Anije tregtare në drejtimin 010,

në këndin 90 gradë.

Shpejtësia e shënjestrës, 12 nyje.

Largësia, 1200 m.

Kthejeni timonin djathtas.

Kursi i ri, 034.

Bëni gati tubat 1 dhe 2

për të qëlluar në sipërfaqe.

Bëni gati tubat 1 dhe 2

për të qëlluar në sipërfaqe!

Tërhiqeni, tërhiqeni!

Ndaloni.

Hiqeni siguresën.

Vendoseni anash.

Uleni poshtë.

Përpara!
Mbushe, mbushe, mbushe!

Tubat 1 dhe 2 janë gati

për të qëlluar në sipërfaqe.

Tubat 1 dhe 2 janë gati

për të qëlluar në sipërfaqe, kapiten!

Qëlloni silurin 1!

Qëlloni silurin 1!

Qëlloni silurin 2!

-Qëlloni silurin 2!

52, 53, 54, 55...

Goditi në shenjë, kapiten!

Po!

12 vrasje për Fajkojtë!

Vinterberg!

Ka shumë njerëz.
Gra dhe fëmijë.

Ajo nuk ishte anije tregtare.

Kishin pasagjerë në bord.

S'mund ta dinit këtë.

Destrojer në të majtë!

Alarm!

Zhytuni, zhytuni, zhytuni!

Nëpër vendet e zhytjes!

Bëhuni gati për t'u zhytur!

Bashkuesi është shkëputur!

Të gjithë përpara!

Të gjithë përpara!

Lëvizni, lëvizni!

Lëvizni!
Jepi, jepi!

-Ec, ec!

Të gjithë përpara!

Më shpejt!

-30 m.

Ec, ec!

40 m. Anija po zhytet.

Lëvizni!

Ec!

50 m.

60 m. Anija po zhytet.

Eksplozivë për thellësi.

Një. Dy.

Eksplozivë për thellësi.

Një, dy.

70 m. Anija po zhytet.

Kujdes!

Përmbytje!

-Përmbytje!

Duhet të zhytemi më thellë.

-Eshtë e kotë.

Sonari do të na kapë edhe atje.

Kursi i ri?

008.

1100 m, poshtë tyre.

Poshtë anijes së mallrave?

Poshtë të mbijetuarve.

Me të dy motorët ngadalë përpara.

Duhet të lundrojnë

përmes të mbijetuarve

që të na godasin

me eksplozivët për thellësi.

Ndihmë!

Ndihmë!

Ku je?

-Ndihmë!

Uji është i ftohtë!

-Më ndihmoni!

Më ndihmoni!

Këtu!

-Eja tek unë!

Ndihmë!

Ndihmë!
Nuk dëgjoj zhurma helikash.

U larguan.

S'ka zhurmë helikash.

Janë larguar.

Punë e paqme, kapiten.

Do të marrin të mbijetuarit tani.

Manovër e shkëlqyer, kapiten.

Të zhdukemi që këtu.

Në heshtje.

Motorët në heshtje!

NENDETESJA

Ejani dhe merrni kopjet e fundit!

Znj. Straser.

-Inspektor.
Posta e sotme.

Keni përmirësuar frëngjishten

në spital?

Infermieret u treguan

shumë të duruara me mua,

por druaj se kam ende shumë

për të mësuar.

Jo keq.

Janë nga zyra qendrore e Gestapos

në Paris.

Më urojnë për suksesin

në shkatërrimin e celulës

së rezistencës së Karla Monros.

Duan që të jem oficeri ndërlidhës me

marinën për një operacion të SS-ve.

Doni që ta shkruaj unë përgjigjen?

Faleminderit.

Do ta shkruaj vetë më vonë përgjigjen.

Ku do t'i festoni Krishtlindjet sivjet,

znj. Straser? Do të shkoni në shtëpi?

Këtu. Kjo është shtëpia ime.

S'kam asnjë tjetër.

Keni goxha guxim që u kthyet,

znj. Bostal.

E di që s'do të më arrestoni.

-Pse do t'ju arrestoja?

S'keni bërë asgjë të keqe,

apo jo?

Lista e pengjeve u anulua?

-E saktë.

Megjithatë, mungesa juaj

nuk kaloi pa u vënë re.

U ktheva.

Jam e sigurt që edhe z. Forster

mendon se infermieret janë

të rëndësishme në kohë lufte.

Në fakt, është mbështetur shumë

në ndihmën e tyre së fundmi.

Gjithsesi...

-Po, e di.

Kam munguar në punë pa leje

për më shumë se 1 muaj.

Si është mamaja juaj?

-Mirë, besoj.

Po, por ajo u sëmur papritur

para 1 muaji, apo jo?

Duhet t'i gjendeshit pranë.

-Në Marsejë.
Po.

Po, ashtu është.

Spitali ma konfirmoi këtë

kur i telefonova për të kontrolluar.

Si quhet ajo?

Mariana.

-Kuptova.

S'ka më mungesa të pajustifikuara.

Forsteri është kthyer.

Nuk të ndihmoj dot më.

Kuptova.

Faleminderit, inspektor.

Edhe diçka të fundit.

Mund t'i jepni një mesazh

koleges tuaj? Simona Straserit?

Duhet ta takoj.
Ike nga shtëpia?

Po.

Faleminderit.

Më trego për Anën.

Çfarë ndodhi?

Në fillim, e çova te teto ime

në një fshat afër Marsejës.

Shumë shpejt, fqinjët filluan

të bënin thashetheme,

kështu që tetoja më këshilloi

të shkoja te murgeshat

në shkollën e saj të vjetër.

Janë gra të mrekullueshme.

Ato mbajnë lidhje

me rezistencën vendase

dhe falë tyre, e dërguan Anën

në një manastir në Spanjë.

Në një jetimore.

Do t'ia them menjëherë Frankut.

Frankut? Eshtë gjallë?

-Po.

Eshtë lajm i shkëlqyer.

Prit.

Merre.

Eshtë adresa e jetimores.

Jepja atij.

Mund t'i shkruajë asaj ose...

Mund të shkojë ta takojë një ditë,

kur t'i jepet mundësia.

Margo, ke ndryshuar.

Pas gjithçkaje që ndodhi këtu,

gjithçka që kam parë atje,

refugjatët në Marsejë...

Gjithë ato vuajtje...

Edhe ti i ke parë.

Dëgjova se Forsteri kishte shkatërruar

një celulë të rezistencës këtu.

Çfarë di për këtë?

Falë shkatërrimit të asaj celule

shpëtuan 100 jetë njerëzish.

Duke përfshirë edhe tënden.

Edhe ti shpëtove, Margo.

Frank? Frank Straser?

-Nuk është këtu.

Nëse të gjejnë këtu,

do të jemi në telashe.

Frank?

Çfarë bën këtu?

-Kam lajme të mira për ty.

Ana është shëndoshë e mirë.

Çfarë?

-Po.

Ku? Në Spanjë?

Edhe kjo është e jotja.

E pagove shtrenjtë.

Duhet të shkoj atje.

Po.

-Do të shkoj tek ajo.

Gëzuar Krishtlindjet!

-Po. Gëzuar Krishtlindjet!

Shko tek ajo.

Ke të ardhme, Frank.

Gëzuar Krishtlindjet!

-Gëzuar Krishtlindjet!

Fajkojtë e Von Rajnhardit!

Për Fajkojtë!

Në fillim, i gjuajmë

dhe pastaj i fundosim!

Për Krishtlindje, birrë dhe cica!

Ku merr vesh ti nga cicat?

Nuk ke parë kurrë!

Ata fundosën disa anije mallrash

dhe mendojnë se sundojnë detet!

Dëgjova që kishit pasur telashe

të mëdha dhe mezi u kthyet në port.

Ashtu? Pse po e merr

Kryqin e Kalorësisë Vrangeli sot?

Në këto kohë, ia japin kujtdo.

-Edhe kriminelëve.

Çfarë tha ai?

-Asgjë.

Kryeinxhinieri ka nevojë

të pijë një gotë, apo jo?

Nuk keni guxim, pederastë!

Eja këtu, hajvan!

-Toger!

Diter!

-Më lëshoni!

Më lëshoni!

Vetëm një ekuipazh

mund të jetë më i miri, apo jo?

Si do ta zgjidhim këtë?

Me qirinjtë.

Me qirinjtë.

Më falni.

Mund të prezantohem?

S'e kemi pasur kënaqësinë.

Komandanti Von Rajnhard.

Inspektori Forster.

Ulu me ne, Forster.

-Faleminderit.

Johani ishte studenti im më i mirë

në Murvik.

Ishit istruktor shumë i duruar.

-Rezultatet e tua flasin vetë.

12 anije të fundosura prej më shumë

se 60 mijë tonelatash që në shtator.

Na u bë qejfi që u kthyem këtu.

Sidomos pas një manovre

aq të shkëlqyer.

Fshehja e nëndetëses

poshtë të mbijetuarve të sulmit...

Bravo!

Vrangeli është imazhi i ri

i flotës së nëndetëseve.

Po, e vendosi Berlini.

Misioni i tij i fundit

ishte mbresëlënës.

Tregoi një histori të bukur.

-Na duhen historitë e bukura.

Një fitore sjell shumë të tjera

nga pas.

Imazhi i një heroi frymëzon

edhe të tjerët të bëhen heronj.

Ndoshta kjo do të çojë në pikën që një

gënjeshtër të pranohet si e vërtetë.

Komandanti Von Rajnhard.

-Komandanti Vrangel.

Zotërinj.

I gjithë qyteti po flet për ju

dhe për manovrën tuaj të guximshme.

Dhe për aventurën tuaj të fundit,

nëse mund ta quajmë të tillë.

Gjithsesi, urime.

-Faleminderit.

Të gjithë e dimë se këto gjërat

e vogla janë thjesht zbukurime.

Gjithashtu, dimë se nëse nuk vret,

do të të vrasin.

Mjaft e thjeshtë, apo jo?

Mund ta ftoj për një gotë shampanjë

marrësin më të ri

të Kryqit të Kalorësisë?

Na falni.

Meqë ra fjala, e kam vënë edhe emrin

tënd për të marrë Kryqin e Kalorësisë.

S'jam i sigurt nëse e dua.

-Gjepura!

Këto janë broçkulla!

-Ule zërin.

Sot në mëngjes, pashë adoleshentë

të cilët po hipnin në nëndetëse,

por në Berlin bërtasin: "Urra!"

Janë çmendur fare.

Ndoshta duhet të bësh ca pushime.

Pse nuk shkon të vizitosh gruan

për disa ditë gjatë Krishtlindjeve?

S'mendoj se do të ishte ide e mirë.

Johan, e mbaj mend shumë mirë

dasmën tënde.

Shumë rrallë kam parë një çift

aq të lumtur dhe të mrekullueshëm.

Ka kaluar shumë kohë.

Tani ajo më sheh

si të isha një i huaj.

Nuk çuditem.

As unë s'po e njoh më veten.

Më dërgo përsëri në det.

Duhet të dal për lundrim tani që ende

mundem pas manovrës së fundit.

Johan, ajo ishte fitore,

jo disfatë.

S'është fitore të fshihesh poshtë

grave dhe fëmijëve që po vdesin!

Edhe ti e di këtë!

Sigurisht që e kuptoj.

Bëj sikur nuk dëgjon, nuk shikon...

Laudrup! Laudrup!

Jepi, Diter!

Jepi!

Jepi, Diter!

Jepi!
Jepi fund!

Jepi!

Forca!

Po, po!

Po!

Po!

-Fajkojtë fitojnë 5 me 4!

Mirë je?

-Po.

Eja këtu.

U-822!

U-822! U-822!

Ku po shkon?

S'kam pse të të jap ty llogari,

nënoficer.
Për më tepër, u mërzita duke ju parë

teksa bëni figurën e budallenjve.

Jeta vazhdon, kryeinxhinier.

Jo për të gjithë.

S'ke për ta besuar

sa shumë po përparojmë.

Çështja është a jemi gati

për takimin tani?

Ndoshta do të kemi vetëm një mundësi.

-Skicat do të jenë gati për takimin.

Nëse nuk veprojmë tani, konkurrentët

tanë do të na e marrin punën, babi.

Për më tepër, s'mendon se ka ardhur

koha që t'i marrim me shkelma nazistët?

Si thua, Boni?

Po të gjendesha pranë Hitlerit,

do ta godisja me shpulla!

Të siguroj që z. Ruzvelt

do ta godasë Hitlerin me shpulla,

por për ta bërë këtë,

i duhet shumica në Senat.

Po, zotëri.

Si senatori ynë i ardhshëm,

ti do të na e sigurosh shumicën.

S'e kam bërë ende njoftimin zyrtar.

Dikush duhet ta marrë me shpulla atë.

Çfarë bën gjithë ditën këtu ai?

Jepi pak kohë. Eshtë pak i ndryshkur

për shkak të luftës,

por na ka ndihmuar shumë

me teknologjinë e nëndetëseve.

Bën mirë të jetë kështu. Po rrezikojmë

shumë duke e fshehur këtu.

Më beso, babi.

Eshtë njeri i mirë.

Do të vish nesër për darkën

e Krishtlindjeve? Më pyeti mamaja jote.

Sigurisht që do të vij.

I telefonova një mikut tim

në marinë.

Bën mirë t'i kesh gati skicat.

Mendoja se sonte

do të takonim dikë

që do të më ndihmonte

të kthehesha në shtëpi.

Do ta bëjmë edhe këtë.

Për këtë ramë dakord, apo jo?

Nëse më ndihmon,
edhe unë do të të ndihmoj.

Por, mund të argëtohemi pak

ndërkohë që punojmë.

Sonte do të përjetosh diçka

krejt të ndryshme.

Më beso, s'do të duash

të kthehesh në shtëpi.

Çfarë po pret?

Ikim!

Do të shkojmë në Harlem.

Rruga 110.

Faleminderit që na solle, shoku.

Të duket vetja si në një botë tjetër!

Si je?

Faleminderit, Xho.
Fred, më bëhet qejfi që erdhe.

Klaus Hofman, ky është personi

që doja të takoje.

Frederik Berger. Eshtë rritur në

një komunitet Menonit në Pensilvani.

Ai më ndihmoi të kthehesha

nga Evropa së fundmi.

Mendova se mund të të ndihmojë

edhe ty. -Gëzohem.

Eshtë shenjë e mirë që ka ardhur.

Ai e urren këtë vend.

Zonja dhe zotërinj,

banda e Mintonit!

Kjo është një botë tjetër dhe tani

do të njihesh me mbretëreshën.

Tani, zonja dhe zotërinj...

Këngëtarja e radhës

po vonohet pak sonte,

kështu që mbushni gotat

dhe hidhini pak akull,

sepse gjërat do të nxehen sonte.

Zonja dhe zotërinj,

znj. Kasandra Lloid.

Je me vonesë.

Më vjen keq.

Semi më tregoi për fatkeqësinë tuaj.

Nëndetësja juaj

u fundos pranë bregdetit.

Jeni me fat që ju gjetën peshkatarët

kanadez dhe jo marina e SHBA-së.

Po.
Siç mund ta shohësh,

Semi ka besim tek unë.

Edhe ti duhet të kesh besim,

nëse do që të të ndihmoj.

Z. Hofman,

ishte kënaqësi që u njohëm.

Më telefononi dhe pastaj

mund të diskutojmë për situatën tuaj.

S'ka për të qenë e lehtë.

-Faleminderit.

Do t'ju kontaktoj.

Ja ku është!

Eshtë nder që ju takoj.

Burrat e këtushëm

nuk janë kaq të sjellshëm.

Klausi është nga Zvicra.

Ka ardhur për vizitë.

Anija e tij u fundos.

Pati më shumë fat se Robinson Kruzoja

duke ardhur këtu te Mintoni!

Faleminderit.

Si t'u duk?

Mendoj se ishte origjinale.

Origjinale? Hë tani! Ai do të thotë

se ishe e mrekullueshme, përrallore.

Më vjen keq, znj. Lloid.

S'marr shumë vesh nga xhazi.

Jo, më pëlqen "origjinale."

E di si është kur nuk arrin dot

atje ku do të shkosh.

Ku ka më mirë se ky vend?
Një nga ata lokalet luksoz

në qendër të qytetit

do të ishte bukur!

Ma refuzuan për herë të tretë

licencën për të kënduar

në një lokal për të bardhët.

Diskriminim racor?

-S'ka diskriminim racor në Nju Jork.

Vetëm nëse je me ngjyrë!

Kesi, s'mund të ta jap licencën,

por mund të të nxjerr për darkë

në një nga ato restorantet luksoze

në qendër të qytetit.

Do të ishte bukur.

-Ashtu?
Po z. Kruzo?

-Sigurisht. Si mendon?

Klaus, do të vish me ne?

-Po, me kënaqësi.

Ja pra! U vendos.

Kesi, kënga e dytë.

Ju uroj mbrëmje të kendshme,

znj. Lloid.

Shpresoj të ktheheni në shtëpi

së shpejti, z. Kruzo.

Por jo para se të dalim për darkë.

Ia ke treguar Bergerit

të vërtetën për mua, por jo asaj?

Duhet të bëjmë kujdes

me të vërtetën.

Bergeri duhet ta dijë,

sepse do të të ndihmojë.

Mirë se u kthyet!

-Por të tjerët...

Kjo këngë i kushtohet

të gjithë marinarëve të humbur.

Nëse racionojmë gjithçka me kujdes,

edhe ujin,

mund të zgjasin 4 ditë,

ndoshta edhe 5.

Mund të rezistojmë disa ditë

pa pasur asgjë.

Kemi të paktën 1 javë kohë.

Dikush do të na gjejë

brenda javës, zotëri.

E ke idenë sa i madh është Atlantiku?

Armiku është dëshpërimi, zotëri.

-Po.

Njësoj si uria, moti

dhe deti.

Vajza, keni ndonjë cigare?

Do t'ju palloj fort!

Ti aty! Ke ardhur për të punuar,

jo për të bezdisur vajzat.

S'ke bërë asgjë.

Më jep 10 franga në fillim.

5 tani, 5 më vonë.

S'më bëhet vonë për 5 frangat e tua.

Mbaji!

Ik pirdhu

me gjithë punën tënde të ndyrë!

Merre shtruar.
Më falni.

Jo, s'mund t'ju lejoj të hyni.

Pse jo?

-Davidi ma ka ndaluar. Nuk mundem.

Mirëdita.

-Znj. Straser, çfarë bëni këtu?

I thashë kunatës time

që të mos ju fuste brenda.

Eshtë shumë me rrezik.

E dini që s'do të mbijetoni dot

të katërt me racionet e kunatës suaj.

Merrni të miat.

Fëmijë, shikoni çfarë gjeta!

Vezë.
Prit babain.

Straser?

-Jo.

Çfarë bën këtu?

Të pyeta pse ke ardhur këtu,

Straser.

Ndalo, Straser!

Straser!

Ndalo, Straser!

Jo!

Eshtë mision i SS-ve

që mbështetet nga marina.

Shumë sekret.

Pse unë?

Sipas meje, komandanti Von Rajnhard

s'është vetëm më i miri i flotës tonë,

por është edhe shumë i besueshëm.

Cili është misioni me saktësi?

Për momentin, mjafton të dini

që duhet të çoni një ngarkesë

në vendin e përcaktuar.

Këtu ke detajet dhe hartat.

Megjithatë, duhet të të kërkoj

të mos i hapësh urdhrat

derisa të kesh arritur

në gjatësinë 20 gradë në perëndim.

Kështu do të parandalojmë rrjedhjen

e çdo informacioni për misionin tuaj

para se të niseni për lundrim.

-Sigurisht, inspektor.
Disa nga njerëzit e mi

do të marrin leje. Oficeri i parë...

Jam siguruar

se ata që do të marrin lejen

do të zëvendësohen nga anëtarët

e nëndetëses U-612 të Vrangelit.

Gjithsesi, doja ta shpërndaja

atë ekuipazh.

S'është ekuipazhi i Vrangelit.

Eshtë i Hofmanit.

Nëntogeri Shiller do të jetë

oficeri yt i parë.

Duhet ta informoj menjëherë Shillerin.

Komandanti Von Rajnhard,

ky është mision shumë jetik.

Jo vetëm për SS-të,

por edhe për propagandën

dhe moralin në Gjermani.

"E dashur Eli.

Kam marr një vendim

dhe shpresoj të më mbështesësh

pasi të të shpjegoj arsyet e mia.

Eshtë shumë e rëndësishme

që të largohesh nga Gjermania

sapo të marrësh këtë letër."

Të njoh shumë mirë, Dezheke.

E di çfarë ndyrësire je.

Do të shisje edhe mamanë tënde!

Ajo ka vdekur.

-S'do të të jap asnjë kacidhe.

S'kanë mbetur më çifutë

në La Roshel.
Mjaft më humbe kohë.

Zhduku!

Zhduku ose do të të rras në qeli!

Keni ndonjë gjë për mua?

-Kjo erdhi në mëngjes nga Berlini.

Faleminderit.

Me kë po flisje tani?

Njësoj si këmba, edhe frëngjishtja juaj

është përmirësuar shumë, inspektor.

Ishte Anatol Dezheke,

një plehrë vendas.

Çfarë donte ai? -Më tregoi përralla

me çifutë të fshehur.

Ai do vetëm para.

I thashë që ju e kishit zgjidhur këtë

dhe ai ju ofendoi personalisht.

Z. Dezheke?

Më falni pak, ju lutem.

Inspektori Duval më tha

që kishit disa informacione.

Po, por jo falas.

Më falni që ju zhgënjej, por s'do të

merrni para vetëm se bëni detyrën.

Nëse dini diçka, duhet të ma thoni,

përndryshe do t'ju arrestoj.

Një grua gjermane

po kujdeset për çifutët.

Kush?

Dikush që e njihni.

Ndoshta s'është asgjë,

por ky tipi pretendon se disa çifutë

fshihen në një bodrum

në "Rue de la Mer."

-"Rue de la Mer." E njoh atë rrugë.

"28, Rue de la Mer."

Dërgoni një patrullë që të kontrollojë.

Si zakonisht, pasi të errësohet.

S'duam të biem në sy.

Po.

Ku po shkoje?

-Të shihja time bijë.

Ku është ajo?

-Në Spanjë, zotëri.

Në një jetimore.

Në një manastir...

-Spanjë, jetimore, manastir?

Të dukem gjë idiot?

Mamaja e saj ka vdekur.

Më vjen shumë keq,

por ky duket si dezertim.

Mund të të pushkatoja.

Në anën tjetër,

do të ishte shumë mizore

që ta lija vajzën tënde

pa baba dhe pa nënë,

pavarësisht sjelljes idiote

të babait të saj!

Për më tepër, mungesa jote

nuk është vënë ende re.

Më e rëndësishmja, më duhet

një operator radioje që flet anglisht

për një mision të veçantë.

Largohu!

Meqë ra fjala, duket se vajza jote

është në duar të sigurta.

Gjëja më e mirë që mund të bësh

është të qendrosh gjallë.

Dëgjoje Von Rajnhardin.

Ai e di mirë se çfarë bën.

Shko takoje vajzën tënde

kur të mbarojë lufta. Dil jashtë!

Simona!

Simona!

Frank? -Më arrestuan

kur po shkoja të vizitoja Anën.

Çfarë?

-Më liruan. Unë...

Duhet të nisem sërish sot

në një mision të veçantë.

Çfarë lloj misioni?

-Nuk e di. S'ia kam idenë.

S'ka rëndësi.

Po, asgjë nga këto s'ka rëndësi.

Tani e tutje, le të merremi vetëm

me gjërat që kanë vërtet rëndësi.

Po ti?

Edhe sa kohë do të qendrosh këtu?

Duhet të largohesh nga Forsteri.

Ai do të hakmerret herët a vonë.

Frank...

Vëllai im i dashur!

Ndonjëherë nuk i ndryshojmë dot

gjërat.
Kujdesu për veten.

Margo Bostali?

-Dhoma 5.

Margo?

-Simona, çfarë bën këtu?

Ndodhi kur Forsteri ishte në spital.

Një inspektor i ri

erdhi të më takonte,

sepse kur kishte kontrolluar

regjistrin e gjendjes civile,

zbuloi se një familje çifute

kishte ardhur këtu nga Parisi

pasi u bënë grumbullimet në masë

në fund të gushtit.

Por s'kishte asnjë gjurmë

për nisjen e tyre.

I thashë që do të njoftoja Forsterin,

por në fakt, shkova t'i kërkoja vetë

dhe i gjeta të fshehur

te kunata e Davidit.

Ishin në një bodrum duke vdekur urie.

Ia fshiva emrat nga regjistri

dhe që atëherë jam munduar t'i çoj

ushqimet që gjeja.

Kjo ishte.

-E dija që s'kishe hequr dorë.

Po ti?

Jam anëtare e rezistencës tani.

I takova kur larguan Anën.

Më dërguan këtu që të gjeja

një rrugë të re për t'ia mbathur.

Më ndihmon dot?

Mund t'i nxjerrësh ata?

Nuk mundem. Duhet të qendroj këtu.

Forsteri s'do të më lejojë të iki.

Mendoja se s'do t'ju shihja sërish

kaq shpejt, zotëri.

As ty.

Kryeinxhinier.

-As ju, kryeinxhinier.

Strelitz! Straser!

Janë aq të dëshpëruar

sa më kanë dhënë një mundësi tjetër!

E kontrollova radion, zotëri.

Punon shumë mirë.

Faleminderit, por tani

që erdhi nënoficeri Straser,

dua që ta kontrollojë ai.

Radio është shumë jetike.

Sigurisht, oficer i parë.

Shokët tanë të rinj!

Mekanik silurësh?

-Po...

Oficer i parë.

Komandanti po hipën në bord!

Gati-tu!

Qetësohuni!

Ju që më njihni

e dini se e drejtoj nëndetësen

duke e respektuar

sa më pak hierarkinë.
Mund ta komandoj edhe vetë.

Por, do të lundrojmë

dhe do të luftojmë së bashku.

Kthejuni punës.

-Si urdhëron!

Të gjithë nëpër vende!

Kush janë ata?

-Refugjatët e Vrangelit.

Mora vesh se për pak

e humbën nëndetësen e tyre.

Kjo s'ka për të ndodhur

sa të jem unë në bord!

I kemi marrë urdhrat, kapiten?

Pasi të kalojmë pikën "Ile de Re",

do të drejtohemi në perëndim.

Në gjatësinë 20 gradë në perëndim,

do të hap urdhrat e vulosur.

Ngarkesa jonë, kapiten.

Zbrite poshtë.

Kjo është ngarkesa jonë?

-Jo tamam.

Komandanti Von Rajnhard?

Majori Ervin Fridel, SS.

Kolegët e mi,

nëntogerët Salz dhe Frojnd.

Mirë se erdhët në bord,

zotërinj!

Ju do të rrini te mensa e oficerëve,

kurse kolegët tuaj te nënoficerët.

Oficeri i dytë Fisher,

shoqëroji zotërinjtë në vendet e tyre.

Si urdhëron, kapiten.
Major!

Mund t'ju kërkoj ta dorëzoni armën?

Kemi marrë urdhra

që të mos ia dorëzojmë askujt.

S'duhet të kishit marrë urdhra

që të mos na i kërkonit?

Para se të hipnit në bord,

s'e dija cila ishte ngarkesa jonë.

Nivelet respektive të privilegjeve

dhe hierarkisë janë të qarta.

Oficer i parë.

Ja ku është.

Çfarë po ndodh?

-Bëni si ju them.

David, do të vijnë t'ju kërkojnë.

Duhet të largoheni

para se të bjerë nata.

Kush është ajo?

-Margoja, një shoqe.

Do t'ju ndihmojë.

Merrni gjërat tuaja.

Ç'kemi! Fëmijë, duhet të ikim.

-Mos kini frikë.

I morët gjërat tuaja?

-Po.

Merre atë.

-David!

Mos bëj zhurmë.

-Duhet të ikim tani. David!

Duhet të ikim!

Erdhën!
Ik, ik.

Margo, mund t'i marrësh fëmijët?

David, ti dil i pari.

-Dilni nga dritarja.

Unë po shkoj këtej.

Ikni!

Kjo është shtëpia ime!

Eja.

-Ruth!

Simona!

-Ikni!

Eja këtu!

Margo!

Ejani. Më ndiqni.

Më lëshoni!
Ikim!

Duhet të jenë këtu rrotull.

-Nxitoni!

Vazhdoni.

Do të mblidhemi sërish jashtë.

Nuk pritëm sa të errësohej.

Të doja ty.

Vetëm ty.

Çifutët janë larguar, zotëri.

Duhet t'i ketë ndihmuar dikush.

Vazhdoni t'i kërkoni.

Do të shfaqen diku.

Çfarë të bëjmë me të?

Të thërras ambulancën?
Hiqeni nga dyshemeja.