დღეს ჩემს ცხოვრებაში ერთ-ერთი ყველაზე ეტყობოდა ვინციკო, თავი სოკრატად მოჰქონდა

მნიშვნელოვანი დღეა ვტოვებ ვლადიკავკას და და ამ დროს ერთი გაუნათლებელი რეგვენიიყო...

ტიფლისისკენ მივემგზავრები, ჩემს არც
რომ გაიგო რომ პეტერბურგში ვიყავი ნამყოფი
ნერვიულობას აქვს საზღვარი და არც სიხარულს.
თითქოს დადებითად განეწყო ჩემს მიმართ
წარმოვიდგენ როგორ ვსუნთქავ და როგორ
მაგრამ მერე მოტყუება გადავწყვიტე საკუთარი
ავსებს ჩემს ფილტვებს ტიფლისის ჰაერი,
ვინაობის და თავი სომეხ ვაჭრად წარვუდგინე
მოუთმენლად მივემარტები რკინიგზისაკენ
თვითონ კი ერთი უბრალო პოდპორეჩიკი იყო
ვყიდულობ ბილეთს და ავდივარ ბაქანზე,
რუსეთის არმიაში დაბალ რანგზე მომსახურე
ფიქრები მიპყრობს ვიძირები, ძალიან
პირი, როდესაც ცემი ვინაობა გაიგო
მოუთმენლად ვუცდი თუ როდის დაიძრება
ქედმაღლურად მიყურებდა თიტქოსდა მე
მატარებელი....
ამდიოდა ტანისამოსზე ლუდის და არყის სუნი,
რა მოხდება თუ არ მიმიღებენ? რა მოხდება თუ ჩემს ქვეყანას წიტიანად მოიხსენია და ის მიზეზი
ვერ შევძლებ იმ პრობლემებს გავუმკლავდე დააყოლა რომ ერთი ბოლოდან რომ
რომელიც ჩემს ქვეყანაშია? რამდენი წელია გადააფურტხო მეორე ბოლოში დაეცემა, ეს
არვყოფილვარ იქ, რას იფიქრებენ? ჩემი ქვეყნის ოფიცერი სახეა იმ ხალხისა რომელიც ცხოვრობს
პრობლემებს და გასაჭირს მოშორებული იქნებ რუსეთში მათი უტიფრობის, გაუნათლებლობის და
ვერგავუგო....?????????????? სულიერი სიმდაბლის. თუ ადრე საქართველოში
ახლახან როდესაც ჩანაწერს ვაკეთებდი და ავთანდილები, თეთრ ტაიჭზე ამხედრებულნი
საკუთარი ქვეყნის მმშვენებას, ხალხს ვიხსენებდი ამაყად დადიოდნენ, ახლა რუსების მოგონილი
პოლიციის ოფიცერმა გამომაღვიძა და გამახსენა „პოვოსკით“ უწევდათ მგზავრობა ბრიყვ რუს
სად ვიყავი, კარები შემომომიღეს და ჩაი „იამშჩიკთან“ ერთად. ზოგი იტყოდა, აბა, რუსული
შემოიტანეს ჩაის კი უტიფარი ლოთი პოლიციის ელიტის წარმომადგენლებს შეხედეთ, რა
ოფიცერიც შემოყვა პირველივე შეხედვით ინტელექტუალები არიანო, ბოლოს ქართველ
ქალებსაც მიადგება: „რუს გოგოს რომ თვალი
ჩაუკრა იზლერის ბაღში, მაშინვე გამოგყვება და
ქართველი გოგო პირუტყვი, ველურივით მაშინვე
გაიქცევაო“. ოფიცერმა მის საბოლოო სახის
ბუზების ამბის მოყოლით მსვენივრად
წარმოაჩენს. უბრალოდ მე აღარ ვუსმენდი, მისი
აყროლებული პირის მოძრაობას და უბრალო
ხალხის ლანძღვას, აი, ვის ჰმონებს ქართველი
ერი, აი, ვის გამო გვაქვს დაკარგული ძალა და
თავისუფლების ჟინი, აი, რუსეთის ნამდვილი
სახე. გვიჩვენებს უკულტურო, ბრიყვი, უშნო,
უადამიანო რუსეთი იამშჩიკი და ეტლი, რომელსაც
იგი მართავს, სწორედ რომ ეკონომიკურად
დაკნინებული, უკულტურო, უბადრუკი
სახელმწიფოს სახე-სიმბოლოა, რომელიც ჩვენს
ქვეყანას დაჰპატრონებია.