Sprawdzić czy dojdzie do kondensacji wgłębnej w zadanej przegrodzie?

Podstawowe wzory:

1. R = d/λ [m2K/W]

2. RT = Rsi + Σdj/Rj + Rse

3. U = 1/RT [W/m2K]

4. ΔΘj = [(Θi – Θe)/RT] * Rj

Spadek temperatury ΔΘ w warstwie jest wprost proporcjonalny do oporu R w danej warstwie.

Na podstawie proporcji oporów cieplnych R można naszkicować rozkład/spadki temperatur w

poszczególnych warstwach przegrody. Na tej samej podstawie szkicujemy spadki ciśnień stanu nasycenia
psat zarówno w skali d jak i sd.

Rozkład temperatur w przegrodzie

20,00

15,00
Temperatura [C]

10,00 Rozkład temperatur w

przegrodzie
5,00

0,00
0 0,1 0,2 0,3 0,4 0,5
-5,00
Grubość [m]

5. psat – ciśnienie stanu nasycenia, ze wzoru lub tabeli f(Θ)

a. p ˂ psat - nie ma kondensacji
b. p = psat - para wodna się skrapla, początek kondensacji
c. p ˃ psat - kondensacja (fizycznie niemożliwe), wylicza się ilość kondensatu

6. μ – opór dyfuzyjny, określa ile razy materiał gorzej dyfunduje niż powietrze
np.: μ = 100 tzn., że 100 x gorszy przepływ w stosunku do powietrza

7. sd – grubość równoważnej warstwy powietrza

sd = μ * d [m]

8. Φ – wilgotność wzgledna
 Φ = p/psat [%]

9. Δpj = [(pi – pe)/sdT] * sdj

Jak szkicujemy wykresy?

psat (ciśnienie stanu nasycenia) zależy od temperatury, a ta od oporu cieplnego. W związku z tym wykresy
ciśnień saturacji psat szkicujemy na podstawie proporcji oporów R (analogicznie jak przy temperaturze) w
obydwu skalach d i sd. Im większy opór, tym większy spadek w materiale.

p (ciśnienie rzeczywiste) zależy od sd dlatego rysując wykres p w skali grubości d (różowy wykres na
schemacie po lewej) należy na podstawie proporcji sd naszkicować spadki ciśnień. Im większa wartość sd
tym większy spadek w danej warstwie.

Wykres p (ciśnień rzeczywistych) w skali sd (różowy wykres na schemacie po prawej) jest zawsze linią
prostą (na podstawie wzorów poniżej). Wystarczy połączyć pi z pe.

y = ax + b a = (y2 – y1)/(x2 – x1)

p = [(pi – pe)/(sdT – 0)] * sdj + pj tangens kierunkowy, a zmienną jest sd

Dlaczego kondensacja jest szkodliwa?

1. Kondensat zamarza, zwiększenie objętości, „rozsadzanie” konstrukcji
2. W porach zamiast powietrza, które jest dobrym izolatorem znajduje się woda – dobry przewodnik ciepła -
↑λ = większe zapotrzebowanie na ciepło.
3. Kondensat (woda) + wysoka wilgotność = warunki sprzyjające do rozwoju pleśni i grzybów domowych

Sposoby poprawy przegrody w celu uniknięcia kondensacji:

1. Folia paroizolacyjna w odpowiednim miejscu przegrody (do wysokich temperatur)

Duże opory R – do niskich temperatur

i e
Duże sd – do wysokich temperatur
2. Szczelina powietrzna dobrze wentylowana PN-EN ISO 6946/2008
3. Tynk paroprzepuszczalny, farba
4. Zmiana materiału termoizolacyjnego (inne μ)

Wentylacją nie zawsze zapobiegniemy kondensacji, ponieważ wilgotność musiałaby być niejednokrotnie na
poziomie 20-30%.