste zeven maanden
echt niet makkelijk heeft gehad vanwege de coronacrisis. Zo’n enorm steunpakket als
Nederland heeft opgetuigd voor getroffen ondernemers, heeft Amerika niet. Het is dan ook
geen wonder dat maar 11 procent van de mkb-bedrijven vindt dat Trump genoeg gedaan
heeft om hen door de coronacrisis te helpen. Nu zal het deze bedrijven waarschijnlijk alleen
al helpen dat Biden er wél op gebrand is om de coronacrisis tot een goed einde te brengen,
in tegenstelling tot Trump die veel kritiek kreeg op zijn aanpak. Maar Biden heeft ook een
plan om kleine bedrijven te helpen met giften, in plaats van leningen, om zo te zorgen dat ze
geen mensen hoeven te ontslaan en relatief ongeschonden de crisis door komen. Want het
leningenprogramma om getroffen bedrijven te helpen, werkt nu niet goed: de leningen
hebben een te hoge rente en de regels en het aanvragen is te complex, beredeneerde The
Washington Post al eerder.
Door die complexiteit werd er maar nauwelijks een beroep gedaan op het geld door kleine
bedrijven en waren het vooral grote bedrijven die profiteerden. Daarnaast is Biden van plan
om een overheidsinvesteringsfonds op te zetten voor kleine bedrijven – bedoeld als
hefboom om private investeringen aan te jagen – en wil hij een startupinvesteringsfonds
opzetten speciaal bedoeld voor niet-witte ondernemers in achterstandsgebieden. Een sterk
Amerikaans mkb is ook voor Nederland relevant, alleen al omdat Nederlandse bedrijven veel
zaken doen met Amerika.
Twee dingen waar het bedrijfsleven niet zo blij van wordt:
1. Hogere belastingen
Wil je ondernemers te vriend houden, begin dan niet meteen over belastingen. Toch liet
Biden er tijdens de verkiezingen geen misverstand over bestaan dat hij een aantal van
Trumps belastingverlagingen uit de Tax Cuts and Jobs Act van 2017 geheel of gedeeltelijk
terug wil draaien. Het hoogste belastingtarief voor ‘grootverdieners’(400.000 dollar per jaar
of meer) wil hij naar 39,6 procent (nu 37 procent). Ook wil hij vermogens zwaarder belasten
(straks 39,6 procent, nu 20 procent). Verder zal ook de belasting op bedrijfswinsten 28
procent (nu 21 procent).
De president-elect heeft Amazon al bij naam genoemd als voorbeeld van ‘grote bedrijven die
meer belastingen moeten gaan betalen’. Met name rijke staten als New York en Californië
(want daar is Sillicon Valley) krijgen met deze stijgingen te maken. Voor Nederlandse
ondernemers kunnen deze verhogingen nadelig uitpakken. Bijvoorbeeld omdat de
aandelenkoersen dalen als grote (tech)bedrijven minder winst kunnen maken. Ook zullen
lastenverzwaringen mogelijk worden afgewenteld op klanten. Sommige economen denken
dat belastingverhoging ook de export van de VS kan beïnvloeden; die naar Nederland
bedroeg vorig jaar 37 miljard euro.
Lichtpuntje is wel dat Biden heeft aangegeven de extra inkomsten, naar schatting 2 tot 3
biljoen over de komende tien jaar, te willen gebruiken voor onder meer de Amerikaanse
infrastructuur. Niet alleen wegen en vliegvelden, maar ook ‘groene’ energie-infrastructuur.
En het geld moet een impuls geven aan het verbeteren van de gezondheidszorg in de VS.
Biden heeft voor de belastingverhogingen de steun nodig van de Senaat en die lijkt in
Republikeinse handen te blijven. Dus of dat lukt…
2. Buy American - protectionisme dus

Trump zei bij zijn aantreden in 2017 dat hij de Amerikaanse grenzen wilde ‘beschermen
tegen het buitenland dat onze producten, bedrijven en banen bedreigt’. Ofwel Make
America Great Again.
Wie nu van Biden verwacht dat hij dit allemaal in januari ongedaan gaat maken, kan
bedrogen uitkomen. Want hij heeft het niet alleen te druk met de economische schade die
COVID-19 in de VS heeft aangericht. De president-elect heeft zelf ook een slogan die nogal
protectionistisch klinkt: Buy American: koop Amerikaans. Het is de naam van zijn plan
waarbij de overheid de komende jaren 400 miljard dollar aan Amerikaanse goederen en
diensten koopt en 300 miljard steekt in Amerikaanse technologie zoals elektrische auto’s en
5G. Het moet 5 miljoen banen in de maakindustrie en innovatie opleveren.
Biden zegt dat zijn plan Amerika groener zal maken, maar ook de economische en daarmee
raciale ongelijkheid zal bestrijden. Ook wil hij een einde maken aan belastingvoordelen voor
Amerikaanse bedrijven die hun banen overzees sturen. Biden hoopt daarmee bedrijven en
banen voor de VS te behouden. De ambities zijn zo groot – in de media zijn al vergelijkingen
gemaakt met Roosevelts New Deal – dat nieuwe Europese handelsverdragen niet bovenaan
Bidens lijstje zullen staan. Als er al nieuwe afspraken gemaakt worden, dan zal Biden het
belang van de Amerikaanse werknemer voorop stellen. Het gevaar van protectionisme-light
ligt op de loer.
Artikel 4
Joe Biden is van plan rijke Amerikanen veel

meer belasting te laten betalen
Laurens Berentsen 16 nov '20
Joe Biden heeft beloofd dat hij als president de belastinghervorming van Donald Trump zal
terugdraaien. De vruchten van de Tax Cut and Jobs Act uit 2017, het grootste stuk
wetgevende arbeid dat onder Trump tot stand is gekomen, zijn hoofdzakelijk bij grote
bedrijven en rijke Amerikanen terechtgekomen en Biden wil dat ongedaan maken.
Daarvoor moet de Democraat wel zijn belastingplannen door het Congres loodsen. Hoe zien
die eruit, wat leveren ze op en hoe groot is de kans dat ze de eindstreep halen?
Als het aan Biden ligt, stappen de Verenigde Staten uit de race naar de bodem die al een tijd
aan de gang is met de winstbelasting voor bedrijven. In het haasje-over-spel waarin landen
beurtelings hun winst- of vennootschapsbelasting verlagen, nam Trump in 2017 een
reuzensprong. Hij verlaagde de federale corporate income tax van 35% naar 21%. Biden wil
halverwege uitkomen, op 28%.
Verder wil de Democraat de regels aanscherpen die moeten voorkomen dat Amerikaanse
multinationals belasting ontlopen door winsten aan belastingparadijzen toe te schrijven.
Zijn Republikeinse voorganger introduceerde een minimumbelasting voor winsten die in het
buitenland worden behaald met immateriële activa, zoals octrooien en merkrechten. Biden
gaat een stap verder en wil dat over de winsten van Amerikaanse dochterbedrijven in elk
afzonderlijk land ten minste 21% belasting wordt betaald. En als dat niet helpt, stelt hij een
minimumbelasting van 15% voor over de wereldwijde commerciële winst die Amerikaanse
multinationals rapporteren.
Terwijl Biden het bedrijfsleven de duimschroeven aanzet om belastingontwijking tegen te

gaan, hoeft van de Democratische president geen toeschietelijkheid te worden verwacht bij
de herverdeling van de belastingafdrachten van multinationals. Net als de Republikeinen
hebben de Democraten een broertje dood aan landen die via een ‘digitaks’ proberen mee te
snoepen van de winsten van Amerikaanse techgiganten.
Dat het hemd nader is dan de rok is vaker terug te vinden. Zo wil Biden investeringen die
productiebanen in de VS opleveren, belonen met een belastingkorting van 10%, met als
motto Made in America.
Vrij naar Charles Dickens heet de belastingparagraaf van Bidens programma A tale of two tax
policies. Het belastingbeleid van Trump beloonde rijkdom, dat van Biden beloont werk, is de
boodschap.
In de inkomstenbelasting legt Biden de grens bij een jaarinkomen van $400.000 per
huishouden. Wie minder verdient — het gemiddelde jaarsalaris in de VS bedroeg $54.099 in
2019 — hoeft geen belastingverhogingen te vrezen. Wie veel minder verdient, spint garen bij
tijdelijk hogere belastingkortingen die de nieuwe president voorstelt, bijvoorbeeld voor de
zorg voor kinderen.
Boven de vier ton gaan de belastingen omhoog, als Biden zijn zin krijgt. Vanaf die grens wil
de voormalige vicepresident belastingplichtigen 12,4% sociale premies laten betalen. Het
door Trump verlaagde toptarief van de inkomstenbelasting keert terug naar 39,6%.
Aftrekposten tellen daarentegen voor maximaal 28% mee.
Bidens fiscale voornemens sluiten aan bij de roep om inkomen uit vermogen zwaarder te
belasten. Vermogenswinsten en dividenden voor inkomens vanaf $1 mln moeten onder het
toptarief van 39,6% gaan vallen. Zelfs rijke doden moeten een bijdrage leveren. Biden wil de
waardestijging van hun bezit belasten, voordat de nabestaanden aan de beurt zijn om
erfbelasting te betalen.
De netto-opbrengst van Bidens belastingplannen ligt ergens tussen de $2000 mrd en $3000
mrd voor de komende tien jaar. Uit onderzoek blijkt dat lagere inkomens de eerste jaren
profiteren van de hogere fiscale kortingen. Maar in 2030 blijft hun inkomen volgens
prognoses van uiteenlopende onderzoeksinstituten ongeveer gelijk. De 1% meest
verdienende Amerikanen gaat er in diezelfde voorspellingen op korte termijn rond de 10%
op achteruit. In 2030 valt de inkomensdaling iets kleiner uit.
De hamvraag is nu hoeveel van zijn plannen Biden door het Congres krijgt. In het Huis van
Afgevaardigden zijn de Democraten in de meerderheid. In de Senaat is de machtsverhouding
nog ongewis. Daar is het wachten op de tweede verkiezingsronde in de staat Georgia. Die
vindt op 5 januari plaats.
Als de Republikeinen hun meerderheid in de Senaat behouden, kan Biden een hoger
toptarief in de inkomstenbelasting vergeten, schrijft Howard Gleckman van het progressieve
Tax Policy Center. Zo zullen meer van zijn plannen sneuvelen. Maar niet alle voorstellen om
rijke Amerikanen meer belasting te laten betalen zijn bij voorbaat kansloos, meent de
onderzoeker, omdat daarvoor ook steun is onder Republikeinse kiezers.
Artikel 5
Trump 'heeft soms echt wel een

punt'
Eindhovens Dagblad
31 oktober 2020 zaterdag
Helmond EditieNoord EditieOost EditieStad EditieWest EditieZuid Editie
Copyright 2020 DPG Media B.V. All Rights Reserved
Section: Z Eindhovens Dagblad; Blz. 4, 5
Length: 1137 words
Body
Trump heeft al gezegd niet zomaar te gaan vertrekken. Hoop is een betere omschrijving dan verwachting.
Vier jaar geleden verwachtte ik Trump niet. Hij zelf ook niet, maar uiteindelijk werd hij wel president na
een hele spannende nacht."
Veel Amerikanen die buiten de eigen landsgrenzen wonen, hebben een voorkeur voor Biden als nieuwe
president van de Verenigde Staten. Volgens Amerikadeskundige Victor Vlam is daar een logische
verklaring voor. ,,Veel Trump-aanhangers wonen in het midden van Amerika. Die mensen zijn minder
internationaal georiënteerd, velen van hen hebben zelfs geen paspoort. Het zijn vooral Democraten die naar
het buitenland trekken."
De in Eindhoven geboren Vlam woonde verschillende jaren in Amerika en schreef boeken over Trump.
Nu staat hij in het theater met de voorstelling Donald Trump is niet gek. ,,We proberen te laten
zien wat het symptoom is in Amerika. Niet zozeer Trump is het probleem. Het werkelijke probleem is
dat wat Trump doet en bereikt heeft. Daar is veel meer steun voor dan wij denken. In de show proberen
we de discussie aan te gaan met Trump-aanhangers en mensen die tegen hem zijn."
Vlam is van mening dat Trump het bij veel dingen bij het verkeerde eind heeft. ,,Trump is slecht voor de
VS, in hart en nieren. Maar op een aantal thema's heeft hij echt wel een punt. Zo heeft China jarenlang vals
gespeeld als het gaat om internationale handel. Bush en Obama is het niet gelukt om dat in te
dammen. Trump gaat er hard tegenin, niet altijd efficiënt, maar er begint nu wel een kentering te komen.
En ook de overdreven politieke correctheid in Amerika, waarbij je als politici op eieren moet lopen, daar
trekt Trump zich niets van aan."
Dat Nederland vooral het beeld te zien heeft gekregen van tegenstanders komt volgens Vlam doordat
politieke verslaggevers vooral aan de west- en oostkust zitten. ,,Veel mensen waarderen de botte houding
van Trump. Onder lager opgeleiden is hij enorm populair. Aanhangers van Trump zijn echt enthousiast.
Aanhangers van Biden, en vier jaar geleden Clinton, zijn vooral tegen Trump."
Mark Maslow streek in 2008 vanuit New York neer in Eindhoven, voor zijn werk in de technische sector in
Brainport. ,,Ik heb al gestemd ja. Voor Biden. Ik schaam me werkelijk voor wat er de afgelopen vier jaar is
gebeurd. Toen ik hier in Nederland kwam, was George Bush aan de macht. Toen schaamde ik me al en
dacht ik dat het niet erger kon. Nu schaam ik me nog meer."
Maslow stelt dat de vier jaren die Trump aan de macht is geweest, niet goed waren voor Amerikanen in
het buitenland. ,,Het is duidelijk dat Amerika niet meer speciaal is, wij hebben onze eigen problemen. Wij
worden er ook wel op aangekeken hoe Trump regeert. En bekijk het eens vanuit militair oogpunt.
Dat Trump de opperbevelhebber is, dat is erg slecht."
Volgens Maslow voelen veel Amerikanen in het buitenland dit zo. ,,Ik spreek veel met vrienden en zij
hebben hetzelfde gevoel. Op een kleine manier heeft Trump ook zijn impact in Brabant. Hij heeft getracht
om de halfgeleider-industrie in China te straffen door te voorkomen dat zij bepaalde technologie in handen
krijgen. Dit kan impact hebben voor bedrijven als Philips en ASML. Ik hoop dat we onder Biden weer
terug kunnen naar normaal."
Amerika-deskundige Vlam bevestigt het beeld van de twitterende en schreeuwende Trump die door een
deel van de wereld als een clown wordt gezien. ,,Het gros van de mensen vindt Trump absoluut een
mafketel. Maar we onderschatten de steun voor hem. Mensen zeggen wel 'ik ben geen aanhanger, het is een
beetje een mafketel, maar... hij doet ook goede dingen'. En voor zijn aanhangers heeft Trump ook het
nodige bereikt."
,,Iedereen heeft familieleden die Trump steunen, ik ook. Maar het zijn er niet veel." Aan het woord is
Olivia van den Broek. Zij volgt het nieuws rondom de presidentsverkiezingen op de voet. ,,Ik was al een
nieuwsjunkie, nu helemaal." Veertien jaar woont ze inmiddels in Nederland, in Veldhoven. Ze komt uit
Californië, de liefde voor haar man haalde haar weg uit Amerika.
Gestemd heeft ze al. Ook zij steunt uitdager Joe Biden. ,,Het land gaat de verkeerde kant op.
Veranderingen kunnen gemaakt worden als iedereen gaat stemmen." Of de stemmen van Amerikanen in het
buitenland het verschil gaan maken dinsdag, dat is gissen. Maar Van den Broek doet er wel alles aan om
landgenoten in Nederland over te halen om te stemmen. ,,Ik moedig zo veel mogelijk mensen aan. Het is
een recht om te stemmen. Amerikanen die hier wonen en waar ik bevriend mee ben, hopen ook dat er
verandering komt. Er is de afgelopen tijd veel schade toegebracht aan Amerika. Kijk naar hoe het
coronavirus wordt aangepakt. Vanuit de top wordt er geen richting gegeven. En de post, dat is echt een
zooitje. Het is daar zo mis dat sommige stemmen zelfs niet op tijd zullen arriveren."
In de VS kan immers al een aantal weken gestemd worden. Dat dit al ruim voor de werkelijke
verkiezingsdag kan, heeft te maken met het complexe kiessysteem daar. De regels zijn per staat
verschillend. Terwijl sommige staten enkel toestaan dat je op de verkiezingsdag zelf je stem uitbrengt, kan
het in andere staten weken van tevoren. Zo kon een inwoner van Pennsylvania of Wisconsin al vanaf
september per post stemmen. In Minnesota en South Dakota gingen toen de stemlokalen zelfs al open.
,,Als ik zie dat mensen in de rij staan om te stemmen, dan ben ik blij dat mensen het serieus nemen", zegt
de Veldhovense Amerikaan. ,,Je kunt wel klagen, maar dan moet je ook stemmen. Je ziet dat vooral
Democraten nu al hun stem hebben uitgebracht. Republikeinen gaan vaak liever persoonlijk stemmen op de
dag zelf. Ik ben voorzichtig optimistisch over een goede afloop. Maar je weet het pas echt als alle stemmen
geteld zijn."
Volgens Victor Vlam moet het wel heel raar lopen wil Nederland woensdag niet ontwaken met Joe Biden
als de nieuwe, 46ste president van de Verenigde Staten. ,,In de peilingen staat hij zo'n 10 procent voor
op Trump. Een veel grotere voorsprong dan Clinton vier jaar geleden. Er moet wel een hartstikke grote
fout in de peilingen zijn gemaakt, wil Trump het worden."
De grote vraag is volgens Vlam of we het al op woensdag weten. ,,Als er een overduidelijk verschil is, met
10 procent of groter, dan is het de grootste zege sinds de verkiezingen van 1984 en zal Trump met de staart
tussen de benen vertrekken. Het wordt lastiger als het verschil maar 2 tot 3 procent is. Zijn er
onregelmatigheden geconstateerd? Is het stemmen per post niet gegaan zoals het zou moeten? Dan
zal Trump zijn achterban mobiliseren en kan het nog weleens lang duren voor we echt weten wie er
gewonnen heeft."
'Je kunt wel klagen, maar dan moet je ook stemmen'
'Veel mensen waarderen de botte houding van Trump. Onder lager opgeleiden is hij erg populair'
-
Bekijk de oorspronkelijke pagina: pagina 4, pagina 5
Graphic
Olivia van den Broek: ,,Het land gaat de verkeerde kant op."
Karen Avery: ,,Iedereen lijkt zo gepolariseerd te zijn."
Classification
Language: DUTCH; NEDERLANDS
Publication-Type: Krant
Subject: Heads Of State + Government (94%); Campaigns + Elections (89%);

Political Candidates (88%); Politics (87%); COVID-19 Coronavirus (75%);
Medical Research (69%); International Relations (62%)
Industry: Pharmaceuticals Agents + Products (69%)
Load-Date: October 30, 2020
Trump 'heeft soms echt wel een punt'

Artikel 6
'Rutte zei: Donald, kijk eens wat je

hebt bereikt'
NRC.NEXT
12 oktober 2019 zaterdag
1ste Editie
Copyright 2019 NRC Media B.V. All Rights Reserved
Section: WEEKEND; Blz. 20
Length: 2249 words
Byline: Petra de Koning
Guus Valk
Wouter Van Vooren
Body
ABSTRACT
Henne Schuwer
Tot voor kort was hij de Nederlandse ambassadeur in de VS. Nu, met pensioen, vertelt Henne Schuwer
over Washington onder Trump. Sinds zijn verkiezing is het een ,,absolute puinhoop".
VOLLEDIGE TEKST:
Henne Schuwer is niet het type diplomaat dat zich snel uit zijn evenwicht laat brengen. Zo ziet hij er ook
niet uit. Hij is lang en breed, draagt een stevige baard en heeft een kalme oogopslag. Voordat hij in 2015
ambassadeur in de Verenigde Staten werd, was hij al een van de meest ervaren diplomaten in het
Nederlandse corps.
Toen kwam maandag 20 januari 2017. Donald Trump werd ingehuldigd als president van de VS, op de
trappen van het Capitool in Washington. Henne Schuwer mocht als genodigde linksachter de president
zitten, met uitzicht op een rode menigte van Make America Great Again-petjes. De Congresleden zaten
rechtsachter. Het regende.
Toen Trump sprak, richtte hij de aandacht twee keer op de mensen achter hem. Eerst op de Congresleden,
de beroepspolitici, die zich hadden verrijkt in een tijd waarin het met Amerika steeds slechter ging. En op
de ambassadeurs achter hem, die stonden voor het buitenland. ,,We hebben andere landen rijk gemaakt,
terwijl de welvaart, de kracht en het zelfvertrouwen van ons land aan de horizon verdwenen." De toekomst,
zei Trump, was aan het volk.
Henne Schuwer schrok. Hij vertelt wat hij in die woorden hoorde: 'Als het mij niet lukt om deze mensen
achter mij in het gareel te krijgen, roep ik u op om dat te doen.' Schuwer: ,,Ik hoorde hoe hij over de
instituties heen stapte. Vooral mijn Duitse collega was er kapot van. Die zei: 'Dit hebben we al eens
meegemaakt.' Iedereen snapte: er gaat echt een andere wind waaien."
U vond het beangstigend?

,,Ja. Omdat Trump zaagt aan de fundamenten van onze samenleving. Hij slaat de gekozen
volksvertegenwoordigers over, en zegt: 'Mijn verkiezing is belangrijker dan die van jullie.' Deze man, die
zich presenteert als man van het volk, zegt: die volksvertegenwoordigers kan ik nu wel links laten liggen.
Natuurlijk heeft hij ook goede dingen gedaan. Er gaat meer geld naar de NAVO, hij heeft het
belastingstelsel uit 1986 hervormd. Maar hij heeft niks, maar dan ook helemaal niks gedaan om de
president van alle Amerikanen te worden. Alleen maar van zijn eigen achterban. Daardoor is het nu een
volledig verscheurd land."
Wat Henne Schuwer toen dacht, kon hij als ambassadeur nooit openlijk zeggen. De affaire met de
uitgelekte ambtsberichten van zijn Britse collega Kim Darroch, in de zomer, liet zien hoe gevaarlijk het is
als diplomaten hun hart laten spreken. Darroch verloor er zijn baan door. Maar sinds een paar weken is
Schuwer (66) met pensioen. Nu, terug in Nederland, vertelt hij in een restaurant in Den Haag over de chaos
die hij meemaakte bij de regering-Trump.
Sinds Trumps verkiezing, zegt Schuwer, is het een ,,absolute puinhoop" in Washington, zeker de eerste
twee jaar. ,,Het was een verkiezing die volledig onverwacht kwam. Het was free for all. Mensen werden
benoemd en gingen weg, of er kwamen geen benoemingen. We liepen maar rond en dachten: wat nu?"
Wat betekent de onvoorspelbaarheid van Trump voor het werk van een diplomaat?
,,Je zet om half zeven 's ochtends je telefoon aan en kijkt op de Twitter-tijdlijn van Trump. Dat doen alle
collega's. Je bent je contacten kwijt. Vroeger ging je met je boodschap naar het State Department [het
ministerie van Buitenlandse Zaken] en daar regelden ze dat die goed terechtkwam. Nu wordt alles geleid
vanuit het Witte Huis."
Wat is anders geworden in uw werk?
,,We zijn Amerika anders gaan bekijken: niet alleen de federale overheid is sterk, de staten ook. Dus zijn
we ons daar meer op gaan concentreren. Als we niet over het milieu kunnen praten met de Environmental
Protection Agency in Washington, en dat kunnen we niet, dan doen we dat wel met Californië of Oregon.
Dus de invloed en het belang van Washington en een president die op punten zo extreem is, worden
minder. Voor mij was dat prima, laat mij maar naar Ohio gaan. Je ziet dat de staten zich ook steeds
onafhankelijker opstellen. 'Komt u maar bij óns.' En dus zie je dat Trump, net als Boris Johnson in het VK,
het land uit elkaar drijft."
Is er een bewuste strategie van het Witte Huis om Buitenlandse Zaken te verzwakken?
,,Ik denk dat Trump er nooit bij stil heeft gestaan dat hij zou winnen. Hij had geen plan met de drieduizend
vacatures die er na zijn verkiezing waren ontstaan. Gelukkig heeft lang niet alles de interesse van Trump.
Dan laat hij het aan Buitenlandse Zaken. Er zijn daar 'speciale gezanten' die heel benaderbaar zijn. Maar die
zeggen: onderhand komt iedereen bij ons en een dag heeft maar 24 uur."
Was het daarom nodig om Mark Rutte nu al twee keer bij Trump langs te laten gaan? Om uit eerste hand
te horen wat het Amerikaanse beleid is?
,,Ja. Na de verkiezing van Trump hebben we bedacht: we zullen met hem om moeten gaan, hij is de
democratisch gekozen president. Het eerste gesprek, vorig jaar juli, ging heel goed. Trump zei na afloop: 'I
like this guy.' Wat Rutte toen heel goed deed: hij liet niet over zich heen lopen, hij zei een keer 'no'. Van
tevoren zei Rutte: 'Als we feiten die niet kloppen niet corrigeren, worden ze vanzelf waar.' Je hoeft niet op
alle slakken zout te leggen, maar als iets fout is, moet je hem tegenspreken."
Met dat voornemen begon hij aan het gesprek?
,,En bij het eerste het beste onderwerp sprak hij hem al tegen."
Dat was bij de persconferentie, nog voor het gesprek binnenskamers. Trump zei dat het óók positief was
als de EU en de VS niet uit hun handelsconflict kwamen. 'Nee', riep Rutte. 'Dat is níét positief.'
,,Het aardige is: Trump accepteerde het. Hij werd niet bozig. In de twee gesprekken ging het zo: als Rutte
iets hoorde wat onwaar was, zei hij wathij dacht. Het pakte goed uit, Trump zag dat hij niet met een ja-
knikker aan tafel zat, maar met iemand met wie hij zaken kon doen. Daar komt bij dat Rutte in de NAVO
voor Trump een goede rol had gespeeld. Trump moest aan boord worden getrokken. Dus Rutte zei daar:
'Donald', want zo noemt hij hem, 'kijk eens wat jij voor elkaar gebokst hebt. Dankzij jou komt er 100
miljard dollar extra bij voor de NAVO.' En Trump heeft dat later herhaald."
Zo ging het ook in het Witte Huis?

,,Ik denk dat de verhouding met mensen als Trump nooit echt goed kan zijn. Maar je kunt er wel uitkomen
met het idee: deze man kunnen we hebben. Rutte probeerde er aan het eind van elke sessie een vervolg uit
te halen. In het laatste gesprek ging het over economische samenwerking. Larry
Kudlow, Trumps economisch adviseur, zat daar ook aan tafel. Rutte wees op zijn eigen adviseur en zei:
'Als jullie nu eens met zijn tweeën een paper gaan uitwerken, ik heb wel wat ideeën.' Dat
vindt Trump verder prima, het interesseert hem geen bal. Dat doet Rutte heel handig."
Wat heeft Nederland eraan?
,,Geopolitiek spelen wij geen rol, we zijn geen supermacht. We hebben wel een belangrijke economische
positie in Amerika, die kun je gebruiken. Daarvoor heb je een bezoek van de premier nodig die zegt:
'Donald, mag ik je even iets laten zien?'"
Hoe doe je dat?
,,Wij hadden op de ambassade een handig A4'tje gemaakt met de belangrijkste cijfers over onze
handelsrelatie. We hadden tegen Rutte gezegd: schuif die, hup, even over tafel. Een geplastificeerd kaartje.
En blijkbaar leest hij zijn dossiers niet voor zo'n gesprek, want een aantal van die dingen leken echt nieuw
voor hem."
Wat bijvoorbeeld?
,,Hoeveel banen er in de VS zijn door Nederlandse investeringen. Wij steken zo'n 330 miljard in de VS.
Dat is een interessant bedrag, Trump keek ervan op. Zo'n kaartje verdwijnt dan toch even in zijn zak. Al
gaat het er misschien ongelezen weer uit."
Er stonden ook plaatjes op?
,,Ja, ja." Hij glimlacht. ,,Het wordt allemaal zeer inzichtelijk gemaakt."
Vorige week hield Rutte een toespraak waarin hij lovend was over Trump en juist kritisch over Obama. Is
dat een premier die Trump stevig tegenspreekt?
,,Dat was typisch zo'n lezing met als doel: op goede voet blijven met de Amerikanen. Binnenskamers laat
Rutte niet over zich heen lopen. En je moet bedenken: dit was vóór de inval van Turkije in Syrië."
Trump gaf Turkije de kans om dat te doen.

,,Dit is een president bij wie je grote twijfels kunt hebben over het begrip 'bondgenoot': wat betekent dat
voor hem? De Syrische Koerden, nu aangevallen door Turkije, hebben meer dan tienduizend mensen
verloren in het gevecht tegen IS, zíj hebben het vuile werk opgeknapt. Maar Trump laat hen in de steek.
Hoe krijg je nu ooit nog iemand zover dat hij iets voor de Amerikanen doet?"
Afgelopen zomer bleek uit gelekte berichten dat uw Britse collega Trump 'onbekwaam' en 'incompetent'
had genoemd. Dacht u toen: dit had mij ook kunnen overkomen?
,,Ik ben tot de slotsom gekomen dat ze daar niet zo goed Nederlands kunnen lezen." Schuwer lacht.
Dacht u: dit wordt riskant?
,,Nee. Het wordt pas riskant als je aan zelfcensuur gaat doen. We hebben het na die rel op de ambassade
over onze manier van rapporteren aan Den Haag gehad. Wij vinden: het thuisfront heeft recht op onze
analyse, vooral als het gedrag van de president de bilaterale verhoudingen beïnvloedt. Daar moet je open
over kunnen schrijven. Je geeft als diplomaat een samenvatting van gebeurtenissen en je eigen commentaar.
Voor dat commentaar zit je daar. Dat is de lol. Ik zei: 'We gaan niet persoonlijk worden, ik ga niet zeggen:
die man is een idioot'."
Maar vaak wist u niet wat er in de regering-Trump gebeurde. Schreef u dat ook op?
,,Absoluut. En dan kreeg ik te horen: zoek maar nieuwe ingangen. Maar hallo, wij wisten niet een, twee,
drie waar die waren. En wat gebeurt er in de overlegjes op de golfbanen, wie zijn de mensen met wie hij
praat en welk gewicht moet je aan die mensen toekennen? Zoals zijn directe familieleden."
Die in uw buurt woonden.
,,De Kushners woonden twee straten achter ons. Ik heb Jared Kushner wel ontmoet in delegaties en op
straat knikte hij me toe. Op zaterdagochtend liepen ze langs ons huis naar de synagoge, ze zijn streng
Joods. En zij hadden hetzelfde favoriete restaurant als mijn vrouw en ik. Maar ik bouwde geen relatie met
hem op. Voor het Midden-Oosten had ik vooral contact met Trumps adviseur Jason Greenblatt."
Ook al was het Kushner die het Midden-Oosten-beleid bepaalde?
,,Ik denk dat [de Israëlische premier] Netanyahu dat bepaalt. Maar inderdaad."
In Washington ging het verhaal dat u of uw buren weleens bij de Kushners hadden aangebeld omdat ze
overlast veroorzaakten.
,,Nee, kijk. Die Kushners kochten een huis in de buurt. Toen kwamen er grote hekken en mocht je daar niet
meer parkeren of over de stoep lopen. Ik las erover in The Washington Post, de buren vonden het
hinderlijk. Die zeiden: 'Wie bent u? Wij hebben hier altijd over de stoep gelopen.'"
Ze veroorzaakten overlast?
,,Wat erbij kwam: de agenten van de secret service [de dienst die de president en zijn familie bewaakt]
laten bij zo'n huis dag en nacht de motor van hun auto lopen. Er kan iets gebeuren en dan moet je meteen
weg kunnen. Mijn vrouw is Zweeds, echt góéd Zweeds. Greta Thunberg en zij vinden: dat is vervuilend.
Dus bij een wandeling op zondagochtend tikte mijn vrouw een keer op zo'n auto en vroeg: 'Kunt u die
motor niet uitzetten?' Waarbij de ambassadeur aan de overkant van de straat enorm beschaamd naar de
lucht stond te kijken."
De motor bleef aan?
,,Uiteraard. 'This is regulation, Madam.' Als je één ding leert in Amerika dan is het: met een pet valt niet te
discussiëren. Maar mijn vrouw vond: ik moet één keer gezegd hebben dat het absolute onzin is."
Na de verkiezing van Trump bent u door Amerika gaan reizen. Waarom?
,,Wij hadden ons op de ambassade allemaal verkeken op deze verkiezingen. Omdat we ons veel te veel
concentreerden op Washington. Ons idee was: we kunnen beter met clubjes het land in gaan. En dan vooral
naar staten waar we normaal niet komen. New Mexico, Alabama."
Snapte u toen waarom u zich in de verkiezing van Trump had vergist?

,,Ik kon me niet voorstellen dat in de Amerikaanse Bible Belt diepgelovige mensen in Idaho of Arkansas
op Trump konden stemmen. Maar dat hadden ze wel gedaan. En als je vroeg: maar meneer, wordt u dat
niet afgeschrikt door het gedrag en de levenswijze van deze man?' dan was het antwoord: 'Ik stemde op een
politicus, niet op een dominee.' Een rationele keuze. En ook: 'Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
Hij heeft een heel vreemde uitvoerder gekozen van zijn plannen.'"
Trump heeft echt helemaal niks gedaan om de president van alle Amerikanen te worden
Henne Schuwer (66)studeerde rechten in Leiden, sinds 1978 werkte hij bij Buitenlandse Zaken. Hij was
diplomaat in Vietnam, India en België, bij de vertegenwoordiging van Nederland in de EU, en vanaf 2015
in Washington.
Van 2006 tot 2009 was hij kabinetschef van - toen nog - secretaris-generaal van de NAVO Jaap de Hoop
Scheffer.
Sinds deze zomer woont hij weer in België, hij werkt als consultant in Brussel. In 2011 zei hij over de
manier waarop Belgen naar Nederlanders kijken: ,,Met haat en liefde. Er is bewondering voor het
entrepreneurschap en de manier waarop Nederland is georganiseerd. Ze vinden wel dat we dat niet onder
stoelen of banken steken."
Link naar PDF
Graphic
Oud-ambassadeur Henne Schuwer over het eerste bezoek van premier Rutte aan de Amerikaanse
president Trump: ,,Wat Rutte toen heel goed deed: hij liet niet over zich heen lopen, hij zei 'no'."
Classification
Subject: COVID-19 Coronavirus (94%); International Relations (86%); Campaigns

+ Elections (82%); Political Candidates (82%); Sex + Gender Issues (80%);
Heads Of State + Government (76%); Medical Research (76%); Politics (76%);
Sex Offenses (69%)
Industry: Pharmaceuticals Agents + Products (76%)
Load-Date: October 11, 2019
'Rutte zei: Donald, kijk eens wat je hebt bereikt'

Artikel 7
Lange ervaring Joe Biden sluit

blunders niet uit
Het Parool
5 november 2008 woensdag
Copyright 2008 Het Parool All Rights Reserved
Section: BUITENLAND; Blz. 4
Length: 407 words
Byline: RenŽ ter Steege
Body
Als vicepresident wil Joe Biden in geen geval een voorbeeld nemen aan Dick Cheney, de zeer
invloedrijke adjudant van George W. Bush. Cheney, zei Biden ooit, was de gevaarlijkste vicepresident die
de VS ooit heeft gekend.
Hij, Biden, wil zich als adviseur op de achtergrond houden. De Democraat Walter Mondale, ooit de steun
en toeverlaat van president Jimmy Carter, is volgens Amerikaanse commentatoren Bidens rolmodel.
De betrekkelijk hoge leeftijd van de in 1942 geboren Joseph Biden wordt uitgelegd als een
voordeel. Biden, sinds 1972 onafgebroken lid van de Senaat, moet met zijn lange ervaring in de binnen- en
buitenlandse politiek Obama's toekomstige regering extra gewicht geven.
Biden was als voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken een man met veel invloed. Zo
gold hij als één van de warmste pleitbezorgers voor de militaire interventie in Bosnië, toen Europa daar nog
niets voor voelde.
Joe Biden was voorstander van het ingrijpen in Irak, maar waarschuwde al snel dat het daarmee de
verkeerde kant opging. Beau Biden, één van zijn twee zoons, is een officier in de Nationale Garde die naar
Irak wordt uitgezonden.
Joe Biden is van Ierse afkomst. Zes weken nadat hij voor het eerst in de Senaat was gekozen, kwamen zijn
echtgenote en jonge dochter om bij een verkeersongeluk. Zijn zoons raakten ernstig gewond. Biden legde
de eed als senator af naast het ziekbed van één van zijn zonen. Beiden overleefden het ongeluk en
bekleedden hoge posten in Delaware, Bidens kleine thuisstaat.
Vijf jaar na deze tragedie hertrouwde Biden met de lerares Jill Tracy Jabobs. Ze hebben een
dochter. Biden is de 'volkse' politicus gebleven die zijn Iers-katholieke wortels nooit heeft vergeten.
Bidens gemakkelijke omgangsvormen hebben hem niet alleen populair gemaakt bij mede-Democraten, hij
kan het ook goed vinden met Republikeinen als John McCain.
Biden was begin dit jaar even in de race om de Democratische nominatie, maar trok zich al snel terug. Ook
in 1988 had hij een gooi gedaan, totdat bleek dat hij een toespraak van de toenmalige Britse Labourleider
Neil Kinnock voor een flink deel had overgenomen.
Biden staat bekend om zijn gaffes (blunders). Tijdens de campagne zei hij dat Hillary Clinton een betere
kandidaat voor het vicepresidentschap zou zijn geweest. Eerder had hij Barack Obama omschreven als 'de
eerste gewone African-American die welbespraakt, slim en schoon is en er ook nog goed uitziet'.
Redactie buitenland
Classification
Journal Code: parool
Subject: Heads Of State + Government (94%); Political Candidates (88%);

Campaigns + Elections (84%); Politics (84%); Religion + Spirituality (70%);
Christians + Christianity (67%); Campaigns & Elections (91%) (%); War &
Conflict (86%) (%)
Organization: EUROPEAN UNION (56%)
Load-Date: November 5, 2008
Lange ervaring Joe Biden sluit blunders niet uit

Artikel 8
Het 2019 van Donald Trump:

eigenlijk best een mooi jaar
Impeachment of niet, het was eigenlijk een best mooi jaar voor Donald Trump.
Correspondent Bas den Hond over het 2019 van de Amerikaanse president.
Bas den Hond25 december 2019, 10:24
Er was een dingetje met een stemming in het Huis van Afgevaardigden, woensdag 18 december.
Maar afgezien van de daar over hem uitgesproken impeachment heeft Donald Trump eigenlijk een
mooi jaar achter de rug. Als president heeft hij op een aantal terreinen gedaan wat een president
graag wil: het verschil maken.
Neem de economie. Sinds het aantreden van Trump zijn er miljoenen banen bij gekomen, en daar is
de president maar wat trots op.
Volgens de feitenchecksite Politifact zijn het er zes miljoen. Dat is een indrukwekkend aantal. Per
maand zijn het er gemiddeld 188.000 – dat is minder indrukwekkend. Om precies te zijn is dat een
kleine 30.000 per maand minder dan tijdens de vier jaar daarvoor, toen de door Trump zo graag
beschimpte Barack Obama president was.
De werkloosheid is met 3,5 procent wel lager dan onder Obama. En dat is heel goed: zo laag is het in
geen 50 jaar geweest. Maar economen hebben twijfels over wat dat precies zegt. Als het aantal
beschikbare werknemers echt zo krap was, zouden de lonen onderhand flink moeten stijgen. Dat
doen ze niet. Vergeleken met het moment van Trumps beëdiging, en na aftrek van de inflatie, is het
gemiddelde salaris maar 2,8 procent hoger. Ongeveer een procent erbij per jaar, en dat is evenveel
als de laatste vier jaar onder Obama.
Amerikanen zijn optimistischer over de toekomst sinds Trump

Maar kanttekeningen of niet: het is inmiddels al tien jaar geleden dat de VS opkrabbelden uit een van
de zwaarste economische crises uit hun geschiedenis. Dat herstel, met bijbehorende groeicijfers en
beurskoersen (de S&P 500 bereikte in december een recordhoogte) duurt ongewoon lang. Veel
economen hadden langzamerhand al een grote of kleine inzinking verwacht. Of die is uitgebleven
dankzij de forse belastingverlaging voor bedrijven en – in mindere mate – de gewone Amerikanen die
in 2018 zijn beslag kreeg, of het snijden in lastige regels voor bedrijven, is niet aangetoond. Maar
voorlopig is het zakenleven Trump dankbaar, en zijn de meeste Amerikanen optimistischer over de
toekomst dan toen Trump zijn presidentschap begon.
Die welvaart komt wat Trump betreft alleen ten goede aan Amerikanen. En het is hem gelukt die
wens in 2019 op een aantal terreinen handen en voeten te geven.
Begin december mocht de pers eindelijk komen kijken bij de eerste dertien kilometer van Trumps
‘muur’ aan de grens met Mexico, in aanbouw in Texas. Dat zo’n muur, die er volgens Trump langs de
hele grens zou moeten komen, de komst van illegale immigranten naar de VS werkelijk gaat stoppen,
valt te betwijfelen. Een groot deel van die immigranten landt gewoon op een van de vele
luchthavens, voorzien van een tijdelijk visum voor studie of werk, en gaat dan nooit meer terug.
Eind 2020, zo is de bedoeling, moet er 725 kilometer muur staan. Of dat gehaald wordt, is
twijfelachtig. Veel van de route gaat over particulier land, dat eerst nog gekocht of onteigend moet
worden. Of het doorsnijdt natuurreservaten, die door actiegroepen voor de rechter verdedigd zullen
worden. En toch: die muur is nu geen loze belofte meer.
Over het geld ervoor moest drie jaar strijd worden geleverd met het Congres en bij de rechter – want
had Trump niet beloofd dat Mexico er voor zou betalen? Dat weigerde de trotse zuiderbuur. Maar
Trump kreeg wel iets anders van Mexico gedaan: asielzoekers die zich melden aan de grens – en van
wie de VS het verzoek moeten beoordelen, muur of geen muur, moeten in Mexico - in armzalige en
gevaarlijke omstandigheden – de beslissing op hun verzoek afwachten.
Ook Navo-leiders heeft Trump in de tang

De Navo heeft ook naar Trump leren luisteren. De president vertrok wat haastig van de laatste top in
Londen, nadat een camera had vastgelegd hoe een aantal regeringsleiders, waaronder de
Nederlandse premier Mark Rutte, zich vrolijk maakten over zijn uitgebreide oraties tegenover de
pers. Maar hij heeft die collega’s ondertussen wel in de tang.
Elk Navo-land moet uiterlijk in 2024 minimaal 2 procent van zijn nationaal product spenderen aan
defensie, zo is al lang geleden afgesproken. Maar ze zijn nog lang niet allemaal op de goede weg. En
vorige Amerikaanse presidenten wilden daar maar niet echt boos over worden. Trump wel. Hij heeft
de defensie-uitgaven vaak aan de orde gesteld, en binnenskamers gezegd dat de VS net zo goed uit
het bondgenootschap kunnen stappen als de andere leden de VS de kastanjes uit het vuur laten
halen.
En ziedaar: naast de VS zelf en drie Europese landen die zich al aan hun woord hielden – Groot-
Brittannië, Polen en Estland – zijn er nu nog vijf andere die dat bedrag voor hun verdediging en die
van hun bondgenoten over hebben, en nog eens tien zijn er serieus naar op weg.
Trump verdient daarvoor niet alle krediet, analyseert C.K. Hickey in het tijdschrift Foreign Policy.
Sinds 2014 is een aantal landen al bezig de defensie-uitgaven fors te verhogen. Dat betekent niet dat
ze allemaal op weg zijn naar de 2 procent, maar het ging dus al de goede kant op toen – alweer –
Barack Obama president was. De extra inspanning houdt vermoedelijk verband met de Russische
activiteiten aan de oostgrens van het bondgenootschap, zoals het steunen van rebellie in Oekraïne
en het annexeren van de Krim.
Dat zijn dus allemaal overwinningen met een sterretje erbij, dingen waar je over op kunt scheppen
op een verkiezingsbijeenkomst, maar waar dan weer zuinig over wordt gedaan in de feitencheck-
rubrieken van de media. Zo vergaat het elke president.
Zijn er dan helemaal geen klinkende prestaties, overwinningen waar Trump zonder tegenspraak zijn
duimen omhoog bij mag steken? Zeker wel.
Voordelen van China aangepakt, nieuw onderdeel krijgsmacht

Hij wist bijvoorbeeld door hard onderhandelen een hervorming af te dwingen van de internationale
posttarieven. Een oude regel gaf ontwikkelingslanden een groot voordeel bij het versturen van
internationale post: de verzender in zo’n land betaalde een schijntje en het postbedrijf in het
ontvangende land moest de post bezorgen zonder dat er een redelijke vergoeding tegenover stond.
Dat vonden de VS vooral ergerlijk omdat China nog in de lijst met ontwikkelingslanden stond. Dat
was een zegen voor de concurrentiepositie van Chinese bedrijven. Die konden immers leveren aan
Amerikaanse consumenten zonder iets te hoeven vragen voor het versturen van hun bestelling over
de halve wereld. Met China heeft Trump nog wel meer appeltjes te schillen. Maar met de door hem
afgekondigde sancties heeft hij nog steeds geen definitief handelsakkoord weten af te dwingen.
Maar aan het goedkoper versturen is nu tenminste wel een einde gekomen.
En sinds 20 december hebben de VS er een krijgsmachtonderdeel bij, voor het eerst sinds in 1947 de
Air Force werd losgemaakt uit het landleger. De Space Force zal op termijn het nieuwe thuis worden
van de 16.000 militairen die zich nu binnen de luchtmacht met de ruimte bezig houden. De Space
Force moet, aldus Trump, de strijdmacht van de VS in de ruimte worden. In de praktijk zullen er geen
Amerikaanse oorlogsruimteschepen in een baan om de aarde draaien, de organisatie zal zich vooral
bezighouden met het beheren en beschermen van militaire satellieten. Maar het betekent wel een
opwaardering van de ruimte in de defensie-organisatie. Naast de vertegenwoordigers van leger,
luchtmacht, marine, korps mariniers en kustwacht zal nu ook die van de ruimtemacht zitting krijgen
in de raad van chefs van staven die de president over defensie adviseert. En Trump zal ongetwijfeld
verheugd zijn geweest over de naar Star Trek verwijzende tweet van Elon Musk: “Starfleet begins.”
En terwijl Trump de lof zong over de economie, het ontwerp roemde van zijn muur, Navo-
bondgenoten de les las, zijn America First naar de ruimte bracht en China dwarszat, stuurde het
Witte Huis onafgebroken voordrachten naar de Senaat voor rechters in rechtbanken en hoven van
beroep. Door de Senaat werden die, op een enkele uitzondering na, ook snel goedgekeurd. In de
hoven van beroep – waar voor heel veel zaken het eindoordeel valt, veel vaker dan voor het
Hooggerechtshof – heeft Trump dit jaar tot nu toe 50 rechters benoemd. Daarmee komt het aandeel
van door hem aangewezen rechters in die hoven op meer dan een kwart.
Die rechters worden allemaal voor hem geselecteerd door de Federalist Society. Trumps
verkiezingsbelofte in 2016 dat hij die conservatieve organisatie zo’n rol zou laten spelen, was een
belangrijke factor in zijn verkiezingsoverwinning: hij stelde er traditionele Republikeinse kiezers mee
gerust.
En de Federalist Society kiest goede mensen, analyseerde Ian Millhiser onlangs op de website ‘Vox’.
Het zijn vaak hoogvliegers, die al ervaring hebben opgedaan als assistent van een rechter in een hof
van beroep of bij het hooggerechtshof. Ze kunnen een juridisch betoog op papier zetten dat hun
collega’s overtuigt.
Ze zijn ook jong – en dat is belangrijk. Federale rechters worden voor het leven benoemd. Gemiddeld
zijn de door Trump benoemde rechters nog geen vijftig jaar oud. Dankzij hen zal Donald Trump nog
minstens een generatie lang het verschil maken.
Artikel 9
Deze zes beleidsmaatregelen wil Biden

het liefst zo snel mogelijk doorvoeren
08 november 2020 14:27Laatste update: 09 november 2020 03:56
Afgaande op de beloften die Joe Biden tijdens de verkiezingscampagne deed, krijgt hij
het de komende vier jaar druk. Hieronder een overzicht van de belangrijkste
beleidswijzigingen die hij het liefst zo snel mogelijk doorvoert zodra hij in januari zijn
intrekt neemt in het Witte Huis.
Allereerst een disclaimer: of Biden zijn plannen kan waarmaken, is veelal afhankelijk
van de bewegingsruimte die hij straks heeft in het Huis van Afgevaardigden en de
Senaat, oftewel de Amerikaanse Tweede en Eerste Kamer. De kans is groot dat de
Democraten bij Bidens inauguratie wel een meerderheid hebben in het Huis, maar niet
in de Senaat.
1. Het coronavirus onder de duim krijgen

Biden noemde eerder al dat hij het onder controle krijgen van het coronavirus als een van zijn
belangrijkste taken ziet.
Zo wil hij aandringen op het dragen van mondkapjes in het hele land. Ook wil hij een groep
experts aanstellen die verantwoordelijk wordt voor het produceren van coronatesten. Ook
beloofde hij coronatesten, behandelingen en vaccins gratis te maken voor alle Amerikanen.
2. De binnenlandse productie stimuleren

Om de VS te laten herstellen van de coronarecessie, wil de nieuwgekozen president
overheidsinstanties gaan dwingen om goederen en diensten van Amerikaanse makelij te
kopen, om zo de binnenlandse productie te stimuleren.
Ook wil Biden enkele belastingverlagingen ongedaan maken die president Trump heeft
ingevoerd en voordelig zijn voor grote bedrijven en rijke Amerikanen. Daarnaast belooft
Biden om snel na zijn inauguratie de vakbondsrechten te versterken.
3. Een anti-discriminatiewet voor de LHBTI-gemeenschap en meer

gendergelijkheid
Biden wil in de eerste honderd dagen van zijn ambtsperiode ervoor zorgen dat de zogeheten
Equality Act wordt aangenomen. Deze wet moet mensen beschermen tegen discriminatie op
basis van seksualiteit en gender.
Daarnaast wil Biden in het Witte Huis een raad voor gendergelijkheid instellen die erop
toeziet dat het beleid van de federale regering rekening houdt met vrouwen.
4. 11 miljoen immigranten het Amerikaanse burgerschap garanderen en

Trumps beleid terugdraaien
Op de eerste dag van zijn ambtsperiode wil Biden een wetsvoorstel naar het Amerikaanse
Congres sturen waarin een procedure is opgenomen die voor 11 miljoen illegale immigranten
het Amerikaanse burgerschap moet garanderen.
Verder wil Biden de maatregelen die president Trump op het gebied van immigratie heeft
getroffen, zo veel mogelijk terugdraaien. Zo wil hij onder meer het reisverbod voor reizigers
uit dertien landen, voornamelijk islamitische of Afrikaanse landen, opheffen. Ook hoopt hij
ruim vijfhonderd kinderen te kunnen herenigen met hun families, die van elkaar gescheiden
zijn geraakt bij de grens met Mexico onder de Trump-regering.
5. Internationale betrekkingen herstellen en vertrouwen van bondgenoten

terugwinnen
Biden zal veel internationale betrekkingen moeten herstellen na het America First-beleid van
president Trump. Biden belooft op de eerste dag van zijn presidentschap Amerikaanse
bondgenoten te bellen in een poging om hun vertrouwen terug te winnen.
Een van de andere plannen die Biden voor het begin van zijn ambtstermijn heeft, is het
terugdraaien van het omstreden besluit van president Trump om de
Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) te verlaten. Ook wil Biden opnieuw toetreden tot het
Klimaatakkoord van Parijs, waar Trump tijdens zijn ambtsperiode uitstapte.
Biden zou ook zo snel mogelijk aan Moskou willen laten weten dat hij bereid is het laatste
Amerikaans-Russische verdrag omtrent nucleaire wapens te verlengen. Dat verdrag verloopt
namelijk zestien dagen na Biden's inauguratie.
Verder wil Biden de belangrijkste bondgenoten raadplegen voordat hij besluit over zijn beleid
rondom de betrekkingen met Peking en het instellen van Amerikaanse tarieven op Chinese
producten.
6. Klimaatvervuilers aanpakken en streven naar volledig schone

economie in 2050
Naast het toetreden tot het Klimaatakkoord van Parijs, hoopt Biden het klimaatbeleid van de
Obama-regering in ere te kunnen herstellen. Zo wil hij het gebruik van steenkool en gas
terugdringen en de methaanemissies van olie- en gasproductie reduceren.
Verder kondigde hij aan een speciale klimaatafdeling in het Amerikaanse Ministerie van
Justitie in te willen bouwen die actief zal gaan handhaven op vervuilers. Op lange termijn
moet Bidens klimaatbeleid de start worden van het streven naar een volledig schone economie
in 2050.
Artikel 10
Vicepresident onder Obama, politieke veteraan, maar ook
(groot)vader met tragisch verleden: wie is Joe Biden?
De bijna 78-jarige Joseph Robinette Biden heeft de presidentsverkiezingen in de VS gewonnen. Het is
een politieke veteraan die al sinds 1972 rondwaart in de politieke vertrekken in Washington en is de
oudste president die ooit verkozen werd. Biden is van Ierse afkomst en pas de tweede katholiek in
het Witte Huis.
Lieven Goes, Jos De Greef

za 07 nov 2020 17:59
De Democraat Joe Biden is verkozen om in januari de Republikein Donald Trump op te volgen als
president van de VS. Waar Trump een nieuwkomer in de politiek was, is Biden een veteraan die al
sinds 1972 meedraait in het centrum van de Amerikaanse politiek in Washington en dat met hoogten
en laagten.
Geen gouden lepel bij de geboorte

Anders dan Trump komt Biden niet uit een rijk gezin. Zijn vader verkocht tweedehandsauto's. Het
was een katholiek gezin met Ierse roots, iets waar hij fier op is. Hij zal overigens na John Kennedy
(1961-1963) pas de tweede katholieke president worden.
Joe Biden is geboren in de staat Pennsylvania, maar verhuisde als kind naar Wilmington in de kleine
staat Delaware aan de oostkust, waar hij nu nog altijd woont. Hij studeerde rechten en vermeed
militaire dienst en dus de oorlog in Vietnam omdat hij leed aan astma. Biden stapte al snel in de
politiek en werd in 1972 verrassend verkozen. Hij was toen 29 en een van de jongste senatoren ooit.
Verrassend, want de verkiezingen van '72 waren een ramp voor de Democraten toen hun
progressieve kandidaat George McGovern werd vermorzeld door de Republikeinse president Richard
Nixon. Die moest twee jaar later wel opkrassen door het Watergate-schandaal.
Twee verwoestende familiedrama’s

Biden is getekend door twee zware dramatische gebeurtenissen in zijn familie. Net toen hij zijn
intrede in de Senaat wou vieren, kwamen zijn toenmalige vrouw Neilia Hunter en hun dochtertje
Naomi om in een zwaar verkeersongeluk. Zijn beide zoontjes Beau en Hunter raakten zwaargewond,
maar herstelden.
“Door mijn aandacht te richten op mijn zoontjes, vond ik mijn verlossing

Biden over het vreselijke ongeluk van 1972
Biden hield aan het ongeluk een hekel aan auto's over en zou voortaan dagelijks anderhalf uur per
trein vanuit Wilmington naar Washington reizen. Dat leverde hem de bijnaam "Amtrak Joe" op, naar
de spoorgwegmaatschappij Amtrak. De zorg voor de jongens werd vergemakkelijkt toen hij in 1977
trouwde met Jill Jacobs die nog altijd zijn vrouw is en met wie hij nog een dochter Ashley heeft.
Vier jaar geleden zat vader Biden opnieuw diep in de put toen zijn zoon Beau overleed aan een
hersentumor. Hij gaf toen zijn plan op om zich presidentskandidaat te stellen, iets waar hij nadien
spijt van had.
“Ups en downs” in de arena van Washington

Joe Biden zat tussen 1973 en 2009 onafgebroken in de Senaat en specialiseerde zich in buitenlandse
zaken en justitie. Dat ging niet altijd over rozen en hij geeft fouten en blunders toe. Een van de zaken
waar hij spijt van heeft is de Senaatscommissie die de benoeming van opperrechter Clarence Thomas
in 1991 moest onderzoeken. Biden geeft toe dat hij toen erg vrouwonvriendelijk was tegenover Anita
Hill, een vrouw die kwam getuigen dat ze door Thomas lastig was gevallen.
Toch heeft Biden een reputatie opgebouwd als een betrouwbaar politicus die zijn dossiers kent en
een pragmaticus die over de partijgrenzen heen banden smeedt. Biden is geen progressief
Democraat, maar een centrumfiguur. Zo is hij sterk pro-Israël, stemde hij in 2003 voor de invasie in
Irak en voor deregulering van de financiële sector. Wall Street is niet beducht voor president Biden.
Drie keer was Biden kandidaat voor het presidentschap. In 1988 verknoeide hij het door in zijn
speeches plagiaat te plegen met quotes van de Britse Labourleider Neil Kinnock. Twintig jaar later
maakte zijn tweede poging ook al niet veel indruk en velen vonden het dan ook een verrassing dat
Barack Obama Biden uitkoos als vicepresident. Toch werkten beiden in een erg goede
verstandhouding samen en Obama beloonde Biden met de "Medal of Freedom", een erg hoge
onderscheiding.
Van Charlottesville naar Wahington

Naar eigen zeggen besloot Joe Biden presidentskandidaat te worden toen hij zich ergerde aan de
bijna openlijke steun van Trump aan extreemrechtse blanken tijdens de rellen in Charlottesville in
2017. Bij de voorverkiezingen leek de oude Biden evenwel het onderspit te moeten delven tegen de
meer dynamische en progressieve kandidaten. Toch kon hij zich tijdens de campagne herpakken met
een serie overwinningen die hem overtuigend de Democratische nominatie opleverde.
"Sleepy Joe" (suffe Joe) werd meteen de schietschijf van de Republikeinse president Trump die hem
agressief probeerde te overklassen in de debatten. Biden hield telkens het hoofd koel en bleef in de
peilingen steevast boven Trump uitstijgen, zeker toen ook gematigde Republikeinen de "roestige
vastheid" verkozen boven de wispelturige Trump.
Wat wil president Biden gaan doen?

Als president zal Biden eerst en vooral de zware coronacrisis in zijn land moeten bestrijden. Die heeft
nu al 230.000 Amerikanen het leven gekost en Biden verwijt Trump dat die de epidemie onderschat
en bewust genegeerd heeft om de economie en de beurs te sparen. Het zal dus anders moeten, al
moet u daarop nog wel tot januari wachten. Zeker is dat de ziekteverzekering "Obamacare" in goede
handen is, die zou zelfs nog uitgebreid worden tot "Bidencare".
President-elect (verkozen president red.) Biden heeft ook een erg ambitieus project om de VS-
economie te laten afkicken van fossiele brandstoffen en over te schakelen naar duurzame en groene
energie. Dat zal volgens hem honderdduizenden nieuwe banen scheppen. Het geld daarvoor moet
komen van hogere belastingen, maar enkel voor de erg rijke Amerikanen die meer dan 400.000 dollar
verdienen. Biden wil de VS ook opnieuw in het Klimaatverdrag van Parijs brengen.
Op buitenlands vlak wil Biden de banden opnieuw aanknopen met de bondgenoten in Europa (lees
de NAVO) en Azië (Japan, Zuid-Korea en andere); banden die veel schade hebben opgelopen onder
president Trump. Anders dan Trump beseft Biden dat de macht en de invloed van Amerika steunen
op die bondgenootschappen. Netwerken met andere grootmachten zoals India helpen daar ook bij.
Rusland vreest dan weer dat Biden ook als president erg kritisch tegenover Moskou zal staan. Ook
inzake China zal er wellicht geen plotse dooi komen. De relatie met Peking was al onder Obama
verzuurd en de tegenstellingen zijn veel structureler dan de grillen van Trump. Tenslotte zal Biden
ook nog Noord-Korea en Iran moeten aanpakken en daar is het nog wat afwachten. Er is genoeg
werk aan de winkel voor de oudste man die ooit tot president van de VS is verkozen.
Artikel 11
Nee, het tijdperk Trump

is nog lang niet voorbij
Het tijdperk Trump is niet voorbij – de vertrekkende
president overweegt zich over vier jaar weer
verkiesbaar te stellen. Een volgende generatie
Trumps staat bovendien al in de startblokken.
Karlijn van Houwelingen12 december 2020, 8:00
Het politieke nieuws zou niet meer zo doodvermoeiend zijn als Joe Biden werd gekozen,
beloofde Barack Obama tijdens de campagne voor zijn voormalige vicepresident. Je zou dan
gewoon je leven kunnen leiden, zonder zorgen om een president die per tweet dreigt met een
nucleaire aanval op Noord-Korea, plannen smeedt om Groenland te kopen of video’s
verspreidt van mensen die ‘white power!’ scanderen. Maar hoe graag veel Amerikanen
inmiddels van al het trumpiaanse drama af willen zijn, aan zijn provocatiestroom komt
voorlopig geen einde.
Hij mag dan niet willen toegeven dat hij de verkiezingen heeft verloren, door
regeringsbronnen die met Amerikaanse media spraken weten we dat Trump plannen maakt
voor zijn leven na het presidentschap. Hij legt stilletjes de basis voor nóg een
presidentscampagne. Het idee: in 2024 het Witte Huis gewoon terugveroveren. Begin deze
maand zei Trump het tijdens een kerstfeestje van de Republikeinse partij hardop. “Het zijn
vier geweldige jaren geweest. We proberen nog eens vier jaar te doen. En anders zie ik jullie
over vier jaar.”
Schijnwerpers op zichzelf
Gaat hij dat echt doen? The New York Times meldt dat sommige vertrouwelingen Trump
aanmoedigen het land vooral twee jaar lang te laten gissen. Anderen menen dat Trump nog
vóór de inauguratie van zijn opvolger een nieuwe campagne zal beginnen – of dat hij zelfs op
de dag dat Biden wordt ingezworen een aankondiging zal doen, om de schijnwerpers op
zichzelf gericht te houden. In kringen rond Trump worden ‘voorlopige’ plannen gemaakt voor
een rally op 20 januari, de dag van Bidens inauguratie. Trump is niet van plan daar bij te zijn.
Wat Trump in gedachten heeft, mag. De Amerikaanse grondwet stelt dat niemand meer dan
twee keer tot president kan worden gekozen. Maar nergens staat dat het om twee
aaneengesloten termijnen moet gaan. Het lukte maar één man na een verloren
herverkiezingscampagne terug te keren naar het Witte Huis. Grover Cleveland werd president
in 1884, verloor in 1888, en werd in 1892 herkozen.
Het verschil met Trump: in alle drie de verkiezingen haalde hij de meerderheid van de
stemmen (hij verloor de middelste in het kiescollege). Trump kreeg bij beide verkiezingen
minder stemmen dan zijn opponent.
Miljoenen bewonderaars
Toch is nieuwe deelname niet heel vergezocht: met meer dan 74 miljoen stemmen kreeg
Trump vorige maand meer steun dan welke verliezer ook. Zijn achterban is nog even sterk,
zeker in de Republikeinse partij. Dat is ook precies de reden dat de rechtse columnist Eddie
Scarry hem in The Washington Examiner met klem afraadt zich weer verkiesbaar te stellen.
‘Trump kan afscheid nemen van zijn ambt met miljoenen bewonderaars. Hij kan gaan
genieten van die roem, geld verdienen met een boek, op tv zeggen wat hem bezighoudt en hij
hoeft zich nooit meer zorgen te maken over daadwerkelijk regeren. Er is een betere baan en
leven voor hem aan de horizon.’
Een ding is zeker: alleen al met het idéé dat hij zich mogelijk opnieuw verkiesbaar stelt, trekt
Trump de aandacht waar hij al decennia zo naar verlangt. In zijn vorige leven als
projectontwikkelaar deed hij zich soms voor als zijn eigen pr-medewerker, om zijn naam
maar in de New Yorkse kranten te houden. Proefballonnetjes over een campagne in 2024
bereiken hetzelfde.
Bijkomend voordeel: alle speculatie stelt hem in staat om geld te blijven inzamelen.
Na de verloren verkiezingen haalde hij al 170 miljoen dollar op voor het zogenaamde
‘verdedigingsfonds’ dat hem zou moeten helpen de uitslag aan te vechten. Maar wie de kleine
lettertjes leest in de stroom aan campagnemails, ziet dat het grootste deel van het geld gaat
naar zijn politiek actiecomité Save America. Dat kan het uitgeven aan toekomstige campagnes
en er schulden van het campagneteam mee betalen.
De potentiële comeback van Trump verlamt vooralsnog de Republikeinse partij. Als hij echt
een nieuwe gooi naar het presidentschap doet, kan een nieuwe generatie Republikeinen de
campagneplannen wel in de ijskast zetten. Wie het tegen Trump opneemt, loopt het risico zich
de toorn van zijn fanatieke achterban op de hals te halen.
Donateurs en medewerkers zullen vermoedelijk afwachten of Trump inderdaad weer meedoet,

voordat ze hun medewerking verlenen aan een uitdager. Trump, schreef Marc Thiessen
in The Washington Post, heeft de loyaalste achterban van alle Amerikaanse presidenten in de
moderne geschiedenis. “Geen weldenkende Republikein zou het tegen hem opnemen.”
In de partijtop schaarden diverse senatoren zich al achter het idee van nog een termijn voor
Trump. De Republikeinen die genoemd worden als kansrijke presidentskandidaten, houden
zich daarentegen op de vlakte. Senator Marco Rubio bijvoorbeeld, die het in 2016 al eens
probeerde. De senator uit Florida wilde alleen zeggen dat Trump favoriet zou zijn, mocht hij
het nog eens proberen. Over de wenselijkheid van zo’n scenario zei hij niets. Senator Tom
Cotton uit Arkansas, die ook presidentiële ambities heeft, gaf überhaupt geen commentaar.
Maar hebben Republikeinse kiezers over vier jaar nog wel trek in een 78-jarige verliezer?
Trump haalde vorige maand voor de tweede maal minder stemmen dan zijn tegenstander in de
presidentsverkiezingen. Dat hij over vier jaar wél de meerderheid van de VS achter zich zou
kunnen krijgen, lijkt dus niet zo waarschijnlijk.
Zeker gezien de juridische problemen die hem wachten. Vooral in zijn voormalige thuisstaat
New York kan Donald Trump rechtszaken verwachten. Justitie doet daar onderzoek naar zijn
financiële handel en wandel in zijn vorig leven als projectontwikkelaar. Ook betalingen aan
een pornoster in de campagne van 2016 hebben de aandacht – mogelijk overtrad Trump
daarmee de kieswet. En er zijn financiële complicaties. Trump zal ruim 400 miljoen aan
schulden moeten terugbetalen of herstructureren, bleek uit belastingpapieren die The New
York Times eerder dit jaar op de kop tikte.
Zijn nichtje Mary Trump is klinisch psycholoog en vermoedt mentale stoornissen bij haar
oom. Zij denkt dat de speculaties over nóg een campagne vooral grootspraak zijn. “Ik denk
dat dit in eerste instantie een idee was dat hem werd aangedragen om zijn gekwetste ego te
kalmeren, nadat hij zo enorm verloor van president Biden,” zei ze in de populaire
ochtendshow The View. “Ik denk dat hij zich eraan vastklampt als een manier om zijn
relevantie te behouden.”
Politiek pensioen
Als Trump niet nog een campagne begint, ligt het voor de hand dat hij een mediakanaal
begint. Dat idee bestond ook vier jaar geleden al. Een variant van ‘Trump TV’ zou het
tegen Fox News kunnen opnemen, dat in de ogen van aanhangers niet loyaal genoeg is nu
verslaggevers netjes melden dat Biden de verkiezingen heeft gewonnen.
In een peiling van Politico gaf 53 procent van de Republikeinen aan dat ze opnieuw op Trump
als presidentskandidaat zouden stemmen bij de voorverkiezingen van 2024. Mike Pence had
de voorkeur van 12 procent van de deelnemers. Nummer drie was een ander centraal figuur
uit de afgelopen vier jaar: Donald Trump junior.
Als de president kiest voor een pensioen in zijn resort in Florida, zou zijn oudste zoon het
stokje kunnen overnemen. Over de politieke ambities van zus Ivanka is al veel gespeculeerd,
nu ze een paar jaar ervaring heeft opgedaan als adviseur van haar vader. Maar of ze zich ook
kandidaat zou stellen, valt te bezien: ze liet aan vrienden eerder doorschemeren dat ze uitkijkt
naar een terugkeer naar haar oude leven.
Donald Junior heeft zich daarentegen vol vuur in de politieke wereld gestort. Aanvankelijk
belandde hij op het lijstje van speciaal aanklager Robert Mueller, omdat hij een ontmoeting
had georganiseerd tussen het campagneteam van zijn vader en een Russische advocaat die
informatie over Hillary Clinton beloofde. Maar het afgelopen jaar werd hij een van de
effectiefste boodschappers voor zijn vader. Trumpiaans in zijn liefde voor complottheorieën
en provocatie maar dan gedisciplineerder, jonger en gelikter dan de president. “Geen
verwaterde versie van Trump, maar juist gedestilleerde,” oordeelde The New York Times al
eens.
Donald Junior schreef met Triggered en Liberal Privilege al twee politiek politiek geladen
boeken, vaak de opmaat naar een campagne. Zijn liefde voor jagen en wapens valt goed bij
Trumpaanhangers op het Amerikaanse platteland. Hij zou de leiding willen overnemen bij
wappenlobbygroep NRA, een invloedrijke organisatie op rechts. Trump junior vertelde een
groep wapenliefhebbers een keer dat hij in elk geval overweegt een poging te doen
gouverneur van New York te worden. Voltijds terugkeren naar het vastgoedbedrijf van zijn
vader lijkt hem in ieder geval ‘saai’, zei hij toen. “Ik ben besmet geraakt met het politieke
virus.”
Artikel 12
Vragenuurtjes Trump en Biden tonen gapend
verschil in plannen, stijl en zelfreflectie
De Amerikaanse president Donald Trump en presidentskandidaat Joe Biden
gingen donderdag op tv in gesprek met hun kiezers. Tegelijkertijd, op
verschillende zenders. In het geval van Trump leverde dat een soort kruisverhoor
op, bij Biden was er alle rust voor lange antwoorden.
Michael Persson en Anne van Driel16 oktober 2020, 6:30
Terwijl Trump zich wild verdedigde tegen allerhande aantijgingen, van zijn coronabeleid tot
zijn steun aan complottheorieën, kon Biden naar aanleiding van kiezersvragen tamelijk
ordentelijk en gedetailleerd zijn beleidsplannen uit de doeken doen. Al ontkwam ook hij niet
aan een leugentje hier en daar.
In Miami moest Trump zich met name verdedigen tegen de ruis die hij zelf uitzendt. Over zijn
onwil zich voor mondkapjes uit te spreken, terwijl die door zijn eigen adviseurs worden
gepropageerd: ‘Er zijn ook mensen die wat anders zeggen.’ Over een door hem geretweete
complottheorie dat Osama Bin Laden niet door Amerikaanse commando’s onder leiding van
president Obama zou zijn gedood. Obama en Biden zouden de commando’s hebben gedood
om de boel in de doofpot te stoppen: ‘Dat was iemands mening.’
Die ‘iemand’ was een aanhanger van QAnon, de theorie dat een kongsi van Democraten
kinderen ontvoert en misbruikt om daarna hun bloed te oogsten. Toen presentator Guthrie
vroeg of Trump die complottheorie verwerpt, weigerde hij dat. ‘Ik weet er niets van’, zei hij.
‘Ik weet dat ze heel erg tegen pedofilie zijn. Daar vechten ze heel hard tegen.’
Verder wees Trump, zoals gebruikelijk wanneer hij met rechts-extremisme wordt
geconfronteerd, op antifa als veel groter gevaar voor de openbare orde. Ook verklaarde de
president opnieuw dat de Democraten zullen frauderen tijdens de verkiezingen.
Het was wel voor het eerst dat Trump expliciet ‘een vreedzame machtsoverdracht te
accepteren’, maar voegde daar meteen aan toe dat het ‘wel een eerlijke verkiezing’ moet zijn
en dat de Democraten de vorige keer ook niet aan een vreedzame overdracht zouden hebben
gedaan. Ze zouden hebben geprobeerd ‘een eerlijk gekozen president af te zetten’.
Grote verschillen
De twee vraaggesprekken – vanaf verschillende locaties (Trump vanuit Miami, Biden vanuit
Philadelphia), uitgezonden door twee verschillende tv-stations (respectievelijk NBC en ABC),
minder dan zestig minuten voor Trump en negentig voor Biden – vonden plaats op de avond
waarop oorspronkelijk het tweede debat tussen de presidentskandidaten was gepland.
Omdat Trump niet wilde meedoen aan een virtueel debat, waartoe besloten was naar
aanleiding van de recente coronabesmetting van de huidige president, benutte Biden het
gereserveerde tijdslot op een andere manier. Hij organiseerde een zogeheten town hall
meeting, een bijeenkomst waarbij kiezers vragen mogen stellen. Woensdag, een dag van
tevoren, maakte Trump bekend op hetzelfde tijdstip bij zender NBC, ook zo’n bijeenkomst te
houden.
Dat NBC daarmee akkoord ging, kwam de zender op veel kritiek te staan. Volgens critici
zwichtte men voor de luimen van de president en werd kiezers bovendien de kans ontnomen
om beide kandidaten te zien. Onder meer presentator Rachel Maddow van de progressieve
dochteronderneming MSNBC distantieerde zich van de NBC-uitzending. ‘Wij hebben dat niet
geproduceerd.’
Spiekbriefje
In Philadelphia werd het Biden niet al te lastig gemaakt. De Democratische
presidentskandidaat kreeg vragen voorgelegd van een stuk of tien kiezers – de helft
Democraten, de helft (weifelende) Republikeinen – in een anderhalf uur durende bijeenkomst
die werd gemodereerd door ABC-journalist George Stephanopoulos. Hij was in 1992 de
campagneadviseur die Bill Clinton aan een verkiezingszege hielp.
Biden zette uiteen dat hij, anders dan Trump, wel in staat zou zijn de coronacrisis in te tomen,
en ging gedetailleerd in op zijn economische plannen en belastingverhogingen. Op enig
moment haalde hij daarbij openlijk een spiekbriefje tevoorschijn om te verifiëren hoeveel zijn
belastingverhoging op rijken precies zou opleveren. Biden, door Trump veelvuldig
beschuldigd mentaal niet helemaal in orde te zijn, voelde zich duidelijk zelfverzekerd en op
zijn gemak binnen de setting van een town hall.
Moeilijk kreeg de Democraat het vooral toen Stephanopoulos hem vroeg naar zijn mening
over de Green New Deal en de mogelijke uitbreiding van het Supreme Court. Biden loog dat
het raamwerk van zijn klimaatplan ‘niet de Green New Deal’ is, het ambitieuze klimaatplan
van Alexandria Ocasio-Cortez. Op zijn website staat dat dat wel degelijk het geval is.
Toen Stephanopoulos hem herhaaldelijk vroeg of hij, als hij president wordt, het aantal leden
in het Supreme Court zal uitbreiden als een benoeming van rechter Amy Coney Barrett vóór
de verkiezingen de verhoudingen binnen het Hof (met 6-3) naar de conservatieve kant doet
overhellen, weigerde Biden een duidelijk antwoord te geven.
Wel beloofde hij vóór de verkiezingsdag zijn standpunt te geven, mocht de Senaat Barrett
inderdaad nog benoemen (een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid). Daarmee ging hij
echter voorbij aan het feit dat nu al miljoenen kiezers hun stem uitbrengen.
De oud-vicepresident erkende ook een fout te hebben gemaakt door in 1994 in te stemmen
met de beruchte Crime Bill, een wet die in de praktijk vooral Afro-Amerikaanse mannen voor
kleinere vergrijpen achter tralies plaatste (een bekentenis die later door zijn campagneteam
werd genuanceerd).
Met twee totaal verschillende optredens bevestigden de kandidaten vooral het bestaande
contrast: een gapend verschil in plannen, een gapend verschil in stijl en een gapend verschil in
zelfreflectie. In die zin kende donderdagavond weinig verrassingen.
Artikel 13
Biden neemt vliegende start
Schermvullende weergave
PIETER LAMBRECHT
29 januari 2021 07:01
In zijn eerste week in het Witte Huis vaardigde Joe Biden al meer
presidentiële decreten uit dan Donald Trump in zijn eerste twee
maanden.
Het presidentschap van Joe Biden is amper een week oud, maar de
Democraat vaardigde al 24 presidentiële decreten uit. Dat is ongezien. Zijn
Republikeinse voorganger Donald Trump bereikte dat aantal pas na ruim
twee maanden. Bill Clinton en George Bush junior hadden er zo'n zeven
maanden voor nodig, George Bush senior en Barack Obama negen. De enige
Amerikaanse president die een beetje in Bidens buurt komt, is Franklin
Delano Roosevelt, die na 27 dagen presidentschap in 1933 zijn 24ste
handtekening zette.
Decreten zijn een instrument waarmee een president het beleid van zijn
voorganger met één pennentrek ongedaan kan maken en waarvoor geen
parlementaire goedkeuring nodig is. Naarmate de politieke polarisatie in
Washington de jongste decennia toenam, steeg dan ook het aantal decreten.
Dat onder Biden Trumps meest omstreden decreten meteen op de schop

gaan, is geen verrassing. Drie thema's primeren: klimaat, migratie en de
coronapandemie. Biden loodste de VS weer in het klimaatakkoord van
Parijs, legde de werken aan de grensmuur met Mexico stil en voerde een
mondkapjesplicht in voor alle federale gebouwen.
TIP
De vraag is of dat spervuur aan decreten ook de juridische toets doorstaat.
Biden schortte de deportatie van illegale migranten op voor 100 dagen,
maar een door Trump aangestelde federale rechter floot hem terug.

NL SE Gedocumenteerd Schrijven

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

NL SE Gedocumenteerd Schrijven

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Joe Biden, president van de VS

Rick Verbraak, V6T Mv. Sjollema-Non

De eerste weken van Joe Biden: zeer

Karlijn van Houwelingen 16-02-21, 10:00 Laatste update: 10:25

Onder Republikeinen blijft de mythe dat hij niet legitiem

“Er staat evenveel druk op Republikeinen om met de

Stable URL: https://www.jstor.org/stable/10.2307/48600592

All use subject to https://about.jstor.org/terms

MAN VAN HET MIDDEN?

4 GOEDE PLANNEN VAN JOE BIDEN (+ TWEE BEST

1. Samen de schouders onder het Klimaatakkoord

2. Weer rust en stabiliteit

4. Steun voor het mkb

2. Buy American - protectionisme dus

Joe Biden is van plan rijke Amerikanen veel

Terwijl Biden het bedrijfsleven de duimschroeven aanzet om belastingontwijking tegen te

Trump 'heeft soms echt wel een

Section: Z Eindhovens Dagblad; Blz. 4, 5

Length: 1137 words

'Je kunt wel klagen, maar dan moet je ook stemmen'

Bekijk de oorspronkelijke pagina: pagina 4, pagina 5

Karen Avery: ,,Iedereen lijkt zo gepolariseerd te zijn."

Language: DUTCH; NEDERLANDS

Subject: Heads Of State + Government (94%); Campaigns + Elections (89%);

Industry: Pharmaceuticals Agents + Products (69%)

Load-Date: October 30, 2020

Trump 'heeft soms echt wel een punt'

'Rutte zei: Donald, kijk eens wat je

Section: WEEKEND; Blz. 20

Length: 2249 words

Byline: Petra de Koning

Wouter Van Vooren

U vond het beangstigend?

Met dat voornemen begon hij aan het gesprek?

Zo ging het ook in het Witte Huis?

Hoe doe je dat?

Er stonden ook plaatjes op?

Trump gaf Turkije de kans om dat te doen.

Dacht u: dit wordt riskant?

Ook al was het Kushner die het Midden-Oosten-beleid bepaalde?

De motor bleef aan?

Snapte u toen waarom u zich in de verkiezing van Trump had vergist?

Language: DUTCH; NEDERLANDS

Subject: COVID-19 Coronavirus (94%); International Relations (86%); Campaigns

Industry: Pharmaceuticals Agents + Products (76%)

Load-Date: October 11, 2019

'Rutte zei: Donald, kijk eens wat je hebt bereikt'

Lange ervaring Joe Biden sluit

Section: BUITENLAND; Blz. 4

Length: 407 words

Byline: RenŽ ter Steege

Language: DUTCH; NEDERLANDS

Journal Code: parool

Subject: Heads Of State + Government (94%); Political Candidates (88%);

Organization: EUROPEAN UNION (56%)

Load-Date: November 5, 2008

Lange ervaring Joe Biden sluit blunders niet uit

Het 2019 van Donald Trump:

Amerikanen zijn optimistischer over de toekomst sinds Trump

Ook Navo-leiders heeft Trump in de tang

Voordelen van China aangepakt, nieuw onderdeel krijgsmacht

Deze zes beleidsmaatregelen wil Biden

1. Het coronavirus onder de duim krijgen