Mga Munting Ala-ala Ni Caelus

Author: Charagamae B. Omigan

Noong unang panahon, may isang hari na nakatira sa kahariang tinatawag na

Olimbus na mayroong isang anak na nagngagalang Hestia, siya ay kauna-
unahang diyosa na nabubukod tangi ang itsura, sa sobrang kinis ng kaniyang
kutis at ganda ng kaniyang panlabas at panloob na kaanyuan, kaya siya ang
itinuring na diyosa ng kagandahan. Lahat ng tao ay lubos na humahanga sa
kanya, ngunit meron isang diyos ang hindi siya hinahangaan, ito ay ang
itinakdang hari ng Olympus na kilala bilang isang aroganteng hari na
nagngangalang Caelus na kilala bilang “Cael”. Lubos niyang kinaiinisan si Hestia
dahil sa angkin nitong yaman, Bakit mas mayaman ang kaharian ng Olimbus
kaysa sa Olympus!? -wika ni Cael, ang ating hari ay maysakit kaya hindi po
naasikaso ang kaharian. Kaya ko naman mamuno!! Bakit ba ayaw niyo akong
pamahalain sa olympus, ano pa ba ang kulang? mahal na Cael wala pa po
kayo sa wastong edad upang mapapamahalaan ang kaharian-wika ng
tagapangalaga. Sa kaharian naman ng Olimbus ay magkakaroon ng isang
malaking bulwagan dahil kaarawan ng diyosa na si Hestia. “Ama maraming
salamat po sa pagtupad ng aking hiling, mahal ko po kayo ama! ”-wika ni
Hestia, walang anuman Hes wala parin talagang makatutumbas sa iyong ganda
at kabutihan ng iyong puso. Nakatanggap ng imbitasyon ang kaharian ng
olympus mula sa olimbus. Ha! Nagyayabang nanaman ang Hestiang ito, hindi
porket mayaman at malusog ang kaniyang ama . “ Ang hindi alam ni Cael
makikita niya na ulit ang kaniyang kababata na si Hestia, ngunit hindi niya ito
maalala sa kadahilanan na siya’y mahulog sa hagdanan noong bata pa sila.
“Cael!! habulin mo ako!. Madaya ka Hes masyado kang mabilis, Ha! Ha!
Mahina, biro lang halika na’t magpahinga na muna tayo sa taas. Pag-akyat
nilang dalawa sa hagdan ay biglang nadulas sa si Cael at tuluyan na nahulog
sa hagdan. “Cael!!, ayos ka lang ba?? tulong!!. Nang dumating ang mang-
gagamot “ Nawalan ng ala-ala ang inyong anak dahil sa masyadong napalakas
ang pag bagsak ng kanyang ulo” –wika ng mang-gagamot. Dahil sa nangyaring
trahedya, lubos na sinisi ni Hestia ang kaniyang sarili. Ngayon na ang araw ng
kaarawan ni Hestia, madaming diyos at diyosa ang dumalo sa bulwagan at
dumalo rin si Caelus. “Dumating na ang diyosa na si Hestia” Nag nining-ning
at kumikintab ang kanyang mga palamuti sa damit at nangingibabaw ang
ganda ng kanyang mukha. Nang magsisimula ang kaarawan ni Hes, “Biglang
nagkaroon ng pag-sabog sa kaharian ng Olimbus. “Nag si-takbuhan ang mga
diyos at diyosa sa kaharian, ngunit naipit ng malaking kahoy ang diyosa na si
Hestia. Nakatabo na ang hari at iba pang diyos, ngunit naiwan pa sa loob si
Cael at Hes. Nakita ni Cael si Hes na naiipit sa isang malaking kahoy, kaya
nilapitan ito ni Cael. “Tumakbo kana Cael” -wika ni Hes, ngunit paano ka?,
“Cael” At biglang nag kwento si Hes tungkol sa kanilang nakaraan. Biglang
napaluha si Cael sa sinabi nito. “ Cael umalis kana” ngunit Cael lagi mong
tatandaan na lagi akong nandiyan para sayo, iyon ang huling sinabi ni Hes
bago siya pumanaw. “Habang nabubuhay ako ikaw lang ang laging laman ng
puso ko ”-wika ni Caelus habang lumuluha.

Ipinasa ni: Charagamae B. Omigan

Ipinasa kay: Gng. Rose

Baitang at Pangkat: 10-RIZAL